Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αρχική σελίδα
Προτάσεις
Τεύχη
Αρθρα
Αναζήτηση διαλόγου
Αναζήτηση - άρθρα/τεύχη
Σύνδεσμοι
Πληροφορίες
Ρεσάλτο Blog
Αναζήτηση
::
Κατάλογος Μελών
Εγγραφή
::
Σύνδεση
::
Προφίλ
Ιστορία - Φιλοσοφία
Δημοσίευση απάντησης
Όνομα μέλους
Θέμα
Περιεχόμενο
Emoticons
Περισσότερα Emoticons
Χρώμα γραμματοσειράς:
Προεπιλογή
Βαθύ Κόκκινο
Κόκκινο
Πορτοκαλί
Καφέ
Κίτρινο
Πράσινο
Λαδί
Κυανό
Μπλέ
Βαθύ Μπλέ
Λουλακί
Βιολετί
Λευκό
Μαύρο
Μέγεθος γραμματοσειράς:
Μικροσκοπικό
Μικρό
Κανονικό
Μεγάλο
Τεράστιο
Να κλείσουν τα Tags
[quote="Ροβεσπιέρος"][size=18] [color=red]«Μέχρι τη νίκη - για πάντα»![/color][/size] Η μορφή του Τσε ξεδιπλώνεται σαν σημαία του ατόφιου ανθρωπισμού που εμπνέει τους επαναστάτες όλου του κόσμου. Σαν σήμερα, πριν από 40 χρόνια, στις 8 προς 9 Οκτώβρη 1967, ο φλογερός κομμουνιστής, ο Ερνέστο Γκεβάρα, ο Τσε των εργατών και των φοιτητών, ο Τσε των κολίγων και των ανταρτών, θα γινόταν το σύμβολο γενεών και γενεών, θα περνούσε στο πάνθεον της αιωνιότητας. * Σήμερα που ο ιμπεριαλισμός ασκεί μια πρωτοφανή τρομοκρατία από άκρου εις άκρον στον πλανήτη, σήμερα που ο απεριόριστος πόλεμος του Μπους σπέρνει παντού εικόνες ολέθρου, ανάλογες με αυτές που συγκλόνισαν τον κόσμο τις ημέρες του Βιετνάμ, σήμερα είναι ίσως η πιο καίρια, ίσως η πιο αναγκαία στιγμή για την απόδοση τιμής στον αγνό επαναστάτη. Στην αυγή του 21ου αιώνα, τώρα που ο ιμπεριαλισμός χωρίζει τον κόσμο σε αυτούς που είναι μαζί του και υποταγμένοι και στοχοποιεί εκείνους που είναι εναντίον του και λεύτεροι, το κάλεσμα του Τσε γίνεται επιτακτικά επίκαιρο: Ενα, και δύο, και τρία, και πολλά Βιετνάμ, ενάντια στον ιμπεριαλισμό! * Οση προσπάθεια κι αν κατέβαλαν, όσο μελάνι κι αν έχυσαν, όποια προβοκάτσια κι αν έστησαν, ό,τι κι αν σκόπευαν με τη δολοφονία του, τον Τσε ποτέ δεν κατάφεραν να τον βγάλουν απ' τη μέση. Το έγκλημα, αντί να σβήσει τα ίχνη αυτού του ασθματικού γιατρού από την Αργεντινή, μετατράπηκε σε βαθιά, σε ζωογόνα και ελπιδοφόρα ανάσα για τους προλετάριους, για τους λαούς όλου του κόσμου. Ο Τσε ζει! Ισως η εξήγηση της «αθανασίας» να είναι αυτή που έδωσε ο Ζαν Πολ Σαρτρ: «Ο Τσε Γκεβάρα είναι ένας από τους μεγάλους μύθους αυτού του αιώνα. Η ζωή του - έλεγε ο Σαρτρ - είναι η ιστορία του πληρέστερου ανθρώπου της εποχής μας». *** Μήπως ο Τσε είναι ένας μύθος χωρίς αντίκρισμα; Είναι, πράγματι, ένα σύμβολο, αλλά μήπως ένα σύμβολο ακίνδυνο, ένα σύμβολο της ουτοπίας; * Ο Τσε υπάρχει όχι μόνο γιατί έφυγε νωρίς, αφήνοντας κληρονομιά αυτό το απίστευτο βλέμμα του, ένα βλέμμα που καθοδηγεί μακριά, προς το όνειρο, προς το φαινομενικά αδύνατο. Το μεγαλείο δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι στην Κούβα ο Τσε νίκησε ή επειδή αρνήθηκε να θεωρήσει αρκετή αυτή τη νίκη απέναντι στο χρέος του. Δεν ήταν μόνο ότι ο Τσε αρνήθηκε μια «στρωμένη» και άνετη ζωή για να αφιερώσει τον εαυτό του στην Επανάσταση. Ολα αυτά μαζί μπορεί να συνθέτουν τον μύθο του Τσε. Αλλά δεν είναι αρκετά να εξηγήσουν: Γιατί ο Τσε Γκεβάρα ζει; * Ο Τσε ζει γιατί ήταν πολεμιστής. Ηταν πολιτικός. Ηταν στρατιώτης. Ηταν ο άνθρωπος της επανάστασης. Ο Τσε ζει, γιατί ακόμα δεν έχει πεθάνει ο ιμπεριαλισμός. Ο Τσε ζει, γιατί συνεχίζει να πολεμάει τον ιμπεριαλισμό. Ο Τσε πολεμάει και δείχνει τη νίκη. Το βλέμμα του Τσε δείχνει τη νίκη. Γι' αυτό παραμένει θανάσιμα επικίνδυνος για τους δολοφόνους του. Είναι επικίνδυνος τόσο ακριβώς όσο το βλέμμα δείχνει πόσο ρεαλιστικό είναι το όραμά του για έναν κόσμο ελεύθερο, δημοκρατικό, χωρίς πείνα, χωρίς φτώχεια, χωρίς εκμετάλλευση. * Οταν ο πατέρας του Ερνέστο τον συνάντησε νικητή, πια, στην Κούβα, κατάλαβε πως ο νεαρός μποέμ που αποχαιρετούσε πριν από 6 χρόνια στην Αργεντινή, ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Ηταν ένας σκληραγωγημένος ήρωας που τον τιμούσε ένας ολόκληρος λαός. Ο πατέρας θα γράψει για το γιο λίγο αργότερα: «Ο Τσε είχε μεταμορφωθεί σ' έναν άνθρωπο του οποίου η πίστη στο θρίαμβο των ιδεών του, άγγιζε τα όρια του μυστικισμού». Αυτός ήταν ο Τσε. Ασταμάτητος. Αλύγιστος. Παθιασμένος. Αμετανόητος. * Από δύο χρόνων μέχρι το τέλος της ζωής του ο Τσε ήταν ασθματικός. Η ασθένειά του δεν τον κατέβαλε ποτέ. Εφηβος έπαιζε ράγκμπι και ποδόσφαιρο, έστω κι αν κάποιες φορές οι πνεύμονές του τον υποχρέωναν να εγκαταλείψει το γήπεδο. Αργότερα, ως επαναστάτης πια, υποβάλλει τον εαυτό του σε απίστευτες κακουχίες. Γνωρίζοντας την αδυναμία των πνευμόνων του, του αρέσει να «ακροβατεί», καπνίζοντας μεγάλες ποσότητες πούρων. Εδώ υπάρχει και ένα σχετικό ανέκδοτο: Λέγεται ότι στο διάστημα που ήταν υπουργός Βιομηχανίας στην Κούβα, οι συνεργάτες του, του ζήτησαν να περιορίσει το κάπνισμα. Αυτός τους καθησυχάζει και συμφωνεί ότι πρέπει να ελαττώσει τον αριθμό των πούρων που καπνίζει. Ετσι, την επόμενη μέρα, εμφανίζεται στο γραφείο του με ένα πούρο κοντά στο ένα μέτρο μήκος! «Οπως βλέπετε πλέον θα καπνίζω μόνο ένα πούρο την ημέρα», απαντά στους εμβρόντητους συντρόφους. * Αυτός ήταν ο Τσε. Ο Τσε ουδέποτε αισθάνθηκε ότι ήταν «άγιος», έστω κι αν είχε ήδη θεοποιηθεί από πολλούς ανθρώπους. «Δεν είμαι απελευθερωτής (libertador). Δεν υπάρχουν libertadores. Οι ίδιοι οι άνθρωποι απελευθερώθηκαν μόνοι τους», έλεγε ο Τσε. *** Ο Τσε είχε δίκιο. Οι άνθρωποι δε χρειάζονται απελευθερωτές, αρκεί να αποφασίσουν να ελευθερωθούν. Ο Τσε είχε δίκιο για τους ανθρώπους. Πάρτε για παράδειγμα τον Κόρντα, τον Κουβανό φωτογράφο που το 1960 «φυλάκισε» στην αιωνιότητα την ασύλληπτη ματιά του Τσε και χάρισε στον κόσμο την πασίγνωστη φωτογραφία. Αυτή τη φωτογραφία, τη φωτογραφία με τον Τσε να γνέφει το σύνθημα «ως τη νίκη για πάντα», ο μακαρίτης πια φωτογράφος, αρνήθηκε να επιτρέψει να τη χρησιμοποιήσουν σε διαφημιστική καμπάνια γνωστού αλκοολούχου ποτού. Αρνήθηκε, έστω κι αν το οικονομικό αντάλλαγμα ήταν τεράστιο για έναν Κουβανό, γέρο, φτωχό, μα όμως τόσο ελεύθερο, άνθρωπο. * Ποιος ήταν ο Τσε; Ενα παιδί αστών που μέχρι τα παιδικά του χρόνια μεγάλωνε μέσα σε έναν τεράστιο κήπο σε μια επαρχία στα βορειοανατολικά της Αργεντινής και μάζευε τους φίλους του στο πάντοτε ανοιχτό σπίτι που έμενε με τους γονείς του; Ηταν ο αιώνιος έφηβος που ξεκίνησε να ανακαλύψει, παρέα με τον καλύτερό του φίλο και μια μοτοσικλέτα, τη Λατινική Αμερική; Ηταν ο γεννημένος επαναστάτης που σε ηλικία 28 ετών έφτασε με τους άλλους 81 συντρόφους του στην Κούβα, ξεκινώντας τη μεγαλειώδη προσπάθεια για τη νίκη; * Ποιος ήταν ο Τσε; Ο άνθρωπος της δράσης που άφησε θέσεις και αξιώματα στην Κούβα για να συνεχίσει την επανάσταση στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική; Πώς ένιωθε ο Τσε κάθε φορά που ανακάλυπτε ότι ολοένα και λιγότεροι είχαν το κουράγιο του να συνεχίσουν, να παλέψουν, χωρίς συμβιβασμούς και σκοπιμότητες για έναν κόσμο λιγότερο άδικο; * Ο Τσε, τελικά, ήταν ένας ελεύθερος άνθρωπος, ήταν ένας κομμουνιστής, που εκείνο το πρωινό του Οκτώβρη στη Βολιβία, έγινε σύμβολο ενός αγώνα, που θα διαρκέσει για όσο στον κόσμο η αδικία θα εξακολουθεί το έργο της. Εγινε και ήταν ο κομαντάντε ενάντια σε αυτήν την αδικία. Ο σύντροφος και οδηγός των ευαίσθητων (κάποιοι λένε των αιθεροβαμόνων - εμείς λέμε των επαναστατών) στο μήνυμα της προσφοράς και της θυσίας. Ο Τσε ήταν από κείνους που μετέτρεψαν το θάνατο στο τόσο αναγκαίο σκαλοπάτι για τη ζωή. * Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν «ο πληρέστερος άνθρωπος της εποχής μας», έλεγε ο Σαρτρ. Γιατί στο πρόσωπο του Τσε συμπίπτουν απόλυτα τα λόγια με τα έργα. Συμπίπτουν απόλυτα οι ιδέες με τις πράξεις. Αλλά, ο Τσε δεν αφήνει, ακόμη και τώρα, περιθώρια για «αγιοποίηση». Τελικά, όπως έλεγε ο ίδιος, ήταν απλώς ένας άνθρωπος που έκανε ό,τι πίστευε. Και πίστευε ό,τι έκανε. Ηταν, με άλλα λόγια, όπως θα έπρεπε να είναι όλοι οι άνθρωποι. * Κανείς δεν είναι δυνατό να προσθέσει τίποτα περισσότερο στο θρύλο του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Κανείς πέρα από την Ιστορία. Την ιστορία των απλών ανθρώπων που έχουν πυξίδα το όραμα, τους αγώνες, τη θυσία του Τσε Γκεβάρα. Την ιστορία των συντρόφων του, σε κάθε εποχή και σε κάθε γωνιά του πλανήτη, που προχωρούν μαζί του «Hasta la victoria - siempre»! [b]Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ[/b][/quote]
Επιλογές
HTML
Ενεργό
BBCode
Ενεργό
Smilies
Ενεργά
Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
*** Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. ***
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη:
Επιλέξτε μια Δημόσια Συζήτηση
----------------
Πολιτική Δημοσίευσης
Ανακοινώσεις
Ευρετήριο
----------------
Ειδήσεις
Πολιτική - Oικονομία
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Ιστορία - Φιλοσοφία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Οικολογία - Περιβάλλον
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Καταγγελίες
Χιούμορ - Σάτιρα
Γενικές Συζητήσεις
Ανασκόπηση Θέματος
Συγγραφέας
Μήνυμα
ΓΙΑΝΝΗΣΜ
Δημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 11, 2007 1:08 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Είπε...
«Είμαστε ρεαλιστές, επιδιώκουμε το αδύνατο! (Seamos realistas, pidamos lo imposible!)»
«Πρέπει κανείς να διακατέχεται από μεγάλη δόση ανθρωπισμού, μεγάλη δόση αισθήματος δικαίου και αλήθειας για να μην υποπέσει στον ακραίο δογματισμό, στον κρύο σχολαστικισμό, στην απομόνωση από τις μάζες. Κάθε μέρα ο καθένας πρέπει να αγωνίζεται ώστε αυτή η αγάπη για έναν ζώντα ανθρωπισμό να μετατρέπεται σε στέρεες πράξεις, σε πράξεις που μπορούν να γίνουν παράδειγμα και κίνητρο.»
«Δε με αφορά ο στεγνός οικονομικός σοσιαλισμός. Αγωνιζόμαστε ενάντια στη μιζέρια, αλλά κι ενάντια στην απομόνωση.»
«Διακινδυνεύοντας να φανώ γελοίος, επιτρέψτε μου να πω ότι ο αληθινός επαναστάτης οδηγείται από ένα μεγαλειώδες αίσθημα αγάπης. Είναι αδύνατον να σκεφτώ έναν γνήσιο επαναστάτη χωρίς αυτή την ιδιότητα.»
«Κάθε σταγόνα αίμα, σε οποιαδήποτε χώρα κάτω από τη σημαία της οποίας δε γεννήθηκες, είναι μια εμπειρία που περνά στους επιζήσαντες και προστίθεται αργότερα στον απελευθερωτικό αγώνα της δικής σου χώρας. Και κάθε έθνος που απελευθερώνεται είναι μια μάχη κερδισμένη στον αγώνα για την απελευθέρωση της δικής σου πατρίδας.»
«Δεν υπάρχει για μας κανείς άλλος ορισμός του σοσιαλισμού, πλην της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.»
«Αν τρέμεις από αγανάκτηση για κάθε αδικία, τότε είσαι σύντροφός μου.»
«Η ειρηνική συνύπαρξη τέθηκε σε βάρβαρη δοκιμασία στην Κύπρο, λόγω των πιέσεων από την Τουρκία και το ΝΑΤΟ, που υποχρέωσαν τον λαό και την κυβέρνηση της Κύπρου να κρατήσουν μια ηρωική και σταθερή θέση, αμυνόμενοι για την ανεξαρτησία τους.»
ΓΙΑΝΝΗΣΜ
Δημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 11, 2007 1:01 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Τρία γράμματα
Γράμμα στους γονείς του, 1965
Αγαπημένα μου γερόντια,
Νιώθω και πάλι κάτω από τις φτέρνες μου το ανεβοκατέβασμα των πλευρών του Ροσινάντε (1). Ρίχνομαι πάλι στους δρόμους με την ασπίδα μου στα χέρια.
Σας έγραψα κι ένα άλλο αποχαιρετιστήριο γράμμα, πάνε τώρα δέκα χρόνια από τότε. Καθώς θυμάμαι, λυπόμουν που δεν ήμουν καλύτερος στρατιώτης και καλύτερος γιατρός. Το τελευταίο δεν με ενδιαφέρει πια, μα στρατιώτης δεν είμαι τόσο κακός.
Ουσιαστικά, τίποτε δεν έχει αλλάξει, εκτός από το ότι είμαι πολύ περισσότερο συνειδητοποιημένος. Ο μαρξισμός μου έχει βαθιές ρίζες και έχει εξαγνισθεί. Πιστεύω στην ένοπλη πάλη σαν μοναδκή λύση για τους λαούς που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους και είμαι συνεπής με τις πεποιθήσεις μου. Πολλοί θα με πουν τυχοδιώκτη και είμαι, μόνο που είμαι άλλου είδους τυχοδιώκτης, ένας από εκείνους που προβάλλουν τα στήθη τους για να αποδείξουν τις αλήθειες τους.
Ίσως αυτό το γράμμα να είναι και το τελευταίο. Δεν το αναζητώ. Βρίσκεται, όμως, μέσα στον λογικό υπολογισμό των πιθανοτήτων. Αν γίνει έτσι, σας στέλνω τον τελευταίο μου χαιρετισμό.
Σας αγάπησα πολύ, μόνο που δεν ήξερα να εκφράζω την τρυφεράδα μου. Είμαι υπερβολικά αυστηρός στις πράξεις μου και πιστεύω ότι μερικές φορές δεν με καταλάβατε. Δεν ήταν εύκολο να με καταλάβετε, παρ΄ όλα αυτά πιστέψτε με. Μόνο σήμερα.
Τώρα, μια θέληση που σφυρηλάτησα με χαρά καλλιτέχνη θα στηρίξει κάποια αδύναμα πόδια και κάποια κατάκοπα πνευμόνια, θα το κάνω.
Να θυμάστε πού και πού αυτόν το μικρό κοντοτιέρο (2) του εικοστού αιώνα. Φιλιά στη Σέλια, τον Ρομπέρτο, τους Χουάν Μαρτίν και Πατοτίν, την Μπεατρίς, σε όλους.
Ένα μεγάλο αγκάλιασμα για σας, από τον άσωτο και πεισματάρη γιο σας,
Ερνέστο
1. Ροσινάντε: Το άλογο του Δον Κιχώτη
2. condotiero: Επικεφαλής στρατιωτικής ομάδας που εκστράτευε σε διάφορες περιοχές και χώρες στον μεσαίωνα
Γράμμα στα παιδιά του, 1965
Αγαπημένα μου Ιλντίτα, Αλιδίτα, Καμίλο, Σέλια και Ερνέστο.
Αν κάποτε χρειαστεί να διαβάσετε αυτό το γράμμα, θα είναι γιατί εγώ δεν θα βρίσκομαι ανάμεσά σας. Σχεδόν δεν θα με θυμόσαστε και οι πιο μικροί δεν θα θυμούνται τίποτε.
Ο πατέρας σας υπήρξε ένας άνθρωπος που δρούσε όπως σκεφτόταν και, σίγουρα, υπήρξε συνεπής με τις πεποιθήσεις του. Μεγαλώστε σαν καλοί επαναστάτες. Να μελετάτε πολύ, για να μπορέσετε να κατέχετε την τεχνική που μας επιτρέπει να κατακτήσουμε τη φύση. Να θυμάστε ότι το σημαντικό είναι η επανάσταση και ότι καθένας από μας, μόνος του, δεν αξίζει τίποτε. Πάνω απ΄ όλα να είστε πάντα ικανοί να νιώθετε βαθιά μέσα σας οποιαδήποτε αδικία διαπράττεται ενάντια σε οποιονδήποτε, σε οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου. Είναι η πιο όμορφη ιδιότητα ενός επαναστάτη για πάντοτε, παιδάκια. Ακόμη ελπίζω να σας δω. Ένα τεράστιο φιλί και ένα αγκάλιασμα από τον μπαμπά.
Γράμμα στο Φιντέλ Κάστρο, 1965
Το γράμμα αυτό διαβάστηκε από τον Κάστρο στις 3 Οκτώβρη 1965 σε δημόσια τελετή κατά την οποία ανακοινώθηκε η κεντρική επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας, το οποίο μόλις είχε ιδρυθεί. Το γράμμα είχε φτάσει στον Κάστρο από την 1 Απριλίου και η ανάγνωσή του υπήρξε η πρώτη δημόσια εξήγηση σχετικά με την απουσία του Γκεβάρα από την Κούβα.
Αβάνα, Έτος της Γεωργίας
Φιντέλ,
θυμάμαι τούτη τη στιγμή πολλά πράγματα, τότε που σε γνώρισα στο σπίτι της Μαρία Αντόνια, τότε που μου πρότεινες να έρθω μαζί σας, όλη την ένταση των προετοιμασιών.
Κάποια μέρα ήρθαν και ρώτησαν ποιος θα έπρεπε να ειδοποιηθεί σε περίπτωση θανάτου μας. Και η υπαρκτή πιθανότητα να γίνει κάτι τέτοιο μας συγκλόνισε όλους. Αργότερα μάθαμε πως ήταν αλήθεια, πως σε μια επανάσταση ή νικάς η πεθαίνεις (αν είναι αληθινή). Πολλοί σύντροφοι έπεσαν στη μέση του δρόμου προς τη νίκη.
Σήμερα όλα έχουν έναν τόνο λιγότερο δραματικό, γιατί είμαστε πιο ώριμοι. Τα γεγονότα, όμως, επαναλαμβάνονται. Νιώθω πως έχω πια εκπληρώσει το μέρος εκείνο του χρέους μου που με έδενε με την κουβανέζικη επανάσταση στο έδαφός της και σας αποχαιρετώ, εσένα, τους συντρόφους, τον λαό σου που είναι πια και δικός μου.
Παραιτούμαι επίσημα από τα καθήκοντά μου στην ηγεσία του Κόμματος, από τη θέση του υπουργού, από τον βαθμό του κομαντάντε, από την κουβανέζικη υπηκοότητα. Καμία νομική σχέση δεν με συνδέει με την Κούβα, μόνο δεσμοί άλλου είδους, που δεν μπορούν να σπάσουν όπως οι διορισμοί σε κάποιες θέσεις.
Κοιτάζοντας τη ζωή μου ως τα τώρα, πιστεύω πως έχω δουλέψει με αρκετή τιμιότητα και αφοσίωση για την εδραίωση της επαναστατικής νίκης. Το μοναδικό μου κάπως σοβαρό σφάλμα είναι που δεν είχα περισσότερη εμπιστοσύνη σε εσένα από τις πρώτες στιγμές στη Σιέρα Μαέστρα και που δεν είχα καταλάβει αρκετά γρήγορα τις δυνατότητές σου ως καθοδηγητή και επαναστάτη. Έζησα θαυμάσιες ήμερες και ένιωσα πλάι σου την περηφάνια να ανήκω στον λαό μας τις λαμπρές μα και θλιβερές ημέρες της κρίσης στην Καραϊβική.
Σπάνια έλαμψε τόσο ένας πολιτικός όσο εκείνες τις ημέρες, και νιώθω περήφανος που σε ακολούθησα δίχως δισταγμούς, που ταυτίστηκα με τον τρόπο που σκέφτεσαι, βλέπεις και εκτιμάς τους κινδύνους και τις αρχές.
΄Αλλες χώρες του κόσμου ζητάνε τη συμβολή των σεμνών μου προσπαθειών. Εγώ μπορώ να κάνω αυτό που εσένα δεν σου επιτρέπεται, λόγω των ευθυνών σου απέναντι στην Κούβα, και έφτασε η ώρα να αποχωριστούμε.
Ας γίνει γνωστό πως το κάνω με ένα μίγμα χαράς και πόνου. Αφήνω εδώ ό,τι πιο αγνό ανάμεσα στις ελπίδες μου ως δημιουργού και ό,τι πιο αγαπητό ανάμεσα στις αγαπημένες μου υπάρξεις. Και αφήνω έναν λαό που με δέχτηκε σαν παιδί του. Αυτό αποδυναμώνει ένα μέρος από το πνεύμα μου. Στα νέα πεδία των μαχών θα μεταφέρω την πίστη που εσύ μου έχεις εμπνεύσει, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, την αίσθηση ότι εκπληρώνω το πιο ιερό χρέος μου: να αγωνίζομαι ενάντια στον ιμπεριαλισμό, όπου και αν αυτός βρίσκεται. Αυτό ανακουφίζει και θεραπεύει αποτελεσματικά οποιαδήποτε βαθιά πληγή.
Λέω για μια ακόμη φορά πως απαλλάσσω την Κούβα από οποιαδήποτε ευθύνη, εκτός από αυτήν που πηγάζει από το παράδειγμά της. Και αν οι τελευταίες μου ώρες με βρουν κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία σκέψη μου θα είναι γι΄ αυτόν το λαό και ειδικά για σένα. Σε ευχαριστώ για όσα με έμαθες και για το παράδειγμά σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να είμαι πιστός μέχρι και τις τελευταίες συνέπειες των πράξεών μου. Ταυτίστηκα πάντα με την εξωτερική πολιτική της επανάστασής μας και εξακολουθώ να νιώθω αυτή την ταύτιση. Οπουδήποτε και αν σταθώ θα νιώθω την ευθύνη του να είμαι κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα δρω. Δεν αφήνω στα παιδιά μου και στη γυναίκα μου τίποτε υλικό και δεν λυπάμαι: χαίρομαι που είναι έτσι τα πράγματα. Δεν ζητώ τίποτε γι΄ αυτούς, γιατί το κράτος θα τους δώσει τα απαραίτητα για να ζήσουν και να μορφωθούν.
Πολλά θα ήταν τα πράγματα που θα είχα να πω σ΄ εσένα και στον λαό μας, μα νιώθω πως είναι περιττά. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν τα όσα θα ήθελα και δεν αξίζει τον κόπο να μουτζουρώνω χαρτιά,
Hasta la victoria siembre, Πάντοτε ως τη νίκη
Patria o muerte, Πατρίδα ή θάνατος
Σε αγκαλιάζω με όλη την επαναστατική μου ζέση
Τσε
ΓΙΑΝΝΗΣΜ
Δημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 11, 2007 12:55 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Χρονολογώντας τον θρύλο του Τσε
από flash.gr
1928-1953
14 Ιουνίου 1928. Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα γεννιέται στο Ροσάριο της Αργεντινής. Είναι το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά του Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς και της Σέλια ντε λα Σέρνα.
1945. Η οικογένεια Γκεβάρα εγκαθίσταται στο Μπουένος ΄Αϊρες
1945-1951. Ο Ερνέστο Γκεβάρα παρακολουθεί μαθήματα στην Ιατρική Σχολή του Μπουένος ΄Αϊρες.
Ιανουάριος-Ιούλιος 1952. Επισκέπτεται το Περού, την Κολομβία και τη Βενεζουέλα. Όσο βρίσκεται στο Περού εργάζεται σε λεπροκομείο, προσφέροντας τις ιατρικές του υπηρεσίες σε ασθενείς.
10 Μαρτίου 1952. Ο Φουλχένσιο Μπατίστα με πραξικόπημα καταλαμβάνει την εξουσία στην Κούβα.
Μάρτιος 1953. 0 Γκεβάρα παίρνει πτυχίο ιατρικής.
26 Ιουλίου 1953. Ο Φιντέλ Κάστρο ηγείται επίθεσης στο στρατόπεδο Μονκάδα στο Σαντιάγο της Κούβας, ξεκινώντας την επαναστατική ένοπλη πάλη εναντία στον Μπατίστα. Η επίθεση αποτυγχάνει. Ο Κάστρο και άλλοι επιζώντες συλλαμβάνονται και φυλακίζονται.
1953. Μετά την απόκτηση του πτυχίου του, ο Γκεβάρα ταξιδεύει σε όλη τη Λατινική Αμερική, επισκέπτεται τη Βολιβία, όπου παρακολουθεί και μελετά τις επιπτώσεις της επανάστασης του 1952.
24 Δεκεμβρίου 1953. Φτάνει στη Γουατεμάλα, όπου στην εξουσία βρίσκεται η εκλεγμένη κυβέρνηση του Χακόμπο ΄Αρμπενς.
1954
Ιανουάριος-Ιούνιος. Μην έχοντας τη δυνατότητα να βρει κάποια θέση ως γιατρός στη Γουατεμάλα, ο Γκεβάρα αναγκάζεται να κάνει διάφορες ευκαιριακές δουλειές. Μελετά μαρξισμό και επιδιώκει να συμμετάσχει σε δραστηριότητες για την προώθηση της επανάστασης στη Γουατεμάλα. Συναντά εξόριστους κουβανούς επαναστάτες, ανάμεσα τους και τον Νίκο Λόπες, έναν βετεράνο της επίθεσης στο Μονκάδα.
17 Ιουνίου. Μισθοφορικές δυνάμεις υποστηριγμένες από τη CΙΑ, με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Κάρλος Καστίγιο ΄Αρμας εισβάλουν στη Γουατεμάλα. Ο Γκεβάρα προσφέρεται να πολεμήσει, ο ΄Αρμπενς όμως αρνείται να δώσει όπλα στον λαό.
27 Ιουνίου. Ο ΄Αρμπενς παραιτείται.
Αύγουστος. Μισθοφορικά στρατεύματα μπαίνουν στην πόλη της Γουατεμάλα, την πρωτεύουσα της χώρας, και αρχίζουν να δολοφονούν οπαδούς της κυβέρνησης ΄Αρμπενς. Ο Γκεβάρα καταφεύγει στην πρεσβεία της Αργεντινής ζητώντας άσυλο.
21 Σεπτεμβρίου. Φτάνει στην πόλη του Μεξικού. Λίγο αργότερα βρίσκει δουλειά ως γιατρός σε κεντρικό νοσοκομείο.
1955
16 Μαΐου. Ο Φιντέλ Κάστρο και οι άλλοι επιζώντες της επίθεσης στο Μονκάδα αποφυλακίζονται χάρη σε μαζική δημόσια εκστρατεία για την αποφυλάκιση τους.
Ιούνιος. Ο Γκεβάρα συναντά τον Νίκο Λόπες, που και αυτός βρίσκεται στην Πόλη του Μεξικού. Λίγες μέρες αργότερα, ο Λόπες κανονίζει συνάντηση του Γκεβάρα με τον Ραούλ Κάστρο
7 Ιουλίου. Ο Φιντέλ Κάστρο φτάνει στο Μεξικό. Στόχος του να οργανώσει ένοπλη εκστρατεία στην Κούβα.
Ιούλιος-Αύγουστος. Ο Γκεβάρα συναντά τον Φιντέλ Κάστρο και γίνεται το τρίτο σίγουρο μέλος της μελλοντικής αντάρτικης εκστρατείας. Λίγο αργότερα, συμμετέχει στην εκπαίδευση μαχητών. Οι Κουβανοί του δίνουν το παρατσούκλι «Τσε», μια αργεντίνικη έκφραση χαιρετισμού ανάμεσα σε φίλους.
1956
24 Ιουνίου. Η μεξικανική αστυνομία συλλαμβάνει μια ομάδα από 28 μέλη της μελλοντικής εκστρατείας στην Κούβα. Ανάμεσα τους ο Φιντέλ Κάστρο και ο Γκεβάρα -- που κρατείται για πενήντα επτά μέρες.
25 Νοεμβρίου. Ογδόντα δύο μαχητές, ανάμεσα τους και ο Γκεβάρα, αποπλέουν από το μεξικανικό λιμάνι Τούσπαν με κατεύθυνση την Κούβα, με το μικρό πλοίο Γκράνμα
30 Νοεμβρίου. Ο Φρανκ Παΐς ηγείται εξέγερσης στην Κούβα που είχε προγραμματισθεί να συμπέσει με την άφιξη των μελών του Γκράνμα.
2 Δεκεμβρίου. Το Γκράνμα φτάνει στην παραλία Λας Κολοράδας, στο νομό Οριέντε της Κούβας.
5 Δεκεμβρίου. Οι αντάρτες μαχητές δέχονται αιφνίδια επίθεση από τα στρατεύματα του Μπατίστα στο Αλεγρία ντε Πιο και διασκορπίζονται. Οι περισσότεροι αντάρτες συλλαμβάνονται και δολοφονούνται. Ο Γκεβάρα τραυματίζεται.
20 Δεκεμβρίου. Η ομάδα του Γκεβάρα συναντιέται πάλι με τον Φιντέλ Κάστρο. Εκείνη τη στιγμή υπάρχουν λιγότεροι από 24 μαχητές στον αντάρτικο στρατό.
1957
17 Ιανουρίου. Οι αντάρτες διαλύουν την εμπροσθοφυλακή του στρατού στη μάχη του Λα Πλατό
22 Ιανουαρίου. Ο ανταρτικός στρατός στήνει ενέδρα σε κυβερνητική φάλαγγα στο Αρόγιο ντελ Ινφιέρνο.
13 Μαρτίου. Αγωνιστές του Επαναστατικού Διευθυντηρίου επιτίθενται στο Προεδρικό Μέγαρο στην Αβάνα. Η επίθεση αποτυχαίνει.
27-28 Μαΐου. Η μάχη του Ελ Ουβέρο που γίνεται στη Σιέρα Μαέστρα αποτελεί σημαντικότατη νίκη του ανταρτικού στρατού, καθώς διαλύει μια πολύ καλά οχυρωμένη φρουρά του εχθρού.
Ιούλιος. Ο ανταρτικός στρατός οργανώνει τη δεύτερη φάλαγγα του. Ο Γκεβάρα επιλέγεται επικεφαλής της και προβιβάζεται σε διοικητή.
1958
9 Απριλίου. Το Κίνημα 26 Ιούλη καλεί σε γενική απεργία ολόκληρη την Κούβα. Η απεργία αποτυγχάνει.
24 Μαΐου. Ο Μπατίστα εξαπολύει γενική στρατιωτική επίθεση ενάντια στον αντάρτικο στρατό στη Σιέρα Μαέστρα.
Ιούλιος. Μάχη του Ελ Χίγουε. Μια αποφασιστική νίκη του αντάρτικου στρατού που σηματοδοτεί και την αντεπίθεση των ανταρτών.
31 Αυγούστου. Ο Γκεβάρα, επικεφαλής φάλαγγας, ξεκινά από τη Σιέρα Μαέστρα και, περνώντας από το νομό Λας Βίγιας, μπαίνει στην κεντρική Κούβα. Λίγες μέρες πριν ο Καμίλο Σιενφουέγος, επικεφαλής άλλης φάλαγγας, είχε διαταχθεί να πάει στον νομό Πινάρ ντελ Ρίο στα δυτικά της Κούβας.
16 Οκτωβρίου. Η φάλαγγα του Γκεβάρα φτάνει στα βουνά Εσκαμπράι. Αποκτά επικοινωνία με άλλες αντάρτικες δυνάμεις που βρίσκονται εκεί.
Δεκέμβριος. Οι αντάρτικες φάλαγγες του Γκεβάρα και του Σιενφουέγος καταλαμβάνουν μια σειρά χωρία στο νομό Λας Βίγιας και πραγματικά καταφέρνουν να χωρίσουν το νησί στα δύο.
28 Δεκεμβρίου. Η φάλαγγα του Γκεβάρα ξεκινά τη μάχη της Σάντα Κλάρα, πρωτεύουσας του νομού Λας Βίγιας.
1959
1η Ιανουαρίου. Ο Μπατίστα εγκαταλείπει την Κούβα στις 2:00 π.μ. Αναλαμβάνει στρατιωτική επιτροπή. Ο Φιντέλ Κάστρο αντιτάσσεται στη νέα επιτροπή και καλεί σε συνέχιση του αγώνα. Ο αντάρτικος στρατός καταλαμβάνει τη Σάντα Κλάρα. Ο Γκεβάρα και ο Σιενφουέγος παίρνουν εντολή να πάνε αμέσως στην Αβάνα.
2 Ιανουαρίου. Οι κουβανοί εργάτες ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του Φιντέλ Κάστρο για επαναστατική γενική απεργία. Η χώρα παραλύει. Η φάλαγγα του Γκεβάρα μπαίνει στην Αβάνα και καταλαμβάνει το φρούριο Λα Καμπάνια, προηγούμενα έπαλξη του στρατού του Μπατίστα.
5 Ιανουαρίου. Ο Μανουέλ Ουρούτια, που υποδείχθηκε από το Κίνημα 26 Ιουλίου, αναλαμβάνει την προεδρία της χώρας.
8 Ιανουαρίου. Ο Φιντέλ Κάστρο φτάνει στην Αβάνα. Εκατοντάδες χιλιάδες λαού κατακλύζουν τους δρόμους για να τον χαιρετίσουν.
9 Φεβρουαρίου. Ο Γκεβάρα κηρύσσεται κουβανός πολίτης, σε ένδειξη αναγνώρισης για τη συμβολή του στον αγώνα του λαού της Κούβας.
16 Φεβρουαρίου. Ο Κάστρο γίνεται πρωθυπουργός.
27 Φεβρουαρίου. Η επαναστατική κυβέρνηση εγκρίνει νόμο που μειώνει την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος.
6 Μαρτίου. Η επαναστατική κυβέρνηση εγκρίνει νόμο που μειώνει τα νοίκια κατά 30-50%
Μάρτιος. Η επαναστατική κυβέρνηση καταργεί τις φυλετικές διακρίσεις.
17 Μαΐου. Ανακοινώνεται ο νόμος για την αγροτική μεταρρύθμιση που ορίζει ως ανώτατη μέγιστη ιδιοκτησία τα 1.000 στρέμματα και τη διανομή της γης στους αγρότες.
12 Ιουνίου-8 Σεπτεμβρίου. Ο Γκεβάρα επισκέπτεται την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία. Υπογράφει μια σειρά εμπορικών, τεχνικών και πολιτιστικών συμφωνιών.
16-17 Ιουλίου. Ο Κάστρο παραιτείται από τη θέση του πρωθυπουργού, έπειτα από κυβερνητική κρίση που ξεσπά λόγω της αντίθεσης του Ουρούτια στα επαναστατικά μέτρα. Σε απάντηση, πραγματοποιείται μαζική λαϊκή συγκέντρωση που εξαναγκάζει τον Ουρούτια σε παραίτηση. Αντικαθίσταται από τον Οσβάλντο Ντορτικός.
26 Ιουλίου. Ο Κάστρο επιστρέψει στη θέση του ως πρωθυπουργός.
7 Οκτωβρίου. Ο Γκεβάρα ορίζεται επικεφαλής του Τμήματος Βιομηχανίας του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Μεταρρύθμισης.
21 Οκτωβρίου. Έπειτα από απόπειρα αντεπαναστατικής εξέγερσης, ο Χούμπερτ Μάτος, διοικητής του αντάρτικου στρατού στον νομό Καμαγουέι, συλλαμβάνεται από τον αρχηγό του επιτελείου του αντάρτικου στρατού Καμίλο Σιενφουέγος.
26 Οκτωβρίου. Ανακοινώνεται η δημιουργία της Εθνικής Επαναστατικής Πολιτοφυλακής που εντάσσει χιλιάδες εργάτες και αγρότες στον αγώνα κατά της αντεπανάστασης.
28 Οκτωβρίου. Το αεροπλάνο με το οποίο επέστρεφε ο Καμίλο Σιενφουέγος στην Αβάνα, πέφτει. Ο Σιενφουέγος σκοτώνεται.
26 Νοεμβρίου. Ο Γκεβάρα ορίζεται πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας με αρμοδιότητα για τα χρηματοδοτικά θέματα της χώρας.
1960
4 Μαρτίου. Το Λα Κουμπρ, ένα γαλλικό πλοίο που μεταφέρει βελγικά όπλα, εκρήγνυται στο λιμάνι της Αβάνας κάτω από μυστηριώδεις περιστάσεις. Σκοτώνονται 81 άτομα. Την επομένη, σε μαζική λαϊκή συγκέντρωση, ο Κάστρο κηρύσσει το σύνθημα της κουβανέζικης επανάστασης: Πατρίδα ή Θάνατος.
17 Μαρτίου. Ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ διατάσσει την ΟΊΑ να ξεκινήσει την προετοιμασία ενός στρατού από κουβανούς εξόριστους για να εισβάλουν στην Κούβα.
8 Μαΐου. Η Κούβα και η Σοβιετική Ένωση αρχίζουν διπλωματικές σχέσεις.
29 Ιουνίου-1 Ιουλίου. Η επαναστατική κυβέρνηση εθνικοποιεί τα διυλιστήρια της TEXACO, ESSO και της Shell, έπειτα από την άρνησή τους να επεξεργαστούν το πετρέλαιο που αγόρασε από τη Σοβιετική Ένωση.
6 Ιουλίου. Ο Αϊζενχάουερ διατάσσει μείωση κατά 700.000 τόνους της ποσότητας ζάχαρης που είχαν συμφωνήσει οι ΗΠΑ να αγοράζουν από τη Κούβα.
29 Ιουλίου. Η Σοβιετική Ένωση ανακοινώνει πως θα αγοράσει όλη την ποσότητα ζάχαρης που θα αρνηθούν να πάρουν οι ΗΠΑ.
6 Αυγούστου. Σε απάντηση της οικονομικής επίθεσης των ΗΠΑ, η επαναστατική κυβέρνηση διατάσσει την εθνικοποίηση των μεγαλύτερων εταιρειών των ΗΠΑ στην Κούβα.
28 Σεπτεμβρίου. Ο Κάστρο ανακοινώνει ως στόχο τη δημιουργία Επιτροπών για την Υπεράσπιση της Επανάστασης.
13 Οκτωβρίου. Η επαναστατική κυβέρνηση εθνικοποιεί τις κουβανέζικες και ξένες τράπεζες, καθώς και 382 μεγάλες κουβανέζικες βιομηχανίες.
14 Οκτωβρίου. Εγκρίνεται νόμος για την πολεοδομική μεταρρύθμιση. Εθνικοποιούνται οι κατοικίες. Εξασφαλίζεται το δικαίωμα όλων των Κουβανών στην κατοικία.
19 Οκτωβρίου. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ επιβάλλει μονομερώς εμπορικό αποκλεισμό στην Κούβα.
21 Οκτωβρίου. Ο Γκεβάρα αναχωρεί για παρατεταμένη επίσκεψη στη Σοβιετική Ένωση, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, την Τσεχοσλοβακία, την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα.
24 Οκτωβρίου. Η επαναστατική κυβέρνηση εθνικοποιεί και τις υπόλοιπες εταιρίες των ΗΠΑ στην Κούβα.
1961
3 Ιανουαρίου. Η Ουάσιγκτον διακόπτει τις διπλωματικές σχέσεις με την Κούβα.
6 Ιανουαρίου. Ο Γκεβάρα ανακοινώνει στον κουβανέζικο λαό οικονομική συμφωνία που υπόγραψε με τη Σοβιετική Ένωση και άλλες χώρες.
17 Ιανουαρίου. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ επιβάλλει απαγορεύσεις στα ταξίδια βορειοαμερικανών πολιτών στην Κούβα.
23 Φεβρουαρίου. Ιδρύεται Υπουργείο Βιομηχανίας με επικεφαλής τον Γκεβάρα.
31 Μαρτίου. Ο πρόεδρος Κένεντι καταργεί τις ποσοστώσεις των εισαγωγών ζάχαρης από την Κούβα.
15 Απριλίου. Ως προειδοποίηση στην προγραμματισμένη εισβολή μισθοφορικού στρατού που οργανώθηκε από τις ΗΠΑ, αεροπλάνα επιτίθενται στο Σαντιάγκο της Κούβας και στην Αβάνα, σκοτώνοντας 7 άτομα και τραυματίζοντας 53.
16 Απριλίου. Σε μαζική συγκέντρωση όπου τιμήθηκαν τα θύματα της επίθεσης της προηγούμενης ημέρας, ο Φιντέλ Κάστρο διακηρύσσει τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της κουβανέζικης επανάσταση. Η Κούβα τίθεται σε επιφυλακή μπροστά στην απειλούμενη γενικότερη επίθεση.
17 Απριλίου. 1.500 μισθοφόροι, οργανωμένοι από την Ουάσιγκτον εισβάλλουν στην Κούβα από τον Κόλπο των Χοίρων. Η επαναστατική πολιτοφυλακή αρχίζει αμέσως τις μάχες και αναχαιτίζει τους αντεπαναστάτες. Ο Γκεβάρα στέλνεται να διοικήσει τα στρατεύματα στο νομό Πινάρ ντελ Ρίο.
19 Απριλίου. Οι τελευταίοι μισθοφόροι παραδίδονται στην Πλάγια Χιρόν.
8 Αυγούστου. Ο Γκεβάρα εκφωνεί λόγο στην Οικονομική και Κοινωνική Συνδιάσκεψη της Οργάνωσης Αμερικανικών Κρατών, στο Πούντα ντελ Έστε της Ουρουγουάης, ως επικεφαλής της κουβανέζικης αντιπροσωπίας.
1962
31 Ιανουαρίου. Η Οργάνωση Αμερικανικών Κρατών ψηφίζει για την απομάκρυνση της Κούβας από τις γραμμές της.
3 Φεβρουαρίου. Ο πρόεδρος Κένεντι διατάσσει πλήρη εμπορικό αποκλεισμό της Κούβας από τις ΗΠΑ.
4 Φεβρουαρίου. Απαντώντας στην Οργάνωση Αμερικανικών Κρατών, η Κούβα κυκλοφορεί τη Δεύτερη Διακήρυξη της Αβάνας, υπογραμμίζοντας την υποστήριξη της Κούβας στους επαναστατικούς αγώνες ολόκληρης της αμερικανικής ηπείρου.
8 Μαρτίου. Δημιουργείται η Εθνική Διοίκηση των Ενοποιημένων Επαναστατικών Οργανώσεων (ΟΚΙ), που αποτελεί το πρώτο βήμα για τη δημιουργία νέου επαναστατικού κόμματος. Βασίζεται στην ένωση του Κινήματος 26ης Ιουλίου, του Λαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και του Επαναστατικού Διευθυντηρίου. Ο Γκεβάρα είναι μέλος της Εθνικής Διοίκησης.
27 Αυγούστου-7 Σεπτεμβρίου. Ο Γκεβάρα επισκέπτεται για δεύτερη φορά τη Σοβιετική Ένωση.
22 Οκτωβρίου. Ο πρόεδρος Κένεντι ξεκινά την «κουβανέζικη κρίση των πυραύλων». Καταγγέλλει το γεγονός ότι η Κούβα απέκτησε πυραύλους ικανούς να φέρουν πυρηνικές κεφαλές, για να αμυνθεί απέναντι στην επίθεση των ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον επιβάλλει ναυτικό αποκλεισμό της Κούβας και απειλεί τη Σοβιετική Ένωση με πυρηνικό πόλεμο. Η Κούβα απαντά επιστρατεύοντας τον λαό για την άμυνα της χώρας. Ο Γκεβάρα ορίζεται επικεφαλής των δυνάμεων στο νομό Πινάρ ντελ Ρίο για να αντιμετωπίσει την εισβολή των ΗΠΑ.
28 Οκτωβρίου. Ο σοβιετικός ηγέτες Χρουστσόφ συμφωνεί να αποσύρει τους σοβιετικούς πυραύλους σε αντάλλαγμα της υπόσχεσης των ΗΠΑ ότι δεν θα εισβάλουν στην Κούβα.
1963
Δημιουργείται το Ενιαίο Κόμμα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Ο Γκεβάρα γίνεται μέλος της Εθνικής Διοίκησης.
13-17 Ιουλίου. Ο Γκεβάρα επισκέπτεται την Αλγερία, που πρόσφατα έχει αποκτήσει την ανεξαρτησία της κάτω από την επαναστατική κυβέρνηση του Αχμέτ μπεν Μπελά.
4 Οκτωβρίου. Αναγγέλλεται ο δεύτερος νόμος της αγροτικής μεταρρύθμισης, που θέτει ανώτατο όριο ιδιοκτησίας 167 στρέμματα.
1964
25 Μαρτίου. Ο Γκεβάρα μιλάει στις εργασίες της Συνδιάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη στη Γενεύη της Ελβετίας.
4-19 Νοεμβρίου. Επισκέπτεται τη Σοβιετική Ένωση.
9 Δεκεμβρίου. Φεύγει για ένα τρίμηνο ταξίδι σε ολόκληρο τον κόσμο.
11 Δεκεμβρίου. Ομιλία του στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη.
17 Δεκεμβρίου. Φεύγει από τη Νέα Υόρκη για να επισκεφθεί την Αφρική, όπου πηγαίνει στην Αλγερία, το Μάλι, το Κονγκό (Μπραζαβίλ), τη Γουινέα, την Γκάνα, το Νταχομέι, την Τανζανία και την Αίγυπτο.
1965
24 Φεβρουαρίου. Ομιλία του στο Δεύτερο Οικονομικό Σεμινάριο της Οργάνωσης Αφρο-Ασιατικής Αλληλεγγύης στο Αλγέρι.
14 Μαρτίου. Επιστρέφει στην Κούβα. Από τότε δεν κάνει καμιά δημόσια εμφάνιση.
1η Απριλίου. Ο Φιντέλ Κάστρο λαβαίνει το αποχαιρετιστήριο γράμμα του Γκεβάρα. Λίγο αργότερα, ο Γκεβάρα φεύγει από την Κούβα σε διεθνιστική αποστολή.
1η Οκτωβρίου. Ιδρύεται επίσημα το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας.
3 Οκτωβρίου. Στη διάρκεια λαϊκής συγκέντρωσης για την αναγγελία της κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος, ο Κάστρο διαβάζει το γράμμα του Γκεβάρα.
Δεκέμβρης. Μέσα σε απόλυτη μυστικότητα, ο Γκεβάρα επιστρέφει στην Κούβα από το Κονγκό, όπου βοηθούσε τις επαναστατικές δυνάμεις αυτής της χώρας.
1966
3-14 Ιανουαρίου. Πραγματοποιείται στην Αβάνα η Τριηπειρωτική Συνδιάσκεψη Αλληλεγγύης με τους λαούς της Ασίας, Αφρικής και Λατινικής Αμερικής.
Ιούλιος. Ο Γκεβάρα συναντά για πρώτη φορά την ομάδα των κουβανών διεθνιστών που επιλέχτηκαν για να συμμετάσχουν σε αποστολή στη Βολιβία. Η συνάντηση πραγματοποιείται στον νομό Πινάρ ντελ Ρίο.
4 Νοεμβρίου. Φτάνει στη Βολιβία με ψεύτικο όνομα.
7 Νοεμβρίου. Φτάνει στον τόπο όπου θα εγκαταστήσει το στρατόπεδο του βολιβιανού αντάρτικου. Η αντάρτικη ομάδα, περιλαμβάνοντας και τους δεκαεπτά Κουβανούς, φτάνει στη μέγιστη δύναμή της, αποτελούμενη από αρκετές δεκάδες μαχητές.
1967
23 Μαρτίου. Γίνεται η πρώτη στρατιωτική επιχείρηση του αντάρτικου. Οι μαχητές, με επιτυχία, στήνουν ενέδρα σε φάλαγγα του βολιβιανού στρατού.
16 Απριλίου. Δημοσιεύεται το μήνυμα του Γκεβάρα στην Τριηπειρωτική, όπου ο Γκεβάρα καλεί στη δημιουργία «δύο, τριών, πολλών Βιετνάμ».
31 Ιουλίου-10 Αυγούστου. Πραγματοποιείται στην Αβάνα η Συνδιάσκεψη του Οργανισμού Λατινοαμερικανικής Αλληλεγγύης. Η Συνδιάσκεψη εκφράζει την υποστήριξή της στα αντάρτικα κινήματα ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής. Ο Γκεβάρα εκλέγεται επίτιμο μέλος του προεδρείου.
Μάιος-Οκτώβριος. Η αντάρτικη ομάδα στη Βολιβία ολοένα και απομονώνεται. Υφίσταται όλο και περισσότερες απώλειες στις μάχες. Χιλιάδες βολιβιανοί στρατιώτες, με τη βοήθεια συμβούλων των ΗΠΑ, περικυκλώνουν τους αντάρτες.
8 Οκτωβρίου. Οι δεκαεπτά αντάρτες που απέμειναν πέφτουν σε ενέδρα των βολιβιανών στρατευμάτων, ο Γκεβάρα τραυματίζεται σοβαρά και συλλαμβάνεται.
8/9 Οκτωβρίου. Οι στρατιωτικοί που τον συλλαμβάνουν, αφού συμβουλεύονται τη βολιβιανή κυβέρνηση και την Ουάσιγκτον, δολοφονούν τον Γκεβάρα.
15 Oκτωβρίου. Ο Κάστρο επιβεβαιώνει την είδηση του θανάτου του Γκεβάρα και κηρύσσει τριήμερο εθνικό πένθος. Η 8η Οκτωβρίου ορίζεται ως Ημέρα του Ηρωικού Αντάρτη.
1997
Η σορός του Τσε εντοπίζεται στη Βολιβία και επιστρέφει στη Κούβα.
Έλλη
Δημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 30, 2007 12:17 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από ένα μπλόγκ που συχνά επισκέπτομαι και που βρήκα και το ΡΕΣΆΛΤΟ. Αν και δεν αρέσκομαι στις αντιγραφές το παραθέτω καθώς το βρίσκω πλήρες και απόλυτα σύμφωνο με τις ιδέες μου.
Από blog ΦΑΙΟΚΟΚΚΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ (
http://faiokokkinometwpo.blogspot.com/
)
O Τσε που αγαπήσαμε
του Αλέξη Οικονόμου
Όλοι εμείς που αγαπήσαμε τον Τσε Γκεβάρα στα νιάτα μας αλλά που κρατήσαμε την αγάπη αυτή και το θαυμασμό στην ωριμότητα μας, ίσως δεν είδαμε σε αυτόν μόνο τόσο τον Αριστερό αντάρτη ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα στην Κούβα το 1956, ούτε το στέλεχος των πρώτων επαναστατικών Αριστερών Κυβερνήσεων του Κάστρο , ούτε τον υπουργό Βιομηχανίας της Κούβας την περίοδο 1959 -1965 ( ναι, για τους απορούντες, ο Τσε υπήρξε και υπουργός, και μάλιστα τότε ξυρίστηκε και φόρεσε και γραβάτα!...).
Ίσως δεν είδαμε μόνο την στρατιωτική ήττα του Βολιβιανού αντάρτικου - του οποίου ηγήθηκε και συντήρησε μέσα σε εχθρικό περιβάλλον και χωρίς τη στήριξη του ΚΚ Βολιβίας το 1967 και την εκτέλεση του από Αμερικανούς πράκτορες της CIA στις 9 Οκτωβρίου του 1967 που τον έκανε ήρωα των εξεγερμένων λαών, όπου γης, για πάντα.. Αν και κάτι είδαμε σ αυτόν- χωρίς σε καμία περίπτωση να υποτιμούμε την καθαρά ιδεολογική πολιτική του στάση σαν σοσιαλιστή και τον ηρωικό του θάνατο στον οποίο πήγε περίπου εν γνώσει του - ήταν κάτι πέρα και πάνω από αυτά.
Είδαμε στον Τσε, τον αιώνιο επαναστάτη, τον συνεχώς αντιστεκόμενο, ακόμη και στον ίδιο του τον εαυτό. Είδαμε τον γιατρό που πηγαίνοντας κόντρα στο άσθμα του και τις συμβουλές της εύπορης οικογένειας του να αφήνει το Μπουένος Άιρες και να διασχίζει με μοτοποδήλατο (!) το 1950 για 4500 χιλιόμετρα όλη την Λατινική Αμερική μαζί με το φίλο του Αλμπέρτο Γρανάδο , όχι όμως σαν «τουρίστας», αλλά με σκοπό να έρθει κοντά στο Λατινοαμερικανικό λαό (το «λαό του» όπως έλεγε), να ζήσει μαζί του , να γίνει ένα με αυτόν και να παλέψει για τα δικαιώματα και την βελτίωση της ζωής του «μέχρι θανάτου» (και όχι από τα «σαλόνια», σαν άλλους...)
Είδαμε αυτόν που, παρά τις καταγγελίες για «μικροαστούς ρομαντικούς ιδεολόγους» από την τότε επίσημη διεθνή και τοπική Αριστερά, να φτάνει στην Κούβα με τον Κάστρο - ένα ακόμη «αστό ταξικό αποστάτη»..γιο πλούσιου γαιοκτήμονα - κι άλλους 6 ( ! ) και κατορθώνουν να ανατρέψουν ένα δικτάτορα που υποστηριζόταν από την μια υπερδύναμη, την Αμερική ( η οποία θεωρούσε τότε την Κούβα «πορνείο των ΗΠΑ»...)
Είδαμε αυτόν που, επισκέφτηκε τις χώρες της Ευρώπης ως υπουργός Βιομηχανίας του Κάστρο για να ενημερωθεί για τρόπους άσκησης Βιομηχανικής Πολιτικής, και αφού έβαλε τις βάσεις της τοπικής μικρής βιομηχανικής παραγωγής (ζάχαρη, καπνός, είδη πρώτης ανάγκης λαϊκής κατανάλωσης) διαφώνησε με την αντίληψη των μεγάλων πεντάχρονων πλάνων που επεδίωξαν να επιβάλουν οι Σοβιετικοί τότε, και, πνιγμένος από τη γραφειοκρατία-ίσως τότε απαραίτητη- του υπουργείου, παράτησε θέσεις κι αξιώματα, ξαναφόρεσε την αντάρτικη στολή, ξαναπήρε το όπλο του και, «αιώνιος περιπλανώμενος», («τυχοδιώκτη» τον κατήγγειλαν...) πέρασε κρυφά στη Βολιβία για να ανάψει και εκεί το αντάρτικο, θεωρώντας ότι σοσιαλισμός σε μια μόνη χώρα της Λατ. Αμερικής δεν έχει ελπίδες επιτυχίας.
Είδαμε όμως σε αυτόν, κι ένα άνθρωπο που ήρθε πραγματικά κοντά στο λαό του, αλλά μπορεί και κάνει τη σύνθεση του επαναστάτη με τον άνθρωπο που χαίρεται τη ζωή, που του αρέσει η φωτογραφία, το ψάρεμα, η διασκέδαση, ο χορός, ο έρωτας χωρίς τις ξινίλες τη σοβαροφάνεια, το συντηρητισμό και την καταστροφική ακαμψία κάποιας άλλης κατηγορίας «επαναστατών»...
Αλλά κυρίως είδαμε σ΄ αυτόν, την αίσθηση του χρέους να βοηθάει τους αδικημένους, όποιας μορφής, που διαμορφώθηκε κυρίως στα νεανικά του χρόνια. Είδαμε σ΄ αυτόν τον διαρκή αντιστεκόμενο στην όποια εξουσία -ακόμη και τη δική του- και τις μεγάλες Δυνάμεις, και κυρίως την παντοκρατορία των ΗΠΑ και των υπηρετών τους σε όλη την Αμερική, ήπειρο-πατρίδα του, αλλά, αν χρειαστεί, και των δυνατών «φίλων»....
Ο Τσε σήμερα αποτελεί το κατ΄ εξοχήν σύμβολο του επαναστάτη, που πολλές φορές δεν αναγνωρίζεται η αιτία, ο σκοπός και η μελλοντική δυναμική των πράξεων του, και αντ΄ αυτών πολύς κόσμος παραμένει μόνο στην επιφάνεια μιας ψευτο επαναστατικότητας ενός σταμπωτού πορτραίτου σε ένα τ-σερτ.
Μη ξεχνάμε: - ο Τσε ήταν αυτός ο πατριώτης , πάνω απ΄ όλα , που, ξεπερνώντας κάθε «στενή» αντίληψη ισοπεδωτικού διεθνισμού, ξεστόμισε - σαν Λατινοαμερικάνος Ίωνας Δραγούμης - το αθάνατο και για κάθε πατρίδα ισχύον :
« patria o muerte!» (« πατρίδα ή θάνατος! »).
Ροβεσπιέρος
Δημοσιεύθηκε: Τρι Οκτ 09, 2007 3:46 pm
Θέμα δημοσίευσης: CHE GUEVARA
«Μέχρι τη νίκη - για πάντα»!
Η μορφή του Τσε ξεδιπλώνεται σαν σημαία του ατόφιου ανθρωπισμού που εμπνέει τους επαναστάτες όλου
του κόσμου.
Σαν σήμερα, πριν από 40 χρόνια, στις 8 προς 9 Οκτώβρη 1967, ο φλογερός κομμουνιστής, ο Ερνέστο Γκεβάρα, ο Τσε των εργατών και των φοιτητών, ο Τσε των κολίγων και των ανταρτών, θα γινόταν το σύμβολο γενεών και γενεών, θα περνούσε στο πάνθεον της αιωνιότητας.
*
Σήμερα που ο ιμπεριαλισμός ασκεί μια πρωτοφανή τρομοκρατία από άκρου εις άκρον στον πλανήτη, σήμερα που ο απεριόριστος πόλεμος του Μπους σπέρνει παντού εικόνες ολέθρου, ανάλογες με αυτές που συγκλόνισαν τον κόσμο τις ημέρες του Βιετνάμ, σήμερα είναι ίσως η πιο καίρια, ίσως η πιο αναγκαία στιγμή για την απόδοση τιμής στον αγνό επαναστάτη.
Στην αυγή του 21ου αιώνα, τώρα που ο ιμπεριαλισμός χωρίζει τον κόσμο σε αυτούς που είναι μαζί του και υποταγμένοι και στοχοποιεί εκείνους που είναι εναντίον του και λεύτεροι, το κάλεσμα του Τσε γίνεται επιτακτικά επίκαιρο:
Ενα, και δύο, και τρία, και πολλά Βιετνάμ, ενάντια στον ιμπεριαλισμό!
*
Οση προσπάθεια κι αν κατέβαλαν, όσο μελάνι κι αν έχυσαν, όποια προβοκάτσια κι αν έστησαν, ό,τι κι αν σκόπευαν με τη δολοφονία του, τον Τσε ποτέ δεν κατάφεραν να τον βγάλουν απ' τη μέση.
Το έγκλημα, αντί να σβήσει τα ίχνη αυτού του ασθματικού γιατρού από την Αργεντινή, μετατράπηκε σε βαθιά, σε ζωογόνα και ελπιδοφόρα ανάσα για τους προλετάριους, για τους λαούς όλου του κόσμου.
Ο Τσε ζει!
Ισως η εξήγηση της «αθανασίας» να είναι αυτή που έδωσε ο Ζαν Πολ Σαρτρ:
«Ο Τσε Γκεβάρα είναι ένας από τους μεγάλους μύθους αυτού του αιώνα. Η ζωή του - έλεγε ο Σαρτρ - είναι η ιστορία του πληρέστερου ανθρώπου της εποχής μας».
***
Μήπως ο Τσε είναι ένας μύθος χωρίς αντίκρισμα; Είναι, πράγματι, ένα σύμβολο, αλλά μήπως ένα σύμβολο ακίνδυνο, ένα σύμβολο της ουτοπίας;
*
Ο Τσε υπάρχει όχι μόνο γιατί έφυγε νωρίς, αφήνοντας κληρονομιά αυτό το απίστευτο βλέμμα του, ένα βλέμμα που καθοδηγεί μακριά, προς το όνειρο, προς το φαινομενικά αδύνατο. Το μεγαλείο δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι στην Κούβα ο Τσε νίκησε ή επειδή αρνήθηκε να θεωρήσει αρκετή αυτή τη νίκη απέναντι στο χρέος του. Δεν ήταν μόνο ότι ο Τσε αρνήθηκε μια «στρωμένη» και άνετη ζωή για να αφιερώσει τον εαυτό του στην Επανάσταση.
Ολα αυτά μαζί μπορεί να συνθέτουν τον μύθο του Τσε. Αλλά δεν είναι αρκετά να εξηγήσουν: Γιατί ο Τσε Γκεβάρα ζει;
*
Ο Τσε ζει γιατί ήταν πολεμιστής. Ηταν πολιτικός. Ηταν στρατιώτης. Ηταν ο άνθρωπος της επανάστασης.
Ο Τσε ζει, γιατί ακόμα δεν έχει πεθάνει ο ιμπεριαλισμός.
Ο Τσε ζει, γιατί συνεχίζει να πολεμάει τον ιμπεριαλισμό.
Ο Τσε πολεμάει και δείχνει τη νίκη. Το βλέμμα του Τσε δείχνει τη νίκη.
Γι' αυτό παραμένει θανάσιμα επικίνδυνος για τους δολοφόνους του. Είναι επικίνδυνος τόσο ακριβώς όσο το βλέμμα δείχνει πόσο ρεαλιστικό είναι το όραμά του για έναν κόσμο ελεύθερο, δημοκρατικό, χωρίς πείνα, χωρίς φτώχεια, χωρίς εκμετάλλευση.
*
Οταν ο πατέρας του Ερνέστο τον συνάντησε νικητή, πια, στην Κούβα, κατάλαβε πως ο νεαρός μποέμ που αποχαιρετούσε πριν από 6 χρόνια στην Αργεντινή, ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Ηταν ένας σκληραγωγημένος ήρωας που τον τιμούσε ένας ολόκληρος λαός. Ο πατέρας θα γράψει για το γιο λίγο αργότερα:
«Ο Τσε είχε μεταμορφωθεί σ' έναν άνθρωπο του οποίου η πίστη στο θρίαμβο των ιδεών του, άγγιζε τα όρια του μυστικισμού».
Αυτός ήταν ο Τσε. Ασταμάτητος. Αλύγιστος. Παθιασμένος. Αμετανόητος.
*
Από δύο χρόνων μέχρι το τέλος της ζωής του ο Τσε ήταν ασθματικός. Η ασθένειά του δεν τον κατέβαλε ποτέ. Εφηβος έπαιζε ράγκμπι και ποδόσφαιρο, έστω κι αν κάποιες φορές οι πνεύμονές του τον υποχρέωναν να εγκαταλείψει το γήπεδο.
Αργότερα, ως επαναστάτης πια, υποβάλλει τον εαυτό του σε απίστευτες κακουχίες. Γνωρίζοντας την αδυναμία των πνευμόνων του, του αρέσει να «ακροβατεί», καπνίζοντας μεγάλες ποσότητες πούρων. Εδώ υπάρχει και ένα σχετικό ανέκδοτο:
Λέγεται ότι στο διάστημα που ήταν υπουργός Βιομηχανίας στην Κούβα, οι συνεργάτες του, του ζήτησαν να περιορίσει το κάπνισμα. Αυτός τους καθησυχάζει και συμφωνεί ότι πρέπει να ελαττώσει τον αριθμό των πούρων που καπνίζει. Ετσι, την επόμενη μέρα, εμφανίζεται στο γραφείο του με ένα πούρο κοντά στο ένα μέτρο μήκος! «Οπως βλέπετε πλέον θα καπνίζω μόνο ένα πούρο την ημέρα», απαντά στους εμβρόντητους συντρόφους.
*
Αυτός ήταν ο Τσε. Ο Τσε ουδέποτε αισθάνθηκε ότι ήταν «άγιος», έστω κι αν είχε ήδη θεοποιηθεί από πολλούς ανθρώπους.
«Δεν είμαι απελευθερωτής (libertador). Δεν υπάρχουν libertadores. Οι ίδιοι οι άνθρωποι απελευθερώθηκαν μόνοι τους», έλεγε ο Τσε.
***
Ο Τσε είχε δίκιο. Οι άνθρωποι δε χρειάζονται απελευθερωτές, αρκεί να αποφασίσουν να ελευθερωθούν.
Ο Τσε είχε δίκιο για τους ανθρώπους.
Πάρτε για παράδειγμα τον Κόρντα, τον Κουβανό φωτογράφο που το 1960 «φυλάκισε» στην αιωνιότητα την ασύλληπτη ματιά του Τσε και χάρισε στον κόσμο την πασίγνωστη φωτογραφία. Αυτή τη φωτογραφία, τη φωτογραφία με τον Τσε να γνέφει το σύνθημα «ως τη νίκη για πάντα», ο μακαρίτης πια φωτογράφος, αρνήθηκε να επιτρέψει να τη χρησιμοποιήσουν σε διαφημιστική καμπάνια γνωστού αλκοολούχου ποτού. Αρνήθηκε, έστω κι αν το οικονομικό αντάλλαγμα ήταν τεράστιο για έναν Κουβανό, γέρο, φτωχό, μα όμως τόσο ελεύθερο, άνθρωπο.
*
Ποιος ήταν ο Τσε;
Ενα παιδί αστών που μέχρι τα παιδικά του χρόνια μεγάλωνε μέσα σε έναν τεράστιο κήπο σε μια επαρχία στα βορειοανατολικά της Αργεντινής και μάζευε τους φίλους του στο πάντοτε ανοιχτό σπίτι που έμενε με τους γονείς του;
Ηταν ο αιώνιος έφηβος που ξεκίνησε να ανακαλύψει, παρέα με τον καλύτερό του φίλο και μια μοτοσικλέτα, τη Λατινική Αμερική;
Ηταν ο γεννημένος επαναστάτης που σε ηλικία 28 ετών έφτασε με τους άλλους 81 συντρόφους του στην Κούβα, ξεκινώντας τη μεγαλειώδη προσπάθεια για τη νίκη;
*
Ποιος ήταν ο Τσε; Ο άνθρωπος της δράσης που άφησε θέσεις και αξιώματα στην Κούβα για να συνεχίσει την επανάσταση στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική;
Πώς ένιωθε ο Τσε κάθε φορά που ανακάλυπτε ότι ολοένα και λιγότεροι είχαν το κουράγιο του να συνεχίσουν, να παλέψουν, χωρίς συμβιβασμούς και σκοπιμότητες για έναν κόσμο λιγότερο άδικο;
*
Ο Τσε, τελικά, ήταν ένας ελεύθερος άνθρωπος, ήταν ένας κομμουνιστής, που εκείνο το πρωινό του Οκτώβρη στη Βολιβία, έγινε σύμβολο ενός αγώνα, που θα διαρκέσει για όσο στον κόσμο η αδικία θα εξακολουθεί το έργο της.
Εγινε και ήταν ο κομαντάντε ενάντια σε αυτήν την αδικία. Ο σύντροφος και οδηγός των ευαίσθητων (κάποιοι λένε των αιθεροβαμόνων - εμείς λέμε των επαναστατών) στο μήνυμα της προσφοράς και της θυσίας. Ο Τσε ήταν από κείνους που μετέτρεψαν το θάνατο στο τόσο αναγκαίο σκαλοπάτι για τη ζωή.
*
Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν «ο πληρέστερος άνθρωπος της εποχής μας», έλεγε ο Σαρτρ. Γιατί στο πρόσωπο του Τσε συμπίπτουν απόλυτα τα λόγια με τα έργα. Συμπίπτουν απόλυτα οι ιδέες με τις πράξεις.
Αλλά, ο Τσε δεν αφήνει, ακόμη και τώρα, περιθώρια για «αγιοποίηση». Τελικά, όπως έλεγε ο ίδιος, ήταν απλώς ένας άνθρωπος που έκανε ό,τι πίστευε. Και πίστευε ό,τι έκανε.
Ηταν, με άλλα λόγια, όπως θα έπρεπε να είναι όλοι οι άνθρωποι.
*
Κανείς δεν είναι δυνατό να προσθέσει τίποτα περισσότερο στο θρύλο του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.
Κανείς πέρα από την Ιστορία.
Την ιστορία των απλών ανθρώπων που έχουν πυξίδα το όραμα, τους αγώνες, τη θυσία του Τσε Γκεβάρα. Την ιστορία των συντρόφων του, σε κάθε εποχή και σε κάθε γωνιά του πλανήτη, που προχωρούν μαζί του «Hasta la victoria - siempre»!
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ