 Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 15, 2008 4:46 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| ΟΛΟΙ στοιχισμένοι για τη διάσωση των τραπεζών
Τα καθεστωτικά κόμματα και οι ποικιλόχρωμοι απολογητές του καπιταλισμού αγωνιούν για τις τράπεζες! Δικαιολογημένες οι αγωνιώδεις ανησυχίες: Η Πίστη αποτελεί το βάθρο του καπιταλιστικού συστήματος, την καρδιά των λειτουργιών του. Και ως τέτοια αποτυπώνει με μεγαλύτερη οξύτητα την κρίση του καπιταλιστικού καθεστώτος. Ας απλοποιήσουμε, συνοπτικά, αυτές τις θεμελιακές καπιταλιστικές λειτουργίες της Πίστης. α). Οι πιο σοβαρές λειτουργίες της Πίστης είναι δύο: Η αύξηση της επεκτατικής (ιμπεριαλιστικής) ικανότητας της καπιταλιστικής παραγωγής και η διευκόλυνση των ανταλλαγών. Η τάση της απεριόριστης επέκτασης της καπιταλιστικής παραγωγής προσκρούει στα όρια της ατομικής ιδιοκτησίας, στην περιορισμένη δηλαδή ποσότητα του ατομικού κεφαλαίου. Εδώ επεμβαίνει η Πίστη, σαν μέσο, για το ξεπέρασμα των ορίων αυτών, συγχωνεύοντας πολλά ατομικά κεφάλαια σε ένα και διοχετεύοντάς τα στην καπιταλιστική επέκταση. Αυτή η λειτουργία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου το ανέδειξε σε ηγετικό «μοχλό» της παγκοσμιοποίησης. Από την άλλη η Πίστη επιταχύνει, σαν εμπορική Πίστη, την ανταλλαγή των εμπορευμάτων και εδραιώνει τη διεθνοποίηση αυτής της ανταλλακτικής λειτουργίας. β). Οι θεμελιακές αυτές λειτουργίες της Πίστης αποτελούν και την κεντρική πηγή όξυνσης και διεθνοποίησης των κρίσεων. Είναι γνωστό, ότι οι οικονομικές κρίσεις οφείλονται στη δομική αντίφαση της καπιταλιστικής οικονομίας: Αντίθεση ανάμεσα στις ικανότητες ανάπτυξης-επέκτασης της παραγωγής ΚΑΙ της περιορισμένης καταναλωτικής ικανότητας. Η Πίστη, λοιπόν, ωθεί την παραγωγή σε υπερπαραγωγή, χωρίς ταυτόχρονα να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανταλλακτικές απαιτήσεις αυτής της υπερπαραγωγής, έστω και αν το κενό καλύπτεται για ένα διάστημα με εικονικό, πλαστικό χρήμα. Το εικονικό χρήμα συσσωρεύει πιο πιεστικά τα στοιχεία της αντίφασης: Παραγωγής-κατανάλωσης. Αργά ή γρήγορα θα εκραγούν με μεγαλύτερη σφοδρότητα. γ). Κατά τη διάρκεια των κρίσεων η Πίστη καταστρέφει τις ίδιες παραγωγικές δυνάμεις που έφερε στη ζωή. Με τις πρώτες ενδείξεις της στασιμότητας στην αγορά η Πίστη συστέλλεται, αφήνοντας στη μέση την ανταλλαγή, τη στιγμή ακριβώς που η ανταλλαγή της είναι αναγκαία. Έτσι αποδείχνεται ανίκανη και άσκοπη εκεί ακριβώς που οι καπιταλιστές την έχουν μεγάλη ανάγκη, περιορίζοντας στο ελάχιστο την καταναλωτική ικανότητα. Η Πίστη, συνεπώς, ως θεμελιακή λειτουργία του καπιταλισμού, αυξάνει τη αντίθεση μεταξύ του τρόπου παραγωγής και του τρόπου ανταλλαγής, με το να εντείνει στον ανώτερο βαθμό την παραγωγή, ενώ παραλύει με την παραμικρότερη αιτία την ανταλλαγή. Με άλλα λόγια, η Πίστη είναι το «μέσο» που οξύνει στον ανώτερο βαθμό τις αντιθέσεις του καπιταλισμού. Αυτό το γνωρίζουν άριστα οι αστοί οικονομολόγοι και τα πολιτικά επιτελεία του καθεστώτος, γι’ αυτό αγωνιούν και ανησυχούν και προσπαθούν να διασώσουν και να χρηματοδοτήσουν τις τράπεζες. Η παραδοξολογία δεν βρίσκεται στις καθεστωτικές δυνάμεις. Βρίσκεται στις δυνάμεις εκείνες που μιλούν στο όνομα της αριστεράς και του σοσιαλισμού. Αυτές αγωνιούν το ίδιο για το σύστημα και μοχθούν να «αμβλύνουν» τις αντιθέσεις του καθεστώτος: Να καθυστερήσουν δηλαδή την «κατάρρευση» του καπιταλισμού και να χειραγωγήσουν τις λαϊκές μάζες στα κανάλια διάσωσης του συστήματος. Δεν μπορεί, όμως, να μιλάς στο όνομα της αριστεράς και του σοσιαλισμού και να αγωνίζεσαι για τη διάσωση του καπιταλισμού και της Πίστης… |
|
| Δημοσιεύθηκε: Πεμ Νοέ 13, 2008 6:48 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Ο παροξυσμός της ανοησίας
Πρέπει να είναι κανείς μεθυσμένος από την ανοησία του για να ζητά από τις τραπεζίτες …ευαισθησία ή να απαιτεί από τις τράπεζες να σταθούν …πάνω από τα κέρδη!!! Αυτό το «προνόμιο» να μεθάς από την ανοησία το έχουν τα ποικίλα και πολύχρωμα παράσιτα της κοινωνίας, ακριβώς γιατί ζώντας μέσα στην αλαζονεία του παρασιτισμού τους έχουν πάψει να σκέφτονται. Η ανοησία φτάνει σε παροξυσμό σε δύο ειδών παρασιτικά στρώματα: α). Στο στρώμα των έμμισθων «στοχαστών» και «λακέδων» του καθεστώτος που παρελαύνουν στα ΜΜΕ. β). Στο στρώμα των πολιτικών νεφελωμάτων που τρέφεται από τον κοινωνικό και ιδεολογικό παρασιτισμό: το πλατύ φάσμα της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό τα φάσμα της ενσωματωμένης «αριστεράς» αποτελεί το πλέον άπληστο και σάπιο κομμάτι του κοινωνικού και ιδεολογικού παρασιτισμού. Αυτή η διπλή υπόσταση του «αριστερού» παρασιτισμού, κοινωνική και ιδεολογική (παρασιτεί πάνω σε ποικίλα ιδεολογικά αποκόμματα, από ακραία νεοφιλελεύθερα μέχρι σοσιαλιστικά), οδηγεί αυτή την «αριστερά» σε πιο έντονες αντιφάσεις, συνακόλουθα και ανοησίες. Από τη μια είναι στυλοβάτης του συστήματος και από την άλλη είναι υποχρεωμένη να εμφανίζεται στα λόγια σαν «εχθρός» του συστήματος και να εφευρίσκει λεκτικές φόρμες φιλολαϊκές και «σοσιαλιστικές». Αυτή η διπλή υπόσταση της απάτης του «αριστερού παρασιτισμού» τον οδηγεί σε καραμπινάτες ανοησίες, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων και βαθιάς πολιτικής σήψης. Έτσι βλέπουμε σήμερα αυτό το «αριστερό» παρασιτικό «σώμα» της καθεστωτικής εξουσίας να ξεγυμνώνεται τελείως, να βρίσκεται σε τέτοια αμηχανία, ώστε να μην είναι σε θέση να καταλάβει και τις ανοησίες που ξεστομίζει. Σαν αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλουν τις τράπεζες …πάνω από τα κέρδη. Και του Γιώργου Παπανδρέου που ζητάει …ευαισθησία από τους τραπεζίτες!!! Σε τι διαφέρουν τα δύο αυτά «αριστερά» κόμματα από τη Ν.Δ.; Κανένα δεν αμφισβητεί ούτε στο ελάχιστο το «ναό του χρήματος», το θεμέλιο του καπιταλιστικού καθεστώτος: Τις Τράπεζες. Αντίθετα, όπως η Ν.Δ. έτσι και το ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ «μοχθούν» να σώσουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα!!! Ο Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, μάλιστα την «αγωνία» του αυτή την επιβεβαίωσε και πρακτικά. Συναντήθηκε με τους τραπεζίτες και τους διαβεβαίωσε ότι ο πολιτικός στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι η εξασφάλιση της «ρευστότητας» των τραπεζών!!! Εδώ, συνεπώς βλέπουμε ότι δεν υπάρχει «δεξιά» και «αριστερή» πολιτική. Υπάρχει μία και μόνο πολιτική: η πολιτική των τραπεζών!!! Υπάρχει, ωστόσο, κάποια «διαφορά». Διαφορά στην απάτη που πλασάρεται η ίδια και κοινή πολιτική. Η ίδια αυτή και κοινή πολιτική «επενδύεται» από το ΣΥΡΙΖΑ με το απατηλό σόφισμα που θέλει τις τράπεζες πάνω από τα κέρδη(!!!) και από το ΠΑΣΟΚ που ζητά από τους τραπεζίτες ευαισθησία(!!!). Για την τιμή των όπλων ας πετάξουμε και μια φιλολαϊκή και «αριστερή» κοτσάνα περί «ευαισθησίας» και «κερδών»… Αλλά ας δούμε και ποια ευαισθησία ζήτησε ο Γ. Παπανδρέου, από τους τραπεζίτες: Την «αναχρηματοδότηση δανείων με την επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης σε στοχευμένες κοινωνικές ομάδες» και «για πάγωμα των δανείων μέχρι τέλος του 2009», Αυτά τα εμφάνισε το ΠΑΣΟΚ σαν «λύσεις» και «φιλολαϊκή» πολιτική: Άλλος ογκόλιθος ανοησίας. Όλα αυτά, όμως, δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από μεταφορά των χρεών και των τόκων και μάλιστα αυξημένων για αποπληρωμή στο άμεσο μέλλον, με μοναδικούς κερδισμένους τις τράπεζες. Τέτοιες αλχημείες και ανοησίες χρησιμοποιούν όσοι θέλουν να συγκαλύψουν το πρόσωπό τους και να εμφανιστούν με «φιλολαϊκά» ακόμα και «αριστερά» προσωπεία… |
|
| Δημοσιεύθηκε: Πεμ Νοέ 13, 2008 11:00 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Όπως και να έχει απο την στιγμή που ο Γ.Α.Π συναντήθηκε με τους τραπεζίτες ως κίνηση ενισχύει το κυβερνητικό προφίλ του και δείχνει ότι ο αγαπητός Γιωργάκης πήρε την ευλογία σύσσωμου πλέον του οικονομικού κατεστημένου για την εκλογή του. Εδώ ακομα και ο "Βγένο" πήγε αφήνοντας στην άκρη, τις όποιες διαφορές του με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-μέχρι και αγωγή πήγε να κάνει στο παιδί της Μαργαρίτας.
Δεν χρειάζεται κάποιος εμπειρία για να αντιληφθεί ότι ο "γιόκας της Μαργαρίτας" πάει φούλ για την πρωθυπουργία με τις ευλογίες ντόπιων και ξένων. Ο Τατούλης θα γυρίσει στην ΝΔ ως ο άσωτος γιός μόλις αναλαβει η Ντόρα την αρχηγία της ΝΔ και "όλοι κάλά θα είμαστε" 
Το λάθος του Καραμανλή ήταν ότι έγινε η ουρά του εκσυγχρονισμού του σημιτικού ΠΑΣΟΚ, που ως αντιπολιτευση στηλίτευε, και ακολουθήθηκε ένας στείρος φιλελευθερισμός που εν τέλει δεν πρόσφερε τίποτα. Απλά θα ήταν ευχής έργο αν η ΝΔ χάσει τις εκλογές να γίνει ένα ξεκαθάρισμα στο εσωτερικό του συγκεκριμένου κόμματος και ακόμα καλύτερα αν ο Καραμανλής αλλάζοντας εντελώς απόψεις για πράγματα και καταστάσεις στην Ελλάδα επέλεγε μια νέα προσπάθεια με την δημιουργία φορέα πιο φιλολαικού και συνάμα πιο πατριωτικού με την συμμετοχή δυνάμεων και απο άλλους χώρους. Αλλά το τελευταίο αποτελεί, δυστηχώς, όνειρο θερινής νυκτός. Όπως και να έχει οι εξελίξεις πλέον μοίαζουν εν πολλοίς οριστικές. Απλά όλοι περιμένουν ποίος θα είναι "ο επόμενος Τατούλης". Και τότε θα μπούν μπροστά οι μηχανές. (Εκτός ίσως αν ο λαός χρησιμοποιώντας το θυμικό του πέρυσι στο φθινόπωρο του 2007 σκεφτεί κάποιες καταστάσεις στο ΠΑΣΟΚ και τους χαλάσει την σούπα.) |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Νοέ 12, 2008 6:37 pm Θέμα δημοσίευσης: Η υποκρισία των πολιτικών σκακιστών |
|
| Η υποκρισία των πολιτικών σκακιστών
Ο θορυβώδης κουρνιαχτός που κατακλύζει σήμερα τα πάντα είναι η οικονομική κρίση και η πολιτική σήψη. Και αυτοί που σηκώνουν το μεγαλύτερο κουρνιαχτό είναι οι οικονομικές εστίες της κρίσης και της σήψης με τα πολιτικά και δημοσιογραφικά λαρύγγια τους. Το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο με τους «νταβάδες» και τους «φωνακλάδες» τους: δημοσιογράφους και πολιτικούς προβοκάτορες τύπου Τατούλη και ΣΙΑ… Παρόλες, ωστόσο, τις οξείες αλληλοκατηγορίες, οι ΠΑΝΤΕΣ επικαλύπτουν και αποκρύπτουν το ουσιώδες: Ότι η κρίση και η πολιτική σήψη δεν είναι το αποτέλεσμα «κακών χειρισμών», αλλά ενδημικό φαινόμενο του γερασμένου καπιταλιστικού καθεστώτος. Η σήψη των κομμάτων που διαλαλούν, από όλες τις γωνιές, τα φερέφωνα του καθεστώτος, έχει βαθιές κοινωνικές ρίζες και δεν είναι το προϊόν των «κακών» και «ανίκανων» κυβερνητικών διαχειριστών. Αυτή η «καραμέλα» περί «ανίκανης κυβέρνησης» ή «ραχιτικής» αντιπολίτευσης, που «πιπιλίζετε» εκατέρωθεν από τα δύο κυβερνητικά κόμματα και τους «εξυγιανστές» της πολιτικής ή τα αλαλάζοντα κύμβαλα της «πολιτικής κάθαρσης», είναι μια «καραμέλα» απάτης: Ένα ιδεολόγημα που χρησιμοποιείται πάντα σε περιόδους που η σήψη ρέει σαν χείμαρρος… Η απάτη γίνεται ολοφάνερη αν δούμε όλους αυτούς τους «προφήτες» της πολιτικής «εξυγίανσης» και «κάθαρσης» πώς συμπεριφέρονται σήμερα που η οικονομική κρίση απειλεί με κατάρρευση τους «μοχλούς» και τους μεγάλους «νταβάδες» της καπιταλιστικής οικονομίας: Τις τράπεζες και το χρηματιστηριακό κεφάλαιο γενικά. ΟΛΟΙ αυτοί κάθονται προσοχή μπροστά στους τραπεζίτες!!! Και μοχθούν να καλύψουν αυτή την πολιτική τους δουλεία με παραληρήματα υποκρισίας και διπροσωπίας. ΣΗΜΕΡΑ που η κρίση υποσκάπτει το ναό του χρήματος, οι τραπεζίτες δεν αφήνουν στους πολιτικούς ιπποκόμους τους πολλά περιθώρια για αστεία και «αριστερές» ερωτοτροπίες. Αυτό εξαναγκάζει τα κόμματα να εφευρίσκουν, για να μην ξεγυμνωθούν τελείως ακόμα και στους οπαδούς τους, διάφορα τεχνάσματα εξαπάτησης. Η κυβέρνηση, η οποία δεν κρύβει τον ρόλο της και τον χαρακτήρα της (τον ανοικτά υπηρετικό του κεφαλαίου) δεν έχει, σχεδόν κανένα, περιθώριο ελιγμών: Περιορίζεται απλώς στη δήθεν σύγκρουση με τα μεγάλα αφεντικά για τα επιτόκια!!! Εκεί που η δολιότητα και η διπροσωπία κτυπάει κόκκινο είναι στο ΠΑΣΟΚ. Αυτό αγωνίζεται με νύχια και με δόντια για τη διάσωση των μεγάλων «νταβάδων» (τραπεζών), αλλά με τη γνωστή, δραματικά πλέον μπαγιάτικη, σοσιαλδημοκρατική συνταγή: αυτή των πύρινων λόγων κατά της κερδοσκοπικής απληστίας του τραπεζικού κεφαλαίου. Αυτά πού σήμερα τα λέει και ο…Βγενόπουλος!!! Αλλά αναφέραμε ήδη: Τα υποκριτικά παραληρήματα, αυτά τα κομματικά αστεία, καταρρέουν μπροστά στην πραγματικότητα. Ποια είναι η πραγματικότητα; Ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έσπευσε αμέσως να καλέσει τους τραπεζίτες στο γραφείο του, μήπως και έχουν πάρει στα σοβαρά τα πολιτικά του αστεία… Από το κατώφλι λοιπόν, των γραφείων του, πέρασαν οι τραπεζίτες, για να συζητήσουν για το πακέτο των 28 εκατομμυρίων ευρώ!!! Καταναλώνουμε καταγγελίες για κερδοσκοπικές αναλγησίες των τραπεζιτών και εγγυόμαστε το πακέτο των 28 εκ. ευρώ!!! Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πλειοδοτεί σε «αριστερή» υποκρισία και απάτη. Αυτή καταναλώνει ένα άλλο ύπουλο ιδεολόγημα: «Θέλει τις τράπεζες … πάνω από τα κέρδη!!! Μας λέει για τις τράπεζες: «ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα διαφυλάξουν τα τεράστια περιθώρια κέρδους, πώς θα αποφύγουν και τον πιο επιφανειακό δημόσιο έλεγχο, πώς θα συνεχίσουν να αυθαιρετούν με κάθε τρόπο σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος, πώς θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν εναρμονισμένα ως καρτέλ. Και αυτό παρά το γεγονός ότι έχουν αποκομίσει τεράστια κέρδη τα προηγούμενα χρόνια». Αλήθεια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από πιο πλανήτη ήρθε; Σε ένα καθεστώς καπιταλιστικό και μάλιστα στη φάση της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της κυριαρχίας του χρηματιστηριακού και τραπεζικού κεφαλαίου, μπορεί να λειτουργήσουν διαφορετικά οι τράπεζες; Αγνοεί ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ τους νόμους του ιμπεριαλισμού και ζητά από τους πλανητικούς «νταβάδες» να πάψουν να λειτουργούν σαν «νταβάδες»; Ή πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι οι πολιτικοί και οι κυβερνήσεις μπορούν να τα βάλλουν με τα αφεντικά της υφηλίου; Θα ήταν ενδιαφέρον να μας εξηγήσει πώς;;; Με τέτοια κούφια λόγια καταναλωτικής καταγγελίας η ηγεσία ΣΥΡΙΖΑ εξαπατά, από «αριστερή» πάντα σκοπιά… |
|