Συγγραφέας	Μήνυμα
παμπαλαιος χρηστης	Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούν 23, 2015 9:34 pm    Θέμα δημοσίευσης: Κυβερνηση της φαπας
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ	Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούν 23, 2015 8:55 pm    Θέμα δημοσίευσης: Όχι στον «ιστορικό συμβιβασμό» με το μνημόνιο! Γράφει: Ο Πάνος Κοσμάς Σχόλιο ΡΕΣΑΛΤΟ: Ήρθε η ώρα της κρίσης για τους Αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ. Ο χρόνος των ωραίων επαναστατικών λόγων τελείωσε. Και ο χρόνος της παροχής «αριστερού» άλλοθι τελείωσε… Θα περιμένουμε τις εξελίξεις και θα καταπιαστούμε αναλυτικά με τις θανάσιμες αυταπάτες τους… Τώρα μια παρατήρηση. Γράφει κάπου ο Κοσμάς: "Είναι ωστό­σο φα­νε­ρό σε όσους/ες εξα­κο­λου­θούν να δια­θέ­τουν στοι­χειω­δώς αρι­στε­ρή σκέψη ή απλώς έν­στι­κτο πως η Αρι­στε­ρά που εφαρ­μό­ζει μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές παύει να είναι Αρι­στε­ρά". Σωστός ο Πάνος Κοσμάς. Μόνο που όσοι διαθέτουν «στοιχειώδη αριστερή σκέψη» έπρεπε να γνωρίζουν τι εστί ΣΥΡΙΖΑ και ποια τα όριά του. Έπρεπε να γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να σπάσει το μνημονιακό κάδρο, δηλαδή δεν ήταν μια Αριστερή κυβέρνηση… Και ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν μια αριστερή (κινηματική) αντιπολίτευση… Τι να υποθέσει κανείς, ότι, μέχρι χθες ακόμα, οι αριστεροί στο ΣΥΡΙΖΑ ζούσαν με παραισθήσεις; Ωστόσο διαβάστε το κείμενο του Πάνου Κοσμά, λέει πολλές αλήθειες… ******************************************** Η συμφωνία δεν είναι απλώς «επώδυνη», είναι «ταφόπλακα» για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά! Την προη­γού­με­νη βδο­μά­δα, όταν οι συ­νο­μι­λί­ες κυ­βέρ­νη­σης και δα­νει­στών είχαν «πα­γώ­σει» και ο αέρας «μύ­ρι­ζε μπα­ρού­τι», οι ελ­πί­δες ότι, έστω και χάρη στη σκλη­ρή στάση των δα­νει­στών, η κυ­βέρ­νη­ση θα διά­λε­γε το δρόμο της ρήξης ανα­πτε­ρώ­θη­καν. Ωστό­σο, απο­δεί­χτη­κε ότι το «πά­γω­μα» των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων ήταν απλώς ένα «επει­σό­διο» τα­κτι­κής ση­μα­σί­ας, μια πε­ρι­πλο­κή στην πο­ρεία προς τη συμ­φω­νία. Μια βδο­μά­δα αρ­γό­τε­ρα, η στρα­τη­γι­κή κα­τεύ­θυν­ση φαί­νε­ται –εκτός συ­γκλο­νι­στι­κού απρο­ό­πτου– να επι­βάλ­λε­ται πάνω στις τα­κτι­κές στρο­φές και τις πε­ρι­πλο­κές: εί­μα­στε ένα βήμα από μια συμ­φω­νία που απο­τε­λεί «με­τα­βα­τι­κό» τμήμα ενός νέου, του τρί­του μνη­μο­νί­ου –ανε­ξαρ­τή­τως του πόσο πλα­στι­κή θα απο­δει­χτεί η ελ­λη­νι­κή γλώσ­σα στο χα­ρα­κτη­ρι­σμό του. «Η τα­κτι­κή πριν από τη στρα­τη­γι­κή είναι ο θό­ρυ­βος πριν από την ήττα», έλεγε ο Κι­νέ­ζος στρα­τη­γός Σουν Τσου. Η Ενω­τι­κή Κί­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όμως, έχει μια άλλη προ­σέγ­γι­ση, που φαί­νε­ται ότι δεν είναι άμοι­ρη των εξε­λί­ξε­ων του τε­λευ­ταί­ου δι­η­μέ­ρου: «Η μόνη ‘‘κόκ­κι­νη γραμ­μή­’’ είναι η ‘‘αρι­στε­ρή πα­ρέν­θε­ση­’’». Και πράγ­μα­τι, μόνο η «στρα­τη­γι­κή» της πάση θυσία συμ­φω­νί­ας για να πα­ρα­μεί­νου­με στην κυ­βέρ­νη­ση μπο­ρεί να εμπνεύ­σει το ΝΑΙ σε μια συμ­φω­νία τόσο ξε­κά­θα­ρα μνη­μο­νια­κή. Πρό­κει­ται όχι απλώς για το θό­ρυ­βο πριν από την ήττα, αλλά για σκέτο πα­ρα­λο­γι­σμό: η «αρι­στε­ρή πα­ρέν­θε­ση» δεν ορί­ζε­ται με όρους προ­γράμ­μα­τος και πο­λι­τι­κής (να μη συ­νε­χι­στεί αδια­τά­ρα­κτα η εφαρ­μο­γή μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών και αντί­θε­τα να αρ­χί­σου­με να ξη­λώ­νου­με το μνη­μο­νια­κό «κα­θε­στώς» εκ­με­τάλ­λευ­σης), αλλά με όρους πο­λι­τι­κής ανα­φο­ράς των κυ­βερ­νώ­ντων (να μεί­νει αυτή η κυ­βέρ­νη­ση), ακόμη και αν είναι αυτή η κυ­βέρ­νη­ση που θα εφαρ­μό­σει μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές! Στο τέλος, το επι­χεί­ρη­μα δια­στρέ­φει πα­ντε­λώς τους πο­λι­τι­κούς όρους και κα­τα­λή­γει στον απί­στευ­το για την Αρι­στε­ρά ισχυ­ρι­σμό: κα­λύ­τε­ρα να εφαρ­μό­ζει μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές η Αρι­στε­ρά παρά οι μνη­μο­νια­κοί. Είναι ωστό­σο φα­νε­ρό σε όσους/ες εξα­κο­λου­θούν να δια­θέ­τουν στοι­χειω­δώς αρι­στε­ρή σκέψη ή απλώς έν­στι­κτο πως η Αρι­στε­ρά που εφαρ­μό­ζει μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές παύει να είναι Αρι­στε­ρά. Πως αν με ευ­θύ­νη της το τα­ξι­κό ρήγμα «μνη­μό­νιο - αντι­μνη­μό­νιο, λι­τό­τη­τα - αντι­λι­τό­τη­τα» κλεί­σει, τότε θα κλεί­σει και το πο­λι­τι­κό ρήγμα. Αν στο όνομα του να απο­φευ­χθεί η κυ­βερ­νη­τι­κή «πα­ρέν­θε­ση» γίνει η ίδια η Αρι­στε­ρά «πα­ρέν­θε­ση», αν με ευ­θύ­νη της Αρι­στε­ράς η λι­τό­τη­τα γίνει «οι­κου­με­νι­κή», τότε και η ίδια η κυ­βέρ­νη­ση, αργά ή γρή­γο­ρα, θα γίνει «οι­κου­με­νι­κή» –πολύ σύ­ντο­μα και τυ­πι­κά. Το βαρύ ιστο­ρι­κό κό­στος θα είναι μια «πα­ρέν­θε­ση Αρι­στε­ράς» –η «ιτα­λο­ποί­η­ση» επί τα χείρω... Η συμ­φω­νία χωρίς πα­ραι­σθή­σεις: τμήμα του νέου μνη­μο­νί­ου! Το κυ­βερ­νη­τι­κό non paper, που είχαν την κα­λο­σύ­νη να μας σερ­βί­ρουν οι κυ­βερ­νη­τι­κές διαρ­ρο­ές μέσω των μί­ντια, προ­σπα­θεί να οι­κο­δο­μή­σει διά­φο­ρα άλ­λο­θι για να πεί­σει ότι η δια­φαι­νό­με­νη συμ­φω­νία δεν είναι απλώς «ό,τι κα­λύ­τε­ρο μπο­ρού­σε να γίνει», αλλά και ένα «πολύ ση­μα­ντι­κό βήμα»! Ωστό­σο, η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι αμεί­λι­κτη: α. Με τη συμ­φω­νία εμπε­δώ­νε­ται –και εμ­βα­θύ­νε­ται– με­σο­πρό­θε­σμα το μνη­μο­νια­κό «κα­θε­στώς» εκ­με­τάλ­λευ­σης. Μην ξε­χνά­με ότι εκτός από όσα πρό­κει­ται να γί­νουν, στέ­κουν στέ­ρεα και όλα αυτά που έγι­ναν στη διάρ­κεια της μνη­μο­νια­κής τε­τρα­ε­τί­ας. Πάνω από 500 εφαρ­μο­στι­κοί νόμοι, το θε­σμι­κό απο­τύ­πω­μα και η οδυ­νη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ταυ­τό­χρο­να των μνη­μο­νί­ων, πα­ρα­μέ­νουν σε ισχύ και ορί­ζουν τη δυ­στυ­χία που βιώ­νουν εκα­τομ­μύ­ρια ερ­γα­ζό­με­νοι, άνερ­γοι, συ­ντα­ξιού­χοι, νε­ο­λαί­οι, άν­δρες και γυ­ναί­κες. Η ρήτρα της απο­φυ­γής «μο­νο­με­ρών ενερ­γειών» θα πα­ρα­μεί­νει, ενι­σχυ­μέ­νη σε πάγιο μη­χα­νι­σμό θω­ρά­κι­σης των μνη­μο­νια­κιών νόμων. Ζή­τη­μα πρώτο: Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν είχε δε­σμευ­τεί να «πα­γώ­σει» στα ση­με­ρι­νά επί­πε­δα, δη­λα­δή να πα­γιώ­σει το μνη­μο­νια­κό «κα­θε­στώς» εκ­με­τάλ­λευ­σης, αλλά να το ανα­τρέ­ψει! β. Οι προ­βλέ­ψεις για το ύψος του πρω­το­γε­νούς πλε­ο­νά­σμα­τος όχι μόνο την επό­με­νη διε­τία (1% το 2015 και 2% το 2016) αλλά και για τα επό­με­να χρό­νια (3% από το 2017) απο­δει­κνύ­ουν ότι όχι μόνο κλεί­νει ο δρό­μος για το ξή­λω­μα των μνη­μο­νια­κών τε­τε­λε­σμέ­νων, αλλά ότι τα μνη­μό­νια εμπε­δώ­νο­νται με­σο­πρό­θε­σμα. Οι προ­βλέ­ψεις για το πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα είναι ο «οδη­γός» για τη μνη­μο­νια­κή πο­λι­τι­κή, το «κλει­δί» των πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας. Μά­λι­στα, όπως σε κάθε με­σο­πρό­θε­σμο που συ­νο­δεύ­ει τα μνη­μό­νια, έτσι κι εδώ, οι δη­μο­σιο­νο­μι­κοί στό­χοι (πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα, έλ­λειμ­μα Γε­νι­κής Κυ­βέρ­νη­σης) για τα δύο πρώτα χρό­νια συ­νο­δεύ­ο­νται από τα ανα­λυ­τι­κά μέτρα για την επί­τευ­ξή τους (όπως τώρα για το 2015 και το 2016) ενώ για την υπό­λοι­πη διάρ­κεια τί­θε­νται οι δη­μο­σιο­νο­μι­κοί στό­χοι, οι οποί­οι «με­τα­φρά­ζο­νται» σε συ­γκε­κρι­μέ­να μέτρα σε δεύ­τε­ρη φάση. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, στό­χοι για πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα χωρίς τα αντί­στοι­χα μέτρα για την επί­τευ­ξή τους δεν νο­ού­νται. Και επει­δή έχουν τεθεί στό­χοι για το πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα και για μετά το 2016, θα υπάρ­ξουν και μέτρα για μετά το 2016, άρα πρέ­πει να ανα­μέ­νε­ται ένα «κα­νο­νι­κό» μνη­μό­νιο και τε­τρα­ε­τές Με­σο­πρό­θε­σμο Πλαί­σιο 2016-2019. Τα συ­γκε­κρι­μέ­να μέτρα μέχρι και τα τέλη του 2016 και οι στό­χοι για πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα και για τα έτη μετά το 2016 απο­δει­κνύ­ουν ότι ακόμη και αν λάβει τη μορφή ολι­γό­μη­νης ή πο­λύ­μη­νης πα­ρά­τα­σης του τρέ­χο­ντος προ­γράμ­μα­τος, η συμ­φω­νία είναι τμήμα, διε­τές προ­οί­μιο, του νέου μνη­μο­νί­ου. Ζή­τη­μα δεύ­τε­ρο: Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν δε­σμεύ­τη­κε να πα­γιώ­σει και να επε­κτεί­νει με­σο­πρό­θε­σμα το μνη­μο­νια­κό πλαί­σιο ούτε να φέρει νέο μνη­μό­νιο, αλλά να το ανα­τρέ­ψει και να το κα­ταρ­γή­σει. γ. Η συμ­φω­νία είναι και συμ­φω­νία λι­τό­τη­τας και υφε­σια­κή. Ωστό­σο, την Αρι­στε­ρά εν­δια­φέ­ρει το πρώτο. Διότι γε­νι­κά μι­λώ­ντας μπο­ρεί κάλ­λι­στα να υπάρ­ξει μνη­μο­νια­κή συμ­φω­νία χωρίς συ­νέ­χι­ση της ύφε­σης, με κά­ποιου εί­δους ασθε­νι­κή ανά­καμ­ψη. Επει­δή όμως άλλο πράγ­μα η υφε­σια­κή λει­τουρ­γία κά­ποιων μέ­τρων και άλλο πράγ­μα η ύφεση αυτή κα­θαυ­τή, είναι βέ­βαιο ότι μέτρα φο­ρο­ε­πι­βά­ρυν­σης και πε­ρι­κο­πών συ­νο­λι­κού ύψους 8 δισ. ευρώ σε ενά­μι­ση χρόνο, όχι μόνο είναι μέτρα λι­τό­τη­τας (τι άλλο θα μπο­ρού­σαν να είναι αλλά θα ασκή­σουν και ισχυ­ρή υφε­σια­κή επί­δρα­ση, δη­λα­δή θα έχουν επι­πτώ­σεις που θα επι­βρα­δύ­νουν την ανά­πτυ­ξη. Αν αυτή η επι­βρά­δυν­ση θα με­τα­τρέ­ψει τις τά­σεις ανά­καμ­ψης σε νέα ύφεση, αυτό εξαρ­τά­ται και από πολ­λούς άλ­λους πα­ρά­γο­ντες. Ζή­τη­μα τρίτο: Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν δι­καιού­ται να υπο­γρά­ψει μια συμ­φω­νία που και επι­δει­νώ­νει τη λι­τό­τη­τα και είναι υφε­σια­κού χα­ρα­κτή­ρα. δ. Με τη συμ­φω­νία αυτή, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα πέ­φτουν όλες οι «κόκ­κι­νες γραμ­μές». Ο στό­χος για έσοδα από ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις 3,2 δισ. ευρώ το 2015-2016 έχει «κλει­δώ­σει» προ πολ­λού. Έχο­ντας τεθεί αυτός ο στό­χος, στην πο­ρεία του χρό­νου είναι βέ­βαιο ότι τί­πο­τε δεν θα αντι­στα­θεί στη σα­ρω­τι­κή δυ­να­μι­κή του. Η «κόκ­κι­νη γραμ­μή» των νέων φο­ρο­ε­πι­βα­ρύν­σε­ων στα λαϊκά ει­σο­δή­μα­τα έπεσε επί­σης με πά­τα­γο. Ξε­κι­νώ­ντας από αρ­χι­κή πρό­τα­ση για επι­πλέ­ον έσοδα από ΦΠΑ 600 εκατ. ευρώ, η κυ­βέρ­νη­ση έχει φτά­σει στο ύψος του 1,35 δισ. ευρώ. Προ­ϊ­ό­ντα μα­ζι­κής λαϊ­κής κα­τα­νά­λω­σης περ­νά­νε μα­ζι­κά στον υψηλό συ­ντε­λε­στή, προ­δια­γρά­φο­ντας αύ­ξη­ση της ακρί­βειας σε με­γά­λη γκάμα τέ­τοιων προ­ϊ­ό­ντων. Στις συ­ντά­ξεις, εκτός από την πε­ρι­κο­πή των πρό­ω­ρων και την πε­ρι­κο­πή στις υψη­λές επι­κου­ρι­κές, μένει να δούμε αν το πράγ­μα θα στα­μα­τή­σει εκεί και δεν θα επε­κτα­θεί σε πε­ρι­κο­πές «υψη­λών» κύ­ριων συ­ντά­ξε­ων ή σε πα­ρα­με­τρι­κές αλ­λα­γές (όρια ηλι­κί­ας). Τέλος, στους μι­σθούς και γε­νι­κό­τε­ρα στα ει­σο­δή­μα­τα, η «κόκ­κι­νη γραμ­μή» έπεσε με επί­θε­ση από τα πλά­για: με την αύ­ξη­ση των ασφα­λι­στι­κών ει­σφο­ρών και με τη με­τά­τα­ξη ειδών μα­ζι­κής λαϊ­κής κα­τα­νά­λω­σης στον υψηλό συ­ντε­λε­στή ΦΠΑ. Έχο­ντας απο­δει­χτεί πέρα από κάθε αμ­φι­βο­λία πόσο εγκλώ­βι­σε στην πα­γί­ω­ση και ανα­πα­ρα­γω­γή των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών η συμ­φω­νία της 20ής Φλε­βά­ρη, πα­ρό­λο που δεν πε­ρι­λάμ­βα­νε κα­νέ­να συ­γκε­κρι­μέ­νο μέτρο, δεν χρειά­ζε­ται πολλή φα­ντα­σία για να κα­τα­λά­βου­με ότι η νέα συμ­φω­νία θα απο­δει­χτεί δε­κά­δες φορές πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή στην ίδια κα­τεύ­θυν­ση. Έτσι, η απά­ντη­ση, για όσους/ες δεν θέ­λουν στο όνομα της «κυ­βερ­νώ­σας Αρι­στε­ράς» να γίνει η ίδια η Αρι­στε­ρά «πα­ρέν­θε­ση» είναι μόνο μία: αγώ­νας για να μπλο­κα­ρι­στεί αυτή η κα­τα­στρο­φι­κή εξέ­λι­ξη. Δεν απο­δε­χό­μα­στε αυτήν τη συν­θη­κο­λό­γη­ση με τα μνη­μό­νια! ΠΗΓΗ: http://rproject.gr/article/ohi-ston-istoriko-symvivasmo-me-mnimonio-0
Φιλύποπτος	Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούν 23, 2015 5:53 pm    Θέμα δημοσίευσης: Δημοσκόπηση "φάντασμα"... Δημοσκόπηση Bridging Europe: Το 63% των Ελλήνων δεν φοβάται το Grexit Μένουμε... άνεργοι Οι Έλληνες φαίνονται να μην φοβούνται το Grexit, αλλά περισσότερο την ανεργία που αποτελεί το μεγαλύτερο πλήγμα που τα χρόνια των μνημονίων και της λιτότητας άφησαν πίσω τους. Στο παραπάνω συμπέρασμα καταλήγει νέα διαδικτυακή δημοσκόπηση του Bridging Europe. Το 63% των Ελλήνων δεν φοβάται ένα Grexit, σύμφωνα με τα ευρήματα της δημοσκόπησης. Πιο συγκεκριμένα, στην ερώτηση «φοβάστε ένα Grexit;», το 63% απαντά «όχι», έναντι 29% που απαντά «ναι», ενώ το 8% όσων συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο της έρευνας απάντησαν «Δεν γνωρίζω/Δεν απαντώ». Αναφορικά με τις παρατεταμένες διαπραγματεύσεις Ελλάδας - Ευρώπης το 69% των συμμετεχόντων στην έρευνα καταλογίζουν στους θεσμούς το αδιέξοδο, το 22% στην ελληνική κυβέρνησης και το 9% δηλώνει ότι η ευθύνη είναι κοινή. Στην ερώτηση «η ελληνική οικονομία θα λειτουργούσε καλύτερα υπό ένα νέο πακέτο λιτότητας ή ενός Grexit;», το 71% απαντά «με κανένα από αυτά», το 17% προτιμά το Grexit και το 12% το πακέτο λιτότητας. Μπορεί το Grexit να μην φοβίζει τους Έλληνες, δεν ισχύει όμως το ίδιο και με την ανεργία, καθώς στο ερώτημα «ποιό θεωρείτε ως το μεγαλύτερο πρόβλημα, κατά τη διάρκεια των χρόνων της λιτότητας;», το 80% απαντά την ανεργία. Με μεγάλη διαφορά ακολουθούν τα προβλήματα της πολιτικής σταθερότητας (9%), της υγείας (8%) και της κοινωνικής αναταραχής (3%). Σημειώνεται ότι η έρευνα διενεργήθηκε κατά το διάστημα 16-19 Ιουνίου, σε δείγμα 1807 πολιτών, στην Ελλάδα και οι συμμετέχοντες ήταν από 22 έως και 45 χρονών. Το ανωτέρω από εδώ: tvxs Διερωτόμαι αν θα βρεθεί έστω και ένας σταθμος ή εφημερίδα (της "αριστεράς", για τις άλλες δεν κάνω τον κόπο) που να αναδημοσιεύσει την δημοσκόπηση...
Παλαίμαχος	Δημοσιεύθηκε: Δευ Ιούν 22, 2015 6:46 pm    Θέμα δημοσίευσης: Άδωνις: Το στίγμα της καθολικής ΣΗΨΗΣ… Έχουμε αναλύσει πολλές φορές ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν αποτελεί μόνο την πιο μοχθηρή και υπερφίαλη γκριμάτσα της δωσίλογης απληστίας των νεόπλουτων, αλλά και το στίγμα της ολοκληρωτικής αποσύνθεσης της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και του ΛΟΓΟΥ. Στον αλαλάζοντα αυτόν κλόουν του ψυχωτικού αμοραλισμού και της πολιτικής φρενοβλάβειας καταγράφονται πιο έντονα και γελοιογραφικά τα χαρακτηριστικά της ΓΕΝΙΚΗΣ σήψης και αποσύνθεσης: Τα χαρακτηριστικά της φασιστικής κακοήθειας… Η νέα δωσίλογη χυδαιότητα αυτής της φασιστικής κακοήθειας συμπυκνώνεται στη νέα ρήση αυτού του πολιτικού σαλτιμπάγκου: «Πουτάνες και παραδουλεύτρες, όπως στην Ουκρανία, θα γίνουν οι γυναίκες στην Ελλάδα, εάν βρεθούμε εκτός ευρώ»!!! Ο φίλος «ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ» δίνει την κατάλληλη απάντηση, εδώ: http://www.klassikoperiptosi.blogspot.gr/2015/06/video_21.html Ένα μικρό, επίσης, σχόλιο που ικανοποιεί την οργή και την αηδία που νιώθει κανείς για αυτόν τον υστερικό γερμανοτσολιά, είναι γραμμένο από τη Ντέπυ Γκολεμά και το διαβάσαμε εδώ: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2015/06/blog-post_654.html Εμείς θα αναδημοσιεύσουμε ένα περσυνό μας κείμενο, γιατί όπως αναφέραμε, ο Άδωνις δεν είναι απλώς μια ατέλεια του δωσιλογισμού, αλλά και το ΠΡΟΪΟΝ της ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ και ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗΣ… ΑΔΩΝΙΣ, οι …ψυχώσεις του και η «αριστερά»… Πολλά γράφονται καθημερινά για τον φρενοβλαβή αυτόν σαλτιμπάγκο, τον Άδωνι Γεωργιάδη, που γαυγίζει και τσιρίζει καθημερινά και ασταμάτητα από τα κανάλια… Τα παραληρήματά του δοκιμάζουν το νευρικό σύστημα κάθε νοήμονα… Τα δωσίλογα χαρακτηριστικά της πολιτικής του, η στραταρχική αλητεία αυτής της πολιτικής και η έπαρση του βλακώδους και του γελοίου, που στον Άδωνι παίρνουν παρανοϊκές διαστάσεις, εξαντλούν κάθε όριο αντοχής του νευρικού συστήματος, ακόμα και των σκληρόπετσων… Δικαιολογημένη, συνεπώς, η οργισμένη καταιγίδα των κειμένων εναντίον του… Πράγματι, ο Γεωργιάδης θα περάσει στην ιστορία σαν την πιο αιχμηρή και μακάβρια γκριμάτσα της δωσίλογης κυβέρνησης των ανδρεικέλων, σαν το όνειδος της αυθάδους αλητείας ενός κατοχικού καθεστώτος και ενός συστήματος που διανύει το τελευταίο στάδιο της παρακμής, της σήψης και της αποσυνθετικής του κατάρρευσης… Ό,τι και να γραφτεί, συνεπώς, γι αυτό το «όνειδος» του «πολιτικού υπόκοσμου» του 4ου Ράιχ, είναι και δικαιολογημένο και εύστοχο, παρ’ όλες τις τυχόν ατέλειες… Ωστόσο ο αλαλάζων αυτός κλόουν του ψυχωτικού αμοραλισμού και της φασιστικής κακοήθειας ΔΕΝ δίνει απλώς το γελοιογραφικό στίγμα μιας κυβέρνησης που αποσυντίθεται και καταρρέει, αλλά και το στίγμα ΓΕΝΙΚΑ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και του ΛΟΓΟΥ: Το στίγμα ολόκληρου του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου και ΟΧΙ μόνο της κυβερνητικής συμμορίας… Και μόνο ότι υπάρχει ο Άδωνις και τέτοιου είδους κλόουν στην πολιτική δείχνει το κατάντημα της Πολιτικής… Και μόνο ότι τα κανάλια και η δημοσιογραφία ασχολούνται, κατά κόρον, με τις κακοήθειες και τις διαστροφές του μυαλού του, είναι και αυτό μια επιβεβαίωση της ανυπαρξίας Πολιτικής. Εάν είναι δυνατόν μια τέτοια μοχθηρή γκριμάτσα ανοησίας και γελοιότητας να αποτελεί τον κυρίαρχο «παράγοντα» της Πολιτικής και του λόγου… Αλλά, δυστυχώς, αυτό είναι το κυρίαρχο στίγμα της Πολιτικής και του λόγου της εποχής που ζούμε: Σάπια μέχρι το μεδούλι… Βεβαίως η «αριστερά» πιστεύει ότι ο λόγος της, αλλά και η Πράξη της βρίσκεται έξω από το «κυρίαρχο στίγμα». Πλάνη οικτρά… Μέσα στην ίδια καθεστωτική κοίτη ρέει και αυτή η «αριστερά». Το γεγονός και μόνο ότι συμμετέχει ακόμα στο κατοχικό κοινοβούλιο με τα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ και τους τηλεπλασιέ φυρερίσκους, τύπου Άδωνι, δείχνει ότι αυτή η «αριστερά» είναι το άλλο χρώμα του «μέτριου» και του «γελοίου προσώπου» που στις σημερινές συνθήκες της ταξικής πάλης (σύμφωνα με τη ρήση του Μαρξ) και της σήψης έχει τη δυνατότητα «να παίξει το ρόλο του ήρωα». Αν υπήρχε Αριστερά, θα είχε κατεδαφίσει στην ΠΡΑΞΗ αυτό το σάπιο, κυβερνητικό οικοδόμημα των ανοησιών και των ψυχωτικών «ανωμαλιών»… Αν υπήρχε Αριστερά, δεν θα υπήρχαν τέτοια ακραία φαινόμενα πολιτικής αλητείας και τηλεπλασιέ-δολοφόνων της Σκέψης: Δεν θα κυριαρχούσαν οι επιπλέοντες φελλοί… Είναι, συνεπώς, και αυτή η «αριστερά» που (σύμφωνα με τη ρήση του Μαρξ) «δημιούργησε τέτοιες συνθήκες και τέτοια κατάσταση που έδωσαν τη δυνατότητα σ' ένα μέτριο και γελοίο πρόσωπο να παίξει το ρόλο του ήρωα». Και σήμερα, απλώς σχολιάζει εκλογικά το γελοίο αυτού του «ήρωα» και τη φρενοβλάβειά του, αντί να κινητοποιεί τον κόσμο και να οργανώνει την ΟΡΓΗ του, για το τελεσίδικο γκρέμισμα αυτής της κυβέρνησης και όλων των «εκτροφείων» που γεννούν τέτοιους «ήρωες» και τέτοια «τέρατα»… Διαβάστε ακόμα: «Άδωνις: Η απληστία του νεόπλουτου και η φρενοβλάβεια του ΚΙΤΣ» ΕΔΩ: http://resaltomag.blogspot.gr/2013/10/blog-post_1220.html
Ροβεσπιέρος	Δημοσιεύθηκε: Δευ Ιούν 22, 2015 11:05 am    Θέμα δημοσίευσης: Όταν διαδηλώνουν οι δωσίλογοι… Και «το κουνάβι…» του Στάθη To να βροντοφωνάζεις ανοικτά και με εμετική αυθάδεια ότι είσαι δωσίλογος των τοκογλύφων και γερμανοτσολιάς αυτό και μόνο αναδεικνύει το μέγεθος της κοινωνικής και πολιτικής παρακμής που ζούμε, το μέγεθος της κατάπτωσης των Ιδεών και των Αξιών… Το να διαδηλώνει η συνασπισμένη αυτή δωσίλογη κακουργία (το μαύρο Μέτωπο του 4ου Ράιχ) αυτό, σημαίνει ότι η πτώση των Ιδεών και των Αξιών, η πτώση του Ανθρώπου, έχει πάρει μορφές φασιστικής παράνοιας… Σε ένα προηγούμενο κείμενό μας, στο «Μέτωπο του δωσιλογισμού», επισημαίναμε: «Όταν οι προηγούμενες κυβερνήσεις των ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ είχαν αναγάγει το δωσιλογισμό στην υπέρτατη «εθνική αρετή», δεν προκαλεί καμία έκπληξη η δωσίλογη αυθάδεια του μετώπου των γερμανοτσολιάδων: Πολιτικών και δημοσιογράφων…». Ολόκληρο το κείμενο εδώ: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9718 Η επισήμανσή μας αυτή ήταν ελλιπέστατη. Διότι το να αναχθεί ο δωσιλογισμός σε «εθνική αρετή» και να προσλάβει τέτοιες φρενοβλαβείς διαστάσεις, σημαίνει ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ Επαναστατικών Λαϊκών Κινημάτων, συνακόλουθα ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ Αριστεράς. Το να τολμούν οι δωσίλογοι των τοκογλύφων να διαδηλώνουν στο Σύνταγμα ΥΠΕΡ των εκτελεστών και δολοφόνων μας, απαιτώντας, με παραληρηματική κακοήθεια, να αποδεχτούμε τους όρους της ταφής μας, αυτό αποτυπώνει με τον πλέον τραγικό τρόπο τη γιγάντια ΚΑΘΟΔΟ της ιστορικής καμπύλης: Τη γιγάντια ΠΤΩΣΗ των Ιδεών και των κοινωνικών κινημάτων, την καθεστωτική ενσωμάτωση των «αριστερών» υποκειμένων… Όταν διαδηλώνουν υπέρ του πλαισίου της σφαγής μας (ΕΕ) και υπέρ του εργαλείου της δολοφονίας μας (ευρώ), και τα θεωρούν μάλιστα «αδιαπραγμάτευτα», θεωρούν δηλαδή «αδιαπραγμάτευτη» την παραμονή μας στην ΚΟΛΑΣΗ (ΕΕ-Ευρώ), «αδιαπραγμάτευτη» τη ΦΡΙΚΗ δίχως ΤΕΛΟΣ, τότε όλα αυτά, δεν αποτελούν απλώς μια φρενοβλάβεια δωσιλογισμού, αλλά μια καθολική κοινωνική και πολιτική καθίζηση… Που σημαίνει μια καθολική ΠΟΛΙΤΙΚΗ ομοφωνία και ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ στο καθεστώς της Νέας Τάξης, δηλαδή, μια ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ Αριστεράς. Ακριβέστερα: Μια ΥΠΟΤΑΓΗ της υπάρχουσας «αριστεράς» στα δόγματα και τις αξίες της παγκοσμιοποίησης, του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, της ΕΕ και του Ευρώ: 4ο Ράιχ… Εάν η «αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν λειτουργούσε μέσα στα ίδια πλαίσια και στις ίδιες ορειχάλκινες πλάκες του 4ου Ράιχ (ΕΕ-Ευρώ, κ.λπ) δεν θα μπορούσε ΠΟΤΕ ο δωσιλογισμός να πάρει τέτοιες μοχθηρές και αλαζονικές μορφές, σαν και αυτές του Μαύρου Μετώπου που διαδήλωσε στο Σύνταγμα… Ο Παυλόπουλος, ο Πρόεδρος της «αριστερής» κυβέρνησης, δίνει το στίγμα της συναινετικής δωσίλογης αυθάδειας: «Παυλόπουλος: Δεν θα ανεχθώ να είμαι Πρόεδρος σε μια χώρα εκτός ευρώ». Όταν ο Πρόεδρος του …ΣΥΡΙΖΑ προαναγγέλλει συνταγματική εκτροπή δεν θα διαδηλώσει στο Σύνταγμα η δωσίλογη λευχαιμία των γερμανοτσολιάδων; Για τη διαδήλωση πολύ παραστατικά και με το γνωστό σατιρικό του ταλέντο, μας τα λέει ο Στάθης στο παρακάτω κείμενο… http://www.enikos.gr/stathis/324495,To-koynavi-poy-eley8era-syllogatai.html Το κουνάβι που «ελεύθερα συλλογάται» Εγώ ο αστός πάω διαδήλωση στο Σύνταγμα. Σιγά μην είσαι αστός! Ένας φτωχοφουκαράκος είσαι, το πολύ στην απομέσα του συστήματος και στην κακή στην απέξω, χολεριασμένος και μισάνθρωπος που πούλησες τη ζωή σου στη μαλθακία, πέρασες δίπλα απ’ την αυτογνωσία και προσπέρασες. Οι αστοί στην Ελλάδα, αγορίνα μου (ή καλή μου κοπέλα) είναι 1500 – 2000 άνθρωποι και δεν κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις. Στέλνουν αντ’ αυτών τα κορόιδα που δουλεύουν για την πάρτη τους, ή πιθικίζουν τους αστούς και νομίζουν ότι ζουν τη ζωή των αφεντάδων τους, μέσα από γκλαμουριάρικα περιοδικά και λαϊφοστυλάδικες εκπομπές. Τέτοιος είσαι! Το χαϊλίκι ενός πληβείου που νομίζει ότι είναι κάτι περισσότερο από ένα φτερό στον άνεμο. Και να ευχαριστείς τον Θεό που οι αστοί σε στέλνουν πλατεία και δεν σε στέλνουν στο μέτωπο, καθώς το συνηθίζουν. Όμως πιθανόν να σε στείλουν κι εσένα εκεί μια μέρα και τότε θα καταλάβεις τι σου γίνεται. Όταν σακατευθείς ή σκοτωθείς. Επίσης, να ευχαριστείς τον Θεό που οι αστοί δεν σε στέλνουν σε αντιδιαδήλωση μαζί με χαφιέδες και παρακρατικούς να δολοφονήσεις και να δολοφονηθείς. Λες ότι έχεις περί πολλού την αστική δημοκρατία. Τί έχεις κάνει εσύ για την αστική δημοκρατία; Όταν οι κομμουνιστές, οι αριστεροί, οι δημοκρατικοί δεξιοί έχυναν το αίμα τους για τη δημοκρατία εσύ έλεγες ότι ήταν «βαλτοί απ’ τους Αμερικανούς» - ακούς Πολυτεχνείο και σε πιάνει αποστροφή, γιατί εσύ είσαι απ’ τους δειλούς που απέκτησαν μεγάλη φωνή μόνον για να βρίζουν τους ήρωες. Τώρα διαδηλώνεις στην πλατεία Συντάγματος. Όταν έκοβαν τους μισθούς και τις συντάξεις, που ήσουν; Όταν έκλειναν μαγαζιά κι έπεφτε πείνα στα σπίτια, γιατί δεν διαδήλωσες; Ξέρω, για σένα οι αυτοκτονίες ήταν απλώς μια στατιστική! Κουνάβι! Ξέρω, μέσα στο μυαλό σου κυκλοφορούν όλα τα κλισέ του διαίρει και βασίλευε! για τους «λαϊκιστές» Έλληνες, τους «τεμπέληδες» του δημόσιου τομέα – ενώ εσύ δουλεύεις στον ιδιωτικό τομέα και αν σε γαμάει το αφεντικό σου, θέλεις να παθαίνουν το ίδιο και όλοι οι άλλοι. Αντί να θες να βγεις στο φως, κουνάβι, θες να τραβήξεις στο σκοτάδι και τους άλλους. Μη διαμαρτύρεσαι, σε ξέρω καλά, σε έχω φάει στη μάπα σαράντα χρόνια: όταν καιγόταν το σπίτι του διπλανού, τι έκανες; Διαδήλωνες ή έλεγες φούμαρα για «ανταγωνισμό» κι «ελεύθερη αγορά» που ούτε καν ξέρεις τί σημαίνουν. Πόσα κλισέ έχεις καταναλώσει και παρά ταύτα νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα; Να σου το αποδείξω; Προχθές κατέβηκες στη διαδήλωση ελεύθερος κι ωραίος και σε καπέλωσε ο Άδωνις και η κυρία Βούλτεψη. Ακολουθείς τον κ. Σταύρο Θεοδωράκη που ακολουθεί τους Επικυρίαρχους και θέλεις να μείνεις Ευρώπη! Σε ποια Ευρώπη; Των λαών; των πολιτών; ή των τραπεζών και των ανθρωπιστικών βομβαρδισμών; Ευρώπη ήταν και οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, Ευρώπη ήταν και τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης – εσύ ποια Ευρώπη θέλεις, ευρωλιγούρη μου; «του εκσυγχρονισμού», της «ευέλικτης εργασίας», της Ζήμενς; Διάβασε τα συνθήματα στα πλακάτ που κρατούσες στη διαδήλωσή σου και πες μου αν ένα έστω αντέχει στη στοιχειώδη λογική. Λες ότι σ’ αυτήν τη διαδήλωση ήρθατε πολλοί! Θα συμφωνήσω! Κάθε διαδήλωση με τέτοιον προσανατολισμό, και τέτοια συνθήματα αν συγκεντρώσει πάνω από 150 ανθρώπους είναι μια μεγάλη διαδήλωση. Απ’ την οποίαν, αγαπητέ μου έφυγες αδάκρυτος. Ούτε τα ΜΑΤ σε ψέκασαν, ούτε σε σάπισαν στο ξύλο σαν να ήσουν ανυπεράσπιστος συνταξιούχος. Αλλά το πιο ωραίο, υποκριτή μου είναι ότι πας σε τέτοιες διαδηλώσεις κι ύστερα σπερμολογείς για «διχασμό». Ποιόν διχασμό; σαν εκείνον που οι Θηβαίοι πολέμησαν στο πλευρό των Μήδων, σαν εκείνον που οι μηδίσαντες πολέμησαν στο πλευρό των Γερμανών; Διότι η χώρα αυτή έχει μακρά παράδοση σε γραικύλους (λατινιστί γραισκύλους), γενίτσαρους και ταγματασφαλίτες. Πάντα διχασμένη ήταν η Ελλάδα, πάντα διχασμένες ήταν όλες οι χώρες, άλλο ο κοτζαμπάσης κι άλλο ο κολίγος, άλλο ο Δυνατός και άλλο ο γεωργός, άλλο ο αστός και άλλο ο εργάτης. Εσύ με ποιον είσαι; (εκτός απ’ τον εαυτόν σου), υπέρ ποίου διαδήλωσες; υπέρ των παιδιών που πεινάνε ή υπέρ του ΔΟΛ που χρωστάει όσα δεν θα βγάλουν χιλιάδες εργαζόμενοι σε όλοι τους τη ζωή. Η μήπως διαδήλωσες υπέρ πατρίδος; πότε; όταν έτρεχες να πάρεις τα λεφτά σου απ’ την τράπεζα; Σ’ αυτήν την περίπτωση το ξέρεις ότι είσαι ένα σίχαμα! Κι όσοι διαδηλώσατε χωρίς να πάρετε τα λεφτά σας απ’ την τράπεζα, διαδηλώσατε μαζί με τα σιχάματα που τα πήραν! Ούτε για αυτό έχετε ευθύνη; Όμως, πρέπει να ξαναδιαδηλώσετε, διότι η διαδήλωση σας βαθαίνει τη δημοκρατία. Την ίδιαν αυτή δημοκρατία που ξεσκίζει η φράου Μέρκελ, που κινδυνεύει από τη «μισοκομμουνιστική κυβέρνηση», διότι – μεγάλο το δίκιο σας – έχουν έρθει οι κομμουνιστές, σας παίρνουν τα σπίτια και τα δίνουν στις τράπεζες! Α! και μη μου στενοχωριέσαι που σε προσαγορεύω «κουνάβι»! Ένας γυφτοσυριζαίος είμαι, ένας ψεκασμένος, λαϊκιστής και εθνολαϊκιστής, καθώς στις ρατσιστικές παρέες σας αποκαλείτε τους συμπατριώτες σας χωρίς ντροπή. Η μόνη ντροπή που νοιώθετε είναι η «δυστυχία του να είσαι Έλληνας.» Διαδηλώστε υπέρ των Βρυξελλών (στις Βρυξέλλες διαδηλώνουν υπέρ της Ελλάδας), διαδηλώστε υπέρ του κ. Βορίδη («μα εγώ είμαι Ποτάμι», μου λες! ώπα, ρε μεγάλε, κοίτα να πατώνεις, μην πνιγείς!). Διαδηλώστε υπέρ των 1500 – 2000 αστών να ξέρουν οι άνθρωποι ότι διαθέτουν κρέας για τα κανόνια, διαδηλώστε πιστεύοντας ότι οι τόκοι σας αγαπάνε, διαδηλώστε, αλλά ένα πράγμα να μη νομίζετε: ότι διαδηλώνετε υπέρ της αστικής δημοκρατίας και της ελευθερίας. Τον θάνατο και των δύο πανηγυρίζετε, «ιδιώτες» αθεράπευτοι είσθε, παίξτε το παιχνίδι αυτών που έχουν κάνει τη ζωή σας μπαίγνιο, και μην ανησυχείτε, θα σας φάνε τελευταίους…
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ	Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιούν 21, 2015 9:28 am    Θέμα δημοσίευσης: Ένας άλλος κόσμος. Ένας αντίκοσμος Γράφει: Χρήστος Κάτσικας Μας λένε: Δεν έχετε ψωμί; Φάτε τη γλώσσα σας! Να το καταλάβουμε. Η μια πατρίδα μας ταξιδεύει στα ελβετικά σαλέ, παίρνει μίζες από τις Siemens, αγοράζει κάμερες που φωτογραφίζουν τον λαό, έχει εφεύρει δεκάδες τρόπους για να θωρακίζει το «είναι» και το «αντέχειν» της από τον εσωτερικό εχθρό της. Η άλλη πατρίδα τρέχει για το μεροκάματο, ζει με 300 ευρώ, πεθαίνει στην ανεργία και στην αλλότρια εργασία, αναγκάζεται να πληρώνει τις θηλιές των τραπεζών που βλέπουν τα αμύθητα κέρδη τους να αυξάνονται. Αυτές οι δύο πατρίδες συγκρούονται. Άτυπα και φανερά. Υπόγεια και στους δρόμους. Άλλοτε δυνατά κι άλλοτε αδύναμα. Αλλά συγκρούονται. Ο ένας κόσμος δεν έχει τίποτε κοινό με τον άλλον. Στη Ρώμη, το χειρότερο μαρτύριο ήταν όταν έδεναν ένα υγιές κορμί με ένα σαπισμένο ώσπου να σαπίσει και αυτό. Οφείλουμε να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο γιατί, αν συνηθίσουμε το κακό, θα του μοιάσουμε! Κι όποιος, χωμένος στις συστάδες των θάμνων που τον περιβάλλουν, χάνει το δάσος από το οπτικό του πεδίο, δεν έχει παρά να υποβληθεί στη βάσανο να κάνει λίγο πίσω ή λίγο μπρος και να δει τα πράγματα όπως έχουν, όπως φτιάχτηκαν κι όπως προοιωνίζονται για αύριο. Δύσκολα πράγματα, αλλά απολύτως αναγκαία. ΠΗΓΗ: http://www.alfavita.gr/
Ροβεσπιέρος	Δημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούν 20, 2015 8:30 am    Θέμα δημοσίευσης: Στο «Μένουμε Ευρώπη», κερδίζει η μνημονιακή αθλιότητα Στο διαγωνισμό «Μένουμε Ευρώπη», κερδίζει η μνημονιακή αθλιότητα Παναγιώτης Μαυροειδής Αλήθεια ποια μέρα κατέβηκαν περισσότεροι στο Σύνταγμα; Την Τετάρτη όπου οι φίλοι της κυβέρνησης διεκδικούσαν «να πάρουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας» ή την Πέμπτη όπου άλλοι διατράνωναν ότι «Μένουμε Ευρώπη»; Οι άνθρωποι, οι κόσμοι, ήταν διαφορετικοί στις συγκεντρώσεις. Η γλίτσα έρρεε από παντού την Πέμπτη. Τα χρυσά ρολόγια, τα κομοδινί μαλλιά ανδρών και γυναικών και τα αλαζονικά καπέλα, μιλούσαν ίσως πιο πολύ από τα πλακάτ του τύπου «θέλουμε σαμπουάν από την Ευρώπη» ή «το χρέος είναι οι υψηλές συντάξεις». Ως εκεί όμως. Διότι στο πολιτικό «δια ταύτα», είναι δύσκολο να ισχυριστεί κανείς ότι στο «συρφετό κατσαρόλας», αντιπαρατέθηκαν «λαϊκές κινητοποιήσεις». Όχι ότι δεν υπήρξε αυτό στη σκέψη και την αγαθή πρόθεση πολλών στελεχών, μελών και οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, όταν οργάνωναν τα αποτυχημένα τελικά συλλαλητήρια της Τετάρτης. Όμως, η σκληρή πραγματικότητα υποδηλώνει ότι οι «διαπραγματευόμενοι» παίζουν μέσα στο γήπεδο των κατσαρολάδων. Το πρόταγμα «Μένουμε Ευρώπη», σε όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια, στην αντιπαράθεση για τις πρόσφατες εκλογές, αλλά και στην τετράμηνη «διαπραγμάτευση», δεν το έθεσαν με πάθος μόνο οι Τζήμεροι και οι κυρίες του Κολωνακίου. Το υπεράσπισε με φανατισμό και ο ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας σε κάθε ευκαιρία όρκους πίστης στο θυσιαστήριο της Ευρωζώνης. Στο συμβολικό επίπεδο, οι «αυθεντικοί» Ελβετόψυχοι που έλεγε κάποτε και ο Πανούσης (ο Τζίμης, όχι ο ακατονόμαστος), θεωρούν ότι είναι καταφανώς ανώτεροι, έναντι όσων πιστεύουν πως προσκυνούν την κατα-δική τους ΕΕ, την ΕΕ του κεφαλαίου (αυτή και μόνο υπάρχει), από φόβο, κόμπλεξ και ιδεολογικό αδιέξοδο μιας και χάθηκε η «Σοβιετία». Στο πολιτικό επίπεδο, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έχουν πολύ δρόμο και χρόνο μπροστά τους, έως ότου τολμήσουν να βγουν στην πιάτσα ως κόμματα, χωρίς να εισπράξουν τομάτες. Αναζητούν όμως με αγωνία τη δικαίωση της ευρωπαϊκής τύφλωσης και της πρόθυμης γονυκλισίας στην επιτροπεία και τις διαταγές των αρχόντων της ευρωζώνης, ακριβώς στην πολιτική επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ για συμφωνία με τους «εταίρους». Γνωρίζοντας πολύ καλά πως αν αυτή υπάρξει, θα είναι ταπεινωτική. Όχι επειδή υπάρχει το νέο στοιχείο «αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ», αλλά επειδή βαραίνει το παλιό δεδομένο «αντιδραστική ΕΕ». Στην πραγματική ζωή, ο θλιβερός διαγωνισμός για το ποιος είναι περισσότερο με την «Ευρώπη» λες και μιλάμε για τη νύφη της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, έχει ως δύσοσμο έπαθλο μια νέα συμφωνία-μνημόνιο, με τρομακτικές κοινωνικές συνέπειες. Τα μέτρα για το ΦΠΑ, σύμφωνα με την κυβερνητική πρόταση, σημαίνουν μισό ακόμη ΕΝΦΙΑ, τη στιγμή που αυτός που είχαμε δεν καταργείται. Η αύξηση της «εισφοράς αλληλεγγύης», σημαίνει νέο εργατικό φόρο 220 εκ, που εκμηδενίζει το ποσό για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης (200 εκ). Ωστόσο, ίσως είναι πιο βαριές οι πολιτικές συνέπειες: Αν υπογραφεί συμφωνία, θα έχουμε το πρώτο μνημόνιο του οποίου εισηγητής, εφαρμοστής και απολογητής θα είναι μια κυβέρνηση που θα μιλά στο όνομα της αριστεράς, γεγονός που περιέχει ένα σαφή κίνδυνο στρατηγικής πολιτικής ήττας για κάθε έννοια αριστερής πολιτικής, φέρνοντας στο νου εφιάλτες τύπου Ιταλίας και Κύπρου. Οι μεγαλόσχημοι της ευρωζώνης, δεν κρατήθηκαν άλλο. Πέταξαν τα κοστούμια, τα ντοσιέ και τα laptops παραπέρα, σήκωσαν το μανίκια, τράβηξαν το κνούτο και άρχισαν να απειλούν ανοιχτά και πρόστυχα. Οι «διαδηλωτές» των Βορείων Προαστείων φαίνονται αρκετά γελοίοι, όταν ψελλίζουν «Ευρώ-πη, Ευρώ-πη», αλλά ο κόσμος που αντιπροσωπεύει η Ευρώπη τους, είναι πολύ πραγματικός και απτός. Δεν είμαστε αντιμέτωποι απλά με μια αντεργατική εκστρατεία στην Ελλάδα, αλλά με μια επιχείρηση ανθρωπολογικής μετάλλαξης σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο. Ας αποκωδικοποιήσουμε λίγο τη συζήτηση που γίνεται γύρω μας: είναι σα να κατοικούνται οι χώρες και οι πόλεις από επιχειρήσεις και εταιρείες. Σα να διέπονται τα πάντα από ένα βαμπιροπολιτισμό που ακούει στο όνομα «επιχειρηματικότητα». Δικαιούται κανείς να τσοντάρει επίθετα: Υγιής, κοινωνική, αριστερή ή ότι άλλο. Προσέξτε τους δείκτες: πλεόνασμα, ΑΕΠ, απόδοση κεφαλιών, ποσοστό κέρδους, αντικειμενικές αξίες, δείκτης ανταγωνιστικότητας ή παραγωγικότητας, άμεσες ξένες επενδύσεις, απόδοση επενδύσεων. Μέχρι και για Κέντρα Εξυπηρέτησης Επιχειρήσεων μιλούν! Αντίθετα, έννοιες όπως πλήρης και αξιοπρεπής εργασία, για όλους και με όλα τα δικαιώματα, εισόδημα, πολιτισμός, παιδεία, δημιουργική ζωή, θεωρούνται θλιβερά κατάλοιπα μιας αρρωστημένης παρακμιακής εποχής τεμπέληδων καλοπερασάκηδων, ίσως και μιας «Σοβιετίας» και ας μην υπήρξε ποτέ. Στην καλύτερη περίπτωση, εμείς όλοι, μέσα σε αυτό το ζοφερό σκηνικό, είμαστε απλώς άτομα, ξένοι σε πόλεις και χώρες αποθήκες καταναλωτών υπορρευμάτων πάσης φύσης, πρόθυμοι και διαθέσιμοι προς εργασία και εκμετάλλευση, ασπόνδυλα χωρίς δικαιώματα. Κάτι σαν τις αδήλωτες πόρνες που πρέπει ταυτόχρονα μέσα στη δυστυχία και τη μοναξιά τους, να καμώνονται πως λάμπουν, χαμογελούν, ακόμη και ότι ηδονίζονται, δοξάζοντας πάντα το νταβατζή τους. Θα έπρεπε να τα δούμε έτσι τα πράγματα. Σε αυτήν την περίπτωση η ρήξη δε θα ήταν ένα διαρκώς αναβαλλόμενο, φαντασιακό «σχέδιο Β». Δε θα παρουσιαζόταν σαν κάτι μεταξύ αναγκαστικής λύσης και ατυχήματος, λόγω της «αφροσύνης» κάποιων συντηρητικών της ΕΕ. Αντίθετα, θα ήταν η μοναδική περήφανη, συνειδητή και σχεδιασμένη ΕΠΙΛΟΓΗ διεξόδου από τη σημερινή εργατική και ευρύτερη κοινωνική γενοκτονία που επιβάλλει το κεφάλαιο σε όλο τον κόσμο. Αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα με το όνομα τους, όποιο κυβερνητικό, διακυβερνητικό, εθνικό ή υπερεθνικό πρόγραμμα ή κομματικό πρόγραμμα αστικού κόμματος αν ανοίξει κανείς, θα αντικρύσει ένα υπερ-αντι-εργατικό πρόγραμμα άμεσης και βίαιης εφαρμογής. Ένα σουπερ αντι-επαναστατικό πρόγραμμα αναίρεσης κοινωνικών και δημοκρατικών καταχτήσεων αιώνων. Σε μια επιχείρηση καπιταλιστικής αναδόμησης και ανάταξης από την κρίση, πατώντας επί πτωμάτων και δικαιωμάτων και υπακούοντας στο δόγμα «οι μισοί άνεργοι και άχρηστοι και οι άλλοι μισοί εργαζόμενοι ως δουλοπάροικοι ατέλειωτες ώρες». Χωρίς δικαίωμα, ούτε στα γηρατειά… Έχουμε το αρνητικό προνόμιο να ζούμε σε μια χώρα μέλος της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης που λέγεται ΕΕ που δρα ακριβώς σαν ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΗΣ αυτής της αντεργατικής εκστρατείας, με διπλό μάλιστα δείκτη σε χώρες της περιφέρειάς της όπως η Ελλάδα. Όχι λοιπόν, δε στηρίζουμε την κυβέρνηση στη «διαπραγμάτευση» με την «Ευρώπη». Αντίθετα, επιδιώκουμε να σημάνει συναγερμός ανατροπής αυτής της προοπτικής, με ένα σαφή πολιτικό στόχο: Να σταματήσει κάθε διαπραγμάτευση τώρα, άρνηση πληρωμών και διακήρυξη μονομερούς διαγραφής χρέους, όχι σε νέα συμφωνία μνημόνιο. ΠΗΓΗ: http://www.pandiera.gr/

Powered by phpBB © 2001,2002 phpBB Group