Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Οι ουτοπίες του ΣΥΡΙΖΑ

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Σεπ 16, 2014 4:52 pm    Θέμα δημοσίευσης: Οι ουτοπίες του ΣΥΡΙΖΑ Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι ουτοπίες του ΣΥΡΙΖΑ



Δεν είχαμε σκοπό να καταπιαστούμε με την προεκλογική ομιλία του Τσίπρα στη ΔΕΘ. Όπως ήδη γράψαμε τέτοιου είδους προεκλογικές ομιλίες και μάλιστα από τους άμβωνες του ψεύδους, όπως είναι η ΔΕΘ, είναι ακάλυπτες επιταγές…

Ο κόσμος αυτό το γνωρίζει…


Ωστόσο η ομιλία του Τσίπρα πήρε μια ιδιαίτερη διάσταση λόγω της απαγόρευσής της (αναμετάδοσής της) από την κυβέρνηση.

Έτσι μέσα στη ΦΡΙΚΗ που ζούμε, σε συνδυασμό με την απαγόρευση, η ομιλία του Τσίπρα χάιδεψε τα αυτιά. Όταν ζεις τέτοια κόλαση οι υποσχέσεις του Τσίπρα καρφώνονται σαν πρόκες στα μυαλά των κατεστραμμένων και απελπισμένων. Είναι από αυτά τα ψέματα που σήμερα κάθε επιθυμία μας τα προσλαμβάνει σαν πραγματικότητα…

Ο δρόμος προς την κόλαση, μια νέα κόλαση, είναι στρωμένος και με τέτοιες ΟΥΤΟΠΙΚΕΣ υποσχέσεις σαν και αυτές του Τσίπρα…

Αποφασίσαμε, λοιπόν, να ασχοληθούμε και εμείς με την ομιλία Τσίπρα, διότι αυτή πυροδότησε μια συζήτηση και διάσταση απόψεων ανάμεσα στους αριστερούς αρθρογράφους…

Ο φίλος Στάθης,
στο χθεσινό του άρθρο την αποδέχτηκε και την χειροκρότησε την ομιλία του Τσίπρα:
http://www.enikos.gr/stathis/263160,Agwnia_h_agwnes;.html

Ο Φίλος Μπογιόπουλος την καρατομεί στο χθεσινό του άρθρο:
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/263158,Swsta_to_leei_o_kTsipras____.html

Ο Δελαστίκ ακολουθεί μια μέση διπλωματική οδό:
Δεν την κρίνει, δεν εκφράζει άποψη και αφήνει να κριθεί από την κυβερνητική πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=64064040

Ο φίλος Δελαστίκ το οπορτουνίζει αγρίως…

Εμείς, για να μην επαναλαμβανόμαστε, δηλώνουμε ότι συμφωνούμε στα κεντρικά σημεία με την ανάλυση του Μπογιόπουλου.

Αν είναι δυνατόν να ισχυρίζεται κανείς, όπως ο Τσίπρας, ότι ΕΝΤΟΣ του «λάκκου των λεόντων» θα διαπραγματευτείς με τους λέοντες, με τους ληστές και δήμιους και θα αλλάξεις τα πράγματα!!!


Αυτά μόνο «παπαγάλοι» του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τα ισχυρίζονται και οι αφελείς να τα πιστεύουν…

Αυτή η καραμπινάτη ΑΠΑΤΗ μοιάζει με αυτήν που ξεστόμισε ο Τσίπρας μετά από το Κόμο. «Πήγα στο στόμα του λύκου για να τους ακούσω».
Διαβάστε εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9141



Ο φίλος Στάθης επανέρχεται σήμερα και εμμέσως, πλην σαφώς, κτυπάει τον Μπογιόπουλο:
http://www.enikos.gr/stathis/263395,Megales_koyventes_me_mikrh_axia.html


Ανακαλύπτει το τρωτό σημείο του Μπογιόπουλου και στήνει πάνω σ΄ αυτό την κριτική του και την απολογητική τού ΣΥΡΙΖΑ.

Ποιο είναι το τρωτό σημείο του Μπογιόπουλου: Η ταύτιση της στρατηγικής με την τακτική.

Πιο απλά: Ο Μπογιόπουλος, όπως και το ΚΚΕ δεν διακρίνουν κανένα μεταβατικό στάδιο του αγώνα, αλλά ΟΛΑ ανάγονται στην στρατηγική της ανατροπής του καπιταλισμού, που σημαίνει τούτο: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ και ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΑ (τα έχουμε αναλύσει).


Ο Μπογιόπουλος και το ΚΚΕ
δεν καταπιάνονται ΠΟΤΕ με τις τακτικές υλοποίησης της στρατηγικής. δηλαδή με τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ των μεταβατικών αγωνιστικών προγραμμάτων: Τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ δηλ. των επιμέρους αγωνιστικών στόχων του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ (οικονομικών στόχων, συνδικαλιστικών και πολιτικών) που συνδέουν τους ΑΜΕΣΟΥΣ διεκδικητικούς αγώνες με τον τελικό σκοπό.

Πάνω σ’ αυτό το κενό πατάει ο Στάθης για να μας πει ότι είναι εφικτοί οι «άμεσοι στόχοι», «αριστερές» και «ρεαλιστικές» οι υποσχέσεις του Τσίπρα…

Μόνο που από το φίλο Στάθη διαφεύγει ο καθοριστικότερος παράγοντας των εξελίξεων, της Αριστερής Πολιτικής και της αγωνιστικής ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ: Το Λαϊκό ΚΙΝΗΜΑ, ο λαός…

Δεν είναι, συνεπώς, η ουτοπία που πιστεύει, ότι δηλ. εντός του «λάκκου των λεόντων» μπορεί να διαπραγματευτείς φιλολαϊκές πολιτικές, αλλά ότι αυτό μπορεί και να το κάνεις με «αριστερή κυβέρνηση», χωρίς ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΙΝΗΜΑ: Χωρίς να στηρίζεσαι πάνω σε ένα ρωμαλέο, οργανωμένο (αυτό-οργανωμένο) και πολιτικά ανεπτυγμένο Εργατικό και Λαϊκό ΚΙΝΗΜΑ.

Ο Στάθης, σκοπίμως ή από έλλειψη θεωρητικής κατάρτισης, αγνοεί το αλφάβητο: Καμία εργατική και λαϊκή διεκδίκηση και κατάκτηση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί δίχως αγωνιστικό, μαζικό και ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ Αριστερό ΚΙΝΗΜΑ.

Ιδιαίτερα σήμερα που οι ληστές και οι δήμιοι της ανθρωπότητας δεν έχουν κανένα περιθώριο για μεταρρυθμίσεις, ούτε σε μορφή ελεημοσύνης…

Πώς λοιπόν θα υλοποιήσει τις υποσχέσεις του ο Τσίπρας δίχως να στηρίζεται στον οργανωμένο λαό;

Με στήριγμα την κατοχική Βουλή, τους γύπες και τις «ρωγμές» της ΕΕ;

Τέτοια ΟΥΤΟΠΙΚΑ παραμύθια μας αραδιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας…


ΠΟΙΑ είναι τα στηρίγματά σας, κύριοι, ποια τα λαϊκά, οργανωμένα και αγωνιστικά μετερίζια σας, για να σκορπάτε τέτοιες θανάσιμες ΟΥΤΟΠΙΕΣ;

Το αστικό κοινοβούλιο, ο ΣΕΒ και τα Κόμο;;;

ΑΙΔΩΣ…

Θα επανέλθουμε, αν χρειαστεί, διότι και απουσιάζουμε…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Σεπ 18, 2014 9:36 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Εποχή των τεράτων…




«Οταν πεθαίνει το παλιό και δεν έχει γεννηθεί ακόμη το καινούργιο, τότε είναι η εποχή των τεράτων»
Αντόνιο Γκράμσι

Όταν ένας κόσμος αποσυντίθεται και ο επαναστατικός παράγοντας απουσιάζει τότε προβάλλει το πολύμορφο και μακάβριο πρόσωπο της Αντεπανάστασης: Τα τέρατα…


Τα τέρατα της Νέας Τάξης (του 4ου Ράιχ) …χορεύουν σε όλο τον πλανήτη με τις πιο μακάβριες κεφαλές: στη Μέση Ανατολή και Ουκρανία…

Στην Ελλάδα υπάρχει μια ποικιλία πολιτικών τεράτων:

α). Οι κυβερνητικές, δωσίλογες κεφαλές των εκτελεστών του 4ου Ράιχ. Οι πλέον μακάβριες ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος και οι δεκανείς τους: Άδωνις, Βορίδης, Βούλτεψη και CIA…

β). Τα προπαγανδιστικά δίκτυα των «νταβάδων»: ΜΜΕ με κορυφαία «κεφαλή» το Mega…

γ). Οι παρακρατικές συμμορίες της Χρυσής Αυγής: Το τέρας «άλλοθι» του σύγχρονου φασισμού του 4ου Ράιχ…

δ). «κεντροαριστερά» τέρατα: Το «Ποτάμι», η «Ελιά», η ΔΗΜΑΡ και άλλα επωαζόμενα από τη σήψη και αποσύνθεση του πασοκικού τέρατος…

Η ενσωμάτωση και η αποσύνθεση της «αριστεράς» γεννάει και ένα άλλο τέρας: Το «αριστερό» τέρας του ΣΥΡΙΖΑ…

Δύο αποσυνθέσεις,
της «αριστεράς» και του πασοκικού τέρατος, θεριεύουν το νέο «αριστερό» τέρας, το ΣΥΡΙΖΑ…

Ο Τσίπρας πλέον δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα. Περνάει αφηνιασμένα από όλα τα εκτροφεία των τεράτων του 4ου Ράιχ.
Διαβάστε εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9141


Ο νέος του άθλος: Η συνάντηση με τον Πάπα: Το πνευματικό ιερατείο του πλανητικού φασισμού, το πνευματικό τέρας του 4ου Ράιχ…

Μια συνάντηση που διατυμπανίζεται και από το πρωτοσέλιδο της «Αυγής»…
Διαβάστε ΕΔΩ:
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2014/09/b.html


Και εδώ:
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2014/09/blog-post_788.html

Το επαναστατικό κενό γεννάει και «αριστερά» τέρατα…


Όταν ζούμε τη δραματική απουσία και ανυπαρξία της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, στη θέση της, σαν το τελευταίο καταφύγιο της καπιταλιστικής αποσύνθεσης και πτώσης, εμφανίζεται το «αριστερό» τέρας…

Θα πληρώσουμε και αυτά τα διαμαρτυρικά της ήττας μας: Της ήττας των επαναστατικών κινημάτων και της καπιταλιστικής ενσωμάτωσης της παραδοσιακής αριστεράς…

Υ.Γ. Αύριο επιστρέφουμε στην έδρα μας και θα αποκαταστήσουμε τη σταθερή λειτουργία μας…

Επιστροφή στην κορυφή
ΡΑΜΠΕΛΑΙ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Σεπ 19, 2014 7:01 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Θέλω να δω τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα
Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο



- «Θέλω να δω τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα», τραγουδάει εδώ και τρεις μέρες ο Αλέξης. Λέγεται ότι ο Πάπας είναι ενάντιος στην πολιτική υπέρ του χρήματος που ακολουθεί η Ευρωπαική Ένωση.
- Λέτε ο ίδιος να προχωρήσει στην κατάργηση της τράπεζας του Βατικανού, την οποία ίδρυσε ο Μουσολίνι και έχει εμπλακεί, όπως γράφτηκε κατά καιρούς, με τη μαφία και το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος;


- Φαντάζεστε να ζητήσει ο Αλέξης να κλείσει αυτή η τράπεζα και τα κεφάλαιά της να δοθούν για το χρέος της Ελλάδας; Αυτό θα ήταν όντως θαύμα!

- Πάντως ο Χριστόφιας του ΑΚΕΛ, γυρνώντας στην Κύπρο μετά τη συνάντησή του με τον Πάπα, ανακοίνωσε μνημόνιο. Τ’ ακούς Αλέξη; Να προσέχεις!

- «Θέλω να τη Μέρκελ, τη Μέρκελ, τη Μέρκελ», τραγουδά εδώ και τρεις μέρες ο Αντώνης. Ο σκοπός της συνάντησης εντάσσεται στα πλαίσια των εργασιακών σχέσεων που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ Αντώνη και Αγγέλας(;).

- Ίσως της πει
και το παράπονό του για το φέρσιμο του κολλητού του φίλου του Μπαλτάκου. Ακούς εκεί! Ο Μπαλτάκος να καθοδηγεί τους βουλευτές της χρυσής αυγής και ο Αντώνης να μην γνωρίζει τίποτα!

- Ο Αντώνης, το μόνο που γνωρίζει είναι ότι όσοι είναι οι μετανάστες τόσοι είναι και οι άνεργοι, αλλά αυτό είναι μια παλιά ναζιστική διαπίστωση που κρατάει από τη δεκαετία του ’30.

- Ο υπουργός της παιδείας, κύριος Λοβέρδος,
σύμφωνα με πληροφορίες που μεταφέρουμε με κάθε επιφύλαξη, ζήτησε να έχει συνάντηση τον κύριο Ψινάκη τον ευπρεπή.

- Σκοπός της συνάντησης θα είναι η θέσπιση κανόνων ευπρεπισμού και καθαριότητας των εκπαιδευτικών.

Λέγεται
πως στην επερχόμενη αξιολόγηση οι στιλιστικές προτιμήσεις των εκπαιδευτικών θα μοριοδοντούνται.

- Υπάρχει, επίσης, σκέψη να μπει στα λύκεια και μάθημα στιλιστικής παιδείας που θα εξετάζεται πανελλαδικά με θέματα από τράπεζα καλλυντικών, αρωμάτων, ενδυμάτων και υποδημάτων.

- Να υπενθυμίσω ότι ο υπουργός της παιδείας είναι αυτός που είχε χαρακτηρίσει ως «υγειονομική βόμβα» τους μετανάστες και ως «ακτιβιστικό» κόμμα τη χρυσή αυγή. Πραγματικός εγγυητής «παιδείας» για τα παιδιά μας!

- Ο Ευάγγελος, το πρωτοπαλίκαρο του μνημονίου, αποκάλεσε τον Χρυσοχοΐδη, παλικαράκι του μνημονίου. Δεν έχει και άδικο. Είναι θέμα κυβικών.

- Τώρα που τα ποσοστά είναι ισχνά, στο ΠαΣοΚ μετριούνται με το βάρος τους (το πολιτικό εννοώ). Άσε που ανακάλυψαν ότι ο εκλογικός νόμος είναι άδικος με το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα!

- Όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο υπουργός κύριος Γιακουμάτος, έβγαλε εδώ και δύο χρόνια προς πώληση, τη βίλλα του στη Μύκονο, σε site στην Ινδικινησία (ναι έτσι το είπε και δεν το διόρθωσε).

- Του προτείνουμε να το βγάλει και στην Ιαπωκινία ή στην Πορτογερμανία. Είναι σίγουρο ότι οι Ιαπωκινέζι και οι Πορτογερμανοί θα ανταποκριθούν στην πρόσκληση του υπουργού.

- Δείτε τώρα κάτι συμπτώσεις!
Επί υπουργίας Βορίδη του τσεκουράτου, βασικού μνηστήρα της ηγεσίας της ΝΔ, κατεβαίνουν στις εκλογές στον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών, για πρώτη φορά γιατροί χρυσαυγίτες.

- Αναρωτιέμαι μόνο αν συμβιβάζεται να είναι κάποιος γιατρός και χρυσαυγίτης. Είναι σα να λέμε πυροσβέστης και εμπρηστής. Πολλοί από αυτούς πρωτοστάτησαν στις αιμοδοσίες ντροπής, μόνο για Έλληνες.

ΠΗΓΗ:
http://kyrgiakischristos.wordpress.com/

Επιστροφή στην κορυφή
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Σεπ 19, 2014 9:40 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Θα μας τρελάνει ο Στάθης…




Ο Στάθης εκτροχιάστηκε…

Έχει μεταλλαχτεί σε ένα θλιβερό απολογητή του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα σε «παπαγαλάκι» του Τσίπρα…

Και όταν γίνεσαι «παπαγαλάκι» εμφανίζεις το μαύρο-άσπρο και εξωραΐζεις κάθε αθλιότητα. Και για να το πετύχεις αυτό εξοπλίζεσαι με όλα τα σύνεργα του πλαστογράφου ταχυδακτυλουργού…


Ο Στάθης, ως ευρηματικός σκιτσογράφος, είναι και ευρηματικός στις ταχυδακτυλουργίες και τις σοφιστείες: Απαραίτητα προσόντα για να εξωραΐσεις τις …πτήσεις του Τσίπρα: Πτήσεις περιφερόμενου γυρολόγου στα εκτροφεία του 4ου Ράιχ…

Μας αραδιάζει, λοιπόν, ο Στάθης πλήθος ευρηματικών τεχνασμάτων για να «ξεπλύνει» τον αρχηγό του, να στηρίξει την περιφορά του στα σαλόνια της διεθνούς καπιταλιστικής κακουργίας και να «τεκμηριώσει» την επίσκεψή του στο κράτος του Βατικανού: Το κοσμικό κράτος του αυτοκρατορικού ιμπεριαλισμού…

Πραγματικά πρέπει να έχεις γερό στομάχι για να διαβάσεις τις σοφιστικές ανοησίες του Στάθη στο σημερινό του άρθρο, εδώ:
http://www.enikos.gr/stathis/264258,Mia_farsa_ki_enas_Tromos.html


Για το Στάθη είναι αυτονόητο και υποχρέωση ενός «ηγέτη» να συναντιέται με τους ΠΑΝΤΕΣ: Δηλαδή να περιφέρεται σε ΟΛΑ τα εκτροφεία του πλανητικού φασισμού…

Βεβαίως ο Στάθης αποφεύγει να προσδιορίσει το …χρώμα του «ηγέτη», καθώς και τούτο το ουσιαστικό: Ότι κάθε κίνηση και πράξη του «ηγέτη» είναι «γλώσσα», δηλαδή μιλάει και σηματοδοτεί την πολιτική του φιλοσοφία και το είδος των Ιδεών του…

Παλιότερα ο Στάθης
είχε στηλιτεύσει την περιφερόμενη «ομιλούσα μακέτα» στο πρόσωπο του ΓΑΠ, που έτρεχε από ιμπεριαλιστικό εκτροφείο σε εκτροφείο…

Τώρα το …ίδιο έργο του Τσίπρα το βρίσκει «αυτονόητο» και «υποχρέωση»…

Μια άλλη ταχυδακτυλουργία του Στάθη είναι αυτή που δεν προσδιορίζει το περιεχόμενο και τον χαρακτήρα του «ηγέτη». Υπάρχουν οι πραγματικοί Ηγέτες, αυτοί που βγαίνουν από τους λαϊκούς αγώνες και τη σφραγίδα που βάζουν σ’ αυτούς ΚΑΙ αυτοί των κοινοβουλευτικών σωλήνων και της εκλογικής απάτης: Αυτά, όμως, για το Στάθη είναι ψιλά γράμματα…

Μιλάει ο Στάθης, γενικά και αφηρημένα για «ηγέτη» για να χωρέσει το ραχιτικό πολιτικό ανάστημα του Τσίπρα και την εκλογική του κατασκευή (υποπροϊόν της καθεστωτικής αποσύνθεσης) στην …πασαρέλα των «ηγετών»: Των καθεστωτικών…

Αυτό, όμως, που εξανεμίζει και αφυδατώνει, παντελώς, ο Στάθης, είναι η «Γλώσσα» των ηγετών: Και οι κινήσεις, πράξεις και «περιφορές» των «ηγετών» είναι ιδεολογική και πολιτική ΓΛΩΣΣΑ…

Είναι μια Γλώσσα που αποκαλύπτει, με μεγαλύτερη ακρίβεια και «ευγλωττία», τη φιλοσοφία σου από ό,τι η ρητορεία και τα κλισέ του έντεχνου σου λόγου…

Όταν τρέχεις στις λέσχες της χρηματιστηριακής κακουργίας, στα εκτροφεία του 4ου Ράιχ, στα ιερατεία και τα κοσμικά κράτη (Βατικανό, Λέσχη Bilderberg) της Νέας Τάξης, αυτά όλα είναι η πιο αληθινή ΓΛΩΣΣΑ: Η Γλώσσα της πολιτικής σου φιλοσοφίας και υπόστασης…

Είναι η ΓΛΩΣΣΑ της πλανητικής εξουσίας και των υποτακτικών της, των λακέδων της…

Ένας Αριστερός ηγέτης δεν περιφέρεται στα άνδρα και στους άμβωνες των εχθρών του: Των ληστών και δημίων των λαών…

Ένα Αριστερός ηγέτης περιφέρεται μέσα στις λαϊκές μάζες και αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις να τις οργανώσει ΕΝΑΝΤΙΑ στα εκτροφεία του συστήματος, ενάντια στις δομές και τους άμβωνες που περιφέρονται τα ανδρείκελα του καθεστώτος: ΕΝΑΝΤΙΑ σ’ αυτά που τρέχει με τέτοια …ταχύτητα ο Τσίπρας…

Ο Τσίπρας αντί να κινητοποιήσει το λαό και να οργανώσει την ΟΡΓΗ του, τρέχει στα ιερατεία των εχθρών του λαού, των ληστών και δημίων του: Και αυτό για το Στάθη είναι «αυτονόητο» και «υποχρέωση»!!!

«Υποχρέωση» σε ποιους; Στο λαό ή στους δημίους του;

Γιατί «υποχρέωση» για το λαό είναι να γκρεμιστούν αυτά τα κάστρα της βαρβαρότητας και της κτηνωδίας και ΟΧΙ να τρέχουμε σ’ αυτά για να τους κάνουμε κηρύγματα…

Ο Τσίπρας δεν έχει καμία σχέση και γεύση λαϊκού ηγέτη, δεν είναι Αριστερός, είναι «αριστερός» των χρηματιστηριακών εκτροφείων: Γι αυτό δίνει το παρών σ’ αυτά…

Για να τα συγκαλύψει όλα αυτά ο Στάθης καταφεύγει σε φτηνές ταχυδακτυλουργίες: Συγκρίσεις με τον Χριστόφια, τον Ολάντ και άλλους…

Αλήθεια τι σχέση έχουν ΟΛΟΙ αυτοί με την Αριστερά, εκτός από το σφετερισμό της λέξης «αριστερά»;

Ο Ολάντ δεν είναι αυτός που βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας του 4ου Ράιχ;

Ο Χριστόφιας δεν ήταν που αγωνιζόταν, με φανατισμό, ΥΠΕΡ του Σχεδίου Ανάν;;; Ένα πιόνι του 4ου Ράιχ;;;

Μια άλλη ταχυδακτυλουργία του Στάθη είναι κι αυτή που αναφέρεται στη συνάντηση Του Μάο με τον Νίξον!!!

Τι σχέση, όμως, έχει μια διακρατική συνάντηση (μια συνάντηση μεταξύ αρχηγών κρατών) με αυτά που κάνει ο Τσίπρας;


Δεν μας βρίσκει ο Στάθης μια,
έστω, περιφορά ενός ΗΓΕΤΗ του σοσιαλιστικού κινήματος, σε τέτοιες λέσχες ή επαφές με τα εκτροφεία του ιμπεριαλισμού ή τον πάπα;

Ο Στάθης για να καλύψει τον Τσίπρα βιάζει και την Ιστορία του εργατικού και σοσιαλιστικού κινήματος: Τέτοια «αυτονόητα» και τέτοιες «υποχρεώσεις», είναι εντελώς άγνωστα στην ιστορία αυτή…

Αυτά αποτελούν πρωτοτυπία του Τσίπρα που ακολουθεί κατά πόδας τα βήματα του ΓΑΠ, με τέτοια ταχύτητα που θα τον ξεπεράσει κι αυτόν…

Ο φίλος Στάθης διεκδικεί πλέον τη διεύθυνση του Γραφείου Τύπου του Τσίπρα…

Επιστροφή στην κορυφή
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Σεπ 28, 2014 8:02 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Από το στόχο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής στο ευχολόγιο της «ανακούφισης»;
Παναγιώτης Μαυροειδής




Τι συμβαίνει αλήθεια; Μέσα στο κύμα σημειωμάτων για πληρωμή φόρων και σε ένα περιβάλλον όπου ο Αδ. Γεωργιάδης θα βγάλει τα λεφτά από τις τηλε-πωλήσεις βιβλίων στο εξωτερικό, φαίνονται πως υπάρχουν και καλά νέα.

Δύο είναι αυτά:


Πρώτον, λένε, θα φύγει η τρόικα. Νισάφι πια. Ήταν και κάπως προσβολή να έχουμε στο κεφάλι μας γκαουλάιτερς που διαρκώς δείχνουν με το δάχτυλο.

Δεύτερο,
επιμένουν, βγαίνουμε από το μνημόνιο, αποστομώνοντας όσους βλέπουν το διώξιμο της τρόικας σαν συμβολικό και μόνο.

Παρά την σφοδρή πολιτική και επικοινωνιακή αντιπαράθεση μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, εδώ φαίνεται να υπάρχει κάποια σύμπτωση.

Μας είπε ο πρωθυπουργός:

«Με την λήξη του προγράμματος η τρόικα θα φύγει. Όπως έγινε στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι να τελειώσει το πρόγραμμα και να γίνουμε ξανά “φυσιολογική” χώρα».

Και ο Αλ. Τσίπρας συμπλήρωσε με αυτοπεποίθηση:

"Ποια τρόικα; δεν υπάρχει τρόικα! Το ευρωκοινοβούλιο έκανε λόγο για το θεσμικό ασυμβίβαστο ενός μορφώματος μέσα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Θα πάει ο Έλληνας πρωθυπουργός να κάτσει στο τραπέζι με κάποιους υπαλλήλους;"

Άντε ας θυμίσουμε και τη δήλωση Βενιζέλου:

«Κάποιοι ‘’σκυλιάζουν’’ που βγαίνουμε από το Μνημόνιο»
Είναι τόση η αποφασιστικότητα και σιγουριά της κυβέρνησης για την είσοδο στη ‘’μετα-μνημονιακή εποχή’’, πού δηλώνει δεξιά και αριστερά ότι «δε θέλουμε ούτε την τελευταία δόση του ΔΝΤ, ας φύγει και αυτό νωρίτερα μαζί με την τρόικα».


Το ίδιο το ΔΝΤ, μόλις πρόσφατα διέψευσε τα σχετικά. Υπενθύμισε μάλιστα την σταθερή εκτίμησή του για ύπαρξη χρηματοδοτικού κενού για τις χρονιές 2015, 2016 πάνω από 12 δις. Αλλά και ο Ντράγκι της ΕΚΤ, αγαπημένος του ΣΥΡΙΖΑ εσχάτως, διαμήνυσε πως η εκτίμηση της Κεντρικής Τράπεζας είναι πως είναι απαραίτητο ένα νέο δάνειο για την Ελλάδα.

Τα παραπάνω, μας λένε, ότι καθόλου βέβαιο δεν είναι πως δε θα έχουμε ένα ακόμη δάνειο, μαζί με τις σχετικές μνημονιακές απαιτήσεις και δεσμεύσεις, άσχετα αν αυτές βαφτιστούν αλλιώς.

Θα εστιάσουμε ωστόσο σε πράγματα που είναι βέβαια, καθώς φαίνεται πλέον πως στο ερχόμενο διάστημα, θα υπάρξουν πολλές αλληλο-συσχετιζόμενες μεταβάσεις, που αφορούν άμεσα την Ελλάδα.

Η πρώτη μετάβαση: Από την τρόικα στη θεσμική επιτήρηση της ΕΕ

Πράγματι, όχι μόνο επειδή τυπικά τελειώνει η περίοδος του μνημονίου που είχε υπογραφεί, αλλά και επειδή έχει πλέον διαμορφωθεί ένα ευρύτερο πλαίσιο, μπαίνουμε από την εποχή της τρόικας στην εποχή της μόνιμης και θεσμικής ευρωπαϊκής επιτήρησης.

Στην πραγματικότητα είναι μια μεταβολή ισχυροποίησης της κυριαρχίας των ηγεμονικών καπιταλιστικών χωρών.

Άλλο πράγμα οι ad hoc διορισμένες επιτροπές τύπου τρόικας και άλλο πράγμα μια επιτήρηση όλων των χωρών νομιμοποιημένη από τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Πολύ περισσότερο, όταν αυτή εξαίρεται ως πρόοδος ακόμη και από δυνάμεις που ξιφουλκούσαν εναντίον της εκάστοτε τρόικας σε κάθε χώρα.

Η αλλαγή αυτή, αφαιρεί για τις κυβερνήσεις των υπό επιτήρηση χωρών, την κατηγορία, της ταπεινωτικής ποδηγέτησης τους από ‘’απλούς υπαλλήλους’’.

Η δεύτερη μετάβαση: Από τα εθνικά μνημόνια στο Πρόγραμμα Σταθερότητας ολόκληρης της ΕΕ ή το ευρωπαϊκό υπερ-μνημόνιο.

Ας δούμε πρώτα τι σημαίνει ‘’φεύγουμε από το μνημόνιο’’. Είναι μια κούφια και αποπροσανατολιστική διατύπωση.

Το μνημόνιο δεν είναι ένα χαρτί, ένα νομικό κείμενο σύμβασης, που είτε θα καταργηθεί είτε θα φτάσει στην ημερομηνία περαίωσής του μόνο του. Είναι οι εκατοντάδες εφαρμοστικοί νόμοι συντριβής των εργατικών μισθών και των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Είναι η νέα θεσμοποιημένη και νομιμοποιημένη πραγματικότητα της εργασιακής ζούγκλας και της ιδιωτικοποίησης των πάντων.

Αν θέλουμε να κυριολεκτούμε, τα λεγόμενα μέτρα ‘’ανακούφισης’’ που ανακοινώνουν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, με όλες τις διαφορές μεταξύ τους, απέχουν έτη φωτός από την ανατροπή αυτής της άθλιας πραγματικότητας. Στην ουσία, λένε: «ότι έγινε, έγινε, πάμε παρακάτω…»

Ας σκαλίσουμε περισσότερο το που πάμε.

Υπάρχει ένα σύνολο κατευθύνσεων, οδηγιών, κανονισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που επιβάλλει ένα μόνιμο καθεστώς δημοσιονομικής προσαρμογής και αντίστοιχης επιτήρησης σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Με καθορισμένες εξουσιοδοτήσεις δράσης και επιβολής, ανάλογα με τις οικονομικές επιδόσεις ή …ατασθαλίες των ξεχωριστών χωρών.

Ακόμη και αυτός ο προϋπολογισμός της κάθε χώρας, δεν διαμορφώνεται πλέον από την ίδια, παρά μόνο ως αρχικό σχέδιο. Υποβάλλεται και εγκρίνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ υπάρχει θεσμοθετημένη διαδικασία εξαμηνιαίας επιτήρησης.

Ας φέρουμε λίγο στο μυαλό μας τις διαρκείς διαβεβαιώσεις του ΣΥΡΙΖΑ (και πολύ περισσότερο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ), ότι ‘’οι προϋπολογισμοί θα είναι ισοσκελισμένοι και όχι ελλειμματικοί’’.

Έχει την αιτία της αυτή η δέσμευση: Κάθε κράτος-μέλος, πρέπει σύμφωνα με το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, να διαμορφώνει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, με ανώτερο δυνατό διαρθρωτικό έλλειμμα στο 0,5% του ΑΕΠ.

Δεν είναι κακό θα πει κάποιος. Νοικοκυρεμένα πράγματα, έσοδα ίσον έξοδα. Μόνο που ο κρατικός προϋπολογισμός δεν είναι προϋπολογισμός που κάνει μια οικογένεια. Είναι ταξικός ως προς τα έσοδα (από ποιους και τι παίρνει) και ταξικός ως προς τα έξοδα (πως μοιράζει και τι).

Ανατροπή της παρούσας αντιδραστικότητας των σημερινών προϋπολογισμών, σημαίνει ακριβώς να έρθουν σε πρώτο πλάνο ότι ακριβώς θεωρούν ζημιογόνα ελλείμματα το κεφάλαιο και η ΕΕ, δηλαδή οι κοινωνικές δαπάνες, οι εργατικοί μισθοί και ένα γενναίο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων με στόχο την παραγωγική ανόρθωση της οικονομίας, με άρνηση του καταστροφικού καταμερισμού που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η υποχρέωση αυτή του Δημοσιονομικού Συμφώνου, έχει ήδη ενσωματωθεί στο νομικό σύστημα της Ελλάδας, ενώ δεν αποκλείεται να είναι και στοιχείο της επικείμενης συνταγματικής αναθεώρησης, καθώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πιέζει όλες τις χώρες για συνταγματική θέσπιση της απαίτησης.

Η τήρησή της, με απλά λόγια σημαίνει πάγωμα όλων στο σημερινό καθεστώς αποτελεσμάτων του μνημονίου.

Διαφορετικά η ΕΕ, όχι απλά δεν δίνει χρήματα, ούτε συζητά εξαιρέσεις όπως ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχει ήδη θεσπίσει επιβολή προστίμων.

Μετάβαση τρίτη: Από το ‘’κούρεμα’’ του χρέους, στην επιμήκυνσή του

Η ΕΕ (μέσω και της τρόικας …που φεύγει) το έχει καταστήσει σαφές σε όλους: Κούρεμα του χρέους δε συζητείται. Ο μόνος δρόμος για τη μείωση του χρέους που μένει ανοιχτός υπό προϋποθέσεις είναι η αναδιάρθρωσή του με χρονική επιμήκυνση και μείωση επιτοκίου.

Έχει σημασία να παρακολουθήσει κανείς τη συζήτηση σε αυτό το θέμα. Κάθε κόμμα που επιδιώκει να κυβερνήσει γνωρίζει ότι με ένα μέσο όρο υποχρέωσης πληρωμών 17,1 δις σε τόκους και χρεολύσια κατά μέσο όρο στα επόμενα πέντε χρόνια (και μετά έχει συνέχεια ασφαλώς...), ασφαλώς θα πάει άπατο. Κάτι πρέπει να γίνει…

Η ΝΔ έχει εστιάσει φυσικά στη στρατηγική της επιμήκυνσης, με μείωση επιτοκίου και μετατροπή του σε σταθερό, αλλά ψελλίζει που και που και ζητιανεύει στα μουλωχτά και ένα κάποιο συμφωνημένο ‘’αναγκαστικό κούρεμα’’.

Ο ΣΥΡΙΖΑ
αναγκαστικά ξεκινάει από τη θέση για διαπραγμάτευση με στόχο τη διαγραφή μέρους του χρέους, αλλά σιγά σιγά γλιστράει προς την επιμήκυνση και την προϋπόθεση της ευρωπαϊκής συμφωνίας. Δηλαδή από άλλο δρόμο στα ίδια….

Αν και συνήθως είναι ο Γιώργος Σταθάκης που ρίχνει κατά καιρούς τις προειδοποιητικές βολές της μετάβασης αυτής, πρόσφατα την ευθύνη αυτή την ανέλαβε ο Γιάννης Δραγασάκης:

«Αντί για 'κούρεμα' μπορεί να υπάρξει απόσυρση του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, δηλαδή ένα μέρος του χρέους να αποσυρθεί από τις αγορές ή τους φορείς που το κατέχουν σήμερα και να κρατηθεί 'παγωμένο' στα πλαίσια της ΕΚΤ» (συνέντευξη στη real news 27/9/14)

Οι πιρουέτες για το χρέος, αναγκαστικά γίνονται εντός συγκεκριμένων ορίων από αυτούς που θεωρούν ιερή και άβατη την παραμονή στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Να για ποιο λόγο:

Οι χώρες της ΕΕ στις οποίες το χρέος είναι πάνω από το 60% του ΑΕΠ, πρέπει να μειώνουν το υπερβάλλον χρέος κατά το 1/20 κάθε χρόνο. Άρα δεν αρκεί να έχουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αλλά και πλεόνασμα που στην ουσία θα πηγαίνει κατά το μεγάλο μέρος στην κάλυψη αυτής της υποχρέωσης.

Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έχει ήδη συμφωνήσει στη διασφάλιση πρωτογενών πλεονασμάτων και μάλιστα πολύ υψηλών: 1,5% του ΑΕΠ το 2014, 3% το 2015, 4,5% το 2016 και περίπου 4% στη συνέχεια. Απαιτούνται βέβαια αίμα και δάκρυα για αυτά στο διηνεκές…
Τόσο στη ΝΔ όσο και στο ΣΥΡΙΖΑ, στριφογυρίζει η σκέψη γύρω από την ‘’ωραία κοιμωμένη’’, δηλαδή τα 11 δις του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που έχουν παρκάρει εκεί ως μαξιλάρι για πιθανές ανάγκες ανακεφαλοποίησης των Τραπεζών μετά και τα stress tests.

Ωστόσο, στην ΕΕ δεν επιτρέπεται κάποια συζήτηση για αυτό. Αντίθετα, ΕΕ και ΔΝΤ, δανειστές και κυβερνήτες, ‘’σκληροί’’ και ‘’μαλακοί’’ είναι ενωμένοι και άτεγκτοι στο βασικό για αυτούς: Πρώτα θα ψηφιστούν οι επόμενοι αντεργατικοί νόμοι (ενοποίηση διάλυσης ασφαλιστικών ταμείων, μείωση συντάξεων, νόμος περιορισμού έως και κατάργησης της δυνατότητας απεργίας, νέες απολύσεις το Δημόσιο κλπ) και μετά μπορεί να γίνει οποιαδήποτε κουβέντα περί χρέους.

Η κινδυνολογία του Σαμαρά στη Μέρκελ, ‘’δώστε μου κάτι διότι αλλιώς θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ’’, προφανώς δεν απέδωσε κάτι το ιδιαίτερο επ’ αυτού.

Τέταρτη και τελευταία μετάβαση: Από το στόχο της ανατροπής στο ευχολόγιο της ‘’ανακούφισης’’

Τούτη η μετάβαση μας ενδιαφέρει και περισσότερο, ακριβώς διότι σχετίζεται με την πολιτική στρατηγική της αριστεράς.

Στο παρακαλετό των κομμάτων εξουσίας για παραχωρήσεις, τόσο η ΕΕ όσο και η αστική τάξη στην Ελλάδα, έχουν κάνει καθαρή τη θέση τους: Ανακοινώστε όποιο συνδυασμό μέτρων ‘’ανακούφισης’’ θέλετε, αρκεί να μην αγγίξετε τα δικά μας χρήματα και να μην υπονομεύσετε τους στόχους συντήρησης της αντεργατικής δημοσιονομικής προσαρμογής.

Το δίλλημα είναι σαφές; Κάντε όποια ελάφρυνση θέλετε, αλλά για κάθε μία από αυτές, θα μου δίνετε αποδείξεις για βαθύτερες διαρθρωτικές αλλαγές.

Υπάρχουν διαφορές στις στρατηγικές ‘’χαλάρωσης’’ μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΝΔ στοχεύει κυρίως να επανα-συγκροτήσει κοινωνικές συμμαχίες της αστικής τάξης με μεσαία και μεγαλο-μεσαία στρώματα που έχουν χτυπηθεί σημαντικά από το μνημόνιο, αλλά και με ανώτερα τμήματα της εργατικής τάξης και της δημοσιο-υπαλληλίας, κλείνοντας το μάτι παράλληλα για ένα όφελός τους από τη μεγαλύτερη βύθιση των υπολοίπων εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα, υπόσχεται άμβλυνση της δυσχερούς θέσης των πιο φτωχών τμημάτων της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων, κλείνοντας το μάτι στο μεγάλο κεφάλαιο (καμία αναφορά στις εξαγγελίες της ΔΕΘ!), ότι αυτό δε θα το βλάψει, αλλά θα το ωφελήσει, μέσω της τόνωσης της ζήτησης.

Και οι δύο στρατηγικές, παρά τις διαφορές τους, τηρούν το όριο που βάζει η δημοσιονομική αρπάγη της ΕΕ, αλλά και το ίδιο το αρνητικό κεκτημένο των αποτελεσμάτων του μνημονίου. Και οι δύο ‘’διορθώσεις’’, χωρούν στο υπολογιστικό φύλλο excel των υπαλλήλων της ΕΕ.

‘’Ανακούφιση’’, όχι τεράστια όπως εσφαλμένα γίνεται λόγος, αλλά ακόμη και στοιχειώδης, χωρίς μια αριστερή αντικαπιταλιστική πολιτική που να συγκρούεται με το κεφάλαιο και την ΕΕ, δεν μπορεί να υπάρξει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πλασάρει ένα παραπλανητικό δίλλημα:

''τεράστια ανακούφιση μέσα στις 30 πρώτες μέρες και χωρίς να ανοίξει ρουθούνι ή αριστερή αντικαπιταλιστική και αντιΕΕ πολιτική σε 100 χρόνια;''

Επιχειρεί με αυτό να ηγεμονεύσει πάνω στην υπόλοιπη αριστερά και να καλύψει τα νώτα του.

Τέτοιο δίλημμα στην πραγματική ζωή και στη σύγχρονη εφιαλτική πραγματικότητα του αρπακτικού καπιταλισμού της μόνιμης κρίσης και του ζουρλομανδύα της ευρωζώνης, δεν υπάρχει. Δε θα επιχειρηματολογήσουμε εδώ πάνω σε αυτό. Θα παραπέμψουμε σε παλιότερα σημείωμα: ‘’ Τα ανάποδα διαβάσματα των εξαγγελιών του Τσίπρα’’, ‘’Αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα ή άμεση ανακούφιση; Επικίνδυνο ψευτοδίλημμα!).

Ας μας επιτραπεί μια ακόμη παρατήρηση.

Η πολιτική γλώσσα που χρησιμοποιούμε έχει τεράστια σημασία, ποτέ δεν είναι ουδέτερη. Μας παίρνει από κάτω, κυριαρχεί συχνά στο λόγο μας, η γλώσσα των κυρίαρχων και του ρεφορμισμού, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε.

Τι θα πει αλήθεια ‘’ανακούφιση’’;

Είναι το μόνιμο ρεφραίν του Σαμαρά και του Τσίπρα, αλλά αρχίζουμε και την κλείνουμε όλοι σε όλες τις πτώσεις, έστω με άλλη σημασία.

Έχει κάποιος σφάξει κάποιον, τον έχει καταγής και μετά τον επιδένει ή του κάνει μια ένεση. Θα το λέγαμε ανακούφιση;

Είμαστε σε μια κηδεία, στην κηδεία μας, σε μια μακάβρια τελετή της εργατικής γενοκτονίας. Δε συζητάμε τι γίνεται μέσα στο άβατο της εκκλησίας, μας τέλειωσαν οι λέξεις για τους θύτες, τα θύματα, το έγκλημα, την οργή, το δίκιο και καταλαγιάζουμε χριστιανικά, λαμβάνοντας το αντίδωρο του παππά και τα κόλλυβα του νεκροθάφτη, θεωρώντας τα ανακούφιση;

Η αριστερά θα αυτοκτονήσει πολιτικά αν αντιπροσωπεύσει πολιτικά την κοινωνική στάση της μειωμένης προσδοκίας και της διεσταλμένης αυταπάτης. Δε μας αξίζει, δε μας αντιστοιχεί, αλλά δεν έχουμε και το δικαίωμα.

Πεποίθησή μας πρέπει να είναι ότι η εργατική και ευρύτερη κοινωνική δυσαρέσκεια μπορεί και πρέπει να εκφραστεί σε μια άνοδο μιας νέας κοινωνικής απαιτητικότητας.


Στόχος ειδικά της κομμουνιστικής αριστεράς, πρέπει να είναι, τώρα ακριβώς, όχι απλά να επιζήσει ανασαίνοντας με καλάμι, αλλά να αντεπιτεθεί, ως υπαρκτή δυναμική στάση, μια σύγχρονη επαναστατική κομμουνιστική στρατηγική, που θα διεκδικεί θαρραλέα να πρωταγωνιστήσει η εργατική τάξη σε ένα νέο γύρο καθολικού πολέμου απελευθέρωσης και αξιοπρέπειας.

ΠΗΓΗ:
http://aristeroblog.gr/node/2794

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες