Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αρχική σελίδα
Προτάσεις
Τεύχη
Αρθρα
Αναζήτηση διαλόγου
Αναζήτηση - άρθρα/τεύχη
Σύνδεσμοι
Πληροφορίες
Ρεσάλτο Blog
Αναζήτηση
::
Κατάλογος Μελών
Εγγραφή
::
Σύνδεση
::
Προφίλ
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Δημοσίευση απάντησης
Όνομα μέλους
Θέμα
Περιεχόμενο
Emoticons
Περισσότερα Emoticons
Χρώμα γραμματοσειράς:
Προεπιλογή
Βαθύ Κόκκινο
Κόκκινο
Πορτοκαλί
Καφέ
Κίτρινο
Πράσινο
Λαδί
Κυανό
Μπλέ
Βαθύ Μπλέ
Λουλακί
Βιολετί
Λευκό
Μαύρο
Μέγεθος γραμματοσειράς:
Μικροσκοπικό
Μικρό
Κανονικό
Μεγάλο
Τεράστιο
Να κλείσουν τα Tags
[quote="ΕΛΙΟΤ"][size=24][b]Pablo Neruda: Άσμα είκοσι.[/b][/size] [size=18] [color=blue]O Τρελο-Γιάννης με τις πλούσιες ευαισθησίες του «κτύπησε» τις χορδές μας…[/color] http://trelogiannis.blogspot.com/2010/01/pablo-neruda.html[/size] [img]http://www.musicheaven.gr/html/modules/Blog/accounts/philippossm/1259590719.jpg[/img] [b]Μπορώ να γράψω απόψε τους πιο θλιμμένους στίχους Να γράψω λόγου χάρη «Ξάστερη που΄ναι η νύχτα ,γαλάζια τουρτουρίζουν στον ουρανό τ’ αστέρια». Νύχτα και στροβιλίζεται μελωδικά τ’ αγέρι Μπορώ να γράψω απόψε τους πιο θλιμμένους στίχους: Την αγάπησα. Κάποτε μ’αγάπησε και εκείνη. Σε νύχτες σαν και τούτη στα χέρια μου την κράτησα, την φίλησα χίλιες φορές κάτω απ’ το φως τον άστρων. Πώς να μην αγαπήσω τα’ απέραντα της μάτια; Η ίδια η νύχτα κάνει να ασπρίζουν τα ίδια δέντρα. Εμείς, οι εμείς του τότε, δεν είμαστε πια ίδιοι. Τώρα πια δεν την αγαπώ και ας την αγάπησα τόσο. Αέρι η φωνή μου γινόταν για να παίξει στο αυτί της. Τώρα κάποιου άλλου θα’ναι, όπως πριν των δικών μου φίλιων, το κορμί της και τα απέραντα μάτια. Όχι πια δεν την αγαπώ, αν και ίσως να γελιέμαι. - Η αγάπη αν είναι σύντομη, ράθυμη η λησμοσύνη- Ακόμα κι αν τούτος ο πόνος είναι ο στερνός που μου δίνει κι αν οι στίχοι αυτοί θα ναι οι στερνοί που της γράφω. [/b] [size=12][/size][/quote]
Επιλογές
HTML
Ενεργό
BBCode
Ενεργό
Smilies
Ενεργά
Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
*** Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. ***
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη:
Επιλέξτε μια Δημόσια Συζήτηση
----------------
Πολιτική Δημοσίευσης
Ανακοινώσεις
Ευρετήριο
----------------
Ειδήσεις
Πολιτική - Oικονομία
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Ιστορία - Φιλοσοφία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Οικολογία - Περιβάλλον
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Καταγγελίες
Χιούμορ - Σάτιρα
Γενικές Συζητήσεις
Ανασκόπηση Θέματος
Συγγραφέας
Μήνυμα
ΕΛΙΟΤ
Δημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 15, 2010 9:06 pm
Θέμα δημοσίευσης: Pablo Neruda: Άσμα είκοσι.
Pablo Neruda: Άσμα είκοσι.
O Τρελο-Γιάννης με τις πλούσιες ευαισθησίες του «κτύπησε» τις χορδές μας…
http://trelogiannis.blogspot.com/2010/01/pablo-neruda.html
Μπορώ να γράψω απόψε τους πιο θλιμμένους στίχους
Να γράψω λόγου χάρη
«Ξάστερη που΄ναι η νύχτα ,γαλάζια τουρτουρίζουν στον ουρανό τ’ αστέρια».
Νύχτα και στροβιλίζεται μελωδικά τ’ αγέρι
Μπορώ να γράψω απόψε τους πιο θλιμμένους στίχους:
Την αγάπησα. Κάποτε μ’αγάπησε και εκείνη.
Σε νύχτες σαν και τούτη στα χέρια μου την κράτησα, την φίλησα χίλιες φορές κάτω απ’ το φως τον άστρων.
Πώς να μην αγαπήσω τα’ απέραντα της μάτια;
Η ίδια η νύχτα κάνει να ασπρίζουν τα ίδια δέντρα.
Εμείς, οι εμείς του τότε, δεν είμαστε πια ίδιοι.
Τώρα πια δεν την αγαπώ και ας την αγάπησα τόσο.
Αέρι η φωνή μου γινόταν για να παίξει στο αυτί της.
Τώρα κάποιου άλλου θα’ναι, όπως πριν των δικών μου φίλιων, το κορμί της και τα απέραντα μάτια.
Όχι πια δεν την αγαπώ, αν και ίσως να γελιέμαι.
- Η αγάπη αν είναι σύντομη, ράθυμη η λησμοσύνη-
Ακόμα κι αν τούτος ο πόνος είναι ο στερνός που μου δίνει κι αν οι στίχοι αυτοί θα ναι οι στερνοί που της γράφω.