Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΙΕΣ

[Κωνσταντίνος Χολέβας]

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΙΕΣ




Μέσα σέ ὅλη τήν πνευματική σύγχυση τῆς ἐποχῆς μας παρατηροῦμε ὁρισμένους διανοητές νά ἀμφισβητοῦν τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί νά ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Νέος Ἑλληνισμός «κατασκευάσθηκε» τόν 19ο αἰῶνα καί ὅτι ἡ σχέση μας μέ τούς Ἀρχαίους Ἕλληνες καί τό Βυζάντιο-Ρωμανία εἶναι μύθος «ἐθνικιστικός». Βεβαίως στή χώρα μας ἔχουμε καί ὀρθῶς ἐλευθερία ἐκφράσεως. Ὅμως ἡ ἀνησυχία μας αὐξάνεται ὅταν τέτοιες ἀνιστόρητες ἀπόψεις ἐκφράζονται ἀπό συγγραφεῖς σχολικῶν βιβλίων καί ἀπό στελέχη πού διορίζονται σέ καίριες θέσεις τοῦ πάλαι ποτέ Ὑπουργείου Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δογματίζουν αὐθαιρέτως καί ἀγνοοῦν ἤ διαστρέφουν τίς πάμπολλες ἱστορικές πηγές, οἱ ὁποῖες ἀποδεικνύουν τήν ἐθνολογική καί πολιτιστική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. ὑπενθυμίζουμε μερικές χρήσιμες ἱστορικές ἀλήθειες:
Μπορεῖ τό Βυζαντινό κράτος νά ἦταν πολυεθνικό καί ὁ Αὐτοκράτωρ νά διατηροῦσε γιά πολιτικούς λόγους τόν τίτλο «Βασιλεύς Ρωμαίων», ὅμως μέσῳ τῆς παιδείας καί τῆς γλώσσας τό κράτος διεκήρυττε τήν ἑλληνικότητά του. Ἡ Αἰνειάδα τοῦ Βιργιλίου, τό ἔπος τῆς λατινικῆς Ρώμης, οὐδέποτε ἐδιδάχθη σἐ ὁποιαδήποτε βαθμίδα τῆς ἐκπαιδεύσεως, ἐνῷ ἀντιθέτως μικροί καί μεγάλοι μάθαιναν ἀπό στήθους τά Ὁμηρικά ἔπη.
Τό 1250, μετά τήν κατάληψη τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Σταυροφόρους, ὁ Αὐτοκράτωρ τῆς Νικαίας Ἰωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης γράφει πρός τόν Πάπα Νικόλαο Θ΄ ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί Αὐτοκράτορες χρησιμοποιοῦν τόν τίτλο «Βασιλεύς Ρωμαίων», ἀλλά κατάγονται ἀπό τό ἀρχαῖο γένος τῶν Ἑλλήνων, τό ὁποῖο γέννησε τή σοφία τοῦ κόσμου. Προσθέτει δέ ὅτι στούς Ἕλληνες ἐδόθη ἀπό τόν Μέγα Κωνσταντῖνο ἡ Πόλις καί ὅτι οἱ οἰκογένειες Δούκα καί Κομνηνῶν εἶναι ἑλληνικές. (1)
Κατά τή συγκινητική τελευταία ὁμιλία του πρός τούς πολιορκημένους στίς 28-5-1453 ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος -ὅπως καταγράφει ὁ Φραντζῆς- χαρακτηρίζει τούς ὑπηκόους του ἀπογόνους Ἑλλήνων καί Ρωμαίων καί τήν Κωνσταντινούπολη καταφύγιο τῶν Χριστιανῶν, «ἐλπίδα καί χαράν πάντων τῶν Ἑλλήνων».
Στή διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας ἡ ἑλληνική συνείδηση διατηρεῖται στίς ψυχές τῶν κατατατρεγμένων προγόνων μας χάρις κυρίως στούς ἐκκλησιαστικούς ἄνδρες. Γύρω στό 1700 ὁ φλογερός ἱεροπῆρυξ καί Ἐπίσκοπος Κερνίτσης καί Καλαβρύτων Ἠλίας Μηνιάτης ὁμιλῶν στή Βενετία παρακαλεῖ ὡς ἑξῆς τήν Παναγία: «Ἕως πότε πανακήρατε Κόρη τό τρισάθλιον Γένος τῶν Ἑλλήνων ἔχει νά εὑρίσκεται εἰς τά δεσμά μιᾶς ἀνυποφέρτου δουλείας....». (2)
Κατά τήν περίοδο αὐτή χρησιμοποιοῦνται καί τά τρία χαρακτηριστικά ὀνόματα:Ἕλλην, Ρωμηός, Γραικός. Τό Γραικός στό στόμα τῶν ξένων δέν ἔχει πάντα θετική σημασία, ὅμως χρησιμοποιεῖται καί ἀπό πολλούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες συγγραφεῖς. Π.χ. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στά τέλη τοῦ 18ου αἰῶνος ὀνομάζει τήν Ἑλλάδα Γραικία (3). Τήν σύνθεση καί τῶν τριῶν ὀνομάτων βλέπουμε στό ποίημα «Ἅλωσις Κωνσταντινουπόλεως» τοῦ Ἐπισκόπου Μυρέων Ματθαίου τό 1619:
Ἀλλοίμονον, ἀλλοίμονον στό γένος τῶν Ρωμαίων....
Ὦ, πῶς ἐκαταστάθηκε τό γένος τῶν Ἑλλήνων...
Σ’ἐμᾶς εἰς ὅλους τούς Γραικούς νά ἔλθῃ τούτ’ τήν ὥρα. (4)


Οἱ Ἕλληνες ἀκόμη καί μέσα στή δυστυχία καί τή μερική ἀγραμματωσύνη λόγῳ δουλείας- δέν λησμονοῦν τίς ἀρχαῖες ἑλληνικές ρίζες τους. Ἀπό τό 1529 μέχρι τό 1821 τό δημοφιλέστερο λαϊκό ἀνάγνωσμα εἶναι «Ἡ Φυλλάδα τοῦ Μεγαλέξανδρου» πού θυμίζει τή δόξα τῶν Ἑλλήνων Μακεδόνων. Στούς νάρθηκες πολλῶν ναῶν καί μοναστηριῶν ζωγραφίζουν οἱ ἁγιογράφοι τούς ἀρχαίους Ἕλληνες σοφούς γιά νά δείξουν στό ἐκκλησίασμα καί στούς μαθητές τῶν Κρυφῶν Σχολειῶν ποιά εἶναι ἡ πραγματική καταγωγή τους. Λίγα χρόνια πρίν ἀπό τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση οἱ ναυτικοί μας τοποθετοῦν στά πλοῖα τους ὡς ἀκρόπρωρα τά κεφάλια μεγάλων μορφῶν τῆς Ἀρχαιότητος, ὅπως τοῦ Θεμιστοκλέους κ.ἄ.
Ἀλλά καί ἡ σύνδεση μέ τή βυζαντινή Ρωμηοσύνη ( ὁ ὅρος ἀπό τή Νέα Ρώμη-Κωνσταντινούπολη) παραμένει σταθερή καί διατρανώνει τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τά Συντάγματα τῶν Ἐθνοσυνελεύσεων τοῦ Ἀγῶνος (1821-1827) καθιερώνουν ὡς νομοθεσία τῆς Νέας Ἑλλάδος «τούς νόμους τῶν Χριστιανῶν ἡμῶν Αὐτοκρατόρων». Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, ὁ πρῶτος Κυβερνήτης τῆς ἐλεύθερης Ἑλλάδος, θεσμοθετεῖ τήν Ἑξάβιβλο τοῦ Κωνσταντίνου Ἀρμενοπούλου, ἕναν βυζαντινό κώδικα τοῦ 1345, ὡς τό ἀστικό δίκαιο τῆς χώρας καί τοῦτο ἴσχυσε μέχρι τό 1946!
Οἱ ἀγωνιστές τοῦ 1821 αἰσθάνονταν ὅτι συνεχίζουν καί τήν ἀρχαία ἑλληνική καί τή βυζαντινή παράδοση. Σέ ἰταλική ἐφημερίδα τοῦ 1821 ἀναφέρονται τά λόγια τοῦ Ἀθανασίου Διάκου ὅτι ἀγωνίζεται «γιά τόν Χριστό καί γιά τόν Λεωνίδα» (5). Καί ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης συζητῶντας μέ τόν Ἄγγλο Ναύαρχο Χάμιλτον θεωρεῖ ἑαυτόν ὡς συνεχιστή τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, ὁ ὁποῖος οὐδέποτε συνθηκολόγησε, καί χαρακτηρίζει τό Σοῦλι καί τή Μάνη μαζί μέ τούς κλεφταρματολούς ὡς τή φρουρά τοῦ τελευταίου Βυζαντινοῦ Αὐτοκράτορος.
Εἶναι, λοιπόν, ἀντεπιστημονική θέση καί φανατική ἰδεοληψία ἡ προσπάθεια νά μᾶς πείσουν κάποιοι ὅτι δῆθεν μέχρι τό 1821 δέν ξέραμε ποιοί εἴμαστε καί ὅτι ὁρισμένοι διανοητές δημιούργησαν ἕνα τεχνητό νεοελληνικό ἔθνος. Ὅσοι ψάχνουν γιά τεχνητά ἔθνη ἄς μήν ματαιοπονοῦν ἀλλοιώνοντας τήν ἐλληνική Ἱστορία. Ἄς κοιτάξουν λίγα πρός βορρᾶν καί θα βροῦν τό τεχνητό «μακεδονικό ἔθνος» τῶν Σκοπίων. Ἐμεῖς θά μελετοῦμε τήν ἱστορική ἀλήθεια χωρίς φόβο καί πάθος καί θά διατηροῦμε τήν ἑλληνική μας συνείδηση ἐνθυμούμενοι ὅτι ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί δεχόμαστε τόν γνήσιο πατριωτισμό καί ἀπορρίπτουμε τά δύο ἄκρα:Τόν ἐθνοφυλετισμό καί τόν ἐθνομηδενισμό.

(1) Ἀπ. Βακαλοπούλου, Πηγές Ἱστορίας τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ, Α΄τόμος, Θεσσαλονίκη 1965, σελ. 50-53.
(2) Πρωτοπρ. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, Τουρκοκρατία, ἐκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ, Ἀθήνα 1988, σελ. 207.
(3) Στό ἔργο του «Ὁμολογία Πίστεως». Κυκλοφορεῖται ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Παροναξίας σέ πανομοιότυπη ἔκδοση τῆς Α΄ ἐκδόσεως
τοῦ 1819, Νάξος 2009.
(4) Ἀνθολογεῖται στή «Βυζαντινή Ποίηση» τοῦ Γεωργίου Ζώρα. Τό βρῆκα στό βιβλίο τοῦ Γιώργου Καραμπελιᾶ:1204, ἡ Διαμόρφωση τοῦ Νεωτέρου Ἑλληνισμοῦ, Ἐναλλακτικές Ἐκδόσεις, Ἀθήνα 2007 ( Β΄ἔκδοση), σελ. 44.
(5) Κωνσταντίνου Σάθα «Ἕλληνες Στρατιῶται ἐν τη Δύσει», ἐκδόσεις ΦΙΛΟΜΥΘΟΣ, Ἀθήνα 1993, σελ. 65.

Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ: Ο Κωνσταντίον Χολέβας είναι πολιτικός επιστήμων

[Ανώνυμος]

Θα ήθελα να προτείνω πρός τον κο Χολέβα τα εξής :
1. Οφείλουμε να τοποθετήσουμε στο ορθό πλαίσιο, την όποια αντίδραση πρός την κα Δραγώνα. Αντιδρούμε λοιπόν πρός τις απόψεις της κας Δραγώνα γιά δύο λόγους :
- Επειδή είναι ανιστόρητες και ως τέτοιες τις αποκρούουμε.
- Επειδή-το κυριώτερο-με τον διορισμό της στην θέση που κατέχει, είναι προφανές ότι αυτές οι όντως ανιστόρητες απόψεις, υιοθετούνται και από τους μηχανισμούς της κρατικής ιδεολογίας, με ό,τι φρικώδες συνεπάγεται αυτό.

2. Υπάρχουν πολλοί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, γνώστες της ιστορικής πραγματικότητας. Δεν θα μπορούσαν άραγε, με ένα συλλογικό έργο, κατά ειδικότητα, να διαφωτίσουν τους Έλληνες πολίτες στα της ιστορίας τους και των ριζών τους;
Ποτέ δεν είναι αργά κύριε Χολέβα.

[Μακεδονικός Αγών]

Τι είναι η Ρωμανία; Η Ρωμανία (που θα αναφέρω από εδώ και πέρα ως Ρωμαΐδα, όρο ισοδύναμο για να μην συγχεέται με τη σημερινή Ρουμανία και που χρησιμοποιείτο επίσης από τους ίδιους τους υπηκόους της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) είναι η χώρα των Ρωμαίων της Ανατολής, που κατ'αναλογίαν με τους Ρωμαίους της Δύσης που αναφέρονται και ως Λατίνοι Ρωμαίοι, μπορούν να λέγονται και Ελληνορωμαίοι (ή Έλληνες Ρωμαίοι). Με έδρα την Κωνσταντινούπολη ως Νέα ή Δευτέρα Ρώμη η μεσαιωνική Δεύτερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Ανατολής επέζησε για 1000 χρόνια και μετά την πτώση της πρώτης Ρώμης. Όπως και το αρχαίο ρωμαϊκό κράτος έτσι και η Β! Ρώμη (που ύπουλα μετονομάσθηκε από τους δυτικούς σε Βυζάντιο) στάθηκε ένα πολυσυλλεκτικό αυτοκρατορικό κράτος του οποίου το κυρίαρχο, ενοποιόν λατινικό στοιχείο αντικαταστάθηκε βαθμιαία από το ελληνικό με αποτέλεσμα μετά τον 7-8ο μ.Χ. αιώνα να μιλάμε για μια ελληνίζουσα (ή ελληνιστική αν προτιμάτε) αυτοκρατορία.

Παρά το γεγονός ότι αναφερόμαστε στους υπηκόους της ως Ελληνορωμαίους, όπως ακριβώς και με τους Λατίνους, δε σημαίνει ότι οι κάτοικοι είχαν ελληνική καταγωγή, συνείδηση ή ακόμα και γλώσσα όπως ακριβώς και οι Φράγκοι και Γερμανοί υπηκόοι της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δεν είχαν λατινική καταγωγή, συνείδηση ή γλώσσα. Εναλλακτικοί του όρου Ελληνορωμαίος είναι Ορθόδοξος Ρωμαίος ή Ανατολικός Ρωμαίος.

Στη δε σύγχρονη εποχή είναι Νεο-Ρωμαίος. Το πρόθεμα Νεο- έχει διττή σημασία: Η πρώτη έχει να κάνει με τη σύγχρονη εκδοχή της μεσαιωνικής Δεύτερης Ρωμαϊκής Αυτοτκρατορίας. Η δεύτερη υποδηλώνει τη σύνδεση του ατόμου με την παράδοση και την κληρονομιά της Νέας Ρώμης όχι της παλαιάς. Και τα δύο βασικά χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν την παλαιά από τη Νέα Ρώμη είναι το ελληνίζειν (το ελληνιστικό στοιχείο δηλ.) και η Ορθοδοξία. Η Ορθοδοξία νοείται περισσότερο ως πολιτιστική και εθνολογική οντότητα παρά ως θρησκευτικό δόγμα, για να μπορεί να προσαρμοστεί στους καιρούς. Αξιοσημείωτο είναι ότι το ελληνίζειν και η Ορθοδοξία αποτελούν και βασικές ειδοποιούς διαφορές ανάμεσα στους δυτικοευρωπαίους και τους ανατολικούς.

Πως μπορεί σήμερα να υπηρετήσει την Ευρώπη και τον κόσμο το ιδεώδες της Ρωμαΐδος, ως κοινότητας των Νεο-Ρωμαίων; Με μια μορφή ομοιάζουσα με εκείνη του αρχαιοελληνικού Κοινού, η Ρωμαΐς μπορεί να αποτελέσει έναν οργανισμό όπως η ΕΕ αλλά με πολύ πιο στέρεες και προϋπάρχουσες βάσεις. Αρκεί κανείς να θέλει να δει το δικέφαλο αετό στις σημαίες της Σερβίας, της Αλβανίας, της Ρωσίας κλπ., την γλωσσολογική ρίζα των ονομάτων Ρουμανία, Αν. Ρωμυλία, Ρούμελη, Ρομά, Ρωμανιώτες κλπ. τους τίτλους ως τσάρου ή καίσαρα των Ρωμαίων που έφεραν οι Σέρβοι και Βούλγαροι Τσάροι κατά καιρούς ακόμα και οι Τούρκοι Σουλτάνοι, τους τρούλους στα μεγάλα μουσουλμανικά τζαμιά, το όνειρο που αναδύεται στα ποιήματα του Ρήγα Φερραίου και στην εκστρατεία του Υψηλάντη κλπ.

Η Ρωμαΐς, ως Κοινό όλων των Νεο-Ρωμαϊκών εθνών που συλλογικά το επιθυμούν, μπορεί να αποτελέσει τη ραχοκοκκαλιά της Βαλκανικής συμμαχίας που τόσο πολύ χρειάζεται η Ελλάς σήμερα. Αλλά θα έχει αντίκρυσμα και σε πολλά άλλα σημεία της ευρύτερης περιοχής όπως είναι η Ν. Ιταλία και η Σικελία, η Κριμαία και κατ΄επέκτασιν η Ουκρανία και η Ρωσία, ο Καύκασος (Αρμενία-Γεωργία), το Κουρδιστάν και η Μ. Ανατολή κλπ.

Είναι σαφές ότι το φυσικό γεωγραφικό και πολιτιστικό κέντρο της σύγχρονης κοινότητας της Ρωμαΐδος δεν μπορεί να είναι άλλο από την πόλη που ενσάρκωσε τη Νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη. Πως όμως μπορεί να γίνει αυτό όταν η Πόλη ελέγχεται από την Τουρκία; Ιδού μια απλή ιδέα που προτείνω: να μετατραπεί το Πατριαρχείο στο Φανάρι και η Σχολή της Χάλκης σε προξενείο της αυτονόμου Αθωνικής Πολιτείας στην Τουρκία. Εφόσον το έδαφος αυτό θα είναι πλέον προξενικό δεν θα απαιτείται ούτε ο Πατριάρχης να είναι τούρκος υπήκοος ούτε θα μπορούν να τίθενται εμπόδια στη λειτουργία της Σχολής με βάση το τουρκικό σύνταγμα.

Περιμένω την κριτική και τα σχόλια σας στα ανωτέρω που προτείνονται ως αντίπαλο δέος και άμυνα στο νεο-οθωμανισμό. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτά που λέω μπορούν να βοηθήσουν στο να μην εγκλωβιζόμαστε σε διλήμματα όπως εκείνα που εμφανίσθηκαν τις τελευταίες μέρες της Β! Ρώμης: λατινικό καρδιναλικό σκουφάκι ή σαρίκι τούρκικο; Όλοι ξέρουμε τι επέλεξε η τότε ελληνορωμαϊκή άρχουσα τάξη και με τι συνέπειες.....

Αντί αυτού του ψευτοδιλήμματος προτιμώ να τελειώσω επαναλαμβάνοντας την προφητεία του Ποντιακού λαού:

"Η Ρωμανίαν κι αν επέρασεν, ανθείν και φέρει κι'άλλον..."

[Λή Όσβαλντ]

LABYRINTHOS BBP


Φανταστείτε να μας συμβούλευαν οι «Οίκοι» και το…1940!


Όταν τελειώσουν οι γιορτές έχουμε να πούμε πολλά. Προς το παρόν λέμε μόνο η «Αδελφότητα του Φόβου» κάνει χρυσές δουλειές.
Δεν πρόλαβε να τελειώσουν οι απειλές για το τι θα πάθουμε από την περιβόητη «Νέα Γρίπη» και ενέσκηψε η άλλη πανδημία, η λοίμωξη των Χρηματοπιστωτικών Οίκων.
Τελικώς αλλιώς νομίζαμε ότι είναι τα πράγματα και αλλιώς είναι. Νομίζαμε ότι τα της Οικονομίας τα κανονίζει το Υπουργείο Οικονομίας και τελικώς η κυβέρνηση. Έστω επί Ενωμένης Ευρώπης, οι Βρυξέλλες. Όμως όπως τελικώς πληροφορηθήκαμε κουμάντο κάνουν κάτι ιδιωτικοί και ανεξέλεγκτοι «Οίκοι» -δηλαδή εταιρείες- που λέγονται «Διεθνή Χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα».
Και ύστερα σου λένε ότι είναι «συνωμοσιολόγοι» όσοι έλεγαν το γνωστό από τα χρόνια των πατεράδων μας ότι «άλλοι αποφασίζουν».Χαιρετίσματα.
«Άλλοι αποφασίζουν» και σε όποιον του αρέσει. Άλλοι αποφασίζουν για την Υγεία. Μας έλεγε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας να αγοράσουμε εγκαίρως εμβόλια και να εμβολιαστούμε δύο φορές. Ήθελε δεν ήθελε το Υπουργείο Υγείας, τα αγόρασε και αποδέχτηκε την «Βιομηχανία του Τρόμου». Έρχονται τώρα οι μεγάλες οικονομικές εφημερίδες της Εσπερίας και δίνοντας φωνή στους Χρηματοπιστωτικούς Οίκους γράφουν ότι «δεν είναι σοβαρή χώρα αυτή που παραγγέλλει 16 εκατομμύρια εμβόλια για 11 εκατομμύρια κατοίκους»!
Πείτε μου μετά από αυτά που τελειώνει η λογική και που αρχίζει το παράλογο-αν υπήρξε ποτέ λογική στην τελευταία πενταετία όπου ο φόβος είναι το υπ΄ αριθμόν 1 διακινούμενο ψευδαισθησιογόνο…
Οι «Οίκοι» ομιλούν ως Υπουργείο Οικονομίας, οι Παγκόσμιοι Οργανισμοί Υγείας ως υπουργείο Υγείας, οι εταιρείες των μεταλλαγμένων ως Υπουργείο Γεωργίας, οι Οικολογικές Ενώσεις ως Υπουργείο Περιβάλλοντος, σφίγγοντας τα λουριά όποτε θέλουν με ένα τρόπο που θυμίζει την μέθοδο δράσης αμολημένου στους δρόμους στραγγαλιστή και όχι-από πού και ως πού άλλωστε;- επιστημονικών φορέων. Και πάει λέγοντας.
Όχι δεν κάνουμε το φόβο, σημαία. Και θα παραβλέψω ότι οι ίδιοι φορείς που τώρα καταγγέλουν την Ελλάδα, πέρυσι μιλούσαν για «Ελληνικό θαύμα» και πως η χώρα μας δεν υπέστη τις καταστροφές άλλων. Με πρώτη την Ιρλανδία που στήριζε την Οικονομία της σε off shore και funts, πράγμα που κάνουν ότι ξεχνούν…
Φανταστείτε να μας συμβούλευαν αυτοί π.χ. το 1940. Θα μας είχαν πείσει να υποδεχτούμε τον Άξονα ως απελευθερωτή από τους… απολίτιστους και αδαείς περί την… Realpolitic, Έλληνες!

ΜΑΚΗΣ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΣ