Δεξιά και τουρκοφιλία

[Θουκυδίδης]

http://pontosandaristera.wordpress.com/2009/04/16/9-4-2009/


Δεξιά και τουρκοφιλία


Ο “έρωτας” της Δεξιάς για τον τουρκικό εθνικισμό…

μ΄αυτόν τον τίτλο μας έστειλε ο φίλος ” Κιλκισιώτης” ένα ενδιαφέρον σχόλιο, το οποίο το αναρτούμε αυτούσιο.

“Για ένα παράδοξο λόγο η ελληνική Δεξιά υπήρξε η πλέον τουρκοφιλική πολιτική δύναμη που εμφανίστηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Από τις αυταπάτες του Ίωνα Δραγούμη για ελληνο-τουρκική ομοσπονδία μέχρι το ξεπούλημα της Μικράς Ασίας και της Κύπρου στους περίεργους φίλους της άλλης πλευράς και τη λατρεία της Μοναρχίας για το σφαγέα του ελληνισμού Τζελάλ Μπαγιάρ.

Η πρώτη έμπρακτη ένδειξη για τη νοοτροπία και τα συναισθήματα της Δεξιάς απέναντι στους υπόδουλους Έλληνες της Ανατολής, είναι τα γεγονότα που στιγμάτισαν την ιστορία της “Μικράς πλην εντίμου” τον καταραμένο Νοέμβρη του 1916. Με αφορμή τη φιλοαντατική πολιτική στάση του Βενιζέλου, η φιλογερμανική Μοναρχία έθεσε στο στόχαστρό της τους θεωρούμενους ως βενιζελικούς της Αθήνας, τους απροστατευτους Μικρασιάτες πρόσφυγες και τους Κρητικούς.

Το πογκρόμ του 1916 που εξαπόλυσε το Λαϊκό Κόμμα και η πρωτοφασιστική οργάνωση των “Επιστράτων” του Ιωάννη Μεταξά κατά των Μικρασιατών προσφύγων που διέφυγαν της γενοκτονίας που είχαν ήδη ξεκινήσει οι Νεότουρκοι στην άλλη πλευρά του Αιγαίου αποτελεί μια από τις πλέον μαύρες σελίδες ντροπής της ελλαδικής Δεξιάς.

Η πολιτική της στο Μικρασιατικό Ζήτημα από το Νοέμβριο του ‘20 έως τον Αύγουστο του ‘22 θα ταυτιστεί με την ανορθολογισμό και την περιφρόνηση του ελληνισμού της Ανατολής. Ούτε μια σφαίρα θα αποσταλεί στους Πόντιους αντάρτες που μόνοι τους έδιναν τον απελπισμένο αγώνα. Κορυφαία εθνοπροδοτική πράξη της θα είναι η συνειδητή παράδοση του χριστιανικού πληθυσμού της Σμύρνης (Έλληνες και Αρμένιοι) στα κεμαλικά στρατεύματα.

Δύο είναι τα ονόματα των ενόχων για τη σφαγή που ακολούθησε και την πυρπόληση της πόλης :
-Κεμαλικοί και
-”Έλληνες” Δεξιοί.

Ο Ιωάννης Μεταξάς υπήρξε ο κακός δαίμονας των προσφύγων στη συνέχεια και ο μεγαλύτερος λάτρης του Κεμάλ Ατατούρκ που πέρασε ποτέ απ’ την Ελλάδα:
Κατ’ αρχάς θα απαγορεύσει τα τραγούδια των προσφύγων γιατί δεν τα θεωρούσε αρκούντως δυτικά!

Όμως η κορυφαία πράξη περιφρόνησης και προσβολής των προσφύγων ήταν αποτέλεσμου του φιλοατατουρκισμού του. Το 1938, με έξοδα του ελληνικού δημοσίου αγόρασε από τον ιδιώτη που το κατείχε το υποτιθέμενο σπίτι που γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ πασά. Στη συνέχεια το δώρισε στο τουρκικό κράτος, το οποίο το μετέτρεψε σε τουρκικό προξενείο.

Επιπλέον, ο Μεταξάς μετονόμασε την Οδό Αποστόλου Παύλου σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ. Την ονομασία αυτή είχε έως και το ‘55. Ξαναπήρε το παλιό της όνομα λόγω του πογκρόμ που πραγματοποίησε το τουρκικό Βαθύ Κράτος κατά της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης.

Ξεπέρασε ακόμα και τον Ελ. Βενιζέλο, ο οποίος με μια πράξη απίστευτου αμοραλισμού πρότεινε το 1931 τον Μουσταφά Κεμάλ για Νόμπελ Ειρήνης, προσπαθώντας έτσι συμβολικά να τονίσει την ελληνοτουρκική προσέγγιση στο πλαίσιο ενός άξονα Ιταλίας-Ελλάδας-Τουρκίας.

Ποιός όμως ήταν ο κεμαλισμός:
Ο Ν. Ψυρρούκης γράφει:
“Η προσεκτικότερη μελέτη του κεμαλισμού μας πείθει ότι πρόκειται για βαθιά αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική θεωρία. Ο φιλοναζισμός και άλλες αντιδραστικές δοξασίες είναι νομοτελειακή εξέλιξη του κεμαλισμού… Ακόμα και οι κεμαλικές μεταρρυθμίσεις γίνονται με διοικητικές αποφάσεις από πάνω. Περιφρονούν τις πολιτιστικές παραδόσεις του τουρκικού λαού, εκφράζουν το σύμπλεγμα κατωτερότητας των Τούρκων αστών.”

[ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΣ]

Φιλέ οι δεξιοί δεν είναι φασίστες και ούτε μοναρχικοί, το όνομα της δεξιάς έχει χρεισημοποιήθει απο πολούς απο αυτούς που ανάφερες αλλά οι οπιοί δεν είναι δεξιοί.
Το ΕΔΕΣ ήταν φασιστίκο;
Ο Καραμαλης (ο γέρος) ήταν φασίστας ή μοναρχικός;