 Δημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 16, 2008 12:17 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
| έχεις ακούσει το :
«καλόν ουκέστι καλόν εάν μη καλώς γενηται;» και το τραγουδάκι του Μηλιώκα «για το καλό μου;» τώρα το «τα μάζευε για να βοηθάει κόσμο» πέρα από το οτι είναι παντελώς ανακριβές καθώς φαίνεται από τους λογαριασμούς της Μονής,είναι και τελείως αταίριαστο με τη φύση του ορθόδοξου μοναχισμού. τα μοναστήρια γαιοκτήμονες και εκμεταλλευτές κολλίγων «άνθισαν» στην τσαρική Ρωσία και εισέπραξαν την δικαιολογημένη οργή των βασανισμένων δουλοπάροικων -κολλίγων που εκμεταλλέυονταν. ξέρεις,στο Αγιονόρος πηγαίνω σχεδόν από παιδάκι,κοντά 25 χρόνια τώρα. έτσι ξέρω ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ και το πνεύμα και τις τακτικές τής νεοβατοπεδινής ηγεσίας. στην περίπτωση αυτή λειτούργησαν,δόξα τω Θεώ,οι πνευματικοί νόμοι. έκαναν το Βατοπέδι ξενοδοχείο,ενα είδος θρησκευτικής Ντίσνεϋλαντ. προσωπικά προσδοκώ μια ταπεινωτική ήττα των νεοβατοπεδινών σε όλα τα επίπεδα -δικαστικό,επικοινωνιακό,οικονομικό,ενδοεκκλησιαστικό,πολιτικό-για το καλό της ορθόδοξης θεολογίας,του μοναχισμού και του εκκλησιαστικού γεγονότος συνολικά. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 15, 2008 10:51 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|||
Φίλε μου, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ορισμένα πράγματα. Το βασικότερο είναι το "γιατί". Γιατί θέλησε ο Γέροντας να μεγαλώσει την περιουσία της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου? Αφού τα πλούτη είναι πραγματικά άχρηστα στους μοναχούς. ΚΑΝΕΙΣ σας το λέω από πρώτο χέρι μα ΚΑΝΕΙΣ τους δεν θέλει (και με το δίκιο τους) να έχει σχέση με τον κόσμο. Πόσο μάλλον ο Γέροντας που όποιος τον έχει γνωρίσει τον έχει αγαπήσει και έχει να λέει για την πνευματικότητα του, την αγάπη του, και τις φωτισμένες συμβουλές του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου, ήταν η πιο πλούσια Μονή. Περιουσία σε ΟΛΑ τα Βαλκάνια και όχι ενα δύο οικοπεδάκια... Με τον καιρό, κομμάτι κομμάτι, άλλα τα χάρισε, άλλα τα έχασε άλλα τα πήραν. Για πολλά χρόνια, όταν "έσβηνε" το Αγιο Όρος, "αετονύχηδες" εκμεταλευόντουσαν την περιουσία των Μοναστηριών και τα έκλεβαν κυριολεκτικά. Άλλα ακίνητα τα καταπατούσαν και με τη χρησικτησία τα έπαιρναν "άποροι" για να κτίσουν τα εξοχικά τους!!! Δικηγόροι-λαμόγια σαν αυτούς που καταθέτουν στην Εξεταστική επιτροπή έτρωγαν την περιουσία, μέτρο-μέτρο. Αυτό έπρεπε να σταματήσει. Ο καιρός που οι πιστοί χάριζαν περιουσίες στα μοναστήρια και την Εκκλησία για να προστατευτεί έχει περάσει. Πρέπει λοιπόν να προστατέψουν αυτά που έχουν και να τα αξιοποιήσουν αν γίνεται. Οι μοναχοί δεν αχολούνται με αυτά. Έχουν συμβούλους που μπορεί κάποιες φορές να είναι υπεραισιόδοξοι και να παρασύρονται αλλά, το λέω με το χέρι στην καρδιά ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΜΜ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ Η ΤΗΣ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ. Η ΜΟΝΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΝΟΥΜΕ. ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΟΝΟΣ ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ. ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΟΠΩΣ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΑΞΙΩΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ. ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. Η ΧΑΡΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ |
|||
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 15, 2008 8:39 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|||
Το τμήμα αυτό τού άρθρου τού π.Γεωργίου, δείχνει το μέγεθος του ατοπήματος της νεοβατοπεδινής ηγεσίας που ενεπλάκη σε μπίζνες με ανταλλαγές,αγοραπωλησίες κ.ο.κ και όλα αυτά δίχως καμμία ενημέρωση του Διοικητικού Σώματος της Αθωνικής Πολιτείας και επ ωφελεία πλουσίων επιχειρηματιών. |
|||
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 15, 2008 2:44 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Περιοδικό ΡΕΣΑΛΤΟ, Τεύχος-33
ΠΟΤΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ; π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός Ομότιμος Καθηγητής Παν/μίου Αθηνών Το 1984, σε ανύποπτο δηλαδή χρόνο, έγραφα σε ένα κείμενό μου: Σχετικά με την κατοχή οποιωνδήποτε αγαθών «υπάρχει ένας χριστιανικός κανόνας, που δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνεία. Πρέπει και η απόκτησή τους και η χρήση τους να γίνονται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, με τιμιότητα δηλαδή και δικαιοσύνη. Όσα προέρχονται από εκμετάλλευση ή αδικία ή απάτη κάθε μορφής, δεν μπορούν να καταξιωθούν χριστιανικά». (π. Γ.Δ.Μ., Ορθοδοξία και Κοινωνικοπολιτική διακονία, στο: Ορθόδοξη θεώρηση της Κοινωνίας, έκδ. ΜΗΝΥΜΑ, Αθήνα 1986, σ. 40). Αν η αρχή αυτή αφορά σε κάθε άνθρωπο, πόσο μάλλον πρέπει να βρίσκει την εφαρμογή της στον χώρο του ίδιου του Χριστιανισμού, σχετικά με την εκκλησιαστική ( επισκοπική και μοναστηριακή) περιουσία. ΄Οχι ως καπιταλιστική συσσώρευση χρήματος, αλλά ως γεωκτησία, η περιουσία αυτή, κατά κανόνα, έχει «κατά Θεόν» πρόελευση (δωρεές, αφιερώματα των ίδιων των μοναχών στο μοναστήρι τους, πολιτειακές παροχές κ.τ.ό.). Και αυτό, διότι οι Επισκοπές και τα Μοναστήρια, σε δυσχείμερους μάλιστα καιρούς (παρατεινόμενη δουλεία), προσέφεραν τεράστιο κοινωνικό έργο, πού ο Λαός το εκτιμούσε απεριόριστα. Διότι τα Μοναστήρια ήταν αληθινή κολυμβήθρα πνευματικής και κοινωνικής αναγέννησης. Γι’ αυτό ο βαθύς γνώστης της Ορθοδοξίας, αείμνηστος καθηγητής Στήβεν Ράνσιμαν, έγραφε, ότι ήταν ευλογημένα τα χωριά που κοντά τους είχαν κάποιο μοναστήρι. Τα μοναστήρια μας αναδείχθηκαν σε αληθινή «κιβωτό του Γένους», σώζοντας και την πίστη του και τον τρόπο ζωής του, τον πολιτισμό του. Γι’ αυτό οι Βαυαροί το πρώτο που έκαμαν, μαζί με τα εγχώρια όργανά τους, για την προώθηση του εξευρωπαϊσμού μας, ήταν η διάλυση των μοναστηριών στην πλειοψηφία τους και η διαρπαγή της περιουσίας τους. Ήξεραν ότι στα Μοναστήρια σωζόταν κυριολεκτικά το Έθνος. Πολύς λόγος γίνεται σήμερα, με συγκεκριμένη και όχι αβάσιμη αφορμή, για την μοναστηριακή περιουσία, με κυρίαρχη τάση τον λαϊκισμό: Να μοιραστεί η περιουσία τους στον λαό, ακούμε, αλλά δεν διευκρινίζεται ποιος είναι αυτός ο λαός. Δίκαιο, βέβαια, είναι το ερώτημα: Γιατί δεν μοιράζει το Κράτος την περιουσία του στον λαό; Πώς όμως; Έτσι άτακτα και αόριστα; Δεν είναι λίγες οι φορές, που ο εκκλησιαστικός χώρος παρεχώρησε μέρος της περιουσίας του στο Κράτος για την αντιμετώπιση κοινωνικών αναγκών. Π.χ. η προσφορά γης στους πρόσφυγες (Βύρωνας, Καισαριανή) ή για την ανέγερση εθνωφελών Ιδρυμάτων. Όλα τα γνωστά και μεγάλα ιδρύματα της Αθήνας κτίσθηκαν σε γη, που παρεχώρησε η Εκκλησία (Πανεπιστήμιο, Ακαδημία, νοσοκομεία). Στον λαό δεν πηγαίνουν –και δεν ανήκουν- όλα αυτά τα Ιδρύματα; Η συμπεριφορά αυτή του εκκλησιαστικού χώρου συνιστά τρόπο υπάρξεως του εκκλησιαστικού σώματος, που έχει κατοχυρωθεί –και διαιωνίζεται- από τους εν Πνεύματι συνταχθέντες συνοδικούς Κανόνες της Εκκλησίας. Πίστη (Ορθοδοξία) και Κανόνες καθορίζουν και διαφυλάττουν τον τρόπο υπάρξεως του ορθοδόξου πιστού στους αιώνες. Με κάθε συντομία θα παρουσιαστεί η αστασίαστη παράδοση του εκκλησιαστικού σώματος για την χρήση και διάθεση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Θα περιοριστώ σε κάποιους ιερούς κανόνες, που αναφέρονται στην καρδιά του προβληματισμού. Ο Κανών 28 των Αγίων Αποστόλων ορίζει: «Πάντων των εκκλησιαστικών πραγμάτων ο Επίσκοπος εχέτω την φροντίδα και διοικείτω αυτά, ως του Θεού εφορώντος. Μη εξείναι δε αυτώ σφετερίζεσθαί τι εξ αυτών, ή συγγενέσιν ιδίοις τα του Θεού χαρίζεσθαι. Ει δε πένητες είεν, επιχορηγείτω ως πένησιν, αλλά μη προφάσει τούτων τα της Εκκλησίας απεμπολείτω». Κατά την ερμηνεία του μεγαλυτέρου Κανονολόγου μας, αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου (+1809) σε μία ελεύθερη και συντομευμένη χρήση της: «Ο Επίσκοπος έχει την φροντίδα όλων των πραγμάτων της Εκκλησίας, είτε χωραφιών και ακινήτων (απο)κτημάτων, είτε κειμηλίων και κινητών και τα «κυβερνά» (διαχειρίζεται) με φόβο και προσοχή, «στοχαζόμενος ότι έχει τον Θεόν έφορον και εξεταστήν εις την κυβέρνησιν (διαχείριση) αυτών». Όμως δεν έχει και την άδεια να τα οικειοποιείται και να λέγει, ότι είναι δικό του κάτι από αυτά, ή να τα χαρίζει σε συγγενείς του... Εάν δε οι συγγενείς του αυτοί είναι φτωχοί, ας δίνει και σ΄ αυτούς, επειδή όμως είναι φτωχοί και όχι ως συγγενείς του. Ας τους ελεεί από την ετήσια συγκομιδή και όχι εξ αιτίας τους να δικαιούται να πωλεί κάποιο από αυτά. Ο Επίσκοπος δηλαδή ή ο Ηγούμενος είναι όχι ιδιοκτήτες, αλλ’ απλοί «οικονόμοι» (διαχειριστές) των αγαθών, που ανήκουν στον Θεό και τον Λαό Του! Το πνεύμα των αγίων Πατέρων μας είναι «να μένουν αναφαίρετα τα κειμήλια και τα κτήματα» των Εκκλησιών και αυτό κατοχυρώνεται από ολόκληρη σειρά Κανόνων και Διατάξεων των Αγίων. Και το ερώτημα είναι: Γιατί; Από τους πρώτους ήδη χριστιανικούς αιώνες ο Επίσκοπος μένει στα πνευματικά, υπάρχει όμως ειδικός κληρικός, ο «οικονόμος», που «οικονομεί» (φροντίζει) τα εκκλησιαστικά πράγματα και κτήματα, «ίνα μη διασκορπίζωνται και κακώς εξοδεύωνται», χάνονται δηλαδή. Η Σύνοδος μάλιστα έχει την ευθύνη να ελέγχει και τιμωρεί τον Επίσκοπο, που αμελεί, φθάνοντας μέχρι την έκπτωσή του από τον επισκοπικό θρόνο. Τα ίδια ισχύουν και για τον Ηγούμενο, που κακώς διαχειρίζεται την μοναστηριακή περιουσία. Αυτά διαλευκαίνονται ακόμη περισσότερο από άλλους ιερούς Κανόνες, όπως λ.χ. ο 12ος της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου (787), που προσθέτει και άλλα ενδιαφέροντα: Όποιος δηλ. Επίσκοπος ή Ηγούμενος μοναστηριού δώσει κτήματα εκκλησιαστικά σε άρχοντες «ή με πωλησίαν ή με αλλαξίαν» (ανταλλαγή!!!), να ακυρώνεται η πράξη και τα πράγματα να επιστρέφονται στην Επισκοπή ή το Μοναστήρι. Αν δε τυχόν –παρατηρεί ο άγιος Νικόδημος- ο Αρχιερεύς ή ο Ηγούμενος προφασίζονται, ότι το χωράφι δεν δίνει εισόδημα ή κέρδος, αλλά μάλλον ζημία, ας το πουλούν, όχι σε άρχοντες και δυνάστες, αλλά σε κληρικούς ή γεωργούς, ανθρώπους δηλαδή «ταπεινούς και ευτελείς». Το γιατί το εξηγεί ο ίδιος Πατέρας: Τα πράγματα αυτά έχουν αφιερωθεί στον Θεόν και είναι «ιερά» και «πτωχικά». Προορίζονται δηλαδή για την κάλυψη των αναγκών των φτωχών. Δεν προορίζονται για άρχοντες, λοιπόν, ισχυρούς, που θα τα προσθέσουν στην δική τους περιουσία. Αν τα πάρουν όμως φτωχοί, τότε μπορεί να τα ξαναγοράσει από αυτούς η Εκκλησία, κάτι που δεν μπορεί να γίνει με τους πλούσιους. Δεν πρέπει «να αποξενώνονται» τα πράγματα από τον φυσικό τους χώρο, για να μπορούν να διατίθενται και πάλι για την κάλυψη των αναγκών άλλων φτωχών και εμπερίστατων. Το πνεύμα της Ορθοδοξίας είναι, ότι η εκκλησιαστική και μοναστηριακή περιουσία ΠΡΕΠΕΙ να μένει στην Επισκοπή ή το Μοναστήρι, διότι τότε είναι πραγματικά «λαϊκή», ανήκει στον λαό. Όταν το ίδιοποιηθεί κάποιος, και μάλιστα «άρχοντας», δηλαδή ισχυρός, παύουν να ανήκουν στον λαό και γίνονται δική του ιδιοκτησία. Αυτό πρέπει να ισχύει και σήμερα. Τα μοναστηριακά κτήματα μπορούν να εκχωρούνται για κάποια χρόνια σε φτωχούς γεωργούς, για να τα καλλιεργούν και να διαθρέφουν την οικογένειά τους. Να μην χαριστούν όμως, διότι, όπως έχει συμβεί, οι γεωργοί θα τα πουλήσουν και τα χωράφια θα χαθούν. Μετά να επιστρέφονται πάλι εκεί, όπου ανήκουν, για την συμπαράσταση και σε άλλους. Μέσα σ’ αυτό το πνευματικό και φιλάνθρωπο κλίμα μπορεί να κινηθεί η διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Διαβάζω συχνά, ότι κάποιοι περιμένουν τον «χωρισμό» Εκκλησίας-Πολιτείας, για να βρουν «νόμιμους» τρόπους διαρπαγής της εκκλησιαστικής περιουσίας, στο πνεύμα των Βαυαρών και των μετά τον Καποδίστρια (ήθελε την αξιοποίησή της) κρατικών ηγετών. Ξεχνούν όμως, ότι κατά το Σύνταγμα (άρθρο 17) προστατεύεται η ιδιοκτησία. Γιατί λοιπόν να μην επικαλεσθεί το Σύνταγμα και ο εκκλησιαστικός χώρος; Μήπως δεν δικαιώθηκαν οι Μονές, που προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όταν ζημιώθηκαν περιουσιακά επί Ανδρέα Παπανδρέου – Αντώνη Τρίτση (1987); Ο «χωρισμός» θα είναι μόνιμος πονοκέφαλος για την Πολιτεία! Ο διοικητικός χωρισμός υπάρχει (ν. 590/1977, ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας μας). Ο «χωρισμός», ως αποσύνδεση της Ορθοδοξίας από την ζωή του ΄Εθνους -αυτόν στην ουσία θέλουν- θα είναι αδύνατος, διότι δεν θα λείπει ποτέ «η μαγιά» του Μακρυγιάννη, άρα ματαιοπονούν. Και κάτι άλλο, μια και ο λόγος για διαχείριση περιουσιακών στοιχείων. Σε κάθε Μητρόπολη υπάρχει το «Μητροπολιτικό Συμβούλιο», που αποφασίζει γι’ αυτά. Σ’ αυτό μετέχουν ex officio και δύο κρατικοί υπάλληλοι (ανώτεροι): ένας δικαστικός και ένας οικονομικός. Αν συμβεί, λοιπόν, ποτέ κάποια ατασθαλία, σημαίνει ότι και αυτοί συγκατένευσαν. Ας το ξέρουμε, λοιπόν, όταν αναζητούμε ενόχους. Παπάδες και Ηγούμενοι μπορούν να «παραπλανήσουν» κρατικούς παράγοντες, όταν οι τελευταίοι στοχεύουν σε κάποιο δικό τους συμφέρον. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 15, 2008 2:37 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Από το περιοδικό ΡΕΣΑΛΤΟ, τεύχος-33
Κάποιες σκέψεις γιά τή Μονή Βατοπαιδίου τού Κωνσταντίνου Λούλη, πρώην Πολιτικού Διοικητού τού Αγίου Όρους Κατ’ αρχάς θα ήθελα να επισημάνω πως ασχολούμαστε εδώ και 2 μήνες με ένα πολύ λεπτό και σύνθετο θέμα για το οποίο βλέπω πως ορισμένοι σπεύδουν, επισπεύδουν, αναλύουν, προδικάζουν ή καταδικάζουν με περισσή ευκολία. Χρειάζεται όμως κατά την άποψή μου, 1.000 φορές περισσότερο χρόνο και 1.000 φορές περισσότερες γνώσεις -και βάζω μέσα στην κατηγορία αυτή πρώτα τον εαυτό μου. Επειδή δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι ξεκάθαρο σε όλους πως βρισκόμαστε σε πολύ βαθιά νερά - πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως χρειάζονται πολύ βαθιές και εξειδικευμένες γνώσεις – ανάμικτες μάλιστα - σε θέματα Ιστορίας, Νομικών, Εκκλησίας, Θεολογίας και εμπειρίας περί Μοναχισμού όχι φυσικά κατά την υποκειμενική άποψη του καθενός αλλά βάσει των εκκλησιαστικών κανόνων. Εύχομαι αυτό το βαρύ και σύνθετο κράμα γνώσεων να το έχουν τουλάχιστον όσοι ανέλαβαν να ξεκαθαρίσουν το πολύπλοκο αυτό θέμα. Το θέμα αυτό - για να το αναλύσουμε σωστά, πρέπει εκ των προτέρων να γνωρίζουμε με ποιο από όλα τα κεφάλαια θα ασχοληθούμε. 1) Το δικαίωμα κυριότητος της Μονής στην λίμνη. 2) Το θέμα της ανταλλαγής και ποιοι έχουν τον τελευταίο αποφασιστικό λόγο σε ότι αφορά την δυνατότητα και την εκτίμηση. 3) Σε τι συνίσταται, αποδεδειγμένα όμως, η τυχόν ευθύνη του Ηγουμένου Εφραίμ κατ’ αρχάς, πού δέχεται πυρά και οχετό ύβρεων. Είναι απαραίτητο όμως να ξεκαθαρίσει ο καθένας μέσα του αν δέχεται τους βασικούς κανόνες πως: Α) Οι αρχές της Ορθοδοξίας πρέπει να είναι διαχρονικά αναλλοίωτες. Β) Πρέπει η Εκκλησιαστική περιουσία να τελειώνει στον περίβολό της ή πρέπει να έχει ένα σοβαρό οικονομικό υπόβαθρο ώστε να καλύπτει τις ανάγκες της, να έχει εξωστρέφεια και να παράγει κοινωνικό έργο το οποίο μάλιστα δεν συνηθίζει να διαφημίζει σύμφωνα με τις επιταγές των εκκλησιαστικών πατέρων. 1.ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΥΡΙΟΤΗΤΟΣ Τα περί νομικής ακυρότητος των χρυσοβούλων που έσπευσαν πολλοί να καταγγείλουν, είναι θέματα ιδιαίτερα λεπτά και επικίνδυνα και καλό είναι να είμαστε προσεκτικοί στην κάθε μας λέξη περί ΧΡΥΣΟΒΟΥΛΩΝ και Εκκλησιαστικών ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΩΝ καθεστώτων. Γνωρίζετε πως υπάρχουν σε άλλες τρεις χώρες Ελληνορθόδοξα πατριαρχεία τα οποία στηρίζουν το ιδιοκτησιακό τους δικαίωμα σε Βυζαντινά χρυσόβουλα, πατριαρχικά συγίλια και αχτιναμέδες των οποίων η ισχύς έχει αναγνωρισθεί ακόμη και από ευρωπαϊκά δικαστήρια. Ας αναλογισθούν ορισμένοι την αξία αυτών των κατακτήσεων - 16 αιώνων – που είναι μοναδικά προπύργια της θρησκευτικής και πολιτιστικής παραδόσεως του Ελληνισμού, που άντεξαν διαχρονικά, κυματίζοντας εκεί η Ελληνική σημαία. Χρειάζεται ιδιαίτερη ΠΡΟΣΟΧΗ μην τυχόν άθελά τους ΥΠΟΣΚΑΠΤΟΥΝ παρόμοια ιδιοκτησιακά δικαιώματα των τριών Ελληνορθόδοξων πατριαρχείων και της Μονής Σινά. Οι τίτλοι που προανέφερα έχουν αναγνωριστεί ως απολύτως έγκυρα από την Ελληνική πολιτεία ανέκαθεν. 2. ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ Την περίπτωση αυτή μπορεί να το δει κανείς μόνον με δύο λογικές εκδοχές ΧΩΡΙΣ να υπάρχει τρίτη. Η ΜΙΑ εκδοχή είναι να υποθέσει κανείς ότι επί σειρά 10 ετών, διάφορα συλλογικά κρατικά όργανα δηλ. υπουργοί, δικαστήρια, νομικά συμβούλια του κράτους, υπηρεσία δημοσίων κτημάτων, ορκωτοί εκτιμητές του δημοσίου κ.α., υπήρξαν αφελείς πράγμα που η απλή λογική απορρίπτει. Δηλαδή την ομαδική αφέλεια(!)και μάλιστα διαχρονικά με πρόσωπα που εν τω μεταξύ άλλαζαν!! Η ΑΛΛΗ εκδοχή είναι να υποθέσει κανείς πως ο Ηγούμενος Εφραίμ στην ίδια 10ετία, συνέστησε συνωμοτική συμμαχία με ΟΛΑ αυτά τα πολλά αυτά πρόσωπα όλων των προαναφερομένων κρατικών φορέων με σκοπό να βλάψουν ΟΛΟΙ αυτοί μαζί τα συμφέροντα του δημοσίου και να ωφεληθούν αντιστοίχως οι ίδιοι!! Αλλά το να δεχθεί κανένας ότι ο Εφραίμ συμμάχησε συνωμοτικά, σε βάρος του δημοσίου, με τόσα πολλά και κατά καιρούς εναλλασσόμενα πρόσωπα μέλη συλλογικών κρατικών οργάνων, διαφόρων αρμοδιοτήτων και επιπέδων και για διάστημα πέραν της 10ετίας είναι ένα σενάριο που δύσκολα δέχεται, η κοινή λογική και του πλέον καχύποπτου ανθρώπου. Άρα το ερώτημα σε ότι αφορά την πλευρά της κρατικής πλευράς είναι να τους δεχθούμε ως ΑΦΕΛΕΙΣ ή ως ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ (άσχετα αν κάποιοι λόγω παραγραφής θα εξαιρεθούν των κυρώσεων). Δεν υπάρχει άλλη εκδοχή. Ή είναι μια γυναίκα έγκυος ή δεν είναι. 3. ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΕΦΡΑΙΜ Από την πλευρά όμως της Μονής δηλ. του Ηγουμένου υπάρχει το ερώτημα που πρέπει επίσης να ερευνήσει η δικαιοσύνη το αν δηλαδή ΥΠΑΡΧΕΙ ή ΛΕΙΠΕΙ το κίνητρο για ΑΤΟΜΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάει κανένας ότι ο Εφραίμ αντάλλαξε όχι δικό του ακίνητο αλλά της Μονής. Τα μοναστήρια είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου δηλαδή ανήκουν στο κράτος και στον Ελληνικό λαό. Δεν ανήκουν σε κανέναν Εφραίμ, Ιωακείμ ή Ιερόθεο. Αυτό το αγνοούν δυστυχώς οι περισσότεροι. Στην περίπτωση Βατοπαιδίου ξεκινάμε από μια ιδιοκτησία ενός νομικού προσώπου ΔΗΜΟΣΙΟΥ Δικαίου (Βισθωνίδα), την ανταλλάσσουν, αφού εν τω μεταξύ οι ειδικοί εκτίμησαν, μελέτησαν και επικύρωσαν τελικά τις πράξεις τους – σε ένα χρονικό ορίζοντα 10 ετών (!) - με κάποια άλλα ακίνητα του ΔΗΜΟΣΙΟΥ και το προϊόν της ανταλλαγής καταλήγει στην Μονή που είναι πρόσωπο ΔΗΜΟΣΙΟΥ δικαίου! Ποιους λοιπόν εζημίωσε, σε τι έχει ευθύνη ο Εφραίμ ατομικά όταν δεν ενεργεί για ΙΔΙΟΝ όφελος; Αυτή είναι η απορία μου. Ο Εφραίμ κατά την άποψή μου ουσιαστικά με τις ενέργειές του έχει τελικό σκοπό να συντηρήσει μια ΔΗΜΟΣΙΑ περιουσία που ανήκει στον Ελληνικό λαό ο οποίος συρρέει εκεί, στο Βατοπαίδι κατά 10δες χιλιάδες - προφανώς για λόγους που πολλοί αγνοούν. Εγώ είμαι από αυτούς που γνωρίζοντας αυτά τα ευνόητα για μένα πράγματα, τον συγχαίρω, εύχομαι ολόψυχα ο Θεός να του δίνει Υγεία, Υπομονή και δύναμη και θα σταθώ δίπλα του με όλες μου τις δυνάμεις. ΙΕΡΕΣ ΜΟΝΕΣ (ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ) Η τελευταία σχετική απόφαση της ολομελείας του Συμβουλίου επικρατείας αναφέρει πως όσες Μονές ασκούν δημόσια εξουσία είναι ΔΗΜΟΣΙΕΣ και όσα ασκούν ιδιωτική εξουσία είναι ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ - Ησυχαστήρια. Άλλο Ησυχαστήρια, άλλο Μονές. Δηλαδή νομικά ΔΙΦΥΕΙΣ. Δηλαδή δύο φύσεις. Ο καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου κ. Τρωϊάνος αναφέρει και εξηγεί στο βιβλίο του πως οι Μονές του Α.Ο. ασκούν ΔΗΜΟΣΙΑ εξουσία. Σημείωση: Όσοι θέλουν να το διαβάσουν, να ανατρέξουν στην μέση του βιβλίου του περίπου στην σελίδα 450. Το μόνο σίγουρο είναι πως μέσα από αυτή την υπόθεση πολλοί θα θυμηθούν μερικές σοφές λαϊκές παροιμίες: · «Έμπλεξα με έναν λύκο, τον αφήνω όμως, εκείνος δεν με αφήνει». · «Όποιος σκάβει τον λάκο του άλλου πέφτει ο ίδιος μέσα». · «Το ράσο είναι σαν το κάρβουνο. Αν το πιάσεις αναμμένο καίγεσαι, αν το πιάσεις σβηστό λερώνεσαι». · «Το καπέλο των καλογήρων δεν έχει σκίαστρο, για να το στρίβουν εύκολα όπως τους βολεύει». · «Όποιος πριονίζει τα πόδια του άλλου να προσέχει γιατί μπορεί να κόψει τα δικά του». (Ενδοαγιορείτικες «καταγγελίες») · «Πιάσαμε τον ψύλλο αλλά τελικά χάσαμε το πάπλωμα». (Χρυσόβουλα- Βιστωνίδα - Πατριαρχεία - Σινά) · «Το μοναστήρι να’ναι καλά». (Συνέχιση της διαχρονικής Μοναστικής ιστορίας) - |
|
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 15, 2008 2:25 pm Θέμα δημοσίευσης: Ιδού ποια μπουμπούκια θα «φύτευε» ο Αρσένιος... |
|
| Πηγή:
http://taxalia.blogspot.com/2008/11/blog-post_9201.html Ιδού ποια μπουμπούκια θα «φύτευε» ο Αρσένιος… Χθες όλες οι εφημερίδες γράφανε ότι ο Αρσένιος ασχολείται με «δεντροφυτεύσεις». Ο π. Αρσένιος μας δήλωσε ότι έχει φοιτήσει στη Νομική Σχολή, ότι την κ. Σωτηροπούλου, που υποτίθεται ότι θα την «φυτέψει» με τα παιδιά της, δεν την γνωρίζει ούτε ξέρει αν έχει παιδιά. Πάντως της εύχεται να της έρθουν όλα καλά και τα παιδιά της να προκόψουν.Όσον αφορά τον κ. Κουκοβίνο –τον «σύζυγο» της κ. Σωτηροπούλου– την εποχή που ο π. Αρσένιος ήταν Πανσπουδαστική και η πλειοψηφία των αριστερών της Σχολής ήταν 85%, ο κ. Κουκοβίνος με ένα φίλο του ήταν οι μόνοι «χιτλερικοί»… Πληροφορηθήκαμε ακόμη ότι ο κ. Κουκοβίνος είναι διαγραμμένος από το Δικηγορικό Σύλλογο και μάλιστα όχι για πρώτη φορά. Όπως αποδείχθηκε από τις αποκαλύψεις του Ant1 οι εκβιαστές και οι απειλούντες με μηνύσεις δεν ήταν οι μοναχοί αλλά αυτός που για να μην κάνει φασαρία στην περίπτωση των ανταλλαγών στη Ν. Ραιδεστό ζητούσε από επιχειρηματία 80.000 € και ένα ακίνητο. Δυστυχώς, τις ψεύτικες μηνύσεις, που κατάθεσε η «σύζυγός» του στην Εισαγγελία Θεσσαλονίκης, τις ζήτησε και ο Άρειος Πάγος, ο οποίος φαίνεται να πείθεται πολύ εύκολα ότι οι ακτήμονες μοναχοί είναι τρομοκράτες. Λυπόμαστε πάντως για τον π. Αρσένιο που δεν ξέρει από δεντροφυτεύσεις, διότι θα ήταν πιο χρήσιμος στη Μονή, αφού υπάρχουν αρκετές αγροτικές εκτάσεις εκεί.Υπενθυμίζουμε ότι με τον ίδιο τρόπο ξεκίνησε από «περίεργους» ανθρώπους όλη αυτή η ιστορία, όπως η περίπτωση του πρώην προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Ξάνθης, ο οποίος φαίνεται να βρίσκεται πίσω από κάθε επίθεση εναντίον της Μονής παρασύροντας και τον Δεσπότη Ξάνθης. Πιστεύει ότι έτσι χτυπάει και την Νέα Δημοκρατία και προωθεί τον αδελφό του για βουλευτή, ο οποίος είναι τελευταίος στον κατάλογο των βουλευτών επικρατείας που τον έβαλε ο Γιώργος Παπανδρέου. Ας έχουν υπόψη τους ότι οι βουλευτές δεν γίνονται με τα ψέματα, τις παρεμβάσεις στα δικαστήρια και με πιέσεις σε κάθε κατεύθυνση. Ελπίζουμε ότι θα «προκόψει» κι αυτός. http://vatopaidi.wordpress.com |
|