Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αρχική σελίδα
Προτάσεις
Τεύχη
Αρθρα
Αναζήτηση διαλόγου
Αναζήτηση - άρθρα/τεύχη
Σύνδεσμοι
Πληροφορίες
Ρεσάλτο Blog
Αναζήτηση
::
Κατάλογος Μελών
Εγγραφή
::
Σύνδεση
::
Προφίλ
Πολιτική - Oικονομία
Δημοσίευση απάντησης
Όνομα μέλους
Θέμα
Περιεχόμενο
Emoticons
Περισσότερα Emoticons
Χρώμα γραμματοσειράς:
Προεπιλογή
Βαθύ Κόκκινο
Κόκκινο
Πορτοκαλί
Καφέ
Κίτρινο
Πράσινο
Λαδί
Κυανό
Μπλέ
Βαθύ Μπλέ
Λουλακί
Βιολετί
Λευκό
Μαύρο
Μέγεθος γραμματοσειράς:
Μικροσκοπικό
Μικρό
Κανονικό
Μεγάλο
Τεράστιο
Να κλείσουν τα Tags
Επιλογές
HTML
Ενεργό
BBCode
Ενεργό
Smilies
Ενεργά
Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
*** Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. ***
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη:
Επιλέξτε μια Δημόσια Συζήτηση
----------------
Πολιτική Δημοσίευσης
Ανακοινώσεις
Ευρετήριο
----------------
Ειδήσεις
Πολιτική - Oικονομία
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Ιστορία - Φιλοσοφία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Οικολογία - Περιβάλλον
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Καταγγελίες
Χιούμορ - Σάτιρα
Γενικές Συζητήσεις
Ανασκόπηση Θέματος
Συγγραφέας
Μήνυμα
Δ.Α.
Δημοσιεύθηκε: Τρι Σεπ 09, 2008 8:24 am
Θέμα δημοσίευσης:
Βίοι παράλληλοι
Του Βία Λειβαδά
Οι Έλληνες είναι ατίθασοι και δύσκολα χειραγωγούνται. Γι αυτό το λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες, τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά τους αποθέματα, ώστε να ουδετεροποιήσουμε τη δυνατότητα τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους, ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν......
Χένρι Κίσσινγκερ, Υπ. Εξωτερικών ΗΠΑ. Οικονομικός Ταχυδρόμος, 14/8/1997 ( δήλωση Σεπτέμβρης 1974).
.....αν συνεχιστούν οι πατριωτικές κορόνες στο όνομα της θρησκείας, της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, των ηρώων μας, θα καταστραφούμε τελείως.
Δημήτρης Χριστόφιας, Συνέδριο Αποδήμων,19 Αυγούστου 2008.
Εύκολα μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει την ταυτοσημότητα της έννοιας των δύο αυτών προτάσεων. Με μια αλλά ουσιαστική σημαντικότητα: ο μεν Κίσσινγκερ έχει στόχο το έθνος των Ελλήνων προς όφελος της Αμερικής, ο δε Χριστόφιας και πάλιν έχει στόχο την αποδήμηση του κυπριακού Ελληνισμού προς όφελος της Αμερικής! Ταυτόσημοι επομένως οι στόχοι και των δύο με τη διαφορά ότι ο Κίσσινγκερ παίρνει από την αποδόμηση, ενώ η Κύπρος αποδομείται εθνικά.
Ας δούμε αναλυτικά το βαθύτερο νόημα των λέξεων που επέλεξε ο πρόεδρος στο Συνέδριο των Αποδήμων. Αν συνεχιστούν οι πατριωτικές κορόνες... η λέξη «πατριωτικές» πρωτακούγεται, έστω και αρνητικά, ύστερα από αρκετά χρόνια από τότε που το ΑΚΕΛ αυτό-ονομαζόταν «πατριωτικές δυνάμεις».Όταν πια πήρε την απόφαση να συνταχθεί με το σχέδιο Ανάν και τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, που του γεννούσαν την υποχρέωση να ενεργήσει ισοπεδωτικά σαν «οδοστρωτήρας», εγκατέλειψε τον όρο πατριωτικές, γιατί μάλλον απέπνεαν άρωμα ρατσισμού και εθνισμού, πράγμα απαγορευμένο για τον ίδιο και το κόμμα του αλλά και τις οργανώσεις του κόμματός του.
Πράγματι ο πατριώτης δεν δέχεται την άλωση της πατρίδας του από τούς οποιουσδήποτε ξένους, αλλά την υπερασπίζεται και με τη ζωή του ακόμη. Γιατί το έθνος και η πατρίδα είναι έννοιες τόσο δυνατές ανάμεσα στους αιώνες και χιλιετηρίδες, που έσωσαν το Έθνος των Ελλήνων από την εξαφάνιση. Ποταμοί αίματος χύθηκαν όπου χρειαζόταν για την υπεράσπιση της πατρίδας. Στον Αγώνα της ΕΟΚΑ, νεαρά παιδιά ανέβαιναν στην αγχόνη τραγουδώντας τον Εθνικό μας Ύμνο, άλλοι έπεφταν στο πεδίο της μάχης και άλλοι υπέφεραν για χρόνια την κακομεταχείριση των αποικιοκρατών στον τόπο των βασανιστηρίων, των φυλακών, των κρατητηρίων και της φυλακής- εξορίας.
Το αίσθημα του πατριωτισμού ανυψώνει τον άνθρωπο πάνω από τον εαυτό του και τον κάνει να δέχεται τη θυσία για την Πατρίδα. Τον κάνει να συμπεριφέρεται με Αξιοπρέπεια, του δίνει δυνάμεις να μη υποκύψει, να μη ταπεινώνεται, να μη δέχεται να παραδώσει τα δίκαια της πατρίδας του στον ισχυρό.
Αυτή η λέξη λοιπόν, κατά την ηγεσία του ΑΚΕΛ, έπρεπε να εγκαταλειφθεί και να χαρακτηρισθεί ως ρατσισμός. Ακόμη χειρότερα η λέξη για την εθνική καταγωγή είναι «φασιστικός ρατσισμός», νέο-ναζιστικής προέλευσης, που ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να αποφεύγει. Κι αυτό γιατί δεν αρέσει στους ισχυρούς της παγκοσμιοποίησης. Ο πατριώτης αντιστέκεται και υποστηρίζει τα συμφέροντα και τα δίκαια της δικής του πατρίδας, ενώ ο οπαδός της παγκοσμιοποίησης, αφού εγκατέλειψε αυτές τις έννοιες, προσχώρησε στην υποταγή που επιβάλλουν οι ισχυροί για να ταιριάζουν στη Νέα Τάξη πραγμάτων, όπως η Νέα Αριστερά ή η ανανεωτική αριστερά.
Τότε η πατρίδα τι γίνεται; Μα η λέξη «πατρίδα» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο τής Νέας Αριστεράς της παγκοσμιοποίησης, γιατί δεν την δέχεται η κυρίαρχη χώρα. Καλά οι ίδιοι οι Αμερικανοί δεν μιλούν για την πατρίδα τους σε κάθε ευκαιρία; Αυτό είναι σωστό, αλλά άλλο εκείνοι που είναι ισχυροί, διατείνονται οι υποταγμένοι εθελόδουλοι και άλλο εμείς που είμαστε μικροί.
Κι ας λέει ο ποιητής πως «δεν μετριέται πατρίδα, λευτεριά με τον πήχη». Κι Αξιοπρέπεια, προσθέτω, ατομική και εθνική. Κι ας με πουν ρατσιστή, θα εξακολουθώ να δηλώνω εθνική ταυτότητα, ΈΛΛΗΝΑΣ.
2 Σεπτεμβρίου 2008
Δ.Α.
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Σεπ 07, 2008 10:52 am
Θέμα δημοσίευσης:
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ " ΤΟ ΠΑΡΟΝ " ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2008: ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΧΟΙΡΟΣΤΑΣΙΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΧΟΙΡΟΣΤΑΣΙΟΥ
,
Με μεγάλη δυσκολία ,μπορεί να συγκρατηθεί κανείς, για να μην πάθει ναυτία, ακούγοντας χθές τις δηλωσεις του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής για το Κυπριακό.
Βλέποντας τους "εκπροσώπους μας", με΄αναίδεια χιλίων πηθίκων να εμφανίζονται στα τηλεοπτικά μέσα και να κάνουν δηλώσεις γιά το αίσχος της υποταγής των απ ευθείας "συνομιλιών" του "αριστερού", άρα εξ ορισμού "αγωνιστή" και κακή τη μοίρα[αλλά με τη ψήφο του πάντα ευκολόπιστου και πάντα προδομένου Κυπριακου Λαού] Χριστόφια με την κατοχική μαριονέττα Ταλατ..... ,μόνον αν ανήκουμε και εμείς στο ίδιο χοιροστάσιο δεν θα αισθανθούμε απέραντη ντροπή.....
Είναι θλιβερό να βλέπεις -όχι μόνον τους εκπροσώπους των δύο "μεγάλων" κομμάτων- να ψελλιζουν λόγια υποταγής , αλλά και τραγικά υπολείμματα παλαιών αριστερών αγωνιστών ,που σε άλλες εποχές άνοιγαν το πουκάμισό τους μπροστα στα ναζιστικά δολοφονικά αποσπάσματα, ψάλλοντας με περηφάνια τον Ύμνο στην Ελευθερία, να συγχρονίζονται στις ίδιες δηλώσεις.
Την ίδια στιγμή ο Ελληνικός Λαός βομβαρδίζεται απο πολλά αθλια μέσα παραπληροφόρησης
, γιά να εστιάσει την προσοχή του ΜΟΝΟΝ στο ότι οι "εκπροσωποί" του αλληλοκατηγορούνται για οικονομικά σκάνδαλά και "οφ σωρ"[Σώρος και σωρός να τους πάρει] εταιρείες των "αξιοτίμων" κυράδων τους, αντί να συγκεντρωθεί και να πάρει με τις πέτρες τα θλιβερά αυτα ανθρωπάκια που προσπαθούν απεγνωσμένα να μας πείσουν πόσο "σημαντική"ειναι η υποτέλεια στον κάθε Ταλάτ, ο οποίος με περίσσευμα θράσους-αφού εμείς του δώσαμε το δικαίωμα- μας πτύει κατά πρόσωπο δηλώνοντας οτι δεν θα κινηθει ούτε κατα κεραίαν απο την -υποστηριζομένην απο το Ηνωμένο Βασίλειο - απόφαση για δύο ξεχωριστά κράτη στην Κύπρο, ένα της κατοχής και ένα [ακόμη] ελεύθερο , το οποίο όμως θα συνεταιριστεί...
Και εμείς απλώς "σφυρίζουμε" αδιάφοροι και λέμε και ευχαριστώ...
Τέτοια αποφράδα ημέρα δεν μπορώ να ενθυμηθώ, όσο να γυρίσω πίσω στη ζωή μου...
Και επειδή εμείς τοιουτοτρόπως πράττουμε, η μόνη μας ελπίδα και η μόνη μας αισιοδοξία ειναι να μαζευτούν οι Ηρωικοι Νεκροι των Εθνικών μας Αγώνων και στην Κύπρο και εδώ και να κατέβουν απο την Νησο των Μακάρων και να μας φτύσουνε.
Δημήτρης Αλευρομάγειρος
Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατου
Ολυμπιάδα
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Σεπ 06, 2008 2:10 pm
Θέμα δημοσίευσης:
http://olympia.gr/2008/09/06/karamanlis/
Σεπτεμβριανά - Κύπρος - Υπερχρονικός Ιμπεριαλισμός
Σαν σήμερα προσετέθει άλλος ένας κρίκος στη γενοκτονία των γηγενών της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Γενοκτονία που έχει συγκεκριμένους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς, όπως έχει και μόνιμους συνεργούς γαντζωμένους στην εξουσία. Συνεργούς που φροντίζουν να διατηρούν τη φοβία και τη μιζέρια στα λαϊκά στρώματα, ραντίζοντας με αθώο αίμα τους βωμούς των αυτοκρατόρων.
Ο διωγμός των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης έγινε με τη συνέργεια του Ελληνικού κράτους, γεγονός που αποκρύπτεται από όλες τις ιστορικές μελέτες. Από το 1950 και μετά το δημοψήφισμα των γηγενών της Κύπρου που απαιτούσαν ένωση με την Ελλάδα, το Ελληνικό κράτος σε μια αγαστή συνεργασία με Βρετανία και ΝΑΤΟ παρείχε κάθε διευκόλυνση στη φίλη και σύμμαχο Τουρκία, αγνοώντας επιδεικτικά την καταπίεση και το λαϊκό αίσθημα που απαιτούσε στήριξη των μειονοτήτων.
Από το 1950 λοιπόν, η κατεστραμμένη Ελλάδα έδινε εως και χρηματική βοήθεια στην Τουρκία υπό τις επιταγές της Δύσης, με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Οι αγωνιστές της Κύπρου βαπτίζονταν ως “αναρχοκομμουνισταί” από το επίσημο Ελληνικό κράτος και αφήνονταν έρμαιο στις ορέξεις Βρετανών αποικιοκρατών και Τούρκων παρακρατικών.
Το 1955 με πρόσχημα την έκρηξη στο Τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης (σπίτι που γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ), κατευθύνόμενος όχλος παρακρατικών που ο Μεντερές βάφτισε “κομμουνιστές” προκάλεσε πογκρόμ κατά των 100,000 Ελλήνων της Πόλης. Ζημιές υπέστησαν ακόμα και Νατοϊκές περιουσίες στη Σμύρνη που στέγαζαν Έλληνες στρατιωτικούς!!
Η αντίδραση του Ελληνικού κράτους, αρκούντως γελοία, αφού ήταν το μόνο κράτος που δέχτηκε τις γελοίες αιτιάσεις του Μεντερές. Η συνέχεια όμως κρύβει τη μεγαλύτερη σφαγή που διαδραματίστηκε σε ανοιχτή συγκέντρωση μετά το τέλος του εμφυλίου, γεγονός που αποκρύπτεται ακόμα και σήμερα:
Η μειοψηφική κυβέρνηση Καραμανλή, με εντολές παλατιού και μεγάλης Βρετανίας, έπρεπε να χαλιναγωγήσει τη λαϊκή οργή που μετά τα Σεπτεμβριανά απαιτούσε Ένωση Ελλάδας - Κύπρου και απελευθέρωση των Κυπρίων αγωνιστών που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο. Έτσι, στις 9 Μαΐου του 1965, μονάδες αστυνομίας και στρατού έβαλαν εναντίον ¶οπλων διαδηλωτών, εκτελώντας 4 και τραυματίζοντας σοβαρά 265. Παρόμοια σφαγή σε ανοιχτή συγκέντρωση δεν έχει υπάρξει την τελευταία πεντηκονταετία.
Ήταν όμως ο μόνος τρόπος για να χαλιναγωγηθεί το λαϊκό κύμα, που πέρα από ιδεολογίες ή κομματικές τοποθετήσεις, με μόνο γνώμονα το περί δικαίου αίσθημα απαιτούσε την απαγκίστρωση της Ελλάδας από το Βρετανικό μοναρχικό άρμα και την αποτροπή νέας γενοκτονίας. Δυστυχώς, η φασιστικότερη ίσως πράξη “δημοκρατικής” κυβέρνησης παρέμεινε ατιμώρητη, οι αξιωματικοί που επέβλεψαν τη σφαγή προήχθησαν σε ανώτατες θέσεις και ο Καραμανλής έμεινε ο αιώνιος συνεργός - έπαρχος του μισάνθρωπου σχεδιασμού της Δύσης.
σσ. Οι Έλληνες στην Πόλη δεν υπερβαίνουν το 1% από τον πληθυσμό του 1955.
Οι ιστορικές μελέτες αποκρύπτουν τα 20ετή εγκλήματα του Καραμανλή.
Η εθνοκάθαρση της Κύπρου ολοκληρώθηκε το 1974 όταν ο Καραμανλής επανήλθε στην εξουσία.
Εν τέλει, ανήκουμε (ολοκληρωτικά) εις την δύσιν.
Διαβάστε επίσης:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11956&subid=2&tag=8967&pubid=133202
http://www.sansimera.gr/archive/articles/show.php?id=169&feature=Ta_Septemvriana
ΓΙΑΝΝΗΣΜ
Δημοσιεύθηκε: Τρι Σεπ 02, 2008 10:45 am
Θέμα δημοσίευσης:
Τώρα είναι τυχαίο άραγε ότι όλοι οι Νεοταξίτες πανηγύριζαν για την πτώση του Παπαδόπουλου και την εκλογή Χριστόφια;
ΔΑΦΝΗ
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Αύγ 31, 2008 12:26 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Από:
http://www.antibaro.gr/articles/cyprus/_lr_lr_.html
Περί «σκασμού», «τσιμεντωμάτων» και διζωνικών
Του Παναγιώτη Ήφαιστου
«Σκασμός» άκουσα ότι είπε ο νυν Πρόεδρος, για όσους δεν λένε ανοικτά ότι είναι εναντίον της «διζωνικής» και που τολμούν να εκφράσουν επιφυλάξεις για τους χειρισμούς τους σε αυτό και συναφή ζητήματα. Αυτό το ανοίκειο και αυταρχικό «σκασμός», λοιπόν, υποθέτω δεν με αφορά εμένα, μιας και από δεκαετίες μιλώ κατά της διζωνικής, ενώ είμαι ένας από τους πρωτεργάτες (και ο κ. Χριστόφιας με τους συνεργάτες του επί δεκαετίες ο αντίποδας) για την καλλιέργεια της ευρωπαϊκής προοπτικής και την υπέρβαση αλλόκοτων ιδεών περί διζωνικής ομοσπονδίας. Σε κάθε περίπτωση, διερωτώμαι κατά πόσο ο νυν Πρόεδρος, που θήτευσε για χρόνια στη σταλινική πολυεθνική υπερδύναμη, τίποτα δεν διδάχθηκε. Δεν διδάχθηκε πως διζωνικά, τριζωνικά και πενταζωνικά κράτη μόνο αυταρχικά συγκρατούνται ενωμένα (ή μήπως το διδάχθηκε καλά και το «σκασμός» είναι μια πρόγευση του τι έπεται όταν επιβληθεί μια τουρκοαγγλική επικυριαρχία και καταργηθεί η κυπριακή λαϊκή κυριαρχία!). Δεν διδάχθηκε, επίσης, ότι οι λαοί μπορεί να ξεγελαστούν προσωρινά και να πάθουν ζημιές, αλλά τελικά δεν «σκάνε» αλλά αρχίζουν να φωνάζουν και μάλιστα δυνατά. Κάποιοι φοβούνται, κάποιοι αναρριχούνται, κάποιοι προσαρμόζονται σε ντόπιους και ξένους κατακτητές, και κάποιοι γίνονται εξουσιαστικά τρωκτικά ξένων συμφερόντων αλλά στο τέλος, όταν απειληθεί η ελευθερία τους, όλοι αντιστέκονται! Ακόμη και όταν μιλά σε ηττημένους, κουρασμένους και ελέω εκλογικών συστημάτων πολιτικά τραυματισμένους Κυπρίους, ας ξανασκεφτεί ο νυν Πρόεδρος και ας μην επαναλάβει τέτοιες πολιτικά απαράδεκτες φράσεις. Εγώ λοιπόν που ανήκω στην ομάδα εκείνη των Κυπρίων που δεν «σκάνε» θα πω, σήμερα, δύο πράγματα.
Πρώτον, εκφράσεις όπως «σκασμός» και μάλιστα προερχόμενες από πρώην σταλινικό, που σήμερα συνεργάζεται αγαστά με τους αγγλοαμερικανούς, είναι προοίμιο ενός επερχόμενου αυταρχισμού, που θα καταστείλει την κυπριακή ελευθερία. Δεν το προσωποποιώ ούτε κάνουμε δίκη προθέσεων του Προέδρου και των συνεργατών του. Αυτό γιατί είτε λειτουργούν συνειδητά είτε ανεπίγνωστα πολιτικά είναι αδιάφορο. Οι πολιτικοί μηχανισμοί και οι πολιτικοί καταναγκασμοί κτίζονται από τους εχθρούς της Κύπρου εδώ και πολλές δεκαετίες, διαχέονται σε όλο το πολιτικό φάσμα και διεισδύουν ακόμη και στην ψυχή πολλών Κυπρίων. Τώρα που ωρίμασαν οι συνθήκες, λοιπόν, συνειδητά ή ανεπίγνωστα κάποιοι με φανατισμό επιδίδονται στο τσιμέντωμα των τετελεσμένων της βίας και αυτό δεν κρύβεται με τίποτα. Ο επερχόμενος αυταρχισμός, επίσης, φαίνεται σαφώς και από την απίστευτη επίθεση κατά της Κυπριακής Εκκλησίας. Θέλει, λοιπόν, να μας επιβάλει ο Πρόεδρος και η πολιτικοί του συνεργάτες την αλλόκοτη ιδέα ότι είναι «θεοκρατία» να ζητάς δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα και απαλλαγή από νεοαποικιακούς δεσμούς όπως βάσεις, ξένα στρατεύματα και εγγυήσεις; Καλά θα κάνει ο νυν Πρόεδρος να μελετήσει λίγο τον ιστορικό ρόλο της Κυπριακής Εκκλησίας. Ανεξαρτήτως ηγητόρων ή κατακτητών, η Εκκλησία της Κύπρου ήταν πάντοτε ο πνευματικός φορέας των Κυπρίων. Ιδιαίτερα σε χαλεπούς καιρούς που φαίνεται πως έρχονται, η Εκκλησία είναι σταθερός θεσμός προάσπισης της ετερότητάς μας, του πολιτισμού μας και της πίστης μας. Ίσως και αυτοί που σήμερα άκριτα μιλούν περί «θεοκρατίας» να χρειαστούν αύριο αυτή την πνευματική στήριξη. Αν κάπου κολλούσε το «σκασμός», είναι κατ' αυτών που επιτίθενται κατά του θεσμού της Κυπριακής Εκκλησίας και του ιστορικού δικαιώματός της να προασπίζεται την ελευθερία και τον πνευματικό κόσμο των Κυπρίων.
Δεύτερον, καθημερινά πλέον βομβαρδιζόμαστε από θέσεις των οποίων οι αποδέκτες ναι μεν δεν είναι ηλίθιοι, αλλά για τις οποίες ισχύει το το γκαιμπελικό ρηθέν «άμα το ψέμα επαναληφθεί εκατό φορές γίνεται πιστευτό» (όταν μάλιστα «αντιπολιτευτικά» πολιτικά εξαπτέρυγα, στρατευμένοι διανοούμενοι και ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης το επαναλαμβάνουν πολλαπλασιαστικά). Στέκομαι λοιπόν στις δηλώσεις του Προέδρου της 8.7.2008 και τις αντικρούω, υποστηρίζοντας πως δικοινοτική, διζωνική και μάλιστα συνεταιριστική ομοσπονδία είναι διχοτόμηση, αφύσικος γάμος και στη συνέχεια αδιάκοπες ανώμαλες επαφές μεταξύ των ανθρώπων που εγκλωβισμένοι σε τεχνητούς θεσμούς δεν θα αναπτύσσουν κοινωνία σχέσεων, αλλά θα εισέρχονται από το ένα αδιέξοδο στο άλλο, συγκρουόμενοι σ' έναν αδιάκοπο «πόλεμο όλων εναντίον όλων». Αυτό παθαίνουν όσοι δεν διαθέτουν βιώσιμο κράτος και ο Πρόεδρος ας κοιτάξει γύρω του στη διεθνή σκηνή. «Πολιτική ισότητα σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ», εξάλλου, ήταν και συνεχίζει να είναι δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί να ερμηνευτεί ως συνεταιριστική αντίληψη (των Τούρκων την οποία επί δεκαετίες εμείς, συμπεριλαμβανομένου του ΑΚΕΛ, σωστά απορρίπταμε). Μπορεί εναλλακτικά να συναρτηθεί με τη διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα, που ο Πρόεδρος είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει πως είναι νομικοπολιτικά δεσμευτική για όλους. Αυτό σημαίνει μόνο, 1) δημοκρατία (όχι μεταξύ ρατσιστικά οριοθετημένων ομάδων αλλά στη βάση της πλειοψηφίας στο επίπεδο του ενιαίου λαού.) 2) εφαρμογή των συμβάσεων για το έγκλημα των εποίκων και για τα ανθρώπινα δικαιώματα. 3) εφαρμογή της ευρωπαϊκής έννομης τάξης που σημαίνει απρόσκοπτη διακίνηση ανθρώπων, κεφαλαίου, αγαθών και υπηρεσιών, και ασφαλώς εγκατάσταση και απόκτηση περιουσίας (πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για τη δική σου περιουσία) και 4) απαλλαγή από εγγυήσεις και στρατεύματα, πρακτικές που μας επέβαλαν οι αποικιοκράτες και που αντιβαίνουν στο διεθνές δίκαιο.
Τελειώνω λοιπόν λέγοντας δύο πράγματα. Πρώτον, η οριοθέτηση της λύσης που έκανα μόλις δεν είναι αυθαίρετη. Είναι η διεθνής κα ευρωπαϊκή νομιμότητα. Η ένταξη -την οποία εγώ και μερικοί άλλοι υποστηρίξαμε ένθερμα επί δεκαετίες και την οποία το ΑΚΕΛ αντίστοιχα καταπολέμησε επί δεκαετίες- σκοπό έχει, ακριβώς, να διευκολύνει την ειρηνική επίλυση του Κυπριακού με το να δημιουργήσει δεσμευτικό πλαίσιο αρχών λύσης, που θα παράκαμπτε αδιέξοδες έννοιες όπως διζωνική κτλ. Δεύτερον, κανένας Πρόεδρος δεν είναι νομιμοποιημένος να επιχειρήσει με κολπάκια και ελιγμούς να καταργήσει το κράτος, που αποτελεί για κάθε λαό το θεσμό συλλογικής ελευθερίας. Σε όλα τα κράτη η πολιτική ηγεσία εκλέγεται για να προασπίσει το κράτος και να το διαφυλάξει, όχι για να το καταργήσει. Η ψήφος στην εκλογή προέδρου ήταν α) κομματική, β) εντολή διακυβέρνησης και γ) σε καμιά περίπτωση ψήφος υπέρ της κατάργησης της εθνικής ανεξαρτησίας των Κυπρίων.
Παναγιώτης Ήφαιστος
Καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών
¶λλη Όχθη
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Αύγ 30, 2008 4:38 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Και εδώ η άλλη όχθη: των αγωνιστών που αντιστέκονται!!!
Από:
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2008/08/30-1974-30-2008.html
Δώρος Λοΐζου - ο ήρωας ποιητής (30 Αυγούστου 1974 – 30 Αυγούστου 2008)
Δεν χρειάζεται να μιλάμε πολύ εμείς…
Ποτέ δε χρειάστηκε…
Αρκεί να με κοιτάς…
Αρκεί να σε κοιτώ…
Μ’ αυτό το καθάριο βλέμμα που δανειστήκαμε για λίγο από τον ήλιο…
Στην Κύπρο όλα τάσκιαζε η φοβέρα. Το προδοτικό πραξικόπημα, η τουρκική εισβολή πραγματοποιούσε τους στόχους της εισβάλλοντας ανενόχλητη στην Κύπρο, η χούντα είχε καταρρεύσει και οι λεγόμενοι «συνετοί και ρεαλιστές» ζητούσαν το συμβιβασμό, να δοθεί «γη και ύδωρ».
Κάποιοι, όπως και σήμερα, «αδιόρθωτοι κι ασυμβίβαστοι» κρατούσαν ψηλά το λάβαρο της αντίστασης κι μπροστάρης ο Βάσος Λυσσαρίδης.
Το πρωί της 30ης Αυγούστου 1974, οι γνωστοί-άγνωστοι οπλοφόροι έστησαν ενέδρα, στην καρδιά της Λευκωσίας κοντά στα Γραφεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΔΕΚ, στο Βάσο Λυσσαρίδη.
Ο τόπος του μαρτυρίου, ένα περίπτερο κοντά στην Πλατεία Ελευθερίας. Ο δολοφόνος ενέδρευε για το Βάσο Λυσσαρίδη, αλλά ο δολοφόνος αστόχησε. Ο Λυσσαρίδης και η γυναίκα του Δώρου επέζησαν. Ο Δώρος κείτονταν νεκρός.
Με την απόπειρα δολοφονίας του Βάσου Λυσσαρίδη, ξένοι και ντόπιοι συνωμότες, προσδοκούσαν τον αποκεφαλισμό του αντιστασιακού κινήματος, που θα διευκόλυνε την επιβολή μιας λύσης τουρκοποίησης της Κύπρου, χωρίς την ενοχλητική αντίδραση της αντιστασιακής ηγεσίας.
Οι σφαίρες δεν βρήκαν το στόχο τους, αλλά το εκλεκτό παλικάρι της Κύπρου. Ο αγωνιστής ποιητής Δώρος Λοΐζου έπεφτε νεκρός.
Με τα μαλλιά ριγμένα πίσω, με το ματωμένο πρόσωπο ανάποδα φυτευόταν στο χώμα για να γίνει κήρυκας και σηματοδότης στον αγώνα που θα ακολουθούσε και που ακόμα συνεχίζεται.
Γέννημα θρέμμα του λαού, διανοούμενος μαζί και αγωνιστής, εραστής της ελληνικής γλώσσας και της ελληνικής ιστορίας, σοσιαλιστής και πάνω απ’ όλα ποιητής. Ένας «επικίνδυνος ποιητής» για το κατεστημένο, την αδικία, τους αμερικανοτσολιάδες.
Προφητικοί οι στίχοι του, «να πυροβοληθεί χωρίς προειδοποίηση».
«φρουρός στις αυλάδες του κόσμου
με την αγάπη για όπλο του
και τους στίχους φυσέκια»
Έφυγε ο Δώρος της Αντίστασης και του αγώνα, ο Δώρος της ποίησης και του οράματος.
Η δολοφονία του μήνυμα και υποθήκη για συνέχιση και καταξίωση ενός αγώνα που δεν έχει ακόμα δικαιωθεί.
Σήμερα, μετά από 34 χρόνια, συνεχίζεται η κατοχή της μαρτυρικής Νήσου, οι κίνδυνοι για ολοκληρωτικό, εθνικό αφανισμό δεν έχουν εξαλειφθεί ακόμα.
Σήμερα, που η κατοχή ντροπιάζει τον ελληνισμό, τους δήθεν πολιτισμένους ευρωπαίους και η θυσία του Δώρου παραμένει αδικαίωτη.
Αποτελεί χρέος η συνέχιση της αντίστασης και του αγώνα.
Αυτό είναι το νόημα και η επιταγή από την υπέροχη θυσία του Δώρου Λοΐζου.
Αυτό είναι το πατριωτικό-δημοκρατικό-αριστερό καθήκον για το σήμερα και το αύριο.
"Πάντως εμείς θα τους αντισταθούμε.
Όποιοι κι αν είναι. Όσο δυνατοί κι αν είναι"
Δώρος Λοίζου
- Η ζωή του ήρωα, εδώ:
(http://xorisafenti.blogspot.com/2008/08/blog-post_29.html)
- Ορισμένοι στίχοι του ήρωα, εδώ:
(http://xorisafenti.blogspot.com/2008/08/blog-post_7691.html)
Ε.Μ.
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Αύγ 30, 2008 3:32 pm
Θέμα δημοσίευσης: ΚΥΠΡΟΣ: Η «μονοκρατία» Χριστόφια!
ΚΥΠΡΟΣ: Η «μονοκρατία» Χριστόφια!
H αντίδραση του Δ. Χριστόφια στην κριτική
Του δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη
«Φιλελεύθερος», 28/8/2008
Ο Δ. Χριστόφιας αντέδρασε άτσαλα επειδή του ασκήθηκε κριτική από τον Αρχιεπίσκοπο (μέσω του Μητροπολίτη Πάφου) στο συνέδριο των αποδήμων -μια κριτική απολύτως φυσιολογική και μετρημένη.
Η αντίδραση αυτή του Προέδρου της Δημοκρατίας, δείχνει μια αυταρχική νοοτροπία, η οποία επιμελώς κρύβεται πίσω από μια επιτηδευμένη λαϊκότητα και απλότητα. Τη στάση αυτή θα την ονόμαζα λαϊκότροπη αλαζονεία.
Θεωρώ πρωτοφανές το γεγονός ότι ο Δ. Χριστόφιας έκανε παρατήρηση από το βήμα του συνεδρίου στον πρέσβη κ. Επαμεινώνδα, για να τον τρομοκρατήσει, ώστε να είναι υπάκουος την επόμενη φορά. Με αυτή την ενέργεια έστειλε προειδοποιητικά μηνύματα και σε άλλους αποδέκτες οι οποίοι θα αισθάνονται τώρα την ανάγκη να εκτελούν τις επιθυμίες του Προέδρου πριν καν τις εκφράσει.
Όταν βλέπουμε αυτή τη συμπεριφορά μπροστά στις κάμερες, είναι θεμιτό να σκεφτούμε ότι συμβαίνουν χειρότερα πίσω από αυτές. Ο κ. Επαμεινώνδας κλήθηκε ουσιαστικά να μην προσκαλέσει τον Αρχιεπίσκοπο την επόμενη φορά, ώστε να μην ακούει διαφορετικές απόψεις ο Δ. Χριστόφιας. Η άλλη άποψη απαγορεύεται και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό συμπέρασμα που βγαίνει εδώ και καιρό.
Οι διαφορετικές προσεγγίσεις αποκαλούνται «πατριωτικές κορόνες», «εθνικισμό» κ.λπ. Αυτή η εικόνα μιας ιδιόμορφης αντίληψης του πλουραλισμού συμπληρώθηκε στο συνέδριο με την παρατήρηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΑΚΕΛ προς τον πρόεδρο του συνεδρίου, ότι έπρεπε να διακόψει την ομιλία του Ν. Κουτσού.
Φοβάμαι ότι η προσπάθεια φίμωσης ή χλευασμού της άλλης άποψης αν τελικά αφεθεί ανενόχλητη να μεγεθύνεται, θα επιτρέψει τελικά, μέσω της σιωπής των αμνών, την επιβολή λύσης τύπου Ανάν από ΔΗΣΥ - ΑΚΕΛ.
Προς αυτή τη κατεύθυνση ωθεί και η μονόπλευρη πληροφόρηση των προπαγανδιστικών ΜΜΕ. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχοντας χάσει εντελώς την αυτοκυριαρχία του, έκανε και ένα άλλο ολίσθημα: μίλησε για το 8% του Αρχιεπισκόπου. Καταλάβατε; Όσοι έχουν μικρά ποσοστά, τα μικρά κόμματα, οι μειοψηφίες δεν δικαιούνται να μιλούν, δεν έχουν δικαίωμα άποψης. Είναι τρομακτική η έπαρση που κρύβεται πίσω από αυτά τα λόγια. Θυμίζει τον τρόπο με τον οποίο οι μεγάλες χώρες αντιμετωπίζουν τις μικρές.
Ο Δ. Χριστόφιας δεν πρέπει να είναι ανεκτικός και ήρεμος μόνο με εκείνους που συμφωνούν μαζί του. Έχω την εντύπωση ότι συνηθισμένος ως Γ.Γ του κόμματός του να μην του φέρνει κανείς αντιρρήσεις, λειτουργεί έτσι και ως Πρόεδρος. Όταν κάποιος του ασκήσει κριτική φουρκίζεται, θεωρώντας ότι αυτό είναι ιεροσυλία.
Φυσικά δεν είναι έκπληξη αυτό που σήμερα όλο και πιο συχνά δείχνει ο Δ. Χριστόφιας αν θυμηθούμε τα περί «οδοστρωτήρα» που θα «καταπλακώσει» κ.λπ. της προεκλογικής εκστρατείας. Το γεγονός επίσης ότι δεν συγκαλείται το Εθνικό Συμβούλιο δείχνει ότι ο Πρόεδρος δεν θέλει να ακούει άλλες απόψεις.
Παρόλη πάντως τη δυσανεξία του Προέδρου στην κριτική, οφείλουμε να ελέγχουμε την εξουσία. Μόνο έτσι λειτουργεί η Δημοκρατία. Το γεγονός ότι ο Δ. Χριστόφιας παίζει μόνος του στο γήπεδο, χωρίς αντιπολίτευση, έχοντας μάλιστα τον Ν. Αναστασιάδη να λειτουργεί ως χειροκροτητής του, έχει οδηγήσει σε μια πολύ επικίνδυνη αντίληψη μονοκρατορίας που δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό. Ιδιαίτερα όσον αφορά το εθνικό θέμα, το οποίο ο Δ. Χριστόφιας χειρίζεται με ερασιτεχνισμό, δημιουργώντας πολύ μεγάλη ανασφάλεια στο λαό. Εισάγει μάλιστα νεοκυπριακές αντιλήψεις στις πάγιες θέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό το κάνει με το ίδιο πείσμα με το οποίο αντιδρά στην κριτική ή την άλλη άποψη.