Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Απολαύστε την πρεμούρα Λαμπράκη

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ουζερί: Ο Μπελαμής



Ένταξη: 19 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 212
Τόπος: Βενετία 16ος αι.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Μάρ 02, 2008 11:26 am    Θέμα δημοσίευσης: Απολαύστε την πρεμούρα Λαμπράκη Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Απολαύστε την πρεμούρα Λαμπράκη:

http://www.tanea.gr//ColumnCategory.aspx?d=20080223&nid=7579998&sn=&spid=876

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ του Λαμπράκη το ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2008, (αρ. φύλλου: 19.068).

Πρόκειται για συνέντευξη στο δημοσιογράφο των επιτυχιών Σταύρο Θεοδωράκη. Ο κος Σταύρος Θεοδωράκης, μετά την τεράστια επιτυχία του «Η τηλεοπτική κουτσομπόλα Νανά Καραγιάννη αποκαλύπτει την περιπέτειά της με την ανορεξία» (ΤΑ ΝΕΑ του Σαβατοκύριακου 16-17 Φεβρουαρίου 2008) και μετά από τον θρίαμβο της συνέντευξής του με τον τραβεστί Έλλη, στην οποία σύσσωμο το έθνος πληροφορήθηκε ότι τα μύχια της ανθρώπινης ψυχής είναι ερεβώδη και ανεξερεύνητα καθώς αρνείται να δώσει το φιλί του στον συχνότερο και τακτικότερο πελάτη του, τον κρεοπώλη, παρ' όλη την στενή επαφή τους, αποφασίζει να ασχοληθεί αυτή την φορά λοιπόν, ο κος Σταύρος Θεοδωράκης, με ένα θέμα λιγότερο κρίσιμο αλλά οπωσδήποτε επίκαιρο όπως οι αναδιατάξεις των συνόρων που ετοιμάζουν οι προστάτες των ανθρωπίνων διακαιωμάτων. Πρόκειται για ένα θέμα λιγότερο "intellectual" και "alternative" απ' όσο είναι η συνέντευξη ενός τραβεστί η μιας τηλεοπτικής κουτσομπόλας αλλά -καιρός είναι- να ασχοληθούμε λιγάκι και με τα "μειονοτικά" ζητήματα, τί αριστεροί είμαστε(!). Καιρός είναι, τώρα που έδωσε το σινιάλο ο θείος Σαμ να αρχίσει το πανηγύρι. Καιρός είναι, να θυμηθούμε τις "μειονότητες", μέσα από το Da Capo...










Το κείμενο:





"Ο Βαγγέλης, ή αλλιώς ο Γκέλε από τη Φλώρινα, λέει αυτά που δεν θέλει να ακούει το κράτος των Αθηνών"


Οι άλλοι πρωταγωνιστές

«Μιλάω μακεδονίτικα αλλά είμαι Έλληνας»
«Ο παππούς πότε έλεγε ότι είναι Έλληνας πότε Μακεδόνας, αλλά δεν ήταν σε σύγκρουση αυτά τα δύο»



ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ





Η εποχή των «μακεδονομάχων». Αρχές της δεκαετίας του ΄90 τα Σκόπια ήταν «κρατίδιο» και το «Η Μακεδονία είναι ελληνική» το άκουγες παντού. Μέχρι και τραγούδι techno είχε γίνει...
Αρχές της δεκαετίας του ΄90. Το αεροδρόμιο του Ελληνικού θύμιζε το βασιλικό αντίσκηνο του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε εκστρατεία. Οι ταξιτζήδες πρώτα σε ενημέρωναν για τη Μακεδονία που «είναι μόνο ελληνική» και μετά για το κόμιστρο. Πετούσα για Καστοριά (ή μήπως για Κοζάνη; ) και από εκεί σε μία ώρα θα ήμουν στη Φλώρινα. Η χώρα είχε γεμίσει «μακεδονομάχους». Δημοσιογράφοι, δεσποτάδες, πολιτικοί, ηθοποιοί και τραγουδιστές έδιναν, όλοι μαζί, τη μάχη εναντίον του νέου εχθρού. Των Σκοπίων! Δεν υπήρχε όνομα, δεν υπήρχε κράτος (παρά μόνο ένα «κρατίδιο»- έτσι, μειωτικά, το έλεγαν οι τηλεπαρουσιαστές), αλλά κάποιοι υπουργοί ψιθύριζαν ότι πρέπει να ετοιμαζόμαστε για πόλεμο. «Από πάνω ο Μιλόσεβιτς, από κάτω εμείς, η μέθοδος της τανάλιας...».
Εγώ βέβαια δεν πήγαινα στη Φλώρινα με το εκστρατευτικό σώμα- δεν το συνηθίζω. Ήθελα όμως να δω πώς ζούσαν οι ντόπιοι τον πανικό των Αθηνών. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν συνειδητοποίησα ότι οι άνθρωποι στις πόλεις αλλά και στα χωριά του νομού όχι μόνο ήταν ψύχραιμοι αλλά και κάποιοι γελούσαν με τα διλήμματα των ημερών. Σιγά σιγά, κατάλαβα ότι τα πράγματα ήταν τόσο απλά που καταντούσαν πολύπλοκα. Στα καφενεία των χωριών μιλούσαν μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα. Είχα «ανακαλύψει» αυτούς που δεν υπήρχαν. Τους «Σλαβομακεδόνες» μας. Αυτοί βέβαια, τουλάχιστον οι περισσότεροι που γνώρισα, δεν ένιωθαν καθόλου «Σλάβοι». Δήλωναν Έλληνες, κάποιοι πρόσθεταν και Μακεδόνες. «Πώς εσύ, ρε φίλε, είσαι Κρητικός;», μου είπε για να με αποστομώσει ένας λεβεντάνθρωπος στα χωριά των Πρεσπών. Οι άνθρωποι εκεί έλεγαν «μέσα» και εννοούσαν το Μοναστήρι και τα Σκόπια και έλεγαν «έξω» και εννοούσαν τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα.
Τόσο ξεχασμένοι αισθάνονταν. Δίπλα τους οι αθηναίοι Αστυνομικοί, σταλμένοι εκτάκτως στα «χωριά των ντόπιων», προσπαθούσαν να καταλάβουν ποιος είναι ο εχθρός. Τελικά, το μόνο που έμαθαν ήταν το κυνήγι του αγριόχοιρου, αλλά αυτά δεν είναι του παρόντος. Τις τελευταίες ημέρες αναζήτησα ξανά τους Έλληνες που τα επίσημα βιβλία μας, τις τελευταίες δεκαετίες, δεν τους αναφέρουν. Ο Βαγγέλης είναι ένας από αυτούς. Εδώ γεννήθηκε, εδώ μεγάλωσε και σήμερα είναι φοιτητής στη Φλώρινα. Είναι αριστερός, ψηφίζει ΠΑΣΟΚ (συγγνώμη κ. Τσίπρα)
και ο παππούς του πάντοτε του μιλούσε σε μια άλλη γλώσσα. Α, είναι και (λίγο)
ΠΑΟΚτζής.


Για μίλησέ μου λοιπόν για τον παππού σου.

Ο παππούς αισθάνεται Έλληνας, απλώς μιλάει και μια άλλη γλώσσα, παλαιότερα χόρευε και κάποια άλλα τραγούδια. Τώρα μόνο τα τραγουδάει, γιατί δεν τον βαστάνε πια τα πόδια του.


Πού μεγάλωσε;

Εδώ. Σε ένα χωριό δηλαδή. Μέχρι το 1912 το Μοναστήρι ήταν ελληνικό, μετά με τους Βαλκανικούς Πολέμους έγινε ο διαχωρισμός. Πολλές οικογένειες από την περιοχή της Φλώρινας έχουν συγγενείς στην άλλη πλευρά, αδέλφια, ξαδέλφια.


Μεγάλωσες λοιπόν ακούγοντας δύο γλώσσες;

Ναι. Αν και οι γονείς μου σπάνια μιλούσαν τα μακεδονίτικα. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες τα μιλούσαν.


Μακεδονίτικα τα λες;


Πώς να τα λέω δηλαδή; Αν και για μένα είναι διάλεκτος, δεν είναι γλώσσα, δεν ξέρω δηλαδή να τη γράφω και να τη διαβάζω. Μου αρέσει όμως που τη μιλάω.


Ο παππούς τι έλεγε ότι είναι,Έλληνας ή Μακεδόνας;

Ο παππούς πότε έλεγε ότι είναι Έλληνας πότε έλεγε ότι είναι Μακεδόνας, αλλά δεν ήταν σε σύγκρουση αυτά τα δύο. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, πιο ακραίοι που λένε ότι είμαστε μόνο Μακεδόνες. Πάντα υπήρχαν αυτά, πάντα θα υπάρχουν εθνικιστές.


Τι πιστεύεις για το γειτονικό κράτος;


Εγώ δεν πιστεύω ότι μπορεί να μας κάνει κακό. Αν βάλουν και αυτοί λίγο νερό στο κρασί τους, μπορούμε να βρούμε ένα όνομα και να τελειώνει το θέμα. Γιατί και εμείς τους έχουμε βοηθήσει. Ξέρω πολλά παιδιά από τα Σκόπια που έχουν υποτροφίες στη Θεσσαλονίκη, υποτροφίες που δίνει το ελληνικό κράτος.


Πώς είναι οι «γείτονες» στη γλώσσα σας;

«Κομσία» λέμε. «Κολέγα» είναι ο φίλος, οι φίλοι.


Α,γι΄ αυτό λέμε «κολεγιά». Εσύ πιστεύεις λοιπόν ότι θα βάλουν νερό στο κρασί τους;

Πολύ δύσκολο. Στα Σκόπια δεν ζουν μόνο Μακεδόνες αλλά έχει Τούρκους, Αλβανούς, Ρομ (Τσιγγάνοι) και τώρα με την ανεξαρτησία του Κοσόβου φοβούνται. Αν υποχωρήσουν στο όνομα, είναι σαν να κάνουν πίσω. Κάποτε όμως παρακαλούσαν να τους δεχτούμε ως Νέα Μακεδονία, αλλά εμείς δεν θέλαμε.


Θα σε ενοχλούσε να τους αναγνωρίζαμε ως Δημοκρατία της Μακεδονίας;

Δεν θα ήθελα να τη λένε μόνο Μακεδονία, αν και σε όλο τον κόσμο Μακεδονία τη λένε, στα ξένα κανάλια έτσι την αναφέρουν. Θα προτιμούσα έναν γεωγραφικό προσδιορισμό. Βόρεια Μακεδονία, ας πούμε. Ή Νέα Μακεδονία. Γιατί υπάρχει και στη Βουλγαρία Μακεδονία.


Εσείς πώς αυτοαποκαλείσθε;

Ντόπιοι λέμε. Ή Μακεδόνες. Όταν επισκέπτεσαι την απέναντι πλευρά νιώθεις κάποια συγγένεια;
Έχουμε ίδια ήθη και έθιμα, ίδιες γιορτές, ίδια μουσική παράδοση, όλα αυτά μας συνδέουν. Χριστιανοί ορθόδοξοι είναι και αυτοί, απλώς είναι παλαιοημερολογίτες. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε. Βεβαίως και εκεί υπάρχουν κάποιοι ακραίοι, αλλά και εδώ υπάρχουν κάποια άτομα που θέλουν τη Μεγάλη Ελλάδα, να πάρουμε και την Τουρκία, δεν σημαίνει ότι θα την πάρουμε κιόλας.


Στα συλλαλητήρια πόσων χρόνων ήσουν;

Ήμουν πολύ μικρός, 8- 9 χρόνων. Οι γονείς σου τι έλεγαν τότε; Δεν θυμάμαι να έλεγαν κάτι. «Να τα βρουν», μόνο έλεγαν. Να μην υπάρχει ένταση. Ποτέ δεν μου είπαν να μιλάω αυτή τη γλώσσα ούτε να μην την ξαναμιλήσω. Με άφησαν να αποφασίσω μόνος μου. Γιατί κάποιοι δεν θέλουν να μιλάνε αυτή τη γλώσσα, το έχουν σαν ρετσινιά να ξέρουν οι άλλοι ότι είναι ντόπιοι. Άλλοι όμως δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πουν ότι είμαστε δίγλωσσοι.


Πόσοι είναι οι δίγλωσσοι; Το συζητάτε μεταξύ σας;

Α, όχι. Υπάρχουν όμως και άλλα μέρη με ντόπιους, δεν είναι μόνο η Φλώρινα. Άσχετα αν πολλοί φοβούνται να μιλήσουν. Σε όλη τη Μακεδονία, παράλληλα με τα σύνορα, υπάρχουν χωριά με ντόπιους. Και στη Θεσσαλονίκη και στις Σέρρες, απλώς διαφέρει η προφορά σε κάποιες λέξεις. Όπως διαφέρει η γλώσσα που μιλάμε εμείς από τη γλώσσα που μιλάνε στα Σκόπια.


Πώς διαφέρει δηλαδή;

Εκεί έχουν μέσα και πολλά τουρκικά στοιχεία και πολλά σερβικά.


Έχεις κρύψει ποτέ ότι είσαι δίγλωσσος;

Όχι, αλλά δεν το φωνάζω πάντα. Στην κοπέλα μου ας πούμε, που δεν είναι από τη Φλώρινα, όταν με γνώρισε της είπα ότι είμαι ντόπιος. Καμιά φορά στις παρέες τούς μιλάω, δεν καταλαβαίνουν και μετά γελάνε. Είτε Μακεδόνας είτε Έλληνας, για μένα είναι το ίδιο. Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, πήγα σε ελληνικό σχολείο αλλά μου αρέσει αυτή η γλώσσα, θέλω να τη μεταδώσω, αυτά είναι τα ήθη και τα έθιμά μας, δεν θα απαρνηθώ ποτέ την ταυτότητά μου, είμαι περήφανος γι΄ αυτό που είμαι, αλλά δεν είμαι Μακεδόνας των Σκοπίων. Τόσο απλά.


«Οι φάκελοι έχουν καταργηθεί, αλλά εδώ κρατάνε σημειώσεις»

Με τον Γκέλε- έτσι τον φωνάζει και ο παππούς του- μιλούσα συνεχώς τις τελευταίες ημέρες. Σχολιάζαμε τους δραματικούς τόνους των δελτίων και τα σκυθρωπά πρόσωπα των πολιτικών. «Όταν μιλούν για εθνικά θέματα πρέπει να δείχνουν συννεφιασμένοι, αν είναι χαμογελαστοί ή κανονικοί τέλος πάντων, φοβούνται ότι θα κατηγορηθούν για ενδοτισμό», μου είπε εύστοχα. Την Τρίτη όμως ήταν η σειρά του να είναι σκυθρωπός. Μαθητές στα Σκόπια είχαν πετάξει πέτρες στο ελληνικό γραφείο σύνδεσης. Στη Φλώρινα οι άνδρες της ΕΥΠ είχαν αγριέψει. Αστεία πράγματα δηλαδή, αλλά οι υπηρεσίες για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους τρέφονται με σενάρια και συνωμοσίες. «Ίσως είναι καλύτερα να μην βάλεις το επίθετό μου», μου είπε τελικά ο Βαγγέλης.


Τι φοβάσαι;


Ούτε φοβάμαι ούτε ντρέπομαι. Εδώ όλοι ξέρουν ότι έχω το θάρρος και μιλάω, αλλά όπως εξελίσσονται τα πράγματα δεν θέλω να θεωρηθεί ότι ανέλαβα εκπρόσωπος...


Υπάρχει αστυνόμευση εις βάρος σας;

Γενικά στον Νομό της Φλώρινας υπάρχει υπερβολική αστυνόμευση. Για μια απόσταση 30- 40 χιλιομέτρων μπορεί να περάσεις και τρία και τέσσερα μπλόκα της Τροχαίας. Υπάρχουν και πολλοί πράκτορες της ΕΥΠ που ζουν ανάμεσά μας. Ρωτούν, κινούνται, μαθαίνουν.


Στα σώματα ασφαλείας δεν υπάρχουν δίγλωσσοι;


Δεν νομίζω να υπάρχουν. Άλλωστε, όσα παιδιά μετέχουν ακόμη και σε τοπικά μουσικά συγκροτήματα κόβονται στις εξετάσεις.


Τι εννοείς;

Στον νομό υπάρχουν πολλά παιδιά που ασχολούνται με τη μουσική. Παίζουν δηλαδή σε χορούς και στα πανηγύρια στα χωριά. Ε, όσα παιδιά από αυτά προσπάθησαν να μπουν σε κρατικές υπηρεσίες ή στα σώματα ασφαλείας κόπηκαν.
Ε,κάποιοι πρέπει να δικαιολογήσουν τον μισθό τους, οπότε κατασκευάζουν εχθρούς για να είναι απαραίτητοι.
Ίσως να είναι και αυτό που λέτε. Πολλοί βολεύονται με αυτή την ένταση. Οι φάκελοι μπορεί να έχουν καταργηθεί στην υπόλοιπη χώρα, αλλά εδώ κρατάνε σημειώσεις. Αν τους ρωτήσεις θα σου πουν ότι φοβούνται τους «αυτονομιστές».
Οι αυτονομιστές είναι μια ομάδα 500, 1.000 ατόμων σε όλο τον νομό. Όπως υπάρχουν και 500 που είναι του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού. Οι μεν λένε «Αυτόνομη Μακεδονία» και οι άλλοι φωνάζουν ότι «η Μακεδονία είναι μόνο ελληνική». Η πλειονότητα του κόσμου όμως δεν είναι ούτε με τους μεν ούτε με τους δε.


Οι πολιτικοί του νομού μιλάνε μακεδονίτικα;

Ορισμένοι ναι, στα κρυφά όμως, γιατί φοβούνται. Σε κάποια χωριά θα μιλήσουν ντόπια για να πάρουν ψήφους. Εκεί που δεν τους παίρνει, δεν θα μιλήσουν ντόπια για να μη χάσουν ψήφους.


Οι δεξιοί ή οι αριστεροί πολιτικοί σέβονται περισσότερο τα δικαιώματά σας;


Οι δεξιοί, στην Ελλάδα τουλάχιστον, δεν ενδιαφέρονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι αριστεροί συνήθως υπερασπίζονται μόνο τα δικαιώματα που καταπατούν οι Αμερικανοί. Οπότε εμείς δεν έχουμε τύχη.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Δημήτριος



Ένταξη: 17 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 40
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 03, 2008 9:06 pm    Θέμα δημοσίευσης: Τσάμηδες. Μύθοι και πραγματικότητα. Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Στην σημερινή επικαιρότητα γίνεται προσπάθεια της επαναφοράς του θέματος των μειονοτήτων στην Ελλάδα. Εμφανίζονται αρκετές αρθρογραφίες στον Τύπο για τα θέματα των «Μουσουλμάνων της Δ Θράκης, των Μακεδόνων! μέσα στην Β Ελλάδα, και τελευταία των Τσάμηδων. Πρόσφατα έγινε ένα συνέδριο καθηγητών της Παντείου σχετικά με το θέμα των Τσάμηδων όπου γίνεται λόγος για «εθνοκάθαρση των Τσάμηδων απο πλευράς Ελλήνων».

Το θέμα των Τσάμηδων δεν είναι καινούργιο. Προσπάθεια για την επαναφορά του στο προσκήνιο γίνεται εδώ και χρόνια απο την Αλβανική κυβέρνηση, οργανώσεις των ίδιων των Τσάμηδων αλλά και απο ελληνικές Μ.Κ.Ο – όπως το παρατηρητήριο του Ελσίνκι – αλλά και απο Έλληνες δημοσιογράφους και πανεπιστημιακούς όπως η ομάδα «ΙΟΣ της Ελευθεροτυπίας», ο κ Καρκαγιάννης , οι κ Φραγκουδάκη, Μαντά, Λιάκος, κ.α.

Οι Τσάμηδες εμφανίζονται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας με αμφιλεγόμενη καταγωγή. Υπάρχουν θεωρίες που τους κατατάσσουν στους Τουλκαλβανούς ενώ άλλες τους θεωρούν εξισλαμισθέντες χριστιανούς Έλληνες. Αριθμούσαν γύρω στις 20000 ψυχές και κατοικούσαν κυρίως σε περιοχές της Θεσπρωτίας και δευτερευόνυως των Ιωαννίνων ασχολούνταν με την γεωργία, είχαν δικό τους σύστημα εκπαίδευσης, γλώσσα κλπ και αποτελούσαν ένα μικρό αλλά συμπαγή πληθυσμό Στην Ελλαδα η παραμονή τους διατηρήθηκε – και λόγω της εξαιρεσής τους απο τις ανταλλαγές πληθυσμών του 22΄ - στα χρόνια του νεωτέρου Ελληνικού κράτους μέχρι τις εποχές της Κατοχής.

Οι καθηγητές της Παντείου που μιλούν για το θέμα κάνουν λόγο για την βίαιη εκδίωξη τους απο τους Έλληνες την υφαρπαγή των περιουσίων τους μιλώντας για προμελετημένη εθνοκάθαρση.

Όμως εδώ τίθονται κάποια ερωτηματικά;

1) Γιατί υποβαθμίζονται οι αλυτρωτικές βλέψεις των Τσάμηδων οι οποίοι ενεργούσαν προς την ένωση του τμήματος της Ηπείρου με την υπόλοιπη Αλβανία;

2) Γιατί δεν λέγεται ότι οι αλυτρωτικές βλέψεις των Τσάμηδων
ξεκινούν απο τον B΄Π.Π οι οποίοι συνεργάστηκαν τόσο με τους Ιταλούς και στη συνέχεια με τους Γερμανούς προκαλώντας την σφαγή μέρους του ελληνικού πληθυσμού της περιοχής.

3) Απο τα τότε στοιχεία προκύπτει ότι υπήρχε σχέδιο για την εκδίωξη του Ελληνικού πληθυσμου της περιοχής ώστε να αλβανοποιηθεί η περιοχή. Αυτό δεν αποτελεί ενα είδος προμελετημένης εθνοκάθαρσης; Δηλάδη μιλάμε για την εθνοκάθαρση των Τσάμηδων απο τους Έλληνες αλλά όχι για την εν δυνάμει εθνοκάθαρση των Ελλήνων απο τους Τσάμηδες;

4) Γίνεται λόγος για προμελετημένη εθνοκάθαρση. Όμως πουθενά δεν υπάρχει κάποια πληροφορία ότι τόσο το ΕΛΑΣ όσο και ο ΕΔΕΣ είχαν αποφασίσει την συστηματική εκδίωξη αυτού του πλυθυσμού. Όπως προκρίνει τουλάχιστον απο την πλευρά της η κ Μαντά μιλάμε περισσότερο για πράξη αντεκδίκησης απο πλευρας Ελλήνων.

Θεωρώ – κάνοντας και μια πρόταση – παρακινούμενος απο το θέμα του συνομιλητού μου (Ουζερί: ο Μπελαμής) ότι ήρθε η ώρα για μια εκτεταμένη έρευνα απο πλευράς του RESALTO για το θέμα των συγκεκριμένων πληθυσμιακών ομάδων στην Ελλάδα ώστε να υπάρχει μια απάντηση σε όσους χρησιμοποιούν τα συγκεκριμένα ζητήματα με σκοπό την δημιουργία προβλημάτων στην Ελλάδα απο το πουθενά
_________________
Δημήτριος Ν
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 03, 2008 10:31 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΑΣΦΑΛΩΣ θα καταπιαστούμε ξανά με όλα αυτά τα ζητήματα.
ΕΧΟΥΜΕ ήδη αναφερθεί σε πολλά τεύχη του περιοδικού.
Στο τεύχος τρία(3),Φεβρουάριος του 2006, υπάρχει τεκμηριωμένη ανάλυση του Φ.Κ. Βώρου: "Διπλωματικός τσάμικος".
Το τεύχος έχει αφιέρωμα στα Βαλκάνια με τον τίτλο: "ΒΑΛΚΑΝΙΑ-Βραδυφλεγής βόμβα".
Αναλύονται: Η αναδιάταξη των συνόρων, Οι αλβανικές βλέψεις(μέχρι την Πρέβεζα), η εκεπαίδευση των Αλβανών στα ΝΑΤΟϊκά όπλα κ.λπ
Το τεύχος που ετοιμάζεται: ΑΦΙΕΡΩΜΑ στα Βαλκάνια, θα έχει κι αυτό...

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Δημήτριος



Ένταξη: 17 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 40
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 03, 2008 11:58 pm    Θέμα δημοσίευσης: Ζητήμα δημιουργίας Μειονοτήτων απο κάποιους στην Ελλάδα Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Αγαπητέ Ροβεσπιέρε σε ευχαριστώ για την επισήμανση. Απλά το θέμα στην περιπτωσή μου είναι ότι τότε - το 2006 - δεν γνώριζα την υπάρξη του περιοδικού, και έτσι τα πρώτα τεύχη δεν τα έχω στην διαθεσή μου για να τα μελετήσω. θα ψάξω το άρθρο του κ Βώρου και θα το μελετήσω.Απλά η προτασή μου έχει να κάνει με το εξής:Επειδή αυτά τα ζητήματα έχουν δυό σκέλη, το 1ο είναι το καθαρά ιστορικο και το 2ο αφορά την σύνδεση αυτών των ζητημάτων(Τσάμηδων/αλλόφωνων στην Μακεδονία, κ.α)με την σημερινή κατάσταση στην περιοχή, η έρευνα που προτείνω έχει να κάνει κυρίως με το 1ο κομμάτι.Γνωρίζοντας άψογα το ιστορικό σκέλος αυτών των ζητημάτων - τότε κατάσταση,σωστά/λάθη της Ελληνικής πολιτείας και πολλές άλλες ιστορικές παραμέτρους - θα μπορούμε να απαντούμε πιο σωστά στις προσπάθειες όσων ανακινούν ξανά αυτά τα ζητηματα. Αν στο άρθρο του κ Βώρου αναλύονται και κατα αυτόν τον τρόπο τα θέματα αυτά έχει καλώς. Απλά η προτασή μου αφορά αυτήν την έρευνα ως μέσο καλύτερης άμυνας σε κάθε επιτήδειο.
_________________
Δημήτριος Ν
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Αρταξέρξης



Ένταξη: 09 Μάρ 2007
Δημοσιεύσεις: 14
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 04, 2008 1:23 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Κύριοι, συμπατριώτες, γιά πολύ καιρό παρακολουθώ το Ρεσάλτο, τις συζητήσεις, τα θέματα, συμφωνώ σ'όλα σχεδόν. Τώρα σχετικά με την ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ - ΑΛΒΑΝΙΚΗ λαίλαπα η οποία έρχεται να κατακάψει την χώρα μας, έχω μόνο να πώ : πολύ αργά γιά δάκρυα.... Εξηγούμαι : όταν πηδάγανε τους φράχτες και μπαίναν οι ... "καλούληδες", "φτωχοί και κατατρεγμένοι εργάτες", "Αλβανοί τα αδέρφια μας", και τα λοιπά της καπιταλιστικής νεο-αριστεράς, τί κάναμε? Άστε τους πολιτικούς (τότε στα πράγματα ήταν ο Μητσοτάκης και κάτι εθνικισταράδες καρατζαφέρηδες... τσιμουδιά και κουβέντα τότε απ'τα tele-city τους), εμείς ... τί? Τί πράξαμε σαν λαός? Τους αγκαλιάσαμε έτσι? Και έστω έπεσε ο Μητσοτάκης μετά από λίγο που ήρθε ο... εκσυγχρονιστής πασοκο -Μητσοτάκης που άκουγε στο όνομα Σημίτης? Η πλειοψηφία των ελληναράδων τον ψήφισε επί μακρού χρονικού διαστήματος (10 χρόνια ΠΑΣΟΚ, τα 8 μόνο και μόνο του Σημίτη). Και τώρα τί γυρεύουμε? Τους κουβάλησε ο ψηλός, τους σταθεροποίησε ο κοντός, κάτσαν χρόνια (τουλάχιστον 16-17), κονομήσανε χοντρά το παίζουν εργολάβοι, ελεύθεροι επαγγελματίες,ανεβάσαν τα μεροκάματά τους, βάζουν τα παιδιά τους στα ΑΕΙ της Ελλάδας γιά να χωθούν σε καλύτερες δουλειές, μάλλον τώρα που έρχονται τα ιδιωτικά παν/μια, θα τα βάλουν ΠΡΩΤΟΙ στο Deree ή δεν ξέρω σε ποιό άλλο αμερικανο-πανεπιστήμιο, και ... θα κάνουν και κόμμα να ανέβουν στα πράματα. Άρα ας το παραδεχτούμε ήρθαν οι καουμπόυδες των Βαλκανίων (πρώτοι οι Αλβανοί, παραδίπλα Βούλγαροι, Ρουμάνοι, άντε και οι Macedonians προσεχώς περισσότεροι), και μείς τί κάνουμε? Αναγκαστικά θα παίξουμε το ρόλο του ινδιάνου ιθαγενή μ.... που του φάγαν τα εδάφη, και τώρα ... θέλει να τους διώξει! ΛΕΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ? ΠΟΛΥ ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ. Φυσικά το ΛΑ.Ο.Σ. Χρυσή Αυγή και λοιποί βαλτοί, μόνο ζημία και ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΟ ΡΟΛΟ θα παίξουν απέναντι στους Βαλκάνιους μετανάστες. Άντε να σπάσουν τη μούρη σε μερικούς απ'αυτούς, να σκοτώσουν και μερικούς, και μετά θα βγούν οι Η.Π.Α. και τα "ελληνικά" MEDIA να πούνε οι κακοί φασίστες Έλληνες χτύπησαν τους καλούς εργάτες επειδή τους ζήλεψαν που κατάφεραν να προοδεύσουν, και τότε... Τσίπρας και Γιωργάκης γιά δεκαετίες στην διακυβέρνηση, και ο... λαός στην εξουσία (όχι ο ελληνικός φυσικά!). ΠΑΙΔΙΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ. Και το πιό απαίσιο που ενοχλεί είναι ότι και η .. Εκκλησία (η παπαδοκρατία των πάμπλουτων μάλλον), ήδη ξεκίνησε και λέει (καί απ'την εποχή Χριστόδουλου) "είναι συνάνθρωποί μας" , "είναι εικόνες του Θεού", "βοηθήστε τους", "μήν είστε κακοί ρατσιστές πρέπει να είστε καλοί χριστιανοί" κλπ ωραία συνασπισμίτικα. Μιλάμε γιά λαίλαπα του Οικουμενισμού, αλλά τα αντανακλαστικά μας σαν λαός ήταν θανάσιμα πολύ αργά.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 04, 2008 2:48 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΡΕΣΑΛΤΟ -Τεύχος 3


ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΣ ΤΣΑΜΙΚΟΣ

Γράφει ο Φ. Κ. Βώρος



[Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε αρχικά το 1992 στο τεύχος 27-28 του περιοδικού «Εκπαιδευτικά» και αναφερόταν στο κλίμα των ελληνοαλβανικών σχέσεων που είχε διαμορφωθεί τότε. Για την τωρινή αναδημοσίευση έχω προσθέσει ό,τι μας έχει δώσει η πιο πρόσφατη βιβλιογραφία και εμπειρία.]


Προοίμιο

Όταν προκαλείται θόρυβος για κάποια θέματα εσωτερικής ή εξωτερικής πολιτικής, που η κατανόησή τους προϋποθέτει ακριβή και πλήρη γνώση της ιστορίας τους, ο κοινός πολίτης (για να σχηματίσει γνώμη και να πάρει θέση υπεύθυνη) δικαιούται πρώτα να έχει ακριβή και πλήρη ενημέρωση για το ιστορικό αυτών των θεμάτων. Κανονικά η ενημέρωση αυτή είναι υποχρέωση των υπεύθυνων οργάνων της Πολιτείας, που χειρίζονται τα αντίστοιχα θέματα κι έχουν στα χέρια τους όλες τις συναφείς πληροφορίες. Αλλά οι κρατικοί φορείς συνήθως το αποφεύγουν αυτό για ποικίλους λόγους:
-Έχουν εθιστεί σε μια μυστικοπάθεια…
-Κατέχονται από μία αδιόρατη περιφρόνηση προς τον κοινό πολίτη.
-Κατά βάθος, κατέχονται από φόβο μήπως οι κοινοί πολίτες αποκτήσουν το μυστικό της γνώσης και μάθουν να κρίνουν, αντί να θαυμάζουν-να παρακαλούν-να υπακούουν.
-Κάποτε η σιωπή επιβάλλεται και για λόγους «εθνικούς» .
Αυτό που δεν επιχειρούν οι κατά περίπτωση αρμόδιοι και η πολιτική ηγεσία, το αναπληρώνουν (τουλάχιστον ως πρόθεση) οι δημοσιογράφοι, γιατί θεωρούν επαγγελματικό χρέος τους να ενημερώνουν το κοινό, να κυνηγούν την είδηση. Αλλά για λόγους αντικειμενικούς ο δημοσιογράφος αναγκάζεται να αρκείται συνήθως στο αποσπασματικό και ανολοκλήρωτο, γιατί νέο κύμα θεμάτων/ ειδήσεων έρχεται να διεκδικήσει πρώτη θέση στην επικαιρότητα την άλλη ώρα. Επιπλέον, συνήθως δεν έχει ο δημοσιογράφος την πολυτέλεια χρόνου-γραφείου-βιβλιογραφικής τεκμηρίωσης-διασταύρωσης .

Όποιοι έχουν αυτή την πολυτέλεια (ερευνητές, εκπαιδευτικοί, δημοσιογράφοι σε ευνοϊκές περιστάσεις) αναλαμβάνουν πιο συστηματικές διερευνήσεις για ενημέρωση του κοινού πολίτη σε θέματα που φέρνει η επικαιρότητα, αλλά έχουν ευρύτερες επιπλοκές και δεν αποχωρούν βιαστικά από το προσκήνιο της επικαιρότητας. Τέτοια νομίζω είναι η υφή του «ζητήματος των Τσάμηδων» και ανάλογα είναι τα κίνητρα του υποφαινομένου, που έχει όσα προνόμια μνημονεύσαμε πιο πάνω και νιώθει επιπλέον την υποχρέωση -ως εκπαιδευτικός, που δέχεται ερεθίσματα συχνά από την εκπαιδευτική μας κοινότητα- να ενημερώνει κάπως διαμεσολαβητικά τον κόσμο της εκπαιδευτικής οικογένειας σε θέματα της αρμοδιότητάς του . Ύστερα από αυτά τα προοιμιακά, περνάω στο κύριο θέμα που προτίθεμαι να παρουσιάσω με τις εξής παραγράφους:
α. Η διπλή πρόκληση (από την Αλβανική ηγεσία και από τον ευγενή «φιλέλληνα» πρεσβευτή «συμμαχικής χώρας», που «υπερασπίζει τα δίκαια όλων των λαών»).
β. Η ιστορία των Τσάμηδων (κάποια σημεία κυρίως) από τους Βαλκανικούς πολέμους (1912-13) ως την εποχή του Β΄ ευρωπαϊκού πολέμου (1939-1945)και τη δημιουργία αντιστασιακού κινήματος στη χώρα μας.
γ. Ο θλιβερός επίλογος και οι εκκρεμείς αναμνήσεις.

Αναλυτικά
α. Τον τελευταίο καιρό εντελώς απροσδόκητα η νέα αλβανική ηγεσία θυμήθηκε το αντικειμενικά ανύπαρκτο (όπως θα δείξουμε παρακάτω) ζήτημα των Τσάμηδων· πρόκειται για τουρκ-αλβανική (ως προς το θρήσκευμα και τη γλώσσα) μειονότητα, που ζούσε μέσα στον ελληνικό κρατικό χώρο (περιοχή Θεσπρωτίας) ως το 1944 και εκδιώχτηκε ή αποχώρησε (όπως θα φανεί παρακάτω) αφήνοντας περιουσιακά στοιχεία και πράξεις αξιόποινες. Η ανάμνηση αυτής της εκκρεμότητας λογικά υπονοεί: ή επιστροφή των Τσάμηδων στις εστίες τους ή αποζημίωση για τις περιουσίες τους. (Η διερεύνηση τέτοιων ζητημάτων εγκλείει εγγενείς δυσκολίες, γιατί συνήθως οι σχετικές πληροφορίες περιπλέκουν μάλλον παρά διαφωτίζουν και είναι αντικρουόμενες, γιατί εκφράζουν αισθήματα από τις δυο πλευρές των συνόρων, όπως θα δούμε παρακάτω).
Γιατί θυμήθηκαν τώρα το θέμα οι γείτονες; Ίσως, για αντιπερισπασμό στις δικές μας αναμνήσεις, που όμως έχουν ένα πραγματικό αντίκρισμα, την ελληνική μειονότητα στη Νότια Αλβανία· ίσως και γιατί ενθαρρύνθηκαν από μεγάλο «σύμμαχό» μας, που ενδιαφέρεται πολύ για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» σε όλο τον πλανήτη ( αποτελούν το πιο εύκολο και γενικευμένο πρόσχημα επέμβασης)· ίσως και για να μας ανταποδώσουν την ενόχληση (παρέμβαση στα εσωτερικά τους), που προκαλέσαμε εμείς, όταν ο δικός μας υπουργός των εξωτερικών επισκέφτηκε πρώτη φορά την Αλβανία (1989) και επιστρέφοντας από τα Τίρανα οδικώς έδωσε δείγμα διπλωματικής ανωριμότητας, με μιαν ευχή να καταρρεύσει εκεί το καθεστώς, ώστε να μπορεί η ελληνική μειονότητα να προσεύχεται ελεύθερα τα επόμενα Χριστούγεννα. Ευχή ανθρώπινα κατανοητή στις ιδιωτικές ανθρώπινες σχέσεις, αλλά ανόητη ή ασύνετη και προκλητική στο επίπεδο κρατικών σχέσεων. Αλαζονεία; Μικροπολιτική, όπως αυτή του πρεσβευτή της «σύμμαχης» χώρας που φτάνοντας στα Τίρανα θυμήθηκε τους ξεχασμένους και από την Αλβανία Τσάμηδες;
β. Ποιοι ήταν λοιπόν οι φίλοι Τσάμηδες και ποια η ιστορία τους σε σχέση με μας;
Ίσως Χριστιανοί παλαιότερα, εγκατεστημένοι στην περιοχή της Θεσπρωτίας (επαρχίες Φιλιατών, Μαργαριτίου, Παραμυθιάς), εξισλαμισμένοι, πιθανόν βίαια, κατά τον 17ο αιώνα, ύστερα από την επανάσταση Διονύσιου του Σκυλόσοφου . Οι ίδιοι θεωρούσαν ότι ήταν Τούρκοι και έπρατταν ανάλογα. Λογουχάρη, κατά τον α΄ Βαλκανικό Πόλεμο (1912—13), όταν ο ελληνικός στρατός όδευε από Άρτα-Πρέβεζα προς τα Γιάννενα και ο Τούρκος διοικητής της περιοχής οργάνωνε την άμυνά του, τότε οι Τσάμηδες της γειτονικής περιοχής του πρόσφεραν την υπηρεσία τους: ανέλαβαν την άμυνα της παραθαλάσσιας ζώνης (παράλια Θεσπρωτίας) για να εμποδίσουν πιθανή απόβαση ελληνικού στρατού από το Ιόνιο πέλαγος και πλευροκόπηση –κύκλωση του τουρκικού .
Ύστερα από τους Βαλκανικούς πολέμους (1912-13) και τη συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913) εκκρεμούσε η οριοθέτηση των ελληνοαλβανικών συνόρων, που είχε ανατεθεί σε μικτή Επιτροπή· σ΄αυτήν η παρουσία εκπροσώπων Αυστρίας και Ιταλίας προστάτευε αντίστοιχα τα αλβανικά συμφέροντα προς βορρά και νότο (με το νόημα της «Προστασίας» των συμφερόντων των «Προστατών»). Ακολούθησαν εργώδεις διαπραγματεύσεις κατά τις οποίες ο ιταλός εκπρόσωπος και ο αυστριακός συνάδελφός του χαρακτήρισαν ως επικίνδυνη για τις χώρες τους την κατοχή και των δύο ακτών του στενού της Κέρκυρας από την Ελλάδα !
Η τελική απόφαση υπογράφτηκε στη Φλωρεντία (17.12.1913). Με αυτήν καθορίστηκαν τα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας: κατακυρώθηκαν στην Αλβανία οι πόλεις Κορυτσά, Αργυρόκαστρο, Δέλβινο, Λεσκοβίκι, Άγιοι Σαράντα, Μοσχόπολη, Χιμάρα, Πωγώνι, όπου ζούσαν 120.000 Έλληνες (ελληνική μειονότητα) . Σύμφωνα με την ίδια οριοθέτηση έμειναν στο ελληνικό έδαφος, περιοχή Θεσπρωτίας, περίπου 20.000 Τσάμηδες, πού ζούσαν όπως είπαμε, στις επαρχίες Φιλιατών, Μαργαριτίου, Παραμυθιάς, σε χωριά με πληθυσμό μικτό ή μόνο τσάμικο . Το Υπόμνημα του γυμνασιάρχη Χρ. Σούλη, γραμμένο το 1941 και υποβαλλόμενο προς τις αρχές Κατοχής πρώτα στους Ιταλούς –το 1941- ύστερα στους Γερμανούς-1944) εγκλείει αναμφίβολα το τεκμήριο της άμεσα ελεγχόμενης ακρίβειας, της διαπιστωμένης πληθυσμιακής εικόνας των Τσάμηδων, γιατί αλλιώς μπορούσε άμεσα να διαψευστεί και η αριθμητική ανακρίβεια να τιμωρηθεί. ΄Αλλωστε, δεν έχει αμφισβητηθεί ο αριθμός από αλβανική πλευρά.
Στα πλαίσια της «υποχρεωτικής ανταλλαγής» των πληθυσμών μετά τη συνθήκη της Λοζάνης (1923) ετοιμάζονταν και οι Τσάμηδες να φύγουν, θεωρώντας τους εαυτούς τους Τούρκους· επειδή όμως θεωρούνταν εξισλαμισμένοι χριστιανοί, η Ελληνική Κυβέρνηση υποχώρησε σε ιταλική παρέμβαση να τους αφήσει όπου ζούσαν και πριν (αυτά γίνονταν το 1926, δικτατορία Πάγκαλου). Έτσι παρέμειναν στην Ελλάδα και έκανε αργότερα γι’ αυτούς λεπτομερή καταγραφή ο γυμνασιάρχης Σούλης. Ανάλογη ήταν η στατιστική εικόνα του 1928.
Και είναι κάπως κωμικό (αν και ιστορικά πολύ διδακτικό) ότι τους Τσάμηδες θυμήθηκε και διαμαρτυρήθηκε υπέρ τους ο μεγαλόψυχος ιδρυτής του ιταλικού φασισμού. Στο γνωστό τελεσίγραφο του Τσιάνο στις 28.10.1940 (κήρυξη του ιταλοελληνικού πολέμου) μία από τις αιτιάσεις του εναντίον μας διατυπώνεται έτσι: «Η Ιταλική κυβέρνησις δέον σχετικώς να υπενθυμίσει… τας προκλητικάς ενεργείας… δια της τρομοκρατικής πολιτικής …έναντι του πληθυσμού της Τσαμουριάς…» . Είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην ιστορία «η αλαζονεία της δύναμης» να περιβάλλει την ιταμότητα ή τη θρασύτητα με λόγους χριστιανικής, ανθρωπιστικής στοργής υπέρ των αδικουμένων !
Η πιο κρίσιμη φάση στην ιστορία των Τσάμηδων αρχίζει από τη στιγμή που Ιταλοί και Γερμανοί (μαζί και οι Βούλγαροι) επέβαλαν Τριπλή Κατοχή στην Ελλάδα. Η φασιστική Κυβέρνηση της ιταλοκρατούμενης Αλβανίας περιλαμβάνει στο πρόγραμμά της την «απελευθέρωση» της Τσαμουριάς (Θεσπρωτίας) , όπου ζούσαν περίπου 20.000 «Τσάμηδες».
Αυτή η πρόθεση από αλβανική πλευρά βρήκε άμεση ανταπόκριση στην Τσαμουριά, όπου οι Τσάμηδες είχαν και πικρές αναμνήσεις από την ελληνική διοίκηση, ειδικά τις ημέρες της 4ης Αυγούστου (1936-40). Και την εποχή που ο Χρ. Σούλης, γυμνασιάρχης, συνέτασσε το Υπόμνημά του (1941) οι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας σε συνεργασία με τον ιταλικό στρατό κατοχής (αργότερα τον γερμανικό) είχαν ξεκινήσει απηνή διωγμό σε βάρος του ελληνικού στοιχείου της περιοχής, με δολοφονίες, λεηλασίες, εμπρησμούς. Συγκρότησαν «Κυβέρνηση των Τσάμηδων» με πρόεδρο τον Μ. Ντίνο και οργάνωσαν χωριστή νεολαία των Τσάμηδων, τη «Μιλίτσια». Και, όταν έπεσε ο Μουσολίνι (1943) κι έχασαν την ιταλική προστασία, οργάνωσαν εθνικιστικές ομάδες («Μπαλί Κομπετάρ») , που συνεργάζονταν ανοιχτά με τους Γερμανούς εναντίον των Ελλήνων. Οφείλουμε βέβαια να θυμίζουμε ότι οι Τσάμηδες δεν είχαν καλές αναμνήσεις από την 4η Αυγούστου. Φυσικά, η ελληνική κοινωνία, που γέννησε τόσο ρωμαλέο αντιστασιακό κίνημα (1941-44), δεν άφησε αναπάντητη την πρόκληση των Τσάμηδων . Μάλιστα, η συγκεκριμένη τοπική ανάγκη επιτάχυνε τη συγκρότηση ένοπλων ελληνικών τμημάτων. Το καλοκαίρι του 1941 η πρώτη ελληνική ένοπλη δύναμη με επικεφαλής το Σπύρο Ιωάννου άρχισε αγώνα κατά των Τσάμηδων και σύντομα ενισχύθηκε από δεύτερη ομάδα υπό τον Β. Μπαλούμη. Σε λίγο οι δύο ομάδες ενώθηκαν και το Φλεβάρη του 1942 συγκρούστηκαν με Ιταλούς στα υψώματα Κριεζή και τους προκάλεσαν σοβαρές απώλειες. Αργότερα (6.11.42) κατάφεραν να σκοτώσουν τον Γ. Σαντίκ, πού ήταν επικεφαλής των ένοπλων Τσάμηδων. Μια τρίτη ομάδα υπό τον Σπύρο Κόκορη, δάσκαλο έφεδρο αξιωματικό, εμφανίστηκε το 1943 .
Αλλά και ο ΕΔΕΣ συγκρούστηκε με τους Τσάμηδες. Ο Nigel Clive, άγγλος αξιωματικός-σύνδεσμος του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής το 1943-44 με την περιοχή δράσης του ΕΔΕΣ, επιφορτισμένος ειδικά με τη συλλογή πληροφοριών για τις κινήσεις των Γερμανών στην ΄Ηπειρο, γράφει . Στη διάρκεια μιας επιχείρησης κοντά στη Μενίνα (Ιούνιος ‘44) ο Ζέρβας άρχισε αντίποινα σε βάρος ορισμένων τουρκαλβανικών (τσάμικων) χωριών, που οι κάτοικοί τους είχαν συνεργαστεί με τους Ιταλούς και ύστερα συνέχιζαν τη συνεργασία με τους Γερμανούς. Ο ηγέτης τους Νουρί Ντίνο Μπέη, που κατοικούσε στα Γιάννενα, ήταν ένας από τους στενότερους συνεργάτες των γερμανικών υπηρεσιών πληροφοριών …(Αυτή ήταν η βασική κατηγορία).
Την ενοχλητική αυτή συμμαχία των Τσάμηδων με τους κατακτητές Ιταλούς-Γερμανούς την ένιωσαν και οι βρετανοί «σύνδεσμοι» που βρίσκονταν τότε στις γραμμές του ΕΛΑΣ. Ο N. G. L. Hammond στο βιβλίο του: Δυτική Μακεδονία: Αντίσταση και Συμμαχική Στρατιωτική Αποστολή 1943-44 , σελ 187-88, γράφει: «Ο ΕΔΕΣ και ο ΕΛΑΣ είχαν να αντιμετωπίσουν εξοπλισμένους χωρικούς, οι οποίοι στην ΄Ηπειρο ήταν αλβανόφωνοι μωαμεθανοί που… τους είχαν εξοπλίσει οι Ιταλοί, για να τους βοηθούν. Ο ΕΔΕΣ ήταν τόσο ασφυκτικά περιορισμένος…ώστε επέλεξε να ξεκαθαρίσει το έδαφος από αυτή την αντιδραστική εστία». Και σε σημείωση (84, στη σελ. 324) προσθέτει: «Στην Τσαμουριά απείλησαν τις επικοινωνίες μας με την Ιταλία από την οποία έρχονταν δια θαλάσσης ΤΥΚ, ΕΟ και εφόδια στην πλησίον ακτή της Ηπείρου». Περισσότερο αντικειμενική, τεκμηριωμένη φαίνεται η αφήγηση της τελικής φάσης σε δυο σχετικά πρόσφατες μελέτες για τους Τσάμηδες. Οι συγγραφείς αυτών των μελετών δίνουν πολύ περισσότερες λεπτομέρειες για την αντιδικία που εκδηλώθηκε στην περιοχή των Τσάμηδων και για τα αίτιά της από τα 1922 και εντονότερα κατά τη διάρκεια της ιταλογερμανικής Κατοχής, (1941-44), όταν ήταν έκδηλη η διάθεση συνεργασίας της μειονότητας με τους κατακτητές και πολύ πιο έκδηλη η πρόθεση των κατακτητών να εξωθήσουν τη μειονότητα σε συνεργασία μαζί τους για εξυπηρέτησή τους. Στην τελική όμως φάση η πλευρά του ΕΔΕΣ (έχοντας σχετική διαταγή και από το συμμαχικό στρατηγείο, τους Βρετανούς) πρωτοστάτησε στη βίαιη λύση του όλου θέματος, ενώ ο «ΕΛΑΣ προσπάθησε να συνδράμει με την επιμελητεία του τους εξαθλιωμένους πλέον Τσάμηδες» .

Θλιβερός Επίλογος


Όταν οι Ιταλοί κατέρρευσαν (1943) και οι Γερμανοί αποχώρησαν (1944), οι Τσάμηδες ανησύχησαν, πολύ λογικά, για την τιμωρία που θα επέσυρε όλη η κατοχική δράση τους, ιδιαίτερα μέσα σε κλίμα γενικευμένης αυτοδικίας, που επικρατούσε τότε, όπως συμβαίνει σε τέτοιες μεταβατικές καταστάσεις . Την άνοιξη του 1945 άρχισε και η διαδικασία υποβολής μηνύσεων από Έλληνες ιδιώτες, αλλά και από τις κρατικές υπηρεσίες εναντίον συγκεκριμένων προσώπων (Τσάμηδων) για συγκεκριμένες αδικοπραξίες κατά προσώπων (Ελλήνων) και για συνεργασία με τον εχθρό (δηλαδή τους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές). Το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Ιωαννίνων καταδίκασε (με την απόφασή του αριθμ.344/23.5.1945) 1930 Τσάμηδες ερήμην …Είχαν φύγει για να αποφύγουν τη Δικαιοσύνη. Αυτοπροαίρετα κακούργησαν και έγιναν φυγόδικοι για να αποφύγουν τη βέβαιη τιμωρία.
Αναμφίβολα, η καταδίκη ανθρώπων ερήμην μπορεί να αφήνει περιθώρια πλάνης, αφού δεν ακούστηκε απολογία. Αλλά ήταν δική τους η επιλογή, η φυγή, η απουσία από το δικαστήριο, η μη απολογία. Οι ίδιοι καταδίκασαν εαυτούς σε «αειφυγία» (=παντοτινή φυγή). Η τωρινή συνηγορία ενός πρεσβευτή νεοφερμένου στα Τίρανα (1992) υποδηλώνει μάλλον διπλωματική προσπάθεια εκείνου να εδραιώσει τη θέση του και ίσως να προσφέρει «συμβουλές» που υποδαυλίζουν τοπικές διενέξεις και κάνουν αναγκαία την παρουσία μακρινού «προστάτη». Η συμπεριφορά του αποκαλύπτει άκομψη επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας μας και περιφρόνηση στοιχειώδους σεβασμού προς τη δικαιοσύνη. Μου θυμίζει το βιβλίο του W. Fullbright, The Arrogance of Power , που ο συγγραφέας του με αυτό θέλησε να διδάξει στους συμπατριώτες του ότι η παραβίαση των αρχών δικαίου στο εξωτερικό επιστρέφει αργά ή γρήγορα ως τιμωρία στο εσωτερικό μιας χώρας, κάθε αλαζονικής χώρας. Τα γεγονότα του Los Angeles (σφαγές και λεηλασίες) την άνοιξη του 1992 ίσως αποτελούν προειδοποίηση για τους Αμερικανούς να φροντίσουν για τη δικαιοσύνη στη δική τους κοινωνία, αντί να υποδαυλίζουν διενέξεις σε ξένες χώρες. Έχουν καταντήσει (η ηγεσία τους) εχθροί της ειρήνης του κόσμου... Από το 1992 ως σήμερα έχουν συμβεί πολλά από αμερικανική πλευρά, δυστυχώς. Πιο πρόσφατη είναι η «απελευθέρωση» του Ιράκ….

[Τούτη η σύντομη μελέτη σκόπιμο είναι να συμπληρωθεί με τη συγγενική: Το «Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα»: ποια η αφετηρία του, ποια η θέση του σήμερα. Το θέμα αυτό έχει περιληφθεί σε συλλογικό σχολικό βιβλίο με τον τίτλο: Η Ελλάδα, οι Γείτονες, η Ευρώπη, ο Ελληνισμός, (1992)].

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Έβαλα τον όρο σε εισαγωγικά, γιατί συχνά έχει χρησιμοποιηθεί και ως περικάλυμμα μικρονοϊκών ή μικρόψυχων ενεργειών.
Αυτά αναφέρονται στο σύνηθες καθημερινό δημοσιογραφικό έργο και δεν αποκλείουν άλλες σοβαρές επιστημονικές συγγραφές, κυρίως για θέματα ιστορικά, κοινωνικά, πολιτικά.

Υπηρετούσα ως Σύμβουλος στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (1976).

Α. Κ. Παπαδόπουλος, «Άπειρος» Χώρα (ηπειρωτική γη), εκδ. «Νέα Σύνορα», Αθήνα 1992, σελ 111 (σύμφωνα με Υπόμνημα-μελέτη του γυμνασιάρχη Χ. Σούλη).

Ιστορία του Ελληνικού Έθνους (Εκδοτικής Αθηνών), τ. ΙΔ΄,σελ. 307, (όπου γράφει ο Ν. Οικονόμου): «Η 13η τουρκική μεραρχία ενισχυμένη με απροσδιόριστο αριθμό ατάκτων Τσάμηδων, βρισκόταν στη περιοχή Φιλιατών, για να αποτρέψει ενδεχόμενη αποβατική… κίνηση …». Γενικότερα, οι Αλβανοί τότε δεν πήραν μέρος στον αγώνα των Βαλκανίων ενάντια στην οθωμανική αυτοκρατορία· για διάφορους λόγους και με διαφορετικές εκτιμήσεις των τότε εξελίξεων έκριναν σκόπιμες την ουδετερότητα ή και τη σύμπραξη με τους Οθωμανούς,. Βλ. Μαρίας Νυσταζοπούλου-Πελεκίδου Οι Βαλκανικοί Λαοί από την Τουρκική κατάκτηση ως την εθνική αποκατάσταση , β΄έκδοση, Θεσσαλονίκη, 1991, σελ. 294. Επίσης, S. Pollo-A.Puto, Ιστορία της Αλβανίας, σελ. 207-209.

.Ε.Ε., τ. ΙΕ΄, σελ. 8-15. Διον. Κόκκινου, Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος,
τ. Β΄,1087-1100. Γ. Βεντήρη, Η Ελλάς του 1910-1920, Α΄187-199. Γ. Κορδάτου, Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας, τ. 13 (Νεότερης Ελλάδας, ε΄) σελ. 356-359.

Γ. Βεντήρης, ο.π . , σελ. 188 Γ. Κορδάτος, ο π. ,σελ. 357.

Γ. Βεντήρης, ο π., 187. Κόκκινος, ο π., 1093. Ο Κόκκινος υπολογίζει την ελληνική μειονότητα σε 240.000. Το Υπόμνημα του Βενιζέλου (30.12.1918) για τις «Ελληνικές Διεκδικήσεις» κάνει λόγο για 151.000 Έλληνες στην Αλβανία.

Α. Κ. Παπαδόπουλου, ό.π., σελ. 109-119. Το περίεργο είναι ότι οι ελληνικές πηγές (και μεταγενέστερες αφηγήσεις) δε μνημονεύουν τη μειονότητα των Τσάμηδων. Ούτε στο αντίστοιχο σύγγραμμα του Σπύρου Β. Μαρκεζίνη γίνεται λόγος. Ούτε στα ειδικά βιβλία εξωτερικής πολιτικής που αναφέρονται στην περίοδο 1914-1940. Τίποτε δε βρήκα στα βιβλία των: Εμμ. Ρούκουνα (Εξωτ. Πολιτική 1913-1924), Κ. Σβολόπουλου (Η Ελληνική Εξωτ. Πολιτική, 1900-1940), Αρετής Τούντα-Φεργάδη (Θέματα Ελληνικής Διπλωματικής Ιστορίας, 1912-1934). Μόνο στο βιβλίο του W. Miller, Greece (1928), βρήκα σύντομες αναφορές στους Τσάμηδες ως μια μικρή μειονότητα, που ενδιαφερόταν γι’ αυτήν η Ιταλία (σύμφωνα με το «ρωμαϊκό δίκαιο» των ισχυρών, που μπορούν να αναζητούν προσχήματα παρέμβασης). Το βιβλίο αυτό έχει μεταφραστεί στα ελληνικά για τις εκδόσεις «Ειρμός» με τον τίτλο: Η Ελλάδα Σήμερα (1928).
Αξίζει εδώ να παραθέσουμε τη διπλωματική διατύπωση βιβλίου από την άλλη πλευρά των συνόρων: «Στο νότο της Αλβανίας η περιοχή της Τσαμουριάς πέρασε στην Ελλάδα, ενώ μια μικρή ελληνική μειονότητα συμπεριλήφθηκε στα σύνορα του αλβανικού κράτους» (S. Pollo-A.Puto, Ιστορία της Αλβανίας, σελ. 213).

Διον. Κόκκινου, Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος, τόμος Β΄, οικείο κεφάλαιο: Κήρυξη του πολέμου από την Ιταλία. Τα κείμενα (αιτιάσεις των Ιταλών και ανασκευή τους) της εποχής, έχει δημοσιεύσει ο Κ. Σβολόπουλος.

Αν η συμπεριφορά των Μουσολίνι-Τσιάνο σας θυμίζει κάτι από την πρόσφατη συμπεριφορά του signor de Michelis ή του αμερικανού πρεσβευτή στα Τίρανα, ίσως να φταίει η πρόθεσή μας , επιρρεπής σε…. «αμαρτωλούς»συνειρμούς.

S. Pollo – A. Puto, Ιστορία της Αλβανίας, μετάφραση (απ’ τα γαλλικά) Μπάμπη Ακτσόγλου, «Εκδοτική Ομάδα», Αθήνα-Θεσσαλονίκη, χ.χ., σελ. 297.

Α. Παπαδόπουλου, Άπειρος Χώρα, σελ 116. Τι αντιπροσώπευαν οι Μπαλί Κομπετάρ εκείνο τον καιρό στην ιταλοκρατούμενη Αλβανία το μαθαίνουμε από επίσημη κρατική έκδοση του βιβλίου: History of the Party of Labour of Albania, The “Mentori” publishing House, Tirana 1982, pp. 98-100. Η στάση του Κ.Κ.Α. προς τους Balli Kombetar. Οι Balli Kombetar περιγράφονται ως «το χέρι της αντίδρασης και το όργανο των φασιστών εισβολέων» (σελ. 300).

Ιστορία της Αντίστασης (1940-45), γραμμένη από ομάδα με επικεφαλής τον Β. Γεωργίου, εκδόσεις «Αυλός», Αθήνα 1979, τόμος 2, σελ. 573-74.

Νάιτζελ Κλάιβ (Nigel Clive) , Εμπειρία στην Ελλάδα (1943-4Cool, εκδόσεις «ελληνική ευρωεκδοτική», μετάφρ. Ευάγγελου Πιερρή, Αθήνα χ.χ., σελ. 127.

Έχει μεταφραστεί από τον Παρμενίωνα Παπαθανασίου για τις εκδόσεις «Παπαζήση» (χ.χ.).

(Ελευθερίας Μαντά, Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου (1923-2000), έκδοση του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη 2004. Επίσης, Γ. Μαργαρίτη, Ανεπιθύμητοι Συμπατριώτες, έκδοση «Βιβλιόραμα» 2005).

Ι.Ε.Ε., τ. ΙΣΤ΄, σ. 506.

Γ. Μαργαρίτης, ό.π., σελ 169, με παραπομπή στην Ε. Μαντά , σελ 199, 201 και αλλού.

Διαφορετική –αλλά εσωτερικά ατεκμηρίωτη- εικόνα των πραγμάτων δίνουν οι Αλβανοί: «Όταν εγκαταστάθηκε βασιλική κυβέρνηση στην Αθήνα, οι δυνάμεις του δοσίλογου στρατηγού Ζέρβα επιτέθηκαν κατά της αλβανικής μειονότητας στη Θεσπρωτία. Και την ανάγκασαν να καταφύγει στην Αλβανία. Η Αλβανία έκανε προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, για να επιτραπεί η επιστροφή των Τσάμηδων στη Θεσπρωτία, αλλά η Ελλάδα αντέδρασε με βασικό επιχείρημα ότι είχαν εγκληματήσει κατά του κράτους, είχαν συνεργαστεί με τους Ιταλο-Γερμανούς». S. Pollo – A. Puto, Ιστορία της Αλβανίας, σελ. 339-40.Η συνεργασία με τον κατακτητή δεν ήταν πρόσχημα, ήταν πραγματική κατηγορία, ανεξάρτητα από το ελαφρυντικό ότι αυτή η συνεργασία μπορούσε να είναι και συνέπεια προηγούμενων πιέσεων από το μεταξικό καθεστώς..

Α. Παπαδόπουλος, Άπειρος Χώρα, σελ. 117.

Έχει μεταφραστεί στη γλώσσα μας με τον τίτλο: Αλαζονεία της Δύναμης. Ο συγγραφέας του παίρνει παράδειγμα από την αφήγηση του Θουκυδίδη, τη συμπεριφορά των Αθηναίων προς τους Μηλίους (επέβαλαν τη «δικαιοσύνη του ισχυρού»). Δώδεκα χρόνια αργότερα οι Αθηναίοι γνώρισαν ανάλογη μεταχείριση από το Λύσανδρο…Η Αλαζονεία της Δύναμης έχει αδυναμίες που οδηγούν σε αυτοκαταστροφή.






_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Περικλής Γιαννόπουλος



Ένταξη: 14 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 42
Τόπος: Αθήναι, Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάρ 06, 2008 1:41 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η Ελληνική πολιτεία πρέπει λοιπόν να πει σε μερικούς κυρίους ότι η μόνη εκκρεμότης με το ζήτημα των τσάμηδων είναι η εκτέλεση των τελεσίδικων καταδικαστικών αποφάσεων του Ειδικού Δικαστηρίου και η τιμωρία των δοσιλόγων εγκληματιών πολέμου.
_________________
Τό δε την Πόλιν σοι δούναι ούτ' εμόν εστίν ούτ' άλλου των κατοικούντων εν ταύτη· κοινήι γαρ γνώμηι, πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών.
(Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος, ο Μαρμαρωμένος Βασιληάς μας)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες