Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Νίκος Μπογιόπουλος: Γκρεμίζει τους καθεστωτικούς μύθους

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΘΥΜΙΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Σεπ 04, 2011 8:00 pm    Θέμα δημοσίευσης: Νίκος Μπογιόπουλος: Γκρεμίζει τους καθεστωτικούς μύθους Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Νίκος Μπογιόπουλος: Γκρεμίζει τους καθεστωτικούς μύθους
«ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΗΛΙΘΙΕ!!!»

(εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη).



Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσουν ΟΛΟΙ: Δίνει το μίτο για να μην χαθείς μέσα στο λαβύρινθο της καπιταλιστικής μυθολογίας…

Σήμερα, το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα μέσα στην κατάρρευσή του βγάζει στον αφρό όχι μόνο όλη την κτηνωδία του, την απανθρωπιά του και την παραφροσύνη του, αλλά και τα ποικίλα και πολύχρωμα «επιστημονικά», πολιτικά και δημοσιογραφικά Ιερατεία: Τα μίσθαρνα όργανα παραγωγής των νέων ιδεολογημάτων του και μυθολογιών του…

Ιδιαίτερα η οικονομική επιστήμη έχει ολοκληρωτικά εκπέσει στην πληρωμένη ξιφομαχία της πονηρής απολογητικής των μαφιών του χρήματος:
Στην παραγωγή καλοθρεμμένων, γυαλιστερών και φλύαρων μύθων που αναστρέφουν ταχυδακτυλουργικά την πραγματικότητα και εμφανίζουν το μαύρο σαν άσπρο.

Μια τέτοια φρενοβλαβής μυθολογία έχει αναπτυχθεί γύρω από τον οικονομικό «Μπιν Λάντεν», το χρέος, τους κερδοσκόπους και τα λοιπά νοσηρά συμπτώματα της καπιταλιστικής κρίσης: Τα αίτια συγκαλύπτονται, τα καρκινώδη συμπτώματα αυτονομούνται και εμφανίζονται σαν «δαιμονικές απειλές»…

Το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου είναι ένα ανηλεές μαστίγωμα αυτής της καπιταλιστικής μυθολογίας και ψευτιάς. Η ρηξικέλευθη, «σκληρή» και τεκμηριωμένη πένα του Νίκου Μπογιόπουλου, χρωματισμένη από μια βαθιά, πληθωρική γνώση, μαχητική διάθεση και φρεσκάδα, ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΕΙ, χωρίς έλεος, τους γυαλιστερούς μύθους των καθεστωτικών, προπαγανδιστικών ιερατείων, το τυποποιημένο ψεύδος τους και τις ασύστολες ταχυδακτυλουργίες τους…

Και όλα αυτά με γλαφυρή παραστατικότητα και με συγκεκριμένη τεκμηρίωση.

Το μεγάλο προσόν του Νίκου Μπογιόπουλου είναι η αποδεικτική του δεινότητα και το αδιαμφισβήτητο της τεκμηρίωσης: Γι αυτό και η γλώσσα του είναι πραγματικό «μαστίγιο»…

Όλα αυτά
τα χαρισματικά χαρακτηριστικά της γραφής τού Μπογιόπουλου καθιστούν τα κείμενά του προσιτά και ευκολοδιάβαστα και στο μέσο αναγνώστη.

Προσιτό, ευκολοδιάβαστο και μαχητικά συναρπαστικό είναι το: «Είναι Καπιταλισμός, Ηλίθιε».

Συναρπαστικό και λόγω της δραματικής επικαιρότητας που ζούμε:
Της επελαύνουσας καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της τελετουργικής παρέλασης των καθεστωτικών μύθων…

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη.

Στο πρώτο μέρος αναπτύσσονται οι διαστάσεις της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού και τα θεμελιακά αίτια της κρίσης.

Οι απολογητές του συστήματος και τα πολιτικά τους φερέφωνα επιχειρούν να εξαπατήσουν τους λαούς εστιάζοντας το κακό στο χρήμα, δηλαδή στις χρηματοπιστωτικές δυσλειτουργίες, στον χρηματιστηριακό παρασιτισμό, στα χρέη, στους «κερδοσκόπους» κ.λπ…

Ο Νίκος Μπογιόπουλος, τεκμηριωμένα, καταρρίπτει αυτούς τους δόλιους μύθους.

Το «Είναι Καπιταλισμός, Ηλίθιε», εισάγει και εξοικειώνει τον αναγνώστη με τους όρους και τα πραγματικά αίτια της κρίσης τα οποία βρίσκονται μέσα στο μεδούλι του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής: Στην ενότητα της παραγωγικής διαδικασίας και της κυκλοφορίας…

Αυτήν τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ των καπιταλιστικών κρίσεων υπερπαραγωγής την αναδεικνύει ο Μπογιόπουλος με γλαφυρή εμπέδωση…

Το δεύτερο μέρος καταπιάνεται με την «κρίση χρέους» στην Ελλάδα και την ευρωζώνη.

Και εδώ καταλυτικός ο Νίκος Μπογιόπουλος: Σκορπίζει ανελέητα το σωρό των μύθων και των ψευδών της καπιταλιστική απολογητικής και των πολύχρωμων παπαγάλων της…

Το τρίτο μέρος είναι το πολιτικό επακόλουθο που απορρέει από την καπιταλιστική κρίση.

Εδώ βεβαίως, έχουμε κάποιες ενστάσεις, σχετικές με τη γραμμή του ΚΚΕ…

Αυτές, όμως (τις έχουμε διατυπώσει σε πολλά άρθρα μας) δεν μειώνουν καθόλου την τεράστια ΑΞΙΑ του βιβλίου και κυρίως δεν ΑΝΑΙΡΟΥΝ το το ΑΙΤΗΜΑ μας: Το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί από όλους…

Στις ημέρες που ζούμε τέτοια σπάνια βιβλία πρέπει να διαβάζονται και να συστήνονται στους φίλους …

Επιστροφή στην κορυφή
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Σεπ 05, 2011 2:57 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
«Μια ευγενική απάντηση στους πραιτωριανούς των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ»



«Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε», με αυτόν τον τίτλο και υπότιτλο: «Οι υπαίτιοι της κρίσης και το "Χρέος" της ανατροπής τους -

Μια ευγενική απάντηση στους πραιτωριανούς των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ» κυκλοφόρησε από τις «Εκδόσεις Λιβάνη» το νέο βιβλίο του εκλεκτού συναδέλφου κ. Νίκου Μπογιόπουλου, αρθρογράφου, αναλυτή και ρεπόρτερ του «Ριζοσπάστη».

Πρόκειται για μια εξαιρετικά εμπεριστατωμένη μελέτη όχι μόνο της κρίσης, αλλά του καπιταλιστικού συστήματος (άλλωστε ο καπιταλισμός είναι οι κρίσεις του), μάλιστα σε ιστορικό βάθος.

Στο βιβλίο
εξετάζονται κριτικά τα στερεότυπα (και οι ευφημισμοί) της εξουσίας των Δυνατών, και στην Ελλάδα και διεθνώς.

Τι είναι το Χρέος; πώς ασκείται η Χρεοτρομοκρατία; πού μας πάει το Μνημόνιο;

Κομμουνιστής ο κ. Μπογιόπουλος, οι απαντήσεις που δίνει, η πολιτική που προτείνει -είναι στέρεες, στο πλαίσιο της μαρξιστικής ανάλυσης, η οποία τα τελευταία χρόνια ανθεί διεθνώς.

Μια μεγάλη πλειάδα βιβλίων που αναλύουν την κρίση (μάλιστα με το αξιοπρόσεκτο φαινόμενο να συγκλίνουν στα συμπεράσματά τους μαρξιστές και μη, συγγραφείς και επιστήμονες) κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία, τα ΑΕΙ και τα σπίτια.

Το παράδοξο να αναλύουν σωστά οι επιστήμονες και να κυβερνούν «λάθος» οι πολιτικοί, παράδοξο δεν είναι: οι πολιτικοί -των αστικών κομμάτων- χρησιμοποιούν την περί άλλων συνήθως λαϊκή εντολή που λαμβάνουν για να κυβερνούν χάριν των πλουσίων - με έναν λόγο, διαρκώς ψευδόμενοι υφαρπάζουν τη λαϊκή ψήφο. Οι επιστήμονες, οι διανοούμενοι και οι μη εξωνυμένοι δημοσιογράφοι «τα λένε», αλλά με την αποπληροφόρηση (ή την υπερπληροφόρηση) ο λαός τα «μαθαίνει» τελευταίος...

Τα μαθαίνει όμως!

Στην αρχή, για παράδειγμα, μαθαίνει για το Χρέος. Μετά μαθαίνει πώς δημιουργήθηκε. Υστερα μαθαίνει πώς χρησιμοποιείται εναντίον του.

Αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι τότε ο λαός «βγαίνει στον δρόμο», «πάει να γραφεί στο συνδικάτο» ή «μπουκάρει στην πλατεία Συντάγματος».

Ανοίγεται όμως το ενδεχόμενο να το κάνει.



Στη φάση αυτή είμαστε σήμερα, και στην Ελλάδα, και διεθνώς. Ο εκφυλισμός των ταξικών αστικών δημοκρατιών σε ολιγαρχίες όχι μόνον είναι προφανής αλλά η τάση τους να εκπέσουν σε τυραννίδες έχει ήδη ιστορικό. Τραχύ, κατασταλτικό, ληστρικό και φασίζον.

Βιβλία όπως του κ. Νίκου Μπογιόπουλου και πολλά (πλέον πάρα πολλά) άλλα που πραγματεύονται τα στοιχεία που συνθέτουν την ιστορική πραγματικότητα της εποχής μας, προκαλούν τη ζύμωση των ιδεών που χρειάζεται το νέο για να προκύψει υπέρ των ανθρώπων κι όχι υπέρ των ζόμπι του πλούτου κι όλων των ανόργανων υλικών που τα τρέφουν - εμπράγματων όπως το χρυσάφι, το πετρέλαιο και τα τραπεζογραμμάτια ή άυλων όπως οι τόκοι και η βλακεία...

Οι θεσμοί της δημοκρατίας -της αστικής δημοκρατίας- έχουν πεθάνει. Τους σκότωσε η συσσώρευση του πλούτου από τα θεοποιημένα παράσιτα, τους μετόχους και τους επενδυτές, με την παράλληλη εξαθλίωση αυτών που παράγουν τον πλούτο.

Τους θεσμούς των δημοκρατιών σκότωσε η «οικονομία της φρίκης», ο οικονομικός φασισμός της ελεύθερης αγοράς, δηλαδή της σκλάβωσης των εργατών και των παραγωγών.

Η δημοκρατία χρειάζεται νέους θεσμούς. Λαϊκούς. Που δεν θα αντιμετωπίζουν τη ζωή ως προϊόν, ούτε τους ανθρώπους ως εμπόρευμα. Θεσμούς που θα δημιουργούν προϋποθέσεις για έναν καθημερινό πολιτισμό που δεν θα είναι παγιδευμένος στη διαφήμιση και την προπαγάνδα.

Ο 19ος αιώνας ερμήνευσε τον κόσμο και παρ' ολίγον ο 20ός να τον αλλάξει. Η μπάλα στον 21ο...

ΠΗΓΗ:

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=307031

Επιστροφή στην κορυφή
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Σεπ 05, 2011 7:34 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ν. Μπογιόπουλος:Ξεσκεπάζει το ρεσιτάλ ανηθικότητας («όλοι μαζί τα φάγαμε», «κοπρίτες»...)
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ελευθεροτυπία, 16/7/2011




Ένα βιβλίο που τιμά, εκτός από το μεγαλείο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, τη δημοσιογραφία την ίδια.

«Η βαθύτερη αιτία των καπιταλιστικών κρίσεων βρίσκεται στη βασική και ανίατη αντίθεση του καπιταλιστικού συστήματος: στην αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής, από τη μια μεριά, και στον ατομικό τρόπο ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της, από την άλλη».


Συγγραφέας των ως άνω, ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος. Περιέχονται στο πρώτο κεφάλαιο του άρτι εκδοθέντος βιβλίου του με τίτλο «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε» και υπότιτλο «Οι υπαίτιοι της Κρίσης και το "χρέος" της ανατροπής τους - Μια ευγενική απάντηση στους πραιτωριανούς των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ» (εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη).

Ο Νίκος Μπογιόπουλος συμμετέχει χρόνια στο δημόσιο διάλογο• με παρρησία και τόλμη παραθέτει τις απόψεις του και υπερασπίζεται με επιχειρήματα τη σοσιαλιστική του ιδεολογία είτε ως συντάκτης του «Ριζοσπάστη» είτε ως ενεργό μέλος του ΚΚΕ.

Η εμπειρία του αυτή τον βοηθά να δει πίσω από τα φαινόμενα και να φέρει στο φως τα ψεύδη, αλλά και τη σήψη του καπιταλιστικού συστήματος.

Ενα άλλο όπλο που διαθέτει στον «πόλεμο» της ιδεολογικής αντιπαράθεσης είναι η ευρεία μαρξική του παιδεία, η «αποκάθαρση» που επιχειρεί στο μαρξικό λόγο από τη διαστροφή που έχουν επιφέρει αστοί, αλλά και «αριστεροί» αναλυτές του.

Ο συγγραφέας είναι ξεκάθαρος. Η διεθνής οικονομική κρίση δεν είναι προϊόν της κακής διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, όπως ανοήτως (σκοπίμως, όμως) ισχυρίζονται οι θιασώτες του• ούτε οφείλεται στα ανεπαρκή μέτρα διαφάνειας και ελέγχου στη διακίνηση των κεφαλαίων• ούτε, επίσης, στους αστρονομικούς μισθούς των golden boys και στελεχών των τραπεζών• ούτε στα φαινόμενα σκανδάλων και διασπάθισης του δημόσιου χρήματος• ούτε, τέλος, σ' εκείνους που βρήκαν ένοχο της κρίσης τον «καζινοκαπιταλισμό».

Η κρίση οφείλεται στη διακοπή του κύκλου αναπαραγωγής του κεφαλαίου, όταν δηλαδή τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια αδυνατούν να διαγράψουν τον κύκλο της διευρυμένης παραγωγής.

«Η κρίση υπερπαραγωγής είναι το αναπόφευκτο φαινόμενο του καπιταλιστικού κύκλου παραγωγής και η δυσαναλογία μεταξύ παραγωγής - κατανάλωσης (υπό οποιαδήποτε διαχείριση, κεϊνσιανή ή φιλελεύθερη, περιοριστική ή επεκτατική κ.λπ.) το αναγκαστικό παρακολούθημά της. Και τούτο διότι ποτέ η κατανάλωση δεν μπορεί να υπερκεράσει την παραγωγή...».

Με περισσή άνεση ο Ν. Μπογιόπουλος
διαλύει τους μύθους των υπερασπιστών του καπιταλιστικού συστήματος, περί επικράτειας τάχα της αγοράς, ανάγκης να ιδιωτικοποιηθεί η δημόσια περιουσία και όλα όσα επιτάσσει το Μνημόνιο.

Ξεσκεπάζει το ρεσιτάλ ανηθικότητας («όλοι μαζί τα φάγαμε», «κοπρίτες»...)
αναλύοντας διεξοδικά τα έργα και τις ημέρες των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών, την απληστία, ασυδοσία, αυθαιρεσία του πολιτικού προσωπικού.

Με ατράνταχτα στοιχεία
αποδεικνύει ποιος, πού, πότε, πώς άρπαξε τον πλούτο της χώρας, βυθίζοντας στην ανέχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση μεσαία, λαϊκά και μειονοτικά στρώματα.

Διπλά εξαιρετικό, με πολυεπίπεδη ανάγνωση.
Από τη μια είναι ένα θαυμάσιο αρχειακό corpus και από την άλλη μια διεισδυτική ανάλυση των νόμων της αγοράς που οδηγούν στο καπιταλιστικό αδιέξοδο και τη συνεπακόλουθη φρίκη του συστήματος.

Και, βεβαίως, έχει τη δική του οικονομική πρόταση, τον πανεθνικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας της χώρας, που «κλειδί» της είναι «η αλλαγή των ξεπερασμένων ιστορικά κοινωνικών σχέσεων ιδιοκτησίας, που καθορίζουν το οικονομικό και πολιτικό σύστημα• προϋπόθεση είναι η απαλλοτρίωση της ατομικής ιδιοκτησίας και η μετατροπή της σε κοινωνική».

Ο μόνος δρόμος, υποστηρίζει, είναι ο σοσιαλισμός. Αλλως θα επικρατεί η (καπιταλιστική) βαρβαρότητα.


Το βιβλίο τιμά, εκτός από το μεγαλείο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, τη δημοσιογραφία την ίδια.

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες