Δ. Γιαννακόπουλος: Ο αλαζονικός ηγεμονίσκος

[Ροβεσπιέρος]

Δ. Γιαννακόπουλος: Ο αλαζονικός ηγεμονίσκος




Αυτοί οι άνθρωποι του χρήματος θεωρούν τους ανθρώπους σκουπίδια και τους υπαλλήλους τους αντικείμενα ιδιοκτησίας.

Βεβαίως πάντα προσπαθούν αυτήν την ηγεμονική νοσηρότητα του Αφέντη να την κρύβουν πίσω από ελαστικούς πατερναλιστικούς κανόνες «καλής συμπεριφοράς»…

Όταν φυσικά αυτήν την «ήρεμη» πατερναλιστική ατμόσφαιρα, ανάμεσα στο Αφεντικό και τους εργαζόμενους, τη …χαλάει ένα δυσάρεστο επεισόδιο, τότε οι μάσκες πέφτουν: Τα αφεντικά δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο, όλη την αυθάδεια του ηγεμονισμού τους.

Αυτό έγινε και με τον ιδιοκτήτη του μπασκετικού Παναθηναϊκού: Τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο…

Ο δίκαιος αποκλεισμός από τη Φενέρ (ο ίδιος παραδέχτηκε ότι η Φενέρ ήταν ανώτερη), προκάλεσε τέτοια οργή στο δικτατορίσκο μπουρζουά, που τον οδήγησε σε μια πράξη απίθανης μικρότητας και υστερικής παιδαριωδίας, η οποία εξευτελίζει και προσβάλλει βάναυσα την προσωπικότητα κάθε ελεύθερου ανθρώπου, κάθε ανθρώπου που δεν βρίσκεται στην κατάσταση του δούλου.

Φαίνεται όμως ότι ο ηγεμονίσκος του μπασκετικού Παναθηναϊκού θεωρεί τους παίχτες του δούλους, παρέχοντας στον εαυτό του το δικαίωμα να τους επιβάλει τιμωρίες ακύρωσης των αεροπορικών τους εισιτηρίων και υποχρέωσής τους να υποστούν το «βασανιστήριο» του εγκλεισμού τους σε πούλμαν για ταξίδι 11 ωρών…

Συμπεριφορά ηγεμονίσκου που μοιάζει με αυτήν των κακομαθημένων μικρών παιδιών…

Με τέτοια υστερικά πείσματα υπερφυσικών μπεμπέδων δεν κτίζεις ομάδες, αλλά τις διαλύεις…

Τώρα έχει ανοίξει ο Ασκός του Αιόλου, διότι βρέθηκαν κάποιοι παίκτες που αψήφησαν τα διατάγματα του δικτάτορα και τόλμησαν να υπερασπιστούν την προσωπικότητά τους…

Κάθε ένας που αγαπάει το μπάσκετ και τον Παναθηναϊκό είναι με τους παίκτες και όχι με αφεντικά που αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους σαν κτήμα τους, σαν δούλους….

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Αντύπας]

Γιαννακόπουλος: Από τη στραταρχική αυθάδεια στην κουτοπόνηρη ενοχοποίηση των «δούλων»…



Ο ελιγμός του ισχυρού άνδρα του μπασκετικού Παναθηναϊκού για να καλύψει την στραταρχική του αυθάδεια αποκαλύπτει και μία άλλη πτυχή των ηγεμονίσκων: Την αυθάδεια της δολιότητας και της κουτοπονηριάς.

Ο ελιγμός του συνοψίζεται στην παράγραφο:

«Η απόφαση για την επιστροφή της αποστολής οδικώς από την Κωνσταντινούπολη δεν σχετίζεται με την ήττα και τον αποκλεισμό από το Final Four, αλλά με τα συνεχή κρούσματα απειθαρχίας, αντιεπαγγελματισμού από κάποιους παίκτες και εν τέλει την αδιαφορία και την παράδοση άνευ όρων κάποιων παικτών στον τρίτο αγώνα. Ελπίζουμε ότι δεν θα χρειαστεί στο μέλλον να επαναλάβουμε παρόμοιες κινήσεις».

Κανένα από τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια δεν εντοπίζει αυτήν την εξουσιαστική ταχυδακτυλουργία και κουτοπονηριά: Ένα τέχνασμα που όχι μόνο δεν διορθώνει τη σατραπική κακουργία του καψωνιού των παικτών και προπονητών (τα καψόνια έχουν καταργηθεί και στο στρατό σήμερα), αλλά προεκτείνει τον αλαζονικό ηγεμονισμό του Γιαννακόπουλου και σε μια άλλη εξουσιαστική αυθαιρεσία και κακουργία: Στη φτηνή κατασυκοφάντηση και ενοχοποίηση ΟΛΩΝ των παικτών, αλλά και των προπονητών.

Στο όνομα μιας αόριστης καταγγελίας για «κάποιους παίκτες» «αντιεπαγγελματίες» και «αδιάφορους», ο Γιαννακόπουλος ενοχοποιεί και τιμωρεί με εξευτελιστικό καψώνι ΟΛΟΥΣ τους παίκτες και τους προπονητές μαζί.

Εδώ έχουμε διπλό εξευτελισμό των παικτών και των προπονητών: Ο εξευτελισμός διαστέλλεται από το αστείο καψώνι (που έκανε το Γιαννακόπουλο περίγελο όλου του πλανήτη και τον εξέθεσε ανεπανόρθωτα στα μάτια και των φανατικών οπαδών), στη δόλια συκοφάντηση και ενοχοποίηση ΟΛΩΝ των παικτών και προπονητών…

Αν υπήρχαν «κάποιοι» …παραβάτες των καθηκόντων τους, λύνεις αλλιώς το πρόβλημα και δεν τσουβαλιάζεις ολόκληρη την ομάδα στο όνομα «κάποιων», με καταγέλαστα καψώνια εξευτελισμού των παικτών και προπονητών…

Αυτό το ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα εξισώνει τους «κάποιους» (που ούτε καν κατονομάζονται) με το ΣΥΝΟΛΟ: Παικτών και προπονητών.

Ο Γιαννακόπουλος, μπροστά στη θύελλα που ξεσήκωσε η στραταρχική αστειότητα του καψωνιού του (θύελλα που δεν περίμενε ή άλλα περίμενε και δεν του βγήκαν), έκανε πίσω χωρίς να εγκαταλείψει, όμως, την υστερία του ηγεμονίσκου…

Με την ίδια εξουσιαστική αυθάδεια …ανακάλυψε, σαν «διορθωτικό», το τέχνασμα της ενοχοποίησης των ΠΑΝΤΩΝ, δίχως να αντιλαμβάνεται (οι πωρωμένοι αφεντάδες στερούνται νηφαλιότητας και ευρύ πνεύματος), ότι διαπράττει διπλό φόνο: Εξευτελίζει την προσωπικότητα των παικτών και των προπονητών και με το καψώνι και με το τέχνασμα της «συλλογικής ευθύνης», με το να αποδέχονται δηλαδή ΟΛΟΙ το «έγκλημα» (το αόριστο και αναπόδεικτο «έγκλημα») «κάποιων»…

Και μετά από αυτό το διπλό κουρέλιασμα της προσωπικότητας των παικτών περιμένει ο Γιαννακόπουλος να καταθέσουν την «ψυχή» τους οι παίκτες…

Η ομάδα αυτή δεν έχει τύχει πλέον. Ούτε ο Πασκουάλ που κατάπιε τέτοιο διπλό εξευτελισμό…

Ο στρατάρχης γκρέμισε τα πάντα…

Αυτό θα φανεί άμεσα, μόλις τελειώσουν οι αγώνες…

Υ.Γ. Κάποια δημοσιογραφικά μορμολύκεια, μη μπορώντας να υπερασπίσουν ανοικτά τον Γιαννακόπουλο, ακολούθησαν τη γνωστή λογική των «ίσων αποστάσεων»: Καταλόγισαν ευθύνες και στους «αντάρτες» διότι δεν αποδέχτηκαν το καψώνι και λειτούργησαν «ατομικά» και όχι «συλλογικά».

Λογική ραγιά. Η «συλλογικότητα» έχει νόημα σαν «όχημα» ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ απέναντι στις αυθαιρεσίες της εξουσίας και όχι σαν «όχημα» ΑΠΟΔΟΧΗΣ της ταπείνωσής σου και της δουλείας σου.

Αυτή τη διαφορά ασφαλώς δεν μπορούν να την καταλάβουν οι ραγιάδες στα αφεντικά…

Όπως δεν μπορούν να καταλάβουν ότι μια ομάδα δεν είναι συνδικαλιστικό όργανο για «συλλογικές αποφάσεις»…

Και μάλιστα μια ομάδα με τεράστιες διαφοροποιήσεις στις απολαβές των παικτών και εξαρτήσεις…

Εδώ ο Γιαννακόπουλος έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τον προπονητή της ομάδας, τον τιμώρησε και τον ίδιο με το καψώνι και μιλάμε για «συλλογικότητα» αποφάσεων…

Τέτοια κάλπικη «συλλογικότητα» ούτε λεκτική διαμαρτυρία δεν επιτρέπει. Καταλήγει σε ανακοινώσεις, σαν και αυτές που έγιναν από τη διοίκηση: διπλού εξευτελισμού των παικτών…