Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Εργατοπατέρες και «αριστερά»: «Λιπαντικά» του καθεστώτος

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 17, 2010 2:32 pm    Θέμα δημοσίευσης: Εργατοπατέρες και «αριστερά»: «Λιπαντικά» του καθεστώτος Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Εργατοπατέρες και «αριστερά»: «Λιπαντικά» του καθεστώτος



Μέσα στο σίφωνα των γεγονότων περνάνε κάποια «σημεία», σημαντικά, εντελώς απαρατήρητα. Σημαντικά, γιατί αποτυπώνουν ολοκάθαρα όλη την προδοτική συμπαιγνία των εργατοπατέρων και των «αριστερών» ηγεσιών.

Ένα τέτοιο σοβαρό και άκρως αποκαλυπτικό «σημείο» είναι ότι οι εργατοπατέρες και οι «αριστερές» γραφειοκρατίες που κραυγάζουν «ότι έχουμε πόλεμο», κήρυξαν τον «απεργιακό πόλεμο του δρόμου», ΟΧΙ την ημέρα που ψηφιζόταν στη Βουλή το «πολυνομοσχέδιο», αλλά μία μέρα μετά…


Αυτή η «λεπτομέρεια», που ομολογουμένως πέρασε απαρατήρητη, λέει πολλά.

Καταρχάς έρχεται σε κατάφορη αντίθεση με την πολιτική, συνδικαλιστική και τη ρεφορμιστική λογική, ιδιαιτέρως με την αγωνιστική λογική.

Τι το λογικότερο την ημέρα που ψηφιζόταν το «πολυνομοσχέδιο» των κυβερνητικών ανδρεικέλων να ΠΟΛΙΟΡΚΗΘΕΙ η Βουλή από τους «εκτελεσθέντες» εργαζόμενους και από το λαό που βογκά και καταστρέφεται από τα «συμβόλαια θανάτου» που εκτελεί η κυβέρνηση με το «δημοκρατικό» μανδύα της Βουλής και τη «δημοκρατική» νομιμοποίηση ΟΛΩΝ των κομμάτων: ΟΛΑ κάθονται στα έδρανα…

ΕΔΩ, όμως, ακριβώς, βρίσκεται το κλειδί ερμηνείας αυτής της ανορθόδοξης και παράλογης, ακόμα και για το ΡΕΦΟΡΜΙΣΜΟ, πράξης.

Οι εργατοπατέρες και οι «αριστερές» γραφειοκρατικές ηγεσίες αυτό ακριβώς θέλανε: ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΘΕΙ η Βουλή από το λαό!!!

Οι εργατοπατέρες και οι ηγεσίες του ΚΚΕ και του ΣΥΝ έχουν «ξεπεράσει» σε προδοσία και το ρεφορμισμό, ακριβώς γιατί πλέον δεν είναι ούτε ρεφορμιστικές ηγεσίες, αλλά άμεσα εξαρτήματα του καθεστώτος, «λιπαντικά» στη μηχανή του συστήματος.

Τόσο οι εργατοπατέρες, όσο και τα «αριστερά» καθεστωτικά κόμματα, ιδιαίτερα η ηγεσία του ΚΚΕ, γνωρίζουν πολύ καλά την κοχλάζουσα οργή των εργαζομένων και του ελληνικού λαού και την έχουν υπολογίσει με ακρίβεια.

Εάν, λοιπόν, κινητοποιούσαν τον κόσμο την ίδια ημέρα που ψηφιζόταν το «πολυνομοσχέδιο» των νέων «εκτελέσεων» του ελληνικού λαού, ΚΑΜΙΑ δύναμη δεν θα μπορούσε να αποτρέψει την πολιορκία της Βουλής.

Οι γραφειοκράτες θα ξεσκεπαζόντουσαν. Δεν είναι δυνατόν να κινητοποιείς τον κόσμο γι’ αυτά που ψηφίζονται στη Βουλή και να του απαγορεύεις να πάει στη Βουλή και το χειρότερο: Να βρίσκονται μέσα στη Βουλή τα «αριστερά» κόμματα…

Αν πάλι οι πολύχρωμοι «αριστεροί» γραφειοκράτες ΥΠΕΚΥΠΤΑΝ στις αγωνιστικές απαιτήσεις και πήγαιναν στη Βουλή, τότε η κατάσταση δεν μπορούσε να ελεγχθεί: Είναι τόσο μεγάλος και ξεχειλισμένος ο θυμός του ελληνικού λαού και τόσο συμπιεσμένη η εκρηκτική ΟΡΓΗ του, που ΤΙΠΟΤΑ δεν θα απέτρεπε το ρεσάλτο στη Βουλή…

Μιλάνε για ΠΟΛΕΜΟ, λοιπόν οι γραφειοκρατικές καμαρίλες της «αριστερής» απάτης, αλλά, με νύχια και με δόντια, υπονομεύουν τους πολιτικούς και οργανωτικούς όρους του πολέμου και ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΝ ανοικτά και εκτονωτικά τις πολεμικές διαθέσεις του λαού.

Μιλάει για «πόλεμο» η ηγεσία του ΚΚΕ (λόγια για εσωτερική κατανάλωση), αλλά συναγελάζεται η Παπαρήγα με τον «εκτελεστή» των συμβολαίων θανάτου του ελληνικού λαού και ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ στο τσίρκο της Βουλής, νομιμοποιώντας έτσι στην ΠΡΑΞΗ αυτό που κατηγορεί στα λόγια: Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ.

Αντί η ηγεσία του ΚΚΕ, που δημοκοπεί περί πολέμου, να κηρύξει ΓΕΝΙΚΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ, την ημέρα της ψήφισης του «πολυνομοσχεδίου» και να είναι αυτή η ηγεσία στην ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ της μάχης, ήταν στη Βουλή, δικαιολογώντας αυτή τη συμμετοχή στον «ορνιθώνα» με κούφιες ρητορείες περί πολέμου…




Και όχι μόνο αυτά: Οι «πολεμιστές» της ηγετικής κλίκας του ΚΚΕ κάνουν τα πάντα, ακόμα και στις «αγωνιστικές» φιέστες των διαδηλώσεων, στο να μην ενωθούν οι εργαζόμενοι μεταξύ τους: Ξεχωριστές πορείες των «στρατών» τους, απλή βόλτα έξω από τη Βουλή και κατόπιν ΕΣΠΕΥΣΜΕΝΗ αποχώρηση και εγκατάλειψη κάθε μάχης: «Ξεκούραση» στις Στήλες του Ολυμπίου Διός και του Φιλοπάππου!!!

ΜΟΝΟ οι τυφλοί πλέον δεν μπορούν να δούνε την προδοτική συμπαιγνία των εργατοπατέρων και των «αριστερών» γραναζιών του καθεστώτος.


Γι αυτό και ωρύονται για τη «βιαιότητα» κατά του Χατζηδάκη, από κοινού με τους κραυγαλέους ιδεολογικούς και πολιτικούς γενίτσαρους του καθεστώτος. Μιλούν και αυτές οι άθλιες «αριστερές» ηγεσίας όπως ο Πρετεντέρης και αυτή η αθλιότητα του γλοιώδους, ο Τσίμας…

Ωρύονται, ακριβώς γιατί στην πράξη εκδηλώνονται τα έμβρυα της αγωνιστικής δράσης που υπερφαλαγγίζουν την ΥΠΑΚΟΗ στην αστική νομιμότητα των εργατοπατέρων και των «αριστερών» δεκανικιών…

Διαβάστε για όλα αυτά εδώ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5208

Θα επανέλθουμε πάνω σε όλα αυτά γιατί τα θεωρούμε πολύ ΣΟΒΑΡΑ και άκρως αποκαλυπτικά για το ρόλο και τη λειτουργία αυτής της καθεστωτικής «αριστεράς»…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ραμπελαί



Ένταξη: 28 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 190
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 17, 2010 3:13 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι ασφαλίτες και οι αδέσποτες μπουνιές...

Και το εύστοχο και πολύ ευρηματικό σχόλιο από το «Μικρό Φωκίων»":
http://mikrosfokion.blogspot.com/2010/12/blog-post_16.html
Το πήραμε από το ΛΙΣΤΟΝ:
http://listonplace.blogspot.com/2010/12/blog-post_8565.html




Μεγάλη η πανελλαδική και εκπρόθεσμη απεργία για να μπλοκαριστεί από το εργατικό κίνημα ένα νομοσχέδιο που είχε ήδη ψηφιστεί την προηγούμενη μέρα.

Θα μου πεις ότι η απεργία είχε προγραμματιστεί από καιρό. Που να αλλάζεις τώρα τον προγραμματισμό των απεργών και να τους πεις ότι θα απεργήσουμε πριν την ψήφιση του νόμου, κατά την ημέρα της ψηφοφορίας (όπου οι απεργοί θα έχουν κυκλώσει την βουλή και όσοι θα ψήφιζαν ναι δεν θα τολμούσαν να βγουν από τον ναό της Δντκρατίας) και για όσο διάστημα χρειαστεί μέχρι να πέσει. Ή το κίνημα ή τα μέτρα.

Προφανώς οι εργατοπατέρες είχαν κανονίσει τίποτα δουλειές και δεν μπορούσαν να οργανώσουν απεργίες.

Ας κάνουμε υπομονή και η ΓΣΕΕ με μπροστάρη τον μεγάλο αγωνιστή Παναγόπουλο θα τσακίσει την κυβέρνηση με την επόμενη 24ωρη απεργία που θα οργανωθεί για την επομένη της ψήφισης των επόμενων μέτρων.

Η διαδήλωση ήταν μεγάλη. Ο αριθμός αυτών που συμμετείχαν όμως διαφέρει ανάλογα με τον άνθρωπο που μετράει.

Άλλοι μιλούν για 70 χιλιάδες, άλλοι για 40 χιλιάδες και η αστυνομία μιλάει για 14 χιλιάδες.

Μην νομίζετε ότι η αστυνομία δεν ξέρει να μετράει.
Απλά μέτρησε τους ασφαλίτες που έκαναν τις προβοκάτσιες και τους ασφαλίτες που χτυπούσαν διαδηλωτές.

Το νέο σύνθημα
των αναρχικών πλέον έχει αλλάξει. Έχει γίνει Κουκουλοφόροι, γουρούνια, δολοφόνοι ή Μπάτσοι γουρούνια κουκουλοφόροι.

Έπεσε αρκετό ξύλο. Αστυνομικοί ασφαλίτες χτυπούσαν διαδηλωτές, αναρχικοί χτυπούσαν αστυνομικούς, μεσήλικες διαδηλωτές χτυπούσαν τον Χατζηδάκη και η οργή όπου νάναι θα χτυπήσει κόκκινο.

Αυτός ο Χατζηδάκης τελικά είναι η απόλυτη απόδειξη ότι οι πολιτικοί μας ζούνε σε έναν άλλο κόσμο. Χωρίς προβλήματα, γεμάτο μίζες και άνευ της απαίσιας μυρωδιάς του λαού.

Και καθώς φαίνεται δεν παρακολουθεί και ειδήσεις.
Αλλιώς θα έβλεπε τι έπαθε στην Αγγλία η Καμίλα και ο δικός της και δεν θα βολτάριζε αμέριμνος ανάμεσα σε ανθρώπους που τους πνίγει η αδικία και η οργή.

Εκτός και αν είχε πάρει τις μετρητοίς αυτό που είχε πει ο Γιωργάκης, ότι θα τους πάρουν με τις πέτρες. Και αφού δεν είδε πέτρες τριγύρω προχώρησε αμέριμνος. Αλλά έλα που εκτός από τις πέτρες υπάρχουν και οι μπουνιές.

Προσοχή κυκλοφορούν αδέσποτες μπουνιές και ασφαλίτες.

Το ωραίο είναι η εξήγηση που έδωσε ο Αντώνης Σφουγγαράκης και η νέα Νέα Δημοκρατία. Ήταν προβοκάτσια λέει επειδή η ΝΔ έχει αντιμνημονιακή πολιτική.

Αντώνη κάτσε σε παρακαλώ. Μην λιποθυμήσεις με αυτό που θα μάθεις. Οι πολίτες δεν θεωρούν μόνο τον νεκροθάφτη Γιωργάκη ως υπεύθυνο. Αλλά όλους αυτούς που με τον τρόπο τους βοήθησαν στην εκτέλεση της Ελλάδας και των Ελλήνων.

Το φτύσιμο δεν είναι ψιχάλες. Φτύσιμο είναι.

Τώρα αρχίζει ο κόσμος να καταλαβαίνει που πάμε. Μόλις καταλάβει ότι θα τον έχουν φέρει στην απόλυτη απόγνωση χωρίς να υπάρχει κάποια ελπίδα βελτίωσης της ζωής του, όταν καταλάβει ότι του πήραν στην αρχή τα μέτρα για να μην χάσει την δουλειά του και τον μισθό του και στην συνέχεια του πήραν και την δουλειά και τον μισθό, όταν καταλάβει ότι το δούλεμα συνεχίζεται και η απόλυτη χρεοκοπία του θα είναι γεγονός… τότε δεν θα έχουν που να σταθούν.

Όλοι. Οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι – παπαγαλάκια, οι έχοντες και κατέχοντες.

Δύσκολα τα πράγματα. Ο Παπακωνσταντίνου μας διαβεβαίωσε ότι δεν θα επανέλθουμε στην δραχμή και ότι δεν κινδυνεύουν οι καταθέσεις.

Έτσι εξηγείται η τεράστια ουρά που είδα μπροστά σε μια τράπεζα. Γιατί πλέον έχουμε καταφέρει να κατανοούμε τι εννοεί ο υπουργός. Ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που λέει.


_________________
Η ψυχή που ξέρει να γελά είναι πιο
ανθρώπινη από αυτή που κλαίει.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΝΤΑΒΕΛΗΣ



Ένταξη: 28 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 283
Τόπος: Στύρα Ευβοίας

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 17, 2010 9:50 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Γιατί θορυβήθηκαν τόσο από το σπασμένο κεφάλι του Χατζηδάκη;



Ο λαός έχει και αυτός δικαίωμα στα αισθήματα της οργής και της εκδίκησης.

Ό,τι και να λένε οι ευνούχοι της εξουσίας και οι φαρισαίοι της ηθικολογίας το αίσθημα της εκδίκησης έχει τα δικαιώματά του. Αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο λαός δεν αντιμετωπίζει με ψυχρή αδιαφορία αυτά που συμβαίνουν γύρω του.

Είναι ουτοπικό και δόλια υποκριτικό να πιστεύει κανείς ότι ένας λαός που υποφέρει αγρίως από την καταλήστευσή του, τη βία και την αυθάδεια της καθεστωτικής τυραννίας δεν συσσωρεύει αισθήματα οργής και εκδίκησης.

Σήμερα η «αριστερά» επιχειρεί απεγνωσμένα, από κοινού με τις δυνάμεις της τυραννίας, να καταπνίξει το ανεκπλήρωτο αίσθημα της λαϊκής εκδίκησης, αντί να το υποδαυλίζει συνεχώς, να το βαθαίνει και να το στρέφει ενάντια στις πραγματικές αιτίες κάθε αδικίας, κάθε χυδαιότητας και προστυχιάς που ξερνούν οι μηχανισμοί προπαγάνδας και προβοκάτσιας του καθεστώτος: Πολιτικοί, κόμματα, ΜΜΕ, κράτος, διωκτικές αρχές και ποικίλα ιερατεία…

Βίαια ξεσπάσματα, σαν και αυτά εναντίον του Χατζηδάκη, είναι αναπόφευκτα όταν η καθεστωτική ληστεία, καταπίεση και βαρβαρότητα ξεπερνούν ορισμένα όρια και όταν το λαϊκό κίνημα δεν έχει ακόμα φτάσει σε κάποια επίπεδα πολιτικής και οργανωτικής συγκρότησης και προδίδεται συστηματικά και ανοικτά από τους «αριστερούς» σφετεριστές των Κινημάτων.

Τέτοιου είδους βίαια ξεσπάσματα αποτελούν το αναγκαίο και νομοτελειακό προϊόν μιας ζοφερής και οργισμένης πραγματικότητας, ένα προϊόν, που από τη μια αποκαλύπτει την πολιτική και οργανωτική γύμνια του λαϊκού κινήματος (ξεγυμνώνει τα προδοτικά «αριστερά» κόμματα) και από την άλλη ρίχνει το σπόρο της ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ του ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΥ.

Αυτά ακριβώς είναι που θορύβησαν τις γραφειοκρατικές κλίκες των εργατοπατέρων και της «αριστεράς» και φυσικά όλες τις καθεστωτικές δυνάμεις.

Διέγνωσε όλο αυτό το παρδαλό καθεστωτικό σκυλολόι ότι η επίθεση εναντίον του Χατζηδάκη ΟΧΙ μόνο τους αφορούσε ΟΛΟΥΣ, αλλά αποτελούσε και το ΠΡΟΑΝΑΚΡΟΥΣΜΑ της βίαιης απόρριψης των κομματικών χειραγωγήσεων, καθώς και της τάσης ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ της διογκωμένης και συμπιεσμένης λαϊκής ΟΡΓΗΣ.

Τρομοκρατήθηκαν οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής και πολιτικής γραφειοκρατίας γιατί η επίθεση κατά του Χατζηδάκη σηματοδοτούσε τη ΓΕΝΙΚΗ ΤΑΣΗ και ΖΥΜΩΣΗ μέσα λαό:
Αυτό που θα επακολουθήσει αύριο, αυτό που νομοτελειακά προστάζουν τα πράγματα, αυτό που δίνει οργανωτική έκφραση στα πυρωμένα αισθήματα της λαϊκής αγανάκτησης και εκδίκησης…

Αυτός είναι ο τρόμος τους: ότι η πράξη αυτή ξεπηδάει μέσα από τη ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΟΡΓΗ της κοινωνίας και αποτελεί το «παράδειγμα» γενίκευσής της…

Γι αυτό ΣΥΝΑΣΠΙΣΤΗΚΑΝ όλα τα κόμματα, όλα τα ιερατεία, όλες οι μαϊμούδες των ΜΜΕ, όλα τα παπαγαλάκια και ξεχύνουν τα ποτάμια των ηθικών τους αναθυμιάσεων και της γλοιώδους υποκρισίας τους εναντίον της «αποτρόπαιης» πράξης του σπασίματος του κεφαλιού του Χατζηδάκη…

Για την υποκρισία και το φαρισαϊσμό τους διαβάστε εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5208

Την ιστορία δεν μπορούν να την ξεγελάσουν, ούτε να παίξουν μαζί της. Και η ιστορία είναι και αυτή εκδικητική…

Πλησιάζει η ώρα που η ιστορία θα βάλει όλο αυτό το σκυλολόι και τους «μπράβους» του στη θέση που τους αξίζει…


_________________
Φωτιά και τσεκούρι όχι μόνο στους
προσκυνημένους, αλλά και στους
πράκτορες και προβοκάτορες.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Μόσχος Λαγκουβάρδος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 18, 2010 1:21 pm    Θέμα δημοσίευσης: Μ Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Τί περιμένουν οι πολιτικοί για να φύγουν;
http://moschoblog.blogspot.com/




Τί περιμένουν οι πολιτικοί για να φύγουν; Τί περιμένουν για να ζητήσουν από τους Έλληνες συγνώμην, όπως έκανε εκείνος ο Ιάπων υπουργός Άμυνας, που όταν έπεσε ένα στρατιωτικό αεροπλάνο της Ιαπωνίας πήγε στην κεντρική πλατεία του Τόκιο, γονότισε, ζήτησε συγνώμην από τους συμπατριώτες του και παραιτήθηκε. Τί περιμένουν οι πολιτικοί;

Οι πολιτικοί αν αγαπούσαν την πατρίδα τους θα ζητούσαν από τους Έλληνες να βρουν άλλους πιο ικανούς από αυτούς και θα βοηθούσαν κι οι ίδιοι να βρεθούν οι πιο ικανοί.

Με ποια κριτήρια θα ψάξουν να βρουν πιο ικανούς πολιτικούς;

Τα κριτήρια αυτά οπωσδήποτε θα αποτρέπουν την αρχομανία, τη φιλοχρηματία, την περιφρόνηση προς τα ιερά και τα όσια, την αδιαφορία για τα εθνικά σύμβολα, για την Ελληνική γλώσσα, για την Πίστη, για την Παράδοση, για την ακεραιότητα της Χώρας.

Τέτοια κριτήρια είναι π.χ. η μη πολιτική ιδιότητα από το 1974 και μετά, η μη ύπαρξη βουλευτικής αποζημίωσης, η μη μετατροπή της πολιτικής ιδιότητας των πολιτικών σε κερδοφόρο επάγγελμα και των πολιτικών κομμάτων σε κερδοφόρες επαγγελματικές επιχειρήσεις. Η μη ύπαρξη κληρονομικής πολιτικής οικογενειοκρατίας. Η μη εξάρτηση από τον συνδικαλισμό, τον κομματισμό και από τους μεγαλοϊδιοκτήτες του Τύπου. Η μη χρησιμοποίηση οποιασδήποτε καλλιτεχνικής, επιστημονικής ή οποιασδήποτε άλλης ιδιότητας για ιδιοτελείς σκοπούς και για αυτοπροβολή.

Πριν από όλα όμως θα πάψει η καταστροφική επίδραση της τηλοψίας εις βάρος του Ελληνικού Λαού; Οι μεγαλοϊδιοκτήτες των ΜΜΕ δεν θα μπορούν να μετατρέπουν τους Έλληνες σε ζαλισμένο κοπάδι. Θα τεθούν ηθικά όρια στην "επιστήμη" της ισοπέδωσης των πάντων στην Ελλάδα. Η Ελλάδα μοιάζει τώρα με χαλασμένο θερμοστάτη που θα εκραγεί, αφού το "άναψε" είναι το ίδιο με το "σβήσε".

Τί περιμένουν οι πολιτικοί για να φύγουν, αλλά και τι περιμένουν οι Έλληνες για να αλλάξουν την εικόνα την οποία τους επέβαλαν για τον εαυτό τους; Ποιος δεν έχει τη στοιχειώδη νοημοσύνη, πως δεν ξεπλένει κανείς την πληγή του με το αίμα της; Ποιος υπονομεύει ο ίδιος την αξιοπιστία του προκειμένου να συνάψει δάνεια με υπέρογκο τόκο από τους γνωστούς τοκογλύφους; Είμαστε οι Έλληνες όπως τους εμφανίζουν οι πολιτικοί φυγόπονοι, αφερέγγυοι, ψεύτες ή είμαστε μαζοχιστές, που τους αρέσει να τους βασανίζουν ή είμαστε χαζοί ή πνευματικά καθυστερημένοι ή ανίκανοι να προστατέψουμε τα εθνικά και τα οικονομικά μας συμφέροντα και να αυτοκυβερνηθούμε;

Ή μήπως θέλουμε να αυτοκτονήσουμε και βαδίζουμε σαν ένα κοπάδι από λιοντάρια με αρχηγό ένα ελάφι προς την ήττα και την καταστροφή, που καίμε τις γέφυρες πίσω μας; Οι πολιτικοί που κυβερνούν συνάπτουν συμβάσεις δανείων με βάση όχι την ηπιότερη νομοθεσία της χώρας μας, αλλά την αυστηρότερη της Αγγλίας!

Τί περιμένουν οι πολιτικοί για να φύγουν; Περιμένουν τις ανθρωποθυσίες;
Ο Χριστός κατήργησε τις ανθρωποθυσίες, με το να γίνει ο ίδιος θύμα, για να μην υπάρξει ποτέ πια η δικαιολογία ότι φταίει το θύμα. Ο Ιησούς σε τί έφταιξε;
Καμιά ανθρωποθυσία από τότε δεν είναι ιερή. Οι θυσιαστές δεν είναι ιερείς, αλλά σφαγείς.

"Όλα τα πουλιά, ακόμα και αυτά του ιδίου είδους, δεν είναι όμοια και το ίδιο συμβαίνει με τα ζώα και με τα ανθρώπινα πλάσματα. Ο λόγος που ο Θεός δεν κάνει δύο πουλιά ή ζώα ή ανθρώπινα πλάσματα ακριβώς τα ίδια είναι, γιατί το καθένα τοποθετήθηκε εδώ από τον Θεό για να είναι μια ανεξάρτητη οντότητα και να βασίζεται στον εαυτό της."(Ειρήνη Βρης,ΙΝδιάνικη Σοφία,Εκδόσεις Πανός,Αθήνα 1998)


Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 18, 2010 1:38 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Αγαπητέ μου φίλε Μόσχο, ο Θρήνος κατανοητός…

Θα ήταν πολύ ωραία και ονειρεμένα να κινούνται τα πράγματα στη σφαίρα των καθαρών ιδεών και των «καλών ανθρώπων».
Το κακό είναι ότι η πραγματικότητα δεν πολυκαταλαβαίνει από «καθαρές ιδέες» και τα «καλά πρόσωπα», δεν μπορούν να υπάρξουν στη σφαίρα της φαντασίας, αλλά βγαίνουν μέσα από τις ίδιες τις λειτουργίες (αγωνιστικές) της πεζής πραγματικότητας…
Χωρίς λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε τους νόμους που κινούν τα πράγματα, τις αιτίες που οι άνθρωποι φέρονται έτσι όπως φέρονται, απλώς θα θρηνούμε και θα διαπιστώνουμε το «κακό»…
Δηλαδή τι θα άλλαζε αν στην εξουσία της Νέας Τάξης βρίσκονταν κάποια «άγια» πρόσωπα»; Θα άλλαζε ή θα ανατρεπόταν αυτή η εξουσία;
Ή τα «άγια» πρόσωπα θα μεταλλασσόντουσαν σε «δαίμονες»;
Άλλαξε το καθεστώς της Ιαπωνίας επειδή ένας «Ιάπων» αξιωματούχος παραιτήθηκε;
Και αν δεχτούμε το «όνειρο» ότι όλοι αυτοί που μας κυβερνούν θα παραιτηθούν(!!!), αυτοί που θα τους αντικαταστήσουν, από πού και πώς θα έρθουν και τι θα άλλαζε ΕΝΤΟΣ των ίδιων καθεστωτικών πλαισίων και νόμων: νεοταξικών, σήμερα, οικονομικών και κοινωνικών νόμων.
ΟΙ αλλαγές προσώπων δεν σημαίνουν και αλλαγές καθεστώτων και κοινωνιών…
Η Βία, επίσης, δεν βρίσκεται στο μεδούλι των ανθρώπων, αλλά στα κόκκαλα και στο μεδούλι των οικονομικών και κοινωνικών συστημάτων και από εκεί δηλητηριάζεται και το αίμα των ανθρώπων…
Θα αναδημοσιεύσουμε στη συνέχεια ένα παλιό μας κείμενο σχετικό με τη βία που αναπτύσσεται μέσα στη νεολαία σήμερα…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 18, 2010 10:21 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Τα κείμενα αυτά είναι γραμμένα πριν από τρία περίπου χρόνια…

Η διαλεκτική της βίας και τα χαμένα οράματα



Το μέσο ανθρώπινο μυαλό, συνηθισμένο να βλέπει τα πράγματα κατά ένα τρόπο στατικό και στην απομόνωσή τους, δεν μπορεί να συλλάβει τη διαλεκτική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο αίτιο και στο αποτέλεσμα. Τείνοντας προς τη συνεχή απλοποίηση, ικανοποιείται από τις εξηγήσεις που προσαρμόζονται περισσότερο στη διανοητική οκνηρία, χωρίς να ενδιαφέρεται για το βάθος των πραγμάτων. Αρκείται μηχανικά να επαναλαμβάνει ό,τι κατά το πρώτο επιφανειακό αντίκρισμα απεκόμισε.

Το θέμα της βίας και ιδιαίτερα στις ειδικές εκφάνσεις της, αυτές της βίας στα σχολεία, δεν μπορεί να εξεταστεί σε βάθος, αν πρώτα δεν συλλάβουμε τους πρωτογενείς παράγοντες που γεννούν και αναπαράγουν τη βία.


Φυσικά μια τέτοια γενική κοινωνική τοποθέτηση δεν είναι επαρκής. Είναι απαραίτητο να υπολογίσουμε και πολλούς άλλους δευτερογενείς παράγοντες. Ωστόσο, χωρίς το αφετηριακό σημείο, κάθε ανάλυση θα είναι μετέωρη, ασύνδετη και αποσπασματική.

Ας συνοψίσουμε, συνεπώς, τη γενική διαλεκτική της βίας.

Η μήτρα που γεννάει το μίσος.

Καταρχήν η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι η πιο βαθιά και ολοκληρωμένη μορφή βίας.

Όλη η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού είναι ένα ολοζώντανο παράδειγμα.

Στη σύγχρονη εποχή η αστυνομική, κρατική, πολιτική, ιδεολογική, ψυχολογική και ηθική βία που εξασκείται για να διατηρείται αυτή η καπιταλιστική εκμετάλλευση, δεν αποτελεί παρά την προέκταση αυτής της θεμελιακής κοινωνικής βίας. Και όσο θα απλώνεται και θα βαθαίνει αυτή η καπιταλιστική βία, τόσο και πιο πολλές αντιδράσεις νόμιμης άμυνας θα προκαλεί: είτε τυφλές μαζικές εκρήξεις είτε συνειδητές πολιτικές κινήσεις και εξεγέρσεις.

Σημείωση: Εδώ διαχωρίζουμε τις «τυφλές μαζικές εκρήξεις» από τις κουκουλοφόρικες ή άλλες κατευθυνόμενες πράξεις βίας.

Η άγρια επιθετικότητα που εκτονώνεται στις μαζικές υστερίες είναι προϊόν της ωμής βίας και καταπίεσης που βρίσκονται με τη λεπτή τους μορφή στους πειθαρχικούς μηχανισμούς εξουσίας και στις ιεραρχίες της κοινωνίας.

Η εξουσία είναι αυτή που παράγει, αναπαράγει και συσσωρεύει την επιθετικότητα και το μίσος. Τα εκκρίματα του «πολιτισμού» της αγοράς, δηλαδή η βία και βαρβαρότητα, είναι αυτά που παράγουν το άγχος, την ανασφάλεια, την επιθετικότητα και το μίσος. Και τη βία που δέχεται κανείς από τα πάνω τη μεταβιβάζει προς τα κάτω, σύμφωνα με τον απλό μηχανισμό «μετατόπισης του αντικειμένου». Η βία που προέρχεται από τα πάνω γεννάει μίσος, που εκτονώνεται προς τα κάτω και γεννάει και εκεί μίσος.

Στην ψυχική οικονομία του ατόμου βλέπουμε να επιδρά η ίδια «δέσμευση», όπως δεσμεύουν μέσα στην καπιταλιστική οικονομία οι σχέσεις παραγωγής τις παραγωγικές δυνάμεις.

Όπως, σύμφωνα με τον Μαρξ, οι κοινωνικές παραγωγικές δυνάμεις κάτω από την πίεση των σχέσεων παραγωγής μπορούν να μεταμορφωθούν σε δυνάμεις καταστροφής, το ίδιο καταστροφικές γίνονται και οι ατομικές ενστικτώδεις δυνάμεις κάτω από την πίεση των ποικίλων μορφών βίας της καπιταλιστικής εξουσίας.

Σήμερα η συμπιεσμένη ενέργεια των πολλαπλά καταπιεσμένων νέων, μέσα σε ένα κόσμο δίχως οράματα, ΑΞΙΕΣ και Πίστη, δεν βρίσκει καμιά συνειδητή διέξοδο. Έτσι μένει ΜΟΝΟ στις ενστικτώδεις ψυχικές ορίζουσες, γίνεται καταστροφική και αυτοκαταστροφική.

Αυτή την ενέργεια, μια και η «αριστερά» είναι ενσωματωμένη, αξιοποιεί το σύστημα και για τα ποικίλα πολιτικά του παιχνίδια και την κατασυκοφάντηση της αμφισβήτησης.

Πρέπει να κατανοούμε αυτή τη διαλεκτική και να μη μένουμε στα συμπτώματα, στην «αλητεία» ή στις «συμμορίες» και έτσι να πετάμε μαζί με τις σαπουνάδες, έξω από τη σκάφη, και το παιδί…

Πρέπει να κατανοήσουμε αυτή τη διαλεκτική για να μπορέσουμε να διακρίνουμε καθαρά την αξιοποίηση και οργάνωση, από τους μηχανισμούς εξουσίας, της αθλιότητας και της βίας που δημιουργεί η ίδια καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Και ο σημερινός νεοταξικός φασισμός συνίσταται ακριβώς σε αυτό. Δηλαδή, στην οργάνωση και καθοδήγηση ψυχωτικών «ταγμάτων τρομοκρατίας», από την αθλιότητα της νεολαίας και την «κοπριά» που δημιουργεί ο ίδιος.


Χάσαμε το όνειρο




ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ σε πράγματα και χάσαμε σε όνειρο. Δεν καθόμαστε πια ξαπλωμένοι κάτω από ένα δέντρο χαζεύοντας ξέγνοιαστοι τον ουρανό, αλλά στροβιλιζόμαστε μέσα στη δύνη μιας παγερής, αυτοματοποιημένης πραγματικότητας, αδυνατώντας να αποτινάξουμε το ενοχλητικό αίσθημα της ζωώδους εργατικότητας.

Σε αυτή τη ζωώδη εργατικότητα εκπαιδεύει τη μαθητική νεολαία σήμερα το σύστημα. Μια «εκπαίδευση» που εισάγει στην παιδική ψυχή, με τον πλέον βάναυσο τρόπο, το δαίμονα της τυποποιημένης, αυτοματοποιημένης, παγερής και αφυδατωμένης γνώσης.

Η ΑΧΑΛΙΝΩΤΗ αυτή «κομπιουτεροποίηση» της γνωστικής διαδικασίας είναι η μήτρα του πνεύματος εκείνου, από το οποίο αναδύθηκαν τα βομβαρδιστικά και όλων των ειδών τα δηλητήρια. Είναι η πηγή μιας κακής διάνοιας που, ναι μεν καθιστά τον άνθρωπο ικανό να υποτάσσει και να καταστρέφει τη γη, πλην όμως ταυτόχρονα σκλάβο των πραγμάτων και της μηχανής.

Αυτό το μοχθηρό εκπαιδευτικό σύστημα της ζωώδους εργατικότητας ένα και μόνο στόχο έχει: Να καθυποτάξει τη νεανικότητα και να τη μετατρέψει σε γρανάζι της εξουσίας της αγοράς.

Αυτή είναι η βασική συνιστώσα της αγοραίας εκπαίδευσης, της υποταγμένης ολοκληρωτικά στις ανάγκες των πολυεθνικών και του κέρδους.

Για να επιτευχθεί αυτή η πολυεθνική «εκπαιδευτική» στρατηγική πρέπει να αποσαθρωθούν τα κοινωνικά οράματα, οι ηθικές αξίες και η Πίστη σε ιδανικά.


Πρέπει με δύο λόγια να καταστραφούν και να ισοπεδωθούν κυριολεκτικά οι πνευματικοί και ηθικοί αξιακοί αρμοί της κοινωνικής συνοχής.

Αυτή είναι η σύγχρονη στρατηγική του κεφαλαίου, της Νέας Τάξης: Η διάλυση των κοινωνιών.

Νεολαία χωρίς όραμα, χωρίς αξίες και χωρίς πίστη


Κάθε Πολιτισμός, κάθε κοινωνική μορφή ιδιαίτερα, για να υπάρξει και να συντηρηθεί πρέπει πριν απ’ όλα να δημιουργήσει τα ενισχυτικά του ενστίκτου στηρίγματα. Δεν υπάρχει κοινωνία που να μην ζήτησε να ανταποκριθεί σε αυτή την υπαρξιακή απαίτηση οργανώνοντας το πνευματικό της εποικοδόμημα. Με τη φιλοσοφία, την τέχνη και τη θρησκεία της προσπάθησε να δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την απρόσκοπτη ανέλιξη της ζωής. Πρόκειται για τις λεγόμενες ηθικές αξίες, που αποτελούν τα θεμέλια κάθε πολιτισμού και παράλληλα έναν τρόπο δικαίωσής του. Η ακλόνητη βάση τους δίνει το μέτρο της ισορροπίας, της σταθερότητας και της κοινωνικής συνοχής.

Βεβαίως οι πολιτισμοί δεν είναι αιώνιοι. Αφού διαγράψουν την τροχιά της ακμής τους υποχρεώνονται να παραχωρήσουν τη θέση τους σε νέες μορφές κοινωνικής και πολιτισμικής οργάνωσης ΑΝΩΤΕΡΕΣ, μορφές ωστόσο που αναπτύσσονται μέσα στους ίδιους τους κόλπους της υπάρχουσας κοινωνικής και πολιτισμικής δομής.

Και το σπουδαιότερο: Αυτές οι νέες μορφές αποτελούν το προϊόν των λαϊκών αγώνων, αγώνων που στηρίζονται στις ηθικές κατακτήσεις. Δεν τις γκρεμίζουν μηδενιστικά. Αποκαθιστούν το αυθεντικό περιεχόμενό τους, τις γονιμοποιούν, τις συνθέτουν και μεταπλάθουν σε νέες ζωντανές αξίες. Δεν μπορεί να δημιουργηθεί ΤΙΠΟΤΑ το καινούργιο με τον αφορισμό και τη μηδενιστική άρνηση της παράδοσης και των αξιών της. Και αυτό είναι υπόθεση της λαϊκής κίνησης και ΟΧΙ διαταγμάτων των εξουσιών ή απαιτήσεων των περιθωριακών…

Μια τέτοια, όμως, επαναστατική κοινωνική διαδικασία ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΟΡΑΜΑ και ΠΙΣΤΗ σε ΙΔΑΝΙΚΑ.


Σήμερα, η Νέα Εποχή προωθεί άλλες «αξίες»: Την καταστροφή κάθε κατάκτησης της ανθρωπότητας, την αποδόμηση κάθε συστήματος αξιών, την ολοκληρωτική ΑΡΝΗΣΗ κάθε Οράματος και Πίστης.

Αυτό που σπέρνουν μέσα στη νεολαία είναι μαζί με το άγχος και την ανασφάλεια και την ΑΡΝΗΣΗ των πάντων. Η άρνηση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας δεν μεταβάλλεται σε Πίστη για ένα άλλο κόσμο. Η «αριστερά» φρόντισε γι’ αυτό!!!

Το μόνο μετερίζι ηθικών αξιών και κοινωνικής συνοχής που απόμεινε είναι η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Γι’ αυτό τόσο λυσσαλέα την κτυπούν…

Αλλά αυτό το θεμελιακό «στοιχείο» συνοχής, αξιών και Αντίστασης στη Νέα Τάξη στερείται πολιτικού οράματος. Αυτό είναι ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ!!!

Μέσα, λοιπόν, σε αυτό το νεοταξικό πλαίσιο της βαρβαρότητας και της γενικής σήψης η νεολαία δεν έχει στηρίγματα. Η σημερινή φρίκη αναπτύσσει την ανάλογη πνιγηρή ατμόσφαιρα. Οι τάσεις που κυριαρχούν σε όλες τις πολιτικές και πνευματικές εκδηλώσεις είναι τάσεις προς το θάνατο, τάσεις παρακμής χωρίς ιστορικό προηγούμενο.

Για τη νεολαία δεν υπάρχει καμία διέξοδος. Εξαθλιωμένη ψυχικά και πνευματικά, τσαλαπατημένη και ακρωτηριασμένη, δίχως οράματα, αξίες, ιδανικά και χωρίς να πιστεύει σε τίποτα στρέφεται προς το θάνατο, την καταστροφή και αυτοκαταστροφή. Αυτό που κυριαρχεί είναι ο ακρωτηριασμένος εγωκεντρισμός…


Η κρίση δεν είναι αδιέξοδη




Η κρίση της εποχής, βεβαίως, δεν είναι αδιέξοδη. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ότι η διέξοδος βρίσκεται στον συλλογικό αγώνα για το μετασχηματισμό της κοινωνίας και ΟΧΙ στην ΑΡΝΗΣΗ και την περιφρόνηση της ζωής. Που σημαίνει ΑΓΩΝΑΣ για να διαφυλάξουμε τη σύνδεση του Πολιτισμού μας που επιχειρούν να διακόψουν αυτοί που απεργάζονται το τέλος μας.

Τα στηρίγματα αυτού του αγώνα είναι η πολύτιμη κληρονομιά μας, οι ηθικές αξίες της και η Πίστη σε ένα Όραμα. Αλλά πρώτα απ’ όλα είναι η Πίστη στον αγώνα. Και μόνο το γεγονός της αγωνιστικής πάλης κλείνει μέσα μας ζωντανή την ελπίδα, δυναμώνει αντί να αδυνατίζει την αυτοπεποίθηση και μας απομακρύνει από το μυστικισμό: Από το να ζητάμε, στη φαντασία μας, τη σωτηρία από άλλους.

Η πίστη στο συλλογικό αγώνα και τις ηθικές αξίες δημιουργούν το όραμα, το οποίο θα είναι στηριγμένο στην πραγματικότητα της αγωνιστικής πρακτικής. Ένα τέτοιο όραμα δεν καταλήγει στην ΑΡΝΗΣΗ, αλλά στην διεύρυνση της ζωής, δεν συντρίβει ούτε αποστειρώνει τον άνθρωπο, αλλά τον πλουτίζει και τον ολοκληρώνει, εξαφανίζοντας τη «μοναξιά θανάτου» του εγωκεντρικού ατόμου.

Η εποχή μας αναζητά όσο ποτέ άλλοτε το συλλογικό «είναι» και τη συλλογική επαναστατική δράση.

Επιστροφή στην κορυφή
Κυπριανός Χριστοδουλίδης



Ένταξη: 03 Δεκ 2009
Δημοσιεύσεις: 564
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Δεκ 19, 2010 7:39 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
"ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡΟΠΟΙΗΣΗ"



"Η ΑΧΑΛΙΝΩΤΗ αυτή «κομπιουτεροποίηση» της γνωστικής διαδικασίας είναι η μήτρα του πνεύματος εκείνου, από το οποίο αναδύθηκαν τα βομβαρδιστικά και όλων των ειδών τα δηλητήρια. Είναι η πηγή μιας κακής διάνοιας που, ναι μεν καθιστά τον άνθρωπο ικανό να υποτάσσει και να καταστρέφει τη γη, πλην όμως ταυτόχρονα σκλάβο των πραγμάτων και της μηχανής. "

Θα πρέπει να σας ευχαριστήσω γι΄ αυτή την τόσο διευκρινιστική και διαγνωστική συνάμα ακτινογραφία της εποχής. Εξηγούνται πολλά και προτείνονται σημαντικά άλλα. Οπωσδήποτε ιαματικά.

Έκρινα χρήσιμο να σας γράψω αυτά τα λόγια γιατί με προκάλεσε η "αχαλίνωτη κομπιουτεροποίηση"

Επισκέφθηκα πριν λίγε μέρες συγγενικό μου πρόσωπο και η δεκάχρονη μαθήτρια, σε πρότυπο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο από τα ακριβά, "διάβαζε". Γιατί τα εισαγωγικά; Επειδή μπροστά της είχε ένα κομπιουτεράκι λάπτοπ. Ούτε χαρτιά, ούτε μολύβια, ούτε βιβλία.

Απόρησα. Διότι σκέφθηκα την "κομπιουτεροποίηση". Παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς το άρωμα του χαρτιού, τις υπογραμμίσεις του βιβλίου, τη γομολάστιχα, την ξύστρα και τον ήχο των λέξεων θα γίνουν τέλεια εκπαιδευμένα ρομποτάκια. Μόνο πλήκτρα θα ξέρουν να πατούν και οι λέξεις στην οθόνη (μόνιτορ) θα σημαίνουν σειρά γραμμάτων πληκτρολογίου. Ποιά νοήματα, ποιές έννοιες, ποιά συμφραζόμενα, ποιοί συνειρμοί, όταν ο ρομποτικός δάσκαλος θα πρέπει να κινηθεί βάσει της προγραμματισμένης "μνήμης" του λαπτόπ.

Η οπτική εμπέδωση της γραφής και η ακουστική προσοχή στο φωνητικό λόγο θα πάψουν να υπάρχουν. Οι λέξεις δεν θα έχουν ήχο και ο ήχος θα αποτελείται από ακατανόητες λέξεις-άθροισμα κεφαλαίων ή μικρών γραμμάτων με ελάχιστα τα σημαινόμενα.

Συλλογίστηκα ακόμη ότι εμείς "μπήκαμε" στο κομπιούτερ έχοντας πίσω μας μια ατέλειωτη ιστορία πάλης με τις λέξεις, τα βιβλία, τα χαρτιά : Με σβήσιμο, γράψιμο, ξανά σβήσιμο και πάλι γράψιμο. Χαρτί και μολύβι ήταν τα "όπλα" μας για να γράφουμε κείμενα σαν αυτό της ΘΑΛΕΙΑ

Τι θα κάνουν τα αυριανά παιδιά με το χαρτο-βιβλιο-μολυβι-γόμα λάπτοπ; Μάλιστα, όταν γράφεις κάτι και από λάθος αυτό χάνεται ή όταν το copy paste δεν μπορείς να το ταιριάξεις;

Μα την αλήθεια τρόμαξα. Είπα όμως ότι, ίσως μου διαφεύγει κάτι "εκπαιδευτικό" και τα πράγματα δεν είναι όπως φαντάστηκα. Αλλά, σκέφθηκα πάλι, όταν από το Δημοτικό θα μπουν αυτά τα παιδιά στο Γυμνάσιο χωρίς χαρτί, μολύβι και βιβλίο, τι να περιμένουμε; Και ο ορίζοντας της αισιοδοξίας στένεψε. Τα ρομποτάκια που θα βγούν με το καλό από το Λύκειο, θα έχουν για χαρτί τους τοίχους και αντί για μολύβι, θα χρησιμοποιούν σπρέι και μπογιά :

- "Άρα γε τι τρώς;",
- Άρα γε τι τα ταΐσαμε;
- "καταστρέψτε και ...

η οδύνη δική μας.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες