Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Η επιστήμη του κοινωνικού κανιβαλισμού

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Μάϊ 10, 2013 12:29 pm    Θέμα δημοσίευσης: Η επιστήμη του κοινωνικού κανιβαλισμού Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η επιστήμη του κοινωνικού κανιβαλισμού και η τέχνη της εξαπάτησης
Γιώτα Ιωαννίδου



Το 1996, ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) δημοσίευσε στο 13ο τεύχος του επίσημου περιοδικού του, ένα άρθρο του Κρίστιαν Μόρισον με τίτλο «Οι δυνατότητες πραγματοποίησης των διαρθρωτικών αναπροσαρμογών».

Επρόκειτο για την έκθεση του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ με θέμα τα προβλήματα και τους τρόπους πολιτικής χειραγώγησης των πληθυσμών ώστε να μπορεί μια κυβέρνηση να περνά αυστηρά μέτρα λιτότητας και τις διαρθρωτικές αλλαγές, σαν αυτά που επέβαλε κατά τη δεκαετία του 1980 η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μια σειρά από «αναπτυσσόμενες» χώρες και χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Ας ρίξουμε μια διαγώνια ματιά στο αποκαλυπτικό αυτό κείμενο

Γκαιμπελικό άρθρο πρώτο

[…] όπου τέθηκε θέμα διαρθρωτικών αλλαγών, οι διεθνείς οργανισμοί [ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, κ.λπ.] απαίτησαν δραστική μείωση των βασικών δημόσιων δαπανών. Αυτό έκανε αντιδημοφιλείς τις κυβερνήσεις, οι οποίες, σε περίπτωση ταραχών, κατέφυγαν στην καταστολή πολλαπλασιάζοντας το πολιτικό κόστος. […] Η εφαρμογή προγραμμάτων διαρθρωτικών αλλαγών σε δεκάδες χώρες κατά τη δεκαετία του 1980 έδειξε, ότι είχαμε παραμελήσει την πολιτική διάσταση του ζητήματος. Πιεζόμενες από απεργίες, διαδηλώσεις, ακόμα κι εξεγέρσεις, πολλές κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να διακόψουν ή να περικόψουν σημαντικά τα προγράμματα αυτά. Έτσι αναγκαστήκαμε να αναγνωρίσουμε, ότι η οικονομική επιτυχία της διαρθρωτικής αναπροσαρμογής εξαρτάται από τη δυνατότητα πολιτικής πραγματοποίησής της. […]

Μετάφραση
Χωρίς επεξεργασμένο πολιτικό σερβίρισμα, η κοινωνία δεν μπορεί να καταπιεί εύκολα την πολιτική εξανδραποδισμού της
Πως αλήθεια όμως αυτό μπορεί να επιτευχθεί;

Γκαιμπελικό άρθρο δεύτερο

[…]οι περικοπές στα λειτουργικά έξοδα του κράτους πλήττουν τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά οι κυβερνήσεις μπορούν να πάρουν την κοινή γνώμη με το μέρος τους αν κινηθούν ευέλικτα παρουσιάζοντας, με τη βοήθεια του Τύπου, αυτά τα μέτρα σαν μέτρα ισονομίας με το επιχείρημα, ότι εφόσον ζητούνται θυσίες από όλο το λαό, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν γίνεται ν’ αποτελούν εξαίρεση. […]

Μετάφραση
Η διάλυση των κοινωνικών δαπανών, που είναι η πρώτη προτεραιότητα, θα πλήξει αναπόφευκτα τους δημόσιους υπάλληλους, οι οποίοι για να μη μπορούν να αντιδράσουν, θα πρέπει να διασυρθούν στα μάτια της κοινωνίας, με τη βοήθεια φυσικά του (ελεγχόμενου) Τύπου. Σας θυμίζει τίποτα;


Αλλά οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν όλοι τον ίδιο ρόλο. Ας δούμε την ειδική σημασία που δίνει ο δάσκαλος της επιστημονικής εξαπάτησης στους εκπαιδευτικούς.

Γκαιμπελικό άρθρο τρίτο

[…]Ειδικά οι απεργίες των εκπαιδευτικών, αν και καθαυτές δεν αποτελούν πρόβλημα για τις κυβερνήσεις, γίνονται έμμεσα επικίνδυνες επειδή απελευθερώνουν μια ανεξέλεγκτη μάζα μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας, η οποία μπορεί να κατέβει σε διαδηλώσεις και σε αυτή την περίπτωση η καταστολή μπορεί εύκολα να έχει δραματικές συνέπειες. […]

Μετάφραση
Ο εκπαιδευτικός έχει μια ειδική σχέση με τη νεολαία. Μπορεί από παιδονόμος όπως τον θέλουν οι κρατούντες, να μετατραπεί σε δάσκαλο της αξιοπρέπειας και της αντίστασης για αυτό πρέπει να πειθαρχηθεί.

Μα πως είναι δυνατό όμως η κοινωνία να δεχτεί τη διάλυση της παιδείας; Ας δούμε τη μέθοδο.


Γκαιμπελικό άρθρο τέταρτο

[…]Μια από τις βασικές περικοπές αφορά στα λειτουργικά έξοδα των σχολείων και των πανεπιστημίων. Είναι πολύ προτιμότερη επιλογή από μια δραστική μείωση του αριθμού των μαθητών και των σπουδαστών. Οι οικογένειες θα αντιδράσουν βίαια στο ενδεχόμενο να αποκλειστούν τα παιδιά τους από την εκπαίδευση. Δεν θα αντιδράσουν όμως σε μια σταδιακή υποβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης. Έτσι σιγά-σιγά θα δεχτούν να πληρώνουν κάποιο ποσόν για να σπουδάζουν τα παιδιά, ή να περικοπεί κάποια εκπαιδευτική δραστηριότητα. […]

Μετάφραση
Η ουσία της επιδίωξης είναι η υποβάθμιση της εκπαίδευσης.

Αυτό είναι πολύ συγκεκριμένο σήμερα στην Ελλάδα: Κύμα συγχωνεύσεων σχολείων, οικονομικός στραγγαλισμός μέσω περικοπής λειτουργικών δαπανών, τορπίλη σε μουσικά και αθλητικά σχολεία όπως και στην ειδική αγωγή, κατάργηση πρόσθετης και ενισχυτικής, κόψιμο σε βιβλιοθήκες, εκδρομές, αθλητικούς αγώνες, επιχορηγήσεων σε προγράμματα, αδιαφορία για τις μετακινήσεις των μαθητών, μηδενισμός διορισμών, κενά μέχρι τέλους της σχολικής χρονιάς, αύξηση των μαθητών ανά τμήμα και άλλα. Αυτά λοιπόν θα περνάνε, αλλά η κυβέρνηση θα φωνασκεί υπέρ των μαθητών ή των εξετάσεων τους, χαϊδεύοντας την άγνοια που καλλιεργεί στους υπηκόους.


Τώρα είναι όλα πιο καθαρά.

Η μεθοδολογία που ακολουθείται σήμερα με την διαπόμπευση των εκπαιδευτικών, ώστε η ‘’κοινή γνώμη’’ (κάτι σαν ‘’κοινή γυνή’’ ακούγεται αυτό πλέον) να υποδεχτεί τον εξανδραποδισμό τους ως πράξη δικαιοσύνης, αποτελεί πιστή εφαρμογή αυτών των υποδείξεων πολιτικής.

Ο ίδιος ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ Angel Gurría («Σύμβουλος» της κυβέρνησης μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ), σε κοινή συνέντευξη Τύπου με υπουργούς της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, παρουσίασε την «Έκθεση» του Οργανισμού για την «ελληνική οικονομία», ενώ στα χέρια της τότε υπουργού Παιδείας κ. Άννας Διαμαντοπούλου κατατέθηκε προς «αξιοποίηση» επιμέρους Έκθεση του ΟΟΣΑ που αφορούσε στην Ελληνική Εκπαίδευση.

Το κείμενο πρότεινε ένα σχολείο στηριγμένο στο νέο δημόσιο μάνατζμεντ, με κλείσιμο των μικρών μη αποδοτικών μονάδων, γενικευμένη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των μηχανισμών, εισαγωγή της ‘’αξιολόγησης’’ των εκπαιδευτικών και ισχυροποίηση της παρέμβασης της αγοράς.

Είναι αυτό το κείμενο, στο οποίο αναφέρονται σήμερα σε πλήρη σύμπνοια όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ για να αποδείξουν ότι οι έλληνες εκπαιδευτικοί δουλεύουν λιγότερο από όλους στην Ευρώπη (μήπως το ίδιο δεν έλεγαν και για όλους τους εργαζόμενους στην Ελλάδα αρχικάWink.

Με το ίδιο ιερό κείμενο και την περίφημη αναλογία εκπαιδευτικών / μαθητών –τη μικρότερη σε Ευρώπη και χώρες του ΟΟΣΑ- προσπαθούσαν να πείσουν πέρσι για την επιστημονική αναγκαιότητα των συγχωνεύσεων, όπως βάφτισαν το κλείσιμο των σχολείων.

Τι κι αν από τον Γενάρη του 2012,
δόθηκε στη δημοσιότητα η μελέτη του ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ, «Μελέτη στοιχείων για την Εκπαίδευση και τους Εκπαιδευτικούς στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε άλλες χώρες», που αποδεικνύει ότι ορισμένα στοιχεία δεν ισχύουν ή εξηγεί τις αποκλίσεις άλλων.

Η ιστορία εξελίσσεται σαν αυτή με τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων. Πληρώθηκαν ένα σωρό λεφτά, για να μετρηθεί ο ήδη γνωστός αριθμός τους.

Αποκαλύφθηκε μέσω της επίσημης απογραφής, ότι δεν άγγιζαν ούτε τις 650.000 από το ενάμιση ή και δύο εκατομμύρια που διαδιδόταν πλατιά από τα επίσημα χείλη. Απλά τα ΜΜΕ δεν το είδαν.

Για να δούμε λοιπόν τα στοιχεία του ΟΟΣΑ ξανά.

Σύμφωνα με την ΕΛ.ΣΤΑΤ, το 2011-12 η αναλογία μαθητών ανά καθηγητή ήταν 1:8,2 στα Γυμνάσια και 1:9,5 στα Λύκεια ενώ ο μέσος όρος στην ΕΕ των 21 ήταν 1:11,7 και 1:12,5 αντίστοιχα (στοιχεία ΟΟΣΑ). Η μικρή αυτή απόκλιση συμβαίνει στη χώρα μας λόγω γεωγραφικών ιδιομορφιών (νησιά, ορεινά, δυσπρόσιτα), της ύπαρξης των τμημάτων κατεύθυνσης σε Β και Γ τάξεις των Γεν. Λυκείων και της λειτουργίας των ειδικοτήτων στα τεχνικά Λύκεια.

Η απάλειψη αυτής της απόκλισης σημαίνει ότι θα κλείσουν σχολεία σε χωριά και κωμοπόλεις (πράγμα που συνέβη και με το πρώτο κύμα των 1000 συγχωνεύσεων – καταργήσεων)και με τις περικοπές των δωρεάν μεταφορών, πολλά παιδιά θα διωχθούν από τη δημόσια εκπαίδευση. Στα λύκεια θα αδυνατούν να δημιουργηθούν τμήματα κατεύθυνσης με μεγάλο αριθμό μαθητών (ήδη από πέρσι το όριο έγινε 15 μαθητές και σε εξαιρετικές συνθήκες 10), οπότε οι μαθητές είτε θα πρέπει να πηγαίνουν σε σχολείο διπλανής περιοχής που θα υπάρχει τμήμα κατεύθυνσης της επιλογής τους ή να αλλάζουν κατεύθυνση.

Αντίστοιχη θα είναι η κατάσταση στις ειδικότητες των τεχνικών λυκείων, όπου η μη ύπαρξη μαθητών θα σημάνει την κατάργηση της ειδικότητας και την μεταφορά όσων την επιλέξουν σε άλλο σχολείο της Περιφέρειας.

Όσον αφορά στο μέγεθος των σχολικών τάξεων, ο μέσος όρος των μαθητών στην Ελλάδα σε γυμνάσια και λύκεια είναι 22, πάνω δηλαδή από το μέσο όρο της ΕΕ των 21, που είναι 21,9. Ωστόσο, εδώ δεν φαίνεται να υπάρχει η ευαισθησία της προσέγγισης του μέσου όρου της ΕΕ, από την κυβέρνηση μιας και ο στόχος είναι οι 30 μαθητές στην τάξη.

Οι εκπαιδευτικοί διαθέτουν συνολικό εργασιακό ωράριο, ένα μέρος του οποίου είναι οι ώρες διδασκαλίας στην τάξη (διδακτικό). Σύμφωνα με τα στοιχεία του Δικτύου Ευρυδίκη «Αριθμοί κλειδιά της εκπαίδευσης στην Ευρώπη 2009», ο μέσος όρος του διδακτικού ωραρίου για τους καθηγητές της ΕΕ των 25, ήταν 18,4 για το Λύκειο και 19,1 για το Γυμνάσιο, ενώ ο μέσος όρος για την Ελλάδα ήταν 18,5.

Σύμφωνα με πρόσφατη (2012) μελέτη της UNESCO κάθε ώρα διδακτικού έργου ενός καθηγητή αντιστοιχεί σε 4 ώρες εργασίας γραφείου! Για αυτό η τάση στις χώρες της Ευρώπης ήταν η μείωση του διδακτικού ωραρίου τα τελευταία χρόνια, εκτός από την Βουλγαρία και τη Ρουμανία.

Πέραν τούτου, ο μέσος όρος για την Ελλάδα των 18,5 διδακτικών ωρών προκύπτει με το δεδομένο των 16 ωρών εβδομαδιαίας εργασίας –που το υπουργείο παιδείας έδωσε σαν ωράριο όλων των καθηγητών –ενώ οι καθηγητές δουλεύουν με 21 ώρες πλήρες ωράριο που γίνεται 16 ώρες μετά από 20 και πλέον χρόνια εργασίας.

Παρόλα αυτά, η Καθημερινή της Κυριακής 4/5/13 επιμένει ότι οι έλληνες καθηγητές διδάσκουν μόνο 415 ώρες ενώ ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 704 ώρες για το γυμνάσιο και 658 ώρες για το λύκειο και για τις χώρες της ΕΕ/21 660 και 629 αντίστοιχα.

Δεν προβληματίζεται βέβαια καθόλου, πώς στον ίδιο πίνακα φαίνεται οι έλληνες καθηγητές να εργάζονται 1176 ώρες κατ έτος έναντι 1171 στο γυμνάσιο και 1114 στο λύκειο των χωρών του ΟΟΣΑ και 1057 και 1049 αντίστοιχα της ΕΕ/21.

Γιατί η αξία μιας μελέτης, κατά ορισμένα ΜΜΕ, είναι μόνο η παροχή στοιχείων επιβεβαίωσης της κυβερνητικής πολιτικής. Η απάντηση βρίσκεται στο εργασιακό ωράριο, που στην Ελλάδα είναι 30 ώρες έναντι 27,5 ωρών του μέσου ευρωπαίου στις 27 χώρες της ΕΕ.

Οι καθηγητές δεν διδάσκουν μόνο. Παρακολουθούν την πορεία των μαθητών τμημάτων που είναι υπεύθυνοι, επικοινωνούν με τους γονείς, εκτελούν διοικητικά καθήκοντα, συμπληρώνουν στατιστικά κλπ, διορθώνουν γραπτά, περνούν βαθμολογίες, προετοιμάζουν εκπαιδευτικά προγράμματα, γιορτές, εκδρομές, θεατρικά κλπ, ασχολούνται με σεμινάρια και εργαστήρια, προετοιμάζουν σημειώσεις και σχέδια, ειδικές παρεμβάσεις, συνεδριάζουν και συζητούν ότι προβλήματα ανακύπτουν κλπ κι όσα από αυτά δεν μπορούν να τα κάνουν εντός της σχολικής μονάδας (γιατί δουλεύουν όλοι μαζί σε μια αίθουσα με κολλητά γραφεία και χωρίς υπολογιστή ή άλλα μέσα) τα κάνουν στο σπίτι τους.

Οι έλληνες εκπαιδευτικοί δουλεύουν περίπου 39 εβδομάδες το χρόνο έναντι 38,6 των ΕΕ/27. Ενώ όμως δουλεύουν περισσότερο, διδάσκουν μόνο 31 εβδομάδες, καθότι 4-5 εβδομάδες το χρόνο, είναι οι εξετάσεις, πράγμα που δε συμβαίνει σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα, ενώ ο υπόλοιπος χρόνος αντιστοιχεί σε διοικητική απασχόληση.

Η Ελλάδα είναι το βασίλειο της εξεταστικής λαιμητόμου, με διαφωνία των εκπαιδευτικών και μάλιστα αυτός ο ανορθολογισμός θα ενταθεί αν περάσουν τα μέτρα της κυβέρνησης.

Είναι απίστευτη αυτή η στρέβλωση και δεν μπορεί να μένει εκτός συζήτησης.

Η διδασκαλία στην τάξη μειώνεται, αλλά οι ώρες των εξετάσεων αυξάνονται.


Το σχολείο απαξιώνεται, αλλά το φροντιστήριο προετοιμασίας για τις εξετάσεις, αποθεώνεται ως θεσμός!

Συμπερασματικά οι έλληνες εκπαιδευτικοί δουλεύουν περισσότερο από τους ευρωπαίους και οι ώρες διδασκαλίας τους (χωρίς τις εξετάσεις) είναι περισσότερες από 573,5 κατά μέσο όρο (31 εβδομάδες χ 18,5).

Επιπλέον στις χώρες της ΕΕ, υπάρχουν βοηθοί διδασκόντων, σε αναλογία 6,5 ανά 1000 μαθητές μέσο όρο ενώ στην Ελλάδα είναι 0,4 μόνο στα εργαστήρια της ΤΕΕ
Υπάρχει διοικητικό προσωπικό σε αναλογία 10,9 ανά 1000 μαθητές μέσο όρο ενώ στην Ελλάδα είναι 1,4
Υπάρχει επιστημονικό προσωπικό για τη στήριξη του σχολείου (κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι κλπ) σε αναλογία 7,8 ανά 1000 μαθητές μέσο όρο ενώ στην Ελλάδα είναι 0.

Υπάρχει βοηθητικό προσωπικό σε αναλογία 12,7 ανά 1000 μαθητές μέσο όρο ενώ στην Ελλάδα είναι 0,3

Και επιπλέον σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, για το 2009 ο μέσος όρος για τις χώρες του ΟΟΣΑ των ετήσιων μεικτών αποδοχών του αρχικού μισθού των καθηγητών ήταν 29.472και ο αντίστοιχος μέσος όρος για τις χώρες της Ε.Ε. ήταν 29.459.

Ο μέσος όρος για τις χώρες του ΟΟΣΑ των ετήσιων μεικτών αποδοχών του τελικού μισθού των καθηγητών ήταν 47.740 και ο αντίστοιχος μέσος όρος για τις χώρες της Ε.Ε./21 ήταν 47.374.

Αντίθετα, για τους Έλληνες καθηγητές ο αρχικός μισθός ήταν 24.541 και ο τελικός 36.230. Έτσι η Ελλάδα κατατάσσεται στις τελευταίες χώρες (ακολουθούν μόνο Σλοβενία και Σλοβακία).


Συνολικά ο μισθός του έλληνα καθηγητή Λυκείου είναι το 54% του Φιλανδού (με 11-17 ώρες διδασκαλίας), το 58% του Ισπανού (με 17- 19 ώρες διδασκαλίας) και το 39% του Γερμανού (με 17-20 ώρες διδασκαλίας).

Ας διαλέξουμε λοιπόν.

Η συναίνεση στην αντι-εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης, αφενός θα σημάνει τη διάλυση της παιδείας, αφετέρου θα σηματοδοτεί τη νίκη της πολιτικής της εξαπάτησης, την απόδειξη ότι όταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι, ο ηλίθιος κοίταζε το δάχτυλο.


Δε μας αξίζει κάτι καλύτερο σαν κοινωνία;

Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://aristeroblog.gr/node/1662



Διαβάστε και άλλα σχετικά κείμενα για τους εκπαιδευτικούς και την απεργία τους, ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7448
Επιστροφή στην κορυφή
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Μάϊ 10, 2013 8:15 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ευτυχώς! Οι εκπαιδευτικοί ξέρουν
Γράφει: Γιώργος Μαυρογιώργος


64% η ανεργία στους νέους. Κατά άλλα τα κυβερνητικά ανδρείκελα «αγωνιούν» για τους μαθητές: τους νέους υποψήφιους-άνεργους!!!

Είναι σαφές ότι το ελληνικό δημόσιο σχολείο και οι εκπαιδευτικοί του βρίσκονται στο επίκεντρο μιας ολοκληρωτικής νεοφιλελεύθερης επίθεσης.

Αυτή εκδηλώνεται με μια ενορχηστρωμένη δυσφήμηση του δημόσιου σχολείου και των εκπαιδευτικών, στο πλαίσιο μιας συντεταγμένης εκστρατείας πρωτοφανούς ιδεολογικής ρύπανσης: Το δημόσιο σχολείο προβάλλεται ως πλήρως αποτυχημένο και αναποτελεσματικό και γι αυτό χρειάζεται να αντικατασταθεί με το «Νέο Σχολείο της Αγοράς». Οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε αυτό είναι και πολλοί και ακατάλληλοι γι αυτό και πρέπει να απολυθούν πολλοί και να τρομοκρατηθούν αυτοί που θα μείνουν(: αξιολόγηση), για να είναι εύκολη η καθιέρωση του σχολείου της αγοράς.

Δεν είναι ότι το δημόσιο σχολείο δε χρειάζεται ουσιαστικές αλλαγές.

Το διακύβευμα είναι ότι με την ασκούμενη εκπαιδευτική πολιτική διαλύεται ο,τι έχει απομείνει από το δημόσιο σχολείο. Συγχωνεύσεις, κατάργηση σχολικών μονάδων, περικοπές δαπανών, απολύσεις, μεταθέσεις, αλλαγή εργασιακών σχέσεων, μείωση μισθών, πειθαρχικές διώξεις, αύξηση ωραρίου, αξιολόγηση, κ.α. έχουν δημιουργήσει τις συνθήκες μιας γενικευμένης κοινωνικής διαμαρτυρίας και απόγνωσης. Αυτές έχουν μεταφερθεί στα σχολεία και «έχουν μπει απ το παράθυρο» στις αίθουσες διδασκαλίας και έχουν αποτυπώσει τον αντίκτυπο τους ακόμα και στα βλέμματα που ανταλλάσσουν διδάσκοντες και διδασκόμενοι και διαμορφώνουν τη μνημονιακή παιδαγωγική σχέση.

Οι εκπαιδευτικοί το ξέρουν αυτό

Παρόλα αυτά, με το που τόλμησαν οι εκπαιδευτικοί να απειλήσουν απεργία κατά τη διάρκεια των επικείμενων εισαγωγικών εξετάσεων προκειμένου να εκφράσουν τη δυναμική αντίδρασή τους σε αυτό που συντελείται και σε αυτό που έρχεται, άρχισε η μεγάλη και γνωστή από παλιά επίθεση και δυσφήμηση. Η εκπαίδευση στην Ελλάδα βρίσκεται, για μια ακόμη φορά, στη σκιά των εισαγωγικών εξετάσεων. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε εάν και κατά πόσο θα έχουμε συγχωνεύσεις εξεταστικών κέντρων ή μείωση του αριθμού των επιτηρητών! Αποκλείεται, πάντως, να δούμε τους υποψηφίους για το ίδιο αντικείμενο να κάθονται δυο-δυο στα θρανία. Η διεξαγωγή τους προβάλλεται ως σε κορυφαίο γεγονός. Σε άλλες χώρες η διεξαγωγή των εξετάσεων δεν αποτελεί είδηση. Αυτό το σκηνικό του «κορυφαίου» γεγονότος είναι λίγο-πολύ γνωστό και επαναλαμβανόμενο. Γιατί άραγε ;

Οι εκπαιδευτικοί το ξέρουν κι αυτό

Ισχυριζόμαστε ότι οι εξετάσεις είναι κομβικό σημείο στη σχέση σχολείου και κοινωνίας. Με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων οι υποψήφιοι κατατάσσονται σε κοινωνικές κατηγορίες εισαγομένων και αποκλειομένων, επιτυχόντων και αποτυχόντων. Οι επιτυχόντες ταξινομούνται σε κοινωνικές κατηγορίες, ανάλογα με την κοινωνική υπόληψη του αντικειμένου σπουδών. Αυτές οι διαδικασίες απαιτούν υψηλό βαθμό νομιμοποίησης. Το διακύβευμα της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει παιχθεί, βέβαια, πολύ πιο πριν, και για 12 ολόκληρα χρόνια, στο σχολείο με τους άνισους κοινωνικούς όρους που το προσδιορίζουν. Οι εξετάσεις επικυρώνουν τελετουργικά την κοινωνική επιλογή και διάκριση που έχει ήδη συντελεστεί.

Πώς θα ήταν δυνατόν να πείσουμε τους υποψήφιους ότι η υπόθεση της επιτυχίας και αποτυχίας έχει ως ένα μεγάλο βαθμό προκριθεί;

Αν είναι έτσι, αντιλαμβανόμαστε γιατί η διεξαγωγή τους, προβάλλεται ως κορυφαία στιγμή. Δίδεται έμφαση στο φορμαλισμό, την τυπικότητα, τη σταθερότητα, το πρωτόκολλο, την αυστηρότητα, την ομοιομορφία, το αδιάβλητο, τη διαφάνεια κ.ά. που προσφέρουν υψηλούς βαθμούς νομιμοποίησης στη κοινωνική διάκριση που επικυρώνεται σε βάρος αυτών που αποκλείονται.

Η προβολή της αυστηρότητας και του αδιάβλητου αποθαρρύνει σημαντικό ποσοστό μαθητών από το να είναι υποψήφιοι. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, πολλοί υποψήφιοι από μη προνομιούχα κοινωνικά στρώματα θα «επιλέξουν» τις εξετάσεις που οδηγούν στην απόκτηση του απολυτηρίου λυκείου ( «αυτό-αποκλεισμός»).

Κι αυτό το ξέρουν

Η σπουδαιότητα των εισαγωγικών εξετάσεων δεν έγκειται στο ότι είναι ένας αποτελεσματικός μηχανισμός επιλογής των «ικανοτέρων», αλλά στο ότι προσφέρεται για την ιδεολογική διαχείριση της επιλογής και του αποκλεισμού.

Η κοινωνική ανισότητα αντιμετωπίζεται με την εμπιστοσύνη σε πρόσωπα και διαδικασίες. Το σχολείο προβάλλεται ως κοινωνικά ουδέτερο. Η επιτυχία οφείλεται στη μελέτη, την προσοχή, την αυτοπεποίθηση, την αισιοδοξία. Η αποτυχία οφείλεται στην άγνοια, την αδιαφορία, το φόβο κ.ά.

Η αποτυχία των «κακών» μαθητών λειτουργεί ως ένα είδος «σφαγής», «θυσίας» και «κάθαρσης» για το καλό της εκπαίδευσης. Δεν είναι μόνο πως ορισμένοι μαθητές «σφαγιάζονται», αλλά και ενοχοποιούνται για τον απο¬κλεισμό τους, την αποτυχία τους.

Η αραίωση των μαθητών μέσα στα εξεταστικά κέντρα στο χώρο κάνει ορατή μια αλλαγή: το θρανίο γίνεται θρανίο του ενός. Πρόκειται για μια διευθέτηση που διευκολύνει την επιτήρηση και την αποθέωση της ιδεολογίας του ατομικισμού και του ανταγωνισμού.

Η επιτήρηση αποτρέπει την αντιγραφή ή τη συνεργασία των υποψηφίων αλλά επιτρέπει τη μνημονική «αντιγραφή» και την κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας. Η αυστηρή τήρηση του κανονισμού διεξαγωγής των εξετάσεων δεν είναι παρά οι πρακτικοί και υλικοί όροι που εκφράζουν, αντανακλούν και ενισχύουν την ιδεολογία του ανταγωνισμού και ατομικισμού, που κυριαρχεί στη συνολική εκπαιδευτική διαδικασία.

Παρά τον έντονο ατομικισμό που αποτυπώνουν αυτές οι πρακτικές, ως στοιχεία της τελετουργίας, εκθέτουν και εξαναγκάζουν τα άτομα σε συμμόρφωση: αν και οι μαθητές είναι απομονωμένοι στο χώρο, στην πραγματικότητα κάνουν ή καλούνται να κάνουν την ίδια ακριβώς εργασία, πάνω στο ίδιο περιεχόμενο και στα πλαίσια προκαθορισμένου χρόνου και ρυθμού.

Έτσι, αναιρούνται βασικές αρχές της ατομικότητας, της αυτονομίας, της ελεύθερης έκφρασης, της μοναδικότητας, της διαφοράς, της πρωτοβουλίας, της δημιουργικότητας κ. ο. κ. Με αλλά λόγια, υποθάλπεται η ιδεολογία του ατομικισμού με όρους και προϋποθέσεις που ευνοούν την παθητική ομοιομορφία και τη συμμόρφωση.

Οι εκπαιδευτικοί το έχουν εμπεδώσει

Αυτές οι άρρητες διευθετήσεις και οι συνέπειές τους ως ένα μεγάλο βαθμό προσδιορίζουν και το βαθμό προτεραιότητας που έχει για τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς το εξεταστικό σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Κι αυτό είναι εμφανές από τα ακόλουθα:

1. Η καθαυτό εκπαιδευτική διαδικασία όλων των τάξεων του λυκείου ακυρώνεται ή αλλοιώνεται δραματικά ενόψει και πριν από τις εξετάσεις, μπροστά σ’ αυτές και μετά από αυτές. Η ακύρωση του λυκείου συντελείται μόνο και μόνο για την ανταγωνιστική προετοιμασία γι αυτές.

2. Σε περίοδο εισαγωγικών εξετάσεων παρατηρείται ιδιαίτερη κινητοποίηση και συναγερμός των δημόσιων υπηρεσιών και του κρατικού μηχανισμού. Υπουργείο Παιδείας, στρατός, αστυνομία, EΥΠ, Ολυμ-πιακή, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ραδιόφωνο, τηλεόραση, κ.τ.ό. συντονίζονται σε δοκιμαστικές εφαρμογές για την απρόσκοπτη, ομαλή και αδιάβλητη διεξαγωγή τους. Αντίστοιχη εκδήλωση κρατικής μέ¬ριμνας σπανίζει για την απρόσκοπτη και ομαλή διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αν λάβει κανείς υπόψη τις ελλείψεις στην υλι¬κοτεχνική υποδομή, τη μη έγκαιρη διανομή βιβλίων, τους μη έγκαι¬ρους διορισμούς του απαραίτητου διδακτικού προσωπικού, τις εκκρεμότητες σε ζητήματα επιμόρφωσης και αξιολόγησης του διδακτικού προσωπικού κλπ.

3. Κατά τη διάρκεια των εισαγωγικών εξετάσεων δε γίνονται εύκολα απεργιακές κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών ή μαθητικές κινητοποιή¬σεις. Όταν έχουμε τέτοιες κινητοποιήσεις, η σχετική «θρηνωδία» και ο ιδεολογικός πόλεμος που αναπτύσσεται αναδεικνύουν την προτε¬ραιότητα με την οποία προβάλλονται οι εξετάσεις. Εικοσιπέντε (25) χρόνια πριν, τον Ιούνιο του 1987, στο πλαίσιο του «εθνικού διαλόγου για την Παιδεία», οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών αιφνιδιάστηκαν από την πρόθεση της ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ να προχωρήσει στην υπογραφή προεδρικών διαταγμάτων που θα ρύθμιζαν εκκρεμότητες του ν. 1566/85. Κάτω από όρους αιφνιδια¬σμού πολλές ενώσεις εκπαιδευτικών απείλησαν απεργιακές κινητο¬ποιήσεις κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. Το ΥΠΕΠΘ κατάγγειλε τους εκπαιδευτικούς για «περιφρόνηση και έλλειψη ευαισθη¬σίας απέναντι τη νεολαία» και «για εγκληματική επιλογή». Οι εκτιμή¬σεις και αναλύσεις στον ημερήσιο τύπο συμπλήρωναν τον «πανικό ηθι¬κού» με όρους όπως «παράταση της αγωνίας», «το άγχος των μαθη¬τών», «σπάσιμο νεύρων» κ.τ.ό. Όπως δήλωνε ο Υπουργός Παιδείας, «Η περίοδος των Γενικών Εξετάσεων στην οποία έχουμε ήδη μπει είναι η πιο ευαίσθητη παιδαγωγικά και ψυχολογικά...» (Ελευθεροτυπία, 22.5.87). Κι αλλού συμπλήρωνε «πρέπει να διαφυλαχτεί η αξιοπιστία των Γενικών Εξετάσεων». Τελικά, η ηγεσία του ΥΠΕΠΘ υποχρεώθηκε σε κάποιες δεσμεύσεις, οι απεργιακές κινητοποιήσεις δεν πραγματοποιήθηκαν και οι Γενικές Εξετάσεις έγιναν κανονικά. Το σενάριο επα-ναλαμβάνεται σχεδόν κάθε χρόνο από τότε κι ύστερα.

Ευτυχώς! Οι εκπαιδευτικοί ξέρουν

Οι εκπαιδευτικοί ξέρουν ότι οι πιο σημαντικές περίοδοι του σχολικού έτους είναι αυτές στις οποίες συντελείται η παιδαγωγική συνάντηση και σχέση με τους μαθητές.

Οι εξετάσεις και η προετοιμασία για αυτές δεν εμπεριέχουν μορφωτική δυναμική.

Για την απρόσκοπτη διεξαγωγή των εξετάσεων ενδιαφέρεται μόνο ο κρατικός μηχανισμός. Κι αυτό είναι που οι εκπαιδευτικοί αξιοποιούν διαπραγματευτικά στην έτσι κι αλλιώς ασύμμετρη διαπραγματευτική σχέση με την εξουσία.

Οι εκπαιδευτικοί έχουν πολλούς λόγους να μη δίνουν προτεραιότητα στην επιτήρηση, την ταξιθέτηση, τη βαθμολόγηση, την επιλογή και τον αποκλεισμό μαθητών τους – υποψηφίων.

Έτσι κι αλλιώς, έχουν αποκλειστεί ολοκληρωτικά από την ουσιαστική αξιολόγηση της επίδοσης των μαθητών τους.

Καλούνται δηλαδή να συμμετάσχουν σε μια διαδικασία αστυνόμευσης, επιτήρησης και μέτρησης, κάτω από τους άγραφους κανόνες μιας μεροληπτικής και βαθιά ταξικής διάκρισης.

Η πολιτική της ελεύθερης πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα αφαιρούσε από τα χέρια των εκπαιδευτικών το διαπραγματευτικό ατού που αξιοποιούν, όταν διεκδικούν ένα άλλο σχολείο. Αυτή θα μείωνε κατά πολύ το ανταγωνιστικό «μένος» γονέων και υποψηφίων και τις δαπάνες που αυτό επισύρει. Θα άμβλυνε τους όρους κοινωνικής διάκρισης στην εκπαίδευση. Η ελεύθερη πρόσβαση προϋποθέτει μετατόπιση της προτεραιότητας από διαδικασίες επιτήρησης, μέτρησης και καταγραφής των ικανοτήτων των μαθητών σε διαδικασία ανάπτυξης αυτών των ικανοτήτων.

Μετατόπιση από πολιτικές ανάπτυξης ενός πολυσύνθετου εξεταστικού συστήματος σε πολιτικές απελευθέρωσης εκπαιδευτικών και μαθητών/ τριών για ολόπλευρη ανάπτυξη, καλλιέργεια, μόρφωση.

Οι εξετάσεις είναι ένα test στην κόπωση και στην αντοχή, δεν είναι διαδικασία μάθησης, διάγνωσης, ανατροφοδότησης, κινητοποίησης.

Η αποθέωση των εξετάσεων είναι η πιο αποτελεσματική συνταγή για αναστολή της εκπαιδευτικής διαδικασίας, της παιδαγωγικής σχέσης και της μάθησης. Όσο η σχολική αποτυχία και η διάκριση είναι αναπόσπαστο στοιχείο ενός εξεταστικού συστήματος, από την άποψη ότι είναι μεγάλος αριθμός υποψηφίων αποκλείεται από παραπέρα εκπαίδευση (ή αν δεν αποκλείεται δεν επιλέγει τις σπουδές του), οι εξετάσεις δεν απελευθερώνουν ούτε το δάσκαλο, ούτε το μαθητή, ούτε το σχολείο ούτε τους γονείς.

Οι εξετάσεις μετατρέπουν το σχολείο σε μηχανισμό διαρκούς επιτήρησης και τάξης, όπου επιτηρητές και επιτηρούμενοι εμπλέκονται σε σχέσεις αμοιβαίας επιτήρησης στη συμμόρφωση, στον ατομικισμό και στον ανταγωνισμό. Δε μοιάζει λίγο – πολύ πολεμική η ατμόσφαιρα στην περίοδο διεξαγωγής των εξετάσεων;

Μήπως, τελικά, όσοι επιδίδονται στη θρηνωδία, την καταγγελία και τη δυσφήμηση είναι ώρα να αναγνωρίσουν, επιτέλους, ότι οι εκπαιδευτικοί ξέρουν καλύτερα το σχολείο;

ΠΗΓΗ:
http://www.alfavita.gr/apopsi/%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CF%8E%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%BE%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD

Επιστροφή στην κορυφή
ΘΥΜΙΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάϊ 11, 2013 1:21 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η μυθολογία των εξετάσεων
0 αγώνας των εκπαιδευτικών είναι αγώνας ζωής και θανάτου και μας αφορά όλους…





Η παραπληροφόρηση κατά των εκπαιδευτικών έχει πάρει αποκρουστικές διαστάσεις.

ΟΛΟΙ οι μηχανισμοί της εξουσίας και τα ιδεολογικά τους φερέφωνα (μέσα σ’ αυτό το μαύρο καθεστωτικό μέτωπο «συνωστίστηκε» και η ηγεσία του ΚΚΕ) κερδοσκοπούν ασυστόλως πάνω στους εξεταστικούς «κόπους» και την «αγωνία» των μαθητών.

Όλο το τελετουργικό θέαμα εναντίον των εκπαιδευτικών έχει στηθεί πάνω στην απεργία τους κατά την εξεταστική περίοδο: Σε ένα ψέμα και σ’ ένα μύθο.

Το ψέμα: Δεν είναι οι εκπαιδευτικοί που επέλεξαν την απεργία σ’ αυτήν την περίοδο, αλλά η κυβέρνηση είναι αυτή που επέλεξε συνειδητά την εξεταστική περίοδο για να εκβιάσει τους εκπαιδευτικούς, ώστε να αποδεχτούν αμαχητί τους νόμους-λαιμητόμους εναντίον των εκπαιδευτικών, των μαθητών και συνολικά της παιδείας.

Η κυβέρνηση επέλεξε την εξεταστική περίοδο για να φέρει τους νόμους της τελικής εξόντωσης των εκπαιδευτικών και της ολοκληρωτικής ισοπέδωσης της Παιδείας.

Δηλαδή ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ η κυβέρνηση προκάλεσε την απεργία των εκπαιδευτικών (τους λόγους θα τους εξηγήσουμε παρακάτω).

Ο Μύθος: Το τελετουργικό φετίχ των εξετάσεων. Η θεοποίηση δηλαδή του ταξικού δαρβινισμού. Ή, μιλώντας με όρους που σήμερα μας καταδυναστεύουν, η θεοποίηση του εκπαιδευτικού ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ: Το φασιστικό ιδεολόγημα της «ελεύθερης», πολύ «ελεύθερης αγοράς»…

Τριπλός, λοιπόν, ο στόχος της δωσίλογης κυβέρνησης να επιλέξει την εξεταστική περίοδο, σε τομή σύγκρουσης με τους εκπαιδευτικούς και να μετατρέψει η ίδια, ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, τις πανελλαδικές εξετάσεις σε πολεμική αρένα.

Πρώτος στόχος: Η απαξίωση, ο χλευασμός, η κατασυκοφάντηση και το τσάκισμα του εκπαιδευτικού κόσμου, φορτώνοντας σ’ αυτόν (στο θύμα) τα εγκλήματα της βιομηχανοποιημένης Εκπαίδευσης που επί χρόνια, σταθερά και συστηματικά εκτελούσαν οι κυβερνήσεις της «ελεύθερης αγοράς»: ΠΑΣΟΚ (ιδιαίτερα στο «εκσυγχρονιστικό» του «στάδιο»),ΝΔ, καθώς και οι σύγχρονοι κατοχικοί δωσίλογοι του 4ου Ράιχ, οι οποίοι βιάζονται να εκτελέσουν όλα τα «συμβόλαια θανάτου» των χρηματιστηριακών ελίτ κατά της ελληνικής κοινωνίας…

Δεύτερος στόχος: Η παραπέρα κλιμάκωση των πολυεδρικών πραξικοπηματικών εκτροπών που με υπερβάλλοντα ζήλο προωθεί αυτή η κυβέρνηση.

Η κατάργηση των ΑΠΕΡΓΙΩΝ είναι ένας από τους κύριους στόχους για την επιβολή του γενικού στρατώνα…


Τρίτος στόχος: Η ιδεολογική και πολιτική αναπαλαίωση, εδραίωση και ολοκληρωτική επιβολή του μύθου των εξετάσεων: του ταξικού δαρβινισμού, δηλαδή τους φρενοβλαβούς ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ εναντίον των κατώτερων παιδιών του Θεού: Ο σημερινός ΦΑΣΙΣΜΟΣ της πλανητικής ΑΓΟΡΑΣ…

Για τους δύο πρώτους στόχους έχουν ήδη γραφτεί πολλά, αναλυτικά και με πολλά παραδείγματα, συγκεντρωμένα ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7448

Θα περιοριστούμε στον τρίτο στόχο και πολύ συνοπτικά.

Το έναυσμα μάς το έδωσε το εξαίρετο κείμενο του Γιώργου Μαυρογιώργου: «Ευτυχώς! Οι εκπαιδευτικοί ξέρουν».
http://resaltomag.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7260.html

Θα ξεκινήσουμε με τρείς εύστοχες και κομβικές επισημάνσεις του Γιώργου Μαυρογιώργου:

• Οι εξετάσεις επικυρώνουν τελετουργικά την κοινωνική επιλογή και διάκριση που έχει ήδη συντελεστεί.
• Η σπουδαιότητα των εισαγωγικών εξετάσεων δεν έγκειται στο ότι είναι ένας αποτελεσματικός μηχανισμός επιλογής των «ικανοτέρων», αλλά στο ότι προσφέρεται για την ιδεολογική διαχείριση της επιλογής και του αποκλεισμού.
• Οι εξετάσεις είναι ένα test στην κόπωση και στην αντοχή, δεν είναι διαδικασία μάθησης, διάγνωσης, ανατροφοδότησης, κινητοποίησης.


Πράγματι οι εξετάσεις αποτελούν την κρισάρα του κοινωνικού αποκλεισμού: ένα σύστημα επιλογής που αποκλείει τους οικονομικά ασθενέστερους και τους κοινωνικά “υποδεέστερους”.

Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΣΗ του σχολείου
που συντελέστηκε όλα αυτά τα χρόνια από τον επελαύνοντα νεοφιλελευθερισμό, κωδικοποιείται με την ανάλογη αυταρχική φιλοσοφία, τη νεοταξική, φασιστική φιλοσοφία, ΚΑΙ συνοψίζεται στις λέξεις: Ανταγωνισμός, αποδοτικότητα, μέτρηση, ρεκόρ (βαθμοί).

Το κοινωνικό υπόβαθρο αυτής της φιλοσοφίας είναι ο ταξικός δαρβινισμός: Ο κοινωνικός αποκλεισμός των «αδύναμων» που εισάγεται με τον αγριανθρωπισμό της βαθμολογικής υστερίας.

Με αυτόν τον ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟ δαρβινισμό μόνο οι «εκλεκτοί» πλέον θα περνούν την πόρτα των πανεπιστημίων: Οι «πρωταθλητές» με τα «ρεκόρ». Δηλαδή όσοι «αντέξουν» μια πολύχρονη δοκιμασία εξοντωτικών εξετάσεων και βαθμολογικών νευρώσεων. Όλο το Λύκειο έχει μετατραπεί πλέον σε εξεταστικό κέντρο με ένα και μόνο στόχο: Το βαθμό, το ρεκόρ…

Το υστερικό, όμως, κυνήγι του «βαθμού», μέσα από τον ίλιγγο των εξεταστικών ρυθμών, μεταβάλλει το σχολείο σε «Ιερά Εξέταση» και τον καθηγητή σε «δυνάστη». Με τέτοιες προϋποθέσεις δεν μπορούμε να μιλάμε για μόρφωση, «ελεύθερο πνεύμα» και εμπεδωμένη γνώση. Επιπλέον ένα τέτοιο σύστημα εξεταστικού εξαναγκασμού και βαθμολογικής χειραγώγησης διαβρώνει και συνειδήσεις…

Γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι μέσα από αυτή τη χρόνια εξοντωτική και άκρως ανταγωνιστική «επιλογή των ειδών», αυτοί που θα «επιβιώσουν» θα είναι οι οικονομικά ισχυροί, οι «εκλεκτοί γόνοι» του συστήματος.

Τα παιδιά των εργαζομένων και των οικονομικά ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων δεν έχουν καμιά τύχη. Γιατί και οι πιο αφελείς αντιλαμβάνονται ότι για να «πιάσεις» υψηλές βαθμολογίες (ρεκόρ), πρέπει να «προπονηθείς» σε όλο το Λύκειο, αλλά και στο Γυμνάσιο, αυστηρά, συστηματικά, εξουθενωτικά. Αυτό σημαίνει φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα από το Γυμνάσιο ακόμα. Δηλαδή τεράστια χρηματικά ποσά, οικονομικά βάρη που δεν μπορούν να τα σηκώσουν οι πλάτες των ασθενέστερων τάξεων: Ιδιαίτερα σήμερα που ο ελληνικός λαός έχει οδηγηθεί από τα ανδρείκελα-δήμιους, βάρβαρα και σαδιστικά, στην πτώχευση…

Ο σύγχρονος πλανητικός ΦΑΣΙΣΜΟΣ θέλει να επιβάλει από την αρχή της εκπαιδευτικής διαδικασίας τέτοιες «λαιμητόμους» για τα παιδιά των «πληβείων», έτσι ώστε να αποκαταστήσει την καθαρότητα της «αστικής φυλής», την ανόθευτη διαιώνιση της κυριαρχίας του χρήματος…

Αυτή η κυβέρνηση θέλει να εδραιώσει ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΑ αυτό το ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ: Είναι ο τρίτος στόχος αυτής της πραξικοπηματικής πρόκλησης της κυβέρνησης απέναντι στους εκπαιδευτικούς.

Είναι, όμως και ένας από τους κορυφαίους ΛΟΓΟΥΣ που δικαιώνει ΑΠΟΛΥΤΑ τον αγώνα των εκπαιδευτικών και τον ανυψώνει σε καθήκον ύψιστης ιστορικής αναγκαιότητας…

Ο ΑΓΩΝΑΣ αυτός αφορά ΟΛΗ την κοινωνία, είναι αγώνας ζωής και θανάτου και καμία ουδετερότητα, ή δειλία, ή αδιαφορία είναι ΕΠΙΤΡΕΠΤΑ…




Όταν στήνουν τον ελληνικό λαό στο εκτελεστικό απόσπασμα ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει την πολυτέλεια των υπεκφυγών και της ουδετερότητας απέναντι στον αγώνα των εκπαιδευτικών: Αυτά είναι θέσεις υπέρ των δημίων μας…

Και η ηγεσία του ΚΚΕ διαπράττει ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά της εγκλήματα…

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάϊ 11, 2013 9:51 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Στα σκαριά ο στρατιωτικός νόμος εναντίον των Εκπαιδευτικών…




Με τα σιδερένια στεφάνια των επιστρατεύσεων (των απανωτών κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων) επιχειρεί η κυβέρνηση των ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ να «συγκρατήσει» το σάπιο καθεστωτικό βαρέλι και να οδηγήσει την ελληνική κοινωνία στον ΟΛΙΚΟ ΓΥΨΟ…

Έχει ήδη στα συρτάρια της το νέο στρατιωτικό νόμο. Αυτή τη φορά εναντίον του εκπαιδευτικού κόσμου: Αυτό δεν είναι απλό βήμα, αλλά ΑΛΜΑ για τη ΦΙΜΩΣΗ της ΣΚΕΨΗΣ…

Να θυμίσουμε την κλιμακούμενη στραταρχική, πραξικοπηματική αυθάδεια της πανικόβλητης κυβέρνησης: Της κυβέρνησης Του «αποφασίζουμε και διατάζουμε»:

α). Επιστρατεύσεις των απεργιών στους ναυτεργάτες και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.


β). Στρατιωτικό νόμο στην Ιερισσό…

γ). Ψεκασμούς σε αγρότες…

δ). Ποικίλα παιχνίδια τρομοκρατικών κατασκευών, συνωμοσιών και τρόμο-θεάματος…


Τώρα ετοιμάζεται να φορέσει τις αλυσίδες της επιστράτευσης στον εκπαιδευτικό κόσμο.


Μια πράξη, που όπως ήδη υπογραμμίσαμε, ήταν συνειδητά προσχεδιασμένη και μελετημένη, γι αυτό επέλεξε την περίοδο τον πανελλαδικών εξετάσεων να επιτεθεί εναντίον των εκπαιδευτικών: Ο στόχος ήταν από την αρχή η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ, ή μέσω αυτής της απειλής το τσάκισμα της απεργίας και το πολιτικό και ψυχολογικό κουρέλιασμα των εκπαιδευτικών…

Αναλυτικά ΕΔΩ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2013/05/blog-post_11.html

Γίνεται ορατό πλέον και δια γυμνού οφθαλμού ότι αυτή η κυβέρνηση προετοιμάζει το τοπίο της «έκτακτης ανάγκης», της «κατάστασης πολιορκίας», των ΑΝΟΙΚΤΩΝ πολιτικών ΕΚΤΡΟΠΩΝ, της «τάξης» του στρατώνα…

Στρατηγικός της στόχος: Να βάλει ΟΛΗ την ελληνική κοινωνία στο ΓΥΨΟ. Κάνει πρόβες για να «φορέσει» σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό, τον οποίο λεηλατεί, καταστρέφει και εξαθλιώνει κυνικά και χωρίς έλεος, τα ατσάλινα λέπια του νέου ΦΑΣΙΣΜΟΥ: Του φασισμού των αδηφάγων αρπακτικών του κεφαλαίου, του φασισμού των μαφιών του χρήματος (χρηματιστές, τοκογλύφοι και CIA).

Οι στρατιωτικοί νόμοι της δωσίλογης κυβέρνησης είναι οι επιθανάτιοι σπασμοί της…

Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν οι εκπαιδευτικοί και να μην κάνουν ΠΙΣΩ. Αν πιστέψουν στον αγώνας τους θα δώσουν το δαυλό για να ανάψουν φωτιές και πυρκαγιές σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία: Θα ενώσουν όλα τα ρυάκια της λαϊκής ΟΡΓΗΣ…

Για να το πετύχουν αυτό θα πρέπει οι ΙΔΙΟΙ οι εκπαιδευτικοί να υπερφαλαγγίσουν τις συνδικαλιστικές τους ηγεσίας και να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, μέσα από δικές τους Συνελεύσεις…

ΚΑΜΙΑ, απολύτως καμία, εμπιστοσύνη στους γραφειοκράτες των εργατοπατέρων. Αυτοί με το πρώτο «πυροβολισμό» θα το βάλουν στα πόδια. Το μόνο που ξέρουν καλά να κάνουν είναι να ξεπουλάνε τους αγώνες…

Η ιστορία επ’ αυτού έχει τελεσίδικα αποφανθεί…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάϊ 11, 2013 12:19 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Χρυσή Αυγή: Έβγαλε και αυτή τη χολή της και το μίσος της εναντίον των Εκπαιδευτικών.



Γι άλλη μια φορά το παρακρατικό παράρτημα των «νταβάδων» δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα: Τάσσεται ανοικτά υπέρ του καθεστώτος, αντλώντας τα «επιχειρήματά» του από το ίδιο «κλασσικό» φασιστικό (νεοφασιστικό) οπλοστάσιο της κυβέρνησης των ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ.

Διαβάζουμε στο ιστολόγιό της:

«Ανάξιοι παιδαγωγοί παίζουν με την αγωνία των μαθητών
Είναι επιεικώς απαράδεκτη η στάση του συνδικαλιστικού οργάνου των καθηγητών, της ΟΛΜΕ, να προωθεί απεργία την περίοδο των πανελλήνιων εξετάσεων. Οι συνδικαλιστές παίζουν με την αγωνία χιλιάδων Ελλήνων μαθητών και των οικογενειών τους. Τι παράδειγμα δίνουν άραγε στους μαθητές αυτοί οι παιδαγωγοί;…».


Δεν υπάρχει σοβαρό πολιτικό ζήτημα που η «Χρυσή Αυγή» να πήρε το μέρος των εργαζομένων και των λαϊκών αγώνων.


Αντίθετα ανοικτά και κραυγαλέα διαλαλεί ότι αποτελεί τη συμμορία του μεγάλου κεφαλαίου και ειδικότερα του εφοπλιστικού…


Πάντα στο πλευρό των πολυεθνικών και της εργοδοσίας…
Διαβάστε ενδεικτικά ΕΔΩ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7360

Το τραγικό της υπόθεσης, όμως, είναι άλλο: ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή ταυτίζονται στο συγκεκριμένο ζήτημα της απεργίας των εκπαιδευτικών, σχεδόν με πανομοιότυπα «επιχειρήματα»!!!

Και σε ανώτερα για το ΚΚΕ…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ανωνυμος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάϊ 11, 2013 12:46 pm    Θέμα δημοσίευσης: απαντηση σε ψεμματα Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Είναι τουλάχιστον άθλια η απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλει νέες ρυθμίσεις την περίοδο των πανελληνίων εξετάσεων. Η Χρυσή Αυγή καταδικάζει απερίφραστα όποιον παίζει πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες χιλιάδων νέων παιδιών, που το μέλλον τους κρίνεται αυτές τις ημέρες. Λέμε όχι στην ομηρία χιλιάδων Ελλήνων μαθητών.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/deltiatypou/view/ochi-sthn-omhria-chiliadwn-ellhnwn-mathhtwn#ixzz2SyniPTaN

η επισημη απαντηση της χα ειναι αυτη που παραθετω και αλλου τα ψεμματα σας
Επιστροφή στην κορυφή
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάϊ 11, 2013 1:02 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Αν και δεν κάνουμε ΠΟΤΕ διάλογο με συμμορίες, θα παραθέσουμε ολόκληρο το κείμενο της Χρυσής Αυγής για να δείξουμε το ποιοί ΨΕΥΔΟΝΤΑΙ:

Είναι επιεικώς απαράδεκτη η στάση του συνδικαλιστικού οργάνου των καθηγητών, της ΟΛΜΕ, να προωθεί απεργία την περίοδο των πανελλήνιων εξετάσεων. Οι συνδικαλιστές παίζουν με την αγωνία χιλιάδων Ελλήνων μαθητών και των οικογενειών τους. Τι παράδειγμα δίνουν άραγε στους μαθητές αυτοί οι παιδαγωγοί;
Από την άλλη, είναι τουλάχιστον άθλια η απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλει νέες ρυθμίσεις την περίοδο των πανελληνίων εξετάσεων. Η Χρυσή Αυγή καταδικάζει απερίφραστα όποιον παίζει πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες χιλιάδων νέων παιδιών, που το μέλλον τους κρίνεται αυτές τις ημέρες. Λέμε όχι στην ομηρία χιλιάδων Ελλήνων μαθητών.


Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/anajioi-paidagwgoi-paizoun-me-thn-agwnia-twn-mathhtwn#.UY4j40pjOSp#ixzz2Syr3L7EM

Η ΟΥΣΙΑ εδώ είναι αυτά που λέει για την απεργία των εκπαιδευτικών και όχι οι προβοκατόρικές, άσφαιρες τουφεκιές εναντίον της κυβέρνησης...

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάϊ 11, 2013 6:22 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΛΟΓΙΑ και ΣΚΕΨΕΙΣ:
http://logiakaiskepseis.blogspot.gr/2013/05/300.html


Η κοινωνία των 300



Δεν μπορούν οι εκπαιδευτικοί να εκβιάζουν την κοινωνία.
Δεν μπορούν να κρατάνε σε ομηρία τους μαθητές και τους γονείς τους.


Αυτά λένε όλοι οι πολιτικοί, όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου, όλοι οι δημοσιογράφοι.


Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο εκβιασμούς.

Δεν αντέχει άλλο τους εκβιαστές εκπαιδευτικούς.
Τους εκβιαστές...
Εργαζομένους του μετρό.
Ταξιτζήδες.
Ναυτικούς.
Γιατρούς.
Φαρμακοποιούς.
Δημοσίους υπαλλήλους.
Εργαζόμενους των ΔΕΚΟ.


Αφού οι παραπάνω δεν είναι κοινωνία, δεν ανήκουν στον λαό, ποιοι είναι η κοινωνία;

Κοινωνία μήπως είναι το ενάμιση εκατομμύριο ανέργων;

Μήπως είναι το ενάμιση εκατομμύρια εργαζόμενοι που καταργούνται οι κλαδικές συμβάσεις τους και χάνουν το 30% του μισθού τους;

Μήπως είναι οι 300 απο τους 700 χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες που δεν μπορούν να πληρώσουν το ταμείο τους και μένουν ανασφάλιστοι;
Ούτε αυτοί είναι κοινωνία;

Μήπως είναι κοινωνία τα 3 εκατομμύρια που δεν πήγαν να ψηφίσουν κανένα κόμμα απο αντίδραση στο πολιτικό σύστημα; Αποκλείεται, ούτε αυτοί είναι κοινωνία.

Κοινωνία μήπως είναι οι 6 εκατομμύρια που ψήφισαν κατάργηση χαρατσιών, επανεκκίνηση της οικονομίας, ψήφισαν αριστερούς και τους βγήκαν πιο δεξιοί και απο τους δεξιούς;

Κοινωνία μήπως είναι ο Σύριζα;
Μήπως είναι το ΚΚΕ;
Μήπως είναι η Χρυσή Αυγή;
Μήπως είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες;
Γιατί εκτός απο την κυβέρνηση και αυτοί είναι αντίθετοι στην απεργία των εκπαιδευτικών.


Τελικά κοινωνία είναι οι 300 της Βουλής.

Και μετά γκρινιάζουμε ότι δεν υπάρχει συνεργασία στην πολιτική, ότι δεν μπορούν να τα βρουν για το καλό του τόπου, της πατρίδας.

Τέτοια αγαστή συνεργασία των 300 εναντίον μας έχετε ξαναδεί στην ιστορία;

Μάλλον θα τα βλέπουμε συχνά απο εδώ και πέρα.
Είναι ξεκάθαρο πλέον.


Είναι αυτοί και εμείς.

Επιστροφή στην κορυφή
ΔΑΦΝΗ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάϊ 11, 2013 6:55 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
…γιατί θέλω πάντα να σε κοιτώ ίσια στα μάτια
Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης



Να που ήρθε η ώρα, παιδί μου, μαθητή μου, κόρη μου να κοιταχτούμε στα μάτια και να βγάλουμε τα εσώψυχά μας.

Έχεις καταλάβει, μετά από μία ολόκληρη χρονιά, όταν με έβλεπες να ιδρώνω στον πίνακα, όταν καταλάβαινες την κρυμμένη μου στενοχώρια που δεν διάβασες, όταν ένιωθες, εσύ πριν από μένα, πως τα έβαζα με τον εαυτό μου επειδή κάτι δεν το εξήγησα τόσο κατανοητά, όταν προσπαθούσα να σε πείσω πως δεν πρέπει να τους κάνεις τη χάρη να μείνεις «αγράμματος», ότι αυτό που με κρατούσε όρθιο ήταν η θέλησή μου να μπορώ να σε κοιτάω ίσια στα μάτια κάθε μέρα και για πάντα.

Δε σε κανάκεψα, παρά μόνο όταν το είχες ανάγκη, δε σε «χάιδεψα», παρά μόνο όταν έπρεπε, δεν σε «μάλωσα», παρά μόνο όταν έπρεπε να σε συνεφέρω.

Χωρίς υπεκφυγές, χωρίς υποκρισία, χωρίς προσχήματα.

Θυμάσαι που σου έλεγα πως δεν πρέπει να τα παρατάς ακόμη κι όταν όλα γύρω σου, σου φαίνονται χαμένα και μάταια και πως χαμένες είναι μόνο οι μάχες εκείνες που δεν δόθηκαν ποτέ;

Ξέρεις, καλύτερα από τον κάθε υπουργό, τον κάθε δημοσιογράφο και τον κάθε παρατρεχάμενό τους, πως ξεπλήρωσα στο ακέραιο και με το παραπάνω, μέχρι και το τελευταίο ευρώ από τα λίγα που παίρνω με το μισθό μου.

Σεβάστηκα τον όρκο τιμής που έδωσα όταν διορίστηκα, απέναντι σε σένα, απέναντι στους γονείς σου, απέναντι στους έλληνες φορολογούμενους που με πληρώνουν, μα κυρίως, απέναντι στον εαυτό μου και τη συνείδησή μου.
Με έβλεπες να έρχομαι στο σχολείο πριν από σένα και να φεύγω μετά από σένα.

Με είδες να κάνω μάθημα, με πυρετό, με πονοκέφαλο και ήταν παυσίπονο για μένα η προτροπή σου: «Καθήστε λίγο και στην καρέκλα κύριε, μην στέκεστε όρθιος. Καθήστε να σας φέρουμε ένα παυσίπονο».

Μαζί περάσαμε σχεδόν, όλες τις εφημερίες του ορόφου, με σένα να ρωτάς απεγνωσμένα κι εγώ, περισσότερο απεγνωσμένα, να προσπαθώ να σου απαντήσω.

Τι θα πέσει φέτος; Θα βάλουν δύσκολα; Κι αν περάσω στην επαρχία τι θα κάνω που δεν μπορούν οι δικοί μου να με στείλουν; Και να περάσω, τελειώνοντας, υπάρχει περίπτωση να βρω δουλειά;
Ερωτήσεις ξυράφια, οι περισσότερες αναπάντητες, ίδιες με αυτές που τρυπώνουν και στο δικό μου το μυαλό για τα παιδιά μου και τους μαθητές μου ή μάλλον, για τα παιδιά μου, τους μαθητές μου.

Πολλά από αυτά με άνεργους και τους δύο γονείς, όπως πολύ πιθανό να είμαι κι εγώ πολύ σύντομα, χωρίς χαρτζιλίκι, όπως και το δικό μου το παιδί, απογοητευμένα με το αύριο να μοιάζει, όχι χαρά Θεού, όπως θα έπρεπε, αλλά βαριά συννεφιά, όπως και για το δικό μου το παιδί, με τη σκέψη τους να στριφογυρίζει γύρω από την ιδέα του ξενιτεμού, όπως και του δικού μου του παιδιού.

«Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να θέσει σε κίνδυνο τα όνειρα των μαθητών», είπε σε γενικές γραμμές , με πειστικότητα και ειλικρίνεια, θέλω να πιστεύω, ο υπουργός παιδείας κύριος Αρβανιτόπουλος, με αφορμή την επικείμενη απεργία μέσα στις εξετάσεις.

Περιμένω, αν και θα έπρεπε να το είχε κάνει ήδη, την άμεση παραίτησή του, μη επιτρέποντας, πρώτα και κύρια στον ίδιο του τον εαυτό να θέτει σε κίνδυνο τα όνειρα των μαθητών, με τις ενέργειές του, δυο βδομάδες πριν τις πανελλαδικές.

Περιμένω, αν και θα έπρεπε να είχε γίνει από καιρό, ο ίδιος και η κυβέρνησή του να παραιτηθούν χτες μαθαίνοντας ότι το ποσοστό της ανεργίας στους νέους αγγίζει το 65%.

Να ποιοι, όχι απλώς θέτουν σε κίνδυνο τα όνειρα των νέων, αλλά τα έχουν ήδη εκτελέσει.

Και για να χρησιμοποιήσω λίγο τα πετυχημένα παραδείγματα που χρησιμοποιούνται τις τελευταίες μέρες από πολλούς!

Είναι πολιτικά ανέντιμο, να ανακοινώνεις στο γιατρό, δυο βδομάδες πριν από ένα κρίσιμο χειρουργείο, πως μετά το χειρουργείο, θα του αυξήσεις τις ώρες εργασίας, θα τον στέλνεις σε όποιο νοσοκομείο της επικράτειας τον έχει ανάγκη και αν δεν δεχτεί θα τον απολύσεις, γιατί θέτεις σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του ασθενή, διαταράσσοντας την ψυχική ηρεμία του γιατρού. Είναι σα να θέλεις η εγχείρηση ή να μη γίνει ή να αποτύχει.

Είναι πολιτικά ανέντιμο, να ανακοινώνεις στον αστυνομικό, δυο βδομάδες πριν από μια κρίσιμη επιχείρηση για την εξάρθρωση μιας σπείρας που ξεπλένει βρώμικο χρήμα, πως μετά την επιχείρηση, 10.000 συνάδελφοί του θα απολυθούν και μπορεί μέσα σ’ αυτούς να είναι και ο ίδιος, γιατί θέτεις σε κίνδυνο την επιτυχή έκβαση της σύλληψης της σπείρας, διαταράσσοντας την ψυχική γαλήνη του αστυνομικού. Είναι σα να θέλεις η επιχείρηση σύλληψης ή να μη γίνει καθόλου ή να αποτύχει.

Είναι πολιτικά ανέντιμο, να ανακοινώνεις στον πυροσβέστη, δύο βδομάδες πριν το έκτακτο δελτίο της ΕΜΥ που προειδοποιεί για καύσωνα και ισχυρούς νοτιάδες, πως μετά την κατάσβεση της πυρκαγιάς που θα ξεσπάσει από τους εμπρηστές στα δάση, πως ανοίγει ο δρόμος για την απόλυση, την αργία και τη διαθεσιμότητα, γιατί θέτεις σε κίνδυνο την επιτυχή έκβαση της μάχης με τη φωτιά, φορτίζοντας με περισσότερα προβλήματα το μυαλό του πυροσβέστη.

Είναι σα να θέλεις η μάχη με τη φωτιά ή να μη δοθεί ποτέ ή η φωτιά (και ο στρατηγός άνεμος που έλεγε μια ψυχή) να είναι η νικήτρια της μάχης.

Είναι, τουλάχιστον ύπουλο, να ανακοινώνεις στη δημοσιογράφο (σκεφτείτε το λίγο κυρία Μακρή), δύο εβδομάδες πριν την εκπομπή για τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών, πως μετά τα αποτελέσματα, το ωράριό τους θα αυξηθεί, άρα κάποιοι θα απολυθούν και κάποιοι θα πάνε ανταποκριτές του σταθμού σε διάφορες πόλεις της χώρας, γιατί θέτεις σε κίνδυνο την ομαλή διεξαγωγή των αποτελεσμάτων, βυθίζοντας στην ανασφάλεια τη δημοσιογράφο. Είναι σα να θέλεις ή να μη γίνει καθόλου η εκπομπή ή να γίνει μετ’ εμποδίων.

Είναι πολιτικά ανέντιμο, να ανακοινώνεις στον εκπαιδευτικό, δυο βδομάδες πριν τις εξετάσεις, πως από τη νέα σχολική χρονιά, θα του αυξήσεις το ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ωράριο κατά δύο ώρες, στέλνοντας τον ίδιο σε δύο και τρία σχολεία και χιλιάδες συναδέλφους του στην ανεργία, γιατί παίζεις με την αγωνία των μαθητών και θέτεις σε κίνδυνο την ομαλή διεξαγωγή των εξετάσεων, αναστατώνοντας το μυαλό και τη ζωή του εκπαιδευτικού. Είναι σα να θέλεις ή να διαταράξεις το ήρεμο κλίμα των εξετάσεων ή οι εξετάσεις να μη γίνουν καθόλου.

Στις παραπάνω περιπτώσεις, δύο είναι οι δρόμοι. Η αντιδράς ή κιοτεύεις.
Γιατί, κυρία Μακρή, «δεν είναι δα οι δύο ώρες παραπάνω, κάτι το τόσο τραγικό». Οι δύο ώρες είναι, απλώς οι δύο σταγόνες που ξεχείλισαν το ποτήρι που κρατάει εδώ και 3 περίπου χρόνια κάθε ένας από εμάς τους εκπαιδευτικούς. Ένα ποτήρι που έχει γεμίσει με μειώσεις εισοδημάτων με αύξηση ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥ ωραρίου (μέχρι ερμηνείες νόμων και εγκυκλίων καλούμαστε να δίνουμε), με χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας μας, με την ανασφάλεια να συναγωνίζεται την απαξίωση.

Και ήρθε η ώρα, παιδί μου, μαθητή μου, κόρη μου να κοιταχτώ στον καθρέφτη. Ήρθε η ώρα να σου αποδείξω ότι όλα όσα σου έλεγα περί αγώνων, προσπαθειών, περί υπεράσπισης των δικαίων δεν ήταν απλώς λόγια.

Ξέρω πως την ώρα ετούτη μπορεί να με βλέπεις ως εχθρό και ως αντίπαλο, όπως επίσης ξέρω πως σαν περάσει η φούρια των εξετάσεων και τα πράγματα ξεκαθαρίσουν στο μυαλό σου, θα μου δώσεις δίκιο.

Μη μου ζητάς όμως να απαρνηθώ όσα σου έλεγα όλο το χρόνο, μη μου ζητάς να ακυρώσω τον εαυτό μου, μη με κάνεις να φαίνομαι ανακόλουθος λόγων και πράξεων. Μη μου ζητάς, τελικά να ακυρώσω την προσπάθειά σου για ένα καλύτερο μέλλον.

Ξέρεις πως δεν φταίω εγώ για την ανεργία που σε περιμένει, ξέρεις πως δεν φταίω εγώ για τη νέα μετανάστευση για την οποία σε προορίζουν, ξέρεις πως δεν φταίω εγώ για τη φτώχια που μάλλον βιώνεις.

Να ξέρεις όμως πως θα φταίω και εγώ αν δεν αντιδράσω έστω και την ύστατη στιγμή.

Θα μου πεις, «γιατί τώρα;». Γιατί, ίσως τώρα να ωρίμασαν οι συνθήκες, γιατί ίσως μόνο τώρα η κοινωνία ακούσει τη φωνή μας έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες.

Εύχομαι, ειλικρινά έστω και τώρα η κυβέρνηση να αντιληφθεί την κατάστασή μας, εύχομαι ειλικρινά οι γονείς σου και η κοινωνία ολόκληρη να αντιληφθεί ότι δεν είμαστε αντίπαλοι αλλά εν δυνάμει σύμμαχοι.

Όμως, να σου πω και κάτι τελευταίο.

Δεν αντέχω άλλο να με αποκαλούν τεμπέλη γιατί ξέρεις ότι δεν είμαι, δεν αντέχω άλλο να με αποκαλούν λουφαδόρο γιατί ξέρεις ότι δεν είμαι, δεν αντέχω άλλο να μου λένε πως μου έχουν κάνει τόσα οι κυβερνήσεις αλλά δεν έχω τα κότσια να αντιδράσω.

Θα αντιδράσω γιατί έμαθα να σε κοιτάω ίσια στα μάτια και μέσα στην τάξη και έξω από αυτήν.

Και θέλω, όταν μετά από καιρό σε συναντήσω, να μη σκύψω το κεφάλι από ντροπή επειδή κιότεψα για μία ακόμα φορά αλλά να σε κοιτάξω πάλι ίσια στα μάτια.


Ένας από τους πολλούς απλούς «ανώνυμους» με ονοματεπώνυμο, εκπαιδευτικός…


Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://aristeroblog.gr/node/1665

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Μάϊ 12, 2013 8:50 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Θέλουν μια «εκπαίδευση» που να αποτεφρώνει τη ΓΝΩΣΗ και να ΕΞΟΝΤΩΝΕΙ μαθητές και δασκάλους…



Θεωρούμε σκόπιμο, μια και η απεργία των εκπαιδευτικών το έφερε στην επιφάνεια, να αναρτήσουμε ένα κείμενο δημοσιευμένο το Μάιο του 1998, τότε που η «εκσυγχρονιστική μεταρρύθμιση» Αρσένη είχε ξεσηκώσει τους μαθητές.

Τόσο οι μαθητές τότε, όσο και οι εκπαιδευτικοί σήμερα, φέρνουν στην επιφάνεια την παθολογία της Παιδείας και καταγγέλλουν την ισοπέδωσή της: Τη ΝΟΘΕΙΑ της ΜΟΡΦΩΣΗΣ.

Σήμερα, στην κατοχική Ελλάδα (στην Ελλάδα-προτεκτοράτο των μαφιόζων του χρήματος) τα πράγματα είναι δραματικά χειρότερα από τότε: Σήμερα επιδιώκεται να καταστραφεί ολοκληρωτικά ο κλάδος των εκπαιδευτικών, ΕΝΤΟΣ του οποίου λειτουργούν ΑΚΟΜΑ κύτταρα αγωνιστικής ευαισθησίας και διάθεσης, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ που μοχθούν, ΚΟΝΤΡΑ στη βιομηχανοποιημένη «γνώση», να μεταδώσουν στους μαθητές την πραγματική ΜΟΡΦΩΣΗ.

ΣΗΜΕΡΑ δεχόμαστε μια πολυμέτωπη και πολυεδρική ΠΟΛΕΜΙΚΗ επίθεση για την ολοκληρωτική κατάλυση των λαϊκών κατακτήσεων, την ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ των ΠΑΝΤΩΝ, τον αφανισμό κάθε ΜΟΡΦΩΣΗΣ, τη ΔΙΑΛΥΣΗ και αποτέφρωση της ΣΚΕΨΗΣ…

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στην «Αθηναϊκή».




Η μόρφωση

ΥΠΑΡΧΕΙ η σύγχυση: Μορφωμένος θεωρείται ο εγγράμματος, αυτός που έχει σπουδάσει. Αυτή η αντίληψη, που περιφρουρεί τα στεγανά της ελίτ, περιορίζει τη μόρφωση στην παραγωγή και στην κατανάλωση ευρυμάθειας, βιβλίων, άρθρων, πινάκων, κινηματογραφικών ταινιών κ.λ.π.

Φυσικά η μόρφωση είναι όλα τα σύμβολα ταυτότητας και μαζικής μνήμης: οι μαρτυρίες αυτού που είμαστε, οι προφητείες της φαντασίας, οι καταγγελίες ενάντια σ’ αυτό που μας εμποδίζει να είμαστε και να υπάρχουμε. Είμαι μορφωμένος σημαίνει πως μπορώ να κατανοήσω με τις γνώσεις και την εμπειρία αυτό που διαδραματίζεται μπροστά μου.

Ο μορφωμένος (όχι απλώς ο εγγράμματος) δεν είναι παθητικός δέκτης, αλλά ενεργητικός πομπός. Ξεσκεπάζει και καταγγέλλει τη νόθα μόρφωση: τα ψέματα της Ιστορίας που μας διδάσκουν, τους ελιγμούς των πολυεθνικών που πουλάνε αυτοκίνητα και ιδεολογία, το σύστημα των αξιών που εκθειάζει τα πράγματα και υποτιμά τους ανθρώπους, το βρώμικο παιχνίδι του χρήματος και της κατανάλωσης, που κάνει τα άτομα να εκμεταλλεύονται το ένα το άλλο και να συντρίβει το ένα το άλλο...

Κατά παράδοξο τρόπο, η νοθεία της μόρφωσης αρχίζει από το σχολείο με τη διαδικασία της ανάγνωσης. Κατά τη διαδικασία αυτή, καταργείται η διαλεκτική και η δημιουργική εμπειρία του διαβάσματος.

Το διάβασμα για κάθε άνθρωπο, ιδιαίτερα για το παιδί είναι εμπειρία: εμπειρία που δημιουργείται ανάμεσα στον αναγνώστη και το κείμενο, διαφορετική σε κάθε άνθρωπο.

Διαβάζω σημαίνει μια ενέργεια στην οποία ο συγκεκριμένος αναγνώστης έχει να παίξει ένα ρόλο τόσο σημαντικό όσο και το κείμενο. Το διάβασμα είναι ένας διάλογος ανάμεσα στη φαντασία και σ’ αυτόν που ο φορέας του είναι το κείμενο, μέσω της αφήγησης, των προσώπων και του ύφους. Το βιβλίο, όπως λέει ο Ουμπέρτο Έκο, “δεν είναι μόνο υπόθεση κουλτούρας.Είναι και υπόθεση πολιτικής αγωγής. Πρόκειται ουσιαστικά για μια μάχη, που θα κρίνει το αν οι πολίτες σκέφτονται με βάση αυτό που διαβάζουν, δηλαδή με το μυαλό τους, ή μόνο με τα μάτια τους, δηλαδή με βάση τα τηλεοπτικά σποτ”.

Κατά τη διαδικασία της σχολικής ανάγνωσης δεν καταστρέφεται μόνο η διαφορετικότητα της εμπειρίας για κάθε παιδί, αλλά υποκαθίσταται το διάβασμα με το “μυαλό” και τη φαντασία από το διάβασμα με τα “μάτια”: την παπαγαλία και τη φωτογραφική αποστήθιση.

Στη σχολική διαδικασία της ανάγνωσης οι σχέσεις μεταξύ των λέξεων και των πραγμάτων γίνονται απλές και γραμμικές. Στην ουσία, όμως, μυστηριώδεις και ασυνάρτητες, ώστε οι λέξεις να υποκαθιστούν τα πράγματα.

Η διδασκαλία γίνεται, σε μεγάλο βαθμό, σαν μια αφηρημένη αναπαράσταση της γλώσσας, που το παιδί τη γνωρίζει ήδη ακουστικά.

Η ενότητα σκέψης και λέξης διασπάται. Οι συσχετίσεις που έχει κάνει το παιδί ήδη διαισθητικά, σβήνονται. Οι λέξεις υψώνονται σε αυθύπαρκτες οντότητες, αφυδατώνονται από σκέψη και μετατρέπονται σε σκιές, σε νεκρές λέξεις. Και, όπως λέει ο ποιητής, “άσχημα, σαν μέλισσες σε άδειο πανέρι, μυρίζουν οι νεκρές λέξεις”.

Με μια τέτοια διαδικασία διδασκαλίας, κατά την οποία η ενότητα νόησης και γλώσσας καταστρέφεται (η λέξη δεν ενσαρκώνει εμπειρία και σκέψη), το παιδί αναγκάζεται να αναθεωρήσει αυτά που ξέρει και να ξαναψηλαφίσει την ξώπετση γνώση.

Η γεωγραφία περιορίζεται σε έναν κατάλογο από ονόματα, πρωτεύουσες και προϊόντα, η Ιστορία σε μια γραμμική διαδοχή χρονολογιών και γεγονότων, η λογοτεχνία σε μια χρονολογική κατάταξη των καλύτερων ιδεών που διατύπωσε, με τον καλύτερο τρόπο, ο άνθρωπος.

Τίποτε για τα συστήματα των πεποιθήσεων που κρύβονται κάτω απ’ αυτές τις φράσεις, τίποτα για την αντίληψη και την πραγματικότητα που βιώνει το παιδί, τίποτα για το τι διαδίδεται και διδάσκεται από πνεύμα σε πνεύμα.

Αλήθεια η “μεταρρύθμιση” Αρσένη αποκαθιστά την ενότητα νόησης και γλώσσας, σκέψης και εμπειρίας, οδηγεί, δηλαδή, στη μόρφωση ή ενισχύει σε μεγαλύτερο βαθμό το σύστημα που νοθεύει τη μόρφωση; Να, ένα ερώτημα που δεν τίθεται από κανέναν!


Μάιος 1998


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες