Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Με τους αποικιοκράτες υπάρχει μόνο ο δρόμος της ΡΗΞΗΣ...

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 07, 2015 11:24 am    Θέμα δημοσίευσης: Με τους αποικιοκράτες υπάρχει μόνο ο δρόμος της ΡΗΞΗΣ... Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Με τους αποικιοκράτες υπάρχει μόνο ο δρόμος της ΡΗΞΗΣ…



Πολλοί, μέσα σΆ αυτούς και στην πρώτη γραμμή είναι η ηγεσία του ΚΚΕ, αντιμετωπίζουν τη συντριβή των δωσίλογων κατοχικών δυνάμεων (την κυβερνητική συμμορία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), καθώς και τη θεαματική και καταλυτική εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ΣΤΑΤΙΚΑ: Δηλαδή όχι στη δυναμική τους διάσταση (διαλεκτικά).

Αυτό που παραγνωρίζεται εντελώς δεν είναι μόνο η καταλυτική κοινωνική δυναμική που αποτυπώνεται στο εκλογικό αποτέλεσμα (οι ισχυρές αριστερές ροπές των κοινωνικών διεργασιών, η ιστορική κίνηση), αλλά και ο ψυχολογικός παράγοντας: Τα πελώρια κύματα του ενθουσιασμού και των μεγάλων λαϊκών προσδοκιών.


Από την πρώτη μέρα επισημαίναμε:

«Μια νέα πλέον ιστορική περίοδος ανοίγει: Των ΜΕΓΑΛΩΝ αριστερών προσδοκιών…
Αυτές οι μεγάλες ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ είναι που αποτελούν και τη θηλιά στο λαιμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσέδωσε στη λαϊκή ΟΡΓΗ την ελπίδα του ψηφοδελτίου, έθρεψε και επένδυσε στη λαϊκή προσδοκία…
ΤΩΡΑ θα βρεθεί ανάμεσα στη Σκύλα και στη Χάρυβδη: Στις απαιτήσεις του 4ου Ράιχ από τη μια και από την άλλη στον τυφώνα των μεγάλων λαϊκών προσδοκιών που έθρεψε…
Αυτή η ταξική ΑΝΤΙΦΑΣΗ θα αποτελέσει και τον πυροδότη γέννησης και ανάπτυξης εκρηκτικών λαϊκών κινημάτων…».


Διαβάστε εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9579


Αυτός ο καταλυτικός ψυχολογικός παράγοντας,
ο οποίος στην ιστορική κίνηση των λαϊκών διεργασιών και κινημάτων παίζει αποφασιστικό και καθοριστικό ρόλο, δεν έχει υποτιμηθεί μόνο από εκείνους που αντικρίζουν τα πράγματα στατικά, στην ακινησία τους, αλλά και από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιλαμβάνεται ότι το θεμελιακό στοιχείο αυτού του ξεχειλίσματος της λαϊκής προσδοκίας είναι: η ΡΗΞΗ με τις δυνάμεις του 4ου Ράιχ, η ΡΗΞΗ με το αποικιοκρατικό πλαίσιο που μας έχουν επιβάλει οι ληστές και δήμιοί μας…

Το «Ούτε ρήξη, ούτε υποταγή», το ουτοπικό αυτό σλόγκαν της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί πρακτικά στην ΥΠΟΤΑΓΗ. Με τους ληστές και δημίους σου η ΡΗΞΗ είναι αντικειμενικό γεγονός, απλούστατα διότι υπάρχει ΠΟΛΕΜΟΣ και στον πόλεμο κάθε συμβιβασμός οδηγεί στην ήττα, στην υποταγή…

Το «ούτε ρήξη, ούτε υποταγή» αποτυπώνει τη μικροαστική φύση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τη «θηλιά» της ταξικής του αντίφασης: Αποδοχή της υποταγής του στην ΕΕ και το ευρώ από τη μια, λαϊκός τυφώνας μεγάλων λαϊκών προσδοκιών από την άλλη, ο οποίος (τυφώνας) έρχεται σε κάθετη και αντικειμενική ΡΗΞΗ με την υποταγή στην ΕΕ και το ευρώ...

Αυτή η οδυνηρή ταξική ΑΝΤΙΦΑΣΗ εκφράστηκε δραματικά και θεατρικά από τις πρώτες μέρες.

Από τη μια, για να ικανοποιηθεί η επαναστατική λαϊκή ψυχολογία των μεγάλων προσδοκιών υπήρξε μια νεροποντή δηλώσεων και κυβερνητικών ανακοινώσεων …ΡΗΞΗΣ με κάποια αποικιοκρατικά δεσμά: Ήταν μια στρατηγική (επεξεργασμένη θεατρικά) «επαναστατικών» εντυπώσεων…

Η στρατηγική ενός «επαναστατικού» τελετουργικού του «φαίνεσθαι», με τον Βαρουφάκη σε κυρίαρχο θεατρικό ρόλο…

Η γνωστή φόρμα του επαναστατημένου μικροαστού που καλύπτει το πραγματικό του «είναι» με ψεύτικες και εικονικές εικόνες: Το «φαίνεσθαι».

Και η γνωστή συμπεριφορά του ριζοσπαστισμού της μικροαστικής νεολαίας: Διαλαλεί την επαναστατικότητά της μέσα από τα γένια, τα μαλλιά, τα ρούχα, το ντύσιμο κ.λπ…

Όλο αυτό τα τελετουργικό και οι θεατρινισμοί του «Φαίνεσθαι» και ΟΧΙ του «Είναι», αντανακλά τις πιέσεις του ψυχολογικού παράγοντα: Των μεγάλων λαϊκών προσδοκιών της ΡΗΞΗΣ με τις κατοχικές δυνάμεις…

Από την άλλη, όμως, έχουμε το πραγματικό «Είναι» της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στις πιέσεις των αποικιοκρατών: Τις παλινωδίες, τις κλιμακούμενες υπαναχωρήσεις και το «μάζεμα» των πρώτων «επαναστατικών» δηλώσεων…

Από τη διαγραφή του χρέους φτάσαμε στην αποδοχή του και στην επιμήκυνσή του…

Από το σχίζουμε τα Μνημόνια φτάσαμε στο συζητάμε και στο διαπραγματευόμαστε…

Από την γενναία ανεξάρτητη εθνική πολιτική στη δήλωση Βαρουφάκη: «δεν θα ζητήσει (η Ελλάδα) ποτέ οικονομική βοήθεια από τη Μόσχα» (εκτός των άλλων και διπλωματικά ηλίθια…).

Δεν θα μας εκπλήξει (τίποτε δεν μας εκπλήσσει με το ΣΥΡΙΖΑ) αν «μαζέψουν», στην πορεία, όλες τις ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ που έδωσαν στον ελληνικό λαό…

Το θέμα μας, όμως, δεν είναι αυτό τώρα, αλλά η συγκρουσιακή διάσταση ανάμεσα στις αριστερές λαϊκές ΡΟΠΕΣ, αλλά και στις μεγάλες λαϊκές προσδοκίες με την ταξική φύση και το χαρακτήρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η συγκρουσιακή διάσταση αποτελεί ένα μεγάλο πυροδότη της κοινωνικής κίνησης και της λαϊκής συνείδησης, έναν καταλυτικό παράγοντα που ανατρέπει τις ισορροπίες, αλλά και την ψυχολογία της κοινωνικής και πολιτικής ακινησίας…


Και αυτή η ΑΝΑΤΡΟΠΗ των ισορροπιών και της ψυχολογίας της ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ και της ΥΠΝΩΣΗΣ είναι εξαιρετικά σημαντική και δυνητικά επαναστατική…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 07, 2015 6:28 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι μεγάλες προσδοκίες και οι βολονταρισμοί…



Οι μεγάλες λαϊκές προσδοκίες που αποκρυσταλλώνονται στην απαίτηση για ΡΗΞΗ με τους δυνάστες μας (αυτή η καταλυτική ψυχολογική πίεση προς το ΣΥΡΙΖΑ), πυροδοτούν και ενισχύουν τις αριστερές τάσεις και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Πολλές είναι οι ενδείξεις: Από τις κριτικές προς τους θεατρινισμούς, τις αμφιθυμίες και τους συμβιβασμούς Βαρουφάκη, μέχρι τις φωνές εναντίον μαγειρεμάτων γύρω από την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, κεντροδεξιών συναινέσεων…


Τώρα αρχίζουν και ανοικτές τοποθετήσεις ΥΠΕΡ των αποφασιστικών ΡΗΞΕΩΝ…

Ενδεικτικό είναι το κείμενο στην «Ίσκρα»:
«Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
ΟΙ ΑΥΘΟΡΜΗΤΕΣ ΛΑΪΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ…»


Διαβάστε εδώ:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19457:ektakto-eurogroup&catid=81:kivernisi&Itemid=198


Αποκαλυπτικό της γενικής κατάστασης είναι και το κείμενο του Πάνου Κοσμά:
«Ούτε βήμα πίσω! Γενική κινητοποίηση της Αριστεράς και του Κινήματος τώρα!».
ΕΔΩ:
http://rproject.gr/article/oyte-vima-piso-geniki-kinitopoiisi-tis-aristeras-kai-toy-kinimatos-tora


Το κείμενο θέτει πολύ ορθά κάποια ζητήματα ενός μεταβατικού προγράμματος ΡΗΞΗΣ…

Η μοναδική μας ένσταση: Οι επαναστατικές φαντασιώσεις που καθιστούν το κείμενο «κήρυγμα ηθικής σε διευθυντές οίκων ανοχής»…

Αλήθεια που απευθύνεται το κείμενο; Στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ή σε κανένα ρωμαλέο και διάχυτο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ της εργατικής τάξης και του λαού που δεν το διακρίνει κανείς;;;

Ωστόσο και αυτοί οι βολονταρισμοί αποτυπώνουν το ψυχολογικό κλίμα των μεγάλων λαϊκών προσδοκιών και δείχνουν την εκρηκτικότητα των πολιτικών ζυμώσεων και κοινωνικών διεργασιών


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 07, 2015 7:07 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ποιος φοβάται την ρήξη με την ΕΕ; Ποιος δεν αντέχει τη λαϊκή νίκη;
Του Παναγιώτη Μαυροειδή



Ας φέρουμε κάποια πράγματα στο νου από μια συζήτηση που καλά κρατεί τουλάχιστον τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ενώ φουντώνει στις μέρες μας.

Εικόνα πρώτη


«Μα είναι τώρα η ώρα για ιδεολογισμούς, όπως η συζήτηση για την ανάγκη ρήξης και εξόδου από την ευρωζώνη και ΕΕ; Είστε με τα καλά σας να θέτετε τέτοια ζητήματα, σε μια στιγμή που ο κόσμος πεινάει και χρειάζεται μια άμεση απάντηση;».

Ειδικά η τελευταία προβοκατατόρικη αντιδιαστολή, έκλεινε βίαια τη συζήτηση. Μια συζήτηση γεμάτη με πολλές αγέρωχες …αντισεχταριστικές συμβουλές, άπειρα απεταξάμην του …αριστερισμού και φυσικά (σε ότι αφορά τους αριστερούς οπαδούς της παραπάνω θεώρησης) πολλούς τόμους από το Λένιν. Διατυπώθηκε ακόμη και η άποψη πως θα ήταν η μέγιστη ανοησία του ΣΥΡΙΖΑ αν έθετε για συζήτηση θέματα περί ευρώ στην προεκλογική περίοδο!

Τι μας λέει ωστόσο η σημερινή πραγματικότητα; Αυτό που βλέπει και η κουτσή Μαρία, είναι ότι τα πάντα, ακόμη και ορισμένες από τις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», περνάνε μέσα από τη ρήξη (ή όχι) με την ευρωζώνη και την ΕΕ. Υπάρχει διαφωνία σε αυτό;

Εικόνα δεύτερη

«Το μνημόνιο θα το καταργήσουμε αμέσως, με ένα νόμο. Το χρέος είναι άλλο πράγμα. Δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά όλη την Ευρώπη. Θα συζητήσουμε με τους εταίρους και θα βρεθεί μια αμοιβαία επωφελής λύση»


Καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα.


Χρέος και μνημόνια πάνε μαζί. Τα μνημόνια, συγκροτούν ένα πλαίσιο άγριων δεσμεύσεων, για να διασφαλίζεται, μεταξύ των άλλων, η αποπληρωμή του χρέους. Αν δεν ήταν έτσι, τότε δε θα έτρεχε όλη η κυβέρνηση, πριν ακόμη διαβαστούν οι προγραμματικές δηλώσεις, στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Απλά θα καταργούσε εδώ στην Ελλάδα το μνημόνιο.

Η ΕΕ, η ευρωζώνη και τα ..άλλα τα παιδιά δεν είναι εταίροι μας. Είναι οι δανειστές κατά 75% και η Ελλάδα με το λαό της είναι η …εταίρα τους. Και έτσι θέλουν φυσικά να συνεχίσουν.

Εικόνα Τρίτη

«Θα πείσουμε τους εταίρους μας για μια αμοιβαία αποδεκτή πανευρωπαϊκή λύση για το χρέος, χωρίς μονομερείς ενέργειες, που θα περιλαμβάνει τη διαγραφή του μεγάλου μέρους του, την καθυστέρηση και ελάφρυνση των πληρωμών και τη σύνδεση του υπολοίπου μέρους με ρήτρα ανάπτυξης».

Ποιος μπορεί να ισχυριστεί σήμερα ότι μπορεί να υπάρξει «αμοιβαία αποδεκτή λύση», μαζί με τους γκάνγκστερς της ΕΕ; Το μόνο που θα «διασφάλιζε» κάτι τέτοιο, είναι η εγκατάλειψη της δίκαιης θέσης της άρνησης πληρωμών και της διαγραφής του χρέους, το οποίο βιάστηκε να κάνει ο Γιάνης Βαρουφάκης, πριν ακόμη από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, όταν δήλωνε «δε ζητάμε διαγραφή χρέους, αλλά μετάθεσή του».

Εικόνα τέταρτη

«Θα πείσουμε τους εταίρους για τη λύση που προτείνουμε, διότι είναι κοινή η επιδίωξη για προώθηση μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, ενώ δεν είναι αρχή της ΕΕ η μνημονιακή λιτότητα».

Ποιος στα σοβαρά μπορεί να ισχυριστεί όμως ότι τα αντεργατικά μέτρα που τα ονομάζουν «μεταρρυθμίσεις» (για ευφημισμό όπως θα έλεγε και ο Βαρουφάκης), δεν είναι ακριβώς αυτά που συνιστούν τα μνημόνια;

Παρακολουθείστε πώς προσπάθησε ο Υπουργός Οικονομικών να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα:

ΕΡ.: Είπατε ότι συμφωνείτε με το 70% του μνημονίου
Απ.: Δεν είπα τέτοιο πράγμα. Δεν είναι το μνημόνιο αυτή η λίστα με τις μεταρρυθμίσεις. Το μνημόνιο είναι αυτοτροφοδοτούμενη κρίση. Κάποιες από τις μεταρρυθμίσεις που μας προτείνουν είναι καλές.


Αν δεν κάνουμε λάθος η «λίστα με τις μεταρρυθμίσεις», είναι κατά βάση το e-mail του Χαρδούβελη. Έχει την εντύπωση ότι διόρθωσε κάτι ο Υπουργός;

Εικόνα Πέμπτη

«Για μας η τρόικα τελείωσε, δε μιλάμε μαζί της. Συνομιλούμε μόνο με τα θεσμικά όργανα».

Και με ποιους ακριβώς συζητάει η κυβέρνηση; Με την ΕΚΤ, την ΕΕ και το ΔΝΤ, δηλαδή τα συστατικά στοιχεία της τρόικας!

Τέτοιο παιχνίδι με τις λέξεις και τέτοια απογύμνωση των νοημάτων;


Αν δεν συμφωνηθεί η συνέχεια
για το υφιστάμενο μνημόνιο, αλλά δημιουργηθεί μια «γέφυρα» σε αυτό ως τον Ιούνιο, θα αισθανθούμε καλύτερα;

Αν το νέο μνημόνιο τον Ιούνιο ονομαστεί «πρόγραμμα», θα είναι πιο ευκολοχώνευτο;

Αν τα αντεργατικά μέτρα τα πούμε «μεταρρυθμίσεις», θα μετρούν λιγότερο αρνητικά;

Αν η συμφωνία για τα παραπάνω γίνει με τους πολιτικούς προϊσταμένους και όχι τους «υπαλλήλους» της τρόικας, αυτό δε θα συνιστά συνέχιση της υποταγής και της ληστείας του λαϊκού κόσμου στην Ελλάδα;

Θα πει κάποιος; Η επισήμανση αυτών των αντιφάσεων και των παλινωδιών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποτελούν απαραίτητα και δικαίωση της αριστερής κριτικής σε αυτόν.

Μπορεί και να αναδεικνύουν την αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι η ρήξη και πολύ περισσότερο η έξοδος από ευρωζώνη και ΕΕ δεν είναι εφικτή, επομένως η αναδίπλωση αποτελεί έκφραση ρεαλισμού και μονόδρομο.

Δεν είναι καθόλου έτσι. Ας διαβάσουμε την παρακάτω είδηση από τα ΜΜΕ της 6/2/15!

«Χωρίς την εφαρμογή του πλαισίου των εκποιήσεων και την υιοθέτηση σύγχρονης νομοθεσίας περί αφερεγγυότητας που αποτελούν, σύμφωνα με την τρόικα, «βασικές δεσμεύσεις του μνημονιακού προγράμματος αναπροσαρμογής της κυπριακής οικονομίας» η αξιολόγηση δεν κλείνει. Αυτό αναφέρεται ουσιαστικά στην κοινή δήλωση της ΕΚΤ-ΔΝΤ-Κομισιόν μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης στη Λευκωσία κλιμακίου της τρόικας».

Αφορά βεβαίως την Κύπρο με τη δεξιά της κυβέρνηση, που έσπευσε μάλιστα να εκφράσει τη διαφωνία της με τη διαπραγμάτευση που επιχειρεί η ελληνική κυβέρνηση.

Τι μας λέει αυτό το απόσπασμα; Η παράδοση, η υποταγή, η παραμονή στην ευρωζώνη δεν περιλαμβάνει καμία έξοδο από τη φρίκη, ούτε καν για τα πλέον υπάκουα παιδιά. Με αυτούς ακόμη χειρότερα… Μόνο διαρκή αφαίμαξη, ιδιωτικοποιήσεις, λιτότητα, ποδηγέτηση λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατίας.

Η λαϊκή εικόνα

Και όμως μέσα σε όλες αυτές τις εικόνες – και παρά όλες αυτές!- υπάρχει μια εικόνα που είναι η πλέον λαμπερή.

Δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου της Μακεδονίας μας λέει ότι το 75% του λαού βρίσκει θετική τη στάση ρήξης με την ευρωζώνη και την ΕΕ που εμφάνισε η κυβέρνηση τις πρώτες μέρες. Ποσοστό υπερδιπλάσιο του ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ, που αγκαλιάζει (όχι με τον ίδιο τρόπο), όλα τα πολιτικά ρεύματα.

Αυτή την εικόνα να κρατήσουμε.
Με αυτή να ξεθαμπώσουμε και να αποκαθηλώσουμε τις άλλες, αντί να τις περιφέρουμε σε μια διαρκή κηδεία.


Διότι, τελικά, υπάρχει και λαός.

Όχι μόνο διαπραγματευτές με κοστούμια ή μπλουζάκια.

Και αυτός ο λαός έδωσε μια σαφή νομιμοποίηση και εντολή (και στην κυβέρνηση) για ρήξη και όχι για σκύψιμο.

Συνεπώς άλλοθι δεν υπάρχουν για κανένα.
Η τίγρη της ΕΕ δεν φάνηκε δυνατό να μετατραπεί σε φυτοφάγο κατοικίδιο. Δεν αποδείχτηκε όμως και δεν είναι ανίκητη. Οι αγχώδεις βρυχηθμοί των Γιούνκερ, Ντάισενμπλουμ, Σόιμπλε, Μπάιντεν και λοιπών το φανερώνουν


ΠΗΓΗ:
http://www.pandiera.gr/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%81%CE%AE%CE%BE%CE%B7-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82/

Επιστροφή στην κορυφή
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Φεβ 09, 2015 10:59 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το στρατηγικά ουσιώδες στην πρωθυπουργική ομιλία



Κανένας, βέβαια, δεν περίμενε ότι οι προγραμματικές εξαγγελίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελούσαν ένα πολεμικό σάλπισμα εναντίον των ληστών και δημίων μας: Εναντίον των τοκογλύφων και του 4ου Ράιχ…

Η ομιλία του Τσίπρα μπορεί να μην έθεσε ανοικτά και καθαρά μια μετωπική διαδικασία ΡΗΞΗΣ με τους νέους αποικιοκράτες, μπορεί σε πολλά σημεία να άφηνε «ελεύθερα» μονοπάτια συνδιαλλαγής, συμβιβασμών και ΥΠΟΤΑΓΗΣ στα μεγάλα αφεντικά του χρήματος, ωστόσο ήταν μια ομιλία που προωθούσε στρατηγικά τη διαλεκτική της ΡΗΞΗΣ.


Το ΟΥΣΙΩΔΕΣ της πρωθυπουργικής ομιλίας, ο υπόγειος πυρήνας της, ήταν η ΡΗΞΗ με τους ευρω-στραταρχικούς μηχανισμούς και τη δικτατορία του 4ου Ράιχ.

Η διαλεκτική της ρήξης καθορίζεται όχι από τις καλές ή κακές προθέσεις της νέας κυβέρνησης, αλλά από τα αντικειμενικά γεγονότα, από αυτά που η κυβέρνηση πρακτικά θέλει να προωθήσει.

Και η πρακτική υλοποίηση των εξαγγελιών του Τσίπρα είναι, εξ αντικειμένου, ΡΗΞΗ με τις δυνάμεις της κατοχής μας.

Μπορεί οι προγραμματικές εξαγγελίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να μην ανατρέπουν καταστάσεις, μπορεί, σε σχέση με αυτά που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός, να είναι ασπιρίνες ή ακόμα και συμβολικά πυροτεχνήματα, ωστόσο, λόγω του κατοχικού πλαισίου που έχει διαμορφωθεί, αποτελούν ένα μίνιμουμ μεταβατικό πρόγραμμα ΡΗΞΗΣ με τις δυνάμεις της ευρω-κακουργίας.

Αυτά τα μικρά και κουτσά, έστω, μέτρα αντί-λιτότητας, έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τις δυνάμεις και τους μηχανισμούς των ευρω-αποικιοκρατών, οι οποίοι καμία αντί-λιτότητα δεν μπορεί να ανεχτούν, όχι μόνο λόγω της καπιταλιστικής κρίσης κατάρρευσης, αλλά και διότι πάνω στη λιτότητα έχουν στηρίξει την ΥΠΟΤΑΓΗ των εθνών και λαών.

Επίσης και είναι αυτό πολύ σημαντικό: Εάν πετύχει αυτή η «ανταρσία» της Ελλάδας, ανοίγει τον Ασκό του Αιόλου στο ετοιμόρροπο οικοδόμημα της ΕΕ…

Είναι γνωστό, επίσης, ότι το ΧΡΕΟΣ είναι το «εργαλείο» γι αυτήν την ΥΠΟΤΑΓΗ των λαών και των εθνών: για τη διάλυσή τους.


Η ομιλία, βεβαίως, του Τσίπρα άφησε στο απυρόβλητο το «εργαλείο». Για την ακρίβεια το απεδέχθη: Η διαγραφή του χρέους (έστω ενός μέρους) ήταν ο μεγάλος απών από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης!

Και το χειρότερο ο Τσίπρας δήλωσε:

«Η Ελλάδα θέλει να εξυπηρετήσει το χρέος της
Αν το ίδιο επιθυμούν και οι εταίροι μας, καλούνται να προσέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου να συναποφασίσουμε τον τρόπο και τις τεχνικές που θα το καθιστούν βιώσιμο».


Η πρώτη μεγάλη κωλοτούμπα: Η Διαγραφή ΤΕΛΟΣ, ούτε σαν διαπραγμάτευση δεν τίθεται πλέον!!!

Έχουμε, λοιπόν, στην ομιλία του Τσίπρα το εξής αντιφατικό: Εξαγγελίες που αν υλοποιηθούν προωθούν τη ρήξη με την ΕΕ και το ευρώ και εξαγγελίες που αποδέχονται τα εργαλεία ΥΠΟΤΑΓΗΣ μας στην ΕΕ και του ευρώ!!!

Με άλλα λόγια: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εξαγγέλλει ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ που στο περιεχόμενό τους προωθούν τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ της ΡΗΞΗΣ με τις κατοχικές μας δυνάμεις, αλλά από την άλλη αποδέχεται τις ΜΟΡΦΕΣ της υποταγής μας στις κατοχικές δυνάμεις: Ευρωζώνη, χρέος κ.λπ…

Το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ, όμως, καθορίζει, σε τελευταία ανάλυση, τη ΜΟΡΦΗ. Αν υλοποιηθούν ΠΡΑΚΤΙΚΑ οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού, η αντίφαση περιεχομένου και μορφής δεν μπορεί να διατηρηθεί και η ΡΗΞΗ που καθορίζει η διαλεκτική του περιεχομένου θα επεκταθεί και στη μορφή…

Ο άλλος δρόμος είναι η ΥΠΟΤΑΓΗ του περιεχομένου στη μορφή, δηλαδή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να τα πάρει πίσω ΟΛΑ…

Εκτιμούμε ότι αυτό το καταστροφικό σενάριο δεν θα υλοποιηθεί, για τον απλούστατο λόγο ότι ο ελληνικός λαός, όπως και οι λαοί της Ευρώπης, έχουν μπει σε κίνηση ΡΗΞΗΣ με τους δυνάστες τους…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Φεβ 09, 2015 3:47 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η «σύγκρουση» ως εγχείρημα κοινωνικής χειραφέτησης
Γράφει: Ο Θανάσης Αλεξίου*



Η αντίληψη που βλέπει τις διαπραγματεύσεις της χώρας με τους δανειστές ως συζήτηση ανάμεσα σε εταίρους που επιχειρηματολογούν με βάση τον ορθό λόγο ως να μην υπάρχουν ταξικά ή, εθνικά συμφέροντα είναι κατά βάση αφελής ενώ μπορεί να αποδειχτεί και επικίνδυνη.

Οι θεσμικοί εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν βρίσκονται σε πλάνη έτσι που κάποιος που σκέφτεται (ορθο)λογικά να μπορεί να τους πείσει. Αυτοί εκφράζουν συμπαγή συμφέροντα (εθνικά και ταξικά) και ένα κοινωνικό-οικονομικό μοντέλο που έχει θεσμοποιηθεί στις ευρωπαϊκές συνθήκες (Μάαστριχ, Λισσαβώνα κ.ά).


Προέκταση αυτού του ταξικού μοντέλου είναι το Μνημόνιο (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία), το οποίο στη Γερμανία με πρωτοβουλία της κυβέρνησης των Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων, υπάρχει ασφαλώς σε μια άλλη μορφή από το 2003 (Ατζέντα 2010).

Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εκθέσει την κατάσταση όπως έχει χωρίς αυταπάτες και λεονταρισμούς και να οργανώσει ανάλογα την κοινωνία καθώς από την ετοιμότητα και την ωριμότητά της θα εξαρτηθεί η έκβαση της σύγκρουσης.

Εκ των πραγμάτων η Κυβέρνηση και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει, υπερβαίνοντας πολιτικές, πολιτισμικές, ακαδημαϊκές δεσμεύσεις κ.ά. με τις ευρωκοινοτικές δομές (εν μέρει θεμιτές) να αφήσει ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα και παρόλο που το νόμισμα εκφράζει μόνο μια πτυχή του προβλήματος, ακόμη και αυτό της εξόδου από την ευρωζώνη εφόσον τα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας το επιβάλλουν.

Ανοιχτό θα παραμένει επίσης και το ενδεχόμενο της εξόδου της χώρας από την ΕΕ, καθώς συνιστά οξύμωρο να θέλεις να κάνεις παραγωγική ανασυγκρότηση σε συνθήκες ποσόστωσης και περιορισμών (βλ. αγροτική οικονομία, ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, αερομεταφορές κ.λπ.).

Συνεπώς και εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αποφασισμένος να συγκρουστεί η ενεργοποίηση της κοινωνίας και πρωτίστως του λαϊκού-ταξικού παράγοντα συνιστά τον αναγκαίο όρο για την επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος τόσο απέναντι στους δανειστές όσο και απέναντι στην «εσωτερική» αντίδραση που ενδεχομένως αυτή η σύγκρουση θα προκαλέσει.

Σε τελική ανάλυση ο βαθμός ενεργοποίησης και συμμετοχής του λαϊκού-ταξικού παράγοντα προσδιορίζει και τις διαπραγματευτικές σου δυνατότητες.

Αν όμως απλά ο ΣΥΡΙΖΑ μπλοφάρει για να διασκεδάσει προεκλογικές εξαγγελίες και πιστεύει ότι οι δανειστές θα ενδώσουν, καθώς θα συνυπολογίσουν ορθολογικά το δικό τους κόστος από μια δική σου «έξοδο» α λα Αρκάδι, έχει υποτιμήσει τον χαρακτήρα αυτών των οργανισμών που είναι βαθιά ταξικοί και ιμπεριαλιστικοί.

Το κρισιμότερο όμως είναι ότι σέρνεις το λαό και την χώρα σε τυχοδιωκτισμούς, πόσο μάλλον όταν μια εναργής ανάλυση του ζητήματος θα έδειχνε ότι αυτό το πράγμα, δηλαδή το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, δεν αλλάζει, ενώ καθυστερεί και η συμμαχία των χωρών του Νότου και των λαών της Ευρώπης.

Παρόλο που η εντολή του εκλογικού σώματος προς την Κυβέρνηση είναι «νωπή» η εκλογική σχέση που συνδέει την κοινωνία με την πολιτική εκπροσώπηση είναι πολύ ισχνή για να αντέξει στις νεοαποικιοκρατικές πιέσεις των δανειστών αλλά και μερίδων της ελληνικής αστικής τάξης ώστε η κοινωνία να κρατηθεί όρθια και να μην διαλυθεί. Και αυτό γιατί τα άτομα εκφράζονται εδώ μονοδιάστατα και μόνο στη σχέση τους με το πολιτικό στοιχείο και το κράτος, δηλαδή ως πολίτες.

Οι πολίτες όμως όπως και το εκλογικό σώμα είναι δεν είναι ένα συμπαγές πράγμα αλλά ένα ανομοιογενές (δι)αταξικό μόρφωμα, καθώς δεν εκπροσωπεί τα άτομα με την κοινωνικό-ταξική τους θέση και ιδιότητα, δηλαδή ως ταξικά υποκείμενα, γεγονός που περιορίζει και την κοινωνική του δυναμική. Κατά βάθος η άποψη που παραχωρεί προτεραιότητα στην εκλογική σχέση και στην ιδιότητα του πολίτη (πολιτική σφαίρα) έναντι της θέσης στη σφαίρα παραγωγής και στην ιδιότητα του παραγωγού αναπαράγει την διχοτόμηση του κοινωνικού σώματος σε πολίτες και παραγωγούς. Καθιστά επίσης την πολιτική διαχείριση αποκλειστικό ζήτημα (εκ)προσώπων, τα οποία επειδή δεν έχουν και την νομιμοποίηση των παραγωγών, διαθέτουν, ανεξάρτητα από τις «καλές προθέσεις», πεπερασμένες δυνατότητες δράσης αλλά και πεπερασμένα αποθέματα αντίστασης.

Μπορεί επομένως η ετυμηγορία του εκλογικού σώματος να είναι ενδεικτική των διαθέσεων της κοινωνίας δεν είναι όμως επαρκής για να σηκώσει το βάρος που αυτή η δυναμική απελευθερώνει. Επομένως και στο βαθμό που η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνει τη συμμαχία των νέων μικροαστικών στρωμάτων με πλατιά λαϊκά στρώματα, το ζητούμενο είναι η μετατροπή αυτής της εκλογικής συμμαχίας σε κοινωνική συμμαχία με ταξικά ερείσματα στους χώρους δουλειάς, στις πόλεις, στις γειτονιές, στο χωριό κ.α.

Εντούτοις η σύμπηξη και το βάθεμα αυτής της κοινωνικής συμμαχίας δεν μπορεί να γίνει στη βάση μιας λογική διαχείρισης και αποκατάστασης των νέων μικροαστικών στρωμάτων σε συνθήκες 2009, εξάλλου το έργο το έχουμε ξαναδεί, αλλά στη βάση μιας λογικής ακύρωσης της ίδιας της καπιταλιστικής συνθήκης που φέρνει την ανεργία, την ανημποριά, την έκπτωση αλλά και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, ώστε να είναι εφικτή μια ταξική συμμαχία. Γι αυτό όμως χρειάζεσαι κοινωνικά υποκείμενα που με τις αντίστοιχες μορφές δράσης θα μπορούν να παρέμβουν, όταν άλλα υποκείμενα, ας πούμε τα νέα μικροαστικά στρώματα, θα θέτουν το ζήτημα στη σφαίρα κυκλοφορίας και διανομής, στο σύστημα παραγωγής.

Κοντολογίς χρειάζεσαι την κοινωνική συμμαχία των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων με τα νέα μικροαστικά στρώματα που σε μεγάλο βαθμό εκφράζουν ταξικές καταστάσεις της μισθωτής εργασίας και της μισθωτής διανόησης.

Η σύμπηξη αυτής της συμμαχίας είναι περισσότερο από αναγκαία καθώς απέναντί σου δεν έχεις εκλογείς, πολίτες ή λαούς που θα μπορούσαν να δείξουν κατανόηση και αλληλεγγύη για τη θέση σου αλλά οργανωμένα και συμπαγή ταξικά μπλοκ. Έχεις, και αυτό ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους αντιθέσεις, την αστική τάξη των χωρών τις Ευρώπης και των ΗΠΑ αλλά ως ένα βαθμό, και εφόσον θεωρήσουμε ότι μια κοινωνική-πατριωτική συμμαχία, ας πούμε η αλλαγή νομίσματος, μπορεί να εκφράσει και μερίδες της ελληνικής αστικής τάξης, και τη δική σου. Εξάλλου αυτή είναι που, αφού για δεκαετίες απομύζησε τα λαϊκά και εργατικά στρώματα, οδήγησε την κατάσταση εδώ και δικό της δημιούργημα είναι το «χρέος» που για αυτήν όμως μεταφράζεται σε κέρδος και το οποίο τα εργατικά και λαϊκά στρώματα καλούνται τώρα εκ νέου να πληρώσουν.

Με αυτή την έννοια δεν πρόκειται για επαχθές χρέος αλλά για κοινωνικό υπερπροϊόν που υφαρπάχθηκε και με αυτή την έννοια μπορεί να διαγραφεί μονομερώς.

• Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου

ΠΗΓΗ:
http://www.alfavita.gr/

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες