Τα «μυστήρια» των σεναρίων εξαρθρώνουν τη σκέψη

[Εξόριστος]

Τα «μυστήρια» των σεναρίων εξαρθρώνουν τη σκέψη



Μας μαθαίνουν να σκεφτόμαστε με ένα τρόπο ο οποίος μας καθιστά ανίκανους να προσεγγίσουμε την αλήθεια των πραγμάτων.

Μας «εκπαιδεύουν» σε μια τέτοια «μέθοδο» σκέψης που «σκεφτόμαστε» ανάποδα: αρχίζουμε από τα κεραμίδια και όχι από τα θεμέλια. Πελαγοδρομούμε, έτσι, στα άπειρα και αντιφατικά επεισόδια του «φαινομένου», σε «αναλύσεις» ασυνάρτητων «τεμαχίων» του «φαινομένου».

Αυτή η «μέθοδος» συνίσταται σε τούτο: Στο διαχωρισμό και απόσπαση των γεγονότων από την κοινωνική τους βάση, από τα «θεμέλια».

Αυτή είναι η κυρίαρχη καθεστωτική (αστική) «σκέψη».

Μια «σκέψη» που έχει πάρει, σήμερα, με τη δικτατορία των ΜΜΕ, ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ διάσταση.

Η δημοσιογραφική «λογική» αποτελεί την «ποίηση» αυτής της καθεστωτικής «μεθόδου» παραπλάνησης και δολοφονίας της Σκέψης: Διαλύει κάθε άρθρωση της σκέψης με το βομβαρδισμό ξεκάρφωτων επεισοδίων, με τον αχαλίνωτο τεμαχισμό και αυτών των εξωτερικών συμπτωμάτων των ξεκάρφωτων επεισοδίων.

Έτσι γράφονται και λέγονται σήμερα πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα για την επίθεση που γίνεται εναντίον της Ελλάδας από τους συμμάχους της και τους «νταβάδες» της. Όλοι θέλουν να μας τιμωρήσουν γιατί είμαστε το «κακό παιδί»!!!

Μένει, λοιπόν ανεξήγητο, μετέωρο αστυνομικό σενάριο, με αντιφατικά επεισόδια, το γιατί μας κήρυξαν τον πόλεμο:

α). Τα ιμπεριαλιστικά κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ, τα οποία έχουν τους πολιτικούς υπαλλήλους τους (Πρωθυπουργό στη χώρα μας και τα επιτελεία του) δικά τους.

β). Τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα της Ε.Ε. (με τη Γερμανία επικεφαλής). Επίθεση που «τορπιλίζει» την «ενότητα» του ευρώ και ενισχύει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό σε βάρος της Ευρώπης.

Αυτά και πολλά άλλα αντιφατικά «μυστήρια» ξεστομίζονται, ξεκάρφωτα από την οικονομική και κοινωνική «λογική» και «λειτουργία» του καπιταλισμού, ιδιαίτερα σε εποχές θανάσιμης κρίσης του. Εμφανίζεται μια εικόνα δαιμονοποίησης της Ελλάδας που όλοι είναι εναντίον της και την «τιμωρούν» για την «κατάντιά» της…

Θα επιχειρήσουμε να θέσουμε πρώτα τα μεθοδολογικά κριτήρια της ορθής προσέγγισης.

Το αλφάβητο

Το αρχικό σημείο ανάλυσης ενός δεδομένου φαινομένου και των γεγονότων είναι ο οικονομικός και κοινωνικός τους προσδιορισμός. Δηλαδή η τοποθέτησή τους στο συγκεκριμένο σύστημα της οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης.

Φυσικά, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό δεν αρκεί. Γίνεται απαραίτητο να υπολογίσουμε και μια σειρά ποικίλων και ειδικών παραγόντων δεύτερης και τρίτης σπουδαιότητας, για να ολοκληρώσουμε μια ανάλυση. Ωστόσο η ανάλυση είναι αδύνατη δίχως να αρχίσουμε από τα οικονομικά και κοινωνικά θεμέλια.

Ο σκελετός και το μυϊκό σύστημα δεν εξαντλούν την ανατομία ενός ζώου. Όμως μια ανατομική διατριβή που γίνεται με «αφαίρεση» των οστών και των μυών βρίσκεται στον αέρα.

Ένα παράδειγμα: Ο πόλεμος, π.χ., δεν είναι όργανο, αλλά, μια λειτουργία της κοινωνίας, δηλαδή των κυρίαρχων δυνάμεών της. Είναι αδύνατος ο καθορισμός και η μελέτη μιας λειτουργίας δίχως την κατανόηση του οργάνου, δηλαδή του κράτους. Είναι αδύνατο να αποκτήσουμε μια επιστημονική αντίληψη του οργάνου δίχως να έχουμε κατανοήσει τη γενική διάρθρωση του οργανισμού, δηλαδή της κοινωνίας.

Τα οστά και οι μύες της κοινωνίας αποτελούνται από τις παραγωγικές δυνάμεις και τις κοινωνικές σχέσεις. Έναν πόλεμο (λειτουργία), συνεπώς, δεν μπορούμε να τον διαχωρίσουμε από το όργανο του πολέμου (κράτος) και αυτό από τον κοινωνικό οργανισμό του.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι μια από τις λειτουργίες του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, δηλαδή της αστικής τάξης, που σε ένα ορισμένο στάδιο της ανάπτυξης του καπιταλισμού διαρθρώνεται (η αστική τάξη) με την ειδική κυριαρχία του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, λοιπόν, αποτελούν τις λειτουργίες των μονοπωλίων και του ανταγωνισμού αυτών των χρηματιστηριακών καρτέλ του κεφαλαίου.

Δεύτερο παράδειγμα: Γύρω από τις λαθρομεταναστευτικές εισβολές.

Αυτό το φαινόμενο αποτελεί, σήμερα, μια λειτουργία της ηγεμονίας των υπερεθνικών. Η σημερινή υπερεθνική, παγκοσμιοποιημένη διάρθρωση του κόσμου οδηγεί στις καταστροφικές λειτουργίες υπερ-εκμετάλλευσης της λαθραίας εργασίας, στην κατάλυση των εθνικών κοινωνικών διαρθρώσεων, στην ισοπέδωση κάθε εθνικού κοινωνικού ιστού.

Τα όργανα αυτών των λειτουργιών, οι ιμπεριαλιστικοί πλανητικοί μηχανισμοί και τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη, αξιοποιούν ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ αυτές τις καταστροφικές -για τα έθνη και τις κοινωνίες- λειτουργίες προκειμένου να απομυζήσουν ολοκληρωτικά τους λαούς και να προωθήσουν τα συμφέροντά τους: Οικονομικά, πολιτικά, ταξικά, γεωπολιτικά κ.λπ…

Δεν μπορούμε συνεπώς να έχουμε μια βαθύτερη γνώση του λαθρομεταναστευτικού φαινομένου, συνακόλουθα να χαράξουμε τα καθήκοντα του αγώνα μας, αν διαχωρίσουμε το «φαινόμενο» (τη λαθρομετανάστευση) από τα καπιταλιστικά όργανα και την υπερεθνική ιμπεριαλιστική διάρθρωση (οργανισμός).

Το να διαχωρίζουμε την αλλοδαπή εισβολή και κατοχή μας από τον πλανητικό ιμπεριαλιστικό οργανισμό και τα όργανά του, κάνουμε μια τρύπα στο νερό.

Μιλάμε γενικά και αφηρημένα για τα συμπτώματα του κακού ή το χειρότερο κραυγάζουμε, με ηθικές, «ανθρωπιστικές» ρητορείες για τα νέα θύματα του ιμπεριαλιστικού δουλεμπορίου: Αυτό που κάνουν τα ποικιλόχρωμα καθεστωτικά Μαντεία και τα επιδοτούμενα «αριστερά» δίκτυα.

Να γιατί ο αγώνας για τη διάσωση των εθνών είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον κοινωνικό και πολιτικό αγώνα εναντίον της πλανητικής καπιταλιστικής διάρθρωσης και των οργάνων του.

Σημείωση: Θα συνεχίσουμε με τη σημερινή οικονομική κρίση και με το γιατί η Ελλάδα βρίσκεται στο «στόχαστρο». Για την ακρίβεια το γιατί αποτελεί έναν από τους αδύνατους κρίκους της παγκόσμιας αλυσίδας.

_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!

[Εξόριστος]

Η νεοταξική ιμπεριαλιστική διάρθρωση



Σήμερα βρισκόμαστε στην εποχή του υπερεθνικού ιμπεριαλισμού. Τα όργανα τα οποία «διαχειρίζονται» τις λειτουργίες των υπερεθνικών καπιταλιστικών διαρθρώσεων είναι και αυτά υπερεθνικά. Δεν είναι δηλαδή τα μεμονωμένα έθνη-κράτη, όπως στο προγενέστερο ιμπεριαλιστικό στάδιο, αλλά οι υπερεθνικές δομές εξουσίας και τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη.

Ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ είναι ηγεμονικός, αλλά το παγκόσμιο, αυτοκρατορικό κράτος δεν έχει δημιουργηθεί, ούτε θα δημιουργηθεί ποτέ.

Σήμερα έχουμε «κλάδους» του πλανητικού κράτους: Τις ΗΠΑ (το χοντρό «κλαδί»), την Ε.Ε. με Γερμανία και Γαλλία τους άξονες, Ρωσία και Κίνα (περιφερειακές ισχυρές δυνάμεις, που ακόμα δεν έχουν ενσωματωθεί ολοκληρωτικά στο πλανητικό ιμπεριαλιστικό πλέγμα). Δεν πρέπει να ξεχάσουμε και την Τουρκία η οποία μέσα σε αυτή τη ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ της πλανητικής ολοκλήρωσης (διαδικασία δημιουργίας πλανητικού κράτους) προβάλλει ως ένας ισχυρός ιμάντας αυτού του κράτους.

Σε αυτή, βεβαίως, τη διαδικασία της ολοκλήρωσης του πλανητικού κράτους (ενός κεντρικού δηλαδή οργάνου διαχείρισης των «λειτουργιών» της παγκοσμιοποίησης), δημιουργούνται ποικίλες αντιφάσεις και θανάσιμοι ανταγωνισμοί μεταξύ των υπερεθνικών και των ισχυρών κρατών: Τέτοιοι που δεν θα επιτρέψουν την ολοκλήρωση, τον υπέρ-ιμπεριαλισμό.


Ευρωπαϊκή Ένωση

Η Ε.Ε. η οποία δεν είναι ενιαίο κράτος, αλλά ένωση νομισματική, απειλείται πιο έντονα από αυτές τις αντιφάσεις του υπερεθνικά διαρθρωμένου παγκόσμιου ιμπεριαλισμού.

Αναπόφευκτα, λοιπόν, τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά θεμέλια αυτής της «Ένωσης» (Γερμανία κατά κύριο λόγο και Γαλλία), θα «στραγγίξουν» την υπόλοιπη Ευρώπη και κατά κύριο λόγο τους αδύνατους καπιταλιστικούς δορυφόρους για να ισχυροποιηθούν στον εσωτερικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατάκτησης μεγαλύτερου ποσοστού δύναμης στη διαδικασία συγκρότησης του παγκόσμιου κράτους.

Ακόμα, δηλαδή και η Ευρώπη δεν μπορεί να συγκροτηθεί σε ενιαίο κράτος. Το αντίθετο: Θα τιναχθεί στον αέρα και αυτή η νομισματική ένωση, το Ευρώ.

Αυτό το έχουν συνειδητό οι ισχυροί ιμπεριαλισμοί της Ευρώπης: Γερμανοί και Γάλλοι. Και σαν τα κεντρικά «κλαδιά» της Ε.Ε. αξιοποίησαν το ευρώ για να ισοπεδώσουν την υπόλοιπη Ευρώπη και να ξεζουμίσουν τους αδύνατους, μεταξύ αυτών και την Ελλάδα.

Γνωρίζουν, επίσης, ότι η Τουρκία αποτελεί μια ισχυρότατη περιφερειακή δύναμη της παγκοσμιοποίησης, μια δύναμη που τα συμφέροντά της, σε αυτήν την καμπή της εξέλιξης, ταυτίζονται με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του ηγεμονικού πλανητικού πόλου: Των ΗΠΑ.

Η αντίδραση αυτών των δύο ισχυρών ιμπεριαλισμών, ώστε να μην μπει η Τουρκία στην Ε.Ε., προέρχεται ακριβώς από αυτό: Αποδυναμώνονται καταλυτικά στον ενδοπλανητικό πόλεμο. Γιατί πόλεμος υπάρχει εσωτερικός μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των οργάνων τους.

Τα ισχυρά υπερεθνικά καρτέλ της Ευρώπης και οι κρατικές έδρες τους, Γερμανία και η Γαλλία, διέκριναν μεγάλες προοπτικές ισχυροποίησής τους προς τη Ρωσία και προσπάθησαν να τις αξιοποιήσουν εκμεταλλευόμενες και την «σύγκρουση» Αμερικής και Ρωσίας. Αυτή τη «θέση» είχε και η κυβέρνηση Καραμανλή…

Ήρθε, ωστόσο, η κρίση και όχι μόνο ανέκοψε αυτή τη διαδικασία, αλλά όξυνε τις υπάρχουσες αντιθέσεις και δημιούργησε και νέα προβλήματα.

Η κρίση (κάθε κρίση) οξύνει και τον εσωτερικό πόλεμο μεταξύ των «κέντρων» του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Μέσα σε αυτόν τον τυφώνα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης εντείνονται και παίρνουν ακραίες και «δικτατορικές» μορφές οι λειτουργίες εκμετάλλευσης των λαών και εξόντωσης των αδυνάτων καπιταλιστικών κρατών.

Ελλάδα: Ο αδύνατος κρίκος

Η Ελλάδα, όπως έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές, αποτελεί έναν από τους πιο αδύνατους κρίκους σε αυτή την παγκόσμια αλυσίδα.

α). Είναι μέσα στο ευρώ που σημαίνει: Ξεζούμισμά της από τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη της Ευρώπης.

β). Είναι μέσα στην Ε.Ε. ως ημι-προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Δηλαδή αποτελεί «αρένα» στη σύγκρουση της Αμερικής με τα ισχυρά κράτη της Ε.Ε.. Η κρίση εντείνει τον εσωτερικό πόλεμο, συνακόλουθα την αρπακτικότητα των εμπόλεμων δυνάμεων.

Δεν μπορεί σε τέτοιες καταστάσεις να είσαι ημι-προτεκτοράτο του ενός και ταυτόχρονα μέλος του άλλου μετώπου.

γ).Η Ελλάδα, τέλος, βρίσκεται και στο δαιδαλώδες πλέγμα των επιδιώξεων της Τουρκίας, η οποία προβάλλει επιθετικά ως ένα από τα ισχυρά περιφερειακά «κλαδιά» του πλανητικού ιμπεριαλισμού.

Είναι αυτός ο «μπάσταρδος» και «ερμαφρόδιτος» ελληνικός καπιταλισμός που καθιστά την Ελλάδα το «σάκο του μποξ» και προωθείται από όλες τις διεθνείς ανταγωνιστικές δυνάμεις η άλωσή της και η ολοκληρωτική υποταγή της σε έναν από τους «εμπόλεμους» συνασπισμούς: Αμερική-Ευρώπη (Γερμανία-Γαλλία)-Τουρκία.

Οι ίδιες οι πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας είναι συγκροτημένες πάνω σε αυτή τη μεταπρατική και ερμαφρόδιτη λογική, στη λογική του απλού υπηρέτη και αχυράνθρωπου, στη λογική του προτεκτοράτου. Αξιοθρήνητοι υπάλληλοι των ποικίλων διεθνών κέντρων οι οποίοι διεκπεραιώνουν απλώς «εντολές», ανίκανοι να διακρίνουν και τα πλέον απλά πράγματα και τους πλέουν ορατούς κινδύνους…

Μόνο πάνω σε αυτή τη βάση μπορούμε να αντιληφθούμε και τη συμπεριφορά των ισχυρών ιμπεριαλισμών και των «οργάνων» τους απέναντι στην Ελλάδα.

Μέσα σε αυτόν τον πόλεμο και με δεδομένη την «ερμαφρόδιτη» θέση της Ελλάδας αυτή του ημι-προτεκτοράτου, κανείς δήθεν «εταίρος» δεν είναι διατεθειμένος να «βοηθήσει» δίχως να σε ξεζουμίσει και να σε υποτάξει ολοκληρωτικά.

Δεν είναι π.χ. η Γερμανία ή η Γαλλία διατεθειμένες να βοηθήσουν έναν υπαλληλικό βραχίονα των ΗΠΑ, ούτε να «εκβιαστούν» από τη διάσωση του ευρώ.

Το ευρώ είναι το «εργαλείο» τους για να αρμέγουν και να συλλέγουν τον πλούτο των άλλων και όχι για να πληρώνουν. Εξάλλου γνωρίζουν ότι το ευρώ, αυτό το νόθο νομισματικό «εργαλείο», δεν θα χρειαστεί ακόμα για πολύ.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις ΗΠΑ. Το ημι-προτεκτοράτο θέλει να το κάνει καθαρό προτεκτοράτο στον εσωτερικό πόλεμο με τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές και με τη Ρωσία, για την προώθηση των συμφερόντων του στην περιοχή…

Σημείωση: Η ανάλυση λόγω οικονομίας είναι κωδικοποιημένη, συνεπώς και αρκετά σχηματική. Θέτει απλώς τη βάση πάνω στην οποία μπορούμε να πατήσουμε για να ερμηνεύσουμε τη μεγάλη ποικιλία των αντιφατικών επεισοδίων και να ΜΗΝ τρεφόμαστε από όλα αυτά τα σενάρια που γράφονται και λέγονται.

Διαβάστε επίσης πιο αναλυτικά κείμενα ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4200

_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!

[Γιώργος Ρούσης]

Εχουμε πόλεμο: Ολοι στους δρόμους



«Εχουμε πόλεμο», δήλωνε προ ημερών ο βουλευτής του Πανελλήνιου «Σοσιαλιστικού» (για να μην ξεχνιόμαστε) Κινήματος Μίμης Ανδρουλάκης με το γνωστό λαοπλάνο ύφος του.

Το ποιοι έχουν πόλεμο με ποιους, το για ποιους λόγους γίνεται αυτός ο πόλεμος, παρέμεινε βεβαίως σκοπίμως αδιευκρίνιστο.

Το ίδιο αδιευκρίνιστο παρέμεινε, από την επίσης «σοσιαλιστή» υπουργό Οικονομίας κυρία Λούκα Κατσέλη, το ποιοι είναι εκείνοι που «αμφισβητούν την εθνική μας κυριαρχία», οπότε και «παύουν να υπάρχουν αρεστές ή μη οικονομικές πολιτικές».

Αλλά και ο πρόεδρος του «Λαϊκού» (για να μην ξεχνιόμαστε και πάλι) Ορθόδοξου Συναγερμού Γιώργος Καρατζαφέρης, κατά τη συζήτηση στη Βουλή επί του προϋπολογισμού, ξέχασε να μας πει από ποιους κινδυνεύει το έθνος, οπότε και ο λαός θα πρέπει να θυσιαστεί ως σύγχρονη Ιφιγένεια.

Είναι προφανές πως όλα τούτα τα πολεμικά ανακοινωθέντα, τα οποία παρεμπιπτόντως υπό τη «σοσιαλιστική» τους εκδοχή απαξίωσαν παντελώς την όποια αξία-αξιοπρέπεια προεκλογικών δεσμεύσεων, μετεκλογικών υπουργικών δηλώσεων και των φορέων τους, στοχεύουν στην απόσπαση της ευρύτερης λαϊκής συναίνεσης σε μέτρα, τα οποία υποτίθεται ότι αποτελούν απαραίτητες θυσίες απέναντι στον κίνδυνο που προκύπτει από νεφελώδεις εχθρούς όπως οι «παγκόσμιοι κερδοσκόποι», «οι αγορές», οι «πολέμιοι του ευρώ», «οι μη ευρωπαϊκοί οικονομικοί οργανισμοί»...

Ολοι αυτοί οι εχθροί έβαλαν στο μάτι την Ελλάδα και προσπαθούν να την εξολοθρεύσουν.
Αντίθετα, οι «σύμμαχοι» μας Γαλλογερμανοί, έναντι ολίγων δισ. (όσων καρπώνονται από τους τόκους των δανείων μας και από το νταβατζιλίκι που τους πληρώνουμε με μορφές όπως η αγορά φρεγατών αξίας 2,5 δισ. σήμερα, τα Eurofighter, τα Rafale και τα υποβρύχια... αύριο) μας προστατεύουν και ανέλαβαν να μας επιτηρούν για να επανέλθουμε στο σωστό δρόμο, από τον οποίο μας έβγαλε η κακή διαχείριση της Ν.Δ. Κάπως έτσι παρουσιάζεται το πολεμικό σενάριο.

Να όμως που:

*Οσο υπάρχει καπιταλισμός θα υπάρχουν πάντοτε και κερδοσκόποι.



*Η «δημιουργική λογιστική», κοινώς η νοθευμένη λογιστική, έτσι ώστε να αποκρύπτεται η πραγματική εικόνα της οικονομίας, δεν αποτέλεσε κάποια πρωτοτυπία των κυβερνήσεων της Ν.Δ. αλλά συνήθη τακτική και του ΠΑΣΟΚ.

*Τα περισσότερα από αυτά τα μέτρα σιγοψιθυρίζονται και επιχειρήθηκε να ληφθούν καιρό πριν τη νεοδημοκρατική λαίλαπα, επί πασοκικής ευημερίας.

*Τα ίδια προβλήματα και πιο ειδικά το δημόσιο χρέος υπάρχουν και σε εντονότερο βαθμό σε διάφορες και μάλιστα πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες (π.χ. Ιαπωνία 180%, ενώ στις ΗΠΑ έφθασε αισίως τα 12.104 δισ. δολάρια).

*Τα ίδια μέτρα και τα ίδια «Σύμφωνα Σταθερότητας» προωθούνται ήδη και σε μια σειρά άλλες χώρες (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία...).

Η αλήθεια είναι ότι πράγματι έχουμε πόλεμο, έναν αδυσώπητο πόλεμο, ο οποίος έχει οξυνθεί στο έπακρο σε περίοδο δομικής κρίσης του καπιταλισμού, μια και ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η κρίση του κεφαλαίου, απόρροια της αποπομπής ζωντανής εργασίας, είναι η παραπέρα εκμετάλλευση της εργασίας.

Το αν η επίθεση του κεφαλαίου απευθύνεται με πιο εκβιαστικό τρόπο εις βάρος της εργατικής τάξης της Ελλάδας, τούτο συμβαίνει διότι στα πλαίσια της ανισόμερης καπιταλιστικής ανάπτυξης, που επιχείρησαν να καλύψουν τα περί σύγκλισης κηρύγματα και η «δημιουργική λογιστική», αυτή αποτελεί στρεβλό (λόγω κυρίως της παραοικονομίας της) και αδύναμο κρίκο του αναπτυγμένου ευρωπαϊκού καπιταλισμού, έναν κρίκο ο οποίος αν σπάσει θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο το ευρωπαϊκό κεφαλαιοκρατικό οικοδόμημα και πιο ειδικά το νόμισμά του.

Ετσι, λοιπόν, σε αυτόν τον πραγματικό πόλεμο οι αντίπαλοι είναι από τη μια το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις του, και οι γκαουλάιτερ της σύγχρονης οικονομικής κατοχής, όπως η δική μας κυβέρνηση, και από την άλλη οι λαοί.

Η έκβαση αυτού του πολέμου θα κριθεί τελικά από τη στάση της σύγχρονης εργατικής τάξης και όπως ήλθαν τα πράγματα σε μεγάλο βαθμό από τη στάση της δικής μας εργατικής τάξης, η οποία στην προκείμενη περίπτωση χρησιμοποιείται και σαν πειραματόζωο για να μετρηθούν τα όρια της λαϊκής ανοχής στην επίθεση του κεφαλαίου.

Αν η εργατική τάξη λειτουργήσει σε τούτη τη μάχη σαν δειλή σκλάβα που απαρνείται την εξάλειψη της σκλαβιάς της, τότε ουαί και αλίμονο για το δικό της μέλλον και για εκείνο της ανθρωπότητας, και τούτο διότι το κεφάλαιο δεν πρόκειται να σταματήσει την επίθεσή του ενάντια στο επίπεδο ζωής, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες.

Τα σημερινά μέτρα θα φαντάζουν παράδεισος μπροστά σε εκείνα που έρχονται και η ανθρωπότητα θα χάσει ό,τι κατέκτησε με αίμα και θυσίες, γυρίζοντας δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, χρόνια πίσω.

Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται περίτρανα από την πορεία χωρών όπως η Λετονία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία, η Ουκρανία και η Ισλανδία, στις οποίες παρενέβη ήδη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο(1).

Αντίθετα, αν η εργατική τάξη αντιδράσει με όλα τα μέσα που διαθέτει και μεταφέρει τη σύγκρουση από τα γραφεία της Ε.Ε. και των άλλων κεφαλαιοκρατικών οργανισμών και από τα υπουργικά συμβούλια στους δρόμους, τότε υπάρχει ελπίδα.

Υπάρχει ελπίδα όχι μόνο να αποτραπούν τα όποια αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και να θιγούν οι πραγματικές αιτίες που οδηγούν σε αυτά, και έτσι να αναδειχτεί ότι στην εποχή μας η πάλη για την επιβίωση δεν μπορεί να είναι άλλη από την πάλη για την απελευθέρωση από τον κεφαλαιοκρατικό ζυγό, δηλαδή να τεθεί επί τάπητος και να λυθεί υπέρ του σοσιαλισμού το πιο επίκαιρο από ποτέ άλλοτε δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».

Σημαντική μάχη σε αυτόν τον πόλεμο είναι εκείνη της 24ης του Φλεβάρη. Η επιτυχία της γενικής απεργίας και των λαϊκών συγκεντρώσεων, συλλαλητηρίων, που καλό θα είναι να γίνουν όπως στην πορεία του Πολυτεχνείου, όχι ξέχωρα, αλλά από κοινού μετά από ξέχωρες, έστω, συγκεντρώσεις, στο βαθμό που είναι αδύνατον να βρεθεί μια φόρμουλα έτσι ώστε σε μια κοινή συγκέντρωση να λάβουν το λόγο και να χειροκροτηθούν, ή, γιατί όχι, να αποδοκιμαστούν, ανάλογα με τη στάση τους, οι διάφοροι εκπρόσωποι, θα έχει καθοριστική σημασία.

Αν στις 24 του Φλεβάρη νεκρώσουν τα πάντα και πλημμυρίσουν από κόσμο οι ελληνικές πολιτείες και κυρίως η Αθήνα, όπως είχε γίνει ενάντια στα μέτρα Γιαννίτση, αν αυτή η κινητοποίηση αντιμετωπιστεί όχι σαν μια πιστολιά στον αέρα αλλά σαν καμπή στην ανάπτυξη και την κλιμάκωση ενός ενωτικού κινήματος αντίστασης, ανατροπής, και αντεπίθεσης, τότε και μόνον τότε υπάρχει ελπίδα.

Ολοι στους δρόμους λοιπόν, γιατί είναι βέβαιο ότι και σε αυτόν τον πόλεμο, σε αυτούς θα κριθεί το δίκιο.

Ολοι στους δρόμους, γιατί τώρα πια «οι πράξεις θα πράξουν»(2).

(1) Μωυσή Λίτση, «"Καμένη γη" αφήνει το ΔΝΤ», «Κυριακάτικη
Ελευθεροτυπία», 14 Φεβρουαρίου 2010, σελ. 10.

(2) Από το ποίημα «Ε, ναι» της Νάντιας Γαβαλά, από τη συλλογή της «Τριάντα οκτώ τριαντάφυλλα», Δωδώνη, 2009.

· Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΣΗΣ είναι καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Πηγή:
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=134247

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

Στον αστερισμό των προτεκτοράτων…
Γράφει ο Μαγια



Αλήθεια, πόσοι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι, η Ελλάδα που ξέρουμε μας αποχαιρετά;

Από αύριο το πρωί οι νέες «προστάτιδες δυνάμεις», Κομισιόν, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναλαμβάνουν και επισήμως την ευθύνη των δημοσιονομικών της «πτωχής πλην τιμίας» χώρας μας. Αποστολή των τσιρακιών τους, που βρίσκονται ήδη στην Αθήνα, να προετοιμάσουν το έδαφος για τα νέα σκληρότερα μέτρα.

Θεωρείται βέβαιο ότι, θα επισημάνουν δήθεν στοιχεία αβεβαιότητας στην επίτευξη των στόχων του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης (π.χ. ύφεση μεγαλύτερη από την προβλεφθείσα αρχικώς) και θα υποβάλουν στους «πατρόνες» τις σχετικές αναφορές.

Με τις αναφορές αυτές ανά χείρας ο επίτροπος Ολι Ρεν θα έρθει την επόμενη εβδομάδα στην Αθήνα και θα ζητήσει τα πρόσθετα μέτρα. Θα δημιουργηθεί έτσι το κλίμα για την επιβολή των μέτρων, είτε την επόμενη εβδομάδα είτε στο Ecofin του Μαρτίου (15 - 16 του μήνα).

Μπαίνουμε, πλέον, στην τελική ευθεία για την λήψη πρόσθετων μέτρων και στην κυβέρνηση εξετάζουν όλα τα ενδεχόμενα. Εχουν, δε, καταλήξει σε τρία σενάρια.
Το πρώτο σενάριο περιέχει :

-Περαιτέρω περιστολή των λειτουργικών δαπανών του......
Δημοσίου ώστε η εξοικονόμηση πόρων να φθάσει το 20%.

-«Ψαλίδισμα» των κονδυλίων για επενδύσεις , επιχορηγήσεις και κόψιμο του επιπλέον 1 δις ευρώ για χρηματοδότηση της Παιδείας όπως προέβλεπε ο προϋπολογισμός.

-Νέα αύξηση του φόρου στα καύσιμα και φορολόγηση με ειδικό καθεστώς των ειδών πολυτελείας. Υπολογίζεται ότι αν αυξηθεί ο ειδικός φόρος σε βενζίνη και πετρέλαιο κίνησης κατά 15% τα πρόσθετα έσοδα θα προσεγγίσουν τα 500 εκατ. ευρώ.

Το δεύτερο σενάριο περιλαμβάνει επιπρόσθετα και την αναπροσαρμογή κατά δύο μονάδες των συντελεστών του Φ.Π.Α ώστε να πάνε στο 11% και 21% από 9% και 19% σήμερα. Το μέτρο κοστολογείται πολύ κάτω από τα 2 δις ευρώ που θα απέφερε στα δημόσια ταμεία υπό κανονικές συνθήκες αν δηλαδή δεν είχαμε την αναμενόμενη βουτιά της κατανάλωσης. Στα πλην του μέτρου και η αλυσιδωτή εκτόξευση τιμών και πληθωρισμού που θα επιφέρει.

Στο τρίτο σενάριο μαζί με τα παραπάνω μέτρα συμπεριλαμβάνεται και ως ύστατη λύση η κατάργηση του 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων για το τρέχον έτος. Στην κυβέρνηση μάλιστα συζητούν για 14ο μισθό με την μορφή μπόνους. Δηλαδή να ανακοινωθεί το κόψιμο του κι αν η εικόνα βελτιωθεί και εκτελεστεί κατά γράμμα το Πρόγραμμα Σταθερότητας να δοθεί τελικά στο τέλος του έτους.
Όπως αντιλαμβάνεσθε ξαναμπήκαμε, ως χώρα, στον αστερισμό των προτεκτοράτων.

Το διευθυντήριο των Βρυξελλών –μακρύ χέρι της δικτατορίας των αγορών- «φροντίζει» πλέον για μας χωρίς εμάς.

Εχουμε κουρασθεί να επαναλαμβάνουμε. Η νέα τάξη πραγμάτων δεν προέκυψε ξαφνικά. Εχουν ονοματεπώνυμο όλοι όσοι εγκλημάτησαν σε βάρος της τιμής και της αξιοπρέπειάς μας.

Δεν θα λογοδοτήσει κανείς;


Πηγή:
http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/02/blog-post_7719.html

[Επισκέπτης]

ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΑΚΙ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ!

http://www.youtube.com/watch?v=4L6UeYN3cs0

[Ροβεσπιέρος]

ΤΟ ΧΡΕΟΣ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΥ



Ένα, πράγματι εξαιρετικό βιντεάκι το οποίο αναπαριστά με καταπληκτική σαφήνεια και ευρηματικότητα τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, τα ιδεολογικά, τρομοκρατικά όπλα αυτής της βαρβαρότητας και τις πολιτικές και δημοσιογραφικές μαφίες τους.

Είναι συγκλονιστικό!!!

Μια μόνο παράληψη το οποίο θα το καθιστούσε Τέλειο:

Απουσιάζει ένα από τα σύγχρονα «εργαλεία» του καπιταλιστικού εφιάλτη: Τα «ανοικτά σύνορα», η εισροή των οργανωμένων και παράνομων αλλοδαπών στρατιών και η κονιορτοποίηση, μέσω αυτών των «εισβολών» κάθε συνεκτικού κοινωνικού και εθνικού ιστού αντίστασης και αγώνα...

Ανοίξτε και δείτε αυτό το εξαίρετο βιντεάκι, παρόλη τη σοβαρή του, και μάλλον ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ του ατέλεια.

ΕΔΩ:
http://www.youtube.com/watch?v=4L6UeYN3cs0

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

«Εθνικοί σωτήρες» οι εφοπλιστές



Ένα αποκαλυπτικό κειμενάκι.
Από το Ριζοσπάστη:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5515887&publDate=23/2/2010

Με το μανδύα του «σωτήρα» και του «εθνικού ευεργέτη» εμφανίζονται τώρα οι εφοπλιστές, που δηλώνουν πρόθυμοι να δανείσουν τη χώρα με ένα καλό επιτόκιο!

Όπως διαβάσαμε στο «Βήμα της Κυριακής», ο εφοπλιστικός κόσμος αναλαμβάνει πρωτοβουλία για την έξοδο της χώρας από την κρίση, προτείνοντας την έκδοση «εθνικού ομολόγου» προκειμένου το δημόσιο να καλύψει τις άμεσες δανειακές ανάγκες. Χρήματα για να δανείσουν τη χώρα μας έχουν και με το παραπάνω οι εφοπλιστές.

Όπως αναφέρεται στο σχετικό ρεπορτάζ, «μόνο η ρευστότητα των Ελλήνων εφοπλιστών εκτιμάται πως υπερβαίνει τα 250 δισ. Ευρώ»...

Ποτέ δεν αμφιβάλλαμε ότι τα χρήματα υπάρχουν στα θησαυροφυλάκια της πλουτοκρατίας, εξαιτίας της συσσωρευμένης υπερκερδοφορίας των περασμένων δεκαετιών, που στηρίχθηκε στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων και στα απίστευτα προνόμια που τους προσφέρθηκαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Όμως, η κυβέρνηση ποτέ δε διανοήθηκε να τα πάρει από την πλουτοκρατία.

Από την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα θέλει να τα πάρει σπρώχνοντάς τους πιο βαθιά στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Την πλουτοκρατία την ενισχύει στο όνομα εξόδου από την κρίση με τα λεφτά που είχαν βγει από τον ιδρώτα του εργαζόμενου λαού. Και βάζει το λαό να πληρώσει ξανά το λογαριασμό...

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

Τα «γκόλντεν μπόις»...
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος


Μακριά από μας κάθε σκέψη ότι η απάνθρωπη φύση του καπιταλισμού οφείλεται, τάχα, στα κάθε λογής «γκόλντεν μπόις».

Η ύπαρξη των «γκόλντεν μπόις» εκείνο που βασικά επιβεβαιώνει είναι ότι στο σύστημα της εκμετάλλευσης, το να υπηρετούν την απανθρωπιά συνιστά - για κάποιους - μια εξαιρετικά επικερδή ενασχόληση.

Με αφορμή, λοιπόν, ότι από χτες βρίσκονται στην Αθήνα οι εκπρόσωποι της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, ας ρίξουμε μια ματιά στο αντιμίσθιο που λαμβάνουν τα ηγετικά κλιμάκια των ευαγών αυτών μηχανισμών και ιδρυμάτων:

Ευρωπαϊκή Ενωση

· Ο εκάστοτε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της ΕΕ, εν προκειμένω ο Μπαρόζο, αμείβεται ετησίως με 355.000 ευρώ. Εδώ δεν περιλαμβάνονται τα ποσά που λαμβάνει για έξοδα παραστάσεως, κατοικίας, μετακινήσεων κ.λπ. Σημειωτέον ότι μόνο τα έξοδα παραστάσεως και μετακινήσεων του Μπαρόζο ανήλθαν το 2009 στα 720.000 ευρώ. Επίσης, ο (εκάστοτε) Μπαρόζο, άμα τη λήξει της θητείας του, έχει εξασφαλίσει εφ' όρου ζωής σύνταξη ύψους 62.000 ευρώ ετησίως...

· Ο πρόεδρος της ΕΕ, εν προκειμένω ο Ρομπάι και ο πρόεδρος της Κομισιόν, ο Μπαρόζο, έχουν εξασφαλίσει απολαβές ύψους 200.000 ετησίως και επί τρία χρόνια μετά την αποχώρησή τους από τις θέσεις τους, με αιτιολογικό την ενίσχυσή τους από την ΕΕ για την «επαγγελματική τους επανένταξη» (!) μετά τη λήξη της θητείας τους...

· Οι αντιπρόεδροι της ΕΕ αμείβονται με 300.000 ευρώ ετησίως.

· Οι επίτροποι της ΕΕ λαμβάνουν ετησίως 240.000 ευρώ, δικαιούνται 36.000 ευρώ ως έξοδα κατοικίας, εισπράττουν 7.300 ευρώ ως έξοδα παραστάσεως, έχουν πλήρη κάλυψη εξόδων μετακινήσεων, ενώ μεταξύ άλλων λαμβάνουν 40.000 ευρώ ως έξοδα εγκατάστασης.

· Συνολικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πέραν των μισθών των μελών της, στοίχισε μέσα στο 2009 ποσό 4 εκατομμυρίων ευρώ που πήγαν σε έξοδα παραστάσεως, δώρα, γεύματα και ταξίδια...

Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

· Ο εκάστοτε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, εν προκειμένω ο Τρισέ, βάσει των στοιχείων του 2007, αμείβεται με το ποσό των 345.000 ευρώ ετησίως, στο οποίο δεν συμπεριλαμβάνονται οι αποδοχές που λαμβάνει για έξοδα κατοικίας.

· Οι αντιπρόεδροι της ΕΚΤ εισπράττουν 296.000 ευρώ το χρόνο, χωρίς να υπολογίζονται οι λοιπές παροχές.

· Συνολικά, για τα έξι μέλη του Διευθυντηρίου της ΕΚΤ ξοδεύτηκε το 2007 για αμοιβές ποσό ύψους 1,6 εκατ. ευρώ στο οποίο δεν συμπεριλαμβάνονται λοιπές παροχές (έξοδα κατοικίας, μετακινήσεις κ.λπ.).

Διεθνές Νομισματικό Ταμείο

Ο εκάστοτε πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, εν προκειμένω ο «σοσιαλιστής» Ντομινίκ Στρος Καν, αμείβεται ετησίως με 421.000 δολάρια, δικαιούται επιπλέον επίδομα ύψους 75.000 δολαρίων, βάσει του συμβολαίου του τα κάθε είδους έξοδά του είναι πλήρως καλυμμένα, ενώ διαθέτει κάθε λογής υπηρετικό προσωπικό, από σοφέρ μέχρι μάγειρα...

Πηγή:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5517212&publDate=24/2/2010

[Ροβεσπιέρος]

Ήταν και αυτοί στην πορεία!!



Η σημερινή ημέρα ήταν διαφορετική απο τις άλλες...
Ο λόγος;;
Mα φυσικά η απεργία των δημοσιογράφων..
Ηρεμήσαμε!!
Πηγή:
http://trelokouneli.blogspot.com/

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)