Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Γ. Ρούσης: Όχι άλλα παραμύθια

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Σεπ 13, 2015 5:29 pm    Θέμα δημοσίευσης: Γ. Ρούσης: Όχι άλλα παραμύθια Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Γ. Ρούσης: Όχι άλλα παραμύθια



«Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια
Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί
Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο
Μα στο παιδί δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια
Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ
Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι,
Του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω
Ονόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας.
Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.»


Αν όπως μας λέει ο Μανόλης Αναγνωστάκης πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά, είναι ακόμη πιο βέβαιο ότι πρέπει να λέμε την αλήθεια στον λαό. Και το λέω αυτό, διότι και στις προηγούμενες εκλογές και σε τούτες, οι ποικίλης έντασης ρεφορμιστικές δυνάμεις, στο όνομα του να μην φοβίσουν τους ψηφοφόρους, τους λένε συνειδητά ψέματα, ακόμη και στις περιπτώσεις εκείνες που οι παραμορφωτικοί τους φακοί τούς επιτρέπουν να συλλάβουν την αλήθεια.

Μια τέτοια στάση ακολούθησε συστηματικά ο ΣΥΡΙΖΑ
πριν από τις προηγούμενες εκλογές, με τα γνωστά αποτελέσματα, και την ίδια στάση φαίνεται να ακολουθεί και η ΛΑΕ σε τούτες. Κάτι τέτοιο όμως είναι ανεπίτρεπτο για την Αριστερά, και αυτό από πολλές απόψεις.

1. Καταρχάς και καταρχήν δεν αρμόζει στην ηθική της Αριστεράς να κρύβει όπως τα αστικά κόμματα την αλήθεια και να παραμυθιάζει το λαό, κάτι που αυτά είναι υποχρεωμένα να πράττουν ακριβώς επειδή η ίδια τους η ιδεολογία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ψευδής απεικόνιση της πραγματικότητας.

2. Η λογική «ας πάρουμε την κυβερνητική εξουσία και στη συνέχεια θα προχωρήσουμε στις πολιτικές που επιβάλλεται», είναι δείγμα μιας βαθύτατα αντιδημοκρατικής φιλελεύθερης αντίληψης, η οποία αντιμετωπίζει την εξουσία ως κάτι ξέχωρο από την κοινωνία και το λαό και την κυβέρνηση, όχι σαν τον υπηρέτη του λαού αλλά σαν αφεντικό του.

3. Μια τέτοια λογική παραβλέπει ότι είναι αδύνατον να εφαρμοστεί μια φιλολαϊκή πολιτική δίχως να έχει σαν θεμελιακό, αν όχι μοναδικό της στήριγμα, τον ίδιο τον οργανωμένο λαό και το κίνημά του.

4. Και ίσως το πλέον εγκληματικό πολιτικά, είναι ότι μια τέτοια στάση αντί να προωθεί την λαϊκή συνειδητότητα προς την εν δυνάμει επαναστατικοποίησή της, αξιοποιώντας τα ρήγματα που η ίδια η αστική πραγματικότητα δημιουργεί στην λαϊκή συνείδηση, την καθηλώνει στα αστικά πλαίσια.

Στις επερχόμενες εκλογές το μέγα παραμύθι το οποίο δυστυχώς εκτός από τις μνημονιακές δυνάμεις συνεχίζει να αφηγείται και η ΛΑΕ, είναι ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική εντός ΕΕ.

Εκτός από περιπτώσεις
όπως εκείνες των συνεργαζόμενων με την ΛΑΕ Γλέζου, Κωνσταντοπούλου και Βαλαβάνη, όπου ο πρώτος είναι κατά της εξόδου από την ευρωζώνη, η δεύτερη στα πλαίσια της θεσμολαγνείας της φαντασιώνεται επαναφορά στις δημοκρατικές αρχές της ΕΕ και της ευρωζώνης και η τρίτη δηλώνει ότι θα αποδέχονταν την επαίσχυντη πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης προς τους δυνάστες μας του Φλεβάρη, η ίδια η ΛΑΕ δεν προσδιορίζει την έξοδο από την ΕΕ ως απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή του προγράμματός της. Ακόμη χειρότερα, η ΛΑΕ δηλώνει ότι εναντιώνεται μόνον στην νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΕΕ, αφήνοντας έτσι ανοιχτό το ενδεχόμενο που άφηνε και ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθήσει αυτή κάποια φιλολαϊκή πολιτική.

Από την άλλη δεν είναι δυνατόν να παραβλέψουμε ότι η εκ μέρους του ΚΚΕ μετατροπή της εξόδου από το Ευρώ -καταστροφική κατά τον Δημήτρη Κουτσούμπα πριν την έλευση του σοσιαλισμού- αλλά και από την ΕΕ, από προϋποθέσεις για να ανοίξουμε το δρόμο προς το σοσιαλισμό σε συνέπειες του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, αποτελεί ένα άλλο παραμύθι το οποίο με τη σειρά του συμβάλλει και αυτό στην διατήρηση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.

Ας πούμε λοιπόν το λύκο, λύκο και εν προκειμένω την ΕΕ φωλιά των λύκων, λάκκο των λεόντων, θηλιά στο λαιμό μας.

Ας πούμε ευθαρσώς ότι αυτή είναι αδύνατον να μετατραπεί σε Ευρώπη των λαών και ότι θα πρέπει να διαλυθεί.

Ας πούμε ξεκάθαρα ότι η ΕΕ αποτελεί θεμελιακή συνιστώσα της Τρόικας που μας καταδυναστεύει,
ότι η συμμετοχή σε αυτήν είναι η αιτία της διάλυσης του παραγωγικού ιστού της χώρας και της συρρίκνωσης της δημοκρατίας.

Ας πούμε ακόμη ότι η υλοποίηση επί μέρους προοδευτικών μεταρρυθμίσεων είναι αδύνατη όσο παραμένουμε στην ΕΕ.

Όχι λοιπόν για άλλη μια φορά χαμένη ψήφο στους διάφορους αριστερούς πολιτικούς παραμυθάδες, αλλά ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τους συνεργαζόμενους με αυτήν που είναι οι μόνοι που στο πρόγραμμα τους περιλαμβάνουν την εδώ και τώρα αποδέσμευση από την ΕΕ.

Γιώργος Ρούσης


Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ, 13.9.2015

Επιστροφή στην κορυφή
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Σεπ 13, 2015 7:55 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ώρα για αριστερή ανταρσία, όχι για αποχή και άκυρο
του Μπάμπη Συριόπουλου




Η εκλογική αναμέτρηση στις 20 Σεπτέμβρη έχει μια σημαντική διαφορά από τις προηγούμενες, πολύ δε περισσότερο από το δημοψήφισμα της 5 Ιούλη.

Σε κομμάτια εργαζόμενων και νεολαίας λείπουν οι προσδοκίες, η ελπίδα για μια αλλαγή προς το καλύτερο, ενώ αντίθετα περισσεύουν η απογοήτευση και η απελπισία. Είναι διάχυτο στην ατμόσφαιρα αυτό που ονομάστηκε εύστοχα «αριστερή μελαγχολία».


Η προσγείωση μετά τις 5 Ιούλη ήταν πολύ απότομη. Ιδίως για πολλούς που έδωσαν εν λευκώ εξουσιοδότηση στον ΣΥΡΙΖΑ, την ελπίδα αντικατέστησαν άλλα ερωτήματα.

Μήπως δεν αλλάζει τίποτα; Δοκιμάσαμε και την Αριστερά, μήπως είναι όλοι ίδιοι; Έχει νόημα να ψηφίσουμε; Γιατί να μην εκδηλώσουμε την οργή μας ψηφίζοντας «χαβαλετζίδικα» ψηφοδέλτια;

Η συζήτηση με αυτό το κομμάτι λαού και νεολαίας δεν μπορεί, παρά να προχωρήσει σε βάθος. Κατ αρχήν δεν έλεγαν και δε λένε, και πολύ περισσότερο δεν κάνουν, όλοι τα ίδια. Ποτέ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν υποσχέθηκε μια εύκολη και γρήγορη λύση, ποτέ δεν πρότεινε μια σκληρή διαπραγμάτευση με την οποία θα βγούμε από τα μνημόνια χωρίς ρήξη με την ευρωζώνη και την ΕΕ. Ποτέ δεν υποστήριξε ότι μπορεί να είναι όλοι ευχαριστημένοι, κεφάλαιο και εργαζόμενοι, πλούσιοι και φτωχοί. Πολύ περισσότερο δε ζήτησε μια ψήφο ανάθεσης, αντίθετα πάντα υποστήριζε ότι μόνο με τη λαϊκή πάλη, με σκληρούς αγώνες, με ένα ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα μπορεί ο λαός να κερδίζει νίκες και να ανατρέψει την επίθεση του κεφαλαίου.

Η δύναμη για το λαό είναι η οργάνωσή του, η αποφασιστικότητά του, η πάλη του και κυρίως η συνείδησή του.
Η επίγνωση του ποιος φταίει για τη σημερινή κατάσταση, η στοχοποίηση του εχθρού (το κεφάλαιο και η ΕΕ στην περίπτωσή μας) είναι πιο σημαντικές από την αγανάκτηση και την οργή, το «πώς πρέπει να πάνε τα πράγματα» είναι πιο σημαντικό από το «δεν πάει άλλο».

Τα όποια αποτελέσματα των εκλογών είναι δείκτης για τις λαϊκές συνειδήσεις, γιΆ αυτό και όλοι βγάζουν συμπεράσματα απΆ αυτά. Ας σκεφτούμε το δημοψήφισμα, δεν άλλαξε τίποτα στην πράξη αλλά δεν είναι τίποτα ίδιο μετά το εκκωφαντικό αποτέλεσμά του, ας σκεφτούμε πώς θα ήταν τα πράγματα αν το αποτέλεσμα ήταν «Ναι».

Στις 20 Σεπτέμβρη οι απογοητευμένοι από την προηγούμενη κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι και οι νέοι, οι αγωνιστές του κινήματος, οι αριστεροί και όσοι ήλπισαν σε μια κυβερνητική λύση που θα μας ξαναδώσει αξιοπρέπεια δεν ψηφίζουν για κυβέρνηση. Ό,τι και να ψηφίσει κανείς για κυβέρνηση θα βγει το ίδιο: μνημόνια.

Η πραγματική ψήφος όμως που μετράει είναι για την αντιπολίτευση που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι.

Η στήριξη εκείνης της αριστεράς που δεν έδωσε ψεύτικες ελπίδες, που τόνισε την ανάγκη συνολικής ρήξης με την ΕΕ και το κεφάλαιο, που βρέθηκε δίπλα και μπροστά σε μικρούς και μεγάλους αγώνες, βαραίνει πολύ περισσότερο από τη μία ή την άλλη κυβερνητική λύση.

Η ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού ρεύματος που εκφράζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τις πολιτικές της συνεργασίες, στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα προς όλους, ότι η κατάληξη της «υπεύθυνης και κυβερνώσας αριστεράς» δεν σημαίνει και το γονάτισμα της διάθεσης για αντίσταση και ανατροπή.

Αντίθετα, η αποχή, η λευκή και άκυρη ψήφος ενισχύουν την εικόνα της αποδοχής του μνημονιακού και καπιταλιστικού μονόδρομου από λαϊκές μάζες, που στενάζουν και αγανακτούν αλλά δεν βλέπουν καμία διέξοδο.

Είναι αυταπάτη ότι αποσυρόμενος από τις εκλογές καταδικάζεις το σημαδεμένο παιχνίδι.
Όποιος δεν ελπίζει τίποτα δεν είναι ελεύθερος, είναι υποταγμένος. Το σύστημα δεν ενοχλείται ιδιαίτερα όταν οι καταπιεσμένοι δεν ψηφίζουν. Σε πολλές χώρες η αποχή μετράει αστρονομικά ποσοστά χωρίς καμία διαταραχή.

Στις ΗΠΑ οι μειονότητες και οι φτωχοί επίσης δεν ψηφίζουν.
Ε και; Η ψήφος σε ψηφοδέλτια τύπου Λεβέντη δεν ανησυχεί κανένα επιτελείο του συστήματος. Θα δείξει ίσα ίσα ότι πετυχαίνουν το στόχο τους και η εργαζόμενη πλειοψηφία, εξουθενωμένη από τις μνημονιακές πολιτικές, αισθάνεται αδύναμη να κάνει οτιδήποτε άλλο εκτός από πλάκα.

Η εξουσία δεν ζήτησε από την εκμεταλλευόμενη πλειοψηφία σώνει και καλά να ζητωκραυγάζει υπέρ του καπιταλισμού. Δεν είναι αναγκαίο να ψηφίζουν οι εργαζόμενοι κόμματα που δηλώνουν ανοιχτά ότι είναι με τα αφεντικά αρκεί να μην δρουν και να μην ψηφίζουν ενάντια στα αφεντικά, αρκεί να μην οργανώνονται κοινωνικά και πολιτικά σύμφωνα με τα ταξικά τους συμφέροντα.

Στη μακρινή Γουατεμάλα,
μια χώρα που μετά την αιματηρή ήττα του επαναστατικού κινήματος είναι βυθισμένη στην φτώχια και στην ανισότητα, στις εκλογές της 6ης Σεπτέμβρη βγήκε πρώτος ο Τζίμι Μοράλες, ένας κωμικός ηθοποιός, μια τηλεπερσόνα, που δηλώνει(τι άλλο;) κεντρώος. Η άρχουσα τάξη μπορεί να είναι ευχαριστημένη. Οι φτωχοί σκοτώνονται μεταξύ τους (οι συμμορίες και η εγκληματικότητα «βράζουν») και είναι τόσο απελπισμένοι και αποδιοργανωμένοι που εμπιστεύονται την τύχη τους σε οποιονδήποτε. Ας μην ακολουθήσουμε τον ίδιο δρόμο.

Πηγή:
http://prin.gr/?p=8143

Επιστροφή στην κορυφή
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Σεπ 14, 2015 8:56 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Παραιτούμαι από τον ΣΥΡΙΖΑ, προσχωρώ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Χριστίνα Σαρδέλη*




«Παραιτούμαι από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, διότι δεν αποδέχομαι να συνεχίσω να λειτουργώ σε ένα κόμμα, που ενώ ξεκίνησε ως κόμμα των μελών του έχει μετατραπεί σε ένα αρχηγικό συνονθύλευμα, που περιμένει εντολές από τους «Θεσμούς» και που η πίστη στον αρχηγό και η εμμονική προσήλωση στο ευρώ και στην ΕΕ, έχουν υποκαταστήσει την όποια ιδεολογία του.»

Το σκληρότερο και πιο αντιλαϊκό μνημόνιο είναι εδώ με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και φαίνεται να βάζει τη χώρα στο γύψο για πολλά ακόμη χρόνια! Ε λοιπόν, Όχι! Οι ταξικοί αγώνες τόσων χρόνων δε θα θυσιαστούν στο βωμό της επιβεβλημένης, από τα ξένα κέντρα και τους ντόπιους συνεργάτες τους, λιτότητας, με τις ευλογίες μιας κατ” επίφαση αριστερής κυβέρνησης.

Όσοι βαυκαλίζονται στην ιδέα ότι μια «αριστερή» κυβέρνηση μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα ένα μνημόνιο και μάλιστα χειρότερο και επαχθέστερο από κάθε άλλη φορά, πλανώνται πλάνη οικτρά και θα πρέπει να αναλογιστούν ποια τύχη είχαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και τα αριστερά κόμματα «της ευθύνης» που ψήφισαν μνημονιακά μέτρα.

Η μόνη επιλογή, τελικά, είναι αυτή της ρήξης με τους μηχανισμούς και τα όργανα της Ευρώπης.
Δεν πιστεύω πως είχε περάσει ποτέ από το μυαλό του καθενός μας πως όλα αυτά τα χρόνια αγωνιζόμαστε για αυτή την Ευρώπη. Που από την γέννησή της ήταν αυτό που είναι και σήμερα: Μια εμπορική συμφωνία καπιταλιστών, που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η αύξηση των κερδών της με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μείωση του εισοδήματος του εργαζόμενου λαού.

Προσωπικά δεν θα συνηγορήσω σ” αυτό το έγκλημα που πάει να συντελεστεί σε βάρος του ελληνικού λαού, του κόσμου της εργασίας, της νέας γενιάς, των ηλικιωμένων, των άνεργων και των κατατρεγμένων.

Παραιτούμαι από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, διότι δεν αποδέχομαι να συνεχίσω να λειτουργώ σε ένα κόμμα, που ενώ ξεκίνησε ως κόμμα των μελών του έχει μετατραπεί σε ένα αρχηγικό συνονθύλευμα, που περιμένει εντολές από τους «Θεσμούς» και που η πίστη στον αρχηγό και η εμμονική προσήλωση στο ευρώ και στην ΕΕ, έχουν υποκαταστήσει την όποια ιδεολογία του.

Παραιτούμαι γιατί δεν μπορώ να στηρίζω άλλο με την παρουσία μου την εξαπάτηση που υφίσταται ο λαός μας.

Ο αγώνας για την σωτηρία της χώρας από την κοινωνική και εθνική καταστροφή συνεχίζεται σε πιο δύσκολες συνθήκες, μακριά από λύσεις ευκολίας και με περισσότερες απαιτήσεις.

Γι” αυτό προσχωρώ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τον μόνο αριστερό πόλο με σαφείς θέσεις για την υπεράσπιση του λαού. Με στόχο να ανασυνταχτεί και να επιβιώσει η κοινωνία σε δύσκολες συνθήκες, να μπει ένα τέλος στο μνημονιακό τέλμα.


* Υποψήφια στο νομό Μεσσηνίας

Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ, 13.9.2015

Το διαβάσαμε εδώ:
http://www.pandiera.gr/

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες