 Δημοσιεύθηκε: Δευ Οκτ 13, 2008 10:24 am Θέμα δημοσίευσης: Dalmatia, Slavonia, Banovina, Knin, Lika και Dubrovnik |
|
| Ρε παιδιά να ρωτήσω κάτι?... Επειδή από όσο ξέρω στη Srebrenica ελάχιστοι είναι οι τάφοι που έχει ταυτοποιηθεί ότι ανήκουν σε μουσουλμάνους..., από τους 8000 που έλεγαν...
Το ίδιο ισχύει και για τις περιοχές Dalmatia, Slavonia, Banovina, Knin, Lika και Dubrovnik? |
|
| Δημοσιεύθηκε: Κυρ Αύγ 03, 2008 2:31 pm Θέμα δημοσίευσης: Ένα άρθρο του Ελεύθερου Τύπου που το βρήκα ενδιαφέρον... |
|
| Σκοτσέζικο ντους για τη Σερβία
ΕΠΙΦΥΛΑΚΤΙΚΗ Η Ε.Ε., ΖΗΤΕΙ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ Του Γιάννη Νάκου Ράντοβαν Κάρατζιτς, πρώην πολιτικός ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας και από την περασμένη Τετάρτη υπόδικος στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία (ΔΠΔ)στη Χάγη. Είναι ο τελευταίος –μέχρι τώρα– κρίκος σε μια μακρά αλυσίδα ηγετικών φυσιογνωμιών των Σέρβων, Σερβοβο- σνίων και Σέρβων της Κροατίας, που εκδόθηκαν στη Χάγη και δικάστηκαν για εγκλήματα πολέμου. Περίπου 9 χρόνια μετά τη λήξη των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών με τους οποίους επήλθε ο τερματισμός των εμφύλιων πολέμων της πρώην Γιουγκοσλαβίας, το σύνολο σχεδόν της σερβικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας που επιχείρησε να υλοποιήσει το όραμα της «Μεγάλης Σερβίας» έχει πλέον βρεθεί αντιμέτωπο με τη Δικαιοσύνη. Τέλος εποχής Με τη σύλληψη του Ράντοβαν Κάρατζιτς έκλεισε για το σερβικό λαό ένας ιστορικός κύκλος: η γενιά των ηγετών που τον καθοδήγησαν από την εποχή των κλυδωνισμών της πολυεθνικής σοσιαλιστικής Γιουγκοσλαβίας (μετά το θάνατο του Τίτο) μέχρι την ήττα από το ΝΑΤΟ έχει πια οριστικά αποσυρθεί από το προσκήνιο. Οσοι δεν αποδήμησαν, όπως ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ή ο Μίλαν Μπάμπιτς, πρώτος πρόεδρος της αυτοανακηρυχθείσας Σερβικής Δημοκρατίας της Κράινα στην Κροατία, έχουν αποσυρθεί από την πολιτική ή εκτίουν ποινές φυλάκισης στη Χάγη και αλλού. Ειδικά, όμως, με τη σύλληψη του Ράντοβαν Κάρατζιτς κλείνει για το σερβικό λαό μια περίοδο ιδεολογικής αναζήτησης, που επίσης ξεκίνησε με την αποσύνθεση της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο και την υιοθέτηση της εθνικιστικής ιδεολογίας ως διαδόχου της κομμουνιστικής. Με τη σειρά της, η έκδοση του Κάρατζιτς στη Χάγη σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας ιδεολογικής πορείας του σερβικού λαού, σταθερά προσανατολισμένης στην Ευρώπη, ανεξαρτήτως του κόστους της. Κανείς άλλος εκτός από τον Κάρατζιτς, ούτε καν ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, δεν υπήρξε πιο διαπρύσιος εκπρόσωπος του νέου σερβικού εθνικισμού, όπως εμφανίστηκε και διαμορφώθηκε στη μετά τον Τίτο εποχή. Μαθητής του Τσόσιτς Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς υπήρξε μαθητής του ακαδημαϊκού και πολιτικού Ντόμπριτσα Τσόσιτς, του πρώτου επιφανούς συνεργάτη του Τίτο που πέρασε ιδεολογικά στην «αντίπερα όχθη» του εθνικισμού, όταν διεφάνη το ανέφικτο της διαιώνισης της πολυεθνικής Γιουγκοσλαβίας του Τίτο. Ο Τσόσιτς, ως «πατέρας του έθνους» για τους θαυμαστές του, επηρέασε βαθύτατα τον Κάρατζιτς μέχρι του σημείου ο τελευταίος να εκδίδει ποιητικές συλλογές –ενώ φυγοδικούσε– στις οποίες παρουσιαζόταν ως ο Σέρβος ιππότης, υπερασπιστής της Ορθοδοξίας που καταδιώκεται από τους άθεους και καθολικούς της Δύσης. Επομένως, σε επίπεδο συμβολισμού, η μόνη κατάλληλη κίνηση που μπορούσε να κάνει η νέα φιλοδυτική κυβέρνηση της Σερβίας για να δείξει στη διεθνή κοινότητα πως πραγματικά άλλαξε σελίδα, ήταν να προβεί στην έκδοση του Ράντοβαν Κάρατζιτς στη Χάγη. Οσο απαραίτητη και αν ήταν όμως αυτή η συμβολική κίνηση, το κόστος που συνεπάγεται για την υπερηφάνεια του σερβικού λαού είναι μεγάλο. Το λαϊκό αίσθημα «Είμαι υπέρ της σύλληψης του Κάρατζιτς αλλά με πειράζει που μόνο αυτός θα καταδικαστεί ενώ όλοι έκαναν εγκλήματα… Πού είναι άραγε η Δικαι- οσύνη για όσους σκότωσαν Σέρβους;», ανέφερε χαρακτηριστικά στο BBC ένας Σέρβος και επικροτήθηκε από εκατοντάδες άλλους καθώς δείχνει με τον καλύτερο τρόπο πώς νιώθουν για το θέμα. Ομως, η σύλληψη και έκδοση του Κάρατζιτς δεν ήταν το πρώτο ή το μεγαλύτερο πλήγμα στην υπερηφάνεια των Σέρβων. Εχουν προηγηθεί η ατυχής κατάληξη των εμφύλιων πολέμων, η ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου και οι απανωτές καταδίκες στο ΔΠΔ των κατηγορούμενων Σέρβων, Σερβοβοσνίων και Σέρβων της Κροατίας, ενώ το ίδιο δικαστήριο αθώωνε ανθρώπους που βαρύνονται με σφαγές Σέρβων, όπως ο αλβανόφωνος οπλαρχηγός του UCK και πρώην πρωθυπουργός του Κοσόβου Ραμούς Χαραντινάι ή ο Βοσνιομουσουλμάνος διοικητής της Σρεμπρένιτσα Νάσερ Οριτς. Πραγματικά, ο κατάλογος των δικασθέντων και καταδικασμένων από το ΔΠΔ τέκνων του σερβικού έθνους είναι μεγάλος και περιλαμβάνει από πολιτικούς ηγέτες (Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και Μίλαν Μιλουτίνοβιτς, πρόεδροι της Γιουγκοσλαβίας, Μίλαν Μπάμπιτς και Μίλαν Μάρτιτς, ηγέτες των Σέρβων της Κράινα, Μπιλιάνα Πλάβσιτς, διάδοχος του Κάρατζιτς στην ηγεσία των Σερβοβοσνίων) μέχρι στρατηγούς-ανώτατους διοικητές (Νεμπόισα Πάβκοβιτς, Ντράγκολιουμπ Οϊντάνιτς, Βλαντιμίρ Λαζάρεβιτς, Βλαστιμίρ Τζόρτζεβιτς), αλλά και απλούς έφεδρους αξιωμα- τικούς, π.χ. Ράντισλαβ Κρστιτς, διοικητής σερβοβοσνιακού τάγματος, και Ντράγκαν Ομπρένοβιτς, προσωρινός επικεφαλής σερβοβοσνιακής ταξιαρχίας για 35 ημέρες! Ακόμη και φιλοδυτικοί Σέρβοι πολιτικοί έχουν καταγγείλει ότι οι ετυμηγορίες του ΔΠΔ, αλλά και οι συχνές πιεστικές επισκέψεις της πρώην εισαγγελέως του, Κάρλα ντελ Πόντε, στο Βελιγράδι, ήταν το «καλύτερο τονωτικό» για τα εκλογικά ποσοστά των Σέρβων υπερεθνικιστών. Εντούτοις, ο σερβικός λαός προτίμησε στις πρόσφατες εκλογές την οδό της ταπείνωσης και της ευρωπαϊκής προοπτικής αντί της εθνικιστικής απομόνωσης. Η στάση της Ε.Ε. Ωστόσο, η Ευρώπη εθελοτυφλεί… Αντί οι Βρυξέλλες να επιβραβεύσουν τη σύλληψη Κάρατζιτς που αποτελεί έμπρακτη έκφραση της επιλογής των Σέρβων να υιοθετήσουν ως εθνικό όραμα τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, τελικώς επικράτησαν απόψεις «σκληρών», όπως του Ολλανδού υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Φρανς Τίμερμαν, που επέμειναν πως η έννοια της «πλήρους συνεργασίας του Βελιγραδίου με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία (ΔΠΔ)» περιέχει τη σύλληψη και έκδοση και των υπόλοιπων κατηγορουμένων για εγκλήματα πολέμου. Πρόκειται για τον πρώην στρατιωτικό ηγέτη των Σερβοβοσνίων Ράτκο Μλάντιτς και τον πρώην ηγέτη των Σέρβων της Κροατίας, Γκόραν Χάτζιτς. Είναι γεγονός πως η Ε.Ε. είχε θέσει στη Σερβία τη σύλληψη και έκδοσή τους ως προαπαιτούμενο όρο για να λάβει καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας το α’ εξάμηνο του 2009. Ουσιαστικά, όμως, η Ε.Ε. ανέδειξε τους Μλάντιτς και Χάτζιτς ως ισοβαρή με τον Κάρατζιτς εμπόδια στην ευρωπαϊκή πορεία της Σερβίας. Δείχνει έτσι πως εξακολουθεί να κοιτάζει επιφυλακτικά τη Σερβία, σαν να αδιαφορεί για τη μεγάλη αλλαγή σελίδας που έκανε. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούλ 31, 2008 10:39 am Θέμα δημοσίευσης: Η άλλη άγνωστη Σρεμπρένιτσα των 3,500 νεκρών σέρβων. |
|
| http://illyria.proboards19.com/index.cgi?board=srbijaserbia&action=display&thread=9453 | |
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιούλ 30, 2008 1:47 am Θέμα δημοσίευσης: "Δίκη..." |
|
| Δεν αναλαμβάνουμε την υπεράσπιση του Ράντοβαν Κάρατζιτς. Αναλαμβάνουμε την υπεράσπιση της αλήθειας. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει αλήθεια και μάλιστα πολύς κόσμος μας αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει. Αλλά ξέρουμε ότι το ψέμα υπάρχει, ξέρουμε ότι η συστηματική παραχάραξη των γεγονότων υπάρχει. Ζούμε μέσα σε μία παραχάραξη. Η παραχάραξη αυτή είναι πολύ επιδέξια, παρασύρει τις φαντασίες και ύστερα στηρίζεται στην ύπαρξη των φαντασιών αυτών. Εφεύραν μάλιστα και μία φιλοσοφία της παραχάραξης. Συνίσταται στο να μας εξηγούν ότι τα πραγματικά γεγονότα δεν έχουν καμία σημασία, αλλά το μόνο που μέτρα είναι η εικόνα που έχουμε για τα γεγονότα. Φαίνεται ότι η αυτή η μεταφορά της πραγματικότητας είναι η μόνη πραγματικότητα.
Η δίκη που θα γίνει έχει μία γερή βάση, πολύ πιο γερή από όσο νομίζετε γενικά. Μόνο που δεν είναι αυτό που διακηρύσσεται. Η κατάσταση στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο δραματική από όσο λένε, γιατί η βάση των κατηγοριών και τα κίνητρα της , είναι πολύ πιο αγωνιώδη για τους νικητές. Η πραγματική βάση των "δικών" της Χάγης, αυτή που κανείς δεν τολμάει ποτέ να υποδείξει, είναι ο φόβος. Είναι το θέαμα των ερειπίων. Eίναι ο πανικός των νικητών. Πρέπει να είναι o Ράντοβαν Κάρατζιτς που έχει άδικο. Πρέπει. Γιατί αν κατά τύχη ο Κάρατζιτς δεν είναι τέρας, πόσο βάρος θα αντιπροσωπεύει η κατεστραμμένη Σερβία και οι χιλιάδες βόμβες για του νικητές. Είναι η φρίκη η απελπισία των νικητών τα πραγματικά κίνητρα των "δικών". Σκέπασαν τα πρόσωπα τους μπροστά σ' αυτό που αναγκάστηκαν να κάνουν και για να δώσουν θάρρος στον εαυτόν τους, μετέτρεψαν τις από αέρος σφαγές τους σε σταυροφορία. Εφεύραν ένα δικαίωμα σφαγών στο όνομα του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας. Όντας φονιάδες αυτοπροήχθησαν σε χωροφύλακες. Για να συγχωρεθούν οι εγκληματικοί βομβαρδισμοί είναι απόλυτα αναγκαίο να ανακαλυφθούν πιο σοβαρά εγκλήματα από την πλευρά των ηττημένων. Πρέπει οπωσδήποτε τα ιπτάμενα einsatzgruppen του ΝΑΤΟ να εμφανισθούν σαν το ξίφος του Κυρίου. Οι "δημοκράτες" δεν έχουν άλλη εκλογή. Αν δεν διακηρύξουν επίσημα, αν δεν αποδείξουν ότι είναι οι σωτήρες της ανθρωπότητας και υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θα είναι τίποτε άλλο από δολοφόνοι, που θα τους άξιζε μία θέση στο ίδιο σκαμνί με τον Κάρατζιτς. Υποπτευόμαστε ότι όλα είναι μία απλή κωμωδία και η κοινή γνώμη, σήμερα δεν αγνοεί το γεγονός της σκηνοθεσίας. Τον δικάζουν γιατί νικήθηκε. Οι αγριότητες που του προσάπτουν, κάθε δίκαιος άνθρωπος δεν μπορεί νααρνηθεί ότι θα μπορούσαν να προσαφθούν στους Νατοϊκούς διοικητές, οι βόμβες, φωσφόρου, απεμπλουτισμένου ουράνιου, Daisy Cutter Bomb, δεν είναι καλύτερες από τις σφαίρες των Καλάσνικοφ Ένα δικαστήριο που δικάζει τον Κάρατζιτς δεν έχει μεγαλύτερη αξία από ένα Σερβικό δικαστήριο που θα δίκαζε τον διοικητή του ΝΑΤΟ Wesley Clark. Όπως με απόλυτη ειλικρίνεια δήλωσε ο Αμερικανός στρατηγός Curtis Lemay, που διέταξε την καταστροφή του Τόκιο με εμπρηστικές βόμβες το 1945: " υποθέτω ότι εάν είχαμε χάσει τον πόλεμο, θα είχα δικαστεί σαν εγκληματίας πολέμου. Ευτυχώς είμαστε οι νικητές." Θα προτιμούσαμε τον νόμο του ισχυροτέρου γιατί είναι πιο έντιμη πράξη. Όταν o Γαλάτης Βρυέννιος φώναξε Vae Victis (ουαί τοις ηττημένοις) τουλάχιστον δεν έπαιρνε τον εαυτό του για Σολομώντα. Αλλά το δικαστήριο αυτό κατόρθωσε να είναι μία συνέλευση μαριονετών με τήβεννο, είναι το πρόγραμμα του μελλοντικού πολιτισμού μας. Μια μασκαράτα ένας εφιάλτης. Δικαστές σοβαροί και βαριοί στην πραγματικότητα δεν είναι παρά υποτακτικοί φυλάρχων και μέσα στην αίθουσα δεν ακούει κανείς πάρα τον απόηχο των τυμπάνων των νικητών που δίνουν τον ρυθμό. Πιστεύουμε ακράδαντα στην τιμωρία των ενόχων, αλλά, όπως με πολύ σαφήνεια, έγραψε στα απομνημονεύματά του ο Αμερικανός δικαστής στην δίκη της Νυρεμβέργη Telford Taylor : "Οι νόμοι του πολέμου δεν ισχύουν μόνο για τα εγκλήματα πολέμου των νικημένων. Δεν υπάρχει νομική ή ηθική βάση να απαλλάσσονται οι νικητές από την διερεύνηση των πράξεων τους. Οι νόμοι του πολέμου δεν είναι μονόδρομος". Μέχρις ότου, αυτή η ρήση του Taylor αποτελέσει την βάση πάνω στην οποία θα στηρίζεται το δίκαιο του πολέμου, oι δικαστές της Χάγης πέτυχαν χωρίς να το ξέρουν, με την πρωτόγονη απλοϊκότητα τους, ένα αποτέλεσμα που αναμφίβολα κανείς τους δεν είχε προβλέψει. Με την κακοπιστία τους αποκατέστησαν αυτούς που η υπεράσπιση τους είναι αδύνατη και έδωσαν σε εκατομμύρια ανθρώπους ανά το κόσμο, που δέχονται καθημερινά το βαρύ εκπολιτιστικό χέρι την Δύσης, το δικαίωμα να τους περιφρονούν. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιούλ 27, 2008 5:39 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Βεβαίως και άμεσα να δημοσιευτεί η συνέντευξη.
σ. Μίσα φρόντισέ το |
|
| Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιούλ 27, 2008 11:54 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
| οι ρουφιάνοι και πάλι στο προσκήνιο.
ποιος θα βρεθεί να δικάσει τον Κλίντον,την Ολμπράιτ,την Ράις,τους Μπους,τον Τσέηνυ για τα εκατονταδες χιλιαδες θυματα στη Σερβια,στο Αφγανισταν,στο Ιράκ; οι Σερβοι τιμωρουνται επειδή υπερασπιστηκαν τα ιερα και οσια τους. ισως τωρα με την παραδοση του Καρατζιτς αυταπατωνται ότι προσπαθουν να σωσουν οτι απέμεινε. πάντως συμφωνα με εγκυρες πληροφορίες από την Σερβια η κατάσταση είναι δραματική καθως υπάρχουν χιλιαδες ανθρωποι που δεν εχουν τροφή και ένδυση. προσφατα μια θαρραλέα ελληνίδα ,η Κυριακή Παναγιωτιδου έκανε έρανο και μαζεψε χρηματα για να αγορασθουν θερμοκοιτιδες για μεγάλα νοσοκομεία καθως το σερβικό κρατος αδυνατει να τις παράσχει και έτσι δεκάδες παιδιά πέθαιναν. οι δε ανθρωπιστικές αποστολές στη Βοσνια περιοριζονται περιοριζονται μονο σε Κροάτες και μουσουλμάνους ενω εμποδιζονται οσες κατευθυνονται προς τους Σερβους. ισως καποια στιγμή αξιζει να δημοσιευτει στο Ρεσαλτο μια συνεντευξη της. ευχομαι κουράγιο και δυναμη στον Ραντοβαν Καρατζιτς. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούλ 26, 2008 8:33 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Με ανοικτά χαρτιά
Κάποιοι νομίζουν ότι η Πολιτική είναι πόκερ. ΓιΆ αυτό παίζουν με κρυφά και σημαδεμένα χαρτιά. Η μπλοκόσφαιρα έχει γεμίσει από τέτοιους παίχτες. Και δεν είναι μόνο που γράφουν, αυτοί οι «παίχτες», με πολλαπλές πολιτικές μεταμφιέσεις, τώρα δημιουργούν και μπλοκ «μεταμφιεσμένων». Το ίδιο πρόσωπο μπορεί να έχει κατασκευάσει 2-3 μπλοκ διαφορετικών πολιτικών αποχρώσεων: μεταμφιεσμένοι προσπαθούν να ψαρέψουν σε θολά νερά. Είναι τέτοια η ιδεολογική σύγχυση και η πολιτική θολούρα που παρέχεται για τους «παίχτες» του πόκερ. Και το ένδυμα της μεταμφίεσης, καθώς και τα σύμβολα που χρησιμοποιούνται είναι αριστερά. Στην αριστερά βρίσκεται το αγωνιστικό κύρος, από εκεί θέλουν να ψαρέψουν και αυτή θέλουν να προβοκάρουν. Αυτό, στο βαθμό που θα μπορέσουμε, δεν θα το επιτρέψουμε. Είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ το ζήτημα και θα ξεσκεπάσουμε τις πολιτικές μεταμφιέσεις και τους προβοκάτορες. Το ΡΕΣΑΛΤΟ από την πρώτη στιγμή άνοιξε τα χαρτιά του, ακριβώς γιατί πιστεύει ότι η πολιτική δεν είναι πόκερ. Απευθυνθήκαμε σε κάθε σκεπτόμενο, με καθαρές τις θέσεις μας και το ιδεολογικό και πολιτικό μας πρόσωπο, αλλά και την ΙΣΤΟΡΙΑ μας. Δεν εμφανιστήκαμε με «προσωπεία» και «μεταμφιέσεις» (αυτά τα προβοκατόρικα τρικ γρήγορα ξεσκεπάζονται). Μιλήσαμε ανοικτά και χωρίς κανένα «τρόμο», ακριβώς γιατί δεν έχουμε ΤΙΠΟΤΕ να κρύψουμε και το σπουδαιότερο ΚΑΜΙΑ ΕΞΑΡΤΗΣΗ. Κάποιοι πίστεψαν, οι αφελείς, ότι μπορεί να μας ξεγελάσουν και να διεισδύσουν μεταμφιεσμένοι στο ΡΕΣΑΛΤΟ. Μόνο, αγνόησαν ένα απλό ζητηματάκι: Ότι καμιά προσπάθεια, καθαρή ιδεολογικά και πολιτικά, δεν προβοκάρεται και ότι οι «μεταμφιεσμένοι» δεν είναι μόνο ακίνδυνοι, αλλά αποκαλύπτονται τάχιστα: ΟΧΙ από αστυνομικές λογικές, αλλά από πολιτικές συμπεριφορές. ΟΙ ιδεολογικές και πολιτικές ανάγκες, ιδιαίτερα σήμερα, όσο και αν το ιντερνετ δημιουργεί αυταπάτες στους «παίχτες», δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια στους «μεταμφιεσμένους», στις «πολιτικές ζαριές» και στις «μυστικές διπλωματίες». Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ δεν είναι πόκερ ή μπαρμπούτι. Κάτι που δεν μπορούν να καταλάβουν οι προβοκάτορες… Για την προώθηση της συζήτησης και της θεωρητικής αποσαφήνισης, αναδημοσιεύω ένα κείμενό μου, δημοσιευμένο στην «Αθηναϊκή», το Μάιο του 1999. Περιέχεται στη συλλογή κειμένων: «Η Νέα Τάξη και η χρήσιμοι ηλίθιοι». Η μεροληψία της «αμεροληψίας» Ένας από τους πιο αντιδραστικούς Γάλλους ιστορικούς, ο Λουί Μαντλέν, άνθρωπος των σαλονιών, που συκοφάντησε όσο κανένας άλλος τη Γαλλική Επανάσταση –δηλαδή τη γέννηση του γαλλικού έθνους-, υποστήριξε πως ο ιστορικός, για να είναι ελεύθερος, πρέπει να «αναβαίνει πάνω στα τείχη της απειλούμενης πολιτείας και να κοιτάζει από εκεί τους πολιορκητές όσο και τους πολιορκούμενους». Μόνο έτσι, έλεγε, μπορεί κανείς να είναι «αμερόληπτος». Ωστόσο το έργο του απέδειξε πώς, αν σκαρφάλωνε πάνω στα τείχη, το έκανε μόνο με την ιδιότητα του ανιχνευτή της αντίδρασης. Σήμερα, κάποιοι Έλληνες διανοούμενοι και δημοσιογράφοι της «εκσυγχρονιστικής ανανέωσης» θέλουν να υψωθούν πάνω από τη «σύρραξη». Και επειδή είναι δύσκολο, αλλά και επικίνδυνο στη γραμμή πυρός του πολέμου να «εξαρθούν» πάνω από τη «σύρραξη», ταμπουρώνονται στο ουδέτερο έδαφος της Ελλάδας και διδάσκουν εκ του ασφαλούς και μέσα στις ανέσεις τους και τα προνόμιά τους την «αντικειμενική» και «αμερόληπτη» δημοσιογραφία. Βεβαίως, η «ελεύθερη», «αντικειμενική» και «αμερόληπτη» δημοσιογραφία είναι ένα ηθικό φετίχ. Ένα σόφισμα ιδιοτελές. Πίσω από το υποτακτικό και μοιρολατρικό πνεύμα αυτού του σοφίσματος καλύπτεται πάντα ο μηχανισμός της πολιτικής χειραγώγησης της κοινής γνώμης. ¶πειρα είναι τα παραδείγματα που δείχνουν ότι όλοι οι κήρυκες της «αδέσμευτης» και «αμερόληπτης» δημοσιογραφίας υπηρέτησαν, συνειδητά ή ασυνείδητα, τη φιλοσοφία των κατεχόντων, την κρατική και κυβερνητική εξουσία. Βεβαίως, επειδή δεν μπορούν να υπερασπιστούν ξεκάθαρα την καπιταλιστική βαρβαρότητα, είναι υποχρεωμένοι να αναζητούν σχήματα ανθρωπιστικών αξιών και γενικά ηθικά αξιώματα. Οι αφαιρέσεις καλύπτουν τις αμαρτίες και η έκκληση σε αφηρημένους κανόνες δεν είναι φιλοσοφικό λάθος δίχως ιδιοτέλεια. Σήμερα, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, είναι δύσκολο να συνταχθεί κανείς απροκάλυπτα υπέρ των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών. Αναζητούνται λοιπόν ιδεολογικά σωσίβια και ντροπαλά ψευδώνυμα για την υπεράσπιση του πλανητικού ιμπεριαλισμού. Το φιλοσοφικό βάθρο όλων αυτών των σωσιβίων είναι το σχήμα: «Ούτε με τους λύκους ούτε με τα αρνιά». Με βάση αυτό το σχήμα, οι προπαγανδιστές της ιμπεριαλιστικής βίας ανυψώνονται πάνω από τα τείχη και διακηρύσσουν την «ελευθερία» και την «αμεροληψία».Η μεροληψία, όμως, μια τέτοιας «αμεροληψίας» γίνεται αμέσως φανερή, όταν διαπιστώσουμε ότι αποβαίνει πρακτικά υπέρ του ιμπεριαλιστικού καθεστώτος. Όλοι αυτοί σήμερα, οι διανοούμενοι και δημοσιογράφοι, που ακροβατούν ανάμεσα στο έγκλημα του ΝΑΤΟϊκού πολέμου και το έγκλημα της «εθνοκάθαρσης» του Μιλόσεβιτς, ουσιαστικά μεροληπτούν υπέρ του ΝΑΤΟ. Η «αμεροληψία» τους πρακτικά δικαιολογεί, εξωραΐζει και στηρίζει το ΝΑΤΟϊκό έγκλημα του πολέμου. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί οι «αμερόληπτοι» μιλούν μόνο για τα εγκλήματα του «δικτάτορα» Μιλόσεβιτς και δεν λένε λέξη για το ΝΑΤΟϊκό εφιάλτη, την ιμπεριαλιστική θηριωδία και υποκρισία, για το τερατώδες ιμπεριαλιστικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Πρακτικά καθαγιάζουν το ιμπεριαλιστικό έγκλημα και την υποκρισία των ιμπεριαλιστών και, με ιμάντα γενικόλογες ηθικές αφαιρέσεις κατά του πολέμου και υπέρ της «αλήθειας» και της «αντικειμενικότητας», μεταθέτουν τη φρίκη στις «αποκαλύψεις» για την «απανθρωπιά» του «αιμοσταγούς» Μιλόσεβιτς». Και αν εξετάσει κανείς τα «επιχειρήματα» των «αμερόληπτων», θα διαπιστώσει όχι μόνο ότι αυτά μεροληπτούν υπέρ του ΝΑΤΟ, αλλά και ότι αντλούνται ευθέως από το οπλοστάσιο του Κλίντον και Μπλερ και αναπαράγουν τη φαιά προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού. Τελικά, όλοι αυτοί οι «εραστές» της δημοσιογραφικής «αλήθειας» και «αντικειμενικότητας» (που τυχαίνει να είναι και εραστές του «εκσυγχρονισμού») προπαγανδίζουν ασυστόλως την «αλήθεια» της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας και κτηνωδίας… ¶ξιος ο μισθός τους! |
|
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούλ 26, 2008 8:46 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Δήλωση έκπληξη από τον εκπρόσωπο της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ
Σάλο έχει προκαλέσει στους διπλωματικούς κύκλους, και αμηχανία στους αμερικανικούς διπλωματικούς κύκλους η δήλωση του ρώσου σκληροπυρηνικού πρεσβευτή στο ΝΑΤΟ Ντμίτρι Ρογκόζιν με αφορμή τη σύλληψη του πρώην ηγέτη των Σέρβων της Βοσνίας Ράντοβαν Κάρατζιτς. «Εάν ο Κάρατζιτς πρέπει να δικασθεί στη Χάγη, τότε, δίπλα του στο εδώλιο πρέπει να καθήσουν εκείνοι που πήραν την απόφαση του βομβαρδισμού φιλειρηνικών πολιτών που δεν έφταιγαν σε τίποτε και σκοτώθηκαν κατά εκατοντάδες την περίοδο εκδημοκρατισμού των Βαλκανίων από τη Δύση» είπε ο Ρογκόζιν |
|
| Δημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 25, 2008 2:37 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Έτσι είναι σύντροφε Νταβέλη!
Για τα τρωκτικά των μπλογκ, τις κατσαρίδες του Διαδικτύου, τους λούτσους των θολών νερών, η έννοια ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ είναι άγνωστη, όπως είναι άγνωστη η συνέπεια και ως τρόπος και στάση ζωής. Το μόνο που γνωρίζουν είναι "πώς να περνάει καλά το σαρκίο μου και να μην κινδυνέψει η βόλεψή μου". Έτσι βλέπεις σήμερα ανθρώπους που αναμείχθηκαν σε περίπλοκα και συχνά επικίνδυνα ζητήματα, από το Κυπριακό μέχρι το Βορειοηπειρωτικό, από το Σερβικό ως το Κουρδικό, να έχουν σήμερα λουφάξει ή ακόμη χειρότερα να ανταγωνίζονται σε "αντικειμενικότητα" πασίγνωστους πράκτορες και από πάνω να μας κάνουν και κήρυγμα για "ίσες αποστάσεις" ή "αντικειμενική δημοσιογραφία". Παχύδερμα κάθε είδους, αναποτελεσματικοί γλύφτες ισχυρών, συμπλεγματίες, αλκοολικοί, χαρτοπαίκτες και σεξουαλικά ανίκανοι ή διεστραμμένοι, προτάσσουν τις σκονισμένες και αμφισβητούμενες περγαμηνές της "αριστεροσύνης" και της "αγωνιστικότητας" τους σε όσους τους μέμφονται για την τωρινή κατάντια τους και τους ρωτάνε: "που είναι ρε, τα παντελόνια που φόραγες κάποτε, εσύ ο υπερεπαναστάτης"; Η λέξη-κλειδί γι'αυτά τα φαινόμενα δεν είναι όμως η "βόλεψη" όσο κι αν παίζει κι αυτή μεγάλο ρόλο. Είναι όπως σωστά λέει ο σ.Νταβέλης, η λέξη "ΕΞΑΡΤΗΣΗ". Εξάρτηση ποικιλότροπη από το κατεστημένο, στενή, στενότατη. Εξάρτηση υλική που μετατρέπεται και σε πνευματική και ψυχική -μην τυχόν και χαθεί το φαί. Εξάρτηση που καταλύει κάθε ιερό, κάθε δεσμό με τον κόσμο που ακόμη ανησυχεί, ακόμη μάχεται, ακόμη θέλει να συλλογάται ελεύθερα. Είναι η εξάρτηση του ΔΟΥΛΟΥ. Δούλου στη στενή, προσωπική και επαγγελματική καθημερινότητα, δούλου και κόλακα στις άμεσες ανθρώπινες σχέσεις, ΔΟΥΛΟΥ και στο Διαδίκτυο γιατί ενώ για κάποιους η ανωνυμία του είναι δώρο ελευθερίας για κατάθεση άποψη, για τους ΕΜΜΙΣΘΟΥΣ είναι δώρο ελευθερίας για τη διάπραξη ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑΣ, αποπροσανατολισμού σύγχυσης και έμπρακτης υπεράσπισης του συστήματος. Ρε, τα ξεπουλήσατε που τα ξεπουλήσατε, τις εξαργυρώσατε με θεσούλες και πολυμίσθια τις δήθεν περγαμηνές σας, ούτε το θάρρος της γνώμης σας δεν έχετε να βγείτε δημόσια -έστω και με ψευδώνυμο- να υπερασπιστείτε την αγυρτία σας; Πόσες νταμιτζάνες κρασί χρειάζεσαι μίστερ να πιεις για να βρεις το θάρρος, να βγεις να το κάνεις;;; Η πρόκληση-πρόσκληση του σ.Ροβεσπιέρρου είναι εδώ και ισχύει. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 25, 2008 1:19 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Στο δρόμο που χαράζει ο …Ριχάρδος
ΣΗΜΕΡΑ Ριχάρδος Σωμερίτης, ως ο πιο γνήσιος απολογητής της αμερικανικής αυτοκρατορίας, δίνει τη νότα και τα ποικίλα «σκυλιά» ακολουθούν: γαβγίζουν πάνω στα συνθήματα του …Ριχάρδου. Οι δεδηλωμένοι αμερικανοτσολιάδες και «ευρωπαϊστές» δεν έχουν κανένα πρόβλημα: Κυβέρνηση, «εκσυγχρονιστές» και τα δημοσιογραφικά τους φερέφωνα. Τι γίνεται, όμως, με αυτούς που παλιότερα «σκούζανε» υπέρ της Σερβίας και κατά του ΝΑΤΟ; Με αυτούς τους μεταμφιεσμένους «αντινεοταξίτες» που καλύπτονται πίσω από την ανωνυμία και έχουν κατακλύσει την μπλοκόσφαιρα; Αυτοί δεν είναι εύκολο να μιλήσουν ανοικτά γιατί θα εκτεθούν. Έτσι εφαρμόζουν τις παλιές συνταγές των «ίσων αποστάσεων» και της «δολερής» αντικειμενικότητας. Τις συνταγές που εφάρμοζαν οι δωσίλογοι στους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς της Σερβίας, τότε που δεν τολμούσε κανείς να ξεμυτίσει εναντίον του Μιλόσεβιτς και να πάρει ανοικτή θέση υπέρ του ΝΑΤΟ. Αυτοί οι δωσίλογοι καλυπτόντουσαν τότε πίσω από τα δόλια τεχνάσματα της «ουδετερότητας», της «αντικειμενικότητας» και της «αμεροληψίας». Μια «αμεροληψία» που εξωράιζε τη ΝΑΤΟϊκή θηριωδία και νομιμοποιούσε το πλανητικό έγκλημα. Τα ίδια τεχνάσματα εφαρμόζουν σήμερα οι «δήθεν», όλα τα διαπλεκόμενα τρωκτικά που φοράνε τη μάσκα του «αντί-νεοφιλελεύθερου» και του «αντικαθεστωτικού». ΣΗΜΕΡΑ, έχουν ένα επιπλέον πλεονέκτημα: Μιλούνε εκ του ασφαλούς, κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία της μπλοκόσφαιρας!!! Πλεονέκτημα, όμως, που γίνεται μπούμερανγκ για τους ίδιους. Γιατί όταν ασκείς το πλεονέκτημα της ανωνυμίας ΤΟΤΕ είσαι πιο ελεύθερος να διατυπώσεις και ανοικτά τις καθαρές θέσεις και να μη μιλάς με μισόλογα, ούτε να επικαλείσαι την απάτη της «αντικειμενικότητας» και της «ουδετερότητας». ¶ρα οι απόψεις σου είναι «αυθεντικές» και «αποκαλυπτικές»!!! Και όταν σε τέτοιες προνομιακές «συνθήκες» ανωνυμίας αναπαράγεις τα «αντικειμενικά» και «ουδέτερα» ιδεολογήματα της καπιταλιστικής απάτης και ταυτόχρονα το παίζεις και «αντί-εξουσιαστής» ή «εχθρός» της Νέας Τάξης, σημαίνει ότι φοράς μάσκα, είσαι ένας μεταμφιεσμένος προπαγανδιστής του συστήματος. Και μία λέξη αποδίδει επακριβώς τις μεταμφιέσεις και τις «κουκούλες»: ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ. Συνειδητός (έμμισθος δηλαδή) ή εξαρτημένος από ποικίλες διαπλοκές!!! Αυτοί, λοιπόν, οι μεταμφιεσμένοι, κινούνται κάτω από το κράτος της νεοταξικής τρομοκρατίας που διατυπώνεται καθαρότατα στα παρακάτω λόγια του Ριχάρδου: «Ο Κάρατζιτς ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στη χώρα μας... Δεν ήταν πρώην "αριστερός" όπως ο Μιλόσεβιτς και ας τον στηρίζει ο ... Περισσός. Θα ήταν ενδιαφέρον να ξαναδιαβάζαμε σήμερα όσα εγκώμια του έπλεξαν τότε οι μεγαλόσχημοι δικοί μας. Κάθε ιδεολογικής απόχρωσης. Και που δεν πάνε στη Χάγη». Αυτή την κυνική άποψη δεν έχουν τολμήσει να την ξεστομίσουν ούτε οι πιο φανατικοί υπέρμαχοι των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των δολοφονιών ολόκληρων λαών όπως στη Γιουγκοσλαβία. Ούτε οι πιο σφοδροί πολέμιοι των κομμουνιστών. Ούτε αυτοί δεν τόλμησαν να βάλουν ζήτημα παραπομπής της κομμουνιστικής ιδεολογίας και πολιτικής στο ελεεινό δικαστήριο της Χάγης. Γιατί η άποψη περί «κάθε ιδεολογικής απόχρωσης» είναι το άλλοθι για να πει ο Ριχάρδος Σωμερίτης, ότι θα 'πρεπε όσοι στήριξαν τον αγώνα του γιουγκοσλάβικου λαού να πάνε στη «Χάγη». Για να μην πάνε, συνεπώς, στη «Χάγη» άρχισαν να συγχύζουν και να μπερδεύουν τα πράγματα κάποιοι με «παρελθόν»!!! ¶ρχισαν να μιλούν για την «αλήθεια που θα βρουν οι ιστορικοί του μέλλοντος», για το ότι δεν «γνωρίζουμε» τι διέπραξε ο Κάρατζις, για την «αλήθεια» που «ίσως αποκαλυφτεί στη Χάγη»(!!!) και άλλα τέτοια «αντικειμενικά» φαιδρά. ΓΙΑΤΙ, όμως, δεν βγαίνουν ανοικτά να τεκμηριώσουν αυτές τις απόψεις και τις «μυστικές διπλωματίες» (προσωπικά ιμέηλ), για να διαπιστώσουμε όλοι ποιοι είναι οι ψεύτες, οι απατεώνες και οι διπρόσωποι; Ο «Ροβεσπιέρος» έχει κάνει ανοικτή πρόσκληση. ΟΠΟΙΟΣ δεν φοβάται και δεν είναι εξαρτημένος υποστηρίζει ανοικτά τις ιδέες του. ΟΛΑ τα άλλα είναι υπεκφυγές και κουτοπόνηρες προβοκατόρικες πρακτικές… |
|
| Δημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 25, 2008 10:36 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Οι πηγές των άρθρων αναφέρονται.
Του Κωνσταντινίδη μας εστάλη... |
|
| Δημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 25, 2008 8:51 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Παιδιά υπάρχει πολλή παραπληροφόρηση στο θέμα
Βρωμάει ο τόπος. Παράκληση αν είναι δυνατόν μαζί με άρθρα που δημοσιεύονται και έχουν να κάνουν με το παραμύθι της Σρεμπρένιτσα η οτιδήποτε άλλο, άρθρα από παντού,να παρατίθενται και τα σχετικά links για να τα επισυνάπτουμε εύκολα. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούλ 24, 2008 8:40 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Δεν θυμάμαι ιστοχώρους.
θυμάμαι, όμως, τα κείμενα του Γιάννη Τριάντη. Ομολογίες, ¶γγλων, νομίζω, δημοσιογράφων για στημένες κινηματογραφήσεις κατασκευασμένων τάφων... |
|
| Δημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούλ 24, 2008 8:27 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Θυμάται κανένας κάποια άρθρα απο΄ξένους δημοσιογράφος όπου γινόταν αμφισβήτηση των όσων στοιχείων για τον πόλεμο στην βοσνία;
Νομίζω το ένα απο τα δυό ήταν απο την εφ 'Ελευθεροτυπία" απο τον Γιάννη Τριάντη. Αν γνωρίζει κάποιος θα ήθελα τις ιστοσελίδες. Ευχαριστώ. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούλ 24, 2008 6:50 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Η υποκρισία των κατηγόρων
Ανακουφίστηκε η διεθνής κοινότητα, έτσι πανηγυρίζουν τα ΜΜΕ, από τη σύλληψη του Ράντοβαν Κάρατζιτς, λες και τώρα ο πλανήτης μπορεί να έχει καθαρή τη φωλιά του, που θα αποδοθεί δικαιοσύνη και θα εφαρμοστούν οι Αρχές του Διεθνούς Δικαίου και της έννομης τάξης. Πανηγυρίζουν μαζί με τους υπόλοιπους οπαδούς της νέας αμερικανικής τάξεως και οι δικοί μας ζηλωτές, γιατί δεν μπόρεσαν ποτέ να αντισταθούν σε αυτή την υποκρισία, που θέλει να νομιμοποιεί τα βρώμικα παιχνίδια των Αμερικανών αλλά και της Ευρώπης για τον έλεγχο των Βαλκανίων και την αναδιαμόρφωση του χάρτη της περιοχής. Ούτε θέλουν να αντιληφθούν ότι αυτά τα παιχνίδια δεν παίζονται μόνο σε βάρος της Σερβίας, του Μιλόσεβιτς ή του Κάρατζιτς, προσωπικά, αλλά σε βάρος όλων των λαών της περιοχής και της Κύπρου επίσης. Την κορύφωση την βλέπουμε σήμερα στα Σκόπια, την είδαμε και στο Κόσσοβο, όπου οι Σέρβοι έπρεπε είτε να δεχθούν το περιβόητο σχέδιο Αχτισάαρι (που προέβλεπε διεθνή κηδεμονία, με «Διεθνή Πολιτικό Εκπρόσωπο» ο οποίος θα μπορούσε ακόμα και να καθαιρεί πολιτικούς, κάτι σαν το σχέδιο Ανάν) είτε να αποδεχθούν να αναγνωριστεί η απόσχιση σερβικού εδάφους. Αλλά, δεν συγκινήθηκε κανένας όταν εκδιώχθηκε από το Κοσσυφοπέδιο ο μισός τουλάχιστον πληθυσμός των Σέρβων και όταν πραγματοποιούσαν εθνοκάθαρση οι πρώην αντάρτες του UCK και οι συμμορίες των Αλβανών, με την προστασία ή την αδιαφορία των δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Και η Ευρώπη, η Ευρώπη μας, έθεσε προϋπόθεση στη Σερβία να παραδώσει τον Κάρατζιτς στο διεθνές δικαστήριο για να αρχίσει να εξετάζει την πιθανότητα ένταξης της στην Ε.Ε. Δηλαδή, εξαρτάτο το μέλλον μιας χώρας από τη σύλληψη ενός ανθρώπου! Και δεν σκοτίστηκαν, όταν ξεκινούσαν τις διαδικασίες ένταξης της Τουρκίας, ότι αυτή η χώρα και όχι ένας άνθρωπος, κρατά όμηρο ολόκληρο λαό μέλος της Ε.Ε., με κατοχικά στρατεύματα και παράνομο εποικισμό. Ούτε, ασχολήθηκαν με τους Κούρδους και την εθνοκάθαρση των μειονοτήτων στην Τουρκία. Αλλά, ένας άνθρωπος, ο Κάρατζιτς ήταν το μεγάλο πρόβλημα για τη Σερβία, διότι τόλμησε, όπως και ο Μιλόσεβιτς να αντισταθούν στους αμερικανικούς σχεδιασμούς για τη χώρα τους. Και δεν εννοούμε ασφαλώς, να μην δικαστούν και να μην καταδικαστούν αν έκαναν τα εγκλήματα για τα οποία τους κατηγορούν. Αλλά, πρέπει να ρωτήσουμε: ποιοι είναι οι κατήγοροι; Το είπε καλύτερα χτες η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλαδος και το σημειώνουμε, διότι κανένας στην Κύπρο δεν θα τολμήσει να το πει τόσο καθαρά: «Στο εδώλιο του κατηγορούμενου θα έπρεπε να ήταν ο τότε ΓΓ του ΝΑΤΟ και οι τότε πρωθυπουργοί της ατλαντικής συμμαχίας, για τα μαζικά εγκλήματα σε βάρος των λαών της Γιουγκοσλαβίας, για την απόσχιση του Κοσόβου και την έξαρση του εθνικισμού και των απειλών για την ειρήνη που ζούμε σήμερα στη περιοχή. Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να εντείνουν τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, να αποκρούσουν τις μεθοδεύσεις των ιμπεριαλιστών, είτε στη ΠΔΓΜ, είτε στο Κόσοβο, είτε στην Κύπρο και σε οποιοδήποτε άλλο σημείο των Βαλκανίων.» |
|