Η χλιδή των πλουσίων...

[Ροβεσπιέρος]

Αν ήξεραν οι φτωχοί πόση χλιδή κατέχουν οι
πλούσιοι θα είχαν επαναστατήσει
Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη



Πλατεία Συντάγματος, πλατεία Ομόνοιας, οδός Αιόλου, οδός Αθηνάς , οδός Σταδίου, παντού μεγάλα και φανταχτερά καταστήματα με τις βιτρίνες τους στολισμένες.

Ακριβώς κάτω από τις βιτρίνες, τόσο κοντά στα επώνυμα και γεμάτα φινέτσα προϊόντα, οι άστεγοι και οι κατατρεγμένοι χαλάνε την εικόνα της αρμονίας και της επιχειρούμενης αποχαύνωσης.

Άνθρωποι σε χάρτινα στρώματα με μισή κουβέρτα, στην καλύτερη περίπτωση, για σκέπασμα και στέγη συγχρόνως.

Κοντά στο 1,5 εκατομμύριο οι άνεργοι που είναι εγγεγραμμένοι στις λίστες του ΟΑΕΔ και με τη φτώχια να έχει μπει στα σπίτια και τις ψυχές του 40% των Ελλήνων, είναι φανερό πως το «κόμμα» των νεόπτωχων χτυπάει αυτοδυναμία ενώ παράλληλα η συσσώρευση πλούτου και η αχαλίνωτη χλιδή «χτυπάει κόκκινο».

Την ίδια στιγμή υπάρχουν σπίτια που στο παιδικό δωμάτιο έχουν ενυδρείο με …. καρχαρίες, διαθέτουν παιδική τουαλέτα με τζακούζι και για τον κανακάρη τής οικογένειας είναι σταθμευμένα στο γκαράζ ….. 90 (ενενήντα) αυτοκίνητα.

Κάθε αυτοκίνητο κοστίζει όσο και το οικογενειακό εισόδημα μιας μεσαίας, από οικονομική άποψη, οικογένειας.

Δηλαδή, οι ζωές 90 οικογενειών, χωράνε σε ένα γκαράζ. Άλλες τόσες θα βρίσκονται στοιβαγμένες στην ντουλάπα με τα ρούχα, άλλες τόσες στην αποθήκη παπουτσιών, πολύ περισσότερες στις θήκες των κοσμημάτων και ασύγκριτα πιο πολλές στις τραπεζικές θυρίδες και στα βιβλιάρια καταθέσεων.

Η δε κυρία του σπιτιού, που μπορεί να φημίζεται για τα φιλανθρωπικά της αισθήματα, ξοδεύει 5.000 ευρώ για μια κρέμα ειδική για την αναδόμηση των βλεφάρων, και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για τις σκηνοθετικές και καλλιτεχνικές αναζητήσεις του κανακάρη της.

Για τον εβδομαδιαίο ανεφοδιασμό του σκάφους της οικογένειας ξοδεύονται 50 με 70 χιλιάδες ευρώ ώστε να καλύπτονται και τα πιο απαιτητικά γούστα των μελλοντικών καλεσμένων που περιλαμβάνουν καλλιτέχνες, ηθοποιούς , υπουργούς, τραγουδιστές, μόδιστρους και λοιπές αντιμνημονιακές δυνάμεις.

Τόση χλιδή και τόση πλεονεξία δίπλα σε τόση δυστυχία και τόση ανέχεια.

Λες και μπορεί ένας άνθρωπος να οδηγεί ταυτόχρονα 90 αυτοκίνητα, να μένει σε 10 σπίτια και να καταναλώνει τόνους τροφίμων.

Οι παραπάνω συμπεριφορές έρχονται να επιβεβαιώσουν την αλαζονεία και τη ματαιοδοξία που κυριαρχεί στα μυαλά και τις πρακτικές όλων αυτών που δεν ξέρουν, κυριολεκτικά, πόσο πλούτο έχουν.

Θυμίζει τη συμπεριφορά μιας άλλης πολύ πλούσιας κληρονόμου η οποία, καθισμένη στην ιδιωτική της παραλία, άκουσε την αναγγελία της ώρας στο ραδιόφωνο και διαπίστωσε ότι δεν ταυτιζόταν με την ένδειξη του ολόχρυσου ρολογιού της. Η άμεση αντίδρασή της ήταν να πετάξει το ρολόι στη θάλασσα, αρνούμενη να δεχτεί το γεγονός ότι το σύμπαν δεν είναι συγχρονισμένο μαζί της. Και αφού δεν μπορούσε να καταστρέψει το σύμπαν, κατάστρεψε το ρολόι που της θύμισε ότι ίσως υπάρχουν και πράγματα που δεν μπορεί να εξουσιάζει, όπως είναι ο χρόνος.

Αν οι φτωχοί του κόσμου μπορούσαν να φανταστούν πόσο πολύς πλούτος βρίσκεται σε τόσο λίγους ανθρώπους θα είχαν σίγουρα επαναστατήσει.

Όμως, δυστυχώς, η υπεύθυνη δημοσιογραφία και η υπεύθυνη ενημέρωση δεν συμπεριλαμβάνουν τέτοιου είδους ενοχλητικές ειδήσεις, χαλάνε τη διάθεση των αφεντικών.

ΠΗΓΗ:
http://kyrgiakischristos.wordpress.com/


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΘΑΛΕΙΑ]

Σιγά μην πέσουμε για τα κωλόσπιτα των φτωχών
Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη



Και να που έφτασε κι άλλος ένας κόμπος στο χτένι, αυτή τη φορά πιο μεγάλος. Ή θα ξεδοντιάσει το χτένι και θα περάσει ή το χτένι θα αποδειχτεί ανθεκτικό για μία ακόμη φορά. Όμως, επειδή αυτή τη φορά το νήμα τραβιέται από την κοινωνία με μεγάλη δύναμη, αν, τελικά, αντέξει το χτένι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα γκρεμιστεί ο αργαλιός.
Κάθε φορά που το τέρας παραγγέλνει την τροφή του εμφανίζονται στον ορίζοντα πιστοί υπηρέτες, διαφορετικοί κάθε φορά μα και τόσο ίδιοι μεταξύ τους, που είναι έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για να μπορεί το τέρας να συνεχίζει να αναπνέει, να συνεχίζει να πεινάει να συνεχίζει να αποζητάει τροφή.

Και οι υπηρέτες, λυσσασμένα σκυλιά με ψεύτικα δόντια, τρέχουν να θερίσουν ζωές και όνειρα.
Αγράμματοι να μείνουν οι φτωχοί που εκείνοι δημιούργησαν, χωρίς σπίτια να μείνουν οι φτωχοί που εκείνοι τους οδήγησαν στη φτώχια, ελεύθεροι και με τις τιμές που τους αρμόζουν να μείνουν οι κλέφτες του μόχθου των ανθρώπων και οι μπαταχτσήδες της πολιτικής και της οικονομίας, στο διάολο να πάνε οι άρρωστοι, οι άστεγοι, οι άνεργοι και όσοι ακόμη έχουν δουλειά.

Το τέρας πεινάει και πρέπει να φάει. Ζητάει σπίτια, περιουσίες, εγκαθιστά το κρύο στα σπίτια, στερεί το φως και το νερό, τη γνώση και τη μόρφωση των ανθρώπων και οι πιστοί υπηρέτες τα σκυλιά τα λυσσασμένα με τα ψεύτικα δόντια βγαίνουν παγανιά ουρλιάζοντας και γρυλίζοντας, για να του τα προσφέρουν.

Ως αντάλλαγμα, μπορούν και ζουν σε χρυσά σκυλόσπιτα μες στη χλιδή και τον πλούτο, αλυσοδεμένοι σε αναπαυτικές καρέκλες αξιωμάτων απ΄όπου εξαπολύουν λόγους κενούς, ψεύτικους και απειλητικούς.
Αλλάζουν το μαντρί που υπερασπίζονται με την ίδια ευκολία που σκορπίζουν τον πόνο, την απόγνωση και το θάνατο.

Γλύφουν εκεί που πριν από λίγο καιρό έφτυναν, κολακεύουν και στηρίζουν εκείνους που πριν από λίγο καιρό «έβριζαν» και απαξίωναν, καταδικάζουν πρακτικές και ενέργειες τις ίδιες που πριν από λίγο καιρό ακολούθησαν, υποκρίνονται μπρος στη θεά κάμερα και καμώνονται πως νοιάζονται για ανθρώπους, τόπους και πατρίδες, την ίδια στιγμή που φέρονται στους ανθρώπους σαν να είναι ζώα και ξεπουλούν, μπιρ παρά, τόπους και πατρίδες.

Λες και είναι δικός τους ο χρυσός και όχι δικός μας, λες και είναι δικά τους τα δάση και όχι δικά μας, λες και είναι δικά τους τα πετρέλαια, τα ορυκτά, ο αέρας, το νερό και όχι δικά μας.

Ιερό δεν έχουν, όσιο δεν έχουν η τσίπα τους τελείωσε και κρύβουν το τρομακτικό τους πρόσωπο σε ακριβά κοστούμια και θωρακισμένα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού. Φοβούνται και κυκλοφορούν με πολυάριθμη συνοδεία. Άραγε γιατί να φοβούνται αφού κάνουν το σωστό; Από ποια συμφέροντα νιώθουν ότι κινδυνεύουν; Από τα λαϊκά; Μα δηλώνουν υπηρέτες του λαού μα στην πορεία αλλάζουν αφέντη και γίνονται δυνάστες του λαού.

Καμαρώνουν χωρίς δεύτερη σκέψη επειδή οδηγούν τους ανθρώπους σε απόγνωση πιστεύοντας και ελπίζοντας πως αυτό θα γίνεται εσαεί. Η Ιστορία δεν τους διδάσκει, τους ξεμωραίνει και τους κάνει να πιστεύουν πως θα είναι οι πρώτοι που θα μπορούν να φέρονται στους ανθρώπους σαν σκλάβοι, χωρίς οι σκλάβοι να επαναστατήσουν.

Αγνοούν το νόμο του Νεύτωνα, πιστεύοντας και ελπίζοντας πως θα υπάρχει δράση χωρίς αντίδραση.

Ζαλισμένοι από τα πλούτη και την αλαζονεία δεν ακούνε τη σιωπηλή οργή που τους στέλνει το μήνυμα: «Αδειάστε μας τη γωνιά, δεν σας αντέχουμε άλλο».

Μόνο το τέρας μπορεί και αφουγκράζεται τέτοια μηνύματα, γι’ αυτό και ετοιμάζεται να αντικαταστήσει τους τωρινούς πιστούς του υπηρέτες με άλλους ακόμα πιο πιστούς που περιμένουν στην επετηρίδα τη σειρά τους.

Αυτό είναι το σχέδιο. Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα τους βγει. Το ξέρει και το τέρας και οι πιστοί υπηρέτες τους ότι τα δόντια τους είναι ψεύτικα, έτοιμα πλέον να πέσουν στο πρώτο τράνταγμα.

ΠΗΓΗ:
http://kyrgiakischristos.wordpress.com/

[ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ]

Η πλατεία, ο πλάτανος κι ο μπάρμπα Γιάννης
Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη



Το τελευταίο χρονικό διάστημα επιβεβαιώνεται με τον καλύτερο τρόπο για μία ακόμη φορά πως αν δεν θέλεις να πεις την αλήθεια σε κάποιον υπάρχουν δύο τρόποι. Ο ένας να μην του πεις τίποτα και ο άλλος να του πεις χιλιάδες πράγματα εκτός από την αλήθεια.

Ακούμε και διαβάζουμε κάθε μέρα νέους όρους, βαρύγδουπες φράσεις και εκφράσεις που μας δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία, σύγχυση και αγωνία.

Αν οι πλατείες παράγουν πολιτική, όταν αυτές έχουν και δυο πλατάνια στο κέντρο τότε παράγουν σοφία και πολιτισμό.

«Ελεγχόμενη χρεοκοπία, αναδιάρθρωση του χρέους, επιμήκυνση του χρέους,κούρεμα του χρέους, αναδιάταξη του χρέους. Άι σιχτίρι εσείς και το χρέος σας», αντέδρασε ο μπάρμπα Γιάννης ακούγοντας τις ειδήσεις στην τηλεόραση, στο καφενείο της πλατείας του χωριού.

«Γιατί μπάρμπα Γιάννη; Δεν συμφωνείς με την επιμήκυνση του χρέους;», πετάχτηκε ο «έξυπνος» της διπλανής παρέας για να πουλήσει πνεύμα στο γέροντα.

«Αν όλα αυτά ήταν καλά και σωστά κατά πώς νομίζεις εσύ, θα τα έλεγαν με άλλα λόγια για να μπορώ να τα καταλάβω κι εγώ. Αλλά βλέπεις, μάλλον δεν θέλουν να τα καταλάβω. Τι θα πει ελεγχόμενη χρεοκοπία εσύ ξέρεις;» ήταν η αυθόρμητη απάντηση του μπάρμπα Γιάννη.

«Εντάξει μπάρμπα. Θες να μας πεις ότι εσύ ξέρεις καλύτερα από τους υπουργούς και τους πρωθυπουργούς; Τότε να πάρεις εσύ τη θέση τους και να τα κάνεις καλύτερα», συνέχισε ο άλλος.

«Αφού τα ξέρουν καλύτερα κατά πώς λες, γιατί μας έφτασαν ως εδώ; Να σου πω και το άλλο; Δεν μπορώ να πάρω τη θέση τους γιατί εγώ είμαι σχεδόν αγράμματος και το πετσί μου δεν έχει το πάχος που χρειάζεται για τέτοια αξιώματα. Δε μου λες παλικάρι μου, πόσων χρονών είσαι;» ρώτησε ο μπάρμπα Γιάννης.

«Τριάντα εφτά», απάντησε ο άλλος.

«Ε, λοιπόν, από τότε που γεννήθηκες βαρέθηκα να ακούω λόγια και υποσχέσεις», συνέχισε πάλι ο μπάρμπα Γιάννης.

«Μπάρμπα Γιάννη, μάλλον θες να μας πεις ότι είσαι αριστερός» συμπλήρωσε ένα τρίτος συνομιλητής που καθόταν σε ένα τραπέζι πίσω από αυτό του μπάρμπα Γιάννη.

Γυρνώντας αργά προς τα πίσω για να δει αυτόν που μίλησε, ο γέροντας απάντησε λέγοντας:

«Το θέμα δεν είναι αν λέω πως είμαι αριστερός, αλλά αν είμαι πραγματικά. Η αριστερά δεν είναι ταμπέλα που την κρεμάς στο λαιμό και καθάρισες, ούτε κέντημα στο πουκάμισο που σε κάνει να ξεχωρίζεις. Αλλά βλέπεις η αριστερά στις μέρες μας είναι σαν το σκυλί που όταν κυνηγάει ξεχνάει τα τσιμπούρια του αλλά όταν τεμπελιάζει και δεν έχει τι άλλο να κάνει, όλο τα τσιμπούρια του δαγκώνει.»

Κανένας από τους προηγούμενους συνομιλητές του, δεν πήρε το λόγο καθώς στην τηλεόραση ο παρουσιαστής των ειδήσεων ανακοίνωνε με πανηγυρικό τρόπο άλλη μία «επιτυχία» της ελληνικής κυβέρνησης (η προηγούμενη ήταν το πρώτο μνημόνιο που θα έλυνε τα προβλήματα αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να δημιουργήσει και άλλα) με την οποία «θωρακίζεται η χώρα και το τραπεζικό σύστημα».

Για τους πολίτες, ως συνήθως, δεν προβλέπεται καμία θωράκιση.

Ο μπάρμπα Γιάννης δεν άντεξε να κάτσει κι άλλο και πριν μας πει «καληνύχτα» σχολίασε:
«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πανηγυρίζουν; Επειδή θα συνεχίσουμε να χρωστάμε για άλλα τριάντα με σαράντα χρόνια; Θα μου πεις, εμείς έτσι κι αλλιώς δεν θα ζούμε. Τα παιδιά μας θα τρέχουν να ξεχρεώσουν. Όπως τότε, μετά τον πόλεμο, με το σχέδιο Μάρσαλ. Ήρθαν οι Αμερικάνοι δήθεν για να μας βοηθήσουν και από τότε μας έκατσαν στο σβέρκο και μας ξεζουμίζουν».

«Άντε καληνύχτα σε όλους μας και καλά ξεμπερδέματα», είπε ο μπάρμπα Γιάννης και έφυγε σκυφτός μέσα στη νύχτα.

Την άλλη μέρα το πρωί θέλησα να βρω το σεβάσμιο εκείνο γέροντα με την τόση ηρεμία στη φωνή και τη σοφία στη σκέψη. Έμαθα πως μεταφέρθηκε από τους δικούς του στο νοσοκομείο γιατί ένιωσε ένα «σκίρτημα» στην καρδιά.

Κουράγιο μπάρμπα Γιάννη, γιατί εμείς οι κάπως μικρότεροι έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμη από σένα.
Αρκεί να βρεθεί η κατάλληλη πλατεία με ένα – δύο πλατάνια στο κέντρο.

Σημείωση Ρεσάλτο:
Διαβάστε ακόμα δύο εξαίρετα διηγήματα, γραμμένα και αυτά στα προηγούμενα κατοχικά χρόνια:
α). Ως πότε θα κρυβόμαστε πίσω από τη σκιά μας;
β). Μετά τη βαρυχειμωνιά έρχεται πάντα η Άνοιξη

ΠΗΓΗ:
http://kyrgiakischristos.wordpress.com/