Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αρχική σελίδα
Προτάσεις
Τεύχη
Αρθρα
Αναζήτηση διαλόγου
Αναζήτηση - άρθρα/τεύχη
Σύνδεσμοι
Πληροφορίες
Ρεσάλτο Blog
Αναζήτηση
::
Κατάλογος Μελών
Εγγραφή
::
Σύνδεση
::
Προφίλ
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Δημοσίευση απάντησης
Όνομα μέλους
Θέμα
Περιεχόμενο
Emoticons
Περισσότερα Emoticons
Χρώμα γραμματοσειράς:
Προεπιλογή
Βαθύ Κόκκινο
Κόκκινο
Πορτοκαλί
Καφέ
Κίτρινο
Πράσινο
Λαδί
Κυανό
Μπλέ
Βαθύ Μπλέ
Λουλακί
Βιολετί
Λευκό
Μαύρο
Μέγεθος γραμματοσειράς:
Μικροσκοπικό
Μικρό
Κανονικό
Μεγάλο
Τεράστιο
Να κλείσουν τα Tags
[quote="Κυπριανός Χριστοδουλίδης"][img]http://farm5.static.flickr.com/4047/4474099561_bf693e20bd.jpg[/img] Όταν η Εκκλησία σύρεται από το άρμα της Πολιτείας και δεν έχει το σθένος και την πυγμή, εκεί όπου επιβάλλεται, να προτάξει το "πειθαρχείν δει Θεώ ή ανθρώποις", τότε έχει χάσει τον ουσιαστικό σκοπό, και το νόημα, της ύπαρξής της. Γίνεται, στην καλύτερη περίπτωση, εκκλησία, δηλαδή, μια από τις άφθονες παραλλαγές του θρησκευτικού μας σουπερμάρκετ. Τι κι αν λέμε, τι κι αν γράφουμε, τι κι αν φωνάζουμε, για την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας; Από την εκκλησία-τροχό της πολιτικής άμαξας, δεν βγαίνουν θεολόγοι-θεοφώτιστοι πιστοί, που μπορεί μελλοντικά να τοποθετηθούν στα υψηλά στρώματα της πολιτικής διακυβέρνησης. Βγαίνουν ά-χριστοι και αντίχριστοι, όπως κατά την περίοδο της προ-μπολσεβικικής επανάστασης. Οι κεφαλές των μπολσεβίκων ήταν όλοι τους απόφοιτοι των θεολογικών σεμιναρίων. Τυπικό παράδειγμα ο Στάλιν. Αυτό το "ήθος ανθρώπου" βγάζουν οι εκκλησίες, όταν υποτάσσονται στον Καίσαρα. Οι περισσότεροι, για να μην γράψω όλοι τους, άρχοντες και αρχόμενοι, χρησιμοποιούν μιαν κατ΄ επίφαση θρησκευτικότητα. Τα προσχήματα πρέπει να τηρούνται. Και αν συμβεί κάποιος να ξεπηδήσει με λόγο καταγγελτικό και αληθή, μέσα από τους κόλπους της εκκλησίας αυτής, οι πάντες θα αδιαφορήσουν. Αν, δε, αυτός ίσταται στην ανώτερη εκκλησιαστική ιεραρχία, θα φροντίσει διακριτικά και όσο μπορεί πιο επιδέξια, να "επιβάλλει επίβλημα ράκος αγνάφου επί ιματίω παλαιώ", άχρηστο και φθαρμένο. Δυστυχώς, έτσι κατάντησε η Εκκλησία υπό την δεσποτεία της Πολιτείας και την περίφημη τήρηση των "διακριτών" ρόλων.[/quote]
Επιλογές
HTML
Ενεργό
BBCode
Ενεργό
Smilies
Ενεργά
Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
*** Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. ***
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη:
Επιλέξτε μια Δημόσια Συζήτηση
----------------
Πολιτική Δημοσίευσης
Ανακοινώσεις
Ευρετήριο
----------------
Ειδήσεις
Πολιτική - Oικονομία
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Ιστορία - Φιλοσοφία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Οικολογία - Περιβάλλον
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Καταγγελίες
Χιούμορ - Σάτιρα
Γενικές Συζητήσεις
Ανασκόπηση Θέματος
<table border="0" cellpadding="3" cellspacing="1" width="100%" class="forumborder"> <tr> <td class="forumtitle" width="22%">Συγγραφέας</th> <td class="forumtitle">Μήνυμα</th> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>Κυπριανός Χριστοδουλίδης</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="templates/newhome/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Δημοσίευση" title="Δημοσίευση" border="0" /><span class="gen">Δημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 30, 2010 1:07 am<span class="gen"> </span> Θέμα δημοσίευσης: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="genmed"><img src="http://farm5.static.flickr.com/4047/4474099561_bf693e20bd.jpg" border="0" /> <br /> <br />Όταν η Εκκλησία σύρεται από το άρμα της Πολιτείας και δεν έχει το σθένος και την πυγμή, εκεί όπου επιβάλλεται, να προτάξει το "πειθαρχείν δει Θεώ ή ανθρώποις", τότε έχει χάσει τον ουσιαστικό σκοπό, και το νόημα, της ύπαρξής της. <br /> <br />Γίνεται, στην καλύτερη περίπτωση, εκκλησία, δηλαδή, μια από τις άφθονες παραλλαγές του θρησκευτικού μας <br />σουπερμάρκετ. <br /> <br />Τι κι αν λέμε, τι κι αν γράφουμε, τι κι αν φωνάζουμε, για την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας; Από την εκκλησία-τροχό της πολιτικής άμαξας, δεν βγαίνουν θεολόγοι-θεοφώτιστοι πιστοί, που μπορεί μελλοντικά να τοποθετηθούν στα υψηλά στρώματα της πολιτικής διακυβέρνησης. Βγαίνουν ά-χριστοι και αντίχριστοι, όπως κατά την περίοδο της προ-μπολσεβικικής επανάστασης. Οι κεφαλές των μπολσεβίκων ήταν όλοι τους απόφοιτοι των θεολογικών σεμιναρίων. Τυπικό παράδειγμα ο Στάλιν. <br /> <br />Αυτό το "ήθος ανθρώπου" βγάζουν οι εκκλησίες, όταν υποτάσσονται στον Καίσαρα. Οι περισσότεροι, για να μην γράψω όλοι τους, άρχοντες και αρχόμενοι, χρησιμοποιούν μιαν κατ΄ επίφαση θρησκευτικότητα. Τα προσχήματα πρέπει να τηρούνται. Και αν συμβεί κάποιος να ξεπηδήσει με λόγο καταγγελτικό και αληθή, μέσα από τους κόλπους της εκκλησίας αυτής, οι πάντες θα αδιαφορήσουν. Αν, δε, αυτός ίσταται στην ανώτερη εκκλησιαστική ιεραρχία, θα φροντίσει διακριτικά και όσο μπορεί πιο επιδέξια, να "επιβάλλει επίβλημα ράκος αγνάφου επί ιματίω παλαιώ", άχρηστο και φθαρμένο. <br /> <br />Δυστυχώς, έτσι κατάντησε η Εκκλησία υπό την δεσποτεία της Πολιτείας και την περίφημη τήρηση των "διακριτών" ρόλων.</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1"><img src="templates/alexis2/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row2"><span class="name"><a name=""></a><b>ΘΑΛΕΙΑ</b></span></td> <td class="row2" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="templates/newhome/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Δημοσίευση" title="Δημοσίευση" border="0" /><span class="gen">Δημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 29, 2010 7:57 pm<span class="gen"> </span> Θέμα δημοσίευσης: ΙΕΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΗΘΟΣ</span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="genmed"><span style="font-size: 24px; line-height: normal"><span style="font-weight: bold">ΙΕΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΗΘΟΣ</span> </span> <br /><span style="font-size: 18px; line-height: normal"><span style="color: blue"><span style="font-weight: bold">Tου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού</span></span></span> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="color: red">Στο Ρεσάλτο που κυκλοφορεί</span></span> <br /> <br /> <img src="http://img.youtube.com/vi/wmK4FdrX40w/0.jpg" border="0" /> <br /> <br /> <span style="font-size: 18px; line-height: normal"><span style="color: red">Οι αξίες που γέννησε αυτός ο τόπος, και ως αρχαίος και ως χριστιανικός, έχουν υποτιμηθεί απελπιστικά.</span></span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Το ειδικό όμως, εδώ, πρόβλημα είναι πώς αναδεικνύονται (ορθότερα «κατασκευάζονται» ) οι πνευματικοί και οι πολιτικοί διάκονοι του λαού μας.</span> Το στοιχείο της διακονίας συνδέει στη λειτουργία τους τούς δύο αυτούς χώρους. Οι «υπουργοί» (υπηρέτες) του πολιτικού βίου και «διάκονοι» (υπηρέτες) του πνευματικού βίου δεν «γίνονται» (με κάποιο εξωτερικό χρίσμα), αλλά «γεννώνται». Μιλώντας ο ι. Χρυσόστομος για την χειροτονία του πρωτομάρτυρα Στεφάνου παρατηρεί: «προσθήκη Πνεύματος εγένετο». Η «έξωθεν» δηλαδή Χάρη προϋποθέτει την εσωτερική. Το ίδιο και με τον πολιτικό. <span style="font-weight: bold">Η αγάπη για τον Λαό και η συνείδηση της διακονίας είναι οι αδιαφιλονίκητες προϋποθέσεις.</span> <br /> <br /> <span style="font-weight: bold">Κληρικός και Πολιτικός στην παράδοσή μας εισέρχονται στη δημόσια «λειτουργία» τους, την διακονία του Λαού, με την εσωτερική τους αξία ή απαξία τους.</span> Και στην μεν περίπτωση των Πολιτικών η ευθύνη δεν είναι μόνο του Λαού που «εκλέγει», αλλά και των προσώπων και μηχανισμών, που προωθούν τους υποψηφίους, με τις γνωστές μεθόδους, για να «εκλεγούν» από ένα κατάλληλα «χειραγωγούμενο» λαϊκό σώμα, που συνήθως αυτοχαρακτηρίζονται μετά τις εκλογές «κοψοχέρηδες». <br /> <br /> <span style="font-size: 18px; line-height: normal"><span style="color: darkblue">Βαθύτερο και ουσιαστικότερο όμως είναι το πρόβλημα με την ανάδειξη των κληρικών.</span></span> Ο Απ. Παύλος πρώτος παραδίδει τον αγιογραφικό κανόνα στο θέμα αυτό, συνιστώντας στον Επίσκοπο: «Χείρας ταχέως μηδενί επιτίθει» (Α΄Τιμ. 522). Στα αρεοπαγιτικά δε συγγράμματα (6ος αι.) κωδικοποιείται η αρχαία εκκλησιαστική πράξη της ένταξης στην ιερωσύνη των προσώπων εκείνων, που ανταποκρίνονται εσωτερικά στα στάδια της πνευματικής αύξησης (κάθαρση-φωτισμός-θέωση). Είναι τραγικό όμως, ότι από τον 190ν αιώνα, με την προϊούσα χαλάρωση και απονοηματοδότηση των πάντων, επικράτησαν στην ένταξη στον κλήρο κριτήρια κοσμικά και μάλιστα γραφειοκρατικά: κάλυψη των εφημεριακών κενών με «κενούς», για την διευθέτηση «θρησκευτικών συμβατικοτήτων.<span style="font-weight: bold"> Η αλλοίωση αυτή των κριτηρίων οδήγησε στην παρατηρούμενη αποσύνθεση.</span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Η διακονία όμως του δημόσιου, πνευματικού και πολιτικού, βίου είναι πολύ σοβαρή υπόθεση,</span> ώστε να αρκούν οι γνωριμίες («σχέσεις»), οι προσωπικές φιλοδοξίες, η ένταξη στα οποιαδήποτε κυκλώματα για την ανάδειξη των αντίστοιχων διακόνων-λειτουργών. ΓιΆ αυτό και στις δύο περιπτώσεις καταντούμε συχνά αντί «φορείς», «αχθοφόροι» (μεταφορείς) του χαρίσματος-λειτουργήματος, που ο Θεός δια του Λαού Του μας εμπιστεύεται. Οι υπάρχουσες εξαιρέσεις και στις δύο πλευρές παύουν να είναι εξαιρέσεις, όταν δέχονται αδιαμαρτύρητα την κραυγαλέα και στους δύο χώρους δυσλειτουργία. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> Ο αληθινός Κληρικός και Πολιτικός είναι αυτός, που δίνει στον δημόσιο βίο πολλά περισσότερα από όσα παίρνει από αυτόν. </span>Αυτό είναι το αυθεντικό αγιοπατερικό πρότυπο, που ενέπνευσε και πολιτικούς μας, όπως ο Καποδίστριας, ο Τρικούπης, ο Πλαστήρας. Οι ¶γιοι –και των δύο χώρων- εισέρχονται στη δημόσια διακονία πλούσιοι, για να βγουν απΆ αυτήν πάμπτωχοι (π.χ. Μ. Βασίλειος, Καποδίστριας). Εμείς, συνήθως, εισερχόμεθα πτωχοί, για να εξέλθουμε πάμπλουτοι! Και είναι ευνόητο, στην εξυπηρέτηση μιας παρόμοιας στοχοθεσίας, όλα τα προσφερόμενα μέσα να θεωρούνται θεμιτά. <span style="font-weight: bold">Έτσι όμως προδίδεται – και στις δύο περιπτώσεις- η εσωτερική μας γυμνότητα και ακαταστασία, αλλά και η ευθύνη των οποιωνδήποτε «χειροτονούντων».</span> <br /><span style="font-size: 12px; line-height: normal"></span><span style="font-size: 12px; line-height: normal"></span><span style="font-size: 12px; line-height: normal"></span><span style="font-size: 12px; line-height: normal"></span></span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1"><img src="templates/alexis2/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> </table>
