Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αρχική σελίδα
Προτάσεις
Τεύχη
Αρθρα
Αναζήτηση διαλόγου
Αναζήτηση - άρθρα/τεύχη
Σύνδεσμοι
Πληροφορίες
Ρεσάλτο Blog
Αναζήτηση
::
Κατάλογος Μελών
Εγγραφή
::
Σύνδεση
::
Προφίλ
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Δημοσίευση απάντησης
Όνομα μέλους
Θέμα
Περιεχόμενο
Emoticons
Περισσότερα Emoticons
Χρώμα γραμματοσειράς:
Προεπιλογή
Βαθύ Κόκκινο
Κόκκινο
Πορτοκαλί
Καφέ
Κίτρινο
Πράσινο
Λαδί
Κυανό
Μπλέ
Βαθύ Μπλέ
Λουλακί
Βιολετί
Λευκό
Μαύρο
Μέγεθος γραμματοσειράς:
Μικροσκοπικό
Μικρό
Κανονικό
Μεγάλο
Τεράστιο
Να κλείσουν τα Tags
[quote="Ανιχνευτής"][size=18] http://egersis.blogspot.com/2009/08/15.html[/size] [size=24] [color=red] [b]Τουρκικοί εξοπλισμοί και ελληνικοί «αφοπλισμοί»[/b][/color][/size] [b] [color=blue]Αποφάσεις και κινήσεις που επισπεύδουν τη «φινλανδοποίηση» της Ελλάδας[/color][/b] [b]Το καλοκαίρι εισέρχεται στην πιο θερμή περίοδό του, συμπαρασύροντας και τα ελληνοτουρκικά σε μια νέα δίνη, η οποία έχει έντονη τη σφραγίδα της ελληνικής αδυναμίας όπως αυτή εκφράζεται στους τομείς της εξωτερικής και της αμυντικής πολιτικής. Εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσης οι δύο χώρες έλαβαν σε σύντομο χρονικό διάστημα σειρά ιδιαίτερα σημαντικών αποφάσεων στα εξοπλιστικά.[/b] Η διαφορά μεταξύ των δύο κρατών, που διανύουν την πέμπτη δεκαετία αντιπαράθεσης (από το τέλος του Β΄ΠΠ), έγκειται στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τη γεωστρατηγική τους θέση. Η Τουρκία το πράττει με γεωπολιτικό ρεαλισμό και εθνική αυτοπεποίθηση, η Ελλάδα με σταθερό φοβικό σύνδρομο και στάση «καταναλωτή ασφάλειας». Σε αυτό το πλαίσιο η Αθήνα αποφάσισε να μειώσει τα εξοπλιστικά της προγράμματα, ενώ η Αγκυρα να προχωρήσει στην υλοποίηση νέων, τα οποία την οδηγούν εγγύτερα στον σκοπό της ανάδειξής της σε ισχυρή περιφερειακή ναυτική δύναμη. Στην Αθήνα η ανακοίνωση ήταν λιτή: «Υλοποιώντας την εντολή του πρωθυπουργού για περιορισμό των δημοσίων δαπανών, το ΥΠΕΘΑ εισηγήθηκε στο ΚΥΣΕΑ τη μείωση των οροφών για τα εξοπλιστικά προγράμματα που είχαν εγκριθεί (2006-2015) και αφορούν την περίοδο 2010-2015. Στόχος είναι η μείωση των δαπανών χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα στην αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων… το ΥΠΕΘΑ προχωρεί σήμερα στη μείωση των οροφών για εξοπλισμούς κατά 15% το έτος 2010 και κατά 10% κατΆ έτος για τα έτη 2011 έως 2015, με επιδίωξη τη συνεχή διατήρηση των εξοπλιστικών δαπανών κατά μέσο όρο κάτω του 1% του ΑΕΠ». Στην ίδια ανακοίνωση δίνονται στοιχεία για τη μείωση των δαπανών από το 4,1% του ΑΕΠ (ο μέσος όρος της τετραετίας 1999-2003) σε ποσοστό κάτω του 3%. Επισημαίνεται δε ότι οι συμβατικές υποχρεώσεις του παρελθόντος, που ανέλαβε από το 2004 να αποπληρώσει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ανέρχονταν στο ποσό των 9,5 δις ευρώ. Η μείωση των εξοπλισμών δικαιολογήθηκε με τη δημοσιονομική κρίση. Στην ανακοίνωση αναφέρεται επίσης ότι τα επιτελεία θα επανασχεδιάσουν πραγματοποιώντας τις αντίστοιχες περικοπές προγραμμάτων εντός του 2009, έτους ολοκλήρωσης του ΕΜΠΑΕ 2011-2015, και ο Α/ΓΕΕΘΑ θα θέσει τις προτεραιότητες με βάση τις νέες εγκεκριμένες οροφές του ΚΥΣΕΑ. Με πανηγυρικό ύφος γνωστοποιείται ότι για πρώτη φορά το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας μείωσε τις οροφές για εξοπλισμούς (2010-2015) από 18 δις σε 16,067 δις ευρώ. Στην Αγκυρα το κλίμα ήταν διαφορετικό όταν στις 2 Ιουλίου ανακοινώθηκε η υπογραφή σύμβασης μεταξύ του Υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας και της γερμανικής ThyssenKrupp για τη ναυπήγηση έξι υποβρυχίων Type 214 AIP. Συγκεκριμένα, τα γνωστά ναυπηγεία της HDW στο Κίελο θα παραδώσουν έξι συλλογές οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή ισάριθμων υποβρυχίων στην Τουρκία, στα ναυπηγεία του Γκολτσούκ. Σημειώνεται ότι στα νέα υποβρύχια θα ολοκληρωθούν και τουρκικά συστήματα, τα οποία έχουν αναπτυχθεί από την ταχέως αναπτυσσόμενη εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο από την αρχική απόφαση (22 Ιουλίου 2008), η Τουρκία αρχίζει να υλοποιεί ένα από τα πιο φιλόδοξα εξοπλιστικά της σχέδια με στόχο την απόκτηση ναυτικής υπεροπλίας στην ανατολική Μεσόγειο. Το πρώτο νέο υποβρύχιο θα παραδοθεί το 2015 κα το συνολικό κόστος του προγράμματος θα υπερβεί τα 3 δις ευρώ. Ετσι το Τουρκικό Ναυτικό θα εισέλθει στη «λέσχη» των κατόχων υποβρυχίων Type 214, όμοιων με αυτά που παρήγγειλε πρώτη η χώρα μας αλλά δεν έχει αρχίσει να παραλαμβάνει. Με τη σύγκριση των δύο περιπτώσεων, γίνεται αμέσως αντιληπτός ο τρόπος δράσης δύο ανταγωνιστριών χωρών, όπως και το επίπεδο σοβαρότητας που διακρίνει τις ηγεσίες τους. Η ελληνική πλευρά, για λόγους εσωτερικού πολιτικού κόστους, προχώρησε σε αποφάσεις που επιβεβαιώνουν την αδράνειά της στην προάσπιση των εθνικών συμφερόντων και έκανε μια παραπλανητική ανακοίνωση χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Εχοντας λησμονήσει οποιοδήποτε σχέδιο ανάπτυξης της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, άφησε τον χρόνο να φθείρει τις όποιες παλαιότερες προσπάθειες και στη συνέχεια έδωσε τη χαριστική βολή με μια σειρά ενεργειών (νόμος περί προμηθειών, σχεδόν ανύπαρκτες αναθέσεις), οι οποίες αντί να βοηθήσουν την άμυνα και την εθνική οικονομία συμπαρέσυραν ένα ολόκληρο σύστημα στη δυσλειτουργία και στην αποτυχία. Η τουρκική πλευρά δεν προωθεί μόνο τα γεωστρατηγικά της σχέδια, όπως αποδεικνύει η προμήθεια υποβρυχίων Type 214, ένα γεγονός καταλυτικής σημασίας για τη ναυτική ισορροπία, μια επιθετική ενέργεια από μια χώρα την οποία στηρίζουμε στην πορεία ένταξης στην ΕΕ. Περισσότερα από 700 εκατομμύρια δολάρια θα δοθούν στις τουρκικές βιομηχανίες, στο πλαίσιο σύμβασης η οποία υπεγράφη στις αρχές Ιουλίου στην έδρα του Υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας και αφορά: την αναβάθμιση 165 μαχητικών F-16 Block 40/50 (αξία συμβολαίου 135 εκατομμύρια δολάρια) στις εγκαταστάσεις του 1ου Κέντρου Συντήρησης και Εφοδιασμού στο Εσκί Σεχίρ, την υποστήριξη (σε ανταλλακτικά) 16 ελικοπτέρων Mi-17, τη συμμετοχή της βιομηχανίας Aselsan στο πρόγραμμα των οκτώ ραντάρ 3D για τις φρεγάτες του Τουρκικού Ναυτικού, στον σχεδιασμό και στην ανάπτυξη αυτοκινούμενων οβιδοβόλων, αντιαεροπορικών συστημάτων και στον εκσυγχρονισμό άλλων, των κέντρων διαχείρισης πυρών πυροβόλων Oerlikon των 35 mm και στην προμήθεια σταθεροποιημένων βάσεων για πολυβόλα που προορίζονται για το Ναυτικό, την παραγωγή εξομοιωτών F-16 για τα τουρκικά F-16 από τη Ηavelsan και τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη ελαφρών πυροβόλων των 105 mm από τη ΜΚΕΚ. Εντός του Ιουλίου η Τουρκία θα αποφασίσει για την προμήθεια 109 ελικοπτέρων γενικής χρήσης, ένα πρόγραμμα για το οποίο διαγκωνίζονται η αμερικανική Sikorsky και η ιταλική AgustaWestland, με επικρατέστερη τη δεύτερη, η οποία συμφωνεί στην πλήρη μεταφορά της ζητούμενης από την Τουρκία τεχνογνωσίας για τη βιομηχανική συμπαραγωγή. Λόγω της αναβολής του προγράμματος Α-400Μ, θα εξεταστεί σύντομα η προμήθεια μεταφορικών αεροσκαφών για την κάλυψη των υφιστάμενων αναγκών, μεταξύ των C-130J, C-27J και C-295. Με στόχο την προώθηση της ευρύτερης στρατιωτικο-βιομηχανικής συνεργασίας μεταξύ των ισλαμικών χωρών, ανακοινώθηκε στις 29 Ιουνίου η συμφωνία για τον εκσυγχρονισμό, στις εγκαταστάσεις της ΤΑΙ, 42 πακιστανικών μαχητικών F-16 Block 15 A/B, ύψους 75 εκατομμυρίων δολαρίων. Οι εργασίες θα ξεκινήσουν τον Οκτώβριο του 2010 και όταν θα ολοκληρωθούν, μετά από 46 μήνες, τα μαχητικά θα έχουν υποστεί δομικό εκσυγχρονισμό και θα διαθέτουν συστήματα τα οποία θα τα έχουν φέρει στο επίπεδο των Block 50. Υπενθυμίζεται ότι η ΤΑΙ έχει ολοκληρώσει πρόγραμμα δομικής αναβάθμισης 17 ιορδανικών F-16 A/B. Δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση μεταξύ των δύο χωρών, αν και στην Ελλάδα σημειώθηκε σχετική κινητικότητα για την προμήθεια 15 ελικοπτέρων Ερευνας και Διάσωσης (SAR), ένα πρόγραμμα που καθυστερεί επί αρκετά χρόνια και δεν προβλέπει συμπαραγωγή. Για να γίνει περισσότερο αντιληπτό το πώς αντιλαμβάνεται το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας την έννοια της ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων, αναφέρουμε ότι 43 μεταχειρισμένα άρματα (30 Leopard 1A5 και 13 Leopard 2A4) τα οποία είχαν κατοχυρωθεί αρχικά για τη χώρα μας, δόθηκαν σε άλλες χώρες λόγω της τριετούς (!) αδράνειας και της αδιαφορίας της ΓΔΑΕΕ και παρά τις οχλήσεις της γερμανικής πλευράς. Η ΓΔΑΕΕ, για να εμφανίσει κάποια κινητικότητα, εξήγγειλε διεθνή… διαγωνισμό για την προμήθεια των προηγμένων συλλογών καθοδήγησης βομβών Spice 1000 και Spice 2000 για τα F-16 της ΠΑ, γνωρίζοντας ότι η εταιρία Rafael του Ισραήλ αποτελεί τον μοναδικό προμηθευτή σε παγκόσμια βάση! Για το τέλος επιλέξαμε την πρόσφατη τουρκική απόφαση προμήθειας 12-32 μεταχειρισμένων ρωσικών επιθετικών ελικοπτέρων Mi-28Ν Night Havoc, ως ενδιάμεσης λύσης μέχρι την παράδοση των πρώτων Τ129 και μετά από αμερικανική άρνηση παράδοσης μεταχειρισμένων ελικοπτέρων AH-1W Super Cobra ή ΑΗ-64 Apache. Η τουρκική πλευρά αρχικά σκέφθηκε να προμηθευτεί Mi-24 Crocodile, τα οποία έχουν κοινά τμήματα με τα Mi-28, αλλά στη συνέχεια πείσθηκε να στραφεί στο Mi-28N, για το οποίο τουρκικές πηγές σημείωσαν με νόημα ότι έχει καλύτερες επιχειρησιακές επιδόσεις και οπλισμό από το Τ129. Μεταξύ των ετών 2004 και 2009 το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας διπλασιάστηκε (από 185,95 δις ευρώ εκτοξεύθηκε στα 369,1 δις ευρώ), χωρίς αυτή να έχει προχωρήσει στην υλοποίηση κάποιου τεράστιου εξοπλιστικού προγράμματος. Ισως πρόκειται για μια απόδειξη περί της ανικανότητας, της κακοδιαχείρισης και της πλήρους αδυναμίας των «υπευθύνων» να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να δώσουν λύσεις. Ο τόπος βουλιάζει στο τέλμα της ήττας και της «φινλανδοποίησης». Η οικονομία, η άμυνα, ο πολιτισμός, όλα βυθίζονται την ώρα που κάποιοι δέχονται επισκέψεις Τούρκων στρατηγών, εμφανώς ικανοποιημένοι από την πορεία των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Λησμονούν, φαίνεται, την προμήθεια των γεφυροφόρων Leguan, παραβλέπουν την ενίσχυση των τουρκικών δυνάμεων στην ανατολική Θράκη, αδιαφορούν για την επιθετική πολιτική της Αγκυρας. Συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο όχι λόγω άγνοιας αλλά επειδή έτσι είναι το «πολιτικώς ορθόν» και συνεπώς καθίστανται πρωτεργάτες της υποβάθμισης της χώρας, την ώρα που τα τουρκικά μαχητικά κουρελιάζουν με τις υπερπτήσεις τους τη δήθεν αποτρεπτική ικανότητα των Ενόπλων μας Δυνάμεων… Ακούμε δηλώσεις υπουργών και αρχηγών χωρίς νόημα, φράσεις κενές περιεχομένου, ένα μίγμα ανευθυνότητας και έλλειψης επαφής με την πραγματικότητα, όχι φυσικά αυτή που δημιουργούν οι επικοινωνιολόγοι αλλά εκείνη η οποία βρίσκεται δίπλα τους και αρνούνται επίμονα να δουν. Η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία έχουν αποφασίσει από κοινού να λάβουν διαζύγιο από την αλήθεια, αποδεχόμενοι ψευδοκαταστάσεις, υπνοβάτες σε έναν δρόμο που δεν οδηγεί πουθενά. Και θέλουν αυτάρεσκα να λέγονται απόγονοι του Περικλή, του Θεμιστοκλή, του Θουκυδίδη, οι οποίοι γνώριζαν τι σημαίνει στρατηγική… «Η Ελλάδα δεν είναι καρπαζοεισπράκτορας», είχε δηλώσει προ καιρού με έμφαση η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη. Συμφωνούμε. Η ορθότερη διατύπωση θα ήταν «καρπαζοεισαγωγέας»… [b]Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος Διευθυντής Σύνταξης ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ [/b] [size=12][/size][size=12][/size][/quote]
Επιλογές
HTML
Ενεργό
BBCode
Ενεργό
Smilies
Ενεργά
Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
*** Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. ***
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη:
Επιλέξτε μια Δημόσια Συζήτηση
----------------
Πολιτική Δημοσίευσης
Ανακοινώσεις
Ευρετήριο
----------------
Ειδήσεις
Πολιτική - Oικονομία
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Ιστορία - Φιλοσοφία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Οικολογία - Περιβάλλον
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Καταγγελίες
Χιούμορ - Σάτιρα
Γενικές Συζητήσεις
Ανασκόπηση Θέματος
Συγγραφέας
Μήνυμα
Ανιχνευτής
Δημοσιεύθηκε: Τετ Αύγ 05, 2009 8:46 pm
Θέμα δημοσίευσης:
http://egersis.blogspot.com/2009/08/15.html
Τουρκικοί εξοπλισμοί και ελληνικοί «αφοπλισμοί»
Αποφάσεις και κινήσεις που επισπεύδουν τη «φινλανδοποίηση» της Ελλάδας
Το καλοκαίρι εισέρχεται στην πιο θερμή περίοδό του, συμπαρασύροντας και τα ελληνοτουρκικά σε μια νέα δίνη, η οποία έχει έντονη τη σφραγίδα της ελληνικής αδυναμίας όπως αυτή εκφράζεται στους τομείς της εξωτερικής και της αμυντικής πολιτικής. Εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσης οι δύο χώρες έλαβαν σε σύντομο χρονικό διάστημα σειρά ιδιαίτερα σημαντικών αποφάσεων στα εξοπλιστικά.
Η διαφορά μεταξύ των δύο κρατών, που διανύουν την πέμπτη δεκαετία αντιπαράθεσης (από το τέλος του Β΄ΠΠ), έγκειται στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τη γεωστρατηγική τους θέση. Η Τουρκία το πράττει με γεωπολιτικό ρεαλισμό και εθνική αυτοπεποίθηση, η Ελλάδα με σταθερό φοβικό σύνδρομο και στάση «καταναλωτή ασφάλειας». Σε αυτό το πλαίσιο η Αθήνα αποφάσισε να μειώσει τα εξοπλιστικά της προγράμματα, ενώ η Αγκυρα να προχωρήσει στην υλοποίηση νέων, τα οποία την οδηγούν εγγύτερα στον σκοπό της ανάδειξής της σε ισχυρή περιφερειακή ναυτική δύναμη.
Στην Αθήνα η ανακοίνωση ήταν λιτή: «Υλοποιώντας την εντολή του πρωθυπουργού για περιορισμό των δημοσίων δαπανών, το ΥΠΕΘΑ εισηγήθηκε στο ΚΥΣΕΑ τη μείωση των οροφών για τα εξοπλιστικά προγράμματα που είχαν εγκριθεί (2006-2015) και αφορούν την περίοδο 2010-2015. Στόχος είναι η μείωση των δαπανών χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα στην αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων… το ΥΠΕΘΑ προχωρεί σήμερα στη μείωση των οροφών για εξοπλισμούς κατά 15% το έτος 2010 και κατά 10% κατΆ έτος για τα έτη 2011 έως 2015, με επιδίωξη τη συνεχή διατήρηση των εξοπλιστικών δαπανών κατά μέσο όρο κάτω του 1% του ΑΕΠ».
Στην ίδια ανακοίνωση δίνονται στοιχεία για τη μείωση των δαπανών από το 4,1% του ΑΕΠ (ο μέσος όρος της τετραετίας 1999-2003) σε ποσοστό κάτω του 3%. Επισημαίνεται δε ότι οι συμβατικές υποχρεώσεις του παρελθόντος, που ανέλαβε από το 2004 να αποπληρώσει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ανέρχονταν στο ποσό των 9,5 δις ευρώ. Η μείωση των εξοπλισμών δικαιολογήθηκε με τη δημοσιονομική κρίση.
Στην ανακοίνωση αναφέρεται επίσης ότι τα επιτελεία θα επανασχεδιάσουν πραγματοποιώντας τις αντίστοιχες περικοπές προγραμμάτων εντός του 2009, έτους ολοκλήρωσης του ΕΜΠΑΕ 2011-2015, και ο Α/ΓΕΕΘΑ θα θέσει τις προτεραιότητες με βάση τις νέες εγκεκριμένες οροφές του ΚΥΣΕΑ. Με πανηγυρικό ύφος γνωστοποιείται ότι για πρώτη φορά το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας μείωσε τις οροφές για εξοπλισμούς (2010-2015) από 18 δις σε 16,067 δις ευρώ.
Στην Αγκυρα το κλίμα ήταν διαφορετικό όταν στις 2 Ιουλίου ανακοινώθηκε η υπογραφή σύμβασης μεταξύ του Υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας και της γερμανικής ThyssenKrupp για τη ναυπήγηση έξι υποβρυχίων Type 214 AIP.
Συγκεκριμένα, τα γνωστά ναυπηγεία της HDW στο Κίελο θα παραδώσουν έξι συλλογές οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή ισάριθμων υποβρυχίων στην Τουρκία, στα ναυπηγεία του Γκολτσούκ. Σημειώνεται ότι στα νέα υποβρύχια θα ολοκληρωθούν και τουρκικά συστήματα, τα οποία έχουν αναπτυχθεί από την ταχέως αναπτυσσόμενη εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο από την αρχική απόφαση (22 Ιουλίου 2008), η Τουρκία αρχίζει να υλοποιεί ένα από τα πιο φιλόδοξα εξοπλιστικά της σχέδια με στόχο την απόκτηση ναυτικής υπεροπλίας στην ανατολική Μεσόγειο.
Το πρώτο νέο υποβρύχιο θα παραδοθεί το 2015 κα το συνολικό κόστος του προγράμματος θα υπερβεί τα 3 δις ευρώ. Ετσι το Τουρκικό Ναυτικό θα εισέλθει στη «λέσχη» των κατόχων υποβρυχίων Type 214, όμοιων με αυτά που παρήγγειλε πρώτη η χώρα μας αλλά δεν έχει αρχίσει να παραλαμβάνει.
Με τη σύγκριση των δύο περιπτώσεων, γίνεται αμέσως αντιληπτός ο τρόπος δράσης δύο ανταγωνιστριών χωρών, όπως και το επίπεδο σοβαρότητας που διακρίνει τις ηγεσίες τους. Η ελληνική πλευρά, για λόγους εσωτερικού πολιτικού κόστους, προχώρησε σε αποφάσεις που επιβεβαιώνουν την αδράνειά της στην προάσπιση των εθνικών συμφερόντων και έκανε μια παραπλανητική ανακοίνωση χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.
Εχοντας λησμονήσει οποιοδήποτε σχέδιο ανάπτυξης της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, άφησε τον χρόνο να φθείρει τις όποιες παλαιότερες προσπάθειες και στη συνέχεια έδωσε τη χαριστική βολή με μια σειρά ενεργειών (νόμος περί προμηθειών, σχεδόν ανύπαρκτες αναθέσεις), οι οποίες αντί να βοηθήσουν την άμυνα και την εθνική οικονομία συμπαρέσυραν ένα ολόκληρο σύστημα στη δυσλειτουργία και στην αποτυχία.
Η τουρκική πλευρά δεν προωθεί μόνο τα γεωστρατηγικά της σχέδια, όπως αποδεικνύει η προμήθεια υποβρυχίων Type 214, ένα γεγονός καταλυτικής σημασίας για τη ναυτική ισορροπία, μια επιθετική ενέργεια από μια χώρα την οποία στηρίζουμε στην πορεία ένταξης στην ΕΕ.
Περισσότερα από 700 εκατομμύρια δολάρια θα δοθούν στις τουρκικές βιομηχανίες, στο πλαίσιο σύμβασης η οποία υπεγράφη στις αρχές Ιουλίου στην έδρα του Υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας και αφορά: την αναβάθμιση 165 μαχητικών F-16 Block 40/50 (αξία συμβολαίου 135 εκατομμύρια δολάρια) στις εγκαταστάσεις του 1ου Κέντρου Συντήρησης και Εφοδιασμού στο Εσκί Σεχίρ, την υποστήριξη (σε ανταλλακτικά) 16 ελικοπτέρων Mi-17, τη συμμετοχή της βιομηχανίας Aselsan στο πρόγραμμα των οκτώ ραντάρ 3D για τις φρεγάτες του Τουρκικού Ναυτικού, στον σχεδιασμό και στην ανάπτυξη αυτοκινούμενων οβιδοβόλων, αντιαεροπορικών συστημάτων και στον εκσυγχρονισμό άλλων, των κέντρων διαχείρισης πυρών πυροβόλων Oerlikon των 35 mm και στην προμήθεια σταθεροποιημένων βάσεων για πολυβόλα που προορίζονται για το Ναυτικό, την παραγωγή εξομοιωτών F-16 για τα τουρκικά F-16 από τη Ηavelsan και τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη ελαφρών πυροβόλων των 105 mm από τη ΜΚΕΚ.
Εντός του Ιουλίου η Τουρκία θα αποφασίσει για την προμήθεια 109 ελικοπτέρων γενικής χρήσης, ένα πρόγραμμα για το οποίο διαγκωνίζονται η αμερικανική Sikorsky και η ιταλική AgustaWestland, με επικρατέστερη τη δεύτερη, η οποία συμφωνεί στην πλήρη μεταφορά της ζητούμενης από την Τουρκία τεχνογνωσίας για τη βιομηχανική συμπαραγωγή. Λόγω της αναβολής του προγράμματος Α-400Μ, θα εξεταστεί σύντομα η προμήθεια μεταφορικών αεροσκαφών για την κάλυψη των υφιστάμενων αναγκών, μεταξύ των C-130J, C-27J και C-295. Με στόχο την προώθηση της ευρύτερης στρατιωτικο-βιομηχανικής συνεργασίας μεταξύ των ισλαμικών χωρών, ανακοινώθηκε στις 29 Ιουνίου η συμφωνία για τον εκσυγχρονισμό, στις εγκαταστάσεις της ΤΑΙ, 42 πακιστανικών μαχητικών F-16 Block 15 A/B, ύψους 75 εκατομμυρίων δολαρίων.
Οι εργασίες θα ξεκινήσουν τον Οκτώβριο του 2010 και όταν θα ολοκληρωθούν, μετά από 46 μήνες, τα μαχητικά θα έχουν υποστεί δομικό εκσυγχρονισμό και θα διαθέτουν συστήματα τα οποία θα τα έχουν φέρει στο επίπεδο των Block 50. Υπενθυμίζεται ότι η ΤΑΙ έχει ολοκληρώσει πρόγραμμα δομικής αναβάθμισης 17 ιορδανικών F-16 A/B.
Δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση μεταξύ των δύο χωρών, αν και στην Ελλάδα σημειώθηκε σχετική κινητικότητα για την προμήθεια 15 ελικοπτέρων Ερευνας και Διάσωσης (SAR), ένα πρόγραμμα που καθυστερεί επί αρκετά χρόνια και δεν προβλέπει συμπαραγωγή. Για να γίνει περισσότερο αντιληπτό το πώς αντιλαμβάνεται το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας την έννοια της ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων, αναφέρουμε ότι 43 μεταχειρισμένα άρματα (30 Leopard 1A5 και 13 Leopard 2A4) τα οποία είχαν κατοχυρωθεί αρχικά για τη χώρα μας, δόθηκαν σε άλλες χώρες λόγω της τριετούς (!) αδράνειας και της αδιαφορίας της ΓΔΑΕΕ και παρά τις οχλήσεις της γερμανικής πλευράς.
Η ΓΔΑΕΕ, για να εμφανίσει κάποια κινητικότητα, εξήγγειλε διεθνή… διαγωνισμό για την προμήθεια των προηγμένων συλλογών καθοδήγησης βομβών Spice 1000 και Spice 2000 για τα F-16 της ΠΑ, γνωρίζοντας ότι η εταιρία Rafael του Ισραήλ αποτελεί τον μοναδικό προμηθευτή σε παγκόσμια βάση!
Για το τέλος επιλέξαμε την πρόσφατη τουρκική απόφαση προμήθειας 12-32 μεταχειρισμένων ρωσικών επιθετικών ελικοπτέρων Mi-28Ν Night Havoc, ως ενδιάμεσης λύσης μέχρι την παράδοση των πρώτων Τ129 και μετά από αμερικανική άρνηση παράδοσης μεταχειρισμένων ελικοπτέρων AH-1W Super Cobra ή ΑΗ-64 Apache.
Η τουρκική πλευρά αρχικά σκέφθηκε να προμηθευτεί Mi-24 Crocodile, τα οποία έχουν κοινά τμήματα με τα Mi-28, αλλά στη συνέχεια πείσθηκε να στραφεί στο Mi-28N, για το οποίο τουρκικές πηγές σημείωσαν με νόημα ότι έχει καλύτερες επιχειρησιακές επιδόσεις και οπλισμό από το Τ129.
Μεταξύ των ετών 2004 και 2009 το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας διπλασιάστηκε (από 185,95 δις ευρώ εκτοξεύθηκε στα 369,1 δις ευρώ), χωρίς αυτή να έχει προχωρήσει στην υλοποίηση κάποιου τεράστιου εξοπλιστικού προγράμματος. Ισως πρόκειται για μια απόδειξη περί της ανικανότητας, της κακοδιαχείρισης και της πλήρους αδυναμίας των «υπευθύνων» να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να δώσουν λύσεις.
Ο τόπος βουλιάζει στο τέλμα της ήττας και της «φινλανδοποίησης». Η οικονομία, η άμυνα, ο πολιτισμός, όλα βυθίζονται την ώρα που κάποιοι δέχονται επισκέψεις Τούρκων στρατηγών, εμφανώς ικανοποιημένοι από την πορεία των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Λησμονούν, φαίνεται, την προμήθεια των γεφυροφόρων Leguan, παραβλέπουν την ενίσχυση των τουρκικών δυνάμεων στην ανατολική Θράκη, αδιαφορούν για την επιθετική πολιτική της Αγκυρας.
Συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο όχι λόγω άγνοιας αλλά επειδή έτσι είναι το «πολιτικώς ορθόν» και συνεπώς καθίστανται πρωτεργάτες της υποβάθμισης της χώρας, την ώρα που τα τουρκικά μαχητικά κουρελιάζουν με τις υπερπτήσεις τους τη δήθεν αποτρεπτική ικανότητα των Ενόπλων μας Δυνάμεων…
Ακούμε δηλώσεις υπουργών και αρχηγών χωρίς νόημα, φράσεις κενές περιεχομένου, ένα μίγμα ανευθυνότητας και έλλειψης επαφής με την πραγματικότητα, όχι φυσικά αυτή που δημιουργούν οι επικοινωνιολόγοι αλλά εκείνη η οποία βρίσκεται δίπλα τους και αρνούνται επίμονα να δουν.
Η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία έχουν αποφασίσει από κοινού να λάβουν διαζύγιο από την αλήθεια, αποδεχόμενοι ψευδοκαταστάσεις, υπνοβάτες σε έναν δρόμο που δεν οδηγεί πουθενά. Και θέλουν αυτάρεσκα να λέγονται απόγονοι του Περικλή, του Θεμιστοκλή, του Θουκυδίδη, οι οποίοι γνώριζαν τι σημαίνει στρατηγική… «Η Ελλάδα δεν είναι καρπαζοεισπράκτορας», είχε δηλώσει προ καιρού με έμφαση η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη. Συμφωνούμε. Η ορθότερη διατύπωση θα ήταν «καρπαζοεισαγωγέας»…
Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος
Διευθυντής Σύνταξης
ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Κωνσταντίνος
Δημοσιεύθηκε: Τετ Αύγ 05, 2009 7:02 pm
Θέμα δημοσίευσης:
http://kostasxan.blogspot.com/2009/08/blog-post_7326.html
Εθνική και όχι κυβερνητική πολιτική
ακολουθεί η Τουρκία στο Αιγαίο...
Tου Περικλή Oικονόμου*
Kατά τη διάρκεια της θητείας μου ως υπευθύνου των Πολεμικών Σχεδίων του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας (ΓΕΑ) 1962-1965, παρακολουθώντας από πολύ κοντά τις κινήσεις του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, διεπίστωσα ότι ηργάζετο πολύ προσεκτικά και μεθοδικά, προκειμένου να αποκτήσει δικαιώματα στο Αιγαίο.
Οταν τη διαπίστωσή μου αυτή μετέφερα τόσο προς τους ανωτέρους μου, όσο και προς τους συναδέλφους του επιπέδου μου, με αντιμετώπισαν σαν εξαιρετικά καχύποπτο, με μεγάλη φαντασία, αντιλέγοντας ότι οι «μπουνταλάδες δεν είναι ικανοί για τέτοιους σχεδιασμούς». Δυστυχώς, μια δεκαετία μετά (Νοέμβριος 1973) επιβεβαιώθηκα, με την εκχώρηση δικαιωμάτων ερευνών πετρελαίου από την τουρκική κυβέρνηση στην κρατική τους εταιρεία πετρελαίων, σε τμήματα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Αλλά και μετά το 1975 που είχε μεσολαβήσει η εισβολή στην Κύπρο και η έκδοση της τουρκικής παράνομης αγγελίας 714, η οποία χώριζε στη μέση το Αιγαίο, επεκτείνοντας το τουρκικό FIR δυτικά μέχρι τον 25ο μεσημβρινό, όταν διετύπωνα την άποψη, ως αρχηγός ΓΕΑ, ότι αυτό ήταν το πρώτο βήμα, καθότι τα σχέδιά των απέβλεπαν στη σταδιακή προσάρτηση του ανατολικού Αιγαίου, με ενδιάμεσα στάδια υφαλοκρηπίδα, εναέριο χώρο, χωρικά ύδατα, νησίδες και βραχονησίδες, και νησιά του ανατολικού Αιγαίου, με αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, με άκουγαν μεν προσεκτικά, αλλά προσπερνούσαν το θέμα. Κατά τις διαπραγματεύσεις που είχαμε την περίοδο εκείνη για την κατάργηση της παράνομης τουρκικής αγγελίας, το υπουργείο Εξωτερικών ήθελε να πιστεύει τους ισχυρισμούς των Τούρκων «ότι εφοβούντο δική μας αιφνιδιαστική αεροπορική επίθεση, γιΆ αυτό ζητούσαν να ενημερώνονται για κάθε κίνησή μας στο Αιγαίο». Επρεπε να ακολουθήσουν οι δηλώσεις της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας ότι τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου είναι προέκταση του τουρκικού χερσαίου χώρου και κακώς δόθηκαν στην Ελλάδα με τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, η κρίση των Ιμίων το 1996, το μνημόνιο της Μαδρίτης με το οποίο αναγνωρίζονται ζωτικά συμφέροντά των στο Αιγαίο (1977), η παρέμβαση της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση (Ε.Ε.) που αμφισβήτησε την ελληνική κυριαρχία στα νησιά Φούρνοι, Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι και Ψέριμος και ακόμη η δήλωση του τότε προέδρου Σ. Ντεμιρέλ ότι η Τουρκία διεκδικεί 132 νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο (1998).
Ακολούθησαν και άλλες δηλώσεις - προκλήσεις μικρότερες ή μεγαλύτερες, όπως η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου, τα δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης για να φθάσουμε σήμερα να ζητούν συζήτηση επί όλων των παράλογων - ανυπόστατων και ανιστόρητων απαιτήσεων, που έχουν κατά καιρούς, με σύστημα και σχέδιο, θέσει. Οι ελπίδες, που οι Ελληνες είχαν αποθέσει στην κυβέρνηση των ισλαμιστών και προσωπικά στον κ. Ερντογάν, απεδείχθησαν φρούδες, όταν ο ίδιος σε συζήτηση με τον Ελληνα πρωθυπουργό είπε ότι «θα αρχίσουμε από τα εύκολα προβλήματα».
Μήπως, λοιπόν, θα πρέπει κάποτε να πιστεύσουμε, εξετάζοντες προσεκτικά και αντικειμενικά την τουρκική πολιτική των τελευταίων δεκαετιών, ότι ο τουρκικός επεκτατισμός δεν είναι θέμα κυβερνήσεων, αλλά εθνική πολιτική που έχει υιοθετηθεί με συνέπεια από το σύνολο του τουρκικού έθνους, όπως αυτό εμφανίζεται τουλάχιστον σήμερα, και να ξεχάσουμε ότι η πολιτική αυτή θα αλλάξει με την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση;
Μήπως θα πρέπει να επανεξετάσουμε τη θέση μας έναντι της χώρας αυτής, προσμετρώντας επιπλέον των παραπάνω αναφερθέντων ότι η Τουρκία με τη Συμφωνία του Ελσίνκι αντί να υποχωρήσει, παραιτούμενη των παράλογων απαιτήσεων έναντι της χώρας μας, ανταμείφθηκε με την αναγνώριση των συνοριακών διαφορών και ενώ θα έπρεπε να είχε τακτοποιήσει την εκκρεμότητα αυτή πριν από την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αυτές άρχισαν κανονικά και οι τουρκικές απαιτήσεις τέθηκαν προς το παρόν στα υπόψη, για μελλοντική χρήση;
Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν, ενώ η Τουρκία κατέχει στρατιωτικά το 40% ενός ανεξάρτητου κράτους - μέλους του ΟΗΕ, της Κυπριακής Δημοκρατίας, παρά τις όσες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού. Και ακόμη, οι ενταξιακές διαδικασίες συνεχίζονται, παρά το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζει αυτή τη Δημοκρατία, που είναι μέλος της Ε.Ε., στην οποία ζητεί να ενταχθεί;
Η Τουρκία εννοεί να γίνει μέλος της Ε.Ε. με τους δικούς της όρους και όχι με τους όρους της Ενωσης και μέχρι ώρας το επιτυγχάνει, διότι σε θέματα που θεωρεί εθνικού συμφέροντος δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα πίσω, όπως π.χ. το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, παρά τις συνεχείς συστάσεις της Ε.Ε., στην ουσία, ένα μηδαμινό θέμα σε σχέση με ό,τι έχει κερδίσει μέχρι σήμερα. Αλλωστε, κανένας στρατιωτικός ή πολιτικός παράγων δήλωσε ποτέ ότι θα αλλάξει η τουρκική πολιτική. Για την Τουρκία, η Ε.Ε. είναι ένα ακόμη πεδίο δράσης και εξυπηρέτησης των εθνικών της συμφερόντων.
Οταν, λοιπόν, η συμπεριφορά της είναι τόσο προκλητική εκτός Ε.Ε. είναι βέβαιο ότι πολλαπλά θα χειροτερεύσει, αν κάποτε ποτέ εισέλθει. Η συμπεριφορά της ως μέλους της Ατλαντικής Συμμαχίας επιβεβαιώνει την άποψη αυτή. Διότι είναι εντελώς παράλογο μια χώρα που έγινε μέλος μιας συμμαχίας για να προστατευθεί από υπάρχουσα απειλή, όπως η χώρα μας, να απειλείται από μέλος της συμμαχίας αυτής, την Τουρκία. Και ενώ η ίδια η συμμαχία θα έπρεπε να την επαναφέρει στην τάξη ή να την εκδιώξει, σφυρίζει αδιάφορα, επικαλούμενη μια γελοία νομικίστικη ερμηνεία του Βορειοανατολικού Συμφώνου.
Νομίζω ότι είναι καιρός να σταματήσουν οι αυταπάτες μας, να σταματήσουμε να βλέπουμε τις σχέσεις μας με την Τουρκία όπως εμείς θα θέλαμε να είναι και να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα, αλλάζοντας ριζικά την πολιτική μας.
Οι Τούρκοι σέβονται μόνο τη δύναμη και σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε. Οσο πιο διαλλακτικοί είμεθα, τόσο αυτοί αποθρασύνονται, διότι το θεωρούν αδυναμία, δίδοντάς τους να καταλάβουν ότι σήμερα είμαστε πολύ δυνατοί, και το εννοώ αυτό, και συνάμα αποφασισμένοι. Και τότε θα δείτε πόσο καλοί γείτονες θα γίνουν.
* Ο κ. Περικλής Οικονόμου είναι πτέραρχος ε.α., επίτιμος ΑΓΕΑ.
Σίμος
Δημοσιεύθηκε: Τετ Αύγ 05, 2009 2:18 pm
Θέμα δημοσίευσης:
http://www.noiazomai.net/ro1.html
[...]
ΓΙΑΤΙ Η ΡΩ;
Όπως έχουμε γράψει εδώ και ένα περίπου χρόνο, κύριος στόχος θα είναι νησιά Ρω, Μεγίστη, Στρογγύλη,
επειδή αυτά τα ελληνικά νησιά
εγκλωβίζουν και περιορίζουν την Τουρκική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, ενώ
συνενώνουν τις ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου
!!!
Στη Συνθήκη των Παρισίων, ορίζεται ρητά και ονομαστικά
το Καστελόριζο
(Μεγίστη) στην Ελλάδα «και οι παρακείμενες νησίδες» και είναι νομικά και πολιτικά ακατόρθωτο να κλονισθεί η ελληνικότητα της Μεγίστης, που
μπορεί όμως κατά τους Τούρκους να εξουδετερωθεί με την Κατάληψη της Ρω και της Στρογγύλης
, για τα οποία η ¶γκυρα κατασκευάζει «ασάφειες» με την ενθάρρυνση των Αμερικανικών Υπηρεσιών.
Εαν τα νησάκια αυτά «περάσουν» στα χέρια της Τουρκίας, τότε θα αποκτήσουν «ξαφνικά» τουρκική υφαλοκρηπίδα και τουρκική ΑΟΖ, που θα διακόπτει την ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου και θα εγκλωβίζει αυτή του Καστελόριζου…
Αλλά και η έμπρακτη αμφισβήτησή τους, αμφισβητεί την Ελληνική Υφαλοκρηπίδα και την Ελληνική ΑΟΖ, άρα «μπλοκάρει» κάθε σχετική εξέλιξη!
Και η Τουρκία βιάζεται να σταματήσει την ΕλλαδοΚυπριακή ΑΟΖ…Γιατί ΑΟΖ σημαίνει Αποκλειστική άντληση πετρελαίου… Μαύρου Χρυσού! Μια υποθαλάσσια «Σαουδική Αραβία»!!!
Χαρακτηριστικό μάλιστα είναι το σχόλιο του Τουρκικού Καναλιού για τη Ρω, που την ονομάτισε ως
«νησίδα στη μύτη της Τουρκίας»
που εννοείται δεν μπορεί να είναι …ελληνική!
[...]
Μεταφορέας
Δημοσιεύθηκε: Τετ Αύγ 05, 2009 10:04 am
Θέμα δημοσίευσης:
Ο κ. ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ
Το Παρόν και το Μέλλον της.
Του Δημήτρη Μπουντουτσίδη
Αναλυτής Συστημάτων Η/Υ.
Με αφορμή το βιβλίο του κ. Νταβούτογλου και με αφορμή τα όσα γίνονται εις βάρος της Ελλάδας και τους γείτονες της, είναι να απορεί κανείς με τους δημόσιους άνδρες της Τουρκίας οι οποίοι, από τον ΒΆ Παγκόσμιο πόλεμο και μετά κερδίζουν πάντα μάχες στο διπλωματικό παιχνίδι.
Και είναι να απορεί κανείς διότι,
ενώ έμεινε ουδέτερη σε αυτόν τον μεγάλο και καταστροφικό πόλεμο χωρίς να χάσει τίποτε από όσα έχασαν όσοι μπλέχθηκαν σε αυτόν, και ενώ είχε την πιο υπονομευτική δράση εις βάρος του Ιράκ, Ιράν, Παλαιστίνη, Αίγυπτο κ.λ.π. και ενώ το φυσιολογικό θα ήταν να μη έχει καλές σχέσεις με τους γείτονες της και με τους Δυτικούς, πάρα ταύτα, κατάφερε να διατηρεί άριστες σχέσεις με όλους αυτούς ενώ τα εσωτερικά της προβλήματα και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραμένουν άλυτα.
Η επιθετική της πολιτική
προς τους γείτονες της, αλλά και προς την Ελλάδα και Κύπρο, χώρες μέλη της Ε.Ε και που ουσιαστικά στρέφεται και εναντίον της Ε.Ε, δεν μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί αυτή η εύνοια.
Γράφει μεταξύ των άλλων
ο υπουργός των εξωτερικών της Τουρκίας κ. ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ ότι,
«Την Κύπρο δεν μπορεί να αγνοήσει καμία περιφερειακή ή παγκόσμια δύναμη που κάνει στρατηγικούς υπολογισμούς στη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο, το Σουέζ, την Ερυθρά Θάλασσα, τον Κόλπο, κ.λ.π, κ.λ.π. Η Κύπρος βρίσκεται σε τόσο ιδανική απόσταση απΆ όλες αυτές τις περιοχές, που έχει την ιδιότητα μιας παραμέτρου που μπορεί να επηρεάσει κάθε μία από αυτές ευθέως. Η Τουρκία το στρατηγικό πλεονέκτημα που απέκτησε τη δεκαετία του 1970 πάνω σε αυτή την παράμετρο, πρέπει να το αξιοποιήσει όχι ως στοιχείο μιας αμυντικής Κυπριακής πολιτικής με στόχο τη διαφύλαξη του status quo, αλλά ως ένα θεμελιώδες στήριγμα μιας διπλωματικής φύσεως επιθετικής θαλάσσιας στρατηγικής».
Eίδατε πόσο έντεχνα
και μακροχρόνια βάζει τα θεμέλια για διατήρηση όχι μόνον του status quo, αλλά θέλει να παγιώσει την στρατηγική τους στο Αιγαίο και Κύπρο καθώς και την κατοχή της. Για τον λόγο αυτό χρησιμοποιεί (προσωπικά θα το αποκαλούσα) και το αλατοπίπερο με τις άλλες Γεωπολιτικές περιοχές για να δημιουργήσει άλλοθι, είναι σίγουρος ότι η μακροχρόνια επιμονή και η υπομονή τους θα αποδώσει, δεν τους ενδιαφέρει το τώρα. Το τώρα για την Τουρκική διπλωματία και τον κ. Νταβούτογλου είναι τα θεμέλια του αύριο, έτσι δεν έκανε και ο σύντροφος Σταλιν με το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ; Τα Σκόπια (άλλοι αχάριστοι αυτοί, ο Στάλιν τους έκανε κράτος και αυτοί ξεχάσανε την Ρωσία) εάν δεν ήταν ο Στάλιν, τώρα θα ήταν σκόρπια και όχι Σκόπια, κάτι από μακροχρόνια πολιτική ήξερε και αυτός.
Σε αυτό το βιβλίο ο κ. Νταβούτογλου
γράφει πάρα πολλά και φαίνεται ότι ξέρει πάρα πολύ καλά την Ιστορία της Μ. Ασίας της Ιωνίας και της Μαύρης Θάλασσας (Τουρκοκρατούμενες παραθαλάσσιες Περιοχές) και είναι γνώστης της Γεωπολιτικής της Μαύρης και της Μεσόγειος θάλασσας καθώς και της στρατηγικής και Γεωπολιτικής θέσης της μεγαλονήσου, «μαρτυρικής Κύπρου».
Με αφορμή
τα όσα αναφέρει στο βιβλίο του, μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ και να σχολιάσω ορισμένα γεγονότα που έχουν την σημασία τους για να τα θυμόμαστε πάντα. Μέσα από τα γραφόμενα του, αναδεικνύεται ότι, όποιον στόχο ή στόχους βάζει ή έβαλε η Τουρκία από την ίδρυση της μέχρι και σήμερα τους κερδίζει.
Επίσης ερμηνεύοντας τα κείμενα του,
μας δείχνει ή μάλλον δείχνει στους ταγούς της Ελλαδικής εξουσίας, τον τρόπο που κερδίζει βήμα, βήμα, πόντο, πόντο κάθε στόχο της και πως υλοποιεί τα μεγαλεπήβολα σχέδια της.
Δεν έχασε μέχρι σήμερα
τίποτε από όσα σχεδίασε από την ίδρυση του Τουρκικού κράτους, μέχρι και σήμερα. Τα επιτεύγματα αυτά κατά την άποψή μου και όπως αναδεικνύονται Ιστορικά τα οφείλει, αφ ενός στη σκληρή, σταθερή και αταλάντευτη πολιτική της, αφετέρου στη διπλωματική της γλώσσα και με Ιστορικά δεδομένα που ουδέποτε ήταν δικά της, κατάφερε με τους πιο ανιστόρητους τρόπους να διώξει ή να εξισλαμίσει τον Ελληνισμό από την Ίμβρο, την Τένεδο και την Κωνσταντινούπολη γράφοντας στα παπούτσια της την συνθήκη της Λοζάνης σε αντίθεση με την συμπεριφορά των Ελλήνων έναντι της Τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη. Καταχράται και εκμεταλλεύεται τις περιουσίες των Ελλήνων της Ίμβρου, της Τενέδου και της Κωνσταντινούπολης, όπως καταχράται και εκμεταλλεύεται και τις περιουσίες των Ελληνοκυπρίων της Βόρειας κατεχόμενης Κύπρου επί 35 χρόνια (αυτοί ξέρουν τι κάνουν, εμείς! Εμείς είμαστε δημοκρατικοί και το λουρί της μάνας μας –σοβινιστές ή εθνικιστές ή ρατσιστές - όταν διεκδικούμε τα δίκαια μας. Ε! ρε, για πόσα χρόνια ακόμη η «μαλακία» θα μας δέρνει). Εκμεταλλεύεται την αδυναμία στρατηγικής των ταγών της εξουσίας με την ανεκτικότητα που τους δείχνουμε.
Ευτυχώς
που και εμείς έχουμε και υπάρχουν ορισμένες μεμονωμένες φωνές σΆ αυτή τη Χώρα που με τα βιβλία τους και την αρθογραφία τους εγείρουν συνειδήσεις και δυστυχώς, αυτό το υγιές κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας βρίσκεται εκτός εξουσίας και διαχείρισης.
Αλήθεια
ποιος υπουργός των εξωτερικών των Ελλήνων ή ποιος άλλος εν ενεργεία υπουργός τόλμησε να αρθρογραφήσει ή να αφήσει παρακαταθήκη σε βιβλίο του με στόχο το αύριο;. Ποιος υπουργός των Ελλήνων δημιούργησε προϋποθέσεις ώστε να τις ακολουθούν οι γείτονες μας;. (Δεν ξέρω κατά πόσο ο κ. Μάρτης ή ο κ. Ππαπαθεμελής κατάφεραν κάτι αντίστοιχο για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, είναι σίγουρο ότι εμείς ακολουθούμε τα Σκόπια και όχι τα Σκόπια εμάς και αυτό είναι μια διαχρονική πληγή της διπλωματίας και πρέπει οι κοινωνιολόγοι και οι Ιστορικοί μας να ασχοληθούν σοβαρά –τώρα- και όχι στο μέλλον).
Το βιβλίο του κ. Νταβούτογλου
κατά την προσωπική μου εκτίμηση με όσα δήθεν αθωωτικά αναφέρει, θα το ακολουθούν οι επερχόμενες γενιές που θα καλεστούν να Κυβερνήσουν και θα τρέχουν πίσω από τα γεγονότα αλλά θα είναι πολύ αργά τότε εάν δεν αλλάξουν κατεύθυνση οι (καθώς πρέπει) υπουργοί μας και οι δημόσιοι άρχοντες. Ο υπουργός των εξωτερικών της Τουρκίας κ. Νταβούτογλου έβαλε τα θεμέλια για διεκδικήσεις των επόμενων ετών, οι δικοί μας πότε θα τα βάλουν;. Θα δημιουργήσουν εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε κάποτε να ακολουθούν και αυτοί;.
Υπάρχουν θέματα
που μπορεί να ανοιχτούν και να μπουν -αρκεί να το θέλουν-, όπως για παράδειγμα περιουσίες Ίμβρου, Τενέδου, Κωνσταντινούπολης ή η Μικρασιατική καταστροφή, γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, της Θράκης και της Μ. Ασίας. Αλλά να τα ανοίξουν με ορίζοντα σε βάθος χρόνου. Το θέλουν;. Ο υπουργός των εξωτερικών της Τουρκίας το έκανε. Αλήθεια ποια είναι η Ιστορία των σημερινών ταγών της εξουσίας από τις αρχές της δεκαετίας του 90α και εντεύθεν;. Τι θα κάνανε εάν βρισκόντουσαν στην περίοδο και τα χρόνια του Ελευθέριου Βενιζέλου;. Είναι ερωτήματα που πρέπει καθημερινά να μας απασχολούν.
4-8-2009
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Δημοσιεύθηκε: Τρι Αύγ 04, 2009 8:55 am
Θέμα δημοσίευσης: Μεγάλη κινητικότητα στο Αιγαίο
Μεγάλη κινητικότητα στο Αιγαίο
Τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες υπάρχει μεγάλη κινητικότητα σχετικά με το Αιγαίο.
Το Υπουργείο Εθν. Αμύνης να ανακοινώνει αναλυτικά τις παραβιάσεις του πρώτου εξαμήνου (πάνω από 1500 αεροσκάφη ενεπλάκησαν μέσα σε ένα εξάμηνο!), κάτι που σπανίως το κάνει.
Πολλά άρθρα να μιλάνε για την ανάγκη η Ελλάδα να πάρει κάποια στιγμή ένα ρίσκο σε θερμό επεισόδιο.
Δηλώσεις πολιτικών που προεξοφλούν θερμό καλοκαίρι.
Σενάρια για περίπτωση εκατοντάδων προκλήσεων από την Τουρκία για να «τεστάρουν» τις ελληνικές αντιδράσεις.
Οι προκλήσεις σε Αγαθονήσι/Φαμακονήσι προεκτείνονται στην Ρω κλπ. Και όλα αυτά μέσα στο κατακαλόκαιρο που υποτίθεται πως οτιδήποτε και αν συμβεί θα χάσουμε και οι δύο στο ζήτημα του τουρισμού που ειδικά αυτή τη χρονιά είναι ιδιαίτερα κρίσιμο.
Το πολύ καλό ιστολόγιο
"Ας μιλήσουμε επιτέλους"!
Παρακολουθεί συστηματικά το ζήτημα.
Παραπέμπουμε:
«Πόσο κοντά στη σύγκρουση είμαστε άραγε;»
http://kostasxan.blogspot.com/2009/08/blog-post_6069.html
«Ο πόλεμος στο Αιγαίο έχει ήδη ξεκινήσει»
http://kostasxan.blogspot.com/2009/08/blog-post_04.html
«Αποκλειστικό έλεγχο στο μισό Αιγαίο θέλει η ¶γκυρα»
http://kostasxan.blogspot.com/2009/08/blog-post_265.html