«Νέα Ελλάδα»: Η γαλέρα των μαφιών του χρήματος

[Παντελής]

«Νέα Ελλάδα»: Η γαλέρα των μαφιών του χρήματος



Στην ιστορία της ανθρωπότητας σπάνια συναντάς τέτοιο ρηχό, αλλά αυθάδη κυνισμό σαν αυτόν του ΓΑΠ. Οι μεγαλοστομίες του δεν αποτελούν απλώς το προϊόν της αυτοϊκανοποιημένης ωμότητας ενός ανδρείκελου, ούτε το προϊόν της αυθάδους ανοησίας του, αλλά προμελετημένο στυγνό έγκλημα.

Αποτελούν το προϊόν της πωρωμένης υλοποίησης ενός επεξεργασμένου σχεδίου φρίκης: Τον αφανισμό της Ελλάδας από τον ιστορικό χάρτη της ανθρωπότητας και τη μετατροπή της σε ένα χώρο απλής γεωγραφικής ονομασίας, απονεκρωμένο και αφυδατωμένο από κάθε ιστορική ουσία και ταυτότητα.

Διακήρυξε, λοιπόν, ο ΓΑΠ, με την αναισθησία του «ηλεκτρονικού εγκεφάλου» που εκτελεί εντολές, το νέο μακάβριο απόφθεγμα: «Οικοδομούμε μια άλλη Ελλάδα, μια Ελλάδα νέα».

Αυτά τα είπε στη Νέα Υόρκη στο «Εκόνομικ κλαμπ», δηλαδή σε αυτούς που επεξεργάζονται τα σχέδια εξόντωσης των λαών, τις εντολές των οποίων εκτελεί ο ΓΑΠ…

Συνεπώς, δεν πρέπει να έχουμε την αυταπάτη, ότι το ανδρείκελο, ο πρωθυπουργός μας, δεν γνωρίζει το τι λέει ή ότι λόγω της τραγικής ανοησίας του ξεστομίζει ασυναρτησίες και καρατομεί το νόημα των εννοιών και των λέξεων.

ΟΧΙ. Ο ΓΑΠ ενεργεί συνειδητά. Τα γλωσσικά του ιδιώματα είναι η μορφή της πραγματικότητας που προωθεί και κατασκευάζει. Καρατομεί τις έννοιες γιατί καρατομεί την ελληνική πραγματικότητα. Γελάμε με τις ανοησίες του και έτσι ξεγελιόμαστε.

Οι λεκτικές ανοησίες του είναι οι φόρμες, η διαλεκτική γλωσσική επένδυση, της «Νέας Ελλάδας» που θέλουν να κατασκευάσουν: Γλωσσική επένδυση της αλλοιωμένης Ελλάδας, της ακρωτηριασμένης Ελλάδας, της ισοπεδωμένης και αφανισμένης Ελλάδας.

Αν ήταν «ώριμο» θα άλλαζε και την τυπική ονομασία «Ελλάδα», θα εξαφάνιζε κάθε τι με την λέξη «Ελλάδα».

ΤΩΡΑ δολοφονούν το περιεχόμενο «Ελλάδα», την ιστορική, αγωνιστική, πνευματική και πολιτισμική ΟΥΣΙΑ και ΥΠΟΣΤΑΣΗ της Ελλάδας. Τη συνέχειά της, τις μνήμες της, την ταυτότητά της, τις αγωνιστικές της παραδόσεις, τους κοινωνικούς και πνευματικούς της ιστούς, τις πολιτικές της αρθρώσεις, την οσμή της, το χρώμα της.

ΤΩΡΑ αφυδατώνουν την Ελλάδα από κάθε ουσία, από κάθε χυμό και γεύση, την καθιστούν μια νεκρή, λεκτική έννοια…

Τα ανδρείκελα δολοφονούν τις λέξεις και τις έννοιες γιατί η πολιτική τους είναι η δολοφονία της ιστορικής πραγματικότητας. Τα λεκτικά τους σχήματα αποτυπώνουν απλώς τη «Νέα Ελλάδα» που επιδιώκουν να κατασκευάσουν: Την «Ελλάδα» γαλέρα των μαφιών του χρήματος…

Μέσα σε αυτή τη «γαλέρα» θα βασιλεύει το καθεστώς της γαλέρας, δηλαδή της αιχμαλωσίας, δουλείας, του βούρδουλα και της φρίκης:

α). Δεν θα υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα, π.χ. συλλογικές συμβάσεις, σταθερή δουλειά, 8ωρο κ.ο.κ. Αντίθετα θα υπάρχουν μόνο ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ατομικές συμβάσεις, ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία, δουλεμπόριο, υψηλή ανεργία.

β). Δεν θα υπάρχει Κοινωνική Ασφάλιση, ασφαλιστικά ταμεία, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ...θα υπάρχει δουλειά μέχρι τον τάφο …

Στη «νέα Ελλάδα» νοσοκομειακή και υγειονομική περίθαλψη θα έχει όποιος μπορεί να πληρώσει.

γ). Στη «νέα Ελλάδα» δεν θα υπάρχει δημόσια δωρεάν Παιδεία, δεν θα υπάρχει καν Παιδεία. Τα πανεπιστήμια και τα σχολεία θα είναι παραρτήματα των πολυεθνικών.

δ). Δεν θα υπάρχουν ελεύθερες ακτές, δάση, αρχαιολογικοί χώροι κ.ο.κ.


ε). Στη «νέα Ελλάδα» ο άνθρωπος θα είναι μια ηλεκτρονική κουκίδα, αποκτηνωμένος και αλυσοδεμένος: Στο σώμα, στο μυαλό και στην ψυχή.

Αυτόν τον εφιάλτη μας παρουσιάζει το ανδρείκελο των αφεντικών της «γαλέρας» σαν «νέα Ελλάδα».

Φυσικά οι μαφίες της «γαλέρας», τα ανδρείκελά τους και οι πόρνες τους (ΜΜΕ) λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο: Τον ελληνικό λαό.

Γρήγορα θα διαπιστώσουν ότι ο ελληνικός λαός βυθίζει τις γαλέρες…

ΟΙ λαοί θα βυθίσουν τις γαλέρες της Νέας Τάξης γιατί η ίδια η ζωή, αργά η γρήγορα, θα διεκδικήσει τα δικαιώματά της: Έτσι γινόταν πάντα μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, έτσι θα γίνει και τώρα…

[ΡΕΠΟΡΤΕΡ]

Το Μνημόνιο και οι 40 κλέφτες



Αμέσως μετά τις ρηξικέλευθες προχειρότητες (ή μήπως τις θανατηφόρες δεσμεύσεις της χώρας μας με το Ισραήλ, η Ελλάδα άρχισε να εισπράττει τα πρώτα επίχειρα απ' τον Αραβικό κόσμο: αίφνης

το Αλ Τζαζίρα στο αφιέρωμά του προ ολίγων ημερών για την επέτειο της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας (που ταυτίζεται με την ήττα των Ελλήνων στην Ανατολία) απέδωσε στον ελληνικό στρατό την πυρπόληση της Σμύρνης, χωρίς προσέτι να βρει ούτε μία λέξη να πει για τη Μικρασιατική Καταστροφή -τους Ελληνες πρόσφυγες (τότε, κάτι σαν τους Παλαιστίνιους σήμερα)...

Λίγες μέρες μετά, η Συρία (πιάνοντας τον κυρ Δρούτσα και τον Γιωργάκη στον ύπνο -αλλά αυτό είναι το λιγότερο) αναγνώρισε τη FYROM με το όνομα που γουστάρουν ο σλαβομακεδονικός εθνικισμός και ο αμερικανικός (τουλάχιστον) ιμπεριαλισμός. Οσο για τον λαλίστατο (τρεις συνεντεύξεις την ημέρα στο εξωτερικό και δύο στο εσωτερικό) πρωθυπουργό μας, σιωπή, κιχ, μούγκα...

Βλέπετε, οι διεθνείς σχέσεις της χώρας έχουν περιορισθεί στο να μας αγοράζουν (Κατάρ) και να μας πουλάνε (Συρία) κατά το δοκούν (των αφεντικών τού Αλεξ Ρόντος)...


Δεν θα έλεγα (ακόμα) ότι είναι καμερομανής ο κ. Πρωθυπουργός, αλλά φαίνεται ότι τη βρίσκει με τη δημοσιότητα, ότι το απολαμβάνει...

Δεν έχει περάσει μέρα απ' όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας (για να τη θέσει υπό κατοχήν) που να μη δίνει μια-δυο συνεντεύξεις καθ' εκάστην, να μην οργανώνει «ανοιχτές» στον Τύπο συνεδριάσεις, να μην ομιλεί διαρκώς παντού, σε αργόσχολους και μη, στο εξωτερικό και το εσωτερικό, αυτό το
Σαββατοκύριακο το σώου συνεχίσθηκε μετά βαΐων και κλάδων στους Δελφούς -δεν έχει πια σημασία τι λένε! σχέδια επί σχεδίων, όπως αυτά που ανακοίνωσε η κ. Μπιρμπίλη στους Αθηναίους (τα ίδια από εικοσαετίας) ή στους Θεσσαλονικείς (τα ίδια από τεσσαρακονταετίας).



Ομως φαίνεται ότι ως γκάτζετ τουλάχιστον, ο κ. Παπανδρέου έχει γίνει το αγαπημένο πετ της ΝΕΤ. Το μισό και βάλε δελτίο ειδήσεων είναι το διαρκές ριάλιτυ σώου του κ. Γιώργου Α. Παπανδρέου. Παραπρασίνισε το πρόγραμμα και η πολλή χλωροφύλλη δηλητηριάζει πολλούς παρουσιαστές, από πρωίας έως νυκτός• οι οποίοι φαίνεται να απολαμβάνουν και οι ίδιοι το κουτόχορτο που προσπαθούν να ταΐσουν τους τηλεθεατές.

Ενδιαφέρον! Αλλο να 'σαι παπαγαλάκι και να λες, χάριν του αφεντικού, πράγματα που δεν πιστεύεις, κι άλλο να 'σαι μπούφος και να πιστεύεις ότι δουλειά του δημοσιογράφου είναι να την πέφτει στους πολλούς και τους απλούς...

Πηγή:
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=207139