resaltomag // Δημοσίευση απάντησης

Αναζήτηση :: Κατάλογος Μελών

Εγγραφή :: Σύνδεση :: Προφίλ

Δημοσίευση απάντησης

Όνομα μέλους

Θέμα

Περιεχόμενο

Emoticons





Περισσότερα Emoticons

Χρώμα γραμματοσειράς: Μέγεθος γραμματοσειράς:

Να κλείσουν τα Tags

[quote="Ηλίας Σιαμέλας"][size=24]
[b]Η ΣΙΩΠΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΕΙ…[/b][/size]

[img]http://bp1.blogger.com/_8beo6MG5NIk/SHaMG8aWu2I/AAAAAAAABhc/2d6y9ROKr9c/s400/odysseus.jpg[/img]

[size=18][i]«Μαύρο σύννεφο σαλπάρει, φαρδύ
σαν τη σχεδία του Οδυσσέα…»[/i]
[color=blue]Johannes Edfelt[/color][/size]

[b]
Της αλήθειας  ο πόθος, δε με άγγιξε μόνος # Κρεμασμένο έν’ αστέρι  κι η σιωπή μου ένα ταίρι.
Η σιωπή που ταράζει, η σιωπή που τρομάζει # Μες στο φως  σαν γλυκαίνει, η ζωή κι αν μικραίνει
Μες τη νύχτα πατάει, μες το αίμα κυλάει # Η σιωπή που με καίει, η σιωπή που μου λέει
***
Άγρια λουλούδια  στο φως, να τα έβλεπα πως # Στη σιωπή κολυμπάνε, στην ψυχή μου μιλάνε
Ένας κόσμος, ένας τόπος, ένας γνώριμος λόφος #  Χωρίς όρια και τρόμο, χωρίς έλκη και πόνο
Μες τη νύχτα σαλεύουν και τα όνειρα  ζεύουν # Την ημέρα προσμένουν, το χρώμα σμιλεύουν
***
Τίμιοι άνθρωποι στο φως, να τους έβλεπα πως #  Μες τη θλίψη κολυμπάνε, τα φαντάσματα ρωτάνε
Ένας κόσμος, ένας τόπος, ένας άμοιρος  κόρφος #  Μες σε όρια και τρόμο, μες σε έλκη και πόνο
Μες τη νύχτα σαλεύουν, σαν την πέτρα σκληραίνουν #  Την ημέρα προσμένουν, τις θύελλες ζεύουν 
***
Νεοταξίτες στο φως, να τους έβλεπα πως # Μες το χρήμα κολυμπάνε, του Σόρος τη θρησκεία προσκυνάνε
Ένας κόσμος , ένας ρόλος, ένας επίβουλος κόρφος #  Χωρίς όρια και φόβο, με του «καθηγηταρά» το χνώτο 
Μες τη νύχτα ενεδρεύουν, την ιστορία μας μοιχεύουν #  Την ημέρα προσμένουν, το φαρμάκι  αργοσπέρνουν 
***
Πολιτικοί στο φως, να τους έβλεπα πως #  Σαλτιμπάγκοι δίχως τύψεις, εφιάλτες με διαχύσεις  
Ένας κόσμος στην ψευτιά, ένας ρόλος στην κλεψιά #  Χωρίς όρια και φόβο, με του καταχτητή το χνώτο
Μες τη νύχτα σαλεύουν, για την τσέπη τους παλεύουν #  Την ημέρα προσμένουν, τη λογική μας μολεύουν
***
Ας έφτανε ο καιρός, να ερχόταν βλοσυρός! #  Όλοι στου αγώνα τα νερά, να βουτούσαν μια σταλιά
Να αστράψει η ορμή, στης πατρίδας την αυλή #  Στη γη μας την καταχτημένη, στην Ελλάδα που ασθμαίνει
Γιατί μύχιος πόθος είν’ η λευτεριά, του ηλιόφωτου κυρά #  Γιατί άνθος είναι η αντρειά, μες τις πόλεις, στα βουνά
***
Μια πατρίδα από αίμα, μια Ελλάδα από πνεύμα #  Πλατύφτερος ο δρόμος της, έρωτας ο κόρφος της
Σαν τη δόξα όμοια, σαν τον ουρανό της  κόσμια #  Η ψυχή της μυστικιά, τα βουνά της μια γροθιά!
Όχι! Δεν θα παραδοθεί, «Να πεθάνει δε μπορεί»! #  Οι ρίζες της κρατούν γερά, τις αρδεύουν κυματόχρωμα  νησιά !  
***
Στίχοι στη σιωπή καμωμένοι, σαν φωτιά ορθωμένοι! #  Της αλήθειας ο όρθρος, δε με άγγιξε μόνος
 Η καρδιά μου έν’ ασκέρι, η σιωπή στο καρτέρι #  Η σιωπή που μιλάει, η σιωπή που γροικάει 
Η σιωπή που αρνείται, η σιωπή που προηγείται #  Η σιωπή  που στενάζει,  το ηφαίστειο που βράζει!
***[/b]

[b][color=red]7 του Φλεβάρη 2010.[/color][/b]
Λιμποβίσι Αρκαδίας - (φωλιά των Κολοκοτρωναίων) : (Συνειδησιακά Ελεύθερη Ζώνη, σε μια κατεχόμενη και λεηλατημένη απ’ το πολιτικο-οικονομικό σύστημα, χώρα).

[size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][/quote]

Επιλογές
HTML Ενεργό
BBCode Ενεργό
Smilies Ενεργά

	Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
	Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
	Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
	* Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. *

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες

Ανασκόπηση Θέματος

Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης