 Δημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 19, 2008 11:42 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|||
Φίλε ΓιάννηΜ, αφού τοποθετείσαι, να αποκριθώ, ότι όσο είδες εσύ επικρίσεις για συντακτικά λάθη(=σόλοικοι ή "σολοικισμοί"), άλλο τόσο είδα κι εγώ... Φυσικά κάθε τέτοια είναι ευπρόσδεκτη. Και κάποιες έτι(!) γλωσσικές επισημάνσεις: α)πράγματι κάθε αντίληψι για την γλώσσα μπορεί να είναι αντικαθρέπτισμα ή σύμφυτη (έχουν σημαντική διαφορά, δεν το λέω, για να ...εντυπωσιάσω) με τις πολιτικές μας θέσεις. Η ιστορία, πάντως, μας επιφυλάσσει ορισμένες εκπλήξεις. Ο κ.Σ.Καργάκος διακρατεί απ'αυτήν, π.χ., ότι ο Ιωάννης Ψυχάρης, αν και υπήρξε φανατικός "υπερμαλλιαρός", όπως θα έλεγε ο μέγας (δημοτικιστής) Έλληνας ποιητής και φιλόλογος Λορέντζος Μαβίλης, ήταν ...βασιλόφρων "μέχρι μυελού οστέων". Ο γνωστός εκείνος που τόσο ενεπλάκη με το τότε ζέον "γλωσσικό ζήτημα"... Ας πούμε, ήταν κυριολεκτικά πολιτική επιλογή του Μάο να μην καταργήσει, ακόμη και εν μέσω "Πολιτιστικής Επανάστασης" τα παραδοσιακά κινεζικά ιδεογράμματα, την αρχαία γλώσσα του λαού αυτού. Η οξυδέρκεια που αυτά επέφεραν ήταν ένας λόγος σημαντικός. , β)Τα λόγια μας δημιουργούν ένα δικό τους κόσμο. Οι καταγγελίες μας, άρα, δημιουργούν κι αυτές ένα δικό τους κόσμο. Εάν, λοιπόν, πάρεις από την γλώσσα την σαφήνειά της, που προκύπτει από την αναγωγή στην ετυμολογία, και όχι από το πώς την χρησιμοποιεί το τάδε απαίδευτο πρόσωπο, τότε έχουμε ένα σαφή ευνουχισμό. Τα λόγια μας, που μπορούν να τσακίσουν κόκαλα, γίνονται άσφαιρα πυρά, όσο κι αν είναι έμπυρης διάθεσης. Έτσι, οι διεφθαρμένες και εγγενώς σάπιες εξουσίες, και σήμερα οι κοσμοεξουσιαστές, φροντίζουν συνεχώς να μας αποστερούν(=στερούν ολότελα) κάθε τέτοια δυνατότητα. Τα δε σημερινά τερατόμορφα εκφραστικά προβλήματα, η ιλιγγιώδης λεξιπενία κ.α. είναι μόνον η "κορυφή του παγόβουνου" αυτών των (αδήλων) προσπαθειών. Ο Ludwig Wittgenstein έξοχα το είχε θέσει όταν έλεγε, ότι και η φιλοσοφία δεν είναι παρά μία μάχη με τις λέξεις, με την γλώσσα. Διότι έχει αρκετή αλήθεια, ότι τα όρια του κόσμου μας είναι τα όρια της γλώσσας μας., γ)Σήμερα, εάν προσπαθήσουμε να μελετήσουμε τα διαμάντια της ελληνικής λογοτεχνίας μας, ακόμη και της πλέον σύγχρονης, θα διαπιστώσουμε, ότι είμαστε "ευνούχοι". Διότι, πολύ ολιγοπίθανο θεωρώ το ενδεχόμενο της κατανόησης του μείζονος σε πολλά του Φραντς Κάφκα Παπαδιαμάντη, ή του Κων. Παπαρρηγόπουλου, όπως συνάγεται και από τις αιτήσεις που υπάρχουν για ...μετάφρασί τους! Λέξεις όπως "κλεϊζω", "τωόντι", "αυχμηρά" κ.π.α. του τελευταίου, ενδεικτικότατα, αλλά και ρηματικοί τύποι, θα έκαναν πιθανότατα, ώστε να αναρρωτιούνται ορισμένοι περί του αν γράφει ...ελληνικούρες! Αλλά δεν έχει γίνει αρκούντως κατανοητή η υπεροχή και υπεραξία της Κλασσικής , της αττικής ή της Ρωμαίικης, ελληνικής γλώσσας. Γνωρίζω πολλές ιστορίες με τον Λένιν και τον Μαρξ επ'αυτών. Ο Λένιν, ήδη σε φοιτητική ηλικία, διάβαζε Πλάτωνα από το ...πρωτότυπο, διάβαζε αρχαίους συγγραφείς σε αδύναμους γλωσσικά φίλους του, ο δε Μαρξ όμοια... Κάποιος ισχυρός λόγος θα υπήρχε... , δ και τελευταίο)έχει πολύ μεγάλη σημασία να γνωρίζουμε την σημασία της κάθε λέξης. Διότι δεν γράφουμε συμβολιστική ποίησι σε "στυλ" Έδγαρ Πόε, για να ενδιαφερόμαστε για τις συνηχήσεις/παρηχήσεις πρωτίστως(βασικά), εκτός κι αν είμαστε ήδη Όμηροι, ώστε να τα συνδυάζουμε όλα αυτά... Και οι περισσότεροι ούτε καν υποψιάζονται τι αληθινά σημαίνουν αυτά που γράφουν, απλώς πάνε με το ρεύμα της ακραιφνούς εννοιολογικής σύγχυσης... Π.χ. όταν γράφω κομπορρημονώ, όταν γράφω χρυσορρημοσύνη, όταν γράφω μεγαλορρημονώ, να γνωρίζω, ότι το πρώτο σημαίνει "μιλώ με θορυβώδη λόγια", το δε δεύτερο με χρυσά λόγια, χρυσά ρήματα. Ή όταν λέω ότι ο τάδε είναι αγλαόκαρπος, λέξι κλασσικότατη του Ακαθίστου Ύμνου(=κορυφαίο έργο, που έπρεπε να ...γνωρίζουμε από μνήμης, όπως λέει κι ο κ.Ζουράρις), να γνωρίζω, ότι προκύπτει από τις λέξεις αγλαός και καρπός, που σημαίνει φωτεινός(περίπου) και καρπός, δηλ. είναι ο έχων φωτεινούς καρπούς. Ίσως δε και ότι είναι ομόρριζο του αίγλη, αγλαϊσμα, Αγλαϊα(το κύριο όνομα). Η σημερινή ελληνική γλώσσα έχει καταντήσει ήδη μία "σκιά σκιάς" της παληάς της μορφής. Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να την τηρήσουμε, δηλ. φυλάξουμε, πριν εκπέσει κι άλλο... Διότι και ο Λένιν μας προειδοποιεί, ότι λαοί των οποίων κατεδαφίζεται η γλώσσα κινδυνεύουν και με φυσικό αφανισμό... |
|||
| Δημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 19, 2008 4:59 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
Ενδεχομένως να λαθεύω. Ενδέχεται άλλως έχειν, όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.  |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 19, 2008 3:29 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Κάνεις μεγάλο λάθος φίλε ΓΙΑΝΝΗ.Μ
Η Γλωσσα αποκαλύπτει πολλά και κυρίως μια βαθύτερη πολιτική αντίληψη των πραγμάτων. Παρατηρήσεις και αναλύσεις πάνω σε αυτό έγιναν. Φαίνεται ότι δεν τις μελέτησες δεόντως... Επειδή η επικαιρότητα είναι καυτή μένω εδώ... |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 19, 2008 2:56 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ "ΠΝΕΥΜΑ" ΌΧΙ ΤΟ "ΓΡΑΜΜΑ".
Πρώτα απ' όλα, θεωρώ ότι η "επίθεση" που δέχτηκε ο Φιλαλήθης εξαιτίας του τρόπου διατύπωσης των σκέψεων του είναι πέρα ως πέρα άδικη. Οιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να εκφράζεται και να διατυπώνει τις σκέψεις του με όποια μορφή της γλώσσας επιθυμεί. Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτό πιστεύω. Όντως ο Φιλαλήθης έχει επιλέξει να εκφράζεται με έναν ιδιαίτερο λόγο, που είναι εμφανέστατα επηρεασμένος από τον Ορθόδοξο, "αγιοπατερικό"-όπως κι εκείνος θα έλεγε- λόγο. Δικαίωμα του. Ή μήπως διαφωνεί κανείς επ' αυτού; Ο λόγος αυτός λοιπόν είναι όντως αρκετά έως υπερβολικά εξεζητημένος. Κι εγώ ενίοτε δυσκολεύομαι να τον παρακολουθήσω και αναγκάζομαι να επανέρχομαι δυο και τρεις φορές στην ανάγνωση κάποιων προτάσεων του. Όμως, εκείνο, που μάς επιβάλλεται από τις αρχές τόσο της ελευθερίας όσο και της ελληνικής μας παιδείας είναι να μελετούμε τί λέει στα γραπτά του ο Φιλαλήθης και όχι πως το λέει. Εκείνος και κάθε άλλος δύναται, έχει το δικαίωμα να μάς απευθύνεται σε γλώσσα λογία ή και λογιωτάτη. Έχει δικαίωμα να συνομιλεί μαζί μας ακόμη και στα αρχαία ελληνικά! Προσωπικά θα το ευχαριστιόμουν. Θα ευχαριστιόμουν πού κάποιος συνομιλητής μου διαθέτει την γλωσσική καλλιέργεια και την γλωσσική ευαισθησία να εκφράζεται στα αρχαία ελληνικά. Ακόμη και αν τα κείμενα του Φιλαλήθη βρίθουν γλωσσικών λαθών, σολοικισμών, ή ό,τι άλλο θέλει ο καθείς εγώ μόνον με συμπάθεια τα αντιμετωπίζω. Τούτο διότι ο Φιλαλήθης απ' όσο γνωρίζω είναι νέος άνθρωπος και ευρίσκεται σε φάση πνευματικής αναζήτησης και ανάπτυξης, άρα και γλωσσικής αναζήτησης και ανάπτυξης. Συνεπώς δεν είναι κατακριτέα η προσπάθεια του να μιμηθεί, επιτυχώς ή ανεπιτυχώς δεν έχει σημασία, το γλωσσικό ύφος ορισμένων πνευματικών προτύπων που ο ίδιος έχει. Κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα υιοθετήσει τον δικό του τρόπο έκφρασης και οι γλωσσικές επιδράσεις από τα αναγνώσματά του θα ενταχθούν ομαλά στα κείμενα του δίχως την υπερβολή, που ενδεχομένως να έχουν τα σημερινά του. Συνεπώς πρέπει να ελέγχουμε την ουσία των λεγομένων του Φιλαλήθη, για να δούμε αν συμφωνούμε μαζί του και όχι να του επιτεθούμε λόγω γλώσσας. Νέο "γλωσσικό ζήτημα" θα εφεύρουμε εμείς την στιγμή κατά την οποία οι Νεοταξίτες επελαύνουν; Θα καταδικάσουμε κάποιον για τον τρόπο εκφοράς της γλώσσας του; Πραγματικός Δονκιχωτισμός θα είναι τούτο. Και σκεφτείτε και ανάποδα. Αν κάποιος επέλεγε να τοποθετείτε στην διαδικτυακή μας "αγορά" χρησιμοποιώντας την "μαλλιαρή" εμείς θα τον εξοστρακίζαμε; Σαφέστατα όχι! Θα του επισημαίναμε κάποιοι ίσως, ότι το εκφραστικό του μέσο «ερεθίζει» την αισθητική μας, αλλά από κει και πέρα τι θα μπορούσαμε να πράξουμε; Τίποτα, διότι θα ήταν άδικο, αν ο συνομιλητής μας κανέναν δεν προσέβαλε με τα λεγόμενα του. Η «μαλλιαρή» θα ήταν το όργανο που θα είχε επιλέξει, για διαφόρους λόγους, και εμείς, μάς αρέσει δεν μάς αρέσει, θα τον ανεχόμαστε. Ενδεχομένως κάποιοι να μην τον διάβαζαν θεωρώντας ότι η γλώσσα του προσβάλει το γλωσσικό τους αισθητήριο, αλλά μέχρις εκεί. Εγώ προσωπικά θα πρόσεχα «το πνεύμα» και όχι «το γράμμα» των κειμένων του, διότι εκείνο που με ενδιαφέρει πρωτίστως είναι η εύρεση ανθρώπων που ξέρουν να συζητούν και να επιχειρηματολογούν και όχι τόσο η γλώσσα τους, αν και η πρώτη εντύπωση οπωσδήποτε έχει την βαρύτητά της, αλλά εξανεμίζεται όταν το κείμενο με καλύπτει. Φιλικά όλα τούτα διότι διαπιστώνω μια όξυνση που είναι άκαιρη και αναιτιολόγητη, κατα την γνώμη μου. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 17, 2008 1:15 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Φίλτατε Παλαίμαχε, κατ'αρχάς, σε συγχαίρω για την τοποθέτησί σου, η οποία έχει οπωσδήποτε πολλές αρετές. Επι τέλους θα έχουμε μία ανταλλαγή απόψεων και γνωμών εποικοδομητική...
Απαντώ επί αυτών ακριβώς που έκανες τον κόπο να τοποθετηθείς.: 1.Μία κοινωνιοκεντρική άποψι. Εκτιμητή., 2.Δύναμαι να σκεφτώ και αρκετούς άλλους. Εν πάση περιπτώσει, προσωπικά δεν αναζητώ καταξίωσι, οποθενδήποτε. Όμως, για να ομιλήσει κανείς επιστημονικά, του χρειάζονται όροι, με τηλαυγές, για να το πω έτσι, περιεχόμενο. Ο φιλόλογος δεν μπορεί να μιλήσει χωρίς παρομοιώσεις, μεταφορές, παρηχήσεις, σχήματα οξύμωρα ή κυκλικά, αφηγήσεις, μυθιστορήματα, παρνασσισμούς, νατουραλισμούς και φιλολογικούς ρεαλισμούς. Ο οικονομολόγος χωρίς Κεφάλαιο, Φυσικό Κεφάλαιο, Κυκλοφορούν Κεφάλαιο, χρεώγραφα, ομολογίες, μετοχές, συντελεστές Gini, μεταβιομηχανικά μοντέλα, κεϋνσιανισμό και άμεση φορολογία. Ο φιλόσοφος χωρίς φιλοσοφικές ενατενίσεις, αποφατισμούς, οντολογίες, δεοντολογίες, συνεπειοκρατίες, νομιναλισμούς και σχετικισμούς. Αυτά είναι θεμελιώδη δομικά στοιχεία του λόγου του επιστήμονα ή φιλοσόφου, του γνώστη γενικά. Ειδάλλως, πρέπει συνεχώς να ορίζει, κάτι που, παρατηρημένο ή μη, πράττω συχνά-πυκνά, ακόμη και για στοιχειώδεις έννοιες(π.χ. Κεφάλαιο). Η καταξίωσι για μένα είναι απεχθής και αποφευκτέα, γενικά δε δεν έχει να κάνει με την επιστημονική γλώσσα., 3. Η γλώσσα μας είναι λίγο σαν τον ιματισμό μας, τον ρουχισμό. Χρησιμοποιείται αναλόγως του δέκτη. Το ίδιο ισχύει και με την ποσότητα των λόγων μας. Όταν μιλούμε σε ανθρώπους που είναι απαίδευτοι, πρέπει να μιλήσουμε ακριβώς όσο εκλαϊκευτικά, απλουστευτικά γίνεται. Δεν το λέω εγώ (το "ακριβώς"), αλλά ο Αϊνστάιν. Για κάποια θέματα δεν μπορούμε να μιλήσουμε εκλαϊκευτικά, όπως λέει ο Ελύτης(αυτό λέγεται "επίκληση στην αυθεντία", όπως μαθαίναμε στο Λύκειο), όμως. Όταν μιλούμε δε σε κοινό που έχει μία ικανή παιδεία, τότε χρησιμοποιούμε την ρητορική μας τέχνη. Τα ωφελήματά της δεν είναι για εμάς. Διότι, όπως το λέει ο πατρολόγος Στυλιανός Παπαδόπουλος,κορυφαίος στο είδος, ο Μ.Βασίλειος στην ομιλία του "εν λιμώ και αυχμώ"(λέξεις ακατανόητες σήμερα...) χρησιμοποίησε όλες του τις "θύραθεν" γνώσεις και όλη του την ρητορική τέχνη, εν συνδυασμώ με μαστιγωτικούς τόνους για τους πλουσίους, προκειμένου να εμπνεύσει το έλεος για τους πτωχούς και την αυτοπροαίρετή τους προσφορά στην δύσκολη περίστασι. Τα κατάφερε., 4.Τα λόγια μας είναι παιδιά πολλών ανθρώπων. Όσες απόψεις έχω αναφέρει, σχεδόν, τις έχω διδαχθεί από γλωσσολόγους/ φιλολόγους, μεγάλους και αναγνωρισμένους. Ακόμη δε, από φιλοσόφους της γλώσσας, όπως ο μέγιστος Ludwig Wittgenstein., 5.Η γραφή του Γιανναρά, όσο την κατέχω, είναι οπωσδήποτε πολύ περισσότερο επεξεργασμένη από την δική μου, ιδίως δε αυτή των συγγραμμάτων του: δεν είναι η τετριμμένη, όμως, και, εν γένει, με πολλά λάθη γλώσσα. Η δική μου γραφή είναι πολύ πιο εν τάχει καταγεγραμμένη, κάτι εμφανές, διότι έχει να αντιμετωπίσει ζέοντα(=βράζοντα) προβλήματα. Πάντως, μπορώ να πω, ότι η κάθε λέξι είναι εσκεμμένη, την έχω σκεφτεί δηλ., ώστε το περιεχομενό της να είναι ακριβώς το κατάλληλο. Επίσης, το αν "ανακατεύει τα πάντα" είναι λίγο ατυχές, κατά την πτωχή μου γνώμη, ως κριτήριο. Όπως γνωρίζουμε καλά, το επιστητό έχει φυσική ενότητα. Όταν μιλούμε για ένα θέμα, λοιπόν, ερχόμαστε νομοτελειακά προ θεμελιωδών ερωτημάτων της φιλοσοφίας, της Νομικής, της πολιτικής επιστήμης. Άλλοι τα (αντι)παρέρχονται, άλλοι όχι: εγώ καταλέγομαι στην δεύτερη κατηγορία. Άρα, οι αναφορές σε Πατέρες, οικονομολόγους κτλ. συνάμα είναι επόμενη. Ακόμη, είναι και το κοινό που απευθύνεται κάποιος. Όταν είναι ετερόκλητο, τότε έχει να πείσει με διαφορετικούς τρόπους. Έτσι, από την μία, θα χρησιμοποιήσει, παραδείγματι, την "θεολογία της πολιτικής εξουσίας" του Καβάσιλα και του Μάξιμου του Γραικού, από δε την άλλη θα χρησιμοποιήσει σκέψεις του Keynes. Ειδάλλως, μιλάει αλυσιτελώς, δίχως το ποθούμενο αποτέλεσμα, φίλτατε Παλαίμαχε. Αυτά τα ολίγα προς το παρόν, μέσα από τα πάρα πολλά. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 17, 2008 12:25 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ
1. Δεν βαθμολογούμε εμείς τους εαυτούς μας. Το τι πιστεύει ο καθένας για τον εαυτό του δεν λέει απολύτως τίποτα. Κριτής η κοινωνική πράξη!!! 2. Υπάρχουν δύο, σχηματικά, δρόμοι «διάκρισης». Ο ένας που το υποκείμενο αποζητά τα «παράσημα» από την πράξη μέσα στην κοινωνία και τους ανθρώπους και ο άλλος που αποζητά τα παράσημα από τις ιεραρχίες της εξουσίας. Η λεγόμενη πανεπιστημιακή, ακαδημαϊκή κοινότητα είναι μία από τις πλέον απεχθείς εξουσίες ΣΗΜΕΡΑ. Η γλώσσα της υπερασπίζεται την αυθεντία και το μονοπώλιο της εξουσίας της και δεν είναι καθόλου επιστημονική με την πραγματική έννοια. Είναι η γλώσσα των ασαφειών, των σοφιτειών και των μορφικών τεχνασμάτων. Βλέπε επ’ αυτού το βιβλίο του Μπουρντιέ: «Γλώσσα και συμβολική της εξουσίας» (εκδόσεις Καρδαμίτσα). Η «επιστημονική» γλώσσα της ακαδημαϊκής κοινότητας είναι ο «ρατσισμός της ευφυΐας», δηλαδή μια κατασκευασμένη θεσμική γλώσσα, «παράσημο» των «εκλεκτών» και «αυθεντιών». Το ποιες είναι οι εξουσιαστικές θεσμικές γλώσσες αναλύεται από τους γλωσσολόγους. Ακόμα και η Φραγκουδάκη, αντιγράφοντας τους μεγάλους ξένους, αναλύει αυτό ζήτημα πολύ καλά στο «Γλώσσα και Ιδεολογία». 3. Η διαφορά μας συνεπώς ξεκινάει από αυτό το καθοριστικό, στρατηγικό σημείο: Εμείς χρησιμοποιούμε μια γλώσσα επέμβασης μέσα στην κοινωνία, αναζητώντας την καταξίωσή μας μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες και εσύ χρησιμοποιείς μια γλώσσα αναζητώντας να μπεις στην ελίτ της ακαδημαϊκής κοινότητας. Μιμείσαι την δήθεν «επιστημονική» γλώσσα, τη θεσμική πανεπιστημιακή γλώσσα, προσπαθώντας να κατασκευάσεις μια «ατομική» φόρμα που να σε ξεχωρίζει. Κατά την φτωχή μου άποψή δεν τα καταφέρνεις καθόλου ούτε εντός «πανεπιστημιακού» πλαισίου: Παίρνεις μια κουτάλα και ανακατεύεις τα πάντα, από πατερικά κείμενα μέχρι οικονομία, λογοτεχνία και διάσπαρτους πλίνθους συγγραφέων χωρίς καμία συνοχή. Δεν έχεις άξονα αποκρυστάλλωσης. Έτσι και οι ορθές σου ιδέες χάνονται, περιτυλίγονται με την ομίχλη της ασάφειας. Ατομική μου άποψη… 4. Πιστεύεις ότι έχεις άποψη και μάλιστα «επιστημονική» για την γλώσσα, χωρίς να μας την έχεις πει και χωρίς καμία αναφορά στη Θεωρία της γλώσσας. Από πού αντλείς την άποψή σου; Εκτός και αν η ατομική σου άποψη είναι και Θεωρία!!! 5. Τέλος η γραφή του Γιανναρά δεν έχει καμία ΑΠΟΛΥΤΩΣ σχέση με τη δική σου. Απορώ μάλιστα πώς τον έφερες για παράδειγμα. Ούτε του Ζουράρι. Ο τελευταίος χρησιμοποιεί ένα ιδιότυπο λόγο, αλλά είναι δουλεμένος, έχει καμβά και προσανατολισμό και δεν ανακατεύει τα πάντα. Φυσικά είναι ελιτίστικος και καθορισμένος από τη λογική του ακαδημαϊκού «παρασήματος». Αυτό που μένει στην κοινωνία δεν είναι τα κείμενά του, αλλά οι τηλεοπτικές ατάκες του που κατεδαφίζουν τους φωταδιστές. Μια ελαχιστότατη μειοψηφία, και αυτό λόγω «εθνικών συγκυριών», «ασπάζεται», όχι το λόγο του (το τυπικό), αλλά το περιεχόμενο των λόγων του… |
|
| Δημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 17, 2008 1:34 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Λοιπόν,τώρα, που επι τέλους βρήκα χρόνο, να πω τα εξής: δεν έχω πολλά να προσθέσω σε όσα έχω πει.Ας κρίνει ο καθείς κατά το δοκούν(=το νομιζόμενο) ή "κατά την καρδίαν" αυτού. Γενικά -παραταύτα- ισχύει, ότι "τα λόγια μας είναι παιδιά πολλών ανθρώπων".
Ακριβώς αυτό ισχύει και με τις "περί γλώσσης" θέσεις μου. Και, όταν τις υπερασπίζομαι, υπερασπίζομαι τους διδασκάλους μου(π.χ. όσους έχω αναφέρει), που αναμφισβήτητα είναι μεγάλοι. Εγώ αποδέχομαι δε, χωρίς να αντείπω, ότι είμαι κακός, υπερφίαλος, "εξυπνάκιας", επηρμένος και ό,τιδήποτε άλλο. Δεν είναι, καθ'όλου, αυτό το θέμα για εμένα. Το θέμα είναι η γλώσσα, η σκέψι μας, η γραφή, το δέον πάνω σε αυτά. Οι δε (παντοειδείς) παραπομπές είναι "sine qua non" για όποιον θέλει να γράφει επιστημονικώ τω τρόπω. Οι πηγές μας πρέπει να αναφέρονται, ειδάλλως υπάρχει "λογοκλοπή"(ή υπόνοιά της), πράγμα μεμπτό. Οπωσδήποτε δε, το να σε κατηγορούν για το ότι ...παραπέμπεις σε συγκεκριμένα έργα είναι μάλλον εντόνως εντυπωσιακό: εγώ στο πανεπιστήμιο έμαθα αυτόν τον τρόπο γραφής και από παρεμπίπτουσες παραινέσεις επιστημονικής γραφής, όπως αυτές που κάνει, π.χ., ο π.Μεταλληνός στα βιβλία του, συγγραφέας και "εγκόλπιου επιστημονικής έρευνας". Τέλος, θα ήθελα να σηματοδοτήσω(δεν είναι "εξυπνάδα" αυτό), ότι δεν έχω επιχειρήσει να κρίνω τον τρόπο γραφής, ούτε την κατάλληλη χρήσι λέξεων ούτε την στίξι ούτε ο,τιδήποτε του οποιουδήποτε. Και δεν θα ήθελα να το πράξω, διότι θα ήταν αυτόχρημα αυστηρότητα. Αν και, αν έκανα κάποια απόπειρα, θα έπρεπε πάρα πολλά να επισημάνω... Αλλά λίγο "νόημα" μπορεί να έχει από την στιγμή που ακόμη και ο κ.Ζουράρις(κι ο κ.Γιανναράς, και άλλοι πολλοί, υποθέτω) που κατέχει σπανιότατα καλά την ελληνική γλώσσα ...απορρίπτεται γλωσσικά(!)... Εν πάση περιπτώσει. Ευχαριστώ από καρδίας όσους συμμετέσχαν(στιγμιαία, άρα*) στην συζήτησι, υπόσχομαι να λάβω υπ'όψιν τα όσα γράφουν, πλην θα κάνω ό,τι πρέπει κι όχι ό,τι επιθυμούν ορισμένοι (οσοδήποτε φίλοι και αγαπητοί). *αόριστος κι όχι παρατατικός(εκ του παρατείνω) |
|
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 16, 2008 4:59 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Φαίνεται δεν έχεις επίγνωση.
Σου γράψανε για το ακαταλαβίστικό σου γράψιμο και το κουρκούτιασμα που κάνεις σε κάθε γραπτό σου: από Αγίους, Τσόμσκι, Κέυνς, Πλάτωνα και πάρα πολλών άλλων. Γράφεις για ένα θέμα με εξεζητημένη, επαρμένη γραφή πουλώντας πνεύμα με αναφορές σε εντελώς ανόμοια πράγματα και σε πλήθος άσχετων με το θέμα συγγραφέων. Πάνω σε αυτό έγινε η αρχική παρατήρησα από τον Μάνκο. Μετά ο Ανθογαλίδης τοποθετεί ένα κείμενο με κάποιες απόψεις συγκεκριμένες πάνω στο γλωσσικό. Θα μπορούσες να τις ανατρέψεις. Αντί αυτού απαντάς με τον ίδιο «ζελέ»: Μίξερ από τους πάντες και τα πάντα. Και το χειρότερο τον κατηγορείς για ασυνάρτητες ανοησίες. Σε μένα, και πιστεύω σε πολλούς άλλους, δεν φανήκανε ασυνάρτητες ανοησίες, ανεξάρτητα αν συμφωνώ ή διαφωνώ με αυτά που έγραψε. Και ακριβώς για να αποφευχθεί η «προσωπική διαμάχη» παρατέθηκε κείμενο του ΡΕΣΑΛΤΟ για το γλωσσικό… Και ακόμα ρίχνεις την επαρμένη σου μομφή κατά πάντων που στηλίτευσαν τον τρόπο γραφής σου: «Όλοι σχεδόν οι μεγάλοι έγραφαν με λέξεις και ύφος που σε κάποιον αδαή ή ανόητο φαίνεται ...εξεζητημένο.» Δηλαδή, βρε Φιλαλήθη, όλοι εμείς που κριτικάρουμε το «ύφος» σου είμαστε «αδαείς ή ανόητοι», γι’ αυτό μας φαίνεται η γραφή σου «εξεζητημένη»; Αν λοιπόν σου πει κάποιος ότι έχει πηδήσει μεγάλο κάλαμο θα έχει άδικο; Φιλαλήθη προσγειώσου παιδί μου. Είσαι πολύ νεαρός για να αφορίζεις αγωνιστές, και της Θεωρίας και της Πράξης, που συμμετέχουν σε αυτό το Φόρουμ… Και να σβήνεις με μια μονοκονδυλιά απόψεις μεγάλων γλωσσολόγων και κοινωνιολόγων. Και ακόμα είναι μέγιστη αυθαιρεσία να αφορίζεις κάθε έναν επιστήμονα, επειδή είχε την τύχη να ζήσει μέσα στον Σταλινισμό, σαν σταλινικό. Αυτά τα επιστημονικά, πνευματικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα της Σοβιετικής Ένωσης τα οποία αποτελούν και ορόσημα παγκόσμια, ήταν προϊόντα μιας Επανάστασης και όχι του σταλινισμού. Αυτά τα ολίγα… |
|
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 16, 2008 4:22 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|||
Φίλε Καχύποπτε, με όλο το σεβασμό, δεν μου είναι δυνατόν να καταλάβω ΠΟΎ ακριβώς δεν έχω αποκριθεί.Και ούτε είπα, ότι τα ξέρω όλα, τουναντίον(αποφατισμός, αν έχεις ακουστά). Τις δε πολιτικές θέσεις του εν λόγω (σταλινικός) είναι απλούστατον να τις ανεύρει κάποιος και έδωσα παραπομπή (στην wikipedia), όπως πρέπει επιστημον(ολογ)ικά. Και, τέλος, πρέπει να τονιστεί, ότι δεν είμαι ιδεαλιστής ως χριστιανός. Όπως πολύ σωστά το τονίζει αυτό και ο κορυφαίος Πατέρας Μάξιμος ο Ομολογητής, για τους παροικούντας την Ιερουσαλήμ πάντα. |
|||
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 16, 2008 4:05 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Ρε Φιλαλήθη ανυπόφορος έχεις γίνει.
Σε τίποτα δεν απαντάς και κάνεις ότι τα ξέρεις όλα. Η Σύνταξη θα βάλει καμία τάξη ή θα υπομένουμε τις παπαδιές του Φιλαλήθη, που όλα τα ξέρει, ακόμα και τις πολιτικές θέσεις των γλωσσολόγων. Η υπομονή έχει και τα όρια της. Ακου Μαρξισμός και ιδεαλισμός μαζί. ΕΛΕΟΣ πια. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 16, 2008 3:51 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|||||||||||
Αν αυτό καταλάβατε, τότε πρέπει να ανησυχείτε σοβαρά.  Εγώ απλώς μίαν (ολιγόλεπτη) έρευνα στα όσα υπάρχουν ελεύθερα στο Διαδίκτυο ενείργησα μέσω του ...google, κάτι πανεύκοπον, και μάλιστα η έρευνα αφορούσε στον Βυγκότσκι και όχι στο όνομά σας, που μου φαινόταν εξ αρχής μάλλον ως ψευδώνυμο. Τίποτα άλλο.
Έκανα ΣΎΓΚΡΙΣΙΝ με άλλους. Και μίλησα για τις πολιτικές-κομματικές του θέσεις που, απ'ό,τι βλέπω, "κάνετε γαργάρα", για να μιλήσω σε ...λιγότερο ανεπιτήδευτη -καθ'υμάς- γλώσσα. Και μην γίνεστε τόσο ανόητος: το ...Πνεύμα δεν μου απεκάλυψε καμμία από αυτές τις επιστημονικές αλήθειες.
Διαβάσατε τι είπα(έγραψα), κυρ-Ανθογαλίδη μου; Ο Ψαρουδάκης, πάντως, έλεγε, ότι ο επιστημονικός σοσιαλισμός σχεδόν συμπίπτει με τον κοινωνικό χριστιανισμό(με τον δεύτερο να προηγείται χρονικά, φυσικά...). Και, αφού με διαβάζετε, αναμείνατε για ένα σχετικό δοκίμιον που θα δημοσιεύσω(εδώ) -εν ταπεινότητι-, οσον ούπω.
Ναι, είμαστε άσοφοι, ρηχοί στην σκέψι. Πάλι καλά που έχουμε εσάς να μας διαφωτίζετε, ω υπερούσιε! 
Αφήστε το, άνθρωπέ μου. Εντάξει, εδώ δεν γράψατε ασυναρτησίες μεν, αλλά εγώ παρέπεμψα στον JK Galbraith, που λέει: "Δεν αποτελεί σοβαρό λόγο παραπόνων το ότι η οικονομική επιστήμη στηρίζεται σ'ένα πλούσιο εννοιολογικό μηχανισμό και την ανάλογη ορολογία. Τα οικονομικά φαινόμενα, όπως και οι ιδέες και τα όργανα ανάλυσης, είναι υπαρκτά. Πρέπει να κατονομαστούν". Και ακόμη: Όποιος δυσκολέβεται με τις έννοιες αυτές δεν έχει παρά να συμπληρώσει την εκπαίδευσί του ή ν'ακολουθήσει την γνώριμη μέθοδο της αποχής από το όλο θέμα. Στον Κέυνς αναφέρθηκα τελείως παρεμπιπτόντως, προφανέστατα, ως παράδειγμα και εντελώς εκλεπτυσμένου λόγου και ασαφούς, αλλά μεγίστου επιστήμονα. Δεν θέλω, επίσης, να σας πω γιατί κάποιος ενοχλείται από το σωστό ύφος κάποιου: μήπως επειδή είναι φθονερός; Μήπως επειδή είναι υπερφίαλος; (Πιθανόν.) Εν πάση περιπτώσει, καλλίτερα ας λήξει αυτή η ατυχής "συνομιλία", κ.Ανθογαλίδη μου. Τις ευχές μου για φώτισι όποιος και όπου και ό,τι κι αν είστε. |
|||||||||||
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 16, 2008 1:37 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Λίγο το ξύσανε το «Πνεύμα» και απεκαλύφθη η «υλική υπόσταση» της «ιεροσύνης» του: Σπιουνιές και λασπώματα!
Κάπου ανακάλυψε την Ανθογαλίδου σε τροτσκιστικό ιστοχώρο, άρα «εθνομηδενίστρια», κ.λπ. Ο φιλαλήθης γράφει σε ένα μαρξιστικό, τροτσκιστικό σάιτ, και στιγματίζει το μαρξισμό και τροτσκισμό!!! Και αν «ανακάλυψε» την Ανθογαλίδου σε κάποιο «τροτσκιστικό ιστοχώρο» και αποφάνθηκε ο σπιούνος, τότε με αυτή τη λογική και όσοι γράφουνε εδώ και αποδέχονται τον Μαρξισμό είναι «εθνομηδενιστές». Τότε τι θέλει αυτός εδώ ή γιατί έγραφε παλιότερα στο Π.Κ. και αλλού; Αυτή είναι η «ποιότητα» του κυρίου. Αντί να τρέξει να διαβάσει τις απόψεις της Ανθογαλίδου, να ξεστραβωθεί λίγο και να αποδείξει, αν έχει τα κότσια, ότι αυτές είναι λάθος και «εθνομηδενιστικές», την αφορίζει σαν «τροτσκίστρια». Φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με τον τροτσκισμό. Αναλύει και εκλαϊκεύει τις μαρξιστικές απόψεις του Μπαχτίν και του Βιγκότσκι. Την ίδια τύχει έχει και ο Βιγκότσκι, ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα του μαρξισμού στη γλωσσολογία. Τον αγνοεί εντελώς, παρά το γεγονός ότι όλοι οι σύγχρονοι γλωσσολόγοι αναφέρονται σε αυτόν. Και αφού τον αγνοεί το «Πνεύμα» δεν μπορεί παρά να είναι «σκάρτος» κλπ. Και εδώ αντί να ψάξει να διαβάσει κάποιο κείμενό του πετάει τις σπιουνιές του. Υπάρχει στα ελληνικά το βασικό έργο του, «Σκέψη και γλώσσα». Ας φροντίσει να το διαβάσει ο «παντογνώστης», μήπως και ξεστραβωθεί, αν και δεν το ελπίζω. Αυτός δεν μπορεί να βάλει καμιά τάξη στις σκέψεις του. Προτιμά το χάος του κολοκυθοτραχανομπρίαμου, όπως τόσο ευφυώς παρατήρησε ο Μάνκο. Και όμως ο Φιλαλήθης τον συνεχάρη για τα καλά του λόγια!!!!! Τόσα αντιλαμβάνεται. Το ίδιο «απέρριψε» και την «απολυτότητα» του Μπουρντιέ. Εκτός αν δεν κατάλαβε (πολύ πιθανόν) ότι τα λόγια που έγραψα δεν ήταν δικά μου. Φουκαρά φιλαλήθη ο μαρξισμός με το «άγιο Πνεύμα» δεν γίνονται «μίγμα». Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να κάνεις πολτό όλα αυτά που σου καταμαρτυρεί ο Μάνκο. Ένας άνθρωπος με τραγική ρηχότητα σκέψης είσαι. Αυτή σου την ρηχότητα επιχειρείς να καλύψεις με εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, με ακαταλαβίστικες λέξεις και με το μυστικισμό του Πνεύματος. Αποχαιρετώ τους θαμώνες του φόρουμ γιατί οι σπιουνιές δεν μου αρέσουν. Εγώ δεν πήγα να «ανιχνεύσω» το τι κρύβεται πίσω από κάθε χρηστικό όνομα. Και δεν είδα καμιά απάντηση σε όσα έγραψα. Υ.Γ. και το άκρον άωτον. Μας παραπέμπει στον Κέυνς! Εκεί ακόμα βρίσκεσαι φουκαρά. Ή μήπως θα ήθελες για να κάνω και εγώ τον έξυπνο να σου αραδιάζω χωρία από το Κεφάλαιο του Μαρξ. Τι δουλειά έχει ο Κέυνς σε μια συζήτηση για τη Γλώσσα; |
|
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 16, 2008 2:25 am Θέμα δημοσίευσης: |
|||
| Κατ'αρχάς, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον φίλο Manko για τα καλά του λόγια στην δευτεραία "παρέμβασί" (παρα+εν+βαίνω, σημειωτέον) του, τα οποία μόλις είδα.
Δεύτερον, θα ήθελα να τονίσω, ότι οι ιδέες μου δεν προέρχονται από το δόγμα. Το δόγμα είναι το γραπτό. Αλλά εμάς μας ενδιαφέρει το πνεύμα, και, για να είμαι ακριβέστερος το Πνεύμα. Ο π.Μεταλληνός πολύ συχνά αναφέρεται στην ρήσι εκείνη μεταξύ του Ναθαναήλ και του αδελφού του: "έρχου και ίδε". Είναι, λοιπόν, θέμα βιωματικό, υπαρξιακό (η σκέψι/γλώσσα/ιδέες). Για αυτό και δεν πρόκειται περί θρησκείας, θρησκευτικής ιδεολογίας, που μπορούμε να πούμε, ότι όντως είναι το "όπιο του λαού". Όσον αφορά τον Lev Vygotsky: ερεύνησα το θέμα και στις ...επτά ελληνικές ιστοσελίδες που αναφέρεται το όνομά του, ανακάλυψα και κάποια κα Ανθογαλίδου που τον μνημονεύει, μιλώντας σε γνωστό "φωταδιστικό" τροτσκιστικό ιστοχώρο, αναφερόμενη στον ελληνικό ρατσισμό και την ξενοφοβία, εν συνδυασμώ με την λαθρομετανάστευσι. Φαντάζομαι, ότι θα σχετίζεται με τον ακριβό και αγαπητό πλην μάλλον οργίλο (κοινωνιο)γλωσσολόγο συζητητή φίλο μας... Αλλά, πέραν αυτών: είναι (ο Vygotsky) κάτι αντίστοιχο με τον(σκοταδιστή αντιγενετιστή) Lyssenko στην βιολογία, αν και θεωρήθηκε λίγο "αιρετικός μαρξιστής"(από τους σταλινικούς) και ..."εκτοπίστηκαν" κάποιοι υποστηρικτές/συνεχιστές του στην Ουκρανία. Απεβίωσε το 1934, αφού γνώρισε δόξες επί σταλινισμού. Για περισσότερα εδώ: en.wikipedia.org/wiki/Lev_Vygotsky Κατ'αρχάς, εάν τον συγκρίνουμε με τον Βιττγκενστάιν, που ασχολήθηκε επισταμένως με την φιλοσοφία της γλώσσας, δεν υπάρχει καν σύγκρισι. Οι ιστοσελίδες που αναφέρονται, ας πούμε, στον Wittgenstein είναι περίπου ...250 πλάσιες με 300πλάσιες. Και ομολογώ, ότι τώρα γίνεται κατανοητό και το γιατί κατηγορούμαι, ότι ...επικοινωνώ με τον Θεό κ.τ.τ.:τα ψυχιατρεία για τους ...χριστιανούς επί Σοβιετίας είναι γνωστά. Εκτός του Τρότσκι, αυτά μας τα γνώρισε ο Σολτζενίτσυν που συχνά-πυκνά αναφέρω και δεν αρέσει ουδ'όλως στους "γνήσιους σταλινικούς"... Πάντως, πάλι καλά, μου επιτρέπεται να ...υπάρχω, εάν εξατομικεύσω την λατρεία μου (μοναστήρι). Πραγματικά κρίμα... 
Σημειωτέον, αυτό που λέτε δεν είναι λάθος. Πλην το διατυπώνετε με τυπική απολυτότητα και δογματισμό για τους ομόφρονές σας. Και σε κάποιες περιστάσεις, είναι μία άθλια κατασυκοφάντησι: ας πούμε, ο Galbraith που έχει στηλιτεύσει απόλυτα την ασαφή γλώσσα, ακόμη και του ...Keynes(!!!) γράφει με ύφος εκλεπτυσμένο και όχι απλό, και καυτηριάζει την μομφή που απευθύνεται σχετικά με την τάχα δυσνόητη γλώσσα των οικονομικών(οικονομολόγων, ακριβέστερα), στο έργο του "Οικονομία και ειρήνη"(εκδ. "Παπαζήση"). Σας παραθέτω ένα σχετικό απόσπασμα: "Δεν αποτελεί σοβαρό λόγο παραπόνων το ότι η οικονομική επιστήμη στηρίζεται σ'ένα πλούσιο εννοιολογικό μηχανισμό και την ανάλογη ορολογία. Τα οικονομικά φαινόμενα, όπως και οι ιδέες και τα όργανα ανάλυσης, είναι υπαρκτά. Πρέπει να κατονομαστούν. Είναι παράλογο να ζητάμε από ένα σοβαρό επιστήμονα να μη μιλεί για τον τιμάριθμο, το φόρο κερδών κεφαλαίου, τη συνάρτηση κατανάλωσης, τα φαινόμενα επιτάχυνσης, τις κυκλικές χρηματικές ροές, το γραμμικό προγραμματισμό, τον προοδευτικό φόρο εισοδήματος, το καθαρό επιτόκιο και την Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά. Ούτε και δικαιούμαστε να του ζηταμε κάθε φορά μίαν ερμηνεία αυτών των όρων. Η οικονομική παιδεία αποβλέπει σε μεγάλο βαθμό στο να μας ετοιμάσει γι'αυτήν την ορολογία και τις έννοιες που αντιπροσωπεύει. Όποιος δυσκολέβεται με τις έννοιες αυτές δεν έχει παρά να συμπληρώσει την εκπαίδευσί του ή ν'ακολουθήσει την γνώριμη μέθοδο της αποχής από το όλο θέμα. Λέγουν καμιά φορά πως ο οικονομολόγος, επειδή το θέμα του παρουσιάζει μεγάλη σημασία για το λαό, έχει μια ξεχωριστή ευθύνη να γίνεται κατανοητός. Με βάση αυτόν τον κανόνα, ωστόσο, ο πυρηνικός φυσικός θα έπρεπε να εκφράζεται σε λέξεις μονοσυλλαβικές". Δεν χρειάζεται να συμπληρώσω λέξι. |
|||
| Δημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 7:39 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Κάτω από την ίδια μασχάλη δεν μπορεί να χωρέσουν αντίθετες θεωρήσεις: Αυτή που καθορίζεται από το πραγματικό (την κοινωνία και τη δυναμική της) και αυτή που καθορίζεται από την απόλυτη Ιδέα, το δόγμα. Αυτά δεν μπορεί να συνυπάρξουν. Η πραγματικότητα είναι αυτή που γεννάει, εμπλουτίζει ή απορρίπτει τις ιδέες και όχι το αντίστροφο. Οι μαχητές της πράξης (και της θεωρητικής πράξης) το γνωρίζουν αυτό. Και από δω ακριβώς απορρέει η σύγκρουση που ο Μάνκο τη διατυπώνει με τη σαφήνεια της δράσης.
Φίλε «Φιλαλήθη», ανεξάρτητα από τις επιμέρους συμφωνίες ή διαφωνίες, οι στρατηγικές της σκέψης μας είναι αντίθετες, συνακόλουθα και η γλώσσα μας… |
|
| Δημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 6:40 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Με καλύπτει ο Μάνκο.
Απλώς θα προσθέσω ότι οι «μαθητευόμενοι μάγοι» αγωνίζονται να χρησιμοποιήσουν την ακατανόητη θεσμική γλώσσα της διάκρισης. Δηλαδή τη γλώσσα που ξεχωρίζει τους «εκλεκτούς» και υπερασπίζεται την ιεραρχία της εξουσίας των «ελίτ». Αυτοί οι «μαθητευόμενοι μάγοι» μετατρέπουν τη γλώσσα από όργανο επικοινωνίας και παρέμβασης σε κοινωνικό σήμα διάκρισης Η ασάφεια της επιστημονικοφανούς, θεσμικής, ακαδημαϊκής γλώσσας ακριβώς σε αυτό συνίσταται. Στην υπεράσπιση των ακαδημαϊκών ελίτ τις εξουσίας. Το ακατανόητο γίνεται το παράσημο του «εκλεκτού» επειδή δεν τον καταλαβαίνουν. Ο Πιέρ Μπουρντιέ διατυπώνει παραστατικά αυτή τη διανοητική διαστροφή: Εκείνος που θα τολμούσε να χρησιμοποιήσει στην επιστημονική γλώσσα της ακαδημαϊκής κοινότητας μια γλώσσα απλή και κατανοητή, θα πλήρωνε ακριβά το τίμημα της σαφήνειας. Αυτόματα θα αναγνώριζαν όλοι ότι δεν ανήκει στο πάνθεον των εκλεκτών. Εκείνος που θα στερούσε τη γραφή του από τη διακριτική αίγλη που προσφέρει η μορφική σπανιότητα και θα περιοριζόταν σε ακριβείς πληροφορίες και προσεκτικές επεξηγήσεις, δίνοντας επιπλέον τον ορισμό των εννοιών που κάθε φορά χρησιμοποιεί, θα κινδύνευε να υποτιμηθεί σαν δασκαλάκος αντί για αυθεντία… |
|