 Δημοσιεύθηκε: Δευ Οκτ 04, 2010 11:49 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Ο "Καλλικράτης" και οι γρήγορες αρπαχτές (fast track)
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ. Με απλά λόγια και πολύ παραστατικά αποκαλύπτει όλη την εφιαλτική φιλοσοφία του «Καλλικράτη». Ας το διαβάζουν, κάποιοι δήθεν πολέμιοι της Νέας Τάξης που ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΝ με τη συμμετοχή τους στην εκλογική απάτη και αυτόν τον εφιάλτη (επ’ αυτού θα επανέλθουμε). Από ΣΑΝΤΟΡΙΝΙΟ http://santo-rinios.blogspot.com/2010/10/fast-track.html 
Τι είναι όμως πραγματικά το σχέδιο Καλλικράτης και πως συνδέεται με την τακτική του fast track η οποία εφαρμάζεται από κράτη μπανανίες; Το σχέδιο «Καλλικράτης» δεν αποδυναμώνει την κεντρική εξουσία υπέρ μιας δήθεν αποκέντρωσης των περιφερειών. Στην πραγματικότητα έχει στόχο να δυναμώσει τον αντικοινωνικό χαρακτήρα της κεντρικής εξουσίας, απαλλάσσοντάς την από την υποχρέωσή της να ασκεί εθνική πολιτική υγείας, παιδείας, πρόνοιας και υποδομών. Έτσι οι περιφέρειες θα πρέπει να κόψουν τον λαιμό τους να βρούνε χρήματα για να ασκήσουν πολιτικές υγείας, παιδείας, πρόνοιας και για να επενδύσουν σε αναγκαίες υποδομές. Με αυτόν τον τρόπο η κεντρική εξουσία θα απομείνει ένας καθαρός φοροεισπρακτικός μηχανισμός χωρίς κοινωνικές ή εθνικές υποχρεώσεις. Στον διεθνή οικονομικό Τύπο δημοσιεύονται όλο και περισσότερες πληροφορίες για συμφωνίες που βρίσκονται στα σκαριά σχετικά με ορισμένες περιφέρειες της χώρας. Ιδίως για εκείνες με υψηλή τουριστική ανάπτυξη, όπως π. χ. είναι τα Δωδεκάνησα, αλλά και για περιοχές ιδιαίτερου στρατηγικού ενδιαφέροντος, όπως π. χ. είναι η Θράκη. Ο «Καλλικράτης» έχει σχεδιαστεί για να διευκολύνει τέτοιου είδους συμφωνίες. Διαμελίζει το ενιαίο της ελληνικής επικράτειας, της ασκούμενης εθνικής κυριαρχίας, και διευκολύνει έτσι την αποδέσμευση εθνικού εδάφους πρώτα και κύρια για οικονομικούς λόγους. Η διεθνής πρακτική έχει δείξει ότι οι «τοπικές κυβερνήσεις», ιδίως των ακριτικών περιφερειών, προκειμένου να βρούνε τα αναγκαία χρήματα, είναι πιο επιρρεπείς και ανοιχτές σε συμφωνίες αυτού του είδους. Ο "Καλλικράτης" θα φροντίσει να υλοποιήσει την ιδιωτικοποίηση ολόκληρων περιφερειών της χώρας, όπως συμβαίνει εδώ και χρόνια σε μια σειρά υπερχρεωμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής, όπου εκχωρείται σε πολυεθνικές ή σε διεθνείς οίκους η διαχείριση και εκμετάλλευση περιοχών ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για την παγκόσμια αγορά. Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η περίφημη αξιοποίηση των «πράσινων νησιών» του κ. Παπανδρέου. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που η κυβέρνηση βιάζεται να προωθήσει το σχέδιο «Καλλικράτης», μιας και η επιβολή καθεστώτος περιφερειακής αυτονομίας ή ημιαυτονομίας – «τοπικών κυβερνήσεων» – υπήρξε πάντα το πρώτο βήμα γι’ αυτού του είδους τις ιδιωτικοποιήσεις. Αυτό σημαίνει για την τσέπη μας νέα χαράτσια. Για την Ελλάδα, σημαίνει προετοιμάσια για τον μελλοντικό διαμελισμό της, μέσο ανεξαρτητοποίησης κάποιων περιφερειών της, οι οποίες θα νιώθουν οικονομικά δυνατότερες από κάποιες άλλες. Το διαίρει και βασίλευε θα εφαρμοστεί όχι μόνο μεταξύ επαγγελματικών ομάδων όπως γίνεται σήμερα αλλά και μεταξύ των περιφερειών. Αυτό είναι το έργο που θα παιχτεί τα επόμενα χρόνια και ας φαίνεται τώρα μακρινό σενάριο. Όσο για το αν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα απο το μνημόνιο, υπάρχει αλλά μην λέμε πάλι τα ίδια, πάνω από όλα οι πιστωτές μας και τα λεφτάκια τους. Μην τους αγχώσουμε και τους χάσουμε και από... προμήθειες... Καλημέρα σας Αναγνώστης |
|
| Δημοσιεύθηκε: Δευ Οκτ 04, 2010 11:20 am Θέμα δημοσίευσης: Η AΘΑΝΑΤΗ ΜΙΚΡΟ-ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ... |
|
| Η AΘΑΝΑΤΗ ΜΙΚΡΟ-ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ…
Γράφει: Ο Στέφανος 
[size=18][color=darkred][b]Ζει και βασιλεύει,ποτέ δεν πεθαίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά.. Είχα την τύχη (ίσως και..ατυχία..)αλλά και τη μεγάλη ευκαιρία να ζήσω, στον κόσμο των εκλογών, έξη μήνες ως βουλευτής (1989-90)και τέσσερα χρόνια (1996-90) ως δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων… Η πλουσιότατη εμπειρία μου ίσως θα πρέπει να αποτυπωθεί σε ένα μεγάλο βιβλίο. Δεν ξέρω όμως αν θα μπορέσω ποτέ να το κάνω. Χρειάζεται πολύς χρόνος για να διηγηθείς έστω και "τηλεγραφικά" αυτές τις εμπειρίες… Και χρειάζεται πολύς κυνισμός για να πεις τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν τα διαθέτω και τα δυό… Περιορίζομαι λοιπόν, προσωρινά, σε κάποιες δικές μου πρόχειρες σκέψεις και σε κάποια στοιχεία που επιβεβαιώνουν τον ..παγκόσμιο κανόνα. Οι αιώνιοι μάγειροι των εκλογών της κατακαημένης της τοπικής αυτοδιοίκησης άλλοτε αρχίζουν πολύ νωρίς κι άλλοτε πολύ αργά, για να ρίξουν τα υλικά τους στο τσουκάλι της κουζίνας τους. Και στις δυό περιπτώσεις υπάρχουν και οι καλές και οι κακές πλευρές. Οι καλές πλευρές είναι πολλές και ευδιάκριτες. Αυτή η ζύμωση, ένα τουλάχιστον χρόνο προ των δημοτικών εκλογών, δίνει την άνεση στους υποψήφιους να προετοιμαστούν σωστά. Να οργανώσουν τα προγράμματά τους, να επιλέξουν καταξιωμένους συμβούλους, να μελετήσουν από γειτονιά σε γειτονιά τα αμέτρητα τοπικά προβλήματα της περιοχής τους, να ακούσουν στις πλατείες, στα καφενεία, στην αγορά, στα σπίτια, στα χτήματα, στα εργοστάσια, τις χαρές και τις πίκρες του δημότη τους και να βγουν έπειτα στα μπαλκόνια και να μιλήσουν με την καρδιά τους και με το μυαλό τους και όχι με κατασκευασμένους, σε κάποια γραφεία, λόγους.. Και στους ψηφοφόρους δίνει την άνεση να μετρήσουν σωστά την ψήφο τους. Να μάθουν, αν δεν ξέρουν, τη ζωή, το έργο, το πρόγραμμα, την ποιότητα, τις ικανότητες αλλά και τις αδυναμίες των υποψήφιων. Να μην παρασυρθούν από τοπικές, κομματικές, φιλικές, ή ευαισθησίες …ρουσφετολογικές, αλλά μόνο με ένα κριτήριο: το συμφέρον της περιοχής τους. Οι κακές πλευρές αυτής της μεγάλης άνεσης χρόνου προετοιμασίας, είναι δύο όλες κι όλες. Τρομερές όμως… Η "ψιλοδουλεμένη" κομματική εκμετάλλευση από τη μια και η άνετη "κατασκευή" ειδώλων, μέσω των ΜΜΕ, από την άλλη. Στην αργοπορία φυσικά των μικροκομματικών επιλογών, υπάρχει μια και μόνη κάκιστη πλευρά. Η βιασύνη, οι «αγοραπωλησίες», τα δούναι και λαβείν και τα ιλαροτραγικά αλισβερίσια που καταλήγουν σε έναν αχταρμά αλληλοεξευτελισμού των πάντων. Σε μια ζούγκλα ανθρωποφαγίας, στην κυριολεξία.. Όλοι όσοι ανακατευόμαστε, χρόνια τώρα, με την τοπική αυτοδιοίκηση και προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να σώσουμε τον ύψιστο αυτό θεσμό από τα νύχια της στενής κομματικής αντίληψης και τα δόντια των μεγάλων συμφερόντων, έχουμε νιώσει στο πετσί μας όλες αυτές τις κακές πλευρές. Ίσως σε μιαν άλλη εποχή, φανατισμών και μεγάλων διαχωριστικών γραμμών, να ήταν αναγκαία μια κομματικοποίηση των δημοτικών εκλογών. Εδώ και πολλά χρόνια, όμως, αυτό το βάσανο τέλειωσε. Ή, τουλάχιστον, θάπρεπε νάχει τελειώσει.. Γιαυτό το λόγο, ακόμη και στις μέρες μας, ανατριχιάζουμε βλέποντας μερικές τάχα "αυθόρμητες" υποψηφιότητες, ενώ ξέρει πολύ καλά και ο τελευταίος δημότης ότι πρόκειται για πολυπαιγμένο σενάριο...Οταν μάλιστα οι "αυθόρμητοι" υποψήφιοι Τοπικοί και Περιφερειακοί Άρχοντες, δεν έχουν κανένα επαγγελματικό, επιστημονικό, αγωνιστικό ή οποιοδήποτε άλλο παραγωγικό προσόν, εκτός του επαγγελματία υποψήφιου, τότε το "σενάριο" γίνεται και ιλαροτραγικό. 
Και το σενάριο γίνεται σκέτο γελοίο, όταν μερικοί υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι ως μόνη αξία και μόνη αναγνωρισιμότητα διαθέτουν τις εξευτελιστικές τηλεοπτικές εμφανίσεις τους ή τις θρασύτατες, πολιτικές μετακινήσεις τους σαν να αλλάζουν πουκάμισα.. Και είναι αδιανόητο, όλα τα Κόμματα, δυστυχώς, να επιδιώκουν πλέον την "αναγνώρισή" τους, μέσω της ψήφου όχι των υπεύθυνων Πολιτών αλλά ακόμη και των πιο αφελών, ανύποπτων και απληροφόρητων, Ελλήνων και ξένων, νεόκοπων Δημοτών. Είναι δυνατόν τα κομματικά επιτελεία ή τα νεόκοπα πρωινά «καφενεία", να μην ξέρουν ότι, εδώ και πολλά χρόνια, ο Δημότης δεν ψηφίζει και δεν πρέπει να ψηφίζει μέλλοντες, δοτούς Πρωθυπουργούς, αλλά παρόντες, γνήσιους τοπικούς Άρχοντες που γνωρίζονται μεταξύ τους, φίλοι, μιας βασανισμένης γειτονιάς; Πολλές φορές μάλιστα ο υπεύθυνος Πολίτης, "τιμωρεί" πολλά κόμματα, μέσω της τοπικής ψήφου του, για τα μεγάλα λάθη τους..Εκτός κι αν όλα τα Κόμματα επιδιώκουν να.. «μελετήσουν» την τιμωρία του ΣΗΜΕΡΑ για να την αποφύγουν..ΑΥΡΙΟ.. Ξέρουμε όλοι βέβαια, την τρομακτική δύναμη των μεγάλων συμφερόντων και των ΜΜΕ…Είτε νωρίς είτε αργά, έχουν όλο το χρόνο να κατασκευάσουν, με όλη την άνεσή τους, αδιαμφισβήτητα είδωλα ή να εξαφανίσουν γνήσιους και καταξιωμένους υποψήφιους και να "συνθέσουν" δημοτικά ψηφοδέλτια από υποψήφιους συμβούλους, με μοναδικό κριτήριο την ευλύγιστη μέση τους. Επιστρατεύοντας μάλιστα, με ολοσέλιδες πολιτικοεξυπνακίστικες συνεντεύξεις τους, κάποιες μεγάλες βεντέτες των σαλονιών και του θεάματος που η μόνη τους σχέση με τα κοινά είναι τα πλούτη τους που απέχτησαν εμπορευόμενοι τα βάσανα του κόσμου ή τα απωθημένα του κύκλου τους.. Κι έτσι όπως πάμε, φοβάμαι, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ότι πολύ σύντομα, όπως στο ποδόσφαιρο και σε μερικά θέατρα, έτσι και στα Κόμματα θα αλλάξουν το όνομά τους και θα «βαφτιστούν» με το όνομα των χορηγών τους. Φανταστείτε την εικόνα μιας μελλοντικής Βουλής ή ενός Δημοτικού Συμβουλίου, που ο Πρόεδρος θα ανεβάζει στο βήμα τον εκπρόσωπο της Βιομηχανίας Τσιμέντου ή την εκπρόσωπο ενός Οίκου Μόδας.. Kαι μη χειρότερα… ======================= Το πιο πάνω κείμενο το έγραψα στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ το Νοέμβριο του 1997 και το έβαλα και στο βιβλίο μου Η ΑΛΥΣΙΔΑ, το 2003. Το ξαναφέρνω στη δημοσιότητα και σήμερα με ελάχιστες προσθαφαιρέσεις. Και χωρίς αυτές όμως, μελαγχολoύμε, διαπιστώνοντας ότι τίποτε δεν άλλαξε σ’αυτό τον τόπο… 4.10.10 |
|