Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Πόσο ακόμη θα μας απογοητεύσει ο Μίκης;

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ελληνίδα
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Δεκ 27, 2010 6:24 pm    Θέμα δημοσίευσης: Πόσο ακόμη θα μας απογοητεύσει ο Μίκης; Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Πόσο ακόμη θα μας απογοητεύσει ο Μίκης;
Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο άνθρωπος που μέχρι την επίσκεψη του κ. Ερντογάν στην Αθήνα το Μάιο συμβόλιζε την έκφραση των φόβων και των αγωνιών, αλλά και προσωποποιούσε την αντίσταση του ελληνικού λαού τόσο στην κατοχή του ΔΝΤ, όσο και στις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας, έρχεται να επιφέρει ένα ακόμη χτύπημα στον προδομένο από όλους ελληνικό λαό, επικροτώντας (όπως άλλωστε έκανε και τον προηγούμενο Μάιο, σφίγγοντας εγκάρδια το χέρι του επικυρίαρχου της Ελλάδας Ερντογάν) μέσα από επιστολή του στον Τούρκο συνθέτη Ζουλφού Λιβανελί και τον Κούρδο συγγραφέα Γιασάρ Κεμάλ τη σχεδιαζόμενη υποταγή της Ελλάδας στην Τουρκία και την αρπαγή του ορυκτού πλούτου της από τους λαίμαργους γείτονες.

Μάλιστα, ο κ. Θεοδωράκης, αυτός ο μέγας αντιστασιακός, που έδωσε τρομερές μάχες κατά των γερμανών και αμερικάνων κατακτητών, γελοιοποιεί τους φόβους των Ελλήνων για τις επεκτατικές βλέψεις των Τούρκων, στηλιτεύοντας την καχυποψία που επικρατεί μετά από κάθε επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού...

"Ο παλιός μύθος για τον κίνδυνο εξ Ανατολών ξαναφουντώνει"

Αναρωτιέται κανείς: ο κ Θεοδωράκης που είναι τόσο καλά πληροφορημένος για όλα τα θέματα αγνοεί το τιτάνιο προϋπολογισμό εξοπλισμών της Τουρκίας για τα επόμενα χρόνια, ή μήπως αγνοεί τους χειρισμούς της Τουρκίας, ώστε το μισό Αιγαίο να περάσει στα χέρια της; Ή απλά δεν τον ενοχλεί να ξαναγίνει η Ελλάδα επαρχία της Τουρκίας; Γιατί απ' όσα αφήνει να εννοηθούν μόνο με την επικυριαρχία της Δύσης έχει πρόβλημα, ενώ επιθυμεί διακαώς μια σχέση μαστροπού - εκδιδόμενης για την Τουρκία και την Ελλάδα αντίστοιχα.

Έτσι σκεπτόμενος ο Μίκης βρήκε τη λύση και για τα πετρέλαια του Αιγαίου, μια λύση που, όπως λέει, την είχε προτείνει και παλαιότερα: να ιδρυθεί μια ελληνοτουρκική εταιρεία για την εκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου. Μόνο που απ' όσο ξέρουμε τα κοιτάσματα πετρελαίου βρίσκονται στον ελληνικό χώρο: με ποια λογική, λοιπόν, ο κ. Θεοδωράκης προτείνει να βάλουμε τους Τούρκους στην εταιρεία που θα εκμεταλλεύεται τα πετρέλαια που βρίσκονται στο χώρο μας; Για χάρη της φιλίας των Τούρκων; Μα για χάρη αυτής της φιλίας - φάντασμα έχουμε κάνει πάρα πολλές θυσίες και υποχωρήσεις, χωρίς αντίκρυσμα - για ποιο λόγο να υποθηκεύσουμε το μέλλον των παιδιών μας σε μια συμφωνία με τους Τούρκους, εφόσον είναι γνωστό ότι οι Τούρκοι δε σέβονται καμιά συμφωνία τους;

Μάλιστα, ο κ. Θεοδωράκης παρακινεί και νέους ν' ακολουθήσουν το παράδειγμά του, δηλαδή να θυσιάσουν τη νοημοσύνη τους, αλλά και τη χώρα τους για χάρη της έωλης τουρκικής φιλίας:

"Έτσι και τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, θα πρέπει να βρεθούν νέοι άνθρωποι, για να συνεχίσουν το έργο μας. Πράγμα που είναι πιο εύκολο, αφού οι κυβερνήσεις -έστω και τυπικά- δηλώνουν πρόθυμες να συνεργαστούν. Επιστήμονες, πνευματικοί άνθρωποι, καλλιτέχνες, εργαζόμενοι, δήμαρχοι, δημοσιογράφοι, απλοί πολίτες από τις δύο πλευρές, πρέπει να επιδιώξουν να βρεθούν μαζί, για να συζητήσουν πολιτισμένα, υπεύθυνα και ειλικρινά, να βρουν τις πραγματικές αιτίες του Κακού, να στύψουν τα μυαλά τους και να προτείνουν δίκαιες λύσεις. "

Δίκαιες λύσεις για τον κ. Θεοδωράκη είναι να δεχτούμε τη συνεκμετάλλευση του δικού μας πλούτου από τους Τούρκους, που στην ουσία θα είναι απλώς εκμετάλλευση της Ελλάδας. Μα, τότε δε βλέπουμε καμία διαφορά στις θέσεις του κ. Θεοδωράκη με τις θέσεις του κ. Ερντογάν και της επίσημης Τουρκίας. Ούτε επίσης βλέπουμε καμία διαφορά στις θέσεις του κ. Θεοδωράκη και της κ. Δραγώνα με την οποία κονταροχτυπήθηκαν πέρυσι το χειμώνα.

Κι ενώ προβαίνει σε ένα ακόμη ενθουσιώδη παιάνα περί ανεξαρτησίας των λαών έναντι του μοναδικού κακού για τον ίδιο, τις ΗΠΑ, δε μας εξηγεί πώς συνάδει η ανεξαρτησία της Ελλάδας με την τοποθέτηση της Τουρκίας ως συνδιαχειριστή του πλούτου της. Μάλιστα, φτάνει στο σημείο να κοροϊδέψει χονδροειδώς το γεγονός ότι "μαλώνουμε μεταξύ μας", λες και η Ελλάδα είναι αυτή που δίνει αφορμές να γίνονται καβγάδες:

"Δεν είναι αλήθεια, ντροπή να μας βάζουν οι ξένοι να μαλώνουμε σαν κοκόρια για να τρίβουν τα χέρια τους και να λένε μεταξύ τους: «Αυτοί οι δυο είναι καθυστερημένοι, φοβισμένοι και υπανάπτυκτοι λαοί, που όσο τους εκμεταλλευόμαστε για τα συμφέροντά μας, τόσο τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα έχει περισσότερο την εύνοιά μας. Ποιος θα είναι το πιο καλό παιδί μαζί μας.»."

Δε βλέπει άραγε ο κ. Θεοδωράκης πως η Τουρκία είναι αυτή που, συνεχώς, ανακαλύπτει διαφορές και στήνει διεκδικήσεις, ώστε με την απειλή του πολέμου να αποσπά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας; Δε βλέπει ότι ο μόνος που πασχίζει βλακωδώς χρόνια τώρα για την προσέγγιση των δύο λαών είναι η Ελλάδα και πως η Τουρκία είναι αυτή που κάνει το "καλό παιδί" στις ΗΠΑ, για να καταφέρει συντριπτικά χτυπήματα στην Ελλάδα, όπως κάνει και τώρα που η χώρα μας βρίσκεται γονατισμένη; Δε βλέπει ότι η Τουρκία είναι όργανο των ΗΠΑ και των λαίμαργων ορέξεών της ίδιας;

Ο ίδιος άλλωστε αναφέρεται στα σχέδια των ΗΠΑ για την Ελλάδα:

"Τώρα σε σχέση με μας, ποιος ξέρει ποια σχέδια έχουν για το Αιγαίο, για την Κύπρο, για την Θράκη, για την Μεγάλη Αλβανία και τη Μεγάλη Μακεδονία (Σκόπια) και κυρίως για τα πετρέλαια."

Δε γνωρίζει πως σε όλα αυτά τα σχέδια των ΗΠΑ εναντίον μας η Τουρκία συμμετέχει ενεργά, δημιουργώντας κοινό μέτωπο με όλους τους δυνητικά εχθρούς μας; Η Τουρκία έχει αναγνωρίσει τα Σκόπια ως "Μακεδονία" κι έχει κάνει άπειρες στρατιωτικές συμφωνίες τόσο με τους Σκοπιανούς, όσο και με τους Αλβανούς, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλοιό γύρω μας. Ή μήπως αγνοεί ο κ. Θεοδωράκης τα σχέδια της Τουρκίας για τη Θράκη; Αναμφίβολα, οι ΗΠΑ κρύβονται πίσω από όλα αυτά, αλλά και η Τουρκία δεν έχει κανένα πρόβλημα να πάρει μέρος στη διαμέλιση του εχθρού της και στο φαγοπότι του κουφαριού του.

Τι θέλει, στ' αλήθεια, ο κ. Θεοδωράκης; Να αφοπλιστούμε, πιστεύοντας για άλλη μια φορά αφελώς τις γαλιφιές και τα ψέματα της Τουρκίας και να γίνουμε ξανά δούλοι τους, για να έχει ο ίδιος και οι παρομοίως σκεπτόμενοι με αυτόν την αυταρέσκεια να δουν την προσωπική τους ιδέα της "φιλίας" των δύο λαών να γίνεται πραγματικότητα; Θα περίμενε κανείς από έναν τόσο καλό γνώστη της ελληνικής ιστορίας και θερμό αγωνιστή της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας να γνωρίζει καλύτερα απ' τον καθένα κατά πόσο η Τουρκία έμεινε σταθερή στη "φιλία" της με την Ελλάδα και πιστή στις συμφωνίες που υπέγραψε.

Φιλία με εκμετάλλευση του ενός απ' τον άλλο δε νοείται - και είναι φανερό πως η Τουρκία αυτό ακριβώς θέλει από τη σχέση της με την Ελλάδα, όπως και ο "φίλος τουρκικός λαός".

Είναι λυπηρό το πώς απογοητεύει οικτρά ο κ. Θεοδωράκης όλους εμάς τους νέους ανθρώπους που μέσ' απ' τα τραγούδια του τραγουδήσαμε την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την περηφάνια, την πατρίδα μας. Περιμέναμε από αυτόν μια διαφορετική στάση σ' αυτήν τη δύσκολη καμπή της ιστορίας του τόπου μας και όχι τη στήριξη της πολιτικής Παπανδρέου - Ερντογάν για το ξεπούλημα της Ελλάδας και των Ελλήνων και τη θυσία τους στο βωμό μιας γελοίας "φιλίας "που θα εξευτελίζει την αξιοπρέπειά μας και θα υποδουλώνει την ύπαρξή μας. Δυστυχώς, ο κ. Θεοδωράκης αποτυγχάνει να αφουγκραστεί τους Έλληνες, μιας και είναι απασχολημένος να αφουγκράζεται τα δικά του μεγαλόπνοα σχέδια: μόνο που σχεδιασμούς χωρίς εμάς για μας, όσο "μεγαλόπνοοι" κι αν είναι, δεν πρόκειται να τους δεχτούμε...

Ολόκληρο το κείμενο της επιστολής
Ο Μίκης για τα πετρέλαιο του Αιγαίου: ΝΑ ΣΤΥΨΟΥΜΕ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

Αγαπητοί μου Yassar και Zülfü,



Από χθες βρίσκεται και πάλι στην Αθήνα, για δεύτερη φορά μέσα σε έξι μήνες, το πρωθυπουργικό ζεύγος της Τουρκίας, ο Υπουργός Εξωτερικών και πλήθος άλλα διοικητικά στελέχη, για να συζητήσουν με τους Έλληνες ομολόγους τους μέσα στα πλαίσια του «Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας».


Εάν μεταφερθούμε στα 1986, τότε που δημιουργούσαμε στην Πόλη την πρώτη επιτροπή Ελληνοτουρκικής Φιλίας, θα δούμε ότι στο μεταξύ έχει γίνει ένα τεράστιο βήμα ανάμεσα στις σχέσεις των δύο λαών μας, γεγονός που για μας μπορούσε να θεωρηθεί τότε σαν ένα αληθινό θαύμα.


Κι όμως, παρά τις συνεχείς επαφές, τα ζεϊμπέκικα των υπουργών και τις κουμπαριές των πρωθυπουργών, στην ουσία δεν έχει επιτευχθεί έως τώρα η παραμικρή πρόοδος, τουλάχιστον ως προς τα μεγάλα θέματα που εξακολουθούν να χωρίζουν τις δυο χώρες, όπως το Αιγαίο, η Κύπρος και τόσα άλλα.


Διαβάζω τον ελληνικό τύπο σήμερα, μετά την πρώτη συνάντηση των δύο πρωθυπουργών και βλέπω ότι εκείνο που κυριαρχεί είναι η επιφύλαξη ή καχυποψία και η έλλειψη εμπιστοσύνης ως προς τις κρυφές βλέψεις και τα σχέδια της Τουρκίας. Μπροστά στις κάμερες όλοι χαμογελούν, όμως αμέσως μετά είναι σκεπτικοί και συνοφρυωμένοι, λες και οι συνομιλίες γίνονται για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, δηλαδή κουβέντες του αέρα, προκειμένου ο ένας να κερδίσει χρόνο εναντίον του άλλου.


Όσο για την ελληνική κοινή γνώμη, ιδιαίτερα μετά το βιβλίο του Νταβούτογλου και την γενική άνοδο της Τουρκίας, γίνεται κάθε μέρα και πιο φοβισμένη και τα σενάρια για τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος μας γίνονται όλο και πιο πιστευτά. Ο παλιός μύθος για τον κίνδυνο εξ Ανατολών ξαναφουντώνει, έτσι που στην ουσία ξαναβρισκόμαστε στην εποχή της δεκαετίας του ΄80, τότε που όταν γύρισα στην Αθήνα μετά την ίδρυση της Επιτροπής μας, η Κεντροαριστερά (ΠΑΣΟΚ) και η Αριστερά με χαρακτήρισαν με μια λέξη «προδότη», ενώ επί μήνες τα δημοσιογραφικά όργανά τους εξαπέλυαν καθημερινά εναντίον μου δηλητήριο και λάσπη…


Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι: αφού στο βάθος δεν υπάρχει θέληση για να βρεθεί μια οριστική λύση στις διαφορές μας, γιατί οι ηγεσίες έχουν αλλάξει τη στάση τους με συνεχείς συναντήσεις, φιλοφρονήσεις, κουμπαριές και Ανώτατα Συμβούλια; Κι όλα αυτά στην επιφάνεια, ενώ στο βάθος ο καθένας παραμένει αμετάθετος στην θέση του; Τι άλλο μπορούμε να σκεφτούμε εκτός από το ότι επάνω και από τις δύο κυβερνήσεις υπάρχει μια υπέρτατη δύναμη, που κινεί τα νήματα και μια μέρα επιδιώκει να μας φέρει κοντά και την άλλη να μας κάνει εχθρούς; Και ποια άλλη μπορεί να είναι η δύναμη αυτή εκτός από τις Η.Π.Α. ; Που δυστυχώς μπορούν και παίζουν μαζί μας όπως η γάτα με τα ποντίκια; Δεν είναι μόνο κρίμα αλλά και ντροπή για δυο λαούς με τόσο μεγάλη ιστορία και τόσο βαθιές παραδόσεις να μην μπορούν να αντιτάξουν τη δική τους θέληση και τα δικά τους συμφέροντα σε κείνα της υπερδύναμης, που διανύει σήμερα μια περίοδο επικίνδυνης ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας σε όλα τα μέτωπα; Στην Μέση Ανατολή στέλνουν βόμβες και θάνατο. Στην Ευρώπη επιβάλλουν οικονομική κρίση και εξαθλίωση.


Τώρα σε σχέση με μας, ποιος ξέρει ποια σχέδια έχουν για το Αιγαίο, για την Κύπρο, για την Θράκη, για την Μεγάλη Αλβανία και τη Μεγάλη Μακεδονία (Σκόπια) και κυρίως για τα πετρέλαια. Θυμάσαι ότι το 1975 είχα προτείνει να γίνει μια ελληνοτουρκική εταιρία για την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων στο Αιγαίο. Είχα μάθει τότε από υψηλού επιπέδου υπηρεσίες ότι κάτω από το Αιγαίο υπάρχει μια θάλασσα πετρελαίου πολύ μεγάλη,, την οποία οι Αμερικανοί έσπευσαν να την χαρακτηρίσουν ως στρατηγικό τους απόθεμα, που θα έπρεπε να παραμείνει μυστικό, έως ότου φτάσει η ώρα που θα το αξιοποιήσουν για τις δικές τους ανάγκες. ΓιΆ αυτό ήταν απαγορευμένο στην Ελλάδα και στην Τουρκία να προχωρήσουν σε κοινές έρευνες, δεδομένου ότι η διαμόρφωση στο Αιγαίο με τις δύο ηπείρους και τα νησιά ανάμεσά τους, θέτει πολύπλοκα προβλήματα για τη διευθέτηση των αμοιβαίων δικαιωμάτων στο χώρο της υφαλοκρηπίδας.


Όμως η κοινή λογική μας λέει, ότι αν υποθέσουμε ότι κάτω από το Αιγαίο και από τα τουρκικά παράλια έως τις ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας υπάρχει μια τεράστια δεξαμενή, τότε εάν γίνει μια τρύπα έξω από την Σμύρνη είτε έξω από τον Πειραιά, θα καταλήξουν και οι δυο στην ίδια δεξαμενή! Επομένως αν υπάρχει πράγματι ατό το κοίτασμα, τότε αυτό και μόνο το γεγονός, θα έπρεπε να μας ενώνει, ώστε το όφελος να πάει (σε ποσοστά που θα καθοριστούν από κοινού) στους δυο λαούς και όχι σε ξένους. Στο μεταξύ η φιλία θα μας απαλλάξει από τις μεγάλες πολεμικές δαπάνες που μας γονατίζουν και θα μας βοηθήσουν να βρούμε τις δίκαιες λύσεις στα προβλήματα που εκκρεμούν, έτσι που η καχυποψία να αποκατασταθεί με την εμπιστοσύνη, γιατί πιστεύω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αρρώστια για έναν λαό από εκείνη του φόβου και του μίσους. Και μόνο αν σκεφτούμε ότι θέλουμε-δεν θέλουμε είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε πλάι-πλάι χιλιάδες χρόνια και είναι όχι μόνο βλαβερό αλλά θα έλεγα ηλίθιο και κατώτερο για δυο λαούς να επιλέγουν να ζούνε με καυγάδες που τους εμποδίζουν να ζουν ήρεμα, πολιτισμένα, ειρηνικά τόσο για την ψυχική τους γαλήνη όσο και για τα δικά τους συμφέροντα.


Δεν είναι αλήθεια, ντροπή να μας βάζουν οι ξένοι να μαλώνουμε σαν κοκόρια για να τρίβουν τα χέρια τους και να λένε μεταξύ τους: «Αυτοί οι δυο είναι καθυστερημένοι, φοβισμένοι και υπανάπτυκτοι λαοί, που όσο τους εκμεταλλευόμαστε για τα συμφέροντά μας, τόσο τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα έχει περισσότερο την εύνοιά μας. Ποιος θα είναι το πιο καλό παιδί μαζί μας.». Και πράγματι έως τώρα οι τιμημένοι μας πασάδες, πότε ο Έλληνας και πότε ο Τούρκος τρέχουν στον Μεγάλο Σουλτάνο, στον Λευκό Οίκο, την Υψηλή Πύλη, για να υποβάλουν τα σέβη τους, να φιλήσουν τα χρυσά του υποδήματα και να βεβαιώσουν πόσο καλοί και υπάκουοι είναι και πόσο πρόθυμοι να πραγματοποιήσουν τις εντολές του.


Να γιατί, αγαπητοί μου αδελφοί, ο δρόμος της ουσιαστικής προσέγγισης περνά μόνο μέσα από τη θέληση των λαών. Όπως τότε, πριν 24 χρόνια, που αποφασίσαμε Έλληνες και Τούρκοι να δώσουμε τα χέρια καλώντας τους λαούς μας να κάνουν το ίδιο. Έτσι και τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, θα πρέπει να βρεθούν νέοι άνθρωποι, για να συνεχίσουν το έργο μας. Πράγμα που είναι πιο εύκολο, αφού οι κυβερνήσεις -έστω και τυπικά- δηλώνουν πρόθυμες να συνεργαστούν. Επιστήμονες, πνευματικοί άνθρωποι, καλλιτέχνες, εργαζόμενοι, δήμαρχοι, δημοσιογράφοι, απλοί πολίτες από τις δύο πλευρές, πρέπει να επιδιώξουν να βρεθούν μαζί, για να συζητήσουν πολιτισμένα, υπεύθυνα και ειλικρινά, να βρουν τις πραγματικές αιτίες του Κακού, να στύψουν τα μυαλά τους και να προτείνουν δίκαιες λύσεις.


Σήμερα οι δυνάμεις του Χάους αλωνίζουν χωρίς εμπόδια σπέρνοντας το φόβο, τη δυστυχία, το μίσος και τον θάνατο παντού. Κι εμείς βρισκόμαστε στο μάτι του Κυκλώνα. Για να μπορέσουμε να επιζήσουμε ως άτομα, ως λαοί και ως χώρες, πρέπει κατΆ αρχήν ο κάθε λαός να αναπτύξει τη μέγιστη εσωτερική συνοχή επιλέγοντας τις καλλίτερες πολιτικές και τους πιο άξιους πολιτικούς που θα τον οδηγήσουν προς την πρόοδο και την ευημερία. Όμως δεν φτάνει αυτό. Γιατί καμία χώρα δεν είναι τόσο δυνατή, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει το τέρας του Χάους, όσες δυνάμεις κι αν έχει. Πρέπει τουλάχιστον αυτοί που είναι γείτονες, να σταματήσουν τις διαφορές τους, για να σχηματίσουν όλοι μαζί σύνολα κρατών, που πιστεύουν στην Ειρήνη, στο Διεθνές Δίκαιο και στην Ανεξαρτησία των Λαών. Το ίδιο ισχύει και για τα Βαλκάνια, εκεί όπου οι Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ, αφού διέλυσαν και βύθισαν στη φτώχεια μια τόσο δυνατή, περήφανη και ευημερούσα χώρα όπως η Γιουγκοσλαβία, μηχανορραφούν σπέρνοντας τη διαίρεση και το φόβο, με στόχο να μας μεταβάλουν σε μια περιοχή κομματισμένη σε μικρά κρατίδια όπως έκαναν με το Κόσσοβο. Τελικός τους στόχος να γίνουμε υποχείρια στη θέληση αυτού του Διεθνούς Διευθυντηρίου, που με το στρατό και το χρήμα, τον πόλεμο και την εξαθλίωση μας έχει ρίξει στο στόμα του Χάους. Όποια χώρα, όποιος λαός πιστεύει ότι θα γλιτώσει από την λαίλαπα πειθαρχώντας και κολακεύοντας τον Μέγα Σουλτάνο, κάνει φριχτό λάθος.


Εμείς αγαπητοί μου Yassar και Zülfü, είχαμε το προνόμιο να υπηρετούμε τη θεία Αρμονία όχι μόνο με τον Λόγο και τη Μουσική αλλά και με τις ιδέες μας, που έχουν μία και μόνο ευχή και ένα στόχο: την κυριαρχία της Αρμονίας μέσα σε κάθε άνθρωπο, ανάμεσα στους ανθρώπους, μέσα σε κάθε λαό και ανάμεσα σε όλους τους λαούς. Οφείλουμε για άλλη μια φορά να υψώσουμε τη φωνή μας τώρα, γιατί αύριο ίσως να είναι αργά.


Σας χαιρετώ με αγάπη,
Δικός σας,
Μίκης Θεοδωράκης - 24.10.10


ΥΓ. Θα χαρώ αν καταφέρετε, αυτή η δραματική μου έκκληση να γίνει γνωστή στον φίλο Τουρκικό λαό. Εάν συμφωνείτε, θα κάνω κι εγώ το ίδιο, δημοσιοποιώντας την επιστολή μου στο διαδίκτυο.
http://endelehia.blogspot.com/2010/10/blog-post_2143.html[/url]
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Δεκ 27, 2010 9:42 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος


Το κείμενο αυτό του Μίκη εστάλη ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο ΡΕΣΑΛΤΟ στις 25 Οκτωβρίου 2010.

Αν και μας προβλημάτισαν πολύ σοβαρά αυτά τα περί «ελληνοτουρκικής φιλίας» το δημοσιεύσαμε δίχως ΚΡΙΤΙΚΗ.

Προτιμήσαμε τότε τη ΣΙΩΠΗ για να μη σπείρουμε την απογοήτευση, προβάλλοντας τις θετικές παρατηρήσεις του Μίκη και σιωπώντας πάνω στα «αδύνατα σημεία» του κειμένου…

Οι μετέπειτα εξελίξεις απέδειξαν ότι η σιωπή μας ήταν ΛΑΘΟΣ…

Διατηρούσαμε φαίνεται κάποιες αυταπάτες…

Το κείμενο του Μίκη είναι εδώ;

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5049

Για το μύθο της «ελληνοτουρκικής φιλίας» αναδημοσιεύουμε, δίχως να αλλάξουμε τίποτα, ένα κείμενό μας γραμμένο το 2002


Ο μύθος της ελληνοτουρκικής φιλίας



Η «ελληνοτουρκική φιλία» είναι ένας μύθος. Το «Ελλάς-Τουρκία συμμαχία» είναι ένα παραισθησιογόνο για να υπνωτίζει τους λαούς και να προωθεί τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών ελίτ της εξουσίας.

Μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της Νέας Πλανητικής Τάξης, καμία φιλία των λαών δεν μπορεί να προωθηθεί από τα πολιτικά όργανα του κεφαλαίου και των πολυεθνικών, από τους πολιτικούς διεκπεραιωτές της Νέας Τάξης.

Το αντίθετο: Μόνο μίση και αιματοχυσίες ανάμεσα στους λαούς καλλιεργούνται και προωθούνται με τα δόλια σοφίσματα περί «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», «ειρήνης» και «φιλίες των λαών»…

Τέτοιο σόφισμα είναι και η «ελληνοτουρκική φιλίας» που προωθείται από τα καθεστώτα της Ελλάδας και της Τουρκίας και τα ποικίλα ιερατεία των υπηρετών τους.

Οι κήρυκες της «ελληνοτουρκικής φιλίας» εξωραΐζουν τον τουρκικό επεκτατισμό και το δωσιλογισμό του ελληνικού καθεστώτος, επικαλύπτουν και αποκρύπτουν τη φύση και τις λειτουργίες των καθεστώτων της Ελλάδας και της Τουρκίας.

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ:

α). Οι πολιτικές ηγεσίες που προωθούν το «Ελλάς, Τουρκία, Συμμαχία» είναι ηγεσίες στην υπηρεσία των υπερεθνικών μονοπωλίων, μαριονέτες της Νέας Τάξης και πιο συγκεκριμένα των Αμερικανών.

Ο Γιωργάκης (υπέρμαχος αυτής της «φιλίας»), είναι παράρτημα του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ στην Ελλάδα.

Από πότε λοιπόν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και μάλιστα οι «αχυράνθρωποι» ξένων κέντρων εξουσίας προωθούν τα εργατικά, λαϊκά και εθνικά συμφέροντα;

Από πότε οι πατρόνες αυτών των πολιτικών δυνάμεων, οι ΗΠΑ στη συγκεκριμένη περίπτωση, ενδιαφέρθηκαν για την ανάπτυξη και την ευημερία των λαών; Οι λαοί γιΆ αυτούς αποτελούν τα περιττώματα των κερδών τους, κρέας για τα κανόνια τους.

Νοιάζονται σήμερα για τη φιλία του ελληνικού και τούρκικου λαού; ή γι τα κέρδη των πολυεθνικών; Σε αυτά τα ερωτήματα οι ποικίλοι υπερασπιστές της «ελληνοτουρκικής φιλίας» καταπίνουν τη γλώσσα τους.

β). Η διχοτόμηση της Κύπρου που προωθείται με τυμπανοκρουσίες νίκης από τους «εκσυγχρονιστές» δωσίλογους είναι υπέρ της ειρήνευσης των λαών; Δεν είναι μία εξωραϊσμένη ιμπεριαλιστική κατοχή της Κύπρου, εθνικός ενδοτισμός της Ελλάδας, μία μόνιμη εστία εντάσεων και τριβών;

γ). Οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί για την εκμετάλλευση του Αιγαίου από τις πολυεθνικές, που θα μοιραστεί και αυτό όπως η Κύπρος, με διαιτητές τους Αμερικανούς, είναι υπέρ του ελληνικού λαού ή του τούρκικου;

Δεν αποτελεί αυτό απεμπόληση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων υπέρ των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων της Τουρκίας, συνακόλουθα υπέρ των πολυεθνικών;

Επιπροσθέτως δεν ανοίγει ο δρόμος όχι μόνο για την καταστροφή του Αιγαίου, αλλά τεμαχισμού της Ελλάδας σε «δουκάτα» της Νέας Τάξης, όπως στα Βαλκάνια;

Γύρω, συνεπώς από όλη αυτή την κατάσταση, μέσω της κάλπικης ελληνοτουρκικής φιλίας, ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ οι στρατηγικές επιλογές της νέας ιμπεριαλιστικής αποικιοκρατίας.

Η θηριώδης αυτή βαρβαρότητα κατά των λαών, των εθνών και των πολιτισμών, που θα αιματοκυλίσει ξανά τους λαούς, «βαπτίζεται» από τις κυβερνητικές μαριονέτες και αντιεθνικιστές ιπποκόμους ως «ειρήνη», «ανάπτυξη», «πρόοδο» και ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ.

Και είναι δωσίλογοι ακριβώς γιατί επιχειρούν να εξωραΐσουν τον εφιάλτη που υλοποιείται…»


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)


Έχει επεξεργασθεί από τον/την Ροβεσπιέρος στις Τρι Δεκ 28, 2010 1:25 pm, 1 φορά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Στέφανος Ληναίος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 28, 2010 11:39 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΟΙ ΛΑΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ



Μια σύντομη απάντηση στις κρίσεις για τις θέσεις του Μίκη:

1.- Η Επιτροπή Ελληνοτουρκικής φιλίας και οι επιστολές του Μίκη πρότειναν πάντα να πάρουν την τύχη και την περιουσία τους στα χέρια τους οι ίδιοι οι λαοί, μακριά από «προστάτες», δοτές εξουσίες και ανθρωποφάγα, ξένα και ελληνικά, οικονομικά θηρία. Και όχι βέβαια να «αναγνωρίσουμε» τον επεκτατισμό τους..

2.- Αυτή ακριβώς η θέση μας είχε ως αποτέλεσμα να μας διαλύσουν και να μας αποκαλέσουν προδότες οι εδώ εξουσίες και να κάψουν ή να εξορίσουν οι εκεί εξουσίες τους Τούρκους μαχόμενους πνευματικούς ανθρώπους.

3.- Αυτή η θέση μας παραμένει αμετακίνητη πιστεύοντας ότι έτσι αυτοαποκαλύπτονται όλοι αυτοί οι G8 και οι G20, που συντηρούν και διαιωνίζουν το μίσος ανάμεσα στους λαούς για να μπορούν να τους εκμεταλλεύονται ανεξέλεγκτα.

4.- Το «Δόγμα του σοκ», που αναγκάζει κάθε αδύναμη χώρα, όπως τώρα η δική μας πατρίδα, να πανικοβάλλεται και να σέρνεται σα πόδια του ΔΝΤ., είναι το μέγιστο πρόβλημα. Και οι δοτές εξουσίες, όπως και η δική μας, που υπηρετούν και πολλα-πλασιάζουν αυτό τον πανικό, είναι οι μεγάλοι υπεύθυνοι αυτής της συμφοράς των μικρών χωρών. Όχι οι απλοί Πολίτες..

5.-
Τέλος, το ΡΕΣΑΛΤΟ έχει επικρίνει πολλές φορές τα λάθη του Μίκη. Λάθη που κάνουν όλοι οι μεγάλοι αγωνιστές,αιώνες τώρα. Έχει όμως επισημάνει, ταυτόχρονα, ότι είναι ιστορικό λάθος αντί να τους βοηθάμε να τα διορθώνουν, να τους απομονώνουμε. Αυτό το λάθος το έχει πληρώσει πολλές φορές ο βασανισμένος τόπος μας.

28.12.10
Επιστροφή στην κορυφή
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 28, 2010 1:02 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Συνοπτικές παρατηρήσεις:



α). Όταν μιλάει κανείς γενικά και αφηρημένα δεν λέει απολύτως τίποτα.

Τι σημαίνει «οι ίδιοι οι λαοί» έτσι γενικά; ΤΙΠΟΤΑ.
Οι «ίδιοι οι λαοί» μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες ανεβάζουν αυτούς που αποκαλούμε εκ των υστέρων «δοτές εξουσίες και ανθρωποφάγα, ξένα και ελληνικά, οικονομικά θηρία…»

Δηλαδή πώς θα επιβάλλουν οι «ίδιοι οι λαοί»
τη «φιλία» τους και τη «συνεργασία» τους μέσα από τις «δημοκρατικές» διαδικασίες και λειτουργίες των «προστατών», των μαφιών του χρήματος (δεν είναι μόνο το ΔΝΤ, αλλά και η ΕΕ και γενικά όλα τα όργανα του κεφαλαίου-προστατών) και του καθεστώτος που είναι ΣΥΝΟΛΙΚΑ δοτό;

Μήπως δεν είναι δοτό όλο το πολιτικό καθεστώς και τα κόμματά του; Μήπως αυτά το κόμματα, ΟΛΑ και αυτά που ετοιμάζονται με όρους καθεστωτικούς, δεν εκτελούν τις εντολές των ισχυρών του χρήματος;

Μήπως αυτά τα κόμματα δεν αναρριχώνται στην κυβερνητική εξουσία, μέσω των κάλπικων εκλογικών λειτουργιών, με υποσχέσεις και διακηρύξεις που ΑΜΕΣΩΣ παίρνουν πίσω μόλις γίνουν κυβέρνηση;
Ας μην παίζουμε, λοιπόν, με κούφιες ρητορείες γύρω από το «ίδιοι οι λαοί»…

β). Οι «ίδιοι οι λαοί» μπορούν να επιβάλουν τα συμφέροντά τους, τη συνεργασία και τη φιλία τους, ΕΞΩ και ΕΝΑΝΤΙΑ στο ΚΑΘΕΣΤΩΣ και τα κόμματά του ΣΥΝΟΛΙΚΑ, με τα δικά τους ΟΡΓΑΝΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, την αυτό-οργάνωσή τους, τις δικές τους πολιτικές αποφάσεις και όχι μέσω των καθεστωτικών πληρεξουσίων της εκλογικής απάτης…

Όλα αυτά τα έχουμε αναπτύξει σε σωρεία άρθρων…

γ). Φυσικά οι «Επιτροπές» Αλληλεγγύης και φιλίας μεταξύ των λαών είναι άλλο ζήτημα.
Οι Οργανωμένες διασυνδέσεις μεταξύ των λαών είναι στρατηγικό καθήκον των λαϊκών κινημάτων. Κανένας δεν αντιτίθεται, λοιπόν, σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες…
Μόνο που τέτοιες πρωτοβουλίες είναι και αυτές υποταγμένες στη λογική της ρήξης των λαών με τα καθεστώτα τους.

Συγκροτούνται ΕΞΩ και ΕΝΑΝΤΙΑ στα καθεστώτα και τα κόμματά τους και έχουν ως στόχο τη σφυρηλάτηση της «φιλίας» και της «συνεργασίας» σε «αγωνιστικό μέτωπο» των λαών ΚΑΤΑ των καθεστώτων τους, τα οποία προωθούν την εκμετάλλευση και ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ των λαών.

Αυτές οι «Επιτροπές» ξεσκεπάζουν την απάτη των καθεστωτικών τεχνασμάτων περί «φιλίας των λαών», αποκαλύπτουν ότι πίσω από τέτοια ιδεολογήματα κρύβονται οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις των καθεστώτων τους ΚΑΙ δεν ΖΗΤΟΥΝ ΠΟΤΕ την προώθηση της «φιλίας» από τα καθεστώτα. Αυτά μόνο μίση μεταξύ των λαών δημιουργούν, πάντα στο όνομα της «συνεργασίας» και της «φιλίας». Για τα καθεστώτα "φιλία" και "συνεργασία" σημαίνει "συμμαχίες" ΜΟΝΟ μεταξύ των αρπακτικών και των δημίων…

Οι θέσεις του Μίκη περί «ελληνοτουρκικής φιλίας» δεν βρίσκονται απλώς ΕΝΤΟΣ καθεστωτικού πλαισίου, αλλά προωθούν και τις στρατηγικές επιλογές του τούρκικου ιμπεριαλισμού, καθώς και τα δόγματα περί «ελληνοτουρκικής φιλίας» των ανδρεικέλων της ελληνικής κυβέρνησης.

Οι θέσεις του είναι ολοκάθαρες και τις αναδεικνύει η «Ελληνίδα» στο πρώτο κείμενο…

Οι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ θέσεις είναι η Λυδία λίθος και όχι οι ρητορικές αοριστίες του τύπου: «οι ίδιοι οι λαοί θα αποφασίσουν»!!!

δ). Τέλος το ΡΕΣΑΛΤΟ δεν επικρίνει πρόσωπα και επεισοδιακά ατομικά λάθη.

Στέκεται ασυμβίβαστο απέναντι σε στρατηγικά πολιτικά λάθη, απέναντι σε καθεστωτικές λογικές, απέναντι στους μηχανισμούς παραγωγής ψευδαισθήσεων, απέναντι στις δομές σύγχυσης και απάτης: μια τέτοια «δομή» είναι και αυτή που κατασκευάζει τα είδωλα, τους νέους Μεσσίες…


Και τα λάθη που έχει «πληρώσει πολλές φορές ο βασανισμένος τόπος μας» προέρχονται ακριβώς από τις ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ που έθρεψαν τα «είδωλα», από την καθεστωτική ΑΠΑΤΗ και ΟΧΙ από τον πόλεμο κατά της ΑΠΑΤΗΣ.

Τα λάθη είναι οι παρωπίδες που μας φόραγε το καθεστώς με τις ποικίλες μεταμφιέσεις του και τις κομματικές πολυχρωμίες του ΚΑΙ ΟΧΙ η ΚΡΙΤΙΚΗ…

Λάθος εξαπάτησης είναι επίσης να φορτίζουμε συναισθηματικά τις αφηρημένες ηθικές έννοιες για να αποκρύβουμε την πολιτική ουσία των πραγμάτων…

Επιστροφή στην κορυφή
Κυπριανός Χριστοδουλίδης



Ένταξη: 03 Δεκ 2009
Δημοσιεύσεις: 564
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 28, 2010 3:03 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΕΓΑΛΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

"Τέλος, το ΡΕΣΑΛΤΟ έχει επικρίνει πολλές φορές τα λάθη του Μίκη. Λάθη που κάνουν όλοι οι μεγάλοι αγωνιστές,αιώνες τώρα. Έχει όμως επισημάνει, ταυτόχρονα, ότι είναι ιστορικό λάθος αντί να τους βοηθάμε να τα διορθώνουν, να τους απομονώνουμε. Αυτό το λάθος το έχει πληρώσει πολλές φορές ο βασανισμένος τόπος μας."


Θα παρακαλούσα αυτά που ακολουθούν να μην εκτιμηθούν σαν αντίλογος ή αντιπαράθεση. Αποτελούν απλώς μια διαφορετική τοποθέτηση, μια άλλη πτυχή, που ίσως να μη την έχουμε υποψιαστεί.

Σε μια εποχή όπου κυριαρχούν οι διπλωματικές ψευτιές, οι κλεψιές και τα φονικά, είναι αναμενόμενο να μας θέλουν όλους φονιάδες, κλέφτες και ψεύτες, για να μη χαλάσει το σύστημα.

Το να απομονώσεις αυτούς που σε παρασύρουν να κάνεις κι εσύ το ίδιο είναι χρέος και καθήκον, εφόσον συνειδητοποιείς ότι δεν είναι απαραίτητο να γίνονται όλα όπως οι άλλοι ορίζουν.

Όμως, όταν η φιλία έχει διαστρεβλωθεί επιστημονικά και μεθοδευμένα προκαθορίζει τις συμπεριφορές μας, είναι μάταιο να απευθυνόμαστε στα "αισθήματα φιλίας" - των γειτόνων μας ή άλλων. Διότι αν οι άλλοι και οι φίλοι μας, διαθέτουν ίχνη έστω ανυπόκριτης και ανιδιοτελούς φιλίας, αυτή θα περάσει οπωσδήποτε στα χέρια των εκτελεστικών οργάνων (καθεστωτική εξουσία δωσιλόγων) που έχουν την ικανότητα να βλέπουν με προοπτική τα πράγματα. Και φυσικά, δίχως συναισθηματισμούς.

Όταν επίσημα κανείς δεν τολμά από τη θέση ισχύος που κατέχει να πει τα πράγματα με το πραγματικό τους όνομα και αφήνει τους άλλους να τα λένε ή να τα γράφουν, όπως ο Μίκης, τότε μάλλον βρισκόμαστε σε άλλον πλανήτη. Όπου οι καλλιτέχνες και οι ποιητές, ποιητική αδεία στοχάζονται και φαντάζονται.

Καλή η συνεργασία και ακόμη καλύτερη η φιλία. Αλλά αυτή περνά μέσα από την κοινή αποδοχή να μη θέλουμε να γίνουμε κλέφτες, ψεύτες, φονιάδες σαν τους άλλους.

Αν ο Ερντογάν έλεγε εις επήκοον πάντων "μας έχουν στριμώξει με τους Κούρδους, με την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων και με την "παλάντζα" του Κυπριακού", αν δε κι εμείς λέγαμε "μας έχουν στριμώξει με το Κυπριακό, με το Αιγαίο, τις γκρίζες ζώνες, με τη ματσεντόνια και με τα δάνεια", τότε θα μπορούσε κανείς να προσδοκά κάτι από την ακτίνα φιλίας, συνεργασίας και σχέσης.

Αυτοί όμως, ο διεθνής παράγοντας, μας έχουν κάνει εκκρεμές, που τώρα το κουρδίζουν, για να το σταματήσουν όπου και όποτε τους συμφέρει. Δεν τολμά κανείς να πει αυτά τα οφθαλμοφανή.

Η φιλία και η συνεργασία του κ. Μίκη και των άλλων από τη γείτονα, κινούνται στη σφαίρα του συναισθήματος μιας χρησιμοθηρικής συνθηματολογίας "σχέσης" την οποία χειρίζεται άψογα, ιδιοτελώς και εις βάρος μας, η γειτονική μας χώρα και όχι μόνον.

Τα της καλής "σχέσεως γειτονίας" θα είχαν νόημα κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Όταν υπήρχαν και άλλοι, που θα συντόνιζαν τη δική τους φωνή μαζί με τη δική μας, για να καταγγείλουμε από κοινού το εγκληματικό σχέδιο της παγκοσμιοποίησης που εξυφαίνεται. Και ακόμη, όταν τα χρονίζοντα προβλήματα αντιμετωπίζονταν βάσει αμοιβαίας αναγνώρισης των συνθηκών που διαμόρφωσαν την τρέχουσα κατάσταση. Ας μη ξεχνάμε ότι η Κύπρος απελευθερώθηκε και έγινε κράτος με το αίμα των Ελλήνων Κυπρίων.

Συμμάχους άλλους το πείραμα - περί αυτού πρόκειται - της ελληνοτουρκικής φιλίας δεν έχει, αν και θα μπορούσε. Χωρίς να είναι πείραμα επιβεβλημένο έξωθεν (ξένα κέντρα παγκοσμιοποίησης). Οι συνεργασίες και οι "σχέσεις" γίνονται τώρα, όπως και πάντα, βάσει της αρχής του όλοι είναι κλέφτες, όλοι είναι φονιάδες, όλοι είναι ψεύτες. Αυτό είναι το ιστορικό λάθος που οφείλουμε να απομονώσουμε για να αποφεύγουν οι μεγάλοι αγωνιστές τα μεγάλα τους λάθη.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Κλασσικοπερίπτωση
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 28, 2010 3:18 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
"Ου γαρ δοκείν άριστος αλλ' είναι θέλει.

"Αρχαιοπρεπής" ο τίτλος της ανάρτησης και δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς αφού αφορμή για την παρούσα ανάρτηση ήταν η "σύντομη απάντηση" του Στέφανου Ληναίου στην κριτική που άσκησε ο Θύμιος Παπανικολάου και το Ρεσάλτο στις σπίθες και στα ροκανίδια του "κινηματία" Μίκη Θεοδωράκη.

Είναι βέβαια άδικο
να γίνεται πάλι στόχος ο Θύμιος Παπανικολάου όχι μόνο διότι δεν ήταν ο μόνος (ευτυχώς) που άσκησε ΠΟΛΙΤΙΚΗ κριτική στις τελευταίες θέσεις του Μίκη Θεοδωράκη, όπως τις ανέπτυξε τουλάχιστον όταν ανακοίνωσε την δημιουργία της σπινθηροβόλου "κίνησης ανεξαρτήτων πολιτών", αλλά διότι ο κ. Ληναίος που του "απαντά" ήταν από τους περισσότερο προβεβλημένους της ιστοσελίδας και του περιοδικού "Ρεσάλτο".

Τότε βέβαια ο Θύμιος ήταν καλός και η πολιτική του σκέψη "συγγένευε" με την δική του, τότε το "Ρεσάλτο" και οι κριτικές που φιλοξενούσε δεν δημιουργούσαν "ξυνίλες" και για αυτό ό κ. Ληναίος έστελνε για δημοσίευση κείμενα.

Αυτά ασφαλώς δεν είναι η ουσία του θέματος. Απλώς περιγράφουν το ηθικό μέρος της κοινωνικής και πολιτικής συμπεριφοράς ενός προσώπου, όπως αυτή εκδηλώνεται και διαμορφώνεται στην πορεία του χρόνου.

Αν ο κ. Ληναίος δεν εμφανιζόταν ως "άτυπος" εκπρόσωπος τύπου της "Σπίθας" και του Μίκη Θεοδωράκη, προφανώς τουλάχιστον εμείς προσωπικά δεν θα είχαμε καμία απολύτως διάθεση να ασχοληθούμε με τις απόψεις του. Επειδή όμως άλλαξαν οι ρόλοι και ο σημερινός ρόλος έχει να κάνει με το υπό δημιουργία κόμμα του κ. Θεοδωράκη και της υπόλοιπης πνευματικής "ελίτ", δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε τις απόψεις μας και τις εκτιμήσεις μας.

Ας θυμηθούμε μερικά αποσπάσματα από παλαιότερες αναρτήσεις μας αφιερωμένες στον "κινηματία Θεοδωράκη":

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ:


http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/12/blog-post_7481.html


Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 28, 2010 4:25 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου είναι «φιλία» των λαών ή των πολυεθνικών;



Από τις συγκρούσεις των ιδεών και των απόψεων βγαίνει η αλήθεια.

Καλοδεχούμενη, λοιπόν, κάθε κριτική και επίκριση…
Το καλό, βεβαίως, θα ήταν να ασκείται ΚΡΙΤΙΚΗ των απόψεων και των ιδεών: Αυτό θα ανάπτυσσε το γόνιμο διάλογο και θα εξόπλιζε πολιτικά.

ΚΑΜΙΑ, όμως, ΚΡΙΤΙΚΗ στις ΚΡΙΤΙΚΕΣ μας δεν έχει ασκηθεί…

Οι κριτικές μας υπάρχουν εδώ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5181

Και εδώ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5173

Ξεχωριστή, επίσης κριτική έχει ασκήσει και ο Κλασσικοπερίπτωσης.
ΕΔΩ:

http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/12/blog-post_7481.html

ΟΛΕΣ αυτές οι κριτικές, σωστές οι λαθεμένες, περάσανε στο «ντούκου»!!!

Δεν μπορεί, όμως να μιλάς για ΚΙΝΗΜΑΤΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ και να ΣΙΩΠΑΣ πάνω σε όλα…

Και απλώς να εμφανίζεσαι «διαμαρτυρόμενος»
ότι οι άλλοι λάθεψαν και «έθιξαν» τα «είδωλα», δίχως να τοποθετείσαι πάνω στις συγκεκριμένες θέσεις και απόψεις των «ειδώλων» και των κριτικών τους…

Και μια και συζητάμε περί «ελληνοτουρκικής φιλίας» δεν είναι δυνατόν να παρακάμπτουμε τις πολιτικές θέσεις του Μίκη και να τις συγκαλύπτουμε με αερολογίες περί «φιλίας των λαών».

Εδώ ο Μίκης ζητά συνεκμετάλλευση του Αιγαίου στο όνομα δήθεν των λαών.

Η Συνεκμετάλλευση του Αιγαίου είναι σε βάρος των λαών, γιατί θα γίνει από τα καθεστώτα των πολυεθνικών, άμεσα από τις ίδιες τις ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ εταιρείες…

Αυτή η «φιλία των λαών» σημαίνει κέρδη για τις πολυεθνικές, πρόσθετες αλυσίδες σκλαβιάς των δύο λαών και ακόμα: παραχώρηση του ελληνικού Αιγαίου στις πολυεθνικές και στους ισχυρούς ιμπεριαλισμούς, καθώς παραχώρηση της εθνική μας κυριαρχίας στην Τουρκία…

Όταν διαβάσει κανείς με ανοικτά τα μάτια το κείμενο του Μίκη και δεν κολλάει στα ρητορικά στολίδια διακρίνει καθαρά το περιεχόμενο της «ελληνοτουρκικής φιλίας» του…

Επίσης τι σημαίνει η συγκεκριμένη θέση του Μίκη: «Ο παλιός μύθος για τον κίνδυνο εξ Ανατολών ξαναφουντώνει»!!!

Είναι μύθος το ιμπεριαλιστικό όραμα Νταβούτογλου;

Είναι μύθος η επεκτατική στρατηγική της Τουρκίας;

Είναι μύθος ο κίνδυνος απώλειας της Θράκης;

Είναι μύθος η φυσική κατοχή μας από το μουσουλμανικό στοιχείο;

Χρειάζονται περισσότερα για να καταλάβει κανείς ότι όποιος μιλάει σήμερα για «ελληνοτουρκική φιλία» χωρίς να θέτει την ΑΛΗΘΕΙΑ των παραπάνω, όχι μόνο αναπαράγει τα καθεστωτικά προπαγανδιστικά κλισέ, αλλά προωθεί και ΠΡΑΚΤΙΚΑ, στο όνομα του ξύλινου αλόγου (ελληνοτουρκική φιλία), τα σχέδια του διεθνούς ιμπεριαλισμού (που δήθεν κτυπάει) και του «στρατηγικού οράματος» της Τουρκίας…

Μπορεί να κτυπάμε με ηχηρά λόγια τον πρωθυπουργό μας ανδρείκελο, αλλά στις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ μας θέσεις αναπαράγουμε ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά που προωθεί το ανδρείκελο, η Τουρκία και όλο το διεθνές πλέγμα των «νταβάδων», τους οποίους και αυτούς αναθεματίζουμε στα κούφια λόγια…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ελληνίδα
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 28, 2010 8:02 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
B.Μαρκεζίνης & Θ. Καρυώτης – Ανοιχτή επιστολή για ΑΟΖ: Η «τραγωδία» του Καστελόριζου



Ανοιχτή επιστολή προς την πολιτική ηγεσία του τόπου απηύθυνε ο ακαδημαϊκός Βασίλειος Μαρκεζίνης και ο καθηγητής πανεπιστημίου του Maryland Θεόδωρος Καρυώτης αναφορικά με το νομικό καθεστώς που διέπει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και ιδιαίτερα αυτό της οριοθέτησης στο Καστελόριζο. Το θέμα είναι κρισιμότατης σημασίας για τα εθνικά θέματα καθώς εμπίπτει και στην εκμετάλλευση των πετρελαιοφόρων κοιτασμάτων του Αιγαίου.

Η επιστολή των δύο ακαδημαϊκών ανδρών έχει ως εξής:
"Η δια μονομερούς δηλώσεως δημιουργία της κυπριακής (ΑΟΖ) το 2004 από τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο ήταν πραγματικά ηγετική κίνηση. Αν και η Τουρκία διεμαρτυρύθη, η απόφαση έγινε αμέσως αποδεκτή και από την ΕΕ και από τις ΗΠΑ. Επανειλημμένες προσεγγίσεις του όμως προς την Ελληνική πλευρά, να οριοθετήσει μαζί με την Κύπρο την ΑΟΖ, του έμειναν αναπάντητες. Η πρόσφατη απόφαση της μεγαλονήσου να οριοθετήσει την ΑΟΖ με το Ισραήλ δεν αφήνει πλέον καμία δικαιολογία στην Ελλάδα να μην ασκήσει τα νόμιμα δικαιωματά της.

Εδώ και 30 χρόνια η χώρα μας επιμένει ότι η μοναδική διαφορά με την Τουρκία - η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου - είναι νομικής φύσης. Η έννοια της υφαλοκρηπίδας όμως έχει, εδώ και 25 χρόνια, υπερκεραστεί απ' αυτή της ΑΟΖ.

Με βάση τα άρθρα 55-57 της νέας Σύμβασης του 1982 ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή σε πλάτος μεχρι 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης και εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας.

Επίσης η Σύμβαση αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα για την ΑΟΖ που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι κάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Επιπλέον, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει άλλο ένα επιχείρημα.

Κλειδί σ' αυτή την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, νησί το οποίο κατοικείται και, κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι και διαθέτει ΑΟΖ και ότι είναι νησί της ΕΕ. Εάν η Ελλάδα δεχτεί να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο χωρίς τον υπολογισμό του Καστελόριζου, η εμφανής συνέπεια θα είναι η Ελλάδα να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο!

Οι τελευταίες μελέτες που έχουν γίνει δείχνουν ότι υπάρχουν μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου στο τρίγωνο Καστελόριζου-Κρήτης-Κύπρου. Οι περισσότερες απο αυτές τις μελέτες έγιναν από αμερικανικές εταιρείες πού, προφανώς, ειδοποίησαν τους Τούρκους γι΄αυτό και, πιθανώς, είναι ζήτημα χρόνου προτού οι τελευταίοι αρχίσουν να προκαλούν την Ελλάδα με έρευνες στην περιοχή.
Τελευταία ακούονται πολλά γύρω από την παλαιά Αμερικανική ιδέα περί συνεκμεταλλεύσεως.

Η συνεκμετάλλευση δεν οδηγεί πουθενά, δεν λύνει κανένα πρόβλημα, και γι΄αυτό ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε από άλλες χώρες που αντιμετώπισαν τα προβλημάτων που έχουμε με την Τουρκία. Συνεκμετάλλευση λοιπόν θα είναι τραγικό λάθος με επιπτώσεις και σε άλλους τομείς των διμερών σχέσεων, ανοίγοντας την όρεξη της Τουρκίας και για άλλους οικονομικούς πόρους, όπως την αλιεία.

Εν όψει των ανωτέρω, η Ελλάδα, ακολουθούσα το παράδειγμα άλλων χωρών (π.χ ΗΠΑ, Ρωσία, των περισσοτέρων χωρών της ΕΕ, Ισραήλ) να διακηρύξει την κυριαρχία της σε ΑΟΖ με βάση τη Σύμβαση του 1982.

Τα ανωτέρω μπορούν να γίνουν με την ψήφιση νόμου που να δημιουργεί ΑΟΖ στις ελληνικές θάλασσες και εν συνεχεία να ανακοινωθεί στον ΟΗΕ. Μετά θα έρθουμε σε διαπραγματεύσεις με την Κύπρο και την Αίγυπτο προς καθορισμό της διαχωριστικής γραμμής.

Βεβαίως, η Τουρκία δεν θα αναγνωρίσει τέτοια κίνηση, όπως έπραξε και πρόσφατα με την Κύπρο. Νομικώς όμως αυτό είναι αδιάφορο. ΣΆ αυτή την περίπτωση όμως θα πρέπει να της υπενθυμίσουμε ότι η προσχώρησή της στην Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας είναι μια από τις προϋποθέσεις για την πλήρη ένταξή της στην ΕΕ.

Βεβαίως, η «χώρα των μηδενικών διαφορών» θα μπορούσε, αγνοώντας το Διεθνές Δίκαιο, να επανέλθει στις παράνoμες παραβιάσεις του εναερίου και υδάτινου χώρου μας. Επιθυμεί όμως να καταστρέψει την εικόνα ότι «έχει αλλάξει» που και η ίδια αλλά και οι εν Ελλάδι υποστηρικτές της, εδώ και χρόνια, προσπαθούν να δημιουργήσουν;"

Με φιλικόυς χαιρετισμούς,
Βασίλειος Μαρκεζίνης, Ακαδημαικός
Θεόδωρος Καρυώτης, Καθηγητής Πανεπιστημίου

http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=16463&Itemid=139
Επιστροφή στην κορυφή
Κλεοξάνθη
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 28, 2010 10:21 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Kι επειδή γίνεται λόγος για «απομόνωση» καλό θα ήταν να βάζαμε τα πράγματα στη θέση τους. Αν κινδυνεύει ο Μίκης να απομονωθεί από την κριτική του Ρεσάλτο όταν με μια απλή βόλτα στο μετρό βομβαρδίζεται όλος ο κόσμος με τις αφίσες του με canto general και δεν συμμαζεύεται τότε αυτό σημαίνει το εξής: Οι σκεπτόμενοι δεν χειροκροτούν θέλουν ιδέες και επιχειρήματα...
Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες