ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ |
Δημοσιεύθηκε: Τετ Σεπ 16, 2009 10:34 pm Θέμα δημοσίευσης: ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΠΡΟΒΙΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΟ ΡΕΣΑΛΤΟ |
|
Στην Ελλάδα το φαινόμενο του ελαστικού σοσιαλισμού έχει πάρει κωμικές διαστάσεις. Από τα σπάργανα της 3ης Σεπτεμβρίου εως τους επιδοτούμενους ινστρούχτορες, ο καθένας έχει έναν σοσιαλισμό στο μέγεθος του.
Ο ΓΑΠ έχει τον σοσιαλισμό του πλασιέ αμερικάνικης φάμπρικας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε ότι οι "προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα", όταν οι δουλέμποροι το έχουν ανακαλύψει χρόνια πριν.
Το ΚΚΕ "αυτοκτονεί" με το σουηδικό σύνδρομο της ιστορικής γάγγραινας που αδυνατεί να αποκόψει.
Για όλους αυτούς, η σοσιαλιστική δεξαμενή του Ρεσάλτο ήταν "αναχρονιστική", "Θεωρητική", ακόμα και "εθνοκεντρική(!)" (Εθνικιστές Τάσο μου, εθνικιστές, όπως συνομολογούσαν τα δύο πράσινα λαμόγια του Σάμινα και της ΜΑΝ).
Όλοι θυμόμαστε πως είχαν σηκωθεί τα φερέφωνα τον νταβάδων να υπερασπίσουν τον "Αλέκο" όταν το ρεσάλτο είχε χτυπήσει νεύρο με τον τίτλο "Γαργαντούας" που του είχε αποδώσει.
Ούρλιαζαν τα φερέφωνα όταν πάλι το Ρεσάλτο είχε "τολμήσει" την αποκάλυψη του Ναπολεόντιου συνδρόμου σκόπιμης απόκρυψης που συνόδεψε τον Αλέκο εως την ύστατη εξυπηρέτηση στους Βαρώνους.
Και το θαύμα έγινε: Από την πρόσφατη αρθρογραφία του Λαφαζάνη, εως τις επικές δηλώσεις από την Φιλίνη. Ξάφνου όλοι διαπιστώνουν ότι οδεύουμε σε γκρεμό, αφού οι ίδιοι έντρομοι αποκωδικοποίησαν την Ναπολεόντιο μεθόδευση του Γαργαντούα ποιμένα που άφησε το κοπάδι όταν η ολίσθηση είχε αρχίσει.
Η ΓΓ στον αντίποδα θυμήθηκε το απαραβίαστο των συνόρων και την προδοσία του Ελσίνκι (εάν παραθέσουμε τη διαχρονικότητα κριτικής του Ελσίνκι στις σελίδες του Ρεσάλτο θα γεμίσουμε τεύχη).
Μόνος αταλάντευτος ο ΓΑΠ που προσωπικά έχει απεμπολήσει τον ξεχειλωμένο κινηματικό σοσιαλισμό χάριν της Μεγάλης Democratikis Παράταξης. Εάν το Ρεσάλτο ήταν στα γκρίκλις και μπορούσε να το διαβάσει, ίσως να ανακάλυπτε και αυτός έναν νέο, θαυμαστό κόσμο. Όπως οι υπόλοιποι "σύντροφοι" που φόρεσαν τις σοσιαλιστικές προβιές τους εν όψει προεκλογικής περιόδου. |
|