Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αρχική σελίδα
Προτάσεις
Τεύχη
Αρθρα
Αναζήτηση διαλόγου
Αναζήτηση - άρθρα/τεύχη
Σύνδεσμοι
Πληροφορίες
Ρεσάλτο Blog
Αναζήτηση
::
Κατάλογος Μελών
Εγγραφή
::
Σύνδεση
::
Προφίλ
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Δημοσίευση απάντησης
Όνομα μέλους
Θέμα
Περιεχόμενο
Emoticons
Περισσότερα Emoticons
Χρώμα γραμματοσειράς:
Προεπιλογή
Βαθύ Κόκκινο
Κόκκινο
Πορτοκαλί
Καφέ
Κίτρινο
Πράσινο
Λαδί
Κυανό
Μπλέ
Βαθύ Μπλέ
Λουλακί
Βιολετί
Λευκό
Μαύρο
Μέγεθος γραμματοσειράς:
Μικροσκοπικό
Μικρό
Κανονικό
Μεγάλο
Τεράστιο
Να κλείσουν τα Tags
Επιλογές
HTML
Ενεργό
BBCode
Ενεργό
Smilies
Ενεργά
Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
*** Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. ***
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη:
Επιλέξτε μια Δημόσια Συζήτηση
----------------
Πολιτική Δημοσίευσης
Ανακοινώσεις
Ευρετήριο
----------------
Ειδήσεις
Πολιτική - Oικονομία
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Ιστορία - Φιλοσοφία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Οικολογία - Περιβάλλον
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Καταγγελίες
Χιούμορ - Σάτιρα
Γενικές Συζητήσεις
Ανασκόπηση Θέματος
<table border="0" cellpadding="3" cellspacing="1" width="100%" class="forumborder"> <tr> <td class="forumtitle" width="22%">Συγγραφέας</th> <td class="forumtitle">Μήνυμα</th> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="templates/newhome/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Δημοσίευση" title="Δημοσίευση" border="0" /><span class="gen">Δημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 03, 2013 7:14 pm<span class="gen"> </span> Θέμα δημοσίευσης: Πόλεμος θέσεων και θέατρο</span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="genmed"><span style="font-size: 24px; line-height: normal"><span style="color: red"><span style="font-weight: bold">Πόλεμος θέσεων και θέατρο</span></span></span> <br /> <span style="font-size: 18px; line-height: normal"> <span style="color: indigo"><span style="font-weight: bold">Γράφει: Ο Γιώργος Ρούσης </span>(Ελευθεροτυπία) </span></span> <br /> <br /><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/events/theatre/10020110/main.jpg" border="0" /> <br /> <br /><span style="font-size: 18px; line-height: normal"> <br /><span style="color: red"><span style="font-weight: bold">Ο πόλεμος θέσεων συνιστά, στη συλλογιστική του Γκράμσι μια στρατηγική για να οδηγηθεί η εργατική τάξη στην επαναστατική ρήξη.</span></span><span style="font-style: italic"> <br /> <br /><span style="color: blue"><span style="font-weight: bold">Στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής παίζει σημαντικό ρόλο η πάλη για την ανατροπή της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας.</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Ανάμεσα λοιπόν στα τόσα δυσάρεστα που μας μαστίζουν, όσο ως απλός θεατής έχω τη δυνατότητα να κρίνω, πολλοί συντελεστές του ελληνικού θεάτρου συμβάλουν προς αυτήν την κατεύθυνση με θαυμαστό τρόπο.</span> <br /><span style="font-weight: bold"> <br />Θα αναφερθώ </span>σε τέσσερεις θεατρικές παραστάσεις που παρακολούθησα –προφανώς υπάρχουν και άλλες- οι οποίες κυριολεκτικά τσακίζουν την κυρίαρχη μονοδιάστατη αστική σκέψη. <br /><span style="color: red"> <br /><span style="font-weight: bold">Η πρώτη είναι «Ο Αφέντης Πούντιλα και ο δούλος του Μάττι» του Μρεχτ, σε σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου.</span></span> <span style="font-weight: bold">Πολιτική πράξη χαρακτηρίζει το έργο ο ίδιος ο Καζάκος.</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Σε αυτό το έργο ο Μπρεχτ,</span> αναδεικνύει την κτηνωδία του γαιοκτήμονα Πούντιλα (Κώστα Καζάκου) - ο οποίος θυσιάζει τα πάντα-ακόμη και την ίδια του την κόρη (Ντορέττα Παπαδημητρίου) – όταν βρίσκεται σε διαύγεια, φτάνει να κερδίσει χρήματα , ενώ ταυτόχρονα ξαναβρίσκει την ανθρωπιά του όταν είναι μεθυσμένος. Παράλληλα αναδεικνύει μέσα και από τις δικές τους εσωτερικές αντιφάσεις, την ανθρωπιά των υπηκόων του, και δείχνει μέσω της πορείας του μέχρι πρότινος ιδανικού υπηρέτη του, του σοφέρ του Μάττι (Θόδωρος Γράμψας) το δρόμο προς την επανάσταση. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Τον ίδιο δρόμο ακολουθεί και η θεούσα Ιωάννα(Βίκυ Βολιώτη) στην «Αγία Ιωάννα των Σφαγείων» και πάλι του Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη.</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Η Ιωάννα</span> εναποθέτει αρχικά τις ελπίδες της στην υπερπέραν σωτηρία, και στο ειρηνικό συμβιβασμό με τον πανούργο καπιταλιστή-κρεατοπαραγωγού και κρεατέμπορα - Πιέρποντ Μάουελ(Αιμίλιο Χειλάκη ), ο οποίος κατά τη διάρκεια της κρίσης του 1929 στο Σικάγο, επιχειρεί αδηφάγα με κάθε μέσο και κυρίως μέσω της άγριας εκμετάλλευσης των εργατών του, και της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου να κατακτήσει το μονοπώλιο του κρέατος. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Τελικά όμως,</span> η Ιωάννα μέσα από την επαφή της με τους κομμουνιστές εργάτες καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «μόνον η βία ωφελεί όπου εξουσιάζει η βία , μόνο οι άνθρωποι[και όχι οι θεοί] ωφελούν όπου υπάρχουν άνθρωποι» . Σβήνοντας πρόωρα, χτυπημένη από το στρατό που έσπευσε να υπερασπιστεί το κεφάλαιο, λέει: [i]«Φροντίστε φεύγοντας από τον κόσμο/ να μην είστε απλώς καλοί, αλλά να αφήσετε/ κιΆ έναν κόσμο καλό!»</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Προς την ίδια κατεύθυνση,</span> αλλά με εντελώς διαφορετικό, έως και αντίστροφο τρόπο, συμβάλλει το καθόλα πολιτικό –σε αντίθεση απΆ ότι έχουν γράψει ορισμένοι- έργο «La Nonna» του Αργεντίνου θεατρικού συγγραφέα Ρομπέρτο Κόσσα, που έχει ανέβει σε σκηνοθεσία Δημήτρη Πιαττά. <br /> <br /><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/events/theatre/10020064/main.jpg" border="0" /> <br /> <br />Η βουλιμική γιαγιά (Δημήτρης Πιαττάς) στην οποία προσωποποιείται η αδηφάγα πολιτική εξουσία , αλλά και κάθε εξουσία, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί έτσι όπως την αντιμετωπίζουν τα μέλη της οικογένειας της Nonna, δηλαδή στη βάση των ίδιων των κυρίαρχων αξιών, όπως η λαμογιά, η υποτακτικότητα, η απληστία, η φιληδονία….. αλλά με την άρνηση τους. Διαφορετικά οδηγεί στην εξόντωση. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Τέλος στο έργο «Πλάτες μέσα στα σκουπίδια»</span> του δικού μας συγγραφέα και σκηνοθέτη Κίμωνα Ρηγόπουλου, μέσα από σκηνές που εμπνέονται από την καθημερινότητα που προκαλεί η καπιταλιστική κρίση, εκφράζεται με τον καλύτερο θεατρικά τρόπο, η αντίθεση ανάμεσα στο φόβο που δημιουργούν οι επισφαλείς για τους ανθρώπους συνέπειες της, και κατΆ επέκταση στη στρουθοκαμιλική αντιμετώπιση τους, και στην αναγκαιότητα της υπέρβασης του και αυτής της αντιμετώπισης, για την ανατροπή των αιτιών που την προκαλούν. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Θα μου πείτε ότι το θέατρο,</span> όπως άλλωστε και οι στοίχοι –καθώς λέει και ο ποιητής - από μόνο του δεν είναι ικανό να αλλάξει τον κόσμο. Παρόλα αυτά οι συντελεστές του, με τέτοιες παραστάσεις, είναι βέβαιο ότι σε αντίθεση με τους πλήρως ενσωματωμένους διανοούμενους, ή με εκείνους που προτείνουν λύσεις εντός των τειχών, συμβάλλουν σημαντικά προς αυτήν την κατεύθυνση. <br /> <br /><span style="font-weight: bold">Τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο.</span> <br />_______________________________ <br />[i] <span style="color: indigo">Βλέπε πιο αναλυτικά Γ.Ρούση «Από την κρίση στην επανάσταση –πόλεμος θέσεων» Εκδόσεις Γκοβόστη, 2012</span> </span> <br /><span style="font-size: 12px; line-height: normal"></span><span style="font-size: 12px; line-height: normal"></span></span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1"><img src="templates/alexis2/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> </table>
