Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
ΟΧΙ στο νέο φαύλο κύκλο ΑΥΤΑΠΑΤΩΝ...

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Σεπ 01, 2015 9:13 pm    Θέμα δημοσίευσης: ΟΧΙ στο νέο φαύλο κύκλο ΑΥΤΑΠΑΤΩΝ... Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΟΧΙ στο νέο φαύλο κύκλο ΑΥΤΑΠΑΤΩΝ…




Παναγιώτης Λαφαζάνης:
«Εμείς δεν θέτουμε θέμα αποδέσμευσης από την ΕΕ, αλλά θέτουμε θέμα μετΆ επιτάσεως ριζικής αλλαγής των ασκούμενων νεοφιλελεύθερων και άλλων επιλογών που έχει κάνει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση» (στο ραδιοσταθμό Real FM)!!!


Για όσους δεν θέλουν να τρέφονται με ρεφορμιστικές αυταπάτες και να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα, ο Λαφαζάνης είναι σαφέστατος. Ανακυκλώνει το φαύλο κύκλο της ρεφορμιστικής ΟΥΤΟΠΙΑΣ: Της ριζικής αλλαγής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών του ιμπεριαλιστικού ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ της ΕΕ, ΕΝΤΟΣ του λάκκου των λεόντων…


Η θέση αυτή της ρεφορμιστικής ουτοπίας βρίσκεται πολύ πιο πίσω και από τις θέσεις της παλιάς ΕΔΑ. Αποτελεί τη συνέχεια του «αντιμνημονιακού» ΣΥΡΙΖΑ που έγινε άγρια ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ μόλις αναρριχήθηκε στην κυβερνητική εξουσία…

Δεν είχαμε ΠΟΤΕ καμία αυταπάτη για την «Αριστερή Πλατφόρμα».
Υπογραμμίζαμε πάντα ότι είναι «τόσο οξειδωμένη και γραφειοκρατικά αποστεωμένη, που δεν μπορεί να δώσει αγωνιστικές και επαναστατικές διεξόδους…».

Σε ένα από τα τελευταία κείμενά μας, «Ας μην καλλιεργούμε ψεύτικες ελπίδες με την «Αριστερή Πλατφόρμα»…», υπογραμμίζαμε:

«Και αν στο τέλος διαχωριστεί από τις ίδιες τις ανάγκες της επιβίωσής της και όταν ο Τσίπρας το αποφασίσει, δεν θα είναι σε θέση να δώσει καμία νέα πνοή: Σάρκα από τη σάρκα του ΣΥΡΙΖΑ είναι…».

Το κείμενο εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2015/08/blog-post_16.html


Η συγκρότηση της «Λαϊκής Ενότητας» είναι σαρξ εκ της σαρκός του ΣΥΡΙΖΑ: Μία παραλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ, σε μορφή χειρότερη, …χυμένη στα καλούπια του πολιτικού και οργανωτικού βοναπαρτισμού (σταλινική καρικατούρα), καθώς και της ακραίας εκλογικής αλλοτρίωσης: Η διαλεκτική ενός εκλογικού μηχανισμού αστικού βοναπαρτισμού…

Σε τέτοιους εκλογικούς μηχανισμούς «συνωστίζονται» πολλές ποικιλίες καιροσκόπων, «παραγόντων» και «ανεξάρτητων» εκλεκτών «ψυχών» (Ζωή), ένας «συνωστισμός συνονθυλευμάτων» που καθορίζει και εδραιώνει ένα μηχανισμό αστικού κράτους…

Φυσικά όλα αυτά είναι δύσκολο να τα κατανοήσουν σήμερα πολλοί. Ιδιαίτερα εκείνοι οι αριστεροί που πνίγονται από την απελπισία, τη θεωρητική ανεπάρκεια και την πολιτική θολούρα και αναζητούν απεγνωσμένα μια σανίδα σωτηρίας: Έτσι θρηνούν για το κατάντημα του ΣΥΡΙΖΑ (θρήνοι και αναφιλητά διότι ΠΟΤΕ δεν κατάλαβαν το τι εστί ΣΥΡΙΖΑ) και στρέφονται προς τη «Λ.Ε» του Λαφαζάνη με την ίδια τύφλα που έβλεπαν, μέχρι χθες, το ΣΥΡΙΖΑ…

Πραγματικά, είναι να εκπλήσσεται κανείς με την πολιτική ανεπάρκεια και αφέλεια πολλών αριστερών. Ενώ στη σοσιαλιστική Θεωρία και Πράξη η Ιστορία έχει εξέχουσα θέση, πολλοί αριστεροί την υποτιμούν δραματικά: Δεν διδάσκονται ΤΙΠΟΤΕ από αυτήν…

Δεν εξετάζουν την Ιστορία (καθοριστική συνιστώσα της πολιτικής σκέψης) του Λαφαζάνη και της παρέας του: Ούτε την παλιά, ούτε την πρόσφατη.

Μια ιστορική περίληψη γίνεται απαραίτητη, υπό μορφή συνοπτικών παρατηρήσεων:

Παρατήρηση Πρώτη: Ο Λαφαζάνης και άλλοι της «Λ.Ε», γαλουχήθηκαν στο ΚΚΕ: Το σταλινικό σχολείο…


Παρατήρηση Δεύτερη: Πρωτοστάτησαν κατόπιν στη συγκρότηση του Ενιαίου Συνασπισμού (ΕΑΡ Κύρκου και ΚΚΕ).

Η πρώτη μεγάλη, σημαδιακή, προδοσία:
Η κυβερνητική συμμαχία με τη Δεξιά (Μητσοτάκης) με τις συγκυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα…

Ο Λαφαζάνης τότε ήταν το δεξί χέρι του Ανδρουλάκη!!!

Παρατήρηση Τρίτη: Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ, αρχές δεκαετίας 1990, ο Λαφαζάνης ενώθηκε με τις ευρωκομμουνιστικές δυνάμεις που σχηματοποιήθηκαν στο ΣΥΝ και το ΣΥΡΙΖΑ.

Εδώ, επί δύο και παραπάνω δεκαετίες, ο Λαφαζάνης και άλλοι της «Λ.Ε.» κατείχαν ηγετικές θέσεις, ως «αριστερή τάση», και νομιμοποιούσαν, σαν «αριστερό άλλοθι», όλες τις πράξεις του ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ: Εξωραϊσμός της ΕΕ, στήριξη της «ευρωπαϊκής προοπτικής», καλλιέργεια της αυταπάτης «προοδευτικού μετασχηματισμού» της ΕΕ (τα ίδια που λέει και σήμερα ο Λαφαζάνης), μέχρι «προγραμματικές συμφωνίας» με το ΠΑΣΟΚ και σχέδια για «κεντροαριστερές» κατασκευές…

Επί δεκαετίες ο Λαφαζάνης κινήθηκε μέσα σΆ αυτά τα πλαίσια και αποτελούσε το «αριστερό» τους άλλοθι…

Παρατήρηση τέταρτη: Η ίδια πολιτική και στην εποχή των Μνημονίων. Η μόνη διαφορά: Η «αντιμνημονιακή» ρητορεία…

Η απάτη της «αντιμνημονιακής» ρητορείας:
Το «σκίσιμο των Μνημονίων» και η «επαναδιαπραγμάτευση» ΕΝΤΟΣ της ΕΕ…

Και αυτές τις μεγάλες αυταπάτες υπηρέτησε η «Αριστερή Πλατφόρμα», δίνοντας και εδώ το αριστερό άλλοθι…

Παρατήρηση Πέμπτη: Καμία αντίδραση της «Αριστερής Πλατφόρμας» όταν:

Ο Τσίπρας έχτιζε δεσμούς με τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τους ντόπιος καπιταλιστές: Πυκνές επισκέψεις σε διεθνείς ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς της ΕΕ και των ΗΠΑ, συναντήσεις με το ΣΕΒ και πολλά άλλα που έχουμε καταγράψει λεπτομερώς σε άλλα κείμενα…

Τελευταία παρατήρηση: Και ως κυβέρνηση πλέον και από υπουργικούς θώκους δεν αντέδρασε η «Πλατφόρμα», εκτός από κάποια ψελλίσματα:

Αποδέχτηκαν οι σημερινοί ηγέτες της «Λ.Ε.» την Προεδρία του Παυλόπουλου…

«Κατάπιαν» την κατάπτυστη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου της κυβέρνησης με την ΕΕ που αποτέλεσε προοίμιο του νέου μνημονίου.

Δεν διαχωρίστηκαν από την κυβέρνηση με την ψήφιση του Μνημονίου (ΚΟΙΝΟ μέτωπο του συνόλου των ανδρεικέλων).

Καταψήφισαν, αλλά στήριζαν την κυβέρνηση: Παράκρουση οπορτουνισμού.

Εγκατέλειψαν το κυβερνητικό σκάφος όταν ο Τσίπρας προχώρησε σε εκλογές-εξπρές: Όταν δηλαδή τους πέταξε έξω…

Αυτή είναι, πολύ συνοπτικά, η ΙΣΤΟΡΙΑ των ηγετών της «Λ.Ε.». Μια ιστορία που δεν αφήνει ΚΑΝΕΝΑ περιθώριο για καινούργιες ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ…

Επίσης αναλύσεις για την «Αριστερή Πλατφόρμα» και τη «Λαϊκή Ενότητα» υπάρχουν εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9849
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9857
Και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=34837#34837


Καιρός να σταματήσουμε να αναπαράγουμε και να νομιμοποιούμε τους μύθους της νεοαταξικής «αριστεράς»: του καθεστωτικού ευρω-κομμουνισμού και της νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας…

Ας μην μας παρασύρουν οι «αριστερές» μάσκες και η απελπισία…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Σεπ 02, 2015 11:10 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το αυτό-είδωλο της Ζωής Κωνσταντοπούλου



Με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου έχουμε ασχοληθεί αρκετές φορές. Την πολιτική της φιλοσοφία τη συμπυκνώνουμε στο άρθρο: «Ζωή: Βρίσκεται πολύ μακριά από τη Θεωρία και την Πράξη της Αριστεράς…».

Επισημαίναμε, μεταξύ άλλων, στο άρθρο:
ΟΛΕΣ οι πράξεις της Κωνσταντοπούλου είναι ένα καιροσκοπικό θέατρο του κοινοβουλευτικού πολιτικαντισμού με ένα και μόνο στόχο: Να κατασκευάσει, ενισχύσει και προβάλει το ηγετικό της προφίλ, το «εκλεκτό» «Εγώ» της, μέσω, ΟΧΙ των Ιδεών, των Ρήξεων και των Κινηματικών Αγώνων, αλλά μέσω των τεχνασμάτων του θεάματος, μέσω ανέξοδων πολιτικών ταχυδακτυλουργιών…
Η Ζωή δεν έρχεται σε καμία πραγματική ΡΗΞΗ με το καθεστώς και το κόμμα της. Αυτό που κάνει είναι να σκηνοθετεί «ρήξεις» με ταχυδακτυλουργικά τεχνάσματα».


Ολόκληρο το κείμενο εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2015/05/blog-post_24.html


Και η σημερινή «Ρήξη» με το κόμμα της δεν ήταν πραγματική ΡΗΞΗ, αλλά σκηνοθετημένη και αυτή. Δεν έφυγε η Ζωή, αλλά σκηνοθέτησε τη «ρήξη» με τον Τσίπρα, αφού πρώτα ο τελευταίος με τις εκλογές εξπρές την …πέταγε έξω από το ΣΥΡΙΖΑ.

Τόσα και τόσα δραματικά συνέβησαν με την κυβέρνησή της, αλλά η Ζωή, όπως και η «Πλατφόρμα», κάλυπταν τις αθλιότητες των νέων «αριστερών» ανδρεικέλων ηγετών τους.

ΕπΆ αυτού διαβάστε το εύστοχο και άκρως αποκαλυπτικό άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου, ΕΔΩ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2015/09/blog-post_2.html


Εμείς εδώ θα καταπιαστούμε με ένα στοιχείο αυτής της σκηνοθετημένης «ρήξης» της Ζωής, το οποίο αναδεικνύει, για άλλη μια φορά, την πολιτική της φιλοσοφία: Τη φιλοσοφία της «εκλεκτής ψυχής», του αυτό-ειδώλου!!!

Η Ζωή έστησε ένα σκηνικό στην ΕΣΗΕΑ για να προβάλει την ιδιαιτερότητά της, το «εγώ» της, το αυτό-είδωλό της. Το «συμπράττω με τη Λαϊκή Ενότητα ως ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ συνεργαζόμενη» αυτό ακριβώς, το εκλεκτό «εγώ» της θέλει να χρωματίσει.

Από την αρχή, λοιπόν, όχι μόνο δεν αναγνωρίζει την πολιτική ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ (Λαϊκή Ενότητα), ούτε ενσωματώνεται σΆ αυτήν, αλλά αντίθετα διαχωρίζεται από αυτήν τη συλλογικότητα, προβάλλοντας τον εαυτό της σαν κάτι ξεχωριστό και εκλεκτό που απλώς συνεργάζεται με τους άλλους…

Το αυτό-είδωλό της από τη μια και από την άλλη οι άλλοι που τους κάνει την τιμή να συμπράξει μαζί τους…

Και η ομιλία της ήταν άκρως πατερναλιστική. Από το ύψος του εκλεκτού «εγώ» της, εκτόξευε τους χρησμούς της, τις «συμβουλές» της και τις κατηχήσεις της…

Δεν θα αναλύσουμε αυτήν την ειδωλολατρική αντίληψη και φιλοσοφία της ζωής. Υπάρχουν τα σχετικά κείμενα ΕΔΩ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2011/11/blog-post_8049.html


Επίσης για την ιδεολογία του ήρωα και του ειδώλου (που διαποτίζει τα κύτταρα της Ζωής), παραπέμπουμε σε ένα παλιό μας άρθρο, εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2011/11/blog-post_2867.html


Εμείς εδώ, απλώς, θα υπογραμμίσουμε ότι η σχιζοφρένεια της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας αποτυπώνεται στα αυτό-είδωλα της πολιτικής, στη λατρεία του ΥΠΕΡ-ΕΓΩ: Στους καθρέπτες του νάρκισσου, ο οποίος δεν αναγνωρίζει καμία πραγματικότητα ΕΞΩ από το εκλεκτό «ΕΓΩ» του…

Ο νοσηρός ατομικισμός της εποχής μας συνίσταται ακριβώς στη θεοποίηση του ακρωτηριασμένου «εγώ» μας, στο αυτό-είδωλο. Μια κατάσταση που αποτυπώνει τα ακραία όρια της κατάπτωσης και παρακμής των κοινωνικών σχέσεων, των συναισθημάτων, των συλλογικών δεσμών και του ανθρώπου…

Μια κατάσταση η οποία αποτελεί το εφιαλτικό στίγμα της Νέας Εποχής: της πλανητικής βαρβαρότητας της αγοράς και του χρηματιστηριακού θεάματος.

Να γιατί, όχι μόνο δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, αλλά μας είναι και πολύ απωθητική: Ως φιλοσοφική, πολιτική και ψυχολογική συγκρότηση…

Επιστροφή στην κορυφή
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Σεπ 04, 2015 4:46 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το μετέωρο βήμα της ΛΑΕ ή αλλιώς (ξανά) ένα βήμα εμπρός και δύο βήματα πίσω (εξαιρετικό)
του Σταύρου Μαυρουδέα




Μετά από πολλούς δισταγμούς και αμφιταλαντεύσεις τελικά το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ εξαναγκάσθηκε να αποχωρήσει από αυτόν μετά την απόφαση της συστημικής ηγεσίας του τελευταίου να προκηρύξει εκλογές και να το πετάξει ουσιαστικά έξω από τα ψηφοδέλτια του.

Όλο το προηγούμενο διάστημα και μέχρι την μεγάλη κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ με την συμφωνία για 3ο Μνημόνιο, το Αριστερό Ρεύμα παρέμεινε μέσα ακόμη και στην συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ.


Προηγουμένως ψήφισε τον νεοδημοκράτη Π. Παυλόπουλο
(που εκστράτευσε για το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα) για πρόεδρο της δημοκρατίας, παρακάθησε με τους δεξιούς πατριδοκάπηλους ΑΝΕΛΛ στην κυβέρνηση και σιωπηρά δέχθηκε μία σειρά αντιλαϊκές ενέργειες (όπως την 42σέλιδη μνημονιακή πρόταση Βαρουφάκη, το καλπάζον στρατιωτικο-οικονομικό δέσιμο με το Ισραήλ κλπ.).

Όταν πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε καταφανώς την μεγάλη κωλοτούμπα και προχώρησε στις συμφωνίες για το 3ο Μνημόνιο τότε το Αριστερό Ρεύμα ακολούθησε την τραγελαφική τακτική του να καταψηφίζει τα μέτρα αλλά να δηλώνει ότι στηρίζει την κυβέρνηση.

Μάλιστα – αντί να βγει εκτός ΣΥΡΙΖΑ
και να αγωνιστεί με το λαϊκό κίνημα για την ανατροπή των μέτρων, του νέου Μνημονίου και της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ που τα προωθούσε – επέλεξε να δώσει την μάχη μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχοντας στις επιτροπές και στις διαδικασίες για το συνέδριό του. Παρά τις επανειλημμένες προσκλήσεις της ανατρεπτικής Αριστεράς για απεμπλοκή από την απάτη του ΣΥΡΙΖΑ (στην οποία με τη συμμετοχή του το Αριστερό Ρεύμα συνέβαλε) και κοινή δράση, επέμεινε στο να δώσει τον αγώνα μέσα στο σάπιο οικοδόμημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Όταν η συστημική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να μην προχωρήσει σε ψήφο εμπιστοσύνης και συνέδριο αλλά να προκηρύξει εκλογές (με την συμφωνία και την καθοδήγηση των ιμπεριαλιστικών κέντρων της ΕΕ) τότε μόνον το Αριστερό Ρεύμα αποφάσισε να αποχωρήσει.

Εν μία νυκτί κατασκεύασε μόνο του την Λαϊκή Ενότητα (με αρχηγό, εκπροσώπους, θέσεις κλπ.), την αναγόρευσε σε μέτωπο και κάλεσε όλη την Αριστερά να συμμετάσχει σε αυτό.


ΚατΆ αρχήν αποτελεί το λιγότερο απαξιωτική πράξη
το γεγονός ότι το πρώην Αριστερό Ρεύμα και νυν ΛΑΕ δεν έχει κάνει τουλάχιστον μία στοιχειώδη δημόσια αυτοκριτική για την μέχρι τώρα εμπλοκή του στην απάτη του ΣΥΡΙΖΑ.

Επιπλέον, αποτελεί αμετροέπεια και προσβολή στην πολύτιμη ιδέα του παλλαϊκού μετώπου η υπερφίαλη αυτοαναγόρευση της ΛΑΕ σε τέτοιο. Τα μέτωπα συνδιαμορφώνονται και δεν φτιάχνονται από κάποιον που μετά καλεί άλλους να συμμετάσχουν στο ήδη προδιαμορφωμένο πλαίσιο. Καμία πολιτική και κοινωνική δύναμη που σέβεται τον εαυτό της και την πρόταση του μετώπου δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε τέτοια κατασκευάσματα.

Όμως, αφήνοντας στην άκρη όλα τα προηγούμενα,
το χειρότερο στοιχείο είναι ο ασταθής και διπρόσωπος δημόσιος λόγος της ΛΑΕ και η πλήρης απαξίωση της έννοιας του προγράμματος από αυτήν.

Στη δημόσια παρουσία της ΛΑΕ κυριαρχεί ένας ρηχός αντιμνημονιακός λόγος ανακατεμένος με στοιχεία του εκλογικίστικου – και ανέφικτου – προγράμματος της Θεσσαλονίκης του Τσίπρα.

Στην παρθενική παρουσίαση του εγχειρήματος από τον Π.Λαφαζάνη τα προγραμματικά στοιχεία που παρουσιάσθηκαν ήταν η διαγραφή μέρους του χρέους (και μάλιστα συναινετικά), η εθνικοποίηση των τραπεζών και μία τραγικά ακαθόριστη παραγωγική ανασυγκρότηση (παρά την θητεία του Π.Λαφαζάνη στο ομώνυμο υπουργείο).

Μόνο στην τρίτη δημοσιογραφική ερώτηση αποτόλμησε να πει ότι «αν χρειασθεί για την εφαρμογή του προγράμματος αυτού θα φύγουμε από το ευρώ». Το μοτίβο αυτό κυριαρχεί στη συντριπτική πλειονότητα των δημόσιων τοποθετήσεων της ΛΑΕ. Οι εξαιρέσεις φθάνουν μέχρι την έξοδο από την ΟΝΕ και σταματούν εκεί.

Αντίθετα, ένα πολυκυκλοφορημένο κείμενο με πολυποίκιλους και προσθαφαιρούμενους συγγραφείς που στην αρχή προβλήθηκε ως το πρόγραμμα, στη συνέχεια μετονομάσθηκε σε προγραμματική διακήρυξη για να καταλήξει μάλλον στο ταπεινότερο της «εκλογικής διακήρυξης», αποφαίνεται ότι η ΛΑΕ υποστηρίζει την έξοδο από το ευρώ και, εφόσον τα πράγματα οδηγηθούν σε σύγκρουση με την ΕΕ, τότε θα προτείνει δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο λαός για την αποδέσμευση ή μη από την ΕΕ.

Φαίνεται καθαρά ότι για την ΛΑΕ η έννοια του προγράμματος είναι κάτι σαν παιχνίδι πλαίημομπίλ:
φτιάχνεται στο πόδι, αλλάζει κατά το δοκούν και στο τέλος της γραφής δεν έχει και μεγάλη σημασία. Καμία σχέση δεν έχει η προσέγγιση αυτή με την παράδοση της Αριστεράς (και ιδιαίτερα της κομμουνιστικής Αριστεράς). Για την τελευταία, και σε αντίθεση με τον αστικό πολιτικαντισμό, η πολιτική δράση εκπορεύεται από πολιτικά προγράμματα (που στην κομμουνιστική παράδοση απορρέουν από ιδεολογικές αρχές).

Όμως, ακόμη και αν αγνοήσει κανείς την πολυγλωσσία της δημόσιας παρουσίας της ΛΑΕ και πάρει κατά γράμμα την προαναφερθείσα διακήρυξη, φαίνεται καθαρά ότι βρίθει από αντιφάσεις και έχει κατασκευαστεί σαν εργαλείο μάρκετινγκ παρά σαν ένα σοβαρό και συνεκτικό πρόγραμμα.

Πρώτον, ο μόνος τρόπος για να αποχωρήσεις από την ΟΝΕ και να παραμείνεις μέσα στην ΕΕ είναι αυτό να γίνει με την συναίνεση των ηγεμονικών κέντρων της τελευταίας. Σε μία τέτοια περίπτωση το επάνω χέρι έχουν τα τελευταία και συνεπώς ο μόνος δρόμος για αυτή τη συναινετική έξοδο από το ευρώ είναι αυτός του αντιδραστικού σχεδίου Σόιμπλε που θα φορτώσει ακόμη περισσότερα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων και θα επιδεινώσει την εξάρτηση της χώρας από την ΕΕ.

Δεύτερον,
ο θεμελιακός πυρήνας του οικονομικού προβλήματος της χώρας είναι η αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής της και η μετατροπή της σε ένα χαμηλής τάξης παρακολούθημα πανευρωπαϊκών αλυσίδων παραγωγής με χαμηλή συνοχή, τεχνολογία, προστιθέμενη αξία και ανταγωνιστικότητα και φυσικά μισθούς εξαθλίωσης.

Η απλή ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας και η υποτίμηση του νομίσματος δεν μπορούν να ανατάξουν την παραγωγική δομή της χώρας. Η ιδιωτική πρωτοβουλία – που επίσης εκθειάζεται σε δημόσιες τοποθετήσεις ειδημόνων της ΛΑΕ – δεν πρόκειται να το κάνει μέσα σε συνθήκες σύγκρουσης με την ΕΕ και βέβαια είναι πολύ αργή και ταυτόχρονα απαιτεί αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Ο μόνος δρόμος για την φιλολαϊκή παραγωγική αναδιάρθρωση είναι ένα οικονομικό σχέδιο για το σύνολο της οικονομίας, υποχρεωτικής εφαρμογής και βασισμένο σε δημόσιες επενδύσεις και με την δημόσια ιδιοκτησία όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας. Η ΛΑΕ δεν λέει λέξη γιΆ αυτό.

Η εξαναγκασμένη και καθυστερημένη αποχώρηση της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ από αυτό το άθλιο και καταστροφικό για το λαό εγχείρημα είναι καλοδεχούμενη.

Ήταν ένα βήμα μπροστά. Θα όφειλε όμως να έχει εξάγει και τα ανάλογα συμπεράσματα από τα μέχρι τώρα λάθη της και να επιδείξει και την ανάλογη συμπεριφορά ιδιαίτερα απέναντι στις λαϊκές μάζες που συνέβαλε στην παραπλάνηση τους.

Η ΛΑΕ δεν φαίνεται να διακατέχεται από αυτές τις αρετές. Ξανασερβίρει ένα «μοντέλο ΣΥΡΙΖΑ» με μία πανσπερμία ομάδων με διαφορετικές πολιτικές επιλογές, φαιδρούς εκλογικίστικους καυγάδες, καρικατούρα προγράμματος και βασικό συνεκτικό στοιχείο την εκλογική επιβίωση. Μετά το άτολμο βήμα της εμπρός κάνει ήδη δύο βήματα πίσω.

Πηγή: stavrosmavroudeas


Το διαβάσαμε εδώ:
http://www.pandiera.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AD%CF%89%CF%81%CE%BF-%CE%B2%CE%AE%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BB%CE%B1%CE%B5-%CE%AE-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CF%82-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%AC-%CE%AD/

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες