Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αρχική σελίδα
Προτάσεις
Τεύχη
Αρθρα
Αναζήτηση διαλόγου
Αναζήτηση - άρθρα/τεύχη
Σύνδεσμοι
Πληροφορίες
Ρεσάλτο Blog
Αναζήτηση
::
Κατάλογος Μελών
Εγγραφή
::
Σύνδεση
::
Προφίλ
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Δημοσίευση απάντησης
Όνομα μέλους
Θέμα
Περιεχόμενο
Emoticons
Περισσότερα Emoticons
Χρώμα γραμματοσειράς:
Προεπιλογή
Βαθύ Κόκκινο
Κόκκινο
Πορτοκαλί
Καφέ
Κίτρινο
Πράσινο
Λαδί
Κυανό
Μπλέ
Βαθύ Μπλέ
Λουλακί
Βιολετί
Λευκό
Μαύρο
Μέγεθος γραμματοσειράς:
Μικροσκοπικό
Μικρό
Κανονικό
Μεγάλο
Τεράστιο
Να κλείσουν τα Tags
Επιλογές
HTML
Ενεργό
BBCode
Ενεργό
Smilies
Ενεργά
Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
*** Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. ***
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη:
Επιλέξτε μια Δημόσια Συζήτηση
----------------
Πολιτική Δημοσίευσης
Ανακοινώσεις
Ευρετήριο
----------------
Ειδήσεις
Πολιτική - Oικονομία
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Ιστορία - Φιλοσοφία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Οικολογία - Περιβάλλον
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Καταγγελίες
Χιούμορ - Σάτιρα
Γενικές Συζητήσεις
Ανασκόπηση Θέματος
<table border="0" cellpadding="3" cellspacing="1" width="100%" class="forumborder"> <tr> <td class="forumtitle" width="22%">Συγγραφέας</th> <td class="forumtitle">Μήνυμα</th> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>Μαρία Ελένη Ταγκίνη</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="templates/newhome/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Δημοσίευση" title="Δημοσίευση" border="0" /><span class="gen">Δημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 21, 2007 10:27 pm<span class="gen"> </span> Θέμα δημοσίευσης: Παραμύθι αφιερωμένο στα παιδιά του Θεαγένειου</span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="genmed">Ενα παραμυθάκι για τα Χριστούγεννα <br /> <br />Το απόγευμα των Χριστουγέννων το Δάσος είχε αποφασίσει να ντυθεί στα άσπρα. Το Χιόνι είχε σκεπάσει τις κορυφές των σπιτιών και των δέντρων. Τα μικρά φωτάκια άναβαν το ένα πίσω από το άλλο . Το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο φορούσε την λαμπρότερη φορεσιά όλου του χρόνου .Και καθώς η Νύχτα σιγά σιγά ξάπλωνε πάνω στον Ουρανό άρχισε να ξεπροβάλει το ‘Αστρο της Βηθλέεμ. <br />Ήταν η βραδιά της ‘Αγιας Νύχτας . <br />Είπε τότε το άσπρο Κουνέλι στο μικρότερο αδερφάκι του : « Δεν πάμε να βρούμε τους φίλους μας τα Αλεπουδάκια να παίξουμε κυνηγητό κάτω από το Μαγικό Δέντρο ? » <br />«Ναι, ναι ,ναι. Πάμε πριν μας πάρει είδηση η μαμά ! Να μην ξεχάσεις και το βάζο με τη μαρμελάδα και τους ξηρούς καρπούς που τους υποσχεθήκαμε . »χοροπήδηξε από χαρά το μικρότερο Κουνέλι .Και καθώς κάθε τέτοια Νύχτα του Χρόνου έκαναν τα μικρά ζώα διάφορα δώρα μεταξύ τους πατώντας στις μύτες των ποδιών τους πήραν το βάζο κι εξαφανίστηκαν με προορισμό το Μαγικό Δέντρο όπου βρισκόταν με τους φίλους τους κάθε φορά . <br />‘Οταν έφτασαν στο Μαγικό Δέντρο ήταν μαζεμένα σχεδόν όλο τα μικρά Ζώα του δάσους ! Το Μαγικό Δέντρο στεκόταν καμαρωτό καμαρωτό μια και είχε να τους αναγγείλει μια ευχάριστη έκπληξη που τους περίμενε ! Άλλωστε απόψε ήταν και η βραδιά που γιόρταζαν όλα τα Δέντρα του κόσμου ! <br />Αφού τίναξε το χιόνι από τα μακριά καταπράσινα Κλαδιά του τους είπε : « Απόψε αγαπητά μου μικρά είναι μια μεγάλη Νύχτα, η Νύχτα των Χριστουγέννων ! Κοιτάξτε στον ουρανό και θα δείτε να λάμπει ένα μεγάλο ‘Αστρο ! » ‘Ολα τα μικρά μονομιάς σήκωσαν τα κεφαλάκια τους στον ουρανό και έκπληκτα πρόσεξαν πως βρισκόταν εκεί ψηλά ένα μεγάλο ‘Αστρο ,λαμπρό όσο κανένα άλλο ! <br />Αφήνοντας επιφωνήματα θαυμασμού κατέβασαν τα κεφαλάκια τους για να ακούσουν το Μαγικό Δέντρο να συνεχίζει… <br />« Απόψε έχουμε μια μεγάλη τιμή στο Δάσος μας , μας έρχεται από μακριά η Νεράιδα του Δάσους ! » <br />Ποδοβολητά μυρίων Αλόγων ακούστηκαν ξαφνικά μέσα από τις συστάδες των Δέντρων ! Οι πολύχρωμες Άμαξες σταμάτησαν και οι Αμαξάδες κατέβηκαν για να ανοίξουν την Πόρτα στη Νεράιδα του Δάσους ! Στοιχήθηκαν σε σειρές και κρατώντας στα χέρια τους ασημένια , χρυσά και κόκκινα Κεράκια συνόδευσαν τη Νεράιδα του Δάσους μέχρι το Mαγικό Δέντρο ! <br />Τα μικρά ζώα παραμέρισαν και η Νεράιδα του Δάσους βρέθηκε στο κέντρο κυκλωμένη με τα αραχνούφαντα πέπλα της να απλώνονται σαν μαγικό χαλί πάνω στο χιόνι. Πήρε στην αγκαλιά της ένα μικρούτσικο κατάλευκο Ποντικάκι ,που ήταν το μικρότερο από όλα και είπε « Το ‘Αστρο της Βηθλεέμ απόψε μου είπε πως μέσα στο Δάσος σας βρίσκεται το κανελί Γατάκι που χάθηκε από το διπλανό Δάσος ! Αλλά μπορείτε μόνο εσείς να το βρείτε γιατί εσείς ξέρετε καλά τις κρυψώνες του ! <br />Τα πολύ μικρά να γυρίσουν στις φωλιές τους ! Αέρηδες θα σηκωθούν και λευκές Νιφάδες θα πέσουν ! <br />Εμπρός αρχίστε να ψάχνετε από τώρα…Γρήγορα αγαπημένα μου…Κι εγώ θα σας ακούσω μόλις με καλέσετε »…’Ενας Άνεμος δυνατός σηκώθηκε που θαρρείς θα σάρωνε τα πάντα στο πέρασμα του… <br />Τα Γατάκια του δάσους είπαν αμέσως τότε « Να το πούμε στους γονείς και τα μεγάλα αδέλφια μας .Εμείς πάντως δεν το συναντήσαμε ακόμη .». <br />Τα Κουνελάκια με μεγάλες δρασκελιές έφυγαν αμέσως για το σπίτι , τα Αλεπουδάκια όμως έμειναν κοιτώντας το ένα το άλλο σκεφτικά. Δεν τρώμε καλύτερα όλη τη μαρμελάδα γιατί έχουμε πολύ δουλειά απόψε ? Η ξαδέρφη της μαμάς μας ,η Γάτα θα αγωνιά » <br />Τα Αρκουδάκια πήγαν στη σπηλιά τους ρωτώντας μήπως κανένας είδε το μικρό κανελί Γατάκι πουθενά. <br />Το μικρούτσικο λευκό Ποντικάκι άρχισε να κοιτάζει το ‘Αστρο της Βηθλεέμ ! <br />«‘Αστρο μου εσύ που μας κοιτάς απόψε από ψηλά βοήθησε να βρεθεί το μικρό κανελί Γατάκι ! » <br />« Ναι, ναι βοήθησε μας »,αναφώνησαν και τα υπόλοιπα μικρά ζώα που είχαν απομείνει τριγύρω. <br />Το ‘Αστρο έλαμψε ακόμη πιο πολύ τότε θαρρείς και άκουσε την ευχή τους ! <br /> Η μαμά Νυφίτσα που εδώ και κάμποση ώρα έψαχνε τα μικρά της ,υποκλίθηκε στη Νεράιδα του Δάσους πρώτα… <br />« Υψηλότατη ,εσείς εδώ ? Τι μεγάλη ευτυχία που σας βλέπουμε μετά από τόσα χρόνια ! Τι να σας προσφέρουμε » <br />« Γειά σου ,Νυφίτσα ! Το ‘Αστρο της Βηθλεέμ μου είπε πως εδώ είναι το κανελί Γατάκι από το διπλανό Δάσος. Βοήθησε μας κι εσύ αν μπορείς . » <br />Τότε η Νυφίτσα αποκρίθηκε : « Στο τέρμα το δάσους μένει η Γιαγιά Μάγισσα, η Καλοσυνάτη , μόνο αυτή θα μπορεί να μας βοηθήσει… ».Η Νεράιδα τότε φώναξε τον Αμαξά με το γρηγορότερο ‘Αλογο ! Ακολούθησε τη Νυφίτσα ! τον πρόσταξε . <br />Η Νυφίτσα έτρεχε για κάμποση ώρα ! Τότε ένα θαύμα συνέβη !.Τα Σκοτάδια εξαφανίστηκαν ,τα άγρια Δέντρα σήκωσαν τα κλαδιά τους και οι Γέφυρες ίσιωσαν τις πέτρες τους για να περάσει η Υψηλότατη ! <br />Χαίρε χαίρε Υψηλότατη την χαιρετούσαν τα Λουλούδια προσπαθώντας έστω και για λίγο να θαυμάσουν την ομορφιά της ! <br />Ο πέτρινος Πύργος ξεπρόβαλε επιβλητικός στο τέρμα της διαδρομής ! Οι νεότερες Νεράιδες του Δάσους βρισκόταν εκεί μπροστά έχοντας στρώσει με ροδοπέταλα την είσοδο ! <br />« Τιμή μας ! Υψηλότατη ! Περάστε Υψηλότατη ! Σας περιμένει μέσα Υψηλότατη ! » ήταν οι κουβέντες τους μόλις την αντίκρισαν. <br />Η τεράστια ξύλινη Πόρτα άνοιξε και ένας μακρύς σκοτεινός Διάδρομος στρωμένος με κόκκινο Χαλί ξεπρόβαλε…περάστε Υψηλότατη ακουγόταν η φωνή του από τους υγρούς τοίχους… <br />Η Νεράιδα τον περπάτησε αργά προσέχοντας να μη χαλάσει το υπέροχο μεταξωτό φόρεμα της με τα μακριά πέπλα… <br />Τα Ξωτικά την υποδέχτηκαν στη Σάλα με τα πολύχρωμα Φώτα και τις φιλντισένιες Κολόνες και μέσα από δαιδαλώδεις διαδρομές την οδήγησαν πετώντας στην Γιαγιά Μάγισα. <br />« ‘Ηρθες εγγονή μου ,εσύ πανέμορφη Πριγκιπέσσα μου? ».Τότε η Νεράιδα του Δάσους καταντροπιασμένη έπεσε να προσκυνήσει την πολύ μεγάλη εκείνη γριά που δεν ήταν άλλη από τη γιαγιά της ! <br />«Συγχώρησε σε με Γιαγιάκα μου ,συγχώρησε με, δε σε ξέχασα » την παρακάλεσε μέσα από τα αναφιλητά της ! <br />«Ω ,’ Αστρο της Βηθλεέμ ,μεγάλη η χάρη Σου ,απόψε που έχω δω την μικρότερη εγγονή μου ! » αναφώνησε η γιαγιά γεμάτη χαρά που μετά από τόσους και τόσους χειμώνες έβλεπε ξανά την εγγονή της ,κόρη της πρώτης της θυγατέρας της Βασίλισσας του Δάσους ! <br />« Κάθισε να σε δω ,πόσο έχεις ομορφύνει ,εσύ… ».Τότε η Νεράιδα αποκρίθηκε « Γιαγιά μου πολυαγαπημένη μήπως ξέρεις που μπορεί να βρίσκεται το μικρό κανελί Γατάκι του διπλανού Δάσους ? » <br />« αααααα….? » έμεινε άφωνη η μεγάλη γιαγιά ….πρέπει να κοιτάξω τη Μαγική μου Σφαίρα …πάμε γρήγορα…υποψιάζομαι πως το έκλεψε η Κακίστρα. <br />Η γριά κάμποση ώρα έμεινε με ανοιχτό το στόμα καθώς κοίταξε την σφαίρα της. Στη γυάλινη σφαίρα της ξεπρόβαλε ένα Παλάτι μακρινό ,σε τόπο άγνωστο ,με Νύχτα μαγική και ένα ασημένιο Φεγγάρι να στέκει σαν στολίδι στον Ουρανό .Και πιο πέρα το ‘Αστρο της Βηθλεέμ να φωτίζει τους Δρόμους σαν να επρόκειτο κάποιος απόψε να τους διαβεί. «Σε περιμένουν, απόψε ,κάπου μακριά εσένα » <br />« Πως θα πάω τόσο μακριά γιαγιά ? ». « Θα πας .Απόψε κιόλας. θα είσαι εκεί μέχρι πριν να χαθεί το ‘Αστρο της Βηθλεέμ από τον Ουρανό. Πριν η ‘Ωρα να σημάνει τρεις. » <br />Η Νεράιδα έμεινε άφωνη .Πριν να σημάνει τρεις ? απόρησε . Τρεις άσπρες άμαξες εμφανίστηκαν μπροστά της .Η Γιαγιά την καλοτύχισε και η Νεράιδα αμέσως ξεκίνησε για το άγνωστο Παλάτι . <br />Καθώς ήταν κουρασμένη στο δρόμο η Νεράιδα έγειρε να κοιμηθεί εως ότου να φτάσουν .Τότε είδε ένα παράξενο Όνειρο « Οι τρεις Μάγοι με τα δώρα κοιτώντας το ‘Αστρο της Βηθλεέμ έφταναν στη φάτνη του μικρού Χριστού .Καθώς ήταν περίεργη τους ακολούθησε κρυφά για να δει κι εκείνη τον Χριστό. Τότε αντίκρισε ένα υπέροχο θέαμα. ‘Ολα τα Ζώα του Δάσους βρισκόταν εκεί μαζεμένα .Και μια έκπληξη .Το κανελί Γατάκι βρισκόταν κι αυτό μέσα στη Φάντη . »Από την ταραχή της ξύπνησε ! ‘Αλλωστε είχαν ήδη φτάσει !Μόλις κατέβηκε από την άμαξα ζήτησε από τον φύλακα του παλατιού να την αφήσει να περάσει μέσα .Ο υπηρέτης την οδήγησε εμπρός στο θρόνο του βασιλιά <br />« Καλώς ήρθες Υψηλοτάτη ,σε περιμέναμε απόψε! Είσαι η τελευταία μας ελπίδα » της είπε ο βασιλιάς .Η Νεράιδα περίμενε με αγωνία να ακούσει τα λόγια του άγνωστου Βασιλιά… <br />«Ο γιος μου Υψηλοτάτη ,είναι βαριά άρρωστος, άραγε να μπορείς να κάνεις κάτι εσύ? Σε παρακαλώ. » Από όλο τον κόσμο μάγοι και μάγισσες είχαν επισκεφτεί τον άρρωστο Πρίγκιπα ,μα κανείς δεν είχε καταφέρει να τον κάνει καλά ! Χιλιάδες γιατροσόφια είχαν δοκιμαστεί ,τα ακριβότερα από όλες τις γωνιές του κόσμου, αλλά κανένα δεν έφερνε τη θεραπεία ! <br />Η νεράιδα φοβισμένη και αβέβαιη έσκυψε το κεφάλι της και έγνεψε καταφατικά. «Να προσπαθήσω ,Βασιλιά μου » .Τότε θυμήθηκε το όνειρο που είδε στον ύπνο της, τη γιαγιά της που την είχε ξεχάσει εδώ και χρόνια, το γατάκι που είχε χαθεί και το έψαχνε να το πάει στη μαμά του από το διπλανό δάσος .Της φάνηκαν πολλά όλα όσα είχε να κάνει αυτή τη Χριστουγεννιάτικη Νύχτα .Αλλά τόσο ασήμαντα και σημαντικά ταυτόχρονα. <br />Ο άρρωστος Πρίγκιπας μόλις αντίκρισε την πανέμορφη Νεράιδα ένιωσε την καρδιά του να χτυπά. <br />Η Νεράιδα κι αυτή μόλις αντίκρισε τον όμορφο Πρίγκιπα ένιωσε την δική της καρδιά να χτυπά. <br />«Θα γίνω καλά ,θα προσπαθήσω να γιατρευτώ. Θέλω να παντρευτώ την όμορφη Πριγκιπέσσα ». <br />Η Νεράιδα τρομαγμένη τότε αναζήτησε το ‘Αστρο της Βηθλεέμ .’Αστρο μου ,’Αγαπημενο μου ,Πολυαγαπημένο Αστεράκι μου ,Σύ που όλους μας κοιτάς βοήθησε με να κάνω καλά τούτον εδώ τον Πρίγκιπα για να με παντρευτεί. Και πήγε μέσα να του ετοιμάσει το Μαγικό Πιοτό της Γατρειάς. Καθώς το ετοίμαζε ένιωσε τα βλέφαρα της να πέφτουν …Μια μικρή φλόγα φώτισε το σκοτεινό Δωμάτιο για τα Γιατροσόφια και εμφανίστηκαν δυο γυναίκες ,η Μητέρα της και η Γιαγιά της «…Βάλε αυτό ,ρίξε εκείνο, πρόσθεσε το άλλο ,ανακάτεψε τόσο, ρίξτο εκεί, ξανά από αυτό ,μετά εκείνο…μόλις το πιει θα γυρίσεις πίσω…» <br />Μόλις η φλόγα έσβησε ένα Κόκκινο Μπουκαλάκι βρισκόταν ακουμπισμένο στο Τραπέζι των Μαγικών Μειγμάτων. Η Νεράιδα το πήρε στα χέρια της και έτρεξε να το δώσει στον αγαπημένο της που είχε πέσει σε έναν πολύ βαθύ ύπνο. <br />Ο Πρίγκιπας μετά βίας κατάπιε το υγρό με την περίεργη γεύση και έπεσε πάλι στον βαθύ του Λήθαργο. Τότε του έδωσε ένα διάφανο Φιλί και έχοντας κατα νου τις εντολές της μαμάς της και της γιαγιάς της έφυγε κρυφά από το παλάτι, σχεδόν έγινε Αέρας… <br />Λίγο πριν σβήσει και το τελευταίο άστρο από τον ουρανό η Νεράιδα βρισκόταν στον πύργο της γιαγιάς της… <br />Θα πέσεις τώρα για ύπνο κι άσε τα υπόλοιπα σε μένα… <br />‘Οταν η Νεράιδα ξύπνησε βρήκε στην αγκαλιά της το μικρό κανελί Γατάκι να νιαουρίζει παραπονεμένα … <br />«Θέλω να πάω στο σπίτι μου …σε παρακαλώ Νεράιδα » άρχισε να της κουνά την ουρά παρακλητικά… <br />«Ω θεέ μου ,δεν σε ξέχασα ,αλλά είχα δουλειά… Τι θα έχει απογίνει η οικογένεια σου ? »Και πάλι έγινε αέρας για να φτάσει στην οικογένεια του μικρού κανελένιου γατιού… <br />Η Γάτα μόλις αντίκρυσε το μικρό της σκούπισε ευθύς αμέσως τα δάκρυα της ευχαριστώντας χιλιάδες φορές την υπέροχη αυτή Νεράιδα … « Ω Υψηλότατη δεν ξέρετε πόσο σας εύχομαι το καλό ,δεν ξέρετε πόσες ώρες είμαι μέσα στα χιόνια ψάχνοντας τον κανελί μου παιδί …» Σχεδόν όμως είχε κρυολογήσει και είχε αφήσει τα υπόλοιπα μικρά της χωρίς φαί τόσες ώρες, όλα είχαν παγώσει και δεν υπήρχε τίποτα…τότε η Νεράιδα αποφάσισε να τους πάρει μαζί της στον Πύργο της γιαγιάς της… Κι όταν έφτασε αμέσως διέταξε να της φέρουν ζεστά φαγητά και σκεπάσματα για τους καινούριους φίλους της. ‘Οπως και να τους φτιάξουν μια καινούρια φωλιά ! <br /> <br />Η Νύχτα άρχισε και πάλι να απλώνει τα Πέπλα της. Η Νεράιδα σκέφτηκε τον Αγαπημένο της σε εκείνη την άγνωστη μακρινή χώρα και αναρωτήθηκε τι να κάνει ?Τότε άκουσε την φωνή της Μητέρας της να της λέει… <br />«Θα περάσουν Μέρες και Νύχτες ,’Ηλιοι και Φεγγάρια ώσπου να ιδωθείτε ξανά …Θα περιμένεις και θα περιμένει…Αλλά θα ξανασυναντηθείτε. Γιατί έτσι είναι να γίνει. Γιατί η Αγάπη γνωρίζει. Και ξέρει να περιμένει ». <br />Πέρασε ο Χειμώνας και ήρθε η ‘Ανοιξη .Τα χιόνια έλιωσαν.Το Δάσος άνθισε και οι πεταλούδες άρχισαν να πεταρίζουν δίνοντας το πρώτο σημάδι ευτυχίας μετά το βαρύ χειμώνα .Ο ‘Ηλιος έγινε Χρυσός .Τα ρυάκια κελάριζαν .Τα μικρά μεγάλωναν και τα μεγαλύτερα άρχισαν να βρίσκουν το καθένα το ταίρι του . Η Νεράιδα γινόταν όλο και πιο όμορφη . <br />Οι Νύχτες άρχισαν να παίρνουν μενεξεδένιο χρώμα και σιγά σιγά το Καλοκαίρι άρχισε να πλησιάζει.Το Φεγγάρι έγινε Ασημένιο. Κι ήρθε ο Μήνας του θέρους ,κι ήρθε ο Μήνας του τρυγητού και έφτασαν και οι πρώτες Γυάλινες Στάλες της Βροχής. <br />Οι Αστραπές έσκιζαν τις ήσυχες φθινοπωρινές Νύχτες. Ο Πρίγκιπας όμως δεν είχε έρθει .Τα Σύννεφα σκούραιναν .Η Νεραίδα περίμενε .Ξανά και ξανά.Μα εκείνος πουθενά. Κι ας μετρούσε τις Ώρες ,τις Μέρες και τους Μήνες .Και του έγραφε την Αγάπη της σε ένα μικρό Ημερολόγιο ,κλειδωμένο με Χίλια μικρά Κλειδιά σε μια Κλειδαριά με το σχήμα της Ολόχρυσης Καρδιάς. <br />Κι έφτασε ο Μήνας των Χριστουγέννων. Και ξανάρθε στη Γη η ‘Αγια Νύχτα . Κι οι Τρεις Μάγοι με τα Δώρα στο δρόμο να ταξιδεύουν . Κι όλα τα μικρά Ζώα στη Φάτνη να ζεσταίνουν τον Μικρό Χριστό. Και ήρθε ξάνα ολόφωτο το ‘Αστρο της Βηθλεέμ στον Ουρανό. Κι ένα Ασημένιο Φεγγάρι κρεμασμένο σαν στολίδι ,Δυνατό περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην άλλη άκρη του Κόσμου, σε ένα Παλάτι μακρινό. <br /> Και πάλι η Νεράιδα πήγε στο Δάσος κάτω από το Μαγικό Δέντρο. Και πάλι η Νεράιδα του Δάσους πήγε να δει την Γιαγιά Μάγισσα στην άκρη του ολοσκότεινου Δάσους ,στον ψηλό επιβλητικό Πύργο με τους Δαιδαλώδεις διαδρόμους ,το μακρύ Κόκκινο Χαλί , και την Μεγάλη Σάλα . Και πάλι η Γιαγιά Μάγισσα την έστειλε να κάνει διάφορα καλά στις άκρες του κόσμου. Στους Δρόμους ,στα Σπίτια, στις Θάλασσες και στους Κήπους . <br /> Κι όπως η Βραδιά ήταν Παγερή με τις Χονένιες Νυφάδες να σκεπάζουν λίγο λίγο τα Σπίτια και τα Δέντρα η Νεράιδα αποφάσισε να ζητήσει για Τελευταία Φορά από το ‘Αστρο της Βηθλεέμ να δει τον Αγαπημένο της Πρίγκιπα . <br />Πριν η Ώρα στο πολόι του Πύργου σημάνει Τρεις... Οι Δύο Γυναίκες εμφανίστηκαν και πάλι μπροστά της . Η Μητέρα της και η Γιαγιά της … « κάνε αυτό ,ρίξε εκείνο ,…μόλις το πιεί θα εξαφανιστείς σαν αέρας….».Το Κόκκινο Μπουκαλάκι στο Τραπέζι των Μαγικών Μειγμάτων .Ένα Διάφανο Φιλί .Κι έφυγε σαν Αέρας. Τότε θυμήθηκε πως ήταν άρρωστος και πως για να έρθει έπρεπε πρώτα να γίνει καλά … Πως βρισκόταν Χιλιάδες και Μυριάδες Μέρες και Νύχτες μακριά από το Μαγικό Δάσος .’Επρεπε να περάσουν Χρυσοί Ήλιοι και Ασημένια Φεγγάρια για να φανεί ο Πρίγκηπας με τα Υπέροχα Λαμπερά Μάτια . <br />Κι όμως την ‘Αγια Νύχτα το ΄Αστρο της Βηθλεέμ άκουγε τις Ευχές των Ανθρώπων κάτω στη Γη και τις έκανε Αληθινές…‘’ Γιατί οι Ευχές γίνονται Αληθινές μονάχα όταν τις Πιστέυεις ». Η Νεράιδα άναψε το τελευταίο Κόκκινο Κεράκι της Αγάπης δίπλα στο Χριστουγεννιάτικο Δέντρο που στόλιζε την Μεγάλη Σάλα . <br />Οι Δρόμοι άνοιξαν ,τα Γεφύρια ίσιωσαν τις Πέτρες τους, τα Δέντρα τράβηξαν στην άκρη τα κοφτερά Κλαδιά τους, τα Λουλούδια υποκλίθηκαν στο πέρασμα της Χρυσής ‘Αμαξας με τα Χιλιάδες Γοργά Περήφανα ‘Αλογα…τα Ζώα του Δάσους στάθηκαν ακίνητα .Το Μαγικό Δέντρο έμεινε Αμίλητο σαν βαλσαμωμένο ,οι Αέρηδες έπαψαν να φυσούν, οι Νιφάδες έμειναν παγωμένες στον Αέρα. Τα Ρολόγια του Χρόνου έμειναν σαστισμένα… <br />Γιατί η Αγάπη είναι Δυνατή και το Άστρο της Βηθλεέμ κάθε ‘Αγια Νύχτα κάνει τις Ευχές των Ανθρώπων κάτω στη Γη Αληθινές. <br />Το Ρολόι του Πύργου σήμανε Τρεις ακριβώς . Οι Νεράιδες έστρωσαν με Ροδοπέταλα τους Δρόμους του Κόσμου. Τα Σταυροδρόμια και τα Τρίστρατα. Στόλισαν τους Κήπους με Χριστουγεννιάτικες Μπάλες και τα Καράβια στις Θάλασσες με χιλιάδες Πολύχρωμα Φωτάκια <br />Τα Ξωτικά άνοιξαν διάπλατα τους Διάδρομους με το μακριά Κόκκινα Χαλιά .Χαιρέτησαν τους υγρούς Τοίχους των Πύργων ,πέρασαν πετώντας τις Σάλες . <br />Και βρέθηκαν στο Δωμάτιο της Πεντάμορφης Κοιμωμένης Νεράιδας του Δάσους …Ο Όμορφος Πρίγκιπας άγγιξε απαλά το Πορσελάνινο Χέρι της Αγαπημένης του που είχε αποκοιμηθεί, … της έδωσε ένα Διάφανο Αέρινο Φιλί και πέρασε Το Χρυσό Δαχτυλίδι στα Κρινένια Δαχτυλάκια της .Το ‘Αστρο της Βηθλεέμ άστραψε για τελευταία φορά εκείνη τη Νύχτα στον Ουρανό μέχρι να ξαναπεράσουν οι Χρυσοί ΄Ηλιοι και τα Ασημένια Φεγγάρια και να ξαναφανεί στον Μπλε Ουρανό . <br />Η Νεράιδα του Δάσους κι ο ‘Ομορφος Πρίγκιπας έζησαν ευτυχισμένοι ως τα Βαθιά τους γεράματα. <br /> <br /> <br /> <br />Θα ήθελα να χαρίσω ένα παραμύθι που έγραψα σε όλους τους μικρούς μας φίλους που θα περάσουν τα Χριστούγεννα τους ή οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική γιορτή σε αντικαρκινικά νοσοκομειακά τμήματα και κλινικές για το έτος 2007. <br />Ευχαριστώ πολύ οποιονδήποτε για την δημοσίευση και την αναμετάδοση του κειμένου. <br /> <br />21-12-2007 ,ώρα 2:14 <br /> <br />Μaria Eleni Tagini, Salonica , Greece.</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1"><img src="templates/alexis2/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> </table>
