Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Το ουκρανικό ναζιστικό κόμμα και οι διαδηλώσεις...

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιαν 23, 2014 7:38 pm    Θέμα δημοσίευσης: Το ουκρανικό ναζιστικό κόμμα και οι διαδηλώσεις... Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το ουκρανικό ναζιστικό κόμμα και οι διαδηλώσεις στην Ουκρανία
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ



Τουλάχιστον προκλητικός είναι ο τρόπος που τα ΜΜΕ παρουσιάζουν τις διαδηλώσεις στο Κίεβο.

Πρετεντεροχατζηαβάτηδες που σε κάθε εκδήλωση ακόμη και της ελάχιστης λεκτικής υπέρβασης απαιτούν εις τριπλούν οσφυοκαμψίες, δηλώσεις μετανοίας και καταδίκης της βίας, στην περίπτωση των διαδηλώσεων στο Κίεβο στάζουν κροκοδείλια δάκρυα για τις λαϊκές ελευθερίες.


Αλλά εκεί που σταματάει η πρόκληση και αρχίζει η εντεταλμένη υπηρεσία είναι η απόλυτη αποσιώπηση του πρωταγωνιστικού ρόλου που διεκδικεί στις διαδηλώσεις η νεοναζιστική Πανουκρανική Ένωση «Свобода».

Το κόμμα «Πανουκρανική Ένωση Σβομπόντα» («Всеукраїнське об’єднання «Свобода») προέρχεται από το «Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Ουκρανίας», που είχε ιδρυθεί το 1991.

Αυτοχαρακτηρίζεται σαν συνέχεια της «Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών» (OUN), η οποία είχε συνεργασθεί με τους ναζί, τιμά, επίσημα, όσους πολέμησαν στις τάξεις των «Waffen SS της Γαλικίας», συνεργάζεται με το γερμανικό νεοναζιστικό Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα (NDP) και βασική του προγραμματική θέση είναι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.

Ηγέτης του από το 2002, είναι ο Oleh Tiahnybok (Ολέγ Τιαχνίμποκ ) και η βασική του ρητορική είναι εναντίον της πολιτικής διαφθοράς.

Το 2006, στις τοπικές εκλογές στη Γαλικία της δυτικής Ουκρανίας, το κόμμα πήρε 4-7%, αλλά το 2010, στις τοπικές εκλογές το κόμμα σε όλη την ανατολική Γαλικία 20-30%.

Στις βουλευτικές του 2007 έλαβε στην επικράτεια μόνον 0,76% , αλλά στις πανουκρανικές εκλογές του 2012 κέρδισε ποσοστό 10,44% και, την τέταρτη θέση στην ουκρανική Ράντα, με 37 έδρες σε σύνολο 450.

Στη δυτική Ουκρανία,
(με ελάχιστο ρωσόφωνο πληθυσμό) τα ποσοστά του είναι πολύ υψηλά: στην περιφέρεια του Λβιφ 38% , στο Ιβανοφρανκίφ 34% και στο Τερνόπιλ 31%.

Στην πόλη του Κιέβου απέσπασε πάνω από 17%, Στην ανατολική και νότια Ουκρανία (με κυρίως ρωσόφωνο πληθυσμό) τα ποσοστά του είναι μέχρι 6-7%, ενώ στη χερσόνησο της Κριμαίας , στο Ντονιέτσκ και στο Λουγκάνσκ, μόλις 1%.

Έχει πάνω από 20.000 μέλη και (ανεπίσημη) παραστρατιωτική δομή (τις ομάδες «Ουκρανός πατριώτης» με επικεφαλής τον Andrew Bielecki), συνδέεται με το οργανωμένο έγκλημα, ενώ χαίρει οικονομικής στήριξης από επιχειρηματίες και το φιλοδυτικό αντιρωσικό μπλοκ της «πορτοκαλί επανάστασης». {Εάν κάτι από όλα αυτά σας θυμίζουν κάτι ελληνικά γνώριμο, μάλλον δεν έχετε άδικο.}

Όταν το Δεκέμβριο το άγαλμα του Βλαντίμιρ Λένιν, επί της λεωφόρου Σεβτσένκο, είχε γκρεμιστεί από διαδηλωτές , πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν παίξει βουλευτές του «Σβομπόντα».

Στις 8 Νοέμβρη του 2008 στο Κίεβο, ο «Ουκρανός πατριώτης» είχε πρωτοστατήσει σε μια συνάντηση νέων ακροδεξιών οργανώσεων, όπου αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια ενιαία οργάνωση – η Κοινωνικο/Εθνικιστική Συνέλευση, η οποία συγκεντρώνει 4 οργανώσεις (τον "Ουκρανό πατριώτη", την НД «РіД», την ЧПР «Українська Альтернатива» και την ГО «СіЧ»). Μέλη της, με παραστρατιωτική εκπαίδευση, στελεχώνουν τις βασικές ομάδες κρούσης των διαδηλώσεων.

Το ξεκάθαρο ναζιστικό παρελθόν και προφίλ του κόμματος δεν εμπόδισε τις «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις της χώρας να αποζητήσουν μετωπική συμμαχία μαζί του.

Εξ άλλου και ο φιλοδυτικός πρώην πρόεδρος Γιούσενκο, που ηγείται της πολιτικής πλατφόρμας «Η Ουκρανία μας», είχε συμπεριλάβει σε αυτή το Κογκρέσο των Ουκρανών Εθνικιστών – CUN (με 3 έδρες το 2002 και το 2006) της Σλάβα Στέτσκο.

Ο ίδιος ο Γιούσενκο τίμησε ως «Ήρωα της Ουκρανίας» τον συνεργάτη των Ναζί Ρόμαν Σούκεβιτς.

Ο ηγέτης του Σβομπόντα, Oleh Tiahnybok (Ολέγ Τιαχνίμποκ), είχε εκλεγεί βουλευτής με την «Ουκρανία μας» του Γιούσενκο το 1998 και 2002. Τον Οκτώβριο του 2012, το «Σβομπόντα» υπέγραψε συμφωνία κοινού μετώπου «δημοκρατικών» δυνάμεων με το «Batkivshchyna», «Μπατκιβσίνα» (της Τιμοσένκο), που διαθέτει 101 έδρες στη Ράντα. Τον Μάρτιο του 2013, τα δύο κόμματα προχώρησαν μαζί με το «UDAR» (Γροθιά) του πρώην πρωταθλητή μποξ Βιτάλι Κλίτσκο, σε συμφωνία για κοινή προεδρική υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 2015.

Σε «ανεξάρτητη» δημοσκόπηση που διεξήχθη στις 7 - 17 Δεκ 2013, στις επικείμενες προεδρικές εκλογές και σε πιθανή αναμέτρηση μεταξύ του Βίκτορ Γιανουκόβιτς και του Tyahnybok, ο Tyahnybok προηγείται με 28,8% , έναντι 27,1% του Γιανουκόβιτς.

Η δημοσκόπηση αυτή θεωρείται από πολλούς προοίμιο της επιλογής υποψηφίου της αντιπολίτευσης και της πιθανότητας εκλογής ναζί προέδρου στην Ουκρανία!

Στις 23 Ιανουαρίου μιλώντας στην Πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο, ο Oleg Tyagnibok ανέφερε, ανάμεσα σε άλλα ότι την προηγούμενη μέρα η αντιπολίτευση συναντήθηκε με τους πρεσβευτές ξένων χωρών (ποιών χωρών άραγε;), οι οποίοι εξέφρασαν την οργή τους για την κατάσταση στην Ουκρανία και δεσμεύτηκαν να αναλάβουν συγκεκριμένη δράση για την εφαρμογή κυρώσεων.

«Τώρα είναι η στιγμή που η διεθνής κοινότητα θα αρχίσει να μας υποστηρίζει, όχι μόνο με δηλώσεις , αλλά και με αποτελεσματικά μέτρα. Η Πρεσβεία των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι έχει σκοπό να εισαγάγει μια σειρά κυρώσεων εναντίον όσων παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Δεν είναι να απορεί κανείς που ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο είχε δηλώσε:

«Εάν κάποιες φορές στην Ευρώπη έχουμε αμφιβολίες για το πόσο σημαντικές είναι οι ευρωπαϊκές αξίες, ας κοιτάξουμε στην Ουκρανία. Οι νέοι άνθρωποι στους δρόμους της χώρας, σε πολικές θερμοκρασίες, γράφουν το νέο αφήγημα για την Ευρώπη. Άντρες και γυναίκες παλεύουν για την ευρωπαϊκή σημαία, γιατί παλεύουν για την Ουκρανία και το ίδιο τους το μέλλον. Η Ευρώπη είναι υπόσχεση ελπίδας και ελευθερίας. Γι’ αυτό πιστεύω ότι η Ε.Ε. έχει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να σταθεί δίπλα στο λαό της Ουκρανίας σε αυτή την πολύ δύσκολη στιγμή».


Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

ΠΗΓΗ:
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15008:nazistiko-komma-oykrania-diadhlwseis&catid=37:di-evropi&Itemid=172
Επιστροφή στην κορυφή
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 02, 2014 12:37 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Μαθήματα από το Ουκρανικό πραξικόπημα (1)
ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ



Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ: [b]Συμφωνούμε με τις επισημάνσεις, εκτιμήσεις και την προβληματική του κειμένου.
Έχουμε ωστόσο μια σοβαρή ένσταση: Καμία «πορτοκαλί επανάσταση» δεν μπορεί να υπάρξει αν μέσα στα σπλάχνα της κοινωνίας δεν κυοφορούνται έντονες ζυμώσεις λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης για το υπάρχον καθεστώς.
[b]Αυτή τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ της λαϊκής ΟΡΓΗΣ, που αξιοποιεί ο πλανητικός φασισμός και της δίνει «ηγεσία», το άρθρο του Φωτόπουλου την παρασιωπά…

Διαβάστε το άρθρο:[/b][/b]




Η πρακτική των βελούδινων «επαναστάσεων» που χρησιμοποίησε επιτυχώς η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) ―που διαχειρίζεται την Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης― για την αλλαγή καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη, τελειοποιήθηκε στις Αραβικές «επαναστάσεις».

Έτσι, οι συνήθως αναίμακτες, αλλά ενορχηστρωμένες από την Υ/Ε «επαναστάσεις», μετά την Λιβύη και την Συρία, μετατράπηκαν σε πολυαίμακτα πραξικοπήματα «από τα κάτω» που επιτυγχάνουν αλλαγές καθεστώτων, χωρίς την ανάμιξη του στρατού που εξευτέλιζε την δυτική ιδεολογία της αστικής «δημοκρατίας».

Σήμερα, για πρώτη φορά, η τακτική αυτή μεταφέρεται και στον Ευρωπαϊκό χώρο, στην Ουκρανία, όπου οργανωμένες ομάδες νεοναζιστών που κρατούν πορτρέτα συνεργατών των ναζί στον πόλεμο, φωνάζουν νεοναζιστικά συνθήματα, οι ηγέτες τους έχουν δηλώσει επανειλημμένα τoν αντισημιτισμό τους και είναι οπλισμένοι με μολότοφ, ρόπαλα, κράνη, ακόμη και ελαστικές σφαίρες, αφήνονται ελεύθεροι να καταλαμβάνουν κρατικά κτίρια και να στήνουν μόνιμα οδοφράγματα για να ανατρέψουν ένα καθεστώς που έχει εκλεγεί με όλους τους κανόνες της αστικής «δημοκρατίας».

Οι αντίστοιχοι κατηγορούμενοι ως νεοναζιστές στην Ελλάδα, που όχι μόνο αρνούνται αυτή τη ταυτότητα αλλά και δεν έχουμε δει να διέπραξαν παρόμοια εγκλήματα για ανατροπή του καθεστώτος, έχουν ήδη τους μισούς βουλευτές τους φυλακή, χωρίς καν δίκη.

Την εξήγηση γι'αυτήν την «αντίφαση» έδωσε φιλελεύθερος (αλλά έντιμος) Βρετανός δημοσιογράφος: «ναι, είναι φασίστες, ομοφοβικοί και ρατσιστές αλλά είναι οι “δικοί” μας φασίστες κ.λπ., δηλαδή αντι-Ρώσοι.

Σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, υπερεθνικιστικές οργανώσεις καταδικάζονται γιατί τα συμφέροντα τους δεν είναι συμβατά με αυτά των δυτικών ελίτ» (Neil Clark, RT, 30/1/2014).

Και, φυσικά, οι απαραίτητοι «αντιφασίστες» οργανώνουν παγκόσμιες ημέρες κατά του «φασισμού» και του «νεοναζισμού» στην Ελλάδα, αλλά δεν βγάζουν άχνα για τα πραγματικά νεοναζιστικά εγκλήματα στην Ουκρανία!

Βέβαια, όλα αυτά μπορεί να αλλάξουν, αλλά μόνο όταν οι ελίτ πετύχουν τον στόχο τους, και θυμηθούν ότι είναι νεοναζιστές οι σημερινοί σύμμαχοι τους, που πρέπει να φυλακιστούν!

Έτσι, η οπλισμένη νεοναζιστική πρωτοπορία ηγείται των ιστορικά φιλοδυτικών αστών της δυτικής Ουκρανίας, των νέων της «γενιάς του facebook», καθώς και των χρηματοδοτούμενων από Soros και παρόμοιους, ΜΚΟ.

Οι «ειρηνικές» αυτές διαδηλώσεις υποστηρίχθηκαν όχι μόνο οικονομικά και πολιτικά αλλά και μέσω της πανίσχυρης προπαγάνδας της Υ/Ε που ελέγχει τα διεθνή ΜΜΕ και τα τοπικά ανά χώρα παρακλάδια τους.

Αναπόφευκτα,
οι διαδηλωτές αυτοί γινόντουσαν «ατρόμητοι», όταν έβλεπαν τους ηγέτες της πανίσχυρης Υ/Ε να απειλούν τους ηγέτες της Ουκρανίας με οικονομικές ή και προσωπικές κυρώσεις, αν τυχόν τολμούσαν να τους πειράξουν.

Το αποτέλεσμα ήταν η Ουκρανική αστυνομία να παραμένει ουσιαστικά απαθής όταν οι νεοναζιστές έμπρακτα απαιτούσαν την αλλαγή του καθεστώτος και τους σκότωναν κυριολεκτικά στο ξύλο ―εκτός από μεμονωμένα επεισόδια στην αρχή όπου έγινε το αντίθετο!

Αντίστοιχα, οι Έλληνες και Ισπανοί αντι-ΕΕ διαδηλωτές (που ούτε διανοήθηκαν να απαιτήσουν αλλαγή καθεστώτος, ή να καταλάβουν κρατικά κτίρια σε μόνιμη βάση) αντιμετώπιζαν την κτηνώδη βία των Ελληνικών και Ισπανικών ΜΑΤ, χωρίς να συγκινείται βέβαια κανένας από την Υ/Ε!


Η πραγματική αιτία για τη σημερινή σύγκρουση μεταξύ της Υ/Ε και του καθεστώτος ήταν η άρνησή του να ενταχθεί στην ΝΔΤ και το γεγονός ότι τόλμησε να υπογράψει συμφωνία με την Ρωσία για δάνειο που θα έσωζε την χώρα από χρεοκοπία (και μια καταστροφή αντίστοιχη της Ελληνικής), χωρίς όρους που θα μετέτρεπαν την χώρα σε προτεκτοράτο, δίχως οικονομική και εθνική κυριαρχία.

Όμως, δεν ήταν απλά το Ρωσικό δάνειο που ενόχλησε την Υ/Ε, αλλά το γεγονός ότι αυτό άνοιγε τον δρόμο γα την μελλοντική ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρασιατική Ένωση.

Μολονότι τόσο η Ευρασιατική Ένωση όσο και η ΕΕ φαινομενικά ανήκουν σε διαφορετικά είδη οικονομικών ενώσεων, έχουν μια διπλή θεμελιακή διαφορά μεταξύ τους.

Πρώτον, η ΕΕ συνίσταται από κράτη-μέλη με πελώριες ανισότητες στο επίπεδο ανάπτυξής τους (όπως εκδηλώνονται στην παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητά τους) πράγμα που συνεπάγεται την αυτόματη μεταφορά οικονομικού πλεονάσματος από τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες του Ευρωπαϊκού «Νότου» προς αυτές του «Βορρά».

Δεύτερον, η ΕΕ προϋποθέτει την απώλεια της οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας των μελών της Ευρωζώνης που δεν ανήκουν στην Υ/Ε, (λόγω του χαμηλότερου επιπέδου ανάπτυξής τους).

Αντίθετα, η Ευρασιατική Ένωση είναι βασικά μια τελωνειακή ένωση χωρών στο ίδιο περίπου αναπτυξιακό επίπεδο, η οποία ρητά στοχεύει (όχι μόνο στα χαρτιά) στον σεβασμό της οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας των μελών της. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι η γνωστή αδίστακτη Χίλαρυ Κλίντον, λίγο πριν την αναχώρησή της από το Στέητ Ντιπάρτμεντ, δήλωνε ότι οι ΗΠΑ θα έκαναν οτιδήποτε στην δύναμή τους να εμποδίσουν την ανάπτυξη της Ευρασιατικής Ένωσης που την έβλεπαν σαν κίνηση για την «επανασοβιετοποίηση της περιοχής» (FT, 6/12/2012).

Είναι λοιπόν φανερό ότι, όπως σωστά έχουν αντιληφθεί τα κομουνιστικά κόμματα Ρωσίας και Ουκρανίας, (αντίθετα με τους αποπροσανατολιστές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και κάποιους παλαιολιθικούς Μαρξιστές στο ΚΚΕ που δεν έχουν ιδέα από παγκοσμιοποίηση και υπερεθνικές ελίτ), η σύγκρουση δεν αφορά απλώς ενδοαστικές ή ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Ούτε, βέβαια, είναι απλώς μία γεωπολιτική σύγκρουση, όπως την παρουσιάζουν οι αστοί αναλυτές.

Δηλαδή, ακόμη και αν δεχθούμε ότι η Ρωσική ελίτ βασικό στόχο της έχει να κατακτήσει ισότιμη θέση στην Υ/Ε (από πολιτικό-στρατιωτική και οικονομική άποψη), το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης στην Ρωσία ενώνει από κομουνιστές μέχρι εθνικιστές και ορθόδοξους, δηλαδή όλα τα θύματα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που την απορρίπτουν οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά.

Σε αυτό το κίνημα στηρίζεται και η Ρωσική ελίτ στον αγώνα της ενάντια στην ΝΔΤ, ο οποίος όμως, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν είναι πάντα συνεπής, όπως έδειξαν οι παλινωδίες της σχετικά με την Λιβύη και τώρα με την Ουκρανία, όπου εάν η Υ/Ε επιτύχει τελικά να την ενσωματώσει στη ΝΔΤ, αυτό θα σήμαινε και το ουσιαστικό τέλος της Ευρασιατικής Ένωσης σαν αντιστασιακού πόλου στην παγκοσμιοποίηση ―όπως «πρόβλεψε» η Κλίντον...

http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2014/2014_02_02.html
http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/
www.periektikidimokratia.org


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 21, 2014 11:25 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ουκρανία: ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ της Νέας Τάξης



Κάποιοι, που ποζάρουν και σαν μαρξιστές, μπερδεύουν δολίως τις Επαναστάσεις με τις Αντεπαναστάσεις. Έτσι βαπτίζουν "Επανάσταση" την Αντεπανάσταση στην Ουκρανία.

Επανάσταση και Αντεπανάσταση μπορεί να έχουν κοινή κοινωνική αφετηρία και να τροφοδοτούνται από τα ίδια υλικά της λαϊκής δυσαρέσκειας, εξαθλίωσης και ΟΡΓΗΣ, αλλά έχουν εντελώς αντίθετες πολιτικές κατευθύνσεις.


Το να φετιχοποιούμε τη λαϊκή ΟΡΓΗ και τη συνακόλουθη ΣΥΓΧΥΣΗ, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων τις πολιτικές ΡΟΠΕΣ αυτής της οργής και αυτούς που την οργανώνουν και καθοδηγούν (το συνειδητό πολιτικό υποκείμενο) τότε θα βαπτίσουμε «Επανάσταση» και το ναζισμό: Και ο Χίτλερ από ένα μαζικό κίνημα υστερικής οργής …αναδύθηκε!


Αυτά που γίνονται στην Ουκρανία είναι μια καθαρόαιμη ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ της Νέας Τάξης που αξιοποιεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, αγανάκτηση και ΣΥΓΧΥΣΗ του ουκρανικού λαού.

Είναι ο πλανητικός ΦΑΣΙΣΜΟΣ (Νέα Τάξη) που ηγείται αυτής της «επανάστασης», οργανώνει τη λαϊκή οργή και την «κλειδώνει» στους αγωγούς και τα «κελιά» των μαφιόζων του χρήματος.

Το παρακάτω κείμενο του Τιερί Μεϊσάν φωτίζει πολύπλευρα αυτό το ζήτημα: Την Αντεπανάσταση της Νέας Τάξη.



Στις 15 Δεκεμβρίου 2013, ο γερουσιαστής Τζον Μακέιν
-ο οποίος επέβλεψε την «Πορτοκαλί Επανάσταση» του 2004
και υποστηρίζει τη τζιχάντ στη Συρία- απευθύνεται
στους διαδηλωτές στην πλατεία Μαϊντάν.
Στα δεξιά του, ο ναζιστής ηγέτης Oleh Tyahnybok.


Μετά τη Γιουγκοσλαβία, έχει σειρά η Ουκρανία;
par Τιερί Μεϊσάν
http://www.voltairenet.org/article182099.html


Είναι λάθος που η δυτικοευρωπαϊκή κοινή γνώμη παρακολουθεί την ουκρανική κρίση ως μια αντιπαλότητα μεταξύ των Δυτικών και των Ρώσων.

Στην πραγματικότητα, η Ουάσιγκτον δεν επιδιώκει να βυθίσει τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά να στερήσει τη Ρωσία από έναν από τους ιστορικούς εταίρους της. Για να γίνει αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι έτοιμες να ξεκινήσουν έναν νέο εμφύλιο πόλεμο στην ήπειρο.

Μετά το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας με ένα εμφύλιο πόλεμο διάρκειας δέκα χρόνια (1990-1999), μήπως αποφάσισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες να καταστρέψουν την Ουκρανία με παρόμοιο τρόπο; Τέτοιο ενδεχόμενο ενδέχεται να συμβεί από τους ελιγμούς που ετοιμάζει η αντιπολίτευση κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι.

Η Ουκρανία είναι ιστορικά διαιρεμένη,
έχοντας στα δυτικά έναν πληθυσμό στραμμένο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και στα ανατολικά, έναν πληθυσμό στραμμένο προς Ρωσία, στους οποίους προστίθεται μια μικρή μουσουλμανική μειονότητα στην Κριμαία.
Μετά την ανεξαρτησία της, το κράτος κατέρρευσε σταδιακά.

Εκμεταλλευόμενες της σύγχυσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες οργάνωσαν τη «Πορτοκαλί Επανάσταση» (2004) [1], η οποία έφερε στην εξουσία μια πάντα προ-ατλαντική φατρία.

Η Μόσχα απάντησε με την κατάργηση των επιδοτήσεων στη τιμή του φυσικού αερίου, αλλά η πορτοκαλί κυβέρνηση δεν μπορούσε να υπολογίσει τους δυτικούς συμμάχους της για να την βοηθήσουν να πληρώσει τη τιμή της αγοράς.

Τελικά, έχασε το 2010 τις προεδρικές εκλογές σε όφελος του Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ενός διεφθαρμένου πολιτικού, καμιά φορά προ-ρωσικού.

Στις 21 Νοεμβρίου 2013, η κυβέρνηση παραιτείται από τις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αντιπολίτευση αντιδρά με διαδηλώσεις στο Κίεβο και στο δυτικό τμήμα της χώρας, οι οποίες σύντομα θα πάρουν την εμφάνιση μιας εξέγερσης.

Απαιτεί πρόωρες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές και αρνείται να σχηματίσει κυβέρνηση όταν ο Πρόεδρος Γιανούκοβιτς της το προτείνει και ενώ παραιτείται ο Πρωθυπουργός.

Οι εκδηλώσεις βαφτίζονται Ευρωμαϊντάν και μετά Ευρωεπανάσταση (Euromeïdan , Eurorévolution) από τον ραδιοφωνικό σταθμό Radio Free Europe (ο ραδιοφωνικός σταθμός του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ).

Η διατήρηση της τάξης εξασφαλίζεται από τη Azatlyk, μια ομάδα νεαρών Τατάρων της Κριμαίας οι οποίοι επιστρέφουν με την ευκαιρία από τη τζιχάντ στη Συρία [2].

Ο ατλαντικός τύπος παίρνει θέση και ενισχύει τη «δημοκρατική αντιπολίτευση» και καταγγέλλει τη ρωσική επιρροή. Ατλαντικά υψηλά πολύ σημαντικά πρόσωπα (VIPs) έρχονται για υποστήριξη προς τους διαδηλωτές, συμπεριλαμβανομένων της Victoria Nuland (υφυπουργού Εξωτερικών και πρώην πρέσβειρα στο ΝΑΤΟ) και του Τζον Μακέιν (Πρόεδρου του ρεπουμπλικανικού παρακλαδιού της NED).

Αντίθετα, ο ρωσικός τύπος καταγγέλλει διαδηλωτές που θέλουν να ανατρέψουν, μέσω του δρόμου, δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα.

Εκδήλωση με δαυλούς από 15.000 Ναζί στο Κίεβο την 1η Ιανουαρίου 2014. Αρχικά, η κίνηση φαίνεται να είναι μια προσπάθεια επανέκδοσης της «Πορτοκαλί Επανάστασης».

Αλλά η εξουσία αλλάζει χέρια στο δρόμο τη 1η Ιανουαρίου 2014.

Το ναζιστικό κόμμα «Ελευθερία» διοργάνωσε μια πορεία με δαυλούς που συγκεντρώνει 15.000 άτομα στη μνήμη του Stepan Bandera (1909-1959), του εθνικιστή ηγέτη ο οποίος συμμάχησε με τους Ναζί εναντίον των Σοβιετικών.

Μετά αυτή τη πορεία, η πρωτεύουσα γεμίζει με αντισημιτικά συνθήματα και άνθρωποι επιτίθενται στο δρόμο, επειδή είναι Εβραίοι.

Η φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση αποτελείται από τρία πολιτικά κόμματα:

Η Πανουκρανική Ένωση «Πατρίδα» (Batkivshchyna), της ολιγαρχικού και πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο (επί του παρόντος στη φυλακή μετά από καταδίκες της για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος), που διευθύνεται σήμερα από τον δικηγόρο και πρώην πρόεδρο του κοινοβουλίου Arseniy Yatsenyuk.

Υπερασπίζει την ατομική ιδιοκτησία και το δυτικό φιλελεύθερο μοντέλο. Έλαβε 25,57% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές του 2012.

Η Ουκρανική Δημοκρατική Συμμαχία για τη Μεταρρύθμιση (Udar), του πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή πυγμαχίας Vitali Klitschko. Διεκδικεί ότι ανήκει στη Χριστιανική Δημοκρατία και πήρε 13,98% στις εκλογές του 2012.

Η Πανουκρανική Ένωση Ελευθερία (Svoboda), του χειρουργού Oleh Tyahnybok. Το μόρφωμα αυτό προέρχεται από το Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ουκρανίας. Υποστηρίζει την απόσυρση της ιθαγένειας των Εβραίων Ουκρανών. Κέρδισε 10,45% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές του 2012.

Αυτά τα κοινοβουλευτικά κόμματα υποστηρίζονται από τους:

το Κογκρέσο των Ουκρανών Εθνικιστών, μια ναζιστική ομαδούλα που προέρχεται από τα παλιά δίκτυα stay-behind του ΝΑΤΟ στο ανατολικό μπλοκ [3].

Σιωνιστικό, τάσσεται υπέρ της απόσυρσης ιθαγένειας και της απέλασης των Ουκρανών Εβραίων προς το Ισραήλ. Έλαβε 1,11% των ψήφων το 2012.

Η Ουκρανική Αυτοάμυνα,
μια εθνικιστική γκρουπούσκουλα που έστειλε μέλη της να πολεμήσουν εναντίον των Ρώσων στην Τσετσενία και μετά στην Οσετία κατά τη διάρκεια της γεωργιανής σύγκρουσης. Έλαβε 0,08% των ψήφων το 2012.

Επιπλέον, η αντιπολίτευση έλαβε την υποστήριξη της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, σε επανάσταση κατά του Πατριαρχείου της Μόσχας

Από τότε που κατέβηκε το Ναζιστικό Κόμμα στο δρόμο, οι διαδηλωτές, πολλοί φορώντας κράνη και ντυμένοι με παραστρατιωτικές στολές, στήνουν οδοφράγματα και επιτέθηκαν σε κυβερνητικά κτίρια. Ορισμένα στοιχεία της αστυνομίας επιδεικνύουν επίσης μεγάλη βαρβαρότητα μέχρι να βασανίσουν κρατούμενους.

Φέρεται να έχουν σκοτωθεί περίπου δέκα διαδηλωτές και περίπου 2.000 τραυματίστηκαν. Οι αναταραχές εξαπλώνονται στις δυτικές επαρχίες.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, η ουκρανική αντιπολίτευση επιδιώκει να μεταφέρει επί τόπου πολεμικό υλικό που αποκτήθηκε στις παράλληλες αγορές. Είναι προφανές ότι δεν είναι δυνατόν να αγοραστούν όπλα στην Δυτική Ευρώπη και να τα μετακινήσεις χωρίς τη συγκατάθεση του ΝΑΤΟ.


Η στρατηγική της Ουάσιγκτον φαίνεται να αναμιγνύεται στην Ουκρανία με τις συνταγές που δοκιμάστηκαν κατά τη διάρκεια των «χρωματιστών επαναστάσεων» και άλλες που τελειοποιήθηκαν πρόσφατα κατά τη διάρκεια των «Αραβικών Ανοίξεων» [4].

Οι Ηνωμένες Πολιτείες άλλωστε δεν κρύβονται:

έστειλαν δύο υψηλούς αξιωματούχους, τη Victoria Nuland (Αναπληρώτρια του Τζον Κέρι) και το Τζον Μακέιν (ο οποίος δεν είναι μόνο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής, αλλά και πρόεδρος της IRI, το ρεπουμπλικάνο παρακλάδι της NED [5]), για να υποστηρίξουν τους διαδηλωτές.

Σε αντίθεση με τη Λιβύη και τη Συρία, η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να υπολογίσει σε τζιχαντιστές για να σπείρουν το χάος (εκτός από τους εξτρεμιστές Τάταρους, αλλά είναι μόνο στην Κριμαία).

Αποφάσισε ως εκ τούτου να στηριχθεί στους Ναζί, με τους οποίους το υπουργείο εξωτερικών έχει δουλέψει εναντίον των Σοβιετικών και τους οργάνωσε σε πολιτικά κόμματα μετά την ανεξαρτησία.

Ο αρχάριος αναγνώστης μπορεί να σοκαριστεί όταν παρατηρεί αυτή τη συμμαχία μεταξύ της κυβέρνησης Ομπάμα και των Ναζί.

Ωστόσο, θα πρέπει να θυμάται ότι Ουκρανοί Ναζί τιμήθηκαν δημοσίως στο Λευκό Οίκο από τον Πρόεδρο Reagan, από τους οποίους ο Yaroslav Stetsko, Πρωθυπουργός της Ουκρανίας στη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ, ο οποίος έγινε ηγέτης του Συνασπισμού των αντι-μπολσεβίκικων Εθνών και μέλος της Παγκόσμιας Αντί-Κομμουνιστικής Λίγκας [6].

Ένας από τους βοηθούς του, ο Lev Ντομπριάνσκι,
έγινε πρεσβευτής των ΗΠΑ στις Μπαχάμες, ενώ η κόρη του Paula Ντομπριάνσκι ήταν Υφυπουργός εξωτερικών για τη δημοκρατία (sic) στη κυβέρνηση του Τζορτζ W. Μπους.

Η κα Ντομπριάνσκι χρηματοδότησε για δέκα χρόνια ιστορικές μελέτες για να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι το Χολοντόμορ, ο μεγάλος λιμός που έπληξε την Ουκρανία το 1932-1933, κατέστρεψε επίσης και τη Ρωσία και το Καζακστάν, και για να μας πείθουν ότι αποφασίστηκε από το Στάλιν για να εξαλείψει τον ουκρανικό λαό [7].

Στην πραγματικότητα, η Ουάσιγκτον, η οποία είχε υποστηρίξει το γερμανικό ναζιστικό κόμμα μέχρι το 1939 και που συνέχισε να κάνει μπίζνες με τη ναζιστική Γερμανία μέχρι το τέλος του 1941, δεν είχε ποτέ ηθικά προβλήματα με το ναζισμό, ούτε να υποστηρίξει σήμερα το ντζιχαντισμό στη Συρία.

Οι ελίτ της Δυτικής Ευρώπης, που χρησιμοποιούν το ναζισμό ως πρόσχημα που επιτρέπει τη καταδίωξη των ταραχοποιών -όπως το βλέπουμε με την διαμάχη για τη quenelle του Dieudonné M’Bala M’Bala [8]- έχουν ξεχάσει το τι είναι στην πραγματικότητα.

Το 2005, έκλεισαν τα μάτια για την αποκατάσταση του ναζισμού από τη Πρόεδρο της Λετονίας,
Vaira Vike-Freiberga, σαν να ήταν ασήμαντο γεγονός [9].
Με απλές δηλώσεις υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με τον αυτάρεσκο ατλαντισμό τους, υποστηρίζουν τώρα τον χειρότερο εχθρό τους.

Ο εμφύλιος πόλεμος μπορεί να ξεκινήσει στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι.


Τιερί Μεϊσάν
μετάφραση
Κριστιάν
Πηγή
ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ (Ελλάδα)

Επιστροφή στην κορυφή
Γαβριάς
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 21, 2014 8:06 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος



Η κατάσταση στη Συρία και στην Ουκρανία αποτελεί τυπικό ενδοϊμπεριαλιστικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Δύο εστίες που δείχνουν ξεκάθαρα το φρενήρες σφυροκόπημα που επιχειρεί το ΝΑΤΟ στο μαλακό υπογάστριο της πουτινικής Ρωσίας. Οι ΗΠΑ είναι πολύ αδύναμες στο εξής για άμεσες επεμβάσεις και μην αντέχοντας ούτε στην ιδέα ενός τέτοιου ρίσκου ύστερα από τα πρόσφατα παθήματα επενδύουν πολύ στις ανατροπές μέσω αποσταθεροποίησης.
Αυτός είναι κι ο λόγος που οι απειλές για "ειρηνευτική" επέμβαση στη Συρία έμειναν στα λόγια, ειδικά όταν είδαν να έχουν αντιμέτωπες και την Κίνα που έσπευσε στο πλάι της Ρωσίας...

Εστίες έντασης μπορούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη να αναπτυχθούν μιας κι είναι διάχυτη η ανέχεια κι η απελπισία.
Στη Βραζιλία μάλιστα η φτώχεια είναι τόσο θηριώδης ώστε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, αν όχι εκατομμύριο, βγήκαν προ μηνών στους δρόμους ενάντια στην κυβέρνηση της Ντίλμα Ρουσέφ. Η κίνηση όμως αυτή καταπνίχτηκε κατευθείαν αν κι εύκολα θα μπορούσε να μεταδοθεί η σπίθα στις πολυπληθείς παραγκουπόλεις και να γίνει ανεξέλεγκτη.
Προφανώς κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, έξωθεν, να ρίξει λάδι στη φωτιά, όπως στην Ουκρανία ή να στείλει τραίνα με όπλα από τη Σαουδική Αραβία ή μέσω της Τουρκίας, όπως στη Συρία...

Άραγε ποιές "εξεγερμένες μάζες" (αν και στο Κίεβο δεν πρόκειται παρά για μερικές δεκάδες χιλιάδες, το πολύ) θα ανέχονταν ανάμεσά τους τα εκτραχηλισμένα φασιστοειδή που βλέπουμε στις φωτογραφίες και τις ανταποκρίσεις;
Η συντριπτική πλειονότητα των "εξεγερμένων" είναι ακροδεξιοί εθνικιστές (ο Θεός να τους κάνει "εθνικιστές") που τάχα υπέρ της δόξας του ουκρανικού έθνους έχουν για ήρωα το Χίτλερ!!!

Τόσο τυφλό, αντιρωσικό, στην ουσία αντισοβιετικό κι αμερικανόδουλο μένος έχουν...

Το δε περιθωριακά γελοίο στην υπόθεση είναι ότι μερικοί, γραφικά αλλήθωροι από την "επαναστατική" ονείρωξη, βλέπουν τις κόκκινες ναζιστικές σημαίες ως "κομμουνιστικές"!

Τέτοιος είναι ο βαθμός του αυτοϊκανοποιούμενου δονκιχωτισμού τους!!
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 23, 2014 9:06 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ουκρανία: το τέλειο πραξικόπημα της Υπερεθνικής Ελίτ
Toυ ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ.




Στην Ουκρανία, η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) που διαχειρίζεται την Νέα Διεθνή Τάξη, η οποία θεμελιώνεται, στο οικονομικό επίπεδο, στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και, στο πολιτικό, στις κατά τόπους Κοινοβουλευτικές Χούντες, οι οποίες αποτελούν μια παρωδία αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» (ενώ και η ίδια είναι παρωδία της πραγματικής άμεσης δημοκρατίας) επέτυχε, μέσα σε λίγους μήνες, το τέλειο πραξικόπημα.

Δηλαδή, όπως φαίνεται τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, την προσεχή αλλαγή καθεστώτος με τη μέθοδο της ψευδο-«επανάστασης» που τελειοποίησε στην Αραβική «Άνοιξη».

Έτσι, μέσα στις πρώτες δυο δεκαετίες απο τότε που δημιουργήθηκε η άτυπη αυτή Υ/Ε, μια σειρά καθεστώτων που αντιστέκονταν στην ενσωμάτωση τους στη ΝΔΤ έχουν ήδη ανατραπεί (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη) ή είναι υπό ανατροπή (Ουκρανία, Συρία), ενώ παρόμοιες διαδικασίες έχουν ξεκινήσει στη Βενεζουέλα και άλλα πραγματικά αντιστεκόμενα καθεστώτα όπως η Βολιβία ―σε αντίθεση με τα καθεστώτα της εκφυλισμένης Αριστεράς (Βραζιλία, Αργεντινή κλπ) που είναι ήδη ενσωματωμένα στη ΝΔΤ, με κυβερνήσεις τύπου ΣΥΡΙΖΑ.

Σήμερα έγινε φανερό ότι δεν απαιτούνται πια τα παλιά στρατιωτικά πραξικοπήματα που αποκάλυπταν την πραγματική φύση των δυτικών καθεστώτων και δικαίωναν τις παλιές ριζοσπαστικές θεωρίες ότι η αστική «δημοκρατία» δεν είναι παρά ένα επικάλυμμα που, όταν το αστικό καθεστώς κινδυνεύει, δεν έχει κανένα πρόβλημα να το παραμερίσει για ένα χρονικό διάστημα μέχρι να συντρίψει το λαϊκό κίνημα για πολλές δεκαετίες (τελευταίο παράδειγμα αυτό της Χιλής).

Για πρώτη φορά στην Ιστορία, οι ελίτ έχουν σφετεριστεί ακόμη και την ίδια την έννοια και την μέθοδο της επανάστασης για την επιτυχία των δικών τους σκοπών.

Με δεδομένο
τον καθολικό πια έλεγχο της πληροφόρησης από την Υ/Ε και τις ντόπιες ελίτ που παίζουν ρόλο νομάρχη της, αλλά και τον ρόλο της σημερινής «Αριστεράς», η οποία, ενώ στο παρελθόν έπαιζε ένα απομυθοποιητικό ρόλο των συστημικών ΜΜΕ, σήμερα κατά κανόνα είναι και αυτή ενσωματωμένη στην ΝΔΤ και απλώς παρουσιάζει ταυτόσημες αναλύσεις με αυτές των ελίτ, (χρωματισμένες με ροζ, κόκκινο, μαύρο κ.λπ., ανάλογα με την ιδεολογική κατεύθυνσή της), το αποτέλεσμα είναι μια γενικευμένη σύγχυση, όπως ακριβώς επιδιώκει και η Υ/Ε για να κάνει άνετα την «δουλειά» της.

Ας δούμε όμως συνοπτικά, όσο επιτρέπει ο χώρος, πώς στήθηκε το τέλειο πραξικόπημα της Υ/Ε στην Ουκρανία.


Τον περασμένο Νοέμβρη, όπως μάθαμε από τα ΜΜΕ της Υ/Ε, ξεκίνησε μια υποτίθεται αυθόρμητη ειρηνική «επανάσταση», όταν ο νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας Γιανουκόβιτς, ένας διεφθαρμένος επαγγελματίας πολιτικός της μετά-σοβιετικής γενιάς που εξέφραζε όμως περισσότερο το Ρωσόφιλο ανατολικό τμήμα της χώρας, σε αντίθεση με τους Τιμοσένκο και Γιουσένκο που εξέφραζαν το παραδοσιακά δυτικόφιλο τμήμα της Ουκρανίας, αρνήθηκε να υπογράψει την συμφωνία σύνδεσης της χώρας με την ΕΕ. Και αυτό, όχι τόσο γιατί αγωνιούσε ότι σε παραμονές χρεοκοπίας της Ουκρανίας αυτό θα οδηγούσε τα λαϊκά στρώματα σε ανάλογη οικονομική καταστροφή με την Ελληνική, αλλά κυρίως γιατί ήξερε ότι αυτό θα ήταν ο πολιτικός του τάφος.

Όμως, η Υ/Ε ήταν απόλυτα προετοιμασμένη γι’ αυτό το ενδεχόμενο, ξέροντας την αντίδραση της Ρωσικής ελίτ, η οποία δεν είναι μεν αντικαπιταλιστική, αλλά και δεν αντιδρά απλώς σαν εναλλακτικός ιμπεριαλισμός, όπως υποστηρίζουν απηρχαιωμένες Μαρξιστικές» αναλύσεις.

Η Ρωσική ελίτ υπό τον Πούτιν, εκφράζει συγχρόνως ένα πελώριο εθνικιστικό κίνημα που ενώνει από εθνικιστές και ορθόδοξους μέχρι πραγματικούς κομουνιστές και ελευθεριακούς, σε ένα άτυπο παλλαϊκό μέτωπο κατά της παγκοσμιοποίησης.

Φυσικά η Ρωσική ελίτ δεν συμμερίζεται τους στόχους του μετώπου αυτού στον βαθμό που απαιτούν πλήρη ρήξη με τη ΝΔΤ, γιατί ο πραγματικός στόχος της είναι να κατακτήσει ισότιμη θέση μέσα στην Υ/Ε με τα άλλα μέλη της, ενώ βέβαια η Υ/Ε, από την εποχή του Γέλτσιν, είχε σχεδιάσει για τη Ρωσία το ρόλο ενός υποτελούς μέλους, σε σχέση εξάρτησης και όχι αλληλεξάρτησης.

Έτσι, μια οργανωμένη, και χρηματοδοτούμενη από την Υ/Ε, «πρωτοπορία» μερικών εκατοντάδων αρχικά ανθρώπων, στους οποίους πρωτοστατούσαν πραγματικοί νεοναζιστές, με πραγματικά τάγματα εφόδου και όπλα, κατέβηκε στους δρόμους, στην αρχή ειρηνικά, όπως ακριβώς συνέβη στη αρχή και στη Συρία, πλαισιώνοντας όμως σταδιακά όλο και περισσότερους, αστούς κυρίως, δυτικόφιλους Ουκρανούς.

Όπως είναι άλλωστε γνωστό η Ουκρανία έγινε ενιαίο κράτος, για πρώτη φορά στην Ιστορία της, μόλις το 1939, με το δυτικό γεωγραφικά τμήμα της να έχει παραδοσιακές και πολιτιστικές σχέσεις με τη δύση, ενώ το ανατολικό με τη Ρωσία.

Όταν κατόπιν η ρωσική ελίτ
πρόσφερε ένα γενναιόδωρο πρόγραμμα βοήθειας που θα απομάκρυνε τον κίνδυνο Ελληνικής καταστροφής, χωρίς απώλεια της κυριαρχίας της χώρας, ο Γιανουκόβιτς φυσικά το δέχθηκε αμέσως.

Μέχρι τη συνάντηση των ηγετών ΕΕ και Γιανουκόβιτς στο Βίλνιους στο τέλος Νοέμβρη, οπότε η Ευρω-ελίτ αποφάσισε γενική επίθεση βλέποντας ότι το καθεστώς Γιανουκόβιτς δεν συμμορφωνόταν, οι διαδηλώσεις ήταν ακόμη βασικά ειρηνικές.

Τότε, όμως, η νεοναζιστική ένοπλη πρωτοπορία
πλαισίωσε μεγάλο συλλαλητήριο, όπου η ίδια επιδόθηκε σε επιθέσεις με μπουλντόζες , μολότοφ και παρόμοια «ειρηνικά μέσα» κατά κυβερνητικών κτιρίων.

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ (και τις ΗΠΑ φυσικά) η κατάληξη θα ήταν βέβαια σωροί νεκρών διαδηλωτών και πιθανότατα επιβολή κατάστασης ανάγκης.

Ο Γιαννουκόβιτς όμως, μη θέλοντας να κόψει τις γέφυρες με την Υ/Ε,
δεν έκανε τίποτα από αυτά. Η μεγάλη «καταστολή» επομένως που ισχυρίζεται η εκφυλισμένη «αριστερά» (βλ. άρθρο Κ.Σ., «Ε», 19/2/2014) είναι άλλος ένας μύθος μιας «αριστεράς» που υποστήριξε κάθε στημένη «εξέγερση» της Υ/Ε από τη Λιβυκή , μέχρι την Ουκρανική.

Η πολιτική αυτή συνεχών υποχωρήσεων του Γιανουκόβιτς συνεχίστηκε μέχρι χθες, όταν η οργανωμένη πρωτοπορία, πιθανώς με την συμμετοχή και ξένων πρακτόρων «ελεύθερων σκοπευτών» (ακριβώς όπως στη Συρία) προέβη σε αιματοκύλισμα για να δοθεί η αφορμή για τη σημερινή διαγραφόμενη παράδοση του καθεστώτος στην ΕΕ, που θα συντελεστεί με τις εκλογές σε λίγους μήνες, στο σημερινό κλίμα τρομοκρατίας, και την ...πανηγυρική επανεκλογή της Τιμοσένκο...

http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2014/2014_02_23.html
http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/
www.periektikidimokratia.org


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 23, 2014 9:24 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Προς διαμελισμό η Ουκρανία
του Γιώργου Δελαστίκ


ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Yatsenyuk


Προσωρινή θα αποδειχθεί η προχθεσινή συµφωνία µεταξύ της ρωσόφιλης κυβέρνησης της Ουκρανίας και της γερµανόδουλης δεξιάς και ακροδεξιάς αντιπολίτευσης.

Αυτή τη στιγµή δεν είµαστε καν σε θέση να πούµε ούτε αν θα εφαρµοστεί ουσιαστικά. Το µόνο για το οποίο είµαστε βέβαιοι είναι ότι αυτή η τελευταία αντιπαράθεση που κορυφώθηκε από τον ∆εκέµβριο έχει βαθύνει ακόµη περισσότερο το αβυσσαλέο ρήγµα µεταξύ της αναπτυγµένης ρωσόφιλης ανατολικής Ουκρανίας και της οικονοµικά καθυστερηµένης και γερµανόφιλης δυτικής Ουκρανίας.


Ο συµβιβασµός δεν µπορεί να µακροηµερεύσει συν τοις άλλοις και επειδή δεν ανταποκρίνεται στον πραγµατικό συσχετισµό δυνάµεων των «δύο Ουκρανιών» που προαναφέραµε.

Η συµφωνία που υπογράφτηκε την Παρασκευή σηµατοδοτεί µια κατά κράτος ήττα του φιλορώσου προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ο οποίος πλέον είναι οριστικά «ξεγραµµένος» από πολιτική σκοπιά και πιθανότατα πολύ σύντοµα θα εξαφανιστεί από το ουκρανικό πολιτικό σκηνικό.

Αυτό όµως σε καµιά περίπτωση δεν σηµατοδοτεί την ήττα της φιλορωσικής Ουκρανίας. Κάθε άλλο.

Αντιθέτως, η σύγκρουση ενίσχυσε στους κόλπους των ρωσόφιλων το αίσθηµα ότι δεν µπορούν να συνυπάρξουν µε τη φιλογερµανική Ουκρανία, η οποία ήταν ανοιχτά φιλοναζιστική στη διάρκεια του Β΄Παγκοσµίου Πολέµου, αλλά και τις δυνάµεις υποστήριξης της ένωσης αυτού του τµήµατος της Ουκρανίας µε τη Ρωσία!

Τους τελευταίους αιώνες η Ουκρανία ήταν δύο χώρες σε συσκευασία µίας! Το ανατολικό της κοµµάτι συµπεριλαµβάνεται κατεξοχήν στις κοιτίδες του ρωσικού έθνους.

Το δυτικό τµήµα της χώρας ήταν ανέκαθεν συνεργαζόµενη ή υπόδουλη επαρχία κεντροευρωπαϊκών δυνάµεων. Εξαιτίας αυτών των λόγων ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος της Ουκρανίας µέχρι τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Τα τελευταία γεγονότα δείχνουν ότι ενισχύονται µε καλπάζοντες ρυθµούς οι τάσεις διαµελισµού της Ουκρανίας σε δύο κράτη, ένα ρωσόφιλο ανατολικό κι ένα γερµανόφιλο δυτικό.

Σε µια τέτοια περίπτωση,
το δυτικό κράτος της Ουκρανίας θα παραµείνει ένας ανεξάρτητος, εθελοντικά γερµανόδουλος δορυφόρος του Βερολίνου, όπως είναι η Σλοβενία, η Κροατία, η Σλοβακία, η Αυστρία και οι Βαλτικές Χώρες.

Αντιθέτως, το ανατολικό ουκρανικό κράτος θα αποφασίσει µε δηµοκρατικές διαδικασίες και µε συντριπτική πλειοψηφία –και δεν υπάρχει πραγµατικά καµιά απολύτως ειρωνική χροιά σε αυτόν τον ισχυρισµό– την ένωσή του µε τη Ρωσία.

Είναι πολύ χαρακτηριστικά τα όσα συνέβησαν. Το Λβιβ, δεύτερη πόλη της δυτικής Ουκρανίας µετά το Κίεβο, πέρασε στα χέρια της αντιπολίτευσης χωρίς να ανοίξει µύτη – ακόµη και το κτήριο διοίκησης της αστυνοµίας!

Στο Χάρκοβο, τη µεγαλύτερη πόλη της ανατολικής Ουκρανίας, δεν έγινε ούτε µία αντικυβερνητική διαδήλωση!

Στη δε χερσόνησο της Κριµαίας,
η οποία έχει από το 1999 διακηρύξει την… ανεξαρτησία της από την Ουκρανία (!) και της έχει εκχωρηθεί ως συµβιβαστική λύση το καθεστώς της αυτόνοµης δηµοκρατίας, δηλώθηκε εκ νέου η πρόθεση να προσχωρήσει στη Ρωσία, αν η Ουκρανία αποσταθεροποιηθεί ως ενιαία χώρα.

Προς το διαµελισµό της βαδίζει η Ουκρανία, προς τη διάσπασή της σε δύο κράτη.

Οι αιτίες της απειλούµενης διάλυσης της Ουκρανίας είναι εσωτερικές. Από εκεί και πέρα είναι αυτονόητο φυσικά ότι παρεµβαίνουν και οξύνουν αυτές τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις οι ΗΠΑ, η Γερµανία, η Ρωσία, επιδιώκοντας η κάθε µία από τις χώρες αυτές να προσποριστεί γεωπολιτικά οφέλη προς όφελός της µέσα από τις εξελίξεις στην Ουκρανία.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραµείνει µια χώρα ενιαία, όταν ο λαός της είναι χωρισµένος σε δύο κοµµάτια που αλληλοµισούνται βαθύτατα.

Τόσο οι Γερµανοί όσο και οι Ρώσοι διαπιστώνουν σταδιακά ότι είτε γερµανόφιλος είτε ρωσόφιλος είναι ο δηµοκρατικά, χωρίς νοθείες, εκλεγµένος πρόεδρος της Ουκρανίας, αδυνατεί να ασκήσει τη νόµιµη εξουσία του σε ολόκληρη τη χώρα. Τι νόηµα έχει η παράταση του βίου µιας τέτοιας «ενιαίας» χώρας;

Η ανοµολόγητη αλήθεια είναι πως ούτε βεβαίως η Γερµανία αλλά ούτε και η Ρωσία αντιτίθενται κατά βάθος στο διαµελισµό της Ουκρανίας.

Η Γερµανία θα αποκτήσει στην ευρωπαϊκή ήπειρο µια ακόµη γερµανόδουλη χώρα.

Η Ρωσία θα αισθανθεί βαθιά ανακούφιση βλέποντας να ξαναγίνονται ρωσικές οι επί µία εικοσαετία και πλέον ουκρανικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας – και πρώτα απ’ όλα η στρατηγικής σηµασίας χερσόνησος της Κριµαίας, χωρίς την οποία το ρωσικό ναυτικό του Εύξεινου Πόντου είναι µετέωρο.

∆εν θα το οµολογήσουν ποτέ οι Ρώσοι, αλλά χίλιες φορές προτιµούν να είναι η Κριµαία ρωσικό έδαφος και να ησυχάσουν παρά να είναι –όπως σήµερα– ουκρανική η Κριµαία και η Μόσχα αφενός να πληρώνει αδρά για να µπορεί να τη χρησιµοποιεί ως στρατηγείο του ρωσικού πολεµικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, αφετέρου να µηχανεύεται χίλιους δυο τρόπους και τεχνάσµατα για να µην προκαλείται κάθε τόσο ρωσοουκρανική κρίση µε επίκεντρο τη χερσόνησο.

Την προχθεσινή συµφωνία δεν την υπέγραψε ακριβώς γι’ αυτό ούτε η Ρωσία ούτε η ακροδεξιά, φιλοναζιστική πτέρυγα της ουκρανικής αντιπολίτευσης που παρέχει τους ένοπλους, εκπαιδευµένους «διαδηλωτές» οι οποίοιο πρωτοστατούν στην πρόκληση ανταλλαγής πυρών.

Ο επόµενος γύρος του ουκρανικού δράµατος θα έχει σίγουρα πρωταγωνιστές τις φανατικά ρωσόφιλες δυνάµεις της Ουκρανίας και τις ορδές των γερµανόφιλων ναζιστών Ουκρανών.

ΠΗΓΗ:
http://prin.gr/?p=3058

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 23, 2014 10:30 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η απόλυτα διεφθαρμένη Γ.Τιμοσένκο με τα 11 δισ.$ περιουσία!
ΡΕΣΑΛΤΟ: Η «επαναστάτρια» που μετά την αποφυλάκισή της κατέβηκε στην Πλατεία Ανεξαρτησίας για τη συνέχιση της …επανάστασης του …λαού!!!



H βαθύπλουτη και βαθιά διεφθαρμένη Γιούλια Τιμοσένκο επέστρεψε στο πολιτικό σκηνικό της Ουκρανίας (ή καλύτερα της ... μισής Ουκρανίας) με την ευλογία των ΗΠΑ μετά την καταδίκη της για κατάχρηση εξουσίας σε φυλάκιση 7 ετών.




Η δίκη της Γιούλια Τιμοσένκο ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2010 και καταδικάστηκε για «κατάχρηση εξουσίας». Κατηγορήθηκε ότι απέσπασε 320 εκατομμύρια δολάρια από εμπορική συμφωνία με την Ιαπωνία, όταν ήταν Πρωθυπουργός, καθώς και για σωρεία άλλων σκανδάλων.


Σε ένα από αυτά φέρεται να έχει αγοράσει 1.000 φορτηγά 20% πάνω από την αξία της αγοράς που υποτίθεται ότι θα χρησιμοποιούνταν ως ασθενοφόρα και χρησιμοποιήθηκαν για την προεκλογική της εκστρατεία.

Καταδικάστηκε σε 7 χρόνια φυλάκιση και στέρηση των πολιτικών της δικαιωμάτων για 3 χρόνια, γεγονός που της απαγόρευσε να είναι υποψήφια στις εκλογές. «Ο σκοπός τους είναι προφανής, θέλουν να με εμποδίσουν να είμαι υποψήφια στις βουλευτικές εκλογές» κατήγγειλε η ίδια η Γιούλια, μέσα από τη φυλακή.

Η Γιούλια Τιμοσένκο, είναι οικονομολόγος, με περιουσία 11 δισεκατομμυρίων δολαρίων και αποτελεί την αιχμή του δόρατος του συνασπισμού κομμάτων που υποστήριξε τον Βίκτορ Γιούσενκο, αντι-ρωσικών φρονημάτων.

Η εξαφάνιση της επικηρύξεως της Τιμοσένκο μία εβδομάδα μετά τον πρώτο γύρο των εκλογών όπου ήρθε τρίτη (την δεύτερη Κυριακή μπήκαν οι δύο πρώτοι του πρώτου γύρου των εκλογών, ο Β.Γιανουκόβιτς και ο Β.Γιουσένκο) από την ιστοσελίδα της INTERPOL είναι χαρακτηριστική της "ευελιξίας" των ΗΠΑ και της Δύσης να "βαπτίζουν" απατεώνες ως ηγέτες και το αντίθετο, μέσα σε λίγες ώρες, ανάλογα με τα συμφέροντά τους.

Επίσης έπαψαν και οι κατηγορίες των ΗΠΑ
ότι διαθέτουν στοιχεία για τα εμβάσματα που απέστελνε η Τιμοσένκο στον Λαζαρένκο επί πρωθυπουργίας του, καθώς χρειαζόντουσαν την στήριξη της Τιμοσένκο για να εκλεγεί ο Γιούσενκο που στήριζαν οι ΗΠΑ.

Η επαγγελματική της καριέρα ξεκινά με την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού και την εμπλοκή της σε διάφορα οικονομικά σκάνδαλα. Στοιχεία για την αρχική της δράση δεν είναι εύκολο να βρεθούν.

Η εμπλοκή της, ωστόσο, με την πολιτική, από το 1996, προσφέρει άφθονο υλικό προς τεκμηρίωση των κατηγοριών εκείνων που την θεωρούν έναν από τους πολιτικούς που πλούτισαν προκλητικά.

Η φιλία της με τον τότε πρωθυπουργό, Παύλο Λαζαρένκο, ο οποίος μετά από καταγγελίες και έρευνες για διαφθορά εγκατέλειψε το 1997 την χώρα και τον περασμένο Ιούνιο συνελήφθη στην Καλιφόρνια για ξέπλυμα χρήματος και εκβιασμό, οδήγησε γρήγορα την Τιμοσένκο στο να κατέχει μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες μονοπωλίου ενεργείας (κυρίως φυσικού αερίου) και να ελέγχει γύρω στο 20% του ΑΕΠ της Ουκρανίας.

Σε αυτό οφείλεται και το παρατσούκλι της «η πριγκίπισσα του αερίου».
Οι κατηγορίες για εμπλοκή της στα σκάνδαλα του Λαζαρένκο δεν άργησαν να έρθουν.

Τον Φεβρουάριο του 2001, επί πρωθυπουργίας Γιούσενκο μάλιστα, η Γιούλια Τιμοσένκο συνελήφθη για την διαπλοκή της με τον τότε καταζητούμενο τέως πρωθυπουργό και για το ότι τον «χρηματοδότησε» με το ποσό των 79 εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό την οδήγησε στην φυλακή για 6 εβδομάδες.

Αποφυλακίστηκε, ωστόσο, ελλείψει επαρκών στοιχείων.

Το όνομά της όμως, δεν έπαψε να φιγουράρει στις λίστες των καταζητουμένων της INTERPOL, μιας και ο Λαζαρένκο ξέπλενε το χρήμα στην Αμερική, μαζί, πιθανότατα, με τον επίσης καταζητούμενο σύζυγό της, Αλεξάντρ Τιμοσένκο.

Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://trelogiannis.blogspot.gr/2014/02/11_23.html


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 23, 2014 8:50 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Μπορεί η Ουάσιγκτον να ανατρέψει τρεις κυβερνήσεις ταυτόχρονα;
Τιερί Μεϊσάν, στην Al-Watan (Συρία) (μτφ. Κριστιάν)


Από πότε υποστηρίζονται οι επαναστάσεις
από τον ιμπεριαλισμό;
(Εδώ: Πλατεία Μαϊντάν, Κίεβο).


Η δύναμη ενός κράτους μετριέται από την ικανότητά του να αμυνθεί και από την ικανότητά του να επιτεθεί σε ένα ή περισσότερα μέτωπα.

Στο πλαίσιο αυτό, η Ουάσιγκτον επιχειρεί για πρώτη φορά να δείξει ότι μπορεί να ανατρέψει τρεις κυβερνήσεις ταυτόχρονα, τη Συρία, την Ουκρανία και τη Βενεζουέλα. Αν το επιτυχαίνει, κανείς δεν θα είναι πια σε θέση να της αντισταθεί.


Η Ουάσιγκτον, η οποία απέτυχε το 2011 να βομβαρδίσει τη Λιβύη και τη Συρία ταυτόχρονα, προσπαθεί τώρα με νέα επίδειξη της δύναμής της: να οργανώσει τις αλλαγές καθεστώτος σε τρία κράτη ταυτόχρονα, σε διαφορετικές περιοχές του κόσμου: Συρία ( Centcom), Ουκρανία (EUCOM) και Βενεζουέλα (SOUTHCOM).

Για να το πράξει, ο Πρόεδρος Ομπάμα έχει κινητοποιήσει σχεδόν όλη την ομάδα του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας του.

Πρώτα, τη Σύμβουλο Σούζαν Ράις και τη πρέσβειρα στον ΟΗΕ, τη Σαμάνθα Πάουερ.

Αυτές οι δύο γυναίκες είναι πρωταθλητές του «δημοκρατικού» λέγειν. Έχουν ειδικευτεί εδώ και πολλά χρόνια, το να υποστηρίξουν παρεμβάσεις στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών με το πρόσχημα της πρόληψης γενοκτονιών.

Αλλά πίσω από αυτή την ανθρωπιστική ομιλία, σκοτίζονται για τις μη αμερικανικές ζωές, όπως φάνηκε με τη κυρία Πάουερ κατά τη διάρκεια της κρίσης των χημικών όπλων στη γκούτα της Δαμασκού.

Η πρέσβειρα, η οποία γνώριζε τέλεια την αθωότητα των συριακών αρχών, είχε πάει με τον σύζυγό της για να παρευρεθεί στην Ευρώπη σε ένα φεστιβάλ κινηματογράφου αφιερωμένο στον Τσάρλι Τσάπλιν, ενώ η κυβέρνηση της κατήγγειλε ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας για το οποίο έθετε τον Πρόεδρο αλ-Άσαντ υπεύθυνο.

Στη συνέχεια, τους τρεις περιφερειακούς διευθυντές: Philip Gordon (Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική), Karen Donfried (Ευρώπη και Ευρασία) και Ricardo Zuñiga (Λατινική Αμερική)

• Ο Phil Gordon (προσωπικός φίλος και μεταφραστής του Νικολά Σαρκοζί) οργάνωσε το σαμποτάζ της Διάσκεψη Ειρήνης Γενεύη 2, όσο το Παλαιστινιακό ζήτημα δεν διευθετηθεί με τον τρόπο που θέλουν οι ΗΠΑ.

Κατά τη δεύτερη συνεδρία της διάσκεψης,
ενώ ο Τζον Κέρι μίλαγε για ειρήνη, συγκέντρωνε στην Ουάσινγκτον τους επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών της Ιορδανίας, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας για να προετοιμάσουν μια ακόμη επίθεση.

Οι συνωμότες έχουν συγκεντρώσει ένα στρατό από 13.000 άνδρες, από τους οποίους μόνο 1.000 έχουν λάβει μια σύντομη στρατιωτική εκπαίδευση για να οδηγήσουν τεθωρακισμένα οχήματα και να καταλάβουν τη Δαμασκό. Το πρόβλημα είναι ότι η στήλη μπορεί να καταστραφεί από το συριακό στρατό πριν φτάσει στην πρωτεύουσα. Αλλά δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν για το πώς να προστατευτεί χωρίς διανομή αντιαεροπορικών όπλων που θα μπορούσαν αργότερα να χρησιμοποιηθούν εναντίον του Ισραήλ.


• Η Karen Donfried είναι η πρώην εθνική αξιωματικός πληροφοριών για την Ευρώπη. Διεύθυνε για πολύ καιρό το Γερμανικό Marshall Fund στο Βερολίνο. Σήμερα, χειραφετεί την Ευρωπαϊκή Ένωση για να κρυφτεί ο παρεμβατισμός της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία.

Παρά τη διαρροή μιας τηλεφωνικής συνομιλίας της Victoria Nuland, κατάφερε να πείσει τους Ευρωπαίους ότι η αντιπολίτευση στο Κίεβο θέλει να ενταχθεί στην ΕΕ και μάχεται για τη δημοκρατία. Όμως, περισσότερο από το ήμισυ των ταραχοποιών στη πλατεία Μαϊντάν είναι μέλη ναζιστικών κομμάτων και επιδεικνύουν πορτρέτα του δοσίλογου Stepan Bandera.

• Τέλος ο Ricardo Zuñiga είναι ο εγγονός του ομώνυμου Προέδρου του Εθνικού Κόμματος της Ονδούρας που οργάνωσε τα πραξικοπήματα του 1963 και του 1972 υπέρ του στρατηγού López Arellano.

Διεύθυνε το σταθμό της CIA στην Αβάνα, όπου στρατολόγησε και χρηματοδότησε πράκτορες για την οργάνωση της αντίστασης στον Φιντέλ Κάστρο.


Έχει κινητοποιήσει την ακραία τροτσκιστική αριστερά της Βενεζουέλας για να ανατραπεί ο Πρόεδρος Νικολά Μαδούρο, που κατηγορούν ως σταλινικός.

Το σύνολο των επιχειρήσεων διαφημίζεται στα ΜΜΕ υπό τη διεύθυνση του Dan Rhodes.

Αυτό ο ειδικός της προπαγάνδας έχει γράψει την επίσημη εκδοχή για τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, συντάσσοντας την έκθεση της Προεδρικής Εξεταστικής Επιτροπής.

Κατάφερε να αφαιρέσει όλα τα ίχνη του στρατιωτικού πραξικοπήματος
(η εξουσία είχε αφαιρεθεί από τα χέρια του George W. Bush κατά τις 10 το πρωί και του είχε επιστραφεί μόνο το βράδυ. Όλα τα μέλη του υπουργικού του συμβουλίου του και του Κογκρέσου τοποθετήθηκαν σε ασφαλή μπούνκερ «για να εξασφαλιστεί η ασφάλειά τους») για να θυμηθούμε μόνο τις επιθέσεις.

Και στις τρεις περιπτώσεις, η αφήγηση των ΗΠΑ βασίζεται στις ίδιες αρχές: κατηγορούν τις κυβερνήσεις ότι σκοτώνουν τους ίδιους τους πολίτες τους, ονομάζουν «δημοκρατικούς» τους αντιπολιτευόμενους, επιβάλουν κυρώσεις εναντίον των «δολοφόνων» και, τελικά, επιχειρούν πραξικοπήματα.

Κάθε φορά το κίνημα αρχίζει με μια διαδήλωση κατά την οποία σκοτώνονται ειρηνικοί αντίπαλοι, και οι δύο πλευρές αλληλοκατηγορούνται για τα βίαια επεισόδια.

Στην πραγματικότητα, ειδικές αμερικανικές η νατοϊκές δυνάμεις τοποθετούνται στις στέγες των πολυκατοικιών, και πυροβολούν ταυτόχρονα το πλήθος και την αστυνομία.

Αυτή ήταν η περίπτωση στην Νταράα (Συρία) το 2011, στο Κίεβο (Ουκρανία) και στο Καράκας (Βενεζουέλα) αυτή την εβδομάδα.

Κακή τύχη, οι αυτοψίες στη Βενεζουέλα δείχνουν ότι δύο θύματα, ένας αντίπαλος και ένας φιλοκυβερνητικός, σκοτώθηκαν από το ίδιο όπλο.

Το να ονομάζεις δημοκρατικούς τους αντιπάλους είναι ένα απλό παιχνίδι ρητορικής.

Στη Συρία, είναι τακφιριστές που υποστηρίζονται από τη χειρότερη δικτατορία στον κόσμο, τη Σαουδική Αραβία.

Στην Ουκρανία κάποιοι ειλικρινείς φιλοευρωπαϊστές που περιβάλλονται από πολλούς ναζί.

Στη Βενεζουέλα νέοι τροτσκιστές από καλές οικογένειες που περιβάλλονται από τις πολιτοφυλακές των εργοδοτών.


Παντού, ο Αμερικανός ψευδο-αντίπαλος John McCain,
φέρνει την υποστήριξη του στους αληθινούς και ψεύτικους αντιπάλους.

Η στήριξη στους αντιπάλους ανήκει στο National Endowment for Democracy (NED).

Αυτή η υπηρεσία της κυβέρνησης των ΗΠΑ παρουσιάζεται ψευδώς ως μια ΜΚΟ που χρηματοδοτείται από το Κογκρέσο. Αλλά δημιουργήθηκε από τον Πρόεδρο Ronald Reagan, σε συνεργασία με τον Καναδά, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία.

Επικεφαλής της είναι ο νεοσυντηρητικός Carl Gershman και η Barbara Haig, κόρη του στρατηγού Alexander Haig (πρώην Ανώτατος Διοικητής του ΝΑΤΟ, και σε συνέχεια υπουργός εξωτερικών). Αυτό είναι το NED (στην πραγματικότητα το Στέιτ Ντιπάρτμεντ), το οποίο απασχολεί τον γερουσιαστή της «αντιπολίτευσης» John McCain.

Σε αυτό το σύστημα πρέπει να προσθέσουμε το Ινστιτούτο Albert Einstein, μια «ΜΚΟ» που χρηματοδοτείται από το ΝΑΤΟ.

Δημιουργήθηκε από τον Gene Sharp, και εκπαίδευσε επαγγελματίες προβοκάτορες από δύο βάσεις, στη Σερβία (Canvas) και το Κατάρ (Academy of change).

Σε όλες τις περιπτώσεις,
η Σούζαν Ράις και η Σαμάνθα Πάουερ παίρνουν εξοργισμένους ύφους πριν από τη επιβουλή κυρώσεων, -ακολουθείται σύντομα και από την Ευρωπαϊκή Ένωση-, ενώ είναι αυτοί που διατάζουν τη βία.

Παραμένει να πετύχουν τα πραξικοπήματα. Και δεν είναι κερδισμένο εκ των προτέρων.

Η Ουάσιγκτον προσπαθεί έτσι να δείξει στον κόσμο ότι εξακολουθεί να είναι ο αφέντης.

Για να είναι πιο σίγουρη για τον εαυτό της, ξεκίνησε τις ουκρανική και βενεζουελική επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι.

Ήταν βέβαιο ότι η Ρωσία δεν θα κινούταν για το φόβο να δει τη γιορτή της ταραγμένη από ισλαμιστικές επιθέσεις.

Αλλά το Σότσι τελειώνει αυτό το Σαββατοκύριακο.


Από δω και στο εξής, είναι η σειρά της Μόσχας να παίξει.

Thierry Meyssan

Πηγή Al-Watan (Συρία)
http://www.voltairenet.org/article182258.html

Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/02/blog-post_5262.html#.Uwo_A86ji71

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 05, 2014 5:48 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Κίεβο: Η γνωστή αμερικάνικη «συνταγή» των μισθοφόρων εκτελεστών



Επισημαίνει ο Τιερί Μεϊσάν στο άρθρο:
«Μπορεί η Ουάσιγκτον να ανατρέψει τρεις κυβερνήσεις ταυτόχρονα;»:

«Και στις τρεις περιπτώσεις, η αφήγηση των ΗΠΑ βασίζεται στις ίδιες αρχές: κατηγορούν τις κυβερνήσεις ότι σκοτώνουν τους ίδιους τους πολίτες τους, ονομάζουν «δημοκρατικούς» τους αντιπολιτευόμενους, επιβάλουν κυρώσεις εναντίον των «δολοφόνων» και, τελικά, επιχειρούν πραξικοπήματα.
Κάθε φορά το κίνημα αρχίζει με μια διαδήλωση κατά την οποία σκοτώνονται ειρηνικοί αντίπαλοι, και οι δύο πλευρές αλληλοκατηγορούνται για τα βίαια επεισόδια.
Στην πραγματικότητα, ειδικές αμερικανικές η νατοϊκές δυνάμεις τοποθετούνται στις στέγες των πολυκατοικιών, και πυροβολούν ταυτόχρονα το πλήθος και την αστυνομία.
Αυτή ήταν η περίπτωση στην Νταράα (Συρία) το 2011, στο Κίεβο (Ουκρανία) και στο Καράκας (Βενεζουέλα) αυτή την εβδομάδα.
Κακή τύχη, οι αυτοψίες στη Βενεζουέλα δείχνουν ότι δύο θύματα, ένας αντίπαλος και ένας φιλοκυβερνητικός, σκοτώθηκαν από το ίδιο όπλο».

Το κείμενο ΕΔΩ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2014/02/blog-post_6383.html

Τώρα βγαίνει στον αέρα τηλεφωνική συνομιλία που επιβεβαιώνει αυτή τη δολοφονική τακτική των μισθοφόρων σκοπευτών.

Διαβάστε εδώ:
http://www.alfavita.gr/arthron/%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%89%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%AF%CE%B5%CE%B2%CE%BF-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%AF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%8C%CF%87%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάρ 08, 2014 9:05 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η Ουκρανία μέσα από την ομίχλη των πορνών (Τα ελληνικά ΜΜΕ μεταδίδουν ολημερίς ό,τι λένε οι δυτικές “πόρνες”)
του PAUL CRAIG ROBERTS *



«Ιδού λοιπόν, τρεις από τους πιο ανεξάρτητους και ευφυείς δημοσιογράφους της εποχής μας έπεσαν θύματα των εντυπώσεων που καλλιεργεί η δυτική προπαγάνδα ότι η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία».

O Τζέραλντ Σελέντε αποκαλεί τα δυτικά Μέσα “πόρνες”, ένας ευφυής όρος που συχνά χρησιμοποιώ.

Οι πόρνες πωλούν τον εαυτό τους στην Ουάσιγκτον για πρόσβαση και κυβερνητικές πηγές και για να κρατήσουν τις δουλειές τους. Από τότε που το διεφθαρμένο καθεστώς του Κλίντον επέτρεψε τη συγκέντρωση των αμερικανικών Μέσων, δεν υπάρχει δημοσιογραφική ανεξαρτησία στις ΗΠΑ, εκτός από μερικά διαδικτυακά σάιτ.


Ο Γκλεν Γκρίνβαλντ επισημαίνει την ανεξαρτησία που το Russia Today (RT) επιτρέπει στην Άμπι Μάρτιν η οποία αποκήρυξε την υποτιθέμενη επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία, συγκρίνοντάς τη με την τύχη των Φιλ Ντόναχιου (MSNBC) και Πίτερ Αρνέτ (NBC), που απολύθηκαν όταν εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην άνομη επίθεση του Μπους στο Ιράκ.

Το ότι ο Ντόναχιου είχε την εκπομπή με την υψηλότερη τηλεθέαση δεν του παρείχε δημοσιογραφική ανεξαρτησία. Όποιος λέει την αλήθεια στον αμερικανικό Τύπο και τηλεόραση/ραδιόφωνο απολύεται αμέσως.

Φαίνεται πως το RT πιστεύει και τηρεί τις αξίες που οι Αμερικανοί ομολογούν αλλά δεν τιμούν.

Συμφωνώ με τον Γκρίνβαλντ. Είναι άξιος θαυμασμού. Έχει ακεραιότητα, εξυπνάδα και κουράγιο. …. Όσο για την Άμπι Μάρτιν του RT, τη θαυμάζω και έχω βρεθεί αρκετές φορές στο πρόγραμμά της.

Η κριτική μου στον Γκρίνβαλντ και τη Μάρτιν δεν έχει να κάνει με την ακεραιότητα ή το χαρακτήρα τους. Αμφισβητώ τους ισχυρισμούς ότι η Άμπι Μάρτιν μίλησε περί “εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία”, προκειμένου να αυξήσει τις ευκαιρίες της να μετακινηθεί σε πιο προσοδοφόρα “κατεστημένα ΜΜΕ”.

Αυτό που θέλω να υπογραμμίσω είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Ακόμη και η Μάρτιν όπως και ο Γκρίνβαλντ, που προσπαθούν τόσο πολύ να μας διαφωτίσουν, δεν μπορούν να ξεφύγουν πλήρως από τη δυτική προπαγάνδα.

Για παράδειγμα, η καταγγελία της Ρωσίας από τη Μάρτιν γιατί “εισέβαλε” στην Ουκρανία βασίζεται στη δυτική προπαγάνδα που λέει ότι η Ρωσία έστειλε 16.000 στρατιώτες να καταλάβουν την Κριμαία.

Η αλήθεια είναι ότι αυτοί οι 16.000 Ρώσοι στρατιώτες βρίσκονται στην Κριμαία από τη δεκαετία του 1990. Σύμφωνα με τη ρωσο-ουκρανική συμφωνία, η Ρωσία έχει δικαίωμα να εγκαταστήσει 25.000 στρατιώτες στην Κριμαία.


Προφανώς, ούτε η Μάρτιν ούτε ο Γκρίνβαλντ , δύο έξυπνοι και ενημερωμένοι άνθρωποι, γνώριζαν αυτό το γεγονός. Η προπαγάνδα της Ουάσιγκτον είναι τόσο διεισδυτική που δύο από τους καλύτερους ρεπόρτερ μας έπεσαν θύματά της.

Όπως έχω γράψει αρκετές φορές σε άρθρα μου, η Ουάσιγκτον οργάνωσε το πραξικόπημα στην Ουκρανία προκειμένου να προωθήσει την παγκόσμια ηγεμονία της αιχμαλωτίζοντας την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και τοποθετώντας βάσεις αμερικανικών πυραύλων στα σύνορα με τη Ρωσία, για να υποβαθμίσει την δυνατότητα της πυρηνικής αποτροπής που έχει η Ρωσία και να την αναγκάσει να δεχτεί την αμερικανική ηγεμονία.

Η Ρωσία δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να αντιδράσει με ήπιο τρόπο σε μια μεγάλη στρατηγική απειλή που ενορχηστρώθηκε από την Ουάσιγκτον.
Και δεν είναι μόνο οι Μάρτιν και Γκρίνβαλντ που υπέκυψαν στην προπαγάνδα της Ουάσιγκτον.

Το ίδιο έπαθε και ο Πάτρικ Τζ. Μπιουκάναν. Με άρθρο του καλεί τους αναγνώστες να “αντισταθούν στο κόμμα του πολέμου στην Κριμαία”, αρχίζοντας με τον προπαγανδιστικό ισχυρισμό της Ουάσιγκτον :” Με την αποστολή ρωσικών στρατευμάτων στην Κριμαία από τον Βλάντιμιρ Πούτιν”.

Δεν έγινε τέτοια αποστολή. Ο Πούτιν πήρε εξουσιοδότηση από τη ρωσική Δούμα να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία, αλλά δήλωσε δημόσια ότι η αποστολή στρατιωτών θα ήταν το έσχατο μέτρο για να προστατεύσει τους Ρώσους της Κριμαίας από επιθέσεις των υπερεθνικιστών νεοναζί που εκμεταλλεύτηκαν το πραξικόπημα της Ουάσιγκτον και εγκαταστάθηκαν στην κυβερνητική εξουσία του Κιέβου και της δυτικής Ουκρανίας.

Ιδού λοιπόν, τρεις από τους πιο ανεξάρτητους και ευφυείς δημοσιογράφους της εποχής μας έπεσαν θύματα των εντυπώσεων που καλλιεργεί η δυτική προπαγάνδα ότι η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία.

Φαίνεται ότι η δύναμη της προπαγάνδας της Ουάσιγκτον είναι τόσο μεγάλη που ούτε οι καλύτεροι και πιο ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι μπορούν να ξεφύγουν από την επιρροή της.

Ποιες πιθανότητες έχει να ακουστεί η αλήθεια όταν η Άμπι Μάρτιν παίρνει εύσημα από τον Γκλεν Γκρίνβαλντ γιατί κατήγγειλε τη Ρωσία για μια υποτιθέμενη “εισβολή” που ουδέποτε έγινε και όταν ο ανεξάρτητος Πατ Μπιουκάναν αρχίζει τη στήλη του διαφωνώντας μεν με το πλήθος που κατηγορεί τη Ρωσία, αποδεχόμενος όμως ότι έχει γίνει αυτή η εισβολή;

Όλη η ιστορία που αφηγούνται τα ΜΜΕ-πόρνες της εξουσίας για την Ουκρανία είναι μια προπαγανδιστική κατασκευή.

Μας είπαν ότι ο ανατραπείς πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς διέταξε ελεύθερους σκοπευτές να πυροβολήσουν τους διαδηλωτές. Βάσει αυτών των ψευδών αναφορών, οι μαριονέτες της Ουάσιγκτον που αποτελούν τη σημερινή κυβέρνηση στο Κίεβο εξέδωσαν διατάγματα σύλληψης του Γιανουκόβιτς και σκοπεύουν να τον στείλουν να δικαστεί σε διεθνές δικαστήριο.

Σε μια υποκλοπή τηλεφωνικής συνομιλίας ανάμεσα στην εκπρόσωπο για θέματα εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Κάθριν Άστον, και στον Εσθονό υπουργό Εξωτερικών Ούρμας Πάετ που μόλις είχε επιστρέψει από το Κίεβο, ο Πάετ αναφέρει: “Τώρα κατανοούμε όλο και πιο πολύ ότι πίσω από τους ελεύθερους σκοπευτές δεν ήταν ο Γιανουκόβιτς, αλλά κάποιοι από το νέο συνασπισμό”.

Ο Πάετ λέει ακόμη ότι “όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι άνθρωποι και των δύο πλευρών που δολοφονήθηκαν, τόσο οι αστυνομικοί όσο και οι διαδηλωτές, πυροβολήθηκαν από τους ίδιους ελεύθερους σκοπευτές, οι ίδιοι ελεύθεροι σκοπευτές σκότωσαν ανθρώπους και των δύο πλευρών … και είναι πραγματικά ενοχλητικό που τώρα ο νέος συνασπισμός δεν θέλει να ερευνήσει τι ακριβώς συνέβη”.

Η Άστον, απορροφημένη με τα σχέδια της ΕΕ να καθοδηγήσει τις μεταρρυθμίσεις στην Ουκρανία και να ανοίξει το δρόμο για να πάρει το ΔΝΤ τον έλεγχο της οικονομικής πολιτικής, δεν φάνηκε ιδιαίτερα ευχαριστημένη ακούγοντας την αναφορά του Πάετ ότι οι δολοφονίες ήταν ενορχηστρωμένη πρόκληση.

Μπορεί κανείς να ακούσει τη συνομιλία των Πάετ-Άστον εδώ: http://rt.com/news/ashton-maidan-snipers-estonia-946/

Αυτό που συνέβη στην Ουκρανία είναι ότι η Ουάσιγκτον συνωμότησε και έριξε έναν νόμιμα εκλεγμένο πρόεδρο και μετά έχασε τον έλεγχο των νεοναζί που απειλούν μεγάλους ρωσικούς πληθυσμούς στην ανατολική και νότια Ουκρανία, επαρχίες που πριν αποτελούσαν τμήμα της Ρωσίας. Οι απειλούμενοι Ρώσοι ζήτησαν τη βοήθεια της Ρωσίας και, όπως οι Ρώσοι της Νότιας Οσετίας, θα λάβουν αυτή τη βοήθεια.

Το καθεστώς του Ομπάμα και οι “πόρνες” του θα εξακολουθήσουν να λένε ψέματα για τα πάντα.

*Ο Paul Craig Roberts είναι πρώην υφυπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ .
Μετάφραση: Μ.Ν.
/Πηγή: Counterpunch 6/3/2014

Το διαβάσαμε εδώ:
http://seisaxthia.wordpress.com/2014/03/07/%CE%B7-%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CF%87%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BD/



_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Μπομπολιστάν
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 15, 2014 7:29 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το ΜπομπολιSSτάν, που σημειωτέον ηγείται του "αντιφασιστικού" αγώνα στην Ελλάδα, στην περίπτωση της Ουκρανίας κάνει λόγο για παράλογο και "δυσανάλογο" φόβο προς το νεοναζιστικό Δεξιό Τομέα:


http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63993175


Αναλόγως πώς συμφέρει τα υπερατλαντικά αφεντικά χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά το ΜπομπολιSSτάν...
Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες