Περιοδικό Πολιτικής και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική

» Διεθνή Θέματα
» Πολιτική-οικονομία
» Εθνικό-Mεταναστευτικό
» Τρομοκρατία
» Ορθοδοξία και κοινωνία
» ΜΜΕ
» Ιστορία
» Φιλοσοφία
» Παιδεία
» Τέχνες και γράμματα
» Ιδεολογικά ζητήματα


Τελευταίες Δημοσιεύσεις

Η αποκρουστικά αμφιλεγόμενη όψη της Ελλην. Διπλωματίας
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Όταν ο κυρ-Παντελής ψάχνει πολιτικά τον εαυτό του...
Ορθοδοξία - Κοινωνία

Η διαφαινόμενη ήττα της Ουκρανίας γίνεται ήττα της Δύσης
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Η άθλια στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στη Ρωσία
Πολιτική - Oικονομία

1821... στην κλίνη της παραχάραξης & αφυδάτωσης...
Καταγγελίες

Η Επανάσταση του ΄21 υπό διωγμό και η αποδόμηση της Ιστορίας
Ιστορία - Φιλοσοφία

"Ξεπλένουμε" την Τουρκία! Κανονικά πια...
Εθνικό - Μεταναστευτικό

«Woke culture»: Αφύπνιση; Ή ο πλήρης εκφασισμός;
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα

Διαμαρτυρία για την Αφίσα διαφήμισης Ντοκιμαντέρ
Ορθοδοξία - Κοινωνία

Η αντι/Ρωσική υστερία προετοιμάζει τον Πυρηνικό όλεθρο
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Μαρίνος Αντύπας: Ο Χριστιανός επαναστάτης της αγάπης
Ιστορία - Φιλοσοφία

Δήμος Μούτσης: Θα σου πάρω βιολιά κι ένα ντέφι γλυκό να σου
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα

Tέμπη ένας χρόνος μετά, το δεύτερο έγκλημα! Παναγιώτης Γερογ
Καταγγελίες

Τα Τέμπη ως οδηγός συνειδητοποίησης
Πολιτική - Oικονομία

«Γάμος» Ομοφυλόφιλων, μία προσέγγιση στο θέμα
Ορθοδοξία - Κοινωνία

Κοιμήθηκε ο αγωνιστής π. Βασίλειος Βολουδάκης
Ορθοδοξία - Κοινωνία

H Ευρωπαϊκή Αγροτική Εξέγερση
Πολιτική - Oικονομία

ΠΕΡΙ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΝΕΟ-ΝΑΖΙ
Καταγγελίες

ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑ - ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΝΕΟ ΚΙΛΕΛΕΡ
Καταγγελίες

Ο συβαριτισμός της φτώχειας και η στρατηγική της Ελίτ
Πολιτική - Oικονομία

Fatih Terim: Γιατί Ήρθε στην Ελλάδα ο Αδαής Νταής των Γηπέδω
Γενικές Συζητήσεις

Η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας τμήμα του σχεδίου της Υπερεθνι
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα

Μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης*: Η σοδομιτική αμαρτία ήταν
Ορθοδοξία - Κοινωνία

Καμιά νομιμοποίηση του "δικαιωματισμού"
Πολιτική - Oικονομία

Οι Στόχοι της γενικής επίθεσης της Υπερεθνικής Ελίτ
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Πούτιν: «Ήμουν αφελής σχετικά με τη Δύση»
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Ο αυτοχειριασμός του 41% - Ελληνική δυστοπία,κατατονία
Πολιτική - Oικονομία

Περί «γενεών»: Καθεστωτικό τέχνασμα απάτης
Πολιτική - Oικονομία

Μισός αιώνας από την κατάληψη του Πολυτεχνείου
Γενικές Συζητήσεις

Ο Πόλεμος Ισραήλ - Παλαιστίνης και τα «Σάπια Σανίδια»
Ορθοδοξία - Κοινωνία

ΚΑΛΕΣΜΑ ΜΕΚΕΑ: ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
Καταγγελίες

H πορεία της Ρωσίας μετά την επιχείρηση στην Ουκρανία
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Φτου ξελευθερία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.

H ματωμένη Παλαιστίνη, ο γελοίος ραγιάς που λέγεται Ελλάδα,
Καταγγελίες

Ελλάδα Πατρίδα μου. Πατρίδα μου Παλαιστίνη.
Ιστορία - Φιλοσοφία

H ματωμένη Παλαιστίνη, ο γελοίος ραγιάς που λέγεται Ελλάδα,
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Θα κάνουμε πόλεμο και με το Ιράν, αγαπητοί κύριοι;
Καταγγελίες

Για τους Αριστερούς που (δήθεν) «έπεσαν από τα σύννεφα»
Πολιτική - Oικονομία

Ξεχαρβαλωμένη χώρα, ανοχύρωτη πολιτεία
Πολιτική - Oικονομία

Πόλεμος: η συνέχιση της πολιτικής με τα μέσα του εμπρησμού
Καταγγελίες

Η Παναγία: Το «φως που καίει» την ελληνική «ψυχή»
Ορθοδοξία - Κοινωνία

4η Αυγούστου 1936... Λαοί χωρίς μνήμη, δεν έχουν μέλλον!
Ιστορία - Φιλοσοφία

Ο Μιχάλης πλήρωσε την 7 Απρίλη 1999...
Καταγγελίες

Το κίνημα για ελεύθερες παραλίες πρέπει να λοιδορηθεί.Γιατί;
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.

Νέα καταπάτηση του Συντάγματος απ' την κυβέρνηση.
Οικολογία - Περιβάλλον

Μια καληνύχτα σε Σύριζα-Κιναλ, μια καλημέρα σε Σπαρτιάτες-Νί
Πολιτική - Oικονομία

Ραγιάς και κατατονικός, χρεοκόπος και πελατοκεντρικός...
Πολιτική - Oικονομία

Ας μιλήσουμε για την προπαγάνδα-Επιπτώσεις στις εκλογές
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.

Πιθανή απόσυρση και άλλων όπλων από το Αιγαίο
Εθνικό - Μεταναστευτικό

Η στρατηγική εξαΰλωσης της Αριστεράς/Κεντροαριστεράς
Πολιτική - Oικονομία

[Εθνικισμός - πατριωτισμός - νέος φασισμός]

Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου

Ο συντηρητισμός των Εννοιών και η σχετικότητα

Για να προσδιορίσουμε μια έννοια πρέπει να την τοποθετήσουμε μέσα στη «διαλεκτική της κίνησης». Από μόνη της κάθε έννοια έχει συντηρητικό χαρακτήρα. Η ταυτότητα της έννοιας με τον εαυτό της βρίσκεται στη βάση της τυπικής λογικής. Δεν είναι κάθε κοινωνικό παρόν κατάλληλο για το σχηματισμό μιας έννοιας. Είναι αναγκαία μια ορισμένη σταθεροποίηση της κοινωνικής διαδικασίας για να σχηματιστεί μια διαρκούσα αναπαράσταση η οποία θα αποτυπωθεί σε Έννοια. Συνεπώς οι όροι-έννοιες αποτελούν μια εγκάρσια τομή στο κοινωνικό κύκλωμα μιας ορισμένης ιστορικής περιόδου.
Σε περιόδους ανατρεπτικών αλλαγών ( κοινωνικών ή επιστημονικών) επιβάλλεται στη λογική της αφηρημένης ταυτότητας, στην τυπική ή αριστοτέλεια λογική, ο σχηματισμός νέων εννοιών που αντικαθιστούν τις προηγούμενες.

« Η σκέψη που γνωρίζει, ξεκινά από τη διαφοροποίηση, με τη στιγμιαία φωτογραφία, με την εγκαθίδρυση των όρων-εννοιών, στους οποίους τίθενται οι ξεχωριστές στιγμές ενός προτσές, αλλά από τους οποίους διαφεύγει το προτσές ως όλο. Αυτοί οι όροι-έννοιες, που δημιουργούνται από τη σκέψη που γνωρίζει, μετατρέπονται έπειτα σε δεσμά της. Η διαλεκτική εξαλείφει αυτά τα δεσμά, αποκαλύπτοντας τη σχετικότητα των ακίνητων εννοιών, τη μετάβαση της μιας στην άλλα» (Τρότσκι: «φιλοσοφικά τετράδια).

Μόνο, συνεπώς η «λογική της κίνησης» (διαλεκτική), δηλαδή η λογική που εξετάζει τη μετάβαση και την ίδια στιγμή αναγνωρίζει το στοιχείο του απόλυτου μέσα στο σχετικό σε κάθε μια από τις έννοιες που έχει σχηματίσει η ανθρωπότητα στην ανάπτυξή της και που αναπτύσσονται μαζί της, μπορεί να δώσει στις έννοιες το συγκεκριμένο κάθε φορά περιεχόμενό τους.
Και η «λογική της κίνησης» είναι το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Αυτή είναι η βάση του Μαρξισμού.


Ο εθνικισμός ως ιδεολογία

Οι όροι-έννοιες, οι ιδεολογίες, δεν γεννιούνται έτσι από το πουθενά στα κεφάλια των ανθρώπων. Κωδικοποιούν τις κοινωνικές σχέσεις και επιβάλλονται οι κυρίαρχες. Οι ιδεολογίες εκφράζουν πάντα τα συμφέροντα κοινωνικών τάξεων και δυνάμεων. Οι λέξεις δεν είναι «αθώες». Αποτελούν το αποτύπωμα ιστορικών τομών της κοινωνικής εξέλιξης και ιδεολογικά όπλα των δυνάμεων που συγκρούονται.
Η ιδεολογία του εθνικισμού είναι η ιδεολογία της αστικής τάξης στο στάδιο της ανόδου της. Ήταν το ιδεολογικό και πολιτικό βάθρο της συγκρότησης των καπιταλιστικών κρατών-εθνών.
Ο Εθνικισμός έφτασε στο απόγειό του στην εποχή των εθνικών ιμπεριαλισμών. Ο φασισμός εκείνης της εποχής σήκωσε τη σημαία της «εθνικής αναγέννησης» σαν πηγή ηρωικής έμπνευσης. Ο εθνικισμός εδώ υψώνει το έθνος πάνω από την ιστορία, δίνοντάς του το υποστήριγμα της ράτσας.
Ο εθνικισμός, συνεπώς στην εποχή των εθνικών ιμπεριαλισμών είναι η ιδεολογία του μεγάλου κεφαλαίου που οργανώνει την καταστροφή και την εξαθλίωση των λαϊκών μαζών (τα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης) για την προώθηση των συμφερόντων του στον παγκόσμιο ανταγωνισμό των εθνικών ιμπεριαλισμών.
Ο εθνικισμός έχει, λοιπόν, σε αυτή την ιστορική φάση ένα συγκεκριμένο κοινωνικό (ταξικό) περιεχόμενο.
Σήμερα ζούμε άλλη ιστορική φάση. Ο Εθνικισμός, ως ιδεολογία, δεν αντιστοιχεί σε κοινωνικό (ταξικό) υποκείμενο, δεν εκφράζει ούτε αποτυπώνει τα συμφέροντα καμιάς «εθνικής» αστικής τάξης. Οι σχέσεις που εξέφραζε έχουν απορριφτεί από το ρεύμα της παγκοσμιοποίησης. Ο «εθνικισμός» είναι ένας «Βασιλιάς» με κρεμασμένο χείλος, ένα τσόφλι χωρίς περιεχόμενο.
Φυσικά το σύστημα των ιδεών του δεν έχει εξαλειφθεί και από τα κεφάλια των ανθρώπων. Η πραγματικότητα μπορεί να έχει αλλάξει, τα κοινωνικά ερείσματα να έχουν εκλείψει, αλλά οι ιδέες μένουν. Είναι οι όροι-έννοιες που αποτελούν τα δεσμά της σκέψης. Λόγω του συντηρητισμού τους ζουν και συντηρούνται.
Όμως αυτή η συντήρηση των εθνικιστικών ιδεών παίρνει σήμερα άλλη διάσταση. Διάσταση αντίστασης κατά του πλανητικού ολοκληρωτισμού. Οι εθνικιστικές ιδέες γεμίζουν με άλλο κοινωνικό περιεχόμενο. Η εθνικιστική ιδεολογία μπορεί να βγήκε από τη μήτρα του κεφαλαίου, αλλά σήμερα που δεν μπορεί υπάρξει τέτοια ιδεολογία, οι αυτοαποκαλούμενοι εθνικιστές βρίσκονται αντικειμενικά στο αντίπαλο στρατόπεδο από το κεφάλαιο. Μπορεί να ονειρεύονται μια ισχυρή Ελλάδα, συνακόλουθα μια ισχυρή εθνική αστική τάξη, αλλά αυτά αποτελούν όνειρο. Η πραγματικότητα θα τους βάλει μπροστά σε άλλα προβλήματα. Όταν αγωνίζεσαι για την ανατροπή του συστήματος, του καπιταλιστικό συστήματος, δεν μπορεί να έχεις σαν προοπτική το εθνικό-κράτος. Το ρολόι της Ιστορίας δεν γυρίζει προς τα πίσω. Το ζήτημα λοιπόν θα τεθεί από τα πράγματα. Η ανατροπή του καπιταλισμού οδηγεί σε ένα άλλο κοινωνικό σύστημα ανώτερο. Αν αυτό δεν θέλουν να το ονομάσουν σοσιαλιστικό, δεν θα μείνουμε τώρα στην ορολογία.
Συμπέρασμα: Ανεξάρτητα από το πώς αυτοπροσδιορίζεται ο καθένας και πώς τον εννοεί τον εθνικισμό, ο σημερινός «εθνικισμός» αποτελεί, όπως εύστοχα έχει ειπωθεί, επαναστατική θέση…


Ο εθνικισμός των μαζών

Ο «εθνικισμός των πληβείων» ονομάζεται πατριωτισμός. Και αυτό από κοινωνικής ή ψυχολογικής άποψης είναι ένα άλλο μέγεθος που ορίζει με σταθερότητα στο χρόνο μια πραγματικά ή φανταστικά απειλούμενη λαϊκή συλλογικότητα, η οποία τοποθετείται στη διασταύρωση μεταξύ της ιδέας του έθνους και εκείνης των ΚΟΙΝΩΝ πολιτισμικών παραδόσεων.
Ο εθνικισμός των μαζών δεν είναι ιδεολογία. Είναι η κοινωνική, εθνική συνείδηση, είναι το κοινωνικό συναίσθημα ενός λαού, οι μνήμες και οι προφητείες της φαντασίας, οι αγωνιστικές, πολιτισμικές και πνευματικές παραδόσεις, η συλλογική αλληλεγγύη, όλα αυτά που έχουν βελονιαστεί στο στημόνι της λαϊκής «ψυχής».
Αυτά μπορεί να τα «αξιοποιούν» οι διάφορες ιδεολογίες, ο εθνικισμός στο παρελθόν, ο αντιεθνικισμός σήμερα, αλλά δεν είναι εθνικισμός με την επιστημονική έννοια, με την έννοια ενός συγκροτημένου συστήματος ιδεών.


Η λαϊκή «ψυχή»

Η ιστορία δεν έχει ποτέ «τελικά στάδια», ούτε καπιταλιστικά, ούτε κομμουνιστικά: ιδού το τρομερό μυστικό, το απρόσιτο στους μετανοήσαντες, αλλά και στους δογματικούς της «αριστεράς» και της «υπεραριστεράς».
Και ο εθνικισμός ήταν και αυτός ένα «στάδιο». Οι δογματικοί μπορεί να επιμένουν ότι είναι αμετακίνητο. Αλλά αυτό το «δόγμα» σήμερα είναι ακίνδυνο, είναι συμμαχικό μετερίζι στον αγώνα κατά του «πλανητικού εθνικισμού». Το ίδιο όπως και το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα!
Ο «εθνικισμός των πληβείων» ή ο «ενεργοποιούμενος πατριωτισμός» είναι άλλο πράγμα. Είναι το κοινωνικό και ψυχολογικό ισοδύναμο της «λαϊκής ψυχής», οι βαθιοί και μόνιμοι κοινωνικοί όροι που καθορίζουν και μοντελάρουν τη λαϊκή «ψυχή»: όροι αγωγής, ύπαρξης, εργασίας, οργάνωσης, αγώνων, εθνικοί όροι κλπ.
Αυτός ο «εθνικισμός» που αντανακλά τη δυναμική, τον πολιτισμό και τη συνείδηση ενός λαού, είναι κοινωνικό συστατικό και κινητήρας της εξέλιξης. Δεν σβήνει ούτε με διατάγματα, ούτε με κοινωνικές ανατροπές. Εξελίσσεται μέσα από τον διαρκή αγώνα του ανθρώπου σε ανώτερα επίπεδα κοινωνικής συγκρότησης και λαϊκής συνείδησης. Κι αυτό το έχουν συνειδητό οι μαρξιστές, εννοούμε του Μαρξιστές και όχι τους παπαγάλους μαρξιστικών τσιτάτων.
Να τι γράφει ο Τρότσκι (στο ίδιο πνεύμα υπάρχουν και πολλά κείμενα του Λένιν):

«Το καθήκον και οι μέθοδοι της προλεταριακής επανάστασης δεν έγκειται ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ στη μηχανική εξαφάνιση των εθνικών χαρακτηριστικών ή στη βίαιη ομογενοποίηση. Η παρέμβαση στη γλώσσα, την παιδεία, τη λογοτεχνία και την κουλτούρα των διαφόρων εθνοτήτων, είναι κάτι ΤΕΛΕΙΩΣ ΞΕΝΟ προς την προλεταριακή επανάσταση, γιατί η κατευθυντήρια αρχή της δεν είναι τα επαγγελματικά συμφέροντα των διανοουμένων και τα ‘’εθνικά’’ συμφέροντα του κάθε μαγαζάτορα, αλλά η ικανοποίηση των θεμελιωδών συμφερόντων της εργατικής τάξης. Η νικηφόρα σοσιαλιστική επανάσταση θα δώσει πλέρια ελευθερία σε όλες τις εθνικές ομάδες να λύσουν από μόνες τους όλα τα ζητήματα της εθνικής κουλτούρας, ενώνοντας ταυτόχρονα κάτω από μια κοινή σκέψη (προς όφελος και με τη συγκατάθεση των εργατών), τα οικονομικά καθήκοντα, η ορθολογική επίλυση των οποίων εξαρτάται από τις φυσικές, ιστορικές και τεχνικές συνθήκες και όχι από τη φύση των εθνικών ομαδοποιήσεων…»

Ο φασισμός με άλλο πρόσωπο

Τον πιο περιεκτικό, σαφή και διαφωτιστικό ορισμό του φασισμού τον έχει δώσει ο Τρότσκι:
«Η αναγκαστική συγκέντρωση όλων των πόρων και όλων των μέσων του λαού σύμφωνα με τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού, είναι η πραγματική αποστολή της φασιστικής δικτατορίας…Αυτό με τη σειρά του δεν ανέχεται καμιά εσωτερική αντίδραση και οδηγεί στην κατοπινή μηχανική συγκέντρωση της εξουσίας..»
Βλέπουμε σήμερα την αναγκαστική συγκέντρωση όλων των πόρων και όλων των μέσων των λαών και των εθνών σύμφωνα με τα συμφέροντα του πλανητικού ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου. Αυτή είναι η πραγματική αποστολή της νεοταξικής φασιστικής δικτατορίας. Μια δικτατορία που οδηγεί στην πλανητική συγκέντρωση της εξουσίας και δεν ανέχεται καμία εσωτερική αντίδραση: Των εθνών-κρατών, των κομμάτων, της Εκκλησίας, των παραδόσεων κλπ. Όλα αυτά είναι «εσωτερική αντίδραση» σε αυτόν τον πλανητικό ολοκληρωτισμό των υπερεθνικών μονοπωλίων.
Είναι αστείο, συνεπώς, δείγμα θεωρητικής ανεπάρκειας και κομπάζουσας ημιμάθειας να βαπτίζουμε φασισμό καταστάσεις και πολιτικά υποκείμενα που κτυπιούνται από τον έναν και μοναδικό φασισμό που επελαύνει και αντιστέκονται σε αυτόν τον εφιάλτη. Είναι αδιανόητο να βαπτίζουμε φασισμό ιδεολογικά νεφελώματα ξεπερασμένα από τα πράγματα ή καταστάσεις που στο παρελθόν ήταν δεμένες με το εθνικό κεφάλαιο, που και αυτό δεν υπάρχει.

ΤΡΟΤΣΚΙ: «Κάθε τι που μέσα στην κανονική ανάπτυξη της κοινωνίας θα απορρίπτονταν από τον ΕΘΝΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ σαν εκκρίματα του πολιτισμού, ξεπετιέται τώρα από το λαρύγγι: ο καπιταλιστικός πολιτισμός ξερνά μια βαρβαρότητα που δεν χωνεύτηκε, αυτή είναι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ του εθνικοσοσιαλισμού…»

ΠΡΩΤΟΝ: Ο Τρότσκι (ο υπέρμαχος του διεθνισμού) δέχεται τον «εθνικό οργανισμό»!!!
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Ποια είναι η «βαρβαρότητα» που δεν «χωνεύεται» σήμερα; Η βαρβαρότητα του πλανητικού ιμπεριαλισμού: Η φυσιολογία του σύγχρονου φασισμού είναι ο αντιεθνικισμός με σοσιαλιστικό περιτύλιγμα ή ο πλανητικός «σοσιαλιστικός εθνικισμός» (ο διεθνισμός από την ανάποδη, χωρίς έθνη)…

ΤΡΟΤΣΚΙ: «Όλα τα απορρίμματα της διεθνούς πολιτικής σκέψης χρησιμεύσανε για να γεμίσουν τον πνευματικό θησαυρό του νέου γερμανικού μεσσιανισμού. Ο φασισμός ανέβασε στην πολιτική το ΒΟΥΡΚΟ της κοινωνίας…»

Ο νέος αυτοκρατορικός μεσσιανισμός έχει γεμίσει με όλα τα απορρίμματα και αυτός της διεθνούς πολιτικής σκέψης, κυρίως με τα απορρίμματα της ιστορικής σοσιαλδημοκρατίας. Και αυτοί που ανεβάζουν το «βούρκο» της κοινωνίας στην πολιτική είναι η κυρίαρχη νεοταξική «αριστερά» με όλες τις «αριστερίστικες» ή «αναρχικές» της μεταμφιέσεις. Δεν έχει κανείς παρά να παρατηρήσει τη γλώσσα των «επαγγελματιών» ή «φανατικών» αντιεθνικιστών για να καταλάβει ποιοι ανεβάζουν το βούρκο στην πολιτική.
ΔΕΝ είναι συνεπώς οι «εθνικιστές» σήμερα η «βαρβαρότητα», ο «φασισμός», ο «βόθρος της πολιτικής». Μπορεί ως κομμουνιστές να μας χωρίζουν πολλά, αλλά όσοι αντιστέκονται στον πλανητικό φασισμό ανήκουν στο κοινωνικό και πολιτικό στρατόπεδο (έστω με αυταπάτες) της επαναστατικής σοσιαλιστικής προοπτικής.
Γιατί, ο σημερινός πλανητικός φασισμός ούτε μεταρρυθμίζεται, ούτε παραιτείται. Μπορεί μόνο να ανατραπεί. Η πολιτική τροχιά θα καταλήξει στο δίλημμα: ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ…


Νέο-ναζιστικός λόγος

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια ποικιλία παθολογικών φαινομένων τα οποία γεννιούνται και τρέφονται από τη βαρβαρότητα του πλανητικού ολοκληρωτισμού. Ένα από αυτά τα παθογόνα φαινόμενα είναι οι «αριστερές» εστίες της σύγχρονης φασιστικής μόλυνσης. Εστίες οι οποίες εκκολάπτονται από τη σήψη της ενσωματωμένης αριστεράς, σε συνδυασμό με τα απόβλητα του νεοφιλελεύθερου εφιάλτη. Πάντα ο φασισμός αποτελούσε το συμπλήρωμα του νεοφιλελευθερισμού. Ο σύγχρονος νεοταξικός φασισμός αποτελεί το συμπλήρωμα του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού, απαλλαγμένου από κάθε δημοκρατική ελευθερία.
Είναι, λοιπόν, τουλάχιστο φαιδρό να ισχυρίζεται κανείς ότι οι υπάρχουσες «ακροδεξιές» ομάδες είναι φασιστικές. Οι τυχόν ιδεολογικές αναφορές τους μοιάζουν με το κλούβιο αυγό, είναι τσόφλι χωρίς περιεχόμενο. Στην πραγματικότητα αυτές οι ομάδες, υπολείμματα παρωχημένων ιδεών κτυπιούνται από τη παγκοσμιοποίηση, είναι θύματα και όχι εκφραστές του νεοφιλελευθερισμού. Κα αν δεχτούμε τη ρήση του Μαρξ «ότι το κοινωνικό είναι καθορίζει τη συνείδηση», πολλές από αυτές οι ομάδες έχουν μεταλλαχτεί σε εχθρούς της Νέας Τάξης.
Μια αντίστροφη μετάλλαξη έχουμε στους «αριστερούς», τους οικότροφους του συστήματος. Σήμερα τα νέα φασιστικά ιδεολογήματα παράγονται από την κοσμοπολίτικη, νεοταξική «αριστερά. Και ιστορικά, όμως, η φασιστική ιδεολογία από την «αριστερά» ξεπήδησε: Ο «εθνικοσοσιαλισμός» ήταν προϊόν του εκφυλισμού της ιστορικής σοσιαλδημοκρατίας.
Οι «ακροδεξιές» ομάδες κάτω από το μαστίγιο της πραγματικότητας μεταλλάσσονται σε όλα τα επίπεδα. Η σκέψη τους έχει γίνει διαλεκτική, αγωνιούν για τα προβλήματα της κοινωνίας και ο λόγος τους απομακρύνεται από τα ιδεολογικά κλισέ του παρελθόντος και από τον προφητικό και αφοριστικό λόγο των φασιστικών καθεστώτων.
Αντίθετα είναι η καλοαναθρεμμένη, νεοταξική «αριστερά» που διαμορφώνει ένα λόγο ηθικών δακρύων και αφορισμών, ένα λόγο πολιτικής αυθάδειας, στιγματισμού των αντιπάλων και αφορισμού: Το νέο-ναζιστικό λόγο της Νέας Τάξης:
• Κομπάζει ημιμαθώς και αυτοπροβάλλεται σαν «ενσαρκωτής» του «φωτός» και της «προόδου». Είναι αυτή η κοσμοπολίτικη «αριστερά» που έχει οδηγηθεί από την καταγγελία της κατανάλωσης στην κατανάλωση της καταγγελίας και των αφορισμών.
• Ο «αριστερός» νεοταξίτικος λόγος είναι προφητικός, κοσμοσωτήριος και υπερβολικά πομπώδης. Παρατηρήστε το λόγο και των λεξιλόγιο των «εκσυγχρονιστών», των «φωταδιστών», των «υπαρεπαναστατών», των «αντιεθνικιστών» και «αντιρατσιστών» και θα καταλάβετε…
• Ο «αριστερός» αυτός λόγος λειτουργεί τρομοκρατικά, υπερασπίζοντας την εξουσία της κοσμοπολίτικης ομοιομορφίας.
• Τρέφεται από την πολιτική κακοπιστία και την τροφοδοτεί αφορίζοντας τους αντιπάλους της. Ταυτίζει κάθε αγωνιστική αμφισβήτηση και κάθε εθνικό προβληματισμό με τα τεχνητά «σκιάχτρα» του φασισμού. Είναι ένας λόγος «δόγμα», ακίνητος, στείρος, ένας λόγος κατεστημένος και ακραία αυταρχικός.

Το βαρύ φορτίο της Ιστορίας είναι σήμερα αυτή η νεοταξική «αριστερά»: Η πέμπτη φάλαγγα της πλανητικής εξουσίας…

Powered by Etomite CMS.