Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Μίκης Θεοδωράκης: ΟΙ «ΜΠΑΤΣΟΙ»

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΡΕΣΑΛΤΟ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 18, 2008 12:44 am    Θέμα δημοσίευσης: Μίκης Θεοδωράκης: ΟΙ «ΜΠΑΤΣΟΙ» Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΡΕΣΑΛΤΟ:ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ


ΟΙ «ΜΠΑΤΣΟΙ»
Του Μίκη Θεοδωράκη


Όταν πρόκειται για εθνικούς, κοινωνικούς ή ιδεολογικούς αγώνες, το μίσος είναι αναπόφευκτο, γεννιέται αυθόρμητα. Θα πρέπει όμως τουλάχιστον να κατευθύνεται προς τη σωστή κατεύθυνση.

Σήμερα παρατηρώ ότι το μίσος των μαθητών ακολουθεί ένα μονόδρομο με στόχο τους αστυνομικούς, γεγονός που κατά τη γνώμη μου τους αποπροσανατολίζει στην αναζήτηση των αληθινών συνθηκών που τους οδήγησαν στη σημερινή θέση τους μέσα στο σχολείο και μέσα στην κοινωνία. Ενώ θα πρέπει να βρουν τα αληθινά αίτια και να αποκαλύψουν τους αληθινούς ενόχους και τους πραγματικούς λόγους για όσα γίνονται γύρω τους και γενικώτερα γύρω μας, στη χώρα μας και στην οικουμένη. Έτσι μοιάζει σαν κάποιοι να τους έβαλαν παρωπίδες, ώστε η οργή τους να διοχευτευθεί σε μια ομάδα συνανθρώπων μας, τους αστυνομικούς, που όταν δεν λειτουργούν σωστά, είναι απλά πιόνια του Συστήματος, που ΑΥΤΟ είναι υπόλογο για όλα, δηλαδή για την Παιδεία αλλά και για κάθε τι που αφορά τη λειτουργία της κοινωνίας, του κράτους και των υπηρεσιών του.

Και αναφέρω εδώ το παράδειγμα της γενιάς του 1-1-4 που όσον αφορά την Παιδεία έθεσε ως στόχο το 15% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Είδαν δηλαδή οι νέοι της εποχής εκείνης την βασική αιτία για τα χάλια της Παιδείας μας, δηλαδή το οικονομικό.

Από κει και πέρα παρ’ ό,τι τότε η ελληνική αστυνομία είχε μια καθαρά φασιστική νοοτροπία και οι εκδηλώσεις βίας σε σύγκριση με το σήμερα ήταν εκατό φορές πιο πολλές και σοβαρές από πλευράς μαζικότητας και βιαιότητας (τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα από νέους τραυματισμένους από την αστυνομική βία της εποχής), οι πρωτοπόροι νέοι εκείνης της εποχής, βασικά φοιτητές, μπορούσαν να δουν ελεύθερα, σφαιρικά και σε βάθος. Έτσι με το 1-1-4 έθεταν ως πρώτο καθήκον τους την υπεράσπιση του Συντάγματος, δηλαδή της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Χτυπούσαν στην καρδιά της την αντιδραστική εξουσία (θρόνο, αστυνομοκρατία, Αμερικανοκρατία). Πάλευαν για την Κύπρο και αγωνίζονταν μαζικά για την Ειρήνη. Είχαν δηλαδή μπροστά τους ανοιχτούς ορίζοντες για ό,τι πραγματικά συνέβαινε στην χώρα τους αλλά και πέρα από τη χώρα τους. Ήταν άτομα ολοκληρωμένα και ελεύθερα, αν και τότε υπήρχαν όπως και σήμερα πονηρά «κέντρα» που προσπαθούσαν να περιορίσουν την οργή τους και να την διοχετεύσουν μόνο σε ένα λούκι, για τις δικές τους επιδιώξεις. Με μια λέξη να τους αποπροσανατολίσουν, όπως γίνεται τώρα.

Και για να πάω και πιο πέρα, εμείς οι νέοι της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου, όπου οι χωροφύλακες και η αστυνομία ήταν απέναντί μας με όπλα που ξερνούσαν ομαδικό θάνατο, είχαμε την ψυχική και πνευματική δύναμη να βλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτοί που σήμερα αποκαλούνται περιφρονητικά «μπάτσοι» ήταν παιδιά σαν κι εμάς παρασυρμένα από τη θύελλα των γεγονότων να κάνουν πράξεις που δεν ήθελαν. Δεν γενικεύαμε. Αντίθετα μπορούσαμε ακόμα και μέσα στις πιο κρίσιμες για μας συνθήκες να δούμε ότι δεν είναι το ίδιο όλοι και ότι ο πραγματικός ένοχος ήταν η Εξουσία, που είχε κατορθώσει να μας τυλίξει στα δίχτυα της, που έσταζαν αίμα και μίσος αδελφού προς αδελφό. Και πολλοί είχαν τότε ακόμα τη δύναμη να φωνάζουν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα πριν σκοτωθούν «Αδέρφια, πεθαίνουμε και για τη δική σας ευτυχία».

Αναγκάστηκα να γράψω αυτό το σημείωμα με αφορμή κάποια εκπομπή με αγόρια και κορίτσια 15-16 ετών, που μιλούσαν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο, λες και κάποια αόρατη δύναμη να είχε κατευθύνει την οργή, το μίσος και την σκέψη τους μόνο προς ένα στόχο. Και μάλιστα σε μια εποχή πολύπλοκη, όπου ο κόσμος έχει μικρύνει και το έξω μπερδεύεται με το μέσα και γίνονται όλα ένα κουβάρι. Πώς θα φτάσουμε έτσι στην ΑΙΤΙΑ του Κακού; Και πώς, αν δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, θα μπορέσουμε να βρούμε τις λύσεις που πρέπει;

Και για να γυρίσω στα τελευταία γεγονότα, ο βίαιος θάνατος ενός παιδιού αποτελεί μια μεγάλη τραγωδία. Πρώτα για τη μάνα του, τον πατέρα του, τα αδέλφια του αλλά και για όλους τους νέους και τις νέες, για όλους εμάς, για όλη την κοινωνία. Ο θύτης είναι ένας αστυνομικός. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι σημερινοί αστυνομικοί είναι θύτες. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι αληθινό αλλά είναι και άδικο. Και μιλάει κάποιος που γνωρίζει πολύ καλά τι θα πει αστυνομία.

Γι’ αυτό θα πρέπει να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις, γιατί έτσι οδηγούμε τους νέους σε λάθος δρόμο. Τους κρύβουμε το δάσος της πραγματικότητας με το δέντρο μιας εικονικής πραγματικότητας.

Θα ήθελα να μπορούσα να απευθυνθώ στους σημερινούς νέους και να τους πω: Κλείστε τα αυτιά σας στις γλοιώδεις κολακείες όσων προσπαθούν ουσιαστικά να εκτονώσουν την οργή και την ενέργειά σας σε ψεύτικους στόχους απομακρύνοντάς σας από τους πραγματικούς. «Αυτούς» εξυπηρετεί να τρώμε τις σάρκες μας στρεφόμενοι ο ένας κατά του άλλου. Ο στόχος όμως δεν είναι βέβαια αυτός που έχει το μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας και βγάζει από αυτό το ψωμί του, τα φάρμακά του, τη μόρφωση του παιδιού του, όπως οι δικοί σας γονείς. Στα Ιουλιανά, μια από τις πιο ταραγμένες εποχές της ιστορίας μας, η νεολαία κατέβαινε κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους και ποτέ δεν είχαμε την παραμικρή καταστροφή, αν και θρηνούσαμε δύο νεκρούς, τον Λαμπράκη και τον Πέτρουλα, που σκοτώθηκαν αγωνιζόμενοι για ένα καλύτερο αύριο. Περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας και γ’ αυτό ποτέ δεν έγινε τίποτα, δεν αφήσαμε εμείς να γίνει τίποτα που να τον αμαυρώνει.

Και συγχρόνως η γενιά αυτή δημιουργούσε.
Ίσως ποτέ άλλοτε στη νεότερη ιστορία μας δεν είχαμε τόσα έργα σε όλους τους τομείς, ποίηση, λογοτεχνία, μουσική, σε όλες τις τέχνες, που έγιναν όπλο του αγώνα της νεολαίας, από ανθρώπους νέους που αγωνιζόταν και δημιουργούσαν.

ΒΓΑΛΤΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ.


Μην τους επιτρέπετε να στιγματίζουν τον αγώνα σας. Τι θα πει «κουκούλα»; Ο πραγματικός αγωνιστής και επαναστάτης ούτε ντρέπεται ούτε φοβάται να δείξει το πρόσωπό του. Μην αφήνετε να σπιλώνουν τη μνήμη του Αλέξανδρου συνδέοντας το πρόσωπό του και το όνομά του με εικόνες φρίκης. Είναι σαν να τον σκοτώνουν για άλλη μια φορά.
ΑΝΟΙΞΤΕ ΔΡΟΜΟΥΣ.

Αντισταθείτε στα εύκολα που τόσο ύπουλα βάζουν μπροστά σας προσπαθώντας να σας ξεγελάσουν ότι είναι δήθεν δικές σας επιλογές. Πάρτε τη ζωή στα χέρια σας και προχωρήστε μπροστά.

ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ!

Αθήνα, 17.12.2008


Επιστροφή στην κορυφή
χωλο



Ένταξη: 18 Δεκ 2008
Δημοσιεύσεις: 1

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 18, 2008 4:02 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η τοποθέτηση του Μίκη Θεοδωράκη είναι αυτή που κατά τη γνώμη μου αποτυπώνει ακριβέστερα, από όσα ακούγονται, τα αίτια όσων συμβαίνουν μετά το φόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Η οργή, η αγανάκτηση και ο ξεσηκωμός είναι απόλυτα δικαιολόγημένα.
Πιστεύω όμως όπως αναφέρει και ο Θεοδωράκης ότι μεγάλος μέρος αυτών που διαμαρτύρονται, νέων και όχι μόνο (και δε μιλάω για τους κουκουλοφόρους-μπάχαλους) δείχνει να στοχεύει προς τη λάθος κατεύθυνση.
Κινείται ενάντια σε άλλες ομάδες που είναι και αυτοί θύματα, πιόνια της ίδιας σκακιέρας, του ίδιου συστήματος, προκαλώντας σύγχυση και διχάζοντας τον κόσμο με τον οποίον θα έπρεπε να είναι αλληλέγγυοι και ενωμένοι απέναντι στο αληθινό πρόβλημα, την κάθε είδους σάπια "εξουσία".

Υ.Γ. Η εξουσία είναι γλυκια και το παιχνίδι τής είναι ύπουλο, τόσο ώστε να μη γίνεται αντιληπτό ότι και εμείς οι ίδιοι όταν ξεσηκωνόμαστε ενάντια στην εξουσία επειδή αυτή μας καταπιέζει, σχεδόν αμέσως αλλάζουμε και ομοιάζουμε με τους καταπιεστές μας...
(εδώ κολλάνε για μένα οι κουκουλοφόροι-μπάχαλοι που φωνάζουν αντιεξουσιαστές, όταν αυτοί δεν είναι βαλτοί...)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Στεφ. Ληναίος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 18, 2008 10:39 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΤΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙ-ΣΥΜΒΟΛΟ
====================


Το παπούτσι που πέταξε ο Ιρακινός Δημοσιογράφος,
στο κεφάλι το Μπους έγινε πια ένα σύμβολο.
Ένα παπούτσι που έγινε αντιπροσωπευτικό σύμβολο-κόλαφ
ος,
του βασανισμένου Ιρακινού λαού και ταυτόχρονα
όλων των λαών και όλων των νεολαιών της γης
που ξέρουν να χτυπούν το γαιδούρι και όχι το σαμάρι.
Που ξέρουν να χτυπούν το κεφάλι του μαύρου χταποδιού
και όχι μόνο τα μακριά ποδαράκια του.

Που ξέρουν να χτυπούν πρώτα τους παντοδύναμους G8 και
ύστερα τις δοτές κυβερνήσεις όλων των εξαρτημένων χωρών.
‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’
ΒΗΜΑ – 29.6.07 = Πρώτη σελίδα, κάτω δεξιά
=============================================
ΠΡΟΣΟΧΗ
Το παιχνίδι είναι μεγάλο και η χώρα μας μικρή.
Η βιασύνη του Πούτιν και οι αντιδράσεις των
Αμερικανών, δείχνουν ότι η Ελλάδα έχει εμπλακεί
σε μια σκληρή αναμέτρηση. Αυτονόητο είναι ότι
χρειάζονται προσεκτικές αποφάσεις και ευέλικτες
κινήσεις. Η Ελλάδα πρέπει να βγει κερδισμένη
και να μη γίνει στόχος εκδικητικής μανίας.
Διότι όλοι γνωρίζουμε
πλέον πώς αντιδρούν
οι μεγάλες δυνάμεις…

ΤΟ ΒΗΜΑ
==========================================================
Ένα παούτσι-σύμβολο που ο στόχος του δεν είναι μόνο μια πράξη απόγνωσης,
αλλά και μια συγκεκριμένη, ολοκληρωμένη, πρόταση:

Όποια κυβέρνηση κι αν έρθει, αν δεν κόψουμε το κεφάλι
του φιδιού, θα είναι μια κυβέρνηση δοτή, άβουλη,
εξαρτημένη, δηλητηριασμένη.

( Ζαν-Πωλ Σαρτρ: « Τα Γρανάζια»,1946)
‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’
Ας ελπίσουμε ότι θα γίνει και για μας ένα παπούτσι-σύμβολο.

Που θα κρεμάμε τα πανό μας όχι στους εύκολους, επικοινωνιακά, τοίχους
αλλά στα δύσβατα πολυτελή κτίρια των κέντρων των αποφάσεων..
Που θα το πετάει η νεολαία μας όχι στα μαγαζιά και την αστυνομία
αλλά, προπάντων,στα πάμπλουτα κέντρα της πραγματικής εξουσίας,
στο μόνιμο παρακράτος και στα άντρα των ξένων μυστικών υπηρεσιών.

Συνειδητοποιώντας ότι όλοι αυτοί και τα ΜΜΕ τους, μαζί με πολλούς,
φιλολογούντες διανοητές και κάποιους επαγγελματίες, χρυσοπληρωμένους γελωτοποιούς, είναι αυτοί ακριβώς που τους εκμεταλλεύονται
πουλώντας τον πόνο τους.

Αυτοί που τους καθοδηγούν, χωρίς να το καταλαβαίνουν,
όχι για να λύσουν τα προβλήματά τους αλλά για να τα διαιωνίσουν.

Κρατώντας, με αυτό τον τρόπο, χρόνια τώρα, όλα τα νήματα της ουσιαστικής εξουσίας, με οποιαδήποτε κυβέρνηση προεπιλέξουν για μας πριν από μας..

( «ΙΠΠΕΙΣ» του Αριστοφάνη, εδώ και δυόμιση χιλιάδες χρόνια..!!)
‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

Το παραπάνω πολυσήμαντο κείμενο του Μίκη Θεοδωράκη,
νομίζουμε ότι μας εκφράζει όλους.
Όχι μόνο το δίκιο της απελπισμένης νεολαίας μας
αλλά, προπάντων, τον κύριο στόχο όλων των τάξεων της πολύπαθης κοινωνίας μας:

Μια ουσιαστική αλλαγή και όχι μόνον ένα εκτονωτικό ξέσπασμα.

Και για να το πετύχουμε αυτό, μόνον ένας τρόπος υπάρχει.

Να καλλιεργήσουμε την αμοιβαία κατανόηση
και όχι το αμοιβαίο μίσος.

( Δημήτρη Χατζή: « Οι Ανυπεράσπιστοι»,1950)
‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

Απομονώνοντας όλους αυτούς που συντηρούν, συστηματικά, χρόνια τώρα,
με χίλιους «προστατευτικούς» τρόπους, τον εμφύλιο σπαραγμό μας.


18.12.08

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 18, 2008 12:33 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το άρθρο του Μίκη δημοσιεύεται και στα σημερινά
"ΤΑ ΝΕΑ"
ΕΔΩ:


http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artID=4492875
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Αλιευτής
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 18, 2008 5:52 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 2008


Είμαστε ακόμα ζωντανοί...





http://www.eamb.gr/new_text/deke2008.htm


http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2008/12/2008.html



Επιστροφή στην κορυφή
΄ Αγγελος Λιβαθινός



Ένταξη: 18 Δεκ 2008
Δημοσιεύσεις: 1

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 18, 2008 5:53 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το άρθρο τού Μίκη Θεοδωράκη είναι ένα πολυσήμαντο κείμενο, που έρχεται την κατάλληλη ώρα, γιά να αφυπνίσει όλους μας: μικρούς καί μεγάλους, μπρός στον συρφετό τής καθοδηγούμενης καί επιδοτούμενης "κουκούλας"!
Ο στέρεος λόγος του αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο τής τοπικής καί πλανητικής εξουσίας, που βυσσοδομεί γιά να καρατομήσει τήν σκέψη τών νέων ανθρώπων καί να λοβοτομήσει την νοημοσύνη τών μεγάλων!
Τα εύστοχα παραδείγματα τών αγωνιστικών περγαμηνών τών νέων γενεών τών περασμένων χρόνων αποτελούν καταλύτη, γιά την διαμόρφωση τής αγωνιστικής προσωπικότητας τών νέων ανθρώπων τής χώρας μας, κόντρα στους τυχάρπαστους σχεδιασμούς τών πλανητικών επικυρίαρχων καί τών ντόπιων καλφάδων τους!
Ο συνδυασμός τού βαθύτατα ανθρώπινου λόγου του με την προβολή τής αναγκαιότητας τού αγώνα τών νέων γιά ένα καλλίτερο αύριο, που θα στοχεύει στην καρδιά τών προβλημάτων, καί στην ανάδειξη τών πραγματικών αιτίων τους καί τών πραγματικών "εχθρών" τής κοινωνίας, έρχεται γιά να αποκαλύψει μπροστά στα μάτια όλων μας, καί κυρίως τής νέας γενιάς, τον νικηφόρον δρόμο τής πάλης τών νέων ανθρώπων καί τής εργατικής τάξης γιά ένα καλλίτερο αύριο καί γιά την συντριβή τού τέρατος τής πλανητικής εξουσίας!
Παράλληλα, κατά την γνώμην μας, αποτελεί το κείμενο αυτό ένα σπουδαίο ντοκουμέντο γραπτού αγωνιστικού καί επαναστατικού λόγου, γιά να διδαχθή σε όλες τίς αίθουσες διδασκαλίας μπροστά στα παιδιά-μαθητές τής Μέσης Εκπαίδευσης, πολλά από τα οποία πελαγοδέρνουν σήμερα στον ανεμοστρόβιλο, που σκόπιμα σκορπούν οι καθοδηγητές καί οι καθοδηγούμενοι τής "κουκούλας" καί τής καταστροφής τής νεανικής σκέψης!

Ιδού, πεδίον λαμπρόν γιά τους Καθηγητές τής Μέσης Εκπαίδευσης!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΓΙΑΝΝΗΣΜ



Ένταξη: 03 Ιούλ 2006
Δημοσιεύσεις: 463

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 18, 2008 9:46 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Στον Θεοδωράκη θα μπορούσε κανείς να προσάψει πολλά και διάφορα σχετικά με παλαιότερες πολιτικές επιλογές του. Όμως, ένα μόνο δεν μπορεί να αμφισβητήσει, ότι δηλαδή ο Θεοδωράκης είναι ένας από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, ένας από τους μπροστάρηδες και όχι κάποιος όψιμος επαναστάτης ή κάποιος κομπάρσος της ιστορίας, που προσπαθεί με χίλιους τρόπους να αναδείξει την ασημαντότητα του.

Ως πρωταγωνιστής, λοιπόν, της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας μας, αλλά και του πολιτισμού μας έγραψε το ανωτέρω κείμενο. Το έγραψε ακριβώς για να διδάξει στους νεώτερους και να υπενθυμίσει στους παλαιότερους τον τρόπο και την μέθοδο των λαϊκών και εθνικών αγώνων. Και η μέθοδος αυτή σίγουρα δεν περιλάμβανε την κουκούλα και τα κράνη. Δεν περιλάμβανε τον κοινωνικό ρατσισμό εναντίον μιας ομάδας συμπολιτών μας, που για "κακή τους τύχη" εργάζονται στην ΕΛ.ΑΣ.

Αντιθέτως, οι αγώνες εκείνοι είχαν περιεχόμενο, είχαν ουσία και ήταν ταυτισμένοι με την κοινωνία. Είχαν περηφάνια, λεβεντιά και θάρρος. Οι αγωνιστές δεν κρύβονταν πίσω από τις κουκούλες και τα κράνη, αλλά προέτασαν τα στήθη τους, με το κεφάλι ψηλά, εναντίον και της αστυνομίας, αν χρειαζόταν, αλλά με γνώση ότι απέναντι τους έχουν "αδέρφια", που η εξουσία τα έταξε εναντίον "αδερφών". Εξ άλλου, ο αγνός, αλλά συνειδητοποιημένος αγωνιστής του Πολυτεχνείου από τον παράνομο ραδιοσταθμό του έλεγε, φώναζε: "Αδέρφια μας στρατιώτες, αδέρφια μας στρατιώτες" και όχι "Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι".

Αυτό μάς ξεκαθαρίζει ο Μίκης Θεοδωράκης. Μάς βοηθά να "πλύνουμε" τα μάτια μας, από τα δακρυγόνα, που έντεχνα κάποιοι μάς ρίχνουν, για να μάς αποπροσανατολίσουν και μάς διαφωτίζει για το πώς οι αγωνιστές σκέφτονται και λειτουργούν.
Όλα τούτα ας τα διαβάσουν και ας τα συλλογιστούν οι "επαναστάτες της σπασμένης βιτρίνας", των πυρπολισμών και της κουκούλας.
_________________
"Εάν δεν αφαιρέσεις από την αστική ηγεσία την υπεράσπιση του εθνισμού και την περάσεις στα χέρια της Αριστεράς, είσαι τελείως χαμένος σε οποιοδήποτε επαναστατικό σου παιχνίδι." Μιχάλης "Πάμπλο" Ράπτης.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Χρίστος Γούδης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 19, 2008 12:02 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ

Ελλάς, το μεγαλείο σου βασίλεμα δεν έχει
και δίχως νέφια τους καιρούς η δόξα σε διατρέχει
κι όσες φορές ο ήλιος σου να σε φωτίσει ερθεί
θε να σε βρεί πεντάμορφη, στεφανωμένη, ορθή


Λορέντζος Μαβίλης

Η χώρα μας τις τελευταίες ημέρες, εθισμένη από την μακρόχρονη εκτροφή της με την πνευματική θαλιδομίδη του εθνομηδενισμού και του ευρωπαρασιτισμού, και αναβράζουσα (δικαίως) από τις πάσης φύσεως οικονομικές και πολιτικές πομφόλυγες των διαχειριστών της εξουσίας, «βλακίεται και μαλακίεται» (Βησσαρίων). Η κοινωνία μας διακατεχόμενη από τα ψυχεδελικά σύνδρομα του «προοδευτικού» παιδισμού, του φαντασιακού αναρχισμού, της ιδεοληψίας περί του ηρωϊκού μεγαλείου των βλαστών της, και της μανίας καταδιώξεως από απροσδιόριστες (αλλά υπαρκτέςWink δυνάμεις του σκότους, αυτοϋβρίζεται, αυτοεξευτελίζεται, αυτοκαταστρέφεται, αυτοτιμωρείται, και αυτοβυθίζεται.

Η «εξέγερση των παίδων» των βολεμένων νεοαστών, ενάντια στο «φαίνεσθαι» της βιτρίνας που όμως κατά κόρον υιοθετούν στην καθημερινότητα του «είναι» τους, ξεκίνησε με πυροκροτητή την ακραία βιαιοπραγία ορισμένων γόνων των λαϊκών στρωμάτων, που κατά συντριπτική πλειοψηφία επανδρώνουν τις τάξεις των κατασταλτικών δυνάμεων της (ανύπαρκτης) τάξεως. Το εκρηκτικό αυτό μίγμα το συγκροτούμενο από τα εύοσμα νεαρά άνθη της αστικής προπέτειας, αναίδειας και αυθαιρεσίας (των μαμάδων και των μπαμπάδων τους), την ψυχοτροπική χλωρίδα των εν διεγέρσει συνασπισμένων ουτοπιστών (της «έκστασης» και της ονειροβασίας), το κουτόχορτο των αφελών συνοδοιπόρων (του «ήμουν κι εγώ εκεί»), και τα αγριόχορτα του βουνού και του κάμπου (της αρματωλικής παράδοσης), σε συνδυασμό με την διανοητική καχεξία των ραδιοτηλεοπτικών ωδικών πτηνών («ακόμη ένας φλεγόμενος κάδος σκουπιδιών, η “στιγμή της αλήθειας” επέστη, τώρα διάλειμμα για διαφημίσεις») και την συνακόλουθη επέλαση λεηλασίας των μεταναστευτικών ακρίδων («γιούρια-γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια»), κινδυνεύει να μεταλλάξει την Ελλάδα σε Αίγυπτο.

Όμως η Αίγυπτος για να κυβερνηθεί, χρειάσθηκε μία αλβανική δυναστεία με τελευταίο απόγονο τον Φαρούκ, ή έναν οραματιστή του αραβικού εθνικισμού με πρώτο διδάξαντα τον Νάσερ. Το ερώτημα είναι: θέλουμε η χώρα μας να γίνει Αίγυπτος;




Χρίστος Γούδης
Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών

Επιστροφή στην κορυφή
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 19, 2008 1:36 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η δαιμονοποίηση της ελληνικής αστυνομίας στρώνει το έδαφος στην πολυεθνική αστυνομία των γενιτσάρων


Το άρθρο του Μίκη αποτελεί μια τομή στα πολιτικά πράγματα:
α). Θέτει νηφάλια και διαλεκτικά το ζήτημα των σχέσεων ανάμεσα στις δομές της καπιταλιστικής εξουσίας με την κοινωνία και τα λαϊκά κινήματα.
β). Αναδεικνύει την ιστορική πείρα πάνω στο πώς αντιμετωπίστηκαν τα όργανα της καπιταλιστικής εξουσίας από τα μεγάλα ιστορικά κινήματα της χώρας μας.
γ).αποκαλύπτει τον εγκληματικό προσανατολισμό (αποπροσανατολισμό) των σημερινών μεταλλαγμένων αριστερών ηγεσιών.
δ). Τέλος και αυτό είναι πολύ καταλυτικό «σπάει» τα ταμπού, γιατί, κάτω από αυτή την ιδεολογική αντι-«μπατσική» τρομοκρατία ουδείς τολμούσε και μάλιστα αριστερός να πει αυτά τα πράγματα που είπε ο Μίκης. Θα χαρακτηριζόταν το λιγότερο ύποπτος!!!

Και όμως
θα έπρεπε η αντικαθεστωτική, ανατρεπτική σκέψη, τουλάχιστον να αναρωτηθεί, το ΓΙΑΤΙ, σήμερα σύσσωμο το καθεστώς με τις προπαγανδιστικές του ύαινες (ΜΜΕ) βάλουν τόσο άγρια και τρομοκρατικά εναντίον των αστυνομικών, των εκτελεστικών δηλαδή οργάνων τους.
Είναι και αυτός ένας από τους παρανοϊκούς παραλογισμούς που ζούμε σήμερα: Το καθεστώς να κτυπάει λυσσωδώς τις δικές του κυβερνήσεις, τους δικούς του θεσμούς και τα δικά του όργανα, κατασταλτικά γρανάζια: τους αστυνομικούς.

Η Αριστερά θα έπρεπε,
τουλάχιστο, να προβληματιστεί πάνω σε αυτή την κραυγαλέα εξωτερική αντίφαση, γιατί αν εμβάθυνε στα πράγματα θα έβλεπε ότι δεν υπάρχει αντίφαση. Είναι μια στρατηγική του αυτοκρατορικού, πλανητικού κράτους που θέλει να αποδομήσει τα πάντα: Τα έθνη και τους θεσμούς τους, το στρατό και την αστυνομία, ΚΑΘΕ ΘΕΣΜΟ εθνικό και να τα αντικαταστήσει με τους θεσμούς του πλανητικού κράτους.

Η Αριστερά, όχι μόνο δεν προβληματίστηκε, όχι μόνο δεν αναρωτήθηκε καν, αλλά αντίθετα αποτελεί και την πρωτοπορία, την ιδεολογική μαγκούρα για την κατάλυση των πάντων.

Ειδικά για την αστυνομία
έξυσε στο έπακρο τα αρνητικά σύνδρομα της ελληνικής κοινωνίας εναντίον των αστυνομικών. Η χώρα μας έζησε συγκλονιστικές ιστορικές, κοινωνικές συγκρούσεις, δικτατορίες και αστυνομοκρατίες και όλα αυτά δημιούργησαν ένα οργανικό «μίσος» εναντίον των οργάνων.
Ωστόσο, όπως γλαφυρότατα περιγράφει ο Μίκης, τα επαναστατικά κινήματα ξεχώριζαν πάντα τούτο το αλφαβητικό: Ότι η αστυνομία και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί ήταν όργανα της καπιταλιστικής εξουσίας και ΟΧΙ η εξουσία. Τόσο η θεωρία, όσο και η πρακτική των αριστερών κινημάτων, δίδασκαν και το είχαν συνειδητό, ότι δεν στοχεύουμε το σαμάρι, αλλά τον γάιδαρο και ακόμα ότι η αστυνομία εκπαιδεύεται στη βιαιότητα και κτηνώδη θηριωδία από το καθεστώς που είναι υπηρέτης.

Σήμερα κτυπάμε τον υπηρέτη και αφήνουμε στο απυρόβλητο το αφεντικό του υπηρέτη, το καθεστώς που δημιουργεί βασανιστές και τυφλούς δολοφόνους.

Και δεν κτυπάμε απλώς τον υπηρέτη (θύμα και αυτός ενός αποτρόπαιου καθεστώτος), αλλά τον δαιμονοποιούμε και τον καθιστούμε το μακάβριο διάβολο της κοινωνίας.

Πάντα ένα καθεστώς που σαπίζει
και καταρρέει δημιουργεί διαβόλους –μπαμπούλες και διοχετεύει εκεί τη δική του κακουργία και τα δικά του εγκλήματα. Πάντα είναι απαραίτητοι αυτοί οι «διάβολοι» και αποδιοπομπαίοι τράγοι για να αθωώνεται το καθεστώς, να βρίσκει διέξοδο και να πετυχαίνει αποτελεσματικότερα την χειραγώγηση και τρομοκράτηση της κοινωνίας.

ΣΗΜΕΡΑ,
με πρόσχημα τις στημένες προβοκατόρικες κακουργίες κάποιων αστυνομικών έχουν ξεσηκωθεί ωκεάνια τρομοκρατικά κύματα κατά της κοινωνίας και των πραγματικών κινημάτων ΣΥΝΟΛΙΚΑ και ειδικά μια άγρια τρομοκρατική καταιγίδα εναντίον της ελληνικής αστυνομίας.
ΟΛΟΙ οι μηχανισμοί της καπιταλιστικής εξουσίας, με μπροστάρηδες τα ΜΜΕ (η ζοφερή δικτατορία του σήμερα) και τους μεταλλαγμένους αριστερούς (τους ροπαλοφόρους της Νέας Τάξης) δεν ξερνούν μόνο τρομοκρατική λύσσα εναντίον των αστυνομικών, αλλά καλλιεργούν και το μίσος της νεολαίας και του ελληνικού λαού εναντίον τους.
Μια κοινωνία ολόκληρη, τρομοκρατημένη ή ίδια από τα «κινήματα» των κουκουλοφόρων, τρομοκρατεί την αστυνομία και στάζει μίσος και χολή εναντίον αυτής ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ!!!

Τι συμβαίνει εδώ;
Θέλει η εξουσία των «νταβάδων» (διεθνών και εγχώριων) να κατεδαφίσουν τα εκτελεστικά τους όργανα;
ΝΑΙ, το θέλει. Αυτή είναι η στρατηγική των πολυεθνικών και του πλανητικού, πολυπολιτισμικού κράτους τους.

Όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά σε άλλες αναλύσεις ο στρατηγικός στόχος της Νέας Τάξης είναι η διάλυση των εθνών- κρατών και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Θέλουν να μετατρέψουν την ελληνική κοινωνίας σε ζούγκλα πολυεθνικών γκέτο, σε ζούγκλα του «όλοι εναντίον όλων». Με απώτερο σκοπό τη διάλυση και την κατάτμηση τους ελληνικού έθνους- κράτους. Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να τσακιστούν όλες οι αρθρώσεις, οι μυώνες και ο σκελετός της ελληνικής κοινωνίας: από τον ελληνικό στρατό και την αστυνομία μέχρι το κοινοβούλιο, τα κόμματα, τα συνδικάτα και τους ιστορικούς, πολιτισμικούς ιστούς της ελληνικής κοινωνίας.

Ένα από τα βασικά εργαλεία, όπως κουραστικά έχουμε αναλύσει, είναι το πνίξιμο της χώρας από αλλοδαπούς και η δημιουργία μειονοτήτων.

Πάνω σε αυτές τις στρατηγικές πρέπει να οικοδομηθεί και η νέα αστυνομία και ο στρατός: σε πολυεθνικές δομές μισθοφόρων, νέων γενίτσαρων.

Οι ελληνικές στρατιωτικές και αστυνομικές δομές που υπάρχουν σήμερα δεν μπορούν να ανταποκριθούν στη νέα φασιστική θηριωδία του πλανητικού ιμπεριαλισμού. Όσο βάρβαρα και αν έχουν εκπαιδεύσει τα όργανά τους, αυτά δεν αποτελούν μεγάλη εγγύηση σε συγκρούσεις με τον ελληνικό λαό, ακριβώς γιατί προέρχονται από τα σπλάχνα αυτού του λαού.
Επιδιώκουν, συνεπώς, στρατηγικά, να αντικαταστήσουν την ελληνική αστυνομία με τις στρατιές των αλλοδαπών, των πολυεθνικών μισθοφόρων, το ίδιο όπως έχουν αντικαταστήσει τα πιο πρωτοπόρα τμήματα της ελληνικής εργατικής τάξης.

Αστυνομία μισθοφόρων, αλλοδαπών γενίτσαρων θέλει το καθεστώς σήμερα.
Γι αυτό τόσο μανιασμένα και τόσο διατεταγμένα κτυπά το «μπάτσο» και δημιουργεί αυτό τον τρόμο, το ζόφο και το χάος των κουκουλοφόρων και καταστροφών.

Και το πρώτο βιολί σ’ αυτό το χορό της καθεστωτικής τρομοκρατίας είναι οι άθλιοι «αριστεροί» λακέδες…
Το ιδεολογικό τεκμήριο και άλλοθι διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας: Δωσίλογοι στην κυριολεξία…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Φιλύποπτος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 20, 2008 7:40 am    Θέμα δημοσίευσης: "Άνθρωποι είναι και αυτοί"... Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΡΕΣΑΛΤΟ έγραψε:
...σε μια ομάδα συνανθρώπων μας, τους αστυνομικούς, που όταν δεν λειτουργούν σωστά, είναι απλά πιόνια του Συστήματος...

...Και για να πάω και πιο πέρα, εμείς οι νέοι της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου, όπου οι χωροφύλακες και η Αστυνομία ήταν απέναντί μας με όπλα που ξερνούσαν ομαδικό θάνατο, είχαμε την ψυχική και πνευματική δύναμη να βλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτοί που σήμερα αποκαλούνται περιφρονητικά «μπάτσοι» ήταν παιδιά σαν κι εμάς παρασυρμένα από τη θύελλα των γεγονότωννα κάνουν πράξεις που δεν ήθελαν. Δεν γενικεύαμε. Αντίθετα μπορούσαμε ακόμα και μέσα στις πιο κρίσιμες για μας συνθήκες να δούμε ότι δεν είναι το ίδιο όλοι και ότι ο πραγματικός ένοχος ήταν η Εξουσία, που είχε κατορθώσει να μας τυλίξει στα δίχτυα της, που έσταζαν αίμα και μίσος αδελφού προς αδελφό. Και πολλοί είχαν τότε ακόμα τη δύναμη να φωνάζουν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα πριν σκοτωθούν «Αδέρφια, πεθαίνουμε και για τη δική σας ευτυχία»...

...Ο θύτης είναι ένας αστυνομικός. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι σημερινοί αστυνομικοί είναι θύτες. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι αληθινό αλλά είναι και άδικο...


Σίγουρα ένα "κίνημα" με "στόχο" αποκλειστικά τους "μπάτσους" (βάζω τη λέξη "στόχος" σε εισαγωγικά, διότι με αυτά τα δεδομένα ούτε αυτοί [οι "μπάτσοι"] αποτελούν τελικά στόχο) είναι κάτι χωρίς προοπτική και νόημα. Μοιάζει με κάποιον που τον πυροβολούν και αυτός, αντί να αντιμετωπίσει σαν εχθρό του εκείνον που κρατά το όπλο, αντιμετωπίζει σαν εχθρό του...την σφαίρα που δέχεται, αυτή καθεαυτή.

Ωστόσο, όταν γίνεται παράθεση τέτοιων κειμένων, καλό είναι να συνοδεύονται από σαφή ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ εκείνου που τα παραθέτει από ορισμένα εδάφια του κειμένου. Ερωτώ: Συμφωνεί ή διαφωνεί ο παραθέτων ("Λ.Σ.") με τις περικοπές που έχω απομονώσει;

Είναι ή όχι η Αστυνομία ένας συλλογικός μηχανισμός ο οποίος αποτελεί ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ, όπως αποτελούσαν, π.χ., οι ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, άλλωτε, εχθρό των υπόδουλων Ελλήνων; Αν ναι, τότε τότε είναι ή όχι ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΑ η εκτίμηση του κειμένου ότι "δεν είναι σωστές οι γενικεύσεις" και ότι "το να χαρακτηρίζεις όλους τους Αστυνομικούς σαν θύτες είναι όχι μόνο λάθος αλλά και άδικο";

Είναι ή όχι γεγονός πως, όταν χαρακτηρίζουμε την Αστυνομία και τους Αστυνομικούς, οφείλομε να βλέπομε, πρώτα από όλα, την μεν πρώτη σαν συλλογικό μηχανισμό, τους δε δεύτερους όχι σαν μεμονωμένους Ανθρώπους αλλά σαν ΓΡΑΝΑΖΙΑ αυτού του μηχανισμού; Σαν ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ και ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΙΚΕΣ μηχανές αφού λειτουργούν ως τέτοια γρανάζια, ανεξάρτητα τι είναι σαν Άνθρωποι;

Είναι ή όχι γεγονός πως από την Αστυνομία απορροφώνται συστηματικά και μεθοδευμένα κυρίως ΠΟΡΩΜΕΝΑ, ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ή και ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ άτομα (ιδιαίτερα προκειμένου για τους "Ειδικούς Φρουρούς", ή τους ροπαλοφόρους των ΜΑΤ); Πως ακόμα και αν δεν είναι τέτοιοι τη στιγμή της κατάταξης τους, διαμορφώνονται σαν τέτοιοι στην πορεία, αν θέλουν να παραμείνουν στον εν λόγω μηχανισμό, διαφορετικά απορρίπτωνται ή και τρέπωνται οι ίδιοι σε φυγή, μη αντέχοντας αυτά που συμβαίνουν μέσα σε αυτόν;

Ή μήπως θα ισχυριστεί κανείς πως το ζήτημα που θίγω είναι..."δευτερεύον", υπό τις τρέχουσες συνθήκες;
Επιστροφή στην κορυφή
Στρατηγικη
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 20, 2008 8:43 am    Θέμα δημοσίευσης: Η πηγή του κακού Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο κ. Μίκης έχει μια άλλη αντίληψη σχετικά με το κοινωνικό φαινόμενο που εξελίσσεται στην μικρή (από όλες τις απόψεις) χώρα μας. Ίσως και παρά την ηλικία του (χωρίς να θέλω να τον προσβάλω) αυτή η αντίληψη να έρχεται από το μέλλον. Βλέπετε η μόρφωση κάνει τους ανθρώπους να βλέπουν τα πράγματα όχι διαφορετικά αλλά από μια διαφορετική οπτική γωνία.
Το ότι οι νέοι κοιτούν το δέντρο και όχι το δάσος αυτό είναι αναμφισβήτητο. Το ότι οι νέοι όπως και οι "Μπάτσοι" έχουν φυλακιστεί μέσα σε ένα σύστημα και αυτό είναι αναμφισβήτητο.
Αυτό που όμως σίγουρα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ότι ένα σημαντικό σύνολο της κοινωνίας μας δεν μπορεί να δει την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ αιτίου του κακού.

The Zeitgeist Movement
Zeitgeist – The Movie
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 20, 2008 12:06 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Φίλε "Φιλύποπτε" ορθά αυτά που επισημαίνεις.
Νομίζω γίνονται ξεκάθαρα και απο την τοποθέτηση του
"Παλαίμαχου":

"Τόσο η θεωρία, όσο και η πρακτική των αριστερών κινημάτων, δίδασκαν και το είχαν συνειδητό, ότι δεν στοχεύουμε το σαμάρι, αλλά τον γάιδαρο και ακόμα ότι η αστυνομία εκπαιδεύεται στη βιαιότητα και κτηνώδη θηριωδία από το καθεστώς που είναι υπηρέτης."

Απλώ, ο Μίκης κατά τη γνώμη μου, υπογραμμίζει το στενό, ύπουλο και δόλιο αποπροσανατολισμό της λαϊκής οργή ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στα συμπτώματα της αστυνομικής θηριωδίας και καθόλου στις δομές εξουσίας.
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
fiamou



Ένταξη: 02 Φεβ 2007
Δημοσιεύσεις: 180
Τόπος: Χίος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 20, 2008 10:18 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Παράθεση:
Αναγκάστηκα να γράψω αυτό το σημείωμα με αφορμή κάποια εκπομπή με αγόρια και κορίτσια 15-16 ετών, που μιλούσαν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο, λες και κάποια αόρατη δύναμη να είχε κατευθύνει την οργή, το μίσος και την σκέψη τους μόνο προς ένα στόχο. Και μάλιστα σε μια εποχή πολύπλοκη, όπου ο κόσμος έχει μικρύνει και το έξω μπερδεύεται με το μέσα και γίνονται όλα ένα κουβάρι. Πώς θα φτάσουμε έτσι στην ΑΙΤΙΑ του Κακού; Και πώς, αν δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, θα μπορέσουμε να βρούμε τις λύσεις που πρέπει;

Η δύναμη που αναφέρει ο Μίκης Θεοδωράκης δεν είναι αόρατη, είναι πολύ ορατή και λέγεται πλανητικός φασισμός και Νέα Τάξη πραγματων. Είναι οι ποικιλώνυμες οργανώσεις για τα "ανθρώπινα δικαιώματα" τις οποίες χρηματοδοτεί ο Σόρος και οι συν αυτώ σε όσες χώρες θέλουν να αποσταθεροποιήσουν.
Ουκρανία, Γεωργία και δε συμμαζεύεται. Γι' αυτό τους προβάλλουν κατά κόρον τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης αυτούς τους νέους κι εκδηλώνουν μια ανεξήγητη λατρεία προς κάθε τι που λένε και κάνουν. Εκτός από τον Πάπα,τώρα έχουν κι αυτοί το αλάθητο.


Παράθεση:
Στα Ιουλιανά, μια από τις πιο ταραγμένες εποχές της ιστορίας μας, η νεολαία κατέβαινε κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους και ποτέ δεν είχαμε την παραμικρή καταστροφή, αν και θρηνούσαμε δύο νεκρούς, τον Λαμπράκη και τον Πέτρουλα, που σκοτώθηκαν αγωνιζόμενοι για ένα καλύτερο αύριο. Περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας και γ’ αυτό ποτέ δεν έγινε τίποτα, δεν αφήσαμε εμείς να γίνει τίποτα που να τον αμαυρώνει.

Και συγχρόνως η γενιά αυτή δημιουργούσε. Ίσως ποτέ άλλοτε στη νεότερη ιστορία μας δεν είχαμε τόσα έργα σε όλους τους τομείς, ποίηση, λογοτεχνία, μουσική, σε όλες τις τέχνες, που έγιναν όπλο του αγώνα της νεολαίας, από ανθρώπους νέους που αγωνιζόταν και δημιουργούσαν.


Πολύ σωστά και πρόσβαρα τα λέει ο Μίκης. Αλλά αυτές οι αλήθειες δεν ακούγονται από κανέναν στα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης γιατί στα αφεντικά τους δε συμφέρει να κάνει ο κόσμος τη σύγκριση. Γιατί εκείνοι ήταν πραγματικοί λαϊκοί αγώνες, όχι υποκινούμενοι από τα ευαγή ιδρύματα πέραν του Ατλαντικού. Κι εκείνοι οι νέοι αγωνίζονταν, δεν έκαναν θεατρινίστικες κινήσεις για να τους πάρουν οι κάμερες όπως εκείνοι που έκαναν μερικοί με κρυμμένα πρόσωπα που προσέφεραν λουλούδια στα ΜΑΤ.[size=9][/size]
_________________
Οι Έλληνες δεν κάνουν ποτέ ειρήνη με έναν εχθρόν, όπου κατακρατεί ελληνικόν τόπον"
Ρήγας Φερραίος "Το Σύνταγμα άρθρο 121
Οι Έλληνες απαρνούνται και δεν δίδουν υποδοχήν και περιποίησην εις τους Τυράννους"
Ρήγας Φερραίος "Το Σύνταγμα" Άρθρο 120
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email MSN Messenger
Επισκέπτης






ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 03, 2009 1:50 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Συμφωνώ με όλα όσα έχουν αναφερθεί πιο πάνω. Ας μη ξεχνούμε όμως ότι τα πολυτάραχα μετεμφυλιακά χρόνια το κράτος και τα εκτελεστικά του όργανα δεν χρειαζόνταν ιδιαίτερους λόγους για να αιτιολογήσει τα εγκληματά του. Το πολιτικό σκηνικό ήταν ξεκάθαρο. Όσοι δεν ήταν "εθνικόφρονες" ήταν "εθνοπροδότες" συνοδοιπόροι και αναρχικοί. Ήταν "εχθροί" του Ελληνισμού και πράκτορες των Ρώσων. Έτσι, δεν υπήρχε παρά ελάχιστα η ανάγκη του κρατικού μηχανισμού να μετέλθει τέτοιων μεθόδων μιας και ο πόλεμος μεταξύ δημοκρατικών και μοναρχικών δυνάμεων ήταν εμφανής. Σήμερα όμως, επειδη ακριβώς οι κατασταλτικοί μηχανισμοί αδυνατούν να δημιουργήσουν-δικαιολογήσουν στη συνείδηση της κοινωνίας έναν ψεύτικο εξωτερικό εχθρό, ο οποίος θα βοηθούσε την κυρίαρχη τάξη να συσπειρώσει γύρω της κοινωνικά στρώματα ως ανάχωμα υπέρ των συμφερόντων της, δημιούργησαν τα γνωστά παρακρατικά τάγματα. Έμμισθοι προβοκάτορες αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν έκτροπα ή να παρασύρουν οργισμένους νέους σε αντίστοιχες πρακτικές, προκειμένου να δικαιολογήσουν τον κατασταλτικό ρόλο τους απέναντι σε ένα μαχητικό κομμάτι της κοινωνίας που παρά τη διαχρονική προσπάθεια της κυρίαρχης τάξης δεν αποβλακώθηκε εντελώς.
Ειναι αλήθεια πως αυτού του είδους οι κινητοποίησεις των εφήβων και των νέων, ελάχιστα μπορούν να προσφέρουν στην πρόοδο της πατρίδας μας, μιας και όπως γράφει ο Μέγιστος των σύγχρονων Ελλήνων Μίκης Θεοδωράκης, δεν μπορεί να δεί τον πραγματικό πολιτικό του αντίπαλο αλλά εκτονώνεται σε ωμή αντιπαράθεση με τα όργανα του κράτους.
Θα έπρεπε όμως να δούμε και την άλλη πλευρά. Αντί να κρίνουμε τη μία ή την άλλη πτυχή μιας ούτως ή άλλως πάσχουσας κοινωνίας, μήπως θα ήταν φρονιμότερο να είμαστε όλοι στους δρόμους για όσα τραγικά συμβαίνουν καθημερινά στο τόπο μας.
Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες με Ελληνικές σημαίες στα χέρια, θα έκαναν τις κουκούλες να αφανηστούν, οι μαυροκόκκινες να μοιάζουν ελάχιστες. Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες με δημοκρατική, πατριωτική και ταξική συνείδηση θα ταρακουνούσαν για τα καλά το πολιτικό σύστημα και θα αφαιρούσαν κάθε δικαιολογία από την κυρίαρχη πολιτική-οικονομική τάξη να καπηλεύεται σύμβολα και δημοκρατικούς αγώνες παριστάνοντας τον προστάτη τους.
Αυτές τις μέρες θυμάμε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, το "γύψο", την αποσάρθρωση του εσωτερικού μετώπου από μια άθλια ξενοκίνητη χούντα που οδήγησε στη τραγωδία της Κύπρου και άφησε αλλόν ένα τόπο κοντά στην Μέση Ανατολή, ξέφραγο αμπέλι προς αξιοποίηση των Αμερικανών για να καλύψουν τα νότα τους και να επέμβουν δια των φίλων τους στον Αραβικό κόσμο με λάφυρο τα πετροδόλλαρα.
Θυμάμε επίσης τις καταλήψεις του 1991, το βιαιο "εκσυγχρονισμό" της Κυβέρνησης Μητσοτάκη με τις μαζικές απολύσεις εργαζομένων, το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου, την δολοφονία Τεμπονέρα από παρακρατικούς της ΟΝΝΕΔ, την αποσάρθρωση του εσωτερικού μετώπου, της Εθνικής Ενότητας με τα ειδικά δικαστήρια, έτσι ώστε οι Αμερικάνοι να δρούν ανενόχλητα στο εσωτερικό της χώρας προκειμένου να έχουν καλυμένα τα νότα τους για την επέμβαση στο Ιρακ. Η στρατηγική ενίσχυση της θέσης τους άνοιξε το δρόμο για ανοιχτή αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο και για επιβολή φιλικών προς τα σχεδια τους πολιτικών-οικονομικών-εκδοτικών ηγετικών ομάδων στην Ελλάδα.
Τα ίδια ακριβώς ζούμε και σήμερα. Κυβέρνηση πρωτοφανούς διαφθοράς, αντιλαϊκής πολιτικής, ξεπουλήματος στρατηγικών τομέων της Εθνικής Οικονομίας σε ξένους, αποσάρθρωσης του εσωτερικού μετώπου, δολοφονία ενός 15χρονου νέου, κοινωνική έκρηξη, καταστροφές και αμφισβήτηση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και των συντεταγμένων θεσμών. Λίγο μετά έρχεται η επίθεση του Ισραήλ στη λωρίδα της Γάζας και η πατρίδα μας μοιάζει ανίκανη να παρέμβει οπουδήποτε με αξιώσεις, όταν η γειτονική Τουρκία παζαρεύει και διεκδικεί τον ηγεμονικό της ρόλο προς πάσα κατεύθυνση.
Πρωτού ξαναζήσουμε τα ίδια , όλοι όσοι διαθέτουμε στοιχειώδη δημοκρατική και πατριωτική συνήδηση οφείλουμε να στείλουμε το μήνυμα , οφείλουμε να αφήσουμε την κριτική και την πρακτορολογία για τους αποπροσανατολισμένους νέους. Όλα αυτά οφείλουμε να τα επισημαίνουμε στους πονειρούς καιρούς που ζούμε, να αφυπνίσουμε τους νέους. Πρέπει όμως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να είμαστε στους δρόμους δίπλα τους, να ήμασταν από το πρώτο βράδυ με επικεφαλή έναν Μίκη Θεοδωράκη, ένα Μανώλη Γλέζο. Ο σεβασμός και ο συμβολισμός θα ήταν άλλος. Το κίνημα θα έβλεπε σύμβολα του πολιτισμού και της ελευθερίας μπροστά. Θα ήταν ήδη κάτι άλλο.
Με όλο το σεβασμό σε αυτούς τους Έλληνες και γνωρίζοντας την αντικειμενική δυσκολία, ίσως και το "παράλογο" της "απαιτησης" μου ,θέλω να καταδείξω το μεγάλο κενό στις νεότερες γενιές να εμπνέυσθουν ξανά από ηγεσίες που προέρχονται από τα σπλάχνα τους και όχι από τον τηλεοπτικό σωλήνα και τα σαλόνια των μεγαλοαστών.
Η πατρίδα χρειάζεται τώρα πριν είναι αργά ένα νέο πολιτικό κίνημα που θα βγεί από τα σπλάχνα του λαού. Ένα κίνημα και μια ηγεσία που θα υπερασπίζεται πιστά την Εθνική Ανεξαρτησία και Ακεραιότητα της Ελλάδας, τα ανθρώπινα δικαιώματα του απανταχού Ελληνισμού. Για μια ενωμένη Ευρώπη που θα βασίζεται στην ισότητα των Εθνών στη δημοκρατία και στην κοινωνική συνοχή. Ένα κίνημα διεθνιστικής αλληλεγγύης για την ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη σε όλο το κόσμο.
Κόντρα στον ισοπεδωτικό κοσμοπολιτισμό που προσπαθεί να επιβάλει η νέα τάξη πραγμάτων, κόντρα στην σύγχρονη δικτατορία των τραπεζιτών και του αχαλίνωτου καπιταλισμού, κόντρα στους επεκτατικούς πολέμους που υπηρετούν τα γεράκια των ανταγωνιζόμενων δυνάμεων του παγκόσμιου καπιταλισμού και των εμπόρων όπλων, κόντρα σε όλα τα νεοφασιστοειδή που καραδοκούν για να παίξουν και πάλι έιτε από τα υψηλά κλιμάκια είτε από περιθωριακές οργανώσεις το ρόλο που παντοτε τους επιφύλασε το σύστημα.
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 03, 2009 10:55 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Φίλε «Επισκέπτη» πολύ σωστά θέτεις το ζήτημα. Μόνο που η πρότασή σου είναι ευχολόγιο που ανταποκρίνεται στην επιθυμία όλων μας: Είναι αυτό που λέμε κάνουμε την επιθυμία μας πραγματικότητα.
Ο κόσμος δεν κατεβαίνει από μόνος του, σαν άτομα, στο δρόμο. Για να κινηθεί ο κόσμος απαιτείται:
α). Ένας πολιτικός φορέας που να έχει κύρος στον κόσμο,.
β). Έμβρυα οργανωτικά τα οποία θα αποτελέσουν τους αγωγούς συσπείρωσης. Αυτό προϋποθέτει οργανωμένο κίνημα.
γ). Μία Επιτροπή από ανθρώπους με κοινωνικό και πολιτικό κύρος που θα ενώνει και θα την εμπιστεύεται ο κόσμος.

Οι δύο πρώτες προϋποθέσεις δεν υπάρχουν: Κανένα κόμμα δεν εμπιστεύεται ο ελληνικός λαός. Και κανένα κόμμα δεν θα καλούσε σε ενιαιομετωπικές πράξεις δράσης. Αυτή την επαναστατική τακτική του αριστερού κινήματος την έχουν εγκαταλείψει τα κόμματα που μιλούν στο όνομα της Αριστεράς.
Επίσης ούτε οργανωτικά έμβρυα μέσα στον εργαζόμενο λαό υπάρχουν, έξω από τα κομματικά και στείρα συνδικαλιστικά.
Η Τρίτη προϋπόθεση είναι η πλέον εφικτή, στην παρούσα φάση.
Αλλά ο Μίκης είναι μόνος και σε μεγάλη ηλικία. Θα ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να μπει επικεφαλής μιας Επιτροπής που θα ένωνε τον κόσμο και θα εμπιστευόταν ο λαός.
Ο Γλέζος είναι εγκλωβισμένος στον ΣΥΡΙΖΑ και έχει παραπλήσια αντίληψη με αυτόν για τα γεγονότα. Τον είδες να κάνει καμιά δήλωση που να καυτηριάζει τους κουκουλοφόρους και τις στημένες προβοκάτσιες; Βρίσκεται πολύ πίσω και από τον Κύρκο, ο οποίος τουλάχιστον άρθρωσε δύο λόγια.
Δυστυχώς, έτσι είναι η κατάσταση. Φρόντισε η «Αριστερά» να ισοπεδώσει τα πάντα και να «κατασκευάσει» με τις εισαγόμενες αλλοδαπές στρατιές, τους νεκροθάφτες των πολιτικών και οργανωτικών κατακτήσεων του ελληνικού λαού.
Ας ελπίσουμε ότι γρήγορα θα ξεπεραστούν τα υποκειμενικά εμπόδια. Πρέπει να δουλέψουμε επίμονα προς αυτή την κατεύθυνση…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες