Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
«Επαναστατικές» ...ονειρώξεις!!!

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Φεβ 24, 2014 9:12 am    Θέμα δημοσίευσης: «Επαναστατικές» ...ονειρώξεις!!! Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
«Επαναστατικές» …ονειρώξεις!!!



Κάποιοι, στο όνομα δήθεν του επαναστατικού μαρξισμού, αγνοούν το αλφάβητο των Επαναστάσεων:

α). Ότι η διαλεκτική διαδικασία (προτσές) Επανάστασης-Αντεπανάστασης είναι ενιαία, δεν τεμαχίζεται. Δηλαδή ακόμα και αν δεχτούμε την ύπαρξη εκρηκτικών λαϊκών εξάρσεων και εξεγέρσεων (το αντικειμενικό της ιστορικής κίνησης) αυτό μπορεί να οδηγήσει ΟΧΙ μόνο στην Επανάσταση, αλλά και στην Αντεπανάσταση: Η κατεύθυνση καθορίζεται από τη ΔΥΝΑΜΙΚΗ του συνειδητού παράγοντα, από τους συσχετισμούς των πολιτικών υποκειμένων…


β). Μια Επανάσταση αποτυπώνεται από τα πολιτικά της υποκείμενα και από τις μορφές της δικής της εξουσίας που συγκρούονται ασυμφιλίωτα με τις δομές του συστήματος και ΟΧΙ απλώς με την κυβέρνηση: Γι αυτό μια Επανάσταση έχει απέναντί της το ΣΥΝΟΛΟ των καθεστωτικών δυνάμεων.

γ). Ακόμα και αν μια επαναστατική διαδικασία είναι σε εμβρυακό στάδιο, θα αποτυπωθεί σε κάποιες επαναστατικές πολιτικές δυνάμεις, σε κάποια στρατηγικά και προγραμματικά κείμενα.

ΤΙΠΟΤΑ απΆ όλα αυτά δεν συναντάμε στην Ουκρανία:

Σε ένα μέρος της Ουκρανίας το αντιρωσικό
και όταν η κυβέρνηση αρνήθηκε να υπογράψει τη συμφωνία σύνδεσης της χώρας με την ΕΕ, η δυτικόφιλη αντιπολίτευση οργανώνει κινητοποιήσεις εναντίον αυτής της απόφασης.

ΣΕ αυτές τις κινητοποιήσεις οι ένοπλες ακροδεξιές ομάδες του ιμπεριαλιστικού παρακράτους δίνουν το πολιτικό στίγμα. Υλοποιείται η γνωστή συνταγή της αιματηρής κλιμάκωσης, όπως ακριβώς την περιγράφει ο Τιερή Μεϊσάν στο άρθρο: «Μπορεί η Ουάσιγκτον να ανατρέψει τρεις κυβερνήσεις ταυτόχρονα;», καθώς και ο Φωτόπουλος και άλλα σοβαρά κείμενα.

Διαβάστε τα συγκεντρωμένα ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8339


Έχουμε δηλαδή μια κινητοποίηση των πολιτικών ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ, πλαισιωμένη από τις ένοπλες (από το ΝΑΤΟ) ακροδεξιές ομάδες κρούσης του 4ου Ράιχ.

Το πολιτικό, συνεπώς, ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ αυτής της «επανάστασης» ήταν τα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ και τα ένοπλα, ακροδεξιά σκυλιά του.


ΠΟΥΘΕΝΑ, δεν πρόβαλλε, ούτε αποτυπώθηκε μια άλλη Πολιτική, ένα άλλο πολιτικό υποκείμενο, έστω σε εμβρυακή μορφή, με επαναστατικό χαρακτήρα, κόντρα σΆ αυτήν την «επανάσταση» της Νέας Τάξης. Ούτε ένα γραφτό που να μας δείχνει ότι σΆ αυτήν την Αντεπανάσταση υπήρξαν και δρούσαν και κάποιες άλλες δυνάμεις πραγματικά επαναστατικές.

Μια Επανάσταση είναι ιστορικά, θεωρητικά και πολιτικά ασύλληπτη αν δεν αποτυπώνεται, στο ελάχιστο, στις ηγετικές της μορφές, στις πολιτικές της ομάδες, σε κάποια επαναστατικά σύμβολα, σε κάποια παραγωγή ιδεών και κειμένων…

ΕΔΩ το μόνο που έχουμε, σε μορφή ΑΠΟΛΥΤΗΣ κυριαρχίας, είναι τα πολιτικά υποκείμενα των ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ, οι ακροδεξιές και ναζιστικές ομάδες κρούσης και τα σύμβολά τους, οι κοκκινόμαυρες σημαίες τους που κάποιοι τις είδαν …κομμουνιστικές: Αυτοί που βάπτισαν και τη Χρυσή Αυγή σαν «επαναστατική» …αντίσταση!!!

ΣΗΜΕΡΑ η …νικηφόρα έκβαση αυτής της «επανάστασης» ηρωοποίησε και θεοποίησε το πλέον δουλικό και διεφθαρμένο ανδρείκελο της Νέας Τάξης: Την Τιμοσένκο!!!

Μόνο το mega
να έβλεπε κανείς χθες θα διέκρινε καθαρά τις υστερικές ιαχές θριαμβολογίας για αυτήν την «επαναστατική» εξέλιξη...

Η ληξιαρχική πράξη αυτής της «επανάστασης» που θα επισφραγίζει και τη μεγάλη της νίκη θα είναι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΔΝΤ!!!
Διαβάστε εδώ:
http://www.enikos.gr/international/216338,Lioy:_H_Oykrania_na_xekinhsei_syzhthseis.html


Αυτός ήταν ο στρατηγικός στόχος…

Και αυτόν τον αντεπαναστατικό στόχο της Νέας Τάξης τον βάπτισαν και εξακολουθούν να τον βαπτίζουν κάποιοι σαν Επανάσταση…


Ο ρόλος της «πόντιας π…» (το καλύτερο που μπορούμε να σκεφτούμε) πάει γάντι εδώ…

Υ.Γ. Αν αυτό που συνέβη στην Ουκρανία είχε και στο ελάχιστο ανατρεπτική, επαναστατική δυναμική θα είχε πνιγεί στο αίμα και δεν θα καθόταν ο άλλος διεφθαρμένος της ρωσικής ολιγαρχίας (Γιανουκόβιτς) με σταυρωμένα τα χέρια…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΘΥΜΙΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 25, 2014 9:42 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η Ουκρανία μας αφορά: Είναι «συνταγή» και για την Ελλάδα



Το αντεπαναστατικό πραξικόπημα στην Ουκρανία είναι το τελειοποιημένο «μοντέλο» των «επαναστάσεων» του πλανητικού φασισμού.

Το «μοντέλο» που στηρίζεται στη λαϊκή ΟΡΓΗ που γεννά και γιγαντώνει ο ίδιος ο φασισμός της Νέας τάξης, που στηρίζεται στις λαϊκές κινητοποιήσεις (γνήσιες ή κατασκευασμένες), το «μοντέλο» που σφετερίζεται το κύρος της έννοιας «επανάσταση» και εμφανίζει ως πραγματικότητα τα ανεστραμμένα είδωλά της: Τα αντεπαναστατικά πραξικοπήματα σαν Επανάσταση…


Σήμερα οι φασιστικές μαφίες του χρήματος και τα πλανητικά τους όργανα βρίσκονται αντιμέτωπα με την εξαθλίωση, συνακόλουθα και με την τυφλή ΟΡΓΗ που έχουν σπείρει, συσσωρεύσει, γιγαντώσει και συμπιέσει εκρηκτικά.

Αυτην την ηφαιστειώδη κατάσταση, τη θανάσιμη απειλή για το σύστημα και τα καθεστώτα της νέας αποικιοκρατίας τους, δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν ούτε με την ΑΠΑΤΗ των κοινοβουλευτικών διαδικασιών ούτε με τις στρατιωτικές μεθόδους και τα πραξικοπήματα των παλιών δικτατοριών. Πρέπει όλα αυτά να επενδυθούν με νέες μεταμφιέσεις, με νέες φόρμες απάτης: Με την αξιοποίηση της ΦΡΙΚΗΣ που έχει το σύστημα δημιουργήσει και με την αξιοποίηση της λαϊκής οργής που τα ίδια τα καθεστώτα έχουν διογκώσει.

Μπορεί οι φόρμες του παλιού και του νέου (νεοταξικού) φασισμού να είναι διαφορετικές, αλλά η βάση και του σημερινού φασισμού παραμένει η ίδια: Η κινητοποίηση και η οργάνωση της μαζικής εξαθλίωσης και της τυφλής οργής, η δημιουργία μιας αγελαίας υστερίας και η κατασκευή «οργάνων» (φασιστικών ορδών) από την αγελαία υστερία.

Η ενσωμάτωση της «αριστεράς» στη Νέα Τάξη,
η συνακόλουθη διάλυση του Επαναστατικού υποκειμένου (εργατική τάξη), καθώς και η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ (σχεδόν) ανυπαρξία Πολιτικών Επαναστατικών υποκειμένων διευκολύνει αυτό το έργο του πλανητικού φασισμού.

ΣΗΜΕΡΑ οι ληστές και δήμιοι της ανθρωπότητας, οι πλανητικοί μηχανισμοί τους και τα πολιτικά τους ανδρείκελα σε κάθε χώρα δεν έχουν ΠΟΛΙΤΙΚΟ αντίπαλο. Απέναντί τους έχουν μόνο τους λαούς και την ΟΡΓΗ τους, αλλά χωρίς τους επαναστατικούς πολιτικούς εκφραστές τους: Έτσι αυτή (οργή) παραμένει τυφλή, μέσα σε μια άβυσσο χάους, συγχύσεων και αντιφάσεων, συνακόλουθα εύκολα χειραγωγήσιμη…

Ο νέος ΦΑΣΙΣΜΟΣ τα αξιοποιεί όλα αυτά και χρησιμοποιεί (όπως και παλιός, αλλά σε νέες μορφές), τη μαζική λαϊκή οργή, την αγελαία υστερία προς όφελός του: Για την προώθηση και επιβολή των εφιαλτικών σχεδιασμών του, την προώθηση της νέας αποικιοκρατίας, καθώς και την προσωρινή αλλοίωση, εκτόνωση και χειραγώγηση του λαϊκού ανατρεπτικού πάθους.

Στην Ουκρανία υλοποίησε αυτήν τη δουλεμένη «συνταγή» και την τελειοποίησε περαιτέρω.
Πυροδότησε τα εύφλεκτα υλικά της λαϊκής οργής με τα κομματικά του ανδρείκελα, επάνδρωσε αυτήν την πυροδότηση με τις παραστρατιωτικές ομάδες κρούσης του, τους ακροδεξιούς και ναζιστές (αλλού αυτές οι ομάδες έχουν ποικίλα χρώματα και «αριστερά») και οδήγησε τα πράγματα εκεί που ήθελε: Στο ίδιο καθεστώς, αλλά με αναπαλαιωμένα τα πολιτικά του ανδρείκελα…

Δηλαδή ΟΧΙ μόνο, στο όνομα της «επανάστασης»,
επέβαλε τις πραξικοπηματικές του επιλογές (τις επιλογές των πλανητικών μαφιόζων του χρήματος και του ΝΑΤΟ), αλλά στο όνομα της «επανάστασης» ξέπλυνε και τα δικά του διεφθαρμένα ανδρείκελά. Η «επανάσταση» έγινε και κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τα ανδρείκελά του: Τιμοσένκο και CIA…

Επίσης στο όνομα της «επανάστασης» γκρεμίζει κάθε σύμβολο της Ρώσικης Επανάστασης και προχωρά και σε νομοθετήματα που θα βγάζουν εκτός νόμου κάθε κομμουνιστική και σοσιαλιστική οργάνωση

Αυτό το «μοντέλο» του νέου φασισμού που υλοποιήθηκε με τελειότητα στην Ουκρανία αποτελεί τη νέα στρατηγική της Νέας Τάξης για πολλές χώρες: Τη στρατηγική των αντεπαναστατικών «επαναστάσεων».

Μια στρατηγική που μπροστά της ωχριά ο παλιός «ακατέργαστος» φασισμός του 3ου Ράιχ…

Μια στρατηγική που αποτελεί τη συνέχεια και το «απόσταγμα» της σταλινικής Αντεπανάστασης. Είναι η σταλινική αντεπανάσταση που οδήγησε και αποτέλεσε το παχνί για αυτή τη νέα φασιστική αντεπανάσταση της Νέας Τάξης.

Ο σταλινισμός είναι που οδήγησε στην κατάρρευση όλα αυτά τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και πάνω στα ερείπια αυτής της κατάρρευσης οικοδομήθηκε ο νέος φασισμός της Νέας Τάξης και σφυρηλατήθηκαν τα νέα «μοντέλα» της αντεπανάστασης, ακόμα πιο μακάβρια από τη σταλινική αντεπανάσταση (αυτό, όμως είναι ζήτημα άλλης ανάλυσης).

Ο τυφλός, βεβαίως, αντισταλινισμός δεν πρέπει να μας τυφλώνει και να μην διακρίνουμε το νέο, ιστορικά ακόμα πιο εφιαλτικό, «μοντέλο» του πλανητικού ΦΑΣΙΣΜΟΥ, «μοντέλο» που μεταμφιέζει τις Αντεπαναστάσεις της Νέας Τάξης, σε «επαναστάσεις» και «λαϊκές εξεγέρσεις»…

Και ούτε πρέπει να μένουμε αδιάφοροι μπροστά στην τραγωδία της Ουκρανίας, διότι η νεοταξική «συνταγή» που εφαρμόστηκε στην Ουκρανία, είναι ΓΕΝΙΚΗ και αφορά όλες τις χώρες της νέας αποικιοκρατίας…

Αφορά και την Ελλάδα. Αύριο όταν θα εξαντληθούν ΕΝΤΕΛΩΣ τα περιθώρια των κατοχικών δυνάμεων, το ίδιο θα εφαρμοστεί και εδώ: Το δουλεύουν συστηματικά και σταθερά και όποιος δεν το βλέπει είναι τυφλός ή αλλοτριωμένος πλήρως από τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό…

Επιστροφή στην κορυφή
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Φεβ 26, 2014 8:07 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ
...ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ «ΔΕΞΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ»

Toυ ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ




Στις 23 Φεβρουαρίου 2014 η Ράντα της Ουκρανίας «ψήφισε» τους εξής νόμους:

4201 - Σχέδιο απόφασης για την απαγόρευση των δραστηριοτήτων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας

4217 - Σχέδιο ψηφίσματος για την αντιμετώπιση των συνεπειών της σοβιετικής κατοχής της Ουκρανίας.

4176 - Σχέδιο Νόμου για την κατάργηση του νόμου που ποινικοποιούσε την ναζιστική προπαγάνδα.


4184 - Σχέδιο απόφασης για τον διορισμό ως υπουργού Εσωτερικών της Ουκρανίας του V.Avakov και τον διορισμό μελών της νεοναζιστικής ομάδας «Δεξιός Τομέας» στο Υπουργείο.

4215 - Σχέδιο απόφασης για το «Πάνθεον των εθνικών ηρώων».

4203 - Σχέδιο διατάγματος για την εισαγωγή δημοσιονομικών περιορισμών.

4215 - Σχέδιο ψηφίσματος απόδοσης τιμής στους συμμετέχοντες στις ένοπλες συγκρούσεις κατά τη διάρκεια ειρηνικών διαδηλώσεων.

4197 - Σχέδιο απόφασης για το διορισμό του μέλους του κόμματος "Svoboda" Α.Mahnitskogo στο Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα.

4204 - Σχέδιο Νόμου για τα καθήκοντα του Προέδρου της Ουκρανίας.

4191 - Σχέδιο απόφασης για τον διορισμό του μέλους του (φιλογερμανικού) κόμματος "UDAR" V.A. Nalivaychenko ως επόπτη της Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ουκρανίας

4211 - Σχέδιο απόφασης της απόλυσης από την υπηρεσία των στρατιωτών και αξιωματικών των σωμάτων ασφαλείας. (Στη θέση τους προσλαμβάνονται μέλη των ακροδεξιών ομάδων).

4 199- Σχέδιο απόφασης κατάργησης του δικαιώματος των μειονοτήτων στη χρήση της γλώσσας τους. (Απαγορεύθηκαν τα Ρωσικά, τα Ρουμανικά, τα Ουγγρικά, τα Ελληνικά).

Την ίδια στιγμή που η Ράντα ψηφίζει νέο-ναζιστικούς νόμους και ο Πρώτος Γραμματέας της ΚΕ του Κ. Κ. Ουκρανίας, Π. Σιμονένκο αναφέρεται σε πραξικόπημα που παραδίδει «την Ουκρανία υπό την «προστασία» των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και διαφόρων πολυεθνικών εταιρειών», μεγάλο τμήμα της ελληνικής αριστεράς μοιάζει να παρακολουθεί αμήχανη τις εξελίξεις.

Είτε, αρνούμενη να εμβαθύνει την -σωστή σε πρώτο επίπεδο- ανάλυση για ενδοϊμπεριαλιστικούς ή ενδοαστικούς ανταγωνισμούς, θα καλεί τον ουκρανικό λαό «να βαδίσει το δικό του δρόμο, αγωνιζόμενος για το σοσιαλισμό» είτε θα επιλέγει το «στρίβειν δια …της Λούξεμπουργκ» υποτιμώντας ότι:

1. Στην Ουκρανία εξελίχθηκε μια οργανωμένη (από κέντρα εντός και εκτός χώρας) εξέγερση με φασιστικά χαρακτηριστικά, η οποία στην πορεία της κλιμακώθηκε σε ένοπλη και κατέληξε σε ανοιχτό πραξικόπημα.

2. Η αυθόρμητη κίνηση των μαζών από μόνη της, και χωρίς την παρέμβαση του υποκειμενικού παράγοντα δεν οδηγεί αυτονόητα σε φιλολαϊκές λύσεις. Πόσο μάλλον όταν στη σκακιέρα υπάρχουν πάντα πρόθυμοι παίκτες να αναλάβουν «καθοδηγητικό ρόλο».


3. Η βαθειά καπιταλιστική κρίση πιθανά θα οδηγεί, ολοένα και περισσότερο στο μέλλον, κάποια ιμπεριαλιστικά κέντρα στην επιλογή όχι απλά του νεοφιλελευθερισμού (της κοινωνικής αντεπανάστασης ) αλλά ακόμη και στην επιλογή του φασισμού (της πολιτικής αντεπανάστασης).

4. Ο φασισμός δεν είναι απλά το ένα από τα δύο στρατόπεδα μιας ενδοαστικής, ενδοιμπεριαλιστικής ή ενδοκαπιταλιστικής σύγκρουσης, στην οποία σύγκρουση η αριστερά δεν λαμβάνει, ποτέ και πουθενά, θέση.

5. Ο «αντικαπιταλισμός» και ο «αντιφασισμός» χωρίς αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό θα παραμένουν «εσαεί» στο λεκτικό στάδιο. Τα στοιχεία του φασισμού, της αστικής (κοινωνικής και πολιτικής) αντεπανάστασης, της ιμπεριαλιστικής υποκίνησης / επέμβασης και του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού είναι σε συνεχή διαλεκτική σχέση.

6. Η μη σύγκρουση με τα κυρίαρχα κέντρα δεν εξαρτάται από τη δεινότητα και ικανότητα των διαπραγματευτών.
Τα στενά όρια της κρίσης ορίζουν και την ένταση της ρήξης. Και ορίζουν και συγκεκριμένα καθήκοντα στο επίπεδο της οργάνωσης του λαού. Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για αυταπάτες ως προς το ρόλο της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ αλλά ούτε και περιθώρια υποτίμησης των γεωστρατηγικών παραμέτρων της περιοχής.

Ίσως τελικά ούτε η Ουκρανία να αποτελέσει ισχυρό παράδειγμα. Όπως δεν αποτέλεσε η Λιβύη, η Αίγυπτος, η Συρία. Όπως δεν αποτελεί και η Κύπρος. Η Βενεζουέλα;

Αλλά ακόμη και αν το Καράκας είναι μακριά, η πιθανότητα μιας κυβερνητικής αλλαγής στην Ελλάδα δεν είναι. Και τότε (εάν δεν βγουν έγκαιρα τα κατάλληλα συμπεράσματα ) -και εάν και εφόσον εκτιμήσουν διάφορα κέντρα ότι χρειάζεται - ο «Δεξιός Τομέας» του Κιέβου (σε ρόλο «στρατιωτικού βραχίονα» της «εξέγερσης») θα έχει το δικό του αδελφό κόμμα να ανταλλάξει τεχνογνωσία… έστω και πιο light. Και τους ίδιους χρηματοδότες.


Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

ΠΗΓΗ:
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15426:zafeirhs-nea-oykrania&catid=38:di-kosmos&Itemid=173


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Φεβ 26, 2014 8:26 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Για να κατανοήσουμε την Ουκρανία, πρέπει να ξαναβάλουμε μέσα τον παράγοντα «τάξη»
Florin Poenaru



Ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς ξεκίνησε την καριέρα του ως κακοποιός και παρέμεινε κακοποιός και ως πολιτικός ηγέτης. Το καθεστώς του ήταν διεφθαρμένο, πατριαρχικό, αυταρχικό, ανεπαρκές και ταξικά προκατειλημμένο. Σίγουρα έπρεπε να φύγει.

Αλλά όποιος ζητωκραυγάζει για την αποπομπή του μετά την ψηφοφορία του Σαββάτου στο ουκρανικό κοινοβούλιο είναι πλήρως λανθασμένος.

Αποπέμφθηκε όχι ως αποτέλεσμα ενός λαϊκού ξεσηκωμού αλλά μετά από μηχανορραφίες των παρασκηνίων και κρυφές πολιτικές ίντριγκες.


Ο ουκρανικός λαός γενικά και όσοι διαδήλωναν επί εβδομάδες στην πλατεία Maidan εξαιρέθηκαν από τις πολιτικές μανούβρες και συμφωνίες αν και ήταν οι πρώτοι που δέχτηκαν τις σφαίρες του φονικού τρόπου με τον οποίο ο Πρόεδρος αντιμετώπισε τις διαδηλώσεις.

Επομένως, τα γεγονότα στην Ουκρανία προσομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με ένα πραξικόπημα και όχι σε μια δημοκρατική ή σοσιαλιστική επανάσταση.

Ενώ κανείς δεν θα πρέπει να νοιάζεται πολύ για τον αποπεμφθέντα Γιανουκόβιτς υπάρχουν πολλά ζητήματα που χρειάζεται να αντιμετωπιστούν κριτικά. Το να τα κρύψουμε κάτω απΆ το χαλί και να γιορτάσουμε τη νίκη του λαού εναντίον μιας διεφθαρμένης μαριονέτας των διεφθαρμένων ολιγαρχών είναι θεωρητικά αδύναμο και πολιτικά αντιδραστικό.

Δύο πτυχές φαίνεται να έχουν ξεχαστεί ξαφνικά.

Η πρώτη, ότι ο Γιανουκόβιτς ήταν ένας δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος.

Ως παρατηρητής των εκλογών στο Κίεβο κατά τη διάρκεια των εκλογών του 2010 θυμάμαι την συμφωνία μεταξύ όλων των διεθνών παρατηρητών διαφόρων αποχρώσεων ότι οι εκλογές ήταν ελεύθερες και δίκαιες και σε μεγάλο βαθμό νομιμοποιημένες.
Ο Γιανουκόβιτς διαδοχικά νίκησε την Τιμοσένκο και το πολιτικό της στυλ. Ενώ δεν ήταν όλοι ευχαριστημένοι, λίγοι αμφισβήτησαν το αποτέλεσμα.

Μετά τις διαπραγματεύσεις της Παρασκευής, ο Γιανουκόβιτς συμφώνησε να παραμείνει στο μονοπάτι των εκλογών και έλαβε σοβαρά υπόψη το αίτημα των διαδηλωτών να προκηρύξει πρόωρες εκλογές το Νοέμβριο.

Ενώ κανονικά δεν έχω σε υψηλή εκτίμηση
τη φιλελεύθερη-δημοκρατική ιδέα των εκλογικών κύκλων και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας παραμένει προτιμότερη από τη βίαιη κατάληψη της εξουσίας που γίνεται μέσω αδιαφανών πολιτικών χειρισμών από κομμάτια των τοπικών ελίτ χωρίς λαϊκή εντολή.

Η κατάσταση στην Ουκρανία είναι αρκετά παρόμοια με αυτή στην Αίγυπτο όπου ο στρατός υποστήριξε ένα πραξικόπημα εναντίον ενός δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου.

Αυτό που ακολούθησε, φυσιολογικά, ήταν περισσότερος αυταρχισμός και κατάχρηση της κρατικής εξουσίας και όχι περισσότερη λαϊκή δημοκρατία και λαϊκός έλεγχος.

Επομένως, αυτό στο οποίο γινόμαστε μάρτυρες είναι το ακόλουθο παράδοξο που κρύβεται προσεκτικά από τον κυνισμό: ενώ ρητορικά η εξουσία των ανθρώπων στους δρόμους εγκωμιάζεται, στην πράξη αυτοί είναι ντε φάκτο αποκλεισμένοι από κάθε πολιτική απόφαση. Υποβιβάζονται σε παθητικές μάζες, είτε καλούνται να αντιμετωπίσουν την παλιά κυβέρνηση είτε να επευφημήσουν την καινούρια.

Αυτό είναι χειρότερο απΆ το να ρίχνεις μια ψήφο και να παίζεις το παλιό, καλό παιχνίδι της δημοκρατίας.

Ένα δεύτερο σημείο που επίσης λησμονάται είναι ότι αυτές οι διαδηλώσεις δεν άρχισαν ως μια απλή αντίδραση στην εξουσία του Γιανουκόβιτς και δεν είχαν ευθείες κοινωνικές ρίζες ή σκοπούς.

Το πρόσχημά τους ήταν η άρνηση της διοίκησης του Γιανουκόβιτς να υπογράψει τη συμφωνία σύνδεσης ΕΕ-Ουκρανίας.

Χωρίς κανένα ίχνος αμφιβολίας, η Συμφωνία ήταν καταστροφική για την Ουκρανία και προσέφερε λίγα οφέλη στους απλούς Ουκρανούς πολίτες. Αλλά πέρα απΆ αυτό το θεωρητικό σημείο, το γεγονός παραμένει ότι ο Γιανουκόβιτς έδρασε σε συμφωνία με την πλειονότητα των ψηφοφόρων του -τους βιομηχανικούς και αγροτικούς ψηφοφόρους της Ανατολικής Ουκρανίας- που απλά θα έχαναν αν η Συμφωνία υπογραφόταν.

Διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό όπως ήταν το καθεστώς του Γιανουκόβιτς,
παρΆ όλα αυτά μέσω της προεδρίας του εκπροσωπούσε έστω και σε μικρό βαθμό, τα ιδιαίτερα συμφέροντα ενός μεγάλου μέρους της μετα-κομμουνιστικής ουκρανικής εργατικής τάξης.

Δεν βλέπω καμία ανησυχία σχετικά με την πολιτική εκπροσώπηση αυτών των ανθρώπων που είναι τώρα αναγκασμένοι να αποδεχθούν μια πολιτική απόφαση που έχει παρθεί στο Κίεβο με την αρετή της δύναμης/βίας.

Στην Αριστερά, με το να αποδεχόμαστε επιπόλαια την εκδίωξη του Γιανουκόβιτς επειδή ήταν διεφθαρμένος, δεχόμαστε απλά τη γλώσσα και την πολιτική των φιλελεύθερων-συντηρητικών τοπικών και διεθνών δυνάμεων και εκπίπτουμε της γλώσσας της τάξης και της ταξικής πολιτικής.

Σίγουρα, ο Γιανουκόβιτς δεν ήταν κανένας ήρωας της εργατικής τάξης, αλλά η εκδίωξή του από την εξουσία θα έπρεπε να μας αναγκάσει να προωθήσουμε με ακόμα πιο επείγοντα τρόπο μια ταξική οπτική που είναι απολύτως απούσα.

Η πολιτιστική συζήτηση που βλέπει μια θεμελιώδη ρήξη μεταξύ δυο Ουκρανιών και ο συντηρητικός λόγος που μιλάει μόνο για (ισότιμα) διεφθαρμένους ηγέτες και ολιγάρχες, διανθισμένος με έναν ρατσιστικό τόνο που αντιπραθέτει την πολιτισμένη ΕΕ με την αυταρχική, δικτατορική Ρωσία, πέτυχαν να εξαλείψουν τις ταξικές κατηγορίες και μαζί με αυτές τους συγκεκριμένους ανθρώπους που έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα.

Δυστυχώς, πολλοί παρατηρητές, συμπεριλαμβανομένων των όσων κλίνουν προς τΆ αριστερά,
αποπροσανατολίστηκαν από αυτές τις ιδεολογικές περιπλοκές.


Ενστικτωδώς πήραν το μέρος των ανθρώπων της πλατείας Maidan αλλά ξέχασαν να σημειώσουν ότι αυτό δεν ήταν ένα κίνημα με ταξική βάση και συγκεκριμένους κοινωνικούς στόχους.

Η σύνθεση της διαδήλωσης ήταν περισσότερο ετερογενής, το μήνυμά της θολό ή αρκετά συντηρητικό πριν να υποβιβαστεί σε απλά αντιδραστική, θρησκευτική και εξτρεμιστική υστερία.

Ακόμα περισσότερο, η ισχύς των νεοφασιστικών και ακροδεξιών ομάδων υποβιβάστηκε ή απλά αναφέρθηκε μέσα στΆ άλλα, χωρίς να σημειωθεί ότι στην πραγματικότητα αυτές οι ομάδες αποτέλεσαν την αρχηγική δύναμη στην πλατεία Maidan και ακόμα και οι ηγέτες της αντιπολίτευσης είχαν λίγο ή καθόλου έλεγχο πάνω τους.

Παρά το ξεκάθαρο μήνυμα από αναρχικές και αριστερές φωνές σχετικά με τις βίαιες τακτικές τους και τους τρομακτικούς πολιτικούς στόχους τους, ο ρόλος τους ακόμα παραβλέπεται. Μετά την κατάρρευση της κεντρικής εξουσίας στο Κίεβο, οι φήμες λένε ότι κομμάτια αυτών των στρατιωτικών ομάδων θα ενσωματωθούν στις επίσημες δομές της αστυνομίας.

Οι δεσμοί μεταξύ της ακροδεξιάς και της αστυνομίας στην Ουκρανία θα είναι τόσο ισχυροί όσο αυτοί στην Ελλάδα, όπου η Χρυσή Αυγή έδρασε με ασυλία για πολλά χρόνια μέσω της αστυνομικής προστασίας.

Κατευθείαν μετά τα γεγονότα του Σαββάτου, υπήρξαν δύο ειδών αντιδράσεις.

Πρώτα, υπήρξε ο συντηρητικός εορτασμός της λεγόμενης νίκης που επαινούσε αυτά τα γεγονότα ως την κατάλληλη εκπλήρωση της Πορτοκαλί Επανάστασης του 2004.

Εντούτοις, όταν η Victoria Neuland, η Γιούλια Τιμοσένκο ή ο Μανουέλ Μπαρόζο χαιρετίζουν την κινητοποίηση του λαού, ο καθένας πρέπει να γνωρίζει ότι κάτι πολύ ύποπτο συμβαίνει.

Δεύτερον, υπήρξε η φιλελεύθερη αντίδραση, η οποία, ενώ σε μεγάλο βαθμό συμφωνούσε με την εκδίωξη του Γιανουκόβιτς, παρΆ όλα αυτά εξέφρασε κάποιες ανησυχίες σχετικά με τον τρόπο που αυτή επετεύχθη, ιδιαίτερα σχετικά με την παλιά, καλή φιλελεύθερη αρχή του διαχωρισμού των κρατικών εξουσιών.

¶λλοι παγιδεύτηκαν σε γεωπολιτικές εικασίες.

Ως συνήθως αυτό που έλειπε ήταν η τρίτη θέση που πρότεινα προηγουμένως:

δηλαδή μια ταξική οπτική. Με ή χωρίς τον Γιανουκόβιτς το γεγονός παραμένει ότι οι εργάτες στην Ουκρανία συνεχίζουν να παραμένουν διαιρεμένοι από εθνικές και πολιτιστικές διαχωριστικές γραμμές, τεχνητά σχηματισμένες από πολιτικούς επιχειρηματίες, οι οποίοι με τη σειρά τους κινητοποιούνται για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.

Η εκδίωξη Γιανουκόβιτς λίγο αλλάζει αυτή την κατάσταση είτε επαναφέροντας ταξικές κατηγορίες είτε καθιστώντας δυνατή την εμφάνιση αριστερών πολιτικών κομμάτων που είναι ικανά να ακολουθήσουν μια ταξική πολιτική από κάτω προς τα πάνω.

Αντιθέτως, η νέα κατάσταση ενδυναμώνει τους νεο-φασίστες εγκληματίες και τους πολιτικούς σπόνσορές τους -ντόπιους και διεθνείς- οι οποίοι τώρα περιδιαβαίνουν τους δρόμους αναζητώντας πολιτική εκδίκηση και το ξερίζωμα κάθε πιθανής αριστερής αντιπολίτευσης.

Επομένως, η αληθινά κριτική στάση για τους ανθρώπους της αριστεράς δεν είναι ούτε να πάρουν το μέρος κάποιου σΆ αυτήν τη σύγκρουση, ούτε απλά να κρατήσουν μια απόσταση ασφαλείας απΆ αυτήν διακηρύσσοντας ότι οι δύο πλευρές είναι παρόμοιες.

Αντιθέτως, θα πρέπει να επικρίνουμε ορμητικά την πλατεία Maidan και ιδιαίτερα τα πραγματικά, πρακτικά, πολιτικά της αποτελέσματα.

Αντί απλά να φετιχοποιούμε την παρουσία του κόσμου στους δρόμους -όπως κάνουν οι συντηρητικοί- μία κριτική οπτική θα πρέπει να αμφισβητεί την ίδια την κοινωνική βάση και τους πολιτικούς στόχους των μαζικών συγκεντρώσεων.

Όπως έγραψε κάποτε ο Λένιν, δεν θα πρέπει να κάνουμε ποτέ θεωρητικές παραχωρήσεις χάριν της δημοτικότητας. Αυτό παραμένει ένα ακόμη πιο αυστηρό καθήκον σήμερα.

Μετάφραση: Γιώργος Μιχαηλίδης

Πηγή: http://www.criticatac.ro/lefteast/ukraine-bring-class-back-in/
http://ilesxi.wordpress.com/2014/02/24/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%...
Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://aristeroblog.gr/node/2333

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες