Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Τα κατάλοιπα υποπροϊόντων της μεταξικής δικτατορίας

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 28, 2012 10:59 am    Θέμα δημοσίευσης: Τα κατάλοιπα υποπροϊόντων της μεταξικής δικτατορίας Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Τα κατάλοιπα υποπροϊόντων της μεταξικής δικτατορίας



Οι ιδεολογικοί υμνητές και τα πολιτικά τέκνα των πιο αποτρόπαιων, δικτατορικών μορφών εξουσίας του κεφαλαίου επιδίδονται, τα τελευταία χρόνια, κάθε 28η Οκτωβρίου, σε μια αχαλίνωτη υμνολογική δημαγωγία και αποκρουστική εμπορική κερδοσκοπία γύρω από το «ΟΧΙ» του Μεταξά.

Είναι γνωστό, βεβαίως, και ιστορικά επαληθευμένο (κατηγορηματικά και τελεσίδικα επαληθευμένο) ότι η ακροδεξιά ρητορική είναι μια δημαγωγία ακραίας κερδοσκοπικής πατριδοκαπηλίας, διαστροφής της πραγματικότητας, ασύστολου ψεύδους και φρενοβλαβούς μαύρης προπαγάνδας.

Οι «γόνοι» του Μεταξά και των χουντικών, κάθε υμνητής των δικτατορικών καθεστώτων και των παλιών «εθνικών» φασισμών, γύρω από το «ΟΧΙ» του Μεταξά, αποκρύπτουν και αφανίζουν το ΟΥΣΙΩΔΕΣ του ιστορικού και πολιτικού γίγνεσθαι: Ότι το «όχι» αυτό ήταν το «ΟΧΙ» του βρετανικού ιμπεριαλισμού!!!

Ο Μεταξάς, ως ο στυγνός, δικτατορικός εκφραστής του μεγάλου κεφαλαίου ήταν δεμένος με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό. Το ελληνικό κεφάλαιο και η Ελλάδα ήταν αγγλικό φέουδο ΤΟΤΕ. Συνεπώς ο Μεταξάς, ως ο εκφραστής του κεφαλαίου, ήταν με το συνασπισμό του αγγλικού ιμπεριαλισμού και το «ΟΧΙ» του ήταν υπαγορευμένο από αυτή τη θέση.

Οι «γόνοι» και οι υμνητές του Μεταξά ΠΑΡΑΣΙΩΠΟΥΝ, λοιπόν, δολίως, ότι τα συμφέροντά του οικονομικού, συνακόλουθα και πολιτικού κατεστημένου της Ελλάδας, ήταν συνυφασμένα μ' αυτά του αγγλικού ιμπεριαλισμού, ενάντια στο γερμανοϊταλικό ιμπεριαλιστικό συνασπισμό, στον μεταξύ τους οξύτατο ανταγωνισμό, που οδήγησε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ, παντελώς, το ΟΥΣΙΩΔΕΣ: Ότι το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά, παρά την ιδεολογική του συγγένεια, ιδιαίτερα με το γερμανικό ναζισμό, ουδέποτε τόλμησε να αμφισβητήσει την κυρίαρχη εξάρτηση του ελληνικού κατεστημένου από τον αγγλικό ιμπεριαλισμό.

Σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν ότι ήταν η «γενναιότητα» και ο «πατριωτισμός» του Μεταξά που τον οδήγησαν στο «ΟΧΙ»: Χοντροκομμένη αλλοίωση και ισοπέδωση της ιστορικής αλήθειας.

Γι’ αυτό η ακροδεξιά δημαγωγία εξαφανίζει και τα αποκαλυπτικά λόγια του ίδιου του Μεταξά:


«Είμεθα ουδέτεροι εφ' όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτε δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές, ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης».
Αυτά είπε στις αρχές του Μάη του 1940, ο Μεταξάς, μιλώντας με τον Βρετανό δημοσιογράφο Αρθουρ Μάρτον, («Τα μυστικά αρχεία του Φόρεϊν Οφις»,
εκδόσεις «Πάπυρος», σελ. 76).

Επίσης στις 3 Μαρτίου του 1934, μιλώντας στο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, έλεγε κατά λέξη:
«Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι»(Ιωάννου Μεταξά «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστης», τόμος Δ', σελ. 77).

Αυτά και μόνο γκρεμίζουν τη μυθολογία του μεταξικού «ΟΧΙ»

Σχετικά με το «ΟΧΙ» του Μεταξά αναλύσεις διεξοδικές υπάρχουν ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2794
και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6057

Το να παρασιωπούμε αυτούς τους παράγοντες και να λέμε ότι ο Μεταξάς είπε το «ΟΧΙ», εξαπατούμε τον κόσμο και ηρωοποιούμε ένα δικτάτορα «πιόνι» του αγγλικού ιμπεριαλισμού…

Βεβαίως, οι ιστορικές αλλοιώσεις, το πολιτικό ψεύδος και οι παραχαράξεις δεν περιορίζονται μόνο στο «ΟΧΙ». Επεκτείνονται παντού.

Π.χ., οι υμνητές του Μεταξά επιχειρούν να εμφανίσουν το Μεταξά σαν τον πρωτεργάτη και θεμελιωτή του «Κοινωνικού κράτους».

Ας δούμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα, πολύ συνοπτικά:


α). Το οκτάωρο

Η καθιέρωση του οκτάωρου δεν έγινε από το Μεταξά, όπως ψευδώς ισχυρίζονται τα παρακρατικά υπολείμματα των μεταξικών νοσταλγών.

Στην Ελλάδα, η καθιέρωση του 8ωρου έγινε με το νόμο 2269 το 1920, με τη νομοθετική κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας. Για να εφαρμοστεί σταδιακά χρειάστηκαν οι πολύχρονοι αγώνες των εργατών. Χύθηκε πολύ αίμα στις συγκρούσεις των εργατών με το αστικό κράτος.

Αργότερα, με Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) στις 27/6/1932, έγινε η επέκταση και η κωδικοποίηση όλων των διατάξεων που ίσχυαν γι' αυτό μέχρι τότε στους διάφορους κλάδους.

Αυτό που έκανε η κυβέρνηση Μεταξά ήταν με το βασιλικό διάταγμα 368/24/8/1936 να επεκτείνει την εφαρμογή του και σ' άλλες κατηγορίες μισθωτών.

Η ιστορική, λοιπόν, αλήθεια είναι ότι ο Μεταξάς δεν καθιέρωσε το 8ωρο, αλλά, απλώς επέκτεινε την εφαρμογή του…

β). «Ο Μεταξάς καθιέρωσε την Κυριακή αργία».

Άλλο ψεύδος: Η κυριακάτικη αργία έχει καθιερωθεί από το 1911!!!

Ο Μεταξάς κατάργησε την Κυριακή αργία και πρόσταξε το κυριακάτικο μεροκάματο να δίνεται στο κράτος για την «Εθνική Άμυνα»…

γ). «Καθιέρωση αδείας μετ' αποδοχών»: Άλλο χονδροειδές ψεύδος.

Οι άδειες των εργαζομένων με αποδοχές καθιερώθηκαν επί της δικτατορίας του Κονδύλη το 1935 με τον ΑΝ 539/1935.

Οι ελεύθερες Συλλογικές Συμβάσεις ήταν μια παλιά εργατική διεκδίκηση. Το 1927 είχε υποβληθεί στη Βουλή νομοσχέδιο για την καθιέρωσή τους, όμως η ψήφισή του δεν έγινε λόγω διάλυσης της Βουλής. Αναγκαστικός Νόμος (ΑΝ) περί Συλλογικών Συμβάσεων ψηφίστηκε στη δικτατορία του Γεωρ. Κονδύλη στις 16/1/1935, που κάθε άλλο παρά ελεύθερες Συλλογικές Συμβάσεις επέτρεπε…

Ο Μεταξάς μετά την κατάργηση του κοινοβουλευτισμού (4 Αυγούστου 1936), «εγκαθίδρυσε» (με το νόμο 2045/7/9/1936) ένα ανάλογο δικτατορικό καθεστώς «συλλογικών συμβάσεων»: Την υποχρεωτική διαιτησία μεταξύ των κεφαλαιοκρατών και των ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ συνδικαλιστών (κάτι ανάλογο με αυτό που γίνεται στις μέρες μας από τα κατοχικά ανδρείκελα)!!!

Κάτω από αυτές τις δικτατορικές συνθήκες της αναγκαστικής διαιτησίας, της απαγόρευσης των απεργιών και της φασιστικοποίησης των συνδικάτων, «αι Εθνικαί Συμβάσεις Εργασίας», όπως τις αποκαλούσε ο Μεταξάς, ήταν καθαρός εμπαιγμός…

Εδώ επίσης πρέπει να υπογραμμίσουμε και τούτο: Ο Μεταξάς κατάσχεσε, με τη μορφή δανείου προς το κράτος και με το πρόσχημα της «Εθνικής Άμυνας», όλα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών οργανισμών που έφταναν «τα 850 εκατομμύρια δραχμές, από τα οποία τα 500 εκατομμύρια ήταν του ΙΚΑ» (Σπ. Λιναρδάτου, «4η Αυγούστου», σελ. 110).

Η ίδια πολιτική του «κουρέματος» που επιβάλλει σήμερα ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ της ευρω-ληστείας…

Το πιο σκανδαλώδες: Η μεταξική δικτατορία διέθετε τεράστια για την εποχή χρηματικά ποσά στους διάφορους εργατοπατέρες επικεφαλής των διορισμένων, κρατικοποιημένων, φασιστικοποιημένων συνδικάτων.

Ο νόμος 971/1937, εκτός από την ίδρυση του ταμείου συντάξεων των εργατοπατέρων συνδικαλιστών, προέβλεπε την κρατική επιχορήγηση για «στέγασιν και ΕΥΠΡΟΣΩΠΟΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΝ των επαγγελματικών και εργατικών οργανώσεων». (Σπ. Λιναρδάτου, «4η Αυγούστου», σελ. 110).

Αυτά ήταν τα «επιτεύγματα» του Μεταξά που υμνούν σήμερα τα ποικίλα παρακρατικά τέκνα του…

Μια άλλη επίσης παρασιώπηση των μεταξικών «γόνων» είναι η ακόλουθη: Η ιστορική ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ των σκανδαλωδών κερδών της οικονομικής ολιγαρχίας και οι άμεσες προσβάσεις της στη μεταξική δικτατορία.

Τα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου - βιομηχανικό, πιστωτικό, εμπορικό - αποκόμισαν τεράστια κέρδη και ταυτόχρονα προχώρησε σημαντικά η συγκέντρωση και συγκεντροποίησή τους.

Οι Αφοί Ηλιάσκοι, μέσω της Τράπεζας Αθηνών, το 1949 ήταν κάτοχοι του 15% όλων των ανώνυμων εταιρειών της χώρας.

Η Εθνική Τράπεζα, η Τράπεζα Αθηνών, η Εταιρεία Λιπασμάτων, το Καλυκοποιείο, η «Πάουερ», οι εταιρείες Λαναρά, καπνέμποροι, η ΑΓΕΤ Ηρακλής κ.ά. στήριξαν ανοιχτά τη δικτατορία.

Μερικοί κεφαλαιοκράτες και με απαίτησή τους πήραν επίκαιρες κυβερνητικές θέσεις. Π.χ. ο Ανδρέας Χατζηκυριάκος της ΑΓΕΤ έγινε υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο Κων/νος Ζαβιτσάνος, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, έγινε υπουργός Οικονομικών, ο Δημ. Μάξιμος, διευθυντής της Εθνικής, έγινε υπουργός Εσωτερικών, ο Αλέξανδρος Κορυζής, εκτός από υπουργός Υγείας - Πρόνοιας, έγινε πρωθυπουργός μετά το θάνατο του Μεταξά.

Να σημειώσουμε επίσης ότι ο πρόεδρος της φασιστικής νεολαίας Εθνική Οργάνωση Νέων (κρατική οργάνωση) ήταν ο γιός (Αλέξανδρος) του ιδιοκτήτη της εταιρείας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων (από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές επιχειρήσεις): Του Νικόλαου Κανελλόπουλου…

Οι υμνητές, βεβαίως, του Μεταξά, όλα αυτά τα ακροδεξιά γρανάζια του σημερινού νεοταξικού ΦΑΣΙΣΜΟΥ, αποκρύπτουν και ΑΦΑΝΙΖΟΥΝ και τον ιεροεξεταστικό χαρακτήρα της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της σκοταδιστικής δικτατορίας ήταν το «Ιδιώνυμο» που έστελνε στην πυρά τα βιβλία που δεν ήσαν αρεστά στο καθεστώς.



Ο Σπ. Λιναρδάτος γράφει χαρακτηριστικά γι' αυτό το θέμα:

«Μέλη φασιστικών οργανώσεων και διάφοροι τραμπούκοι ή πληρωμένοι αλήτες, με άγριους αλαλαγμούς χαράς, άναψαν σε δημόσιους χώρους μεγάλες φωτιές κι έκαψαν εκατοντάδες τόμους βιβλίων Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Ανάμεσα στα βιβλία που κάηκαν δεν ήταν μόνον του Μαρξ, του Ενγκελς, του Λένιν, του Πλεχάνωφ και των άλλων κλασικών του Μαρξισμού, αλλά και του Χάινε, του Μπέρναρ Σω, του Φρόυντ, του Τσβάιχ, του Ανατόλ Φρανς, του Γκόρκι, του Ντοστογιέφσκι, του Τολστόι, του Γκαίτε, του Φίχτε, του Δαρβίνου, του Παπαδιαμάντη, του Καρκαβίτσα κλπ.».

Εξίσου διαφωτιστικά είναι και όσα αναφέρει ο Γ. Ρούσσος, ο οποίος, ανάμεσα σε άλλα, γράφει:

«Ακόμα και σχολικά βιβλία που δεν άρεσαν στο καθεστώς παραδίδονταν στη φωτιά. Αργότερα καταρτίστηκε με διαταγή του Μανιαδάκη ένας ατελείωτος κατάλογος που απαγόρευε την κυκλοφορία 445 βιβλίων. Μετέπειτα έφθασαν να λογοκρίνουν και τους αρχαίους Ελληνες συγγραφείς, μέχρι του σημείου μάλιστα να απαγορεύσουν την παράσταση της ''Αντιγόνης'' του Σοφοκλή επειδή περιείχε βαρείς χαρακτηρισμούς κατά των τυράννων».

Ο Φ. Γρηγοριάδης αναφέρει τέλος : «από τη λογοκρισία του καθεστώς, πέραν του Σοφοκλή, δεν τη γλίτωσαν ούτε ο Θουκυδίδης ούτε ο Αριστοφάνης»!!!

Αυτό είναι το καθεστώς που ηρωοποιούν και υμνολογούν οι χρυσαυγίτες και τα ποικίλα καθεστωτικά βυθοκορήματα με τις ακροδεξιές προβιές…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ανωνυμος ΕΛΛΗΝ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 28, 2012 3:17 pm    Θέμα δημοσίευσης: πολυ δυνατο αρθρο. Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το αρθρο αυτο ειναι δυναμιτης για τους ακροδεξιους πατριδοκαπηλους που παριστανουν τους ''φιλους του λαου''.Να συμπληρωσω οτι την Μεταξικη λογοκρισια δεν γλυτωσε ουτε η Αντιγονη του Σοφοκλη την οποια το καθεστως ονομασε ''εργο φιλοκομμουνιστικο''.
Επιστροφή στην κορυφή
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Νοέ 01, 2012 12:41 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
«Φασισμός: Ο πιο ωμός, ο πιο καταπιεστικός, ο πιο θρασύς, ο πιο δόλιος καπιταλισμός» (Μπ. Μπρεχτ)
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος



«Εμείς ήμασταν το καθεστώς εκείνο το οποίο εμείς εκφράζουμε ιδεολογικά, το καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά».
(Ν. Μιχαλολιάκος, ΣΚΑΪ, 24/10/2012).
*
Θυμίζουμε:
*

1) Ο Μεταξάς ήταν αυτός που το 1936, λίγους μήνες πριν κηρύξει επίσημα τη φασιστική δικτατορία, είχε διοριστεί πρωθυπουργός από τον βασιλιά Γεώργιο και είχε λάβει την ψήφο εμπιστοσύνης όλων των αστικών κομμάτων, αν και το Γενάρη του ίδιου χρόνου στις εκλογές που είχαν προηγηθεί είχε λάβει μόλις 50.000 ψήφους και κατείχε μόλις 7 έδρες στη Βουλή.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του τότε βουλευτή Ηλείας του Λαϊκού Κόμματος, Βάσου Στεφανόπουλου:
«Χρεωκοπήσαμεν ως κοινοβουλευτισμός, εξεπέσαμεν ως συνέλευσις και χάσαμε τον ψυχικόν σύνδεσμο προς τον λαόν. Διότι τι είδους ψυχικός σύνδεσμος είναι δυνατόν να διατηρηθή όταν ο μεν λαός φωνάζη δεν θέλω να με κυβερνήση ο Μεταξάς, ημείς δε αδιαφορούντες του απαντώμεν: Και όμως θα σε κυβερνήσει ο Μεταξάς».
*
Τόσο... «αντισυστημικός», λοιπόν, ο διορισμένος από τα ανάκτορα και εκλεκτός της άρχουσας τάξης Μεταξάς. Οσο και οι χρυσαυγίτες απόγονοί του...
***
2) Μετά τη στάση πληρωμών του 1932, η Ελλάδα πλήρωνε μετά από συμφωνίες με τους δανειστές το 30% των τόκων που χρωστούσε. Το καθεστώς Μεταξά είναι αυτό που εξασφάλισε σε τοκογλύφους και κερδοσκόπους αποπληρωμές που έφτασαν μέχρι και το 43%.
*

Τόσο... «πατριωτικό» το καθεστώς Μεταξά. Οσο και οι χρυσαυγίτες απόγονοί του...
***
3)«Εκτός από τους χώρους της πολιτικής και του στρατεύματος, το καθεστώς (σ.σ. Μεταξά) άντλησε τα στελέχη του και από τον επιχειρηματικό κόσμο του αντιβενιζελικού χώρου και τους τραπεζιτικούς και χρηματιστικούς κύκλους, κυρίως από τα υψηλόβαθμα κλιμάκια της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος (ΕΤΕ), του μεγαλύτερου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος της χώρας, και δευτερευόντως της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ). Οι βιομήχανοι Ανδρέας Χατζηκυριάκος (ως πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και Βιοτεχνών αλλά και ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας μέχρι τις 24 Ιουλίου 1937), Επαμεινώνδας Χαρίλαος και Πρόδρομος ("Μποδοσάκης") Αθανασιάδης στήριξαν ενεργά την άνοδο και την οικονομική πορεία της μεταξικής κυβέρνησης. Ο Αλέξανδρος Κορυζής, υποδιοικητής (και από το 1939 διοικητής) της ΕΤΕ, ανέλαβε το υπουργείο Προνοίας (αργότερα μετονομασθέν σε Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως) και το 1941 διαδέχθηκε τον Μεταξά στην πρωθυπουργία. Από τον χώρο της ΕΤΕ προήλθε και ο διάδοχος του Χατζηκυριάκου στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας (ο Ιωάννης Αρβανίτης, ο οποίος τον Απρίλιο του 1938 ανέλαβε παράλληλα το υπουργείο Οικονομικών και παρέμεινε εκεί, στα δύο οικονομικά υπουργεία, μέχρι τον Απρίλιο του 1941). Ο οικονομολόγος καθηγητής Κυριάκος Βαρβαρέσος διατήρησε τη θέση του υποδιοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, μέχρι την παραίτηση του Εμμ. Τσουδερού το 1939 - στον Βαρβαρέσο είχε προσφερθεί το αξίωμα του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, αλλά εκείνος το αρνήθηκε, προσφέροντας ωστόσο ανελλιπώς τις οικονομικές του συμβουλές στην κυβέρνηση. Ο Αλέξανδρος Ν. Κανελλόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Ανωνύμου Ελληνικής Εταιρείας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων (ΑΕΕΧΠΛ), διατέλεσε κυβερνητικός επίτροπος της ΕΟΝ (1937-41)».
(Σπυρίδων Πλουμίδης, «Το καθεστώς Μεταξά», 1936-1940)
*
Τόσο... «αντικεφαλαιοκράτης» ο Μεταξάς. Οσο και οι χρυσαυγίτες απόγονοί του...

ΠΗΓΗ:
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=31/10/2012&columnId=1821

Επιστροφή στην κορυφή
ασλαν



Ένταξη: 08 Νοέ 2012
Δημοσιεύσεις: 1

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Νοέ 08, 2012 7:31 pm    Θέμα δημοσίευσης: Re: πολυ δυνατο αρθρο. Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
/quote]Το ευχάριστω είναι ότι είστε απο τα ποιο αντικειμενικά blog λετε για το φασισμο της δεξιάς που είναι ευρέως γνωστός αλλα και το φασισμό της αριστεράς.
Μπράβο σας Shocked
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες