Άντε αυτοαξιολογηθείτε και αφήστε μας ήσυχους...

[Ροβεσπιέρος]

Άντε αυτοαξιολογηθείτε και αφήστε μας ήσυχους (Παλιό αλλά επίκαιρο)
Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη



ΡΕΣΑΛΤΟ:
Όχι μόνο επίκαιρο αλλά εξαίρετο: Η «διαλεκτική» της ΦΡΙΚΗΣ δίχως ΤΕΛΟΣ…
*********************************************

Αυτό δεν ήταν συνέντευξη υπουργού παιδείας προς δημοσιογράφο (αναφέρομαι στην παρουσία της κυρίας Διαμαντοπούλου στην εκπομπή «Στα άκρα» της κυρίας Φλέσσα).

Ήταν θεατρική παράσταση με δύο μονολόγους, ήταν συναγωνισμός στο ποια κυρία θα συμφωνήσει περισσότερο με την άλλη.

Ήταν μια «εποικοδομητική συζήτηση» ανάμεσα σε μία υπουργό παιδείας η οποία, όπως η ίδια ομολόγησε, μέχρι το 2007 δεν είχε ασχοληθεί καθόλου με την παιδεία και σε μία δημοσιογράφο η οποία πέρασε ανεπανάληπτες δημοσιογραφικές στιγμές, όπως θα θυμάστε αρκετοί, με το Λευτέρη Παπαδόπουλο και ξεδίπλωσε, επίσης, τις επιστημονικές της γνώσεις όταν είχε ως καλεσμένους τον κύριο Γραμματικάκη ή τον κύριο Νανόπουλο.

«Η επανάληψη μήτηρ μαθήσεως» σκέφτηκε η υπουργός απαγγέλλοντας για πολλοστή φορά τα γνωστά «ποιήματα» (κυριολεκτικά) με τίτλους, «Πρώτα ο μαθητής», «Αναδιάρθρωση», «Και(ε)νοτομίες», «Παιδαγωγικά κριτήρια» «Συγχωνευσέ με» και «Αξιολόγησέ με», με τα οποία κατάφερε να βραβευτεί στις συνειδήσεις μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων, ως μία από τις υπουργούς παιδείας που μόνο καλό δεν έχουν κάνει στο χώρο της εκπαίδευσης.

Ευχόμαστε στην υπουργό να μην έχει την πολιτική κατάληξη στο συγκεκριμένο υπουργείο, που είχε και μία άλλη υπουργός παιδείας (βλ. Μαριέτα) λίγο καιρό μετά την παρουσία της στη συγκεκριμένη εκπομπή.

Τι κι αν οι πολίτες, στο ρεπορτάζ που συνόδευε τη συνέντευξη, έθεταν στην κυρία Διαμαντοπούλου ενοχλητικά ερωτήματα κάνοντας συγχρόνως ουσιαστικές παρατηρήσεις;

Η υπουργός, με υποδειγματικές προσποιήσεις (υποδειγματικό σπάσιμο μέσης που θα ζήλευε και ο … Μέσι) απέφευγε τους σκοπέλους και συνέχιζε να απαγγέλλει «ποιήματα» (κυριολεκτικά).

Υπέρμαχες και οι δύο συνομιλήτριες του θεσμού της αξιολόγησης προσδοκώντας στη βελτίωση των εκπαιδευτικών όχι μέσω κάποιας ενδεχόμενης βοήθειας και επιμόρφωσης αλλά μέσω του ελέγχου και της απειλής της απόλυσης.

Να αξιολογηθούν τα ΑΕΙ ακόμη και αν θεωρούνται πνευματικά ιδρύματα, υποστήριξε η κυρία Φλέσσα ενισχύοντας την άποψη της υπουργού, και να συνδεθεί η αξιολόγηση με τη χρηματοδότησή τους.

Θα περίμενε κανείς την επόμενη μέρα η κυρία Φλέσσα να είχε υποβάλλει την παραίτησή της γιατί, εφαρμόζοντας την αξιολόγηση για την εκπομπή της, τα νούμερα της τηλεθέασης που κάνει δεν δικαιολογούν τη συνέχισή της. Ως ένδειξη ελάχιστης συνέπειας των όσων υποστήριξε για την αξιολόγηση, των άλλων, θα έπρεπε να παραιτηθεί την επόμενη μέρα αφού δεν καλύπτει τα κριτήρια της αγοράς με τα οποία πρέπει όλα να λειτουργούν.

Δεν το έκανε την επόμενη μέρα. Λέτε να το κάνει τις επόμενες ή να βγει δημόσια και να ανακαλέσει τα όσα είπε για την αξιολόγηση. Τότε θα πρέπει να μπει σε αμφισβήτηση και η λειτουργία όλων των κρατικών ΜΜΕ. Τα τελευταία νέα λένε πως κάτι τέτοιο ζήτησε και η τρόικα.

Κυρία Φλέσσα μου, ευτυχώς δεν λειτουργούν και δεν πρέπει να λειτουργούν όλοι οι τομείς με όρους αγοράς. Τέτοιοι τομείς είναι η παιδεία και η υγεία.

Προσέχετε λοιπόν όταν μιλάτε για αξιολόγηση με όρους αγοράς γιατί κινδυνεύετε πρώτη από όλους από την εφαρμογή της.

Καλές μου κυρίες. Γνωρίζετε ότι υπάρχουν παιδιά στην σημερινή ελληνική κοινωνία που το απόγευμα προσέχουν τα μικρότερα αδέρφια τους και το βράδυ δουλεύουν για να ενισχύσουν οικονομικά τις οικογένειές τους και που δεν έχουν, όχι δικό τους δωμάτιο, αλλά ούτε τραπέζι για να ακουμπήσουν τα βιβλία τους.

Ποιος διαγωνισμός του ΟΟΣΑ (Piza ή οποιοσδήποτε άλλος) θα βραβεύσει αυτά τα παιδιά για την προσπάθειά τους; Κανένας. Πάτο θα πιάσουν τα παιδιά στους διαγωνισμούς αυτούς και μαζί μ’ αυτά και οι δάσκαλοί τους οι οποίοι θα αξιολογηθούν ως ανεπαρκείς.

Δυστυχώς, η ανεπάρκεια της οργανωμένης κοινωνίας και του πολιτικού μας συστήματος δεν προκύπτει ως αποτέλεσμα κανενός επίσημου διαγωνισμού.

Όλα αυτά τα παιδιά η αξιολόγηση θα τα στείλει εκτός εκπαίδευσης αφού το σχολείο τους θα κλείσει καθώς δεν εκπληρώνει τα διεθνή πρότυπα και τις προϋποθέσεις.

Μιλάνε για αξιολόγηση την ίδια στιγμή που έχουν καταργήσει κάθε κοινωνική μέριμνα
που υπήρχε για ευπαθείς ομάδες εκπαιδευτικών, που έχουν αφήσει στο έλεος την ειδική αγωγή κοροϊδεύοντας τόσους μήνες εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς.

Άντε αυτοαξιολογηθείτε και αφήστε μας ήσυχους.

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΘΑΛΕΙΑ]

Η αυταπάτη της αυτοαξιολόγησης
Γράφει: Η Ανδριανή Στράνη



Τέρμα πια στις αυταπάτες ή με τους Ρωμαίους ή με τους Γαλάτες


Παλιό βέβαια, αλλά πετυχημένο το σύνθημα, γραμμένο στα κλειστά ρολά του μυαλού της νεοελληνικής κοινωνίας. Ωστόσο, το συνθηματάκι αυτό εκφράζει την επιτακτική ανάγκη της κοινωνίας, ο κάθε πατριώτης να πάρει θέση για όλα αυτά που συμβαίνουν καθημερινά.

Όσον αφορά τα δικά μας, τώρα που η δημόσια εκπαίδευση είναι στην ώρα μηδέν, με ωριμότητα, κριτική σκέψη και αγωνιστικό πνεύμα ας αναλογιστούμε τι είναι αυτή η αξιολόγηση που η Πολιτεία την κάνει για το καλό μας, κλείνοντας το μάτι στην κοινωνία των ιδιωτών.

Οι εκπαιδευτικοί κατηγορούνται από την «κοινωνία» ότι αρνούνται την αξιολόγηση γιατί είναι τεμπέληδες και δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Αυτό όμως που επιμελώς κρύβεται από τους λεγόμενους εκσυγχρονιστές και μεταρρυθμιστές είναι ότι η αξιολόγηση, δηλαδή ο καθορισμός της αξίας της γνώσης, προϋποθέτει μία αξιολογία, ένα σύστημα αξιών. Για την Πολιτεία φαίνεται ότι οι αξίες αυτές εξυπηρετούνται από το Νέο Σχολείο της Αγοράς, του κέρδους και της ανεργίας.

Είναι γνωστό ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (imperium), εξ ου και ιμπεριαλισμός, επέβαλε στους Λαούς της την Pax Romana, μια ειρήνη της υποταγής και του τρόμου. Μία εικόνα που θυμίζει το σήμερα; Η δημόσια εκπαίδευση καλείται να βαδίσει στα βήματα των ρωμαϊκών λεγεώνων και να συμβαδίσει με το νέο σύστημα αξιών της παγκοσμιοποίησης (τι ωραίος νεολογισμός!) και της «αόρατης» Αγοράς (forum).

Φυσική συνέπεια και εξέλιξη της «αξιολόγησης» θα είναι η μετάλλαξη του σχολείου σε ρωμαϊκή αρένα στην οποία οι μονομάχοι εκπαιδευτικοί θα αλληλοεξοντώνονται μπροστά στα μάτια του αυτοκράτορα.

Το κάθε σχολείο θα πρέπει να αποδείξει ότι αυτό είναι το καλύτερο, ενώ το διπλανό του τίποτε, κρυφοκοιτάζοντας μήπως ο αντίχειρας του Αυτοκράτορα δείξει το έδαφος.

Το αλληλοφάγωμα δεν έχει τέλος και το γνωρίζουν καλά αυτό οι μονομάχοι της τάξης και της ζωής που παλεύουν καθημερινά για τον άρτον τον επιούσιον.

Όσοι δάσκαλοι εδώ και πολλά χρόνια κρατάμε το λαϊκό και δημόσιο σχολείο ανοικτό, μαζί με τους γονείς και τους μαθητές μας, που υποφέρουν από την ανεργία και τη φτώχεια, δεν ξεγελιόμαστε από τις μεγάλες και ψεύτικες αξίες της αυτοκρατορίας.

Όλοι εμείς οι Γαλάτες που χρόνια τώρα δίνουμε την ψυχή μας στην τάξη κάτω από δύσκολες συνθήκες και αντιστεκόμαστε στους Ρωμαίους, θα φοβηθούμε τώρα;

Το πάθος μας για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας είναι μεγαλύτερο από την επιχειρηματικότητα και καινοτομία του «Νέου Σχολείου».

Ας το γνωρίζουν όσοι είναι εγκλωβισμένοι σε μικροατομικά συμφέροντα και πιστεύουν ότι θα γλιτώσουν όταν οι πόρτες ανοίξουν και τα λιοντάρια μπουν στο Κολοσσαίο.

Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία είναι μία χάρτινη τίγρης και αυτό το γνωρίζουν καλά οι χριστιανοί. Ο φόβος δεν ταιριάζει στους Γαλάτες. Ψηλά το κεφάλι για τον δάσκαλο που έχει συνείδηση της τάξης του, σχολικής και κοινωνικής. Σιγά μη φοβηθούμε!

Ας αγωνιστούμε με την πεποίθηση ότι το μαγικό φίλτρο για την πτώση του imperium πρέπει να φτιαχτεί με μυστικό τρόπο στο μικρό γαλατικό χωριό της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Οι Γαλάτες θα νικήσουν!

Ανδριανή Στράνη
εκπαιδευτικός
2ο Γυμνάσιο Ταύρου - «Αθηνά Χατζηεσμέρ»

ΠΗΓΗ:
http://www.alfavita.gr/