Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Ετοιμάζουν κυβέρνηση ή εκλογές «Ειδικού Σκοπού»;

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 01, 2014 8:44 pm    Θέμα δημοσίευσης: Ετοιμάζουν κυβέρνηση ή εκλογές «Ειδικού Σκοπού»; Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ετοιμάζουν κυβέρνηση ή εκλογές «Ειδικού Σκοπού»;
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ*


Η εβδομάδα που πέρασε ήταν από τις πιο «πυκνές» σε πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις των τελευταίων μηνών.

Παράλληλα, σε επικοινωνιακό επίπεδο, οι «χρήσιμοι προβοκάτορες» Πλεύρης και Φορτσάκης φρόντιζαν να δείχνουν σε αριστερά και κοινωνία το δέντρο, ώστε να περνάει απαρατήρητο το δάσος.


Ο «ΜΥΣΤΙΚΟΣ» ΔΕΙΠΝΟΣ…

Η «μυστική» συνάντηση Σαμαρά-Καραμανλή, εάν ήταν όντως μυστική, θα γινόταν στον προσωπικό χώρο του Πρωθυπουργού στη Μουρούζη και όχι στο Hilton. Ήταν η πρώτη tete-a–tete συνάντηση τους τα πέντε τελευταία χρόνια και δεν είναι δύσκολο κανείς να αντιληφθεί την ατζέντα της συνάντησης. Το σημαντικό είναι ότι η «ατζέντα» είχε προσυμφωνηθεί –αλλιώς δε θα γινόταν και η «μυστική συνάντηση» ως πράξη δημόσιας- συμβολικής επιβεβαίωσης.

Και είναι προφανές, ότι πέρα από την ανάγκη συσπείρωσης της κοινωνικής βάσης της «παράταξης» και την εξεύρεση επιπλέον λύσεων στο αδιέξοδο των180, η συνάντηση επιβεβαίωσε την αναζήτηση, από τα κυρίαρχα κέντρα, εντός και εκτός της χώρας, και νέων σημείων ισορροπίας μεταξύ τους και εναλλακτικών σεναρίων στο ενδεχόμενο του «ατυχήματος».

Κι αυτό γιατί το «ατύχημα » (αυτοδυναμία ΣΥΡΙΖΑ),
παρ όλα τα σενάρια ήπιας ακύρωσής του (ενσωμάτωση, αριστερή παρένθεση, αποριζοσπαστικοποίηση μέσω συγκεκριμένου τύπου συμμαχιών), εξακολουθεί να εμπεριέχει τον άγνωστο Χ της κοινωνικής δυναμικής που μπορεί να αποδεσμεύσει μια τέτοια εξέλιξη. Και οι καιροί δεν αγαπούν το ρίσκο.

Έτσι το απευκταίο σενάριο παραμένει ως τέτοιο. Τροποποιείται η τακτική αντιμετώπισής του. Με τη κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» να επανέρχεται σαν σενάριο ή σαν τελευταία γραμμή άμυνας.

..ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ

Δεν είναι μόνο τα επιτόκια των ομολόγων που ξεπέρασαν το 8%, καθιστώντας αδύνατη την επιστροφή του ελληνικού δημοσίου στις «αγορές», η κατάρρευση κατά 14% του Χρηματιστηρίου, το «φιάσκο» των stress test στις τράπεζες, οι «μαύρες τρύπες» στα κεφάλαια των τραπεζών.

Δε είναι μόνο οι εξελίξεις στη Κύπρο αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, που μπορεί να πάρουν το χαρακτήρα ενός domino, με απροσδιόριστο ακόμη που θα είναι το τελευταίο κομμάτι του.

Η τροϊκανή αξιολόγηση-εκβιασμός, προϊόν της συνολικής, στρατηγικής κατάρρευσης του ευρωζωνικού μύθου, προϋποθέτει ψήφιση νέων σκληρών μέτρων. Το νέο ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο, τα εργασιακά και το θέμα των ομαδικών απολύσεων, το ασφαλιστικό, είναι το επόμενο «πικρό ποτήρι» και δεν μπορεί να αντιμετωπιστούν από τις σπασμωδικές, επικοινωνιακού χαρακτήρα, μέχρι τώρα κινήσεις της κυβέρνησης.

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΤΑΚΤΙΚΗΣ

Ήδη από τον περασμένο μήνα, τόσο στελέχη του ΠΑΣΟΚ όσο και στελέχη προερχόμενα από το «περιβάλλον Καραμανλή» τόνιζαν την ανάγκη δημιουργίας κυβέρνησης «εθνικής ενότητας».

Στο σενάριο αυτό η αλλαγή πρωθυπουργού και η διατήρηση της παρούσης Βουλής είναι η μια πιθανότητα.

Υπάρχει όμως και το εναλλακτικό του.
Η δημιουργία κυβέρνησης «ειδικού σκοπού», μέσω της διενέργειας εκλογών όπου η επίρριψη των αδιεξόδων στον «πολιτικό παράγοντα» και η «ανάγκη εθνικής συναίνεσης» για τη σωτηρία της χώρας θα αποτελούν το κύριο άξονά τους. Και με ότι αυτό θα συνεπάγεται...

Στόχος, από τη μία, να πιεσθεί αφόρητα ο ΣΥΡΙΖΑ να ενταχθεί στον κύκλο της συνενοχής και της μνημονιακής συνέχειας. Στην άλλη εκδοχή, η διαμόρφωση ενός νέου μεγάλου Μπλοκ εξουσίας, με προοπτική τετραετίας, είναι ο ανομολόγητος στόχος.

Ενός Μαύρου Μετώπου, που θα κληθεί να «διαχειριστεί», στην πιο ακραία και αντιδραστική κατεύθυνση, συνολικές ρυθμίσεις σε όλα τα επίπεδα, έχοντας απέναντι του μια Αριστερά κατακερματισμένη και ένα λαϊκό κίνημα απονευρωμένο.

Απέναντι σε αυτό το σενάριο η αριστερά,
οφείλει να αντιτάξει ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει τη μέγιστη μετωπική συμπόρευση πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων σε συνδυασμό με την εκφώνηση ενός ρεαλιστικού εναλλακτικού δρόμου/minimum σχεδίου που θα ακυρώνει τη μετακύλιση της καθεστωτικής και ευρωζωνικής κρίσης στις δυνάμεις της εργασίας.

Στην αντίθετη περίπτωση κινδυνεύει όχι απλά να μην έχει «υπηρετήσει» τον ιστορικό λόγο της ύπαρξής της αλλά και να περάσει στη λήθη, (μαζί με την ιδεολογική της καθαρότητα ή τα αφόρετα κοστούμια στη ντουλάπα) απαρατήρητη πλέον από ένα λαό που θα έχει περάσει στο περιθώριο.

Σάββατο 01 Νοεμβρίου 2014

ΠΗΓΗ:
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=18320:-l-r&catid=71:dr-kinitopoiisis&Itemid=278


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Νοέ 04, 2014 3:10 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ανάμεσα στην πραξικοπηματική …απόγνωση της κυβέρνησης και τη «νέα συναίνεση»!



Είναι γνωστό (το έχουμε αναλύσει πολλές φορές) ότι η πραξικοπηματική αυθάδεια αυτής της κυβερνητικής συμμορίας δεν έχει όρια και αναστολές. Το ιστορικό της είναι μια αλυσίδα πραξικοπημάτων: Συνταγματικών, κοινοβουλευτικών, έκτακτων αναγκών, νομοθετικών διαταγμάτων κ.λπ…

Γνωστό και υπερτονισμένο είναι επίσης ότι θα επιχειρήσει, με νύχια και με δόντια, ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΑ, να παραμείνει στην εξουσία, αποφεύγοντας, πάση θυσία, τις κάλπες…


Το ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ κυλάει στο αίμα αυτής της κυβέρνησης: Κυβέρνηση των μαφιών του χρήματος («αγορές») και του 4ου Ράιχ…


Γι αυτό αυτή η κυβέρνηση θεωρεί και επικίνδυνη δημοκρατική πολυτέλεια τις εκλογές. Ακριβώς διότι η δικτατορία των «αγορών» (των μαφιόζων του χρήματος) φοβάται (σήμερα) και αυτές ακόμα τις υποτυπώδεις και νόθες λειτουργίες της αστικής δημοκρατίας: Και τα ψήγματα των κοινοβουλευτικών ελευθεριών…

Και όταν ο Σαμαράς μας λέει ότι οι «αγορές φοβούνται τις εκλογές» διατυπώνει καθαρά, αλλά και διατυμπανίζει ΟΧΙ μόνο τη δικτατορία των «αγορών» (των τοκογλύφων και των μαφιόζων του 4ου Ράιχ), αλλά και τη δική του πραξικοπηματική αυθάδεια, προϊόν της δωσίλογης υποταγής του στις «αγορές»: Στους μαφιόζους του 4ου Ράιχ…

Φυσικά, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος με όλα αυτά τα άθλια, γελοία, κινδυνολογικά και παραληρηματικά τεχνάσματα, διατυπώνουν, επίσης, και το δικό τους πανικό, διότι εκλογές σημαίνουν ΘΑΝΑΤΟ για την κυβερνητική συμμορία, θάνατο και για τους ίδιους…

Γι αυτό «αναπολούν» νέα πραξικοπηματικά καλούπια. Διαβάστε σχετικά εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9192


Μια ειδική πραξικοπηματική «επεξεργασία» αφορά την εκλογή Προέδρου: Τους τρόπους «κατασκευής» των 180 βουλευτών ή τους τρόπους πραξικοπηματικού ξεπεράσματος του συνταγματικού σκοπέλου.

Όταν ο Σαμαράς αποκλείει κατηγορηματικά τις εκλογές, την ίδια στιγμή που έχει διατυπωθεί καθαρά από όλα τα αντιπολιτευτικά κόμματα η καταψήφιση οποιασδήποτε κυβερνητικής πρότασης για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ο ίδιος πραξικοπηματική ΒΟΥΛΗΣΗ και πραξικοπηματική συνωμοσία…

Υπάρχει δεδηλωμένη εναντίον κάθε κυβερνητικής πρότασης για την εκλογή του νέου Προέδρου και ο Σαμαράς ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ κατηγορηματικά τις εκλογές: Αυτό σημαίνει όχι απλώς προπαγανδιστικό τρικ προλείανσης εδάφους για πραξικοπηματική εκτροπή, αλλά ομολογία εκτροπής!!!

Ο Σαμαράς, αδίστακτα και προκλητικά μας λέει ότι οι 180 βουλευτές θα βρεθούν!!!

ΠΩΣ, αφού υπάρχει δεδηλωμένη για το αδύνατο των 180 βουλευτών;


Εδώ είναι πολλαπλές οι πραξικοπηματικές «αναπολήσεις» και οι πραξικοπηματικοί σχεδιασμοί της κλίκας Σαμαρά-Βενιζέλου. Δύο τα βασικά σενάρια:

α). Το πρώτο, το γνωστό και ιστορικά πολυφορεμένο: τα εκβιαστικά τεχνάσματα και η εξαγορά βουλευτών.

Μόνο οι αφελείς μπορεί να πιστεύουν ακόμα ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έχει στήσει μια γιγάντια «βιομηχανία» εξαγοράς βουλευτών: Μια «βιομηχανία» διάβρωσης και εξαγοράς των ήδη διαβρωμένων, λακέδων και τυχοδιωκτών του καθεστώτος, που έχουν «συνωστιστεί» σε άλλα κόμματα ή σΆ αυτό το ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟ καθεστωτικό τοπίο των «ανεξάρτητων»…

β). Το δεύτερο σενάριο έχει να κάνει με ένα νέο συνταγματικό πραξικόπημα: Την κατασκευή νέας πλειοψηφίας για Πρόεδρο, η οποία δεν θα έχει ανάγκη τους 180, αλλά έναν αριθμό μικρότερο (170 π.χ).

Τα παιχνίδια με τη Χρυσή Αυγή (κι αυτά πραξικοπηματικά) αυτό το χαρακτήρα και αυτή τη σκοπιμότητα έχουν. Παίζουν με τη Χρυσή Αυγή (το παρακρατικό τους γρανάζι) όχι μόνο για να συγκαλύψουν το δικό τους ενεργό ΦΑΣΙΣΜΟ, αλλά και για την προώθηση των πραξικοπηματικών τους σχεδιασμών.

Και η «αριστερά» ΟΧΙ μόνο δεν καταγγέλλει, αλλά συγκαλύπτει και νομιμοποιεί αυτά τα παιχνίδια της Κεντρικής Εγκληματικής Οργάνωσης: Της κυβέρνησης του 4ου Ράιχ (τα έχουμε αναλύσει)…

Βεβαίως αυτοί οι πραξικοπηματικοί σχεδιασμοί της κυβέρνησης, εκτιμούμε, ότι δεν θα ευοδωθούν, διότι δεν θα «εγκριθούν» από τα μεγάλα αφεντικά.

Στα υψηλά επιτελεία του 4ου Ράιχ
και των «νταβάδων» υπάρχουν διαιρέσεις, ταλαντεύσεις και αντίθετες απόψεις. Φοβούνται ότι μια τέτοια νέα πραξικοπηματική εξέλιξη θα ανοίξει τον Ασκό του Αιόλου και η κατάσταση θα εκραγεί ανεξέλεγκτα…

Αρχίζει να κερδίζει έδαφος ένα άλλο σενάριο: Η κατασκευή μιας νέα «συναίνεσης» χωρίς Σαμαρά και Βενιζέλο ή με άξονα την «αριστερά» (ΣΥΡΙΖΑ).

Η κατασκευή μιας νέας «συναίνεσης» χωρίς Σαμαρά και Βενιζέλο, όσο και αν είναι θελκτική για το κυρίαρχο κυβερνητικό οικοδόμημα, είναι ανέφικτη, τουλάχιστον προεκλογικά.

Μετεκλογικά, με άλλα κοινοβουλευτικά δεδομένα, πάλι δύσκολα μπορεί να υλοποιηθεί.

Οι «λαγοί» της Δεξιάς και ακροδεξιάς, από τον Καρατζαφέρη μέχρι τον Τράγκα την προπαγανδίζουν υστερικά, αλλά η πολιτική κατάσταση είναι τόσο εκρηκτικά φορτισμένη και συμπιεσμένη που δεν αφήνει πολλά περιθώρια σε τέτοιου είδους κατοχικά, δωσίλογα όνειρα: Το να προσλαμβάνεις, δηλαδή, τις επιθυμίες σου (μια νέα «συναίνεση» πανομοιότυπη με τις προηγούμενες) ως πραγματικότητα…

Η μόνη διέξοδος που απομένει για το προτεκτοράτο-ΕΛΛΑΣ, είναι μια νέα μορφή «συναίνεσης» («εθνικής συνεννόησης»), με το ΣΥΡΙΖΑ βασικό συντελεστή: Είτε ως κεντρικό μοχλό, είτε ως ισότιμο συμπαίχτη…

Αυτό που ΔΕΝ επιθυμούν πλέον τα μεγάλα αφεντικά (ξένα και εγχώρια) είναι να υπάρξει αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, που σημαίνει: Γρήγορα εκλογές για να αποφευχθεί η αυτοδυναμία…

Στρατηγικός στόχος, πλέον,
των ισχυρών κέντρων εξουσίας είναι να φράξει ο δρόμος της αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι ώστε να στρωθεί και να προλειανθεί ο δρόμος για την υλοποίηση της νέας «συναίνεσης».

Γι αυτό είναι και πολύ περίεργες οι δηλώσεις του Μανώλη Γλέζου γύρω από την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών!!!


Τέτοιου είδους δηλώσεις λένε επί της ουσίας τούτο: Δεν θέλουμε να κυβερνήσουμε αυτοδύναμα!!!

Δηλαδή ευθυγραμμίζονται ΠΛΗΡΩΣ με τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της νέας «συναίνεσης»…

Αλήθεια μήπως ο Γλέζος είναι ένας νέος «λαγός» του συστήματος, «αριστερός»;;;


Δεν είναι, όμως, μόνο οι αστείες, αλλά «σημαδιακές» δηλώσεις του Γλέζου. Όλη η κεντρική πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ «επενδύει» πάνω στην κατασκευή μιας νέας «εθνικής συνεννόησης» και κτυπά την κυβέρνηση που την αρνείται…

Μήπως «συναινετική» δεν είναι και η πρόταση του Τσίπρα στον Πρόεδρο: Συμφωνία («συναίνεση») για εκλογές και συμφωνία («συναίνεση») για το νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας!!!


Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να υλοποιηθούν οι στρατηγικοί προσανατολισμοί της «ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ» με «αριστερές» συσκευασίες και άλλες πολιτικές αναλογίες…

Αυτό που απουσιάζει ΠΑΝΤΕΛΩΣ από κάθε σκέψη και πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κινηματική προβληματική και πρακτική!!!


Η δε ηγεσία του ΚΚΕ αγωνίζεται κι αυτή να κόψει την αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στηρίζει ξετσίπωτα τα στρατηγικά σχέδια του 4ου Ράιχ, αυτά της νέας «συναίνεσης»!!!

Φυσικά,
με ξύλινα «επαναστατικά» λόγια κατά του ΣΥΡΙΖΑ και της «συναίνεσης»…

Και με παρελάσεις των κομματικών και συνδικαλιστικών στρατών με κεντρικό αίτημα: «Δεν θα ζήσουμε με ψίχουλα»!!!
http://www1.rizospastis.gr/adjacent.do?publDate=4/11/2014&id=15480&direction=-1


Ούτε καν την πτώση αυτής της εγκληματικής κυβερνητικής συμμορίας δεν θέτουν!!!

Το μόνο που τους νοιάζει είναι το πώς θα εμφανίσουν μια μεγάλη παρέλαση η οποία θα φτάσει, συντεταγμένα και ειρηνικά, στο Σύνταγμα και εξίσου θεαματικά θα διαλυθεί…

Γι αυτό και η κυβέρνηση ούτε το μετρό «κλείδωσε», ούτε τα ΜΑΤ εμφάνισε. Το ΚΚΕ αποτελεί τη μεγαλύτερη εγγύηση της κατοχικής «νομιμότητας» και πρέπει, επιπλέον, να «ενισχυθεί» για να μην υπάρξει αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ…

Θα επανέλθουμε…


ΟΛΟΙ, λοιπόν, ο κάθε ένας από το μετερίζι του, αγωνίζονται για τη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ της «Έκτακτης Ανάγκης»: Την «εθνική συναίνεση»!!!

Καιρός να εκραγεί η λαϊκή ΟΡΓΗ και να επιβληθεί η δική της ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 10, 2014 11:55 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το Λαμπρακιστάν πάντα …πρωτοπόρο!!!



Οι στρατηγικοί προσανατολισμοί των ισχυρών κέντρων εξουσίας, σήμερα, είναι: «ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΙΣ» με «αριστερές» συσκευασίες και άλλες πολιτικές αναλογίες…

Υπογραμμίζαμε ιδιαίτερα στο προηγούμενο κείμενό μας:

«Η μόνη διέξοδος που απομένει για το προτεκτοράτο-ΕΛΛΑΣ, είναι μια νέα μορφή «συναίνεσης» («εθνικής συνεννόησης»), με το ΣΥΡΙΖΑ βασικό συντελεστή: Είτε ως κεντρικό μοχλό, είτε ως ισότιμο συμπαίχτη…

Τονίζαμε ακόμα:
«Όλη η κεντρική πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ “επενδύει” πάνω στην κατασκευή μιας νέας “εθνικής συνεννόησης”… Μήπως “συναινετική” δεν είναι και η πρόταση του Τσίπρα στον Πρόεδρο: Συμφωνία (“συναίνεση”) για εκλογές και συμφωνία (“συναίνεση) για το νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας!!!».

Το Λαμπρακιστάν, αυτό το μεγάλο «μαγειρείο» των πολιτικών σκευωριών και σκηνοθετικών κατασκευών, το διατυπώνει πλέον καθαρά και απροκάλυπτα.

Διαβάστε τα παρακάτω που πήραμε από δω:

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=18415:-l--r-911--------&catid=81:kivernisi&Itemid=198


ΤΟ «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» (9/11) ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΩΜΑ ΓΙΑ ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ




«ΣΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΟΙ ΟΥΣΙΩΔΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΝΔ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ»

Το πρωτοσέλιδο άρθρο του Στ. Ψυχάρη στο Βήμα της Κυριακής αποτελεί ωμή επέμβαση κατά κύριο λόγο, αν όχι εντελώς αποκλειστικά, στα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ.

Το Βήμα, συνηθισμένο να ποδηγετεί τις πολιτικές εξελίξεις, απαιτεί εκ νέου και εντελώς απροκάλυπτα να αρθούν τα «εσωτερικά» εμπόδια (βλέπε κυρίως «Αριστερή Πλατφόρμα»), που πάντα κατά το Βήμα, δεν επιτρέπουν τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς τη «μαύρη συστημική τρύπα» του λεγόμενου Κέντρου.

Φτάνει μάλιστα ο εκδότης του «Βήματος» να διατείνεται ότι ουσιώδεις πολιτικές διαφορές ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν, παρά μόνο στη φαντασία ορισμένων «ιδιότυπων στελεχών των κομμάτων».

Ο καθένας και η καθεμία ας βγάλουν, αν νομίζουν ότι πρέπει να βγάλουν, τα δικά τους συμπεράσματα για τα παρόντα και τα μελούμενα.


Ολόκληρο το αποκαλυπτικό άρθρο του Βήματος της Κυριακής, έχει ως εξής:


Η ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ
Του Σταύρου Π.Ψυχάρη

Η κατάσταση θα ήταν διασκεδαστική αν δεν ήταν πολλαπλώς επικίνδυνη.

Ο κ. Αντ. Σαμαράς βαδίζοντας στη δεξιά όχθη του ποταμού προσπαθεί να συγκλίνει προς το Κέντρο, αλλά τον φρενάρει το φάντασμα της Ακροδεξιάς.

Στην άλλη όχθη, την Αριστερά,
βαδίζει ο κ. Αλ. Τσίπρας με βήματα ασυντόνιστα μεν, αλλά σταθερά ως προς την τελική τους κατεύθυνση, το Κέντρο.

Και τα δύο κόμματα που φέρονται ότι θα πρωταγωνιστήσουν στις προσεχείς εκλογές διεκδικούν όλο και περισσότερο τους κεντρώους πολίτες. Δεν μπορούν ή πιθανότατα δεν θέλουν να μας αποκαλύψουν τις θέσεις τους στα άμεσα προβλήματα του τόπου. Για να υποδηλώσουν τη θέση τους στο πολιτικό φάσμα συχνά επικαλούνται ορισμένους νεκρούς πλέον πολιτικούς, που προβάλλονται ως ιδρυτές πολιτικών …δυναστειών!

Στην πραγματικότητα ουσιώδεις πολιτικές διαφορές ενυπάρχουν μόνο στη φαντασία ορισμένων ιδιότυπων στελεχών κομμάτων, που αν πολιτεύονται με ένα μεγάλο εκλέγονται με πάρα πολλούς σταυρούς προτίμησης, ενώ αν πάνε σε εκλογές με τα δικά τους φλάμπουρα δεν βρίσκουν στην κάλπη ούτε την ψήφο τους!

Οι ηγεσίες των κομμάτων αντιλαμβάνονται το πρόβλημα αλλά δεν αποτολμούν τη ρήξη με το παρελθόν και έτσι διανύουμε την εποχή της στασιμότητας. Οι αυριανοί ψηφοφόροι θα ήθελαν πραγματικό ανταγωνισμό ανάμεσα στον Αντ. Σαμαρά και στον Αλ. Τσίπρα, χωρίς οι δύο αρχηγοί να μετράνε εσωκομματικές ίντριγκες, που όταν αποκαλύπτονται καταγράφονται ως Καραγκιόζης της πολιτικής.

Όσο περνάει ο καιρός τόσο διαφαίνεται ότι δεν ήλθε ακόμη η ώρα για τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που χρειάζεται η χώρα. Την Αναθεώρηση του Συντάγματος. Ας ελπίσουμε ότι η νέα Βουλή θα διευκολύνει, αν δεν επιβάλλει, τη Συναίνεση όλων των κομμάτων εξουσίας με αναγκαστική αποστρατεία του Καραγκιόζη!

Κυριακή 09 Νοεμβρίου 2014

Επιστροφή στην κορυφή
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Νοέ 13, 2014 9:32 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΟΤΑΝ 'Η…ΕΑΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ…;
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ




Σχεδόν κάθε πολιτική συζήτηση πλέον ξεκινάει με την φράση: «..όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση...». Από εκεί και πέρα, μετά τη διατύπωση της δεδομένης αυτής αλήθειας, η συζήτηση εξελίσσεται. Και μπορεί να χαράξει διαφορετικά μονοπάτια. Όμως το δεδομένο, η βάση, είναι κοινή.

Ένα «δεδομένο»(;) που η χρήση του κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα επικίνδυνο μπούμερανγκ αυτοακύρωσης και παράλυσης.

Η κυβέρνηση Σαμαρά αποδείχθηκε ότι δεν είναι «κυβέρνηση Παπαδήμου». Και αυτή, η επώδυνη πλέον αλήθεια, δεν ήταν καθόλου αυτονόητη την επαύριο των εκλογών του Ιουνίου του 2012. Τότε η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση δεν θα έχει χρόνο ζωής και σύντομα θα καταρρεύσει ήταν κυρίαρχη. Και η αντίληψη αυτή, (... «μέχρι την άνοιξη θα αντέξουν») που προερχόταν κυρίως από την κεκτημένη (τα κινήματα ήταν ακόμη ενεργά και η παρακαταθήκη τους ισχυρή στο κοινωνικό σώμα) ταχύτητα, διέτρεξε οριζόντια τη διάθεση, την επιθυμία και τη στάση του κόσμου της αριστεράς.

Ήταν το αντικειμενικό όριο του αυθόρμητου,
που όλα τα προηγούμενα χρόνια είχε δώσει σειρά αγώνων, πολλές φορές ξεπερνώντας τα πολιτικά υποκείμενα.

Η αντίληψη αυτή, άτυπα, υιοθετήθηκε (όταν δε ν καλλιεργήθηκε κιόλας), λανθασμένα, και από τις ηγεσίες της αριστεράς. Και καθόρισε τον προγραμματισμό αλλά και τις κινήσεις τους. Τμήματά της άρχιζαν να προετοιμάζουν εκείνα τα «ανοίγματα» που θα έκαναν πιο ρεαλιστικό τον (δεδομένο πάντα) στόχο της κυβερνησιμότητας, ενώ άλλα να προετοιμάζονται να λειτουργήσουν σαν αντιπολίτευση σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που θα στρεφόταν στη διαχείριση.

Η άνοιξη του 2013 έδειξε ότι η κυβέρνηση Σαμαρά, όχι απλά δεν ήταν μια βραχύβια κυβέρνηση, αλλά ότι είχε ορίζοντα. Θα περίμενε κανείς ότι η αριστερά θα επανακαθόριζε, αυτοκριτικά, τη στάση της. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Η εκτίμηση για τη «πτώση της κυβέρνησης» μετατοπίστηκε στο χρόνο κατά ένα εξάμηνο, όπως μετατοπιζόταν από γνωστή αίρεση η έλευση της Β΄ Παρουσίας από το 1914, στο 1918, μετά στό1925, στο 1931 και τέλος στο 1975.

Παράλληλα ευκαιρίες για τη συγκρότηση ενός ισχυρού μετωπικού κινήματος, όπως αυτή της «απεργίας που δεν έγινε» δεν αξιοποιήθηκαν.

Τα γεγονότα της ΕΡΤ επίσης απέδειξαν ότι οι δυνατότητες υπήρχαν, (το «αυθόρμητο» είχε ακόμη σημαντικές εφεδρείες), ανέδειξαν όμως και τις ανεπάρκειες της αριστεράς τόσο στο επίπεδο του προγραμματισμού, των πολιτικών ιεραρχήσεων, όσο και το επίπεδο της μετωπικής συμπόρευσης.

Το επόμενο ραντεβού για τη πτώση της κυβέρνησης «δόθηκε» για το Σεπτέμβρη του 2013 με «όχημα» το εργατικό κίνημα. Η δολοφονία του Π. Φύσσα και η «αλλαγή ατζέντας» ανέδειξαν τις αδυναμίες στο επίπεδο του (ανύπαρκτου) αντιφασιστικού μετώπου, που επέτρεψαν ένα τέτοιο γεγονός να γίνει όχι μόνο αντικείμενο ηγεμονικής εκμετάλλευσης από την κυβέρνηση αλλά και δυνατότητα διαφυγής και «αγοράς πολιτικού χρόνου».

Έτσι το τρίτο στη σειρά ραντεβού δόθηκε για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2014, με το σύνθημα που συμπύκνωνε ακριβώς αυτή τη λογική. «Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουνε». Στις 27, ήταν ακόμη εδώ!

Η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση Σαμαρά είναι κυβέρνηση με ημερομηνία λήξης είχε ήδη δοκιμαστεί σκληρά. Όμως και πάλι κλείστηκε το επόμενο, χρονικά προσδιορισμένο, σημείο ανατροπής. Οι προεδρικές εκλογές μέσω των 180.

Ιούνιος του 2012 - Μάρτιος του 2015. Η «βραχύβια» κυβέρνηση είχε αποδειχτεί μια εκπληκτικής αντοχής (για τις δεδομένες κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές συνθήκες) κυβέρνηση και οι ευθύνες πλέον της αριστεράς, στο σύνολό της, θα πρέπει να αναζητηθούν.

ΠΟΣΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟ ΜΑΡΤΙΟ;

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τμήμα της αστικής τάξης που επιθυμεί πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά.
Και βέβαια υπάρχουν μεμονωμένοι καπιταλιστές. (Η πρόσφατη αυτοανακήρυξη σε Πασιονάρια του Νέου Ψυχικού, γνωστής αστικής περσόνας εμπίπτει περισσότερο στη κατηγορία «πιάνω πόρτα για το χειμώνα» ). Όμως τμήμα της αστικής τάξης ή (πόσο μάλλον του επιτελείου της, που «υψώνεται» πάνω από τα μεμονωμένα συμφέροντα) δεν υπάρχει. Συνολικά η αστική τάξη είναι στρατηγικά και δομικά προσανατολισμένη στην ευρωζώνη και την ΕΕ και αντιλαμβάνονται μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως το ατύχημα που πρέπει, «πάση θυσία» και ότι αυτό συνεπάγεται, να αποφευχθεί.

Ο βασικός στρατηγικός προσανατολισμός της αστικής τάξης δεν εμπεριέχει, ειδικά σε περιόδους τρομακτικής αστάθειας, το ενδεχόμενο του ρίσκου.

Η πρώτη και βασική γραμμή άμυνας, απέναντι στο «ατύχημα» ήταν και είναι να βρεθούν οι 180. Η πρόσφατη αποκάλυψη της περίπτωσης «Καρατζαφέρη» (ας θυμηθούμε και την πιο light με τη περίπτωση του συζύγου βουλευτή της ΔΗΜΑΡ) είναι ενδεικτική για το τι κρύβει η φαρέτρα.

Η δεύτερη γραμμή άμυνας είναι οι εκλογές «ειδικού σκοπού» για τη συγκρότηση κυβέρνησης. Εδώ οι αφορμές μπορούν να ποικίλουν και τα συρτάρια γεμάτα από σενάρια.

Η τρίτη, και τελευταία γραμμή είναι η μη αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ.


Τέταρτη ζώνη άμυνας δεν υπάρχει. (Το σενάριο «αριστερή παρένθεση» έκλεισε)... Πλην της συνταγματικής εκτροπής.

Η αριστερά συνεχίζει να κινείται, μονοδιάστατα, στον αστερισμό του «όταν ο ΣΥΡΙΖΑ» γίνει κυβέρνηση».

Σωρεία ευκαιριών υποτιμήθηκαν. Στο ΣΥΡΙΖΑ μια τέτοια πεποίθηση έχει δημιουργήσει μια εσωστρέφεια δημιουργίας συσχετισμών και ισορροπιών εντός και εκτός, μια εσωστρέφεια- τροχοπέδη στην ενιαία, μετωπική, εξωστρεφή κινηματική δράση που θα εξασφάλιζε, με κινηματικούς όρους (και ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ίδια τα ποιοτικά χαρακτηριστικά μιας κυβέρνησης της αριστεράς) το στόχο της πτώσης της κυβέρνησης.

Η υπόλοιπη αριστερά, αναπαράγοντας την στο κυρίαρχο προπαγανδιστικό (αντιπολιτευτικό στην ουσία του προς το ΣΥΡΙΖΑ λόγο), ουσιαστικά καλλιεργεί εξίσου την ανάθεση και συμβάλει στον αφοπλισμό και την απενεργοποίηση της μοναδικής δύναμης που θα μπορούσε όντως να επιβάλει, όχι μόνο τις εκλογές αλλά και μια Μετωπική κυβέρνηση της αριστεράς, που ακριβώς επειδή θα είχε προκύψει κινηματικά, θα μπορούσε να είναι ριζοσπαστικά (τόσο προγραμματικά όσο και στη πράξη) ισχυρή.

Η πραγματικά μεγάλη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, η μεγαλύτερη συγκέντρωση στον ελλαδικό χώρο μετά τη διαδήλωση της 12 Φλεβάρη του 2012, της διαδήλωσης που σφράγισε το τέλος της κυβέρνησης Παπαδήμου, «εξέθεσε», με ένα τρόπο, την αριστερά συνολικά. Απογύμνωσε τη «βολική» θεωρία της ανάθεσης και ουσιαστικά απέδειξε ότι όταν τα πολιτικά υποκείμενα θέλουν πραγματικά να προγραμματίσουν και να οργανώσουν, μπορούν.

Υπάρχει ένα τεράστιο ανενεργό δυναμικό που περιμένει.

Η συζήτηση
για το τι θα γίνει εάν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση είναι και χρήσιμη και ουσιαστική. Εξίσου , και ίσως περισσότερο κρίσιμη, είναι και η συζήτηση πως θα ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση.

Το 2012 η κυβέρνηση Παπαδήμου, την οποία ακόμη και διεθνή ΜΜΕ είχαν χαρακτηρίσει αντισυνταγματική, δε στηριζόταν σε 155 βουλευτές. Ούτε σε 180. Στηριζόταν σε 255 βουλευτές. Και όμως... κατέρρευσε!

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

ΠΗΓΗ:
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=18459:zafeiris-kybernhsh&catid=72:dr-ekdilosis&Itemid=279

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες