Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
To 95% της Κριμαίας είναι «παράνομο»!

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 17, 2014 9:27 am    Θέμα δημοσίευσης: To 95% της Κριμαίας είναι «παράνομο»! Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
To 95% της Κριμαίας είναι «παράνομο»!



Εδώ έχουμε χάσει τα αυγά και τα πασχάλια…

Ο πλανητικός ιμπεριαλισμός έχει κυριολεκτικά ισοπεδώσει κάθε έννοια, έχει αναστρέψει το περιεχόμενο των λέξεων…

Το δικό του πραξικόπημα στο Κίεβο το ονόμασε «επανάσταση», την κατάλυση των αστικών κοινοβουλευτικών διαδικασιών και την πραξικοπηματική εγκαθίδρυση στην εξουσία των ανδρεικέλων του, όλα αυτά τα ονόμασε «νομιμότητα»!!!


«Παρανομία» και κατάλυση της «νομιμότητας» είναι το δημοψήφισμα στην Κριμαία: Μια δημοκρατική λειτουργία του «κυρίαρχου λαού»…

Για τους νεοταξίτες κροκόδειλους που χύνουν άφθονα δάκρια για τα «δημοκρατικά δικαιώματα» των λαών, το 95% του λαού της Κριμαίας είναι «παράνομο», δεν χωράει στα δικά τους καλούπια της «νομιμότητας»!!!

Έτσι σύσσωμο το ιμπεριαλιστικό σκυλολόι της Δύσης καταγγέλλει σαν «παράνομο» το δημοψήφισμα στην Κριμαία. Πετάει στα σκουπίδια της Βούληση και τη δημοκρατική Απόφαση του λαού της Κριμαίας. Ο λαός της Κριμαίας είναι ΕΚΤΟΣ «νομιμότητας»: Της «νομιμότητας» των πραξικοπηματιών του Κιέβου…

Ουρλιάζουν, διατεταγμένα και ενορχηστρωμένα τα φερέφωνα της νεοταξικής κακουργίας για την Κριμαία, ακριβώς γιατί εκεί ο λαός έχει κινητοποιηθεί ΣΥΣΣΩΜΟΣ ενάντια στην «επανάσταση» του Κιέβου: Την «επανάσταση» (ωμό αντεπαναστατικό πραξικόπημα) των ληστών και δημίων της ανθρωπότητας.

Εδώ επαναβεβαιώνεται το μάθημα της Ιστορίας: Όταν οι λαοί κινητοποιούνται εναντίον της πλανητικής, ιμπεριαλιστικής κακουργίας και των ανδρεικέλων τους, ΓΙΝΟΝΤΑΙ, αυτομάτως, «παράνομοι», «εχθροί» του «Διεθνούς Δικαίου»: του «Δικαίου» της ΥΠΟΤΑΓΗΣ τους…

Και είναι ακριβώς αυτή η ενεργητική Βούληση και Απόφαση του λαού της Κριμαίας, αυτό το 95%, που προκαλεί τα πανικόβλητα ουρλιαχτά των ηγεμόνων της ΕΕ και ΗΠΑ.

Και είναι αυτή η λαϊκή παλίρροια που γκρεμίζει, επίσης, και το μύθο της «επανάστασης» στην Ουκρανία (μύθο που έθρεψαν και πολλοί «αριστεροί»). Διότι καμία γνήσια Επανάσταση δεν περιορίζεται σε «ένα πεζοδρόμιο», σε μία πόλη, στο Κίεβο.

Οι Επαναστάσεις είναι τυφώνες που διαπερνούν όλη την επικράτεια μιας χώρας, ιδιαίτερα τα πιο ανεπτυγμένα βιομηχανικά διαμερίσματά της, εκεί που υπάρχει και ισχυρό εργατικό στοιχείο.

Είναι σχήμα οξύμωρο, μέγιστη ιστορική ΑΝΤΙΦΑΣΗ, να μιλάει κανείς για λαϊκή επανάσταση στην Ουκρανία, όταν το πιο ανεπτυγμένο κομμάτι της, σχεδόν το σύνολο της Ουκρανίας, ήταν ΕΧΘΡΙΚΟ στην …επανάσταση!!!

ΟΤΑΝ το 95% της Κριμαίας εκδηλώνει ανοικτά και ενεργητικά την απόρριψη αυτής της «επανάστασης»…

Στο Κίεβο δεν έγινε καμία «ουκρανική επανάσταση». Μια οργανωμένη ιμπεριαλιστική αντεπανάσταση υλοποιήθηκε και ανέβασε πραξικοπηματικά τα ανδρείκελά της, ΚΟΝΤΡΑ και ΕΝΑΝΤΙΑ στον ουκρανικό λαό στο ΣΥΝΟΛΟ του.

Γι αυτό ο λαός της Κριμαίας και των γύρω περιοχών συσπειρώνεται και κινητοποιείται τόσο αποφασιστικά και ΜΑΖΙΚΑ εναντίον της Αντεπανάστασης των πραξικοπηματιών στο Κίεβο…

Γι αυτό δεν βλέπει κανένα άλλο δρόμο σωτηρίας από τα νύχια των αρπακτικών της Δύσης, έξω από αυτόν της Ρωσίας..

Επιστροφή στην κορυφή
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 17, 2014 10:09 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ουκρανία: BRZEZINSKI- ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ τα λένε ΟΛΑ




Όταν οι πλέον κυνικοί θεωρητικοί της Νέας Τάξης και του αυτοκρατορικού γκανγκστερισμού των ΗΠΑ (BRZEZINSKI- ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ) κλείνουν πεισματικά τα μάτια στο πραξικόπημα της Δύσης στην Ουκρανία και κατηγορούν τη Ρωσία για «εισβολή» (την αυτοάμυνα τη βαπτίζουν «εισβολή»), τα σχόλια περιττεύουν.

Τα κείμενα, ωστόσο, των δύο αυτών «θεωρητικών» της ιμπεριαλιστικής κακουργίας, έχουν μεγάλη αξία, διότι δίνουν την πραγματική διάσταση του προβλήματος και γκρεμίζουν τους μύθους περί «επανάστασης» στην Ουκρανία!!!


Αναδεικνύουν, επίσης, την ουσία της Νεοταξικής στρατηγικής (του πλανητικού ιμπεριαλισμού), αυτή της αναδιάταξης των συνόρων και της μετατροπής των κρατών σε προτεκτοράτα (νέες αποικίες) του χρηματιστηριακού ΦΑΣΙΣΜΟΥ.

Γκρεμίζοντας και εδώ τους μύθους περί «ενδοϊμπεριαλιστικών» αντιθέσεων μεταξύ Δύσης και Ρωσίας και τους μύθους των «ίσων αποστάσεων»: Η Ρωσία είναι και αυτή στο στόχαστρο αυτής της νεοταξικής στρατηγικής…

Αυτά καταγράφονται καθαρά από τους δύο «θεωρητικούς» της νέας ιμπεριαλιστικής αποικιοκρατίας.

Από Τον ZBIGNIEW BRZEZINSKI κυνικότατα και από τον Το ΧΕΝΡΥ ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ με διπλωματική δολιότητα και τη γνωστή πονηρία…

Τα κείμενα τα πήραμε από την «Ίσκρα», μαζί και με τα δικά της σχόλια:
http://www.iskra.gr/


[color=red]Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ*
Του ZBIGNIEW BRZEZINSKI (ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ ΠΟΣΤ, 4/3/14) **
...ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ «ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ»
[/color]


H Ιskra παραθέτει αυτούσιο άρθρο του γνωστού αναλυτή επί διεθνών θεμάτων και πρώην μέλους του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ Zbigniew Brzezinski (Z.B.), το οποίο δημοσιεύθηκε στην Ουάσιγκτον Ποστ.

O Z.B. είναι εκ των αναλυτών που εκφράζουν σε αρκετό βαθμό και επηρεάζουν, ίσως, περισσότερο, την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Η σκέψη του διαπερνάται βαθύτατα από τον στόχο της εξυπηρέτησης των αμερικάνικων συμφερόντων και της αμερικάνικης ισχύος.

Το άρθρο που αναδημοσιεύουμε έχει ενδιαφέρον γιατί αποτυπώνει σε αρκετή, μάλλον, έκταση τον τρόπο που επεμβαίνει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στην Ουκρανία και υποδεικνύει τους στόχους αυτής της επέμβασης.

Είναι εντυπωσιακό ότι ο Z.B. παρομοιάζει περίπου τον Βλ. Πούτιν με τον Χίτλερ, ενώ την ίδια ώρα παραβλέπει ότι οι ΗΠΑ στηρίζονται χωρίς κανέναν ενδοιασμό σε νεοναζιστικές και φιλοχιτλερικές δυνάμεις της Ουκρανίας, οι οποίες παίζουν βασικό ρόλο στην κυβέρνηση του Κιέβου, την οποία ο Ζ.Β.

Καλεί την Ουάσιγκτον να στηρίξει ολόθερμα, έστω και αν απειλήσει ανοιχτά τη Ρωσία με πόλεμο!

Το εντυπωσιακότερο, όμως, είναι οι συγκεκριμένοι στόχοι που θέτει ο Ζ.Β. για την αμερικάνικη πολιτική στην Ουκρανία,οι οποίοι χαρακτηρίζονται από κυνικότητα, βαθιά αντιρωσικά αισθήματα αλλά και «στυγνά» επικίνδυνο ρεαλισμό.

Στην ουσία ο Ζ.Β. προτείνει την «ηπιότερη» δυνατή αλλά, μάλλον, περισσότερο «αποτελεσματική» τακτική, προκειμένου η Ουκρανία να μην πέσει ποτέ στην επιρροή της Ρωσίας και να παραμείνει εσαεί ένα «συγκεκαλυμμένο» αμερικάνικο προγεφύρωμα, το οποίο δεν θα έχει κατ' ανάγκη ανάλογη θεσμική υπόσταση.

Το «ελάττωμα» της ανάλυσης του Ζ.Β. δεν είναι η κυνικότητα, η οποία όταν είναι αποτελεσματική διαμορφώνει ανερυθρίαστα τετελεσμένα. Η προβληματικότητα της ανάλυσής του είναι ότι το 2014 δεν είναι 1990 και ότι οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον ο αδιαμφισβήτητος παγκόσμιος ηγεμόνας. Ο Ζ.Β.

Υπερβάλλει και μάλλον υπερβάλλει σε υπερθετικό βαθμό, τις δυνατότητες που έχουνε οι σημερινές ΗΠΑ (και οι πρόθυμοι σύμμαχοί τους) να υποστηρίζουν με ικανή στρατιωτική υπεροχή φιλόδοξους πολιτικούς στόχους, σε κάθε σημείο του πλανήτη.

Τα αστέρια των ΗΠΑ αργά σβήνουν και ξεθωριάζουν και ένας νέος πολυπολικός κόσμος αναδύεται, με την ΕΕ σε πλήρη παρακμή και τις ΗΠΑ σε καθοδική πορεία.


Η δοκιμασία και το αντιρωσικό πείραμα στην Ουκρανία θα δείξει πολλά, όχι μόνο για το μέλλον της Ευρώπης αλλά και ολόκληρου του πλανήτη.

ΓΡΑΦΕΙ Ο «ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ»


Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ*
Του ZBIGNIEW BRZEZINSKI**

Όσον αφορά τη ρωσική επίθεση εναντίον της Ουκρανίας, πολλά εξαρτώνται από το τι θα κάνει στη συνέχεια ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Αλλά το τι πρόκειται να κάνει ο Πούτιν δεν εξαρτάται μόνο από το τι θα υπολογίσει ότι πρόκειται να κάνει το ΝΑΤΟ (και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ), εξαρτάται και από την εκτίμηση του για το πόσο έντονα θα αντιδράσει ο ουκρανικός λαός σε οποιαδήποτε περαιτέρω κλιμάκωση από τη Ρωσία. Και, για να ολοκληρώσει κάποιος αυτόν τον «κύκλο», η ουκρανική απάντηση επηρεάζεται από την αντίδραση των ουκρανών πολιτών σε κάθε επανάληψη της επιθετικότητας του Πούτιν στην Κριμαία και από το αν, τελικά, το ουκρανικό έθνος θεωρεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ δρουν πραγματικά υποστηρικτικά.

Η τακτική του Πούτιν στην εισβολή στην Κριμαία προσφέρει μερικές συμβουλές σχετικά με την τακτική του. Γνώριζε εκ των προτέρων ότι η καμουφλαρισμένη εισβολή του θα συναντήσει την λαϊκή υποστήριξη από τη ρωσική πλειοψηφία στην Κριμαία.

Δεν ήταν σίγουρος για το πώς οι «ελαφριές» Ουκρανικές στρατιωτικές μονάδες που υπάρχουν εκεί θα αντιδράσουν, έτσι εισέβαλλε συγκεκαλυμμένα σαν γκάνγκστερ της μαφίας. Σε περίπτωση σοβαρής Ουκρανικής αντίστασης, θα μπορούσε να «αποκηρύξει» την πρωτοβουλία και να υποχωρήσει.

Η αρχική επιτυχία του μπορεί να τον βάλει στον πειρασμό να επαναλάβει τις πράξεις του πιο άμεσα στις ανατολικότερες επαρχίες της Ουκρανίας. Αν είναι επιτυχής, η καταληκτική τρίτη φάση θα μπορούσε στη συνέχεια να κατευθυνθεί, σε έναν συνδυασμό πολιτικής αναταραχής και της όλο και πιο απροκάλυπτης χρήσης των ρωσικών πολεμικών δυνάμεων με σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης του Κιέβου.

Το αποτέλεσμα θα είναι παρόμοιο με τις δύο φάσεις της εισβολής του Χίτλερ στη Σουδητία**( Sudetenland) μετά το Μόναχο το 1938 και την τελική κατάληψη της Πράγας και της Τσεχοσλοβακίας στις αρχές του 1939.

Πολλά εξαρτώνται από το πόσο ξεκάθαρα η Δύση θα μεταφέρει στον δικτάτορα του Κρεμλίνου
- μια εν μέρει κωμική απομίμηση του Μουσολίνι και μια πιο απειλητική υπενθύμιση του Χίτλερ - ότι το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να είναι παθητικό, αν ξεσπάσει πόλεμος στην Ευρώπη.

Αν η Ουκρανία διαλυθεί, ενώ η Δύση απλά παρακολουθεί, η νέα ελευθερία και ασφάλεια στις χώρες που συνορεύουν με την Ουκρανία: τη Ρουμανία, την Πολωνία και τις τρεις Δημοκρατίες της Βαλτικής θα απειληθεί.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η Δύση ή οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα πρέπει να απειλήσουν με πόλεμο. Αλλά οι μονομερείς και απειλητικές πράξεις της Ρωσίας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Δύση θα πρέπει να αναγνωρίσει αμέσως τη σημερινή κυβέρνηση της Ουκρανίας ως νόμιμη. Η αβεβαιότητα σχετικά με το νομικό της καθεστώς θα μπορούσε να δελεάσει τον Πούτιν να επαναλάβει την παρωδία της Κριμαίας. Η Δύση πρέπει επίσης να μεταφέρει – όχι δημόσια σε αυτό το στάδιο, έτσι ώστε να μην ταπεινώσει τη Ρωσία - ότι ο ουκρανικός στρατός μπορεί να υπολογίζει στην άμεση και απευθείας Δυτική βοήθεια, έτσι ώστε να ενισχυθούν οι αμυντικές του δυνατότητές.

Δεν πρέπει να μείνει καμιά αμφιβολία στο μυαλό του Πούτιν ότι μια επίθεση στην Ουκρανία θα προκαλούσε μια παρατεταμένη και δαπανηρή εμπλοκή , και οι Ουκρανοί δεν θα πρέπει να φοβούνται ότι θα αφεθούν στη μοίρα τους.

Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με το σχεδιασμό έκτακτης ανάγκης του οργανισμού, θα πρέπει να τεθούν σε κατάσταση συναγερμού. Υψηλή ετοιμότητα για άμεση αερομεταφορά στην Ευρώπη αμερικανικών αερομεταφερόμενων μονάδων, έχει με πολιτικούς και στρατιωτικούς όρους νόημα. Εάν η Δύση θέλει να αποφύγει μια σύγκρουση, δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία ασάφεια στο Κρεμλίνο ως προς το τι θα μπορούσε να προκληθεί από την περαιτέρω τυχοδιωκτική χρήση βίας στο κέντρο της Ευρώπης.

Επιπλέον, οι προσπάθειες για την αποτροπή λανθασμένων υπολογισμών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια πολεμική σύρραξη θα πρέπει να συνοδεύονται από μια επαναβεβαίωση της επιθυμίας της Δύσης για μια ειρηνική «διαμονή» με τη Ρωσία και με μια κοινή προσπάθεια για να βοηθήσουν την Ουκρανία να ανακάμψει οικονομικά και να σταθεροποιηθεί πολιτικά. Η Δύση θα πρέπει να καθησυχάσει τη Ρωσία ότι δεν επιδιώκει να βάλει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ ή να την στρέψει εναντίον της Ρωσίας. Οι ίδιοι οι Ουκρανοί μπορούν να καθορίσουν το βάθος της «εγγύτητάς» τους προς την Ευρώπη και το πεδίο της οικονομικής συνεργασίας τους με τη Ρωσία, προς όφελος της ειρήνης και της σταθερότητας στην Ευρώπη. Και μετά τις εκλογές του Μαΐου, μπορούν να αναθεωρήσουν κάποιες από τις ρυθμίσεις για ένα ειδικό καθεστώς για την Κριμαία, αλλά δεν πρέπει να το πράξουν κάτω από την απειλή ή επίθεση από έναν γείτονα που οδηγείται από αυτοκρατορικές ή προσωπικές φιλοδοξίες.

*Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα «Ουάσινγκτον Πόστ» στις 4/3/14. Η μετάφραση πραγματοποιήθηκε από την σύνταξη της Iskra.
**Ο Zbigniew Brzezinski υπήρξε σύμβουλος για θέματα ασφαλείας των ΗΠΑ από το 1977 έως το 1981.
** βόρειες, νοτιοδυτικές, και δυτικές περιοχές της Τσεχοσλοβακίας που κατοικούνταν κυρίως από γερμανόφωνους


«ΝΑ ΦΙΝΛΑΝΔΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ»
Του ΧΕΝΡΥ ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ (ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ ΠΟΣΤ, 6/3/14)

...ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ «ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ»



Η Iskra αναδημοσιεύει από την αμερικανική εφημερίδα Ουάσιγκτον Ποστ της προηγούμενης Πέμπτης (6/3), το άρθρο του περιβόητου Χένρυ Κίσινγκερ, το οποίο αφορά τις εξελίξεις στην Ουκρανία.

Ο 90χρονος πρώην Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών, στο βιογραφικό του οποίου καταγράφονται πλήθος πραξικοπημάτων και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που αιματοκύλισαν τους λαούς της υφηλίου, παραθέτει τους προβληματισμούς του για την πολιτική που ακολούθησαν οι ΗΠΑ στο θέμα της Ουκρανίας και τις προοπτικές που θα είχε μια ενδεχόμενη στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία.

Ο Χ. Κίσινγκερ,
ο οποίος διατηρεί ακόμα και σε αυτήν την ηλικία σημαντική επιρροή στους διαμορφωτές της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, παραμένει, όπως πάντα, κυνικά ρεαλιστής και στην περίπτωση της Ουκρανίας, βλέποντας την πολιτική ως γυμνό παιχνίδι ισχύος, στο οποίο δεν υπάρχει χώρος για αρχές και αξίες.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Χ. Κίσινγκερ προτείνει, ως «πονηρά αλεπού», στη Δύση να διεκδικήσει τη Φινλανδοποίηση της Ουκρανίας. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο! Με δύο λόγια, ο Χ. Κίσινγκερ ζητάει στην πραγματικότητα να μετατραπεί η Ουκρανία σε προσεκτικό αμερικανο-δυτικό προτεκτοράτο, του οποίου η τυφλή αμερικανοδυτική υπόσταση θα συγκαλύπτεται, όπως της Φινλανδίας, από το διάτρητο πέπλο της (δήθεν) ουδετερότητας.

Ο Χ. Κίσινγκερ ζητάει, με έξυπνο τρόπο και «ουδέτερο» περιτύλιγμα, για τη Δύση τα πάντα στην Ουκρανία. Ακόμα και την Κριμαία!


Όπως ο Zbigniew Brzezinski (βλ. αναλυτικότερα εδώ), έτσι και ο Χ. Κίσινγκερ, όσο και αν προσπαθούν να φαίνονται προσγειωμένοι, δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι το 2014 δεν είναι '90 ούτε '70. Δεν θέλουν να καταλάβουν ότι οι ΗΠΑ δεν είναι πια η αδιαφιλονίκητη παγκόσμια ηγεμονική δύναμη.

Η Ρωσία του Πούτιν δεν πρόκειται να αφήσει στα νύχια της «Δυτικής ουδετερότητας» την Κριμαία, ούτε την Δυτική Ουκρανία! Τουλάχιστον! Και αν πρόκειται να ξεκινήσει ένας νέος «ψυχρός πόλεμος», είναι πολύ αμφίβολο ότι η παρακμάζουσα ΕΕ και οι φθίνουσες ΗΠΑ, σε ένα νέο πολυπολικό κόσμο, θα είναι ξανά νικητές!

Ο «ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ»

Ακολούθως παρατίθεται το άρθρο του Χένρυ Κίσινγκερ από την Ουάσιγκτον Ποστ (6/3):


«ΝΑ ΦΙΝΛΑΝΔΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ»
Του ΧΕΝΡΥ ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ*



Η δημόσια συζήτηση γύρω από την Ουκρανία αναλώνεται στη σύρραξη. Γνωρίζουμε προς τα πού πάμε; Σε όλη μου τη ζωή έχω ζήσει τέσσερις πολέμους που ξεκίνησαν με μεγάλο ενθουσιασμό και δημόσια στήριξη, χωρίς να γνωρίζουμε πώς να τους τελειώσουμε και αναγκαστήκαμε να υποχωρήσουμε μονομερώς σε τρεις απο τους τέσσερις.

Η δοκιμασία στην πολιτική δεν είναι πως αρχίζει αλλά πως τελειώνει. Συχνά το ουκρανικό θέμα παρουσιάζεται σαν αναμέτρηση: Αν η Ουκρανία θα καταλήξει στην Ανατολή ή στη Δύση. Αν η Ουκρανία θέλει να επιζήσει και να προκόψει πρέπει να λειτουργήσει ως γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης.

Η Ρωσία πρέπει να δεχθεί το γεγονός ότι αν πιέσει την χώρα προς την δορυφοριοποίηση ή μετακινήσει τα σύνορά της δυτικότερα, τότε η Μόσχα θα ήταν καταδικασμένη να δεχθεί πάλι πολυπολικές πιέσεις απο την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

H Δύση πρέπει να καταλάβει ότι για την Ρωσία η Ουκρανία δεν είναι μια ξένη χώρα. Η ρωσική ιστορία άρχισε από τους Ρως του Κιέβου και η ρωσική θρησκεία κατάγεται από εκεί. Η Ουκρανία αποτελούσε για αιώνες μέρος της Ρωσίας και η μοίρα τους ήταν κοινή ακόμα πιο πριν. Κάποιες από τις σημαντικότερες μάχες στην ρωσική ιστορία για την ελευθερία της χώρας δόθηκαν σε ουκρανικό έδαφος ξεκινώντας από την μάχη της Πολτάβας το 1709. Ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας αποτελεί μέσο για την προβολή της Ρωσίας στη Μεσόγειο βασισμένη στην συνθήκη με την Ουκρανία για την ναυτική βάση στην Σεβααστούπολη, στην Κριμαία.

Ακόμα και διάσημοι αποστάτες όπως ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν και ο Τζόζεφ Μπρόντσκυ τόνισαν ότι η Ουκρανία αποτελεί σημαντικό μέρος της ρωσικής ιστορίας και εν τέλει της ίδιας της Ρωσίας.

Η Ε.Ε πρέπει να αναγνωρίσει ότι η γραφειοκρατική αναβλητικότητά της και υποταγής της στο στρατηγικό στοιχείο των εσωτερικών πολιτικών για την διαπραγμάτευσή της Ουκρανίας με την ίδια, συντέλεσε ώστε η διαπραγμάτευση να καταλήξει σε κρίση. Η εξωτερική πολιτική είναι η τέχνη των προτεραιοτήτων.

Οι Ουκρανοί είναι το αποφασιστικό στοιχείο. Κατοικούν σε μια χώρα με πολύπλοκη ιστορία μέσα σ' ένα μωσαϊκό γλωσσών. Το δυτικό της μέρος εντάχθηκε στην Σοβιετική Ένωση το 1939 όταν ο Χίτλερ και ο Στάλιν μοιράστηκαν τα λάφυρα.

Η Κριμαία οπού το 60% του πληθυσμού της είναι ρώσοφωνος έγινε μέρος της Ουκρανίας μόλις το 1954 όταν ο Νίκιτα Χρουστσώφ ουκρανός στην καταγωγή, τήρησε μια συμφωνία 300 ετών με τους Κοζάκους. Η δυτική Ουκρανία είναι κυρίως καθολική ενώ η ανατολική είναι κυρίως ρωσική-ορθόδοξη. Η δύση μιλά κυρίως ουκρανικά και η ανατολή κυρίως ρωσικά.

Οποιαδήποτε προσπάθεια του ενός μέρους να κυριαρχήσει το άλλο όπως είναι στο πρότυπο, θα προκαλούσε τον εμφύλιο πόλεμο και τη διχοτόμηση. Η αντιμετώπιση της Ουκρανίας σαν μια σύγκρουση Ανατολής εναντίον Δύσης θα καθυστερούσε για δεκαετίες την προσέγγιση κυρίως της Ευρώπης και της Ρωσίας σε ένα διεθνές σύστημα συνεργασίας.

Η Ουκρανία έχει υπάρξει ως ανεξάρτητο κράτος εδώ και 23 χρόνια. Κατά τον 14ο αιώνα βρισκόταν κατά κάποιο τρόπο σε ξένη κατοχή. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι αρχηγοί της χώρας δεν έχουν κατανοήσει την τέχνη του συμβιβασμού ούτε καν στο ιστορικό πλαίσιο.

Η πολιτική της μετασοβιετικής περιόδου είναι προβληματική διοτι αποδεικνύει οτι η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στην προσπάθεια επιβολής των ουκρανών πολιτικών στη μια ή στην άλλη πλευρα της χώρας ανάλογα με την φατρία. Τούτη ήταν η ουσία της διαμάχης μεταξύ του Βίκτορ Γιανουκόβιτς και της Γιούλια Τιμοσένκο. Ο καθένας τους εκπροσωπεί το ένα από τα δυο μέρη της χώρας χωρίς, να είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν την εξουσία.

Μια σοφή πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Ουκρανία θα προσπαθούσε να συμφιλιώσει και τις 2 μεριές, θα έψαχνε την συμφιλίωση. Δεν θα στήριζε, όπως και τώρα, την μια φατρία-μεριά εναντίον της άλλης μέχρι να κερδίσει την χώρα.

Η Ρωσία και η Δύση και ακόμα λιγότερο οι διαπλεκόμενες δυνάμεις στην Ουκρανία δεν έχουν προχωρήσει στις προαναφερθείσες κινήσεις. Η κάθε πλευρά έχει χειροτερέψει την κατάσταση.

Από τη μια, η Ρωσία δεν μπορεί να δράσει στρατιωτικά χωρίς να απομονωθεί από την διεθνή κοινότητα και από την άλλη η Δύση δαιμονοποιεί τον Πούτιν, γεγονός που αποδεικνύει την έλλειψη πολιτικής.

Ο Πούτιν θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η στρατιωτική επέμβαση θα επαναφέρει στο πολιτικό επίπεδο μια νέα ψυχροπολεμική περίοδο.

Από την πλευρά τους οι ΗΠΑ θα πρέπει να αποφύγουν την υπεροψία και την δαιμονοποίηση της Ρωσίας στις διαθέσεις της Ουάσιγκτον. Ο Πούτιν είναι στρατηγός στα πλαίσια της ρωσικής ιστορίας.

Κατανοώντας, όμως, τις αμερικανικές αξίες και ψυχολογία δεν είναι τα πιο δυνατά του σημεία. Ούτε όμως οι ΗΠΑ δείχνουν να έχουν κατανοήσει την ρωσική ιστορία και ψυχολογία.

Οι ηγέτες απΆ όλες τις πλευρές θα έπρεπε να επανεξετάσουν όλες τις πιθανότητες και όχι να διαγωνίζονται διπλωματικά. Αυτή είναι η άποψή μου για μία συμβατή λύση για τις αξίες και την ασφάλεια όλων.

1. Η Ουκρανία θα πρέπει μόνη της να αποφασίσει τους πολιτικούς και οικονομικούς της συνέταιρους, ακόμα και την Ευρώπη.

2. Η Ουκρανία δεν θα πρέπει να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ όπως είχα πει και πριν 7 χρόνια.

3. Η Ουκρανία θα πρέπει να έχει μια κυβέρνηση που να εκφράζει τον λαό της. Τότε σοβαροί ηγέτες θα προσπαθούσαν να συμφιλιώσουν και τις δυο πλευρές της χώρας.
Σε διεθνές επίπεδο θα έπρεπε να επιδιώξουν ένα μοντέλο σαν της Φινλανδίας. Αυτο το κράτος δεν χωρά αμφιβολία, κρατάει την ανεξαρτησία του και στα περισσότερα επίπεδα συνεργάζεται με την Δύση αλλά παράλληλα αποφεύγει τα διπλωματικά επεισόδια με τη Ρωσία.

4. Είναι ασύμβατο για την νέα τάξη πραγμάτων η προσάρτηση της Κριμαίας στην Ρωσία. Θα μπορούσε όμως να διεκδικήσει μια πιο ευρύτερη αυτονομία στα πλαίσια της Ουκρανίας.

Έτσι ίσως η Ρωσία να αναγνώριζε την Ουκρανία στην Κριμαία. Η Ουκρανία θα έπρεπε να βοηθήσει στην αυτονόμηση της Κριμαίας με εκλογές με διεθνείς παρατηρητές.

Αυτή η διαδικασία
θα βοηθούσε στις ασάφειες της κατάστασης του ρωσικού στόλου στην Μαύρη Θάλασσα, στη Σεβαστούπολη.

Αυτές δεν είναι συνταγές, είναι βασικές αρχές. Οι άνθρωποι που είναι γνώστες της ευρύτερης περιοχής ξέρουν ότι δεν θα είναι ικανοποιημένοι όλοι απΆ ολες τις μεριές.

Το στοίχημα δεν είναι η απόλυτη ικανοποίηση, αλλά η ισορροπημένη απογοήτευση. Εάν μέσα σε αυτά τα πλαίσια δεν βρεθεί κάποια λύση, τότε η κλιμάκωση μέχρι την σύγκρουση θα αυξηθεί επικίνδυνα. Αυτό θα το ξέρουμε σύντομα.


Διαβάστε και πολλά ακόμα κείμενα για την Ουκρανία, συγκεντρωμένα ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8502

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 18, 2014 8:02 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η Ρωσία και οι λεονταρισμοί της Δύσης



Είναι να γελά κανείς με τους λεονταρισμούς, των ληστών και δημίων της ανθρωπότητας, εναντίον της Ρωσίας.

Λεονταρισμοί για το θεαθήναι, για να καλύψουν την ήττα τους στην Ουκρανία: Το πραξικόπημα που έκαναν και τους βγήκε μπούμερανγκ…

Συνηθισμένοι να συμπεριφέρονται, οι ιμπεριαλιστές γκάνγκστερ με τη στραταρχική αυθάδεια του ανίκητου, δεν μπορούν να χωνέψουν το στραπατσάρισμά τους από τον Πούτιν.


Τώρα απειλούν, σαν υστερικές ύαινες, τη Ρωσία με «κυρώσεις», ενώ γνωρίζουν ότι αυτές οι απειλές είναι λόγια του αέρα. Λόγια για να καταναλώνουν τα πολιτικά και δημοσιογραφικά τους ανδρείκελα στις χώρες τους…

Είναι σε τέτοια η κρίση κατάρρευσης του πλανητικού ιμπεριαλισμού (Νέα Τάξη), που οποιαδήποτε απόπειρα και οποιοδήποτε μέτρο εναντίον της Ρωσίας ΘΑ επιταχύνει τη δική τους κατάρρευση.


Θα πυροδοτήσει και τις δικές του οξύτατες διαιρέσεις…

Και ταυτόχρονα θα ανοίξει τον Ασκό του Αιόλου των λαϊκών κινημάτων: ¶λλη ΜΕΓΙΣΤΗ απειλή για τους διεθνείς κακούργους και τα ετοιμόρροπα καθεστώτα της ΕΕ…

Η Ρωσία αυτήν την εποχή αποτελεί το ισχυρό «αντίπαλο δέος» και τον καταλύτη κατάρρευσης της Νέας Τάξης, καταλύτη που δυνητικά οδηγεί στην πυροδότηση και των εκρηκτικών αποθεμάτων της λαϊκής οργής…

Το φασιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία θα φέρει σε ακόμα δυσμενέστερη θέση τον ΥΠΕΡ-εθνικό ιμπεριαλισμό και θα ισχυροποιήσει περεταίρω τη Ρωσία.

Αυτό το γνωρίζει, πλέον, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός (παρά τις απειλητικές του κραυγές) και θα επιχειρήσει την ήττα στην Ουκρανία να την αξιοποιήσει για να δώσει μια ανάσα στα αδιέξοδά του σε ΒΑΡΟΣ της ΕΕ.

Επισημαίνει ο Τιερί Μεϊσάν: «Η Ουάσινγκτον θέλει να μετατρέψει την ήττα της στην Ουκρανία σε μια νίκη για την οικονομία της».

Διαβάστε το άρθρο του εδώ:
http://www.voltairenet.org/article182769.html


Αλλά και αν δεχτούμε ότι η Δύση θα προβεί σε κάποιες κυρώσεις, αυτές εκτός από τα προβλήματα που θα γεννήσουν στην ίδια θα ωθήσουν και τη Ρωσία σε μια ισχυροποίηση της ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ της.

Διαβάστε σχετικά εδώ:
http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/2014/03/16/kirosis-i-disi-othi-tin-rosia-pros-tin-aftodinamia/


Δεν είναι, λοιπόν, μόνο η κρίση κατάρρευσης του πλανητικού ιμπεριαλισμού που τον καθιστά ευάλωτο και ανίκανο να τα βάλει με τη Ρωσία, αλλά και τούτο το γεγονός: Η Ρωσία από μόνη της ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ...

Διαβάστε το παρακάτω, πολύ αποκαλυπτικό, κείμενο που το πήραμε από δω:
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15700:letsios-rosia&catid=37:di-evropi&Itemid=172


ΓΙΑΤΙ Η ΡΩΣΙΑ “ΓΕΛΑΕΙ” ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ
ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΜΟΝΗ ΤΗΣ...

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΕΤΣΙΟΥ



Η Ρωσία είναι μόλις η όγδοη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, αλλά έχει "ποιοτικά χαρακτηριστικά" που την κατατάσσουν σε πολύ υψηλότερη θέση: Δεύτερη χώρα του πλανήτη μετά τις ΗΠΑ σε στρατιωτική ισχύ, πρώτη χώρα του πλανήτη σε ενεργειακά αποθέματα και ελάχιστο χρέος, μόλις στο 10% του ΑΕΠ της.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτά.

Ιδού ορισμένα άλλα κρίσιμα στοιχεία που καταδεικνύουν ότι πλέον η Ρωσία είναι πρακτικά αδύνατον να εκβιαστεί με "οικονομικές κυρώσεις".

-Είναι αχανής: Η Ρωσία έχει την ίδια επιφάνεια με τον πλανήτη Πλούτωνα. Χαρακτηριστικό είναι ότι έχει εννέα διαφορετικές ζώνες ώρας, περισσότερες από κάθε άλλη χώρα

Η επιφάνεια της έκτασης της Ρωσίας είναι 17 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα, σε σύγκριση με τα 16,6 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα του πλανήτη Πλούτωνα.

- Kατέχει τεχνολογίες που μπορούν να αλλάξουν την μορφή του πλανήτη ή να καταστρέψουν τον πλανήτη.

Υπολογίζεται ότι τα τεχνολογικά ινστιτούτα της αναπτύσσουν το 40% των προηγμένων τεχνολογιών παγκοσμίως σε τομείς, όπως η άμυνα, οι τεχνικές εξόρυξης ορυκτών κοιτασμάτων, η νανοτεχνολογία, η μικροηλεκτρονική κλπ.

-Είναι η μοναδική χώρα που μπορεί να στείλει επανδρωμένες πτήσεις στο διάστημα αυτή την στιγμή.

-Οι αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ρωσίας θα μπορούσαν να κάνουν τον γύρω της Γης περισσότερες από έξι φορές.

Οι αγωγοί της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένων των συμπυκνωμάτων, του φυσικού αερίου, του υγραερίου, νερού και πετρελαίου έχουν μήκος 259.913 χιλιόμετρα.

Η περίμετρος της Γης, είναι 40.075 χιλιόμετρα.

Μόνον για την έρευνα και την εκμετάλλευση μεγάλων κοιτασμάτων στην υφαλοκρηπίδα της Αρκτικής θάλασσας, θα διατεθούν 98 δισεκατομμύρια δολάρια (περί τα τρία τρις. ρούβλια). Οι μεγαλύτερες ποσότητες υδρογονανθράκων πρόκειται να εξαχθούν σε χώρες της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής.

Έτσι, θα επιτευχθεί η αύξηση της αξίας του εξορυσσόμενου ορυκτού πλούτου στα 5,6 τρις. δολάρια, και των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού κατά 35% – 40%.

Με τη σειρά της, η παραγωγή πετρελαίου θα αυξηθεί κατά 6,01 δις. τόνους (σήμερα είναι 25,2 δις. τόνοι
Τα αποθέματα φυσικού αερίου κατά 12,6 τρις. κυβικά μέτρα, του άνθρακα κατά 7,12 δις. τόνους, του ουρανίου κατά 106 χιλιάδες τόνους, του σιδηρομεταλλεύματος κατά 1,6 δις. και του χρυσού κατά 4,07 χιλιάδες τόνους.

Από το 2009, τα αποθέματα υδρογονανθράκων των πέντε μεγαλύτερων ρώσικων κάθετα ολοκληρωμένων εταιρειών πετρελαίου, οι οποίες αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ήμισυ της συνολικής ρωσικής παραγωγής («Rosneft», «Lukoil», «TNK-BP» «Gazprom Neft», «Tatneft»), αυξήθηκαν περίπου κατά 5,5 δισεκατομμύρια βαρέλια ισοδύναμου πετρελαίου (10%).

Η ρώσικη πετρελαϊκή πεντάδα, διαθέτει σήμερα αποθέματα που ανέρχονται σε 59 δισ.. βαρέλια ισοδύναμου πετρελαίου.

- Η Ρωσία κατέχει το ήμισυ του παγκόσμιου αποθέματος ουρανίου υψηλού εμπλουτισμού. Μπορεί να κατασκευάσει χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.


Η Ρωσία έχει 695 τόνους ουρανίου υψηλού εμπλουτισμού (HEU), τα περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο. Οι ΗΠΑ έχουν το δεύτερο μεγαλύτερο απόθεμα του κόσμου στους 604 τόνους.

-Ο πληθυσμός της Ρωσίας ήταν
141.900.000 το 2010, αλλά ήδη έχει ισορροπήσει και αναμένεται αύξησή του στα 155.000.000 μέχρι το 2050.

-Με 1.163 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, η Ρωσία έχει το δεύτερο μεγαλύτερο απόθεμα φυσικού αερίου στον κόσμο και υπολογίζεται ότι αυτά είναι μόλις το 30% των αποθεμάτων φυσικού αερίου που έχουν ανακαλυφθεί στο έδαφός της.

Η Ρωσία έχει επίσης 87 δισεκατομμύρια βαρέλια αποδεδειγμένων αποθεμάτων πετρελαίου.
Αρκετά για να διαρκέσουν άλλα 75 χρόνια. Υπολογίζεται ότι άλλα τόσα θα εντοπιστούν τα επόμενα δέκα χρόνια στην βόρεια Σιβηρία και την Αρκτική

- Έχει υψηλή κουλτούρα στις μαζικές μεταφορές, βασική προϋπόθεση γαι να προοδεύσει μια οικονομία.

Εννέα εκατομμύρια πολίτες χρησιμοποιούν το πολυτελέστατο μετρό της Μόσχας κάθε μέρα και άλλοι τόσοι στα μετρό των άλλων πόλεων. Αυτοί είναι 50% φορές περισσότεροι από του χρήστες μετρό στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη μαζί.

Ο σταθμός «Park Pobedy» (Πάρκο της Νίκης) είναι ίσως ο βαθύτερος του συστήματος μετρό της Μόσχας, αφού κατεβαίνει 85 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Γης. Και ο σταθμός «Vykhino» είναι ο πιο πολυσύχναστος, στο μετρό της Μόσχας.

- Οι 20 πλουσιότεροι άνθρωποι της Ρωσίας έχουν ως καθαρή αξία 227 δισεκατομμύρια δολάρια, περισσότερο από το ΑΕΠ του Πακιστάν (215 δισ. δολ.).

- Η ρωσική λίμνη Βαϊκάλη κατέχει το ένα πέμπτο του φυσικών υδάτινων αποθεμάτων στον κόσμο. Σε έναν πλανήτη που οι πόλεμοι του μέλλοντος θα γίνουν για τα υδάτινα αποθέματα, η ύπαρξη της Βαϊκάλης αποτελεί σημαντικό πλεονέκτημα για τον παγκόσμιο ρόλο της Ρωσίας.

[/img]
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 18, 2014 11:36 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι μακελάρηδες της ... υφηλίου!
Γράφει: Γιάννης Πρεβενιός



είδηση...
Ο Ομπάμα απειλεί τη Μόσχα ότι λόγω του δημοψηφίσματος στην Κριμαία θα αντιμετωπίσει κυρώσεις και διεθνή απομόνωση τις επόμενες μέρες που θα πλήξει την οικονομία της Ρωσίας.

Ο σχολιασμός …..


Τα “Αμερικανάκια” θύμωσαν με τους Ρώσους γιατί οι κάτοικοι της Κριμαίας σε ποσοστό πάνω από 95% ψήφισαν υπέρ την απόσχισης τους από την Ουκρανία και την ένωση τους με την Ρωσία.

Δεν μπορούν...
να το δεχτούν πως είναι δυνατόν να γίνονται τέτοιες κινήσεις με εκλογές και όχι με τις δικές τους “δημοκρατικές” μεθόδους όπως έκαναν οι ίδιοι με τους Ευρωπαίους συμμάχους τους στην Γιουγκοσλαβία δηλ. με …. βομβαρδισμούς!

Α! να χαθείτε υποκριτές Γιάνκηδες που θα μιλήσετε για έννομη τάξη όταν εδώ και χρόνια είστε οι παγκόσμιοι δυνάστες των λαών.

Τολμάτε και μιλάτε εσείς που με τα μισθοφορικά “μαστουρωμένα” τσογλάνια σας έχετε “μακελέψει” χιλιάδες άοπλους ανθρώπους καθώς και με τους πράκτορες σας (που πολλές φορές γίνονται και ελεύθεροι σκοπευτές) έχετε ρίξει δεκάδες εκλεγμένες και νόμιμες κυβερνήσεις σε όλη την υφήλιο!

Μακάρι αυτή η κρίση να είναι η αρχή του τέλους της αιματοβαμμένης δυναστείας σας για να πάψουν και οι Αμερικάνικες οικογένειες να χάνουν τα παιδιά τους σε πολέμους για τα “ιδανικά της πατρίδας τους” …στο Βιετνάμ, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν κ.α!

ΠΗΓΗ:
http://prevenios.blogspot.gr/2014/03/blog-post_17.html

Το διαβάσαμε εδώ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2014/03/blog-post_200.html

Επιστροφή στην κορυφή
Γαβριάς
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 19, 2014 1:54 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος









Η ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ: Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΣΣΔ



Είναι σχεδόν αναρίθμητες οι φωτογραφίες από την Ουκρανία με ανθρώπους να κρατούν ρώσικες σημαίες μαζί με εκείνη της ΕΣΣΔ. Αλλά και απλές σημαίες με σφυροδρέπανα ή τον Τσε Γκεβάρα κλπ.
Επίσης, ο ίδιος ο Πούτιν πριν από χρόνια είχε ορθά χαρακτηρίσει την πτώση της ΕΣΣΔ (ένα γεγονός που σήμανε την απαρχή της Νέας Τάξης, δηλαδή το ξετραχήλωμα της αμερικανικής αλητείας και γκαγκσερισμού) ως τη μεγαλύτερη γεοπολιτική καταστροφή του 20ού αιώνα.


Εντούτοις βρίσκονται σήμερα καταγέλαστα υποκείμενα, με το ανήκουστο θράσος να αυτοαποκαλούνται "αριστεροί", τα οποία το ουκρανικό ακροδεξιό πραξικόπημα (που σημειωτέον επετεύχθη με τις προβοκάτσιες του ΝΑΤΟ και της μισθοφορικής Blackwater, γνωστής κι από τα εγκλήματα πολέμου στο Ιράκ) το αποκαλούν επαναστατικό στάδιο(!) μιας επίπονης διαδικασίας που έχει -λένε- ξεκινήσει από το 1991 κι είναι η αυθόρμητη εξέγερση των λαών από τα απομεινάρια της σοβιετικής καταπίεσης και που οδηγεί στην "τελική επικράτηση του σοσιαλισμού"!!!


Εκείνο που οι φαυλοηλίθιοι απολογητές των ατλαντικών επιδιώξεων καμώνονται ότι αγνοούν είναι ότι η ΕΣΣΔ κατέρρευσε επειδή σάπισαν τελείως οι γραφειοκρατικές της δομές και υποχώρησαν στην ελάχιστη πίεση που άσκησε ο αισχρός πράκτορας Γκορμπατσώφ. Η σοβιετική κοινωνία δεν έσπευσε να υπερασπιστεί το καταρρέον μοντέλο ακριβώς γιατί επρόκειτο για ένα κακέκτυπο κομμουνισμού και το ίδιο συνέβη εκείνη την εποχή και σε όλο το λεγόμενο ανατολικό μπλοκ. Χαρακτηριστικά ο Τσαουσέσκου έπεσε σαν ώριμο φρούτο από διαδηλώσεις στην Τιμισοάρα που δεν υπέρεβαιναν τους 50 χιλιάδες. Απεναντίας, το 2010 και το 2011 η Αθήνα πλημμύριζε από μισό εκατομμύριο (και πλέον) κι εντούτοις ο εκλεκτός των αμερικανών, ΓΑΠ, σάπιος μέχρι το μεδούλι του μεδουλιού, παρέμενε στέρεος στη θέση που τον είχαν τοποθετήσει.
Αυτό ως παρένθεση (και με τον κίνδυνο να κατηγορηθεί κανείς ως "σταλινικός") σχετικά με τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της διετίας 1989-1991. Ο απόηχος των οποίων ήταν να συνθλιβεί όλος ο πλανήτης έκτοτε σε ένα κλοιό ζόφου ο οποίος σήμερα τείνει να καταλήξει, δυχτυχώς, σε ολοένα κι αναπόφευκτη θερμοπυρηνική αναμέτρηση.


Ωστόσο, το γεγονός ότι οι λαοί στο "σιδηρούν παραπέτασμα" ανέχτηκαν με μικρή ή μεγάλη απάθεια την πτώση των καθεστώτων από μειοψηφίες διαδηλωτών δεν σημαίνει κι ότι συναίνεσαν σε αυτό που ακολούθησε. Στην ουσία βρέθηκαν δέσμιοι καταστάσεων που στις πρώτες μέρες της έκπληξης ή ακόμη και του ενθουσιασμού δεν μπορούσαν καν να προβλέψουν.
Ό,τι ήταν δεδομένο κι αδιαπραγμάτευτο πριν το 1990 μέσα σε ελάχιστο χρόνο έγινε έρμαιο της περιπέτειας και της τύχης και της ικανότητας των επιτήδειων.


Με δύο λόγια, η σταλινική γραφειοκρατία που εκμαύλισε κάθε προοπτική της οκτωβριανής επανάστασης αντικαταστάθηκε με την απόλυτη αντεπανάσταση.
Η σταλινική δομή, στο όνομα των ιδανικών που καπηλεύθηκε, φρόντιζε να εξασφαλίζει ένα αδιαπραγμάτευτο επίπεδο διαβίωσης, γιατί -κακά τα ψέμματα- δεν ήταν τα υλικά αγαθά που έλειπαν από την ΕΣΣΔ και τους δορυφόρους της αλλά τα άυλα και πολύτιμα θεμέλια της αληθινής λαοκρατίας.
Αντιθέτως, μετά το κομβικό '90, η λαίλαπα που αντικατέστησε τις σταλινικές δομές δεν τήρησε κανένα πρόσχημα και δεν εξασφάλισε το παραμικρό άλλοθι!!


Ποιά ελπιδοφόρα λοιπόν διαδικασία ξεκίνησε με την πτώση της ΕΣΣΔ;;
Οι μόνες ελπίδες που γεννήθηκαν ήταν εκείνες για απόλυτη επικράτηση της αμερικανικής ωμότητας. Μονάχα οι μωροφιλόδοξες ελπίδες των αμερικανόδουλων νεροκουβαλητών προέκυψαν.

Πολύ γρήγορα οι άνθρωποι των χωρών αυτών άρχισαν να αναπολούν, με πικρία, νοσταλγία κι ίσως και μαύρο δάκρυ εκείνο το καθεστώς που κρυφά μισούσαν, όσο ζούσαν κάτω από την κρατική ομπρέλα του, και το οποίο, δικαιολογημένα, ούτε που σκέφτηκαν καν να υπερασπιστούν όταν κλονιζότανε, ως ώριμο φρούτο όπως προείπαμε, από μια χούφτα "επαναστατών".
Διότι οι "επαναστάτες" αυτοί, φερειπείν δικάσανε συνοπτικότατα και με ζηλευτό οίστρο τον Τσαουσέσκου (και τον κάθε Τσαουσέσκου) αλλά όταν σε λιγότερο από πέντε χρόνια, ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, οι ανήλικοι ρουμάνοι εκπορνεύονταν πλέον στην Ιταλία ή ζούσαν ήδη σε υπονόμους αναπνέοντας αναθυμιάσεις βενζινόκολλας επειδή η ηρωΐνη ήταν πανάκριβη για το βαλάντιό τους, οι ίδιοι είχαν εξαφανιστεί, η "επαναστατική" τους πρεμούρα είχε πάει περίπατο και δεν έβγαζαν, προκλητικότατα, ούτε άχνα μπροστά στα νέα και πιο θηριώδη εγκλήματα εις βάρος της κοινωνίας.

Από το Βαλέσα λοιπόν έως και την οριστική εξαφάνιση και του τελευταίου σοβιετικού ίχνους, το 1991 στη Μόσχα, τέτοιο αποδεικνύεται εντέλει το "ποιόν" και το "φύραμα" των δυτικόστροφων "πρωτεργατών" της ενοχρηστρωμένης ανατροπής ενός υπερώριμου φρούτου.



Εν ολίγοις: οι σημαίες με τα σφυροδρέπανα που υψώνουν οι φιλορώσοι/ρωσόφωνοι στην Κριμαία αλλά και σε άλλα σημεία της ανατολικής (κυρίως) Ουκρανίας δεν είναι απαραίτητα τεκμήριο κομμουνιστικής ιδεολογίας. Πιθανόν να είναι και μια ένδειξη πικρής μετάνοιας μπρος στη φρίκη που ξεπετάχτηκε μόλις το εξασφαλισμένο κατώτατο επίπεδο διαβίωσης έγινε θρύψαλα. Όμως ό,τι εντέλει κι αν πρόκειται, οι πολυπληθείς μάζες της Ουκρανίας που τους προηγούμενους "επαναστατικούς" μήνες έμεναν μακρυά από τα κατευθυνόμενα "επαναστατικά" γεγονότα, δείχνουν σαφώς ότι δεν έχουν καμία αλλεργία και κανένα παθολογικό μίσος απέναντι στα (αφυδατωμένα, έστω) σύμβολα της λενινιστικής παρακαταθήκης. Απεναντίας.

Την ίδια στιγμή που ο ναζιστικός υπόκοσμος του Δεξιού Τομέα και της Σβόμποντα (οι "επαναστάτες" κατά τη καταγέλαστη ψευτο"αριστερή" λουμπεναρία) βγάζει υστερικούς αντικομμουνιστικούς (κι όχι απλά "αντισοβιετικούς") αφρούς και στην υποψία και μόνο.


Με αυτό το σκουπιδαριό της Ιστορίας έχουν αμετάκλητα εναγκαλιστεί τα γραφικά τραμπουκοειδή του ομηρικού σεχταριστικού αυτοερωτισμού.
Απερίγραπτος κι ειδεχθής ξεπεσμός κι ελεεινή εκδούλευση υπό το πάθος της ψευτοεπαναστατικής φρενοβλάβειας...

Τα γραφικά αυτά τραμπουκοειδή, "υπερπατριώτες αριστεροί" κατ'όνομα, με το θράσος και την αναίδεια που μόνο ένας αυτοϊκανοποιούμενος νάνος διαθέτει, κρίνουν κι υβρίζουν τους πάντες και τα πάντα και δεν φείδονται προ ουδεμιάς προστυχιάς. Οι δε εμετικές κωλοτούμπες στις οποίες στο τέλος επιδίδονται είναι το σύνηθες αποκούμπι με το οποίο γιατροπορεύουν τα οδυνηρά στραπατσαρίσματα που έχει κάθε φορά ο δονκιχωτικός τους τυχοδιωκτισμός.
Επιστροφή στην κορυφή
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Μάρ 23, 2014 3:04 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Κριμαία: η αρχή του τέλους της Νέας Τάξης
ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ




Το δημοψήφισμα της Κριμαίας, όπου αποφασίστηκε η επανένωση με τη Ρωσία, καταδικάστηκε από ολόκληρη την «δημοκρατική» «διεθνή κοινότητα». Δηλαδή, την Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) που εκπροσωπεί τις υπερεθνικές επιχειρήσεις, οι οποίες ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή και διανομή εμπορευμάτων.

Η «κοινότητα» αυτή εκφράζεται πολιτικά από τα εγκληματικά κράτη της «Ομάδας των 7» που αιματοκυλούν τον ένα μετά τον άλλο τους λαούς τα τελευταία 25 περίπου χρόνια για να τους ενσωματώσουν στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Δεδομένου μάλιστα ότι η άνοδος της ΝΔΤ ήταν αποτέλεσμα όχι μόνο της ανάδυσης της παγκοσμιοποίησης, ενός νέου συστημικού φαινομένου που έφερε η μαζική εξάπλωση των υπερεθνικών επιχειρήσεων, αλλά και της παράλληλης κατάρρευσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού», η συνέπεια ήταν ένας ιστορικά πρωτόγνωρος μονόπολος κόσμος.

Ένας κόσμος, όπου το τι είναι νόμιμο και τι παράνομο, τι δίκαιο και τι άδικο, τι αλήθεια και τι ψεύδος ―όλα καθορίζονται σε τελική ανάλυση από την Υ/Ε, τους διεθνείς θεσμούς που ελέγχει (ΟΗΕ, διάφορες διεθνείς επιτροπές και διεθνή δικαστήρια), και φυσικά τα διεθνή ΜΜΕ που καθορίζουν αποφασιστικά τι και πώς πρέπει να μαθαίνουν οι υπήκοοι της ΝΔΤ.


Και βεβαίως, η ίδια Υ/Ε ελέγχει και τα «εναλλακτικά» μέσα ενημέρωσης, από τις ΜΚΟ που η ίδια χρηματοδοτεί άμεσα ή έμμεσα, μέχρι ακόμη και τα κοινωνικά μίντια, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις που αφήνονται να λειτουργούν (στον βαθμό που δεν είναι επικίνδυνα βέβαια, οπότε μποϊκοτάρονται με κάθε τρόπο) ως δείγματα πολυφωνικότητας.

Έτσι φθάσαμε στην πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας με την Ουκρανία, όπου ένα σαφές και τέλεια σχεδιασμένο «πραξικόπημα από τα κάτω», όπως έδειξα σε προηγούμενα άρθρα, βαφτίστηκε επανάσταση, οι νεοναζιστές και τα τάγματα εφόδου που το επάνδρωναν βαφτίζονταν αγωνιστές της ελευθερίας ενάντια σε ένα διεφθαρμένο καθεστώς (λες και υπάρχει και κανένα καθεστώς που δεν είναι διεφθαρμένο!) και η εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία και πρακτική τους «ξεχνιόταν» (όταν... αλλού στη ΝΔΤ οδηγούσε σε μαζικές φυλακίσεις βουλευτών, χωρίς καν δικαστική απόφαση!).

Ακόμη και το ίδιο το δημοψήφισμα στην Οργουελιανή αυτή κοινωνία ορίστηκε «αντιδημοκρατικό» και «παράνομο». Και αυτό, όταν το 82% του λαού συμμετείχε σε αυτό και το 96% ψήφισε υπέρ της επανένωσης της Κριμαίας με την Ρωσία, ενώ όλοι σχεδόν οι εγκληματικοί πόλεμοι της Υ/Ε (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη κ.λπ.) ήταν παράνομοι!

Οι στόχοι του πραξικοπήματος ήταν φανεροί: να συντριβεί η απόπειρα δημιουργίας ενός πραγματικά διπολικού κόσμου, ώστε να ολοκληρωθεί το σχέδιο της Υ/Ε για την κατάργηση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας στη ΝΔΤ. Δηλαδή, για την δημιουργία ενός ομογενοποιημένου κόσμου με ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές και, ουσιαστικά, ανύπαρκτους κοινωνικούς ελέγχους πάνω σε αυτές, ομογενοποιημένη κουλτούρα που θα καθόριζαν οι υπερεθνικές επιχειρήσεις με τα «πολιτιστικά» εμπορεύματά τους (Χόλλυγουντ, διεθνή σίριαλ κ.λπ.), ομογενοποιημένη πληροφόρηση από τα ελεγχόμενα διεθνή ΜΜΕ, ομογενοποιημένη «εκπαίδευση» και έρευνα από τα έμμεσα ελεγχόμενα από τις ίδιες υπερεθνικές επιχειρήσεις Πανεπιστήμια και ινστιτούτα, και ομογενοποιημένη «ελευθερία» που θα αφορούσε κάποια επιτρεπόμενα ατομικά δικαιώματα.

Δεν αναφέρομαι, βέβαια, στον ψευδο-πολυπολικό κόσμο που η ίδια η Υ/Ε προωθεί, όπου οικονομικά «θαύματα», σαν αυτά της «Ομάδας των 20» (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κ.λπ.) θα εφάρμοζαν την ίδια ομογενοποίηση με τις ίδιες αρχές, αλλά με διαφορετική ρητορική.

Αναφέρομαι σε ένα πραγματικά διπολικό κόσμο που θα αντιτασσόταν σε αυτή την ομογενοποίηση, και κυρίως στην κατάργηση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας των λαών, και θα είχε την πολιτικό-στρατιωτική δύναμη να την επιβάλλει ―όπως αυτόν της Ευρασιατικής Ένωσης που, με επικεφαλής τη Ρωσική ελίτ, προσπαθούν να δημιουργήσουν λαοί που ανήκαν στο Σοβιετικό στρατόπεδο.

Φυσικά, το θεμέλιο της διάκρισης μεταξύ των δύο πόλων δεν θα ήταν αυτό που χαρακτήριζε τον κόσμο πριν την άνοδο της σημερινής εγκληματικής ΝΔΤ, δηλαδή ο αστικός ή, εναλλακτικά, κρατικός έλεγχος των μέσων παραγωγής και διανομής.

¶λλωστε, το κριτήριο αυτό ξεπεράστηκε μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού» και σήμερα το θέμα είναι πώς ο έλεγχος των μέσων παραγωγής θα γίνεται άμεσα από το κοινωνικό σύνολο, μέσα από τις συνελεύσεις των εργαζομένων σε αυτά και τις συνελεύσεις των πολιτών που θα καθορίζουν τόσο την οικονομική όσο και την πολιτική διαδικασία, χωρίς την μεσολάβηση διαφόρων ελίτ.

Αντί όμως μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού» να γίνει ένα μαζικό κίνημα προς αυτήν την κατεύθυνση, έγινε το αντίθετο. Δημιουργήθηκε ο μονόπολος κόσμος που περιέγραψα, ο οποίος αφομοίωσε μέσα στον παμφάγο πεπτικό μηχανισμό του ακόμη και το αίτημα για μια πραγματικά Λαϊκή (ή Περιεκτική) Δημοκρατία και το «ξέρασε» σαν δημοκρατικά κινήματα-μαϊμούδες που κάνουν συνελεύσεις στη γειτονιά τους και αυτοδιαχείριση στην... αυλή τους, διακηρύσσοντας ότι κάνουν άμεση δημοκρατία, ή ότι έστω προετοιμάζουν το έδαφος γιΆ αυτήν, χωρίς να διαθέτουν καν πρόταγμα με την έννοια της ιστορικής ανάλυσης, στόχων και στρατηγικής επίτευξής τους!

Είναι, επομένως, φανερό ότι μόνο μια ένωση λαών αντιστεκόμενων στη σημερινή μονοπολική ΝΔΤ θα μπορούσε να δημιουργήσει τις συνθήκες για να ξεπεράσουμε την σημερινή ομογενοποίηση και να βάλουμε τα θεμέλια μιας άλλης, πραγματικά αυτοδιαχειριζόμενης, κοινωνίας. Γιατί, βέβαια, αυτό είναι αδύνατο στο καθεστώς ουσιαστικής κατοχής που ζουν σήμερα τα λαϊκά στρώματα παντού, όταν αγωνίζονται για την ίδια την επιβίωσή τους.

Σήμερα, για πρώτη φορά μετά την εγκαθίδρυση της ΝΔΤ, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για παρόμοια θεμελιακή αλλαγή. Η σύγκρουση μεταξύ της Ρωσικής ελίτ και της Υ/Ε με αφορμή τον έλεγχο της Ουκρανίας, που είναι βασικό συστατικό στοιχείο γα την ολοκλήρωση της Ευρασιατικής Ένωσης, δεν είναι υπερβατή στο πλαίσιο της ΝΔΤ (για λόγους που θα επανέλθω). Όμως, αυτό ακριβώς το γεγονός ανοίγει τεράστιες δυνατότητες στους λαούς, όπως ο Ελληνικός, να απαλλαγούν από τα προτεκτοράτα που τους έχει επιβάλλει η ΝΔΤ και την συνακόλουθη αθλιότητα.

Με αυτή την έννοια η Κριμαία μπορεί πραγματικά να είναι η αρχή του τέλους για τη ΝΔΤ…

http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2014/2014_03_23.html

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/
για τακτικές ενημερώσεις επισκέπτεστε το πόρταλ μας!!! http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/
www.periektikidimokratia.org

Επιστροφή στην κορυφή
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάρ 29, 2014 11:59 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο μύθος των ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων
ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ



Το «πραξικόπημα από τα κάτω» για την ανατροπή του Ουκρανικού καθεστώτος, που οργάνωσε η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) και εξετέλεσε με τις ειδικές δυνάμεις της, τους μισθοφόρους ελεύθερους σκοπευτές και φυσικά τους Ουκρανούς νεοναζιστές, είχε ένα στόχο: την ενσωμάτωση της χώρας στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, μέσα από την ένταξή της στην ΕΕ και στη συνέχεια στο ΝΑΤΟ.

ΓιΆ αυτό και η πρώτη ενέργεια των κουίσλινγκ με πρωθυπουργό αυτόν που είχε «προβλέψει» η Αμερικανο-σιωνίστρια του Στέητ Ντιπάρτμεντ Βικτόρια Νιούλαντ (στην υποκλαπείσα συνομιλία της με τον Αμερικανό πρέσβη στην Ουκρανία) ήταν η υπογραφή ενός τμήματος της συμφωνίας σύνδεσης με την ΕΕ που είχε αρνηθεί η ανατραπείσα κυβέρνηση.

Έτσι, σήμερα,
οι («μακάριοι πτωχοί τω πνεύματι») διαδηλωτές της πλατείας Μαϊντάν που ζητούσαν ένταξη στην ΕΕ, θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τη χαρά της ένταξης, με την οικονομική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων, όπως στην Ελλάδα.

Τα μέτρα που ήδη ανακοινώθηκαν σε αντάλλαγμα της «βοήθειας» του ΔΝΤ είναι τα γνωστά μας «ευεργετικά» μέτρα: πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, αυξήσεις στο γκάζι, ηλεκτρικό κ.λπ., και η συνακόλουθη ανεργία και φτώχεια.

Όμως, ο απώτερος σκοπός του πραξικοπήματος δεν ήταν, απλώς η ενσωμάτωση της Ουκρανίας στη ΝΔΤ, αλλά η αποτροπή της ένταξής της στην Ευρασιατική Ένωση, δηλαδή της ένωσης κυρίαρχων (εθνικά και οικονομικά) κρατών που αντιστέκονται στην ΝΔΤ, ακριβώς διότι θέλουν να έχουν τη δυνατότητα επιβολής κοινωνικών ελέγχων στις αγορές τους.

Δηλαδή, ελέγχους παρόμοιους με αυτούς που εφαρμόζει σήμερα η Ρωσία, επισύροντας την μήνη των διεθνών οργάνων της Υ/Ε και κυρίως του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου που «αγωνίζεται» για την κατάργηση κάθε σημαντικού κοινωνικού ελέγχου πάνω στις αγορές, δηλαδή, για την πλήρη απελευθέρωση των αγορών κεφαλαίου, εργασίας και εμπορευμάτων.

Ο στόχος είναι οι υπερεθνικές επιχειρήσεις, οι οποίες ορμώνται από τις χώρες της Υ/Ε και ήδη ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία, να αλωνίζουν ελεύθερα τον πλανήτη, χωρίς το παραμικρό κοινωνικό πρόσκομμα, μεγιστοποιώντας τα κέρδη τους και οδηγώντας σε μια πρωτόγνωρη συγκέντρωση πλούτου, εισοδήματος και εξουσίας στα χέρια ενός πολλοστημόριου του παγκόσμιου πληθυσμού.

Σήμερα είναι πια φανερό ότι η σχέση ισοτιμίας μέσα στην ΝΔΤ δεν είναι δυνατή, ακόμη και για μια μεγάλη χώρα σαν τη Ρωσία.


Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκονται στο στόχαστρο της Υ/Ε οι χώρες του τέως σοβιετικού μπλοκ με επικεφαλής τη Ρωσία που επιδιώκουν, με την Ευρασιατική Ένωση, μια εναλλακτική παγκόσμια Τάξη που θα θεμελιώνεται σε κυρίαρχα κράτη.

Αντίθετα, οι «Μαρξιστές της συμφοράς» επικαλούνται ενδο-αστικές ή ενδο-ιμπεριαλιστικές διαφορές, σε πλήρη αντίθεση με την στάση του Ρωσικού κομμουνιστικού κόμματος, αλλά και του ίδιου του Ουκρανικού ΚΚ που έχουν ταχθεί υπέρ της ένταξης στην Ευρασιατική Ένωση!

Οι Μαρξιστικοί όμως αυτοί φωστήρες (που στην πραγματικότητα ντροπιάζουν την ίδια την αριστερά) οι οποίοι μιλούν για ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, δεν εξηγούν γιατί άραγε όλα τα μέλη του Συμβ. Ασφαλείας του ΟΗΕ, και σήμερα και η Γεν. Συνέλευση, βρέθηκαν να έχουν επίσης ενδο-ιμπεριαλιστικές διαφορές με τη Ρωσία την οποία απομονώνουν (προφανώς κατΆ επιταγή της Υ/Ε από την οποία άμεσα ή έμμεσα εξαρτώνται).Και αυτό, διότι «παρανόμησε» όταν αποφάσισε να σεβαστεί το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του λαού της Κριμαίας που σχεδόν ομόφωνα ζήτησε την επανένωσή του με την Ρωσία!

Ούτε εξηγούν γιατί άραγε οι μόνοι που βρέθηκαν να μην έχουν παρόμοιες ενδο-ιμπεριαλιστικές διαφορές με την Ρωσία είναι τα πιο προοδευτικά καθεστώτα του πλανήτη, που τυχαίνει επίσης να βρίσκονται υπό διωγμό, ακριβώς γιατί οι λαοί τους αντιστέκονται στην ίδια ΝΔΤ και την εγκληματική Υ/Ε: από την Βενεζουέλα, την Βολιβία, την Κούβα και την Νικαράγουα, μέχρι την Συρία.

Και ντροπιάζουν την Αριστερά γιατί, με την τήρηση ίσων αποστάσεων μεταξύ Υ/Ε και Ρωσίας/Ευρασιατικής Ένωσης, έχουν αφήσει στην Ευρωπαική ακροδεξιά τον αγώνα ενάντια στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την ΝΔΤ, (αφού βέβαια τα λαϊκά στρώματα έχουν εγκαταλείψει από καιρό την εκφυλισμένη «Αριστερά» τύπου ΣΥΡΙΖΑ) ενώ, δεν έκαναν την παραμικρή διαδήλωση ενάντια στο πραξικόπημα στην Ουκρανία.

Και όλα αυτά γιατί είναι το ίδιο... ιμπεριαλιστική η Ρωσία με την Υ/Ε!

Δηλαδή, χωρίς να το αντιληφθούμε, έχει και αυτή υπερεθνικές επιχειρήσεις όπως η Υ/Ε και ελέγχει τη παγκόσμια οικονομία, επιβάλλοντας παντού την κατάργηση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, είτε με την οικονομική βία, (π.χ. Ελλάδα) είτε με την φυσική βία και τους εγκληματικούς πολέμους της (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη κ.λπ.)!

Όμως, οι Μαρξιστές αυτοί της συμφοράς αδυνατούν (ή δεν θέλουν) να καταλάβουν ότι η ΕΕ και η Ευρασιατική Ένωση δεν είναι απλώς δύο παρόμοιες διακρατικές καπιταλιστικές ή ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με συνακόλουθο επιμύθιο ότι θα μας σώσει, σε τρία τέρμινα, η σοσιαλιστική επανάσταση.

Φυσικά, η Ευρασιατική Ένωση δεν είναι η ΚΟΜΕΚΟΝ αφού δεν υπάρχει πια «υπαρκτός».

Όμως, για όποιον έχει την παραμικρή ιδέα τι σημαίνει παγκοσμιοποίηση και υπερεθνικές επιχειρήσεις, και δεν προσπαθεί να καταλάβει τα νέα αυτά φαινόμενα με βάση εκατόχρονα βιβλία που μιλούσαν για εθνικούς ιμπεριαλισμούς οι οποίοι σήμερα είναι ανύπαρκτοι, είναι φανερό ότι οποιαδήποτε συστημική αλλαγή δεν είναι πια δυνατή αν ένας λαός δεν έχει εθνική κυριαρχία.

Και ο Σόιμπλε είναι σαφής: η εθνική κυριαρχία είναι πια...Ευρωπαική.

Επομένως, αναγκαία συνθήκη για οποιαδήποτε συστημική αλλαγή είναι η ρήξη με την ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η οποία δεν μπορεί να γίνει βέβαια με «σοσιαλιστική επανάσταση σε μια χώρα» (που θα ανατρεπόταν την επομένη από «αυθόρμητη» εξέγερση made in USA), ούτε βέβαια με διεθνή σοσιαλιστική επανάσταση και άλλα παραμύθια...

Απαιτείται, δηλαδή, κοινός αγώνας των αντιστεκόμενων λαών ενάντια στη ΝΔΤ, και η Ευρασιατική Ένωση θα μπορούσε να προσφέρει αυτήν την δυνατότητα, παρόλο που, φυσικά, θα υπάρχουν και μέσα σε αυτήν τάσεις για μια «καλή παγκοσμιοποίηση», που θα μπορούσαν όμως οι λαοί μέσα σε αυτήν να τις αντιπαλέψουν.

Σήμερα δεν νοείται κοινωνική απελευθέρωση χωρίς εθνική απελευθέρωση.

Αλλά θα επανέλθω.

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2014/2014_03_30.html
http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/
για τακτικές ενημερώσεις επισκέπτεστε το πόρταλ μας!!! http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/

www.periektikidimokratia.org

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες