 Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 19, 2022 8:07 pm Θέμα δημοσίευσης: H θεωρητική παρακαταθήκη του Θύμιου Παπανικολάου |
|
H θεωρητική παρακαταθήκη του Θύμιου Παπανικολάου
Του Ηλία Παπαναστασίου Αποτίωντας φόρο τιμής στον Θύμιο Παπανικολάου επ΄ ευκαιρία της συμπλήρωσης ενός έτους από τον θάνατό του, θα αναφερθούμε σήμερα, στο δεύτερο άρθρο μας, στην θεωρητική του παρακαταθήκη, πολύτιμη και αξεπέραστη. Ο Θύμιος ήταν εξαίρετος γνώστης της Διαλεκτικής θεωρίας του Μαρξ και ειδικότερα του επιγόνου του, Λέοντα Τρότσκι. Από εκεί πηγάζει ο έμφυτα διαλεκτικός και αντι–δογματικός χαρακτήρας της σκέψης του που βρίσκεται διάσπαρτη στα εκατοντάδες εξαιρετικά του κείμενα. Από εκεί όμως πηγάζει και ο ανελέητος αγώνας εναντίον της «Αριστεράς» του σταλινισμού και της Αμερικάνικης ηγεμονίας, της «Αμερικανο–νατοϊκής Αριστεράς» όπως την αποκαλούσε, κατονομάζοντας – κατά πρώτο λόγο– τον ΣΥΡΙΖΑ, την επιτομή της θεωρητικής απαξίωσης και εξαθλίωσης της Αριστεράς. Ταυτόχρονα, ήταν ένας προχωρημένος υποστηρικτής και αφομοιωτής της Ορθόδοξης εκδοχής του Χριστιανισμού επικεντρωμένος στην ανθρωπιστική ουσία του Χριστιανισμού στην Ορθόδοξη διάστασή του. Ουσία που δεν υστερούσε σε επαναστατικό πνεύμα, ρηξικέλευθη πρακτική και συμμετοχική δράση συγκρινόμενη η Ορθοδοξία με άλλα κινήματα, ταυτόχρονα δε τονίζοντας και επισημαίνοντας αυτήν ακριβώς τη ρηξικέλευθη διάσταση – επαναστατική στο περιεχόμενο της– και φύση της Ορθοδοξίας, πάντα εν συγκρίσει με τον «χρηματοπιστωτικό Χριστιανισμό» της «Προτεσταντικής Υποκρισίας» και τον «φοβικό Χριστιανισμό» των Καθολικών. Αντιλαμβανόμενος ο Θύμιος Παπανικολάου αυτήν ακριβώς την «ιδιάζουσα κοσμοθεωρία» της Ορθοδοξίας που συνέζευξε άριστα το Πρωτοχριστιανικό Πνεύμα με το Ελληνικό Κλασσικό πνεύμα, πολέμησε ο ίδιος συστηματικά την χριστιανο–αποδομητική και ορθοδοξο–μηδενιστική άποψη των «αριστερών» μηδενιστών και απολογητών της Πολιτικής Ορθότητας. Ο μόνος που μπορεί να παραλληλιστεί μαζί του ήταν ο συντοπίτης μας Κωστής Μοσκώφ που στην τελευταία 15ετια της ζωής του συνέγραψε εξαιρετικά δοκίμια για τον ορθόδοξο χριστιανισμό που ανακαλύπτει τον Άλλο (συνάνθρωπο) διαλεκτικά και όχι «εμπράγματα» και «σχηματοποιημένα» όπως ο υπερ–αστικοποιημένος Προτεσταντισμός. Ο Θύμιος υπερασπίστηκε πολλές φορές την Εκκλησία από άδικες επιθέσεις ψευδο–Διαφωτιστικού και νιχιλιστικού χαρακτήρα, γράφοντας εξαιρετικά κείμενα μαχητικότατης αρθρογραφίας και περιγράφοντας με ασύγκριτο τρόπο την «ψυχική αθλιότητα και εσωτερική ψυχική ερήμωση» των «αριστερών» διανοουμένων της «Αμερικάνικης Αριστεράς» ή «Μεταμοντέρνας Αριστεράς», δηλαδή της σημερινής Λούμπεν –Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, όπως κατάντησε να αποκαλείται στην αληθινή της διάσταση. Ο Θ. Παπανικολάου όμως διαχωρίστηκε και σε άλλο θεμελιακό ζήτημα από την εθνο–μηδενιστική «Αμερικανική Αριστερά» του Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ, αυτό του Έθνους και της Πατρίδας, δηλαδή του ζητήματος του Πατριωτισμού. Ο ίδιος θεωρούσε πως σήμερα – και όχι μόνο στην Ελλάδα– η υπεράσπιση του Έθνους–Κράτους, του Έθνους και της Πατρίδας δεν μπορούν να διαχωριστούν από οποιαδήποτε προοδευτική και αριστερή πρόταση. Θεωρούσε πως «Σοσιαλισμός χωρίς Πατρίδα» δεν υπάρχει και είχε απόλυτα δίκιο. Σήμερα που έννοιες όπως «Έθνος», «Εθνικό Κράτος» ή «Πατρίδα» έχουν βιαστεί και εξευτελιστεί ανεπανόρθωτα από την «Αριστερά του Σόρος», κατά πρώτο λόγο από την Ιδεολογική Λουμπεναρία του ΣΥΡΙΖΑ, οι επισημάνσεις του είναι όχι απλώς καίριες αλλά θεμελιακές και conditio sine qua non ( Όρος εκ των ουκ άνευ) για μια αληθινά προοδευτική πρόταση για την πατρίδα μας. Σε μια εποχή διαρκών απειλών από μεριάς της Νεο–Οθωμανικής Τουρκίας, το ρηθέν από τους Ρωμαίους Salus Populi Suprema Lex Esto (η σωτηρία του λαού –της πατρίδας– ας είναι ο υπέρτατος νόμος) πρέπει να αποτελεί το μότο κάθε αληθινά προοδευτικής πρότασης. Γιατί «Αριστερά» και «Σοσιαλισμός» χωρίς έθνος δεν υπάρχουν ούτε υπήρξαν ποτέ. Τελεία και παύλα. Όμως ήταν δυνατόν ο Θύμιος – προσωποποίηση αληθινής αριστερής ηθικής– να μην αναφερθεί στο ρολό της Ηθικής και του ηθικού εκφυλισμού που λέγεται «Πολιτική Ορθότητα» ; Εάν «Ο Σκοπός αγιάζει τα μέσα, τότε τον Σκοπό ποιος τον αγιάζει» (όπως έλεγε ο Λέων Τρότσκι), ήταν μια φράση που κατά καιρούς επανάφερε ο Θύμιος Παπανικολάου αναφερόμενος σε μια αμοραλιστική «Αριστερά» όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που ήθελε να κρατηθεί στην εξουσία παντί τρόπω και τελικά έβαλε ταφόπλακα στον εαυτό της, ταυτιζόμενη με ό,τι πιο χυδαίο, ανήθικο και εξευτελιστικό γεννά ανθρώπου νους. Τις ίδιες μεθόδους – δεκαετίες τώρα– χρησιμοποίησε και το πολιτικό απολίθωμα που ακούει στο όνομα ΚΚΕ εξοντώνοντας με άμεσο ή έμμεσο τρόπο κάθε φωνή διαφωνίας. Η σημερινή Λούμπεν Αριστερά της Παρακμής και του εκφυλισμού που εκπροσωπείται κατά πρώτο λόγο από τον ΣΥΡΙΖΑ, κάθισε εκατοντάδες φορές στο εδώλιο του κατηγορούμενου από την πέννα του Θύμιου για τις απίστευτες μεθόδους μικροαστικής χυδαιότητας και εξευτελισμού που ενσωμάτωσε στην πρακτική της. Όταν για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του αριστερού κινήματος η «Αριστερά του Σόρος» υιοθετεί όλα τα περιθωριακά, εκφυλισμένα, παρακμιακά και Λούμπεν στοιχεία της Αστικής Κοινωνίας αναγορεύοντας τα σε αιχμή της πολιτικής της όπως είδαμε στα χρονιά του ΣΥΡΙΖΑ με την Πολιτική Ορθότητα, ο τελευταίος που θα σιωπούσε θα ήταν ο Θύμιος Παπανικολάου του οποίου το τεράστιο ηθικό απόθεμα ασφυκτιούσε από την δυσώδη ατμόσφαιρα της λεγομένης «Πρώτη Φορά Αριστεράς»(!). Αντέδρασε με την πέννα του και τους πολέμησε σκληρά και αδυσώπητα, αμείλικτα και ανυποχώρητα. Γιατί αυτό ήταν ο Θύμιος Παπανικολάου, ασυμβίβαστος, ακέραιος και έντιμος. Η προσωποποίηση της «Κατηγορικής Προσταγής» του Κάντ και της αληθινής αριστερής και χριστιανικής ηθικής. Θύμιο, θα διαβάζουμε – ή θα ξαναδιαβάζουμε– και θα μελετάμε τα κείμενα σου, όπως αξίζει για κάθε μεγάλο μαχητή και αξεπέραστο επαναστάτη συγγραφέα. Γιατί έτσι μόνο θα κρατάμε άσβεστη τη σπίθα του μυαλού σου και την φλόγα της ψυχής σου. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 09, 2022 7:47 am Θέμα δημοσίευσης: Στη μνήμη του Θύμιου Παπανικολάου |
|
Στη μνήμη του Θύμιου Παπανικολάου
Του Ηλία Παπαναστασίου Ένα έτος συμπληρώθηκε στις 31/12/2021 από την ανάλογη ημερομηνία του 2020 όταν ο Θύμιος Παπανικολάου μας άφησε. Θέλοντας να τιμήσουμε τον μεγάλο αυτόν άνθρωπο πρέπει να του αναγνωρίσουμε πως του οφείλουμε Την δυναμική, ανεξάρτητη και τεκμηριωμένη φωνή του σε μια εποχή απόλυτης ομοφωνίας της μεγάλης, συντριπτικής πλειοψηφίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, όπου ο Φασισμός της Πολιτικής Ορθότητας επέβαλε σιωπητήριο, θυμίζοντας το "1984" του Όργουελ. Το "Ρεσάλτο" απετέλεσε δικό του δημιούργημα, προσωπικό του επίτευγμα, αξεπέραστο δημοσιογραφικό κατόρθωμα αρθρογραφικής ανεξαρτησίας με χαραγμένο πάνω της, οριστικά και ανεξίτηλα, το δικό του όνομα. Σε εποχές μεγάλων ζυμώσεων –δεκαετίες ’70 και ’80– ο Θύμιος Παπανικολάου απετέλεσε τον στοχαστικό μέντορά μας, τον ιδεολογικό μας ανιχνευτή και την αντιγραφειοκρατική σπίθα απέναντι σε καταθλιπτική "Αριστερά". Σε μια εποχή παντοδυναμίας του πολιτικού φορμαλισμού και γραφειοκρατισμού, σε μια δεκαετία τόσο καθοριστική όπως η δεκαετία του ’70 όπου ο θεωρητικός σταλινισμός όλων των αποχρώσεων ήταν αδιαμφισβήτητος και πανίσχυρος , ο Θύμιος της οδού Γενναδίου, εκδότης του Περιοδικού "Νέοι Στόχοι" , ήταν όχι μόνο το καταφύγιό μας αλλά –κυριολεκτικά– η θεωρητική μας τροφή. Ο Θύμιος διάβασε τα άρθρα μου τον Δεκέμβριο του 2017 και αμέσως επικοινωνήσαμε και αρχίσαμε συνεργασία. Του έστειλα δεκάδες άρθρα και –επιτέλους- τον Μάη του 2019 συναντηθήκαμε μετά από 43 χρόνια. Ο ίδιος και το "Ρεσάλτο" ήταν μια "Όαση φωτός" –κυριολεκτικά στην εποχή παντοδυναμίας μιας άθλιας Λούμπεν "Αριστεράς", του ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε- Ιούνιος 2020- "έβραζε" κυριολεκτικά, αγανακτισμένος και αηδιασμένος μετά τις αποκαλύψεις για την ηγεσία της Πυροσβεστικής και τις εγκληματικές ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ στην πυρκαγιά στο Μάτι, με το χαρακτηριστικά αυθόρμητο και πηγαίο του ψυχισμό. Αυτός ήταν, ένας αληθινός Έλληνας πατριώτης, ένας κήρυκας της "Επαναστατικής Ορθοδοξίας", ένας γνήσιος αριστερός χωρίς "συμβάσεις" και "στρογγυλοποιήσεις", ένας εξαιρετικός αρθρογράφος και συγγραφέας. Με σπάνια μόρφωση. Θύμιο, ποτέ δεν έφυγες. Για μας τουλάχιστον που σε γνωρίσαμε. Δεν είσαι μια "ανάμνηση" που χρήζει σεβασμό. Όχι. Είσαι διαρκώς παρών, δίπλα μας με το ασύγκριτο χαμόγελο και την απερίγραπτη φρεσκάδα ψυχισμού και σκέψης. Χαίρε μεγάλε σύντροφε και φίλε. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 08, 2022 11:45 pm Θέμα δημοσίευσης: Ένας χρόνος χωρίς το Θύμιο... |
|
Ένας χρόνος χωρίς το Θύμιο...
Με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την απώλεια του αγαπημένου μας κι αλησμόνητου Θύμιου Κ. Παπανικολάου, της ψυχής και της καρδιάς του Ρεσάλτο, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στο Ιερό Μετόχι του Παναγίου Τάφου στη Λυκόβρυση. Αιωνία η μνήμη του! |
|
| Δημοσιεύθηκε: Πεμ Μάρ 04, 2021 9:44 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Και ήθελα να σας πάρω τηλέφωνο αγαπητέ Θύμιο,...
και έφτασα στα νέα του χαμού σας..... |
|
| Δημοσιεύθηκε: Πεμ Μάρ 04, 2021 9:43 am Θέμα δημοσίευσης: Re: Από τα πρώτα μου πολιτικά ερεθίσματα |
|||
Για μένα το παρακάτω είναι παράσημο ζωής... Αγαπητέ φίλε Χρίστο καλημέρα. Ο Νταβέλης είναι στενός συνεργάτης του περιοδικό, έλειπε και σήμερα βρήκαμε το μήνυμά σου. Αρχικά να σου ζητήσουμε συγγνώμη αν άθελά μας σου κάναμε καποιο "κακό". Η έρευνά σου μας ήρθε ή μέσω ...... ή μέσω του ηλεκτρονικού περιοδικού ...... Δεν ενθυμούμαστε ακριβώς και μάλλον, λόγω πολλών μηνυμάτων να το έχουμε σβήσει. Ψάχνω να βρω αν μας ήρθε μέσω ..... ή ...... Επειδή εντυπωσιαστήκαμε την τοποθετήσαμε στο Φόρουμ, όπως ακριβώς μας ήρθε. Διόρθωσα αυτά που θέλεις, αλλά δυστυχώς στο νέο τεύχος του ΡΕΣΑΛΤΟ που κυκλοφορεί, έχει γραφεί σχετικό κείμενο που αναφέρει ότι γράφτηκε στηριγμένο στην έρευνά σου. Πώς μπορούμε αυτό να το διορθώσουμε; Ήθελα να σου γράψω αυτές τις ημέρες για να σε συγχαρώ για την έρευνα και να σου ζητήσω να γράφεις και στο περιοδικό. Με πρόλαβες!!! Θέλω να επικοινωνήσω μαζί σου. το κινητό μου είναι ... Ζητώ πάλι συγγνώμη και να είσαι καλά Θύμιος Παπανικολάου ------------------------------------ |
|||
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 13, 2021 10:02 am Θέμα δημοσίευσης: Από τα πρώτα μου πολιτικά ερεθίσματα |
|
| Το Ρεσάλτο ήταν απο τα πρώτα μου πολιτικά ερεθισματα μέσω του περιοδικού και μέσω του διαδικτύου .
Έντιμη και βαθειά σκέψη παρά την μη ταύτιση σε όλα με τη δική μου σκέψη . Ο θετικός ρόλος στη διαμόρφωση σκέψη πολλών δεν γίνεται εύκολα αντιληπτός αλλα ειναι υπαρκτός . Ας ειναι ελαφρύ το χώμα και ο Θεός ας τον αναπαύσει . |
|
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 06, 2021 7:36 pm Θέμα δημοσίευσης: 40ήμερο Μνημόσυνο του Θύμιου Παπανικολάου |
|
| 40ήμερο Μνημόσυνο του Θύμιου Παπανικολάου
Τελέστηκε το Σάββατο, 6 Φεβρουαρίου 2021, σε στενό κύκλο λόγω μέτρων, το 40ήμερο Μνημόσυνο του Θύμιου Παπανικολάου, στον Ιερό Ναό Αγίου Τρύφωνα Κοιμητηρίου Κηφισιάς. Από την οικογένειά του λάβαμε τα ακόλουθα μηνύματα: 
Σας ευχαριστούμε ολόψυχα για τη συμμετοχή στη θλίψη μας που τιμά τη μνήμη του αγαπημένου μας Θύμιου Η οικογένειά του, οι φίλοι και σύντροφοι Παραθέτουμε ένα σύντομο αυτοβιογραφικό γραμμένο στις 17/11/2008 καθώς και κάποια συνοπτικά ιστορικά στοιχεία της πολιτικής δραστηριότητας, γραμμένα από τον ίδιο στις 17/11/2008. Βιογραφικό Ο Θύμιος Παπανικολάου γεννήθηκε το 1944 στη Σκαλούλα Δωρίδος. Σπούδασε στη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά και ζει στην Αθήνα. Συμμετέχει ενεργητικά στα αριστερά κινήματα από την εποχή των Λαμπράκηδων χωρίς να έχει ενταχθεί σε κάποιο κόμμα. Στη διάρκεια της χούντας φυλακίστηκε για αντιδικτατορική δράση. Το 1970 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο «Νέοι Στόχοι» και αμέσως μετά εξέδωσε το πολιτικό περιοδικό Νέοι Στόχοι το οποίο έκλεισε σύντομα μετά από διώξεις. Στην εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 υπήρξε μέχρι τέλους μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την πτώση της χούντας εξέδωσε εκ νέου το περιοδικό Νέοι Στόχοι και το 1980 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο «Θεωρία». Ασχολήθηκε με την προώθηση της κλασικής και σύγχρονης μαρξιστικής σκέψης. Από το 1983 μέχρι σήμερα εργάζεται ως δημοσιογράφος (πολιτικός συντάκτης, αρθρογράφος και κριτικός βιβλίου) σε εφημερίδες, περιοδικά και στην Ελληνική Ραδιοφωνία. Μελετά και γράφει για τα προβλήματα της πολιτικής, της κοινωνικής ψυχολογίας και της αισθητικής. Από το 2005 εκδίδει το περιοδικό Ρεσάλτο. Είναι πατέρας 4 παιδιών. 
θύμιος Παπανικολάου, Ιούνης 2004 Συνοπτικά ιστορικά στοιχεία πολιτικής δραστηριότητας 1965: «Νεολαία Λαμπράκη». 1967: Στην αντιδικτατορική οργάνωση (τροτσκιστικής προέλευσης) ΔΕΑ (Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης). Συλλαμβάνεται τις 3-9-67, καταδικάζεται 10 χρόνια και αποφυλακίζεται μετά από ένα χρόνο με αναστολή. 1970: Ιδρύει τον εκδοτικό οίκο «Νέοι Στόχοι», για την προώθηση της κλασικής και σύγχρονης μαρξιστικής σκέψης. 1971: Εκδότης και αρθρογράφος του πρώτου πολιτικού περιοδικού με τον τίτλο Νέοι Στόχοι. Διακόπτεται η έκδοση το 1973 με επέμβαση της ΕΣΑ. Νοέμβρης 73: Ενεργητική συμμετοχή στο Πολυτεχνείο... 1974: Ιδρύει την τροτσκιστική οργάνωση Κομμουνιστικός Επαναστατικός Σύνδεσμος (ΚΕΣ) και επανεκδίδεται ως έντυπο της οργάνωσης το περιοδικό Νέοι Στόχοι. Η οργάνωση που είχε μια μεγάλη ιδεολογική κυρίως παρέμβαση και ένα αξιόλογο στελεχικό δυναμικό διανοουμένων, αρνούμενη τη σεχταροποίησή της διαλύθηκε στα τέλη του 1977. 1980: Ιδρύει τον εκδοτικό οίκο με την επωνυμία «Θεωρία». 1982-89: Πολιτικός αρθρογράφος στην εφημερίδα Έθνος και κριτικός βιβλίου στο περιοδικό Εικόνες. Τον Οκτώβριο του ’89 εκδιώκεται από το Έθνος ……[με αφορμή τη γνωστή υπόθεση Κοροβέση, στην οποία τάχθηκε υπέρ του Κοροβέση]. Μετά από μερικούς μήνες απολύεται και από την ελληνική ραδιοφωνία όπου δούλευε ως πολιτικός συντάκτης στο Β΄ Πρόγραμμα. 1994-96. Επανέρχεται στην Ραδιοφωνία ως υπεύθυνος παραγωγής και παρουσίασης της τρίωρης καθημερινής, μεσημβρινής ραδιοεφημερίδας. Με την ανάληψη του Σημίτη εκδιώκεται αμέσως: εποχή Τζαννετάκου. ΑΘΗΝΑΪΚΗ: Από την πρώτη ημέρα της έκδοσή της μέχρι το Σεπτέμβριο του 2001 που έκλεισε: πολιτικός αρθρογράφος. 2003: 20 ημέρες στην εφημερίδα του Τράγκα, Ποστ. Παράλληλα με τα παραπάνω συνεργάστηκε με άρθρα του και συνεντεύξεις με τα περιοδικά: Διαβάζω, Τομές, Σχολιαστής, Ένα, Τέχνες και Γράμματα, Νέμεσις, κ.ά. Υ.Γ. Το 1999 πέρασε για ένα πολύ μικρό διάστημα από την τροτσκιστική οργάνωση ΟΚΔΕ. Ήρθε σε κάθετη ρήξη στον πόλεμο κατά της Σερβίας και αποχώρησε.* Το πρώτο τεύχος του ΡΕΣΑΛΤΟ κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2005. *Σημ. Ρεσάλτο: Απ’ ό,τι διηγείτο, φεύγοντας είπε: Δεν έχω υπόψη μου να χειροκροτήσω το ΝΑΤΟ και τον Πάπα. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιαν 26, 2021 2:54 pm Θέμα δημοσίευσης: Αποχαιρετισμός στον Θύμιο Παπανικολάου |
|
| Έφυγες απ' τη ζωή μα τα γραφτά σου
για Ρεσάλτα να διαβάζουν λευτεριάς μένουνε προίκες δίκιου παρακαταθήκες και γι' αγώνες υποθήκες και γι' αρχόντους καταδίκες. Ήσουν από αυτούς που κρατήσατε αυτόν τον τόπο ορθό Θύμιο Παπανικολάου. Δυστυχώς λιγοστεύετε συν τω χρόνω. Και ο τόπος βουλιάζει. Αιωνία σου η μνήμη. Αγχιδαίμων |
|
| Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 17, 2021 9:06 pm Θέμα δημοσίευσης: Αχ, βρε Θύμιο.... |
|
| Συγκλονίστηκα τώρα που το είδα. Δεν είχα καταλάβει πόσο δύσκολα ήταν για σένα.. θυμάμαι με νόστο τα χρόνια που δίναμε κοινές διαδικτυακές μάχες. Ήσουν ο δάσκαλος μου σε πολλά θέματα.. Εγώ , ανώνυμος blogger να αναμεταδίδω με πάθος τις ιδέες σου... Είχαμε και τις διαφωνίες μας αλλά, πάνω απ όλα ήμασταν πατριώτες.. και πατριώτης σημαίνει να αγαπάς την Πατρίδα σου πιο πολύ από την τσέπη σου.. Ανθρωποι με τέτοιες αρχές και αξίες σαν τις δικές σου, σπανίζουν. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην Κλεοπάτρα. Αιωνία σου η μνήμη αγαπητέ μου φίλε. Θα σε θυμάμαι πάντα με αγάπη. | |
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 13, 2021 10:37 pm Θέμα δημοσίευσης: Αποχαιρετισμός στο Θύμιο |
|
| Αποχαιρετισμός στο Θύμιο
Φίλε και συναγωνιστή Θύμιο Ήρθες στη Ζωή και μετρήθηκες στην άνιση πάλη Με πίστη ατράνταχτη για το αύριο Αφήνοντας το ευωδιασμένο απόσταγμα της σκέψης σου στο φώς της ιστορικής αλήθειας του κόσμου μας. Τόλμησες το ρεσάλτο μεταξύ αβύσσου και τρέλας γράφοντας λέξεις στη λευκότητα του χαρτιού. Λέξεις κατανόησης και ερμηνείας Δίνοντας τέρμα στη θλιβερότητα της σιωπής που επιβάλλουν οι κρατούντες. Με τρόπο νοητό και ισορροπημένο Συλλογιόσουν και έγραφες Έχοντας πλάι σου τη καρδιά Και τη ματιά της Κλεοπάτρας σου. Με απέραντη αγάπη διαβήκατε μαζί Την κλίμακα του μεγάλου πόνου Βαθαίνοντας τους ποταμούς του αγώνα. Που είναι μια αέναη μεταβολή στα αδιέξοδα. Έφυγες φίλε συναγωνιστή Προσφέροντας την ελπίδα που ο κόσμος Βρίσκει σκοπό σε μια συμπαντική αναγέννηση. Για μια επανάσταση που κυοφορείται Από το αξεκούραστο και αλάθητο χέρι του χρόνου. Έφυγες φίλε στοχαστή Με ανάγλυφη τη σκέψη σου Άφησες τις ιδέες σου να διαμελίζουν τη σιωπή στην ακινησία που πικροκοιμάται Ο θάνατος Δε λησμονώ τον ερχομό σου στην Αρκαδία. Τους περιπάτους στα χωριά και τις συζητήσεις με τους ξωμάχους. Δε λησμονώ τη συνεργασία μας στο περιοδικό με πόση νόηση ελεύθερες σελίδες έκφρασης πρόσφερες Σε μας όλους τους αποκλεισμένους από το κατεστημένο. Θύμιο ποτέ δε σε ξεχνώ Ο φίλος σου ποιητής Δημήτρης Παρασκευόπουλος Γέφυρα Μεγαλόπολης  |
|
| Δημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 08, 2021 3:19 pm Θέμα δημοσίευσης: ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΘΥΜΙΟ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ |
|
ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΘΥΜΙΟ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
«Εν δε φάει και όλεσσον» (Θανάτωσέ μας, μα στο φως!) Όμηρος Πως είναι να χάνεις τη μιλιά σου Έστω σ’ έναν θλιμμένο στίχο να στραφείς Το ύψος του ανθρώπου να μετρήσεις Το φως το χτεσινό κατάμονος να δεις Το φως και οι δάφνες που του πρέπουν Αγώνων αστραπές θαμπωτικές να βρεις Με κεραυνούς του λόγου να πλουταίνεις Για έναν βαθύγνωμο επαναστάτη να θρηνείς Φεύγει ο χρόνος ο τραχύς Ακούω τα βήματά σου χάρε Στάσου, στάσου, Ενός Λεπτού Σιγή! Η σα σπαθί φωνή του Θύμιου μας Για ν’ ακουστεί και πάλε. Επίκληση: Πατρίδα μου, πατρίδα μου, η χάρη των παιδιών σου Μες τ’ αψηλά περάσματα του λόγου που θητεύουν Εκεί όπου ο ολύμπιος άνεμος τη δόξα του Ομήρου φέρνει Μορφές ηρωικές ν’ ανάφαινες πλάι στον άντρα τούτο Στης λευτεριάς τα νάματα και πάλε να προστρέξουν. Ηλίας Σιαμέλας Υψάριον Αρκαδίας 4.1.21 |
|
| Δημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 08, 2021 2:01 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Ο Θύμιος ήταν «σύντροφος», όχι όμως μόνον με την έννοια του συναγωνιστή ή του ομοϊδεάτη
που έχει ο όρος στην αριστερόστροφη πολιτική διάλεκτο. Ήταν σύντροφος επειδή ήταν φίλος. Επειδή συχνά αποτελούσε για εμένα μια πηγή πολιτικής διαύγειας συνδυασμένης με μια βαθιά καλοσύνη, ίσως και με μια παιδική διάθεση αισιοδοξίας και ενθουσιασμού. 
Πράγματα δηλαδή που από μια στιγμή και ύστερα, ιδίως μετά την μεταπολίτευση και κατά τα χρόνια της πασοκικής ηγεμονίας στους δημοκρατικούς χώρους, είχαν αρχίσει πραγματικά να σπανίζουν. Έτσι, στις ανησυχίες για τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις κατά τα κρίσιμα αυτά χρόνια, ο Θύμιος της περιόδου των «Νέων Στόχων» υπήρξε για μένα κάτι σαν «αποκούμπι». Η ακεραιότητα και το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα του φάνηκε σύντομα, ιδίως από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα, μεταξύ των οποίων και πολλοί τροτσκιστές, συμβιβάστηκαν με ψευτοαντικαπιταλιστικά στερεότυπα, κούφιες ριζοσπαστικές ρητορικές ασκήσεις και τελικά ταύτισαν τον διεθνισμό με τον ανεθνισμό. Κάποτε μάλιστα, πιστεύοντας όπως όλοι οι ηλίθιοι, ότι η ανθρωπότητα πρέπει πάση θυσία να ενοποιηθεί σε ένα πολιτικό σύνολο χωρίς σύνορα, κατάντησαν κολαούζοι της φιλελεύθερης διεθνοποίησης. Εν τέλει, χωρίς το καβαφικό «μεγάλο όχι», οι περισσότεροι κάπου βολεύτηκαν, όχι μόνο ιδεολογικά, αλλά και κοινωνιοοικονομικά: πήγαν έτσι «πέρα, στην τιμή και στην πεποίθησή τους». Ο Θύμιος δεν ήταν ποτέ τρυφερός με αυτούς τους σαλτιμπάγκους. Δεν έπαψε ποτέ να στιγματίζει με την σκληρή γλώσσα του τόσο τις βολικές εκλογικεύσεις των παραδαρμένων της ιστορίας, καιροσκόπων της «αριστεράς και της προόδου», όσο και τις θρησκευτικές προσηλώσεις σε κενά δόγματα των διαφόρων ντενεκέδων της λεγόμενης επαναστατικής αριστεράς ή του πολιτικά εκφυλισμένου φασιστοειδούς μικροαστικού συρφετού που με θράσος ίσο με την πολιτική και φιλοσοφική αμορφωσιά του, βαφτίζει συχνά τον εαυτό του «αντιεξουσιαστή». Ο Θύμιος υπήρξε από τους πρώτους Έλληνες πολιτικούς στοχαστές που κατανόησε και ανέλυσε τις νέες μορφές του ολοκληρωτισμού που εμφανίζονται υπό τα πρόσημα του προοδευτισμού, του δικαιωματισμού ως νέας πολιτικής θρησκείας και της παγκοσμιοποίησης των καπιταλιστικών αγορών. Ένας από τους πρώτους που κατήγγειλε τα καθεστώτα χωρίς εμφανείς επίσημες μορφές καθεστωτικής τρομοκρατίας, χωρίς άλλο «ρατσισμό», πέραν του οικειόφοβου, πολιτικά ορθού ρατσισμού, χωρίς μονοκομματισμό, αλλά ωστόσο ικανά ως καθεστώτα να υποτάξουν τους δυτικούς πληθυσμούς σε ένα πλήρη έλεγχο. Να αποικίσουν τις συνειδήσεις με ύπουλα, προπαγανδιστικά μέσα τόσο πλάγια, έμμεσα και πανταχού παρόντα, που έχουν πάψει προ πολλού να είναι ορατά. Με άλλα λόγια, ο Θύμιος είναι ένας από εκείνους που κατάλαβαν εγκαίρως ότι τώρα μόλις, στις αρχές του 21ου αιώνα, τίθεται πραγματικά σε εφαρμογή το πρόγραμμα των ολοκληρωτικών καθεστώτων του 20ου αιώνα. Τώρα μόλις η κατασκευή του «νέου ανθρώπου» γίνεται πλέον συγκεκριμένος στόχος του διεθνοποιημένου καπιταλισμού. Το πρόγραμμα εγγράφεται και εγκαθίσταται στις εξατομικευμένες κοινωνικές και πολιτικές συνειδήσεις με ήπιο τρόπο. Αφήνει να διαφανεί το επερχόμενο χάος πίσω από τα πρόσημα της απόλυτης διαφάνειας και τους μύθους μιας κίνησης της ιστορίας προς την «μόνιμη παγκόσμια ειρήνη» μιας παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, διαχειρίσιμης πολιτικά από τεχνοκράτες, χωρίς πλέον επικίνδυνες για το καθεστώς κοινωνικές συγκρούσεις και ταραχές. Αυτά τα ζητήματα απασχόλησαν τις σκέψεις και τις δραστηριότητες του Θύμιου όλα τα τελευταία χρόνια. Δημιούργησε λοιπόν για να αντισταθεί, ένα περιοδικό, το «Ρεσάλτο», τους χώρους του οποίου κάποια τσογλανοπαρέα των Εξαρχείων έκρινε σκόπιμο να καταστρέψει. Και ύστερα μια εστία διαδικτυακής ζύμωσης με το ίδιο όνομα. Και πάλεψε μέσω αυτής ακούραστα, μέχρι τέλους. Είναι σίγουρο ότι η ιστορία κάποια στιγμή, ίσως πολύ αργότερα, θα δικαιώσει τους αγώνες του. Μέχρι τότε, για όλους εμάς τους φίλους και τους συντρόφους του στους αγώνες, στις αγωνίες, στις λύπες, στις επιτυχίες και στις αποτυχίες, στις απορίες, στις σωστές και στις λανθασμένες αποφάσεις, ο Θύμιος θα ζει στην μνήμη μας όπως ήταν: ακέραιος, ασυμβίβαστος και βαθύτατα καλόψυχος άνθρωπος. Γιάννης Παπαμιχαήλ |
|
| Δημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 08, 2021 12:36 am Θέμα δημοσίευσης: Συλλυπητήρια από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ |
|
| Με τον Θύμιο Παπανικολάου διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας όταν εκείνος εξέδιδε -με κόπους απλήρωτους- το "Ρεσάλτο κι εγώ το "manifesto". Άνθρωπος με ειλικρινή έγνοια για τον τόπο και τους ανθρώπους. Ακόμα και στις ασήμαντες διαφωνίες μας υπήρξε σοφά συγκαταβατικός αλλά ανυποχώρητος κι ακέραιος.
Το ίδιο ανυποχώρητος κι ακέραιος υπήρξε σε όλες τις απρέπειες που με ευκολία του απεύθυναν όσοι άκαπνοι δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να συμμερισθούν τους αγώνες και τις αγωνίες του. Το τίμημα αυτής της ακεραιότητας ήταν υψηλό και αξίζει -για εμάς πρώτα απ' όλους- να μιλήσουμε, έστω εκ των υστέρων... Μετὰ πνευμάτων δικαίων τετελειωμένων, την ψυχὴν του δούλου σου, Σώτερ, ανάπαυσον, φυλάττων αυτὴν εις την μακαρίαν ζωήν, την παρά σοι, φιλάνθρωπε. Θα με λοξοκοίταγε με το ζωηρό του βλέμμα και θα υπομειδιούσε. Θα λείψει σε όλους, όσοι χαρήκαμε την συντροφιά του. Μα περισσότερο θα λείψει στην οικογένειά του. Σε αυτήν τα πιο ειλικρινή συλλυπητήριά μας. Καλή αντάμωση σύντροφε Θύμιο Παπανικολάου. Θεόδωρος Ε. Παντούλας γ.γ, της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 06, 2021 5:24 pm Θέμα δημοσίευσης: Αποχαιρετισμός στο Θύμιο του Παναγιώτη Μήλα |
|
|
Ο Θύμιος Παπανικολάου της ανατροπής, του αγώνα και των ιδεών έκανε το τελικό «ρεσάλτο»… Του Παναγιώτη Μήλα Στα Αμφιθέατρα και στις αίθουσες διδασκαλίας της Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Πειραιά συναντήθηκα για πρώτη φορά με τον Θύμιο Παπανικολάου. Σε μια Σχολή με ιδιαίτερα εχθρικό κλίμα τότε για σύγχρονες απόψεις ο Θύμιος ήταν πάντα μαχητής, πάντα γενναίος. Παρά τις όποιες δυσκολίες είχε ως στήριγμα την αλήθεια, την αγάπη, την απλή λογική και την πίστη στο καλό του συνόλου. Βρεθήκαμε στην ίδια πλευρά του λόφου όταν έβαζε την υπογραφή του στη δημιουργία του περιοδικού «Νέοι Στόχοι» και λίγο αργότερα στις «Εκδόσεις Θεωρία». Δουλέψαμε πολλά χρόνια μαζί στην εφημερίδα «Έθνος» και στο περιοδικό «Εικόνες», όσο ήταν διευθυντής ο Αλέκος Φιλιππόπουλος. Ο Θύμιος Παπανικολάου από την εποχή της επτάχρονης Δικτατορίας με τα κείμενά του αναπτέρωνε τις ελπίδες των αγωνιστών και του λαού. Στη διάρκεια της Χούντας φυλακίστηκε για την αντιδικτατορική του δράση. 
Δεν έκανε παντιέρα τη δράση του. Δεν έγινε βουλευτής, δεν έγινε υπουργός, δεν πήρε σύνταξη αντιστασιακού. Δεν χρησιμοποίησε την πένα του ως πολιορκητικό κριό για να κατακτήσει θέσεις. Δεν πούλησε, ούτε ξεπούλησε την προσφορά του και τις ιδέες του. Ήταν πάντα ένας συνεπής ιδεολόγος και όχι επαγγελματίας… Του αρκούσε μόνο ένας καλός μυρωδάτος καπνός για την πίπα του. Αυτός ο καπνός απλωνόταν σε όλο τον χώρο του πρώτου ορόφου στο «Έθνος» στο Χαλάνδρι όταν ο Θύμιος έκανε τη βόλτα του. Όταν περιφερόταν προετοιμάζοντας τον πρόλογο για το άρθρο του. Στη συνέχεια πάνω στη γραφομηχανή του έδινε τον καλύτερο εαυτό του. Για να παραμείνει πιστός στα πιστεύω του. Όχι για να …υπηρετήσει κάποιον ή κάποιους. Την εποχή που δεν υπήρχε η ευκολία του διαδικτύου ο Θύμιος είχε τους πιστούς του. *** Από την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, την Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2020, ο μυρωδάτος καπνός του Θύμιου απλώνεται στο σύμπαν. Έπειτα από πάλη τους τελευταίους μήνες με τον καρκίνο, τελικά λύγισε και πριν έρθει ο νέος χρόνος έκανε το τελικό «Ρεσάλτο». Η δύναμή του ήταν τόση που στα άρθρα που έγραφε στο δημιούργημά του, το περιοδικό «Ρεσάλτο», πρόσθετε στο τέλος ως υστερόγραφο δύο αράδες με την ενημέρωση για την κατάσταση της υγείας του… *** Ο Θύμιος Παπανικολάου γεννήθηκε το 1944 στη Σκαλούλα Δωρίδος. Μετά την αποφυλάκισή του – λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης – ξεκίνησε την εκδοτική του δραστηριότητα. Το 1970 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο «Νέοι Στόχοι» που το 1980 πήρε το όνομα «Θεωρία». Στο πολιτικό περιοδικό «Νέοι Στόχοι», αρθρογραφούσε την περίοδο 1971-73 και μετά τη Μεταπολίτευση, έως και το 1977. Από το 1983 έως και το 1989, υπήρξε πολιτικός συντάκτης, αρθρογράφος και αναλυτής στην εφημερίδα «Έθνος» και κριτικός βιβλίου στο περιοδικό «Εικόνες». Συνέχισε την επαγγελματική του πορεία στις «24 Ώρες» και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Ωχ FM». Στη συνέχεια στο Β’ Πρόγραμμα της ΕΡΑ και στις εφημερίδες «Αναγνώστης», «Αλήθεια» και «Εξόρμηση», ενώ, από το 1992 και μετά, εργάστηκε στην εφημερίδα «Κέρδος» ως διορθωτής. Το διάστημα 1994-1996 υπήρξε υπεύθυνος παραγωγής και παρουσίασης καθημερινής εκπομπής στην ΕΡΑ-1. Παράλληλα, συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Διαβάζω», «Τομές», «Πολιτιστική», «Σχολιαστής», «Δρώμενα». Τέλος, υπήρξε ιδρυτής του περιοδικού «Ρεσάλτο», στο οποίο αρθρογραφούσε έως το τέλος της ζωής του. *** Ο Θύμιος, ο μοναδικός πολιτικός διανοούμενος, υπήρξε μέχρι και την τελευταία στιγμή λαϊκός αγωνιστής. Ο Θύμιος με τη στάση του απέδειξε ότι ο τόπος μας, με τέτοιους μαχητές, έχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. 
Από την αναμνηστική έκδοση “Το Έθνος στα χέρια σας. Η πρώτη εξαετία 1981 – 1987”. *** Βιβλία του Θύμιου Παπανικολάου «Η νέα τάξη και οι χρήσιμοι ηλίθιοι», «Εκδόσεις Κάκτος» [2001]. «Μυθολογίες και Μεταλλάξεις», «Εκδόσεις Κάκτος» [2001]. «ΠΑΣΟΚ. Δώρο και εκδίκηση της ιστορίας», «Εκδόσεις Ρεσάλτο» [2007]. «Θρύμματα του έρωτα», «Εκδόσεις Ρεσάλτο» [2006]. [/size] *** Ο αποχαιρετισμός του Θύμιου Παπανικολάου έγινε τη Δευτέρα, 4 Ιανουαρίου 2021, στον Ιερό Ναό Αγίου Τρύφωνα Κηφισιάς, από τα παιδιά του και μέλη της οικογένειας. ΠΗΓΗ: CAT IS ART |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 06, 2021 3:18 pm Θέμα δημοσίευσης: Αποχαιρετισμός στο Θύμιο |
|
| Θύμιο μου,
Το πέρασμά σου απ' τη ζωή θα φωτίζει τις γενεές... Ματίνα Γ. Βερούχη |
|