Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αρχική σελίδα
Προτάσεις
Τεύχη
Αρθρα
Αναζήτηση διαλόγου
Αναζήτηση - άρθρα/τεύχη
Σύνδεσμοι
Πληροφορίες
Ρεσάλτο Blog
Αναζήτηση
::
Κατάλογος Μελών
Εγγραφή
::
Σύνδεση
::
Προφίλ
Πολιτική - Oικονομία
Δημοσίευση απάντησης
Όνομα μέλους
Θέμα
Περιεχόμενο
Emoticons
Περισσότερα Emoticons
Χρώμα γραμματοσειράς:
Προεπιλογή
Βαθύ Κόκκινο
Κόκκινο
Πορτοκαλί
Καφέ
Κίτρινο
Πράσινο
Λαδί
Κυανό
Μπλέ
Βαθύ Μπλέ
Λουλακί
Βιολετί
Λευκό
Μαύρο
Μέγεθος γραμματοσειράς:
Μικροσκοπικό
Μικρό
Κανονικό
Μεγάλο
Τεράστιο
Να κλείσουν τα Tags
Επιλογές
HTML
Ενεργό
BBCode
Ενεργό
Smilies
Ενεργά
Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
*** Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. ***
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη:
Επιλέξτε μια Δημόσια Συζήτηση
----------------
Πολιτική Δημοσίευσης
Ανακοινώσεις
Ευρετήριο
----------------
Ειδήσεις
Πολιτική - Oικονομία
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Ιστορία - Φιλοσοφία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Οικολογία - Περιβάλλον
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Καταγγελίες
Χιούμορ - Σάτιρα
Γενικές Συζητήσεις
Ανασκόπηση Θέματος
<table border="0" cellpadding="3" cellspacing="1" width="100%" class="forumborder"> <tr> <td class="forumtitle" width="22%">Συγγραφέας</th> <td class="forumtitle">Μήνυμα</th> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="templates/newhome/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Δημοσίευση" title="Δημοσίευση" border="0" /><span class="gen">Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούλ 21, 2015 4:51 pm<span class="gen"> </span> Θέμα δημοσίευσης: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="genmed"><span style="font-size: 24px; line-height: normal"><span style="color: red"><span style="font-weight: bold">Το σύντομο καλοκαίρι της προδοσίας αλλά και της ελπίδας</span></span></span> <br /><span style="font-size: 18px; line-height: normal"><span style="color: indigo"><span style="font-weight: bold">Πάνος Κοσμάς</span></span></span> <br /> <br /><img src="https://eydapftaneipia.files.wordpress.com/2011/08/fists.jpg" border="0" /> <br /> <br /><span style="font-size: 18px; line-height: normal"> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Ο πολιτικός χρόνος είναι πλέον εξαιρετικά κρίσιμος. Είμαστε σε μία από αυτές τις ιστορικές στιγμές που ισχύει απόλυτα το «χθες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά».</span> <br /> <br /><span style="color: blue">Ναι, είναι «Βάρκιζα»:</span> αν αυτό σημαίνει την κατάθεση των «όπλων» και την ανοιχτή προδοσία των αγωνιστών και αγωνιστριών που σε άλλα πίστεψαν και για άλλα αγωνίστηκαν - η αμοραλιστική μετατροπή του «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ σε όλα» μέσα σε μία βδομάδα, απλώς υπογραμμίζει την έκταση και το βάθος της προδοσίας.</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Ναι, είναι «βρόμικο ’89»:</span> αν αυτό σημαίνει τη συμμαχία με τις αστικές δυνάμεις και τη «δωρεά σώματος» από την Αριστερά ώστε να «ξεπλύνει» αντιλαϊκές πολιτικές - το ότι κάποιοι της παλιάς φρουράς του ’89, όπως ο Γιάννης Δραγασάκης, είναι πρωταγωνιστές και στη νέα προδοσία, απλώς υπογραμμίζει τον εσωτερικό δεσμό που έχουν όλες οι μεγάλες προδοσίες μεταξύ τους. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Ναι, είναι «1914»:</span> αν αυτό σημαίνει την ξαφνική εγκατάλειψη και το ποδοπάτημα της σημαίας με την οποία ο «στρατός» μας βάδιζε μέχρι χθες ακόμη στη μάχη (τότε η σημαία του διεθνισμού, τώρα η σημαία του αντιμνημονίου και της αντιλιτότητας) πέρα από κάθε προσδοκία - το γεγονός ότι στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ τα σημάδια της επερχόμενης προδοσίας ήταν πολύ πιο εμφανή, απλώς υπογραμμίζει τις ευθύνες όσων τα υποτίμησαν. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Οι ιστορικοί παραλληλισμοί, όμως,</span> ακόμη και αν είναι εύστοχοι, δεν έχουν καμία αξία παρά μόνο αν συμβάλλουν στην κατανόηση «αυτού που (μας) συμβαίνει». <br /> <br /> <span style="color: red"><span style="font-weight: bold">Το ότι «αυτό που μας συνέβη» έχει «κάτι» απ’ όλες τις μεγάλες προδοσίες στην Ιστορία της Αριστεράς σημαίνει στη δική μας περίπτωση δύο πράγματα:</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Πρώτο,</span> ότι σηματοδοτεί ένα σημείο καμπής μεγάλης εμβέλειας, ύστερα από το οποίο τίποτε δεν μπορεί να είναι ίδιο όπως πριν – μια νέα πολιτική περίοδος ανοίγεται μπροστά μας, όπου το «νέα κατάσταση - νέα καθήκοντα» ισχύει απολύτως. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Δεύτερο, </span>ότι οι επιπτώσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά δεν έχουν τρέχουσα και δευτερεύουσα, αλλά αντίθετα μείζονα και ιστορικής κλίμακας σημασία. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Ο ιστορικός του μέλλοντος θα κάμει το δικό του καθήκον,</span> αλλά εμείς, πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες αυτού που συμβαίνει τώρα, δεν πρέπει να υποτιμήσουμε την εμβέλεια και την ιστορικότητα, άρα και τις καταλυτικές συνέπειες αυτού του σημείου καμπής. <span style="font-weight: bold">Δεν πρέπει να αποδειχτούμε «μικροί σε μεγάλα γεγονότα». </span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Τι είναι λοιπόν «αυτό που μας συνέβη»;</span> Πριν εξηγηθεί, πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί. Για να αναγνωριστεί, πρέπει να αρχίσουμε από μια πολύ γνώριμη λέξη: <span style="font-weight: bold">μνημόνιο.</span> <br /> <br /><span style="color: blue"><span style="font-weight: bold">Κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» <br />στην υπηρεσία του κεφαλαίου</span></span> <br /> <br /><span style="font-style: italic"> «Για να δούμε το σύνολο των πολιτικών εξελίξεων, πρέπει να περιμένουμε το σύνολο της ψήφισης των προαπαιτούμενων από τη Βουλή, την επομένη εβδομάδα. (…) Αν πάμε σε εκλογές, θα θέσουμε το πρόγραμμά μας, που θα περιέχει τις δεσμεύσεις του προγράμματος, αλλά και το αντίδοτο για κάποιες κοινωνικές κατηγορίες, όπως οι αγρότες».</span> <br /><span style="font-weight: bold">Νίκος Βούτσης, 16/7, συνέντευξη στο ρ/σ Κόκκινο</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Δεν είναι μόνο η εντυπωσιακή υποστήριξη που δίνει όλο το αστικό - μνημονιακό σύστημα στον Αλέξη Τσίπρα,</span> δεν είναι μόνο το «ενιαίο μέτωπο» μεταξύ συστημικών ΜΜΕ και κυβερνητικού κέντρου στις συστηματικές επιθέσεις εναντίον όσων διαφωνούν με την επιλογή της υπογραφής του νέου μνημονίου οι οποίες παίρνουν πλέον χαρακτήρα προσωπικών συκοφαντικών καμπανιών (εναντίον του Παναγιώτη Λαφαζάνη, της Ζωής Κωνσταντοπούλου, της Νάντιας Βαλαβάνη, ακόμη και του Γιάννη Βαρουφάκη), <span style="font-weight: bold">είναι και οι ρητές παραδοχές του κυβερνητικού κέντρου όπως αυτή του Νίκου Βούτση,</span> που αποκαλύπτουν δύο σημαντικά στοιχεία του σχεδιασμού του Αλέξη Τσίπρα: <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Πρώτο,</span> το πρόγραμμα του Αλέξη Τσίπρα θα περιέχει στο εξής τις δεσμεύσεις του προγράμματος – άρα η κυβέρνηση δεν είναι πρόσκαιρα μνημονιακή, άρα η ηγεσία Τσίπρα ετοιμάζει συνολικότερη και μονιμότερη στροφή στο μνημονιακό Κέντρο. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Δεύτερο,</span> ότι είναι κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» στην υπηρεσία του κεφαλαίου – θα ολοκληρώσει την ψήφιση του συνολικού μνημονιακού «πακέτου» και ύστερα η σημερινή κυβερνητική ηγεσία θα πάει σε εκλογές με πρόγραμμα μνημονιακού Κέντρου, για να διεκδικήσει να γίνει η «λαοπρόβλητη» εκλεκτή των δανειστών και του εγχώριου συστήματος στη διαχείριση του μνημονίου. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Πρόκειται για «βρόμικο ’89», αλλά πλέον με μεγάλες φιλοδοξίες:</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Τότε, το σύστημα χρησιμοποίησε την Αριστερά </span>(συγκυβέρνηση με Μητσοτάκη, «οικουμενική», «κάθαρση») για να ανοίξει το δρόμο στον επελαύνοντα νεοφιλελευθερισμό και την κυβέρνηση Μητσοτάκη, κι ύστερα την ξέβρασε, «ατιμασμένη» και ανυπόληπτη. <br /><span style="font-weight: bold"> <br /> Τώρα, στο «βρόμικο 2015» η ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα έχει μεγαλύτερες φιλοδοξίες:</span> να μείνει στο τιμόνι για να διαχειριστεί αυτή τη συνέχιση των μνημονίων. Από τη σκοπιά της Αριστεράς και του κινήματος, είναι παντελώς αδιάφορο αν θα τα καταφέρει ή όχι. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Μας αρκεί η διαπίστωση</span> ότι δεν θέλουν καν να βγάλουν τη «βρόμικη δουλειά» της επιβολής του νέου μνημονίου-γίγας, αλλά έχουν ένα σχέδιο στροφής στο μνημονιακό Κέντρο με την ελπίδα να συνεχίσουν να το υλοποιούν αυτοί. <br /> <br /><span style="color: brown"><span style="font-weight: bold">Είναι οριστικά και αμετάκλητα προδότες της λαϊκής εντολής της 25ης Ιανουαρίου, της λαϊκής εντολής της 5ης Ιουλίου, της υπόθεσης της Αριστεράς. </span> </span> <br /> <br /><span style="color: blue"><span style="font-weight: bold">Μνημόνιο από την Αριστερά σημαίνει…</span></span> <br /><span style="font-weight: bold"> <br />Ο Γιάννης Πρετεντέρης,</span> οξυδερκής όσο και απεχθής λειτουργός του αστικού - μνημονιακού συστήματος, στο MEGA το βράδυ της ψηφοφορίας στη Βουλή για το πρώτο «πακέτο» προαπαιτούμενων μέτρων, διέκρινε σωστά τη μείζονα αλλαγή στη συγκυρία λέγοντας <span style="font-style: italic">«η διαχωριστική μνημόνιο - αντιμνημόνιο φεύγει από το πολιτικό σύστημα και περνάει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ».</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Πράγματι, αυτή είναι η μείζων αλλαγή!</span> Η ιστορική προδοσία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και η μεγάλη της προσφορά στο σύστημα είναι ότι δίνει μια γενναία βοήθεια για να ξεθωριάσει η ταξική διαχωριστική μνημόνιο - αντιμνημόνιο (η οποία ήταν το τεκτονικό υπόβαθρο της κρίσης του πολιτικού συστήματος και η μήτρα όλων των πολιτικών διεργασιών, προσλαμβάνοντας χαρακτηριστικά ηγεμονικής κρίσης). Ότι δίνει μια γενναία βοήθεια στο σύστημα να μπλοκάρει το «μηχανισμό» που μέχρι σήμερα οδηγούσε στο να εκφράζεται από την Αριστερά και προς τ’ αριστερά αυτή η διαχωριστική γραμμή. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Το γεγονός ότι είναι η Αριστερά που φέρνει και ψηφίζει ένα μνημόνιο,</span> η ίδια Αριστερά που ήρθε στην εξουσία με σημαία το αντιμνημόνιο και την αντιλιτότητα, που εξέφρασε το ταξικό ρήγμα πάνω σ’ αυτή τη βάση, <span style="font-weight: bold">έχει διπλά καταστροφικό αποτέλεσμα: </span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Πρώτο,</span> πλήττει θανάσιμα την αξιοπιστία (αυτής) της Αριστεράς, το ηθικό και αξιακό της πλεονέκτημα, την κατατάσσει στις δυνάμεις που χρησιμοποιούν τα κλασικά αστικά μέσα εξαπάτησης. <br /> <br /><span style="color: red"> <span style="font-weight: bold">Η μετατροπή του συγκλονιστικού 62% του «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ σε όλα» μέσα σε μία βδομάδα θα μείνει στην ιστορία ανεξίτηλο στίγμα όχι μόνο πολιτικής δειλίας, αλλά πάνω απ’ όλα πολιτικής απάτης, αμοραλισμού και έσχατης αναξιοπιστίας.</span> </span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Δεύτερο,</span> δίνει την ευκαιρία στις δυνάμεις του συστήματος να ισχυριστούν πολύ πιο πειστικά τώρα ότι η διαχωριστική μνημόνιο - αντιμνημόνιο είναι μια απάτη, ένας ιστορικός αναχρονισμός, ότι το τελευταίο επεισόδιο αυτής της απάτης το έπαιξε στην ιστορική σκηνή η αντιμνημονιακή Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: blue">Αυτή η «δωρεά σώματος» είναι πολύ πιο καταστροφική απ’ ό,τι το ’89,</span> που η Αριστερά συμμετείχε στο θέατρο της «κάθαρσης» αλλά τουλάχιστον δεν ήταν η ίδια τόσο ανοιχτά πρωταγωνίστρια στην επιβολή νεοφιλελεύθερων πολιτικών – «απλώς» άνοιξε το δρόμο στο νεοφιλελευθερισμό του Μητσοτάκη.</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Η γόμωση της μνημονιακής «βόμβας»</span> που η κυβερνητική ηγεσία πυροδότησε στα σπλάχνα της Αριστεράς γίνεται πιο καταστροφική από το γεγονός ότι η συνθηκολόγηση αυτή επιχειρηματολογείται σαν «αναπόφευχτη» και «σωτήρια παρά το οδυνηρό της περιεχόμενο». <span style="font-weight: bold">Αυτή η προσχώρηση στην ΤΙΝΑ (There is No Alternative - δεν υπάρχει εναλλακτική) συνιστά ντροπιαστική παράδοση και των ιδεολογικών όπλων. </span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Ωστόσο, το μείζον είναι το πολιτικό στοιχείο,</span> η ευθεία αποδυνάμωση της διαχωριστικής μνημόνιο - αντιμνημόνιο και λιτότητα - αντιλιτότητα στο πολιτικό επίπεδο, η ευθεία αποδυνάμωση αυτής της διαχψωριστικής στο πολιτικό επίπεδο και προς τα’ αριστερά. Το ιδεολογικό στοιχείο της ΤΙΝΑ λειτουργεί επικουρικά στο πολιτικό στοιχείο, επιτείνοντας τα καταστροφικά του αποτελέσματα. <br /> <br /><span style="color: red"><span style="font-weight: bold">Το ζήτημα του πολιτικού υποκειμένου: ποιος θα σηκώσειτη σημαία του αγώνα ενάντια στα μνημόνια και τη λιτότητα;</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Θα πάψει λοιπόν η διαχωριστική </span>μνημόνιο - αντιμνημόνιο, λιτότητα - αντιλιτότητα να εκφράζεται πολιτικά, να ορίζει τις συντεταγμένες της πολιτικής κρίσης, να αποτελεί τη βάση για τη μαζική στροφή στ’ αριστερά, για την έκφραση της κοινωνικής - ταξικής πόλωσης προς τ’ αριστερά; Αυτό θα ήταν μια λυτρωτική εξέλιξη για τις αστικές-μνημονιακές δυνάμεις. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Το ΚΚΕ</span> το πολύ-πολύ να διεκδικήσει ένα μικρό μέρος της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ, έχει αποδείξει όμως επαρκώς (με τελευταία απόδειξη τη στάση του στο δημοψήφισμα) ότι δεν μπορεί να ηγηθεί στη συγκρότηση ενός ηγεμονικού πολιτικού ρεύματος. </span> <br /><span style="color: red"> <br /><span style="font-weight: bold">Αν μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αναδυθεί ένας μαζικός πολιτικός κορμός που θα αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά για τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων και τη συγκρότηση μαζικού - μετωπικού πολιτικού υποκειμένου που θα εκφράσει το κοινωνικό μπλοκ δυνάμεων που έδωσε τη μάχη και θριάμβευσε στο ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου, οι συνέπειες θα είναι διαλυτικές. </span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Στο έδαφος της απογοήτευσης και απελπισίας από την ήττα και την προδοσία,</span> αλλά και στο έδαφος της επέκτασης της κοινωνικής απελπισίας από την υλοποίηση και του νέου μνημονίου, η πολιτική έκφραση των δυνάμεων της εργασίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων θα κερματιστεί και θα ανθήσουν όλων των ειδών τα αστικά «ζιζάνια»: κόμματα του «δημοκρατικού Κέντρου» τύπου Δημοκρατικού Κόμματος της Ιταλίας (η γραβάτα-δώρο του Ρέντσι στον Τσίπρα μπορεί να αποδειχτεί το σύμβολο της πολιτικής… σκυτάλης), μεταπολιτικά και αμερικανικής έμπνευσης «κινήματα» τύπου Ποταμιού, κυρίως όμως η ναζιστική Χρυσή Αυγή. <br /> <br /><span style="color: red"><span style="font-weight: bold">Αν τα πράγματα εξελιχτούν έτσι, αν η προδοσία της ηγεσίας Τσίπρα οδηγήσει σε μια τέτοια δεξιόστροφη ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού, η ήττα θα προσλάβει στρατηγικά χαρακτηριστικά.</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Το βασικό μας πολιτικό καθήκον πλέον είναι αυτό: <span style="color: red">να αποτρέψουμε μια τέτοια καταστροφική εξέλιξη. Και ισοδυναμεί με το καθήκον να συγκροτήσουμε (το ταχύτερο δυνατόν!) τη μαζική πολιτική έκφραση του κοινωνικού μπλοκ της 5ης Ιουλίου.</span> </span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Η κυβερνητική ηγεσία έχει κάνει τις επιλογές της και πήρε το δρόμο του Ρέντσι. <span style="color: blue">Δεν μπορούμε να είμαστε στο ίδιο όχημα, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι την ακολουθούμε σ’ αυτό το δρόμο - και αυτό θα ήταν η δική μας προδοσία. </span> </span> <br /><span style="color: red"> <br /><span style="font-weight: bold">Μπορεί και πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να μείνει ενωμένος;</span></span> <br /><span style="font-weight: bold"> <br />Το λαϊκό ένστικτο είναι υπέρ της ενότητας και κατά των διασπάσεων.</span> Αλλά και ο κόσμος της Αριστεράς είναι ενστικτωδώς ενάντια στη διάσπαση, καμένος στο χυλό δεκάδων διασπάσεων με μόνο αποτέλεσμα τον εκφυλισμό και τον κατακερματισμό. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Όμως οι «μεγάλες» διασπάσεις,</span> αυτές που έχουν ιστορικό χαρακτήρα και κοινωνικό αντίκρισμα, είναι πάντα προϊόντα του συνδυασμού μεγάλων αποτυχιών και μεγάλων προδοσιών, που οδηγούν σε εντελώς αποκλίνουσες επιλογές στην ταξική πάλη. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Το πιο κλασικό ιστορικό παράδειγμα:</span> η προδοσία του 1914 και στη συνέχεια η Οκτωβριανή επανάσταση οδήγησαν σε διάσπαση ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία της Δεύτερης Διεθνούς και την Κομμουνιστική Διεθνή, που η ραχοκοκαλιά της δημιουργήθηκε από το 1914 αλλά ιδρύθηκε το 1919. Πολύ λιγότερο ηρωικό αλλά πολύ πιο πρόσφατο, είναι το παράδειγμα της διάσπασης του ΚΚΕ το 1991, προϊόν του «βρόμικου ’89» και της προσπάθειας σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξής του. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: brown">Σήμερα, η προδοσία της κυβερνητικής ηγεσίας υπό τον Αλέξη Τσίπρα δρομολογεί αναπόδραστα τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αριστερές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν γίνουν απολογητές του μνημονίου, δεν μπορούν να δεχτούν τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα σαν τη ΔΗΜΑΡ ή σαν το Δημοκρατικό Κόμμα του Ματέο Ρέντσι. </span> <br /></span> <br /><span style="font-weight: bold">Από την άλλη,</span> ένας ΣΥΡΙΖΑ οριστικά και αμετάκλητα μεταλλαγμένος με αυτό τον τρόπο, δεν θα είναι πλέον κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, δεν θα μπορεί να ξανασηκώσει τη σημαία του αγώνα ενάντια στα μνημόνια και τη λιτότητα, δεν θα μπορεί να εκφράσει πολιτικά το κοινωνικό μπλοκ δυνάμεων που αναδύθηκε μέσα από τη μάχη και τη νίκη του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου. <br /><span style="font-weight: bold"> <br />Ένας τέτοιος ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κόμμα του σοσιαλφιλελεύθερου κέντρου, κόμμα στην υπηρεσία του κεφαλαίου.</span> Μετασχηματίζοντας πρώτα την κυβέρνηση σε κυβέρνηση στην υπηρεσία του κεφαλαίου, η ηγεσία Τσίπρα θα επιδιώξει τώρα να φτιάξει και ένα σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα του κέντρου στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Αν δεν καταφέρει να μετασχηματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε τέτοιο κόμμα «εκκαθαρίζοντας» όλα τα αριστερά του κομμάτια, θα προσπαθήσει να τον διαλύσει. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Η ανταγωνιστική αντίθεση</span> ανάμεσα σε μνημονιακό και αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ του σοσιαλφιλελεύθερου κέντρου και ΣΥΡΙΖΑ της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, <span style="font-weight: bold">δεν μπορεί να επιλυθεί με «γέφυρες» ούτε με συναισθηματικές αλλά μη πολιτικές εκκλήσεις ενότητας.</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Δεν υπάρχει ενότητα ανάμεσα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς!</span> Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ δρομολογήθηκε από αυτούς που έβαλαν τη διαχωριστική γραμμή «μνημόνιο - αντιμνημόνιο, λιτότητα - αντιλιτότητα» στους κόλπους του, δηλαδή από την κυβερνητική ηγεσία. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Η αναγκαία μάχη στον ΣΥΡΙΖΑ,</span> είναι μάχη ανάμεσα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς και μπορεί να έχει μόνο ένα στόχο: να ορθωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στο μνημόνιο και άρα ενάντια στην κυβέρνηση που το φέρνει, το ψηφίζει και θα το υλοποιήσει. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Θα είναι σημαντικό να κερδηθεί αυτή η μάχη, αλλά αν για οποιοδήποτε λόγο και υπό οποιουσδήποτε όρους χαθεί ή η ηγεσία καταφέρει ώστε να μη δοθεί καν με συντεταγμένο τρόπο, ο στόχος της συγκρότησης μαζικού πολιτικού υποκειμένου που θα εκφράσει το ταξικό μπλοκ δυνάμεων της 5ης Ιουλίου, το αίτημα και τη στρατηγική της ρήξης, όχι μόνο δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί, αλλά πρέπει να υπηρετηθεί με αίσθηση του κατεπείγοντος και με όλα τα διαθέσιμα μέσα.</span> <br /> <br /><span style="color: red"><span style="font-weight: bold">Χθες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά</span></span> <br /><span style="font-weight: bold"> <br />Ο πολιτικός χρόνος είναι πλέον εξαιρετικά κρίσιμος.</span> Είμαστε σε μία από αυτές τις ιστορικές στιγμές που ισχύει απόλυτα το «χθες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά». Η κυβερνητική ηγεσία το γνωρίζει αυτό πολύ καλά. Θα επιχειρήσει λοιπόν να αποφύγει κάθε συντεταγμένη διαδικασία, να κερδίσει χρόνο (ή μάλλον να κλέψει πολιτικό χρόνο από την αριστερή πτέρυγα), να ολοκληρώσει τη συνολική συμφωνία και την ψήφισή της στη Βουλή <span style="font-weight: bold">και ύστερα να πάει σε εκλογικό αιφνιδιασμό ώστε να εκκαθαρίσει την αριστερή πτέρυγα. <br /></span> <br /><span style="color: blue"><span style="font-weight: bold">Είναι τόσο ομολογημένο και τόσο προφανές το σχέδιο αυτό, ώστε πρέπει να είναι κανείς πολιτικά αφελής για να μην το βλέπει.</span></span> <br /><span style="font-weight: bold"> <br />Αντίστροφα, για την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει η πολυτέλεια της «αγοράς χρόνου».</span> Ο αριστερός κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ υποφέρει, είναι σε κατάσταση σοκ, ντρέπεται να αντικρίσει τον κόσμο, περνάει τα πρώτα στάδια ενός βαρύτατου πολιτικού πένθους (άρνηση και κατάθλιψη). <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Δεν έχει χρόνο για να τον δανείσει σε κανέναν. Αν δεν υπάρξει γρήγορα, άμεσα, μια συντεταγμένη πολιτική λύση, θα διασκορπιστεί και θα χαθεί.</span> Αυτό, πέρα από το γεγονός ότι θα είναι ένα μεγάλο έγκλημα για την Αριστερά, θα έχει και το καταλυτικό αποτέλεσμα ότι η αριστερή πτέρυγα θα μετατραπεί σε «στρατηγό χωρίς στρατό» - οπότε όλα τα πολιτικά σχέδια θα ακυρωθούν στην πράξη, εκτός από το σχέδιο της ηγεσίας.</span> <br /> <br /><span style="color: red"><span style="font-weight: bold"> Για τον ΣΥΡΙΖΑ σήμανε η ώρα του «πολέμου κινήσεων» και της εγκατάλειψης του «πολέμου θέσεων».</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Αλλά και ευρύτερα,</span> το κοινωνικό μπλοκ που αναδύθηκε στη μάχη του δημοψηφίσματος, χωρίς μαζική πολιτική έκφραση θα καταδυθεί ξανά σε υπόγειες διαδρομές, ενώ και η εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά του ΟΧΙ θα υποκύψει στο δέλεαρ να κανιβαλίσει ένα μικρό τμήμα της πολιτικής και κοινωνικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ και να αρκεστεί σ’ αυτό. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Όπως το είπε</span> ο μεγάλος Γάλλος επαναστάτης Νταντόν, «Τόλμη, τόλμη και ξανά τόλμη». Και όπως είπε ο Λένιν, «Χθες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά». <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Το σύντομο καλοκαίρι του 2015, πρέπει και μπορεί να γίνει το καλοκαίρι που η ελπίδα θα ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της προδοσίας. Έχουμε καθήκον η σκυτάλη να μην πέσει στο έδαφος μαζί με την ποδοπατημένη σημαία του αγώνα, αλλά να δοθεί σε νέα χέρια. Ίσως έτσι, κερδίσουμε το ιστορικό δικαίωμα για μια σύντομη ρεβάνς.</span> </span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">ΠΗΓΗ: <br /><a href="http://rproject.gr/article/syntomo-kalokairi-tis-prodosias-alla-kai-tis-elpidas" target="_blank">http://rproject.gr/article/syntomo-kalokairi-tis-prodosias-alla-kai-tis-elpidas</a></span><span style="font-size: 12px; line-height: normal"></span><span style="font-size: 12px; line-height: normal"></span></span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1"><img src="templates/alexis2/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row2"><span class="name"><a name=""></a><b>Ροβεσπιέρος</b></span></td> <td class="row2" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="templates/newhome/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Δημοσίευση" title="Δημοσίευση" border="0" /><span class="gen">Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούλ 21, 2015 9:15 am<span class="gen"> </span> Θέμα δημοσίευσης: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="genmed"><span style="font-size: 24px; line-height: normal"><span style="color: red"><span style="font-weight: bold">Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε συνειδητά τη χαριστική βολή και ο σπαραγμός του Στάθη…</span></span></span> <br /> <br /><img src="http://www.enikos.gr/images/resized/478x540_599bc1fa55d61fa07c978d15f4bcc0d8.jpg" border="0" /> <br /><span style="font-size: 18px; line-height: normal"> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Ο φίλος Στάθης ακόμα δεν μπορεί να αποδεχτεί τούτο: Ότι η αστική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ έχει συντελεστεί τελεσίδικα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον εντάσσεται, ως «φρέσκια» και κυρίαρχη δύναμη, στο χώρο όπου «συνωστίζονται» όλα τα «εθνικά» ανδρείκελα του 4ου Ράιχ (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-«Ποτάμι», Κουβέλης και άλλοι…). </span> <br /> <br /> <span style="color: blue">Το ζητούμενο πλέον είναι αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ τα ελληνικά πράγματα στον ΟΛΕΘΡΟ του τρίτου Μνημονίου, όπως ο ΓΑΠ στο ΔΝΤ και στο πρώτο Μνημόνιο…</span></span> <br /> <br /> <span style="font-weight: bold">Με λίγη «συνωμοσιολογία»,</span> στηριγμένη όμως στα ιστορικά δεδομένα της πολιτικής μας ιστορίας και στον «παραλογισμό» των κομματικών ηγεσιών, καταλήγουμε <span style="font-weight: bold">ότι και Τσίπρας οδήγησε μεθοδευμένα και συνειδητά στην ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ μας καταστροφή, στην υπογραφή της ληξιαρχικής πράξης για τη νέα ΚΑΤΟΧΗ μας.</span> <br /> <br /> <span style="font-weight: bold"><span style="color: blue">Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι υπάρχουν τέτοια ογκώδη μεγέθη βλακείας. </span> <br /> <br /> Γράφαμε, μεταξύ άλλων, στο άρθρο μας: <span style="color: red">Ο αξιοθρήνητος «αριστερός» Τσίπρας»:</span></span> <br /> <br /> <span style="font-style: italic"> «Ο ίδιος ο Τσίπρας σε όλη τη συνέντευξή του ομολόγησε τούτο: Ότι βάδιζε μέσα στο «λάκκο των λεόντων», στις «σκληρές διαπραγματεύσεις», ΞΥΠΟΛΗΤΟΣ στα αγκάθια, δίχως να γνωρίζει το απλούστερο, αυτό που και ο απλός πολίτης γνωρίζει: Ότι απέναντί του έχει τους ληστές και τους δήμιους των λαών, την τοκογλυφική κακουργία, τα θηρία του ιμπεριαλισμού, τη βαρβαρότητα και κτηνωδία των καπιταλιστών… <br /> Αυτά τα απλά πράγματα ο «αριστερός» Τσίπρας δεν τα γνώριζε!!! <br />Στο μόνο που ήταν προσκολλημένος αυτός ο θλιβερός μας Πρωθυπουργός ήταν οι εμμονές του και οι χίμαιρές του: «Πάση θυσία στην ΕΕ Και το Ευρώ», «ούτε ρήξη ούτε υποταγή»… <br /> Και το χειρότερο: Πίστευε ότι αυτός με το χαζοχαρούμενο χαμόγελό του θα σαγηνεύσει τους ληστές και τους δήμιους για να …σώσουν την Ελλάδα… <br />Αυτά ήταν τα εφόδια και τα διαπραγματευτικά ατού του Τσίπρα: Οι χίμαιρες, τα όνειρα και η Πίστη στα θαύματα…».</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Ολόκληρο το άρθρο εδώ: </span> <br /><a href="http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9767" target="_blank">http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9767</a></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Είναι όμως ποτέ δυνατόν να υπάρχει τέτοια βλακεία;</span> Είναι ποτέ δυνατόν να πηγαίνεις να «διαπραγματευτής» με την ιμπεριαλιστική κακουργία και την τοκογλυφική αναλγησία δίχως να έχεις επεξεργαστεί εναλλακτικές λύσεις, δίχως πολιτικά σχέδια και εφόδια, παρά μόνο τις χίμαιρες και την πίστη στα θαύματα; </span> <br /> <br /><span style="color: blue"><span style="font-weight: bold">ΟΧΙ δεν είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια καταθλιπτική και δραματική πολιτική ανοησία και κενότητα…</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Τι μένει λοιπόν; Η «συνωμοσιολογική» εξήγηση:</span> Το ηγετικό επιτελείο της «αριστερής» κυβέρνησης οδήγησε τα πράγματα στο πλήρες ΑΔΙΕΞΟΔΟ σχεδιασμένα και μεθοδευμένα…</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: blue">Συνειδητοί εκτελεστές» του τελευταίου «Συμβολαίου Θανάτου» ήταν οι νέοι «αριστεροί» δωσίλογοι: </span>Επιλέχτηκαν να δώσουν (και έδωσαν) τη χαριστική βολή στην Ελλάδα, τη βολή που δεν θα μπορούσαν να δώσουν οι σαμαροβενιζέληδες…</span> <br /> <br /><span style="color: red"><span style="font-weight: bold">Επανάληψη της τραγωδίας του ΓΑΠ, όχι σαν φάρσα, αλλά σαν ΤΡΑΓΩΔΙΑ στο τετράγωνο…</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Το σπαρακτικό άρθρο του Στάθη εδώ: <br /><a href="http://www.enikos.gr/stathis/330698,Jypolytoi-sta-idia-agka8ia.html" target="_blank">http://www.enikos.gr/stathis/330698,Jypolytoi-sta-idia-agka8ia.html</a></span></span> <br /><span style="font-size: 12px; line-height: normal"></span></span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1"><img src="templates/alexis2/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>Παλαίμαχος</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="templates/newhome/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Δημοσίευση" title="Δημοσίευση" border="0" /><span class="gen">Δημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 20, 2015 10:02 pm<span class="gen"> </span> Θέμα δημοσίευσης: H διπλή μετάλλαξη ΣΥΡΙΖΑ και η αναγκαιότητα αριστεράς</span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="genmed"><span style="font-size: 24px; line-height: normal"><span style="color: red"><span style="font-weight: bold">H διπλή μετάλλαξη ΣΥΡΙΖΑ και η αναγκαιότητα αριστεράς</span></span></span> <br /><span style="font-size: 18px; line-height: normal"><span style="color: indigo"><span style="font-weight: bold">Παναγιώτης Μαυροειδής</span></span></span> <br /> <br /><img src="http://1.bp.blogspot.com/-hQOybYLDe14/VavnCelIgrI/AAAAAAAAjeU/EIr3edJ2TEA/s320/%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2591%2B-%2B%25CE%259A%25CE%25A5%25CE%2592%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259D%25CE%2597%25CE%25A3%25CE%2597.jpg" border="0" /> <br /> <br /><span style="font-size: 18px; line-height: normal"> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Από τη μια, χιλιάδες μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι στα κάγκελα με τη σύγχρονη Συμφωνία της ευρω-Βάρκιζας που υπέγραψε η ηγεσία του, ενώ και ολόκληρες νομαρχιακές οργανώσεις του καταγγέλλουν ανοιχτά τη δρομολόγηση της ψήφισης νέου Τρίτου και πλέον φαρμακερού Μνημονίου από την «κυβέρνηση της αριστεράς».</span> <br /> <br /><span style="color: blue">Από την άλλη, αναλυτές μιλούν για «απόλυτη κυριαρχία Τσίπρα», ενώ κάποιες δημοσκοπήσεις αναφέρονται σε ενδεχόμενο απόλυτης πλειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ με 42,5% σε περίπτωση εκλογών.</span></span> <br /> <br /><span style="color: brown"><span style="font-weight: bold">Μια διπλή μετάλλαξη συντελείται με εντελώς σαφή τρόπο, που μόνο τυφλοί και αιχμάλωτοι του κομματικού σωλήνα, δεν μπορούν να διακρίνουν.</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Στα μάτια των εργαζομένων,</span> των ανέργων και ειδικά των αριστερών και των αγωνιστών των μαζικών κινημάτων, η προσδοκία πως «κάτι τέλος πάντων μπορούν να κάνουν ετούτοι για μας», δέχεται ένα συντριπτικό πλήγμα. <br /><span style="color: orange"> <br /><span style="font-weight: bold"> Ο μισο-αριστερός (στη φράση και διακήρυξη) ΣΥΡΙΖΑ, τελειώνει εκκωφαντικά.</span></span> Απέναντί τους βλέπουν, άλλοι με έκπληξη και οργή, άλλοι με πρόωρη επιβεβαίωση εκτιμήσεων και φόβων, ένα μνημονιακό κόμμα, πιο θαρραλέο από τη ΝΔ του Σαμαρά, που τέλος πάντων προτίμησε να χάσει τις εκλογές παρά να αυτοκτονήσει αποδεχόμενη τις (πολύ λιγότερες) απαιτήσεις της τρόικας εν όψει της πέμπτης αξιολόγησης του προηγούμενου Μνημονίου. <br /><span style="color: red"> <br /><span style="font-weight: bold">Ας κοιτάξουμε όμως τα πράγματα από την άλλη γωνία:</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μια, δίνει μια ορατή προοπτική συσπείρωσης του εθνικού αστικού μπλόκ μαζί με ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ, εκεί που άλλοι που έπιναν νερό στο όνομα της «εθνικής συναίνεσης», έγιναν περίγελος και απέτυχαν οικτρά. </span> <br /><span style="color: blue"> <br /><span style="font-weight: bold">Ποιο Μνημόνιο προτάθηκε από τους «πολέμιούς» του και μάζεψε 252 ψήφους υπέρ στη Βουλή;</span> <br /></span> <br /><span style="font-weight: bold">Από την άλλη, </span>η κατάκτηση αυτού του ρόλου, περνάει πάνω από τα ερείπια των παλιών ηγεσιών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τις οποίες κατάπιε τελειωτικά η μεγάλη πηγάδα του συντριπτικού ΟΧΙ στο πρόσφατο δημοψήφισμα. <br /><span style="font-weight: bold"> <br />Στα μάτια των συστημικών δυνάμεων, ο μισο-δεξιός ΣΥΡΙΖΑ, αναδύεται εξαιρετικά δυναμικός και ελπιδοφόρος.</span> <br /><span style="font-weight: bold"> <br /> Ο ακροδεξιός πρώην Γενικός Γραμματέας της κυβέρνησης Σαμαρά Μπαλτάκος, δικαιώνεται πανηγυρικά:</span> <span style="font-style: italic">«Στους κόλπους της ευρύτερης Αριστεράς η αστικοποίηση αργά, μαυλιστικά και ανεπαίσθητα έχει προχωρήσει ως τον μυελό των οστών. Οι ίδιοι δεν το νιώθουν αυτό, αλλά ένας έμπειρος παρατηρητής το βλέπει ξεκάθαρα. Έχουν «μαλακώσει» πολύ. Όταν έρθει η στιγμή για κρίσιμες αποφάσεις, θα σαστίσουν. Σαν ταλαντευόμενοι μεσοαστοί θα αντιδράσουν, αφού οι προλετάριοι σπανίζουν στην ηγεσία τους. Πόσοι από αυτούς γεννήθηκαν στα «Κουντουριώτικα»; Είναι μια ιστορική στιγμή, αλλά η Αριστερά θα αποτύχει στην αξιοποίησή της»</span> (Συνέντευξη από 1 Ιουνίου 2014). <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Στην πραγματικότητα η μια μετάλλαξη προϋποθέτει την άλλη.</span> Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αποτινάσσει δευτερεύοντα αριστερά χαρακτηριστικά, τόσο καταχτά το ρόλο μιας αστικής συστημικής σταθεροποιητικής δύναμης με άλλους όρους. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Η διαδικασία είναι ουσιαστικά μία και μοναδική:</span> από τα αριστερά προς τα δεξιά. Μόνο οι γωνίες θέασης την διπλασιάζουν. Άλλωστε και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι … ένας και μοναδικός. Δεν υπάρχει μισο-αριστερός ή/και μισο-δεξιός ΣΥΡΙΖΑ. Έρχονται στιγμές που οι αντιφάσεις ωριμάζουν και αναπτύσσονται. <span style="font-weight: bold">Ακόμη και στο πλέον αντιφατικό φαινόμενο κυριαρχεί πάντα η βασική πλευρά του. <br /></span> <br /><span style="color: blue"><span style="font-weight: bold">Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ η βασική πλευρά που καθόριζε και καθορίζει την ουσία της φυσιογνωμίας του ήταν η δέσμευση ότι θα κινηθεί εντός των ορίων της ευρωζώνης και του καπιταλιστικού πλαισίου με ταυτόχρονη αποκήρυξη κάθε λογικής ρήξης.</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Όποιος δε θέλησε να δει αυτή τη πλευρά κρύφτηκε και κρύβεται πίσω από τη μηχανιστική παράθεση <span style="color: red">«θετικών και αρνητικών»</span> πλευρών, προτείνοντας μια αντίστοιχη πολιτική στάση κατά περίσταση <span style="color: red">και συμβουλεύοντας διαρκώς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για τη «σωστή πολιτική στάση».</span></span> <br /><span style="font-weight: bold"> <br />Οι εξελίξεις τα σάρωσαν όλα αυτά.</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Προβάλλει εύλογο το ερώτημα: </span>«Εντάξει, ας πούμε ότι είναι έτσι. Αλλά ήταν υποχρεωτική η εξευτελιστική αποδοχή ενός τόσο άγριου τρίτου μνημονίου;» <br />Γιατί πήγαν έτσι τα πράγματα με το ΣΥΡΙΖΑ; <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Μια εύκολη απάντηση</span> θα απέδιδε αυτή την εξέλιξη στο «ξεπούλημα» της ηγεσίας ή στα «σοβαρά λάθη της ηγεσίας, λόγω απειρίας». <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Οι προσεγγίσεις αυτές είναι εκτός πραγματικότητας,</span> δεν αναδεικνύουν το «αντικειμενικό» υπόστρωμα της σημερινής ολοκλήρωσης της αστικής μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Επισήμανση πρώτη:</span> ο ΣΥΡΙΖΑ είχε και έχει σαφές προγραμματικό πολιτικό όριο.</span> Όταν ξεκινάς από την αφετηρία ότι η όποια διέξοδος θα δοθεί εντός ευρωζώνης και ΕΕ, που είναι το βασικό πεδίο σχεδιασμού και βίαιης επιβολής των αντεργατικών μνημονιακών πολιτικών βάθους, δεν μπορεί παρά η κατάληξη να είναι ένα τρίτο μνημόνιο. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Επισήμανση δεύτερη: </span>ο ΣΥΡΙΖΑ είχε και ένα δεύτερο αμετακίνητο θέσφατο που ήταν η άρνηση της ρήξης.</span> Ήταν και είναι εδραία η πεποίθησή του, ότι η όποια «διέξοδος» θα ήταν αποτέλεσμα συντεταγμένης διαπραγμάτευσης μιας κυβέρνησης με τους θεσμούς των εταίρων. Αυτό το νήμα και στις δύο άκρες του και σε όλη την εκτύλιξή του αποκλείει ρητά την ανατροπή με την εισβολή του λαϊκού παράγοντα, αλλά υπηρετεί τη γνωστή λογική για ρήξεις χωρίς ρήξη και επαναστατική τομή.<span style="font-weight: bold"> Η άρνηση της ρήξης, οδηγεί στην απουσία έστω της προετοιμασίας για αυτήν και τελικά στην αδυναμία «διαπραγμάτευσης» ακόμη και για τα στοιχειώδη.</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Επισήμανση τρίτη:</span> τελικά η δεύτερη «κόκκινη» γραμμή, πέραν αυτής της παραμονής στην ευρωζώνη, ήταν η παραμονή στην κυβέρνηση. Ένας σχολιαστής το έγραψε ωμά:</span> <span style="font-style: italic">«Σημασία δεν έχει τι λέει η Συμφωνία, αλλά ποιος θα την εφαρμόσει».</span> <br /> <br /><span style="color: brown"> <span style="font-weight: bold">Τελικά πρόκειται όχι για μια κυβέρνηση της αριστεράς και της αριστερής πολιτικής, αλλά για μια αριστερά της κυβέρνησης, για την κυβέρνηση.</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Μπορούν και το δικαιολογούν:</span><span style="font-style: italic"> «κοιτάξτε, έτσι και αλλιώς η συνέχεια θα είναι μνημονιακή. Αυτοί δεν ανατρέπονται. Συνεπώς, καλά έκανε ο Τσίπρας και υπέγραψε ότι του έδωσαν, διότι έτσι μένει στην κυβέρνηση, που σημαίνει, όπως και να έχει κάποια πράγματα θα τα κάνει, έστω και ελάχιστα». <br /></span> <br /><span style="color: red"> <span style="font-weight: bold">Πρόκειται όχι απλά για πολιτικό αμοραλισμό, αλλά για προσπάθεια μαζικής εμπέδωσης της λογικής της ήττας.</span> </span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Διαφορετικά:</span> η αριστερά όχι στο ρόλο του μαχητή για να κερδηθεί ο πόλεμος, αλλά σε αυτόν της παρηγορήτρας νοσοκόμας στα μετόπισθεν… <br /> <br /><span style="color: red"><span style="font-weight: bold">Ποια στάση; Ποια αριστερά;</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Τέσσερις πολιτικές προτάσεις είναι μπροστά μας.</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Η πρώτη μιλάει</span> ανοιχτά για στήριξη της «πατριωτικής» προσπάθειας Τσίπρα, με παράλληλη καταγγελία του «εκβιασμού» της κυβέρνησης από τους «εταίρους». <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Αφήνουμε αυτή τη στάση,</span> ως ορθή να την ακολουθήσουν οι αστικές μνημονιακές δυνάμεις. Για την αριστερά αποτελεί πολιτική αυτοκτονία. Για τα εργατικά και λαϊκά στρώματα κοινωνικό θάνατο με αυτά που θα συμβούν άμεσα. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Η δεύτερη πρόταση,</span> είναι η στάση της αλήθειας του σταματημένου ρολογιού και της αριστερής εκδοχής του «ώριμου φρούτου»: Περιμένουμε να σαπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον κόσμο αδρανή να βγάζει «πολιτικά συμπεράσματα». <br /> <br /> <span style="font-weight: bold">Είναι μια νεκρή πολιτική στάση, δυστυχώς προσφιλής στο ΚΚΕ, που στην ακραία της εκδοχή λαμβάνει και ανοιχτά συστημικά χαρακτηριστικά όπως το άθλιο ΟΧΙ στο λαϊκό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ή το τελευταίας κοπής σύνθημα «ούτε τρίτο μνημόνιο, ούτε έξοδος από την ευρωζώνη».</span> <br /><span style="color: red"> <br /><span style="font-weight: bold">Η τρίτη προσέγγιση είναι αυτή της αναπόλησης του «παλιού καλού ΣΥΡΙΖΑ».</span></span> <br /><span style="font-weight: bold"> <br />Είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Π. Λαφαζάνης:</span> <br /><span style="font-style: italic"> <br />«Ο αγώνας θα συνεχισθεί ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει τη θέση του και το νέο μνημόνιο να μην εφαρμοσθεί στην πράξη, να ακυρωθεί στη ζωή και μαζί του να ακυρωθούν και τα παλιά μνημόνια. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιμείνει να εφαρμόσει, δίπλα στα παλιά και το νέο μνημόνιο, κινδυνεύει να υποστεί μετάλλαξη».</span> <br /><span style="color: red"> <br /><span style="font-weight: bold">Το ευρύτερο μοτίβο της στάσης της Αριστερής Πλατφόρμας είναι τούτο: «αντιπαλεύουμε τα μνημονιακά μέτρα, υποστηρίζουμε την κυβέρνηση την οποία την εκβίασαν».</span></span> <br /><span style="font-weight: bold"> <br />Μάλιστα. Έγινε λοιπόν ένα δικαστήριο και αποφάσισε: <span style="color: blue">Εις θάνατον το μαχαίρι, αθώος αυτός που το έμπηξε…</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Απαράδεκτη λογική που οδηγεί σε στάση συνενοχής για τη νέα εργατική γενοκτονία που θα γίνει στο όνομα της αριστεράς και ακύρωση των διαφοροποιήσεων.</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Κατά τη γνώμη μας,</span> η ανατροπή των μνημονίων δεν είναι υπόθεση εσωκομματικών παιχνιδιών και ισορροπιών. Η «αλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ» προς τα αριστερά, ούτε μπορεί να υπάρξει, ούτε αφορά την κοινωνία, που τώρα εισπράττει τη βουτιά προς τα δεξιά. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Το νέο μνημόνιο δεν το εφαρμόζει ο Θεός, αλλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. <span style="color: blue">Η πλήρης αστική μετάλλαξη σε ότι αφορά τη βασική γραμμή και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, έχει συντελεστεί και δεν επίκειται</span>.</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Η γραμμή και το πρόγραμμα του «καλού ΣΥΡΙΖΑ»</span> στο όνομα του οποίου μιλάει ο Π. Λαφαζάνης, είχε και έχει στον πυρήνα του τη σημερινή κατάντια, υπακούοντας στη βαθύτερη λογική των ρήξεων χωρίς ρήξη με την ΕΕ και το καπιταλιστικό πλαίσιο. <br /><span style="font-weight: bold"> <br />Η αριστερή πολιτική</span> δεν (πρέπει να) είναι αυτοσκοπός και παίγνιο κατάχτησης πολιτικού ρόλου, αλλά έχει ταξικούς και κοινωνικούς καθορισμούς. Όποιος τους ξεχνά, ακόμη και αν έχει «αριστερό πρόγραμμα», αργά ή γρήγορα νανουρίζεται στην αγκάλη της αστικής εξουσίας, έστω στην αριστερή μεριά της. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Αυτό δεν αφορά μόνο την Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ,</span> αλλά και όλους όσους τρέχουν νομίζοντας πως θα ξυλέψουν την πεσμένη βελανιδιά και θα αποκτήσουν μπόι άκοπα. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Σε διάλογο αλλά και αντίθεση με τις παραπάνω προτάσεις,</span> σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες και η ανάγκη μιας τομής στο χαρακτήρα και τη μαζικότητα μιας αριστερής αντικαπιταλιστικής και αντιΕΕ πολιτικής πρότασης. Ας μας επιτραπούν κάποιες επισημάνσεις εδώ. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Πρώτο:</span></span> <span style="font-weight: bold">Το βροντερό ΟΧΙ αποτελεί το έδαφος, την προωθημένη αφετηρία, που έρχεται να συνηγορήσει για τη ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ, κόντρα στη λογική της ήττας. Στο έδαφος της ενωτικής υπεράσπισης αυτής της δυναμικής, κινηματικά και πολιτικά, τοπικά και κεντρικά, από τα «πάνω» και από τα «κάτω», μπορεί να ανθίσει ένας νέος κοινωνικός και πολιτικός συσχετισμός.</span> <br /> <br /><span style="color: red"><span style="font-weight: bold">Δεύτερο:</span></span> <span style="font-weight: bold">Η συσσωρευμένη πολιτική εμπειρία του κόσμου, απαιτεί ένα πολιτικό άλμα στον προγραμματικό λόγο της μαχόμενης αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Να μην ξεχάσουμε τα δύο πράγματα που έκαναν μπαμ στη μάχη του δημοψηφίσματος:</span> Ο αντιδραστικός χαρακτήρας ευρωζώνης και η ΕΕ και η συστράτευση του αστικού κόσμου ενάντια στο λαό και σε κάθε δρόμο ρήξης. <br /><span style="font-weight: bold"> <br /> Απαιτείται αναβάθμιση επομένως της αναγκαιότητας ενός άλλου δρόμου </span>έξω και ενάντια στην ΕΕ και το καπιταλιστικό πλαίσιο, με τις κοινωνικές ανάγκες μπροστά και τον κόσμο της εργασίας πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Ας μην αρχίσει πάλι το ίδιο βιολί, ειδικά για το θέμα της ΕΕ. Υπάρχει η υπο-ιδιότητα της Ελλάδας ως μέλος της ευρωζώνης και η βασική ιδιότητα ως μέλος της ΕΕ. Ίσως κάποια στιγμή στην αριστερά να κατανοήσουμε ότι αν κόψουμε την αλήθεια στη μέση ή την τεμαχίσουμε σε δόσεις, δεν έχουμε μισή αλήθεια, αλλά το τίποτα, βαφτισμένο σε «σοφή τακτική». <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Τρίτο:</span> Δεν προχωρούν τα πράγματα χωρίς συνειδητή και σχεδιασμένη στρατηγική ρήξης και ανατροπής, συγκέντρωση δυνάμεων ακριβώς πάνω σε αυτή την ανάγκη.</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Ο αντίπαλος δεν ηττάται με χαρτιά και προγράμματα, αλλά με ανατρεπτική δράση, επαναστατική απειλή και επανάσταση με γενικό ξεσηκωμό ποικίλης μορφής.</span> Και αυτά θέλουν εργαλεία, υποκείμενα στο πεδίο της ταξικής πάλης και της συγκρότησης της εργατικής τάξης. Αλίμονο αν η επαναστατική αριστερά δεν ορίζεται από αυτό και αρχίζει και τελειώνει με τη Βουλή και την κυβέρνηση. <br /><span style="font-weight: bold"> <br />Ένα σύνολο δυνάμεων και ρευμάτων της αριστεράς</span> μπορεί να συναντηθεί σε μια ευρύτερη μαχόμενη μετωπική συνεργασία, που θα κρατήσει όρθια την ελπίδα και θα σημάνει αντεπίθεση. Από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη ΜΑΡΣ και τις ως τώρα διαφοροποιήσεις από ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, έως το μαχόμενο κόσμο των κοινωνικών αγώνων, τις νέες διαφοροποιήσεις στο ΣΥΡΙΖΑ και τμήματα του αντι-εξουσιαστικού χώρου. <br /><span style="font-weight: bold"> <br /><span style="color: red">Μια συνεργασία, όχι κυρίως και μονοδιάστατα εκλογική, αλλά πρωτίστως ως κοινή δέσμευση πολιτικής υποστήριξης ενός ευρύτερου κοινωνικού και πολιτικού μαχόμενου μετώπου εργατικής αντιπολίτευσης, αντεπίθεσης και ανατροπής της μνημονιακής πολιτικής και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.</span></span></span> <br /><span style="font-weight: bold"> <br />ΠΗΓΗ: <br /><a href="http://www.pandiera.gr/" target="_blank">http://www.pandiera.gr/</a></span> <br /><span style="font-size: 12px; line-height: normal"></span><span style="font-size: 12px; line-height: normal"></span></span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1"><img src="templates/alexis2/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> </table>
