O life style ψευτοαριστερισμός του Τσίπρα

[Θεόδωρος Κατσανέβας]

http://press-gr.blogspot.com/2009/08/o-life-style.html

O life style ψευτοαριστερισμός του Τσίπρα



«Απαιτούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να επιτρέψει την ελεύθερη διακίνηση των οικονομικών μεταναστών»!!!!

Τάδε έφη ο Αλέξανδρος Τσίπρας αρχηγός του ΣΥΝ, ύστερα από επίσκεψή του στο κέντρο υποδοχής μεταναστών στη Σάμο. Όπου διαπίστωσε ότι επικρατούν κάκιστες συνθήκες διαμονής των παρανόμως εισερχόμενων στη χώρα μας εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων από την Ασία και την Αφρική υπό την αιγίδα του τουρκικού κράτους, που υλοποιεί στην πράξη το δόγμα Οζάλ ότι : « δε χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από εδώ μεριά και να τελειώνουμε με αυτούς».

Πόσο ανεύθυνος μπορεί να είναι ένας πολιτικός και μάλιστα πολιτικός αρχηγός κόμματος για να κάνει μια τέτοια παρανοική δήλωση. Που αν εφαρμοστεί, η Ελλάδα όχι απλά δε θα υπάρχει στα επόμενα 10-15 χρόνια, αλλά θα έχει μεταβληθεί σε...

εφιαλτικό τοπίο βιαιοτήτων, πλήρους διάλυσης, επιβολής της μαντίλας, της μπούργκας, της μπουργκίτας και πτυχών της σαρίας, σε πεδίο εθνοπολιτικών και θρησκοληπτικών συγκρούσεων, σε πισωγύρισμα κάθε έννοιας σύγχρονου πολιτισμού, δημοκρατικών θεσμών και προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Στο όνομα των οποίων υποτίθεται ότι κόπτεται ο life style ψευταριστερισμός του κ. Τσίπρα και των ομοφρονούντων του, οι οποίοι μπορεί να είναι ελάχιστοι αριθμητικά, αλλά διαθέτουν πολλαπλασιαστική δημόσια παρουσία.

Δηλώσεις και αντιλήψεις όπως οι παραπάνω, πέρα από τις καταστροφικές προοπτικές τους, αναδεικνύουν μεγάλη ιδεολογική ανωριμότητα και πολιτική σύγχυση και απόσταση από το τι πραγματικά είναι προοδευτικό και αριστερό.

Η θεοποίηση της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, όταν γίνεται σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, κάθε άλλο παρά συνάδει με την προοδευτική και αριστερή σκέψη.

Το ίδιο ισχύει και με την αφελή αντίληψη ότι το πρόβλημα της παγκόσμιας φτώχειας ( που οφείλεται στη άνιση διεθνή κατανομή του πλούτου, με υπεύθυνο τον άγριο καπιταλισμό εποχής), μπορεί να λυθεί με ιδιωτικού τύπου φιλανθρωπικές δράσεις. Όπως περίπου οι πλούσιες «φιλάνθρωπες» κυρίες-σύζυγοι άγριων καπιταλιστών- οργανώνουν «τέια» και κοινωνικές συναθροίσεις για να συλλέξουν οβολούς για τους καημένους τους φτωχούς.

Ο κ. Τσίπρας και οι αφελείς ή όποιοι πονηροί ομοφρονούντες, πουθενά δεν είδαν ή διάβασαν ότι η αθρόα και ανεξέλεγκτη εισαγωγή εξαθλιωμένων λαθρομεταναστών, βολεύει την άρχουσα τάξη και τους άγριους καπιταλιστές και εξοντώνει την εργατική τάξη της χώρας, αφού σπρώχνει τα μεροκάματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων στα Τάρταρα.

Αφού ο κ. Τσίπρας δεν μας έχει αποδείξει ότι είναι και πολύ διαβαστερός, θα του συστήσουμε να ρίξει μια ματιά στις βάσεις της μαρξιστικής σκέψης και να δει σε πόσες αντιφάσεις μπαίνει με τις ψευτοπροοδευτικές θέσεις που υποστηρίζει.

Ειδικότερα τον παραπέμπουμε στο σύντομο κείμενο του Μάρξ « Μια προειδοποίηση» και στο βιβλίο του Ένγκελς « Η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία» και ειδικότερα στο κεφάλαιο « Η Ιρλανδική μετανάστευση».

Για να δει ομοιότητες με το σήμερα, τις σχέσεις τους με τις απόψεις που πρεσβεύει που στην πράξη δεν είναι παρά καραμπινάτα δεξιές-αντιδραστικές και εξυπηρετούν το διεθνή και ντόπιο άγριο καπιταλισμό και τα συμφέροντα της παγκοσμιοποίησης ή αλλιώς της αμερικανοποίησης της υφηλίου.

[Θύμιος]

Οι κόκκινες προβιές


Οι μεγαλύτεροι σύμμαχοι του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου είναι όσοι προσποιούνται ότι είναι εχθροί του, όσοι, δηλαδή φορούν κόκκινες προβιές.

Η κόκκινη προβιά είναι το πιο δόλιο και πονηρό τέχνασμα: Στη μορφή είναι αντί-καπιταλιστική και στο περιεχόμενο βαθιά καπιταλιστική. Στα λόγια σπέρνει οβίδες εναντίον του ιμπεριαλισμού και στην πράξη προωθεί τα συμφέροντά του και τα ιδεολογήματά του.

Αποτελεί το χαρακτηριστικότερο σόφισμα της καπιταλιστικής σκέψης. Σόφισμα που διασπά την ενότητα περιεχομένου-μορφής, ανεξαρτητοποιεί τη μορφή και την ανάγει σε καθοριστικό παράγοντα: Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ.

Η ηγεσία του ΚΚΕ και του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και το πλήθος των ακροαριστερών σεχτών (οι περισσότερες επιδοτούμενες από τα Ιδρύματα του κεφαλαίου και τους ποικίλους καθεστωτικούς μηχανισμούς) δεν έχουν καμία, πλέον σχέση με το «Κόκκινο». Οι προβιές τους είναι κόκκινες. Το περιεχόμενό τους είναι βαθιά μπολιασμένο από τα φαιά χρώματα της ιμπεριαλιστικής πράξης και των νεοταξικών ιδεολογημάτων της.

Φοράνε κόκκινες προβιές για να εξαπατούν και να προωθούν αποτελεσματικότερα τα σχέδια του πλανητικού κεφαλαίου. Αν τους κρίνει, όμως κανείς, όχι από αυτά που λένε και από τα ρούχα που φοράνε, θα διαπιστώσει ότι αποτελούν τις «κόκκινες προβιές» της πλανητικής τάξης του ιμπεριαλισμού.

Δια διαπιστώσει επίσης ότι η σχέση τους με τη μαρξιστική διαλεκτική είναι η ίδια που έχει ένας τυφλός με τα χρώματα.

Βεβαίως τα μεγάλα ιστορικά ζητήματα της εποχής μας τους ξεγυμνώνουν μέρα με την ημέρα όλο και πιο πολύ.

Το καταλυτικότερο από όλα είναι τα «ανοικτά σύνορα» και το συνακόλουθο υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της εποχής μας: Το σύγχρονο μαζικό δουλεμπόριο, αυτός ο εφιάλτης των εισαγόμενων αλλοδαπών δούλων που αλώνει τις κοινωνίες και τις κατακτήσεις των λαών, που ισοπεδώνει την εργατική τάξη και κάθε συνεκτικό ιστό αγώνα.

Εδώ οι κόκκινες προβιές πέφτουν και αποκαλύπτεται ολοκάθαρα το φαιό πρόσωπο των μεταμφιεσμένων.

Ας εξετάσουμε, με τη μορφή των συνοπτικών παρατηρήσεων, την απάτη αυτή των κόκκινων προβιών και τα «επιχειρήματά» τους.

Παρατήρηση πρώτη.

Από την αρχή ταχυδακτυλουργικά μιλάνε για «πρόσφυγες» και «μετανάστες» για να μετατοπίσουν το όλο ζήτημα σε άλλες εποχές: Στα μεταναστευτικά ρεύματα των εποχών της ανάπτυξης και της ολοκλήρωσης του καπιταλισμού.

Βρίσκουν και κανένα τσιτάτο του Λένιν και το κοτσάρουν για να ταυτίσουν εποχές εντελώς διαφορετικές: Ανάπτυξης και ολοκλήρωσης του ιμπεριαλισμού με τη σημερινή εποχή της σήψης και της γεροντικής του κατάπτωσης.

Ξεχνούν, βεβαίως τη διαλεκτική ρήση του Λένιν: Συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης, στο συγκεκριμένο χώρο και χρόνο…

Θα μιλήσουμε γι’ την τσιτατολογική δολοφονία του Λένιν ξεχωριστά

Παρατήρηση δεύτερη.

Αφού εξισώνουν με αυτά τα τεχνάσματα διαφορετικές εποχές, παρακάμπτουν το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ που ζούμε: Τις εισαγόμενες στρατιές δούλων από το κεφάλαιο, το τερατώδες ιμπεριαλιστικό δουλεμπόριο, χωρίς όρια και σύνορα, χωρίς κανένα έλεγχο και καμιά υπαγωγή στο πλαίσιο των εργατικών κεκτημένων.

Δουλεμπόριο με συγκεκριμένους ιμπεριαλιστικούς στρατηγικούς και τακτικούς στόχους: Την άλωση των ΠΑΝΤΩΝ, την αποτέφρωση των ταξικών και κοινωνικών ιστών, την κατάλυση, από το διεθνές ιμπεριαλιστικό κύκλωμα (και όχι από την εργατική τάξη), των εθνικών συνόρων και τη μετακύληση της εργατικής τάξης στην πρωτόγονη κατάσταση, αυτή της αγέλης…

Σήμερα δεν έχουμε «μεταναστευτικά ρεύματα» της εποχής που ο καπιταλισμός ολοκληρωνόταν και μέσα από τις ανάγκες του αυτές ολοκλήρωνε και τη μαζική συγκέντρωση και τη συσπείρωση του προλεταριάτου σε μεγάλες παραγωγικές μονάδες, κατεδαφίζοντας παλιές «προλήψεις».

Εκείνα τα «μεταναστευτικά ρεύματα» ήταν ΟΧΙ μόνο ελεγχόμενα από τους εθνικούς καπιταλισμούς (τα εθνικά κράτη δεν ήταν ξέφραγο αμπέλι), ήταν ΟΧΙ μόνο υποταγμένα στα «εθνικά» καπιταλιστικά και νομικά πλαίσια, αλλά κυρίως ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΑ στις εθνικές ανάγκες παραγωγικής ανάπτυξης και ολοκλήρωσης των εθνικών ιμπεριαλισμών.

Καμιά σχέση με το σημερινό ξεχαρβάλωμα των εθνικών κρατών, με το τερατώδες ιμπεριαλιστικό δουλεμπόριο που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα.

Αλλά και τότε οι μαρξιστές αντιτάχθηκαν σθεναρά στην εισαγωγή εργατών από το κεφάλαιο, εισαγωγή που χρησίμευε ως απεργοσπαστική μηχανή εναντίον των αγώνων και της οργάνωσης της εργατικής τάξης.

Και πάνω σε αυτό είναι ξεκάθαρη και ακριβέστατη η θέση (και όχι τσιτάτο συγκυρίας) του Μαρξ: «Η εισαγωγή εργατών από το κεφάλαιο είναι διαιώνιση της σκλαβιάς»!!!

Παρατήρηση Τρίτη.

Οι κόκκινες προβιές και οι επιδοτούμενες σέχτες αφού δολοφονούν τη μαρξιστική διαλεκτική, ταυτίζουν ανόμοιες εποχές και αφού παρακάμπτουν το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ (το σύγχρονο εφιάλτη του ιμπεριαλιστικού δουλεμπορίου) αναλώνονται και καταναλώνουν γενικές «μαρξιστικές» αφαιρέσεις:

«Ο ιμπεριαλισμός δημιουργεί τους πρόσφυγες και τους μετανάστες», «είναι η λογική του ιμπεριαλισμού που οδηγεί στην κατάργηση των συνόρων» και πολλές τέτοιες, σωστές, αλλά γενικόλογες, απλουστευτικές φλυαρίες…

Επικαλούνται τη «λογική» του ιμπεριαλισμού που έχει αναλύσει ο Μαρξισμός, για να επικαλύψουν τα συγκεκριμένα προβλήματα και τη μοιρολατρική αποδοχή της ιμπεριαλιστικής λογικής. Είναι σαν να λένε: «Αφού αυτή είναι ιμπεριαλιστική νομοτέλεια, τότε τι να κάνουμε;».

Εδώ αποκαλύπτουν ότι το παράγοντα της ταξικής πάλης και της συνειδητής σοσιαλιστικής δράσης τον πετάνε στον κάλαθο των αχρήστων, ακριβώς γιατί δεν τον πιστεύουν και έχουν μεταλλαχτεί σε «μπράβους» της ιμπεριαλιστικής « λογικής».

Ιμπεριαλιστική νομοτέλεια είναι και ο θάνατός μας, η βαρβαρότητα. Δεν περιμένουμε όμως το θάνατό μας. Αγωνιζόμαστε εναντίον αυτής της «ιμπεριαλιστικής νομοτέλειας», ακριβώς γιατί δεν είναι νομοτέλεια: Υπάρχει άλλος δρόμος …

Καπιταλιστική λογική είναι και το ξεζούμισμα της εργατικής τάξης, το γκρέμισμα των κατακτήσεών της και πολλά άλλα. Η εργατική τάξη και οι πολιτικές της οργανώσεις δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια για να υλοποιηθεί η καπιταλιστική «λογική».

Οι πόλεμοι και οι ανθρωποσφαγές και αυτά είναι ιμπεριαλιστική «νομοτέλεια». Οι λαοί, ωστόσο αντιστέκονται και αγωνίζονται εναντίον αυτής της ιμπεριαλιστικής «λογικής» και δεν αποδέχονται μοιρολατρικά την υλοποίησή της.

Σίγουρα και ο σημερινός εφιάλτης του ιμπεριαλιστικού δουλεμπορίου και αυτός υπαγορεύεται από την ιμπεριαλιστική λογική, την πλανητική ιμπεριαλιστική «λογική».

Θα πρέπει να αφήσουμε τον ιμπεριαλισμό να αλώσει τα πάντα και να αποτεφρώσει το προλεταριάτο, τον κοινωνικό και εθνικό μας ιστό επειδή αυτή είναι η ιμπεριαλιστική «λογική»;

Ο Λένιν είχε αναλύσει ότι η λογική της ολοκλήρωσης του ιμπεριαλισμού οδηγεί στον υπέρ-ιμπεριαλισμό (δηλαδή στον αυτοκρατορικό ιμπεριαλισμό), αλλά αγωνιζόταν εναντίον αυτής της «λογικής» και πίστευε ότι οι αντιφάσεις και οι αγώνες των λαών θα αποτρέψουν αυτή την ολοκλήρωση της βαρβαρότητας.

Οι κόκκινες προβιές και οι επιδοτούμενες «μαρξιστικές» σέχτες επικαλούνται τη «λογική» του ιμπεριαλισμού για να εγκαταλείψουν κάθε αγώνα εναντίον αυτής της λογικής.

Το χειρότερο: Για να εξωραϊσουν τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα και να τα «τεκμηριώσουν» με γενικόλογες μαρξιστικές διαπιστώσεις, με φράσεις και τσιτάτα εκτός τόπου και χρόνου και με όγκους «ανθρωπιστικών» δακρύων για τα θύματα του ιμπεριαλισμού…

Τελευταία παρατήρηση.

Με τέτοιες κοινωνιολογικές και ηθικές αφαιρέσεις παρακάμπτουν το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας: Το ιμπεριαλιστικό δουλεμπόριο και τις εφιαλτικές επιπτώσεις του.

Δεν θέλουν να δούνε τίποτε. Γυρνάνε την πλάτη στη «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης» και το χειρότερο: Αποτελούν τα τυφλά «όργανα» των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων και των νέων πλανητικών ιδεολογημάτων.

Ως τυφλά όργανα (κάποια είναι τυφλά λόγω επιδοτήσεων) δεν διακρίνουν:

α). Ότι εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ και ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ιμπεριαλιστικό δουλεμπόριο.

β). Τις καταστροφές που προκαλεί η πλανητική, ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα τις ΕΙΣΑΓΕΙ συνειδητά και οργανωμένα (μέσα από καρτέλ δουλεμπόρων), στις ευρωπαϊκές κοινωνίες για να τις αποσαθρώσει παντελώς. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, την οποία έχουν επιλέξει σαν «αποθήκη» του δουλεμπορίου και σαν «χώρο» του διεθνούς εγκλήματος και των μαφιών του ιμπεριαλισμού.

γ). Δεν διακρίνουν τις επιλεκτικές «εισροές» των αλλοδαπών δούλων, τους πολυπλόκαμους μηχανισμούς «μαφιών», όλων των «φυλών» του κόσμου.

Δεν διακρίνουν (δεν το θέλουν) ότι εδώ έχουν εισαχθεί οργανωμένα δίκτυα μαφιόζικων μηχανισμών με οικονομική ευχέρεια και ευρωστία που δεν συναντάς ούτε σε «μεσαίους» Έλληνες.

Όταν η ελληνική εργατική τάξη και γενικότερα ο ελληνικός λαός βογκά από τη φτώχεια, την ανέχεια και την ανεργία, «παρελαύνουν» άπειροι αλλοδαποί, ακόμα και από τη Σομαλία, με αυτοκίνητα, κομπιούτερ, μηχανές και πολλά χρήματα.

Ούτε αυτά τα ορατά δίκτυα των μυστικών υπηρεσιών, τα οποία οικοδομούνται πάνω σε αυτό το τερατώδες ιμπεριαλιστικό δουλεμπόριο, δεν θέλουν να διακρίνουν οι ποικίλες κόκκινες προβιές.

Ούτε φυσικά εξετάζουν και το ΓΙΑΤΙ όλοι αυτοί «συνωστίζονται» και δρουν ανενόχλητοι στην Ελλάδα.

Απλώς ουρλιάζουν για τα δικαιώματά τους, αν τυχόν, για τα μάτια του κόσμου, πιαστούν κάποιοι εγκληματίες…

δ). Φυσικά, αφού έχουν κλειστά τα μάτια (με το αζημίωτο κάποιοι), δεν μπορούν να διακρίνουν όλες τις αποτρόπαιες επιπτώσεις, τόσο ορατές, του ιμπεριαλιστικού εγκλήματος: επιπτώσεις που έχουμε αναλύσει, καθώς και πολλοί άλλοι σήμερα, διεξοδικά…

ε). Τέλος, αφού μεγεθύνουν προκλητικά κάθε «ατομικό δικαίωμα» των αλλοδαπών συμμοριών, έχουν ερμητικά κλειστά τα μάτια μπροστά στα σκανδαλώδη προνόμια που παρέχει το καπιταλιστικό κράτος στους αλλοδαπούς.

Ρατσιστικά κοινωνικά προνόμια. Προνόμια όχι σε βάρος του κεφαλαίου, αλλά σε βάρος της εργασίας και του ελληνικού λαού.

Το κεφάλαιο τους χρησιμοποιεί τσάμπα για τα συμφέροντά του και τους μακάβριους σχεδιασμούς του και το κράτος του κεφαλαίου τους επιδοτεί ποικιλοτρόπως (ακόμα νομιμοποιεί και τις κατάφορες παρανομίες) σε βάρος της Εργασίας και του κοινωνικού συνόλου.

Αυτό το καπιταλιστικό κράτος (ρατσιστικό στους «ιθαγενείς»), προωθεί σήμερα και την παροχή ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ: Τη νομιμοποίηση των αλλοδαπών (νομιμοποίηση και της «λαθραίας» εισβολής και κατοχής της χώρας- νομιμοποίηση της παρανομία) ΚΑΙ την παροχή εκλογικού δικαιώματος.

Δηλαδή προωθεί και την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΑΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ!!!

Και οι κόκκινες προβιές αγωνίζονται στην εμπροσθοφυλακή του κεφαλαίου και του κράτους..


ΟΙ κόκκινες προβιές απλώς θορυβούν, όπως τα κενά δοχεία. Εκπέμπουν ήχους «κόκκινους» για να αποκρύψουν το δόλιο έργο τους: ότι αποτελούν τους μασκαρεμένους «μπράβους» της πλανητικής, ιμπεριαλιστικής Τάξης.

Θα περάσουν στην ιστορία ως τα πιο στιγματισμένα πρόσωπα και ως οι μεγαλύτεροι συκοφάντες του σοσιαλισμού και του μαρξισμού…

Σημείωση: σύντομα θα ασχοληθούμε με ένα τσιτάτο του Λένιν που «ανακάλυψαν» και προβάλλουν, δίχως καν να αντιλαμβάνονται τα λόγια του Λένιν. Δεν ξέρουν ούτε να διαβάζουν σωστά…

[Καχύποπτος]

Το Σύνθημα της εφημερίδας «Σοσιαλιστική Προοπτική»:

Πρόσεχε, ΕΛΛΗΝΑ άνεργε!!.
Σε θέλουν=Ανεργο, πεινασμένο, εξαθλιωμένο,
φοβισμένο, να σε βρίζουν ρατσιστή και φασίστα,
και να φοβάσαι να υπερασπιστείς το δίκιο σου..

ΕΤΣΙ σε ΘΕΛΟΥΝ!!

[Θύμιος]

Η τσιταλογική δολοφονία του Λένιν

Οι κόκκινες προβιές και ιδιαίτερα οι επιδοτούμενες σέχτες, όπως ήδη γράψαμε καταλαβαίνουν από διαλεκτική όσο ένας τυφλός από χρώματα. Έψαξαν οι άμοιροι και ανακάλυψαν ένα τσιτάτο του Λένιν, του 1913, και μας το πέταξαν στα μούτρα!

Όπως θα δείξουμε παρακάτω «ξεκαρφώνουν» ένα τσιτάτο από την ανάλυση του Λένιν για τις επιπτώσεις της ανάπτυξης και ολοκλήρωσης του ιμπεριαλισμού («μονοπωλιακή κοινωνικοποίηση») και δολοφονούν τη διαλεκτική σκέψη του Λένιν. Γι’ αυτό το θλιβερό ρόλο επιδοτούνται από το κεφάλαιο σήμερα.

Ας δούμε το τσιτάτο του Λένιν στα 1913:

«Δεν μπορεί να υπάρξει καμία αμφιβολία ότι μόνο η έσχατη ένδεια αναγκάζει τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τη γενέτειρα γη τους και ότι οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται με τον πιο επαίσχυντο τρόπο τούς μετανάστες εργάτες. Αλλά μόνο αντιδραστικοί μπορούν να κλείνουν τα μάτια τους στην προοδευτική σημασία της σύγχρονης αυτής μετανάστευσης των λαών. Η απελευθέρωση από το ζυγό του κεφαλαίου είναι αδύνατη χωρίς την παραπέρα ανάπτυξη του καπιταλισμού και χωρίς την ταξική πάλη που βασίζεται σ’ αυτόν. Και σ’ αυτήν ακριβώς την πάλη τραβάει ο καπιταλισμός τις εργατικές μάζες όλου του κόσμου, ανατρέποντας τις απαρχαιωμένες και ξεπερασμένες συνήθειες της τοπικής ζωής, τους εθνικούς φραγμούς και τις προκαταλήψεις, συνενώνοντας τους εργάτες όλων των χωρών σε τεράστιες φάμπρικες και μεταλλεία στην Αμερική, τη Γερμανία κ.α».


Παρατήρηση πρώτη.

Εδώ αποκαλύπτουν άθελά τους, τον ανεγκέφαλο υπερβάλλοντα ζήλο του λακέ και του επιδοτούμενου.

Ούτε καν είναι σε θέση να σκεφτούν (δεν επιδοτούνται για να σκέφτονται) τούτο το απλό: Πώς είναι δυνατόν να λέει ο Λένιν τα εντελώς αντίθετα από τις θέσεις του Μαρξ (για την εισαγωγή εργατών) και από τις δικές του, ιδιαίτερα αυτή που χαρακτήριζε τα «ανοικτά σύνορα» στον καπιταλισμό θέση άκρως αντιδραστική.
Δεν αναρωτιούνται καν ότι με τη μέθοδο των «ξεκάρφωτων» τσιτάτων μπορεί να βγάλεις τους μεγάλους ηγέτες και θεωρητικούς του μαρξισμού να φάσκουν και να αντιφάσκουν, να μην ξέρουν τι λένε…

Αν θέτανε αυτά τα απλά ερωτήματα θα αναγκαζόντουσαν να μελετήσουν πιο βαθειά την ενότητα της σκέψης του Λένιν, το βαθύτερο περιεχόμενο του «τσιτάτου». Θα μάθαιναν να διαβάζουν τα γραφτά…

Παρατήρηση δεύτερη.

Στο τσιτάτο αυτό του Λένιν υπάρχει μια φράση κλειδί: "Η απελευθέρωση από το ζυγό του κεφαλαίου είναι αδύνατη χωρίς την παραπέρα ανάπτυξη του καπιταλισμού…»

Εδώ ο Λένιν μιλάει για την αναγκαιότητα της «παραπέρα ανάπτυξης του καπιταλισμού», και όχι για τη φάση της αποσύνθεσης και κατάρρευσής του. Εδώ ο Λένιν μιλάει για τη φάση της μονοπωλιακής του ολοκλήρωσης, δηλαδή για τη φάση που ο καπιταλισμός περνάει από την «πλήρη ελευθερία του συναγωνισμού προς την πλήρη κοινωνικοποίησή του», για τη φάση που αναλύει στο έργο του για τον ιμπεριαλισμό.

Όταν παρακάμπτεις το ουσιώδες αυτό χαρακτηριστικό της ανάλυσης του Λένιν είσαι ένας κοινός λωποδύτης. Στην καλύτερη περίπτωση ένας ηλίθιος συλλέκτης κενών φράσεων.

Λέει ο Λένιν στον «ιμπεριαλισμό»:

«Ο συναγωνισμός μετατρέπεται σε μονοπώλιο. Από αυτό προκύπτει μια τεράστια πρόοδος στην κοινωνικοποίηση της παραγωγής και ιδιαίτερα του προτσές των τεχνικών εφευρέσεων και τελειοποιήσεων…»

Και αμέσως παρακάτω:

«…Ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο οδηγεί κατευθείαν στην πιο ολόπλευρη κοινωνικοποίηση της παραγωγής, σπρώχνει, μπορούμε να πούμε, τους κεφαλαιοκράτες, παρά τη θέληση και τη συνείδησή τους, σε κάποια νέα κοινωνική τάξη πραγμάτων που σημαίνει πέρασμα από την πλήρη ελευθερία του συναγωνισμού προς την πλήρη κοινωνικοποίηση…» (όλες οι υπογραμμίσεις δικές μου).

Γίνεται φανερό και στους αδαείς ότι ο Λένιν μιλάει για αυτή τη φάση της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, τη φάση των μονοπωλίων που «κοινωνικοποιούν την παραγωγή», με τις τεράστιες βιομηχανικές παραγωγικές μονάδες, « συνενώνοντας τους εργάτες όλων των χωρών σε τεράστιες φάμπρικες και μεταλλεία στην Αμερική, τη Γερμανία κ.α».

Μόνο οι παντελώς ηλίθιοι και οι επιδοτούμενοι, φυσικά, μπορεί να ταυτίζουν τη φάση εκείνη της ιμπεριαλιστικής ανάπτυξης, επέκτασης και της πλήρους κοινωνικοποίησης με τη σημερινή φάση των υπερεθνικών και χρηματιστηριακών μονοπωλίων, με τη σημερινή φάση της από-βιομηχανοποίησης, της αποσύνθεσης, από- κοινωνικοποίησης, κατάλυσης των ιστορικών κοινωνικών ιστών και κατάρρευσης του ιμπεριαλισμού.

Άλλο η ακμή ενός κοινωνικού συστήματος και άλλο η παρακμή του. Το να ταυτίζεις την ακμή με την παρακμή σημαίνει ότι δεν αντιλαμβάνεσαι ΤΙΠΟΤΑ από την ιστορική διαλεκτική και ότι έχεις μετατραπεί σε λακέ της παρακμής…


Παρατήρηση Τρίτη.

Στη φάση αυτή της «ακμής», δηλαδή της μονοπωλιακής ολοκλήρωσης τα μεταναστευτικά ρεύματα που υπήρξαν είχαν προοδευτικό χαρακτήρα, ακριβώς γιατί υπαγορευόντουσαν από τις ανάγκες της παραγωγικής ανάπτυξης και κοινωνικοποίησης της παραγωγής.

Στη διαδικασία αυτή της μονοπωλιακής ανάπτυξης και του ανταγωνισμού των εθνικών ιμπεριαλισμών, οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ιδιαίτερα οι αποικιοκρατικές (Αγγλία) που εκμεταλλευόντουσαν όλο τον κόσμο παρείχαν προνόμια σε μια ελίτ ντόπιων εργατών. Χωρίς την εργατική αριστοκρατία και το ρεφορμισμό δεν θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της μονοπωλιακής ολοκλήρωσης και του ανταγωνισμού. Η ληστεία του κόσμου επέτρεπε την παροχή προνομίων στην ντόπια εργατική αριστοκρατία.

Εδώ, συνεπώς, τα μεταναστευτικά ρεύματα είχαν προοδευτικό χαρακτήρα: Αποτελούσαν όχι μόνο τα μεγάλα θύματα της ιμπεριαλιστικής ανάπτυξη και ολοκλήρωσης, αλλά και τις στρατιές της ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ της παραγωγής και το εξίσου σημαντικό: Το ΑΝΤΙΔΟΤΟ στη ρεφορμιστική ενσωμάτωση της ΝΤΟΠΙΑΣ εργατικής αριστοκρατίας.

Όποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι σήμερα συμβαίνουν τα ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ είναι παντελώς τυφλός ή μίσθαρνο όργανο του κεφαλαίου…

Παρατήρηση τέταρτη.

Ο κυρίαρχος όμως κύκλος και εκείνων των ρευμάτων είχε εντελώς άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά: Ήταν, κεντρικά, μετακινήσεις εντός της Ευρώπης. Μετακινήσεις από τις καθυστερημένες ευρωπαϊκές καπιταλιστικές χώρες προς τις ανεπτυγμένες και την Αμερική.

Όπως περιγράφει ο Λένιν στον «Ιμπεριαλισμό» οι χώρες που τροφοδοτούσαν, κυρίως, τις ανεπτυγμένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Ευρώπης και την Αμερική ήταν: Ιταλία, Αυστρία, Ρωσία, Ισπανία, Πολωνία κ.α.

Η ιμπεριαλιστική, λοιπόν, ολοκλήρωση και «κοινωνικοποίηση της παραγωγής» έγινε με κύριο μοχλό το ευρωπαϊκό προλεταριάτο, δηλαδή ένα προλεταριάτο ΤΑΞΙΚΑ εντελώς διαφορετικό από τους σημερινούς εισαγόμενους δούλους.

Και το εξίσου σημαντικό είναι αυτό που έχουμε ήδη αναλύσει: Τα μεταναστευτικά ρεύματα εκείνης της εποχής ΔΕΝ ήταν «μπείτε σκύλοι και αλέστε και αλεστικά μη δίνεται»: Ήταν συντεταγμένα και αυστηρώς ελεγχόμενα, εντός του πλαισίου της οργανωμένης αγοράς εργασίας και όχι «εισβολές Ούννων»…

Υπενθύμιση: Και τότε, όμως, όπως ήδη γράψαμε, οι μαρξιστές καυτηρίαζαν τις εισαγωγές ξένων εργατών από τους κεφαλαιοκράτες, εισαγωγές που λειτουργούσαν ως απεργοσπαστικός μηχανισμός…


ΟΙ κόκκινες προβιές παίρνουν ένα τσιτάτο του Λένιν, το «ξεκαρφώνουν» από την εποχή του και το περιεχόμενό του και το προβάλλουν για να καλύψουν τον άθλιο ρόλο τους, το δωσιλογισμό τους και τις επιδοτήσεις τους…

[Ροβεσπιέρος]

Ένα εξαίρετο κείμενο από το «Πατάρι»

http://www.patari.org/forum/viewtopic.php?p=4953#4953



«Εργατική Δημοκρατία» και μετανάστες
ή ο Λένιν και πόσο τον «καταλαβαίνουν» κάποιοι «οπαδοί» του

(Παλιότερο άρθρο που παραμένει επίκαιρο. Γράφτηκε τον Απρίλη του 2005)

Ομολογώ ότι αγνοούσα μέχρι τώρα την ύπαρξη της εφημερίδας(?) «Εργατική Δημοκρατία» και δεν έχω μια κάπως σφαιρική αντίληψη περί του τι ακριβώς πρεσβεύει αυτή η ο μάδα. Πάντως απ’ ότι διαβάζω εδώ φαίνετε να είναι μια απ’ τις πολλές που διαγκωνίζονται να διδάξουν στην δύστυχη ελληνική εργατική τάξη την «συνείδηση των ιστορικών συμφερόντων της και του ιστορικού της ρόλου».

Προνομιακοί κάτοχοι κι’ αυτοί της «επιστημονικής συνείδησης», θέλουν και καλά να τη μεταλαμπαδεύσουν στην εργατική τάξη. Έχουν πολλά να την διδάξουν μα τίποτε να διδαχτούν απ’ αυτή. Διδάσκονται μόνο απ’ το ΕΚΚΕ, το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών του υπουργείου Ανάπτυξης! Κι’ απ’ ότι βλέπουμε διαπιστώνουν από κοινού με τους αστούς «ιδεολόγους», ότι η εργατική τάξη είναι δυστυχώς «έρμαιο της κυρίαρχης ιδεολογίας στην κοινωνία, της ιδεολογίας τής κυρίαρχης τάξης» και έτσι «ο ρατσισμός και η ξενοφοβία έχουν ριζώσει για τα καλά σε αυτήν»!

Μ’ άλλα λόγια οι «επαναστάτες μαρξιστές» της εν λόγω ομάδας, όπως και οι καλοί υπάλληλοι του υπουργείου Ανάπτυξης, θεωρούν ψευδολογίες και αποπροσανατολιστικά όσα λέγονται για υλικές συνέπειες στην ζωή της ελληνικής εργατικής τάξης απ’ την λαθρομετανάστευση και αδικαιολόγητες τις ανησυχίες για κινδύνους που εγκυμονούν κάποιες μειονότητες που δημιουργεί. Απλά ο ελληνικός λαός έχει πρόβλημα με τις ράτσες των «λαθρο»μεταναστών τις οποίες θεωρεί κατώτερες απ’ Άρια φυλή του!!! Αυτό που του χρειάζεται λοιπόν είναι καλή αντιρατσιστική πλύση εγκεφάλου, ώστε να αποδεχτεί χωρίς μεμψιμοιρίες το παρόν και το μέλλον που αποφάσισαν οι επαΐοντες γι’ αυτόν και χωρίς αυτόν.

Και οι συντάκτες της «ΕΔ» ρίχνονται επί τω έργω. Πρώτα απ’ όλα επιχειρούν να υποβαθμίσουν το μέγεθος του προβλήματος λέγοντας ξεδιάντροπα ψέματα για τα ποσοστά που αντιπροσωπεύουν οι αλλοδαποί στο σύνολο του πληθυσμού και στο σύνολο των εργαζομένων. Αδιαφορώντας αν αυτά τους τα ψέματα έρχονται σε κραυγαλέα αντίθεση με ότι βιώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι. Οι Αρχές απ’ την μεριά τους σιωπούν. Δεν τολμούν να παρουσιάσουν επίσημα στοιχεία για τον αριθμό των αλλοδαπών που ζούνε σήμερα στην χώρα. Παρά τα ψέματα και την σιωπή ο ελληνικός λαός βλέπει τι συμβαίνει γύρω του, στην συνοικία, στο σούπερ μάρκετ, στο λεωφορείο, καταλαβαίνει ότι το ποσοστό των αλλοδαπών δεν είναι 8-9% (ούτε ένας στους δέκα!) όπως διατείνεται η «ΕΔ», αλλά φτάνουν με τους ποιο μέτριους υπολογισμούς το 20%, δηλαδή τα 2,5 εκατομμύρια. Όσο για τους Έλληνες εργάτες γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι η κατάσταση που περιγράφει η «ΕΔ» στην βιομηχανία είναι το ακριβώς αντίθετο της πραγματικής. Δεν είναι το ποσοστό των αλλοδαπών που αγγίζει το 25% των απασχολουμένων, αλλά το ποσοστό των Ελλήνων εργατών.
Και μάλιστα οι Έλληνες εργάτες το «αγγίζουν» μόνο. Μα δεν το φτάνουν.
Με τα ψέματα της «ΕΔ» δεν υπηρετούνται συμφέροντα της εργατικής τάξης αλλά κάποια άλλα συμφέροντα. Κι’ αυτό δεν είναι εύκολο να κρυφτεί πίσω από μαρξιστικά τσιτάτα.

Ας παρακολουθήσουμε όμως το κρυφτούλι τους. Όπως λένε στον πρόλογο τους σκοπός τους είναι να παρουσιάσουν με τούτο το κείμενο την «θέση την οποία υιοθετούσαν παραδοσιακά οι επαναστάτες μαρξιστές πάνω στο ζήτημα της εργατικής μετανάστευσης».

Θα έπρεπε όμως να γνωρίζουν ότι στον «επαναστατικό» (λες και υπάρχει κι’ άλλος) μαρξισμό δεν υπάρχουν κατά παράδοση θέσεις, που «υιοθετούνται» μια για πάντα και μας απαλλάσσουν απ’ τον κόπο να σκεπτόμαστε. Ο μαρξισμός δεν έχει τίποτε κοινό με την δογματική θεολογία. Συνεπώς ο μαρξιστής δεν ανατρέχει στα έργα των κλασικών που μπορεί να γράφτηκαν πριν ένα ή δύο αιώνες για να βρει έτοιμες συνταγές για το σήμερα.

Αυτό το κάνουν μόνο όσοι θέλουν να σερβίρουν την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα σε «μαρξιστικό» περιτύλιγμα. Η ουσία αυτών των κλασικών έργων βρίσκεται στην διαλεκτική-υλιστική μέθοδο των συγγραφέων τους. Και αυτό σημαίνει ότι οι θέσεις των «μαρξιστών επαναστατών» κάθε φορά προκύπτουν απ’ την εφαρμογή της διαλεκτικής-υλιστικής μεθόδου στην ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ.

Αν το έργο των κλασικών ήταν κατάλογος συνταγών δια πάσαν νόσο και πάσα... θα μπορούσα κι’ εγώ να αντιπαραθέσω στην αυθεντία του Λένιν και στις Αποφάσεις του 4ου συνεδρίου της Γ΄ Διεθνούς που επικαλείται η «ΕΔ», την αυθεντία των Μαρξ και Ένγκελς, παραπέμποντας σε όσα έχει γράψει ο Ένγκελς το 1845 στο βιβλίο του «Η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία» (κεφάλαιο «η ιρλανδική μετανάστευση»). Όπως επίσης στην γραμμένη απ’ τον Μαρξ Απόφαση του κεντρικού συμβουλίου της Α΄ Διεθνούς για την εισαγωγή στην Αγγλία εργατών απ’ την Γερμανία και άλλες χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης. Και πολλά άλλα. Και τα δύο αυτά κείμενα διατρέχονται απ’ το αντίθετο ακριβώς πνεύμα σε σύγκριση με τα αποσπάσματα του Λένιν.

Ποια απ’ όλα αυτά αντιπροσωπεύουν την «θέση την οποία υιοθετούσαν παραδοσιακά οι επαναστάτες μαρξιστές πάνω στο ζήτημα της εργατικής μετανάστευσης»; Και πως μπορούμε ν’ αποφασίσουμε γι’ αυτό; Μήπως πρέπει ν’ αρχίσουμε να βυζαντινολογούμε περί των γραφών σαν παλιομερολογήτες καλόγεροι; Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν τα εν λόγω κείμενα, των Μαρξ Ένγκελς, στο Indy στην διεύθυνση:

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=178882

Δεν υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα στους Μαρξ Ένγκελς και τον Λένιν. Οι περιστάσεις και τα συγκεκριμένα προβλήματα διαφέρουν. Οι πολιτικές θέσεις όπως τα ρούχα δεν φοριούνται τα ίδια χειμώνα καλοκαίρι. Το πρώτο που κάνουν όσοι θέλουν να είναι επαναστάτες μαρξιστές και όχι απλώς να περνάνε για τέτοιοι, είναι να κρατάνε λογαριασμό όχι μόνο των αναλογιών αλλά και των διαφορών μεταξύ των συγκεκριμένων ζητημάτων που πραγματεύονταν ο Μαρξ, ο Ένγκελς, ο Λένιν ή ο Τρότσκι, σε κάθε συγκεκριμένη εποχή, με τα συγκεκριμένα ζητήματα που αντιμετωπίζει το κομμουνιστικό κίνημα στις συγκεκριμένες συνθήκες.

Και αυτό είναι ακριβώς που αποφεύγει η «ΕΔ» ή δεν έχει μάθει να κάνει -όπως και οι περισσότεροι στην εκφυλισμένη μέχρι μεδούλι σημερινή Αριστερά. Δεν υπάρχει σ’ αυτό το κείμενο η παραμικρή νύξη, η παραμικρή απόπειρα να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο της μετανάστευσης σήμερα υπό το πρίσμα τής δίχως προηγούμενο κρίσης του καπιταλισμού, της παγκοσμιοποίησης των αγορών για τα εμπορεύματα, τα κεφάλαια και την εργατική δύναμη, ως αδιαίρετου στοιχείου στην ομοούσια τριάδα της καπιταλιστικής παραγωγής. Και ούτε βέβαια υπό το πρίσμα της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων ως πολιτικής παραμέτρου.

Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε κάποιες σχετικές επισημάνσεις ξεκινώντας από ορισμένες παρατηρήσεις πάνω σ’ αυτά τα (υπερ-ιστορικά κατά την αντίληψη τους) αποσπάσματα που παραθέτουν και στα οποία ο Λένιν παρουσιάζεται σοβαρά παραποιημένος. Δεν γνωρίζω αν έχουν ευθύνη γι’ αυτό ή αν κάνανε χρήση κακής μετάφρασης. Όμως αντί να μας παραπέμπουν στο φύλο 22 της «Πράβδα», που είναι αδύνατο να βρεθεί, το σωστό θα ήταν να προσφύγουν στον τόμο 24 της ελληνικής έκδοσης των Απάντων του Λένιν (σελ. 90).

Διαβάζουμε στην «ΕΔ»:

«...Δεν χωράει αμφιβολία ότι μόνο η φτώχια ωθεί τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν την γη τους, και ότι οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται τους μετανάστες με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο. Μα μόνο αντιδραστικοί μπορούν να κλείσουν τα μάτια τους στην προοδευτική σημασία αυτής της μοντέρνας μετανάστευσης των εθνών. Η απελευθέρωση από τον ζυγό του κεφαλαίου είναι αδύνατη χωρίς την περαιτέρω ανάπτυξη του καπιταλισμού, και χωρίς την ταξική πάλη η οποία βασίζεται σε αυτήν. Και είναι συστατικό αυτής της πάλης το ότι ο καπιταλισμός ενοποιεί τις μάζες των εργαζομένων όλου του κόσμου, γκρεμίζοντας τις μουχλιασμένες συνήθειες της τοπικής ζωής, γκρεμίζοντας εθνικά σύνορα και προκαταλήψεις, φέρνοντας δίπλα - δίπλα εργάτες από όλο τον κόσμο σε τεράστια εργοστάσια και ορυχεία στην Αμερική, την Γερμανία....»

Στα Άπαντα:

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μόνο η εξαιρετική φτώχεια αναγκάζει τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν την πατρίδα, ότι οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται με την μεγαλύτερη ασυνειδησία τους εργάτες-μετανάστες. Αλλά μόνο αντιδραστικοί μπορούν να κλείνουν τα μάτια στην προοδευτική σημασία της σύγχρονης αυτής μετανάστευσης των λαών. Λυτρωμός από το ζυγό του κεφαλαίου δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την παραπέρα ανάπτυξη του καπιταλισμού, χωρίς την ταξική πάλη στη βάση του καπιταλισμού. Και σ’ αυτήν ακριβώς την πάλη τραβάει ο καπιταλισμός της εργαζόμενες μάζες όλου του κόσμου, αναταράζοντας την μουχλιασμένη κι’ απονεκρωμένη τοπική ζωή, εξαλείφοντας τους εθνικούς φραγμούς και προλήψεις, συνενώνοντας τους εργάτες όλων των χωρών σε τεράστιες φάμπρικες και μεταλλεία της Αμερικής, της Γερμανίας κ.λπ.»

Και ξανά στην «ΕΔ»:

«... Οι ταξικά συνειδητοί εργάτες, αναγνωρίζοντας ότι το γκρέμισμα όλων των εθνικών συνόρων από τον καπιταλισμό είναι αναπόφευκτο και προοδευτικό, προσπαθούν να βοηθήσουν, να διαφωτίσουν και να οργανώσουν τους συναδέλφους τους από τις καθυστερημένες χώρες...»

Στα Άπαντα:

«Οι συνειδητοί εργάτες, κατανοώντας ότι είναι αναπόφευκτο και προοδευτικό το σπάσιμο όλων των εθνικών φραγμών που βάζει ο καπιταλισμός, προσπαθούν να βοηθήσουν την διαφώτιση και την οργάνωση των συντρόφων τους που προέρχονται από τις καθυστερημένες χώρες.»

Η «ΕΔ» το σημείο που λέει «αναπόφευκτο και προοδευτικό το σπάσιμο όλων των εθνικών φραγμών που βάζει ο καπιταλισμός» το διαστρέφει έτσι: «το γκρέμισμα όλων των εθνικών συνόρων από τον καπιταλισμό είναι αναπόφευκτο και προοδευτικό». Σαν αποτέλεσμα ο Λένιν εμφανίζεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, οπαδός της κατάργησης των «εθνικών συνόρων» κάτω απ’ τον καπιταλισμό! Όταν είναι γνωστό ότι θεωρούσε αντιδραστική ουτοπία ακόμα και τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης κάτω απ’ το σημερινό καθεστώς –πράγμα που δεν μπορεί οι συντάκτες της «ΕΔ» να το αγνοούν.

Ο Λένιν σ’ αυτό το ζήτημα ήταν κατηγορηματικός:

«Τι σημαίνει «Κάτω τα Σύνορα»? Είναι η αφετηρία της αναρχίας... Μόνο όταν η σοσιαλιστική επανάσταση γίνει πραγματικότητα και όχι μια μέθοδος, μπορεί το σύνθημα 'Κάτω τα Σύνορα' να είναι ένα σωστό σύνθημα.»
(Λένιν Απρίλης 1917 «Πάνω στο εθνικό ζήτημα»).

Ο Λένιν δεν έχει καμιά σχέση με την άποψη που λεει ότι «το γκρέμισμα όλων των εθνικών συνόρων από τον καπιταλισμό είναι αναπόφευκτο και προοδευτικό»! Αυτή είναι άποψη της «ΕΔ» και είναι εντελώς αντιδραστική, για να μη πούμε αντεπαναστατική. Σύμφωνα μ’ αυτή όταν οι σιδηρόφρακτες στρατιές της Βέρμαχτ κατέλυαν τα εθνικά σύνορα των ευρωπαϊκών χωρών επιτελούσαν ένα «αναπόφευκτο και προοδευτικό» έργο. Το ίδιο και ο αμερικάνικος νεοφασισμός σήμερα όταν καταλύει τα σύνορα της Γιουγκοσλαβίας, της Σομαλίας, του Αφγανιστάν ή του Ιράκ, όταν επιχειρεί δια της βίας να ενώσει τις αγορές με το «γκρέμισμα όλων των εθνικών συνόρων» και όλο τον πλανήτη κάτω απ’ την δική του αυτοκρατορική εξουσία, επιτελεί κι’ αυτός ένα «αναπόφευκτο και προοδευτικό» έργο -του οποίου οι «μαρξιστές επαναστάτες» της «ΕΔ» θέλουν -καθώς φαίνεται- να είναι οι απολογητές.

Ο Λένιν στα αποσπάσματα που διαβάσαμε μιλάει για «προοδευτική σημασία της σύγχρονης αυτής μετανάστευσης των λαών» θεωρώντας ότι στην συγκεκριμένη φάση λειτουργούσε ως μοχλός ανάπτυξης του καπιταλισμού . Και όπως έλεγε ο «λυτρωμός από το ζυγό του κεφαλαίου δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την παραπέρα ανάπτυξη του καπιταλισμού, χωρίς την ταξική πάλη στη βάση του καπιταλισμού.»

Με άλλα λόγια θεωρούσε ότι ο καπιταλισμός τραβούσε ακόμα τον δρόμο της ανάπτυξης, τον δρόμο ολοκλήρωσης της ιστορικής του διαδρομής. Και κυρίως είχε υπόψη του τις νέες χώρες που βασίζονταν σε πληθυσμούς μεταναστών, την βόρεια Αμερική, την Αυστραλία και τον Καναδά, και κατ’ εξαίρεση την Γερμανία η οποία εκείνη την εποχή έπαιρνε μετανάστες ενώ την ίδια στιγμή τροφοδοτούσε με μετανάστες τις ΗΠΑ.

Ό Μαρξ με την ίδια λογική θεωρούσε όχι μόνο την μετανάστευση προοδευτική αλλά και την δουλεία των μαύρων στην Αμερική και εκτιμούσε ότι χωρίς την δουλεία των μαύρων η Αμερική θα είχε μείνει μια πατριαρχική αγροτική χώρα και το διεθνές εμπόριο δεν θα είχε ποτέ φτάσει στα επίπεδα που γνωρίζουμε σήμερα.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να μεταφέρουμε τούτες τις γνώμες στην εποχή της πιο προχωρημένης παρακμής και σήψης του καπιταλισμού στην εποχή της επαπειλούμενης ολίσθησης στην βαρβαρότητα; Έλεος!

Δεν υπάρχει καμιά σύγκριση ανάμεσα στην περίοδο που ζούμε τώρα και σ’ αυτή που αναφέρετε ο Λένιν και ακόμα περισσότερο ο Μαρξ. Είναι εξίσου λάθος (και γίνεται σκόπιμα απ’ την «ΕΔ») να συγχύζεται η μετανάστευση των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών με τον λαθραίο και ταυτόχρονα προσχεδιασμένο μεταναστευτικό κατακλυσμό που εκδηλώθηκε απ’ τις αρχές του ’90.

Μετά τον πόλεμο ο καπιταλισμός γνώρισε μια μακρά περίοδο μεγάλης βιομηχανικής επέκτασης και οικονομικής άνθισης. Δημιουργήθηκαν εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας. Ο καπιταλισμός θα ήταν αδύνατο ν’ αναπτυχθεί παραπέρα χωρίς να καλυφθούν οι διαθέσιμες θέσεις εργασίας με τα χέρια που πρόσφερε η μετανάστευση.

Μια μετανάστευση που δεν υπήρχε κανένας λόγος να είναι και δεν ήταν λαθραία, αλλά συντεταγμένη μέσω διακρατικών συμφωνιών και συμβολαίων καθορισμένου αριθμού εργατών με συγκεκριμένες εταιρίες.

Στην εποχή που αναφαίρετε ο Λένιν η μετανάστευση γινόταν επίσης συντεταγμένα με «ειδικές συμβάσεις εργασίας» που μέσα στ’ άλλα καθόριζαν και το ύψος του εργατικού μισθού. Ο αρθρογράφος της «ΕΔ» βρίσκει ότι είναι πλεονέκτημα η ανυπαρξία συμβάσεων με τους σημερινούς μετανάστες:

«Η κατάκτηση ίσων αμοιβών ελλήνων και ξένων εργατών, όρος απαραίτητος για την σύγκλιση και ενοποίηση αυτών των δύο τομέων της εργατικής τάξης, σήμερα, στην Ελλάδα, δεν εμποδίζεται από την ύπαρξη «ειδικών συμβάσεων εργασίας» για τους ξένους εργάτες, όπως συνέβαινε στην Αυστραλία ή τις Η.Π.Α στις αρχές του αιώνα.»

Δεν αναρωτιόνται όμως αυτοί οι επίδοξοι αναμορφωτές της καθυστερημένης συνείδησης της εργατικής τάξης, γιατί τώρα, σε αντίθεση με τις προαναφερόμενες περιπτώσεις, δεν υπάρχουν «ειδικές» ή άλλες «συμβάσεις εργασίας»;

Και πώς να υπάρξουν «συμβάσεις εργασίας» αφού οι μετανάστες τώρα δεν έρχονται ανταποκρινόμενοι στην (ανύπαρκτη) ζήτηση εργατικών χεριών, για να καλύψουν κενές θέσεις εργασίας αλλά για να προστεθούν στις φάλαγγες των ανέργων. Απ’ τις οποίες αποσπώνται μόνο αφού εκτοπίσουν απ’ την παραγωγή κάποιο ντόπιο, αποδεχόμενοι ένα κλάσμα του δικού του μισθού, χωρίς ωράρια, χωρίς τις παροχές που προβλέπει η εργατική νομοθεσία και συχνά χωρίς ασφάλιση.

Γι’ αυτό άλλωστε αφήνουν τους μετανάστες να περνούν λαθραία απ’ το παράθυρο, καθώς καμιά κυβέρνηση δεν θέλει να αναλάβει το πολιτικό κόστος μια τέτοιας εγκληματικής πολιτικής και προτιμά να κρύβεται πίσω απ’ το δάκτυλο.

Στην σύγχρονη μετανάστευση η «ειδική σύμβαση» που επιβάλει στον μετανάστη ένα μεροκάματο πείνας δεν είναι αναγκαία για τους καπιταλιστές αφού έτσι κι’ αλλιώς μόνο η πείνα του εξασφαλίζει το μεροκάματο. Αυτή την κρίσιμη διαφορά ανάμεσα στην τωρινή μετανάστευση και σε όλες τις προηγούμενες στην ιστορία του καπιταλισμού, οι «μαρξιστές επαναστάτες» της «ΕΔ» την προσπερνούν σφυρίζοντας αδιάφορα. Για την περίπτωση αυτή δεν βρίσκουν λενινικό τσιτάτο να κρυφτούν πίσω του.


Στις σημερινές συνθήκες είναι ειρωνεία να μιλάει κανείς για «εξίσωση των αμοιβών Ελλήνων και ξένων εργατών προς τα επάνω» όπως ευαγγελίζονται «αβρόχοις ποσί» οι κύριοι της «ΕΔ».

Ούτε καν «προς τα κάτω» μπορεί να υπάρξει εξίσωση. Κι’ αυτό είναι ακόμα χειρότερο αφού ο καθορισμός ενός κατώτατου ορίου στους μισθούς, ενός βασικού μισθού, όπως συνηθίζεται να τον ονομάζουν, είναι και η βάση πάνω στην οποία η εργατική τάξη συγκροτεί τις συνδικαλιστικές της οργανώσεις. Όταν όμως ο κατώτερος μισθός, στον ιδιωτικό τομέα, που μπορεί να είναι αποδεκτός στην πράξη από τον Αλβανό δεν είναι αποδεκτός απ’ τον Έλληνα, ή αυτός που είναι αποδεκτός στην πράξη απ’ τον Κούρδο δεν είναι αποδεκτός από τον Αλβανό, και πάει λέγοντας, η συνδικαλιστική συσπείρωση γίνεται αδύνατη. Έτσι τα συνδικάτα δεν μπορούν να στρατολογήσουν αλλοδαπούς ενώ εγκαταλείπονται και απ’ τους Έλληνες εργάτες.

Μετά από δεκαπέντε χρόνια μαζικής παρουσίας αλλοδαπών στην χώρα η «ΕΔ» διαπιστώνει: «Δεν υπάρχει, προς το παρόν, παράδοση κινητοποιήσεων των ξένων εργατών στην Ελλάδα».

Ναι, και όχι μόνο «προς το παρόν». Δεν πρόκειται να υπάρξει -κάτω απ’ τις παρούσες συνθήκες- ούτε στο μέλλον. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ευθύνεται για πολλά πράγματα αλλά όχι γι’ αυτό. Ή αν έχει από άλλη άποψη ευθύνες αυτές βαρύνουν εξίσου τους δήθεν «επαναστάτες». Που κρύβουν αυτοί οι άσπιλοι και αμόλυντοι τις δικές τους συνδικαλιστικές ή πολιτικές επιτυχίες ανάμεσα στους μετανάστες;

Μία απ’ τις σοβαρές και αναπόφευκτες συνέπειες αυτής της συγκεκριμένης μετανάστευσης είναι η διάλυση του συνδικαλιστικού κινήματος στον ιδιωτικό τομέα η οποία σιγά-σιγά και μοιραία απλώνεται και στον δημόσιο. Και επειδή τα συνδικάτα είναι ο προθάλαμος για το πέρασμα των εργατών στις πολιτικές τους οργανώσεις, η Αριστερά χάνει την φυσική της επαφή με την εργατική βάση και μεταβάλετε όλο και περισσότερο σε μικροαστικό κίνημα, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ιδεολογία και την πολιτική της.

Στα πλαίσια της νέας τάξης το αμερικάνικο πολιτικό μοντέλο της αποπολιτικοποίησης και αποδιοργάνωσης των ταξικών αντιστάσεων φαίνεται να επιβάλετε με επιτυχία και στην χώρα μας, χάρη και στην συμβολή της «Αριστεράς». Και φυσικά είναι η φτωχολογιά της χώρας που πληρώνει τον λογαριασμό. Οι Έλληνες εργάτες, ειδικά όσοι είναι κάποιας ηλικίας, δεν μένουν μόνο άνεργοι αλλά εξοστρακίζονται οριστικά στο κοινωνικό περιθώριο. Όσα καταχτήθηκαν με αγώνες ενός αιώνα κείτονται τώρα ερείπια. Και φυσικά με την απεριόριστη εισαγωγή όλο και περισσότερων αλλοδαπών η δυστυχία αγκαλιάζει όλο και περισσότερα στρώματα προλεταρίων μαζί και εκτεταμένες ομάδες μεταναστών. Τα ευχέλαια υπέρ της κατ’ ευφημισμόν «ταξικής αλληλεγγύης» ούτε λύση προσφέρουν ούτε καν παρηγοριά.

Η παγκοσμιοποίηση της εργατικής δύναμης κάτω απ’ το ιμπεριαλισμό δεν θα μπορούσε να οδηγήσει αλλού παρά στην παγκοσμιοποίηση της αθλιότητας. Κι αυτό, ας μας επιτρέψουν οι «επαναστάτες μαρξιστές» με τις «κατά παράδοση θέσεις» τους να μη το θεωρούμε ούτε «αναπόφευκτο» ούτε «προοδευτικό».

Ας προσθέσουμε σύντομα ότι οι επιπτώσεις της μετανάστευσης (που μας επέβαλαν ξένα κέντρα με τους εγχώριους εγκάθετους τους), δεν περιορίζονται στην απασχόληση, στις κατακτήσεις, και στο επίπεδο ζωής των εργαζομένων, ούτε στην συνδικαλιστική και πολιτική τους οργάνωση.

Η μετανάστευση λειτουργεί ταυτόχρονα σαν κρουνός χρηματοδότησης, απ’ τις πλάτες των εργαζομένων, της καπιταλιστικής αντεπανάστασης που προωθεί ο ιμπεριαλισμός στα πρώην εργατικά κράτη και κάθε άλλου αντεπαναστατικού καθεστώτος στην περιοχή.

Και παρότι ο πολιτικός κόσμος κάνει πως δεν καταλαβαίνει, το γεγονός είναι ότι δεν πρόκειται καν για μετανάστευση αλλά για ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ και επιβολή ενός πολυπολιτισμικού μοντέλου στα πρότυπα των αμερικάνικων φυλετικών γκέτο, που στην πραγματικότητα είναι ο τάφος κάθε πολιτισμού και σπορά μειονοτικών αντιθέσεων και συγκρούσεων μέσω των οποίων θα επιδιωχθεί ο εθνικός κατακερματισμός της χώρας όπως ακριβώς επεβλήθη στην γειτονική Γιουγκοσλαβία, αν στο μεταξύ τα σχέδια αυτά δεν συντριβούν με αγώνες.

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Φαίδων]

http://www.hellenesonline.com/go/2009/08/saranta-ennea-giati-kai-ena-ti/


Γιατί πιστεύουμε ότι είναι ποτέ δυνατό σε ένα χωράφι να σπαρθεί και σιτάρι και ντομάτες και όπιο και μπανάνες μαζί; Γιατί πρέπει να μεταλλάξουμε την κοινωνία σε ελεγχόμενο θερμοκήπιο, παρά την θέλησή της ;

Έλληνες Online: Σαράντα-εννέα “Γιατί” και ένα “Τι”

1. Γιατί οι «οικονομικοί» και άλλοι «μετανάστες» δεν πήγανε σε χώρες κοντά στον τόπο από όπου αναγκαστήκανε να φύγουν, αλλά διέσχισαν την αχανή Τουρκία και θαλασσοπνίγηκαν για εγκατάσταση στην Ελλάδα;
2. Γιατί δεν προτίμησαν την Σαουδική Αραβία; Την Ιορδανία, την Συρία; την Γεωργία, τη Ρωσσία; Γιατί δεν προτίμησαν την Τουρκία των ευρωπαϊκών προοπτικών, η το πολυ-πολιτισμικό Κόσοβο;
3. Γιατί προτιμήσαν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα των 10,000,000 κατοίκων με τους πτυχιούχους των 700 ευρώ και τους υπαλλήλους των μείον 700 ευρώ, δια της βίας ;
4. Γιατί επιτρέπεται να καλλιεργείται ο μύθος ότι οι περισσότεροι «μετανάστες» σκοπεύουν να προχωρήσουν πρός την Ευρώπη;
5. Γιατί οι «μετανάστες» δεν προχωρούν προς την Ευρώπη; Ποιός τους σταματά; Η Ελλάδα; Η υπόλοιπη Ευρώπη; Οι Βρυξέλλες; Γιατί δεν τους θέλει η Ευρώπη;
6. Γιατἰ πρέπει να σεβαστούμε την επιλογή τους να παραμείνουν στην Ελλάδα και όχι στην Τουρκία; Μήπως διώκονται από τους πολιτισμικά και θρησκευτικά συγγενείς τους; Γιατί δεν παραμένουν και δεν διαμαρτύρονται εκεί; Γιατί δεν τους θέλει και τους …διώχνει η Τουρκία;
7. Γιατί ο “Φιλέλληνας¨ Ομπάμα συνεχάρηκε τον Κεμάλ που “κατατρόπωσε” τα σχέδια των Ελλήνων για την ανασύσταση της αρχαίας τους αυτοκρατορίας (!) ενώ βοηθά ενεργά την Τουρκία στην δημιουργία μιας άλλης μεσαιωνικής βασισμένης στον νόμο της Σαρία; Αυτό επιδιώκει ο Ομπάμα; Αυτό επιδιώκει η Τουρκία; Γιαυτό έχει επικεντρώσει τις προσπάθειες της στην εξαγωγή λαθρομεταναστών στο Αιγαίο;
8. Γιατί δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους η Ms. Democracy & Liberty Inc. με τους Νατοϊκούς Σεκιουριτάδες και τους άλλους εταίρους της «Συνεργασίας των Εισβολέων«, οι οποίοι δημιούργησαν συν τοις άλλοις και το πρόβλημα;
9. Γιατί οι ομάδες ΜΚΟ που υποστηρίζουν τους «μετανάστες» δεν καταγγέλουν την Σαουδική Αραβία, την Τουρκία, το Ισραήλ, την Ιορδανία, την Λιβύη, την Τυνησία, την Αίγυπτο, για ρατσισμό και ξενοφοβία;
10. Γιατί οι ομάδες ΜΚΟ που υποστηρίζουν τους «μετανάστες» δεν πηγαίνουν στις χώρες προέλευσης των λαθρομεταναστών να παλαίψουν για την δικαιοσύνη και τα δίκαια των προστατευόμενων πελατών τους; Έκεί θα μπορούσαν να κερδίσουν επάξια και δικαιολογημένα πλέον τον μισθό τους. Από που πληρώνονται; Δικαιούνται σύνταξη; Ποιός τους κολλάει ένσημα; Δουλεύουν τον Αύγουστο και για πόσους μήνες τον χρόνο πληρώνονται;
11. Γιατί όπου καταπιάνονται οι ΜΚΟ και οι άλλες οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τα, και καλά, «δίκαια των αυτοαποκαλούμενων μειονοτήτων», μετά δεν ασχολούνται με τα πτώματα του πληθυσμού της πλειονότητας που αφήνουν πίσω τους οι “απελευθερωτές” Σεκιουριτάδες του ΝΑΤΟ;
12. Γιατί ξεχνάμε τις τόσες ανταλλαγές πληθυσμών που γίνανε τον προηγούμενο αιώνα για να ζήσουμε χωριστά και μονιασμένοι με τους γείτονες, αλλά και μεταξύ μας, και προσπαθούμε με μανία να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη που θα έχουν τα ίδια ή πιό άσχημα επακόλουθα;
13. Γιατί η Ελλάδα αποδέχεται τις εντολές αυτού του πολιτικο-οικονομικού μορφώματος που αυτοαποκαλείται Ευρωπαϊκή Ενωση - χωρίς Σύνταγμα, αν και και προσπαθεί να το επιβάλλει αντιλαϊκά - χωρίς Νοτιανατολικά σύνορα, χωρίς Στρατό και χωρίς ηγέτες, που διοικείται από γραφειοκράτες που λένε και κάνουν ό,τι θέλουν… εν τη πορεία στο όνομα της προόδου και της εξέλιξης;
14. Γιατί το μόρφωμα αυτό έχει υποχρεώσει μεθοριακά/ακριτικά μέλη-κράτη του να γίνουν οικοδεσπότες των «μεταναστών», παρά την θελησή τους, και επί πλέον κατηγορεί την Ελλάδα ότι δεν τους προσέχει;
15. Γιατί τα δέχεται όλα στα τυφλά η Ελλάδα και ποιά είναι η αξία της στην κλίκα των 27;
16. Γιατί σπρώχνουν την Ελλάδα να ακολουθήσει κατ΄ανάγκη την πολιτική του Μπερλουσκόνι; Για να την κατηγορούν αργότερα οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα που καιροφυλακτούν να διεκπεραιώσουν εντολές διακαιολογώντας έτσι την ύπαρξη και τον μισθό τους;
17. Γιατί η Αμερική και το Ισραήλ έχουν φράξει με ατσάλινους φράχτες τα σύνορά τους για να εμποδίσουν τους Μεξικάνους και τους Παλιστίνιους να μπούν στην χώρα που ήτανε παλιά δικιά τους και που την θεωρούν πατρίδα τους;
18. Γιατί οι New York Times ασχολούνται με την Ελλάδα και όχι με την Ιταλία και την Ισπανία που έχουν το ίδιο πρόβλημα, ή με την Τουρκία και τους εντολοδόχους της που το δημιουργούν; Γιατί δεν ασχολούνται με το Ισραήλ και την Αμερική με τα ατσάλινα σύνορά τους;
19. Γιατί οι Έλληνες εφοπλιστές δεν διαθέτουν πλοία να μεταφέρουν τους «λαθρομετανάστες του επιβαλλόμενου εποικισμού» στην Αγγλία, στην Γαλλία, στην Γερμανία στην Σουηδία, στην Δανία, στην Ολλανδία, στην Αυστρία ή την Ελβετία – μόνο με το τραίνο εδώ - , στην Αμερική, ή στις δημοκρατικές χώρες του Κόλπου τις οποίες …απελευθέρωσε η Αμερική την προηγούμενη δεκαετία; Οι χώρες αυτές είναι, ή ούτως ή άλλως, προετοιμασμένες με σωστή υποδομή φιλοξενίας και εισόδου και εξόδου.΄Ετσι τουλάχιστον διακηρύσουν…
20. Γιατι οι δικαιολογίες είναι πάντα ότι «θα τα βρούμε στην Ευρώπη, με την Ευρώπη, δια της Ευρώπης» ;
21. Γιατί ξεχνάμε ότι πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις το «Εδώ Ευρώπη, εκεί Ευρώπη, …που είναι η Ευρώπη;» ισχύει απολύτως και διαχρονικά;
22. Γιατί οι δήθεν οικονομικοί και άλλοι «μετανάστες» δεν πάνε στο Ντουμπάϊ;
23. Γιατί πιστεύουν ότι αντέχει δημογραφικά η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων και όχι η Ιταλία των 60 εκατομμυρίων;
24. Γιατί να τους νομιμοποιήσει πολιτικά ώς Ευρωπαίους πολίτες η Ελλάδα; Μήπως είναι ο καινούργιος Στρατός που θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην Ν.Α Ευρώπη, ιδιαίτερα τώρα που θα αναλάβει και Τούρκος Διοηκητής στη Λάρισσα;
25. Γιατί οι «μετανάστες» μάχονται τόσο δυναμικά για τα δίκαιά τους στην Ελλάδα, ενώ προτίμησαν να μην παλαίψουν στις δικές τους χώρες;
26. Γιατί η Ελλάδα πρέπει να επωμιστεί τον αγώνα τους;
27. Γιατί οι Έλληνες πρέπει να σεβαστούν ένα «πολιτισμό» από τον οποίον οι ίδιοι οι «μετανάστες» πήραν τα μάτια τους και έφυγαν, αλλά μάχονται να τον αναπαράγουν στην Ελλάδα;
28. Γιατί οι μετανάστες στην Ελλάδα δεν κάνουν τον σταυρό τους, δεν φορούν φουστανέλλα, ή χιτώνες μετά τις σπονδές στον Διόνυσο, η έστω παντελόνια και φορέματα, όταν βγαίνουν στις πλατείες και στις αγορές, αλλά συνεχίζουν να φορούν τις μπούρκες και τις κελεμπίες τις ερήμου και του Γάγγη; Γιατί πρέπει να το σεβαστούν αυτό οι Ελληνες πολίτες και όχι οι «λαθρομετανάστες του επιβαλλόμενου εποικισμού»;
29. Γιατί δεν σηκώνουν σαν μπαϊράκια την Καθημερινή, τον Ελεύθερο Κόσμο, την Βίβλο, τον Αριστοτέλη, τον Ρ’ιζο, η το Ποντίκι, έστω και το Πλαϋ Μπόϋ, αλλά βγαίνουν στα πεζοδρόμια και στις πλατείες να πολεμήσουν τους Έλληνες που τους φιλοξενούν, σηκώνοντας ψευτοκοράνια και άλλα λάβαρα στα Αραβικά που μόνο αυτοί καταλαβαίνουν, και στα Αγγλικά που τα ξένα ΜΜΕ καταλαβαίνουν;
30. Γιατί αποκαλούν ρατσιστές τους Έλληνες και όχι τους «λαθρομετανάστες του επιβαλλόμενου εποικισμού» που θέλουν να επιβάλλουν με το έτσι θέλω τον δικό τους τρόπο ζωής στους οικοδεσπότες τους κάνοντας κατάχρηση της φιλοξενίας που τους παρέχεται; Μήπως πρέπει οι Έλληνες να κάνουν τόπο στα ήθη και έθιμα των μεταναστών ή οι μετανάστες στα των Ελλήνων;
31. Σε ποιά χώρα του κόσμου πιστεύουν όλοι οι άξιοι και πρόθυμοι πολυ-πολιτισμικοί ηγέτες ότι ο πολυ-πολιτισμός έχει δουλέψει; Σε ποιά χώρα πιστεύουν ότι αλλόθρησκοι, αλλόφυλοι και πολυ-πολιτισμένοι, ανακατώνονται όλοι μαζύ με όλους μαζι σε ένα γύρω-γύρω όλοι; Ούτε η πολυκατοικία της Βαβέλ δεν κατάφερε να χτιστεί έτσι, αλλα ούτε και η Ευρώπη. (Το ίδιο κτίσμα - Πύργος της Βαβέλ - που στεγάζει τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες είναι και θα παραμείνει ημιτελές…!).
32. Γιατί η Ελλάδα πρέπει να γίνει με την βία πολυ-πολιτισμική και μετά να χωριστεί σε ομάδες με βάση την εθνότητα και τον πολιτισμό της καθεμιάς ομάδας;
33. Γιατί να πρέπει να έχουν αισθήματα ενοχής και να στριμώχνονται συνειδησιακά οι Έλληνες που είναι κατ΄έξοχή φιλόξενοι αλλά έχουν πλέον φτάσει στο αμήν; Από που κι ως που και με τί στοιχεία, ή αναφορές, τους αποδίδονται κατηγορίες για ρατσισμό και ξενοφοβία; Τι ξέρουν αυτοί που κατηγορούν, και πού εχουν ζήσει για να τα λένε αυτά; Γιατί δεν συνέχισαν να ζουν εκεί που τα έμαθαν; Γιατί γύρισαν στην πατρίδα τους;
34. Γιατί παραβλέπεται το ότι και σε χώρες με παράδοση υποδοχής και ενσωμάτωσης μεταναστών, οι πόλεις εχουν γίνει γκέτο, πόλεις μέσα σε πόλη, με καλά χαραγμένα σύνορα, γραπτούς και άγραφους νόμους;
35. Γιατί παραβλέπεται το ότι ακόμη και εκεί που οι προϋποθέσεις είναι περισσότερο ευνοϊκές και το κλίμα πιο ήπιο για το πολυ-πολιτισμικό πείραμα - παραλήρημα, η «γειτονιά» έπαψε να υπάρχει, οι πόρτες και τα παράθυρα κλειδαμπαρώνονται, και οι μεν δείχνουν τους δε λέγοντας: «οι άλλοι»;
36. Γιατί πιστεύουμε οτι είναι ποτέ δυνατό σε ένα χωράφι να σπαρθεί και σιτάρι και ντομάτες και μπανάνες και όπιο μαζί; Γιατί πρέπει να μεταλλάξουμε την κοινωνία σε ελεγχόμενο θερμοκήπιο, παρά την θέλησή της ;
37. Γιατί συμπαραστέκονται στους «μετανάστες οι επαγγελματίες αριστεροί, αριστεριστές και κάθε άλλου είδους «προοδευτικοί» ιδεολόγοι του σφυριού του και του δρεπανιού του περασμένου αιώνα με τις δανεισμένες ιδεολογίες και τις πλάτες του μπαμπά από τα Βόρεια προάστεια; Είναι μήπως θέμα αλληλεγγύης; Ως έθνος προς έθνος; Ως μειονότητα προς μειονότητα; Ως κουμπαριά στην καταπίεση; Ή ως εργοδότες προς χαμηλόμισθους;
38. Γιατί δεχόμαστε ότι οι λαθρομετανάστες θέλουν και καταπιάνονται με δουλειές και με λιγώτερο μισθό, για τις οποίες οι ντόπιοι απαξιούν; Γιαυτό τους θέλουμε; σκλάβους με λιγώτερο μισθό;
39. Γιατί οι Ελλαδίτες προωθούν την εθνοκάθαρση των Ελλήνων μέσω μιας ανεγκέφαλης Εθνικής αυτοκτονίας; Ποιός είπε ότι αυτό κάνουν και όλοι οι άλλοι λαοί του κόσμου ταυτόχρονα, και ότι θα είναι ικανοί να επιβιώσουν έτσι, πρωτότυποι και πρωτοπόροι σαν τη μύγα μέσ΄το γάλα; Ξέχασαν κιόλας το σοβιετικό πολιτικό πείραμα;
40. Γιατί να επιτρέψουμε την επιβολή κανούργιων νόμων φυσικής επιλογής επί πληρωμή; Μήπως το ζήτησε ο Σόρος και το ελλαδίτικο ακαδημαϊκό συνάφι του της Ανοιχτής αλλά Διάτρητης Κοινωνίας της Δημοκρατίας του;
41. Γιατί ο Μίκης Θεοδωράκης φάσκει και αντιφάσκει και γιατί τώρα εγώ πρέπει να πετάξω όλους τους δίσκους του και να ακούω μόνο Χατζηδάκι, Καζαντζίδη, Αζναβούρ, Δάκη και Καλομοίρα; Μήπως γιαυτό έφυγε η Καλομοίρα; (Τους δίσκους του Σαββόπουλου τους έχω πετάξει προ πολλού).
42. Γιατί η Ελληνική Πολιτεία είναι πάντοτε, στην καλύτερη περίπτωση άμμεσα ουδέτερη και στην χειρότερη περίπτωση έμμεσα ουδέτερη σε ότι συμβαίνει σ΄αυτό τον τόπο;
43. Γιατί οι Έλληνες πολιτικοί φωνάζουν μέσα στην Βουλή, φωνάζουν έξω από την Βουλή χρησιμοποιώντας τα ΜΜΕ σαν τηλεβόα, ακροβατώντας επικοινωνιακά πάνω στην ανοχή του Ελληνικού Λαού που τους ψηφίζει, αλλά δεν κάνουν τίποτα επι της ουσίας;
44. Γιατί δεν βρίζει πιο συχνά ο κ.Πάγκαλος, δεν σοφιστειολογεί περισσότερο ο κ. Βενιζέλος, δεν αλλάζει στρατόπεδο η μαχητική κ. Παπαρήγα, δεν παραιτείται ακόμη μία φορά ο κ. Αλαβάνος, δεν αλλάζει και πολυκατοικία αλλά και γειτονιά ο κ. Καρατζαφέρης, δεν φαίνεται να πείθει ο κ.Παπανδρέου, φαίνεται πως δυσκολεύεται να πάρει σωστή απόφαση ο κ. Καραμανλής (αλλά σε λίγο θα τολμήσει να μεταλλαχτεί από Μακεδόνα σε …Νοτιο-Μακεδόνα); Μήπως φταίει η Mme Ντό Μπακό, ή ο ιός της νέας γρίππης απο το συνάφι της Democracy & Liberty Inc.;
45. Γιατί πρέπει απο εδώ και στο εξής όλοι οι Ελληνες ψηφοφόροι (οι απόδημοι ομογενείς ώς συνήθως εξαιρούνται για να μην προσβάλλουν το εκλογικό πίνγκ-πόνγκ αποτελεσμα μεταξύ των γνωστών πολιτικών οικογενειών), να ψηφίζουν μόνο το κόμμα των Ρινόκερων για να μην κινδυνέψουμε σαν χώρα, σαν λαός;
46. Γιατί πλέον αυτή η χώρα να μην μας εμπνέει για κάτι το δημιουργικότερο από το να καταπιανόμαστε και να γράφουμε για θέματα που όχι μόνο δεν μας κάνουν υπερήφανους, αλλά μας τρομοκρατούν; Βλέπουμε να γκρεμίζεται απο εμάς τους ίδιους το σπίτι που μας παραδώσανε προίκα οι προηγούμενοι. Βλέπουμε άλλους να χτίζουν θαύματα απο τον κονιορτό της δικιάς μας κληρονομιάς. Βλέπουμε καινούργιους Αλάριχους και μαυροντυμένους λαο-ροπαλοφὀρους με κουκούλες, να εχουν γεμίσει τον τόπο όλο, να καίνε την ύπαιθρο και τις πόλεις, και να τα εγαταλείπουν όλα μετά το πλιάτσικο και να φεύγουν διακοπές στα νησιά; Βλέπουμε άλλους να διαπραγματεύονται σαν φιλέτα την εθνική μας κληρονομιά. Νερό, Χώμα και Ψυχή.
47. Γιατί; Πότε θα σταματήσουμε να παρακολουθούμε το σήριαλ της αυτοκαταστροφής μας αμέτοχοι;
48. Γιατί δεν αντιδρά ο Ελληνικός Λαός;
49. Γιατί περιμένει;
50. Τι περιμένει επιτέλους;
Εμπρός λοιπόν. Εμπρός!

[Κωνσταντίνος]

http://kostasxan.blogspot.com/2009/08/n.html


Η Τουρκία κατακτά την Ελλάδα χωρίς πόλεμο, με τηn λαθρομετανάστευση
Ποιοι δεν αντιδρούν και γιατί;

Όποιος παρακολουθεί τα ενημερωτικά δελτία τα οποία εκδίδει το Λιμενικό Σώμα διαπιστώνει ότι κάνει πολύ καλή δουλειά στον τομέα της λαθρομετανάστευσης. Καθημερινά εντοπίσει δουλέμπορους με φουσκωτά που μεταφέρουν λαθρομετανάστες.

Όλοι όσοι συλλαμβάνονται δηλώνουν ότι προωθούνται στην Ελλάδα από τα απέναντι τουρκικά παράλια. Η Τουρκία προωθεί λαθρομετανάστες στη χώρα μας, σε μία προσπάθεια να αλλοιώσει τον εθνολογικό ιστό της Ελλάδας. Η κυβέρνηση, δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι:

1. Γνωρίζει τα σχέδια της Τουρκίας

2. Γνωρίζει ότι πίσω από τα δουλεμπορικά βρίσκονται πράκτορες της Τουρκίας και

3. Γνωρίζει ότι πίσω από τη λαθρομετανάστευση βρίσκονται μεγάλα μουσουλμανικά συμφέροντα,
συμπεριφέρεται απαθώς.

Πρόσφατα, ο υπουργός Ναυτιλίας κ. Παπαληφούρας είχε πει δημοσίως ότι το Λιμενικό κάνει καλά τη δουλειά του, αλλά, το πρόβλημα είναι και άλλων υπουργείων και οργανισμών, που προφανώς μένουν αδρανείς και απαθείς.

Η κυβέρνηση τον τελευταίο καιρό έδειξε να κινητοποιεί την Ευρώπη, εκθέτοντας την Τουρκία. Η τελευταία αντέδρασε και έκαμψε την αντίδραση και την αντίσταση της Ελλάδος. Έπειτα από αυτή την εξέλιξη τα δουλεμπορικά της Τουρκίας άρχισαν και πάλι δράση.
Δεν αρκεί όμως ο εντοπισμός και η σύλληψη από το Λιμενικό, το οποίο συχνά βάλλεται από τα ΜΜΕ επειδή κάνει καλά τη δουλειά του ή αδικείται από κάποιους επίορκους που υπηρετούν στο Σώμα. Απαιτείται η διαρκής αποκάλυψη της Τουρκίας στους διεθνείς οργανισμούς και στα διεθνή μέσα ενημερώσεως.

Όταν η Τουρκία αισθάνεται απειλή ή κίνδυνο καταστροφής της εικόνας της, τότε απολογείται, κάνει υποχωρήσεις ή αλλάζει στρατηγική κάνοντας στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών. Αυτό άλλωστε φάνηκε όταν η κυβέρνηση κινητοποίησε την Ευρώπη.

Η Ελληνική κυβέρνηση, όμως, δεν έχει συνέχεια και συνέπεια στην πολιτική της. Αυτό το γνωρίζει η Τουρκία και γι αυτό κάνει ό,τι θέλει και στον τομέα της λαθρομετανάστευσης. Με αυτήν κατακτά την Ελλάδα και ιδιαίτερα τη νησιωτική, χωρίς πόλεμο.
Η Τουρκία δεν φοβάται την αντίδραση της Ελλάδας, ούτε φοβάται ότι η Ελλάδα θα βάλει βέτο στην ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αυτό, επειδή τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της χώρας έχουν αναλάβει δεσμεύσεις έναντι της Τουρκίας, άνευ ανταλλαγμάτων. Και μέσα στις δεσμεύσεις περιλαμβάνεται και ο όρος να κάνουν τον τροχονόμο της Τουρκίας προς την Ευρώπη, παρά τις έντονες αντιδράσεις σημαντικών ευρωπαϊκών χωρών, όπως είναι η Γερμανία, η Γαλλία κ.α.

Η Ελληνική κυβέρνηση, διά επισήμων υπουργικών χειλέων, ανακοίνωσε πριν από δέκα εβδομάδες ότι μέσα στο καλοκαίρι θα περάσουν από τα παράλια της Τουρκίας 120.000 λαθρομετανάστες. Παρήλθαν δυόμισι μήνες από την ημέρα αυτής της ανακοίνωσης. Μήπως μπορούν να μας πούνε πόσοι τελικά πέρασαν στην Ελλάδα και τι πρόκειται να κάνουν (στην πράξη και όχι στα λόγια) για να περιορίσουν και τελικά να σταματήσουν αυτή την εισβολή;

Γ. Ζερβός

[/size]