Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Το ποδόσφαιρο κατέβασε τον κόσμο στο δρόμο!!!

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιούν 25, 2014 9:03 am    Θέμα δημοσίευσης: Το ποδόσφαιρο κατέβασε τον κόσμο στο δρόμο!!! Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το ποδόσφαιρο κατέβασε τον κόσμο στο δρόμο!!!



Η Πρόκριση της «Εθνικής Ποδοσφαίρου» στους «16» κατέβασε τον κόσμο στο δρόμο: Ορμητικός χείμαρρος ενθουσιασμού και πανηγυρισμών…

Μια πρώτη επιδερμική ανάγνωση αυτού του γεγονότος σε γεμίζει θλίψη, απογοήτευση, μαύρη απαισιοδοξία: Ο ελληνικός λαός δολοφονείται, καθημερινά και επί χρόνια, ανηλεώς και κτηνωδώς, αλλά συνεχίζει να παραμένει απαθής, αποδεχόμενος μαζοχιστικά τη δολοφονία του, ενώ η νίκη της Εθνικής στο ποδόσφαιρο τον κατέβασε στο δρόμο…


Μια τέτοια θεώρηση είναι εντελώς επιφανειακή, συνακόλουθα και λανθασμένη.

Ο λαός κατέβηκε στο δρόμο, γιατί η επιτυχία της Εθνικής αποτέλεσε τον «καταλύτη» για να ξεσπάσει και να εκφράσει την ΟΡΓΗ του για το κατακρεουργημένο και τσαλαπατημένο κοινωνικό και εθνικό του αίσθημα.

Η ΦΡΙΚΗ που ζει ο ελληνικός λαός και ο κοινωνικός και εθνικός του ακρωτηριασμός από τα δωσίλογα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ, βρήκαν διέξοδο στην επιτυχία της Εθνικής.

Με πιο απλά λόγια: Η Εθνική ποδοσφαίρου αποτέλεσε μια ατομική προσφορά σε μια μαζική ζήτηση.

Αποτέλεσε τον ΕΝΩΤΙΚΟ κόμβο κινητοποίησης της ΟΡΓΗΣ και απελπισίας του, τον ΕΝΩΤΙΚΟ καμβά «έκρηξης» της κοινωνικής και εθνικής του ταπείνωσης…

Αυτή η διάσταση είναι πολύ σημαντική, ακριβώς διότι δείχνει τούτο:
Όταν υπάρξει γεγονός ή πρωτοβουλία που ΕΝΩΝΕΙ τις διαθέσεις, την ψυχολογία, συνακόλουθα και τα προβλήματα του λαού, ΟΤΑΝ υπάρξει το ΟΧΗΜΑ, τότε ο λαός κινείται, ξεσπά και εκρήγνυται…

Το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο Αθλητισμός, αναμφίβολα, είναι μέσον πνευματικής απονεύρωσης και χειραγώγησης. Ένα πανίσχυρο μέσο πνευματικής αποκτήνωσης και ηθικής κατήχησης. Μπορούμε να του αποδώσουμε τον κλασικό χαρακτηρισμό του όπιου του λαού, με τη διπλή έννοια του όρου. Από τη μια, πλήρης συσκότιση των κριτικών ικανοτήτων και, από την άλλη, αναπλήρωση, υποκατάστατο για τις πραγματικές δυστυχίες.

Τα αναλύουμε διεξοδικά στο άρθρο:
«Οι θεοί των γηπέδων είναι οι άρχοντες του σύμπαντος…».
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/193.mag


Ωστόσο, ακριβώς η μαζική λειτουργία του Ποδοσφαίρου που το καθιστά «όπλο» χειραγώγησης στα χέρια της εξουσίας, αναδεικνύει και την ψυχολογία των λαϊκών μαζών, την ενοποιητική της διάσταση και την ενστικτώδη «έκρηξη» των υποδουλωμένων και ταπεινωμένων λαών.

Από αυτήν την άποψη η επιτυχία της Εθνικής αποτέλεσε τον ενωτικόν «ιμάντα» της ενστικτώδους «έκρηξης» του πολλαπλά υποδουλωμένου και ταπεινωμένου ελληνικού λαού, του πολλαπλά προδομένου από τα κόμματα της «αριστερής» ΑΦΑΣΙΑΣ…

Είναι συνεπώς η απουσία «καταλυτών» και «σπινθήρων», η απουσία μιας Αριστεράς που να προωθεί ενωτικούς αγωνιστικούς ιμάντες, που κρατάνε τον ελληνικό λαό σε …ακινησία…

Ακριβέστερα: Ακινησία δεν υπάρχει. Υπάρχει η ΟΡΓΗ που κοχλάζει, η υπόγεια λαϊκή κίνηση που σκοντάφτει στα φράγματα και στα ξεπουλήματα της «αριστεράς».

Αυτό, συνεπώς, που με πρώτη ανάγνωση μας απογοητεύει είναι ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ: Αν βρεθεί ο καταλύτης και οι «ιμάντες» ο λαός θα κατέβει στο δρόμο και η ΟΡΓΗ του θα εκραγεί…

Επιστροφή στην κορυφή
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούν 27, 2014 5:53 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο Ρατσισμός της FIFA και το «ράπισμα» του Μαραντόνα



Για το ΡΑΤΣΙΣΜΟ του «αντιρατσισμού» έχουμε γράψει πολλές φορές.

Όλη η «αντιρατσιστική» υποκρισία απαστράπτει σε έναν από τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ χορηγούς και σπόνσορες του «αντιρατσισμού», στη FIFA: Η Παγκόσμια Κυβέρνηση του Ποδοσφαίρου!!!


Αυτή, λοιπόν, η Παγκόσμια Κυβέρνηση των μαφιόζων του χρήματος, η οποία αναπαράγει, χρηματοδοτεί και διαφημίζει, τελετουργικά, ΟΛΑ τα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης, αποτελεί την «ποίηση» της Νέας Τάξης και τον πλέον μοχθηρό εκφραστή του ΦΑΣΙΣΜΟΥ της και του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ της.

Λαμπρό παράδειγμα από το Μουντιάλ: Η καρατόμηση του Λουίς Σουάρες!!!

Η FIFA επέβαλε στον Λουίς Σουάρες, για το δάγκωμα του στον Τζόρτζιο Κιελίνι, ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ από όλες τις αθλητικές δραστηριότητες, τιμωρία εννέα αγωνιστών από τα ματς της Ουρουγουάης και πρόστιμο 112 χιλιάδων δολαρίων!!!

Αν ο Σουάρες δεν ήταν Ουρουγουανός, αλλά μέλος ενός ισχυρού ιμπεριαλιστικού κράτους, μπορεί να του δίνανε και παράσημο, όπως στον Ζιτάν…

Ο Μαραντόνα που δεν μασάει τα λόγια του στηλίτευσε, πολύ εύστοχα και καυστικά, το γεγονός:
«Η απόφαση είναι ντροπιαστική. Δεν μπορώ να καταλάβω, ποιον σκότωσε ο Σουάρες για να του επιβληθεί αυτή η τιμωρία; Γιατί δεν του περνούν χειροπέδες και να τον στείλουν στο Γκουαντάναμο. Ένας παίκτης δουλεύει σκληρά όλη τη χρονιά για να πάει στο Παγκόσμιο Κύπελλο και ο Λουϊς σκόραρε 29 γκολ και τον έδιωξαν έτσι έξω από το Μουντιάλ. Είναι απίστευτο. Θυμηθείτε τι έκανε ο Ζιντάν το 2006 και μετά του έδωσαν τη Χρυσή Μπάλα».

Το διαβάσαμε εδώ:
http://press-gr.blogspot.gr/2014/06/blog-post_7840.html


Το ποδόσφαιρο, φίλε Μπογιόπουλε, δεν μπορεί να ΥΠΑΡΞΕΙ, σαν «παιχνίδι» μέσα στα πλαίσια και τους κανόνες που επιβάλει η ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ υπέρ-κυβέρνηση της FIFA…

Το «παιχνίδι» δεν είναι μια ΥΠΕΡ-κοινωνική και ΥΠΕΡ-ιστορική αφαίρεση…

Επιστροφή στην κορυφή
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούν 28, 2014 11:39 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το παραλήρημα του Μπογιόπουλου για το ποδόσφαιρο



Τα ζητήματα μεθόδου και ενότητας της σκέψης είναι υψίστης σπουδαιότητας σήμερα που επιχειρείται η κατεδάφιση κάθε κατάκτησης της σκέψης, ακόμα και των μηχανισμών της λογικής.

Xωρίς μια ενιαία αντίληψη του κόσμου, μια κοσμοαντίληψη (συνθετική φιλοσοφική συγκρότηση) δεν μπορεί να υπάρξει «παραγωγική» σκέψη, συνακόλουθα και «παραγωγική» δράση.


Χωρίς το «ενιαίο αντίκρισμα της ζωής», το μυαλό του ανθρώπου συμπιέζεται στα στενά βάθρα της εμπειρικής καθημερινότητας: Πνίγεται κυριολεκτικά από τα άπειρα και αντιφατικά συμβάντα της καθημερινότητας. Έτσι η σκέψη τεμαχίζεται στα επιμέρους και αντιφατικά εμπειρικά δεδομένα και δεν μπορεί να διακρίνει ότι πίσω από αυτή την πληθώρα των «αντιφάσεων» της εξωτερικής πραγματικότητας, ΥΠΑΡΧΕΙ ενότητα: Η ενότητα των αντιφάσεων της κοινωνίας και των κοινωνικών σχέσεων…

Με αυτό τον κατακλυσμό των αντιφατικών και φαινομενικά ασυνάρτητων τεμαχίων της εξωτερικής πραγματικότητας, οι κυρίαρχοι του κόσμου επιχειρούν σήμερα να αποδομήσουν τα πάντα: Την ιστορία και τις κοινωνικές επιστήμες, τις ιδέες και τον πολιτισμό, το μυαλό και τη λογική, τις κοινωνίες και τον άνθρωπο. Κάθε επιμέρους τεμάχιο και κάθε άτομο ανυψώνεται σε «ανεξάρτητη αλήθεια»: Ειδωλολατρικός ολοκληρωτισμός!!!

Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Γιατί διαβάσαμε ένα ειδωλολατρικό παραλήρημα του Νίκου Μπογιόπουλου για το ποδόσφαιρο!!!
ΕΔΩ:
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/245416,Gkooool!.html

Το κύριο χαρακτηριστικό κάθε παραληρήματος είναι η ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΑ των τεμαχίων της πραγματικότητα και της Σκέψης: Δηλαδή η ΔΙΑΣΠΑΣΗ της ΕΝΟΤΗΤΑΣ (πραγματικότητας και σκέψης) και η αναγωγή των ανεξάρτητων τεμαχίων σε είδωλο, θεότητα.

Πολλά τα σοφιστικά και ασυνάρτητα τεχνάσματα του Μπογιόπουλου.

Το πρωταρχικό η ΔΙΑΣΠΑΣΗ του «παιχνιδιού» από το κοινωνικό του πλαίσιο και τους όρους που το καθορίζουν: «Δεν μπορούν να διακρίνουν το παιχνίδι από τους αφεντάδες του»!!!

Είναι θλιβερό ένας που επικαλείται το μαρξισμό, το διαλεκτικό ιστορικό υλισμό, να ξεστομίζει τέτοια αρλούμπα, αντιμετωπίζοντας το «παιχνίδι», σαν αυθύπαρκτη και ανεξάρτητη οντότητα…

Ο Μπογιόπουλος φαίνεται να αγνοεί ότι το ανθρώπινο «ένστικτο» για παιχνίδι διαστρεβλώνεται και παραμορφώνεται από το βάρβαρο ανταγωνιστικό πλαίσιο του καπιταλισμού και «φορμάρεται» από αυτό το πλαίσιο…

Το απόγειο αυτού του ασυνάρτητου παραληρήματος του Μπογιόπουλου συμπυκνώνεται στη διατύπωση που υιοθετεί για το ποδόσφαιρο: «δεν είναι ένα απλό ζήτημα ζωής και θανάτου. Είναι κάτι πολύ ανώτερο»!!!

Δηλαδή το ποδόσφαιρο είναι «κάτι πολύ ανώτερο» από τον Άνθρωπο: Τέτοιος παραλογισμός…

Ένα κείμενο που απαντά αρκετά εύστοχα σε αυτό το παραλήρημα δολοφονίας της Σκέψης, το διαβάσαμε εδώ:
http://agriazwa.blogspot.gr/2014/06/blog-post_27.html


Εμείς απλώς θα αναδημοσιεύσουμε ένα παλιό μας κείμενο σχετικό με τον αθλητισμό το οποίο αποτελεί τη συνέχει του άρθρου:
«Οι θεοί των γηπέδων είναι οι άρχοντες του σύμπαντος
κοινωνιολογία του αθλητισμού-αθλητικό θέαμα»

ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/193.mag


Τα χαρακτηριστικά του αθλητισμού

Ο αθλητισμός, ως οργανωμένο σύστημα σωματικής πρακτικής, αντανακλά διαλεκτικά τις αστικές κατηγορίες. Όπως λεει ο Μαρξ «οι διάφορες κατηγορίες εκφράζουν τις μορφές και τους τρόπους ύπαρξης, συχνά απλές επιμέρους πλευρές αυτής της κοινωνίας».

Με την έννοια αυτή, ο αθλητισμός είναι μια συμπύκνωση και μια πρωτότυπη σύνθεση των αστικών κατηγοριών.

Τηλεγραφικά:

1. Ανταγωνισμός-αποδοτικότητα-μέτρηση-ρεκόρ.


Το καπιταλιστικό σύστημα, που βασίζεται στην ιδιοποίηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, δεν είναι στην πραγματικότητα παρά ένας τεράστιος παγκόσμιος ανταγωνισμός, ένας γενικευμένος κοινωνικός ανταγωνισμός. Ο νόμος της καπιταλιστικής ζούγκλας μαθαίνει στον καθένα ότι ο διπλανός του δεν είναι παρά ένας αντίπαλός του, ότι πρέπει να νικήσει και να παλέψει με όλα τα μέσα.

Ο εσωτερικός κινητήριος μοχλός όλης αυτής της διαδικασίας είναι η συστηματική επιδίωξη της αποδοτικότητας, που πρέπει να μετριέται επακριβώς και να βελτιώνεται αδιάκοπα με στόχο την ιδιοποίηση νέων αγορών.

Από αυτή την άποψη, ο αθλητισμός παρουσιάζεται σαν το τέλειο πρότυπο του ανθρώπινου ανταγωνισμού. Επιδίωξη: η μέγιστη αποδοτικότητα που δεν μπορεί να βρει την έκφρασή της παρά μόνο με την επακριβή ποσοτικοποίηση του εκτελεσθέντος έργου.

Αυτή η ποσοτικοποίηση απαιτεί την εφαρμογή μιας αυστηρής, ακριβούς, διεθνώς ελεγχόμενης μέτρησης, ώστε να υπάρχει ένα παγκόσμιο μέτρο σύγκρισης που να ενοποιεί την πρακτική σε όλα τα επίπεδα: το ρεκόρ.

Η φόρμουλα ανταγωνισμός/αποδοτικότητα/μέτρηση/ρεκόρ είναι η τέλεια αντανάκλαση της καπιταλιστικής παραγωγικής διαδικασίας.

2. Καταμερισμός της εργασίας-εξειδίκευση.

Σε όσους πιστεύουν ότι ο αθλητισμός μπορεί να είναι παράγοντας πλήρους σωματικής ανάπτυξης, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η αθλητική πρακτική προκαλεί την υπερεξειδίκευση. Δεν είναι πια κανείς απλός χιονοδρόμος, αλλά ειδικευμένος στο σλάλομ, στην απλή κατάβαση…


Ο σκληρός αθλητικός ανταγωνισμός
απαιτεί να προσανατολίζεται το άτομο αποκλειστικά προς την ορθολογικοποίηση μιας συγκεκριμένης τεχνικής, όπως γίνεται στην ειδικευμένη εργασία. Η σωματική εξειδίκευση δεν είναι ανάπτυξη του σώματος, αλλά παραμόρφωση…

3. Ο άνθρωπος-ρομπότ.

Αυτή η υπερβολική ορθολογικοποίηση υποχρεώνει τον εργάτη και τον αθλητή να μην είναι παρά τα απλά γρανάζια μιας παραγωγικής διαδικασίας που δεν τους ανήκει πια.


Ο αθλητής, παραγωγός ρεκόρ, με το σώμα-εργαλείο του, δούλος με τη θέλησή του, μετατρέπεται σε μηχανή στην υπηρεσία του «προπονητή-αφεντικού». Η ανθρώπινη δραστηριότητα χάνει κάθε συγκεκριμένο ποιοτικό χαρακτήρα της για να γίνει συντελεστής παραγωγής.

4. Η αφηρημένη εργασία.

Για τον εργάτη, που επαναλαμβάνει την ίδια κίνηση όλη την ημέρα, ο άμεσος «όμοιός» του είναι ο δρομέας που τρέχει συνέχεια γύρω από το τσιμεντένιο ρείθρο του στίβου, τόσο μηχανικά όσο οι δείκτες του χρονομέτρου. Οι δραστηριότητά του γίνεται εντελώς αφηρημένη, σε τέσσερα επίπεδα:


α). Στο επίπεδο της δραστηριότητας. Οι κινήσεις, οι εκτελούμενες πράξεις είναι ολοένα επαναλαμβανόμενες. Υπερτεχνολογικοποίηση που οδηγεί στην πλήρη αλλοτρίωση. Το σκι, η ιστιοπλοΐα (όπως κάθε αγώνισμα), που παλιότερα ήταν μέσα που χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος για τις ανάγκες του, γίνονται δραστηριότητες που, αντί να αποσκοπούν στην ευχαρίστηση του ανθρώπου ή του αγώνα ενάντια στα εμπόδια της φύσης, είναι μηχανοποιημένες λόγω της ύπαρξης των αγώνων, όπου οι δυσκολίες είναι τεχνητές.

β). Στο επίπεδο του σώματος. Σε αυτό το πλαίσιο, το σώμα νοείται σαν καθαυτό μέσο για τη διατήρηση του υψηλού επιπέδου αποδοτικότητας. Ζει σαν ειδικευμένο, υπερκμεταλλεύσιμο ρομπότ. Το σώμα δεν υπάρχει πια ή υπάρχει ανεξάρτητα από την ολότητα του ανθρώπου.

γ). Στο επίπεδο του χρόνου.
Εδώ έχουμε τη βασιλεία του χρονομέτρου. Σε αυτό το μηχανοποιημένο κόσμο το χρονόμετρο είναι βασιλιάς. Βεβαίως η μανία να μετράμε τα πάντα, να ελέγχουμε τα πάντα, δεν είναι κάτι που το συναντάμε αποκλειστικά στους αθλητές, παρόλο που αυτά τα παθολογικά φαινόμενα είναι βαθιά ριζωμένα στον αθλητικό θεσμό. Το χρονόμετρο, λοιπόν σταματά το χρόνο και τον ρυθμίζει για ακαθόριστη διάρκεια σύμφωνα με το ρεκόρ. Ο χρόνος της κοινωνικής μας ζωής και των ανθρωπίνων σχέσεων έχει καταργηθεί…

δ). Στο επίπεδο το χώρου. Εδώ έχουμε αφαίρεση και του χώρου η οποία οφείλεται στη συστηματοποίηση ενός πλαισίου αποκομμένου από τις ζωντανές σχέσεις με την οργανική φύση. Η απόλαυση της φύσης αντικαταστάθηκε από την εκμετάλλευσή της. Η φύση γίνεται αντιληπτή μόνο όσον αφορά την αύξηση της αποδοτικότητας των αθλητικών κινήσεων. Το χιόνι είναι χρήσιμο, δεν είναι πια ωραίο…

5. Η αθλητική αλλοτρίωση.

Σε τελευταία ανάλυση, η συστηματική, οργανωμένη αθλητική πρακτική, είτε είναι ερασιτεχνική είτε επαγγελματική, είναι μια αλλοτρίωση του ατόμου με τη έννοια ότι το τελευταίο χάνει την ελευθερία του καθώς ενσωματώνεται σε ένα αθλητικό κόσμο που δεν τον ελέγχει, αντίθετα κυριαρχείται από αυτόν.

Σήμερα ο αθλητής (ανεξάρτητα από το τι είναι: μαθητής, πολίτης, ερασιτέχνης ή επαγγελματίας) συνθλίβεται ολοένα πιο πολύ από τον αθλητικό μηχανισμό. Ο μηχανισμός αυτός τον ενσωματώνει και τον μετατρέπει σε γρανάζι του. Γι’ αυτό σήμερα προωθούν μαζικά τον αθλητισμό: είναι ένας είδος ναρκωτικού…

Επιστροφή στην κορυφή
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούν 30, 2014 5:59 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι λαοί που στενάζουν και οι «ήρωες» της μπάλας…



Η …μαγεία του ποδοσφαιρικού παραισθησιογόνου αποτυπωμένη στα καλοαναθρεμμένα πρόσωπα των «ηρώων» του…
Στις άλλες εικόνες αποτυπώνεται η ελληνική πραγματικότητα…
Οι εικόνες μιλούν μόνες τους…






Εμείς μέχρι να περάσει η μέθη από τα παραισθησιογόνα θα σωπάσουμε…
Διαβάστε, ωστόσο, ένα μικρό σχόλιο από το Σίβυλλα:
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2014/06/blog-post_3036.html

Επιστροφή στην κορυφή
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιούλ 15, 2014 5:58 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το ποδόσφαιρο του 4ου Ράιχ…



Εύστοχο το …σχόλιο του ΚΥΡ…

Δικό μας συμπλήρωμα:

Μέχρι σήμερα οι σούπερ τοκογλύφοι και οι μαφιόζοι της υφηλίου πότιζαν με τα παραισθησιογόνα του ποδοσφαιρικού θεάματος τους λεηλατημένους λαούς…


Το ποδοσφαιρικό αφιόνι λειτουργεί διπλά, όπως έχουμε αναλύσει: Από τη μια, πλήρης συσκότιση των κριτικών ικανοτήτων (απόδραση, φυγή, έκσταση) και, από την άλλη, αναπλήρωση, υποκατάστατο για τις πραγματικές δυστυχίες…

Σήμερα οι κεφαλές του 4ου Ράιχ (μία από αυτές είναι η Γερμανία) αφού τους εξόντωσαν τους λαούς και τους έριξαν στα τάρταρα της πτώχευσης και της ολοκληρωτικής εξαθλίωσης, τους ταπεινώνουν και …ποδοσφαιρικά: Επιβάλλουν και διατρανώνουν σαδιστικά την κυριαρχία τους και στο ποδοσφαιρικό όπιο που οι ίδιοι τους πότισαν…

Αυτή είναι η Νέα Τάξη: Σε ταπεινώνω και σε δολοφονώ στην αρένα των παραισθησιογόνων που σε πότιζα…

[/img]
Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες