Εκοιμήθη ο Αρχιεπίσκοπος!

[φιλαλήθης]

[Ροβεσπιέρος]

Θα ήθελα, επειδή εγώ δεν γνωρίζω καλά,
να μου βρεις ένα κείμενο του Ιερώνυμου, αν υπάρχει,
που να μιλάει εναντίον της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης;
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Ροβεσπιέρος]

Δεν είναι ζήτημα δημοσκοπήσεων.
Ο Άνθιμος ερχόταν πρώτος στις δημοσκοπήσεις, γιατί εμφανιζόταν στα ΜΜΕ και ήταν πιο γνωστός.
Είναι ζήτημα ΟΥΣΙΑΣ: Ποιος εγγυόταν πραγματικά τις παρακαταθήκες του Χριστόδουλου.
Και ποιοι "πρόδωσαν" αυτές τις παρακαταθήκες συναλλασσόμενοι.
Για τον Άνθιμο, έχω παραπάνω εκφράσει την άποψή μου...
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[φιλαλήθης]

[Παλαίμαχος]

Τα πράγματα είναι απλά

Ας μην πνιγόμαστε από τις περίπλοκες και αντιφατικές εξωτερικές «εικόνες» της πραγματικότητας, δηλαδή από την όψη των πραγμάτων.
Τα πράγματα γίνονται πολύ απλά αν γνωρίζουμε να κρίνουμε πολιτικά και να διακρίνουμε το ουσιώδες μιας κατάστασης.
Και γίνονται ακόμα πιο απλά, αν έχουμε αντιληφθεί το τι είναι η παγκοσμιοποίηση και το τι σημαίνει Νέα Τάξη, συνακόλουθα αν πράγματι έχουμε αντιληφθεί τους μεγάλους, εθνικούς και πολιτισμικούς κινδύνους, που μας απειλούν. Και το σπουδαιότερο: Αν πραγματικά έχουμε πεισθεί ότι η Ορθόδοξη ελληνική Εκκλησία βρίσκεται στο στόχαστρο της Νέας Τάξης!!!
Ο Χριστόδουλος, ανεξάρτητα για ποιους λόγους (αυτό έχει μικρή σημασία) είναι ο ΜΟΝΟΣ που συγκρούστηκε με το κράτος και τους σχεδιασμούς της Νέας Τάξης: Θεωρητικά, πνευματικά και ΠΡΑΚΤΙΚΑ!
Αυτή η σύγκρουση συσπείρωσε τον λαό γύρω από την Ορθόδοξη Εκκλησία, μια συσπείρωση ΑΝΑΧΩΜΑ στις βουλές της Νέας Τάξης.
Ο νέος αρχιεπίσκοπος ακυρώνει κάθετα αυτό το έργο. Χαρακτήρισε τον αγώνα αυτόν «εξτρεμισμό»!!!
Ιστορικό αξίωμα: Όποιος χαρακτηρίζει τις λαϊκές και μάλιστα μαζικότατες κινητοποιήσεις «εξτρεμισμό» είναι ΠΑΝΤΑ με τον εχθρό!!!
Ο νέος αρχιεπίσκοπους πότε και θεωρητικά ανέλυσε τον εφιάλτη της παγκοσμιοποίησης, ανέδειξε τους μεγάλους κινδύνους που απειλούν την εθνική μας υπόσταση και ιδιαίτερα την Ορθοδοξία, που υποτίθεται ότι υπηρετεί; Δεν έκανε κανένα αγώνα γι’ αυτό το ουσιώδες, καθοριστικό ζήτημα. Τη στιγμή μάλιστα που πάρα πολλοί, μέσα στην Εκκλησία, έθεταν αυτά τα ζητήματα και τις μεγάλες απειλές. Η έλλειψη κάθε αγώνα πάνω σε αυτό, το υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα, ακυρώνει και τον ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ (πνευματικό) αγώνα κατά της Νέας Τάξης που έδωσε η Εκκλησία, στα χρόνια του Χριστόδουλου.
ΟΤΑΝ, συνεπώς, ο Θηβών μας έλεγε ότι θα ακολουθήσει το έργο του Χριστόδουλου, απλώς υποκρινόταν. Η στάση του, οι θέσεις του και η σιωπή του πάνω στα φλέγοντα ζητήματα της εποχής μας, ζητήματα ζωής και θανάτου για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία, είναι μια στάση αναίρεσης και ακύρωσης του αγώνα της Εκκλησίας κατά της παγκοσμιοποίησης.
Γι’ αυτό, με νύχια και με δόντια, τον εξέλεξαν. Γι’ αυτό θριαμβολογούν όλοι οι δεδηλωμένοι και θανάσιμοι εχθροί της Ορθοδοξίας.
ΟΛΟΙ οι δοσίλογοι και γενίτσαροι της Νέας Τάξης.
ΟΛΑ τα άλλα και ιδιαίτερα οι «ωραιοποιήσεις» του Ιερώνυμου είναι κοπανιστός αέρας, κουροφέξαλα…

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[ΔΑΝΑΗ]

Αποκαλυπτικό το παρακάτω κείμενο του Lupus για τις «νεωτεριστικές», «πολυπολιτισμικές» ιδεούλες του νέου Αρxιεπισκόπου.
Πηγαίνετε για να δείτε και τις παραπομπές εδώ:
http://lupus002.blogspot.com/


Με υποτροφία του Βατικανού σπούδασε ο νέος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος

Ήπιος, πράος και ανεκτικός ακόμη και σε ξένα δόγματα είναι ο νέος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Η κατανόηση που έχει ο Ιερώνυμος για τον "Άλλο" δεν είναι τυχαία αφού σε νεαρή ηλικία έχει σπουδάσει με υποτροφία του Βατικανού, γεγονός που τον έχει κάνει δεκτικό σε κάθε καινοτομία και νεωτερισμό.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, στις 6 Μαίου 2001:

"Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, απαλλαγμένη από συμπλέγματα κατωτερότητας, στη δεκαετία του 1960 δημιούργησε ένα γραφείο, το «Ποντιφικό Γραφείο», που είχε στόχο να προωθήσει τις πολιτιστικές σχέσεις με άλλους λαούς. Πιο συγκεκριμένα, να δώσει την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας να γνωρίσουν την Καθολική Εκκλησία, με δεδηλωμένο στόχο πάντα τη σύγκλιση των Εκκλησιών και -γιατί όχι;- την άρση των εμποδίων. Και ως μέσον αυτής της γνωριμίας δεν δίστασαν να χορηγήσουν εκατοντάδες υποτροφίες σε ορθόδοξους.

Η «Κ.Ε.» διαθέτει τον κατάλογο ενός ινστιτούτου του Βατικανού που εδρεύει στη Γερμανία. Πρόκειται για το OSTKIRCHLICHES INSTITUT. Στον κατάλογο υπάρχουν τα ονόματα αρχιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδος, του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
...Οπως οι μητροπολίτες Σερρών Μάξιμος, Θηβών Ιερώνυμος, Περιστερίου Χρυσόστομος. Ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων Αρίσταρχος".

Ολόκληρο το άρθρο της εφημερίδας "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", το οποίο υπογράφει η Μαρία Παπουτσάκη εδώ
Χαρακτηριστικό του νεωτεριστικού πνεύματος που διακατέχει τον νέο Αρχιεπίσκοπο είναι ότι είχε αντιταχθεί στην συλλογή υπογραφών για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες εδώ, ενώ είναι γνωστό ότι θα προτιμούσε να καταργηθεί το ράσο των ιερέων το οποίο από πολλούς θεωρείται αναχρονιστικό.

[Σουλιώτης]

Καταρχάς να πούμε κάτι σημαντικό για να μπορείτε να κατανοήσετε (συγγνώμη που μιλάω σε δεύτερο πληθυντικό) το πώς σκέπτεται η Εκκλησία. Το σημαντικό αυτό είναι ότι η Εκκλησία ΔΕΝ σκέπτεται με όρους πολιτικούς και, βέβαι, ΔΕΝ σκέπτεται με όρους μαρξιστικούς.

Στο πλαίσιο αυτό της είναι παντελώς αδιάφορη η παγκοσμιοποίηση και η "Νέα Τάξη" - όχι όμως η αποκρυφιστικού χαρακτήρα "Νέα Εποχή", που μπορεί να έχει αναφορές στη "Νέα Τάξη", δεν ταυτίζεται όμως με αυτή. Εδώ η Εκκλησία δεν ωμίλησε ποτέ εναντίον του Ρωμαίου αυτοκράτορα που την εδίωκε επί τρεις αιώνες, δεν επεδίωξε τότε πολιτειακή μεταβολή που υφίστατο υπαρξιακές διώξεις, θα εκφραστεί σήμερα; Για ποιο λόγο; Εδώ δεν ωμίλησε (όχι τουλάχιστον μέσα στις χώρες εκείνες) ενάντια στον υπαρκτό σοσιαλισμό και στις ανελέητες διώξεις που υπέστη από το 1917 έως το 1991, τι να πει τώρα κατά της "Νέας Τάξης";

Όπως είπε ο αρχηγός της πίστεώς μας, Κύριος Ιησούς Χριστός, όταν ερωτήθη σχετικώς από πειράζοντες φαρισαίους που θεωρούσαν ότι δεν πρέπει να πληρώνουην φόρο στον Καίσαιρα, απόδοτε τοίνυν τα του Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Η φράση αυτή χρησιμοποιείται βέβαια από τους εχθρούς της Εκκλησίας για να προωθήσουν τον περιλάλητο "χωρισμό Εκκλησίας Κράτους", όμως αυτό είναι κάτι άλλο και θα το εξηγήσουμε στη συνέχεια.

Ποια πρέπει να είναι η στάση της Εκκλησίας σε φαινόμενα όπως η Νέα Τάξη κλπ.; Αδιαφορία; Όχι βέβαια. Ως πολίτες και οι κληρικοί και όλοι οι άνθρωποι της Εκκλησίας και έχουν άποψη και δεν επιθυμούν την επιβολή φαινομένων όπως η Νέα Τάξη. Δεν τους αρέσει η παγκόσμια δικτατορία που προωθεί η παγκοσμιοποίηση. Αυτό όμως είναι στα πλαίσια της ενασχόλησής τους με του "Καίσαρος". Δεν είναι στα πλαίσια της ενασχόλησής του με τα του "Θεού". Η παγκοσμιοποίηση είναι αδιάφορη μεν ως προς τα "του Θεού", όχι αδιάφορη ως προς τα "του Καίσαρος".

Ιδωμένο από την παραπάνω οπτική ο Χριστόδουλος είναι σαφές ότι παρεξέκλινε από την Ορθόδοξη γραμμή περί μη εμπλοκής στην πολιτική. Η ρητορική του κατά της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης μπορεί να ήταν πολιτικά ελκυστική, γινόταν όμως με σκοπό πολιτικάντικό και, συγκεκριμένα, αυτό που ανοήτως προωθούν ορισμένοι (και ο ίδιος ο μακαριστός Χριστόδουλος) ως "αύξηση της επιρροής της Εκκλησίας". Ποια "επιρροή της Εκκλησίας", όμως; Έχουμε αντιληφθεί σε τι πνευματική κατάπτωση ζούμε, εάν συγκριθούμε με τους Αποστόλους, με τους Αγίους, με τους Πατέρες; Μιλούμε σήμερα για το "κοινωνικό έργο της Εκκλησίας" για τις επιθέσεις που δέχεται από τη "Νέα Τάξη", για τους κινδύνους που δήθεν διατρέχει από τον Ιερώνυμο, τους Αμερικανούς, το Λαμπράκη, κλπ. κλπ. και ξεχνούμε ότι η Εκκλησία είναι αυτός ο Ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.

Να δούμε λιγάκι ποια πρέπει να είναι η "επιρροή της Εκκλησίας" σύμφωνα με το Ευαγγέλιο; Ποιο "κοινωνικό έργο" έκανε ο Απόστολος Πέτρος ο Πρωτοκορυφαίος; Ας θυμηθούμε λιγάκι το περιστατικό που περιγράφουν οι Πράξεις των Αποστόλων! Είδε ο Πέτρος το ζητιάνο τον παράλυτο και του λέει "αργύριον και χρυσίον εμοί ουκ έστι. Ο δε έχω, σοι δίδωμι: εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, έγειρε και περιπάτει"! Δεν έχω του λέει χρυσάφι και ασήμι να σου δώσω, αλλά σου δίνω αυτό που έχω: σήκω και περπάτα! Αυτός είναι ο πλούτος της Εκκλησίας! Και δεν είναι υλικός, ούτε πολιτικός, ούτε τίποτε άλλο, αλλά είναι πνευματικός. Σε άλλα χωρία στις Πράξεις βλέπουμε ότι ο κόσμος έφερνε τους αρρώστους να καθήσουν σε συγκεκριμένα σημεία, ώστε να περάσει απλώς η σκιά του Πέτρου από πάνω τους, και σε όποιον έπεφτε η σκιά του Αποστόλου θεραπευόταν! Αυτό ήταν θαύμα μεγαλύτερο και από αυτά που αναφέρονται ακόμη ότι έκανε ο Ίδιος ο Κύριος, διότι δεν είδαμε πουθενά να κάνει η σκιά του Κυρίου θαύματα. Και μην πάμε μόνον σε εκείνη την εποχή. Ας δούμε σήμερα τι έκανε π.χ. ο Άγιος Νεκτάριος. Και εν ζωή και κυρίως μετά θάνατον. Μόλις εκοιμήθη ο Άγιος στο νοσοκομείο το 1920, πήρε αυτός που τον άλλαζε και έρριξε το ρούχο του κεκοιμημένου Αγίου στο διπλανό κρεβάτι, όπου ήταν κατάκοιτος ένας παραλυτικός. Αμέσως ο παραλυτικός σηκώθηκε θεραπευμένος! Χιλιάδες, ανεξάντλητα τα περιστατικά και τα θαύματα στη δισχιλιετή ιστορία της Εκκλησίας!

Τι να πούμε τώρα για το Χριστόδουλο; Άραγε θα έκανε ποτέ η σκιά του θαύματα; Άραγε θα μπορούσε να πει ο Χριστόδουλος σε έναν παράλυτο ζητιάνο "έγειρε και περιπάτει"; Το επεδίωξε, το ζήτησε; Και όμως ο Κύριος μας δίδαξε ότι αν έχουμε πίστη "ως έναν κόκκον σινάπεως" θα μπορούμε να πούμε σε ένα βουνό "μπες στη θάλασσα" και το βουνό να μπει στη θάλασσα. Και δεν λέγει ψέμματα ο Κύριος, δεν λέγει ψέμματα το Ευαγγέλιο. Αυτή είναι η πίστη μας, η διδασκαλία του Κυρίου, η διδασκαλία του Ευαγγελίου. Για Νέα Τάξη καλά τα έλεγε ο Χριστόδουλος, όμως αυτό ήταν το ζητούμενο; Για τη Νέα Τάξη μπορώ να σας μιλήσω και εγώ, μπορούμε να μιλήσουμε όλοι. Από την Εκκλησία, από τους διαδόχους των Αποστόλων, που είναι "εις τύπον Χριστού" δεν αναμένουμε την κοσμικότητα, την ενασχόληση με τα πολιτικά πράγματα, αλλά την εν Χριστώ σοφία, αυτή που χαρίσθηκε αφειδώς στους αλιείς (ψαράδες) Αποστόλους - άλλωστε δεν ψάλλουμε "Ο πανσόφους του αλιείς αναδείξας"; Και πολύ ορθά λέγει η Γραφή "τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς καταισχύνει". Τους "χαζούς", λέει, διάλεξε ο Θεός, για να ντροπιάσει αυτούς που περνιούνται για σοφοί.

Ο Ιερώνυμος μίλησε εκκλησιαστικά. Η πρώτη του κουβέντα ήταν "ό,τι θέση και να μας αναθέτει η Εκκλησία, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι αρχηγός Της είναι ο Χριστός". Και έτσι είναι πραγματικά. Αν πολιτευθεί εκκλησιαστικώς ο Ιερώνυμος - και αυτά είναι τα πρώτα δείγματα γραφής, μέχρι στιγμής - τότε θα προσφέρει εμμέσως πολύ μεγαλύτερο καλό στον όποιο αγώνα γίνεται με κοσμικά μέσα κατά της "Νέας Τάξης", διότι ο Σταυρός του Χριστού είναι αήττητος. Τι να του αντιτάξει του Κυρίου μας, του πανίσχυρου εν τω Σταυρώ Του Κυρίου μας, η "Νέα Τάξη"; Ο Κύριος είναι, αντιθέτως, αυτός που λέγει για τον κόσμο τα συγκλονιστικά λόγια "ταύτα λελάληκα υμίν, ίνα εν εμοί ειρήνην έχετε. Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε. Αλλά θαρσείτε. Εγώ νενίκηκα τον κόσμον".

Αρχηγός της πίστης μας είναι ο Χριστός. Επί Χριστοδούλου πολλοί παρέβλεπαν το Χριστό και έβλεπαν το Χριστόδουλο. Δεν θέλω να πω ότι το επεδίωξε αυτό ο Χριστόδουλος, αλλά πολλοί έλεγαν "ο ηγέτης της Εκκλησίας". Δεν έχει όμως ηγέτες-ανθρώπους η Εκκλησία. Ηγέτης Της είναι μόνον ο Χριστός. Όλοι οι άλλοι είναι διάκονοι. Όσοι ψάχνετε κοσμικούς ηγέτες, αναζητήστε τους εκτός της Εκκλησίας. Αν ο Ιερώνυμος επιστρέψει στο ορθό εκκλησιαστικό πολίτευμα που είναι πολίτευμα εν τοις ουρανοίς και όχι επί της γης, τότε θα έχει προσφέρει τεράστια υπηρεσία στην στρατευομένη εν Ελλάδι Εκκλησία. Ο Θεός ας είναι μαζί του, να ορθοτομεί τον λόγον της Αυτού αληθείας. Όπως δεν το έκανε, δυστυχώς, πάντοτε ο μακαριστός Χριστόδουλος.

[Επισκέπτης]

Πάντως η αρχή δεν ήταν καθόλου αποστολική. Δηλ. εκλογή δια κλήρου όπως έγινε προκειμένου να καλυφθεί η θέση του Ιούδα. Εάν θες μπορεί μάλιστα να ισχυρισθεί κάποιος ότι ήταν δεύτερη δοκιμασία του Αγίου Πνεύματος.

[Παλαίμαχος]

Είτε το θέλεις, είτε όχι φίλε Σουλιώτη τα ΠΑΝΤΑ είναι πολιτικά.
Η Στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας σήμερα καθορίζεται ακριβώς από την επίθεση που της γίνεται από το πλανητικό κράτος και τους εγχώριους υποτελείς του.
Και δεν είναι ζήτημα "μαρξισμού" για να γίνει αυτό αντιληπτό.
Ούτε "μαρξιστές" είναι οι ἀπειροι κληρικοί που αναλύουν αυτή την κατάσταση, με μια βιβλιογραφία απείρως πλουσιότερη από τη δική μας τη "μαρξιστική".
Ο π. Μεταλληνός, ο π. Ζήσης, ο μοναχός Αρσένιος και πάρα πολλοί άλλοι της Εκκλησίας έχουν γράψει σωρεία κειμένων για την παγκοσμιοποίηση και τους κινδύνους που απειλούν την Ορθοδοξία.
Το πιο πρόσφατο βιβλιαράκι που έχω στα χέρια μου είναι του μοναχού Αρσένιου Βλιαγκόφτη! "Παγκοσμιοποίηση και Ορθοδοξία".
Και είναι ακριβώς αυτή η απειλή, τα νέα δεδομένα που γέννησε η παγκοσμιοποίηση που ώθησαν την κεφαλή της Εκκλησίας, με τον Χριστόδουλο, να συγκρουστεί, για πρώτη φορά στην ιστορία, με το κράτος. Αν αυτό, ο Χριστόδουλος το "εμπορεύτηκε" ή το διπραγματεύτηκε είναι άλλο ζήτημα.
Η Ορδοδοξία αυτοαμύνεται και αυτό εκφράζεται σε πολλά διορατικά κείμενα πολλών κληρικών.
ΚΑΙ αυτή η αυτοάμυνα είναι πολιτική ΠΡΑΞΗ...
_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[ΔΑΝΑΗ]

Ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος, κατά την ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών την 20-5-1998, σημείωσε:
«Είναι φανερό ότι η παγκοσμιοποίηση συνδέεται με την εισβολή ενός πολιτισμού, οι δημιουργοί του οποίου ισχυρίζονται ότι είναι ο καλύτερος. Ή σύλληψη, τα κριτήρια και ο τρόπος λειτουργίας του όλου συστήματος έχουν στηριχθεί στον δυτικό καπιταλισμό, στη λογική μιας ελεύθερης οικονομίας, της οποίας η δυναμική στηρίζεται στη συνεχή κερδοφορία». Ή παγκοσμιοποίηση αυτή «δεν είναι μόνο μία οικονομική διαδικασία. Πρόκειται για άμεση ή έμμεση επιβολή ενός συστήματος σκέψεως πού αγνοεί ή καταστρέφει τις ιδιαιτερότητες των επιμέρους λαών και ανθρώπων και παραμερίζει ή και διαλύει αξίες...». Έτσι «εξαρθρώνονται οι δυνατότητες των τοπικών κοινωνιών να στηριχθούν στις δικές τους μορφές πνευματικότητος και κοινωνικότητας».

Μαρξιστής ο Αναστάσιος;

[Κλεοξάνθη]

Απόσπασμα από συνέντευξη του μοναχού Αρσενίου Βλιαγκόφτη:
ΕΡ: Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ παρατηρείται μια έξαρση των διαθρησκευτικών συναντήσεων. Οι κινήσεις αυτές είναι σύμφωνες με την Ορθόδοξη Εκκλησιαστική μας Παράδοση;
ΑΠ: Το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για την οικοδόμηση της «Νέας Τάξης Πραγμάτων». Είναι δύσκολο να αποδείξει κάποιος ότι το χτύπημα ήταν μια προβοκάτσια. Πάντως το σίγουρο είναι ότι η πάταξη της τρομοκρατίας έγινε το άλλοθι για την προώθηση των σχεδίων ενός κόσμου περισσότερο ελεγχόμενου και άρα λιγότερο ελεύθερου. Οι επίδοξοι παγκόσμιοι επικυρίαρχοι γνωρίζουν ότι η πολιτική χειραγώγηση και η οικονομική αφαίμαξη της ανθρωπότητας, δηλαδή η Νέα Τάξη πολιτικοοικονομικών πραγμάτων, ανά πάσα στιγμή θα μπορεί να ανατραπεί, αν θα υπάρχουν ελεύθεροι και υπεύθυνοι πολίτες στον κόσμο. Γι’ αυτό θέλουν να ενώσουν και τις θρησκείες εξισώνοντας την αλήθεια με το ψέμα και την πλάνη. Οι διαθρησκειακοί διάλογοι για την πάταξη δήθεν της τρομοκρατίας είναι δρομολογούμενοι προς αυτήν την κατεύθυνση. Φοβούμαι ότι όσοι δεν το βλέπουν αυτό μυωπάζουν επικίνδυνα και συνεργούν στη μετατροπή της Εκκλησίας σε θεραπαινίδα των ανόμων συμφερόντων των ισχυρών του κόσμου τούτου.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία θα πρέπει να καταγγείλει τα αίτια, που τροφοδοτούν την τρομοκρατία και αυτά δεν είναι παρά η βία και η αδικία των ισχυρών.

Μάλλον έχουν ασχοληθεί περισσότερο από όσο νομίζουμε οι της Εκκλησίας.

[ΓΙΑΝΝΗΣΜ]

Φίλε Σαμιώτη, μόνο εν μέρει θα συμφωνήσω μαζί σου.

Πράγματι η Εκκλησία έχει πρωτίστως αποστολή πνευματικού και ηθικού περιεχομένου. Όμως, μέλη της είναι όλοι οι Χριστιανοί, οι οποίοι ζουν και εργάζονται σε μια συγκεκριμένη κοινωνία. Συνεπώς κι εκείνοι επηρεάζονται από τα πολιτικά και κοινωνικά τεκταινόμενα. Είναι όμως έτσι πολύ πιθανόν η πνευματική τους, δηλ.η ορθόδοξη, συγκρότηση τους να επηρεαστεί από τα πολιτικά και κοινωνικά τεκταινόμενα. Όταν η οποιαδήποτε εξουσία επιδιώκει την πλήρη αλλοτρίωση του ατόμου, την πλήρη μεταμόρφωσή του για να είναι απολύτως ελεγχόμενο, η Εκκλησία και οι λειτουργοί της πρέπει να αδιαφορήσουν; Όχι, διότι η εξουσιαστική αυτή στόχευση θα αλλοτριώσει το άτομο-πρόσωπο καθ'ολοκληρίαν, άρα και πνευματικά-θρησκευτικά. Το Ορθόδοξον λοιπόν της φυσιογνωμίας μας θα απολεσθεί δια παντός και η Εκκλησία θα περάσει στην ιστορία, δηλαδή θα πάψει να υφίσταται τουλάχιστον όπως την γνωρίζουμε.

Η Εκκλησία δεν οφείλει στον Αρχηγό της Κύριον Ιησούν Χριστόν μας να υπερασπιστεί την αλήθεια της, αλλά και την ελευθερία των μελών της; Προφανώς και υποχρεούται να το κάνει. Είναι υποχρεωμένη διότι η παρουσία του Χριστού στον κόσμο μας αποσκοπούσε στην καθολική ελευθερία του ατόμου. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν, οι λειτουργοί της Εκκλησίας να αγνοήσουν επιδεικτικά την τύχη των παιδιών της με την σκέψη ότι η δική τους αποστολή είναι η σωτηρία των ψυχών. Σωτηρία των ψυχών εν μέσω ενός διεφθαρμένου συστήματος είναι πράγμα αδύνατον, αν δεν καταγγέλεις και το ίδιο το σύστημα και αν δεν επιζητάς την επί τα βελτίω αλλαγή του. Απλώς η Εκκλησία δεν μπορεί να κάνει επανάσταση "υλική", να πάρει δηλαδή τα όπλα. Μπορεί όμως να κάνει επανάσταση πνευματική, η οποία ίσως και να οδηγήσει κάποια στιγμή και στην "υλική". Εξ άλλου μην ξεχνάς ότι ο λόγος του Ιησού εστρέφετο εναντίον των πλουσίων της εποχής, αλλά και εκατοντάδες Πατέρες και Άγιοι της Εκκλησίας κατήγγειλαν τους πλουσίους. Κατήγγειλαν ουσιαστικά την άδικη φύση της κοινωνίας μας.

Ο Απόστολος Παύλος λέει «ουκ έστιν εξουσία ει μη από Θεού» (Pωμ. ιγ. 1), αλλά αμέσως πιο κάτω διευκρινίζει «οι γαρ άρχοντες ουκ εισί φόβος των αγαθών έργων, αλλά των κακών• θέλεις δε μη φοβείσθαι την εξουσίαν, το αγαθόν ποίει, και έξεις έπαινον εξ αυτής» (Pωμ. ιγ. 3). Άρα μάς διδάσκει την πίστη στην δίκαιη, αγαθή και ενάρετη εξουσία και όχι στην άδικη και ανελεύθερη. Τέτοια είναι η Νέα Τάξη και τα όργανά της. Κα μάλιστα μάς διδάσκει ο Απόστολος και την αντίσταση στην άδικη εξουσία. . Kαθώς ο διδάσκαλος αυτού Xριστός, ραπιζόμενος άδικα, είπε: «ει μεν κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού• ει δε καλώς, τί με δέρεις;» (Kατά Iωάν. ιη. 23.), το ίδιο και ο Παύλος, τυπτόμενος στο στόμα, αποκρίνεται: «τύπτειν σε μέλλει ο Θεός τοίχε κεκονιαμένε• και συ κάθη κρίνων με κατά τον νόμον, και παρανομών κελεύεις με τύπτεσθαι» (Πράξ. κγ. 3).

Φτάνουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι η Εκκλησία υποχρεούται να αντιστέκεται στην άδικη και σκληρή εξουσία τόσο για την σωτηρία ενός εκάστου μέλους της όσο και της ιδίας.
_________________
"Εάν δεν αφαιρέσεις από την αστική ηγεσία την υπεράσπιση του εθνισμού και την περάσεις στα χέρια της Αριστεράς, είσαι τελείως χαμένος σε οποιοδήποτε επαναστατικό σου παιχνίδι." Μιχάλης "Πάμπλο" Ράπτης.

[Ροβεσπιέρος]

Πάρτε μια γεύση!!!
Οι υστερικοί εχθροί της Ορθοδοξίας!!!
Μιλάνε για τον ...θεόπεμπτο Ιερώνυμο!!!


"Οι Βαβύληδες, οι Γιοσάκηδες , οι Αμβρόσιοι και οι συναφείς
αποχωρούν από το προσκήνιο."

του Γιάννη Πρετεντέρη

Η χθεσινή εκλογή του Ιερώνυμου αποτελεί μια θεόπεμπτη ευκαιρία για την Εκκλησία της Ελλάδος. Την ευκαιρία να γυρίσει σελίδα και να κλείσει τις πληγές που άνοιξε η εποχή Χριστόδουλου. Η εκλογή του νέου Προκαθημένου δημιουργεί πολλές ελπίδες να συμβεί κάτι τέτοιο.

OΙερώνυμος είναι ένας ικανός και πνευματικός ιεράρχης, τον οποίο πολλοί θεωρούσαν σχεδόν αυτονόητο διάδοχο του Σεραφείμ. Τότε εξεδηλώθη εναντίον του μια πλεκτάνη για δήθεν οικονομικές ατασθαλίες και την εκλογή κέρδισε ο Χριστόδουλος. Ο Ιερώνυμος απεδέχθη με στωικότητα την αδικία και ποτέ δεν δημιούργησε προβλήματα στον προκάτοχό του.

Αυτό δεν τον εμπόδισε να αντιμετωπίζει με επιφυλακτικότητα πολλές συμπεριφορές του Χριστόδουλου και κυρίως να πάρει σαφείς αποστάσεις από τις δύο κορυφαίες επιλογές του: το ζήτημα των ταυτοτήτων και τη σύγκρουση με το Πατριαρχείο. Απέφυγε πάντοτε επιμελώς τον ιδιότυπο εκκλησιαστικό πολιτικαντισμό που επικράτησε στην Εκκλησία της Ελλάδος την τελευταία δεκαετία.

Για να το πω πιο απλά, η αίσθηση είναι ότι από χθες «η Δεξιά του Κυρίου» μετράει μέρες και ότι η Εκκλησία δεν θα εμφανίζεται εφεξής τόσο αβασάνιστα ως μακρύς βραχίονας της Δεξιάς ή της Ακροδεξιάς. Ισως φοβούμενη κάτι τέτοιο η κυβέρνηση είχε ποντάρει εξαρχής και με όλες τις δυνάμεις της στην εκλογή τού Σπάρτης. Δυστυχώς γι΄ αυτήν, το Αγιο Πνεύμα κάθησε αλλού.

Είναι άλλωστε και ζήτημα ιδιοσυγκρασίας. Οσοι γνωρίζουν τον Ιερώνυμο δύσκολα τον φαντάζονται να εκφωνεί κάθε Κυριακή δεκάρικους κατά των πάσης φύσεως εναντίων που κατάφερνε να εφευρίσκει ο προκάτοχός του. Και ακόμη δυσκολότερα να λειτουργεί περίπου ως τηλε-κήρυκας. Υπ΄ αυτή την έννοια, η Εκκλησία υπό την ηγεσία του έχει την ευκαιρία να αποκαταστήσει, με κοινωνικές ομάδες, ιδεολογικές ευαισθησίες και πολιτικές παρατάξεις, τις σχέσεις που είχαν διαταραχθεί επί Χριστοδούλου.

Το δεύτερο ρήγμα το οποίο αναμένεται να γεφυρωθεί είναι το ρήγμα με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Περισσότερο εκκλησιαστικός άνδρας και λιγότερο κοσμικός ηγέτης, ο Ιερώνυμος δεν δείχνει ο άνθρωπος που θα αντιδικεί με τον Πατριάρχη μέσω των δελτίων ειδήσεων. Λέγεται, άλλωστε, ότι το Φανάρι τον στήριξε θερμά στη χθεσινή εκλογή.

Ολα αυτά βεβαίως αποτελούν υποθέσεις που μένουν να επαληθευτούν. Το βέβαιο είναι ότι με την εκλογή του Ιερώνυμου ηττήθηκαν τα παρα-εκκλησιαστικά περιβάλλοντα και τα σκοταδιστικά κυκλώματα που συνασπίστηκαν εναντίον του. Οι Βαβύληδες, οι Γιοσάκηδες , οι Αμβρόσιοι και οι συναφείς αποχωρούν από το προσκήνιο. Για αρχή, δεν είναι καθόλου άσχημα.





Ευτυχής ευκαιρία
του Δημήτρη Ψυχογιού


Η εκλογή του κ. Ιερώνυμου Λιάπη στη θέση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών μπορεί να αποτελέσει ευτυχή ευκαιρία για τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων Εκκλησίαςκοινωνίας και Εκκλησίαςκράτους, τις οποίες τάραξε με τρόπο επικίνδυνο ο προκάτοχός του Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης. Ο τελευταίοςδιεκδικούσε κοσμική εξουσία, πολιτική και κοινωνική, που θα ταίριαζε μόνο σε θεοκρατικά καθεστώτα.

Είχε αναδείξει την Εκκλησία της Ελλάδος σε «αποστολική εκκλησία», μόνο που η ιεραποστολή γινόταν στο εσωτερικό της χώρας και δεν στόχευε στην ενδυνάμωση της πίστης των μελών της, ή έστω στην προσέλκυση νέων πιστών, αλλά στην αύξηση της πολιτικής της δύναμης και στην επέκταση της επιρροής της. Επί των ημερών του η ορθόδοξη χριστιανική Εκκλησία ενίοτε δίχασε βαθιά με το πρόσχημα της αγάπης και φιλανθρωπίας, όπως με την πρωτοβουλία της να επιδοτεί τις τρίτεκνες χριστιανικές οικογένειες της Θράκης, πρωτοβουλία που αγγίζει τα όρια της σταυροφορίας κατά «αλλοπίστων». Τα μέσα που μεταχειρίστηκε, ο τρόπος με τον οποίο εκδήλωνε και προσπαθούσε να επιβάλει τις πολιτικές του πεποιθήσεις είναι πασίγνωστα και προς αποφυγήν.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο νέος Αρχιεπίσκοπος είναι ο αντίποδας του προηγουμένου, πως είναι πνευματικός άνθρωπος με δημοκρατικές αρχές που μπορεί να αναγνωρίζει και να αποδέχεται τις διαφορές- μακάρι να είναι έτσι. Η Ορθοδοξία, ως ιστορική αναφορά και σημερινή πραγματικότητα, μπορεί να κερδίσει ξανά τον σεβασμό και την εκτίμησή μας αν και αυτή σέβεται και εκτιμά τους άλλους και αν αποβάλει την ολοκληρωτική αντίληψη ότι είναι η υπερούσια έκφραση του Ελληνισμού και της Eλλάδας.



.


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Διαμαντής]

Άθλιο, γλοιώδες (και συκοφαντικό για το Μακαριστό Χριστόδουλο) κείμενο του γνωστού σε όλους μπουκαλάκια κονδυλοφόρου.
Είναι όμως αποκαλυπτικό για τις προσδοκίες και τις επιδιώξεις των κύκλων που ανέδειξαν το νέο αρχιεπίσκοπο.
Άντε με τον Τζερόνιμο να δούμε τί θα δούμε!
Ήδη πολλοί λένε πως ο "διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους" που ζητούν οι προοδευτικάντζες θα είναι αναπόφευκτος και πως στην καλύτερη περίπτωση θα έχουμε μία φιμωμένη, εσωστρεφή εκκλησία χωρίς διακριτό κοινωνικό ρόλο και χωρίς φωνή στα εθνικά και κοινωνικά θέματα.
Το ζήτημα είναι να ΜΗΝ δούμε την εκκλησία να γίνεται ενεργό ΔΕΚΑΝΙΚΙ ΤΟΥ ΝΕΟΤΑΞΙΚΟΥ "ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ" ΚΡΑΤΟΥΣ!

[φιλαλήθης]