Η Λίστα Λαγκάρντ ή ο κλέψας του κλέψαντος

[Ροβεσπιέρος]

Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://aristeroblog.gr/node/1328

Η Λίστα Λαγκάρντ ή ο κλέψας του κλέψαντος
Γράφει: Ο Γιώργος Ρούσης



Απέναντι σε σκάνδαλα τύπου λίστας Λαγκάρτντ εμφανίζονται δυο εξίσου λαθεμένες στάσεις.

Η πρώτη η οποία είναι και κυρίαρχη, υπερτονίζει τη σημασία αυτών των σκανδάλων. Στόχος είναι να αποδειχτεί ότι για την κρίση υπεύθυνη είναι η κακή διαχείριση με αποκορύφωμα τα σκάνδαλα.

Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκεται να οδηγηθεί η κοινή γνώμη στο συμπέρασμα ότι η κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί από μια χρηστή διαχείριση ,με την εφαρμογή των νόμων, δίχως απάτες και λοβιτούρες, ή με άλλα λόγια ότι για να αντιμετωπιστεί η κρίση και να επανέλθουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς, το κύριο αν όχι το άπαν, είναι η αλλαγή του πολιτικού προσωπικού από ένα άλλο πιο ικανό και έντιμο.

Με αυτόν τον τρόπο περισώζεται το κύρος του υπεύθυνου για την κρίση καπιταλιστικού συστήματος. Αποσιωπάται το γεγονός ότι η ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου αποτελεί θεμελιακή αρχή της ΕΕ καθώς επίσης και το ότι στο βασίλειο του χρήματος-Μαμωνά, του κέρδους και της κλοπής ξένης εργασίας, η «νόμιμη» κλοπή αποτελεί θεμελιακή αξία.

Αποσιωπάται ότι όπως επισημαίνει ο Μπρεχτ, όσο κλέφτης είναι ο ληστής των τραπεζών, άλλο τόσο ίσως και περισσότερο είναι ο τραπεζίτης. Αποσιωπάται ακόμη το γεγονός ότι η μίζα ισχύει για περίπου το 80% των διεθνών συναλλαγών, και ότι ο τζίρος από τη διαφθορά είναι μεν τεράστιος σε σχέση με τις απολαβές του πλήθους που λιμοκτονεί, είναι όμως αμελητέος σε σχέση με το νόμιμο τζίρο του κεφαλαίου.

Εξίσου λαθεμένες είναι όμως και οι απόψεις που αντιμετωπίζουν υποθέσεις όπως εκείνη της λίστας Λαγκάρντ μόνον ως «πυροτέχνημα αποπροσανατολισμού» και την αλλοίωση της ως «ανούσια λεπτομέρεια».

Αυτού του τύπου οι τοποθετήσεις εντάσσονται στην ευρύτερη αδιέξοδη πολιτική του «όλα ή τίποτα». Παραγνωρίζουν τη λαϊκή απαίτηση για κάθαρση, και διευκολύνουν με αυτήν τους τη στάση, δυνάμεις όπως η «Χρυσή Αυγή», να εμφανίζονται ως ο μοναδικός εκφραστής αυτού του λαϊκού αιτήματος.

Παραβλέπουν ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ακόμη και η τήρηση της αστικής νομιμότητας έχει τη σημασία της, και ότι η αποκάλυψη της σαπίλας του αστικού πολιτικού κόσμου είναι σημαντική.

Το ζητούμενο δεν είναι να απαξιώνεται παντελώς η αναγκαιότητα αποκάλυψης και τιμωρίας των ενόχων τέτοιων σκανδάλων.

Το ζητούμενο είναι να καταδεικνύεται το γεγονός ότι το σύστημα δεν έχει κανένα πρόβλημα να πετάξει σαν στημένες λεμονόκουπες πολιτικούς του υπηρέτες, φτάνει να διασωθεί συνολικά το ίδιο, ότι η αποκάλυψη της λίστας Λαγκάρντ είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στις πάμπολλες άλλες παρόμοιες που υπάρχουν, και τέλος ότι εκτός από τα παράνομα σκάνδαλα κυριαρχεί το «νόμιμο» καπιταλιστικό σκάνδαλο το οποίο και τα εκτρέφει.

Αυτό, όπως απέδειξε και η σχετική αρνητική εμπειρία του «υπαρκτού σοσιαλισμού», σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι αυτά τα σκάνδαλα θα πάψουν να υπάρχουν, με την ανατροπή του καπιταλισμού, αν δεν υπάρξει ουσιαστική λαϊκή συμμετοχή και έλεγχος των διαχειριστών, σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης.

Αν το καλοσκεφτούμε, η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο κλέψας του κλέψαντος.

Αποτελείται από στοιχεία που κάποιος υπέκλεψε από τα αρχεία μιας κλέφτρας –τράπεζας, και τα οποία αποκαλύπτουν μεταξύ άλλων ορισμένους κλέφτες φόρων και ίσως κατόχους κλεμμένου-μαύρου χρήματος, μια λίστα που μας παρέδωσε η τότε υπουργός οικονομικών της Γαλλίας και μετέπειτα γενική διευθύντρια του ΔΝΤ γνωστού τοκογλυφικού –άρα κατά Αριστοτέλη κλέφτη – οργανισμού, από την οποία κάποιοι πολιτικοί υπερασπιστές του συστήματος νόμιμης κλοπής, απέκρυψαν -«έκλεψαν» κάποια ονόματα….

Ας ανατρέψουμε λοιπόν και ας τιμωρήσουμε όπως τους αξίζει τους παράνομους και «νόμιμους» κλέφτες.

Πηγή: Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 13/1/13

Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ:

Πολύ καλό το άρθρο του φίλου Γιώργου, αλλά παρασιωπά μια ουσιαστική (στρατηγική) συνιστώσα της «Λίστας»: Ποιος επιλεκτικά την «κατασκεύασε», το ΓΙΑΤΙ και την «αιχμή» του πολέμου δολαρίου-ευρώ…

Το κείμενο του Ρούση παρακάμπτει το γεγονός ότι αυτή η «Λίστα» ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ, πριν από όλα το εξής ουσιαστικό: ότι η Ελλάδα έχει πλέον μετατραπεί σε ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ, καθώς και το δωσίλογο ρόλο των ελληνικών κομμάτων: Εγχώρια παρακλάδια της νεοταξικής αποικιοκρατίας.

Πιο αναλυτικά στο άρθρο:
«Λίστα Λαγκάρντ»: Η σφραγίδα των αποικιοκρατών…
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7168
Διαβάστε και το άρθρο:
Η «ΚΑΘΑΡΣΗ» από τις δυνάμεις ΚΑΤΟΧΗΣ…
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7159

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΡΕΠΟΡΤΕΡ]

Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://aristeroblog.gr/node/1331[/size]

Πως η λίστα Λαγκάρντ φέρνει κοινωνική «λύστα»
Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης



Το παράδοξο της λίστας Λαγκάρντ

Δεν είναι η πρώτη φορά στα τελευταία τρεισήμισι χρόνια που η συζήτηση τόσο σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, όσο και στο επίπεδο το κοινωνικό, τη συζήτηση τη μονοπωλεί μια λίστα.

Δεν πρόκειται για κάποια λίστα διεκδικήσεων, ούτε για κάποια λίστα κοινωνικών κατακτήσεων.

Για μία ακόμα φορά, η συζήτηση και ο καβγάς γίνεται για κάποια ονόματα ανθρώπων υπεράνω πάσης υποψίας, όπως συνήθως, για το ποιος συγκάλυψε ή προσπάθησε να συγκαλύψει την τα ονόματα αυτά και αν υπάρχουν ποινικές ή όχι ευθύνες σε πρώην υπουργούς και πρωθυπουργούς.

Φυσικά, την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο που ανεβαίνει στην κεντρική πολιτική σκηνή η θεατρική παράσταση «Αμάρτησα για τη λίστα μας», με πρωταγωνιστές πολύ γνωστούς πολιτικούς-ηθοποιούς, η ανεργία εξακολουθεί να θερίζει πλησιάζοντας το «πολεμικό» 30%, η φτώχια συνεχίζει να τσακίζει κόκαλα, ζωές, όνειρα και συνειδήσεις και η εξαθλίωση προελαύνει ασυγκράτητη, μετατρέποντας ανθρώπους σε υποζύγια.

Κι ενώ θα περίμενε κανείς, αυτοί που έχουν νιώσει στο πετσί τους τη μνημονιακή-ταξική πολιτική να ψάχνουν τρόπους για το πώς θα πάρουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής και θα γίνουν κύριοι του εαυτού τους, αντί γι’ αυτό, σπαταλούν φαιά ουσία για το πόσα ονόματα έχει η λίστα Λαγκάρντ, για το αν ο ένας ο Παπά- ήξερε ή όχι, για το αν ο άλλος ο Παπά- έχει πολιτικές ευθύνες, για το αν ο τρίτος ο Παπά- είναι επίσης υπόλογος ή για το αν ο Βενιζέλος – του ΠαΣοΚ το τέλος - γνώριζε τι περιέχουν τα συρτάρια του γραφείου του ή είχε βαθιά μεσάνυχτα.

Σε τι διαφέρει, επί της ουσίας, η Λίστα Λαγκάρντ από τη λίστα Χριστοφοράκου ή από τις διάφορες λίστες που κυκλοφόρησαν κατά καιρούς με μεγαλοφειλέτες στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία;

Σε τι διαφέρει το σκάνδαλο με τη λίστα της κυρίας ΔΝΤ από το σκάνδαλο της Ζήμενς, του Βατοπεδίου, των τρύπιων υποβρυχίων, του C4I, του Κοσκωτά, παλιότερα και δεν συμμαζεύεται;

Σε τίποτε απολύτως.

Όλα κουκουλώθηκαν, συγκαλύφθηκαν και λειτούργησαν αποπροσανατολιστικά για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Γιατί τώρα;

Τα ονόματα της συγκεκριμένης λίστας, αλλά και διαφόρων άλλων που εμφανίζονται στη μολυσμένη πολιτική ατμόσφαιρα ήταν γνωστά στους υπεύθυνους πολιτικούς, οικονομικούς και θεσμικούς παράγοντες, αφού, όπως μαθαίνουμε, οι ίδιοι ή οι στενοί συγγενείς τους περιέχονται στη συγκεκριμένη λίστα.

Δεν ήταν γνωστός ο μηχανισμός στησίματος, δήθεν επιχειρήσεων στο εξωτερικό, με μοναδικό σκοπό το να μπορούν να μεταφέρουν έξω χρήματα με «νόμιμο» τρόπο;

Δεν ήταν γνωστοί οι μεγαλοφοροφυγάδες, εδώ και χρόνια; Δεν κυκλοφορούσαν ελεύθεροι, συνεχίζοντας ανενόχλητοι να πλουτίζουν φοροδιαφεύγοντας;

Μα, ακόμη και τώρα, λίγο πριν λήξει το 2012, ο κύριος Χατζηδάκης ο υπουργός της ανάπτυξης, μοίρασε χρήματα του ΕΣΠΑ σε κατασκευαστές, ανεξάρτητα από το αν χρωστούσαν ή όχι στην εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία.

Γιατί λοιπόν επιλέχτηκε η συγκεκριμένη χρονική στιγμή για να «σκάσει μύτη» η κυρία Λαγκάρντ με τη λίστα της;

Διότι, την ώρα του γενικού ξεπουλήματος του φυσικού πλούτου της χώρας, την ώρα του ξεχαρβαλώματος των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, την ώρα των ΕΟΖ, όλοι οι «ενδιαφερόμενοι», τρέχουν να λάβουν θέση για την εκκίνηση της νέας χρυσής εποχής για κείνους και του νέου μεσαίωνα για τους εργαζόμενους και τους περισσότερου πολίτες.

Στην προσπάθειά τους τα παλιά «τζάκια», να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία τους έναντι των νέων που εμφανίζονται και με την αρωγή της τροϊκανής επιστασίας, δεν διστάζουν να βάλουν τρικλοποδιά στους ανταγωνιστές τους, προκειμένου να μεγαλώσουν το κομμάτι της πίττας που θεωρούν ότι τους ανήκει.

Και ο καθένας δίνει τον αγώνα του με όποια μέσα διαθέτει. Πολιτικά, τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά, δημοσιογραφικά, συνδικαλιστικά και πάει λέγοντας.

Ένας άλλος λόγος που επιλέχτηκε η συγκεκριμένη χρονική περίοδος για να εμφανιστεί «τυχαία» στο προσκήνιο η λίστα Λαγκάρντ, είναι για να θολώσουν τα νερά και να ξεχαστούν ή να αμβλυνθούν οι τραγικές συνέπειες των μέτρων που ήδη έχουν παρθεί αλλά, κυρίως, αυτών που ετοιμάζουν για το άμεσο μέλλον, με σκοπό την εξαφάνιση κάθε αντίστασης εκ μέρους της κοινωνίας.

Παραφράζοντας τη λέξη «νύστα», μπορούμε να πούμε με μεγάλη βεβαιότητα ότι η όλη ιστορία με τη λίστα Λαγκάρντ, δημιουργεί τελικά μια κοινωνική «λύστα», διευκολύνοντας όλους αυτούς που είτε βρίσκονται στη λίστα είτε την έφεραν, για τα δικά τους συμφέροντα στο προσκήνιο.

Και τους διευκολύνει διότι, από τη στιγμή που οι εργαζόμενοι παρακολουθούν ως θεατές την όλη υπόθεση και δεν παρεμβαίνουν για να ανατρέψουν τις αιτίες που γεννούν λίστες και σκάνδαλα, κανένας τους δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα.

Αφήστε που κάποιοι ευελπιστούν να βγουν ωφελημένοι παίζοντας το ρόλο του εξιλαστήριου θύματος.
Αλήθεια, όλα αυτά τα δισεκατομμύρια των καταθέσεων, με τη δουλειά τους τα απέκτησαν; Με το μόχθο τους; Με τον ιδρώτα τους;

Δούλεψαν περισσότερο από την αγρότισσα που παίρνει σύνταξη του ΟΓΑ κάτω από 400 ευρώ και δεν της φτάνουν να πάρει το γάλα και το ψωμί της ημέρας;
Ας σταματήσουμε να παίζουμε το ρόλο των θεατών στη δική τους χλιδάτη θεατρική παράσταση. Ας την κάνουν μόνο για τους εαυτούς τους και ας βγάλουν μεταξύ τους τα μάτια τους. Κανένας μας δεν θα γλυτώσει από τη φτώχια παρά μόνο αν τους αφαιρέσουμε το δικαίωμα να μας εκμεταλλεύονται.