Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αίγυπτος: Εκστρατεία κατασυκοφάντησης της Λαϊκής ΕΚΡΗΞΗΣ

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 05, 2013 8:13 am    Θέμα δημοσίευσης: Αίγυπτος: Εκστρατεία κατασυκοφάντησης της Λαϊκής ΕΚΡΗΞΗΣ Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Αίγυπτος: Εκστρατεία κατασυκοφάντησης της Λαϊκής ΕΚΡΗΞΗΣ



Όταν σκέφτεσαι με την αστυνομική αντίληψη της ιστορίας και τη λογική των μηχανισμών (άκρως καθεστωτική λογική), ΠΑΝΤΑ αντιμετωπίζεις τις λαϊκές μάζες περιφρονητικά, δεν πιστεύεις στην αυτενέργειά τους, τις θεωρείς ΑΝΙΚΑΝΕΣ για ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ και ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ: Αυτές είναι έργο κάποιων «υποκινητών».

Με τέτοιες καθεστωτικές αντιλήψεις και λογικές (που περιφρονούν τη δύναμη του λαού και τις επαναστατικές διεργασίες που συντελούνται στους κόλπους του), ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ, οι περισσότεροι, τη νέα λαϊκή έκρηξη στην Αίγυπτο.

Η Ηγεσία του ΚΚΕ μένει απλώς στην όξυνση της ενδοαστικής διαπάλης στην Αίγυπτο: Λαός περνάει στα ψιλά…

Μα, ούτε αυτοί οι «μαρξιστές» (γνωρίζουν από μαρξισμό όσο ένα τυφλός από χρώματα) δεν γνωρίζουν το απλό: Ότι όταν οι λαοί εξεγείρονται οξύνεται και η «ενδοαστική διαπάλη»

Αυτό όμως το τέχνασμα της «ενδοαστικής διαπάλης» είναι ένας πλάγιος δρόμος ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ της λαϊκής ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ του αιγυπτιακού λαού. Υποβιβάζει τη λαϊκή εξέγερση στις ενδο-αστικές κόντρες, συνακόλουθα στη χειραγώγηση της λαϊκής ΟΡΓΗΣ από το καθεστώς.

Μα, αυτό πάντα γινόταν και πάντα θα γίνεται. Οι δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και οι εγχώριες αστικές δυνάμεις ΠΑΝΤΑ επιχειρούν, με ποικίλα κόλπα και μανούβρες να τσακίσουν τις λαϊκές ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ και να τις χειραγωγήσουν.

ΟΤΑΝ, προτάσσουμε, όμως, τις καθεστωτικές μανούβρες και τους καθεστωτικούς ελιγμούς για να δείξουμε ότι η έκρηξη των λαών είναι καταδικασμένη, διότι δεν υπάρχει η «Λαϊκή Συμμαχία» (όπως την εννοεί η ηγεσία του ΚΚΕ), ΤΟΤΕ όχι μόνο πετάμε ΕΞΩ το ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ, αλλά είναι σαν να λέμε στις λαϊκές μάζες να καθίσουν στα αυγά τους, διότι θα χειραγωγηθούν από τους ιμπεριαλιστές!!!

Εδώ δεν έχουμε μόνο φρενοβλαβές κήρυγμα μοιρολατρίας, αλλά ολοκληρωτικό αναποδογύρισμα της επαναστατικής πολιτικής που στηρίζεται στους νόμους και τη διαλεκτική των μαζικών κινημάτων: Ότι οι λαϊκές μάζες κατακτούν (πολιτική και οργανωτική συνείδηση, καθώς θέσεις, αλλαγές συσχετισμών, διεκδικήσεις κ.λπ) ΜΟΝΟ μέσα από την κίνησή τους και τη δικής τους ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ αυτενέργεια.

Το καλύτερο σχολειό για να μην ΧΕΙΡΑΓΩΓΕΙΤΑΙ ο λαός είναι ο ΔΡΟΜΟΣ, είναι οι εμπειρίες που αποκτά ο λαός όταν εξεγείρεται και συγκρούεται με τις καθεστωτικές δυνάμεις. Μέσα από αυτές τις επαναστατικές εμπειρίες αποκτάει ΓΝΩΣΗ και πολιτική ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, σφυρηλατεί την ενότητά του και τα όργανα του αγώνα του.

Μέσα από αυτές τις εμπειρίες οικοδομούνται και οι επαναστατικές ηγεσίες, μια και σήμερα δεν υπάρχουν (αν υπήρχαν θα είχε ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ο κόσμος ΟΛΟΣ).

Με πλάγιο, λοιπόν, τρόπο ευθυγραμμίζεται η ηγεσία του ΚΚΕ με όλους αυτούς που ΕΥΘΕΩΣ πετάνε τον αιγυπτιακό λαό ΕΞΩ από την πολιτική αρένα (τον θεωρούν ανίκανο για κάθε παρέμβαση) και τον ΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΝ: Γιατί είναι συκοφαντία όταν παρασιωπάς το λαϊκό στοιχείο και μένεις στις μανούβρες που εξαναγκάζονται να κάνουν οι δυνάμεις του καθεστώτος για να κάμψουν και να τσακίσουν την ΕΞΕΓΕΡΣΗ των Αιγυπτίων.

ΟΙ πλέον κυνικοί συκοφάντες του αιγυπτιακού λαού είναι αυτοί που κερδοσκοπούν πάνω σε έννοιες με μεγάλο αξιολογικό βάρος και αρνητική σημασία, όπως, «στρατιωτικό πραξικόπημα»: ΟΛΑ τα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα, καθώς και ο Ερντογάν μίλησαν για «απαράδεκτο στρατιωτικό πραξικόπημα» (αυτό λέει πολλά).

Και εδώ στη χώρα μας
όλες οι πολύχρωμες δυνάμεις του καθεστώτος και οι προπαγανδιστικές τους πόρνες ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ τον αιγυπτιακό λαό και επικεντρώνουν στο «στρατιωτικό πραξικόπημα»: Στη μανούβρα του καθεστώτος για να «καλμάρει» τη λαϊκή ΟΡΓΗ και μετά να επιχειρήσει να την εγκλωβίσει και χειραγωγήσει.

Αυτό το τέχνασμα είναι δόλιο και άθλιο. Εξαφανίζουμε το πρωτογενές «στοιχείο» που είναι η ΛΑΪΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ εναντίον του Μόρσι και κατόπιν με ύπουλο τρόπο το συκοφαντούμε, ταυτίζοντάς το με το «στρατιωτικό πραξικόπημα».

Η παρέμβαση, όμως του στρατού αποτελεί το προϊόν της λαϊκής εξέγερσης κατά του καθεστώτος και του Μόρσι, παρέμβαση εκτονωτικής ασφαλιστικής δικλίδας, γι’ αυτό προσαρμοσμένη, σ’ αυτή τη φάση, στα λαϊκά αιτήματα.

Το να δαιμονοποιούμε την επέμβαση του στρατού με τον όρο «πραξικόπημα» είναι μια δόλια ταχυδακτυλουργία που ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ευθέως και πλαγίως τη λαϊκή ΕΚΡΗΞΗ του αιγυπτιακού λαού.

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ταυτίζει την εξέγερση του αιγυπτιακού λαού με το ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ. Ο λαός ήταν αυτός που απαιτούσε την αποκαθήλωση του «δημοκρατικού» καθεστώτος, του Μόρσι…

Ο στρατός αυτήν τη «λαϊκή εντολή» (την εξεγερτική και όχι την κάλπικη των εκλογών), υλοποίησε, ακριβώς για να ανακάμψει, έστω προσωρινά, το «ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ» της λαϊκής ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ: Δηλαδή την κατεδάφιση του καθεστώτος από την ΕΞΕΓΕΡΣΗ του δρόμου.

Αυτήν την ΕΞΕΓΕΡΣΗ του δρόμου είναι που τρέμουν οι πάντες και ταχυδακτυλουργούν ασυστόλως εναντίον της: Είτε με παρασιωπήσεις (δεν την αναφέρουν καν μερικοί), είτε με συκοφαντικά κλισέ του τύπου «στρατιωτικό πραξικόπημα».

Διευκρίνηση: Όλες οι στρατιωτικές παρεμβάσεις δεν είναι υποχρεωτικά και αντιδραστικά στρατιωτικά πραξικοπήματα. Να θυμίσουμε το «στρατιωτικό πραξικόπημα» του Καρβάλιο…

ΟΛΟΣ ο κόσμος φλέγεται από τη ΦΩΤΙΑ των λαϊκών ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ και τα επιτελεία των διεθνών (και εγχώριων) ληστών και δημίων, καθώς και τα ποικίλα και πολύχρωμα ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑ τους, εναγωνίως επιχειρούν να τις θάψουν: Είτε με την σιωπή, είτε με ταχυδακτυλουργικά ευρήματα περί «υποκινητών», είτε με αθλιότητες του τύπου «στρατιωτικό πραξικόπημα.

Δίπλα μας, στη Βουλγαρία έχει ξεσηκωθεί ΜΑΖΙΚΑ ο λαός. Γιατί το ζήτημα το έχουν θάψει; Επειδή η αλυσίδα των Λαϊκών Εξεγέρσεων σφίγγεται επικίνδυνα γύρω και από την Ελλάδα;

Θα προσπαθήσουμε να ενημερωθούμε πιο συγκεκριμένα και θα επανέλθουμε…

Επιστροφή στην κορυφή
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούλ 06, 2013 9:53 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
H Αίγυπτος σε δρόμους που καίνε
Παναγιώτης Μαυροειδής



Τι έγινε στην Αίγυπτο τελικά; Στρατιωτικό πραξικόπημα που σηματοδοτεί μια αντιδραστική νίκη των πιο συντηρητικών και φιλο-αμερικανικών δυνάμεων;

Ή μήπως μια δεύτερη λαϊκή επανάσταση συνέχεια αυτής του Γενάρη-Φλεβάρη του 2011, για την οποία η αριστερά πρέπει να πανηγυρίζει;


Η ιστορία της ταξικής πάλης και του βάσανου των λαών θα βαδίσει για άλλη μια φορά με τα δικά της καπρίτσια. Βάζοντας δύσκολα σε κάθε απλουστευτική προσέγγιση, που επιμένει να βλέπει τα πράγματα ως μονόχρωμη εικόνα και όχι στην βασική τους ουσία που βρίσκεται ακριβώς στην αντίθεση που τα συγκροτεί.

Η τυπική ανάλυση θέλει τρείς βασικούς πόλους στην κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση της Αιγύπτου των 85 εκατομμυρίων ανθρώπων: Το πολιτικό Ισλάμ (από ακραίους φονταμενταλιστές μέχρι το ιστορικό υπερσυντηρητικό ρεύμα των Αδελφών Μουσουλμάνων), ο στρατός και το φιλελεύθερο δημοκρατικό κοσμικό μπλοκ (από τα αστικά φιλο-αμερικανικά κόμματα και προσωπικότητες, μέχρι την αδύναμη αριστερά και τα προοδευτικά νεολαιίστικα ρεύματα). Και όμως, αυτά διασχίζονται από φοβερές οριζόντιες ταξικές αντιθέσεις, καθώς και πολιτικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις.

Αν δούμε τα πράγματα τυπικά, είναι σα να έχουμε μια επανάληψη του 2011. Τότε ο στρατός, ασκώντας τον καταχτημένο σταθεροποιητικό του ρόλο σε ένα σύστημα σε κλονισμό και αστάθεια, εγγυήθηκε την απομάκρυνση του δικτάτορα Μουμπάρακ και την μετάβαση σε μια ισλαμική διακυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Μιλάμε για τον ίδιο στρατό, που σήμερα, συλλαμβάνει τον εκλεγμένο πρόεδρο Μόρσι και θέλει να κάνει πρωθυπουργό μια ασήμαντη άχρωμη δυτική μαριονέτα που ακούει στο όνομα Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι.

Και στις δύο περιπτώσεις μαχητικά αεροπλάνα έσκιζαν τους ουρανούς του Καίρου, θέλοντας να μεταδώσουν σιγουριά αλλά και να σκορπίσουν φόβο, όπως γίνεται σε κάθε χουντικό πραξικόπημα.

Δε γεννούν όμως οι στρατιωτικοί σχηματισμοί και η ένοπλη βία ενός στρατού 500.000 επαγγελματιών τα γεγονότα στη γειτονική μας χώρα.

Η δημιουργία δεν ήταν στον ουρανό, αλλά στη Γή.

Στις εκατοντάδες πλατείες που έσφυζαν από αποφασιστικότητα, αλληλεγγύη και επανάσταση. Και τότε και τώρα, ο στρατός παρενέβη για να κλέψει ή/και να διαστρέψει μια λαϊκή νίκη, να την εκτρέψει από την πορεία της, να στραγγαλίσει την εξουσία που γεννιέται στους δρόμους.


Όποια και αν είναι η έκβαση σε αυτή τη γιγάντια σύγκρουση που δε θα κοπάσει εύκολα, οφείλουμε σεβασμό στην εργατική λαϊκή παλίρροια, στα εκατομμύρια των συνηθισμένων απλών φτωχών ανθρώπων, που όχι μόνο μαθαίνουν οι ίδιοι, αλλά και διδάσκουν άλλους πιο ‘’πολιτισμένους’’ λαούς, πώς να αγωνίζονται και να σπέρνουν πανικό στους δυνάστες.

Όποια και αν είναι η έκβαση, σε αυτή τη φάση.... Το 1974, η εξέγερση του πολυτεχνείου φάνηκε να κλείνει με ένα 54% στον Κ. Καραμανλή, διαβόητο για την ωμή τρομοκρατία του 61-63, την αμερικανοδουλεία και τον αντικομουνισμό, αποθεωνόμενο κατά την επιστροφή του.

Στην ουσία όμως άνοιγε μια μεγάλη ρωγμή στο αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, όχι ικανή για να νικήσει, αλλά υπεραρκετή για να μείνει το ρήγμα ανοιχτό και ενεργό, πραγματικός πονοκέφαλος για το συνασπισμό εξουσίας στην Ελλάδα, σχεδόν μισό αιώνα πλέον.

Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο, έχουν ασφαλώς διαφορετικό χαρακτήρα, αλλά μπορούμε να πούμε πως οι πολλαπλοί διχασμοί αυτής της κοινωνίας έχουν ένα σαφώς πιο ώριμο, κοινωνικό και ταξικό χαρακτήρα, παρά την αναιμική παρουσία της αριστεράς.

Ας δούμε πως βλέπει την καρδιά του ζητήματος ο Samir Radwan, πρώτος υπουργός οικονομικών μετά την επανάσταση του 2011. Τρία πράγματα συμβουλεύει τον στρατό και την προσωρινή κυβέρνηση που αυτός διορίζει:

"Δώστε επειγόντως λεφτά για ψωμί, πετρέλαιο και αέριο. Αναζητείστε γιατί έκλεισαν 4.500 εργοστάσια τα τελευταία χρόνια και εξετάστε πως θα ξανανοίξουν. Ικανοποιείστε αμέσως, μέρος τουλάχιστον των εργατικών αιτημάτων, με αντάλλαγμα το σταμάτημα της αναταραχής’’. Και συμπληρώσει απευθυνόμενος στον κόσμο του κεφαλαίου: ‘’αν οι βιομήχανοι δεν το καταλάβουν αυτό, θα έχουν την τύχη των Αδελφών Μουσουλμάνων"!

Δεν πρόκειται για κανένα φαντασιόπληκτο …αριστεριστή, αλλά μάλλον για κάποιον που δίνει την πρέπουσα σημασία στα παρακάτω:

Η Αίγυπτος παραδέρνει σε μια καθολική οικονομική κρίση, ακριβώς μετά την υποτιθέμενη επιτυχή εφαρμογή ριζικών καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων, με εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις και εισροή επενδύσεων ξένου κεφαλαίου στη χώρα. Είναι πολύ κοντά το 2009 και 2010 όπου υπήρχαν ρυθμοί ανάπτυξης 5% στο τρίμηνο.

Αντίθετα, το 2012
η χώρα βρέθηκε στο 2%, με μεγάλη αύξηση ελλείμματος, χρέους και πληθωρισμού.
Η Αίγυπτος είναι πολωμένη ταξικά σε απίστευτο βαθμό. Το 35-40% των ανθρώπων της ζει με λιγότερα από 2 δολάρια τη μέρα, ενώ οι πλούσιοι αποτελούν το 2,5% του πληθυσμού. Ενδιάμεσα, το απόλυτο χάος. Το μέσο κατά κεφαλή ετήσιο εισόδημα είναι στο 16% του παγκόσμιου μέσου όρου ή περίπου 1976 δολάρια.

Οι Αιγύπτιοι κάθονται στην ουρά για διανομή ψωμιού από το δίκτυο των φούρνων κρατικής βοήθειας. Το 50% των σιτηρών εισάγεται και υπάρχει σοβαρός και αυξανόμενος κίνδυνος λιμοκτονίας. Η χώρα όμως υποφέρει και από έλλειψη …καυσίμων και σπαταλά μεγάλα ποσά για εισαγωγές μετά την κορύφωση της εγχώριας άντλησης πετρελαίου μόλις λίγα χρόνια πριν.

Όσοι έχουν την εικόνα ενός διχασμού μεταξύ γυναικών με μαντήλες και υπερσυντηρητικών ρασοφόρων από τη μια και από την άλλη μοδάτους με ipad και δυτικά ρούχα, χάνουν όλη τη μαγεία και την εκρηκτικότητα αυτής της κοινωνίας. Μα πάνω από όλα χάνουν από την οπτική τους την ταξική διαπάλη που διεξάγεται στη χώρα.

Στα προηγούμενα 2,5 χρόνια η Αίγυπτος συγκλονίζεται από κορυφαίες εργατικές κινητοποιήσεις, με μεγάλη μαζικότητα και σοβαρές καταχτήσεις.

Η ιστορική εφημερίδα Αλ Αχράμ, σε ένα αποκαλυπτικό της άρθρο πέρυσι, ξάφνιαζε πολλούς, όταν σημείωνε όχι μόνο το εύρος των εργατικών αντιστάσεων, αλλά και την αναβίωση στοιχείων ‘’μιας παλιάς εποχής’’.

Η απεργία των 24.000 εργατών στην κλωστοϋφαντουργία Mahalla, πήρε απίστευτη βοήθεια από την ταυτόχρονη κήρυξη απεργίας αλληλεγγύης από επτά ακόμη μεγάλες κλωστοϋφαντουργίες της χώρας.

Αλλά και στην τσιμεντοβιομηχανία Torah στα νότια του Καίρου, τα αφεντικά όχι μόνο δεν ξεμπέρδεψαν εύκολα με την πρόσληψη μπράβων ενάντια στους συμβασιούχους (επί 17 χρόνια!) της εταιρείας, αλλά βρέθηκαν αντιμέτωποι με την απόλυτη αλληλεγγύη των εργαζομένων με συμβάσεις αορίστου χρόνου.

Οι εργάτες διεκδικούν και συχνά κερδίζουν αυξήσεις μισθών, που όμως στη συνέχεια δεν καταβάλλονται. Απαιτούν δημοκρατία στους χώρους δουλειάς και κατοχύρωση νέων μορφών εργατικής δράσης.

Ήδη δίπλα στην συστημική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Αιγύπτου, γεννήθηκε τόσο η συμβιβαστική Δημοκρατική Συνομοσπονδία Εργατών Αιγύπτου, όσο και η Συνομοσπονδία Ανεξάρτητων Συνδικάτων, που κυρίως συσπειρώνει κόσμο που οργανώνεται για πρώτη φορά..

‘’Η αδυναμία για τους εργαζόμενους, σημειώνει και πάλι η Αλ Αχράμ, είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο εργατικό κόμμα και έτσι οι βιομήχανοι έχουν το μονοπώλιο στην πολιτική ζωή’’.

Η Αίγυπτος όμως έχει και άλλα ενδιαφέροντα γνωρίσματα.

Πριν από όλα είναι πολύ …νέα και ως εκ τούτου απαιτητική, ορμητική. Το 25% των ανθρώπων της είναι μεταξύ 18 και 29 ετών, σε μια εκρηκτική πληθυσμιακή ανάπτυξη κατά 50% από το 1990. Έχει μια αυξανόμενη ομάδα νέων, εργασιακά ενεργής ηλικίας στις ερχόμενες δεκαετίες, που δημιουργούν τις ουσιαστικές προκλήσεις για το αιγυπτιακό κράτος για να παρέχει σε αυτούς τις οικονομικές ευκαιρίες, ή τουλάχιστον τα ικανοποιητικά βασικά αγαθά. Ή, για να τους καταδικάσει στην ανεργία που εκτινάχτηκε στο 13% πλέον…

Η Αίγυπτος έχει βρει ένα τρόπο μέσα από τον αγώνα και την εφευρετικότητα των παιδιών της, να κάνει επανάσταση. Συχνά λέγεται με ευκολία πως οι επαναστάσεις αυτές πάντοτε προδίδονται και τελικά δεν είναι νικηφόρες. Είναι μεγάλη συζήτηση αυτή.

Βλέπουμε όμως παράλληλα ότι ο κόσμος αξιολογεί πολύ γρήγορα την ανεπάρκεια και την αναποτελεσματικότητα των μισών επαναστάσεων, των κλεμμένων νικών και αντεπιτίθεται κατά κύματα.

Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δεν είναι τυχαίο ρεύμα, ούτε χτεσινό. Έχει βαθιές ρίζες και όχι μόνο στην Αίγυπτο. Η συνέχιση της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής πολιτικής, η αγνόηση της απαίτησης για μέτρα κατά της λιτότητας, της φτώχειας, της ανεργίας και κυρίως η υποτίμηση από μεριάς τους της αυτοπεποίθησης των μαζών ότι μπορούν να πετύχουν βαθύτερες νίκες και γενικά και ειδικότερα στο θέμα της δημοκρατίας, κλάδεψε τη δυναμική τους.

Διαφορετικά δεν μπορούσε να τους διώξει κανένας στρατός, ο οποίος εμφανίστηκε για να κάνει γάμο με ξένα κουφέτα.

Ο αποπροσανατολισμός που επεχείρησαν με ανέβασμα του θρησκευτικού τόνου και ειδικότερα με την ρητορική περί στράτευσης των νέων της Αιγύπτου υπέρ της ..πτώσης του Άσσαντ στη Συρία, οδήγησε σε αντίθετα αποτελέσματα, χωρίς κανείς να παραβλέπει τον ειδικό ρόλο της θρησκείας, που είναι σοβαρός παράγοντας σε όλες αυτές τις χώρες.

Έχει σημασία ότι αυτά τα επαναστατικά γεγονότα γίνονται παράλληλα με τα αντίστοιχα στην Τουρκία, αλλά και στη Βραζιλία. Στην τελευταία απουσιάζει το θρησκευτικό στοιχείο, αλλά υπάρχει η ίδια βάση: Οι ματαιωμένες προσδοκίες, εν προκειμένω από μια υποτιθέμενη κυβέρνηση της αριστεράς.

Ανατέλλει μια νέα εποχή εξεγέρσεων και επαναστάσεων, πρωτόγνωρης μορφής. Εκατομμύρια ανθρώπων, νοιώθουν ότι η ζωή τους δε χωράει μέσα στην οικονομία της αγοράς και την κοινωνία του κέρδους.


Το Κάιρο, είναι γνωστό από τον πανζουρλισμό των ήχων του, που ενοχλεί αλλά και μαγεύει τον δυτικό επισκέπτη. Η φωνή του μουεζίνη, το αδιάκοπο κορνάρισμα των αυτοκινήτων, τα χιλιάδες κασετόφωνα με αραβική μουσική στη διαπασών. Έρχεται να προστεθεί και η μελωδία των αλλεπάλληλων επαναστατικών γιορτών, που είναι πιο δυνατή από όλες και περνά σύνορα και θάλασσες. Κατά τον Καβάφη οι ‘’άνθρωποι του Νείλου’’: ‘’βλέπουν τα πλοία να περνούν (…) βλέπουν τη ζωή τους να περνά στα μάτια τους μπροστά σαν το ποτάμι (…) ενώ ‘’τις νύχτες ονειρεύονται πως φεύγουνε, αλλά νερό και χώμα μόνο λάσπη κάνει’’. Όχι μόνο λάσπη τελικά…

ΠΗΓΗ:
http://aristeroblog.gr/node/1797

Επιστροφή στην κορυφή
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούλ 06, 2013 6:09 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Και οι «αριστερές» πένες «συνωστίστηκαν εναντίον της Αιγυπτιακής Επανάστασης…



Η ηγεσία του ΚΚΕ επειδή τρέμει και η ίδια τις λαϊκές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, όσο τα καπιταλιστικά καθεστώτα (μάλλον τις τρέμει περισσότερο διότι άμεσα απειλείται με εξαφανισμό), κατασκευάζει διάφορα σοφίσματα προκειμένου να υποβαθμίσει και να απαξιώσει τη λαϊκή Εξέγερση στην Αίγυπτο.

Όλα αυτά τα σοφίσματα έχουν σαν θεμέλιο το τέχνασμα των «ενδοαστικών αντιθέσεων»: Καραμέλα για πάσα χρήση…


Με αυτό το τέχνασμα ισοπεδώνει την κινητήρια δύναμη της λαϊκής κίνησης, τις ΤΑΞΙΚΕΣ αντιθέσεις, το υπόβαθρο, δηλαδή, των λαϊκών εξεγέρσεων και αφού εξαφανίζει αυτό το ταξικό υπόβαθρο (ή ταξικό κριτήριο) καταλήγει στο υπεραπλουστευτικό σόφισμα: Ότι αυτά που γίνονται στην Αίγυπτο οφείλονται στις «ενδοαστικές αντιθέσεις», σε «κυβερνητικές αντιπαραθέσεις» και ΟΧΙ στην ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ του καπιταλιστικού καθεστώτος.

Με πιο απλά λόγια: Σύμφωνα με τη σχηματική και τσαρλατάνικη «λογική» του ΚΚΕ ο λαός στην Αίγυπτο ξεσηκώνεται για να αλλάξει απλώς κυβέρνηση και όχι επειδή βογκάει κάτω από την καπιταλιστική κτηνωδία και βαρβαρότητα…

Διαβάστε ΕΔΩ:

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7522074&publDate=6/7/2013

Τέτοιο εκχυδαϊσμό της ταξικής πάλης δύσκολα θα συναντήσεις και στα πλέον αναθεωρητικά κείμενα των σοσιαλδημοκρατών, διότι σε κείμενα των μεγάλων κομμουνιστών ηγετών τονίζονται τα εντελώς αντίθετα: Ότι και η πιο μικρή εκδήλωση, ΟΧΙ λαϊκή ΕΞΕΓΕΡΣΗ, κατά των καπιταλιστικών κυβερνήσεων είναι ΕΚΦΡΑΣΗ της Ταξικής Πάλης.

Συχνά αυτή η όξυνση της ταξικής πάλης εκφράζεται διαστρεβλωμένα σε συγκρούσεις και μάλιστα αιματηρές, μεταξύ των αστικών δυνάμεων, εάν απουσιάζει ο Επαναστατικός παράγοντας.

Στην Ελλάδα τέτοιες στρεβλώσεις της οξυμένης ταξικής πάλης εκφράστηκαν στις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ του Λαϊκού Κόμματος και του Βενιζελικού, αργότερα στην πολωτική αντιπαράθεση ΕΡΕ και Ένωσης Κέντρου, καθώς και στην εκρηκτική ανάπτυξη του ΠΑΣΟΚ…

Η Ηγεσία του ΚΚΕ για να απαξιώσει και να συκοφαντήσει τη Λαϊκή Επανάσταση στην Αίγυπτο ξεχνάει σκόπιμα την αλφαβητική αλήθεια: Οι λαϊκές μάζες που εξεγείρονται και κατεβαίνουν ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ στο δρόμο δεν το κάνουν, έχοντας ένα ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ «πρόγραμμα» ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ του καπιταλισμού. ΠΑΝΤΑ ο άμεσος στόχος τους είναι το συγκεκριμένο κυβερνητικό οικοδόμημα.

Μέσα από αυτές τις επαναστατικές διαθέσεις, ΡΟΠΕΣ και ΟΡΜΕΣ, μέσα από τις αγωνιστικές εμπειρίες και επαναστατικές γνώσεις προσεγγίζουν και κατακτούν ΔΙΑΔΟΧΙΚΑ ανώτερους αγωνιστικούς «σταθμούς» και εκείνο το επίπεδο ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ που θέτει την ανατροπή του καθεστώτος συνολικά.

Με τη «λογική» του ΚΚΕ δεν μπορούμε να εξηγήσουμε ούτε τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση. Μήπως τότε οι ρωσικές λαϊκές μάζες ξεσηκώθηκαν για τη σοσιαλιστική Επανάσταση;

ΟΧΙ, για να γκρεμίσουν τον Τσαρισμό είχαν σαν άμεσο στόχο.

Υπήρχε βεβαίως εκεί το μπολσεβίκικο κόμμα που στη βάση των ίδιων των αγωνιστικών εμπειριών του λαού, οδήγησε διαδοχικά την Επανάσταση στη Δικτατορία του Προλεταριάτου, ενσωματώνοντας και περνώντας πάνω και από την αστική Επανάσταση…

Μήπως το δικό μας Πολυτεχνείο είχε σαν στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού;

ΟΧΙ. Τη χούντα είχε σαν άμεσο στόχο. Κανένας, όμως, δεν διανοήθηκε ΤΟΤΕ να μην χαρακτηρίσει την ΕΞΕΓΕΡΣΗ, λαϊκή εξέγερση με αντικαπιταλιστικό και αντι-ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα.

Όπως, ΟΥΔΕΙΣ τόλμησε
να εξαφανίσει τη λαϊκή αυτή ΕΞΕΓΕΡΣΗ ή να τη συκοφαντήσει, επειδή έφερε το πραξικόπημα Ιωαννίδη, ακόμα πιο σκληρό από το προηγούμενο…

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ, ωστόσο, του Πολυτεχνείου επέφερε καταλυτικές ρωγμές στο αστικό οικοδόμημα. Αν αυτές οι ρωγμές δεν αξιοποιήθηκαν και έγιναν «αντικείμενο» των «ενδοαστικών αντιθέσεων», ή χρηματιστηριακές μετοχές στο αστικό κοινοβούλιο, γι αυτό ευθύνεται αυτή η «αριστερά» η οποία έπαιξε στο ίδιο τερέν των αστικών παιχνιδιών και εμπορεύτηκε εκλογικά το Πολυτεχνείο…

Στην Αίγυπτο έχουμε μια από τις πλέον ρωμαλέες και θυελλώδεις λαϊκές Επαναστάσεις και αυτό είναι το ΟΥΣΙΩΔΕΣ και όχι τα «ενδοαστικά» παιχνίδια ή μανούβρες του καθεστώτος προκειμένου να την πνίξουν.

Ακόμα και αν τα καταφέρουν προσωρινά, διότι για μακρύ χρονικό διάστημα είναι ανέφικτο (όχι μόνο λόγω της αθεράπευτης καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και διότι οι συσσωρευμένες επαναστατικές εμπειρίες του Αιγυπτιακού λαού από τις εξεγέρσεις του θα τον οπλίσουν ΠΟΛΙΤΙΚΑ και ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ), ΠΑΛΙ τα πράγματα δεν θα είναι όπως πρώτα: Όταν εκρήγνυται το λαϊκό ηφαίστειο οι ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ στη Σκέψη, στην Πολιτική και στην Οργάνωση είναι τεράστιες και καταλυτικές.

Τα αναλύει πολύ παραστατικά το άρθρο του ο Παναγιώτης Μαυροειδής:
«H Αίγυπτος σε δρόμους που καίνε»


Τον επαναστατικό αυτό χείμαρρο του αιγυπτιακού λαού τον εξαφανίζει, εμμέσως, με δόλια τεχνάσματα η ηγεσία του ΚΚΕ.

Οι δυνάμεις, βεβαίως, του καθεστώτος ΕΥΘΕΩΣ βάλουν εναντίον της επαναστατικής θύελλας στην Αίγυπτο, κερδοσκοπώντας ασυστόλως πάνω στο «πραξικόπημα» του στρατού.

Όλες οι προπαγανδιστικές πόρνες του καθεστώτος ΑΦΑΝΙΖΟΥΝ κυριολεκτικά την αιγυπτιακή λαϊκή λάβα του εκρηκτικού επαναστατικού Ηφαιστείου και κραυγάζουν μόνο για το «πραξικόπημα» των στρατιωτικών.

Στον ίδιο χορό «συνωστίζονται» και διάφορες άλλες «αριστερές» πένες από ΣΥΡΙΖΑ και CIA…


Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του Δελαστίκ:
«ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΗ ΗΠΑ ΚΑΙ ΙΣΡΑΗΛ»
"ΕΘΝΟΣ" , Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013


Ένα από τα πιο εμετικά κείμενα, προσαρμοσμένο ΠΛΗΡΩΣ, όχι απλώς στην τυπική δημοσιογραφική «λογική», αλλά στις «προσταγές» των αφεντικών του.

Η δημοσιογραφική, τυπική «λογική» είναι εξ ορισμού καθεστωτική και η αυτολογοκρισία το πιο σιχαμερό σύμπτωμά της…

Δεν θα σπαταλήσουμε το χρόνο μας για τη χυδαιότητα του Δελαστίκ, ο οποίος ΟΧΙ μόνο ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την ΕΞΕΓΕΡΣΗ των Αιγυπτίων, αλλά φυλακίζει την πραγματικότητα στα σχήματα «Στρατός»- «Ισλάμ»- «ΗΠΑ» και στις αστυνομικές διαπλοκές τους.

Αγνοεί ο Δελαστίκ ότι οι ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ δεν είναι σχήματα, Αλλά ζωντανοί οργανισμοί; Ότι οι λαϊκές ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ επιφέρουν ρωγμές και διαφοροποιήσεις σε κάθε ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ, σε κάθε ΣΩΜΑ (σχήμα) της κοινωνίας;

Αν και το ζήτημα το θέτει ο Μαυροειδής, θα αναδημοσιεύουμε και το παρακάτω κείμενο που αναλύει ιδιαίτερα τα «σχήματα».

Το διαβάσαμε ΕΔΩ:

http://www.inprecor.gr/index.php/archives/238903




Αίγυπτος: Τα ιερογλυφικά της επανάστασης
του Νικόλα Κοσματόπουλου

Όλη η Αίγυπτος είναι στο δρόμο αυτές τις μέρες - και όλη η Δύση και η καθ-ημάς Ανατολή στους καναπέδες προσπαθεί να καταλάβει τι γίνεται στην χώρα των ιερογλυφικών και των εξεγέρσεων. Μια βασική ανάγνωση είναι η εξής: «ο Στρατός έκανε πραξικόπημα για να φύγει η κυβέρνηση των Ισλαμιστών. Η επανάσταση είναι φενάκη. Και οι ΗΠΑ? Οι ΗΠΑ είναι παντού»

Στρατός, Ισλάμ, Επανάσταση: τρεις λέξεις που έχουν χρησιμοποιηθεί όσο καμία άλλη στις αναλύσεις και τις περιγραφές για την Αίγυπτο εδώ και τρία χρόνια, αλλά και τρεις λέξεις που έχουν παρεξηγηθεί όσο καμία άλλη στις ίδιες αναλύσεις, τρείς λέξεις που δεν έχουν αναλυθεί ποτέ στην ιστορική κι ανθρωπολογική τους σημασία, τρεις λέξεις τελικά των οποίων η επιφανειακή χρήση φανερώνει την δυτική αλαζονεία κι άγνοια απέναντι στην πιο ηρωική εξέγερση που έχει δει ο σημερινός κόσμος, μετά ίσως την παλαιστινιακή Ιντιφάντα του 1987.

Στο μόνο που συμφωνούν όλοι οι «αναλυτές» είναι ότι οι ΗΠΑ είναι πίσω από κάθε εξέλιξη. Αλλά κι αυτό είναι επιβεβαίωση του υψηλού βαθμού ενσωμάτωσης της δυτικής υπεροψίας, η οποία φανερώνεται είτε ως σύνταξη με τον ισχυρό και τις μηχανορραφίες του, είτε ως αδυναμία να αναγνωριστεί η κατάσταση ως απλά πολύ, μα πολύ περίπλοκη και ανοικτή σε – σχεδόν – κάθε ενδεχόμενο. Τα πράγματα είναι απλά, φίλοι συνομωσιολόγοι: όποιος νομίζει ότι έχει καταλάβει τι συμβαίνει στην Αίγυπτο, απλά δεν έχει καταλάβει τίποτα. Του Ομπάμα, μη εξαιρετέου. Ωστόσο, τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά χρίζουν μιας κάποιας αποκρυπτογράφησης.

Στρατός

Ο στρατός στην Αίγυπτο ειναι πολλά πράγματα μαζί. Στατιστικά μιλώντας, οι ένοπλες δυνάμεις της Αιγύπτου διαθέτουν τον μεγαλύτερο στρατό στην Αφρική, και τη Μέση Ανατολή και τον 11ος πιο μεγάλο στρατό στον κόσμο. Λαμβάνουν κάθε χρόνο 1.3 δισεκατομμύρια δολάρια ως «στρατιωτική βοήθεια» από τις ΗΠΑ και οι στρατηγοί του έχουν σε ένα μεγάλο βαθμό εκπαιδευτεί στην Δύση. Δεν αποφασίζει η κυβέρνηση για το προυπολογισμό του στρατού, αλλά μονάχα ο στρατός ο ίδιος. Οι στρατηγοί ελέγχουν βασικούς οικονομικούς τομείς της χώρας, όπως ο τουρισμός, το real estate, τα δημόσια έργα, τα εμπορικά κέντρα, τα μέσα ενημέρωσης και το πετρέλαιο.

Όμως, ο αιγυπτακός στρατός ιστορικά είναι αυτός ο οποίος κατέλυσε την λαομίσητη βασιλεία με την επανάσταση – «πραξικόπημα» του 1952 κι αυτός ο οποίος ανέβασε στην εξουσία τον πιο δημοφιλή ηγέτη που γνώρισε ποτέ η Αίγυπτος και ο αραβικός κόσμος. Αυτός ο στρατός νίκησε το Ισραήλ το 1973 και ανακατέλαβε το Σινά, αλλά μέσα από τους κόλπους του ίδιου στρατού - και μάλιστα στα πλαίσια μιας στρατιωτικής παρέλασης – βγήκε ο δολοφόνος του προέδρου Σαντάτ, νικήτη του 1973.

Άλλο πράγμα λοιπόν ο στρατός, άλλο πράγμα οι στρατηγοί. Ο στρατός αποτελείται από εκατοντάδες χιλιάδες αιγύπτιους άντρες, των οποίων οι οικογένειες προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια κοινωνία που γίνεται όλο και πιο φτωχή, όχι λόγω ισλαμισμού ή στρατού, αλλά απλά λόγω καπιταλισμού.

Ανά πάσα στιγμή, ο στρατός μπορεί απλά να αρνηθεί να ακολουθήσει τις εντολές που δεν κινούνται στην κατεύθυνση της λαικής θέλησης.

Ο στρατός δεν είναι μια άμορφη μάζα που κινείται ανάλογα με τις εντολές του στρατάρχη, είναι ένα ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, που συνταράσσεται κάτω από τις επαναστατικές δονήσεις.

Πολιτικό Ισλάμ

Το πολιτικό Ισλάμ στην Αίγυπτο είναι πολλά πράματα μαζί. Στην κεντρική πολιτική σκηνή αποτελεί μια κλασική συντηρητική δύναμη, που ευαγγελίζεται αξίες σαν την οικογένεια, τη θρησκεία και την πατρίδα – αν και είναι λίγο πιο διεθνιστικό στην αντίληψή του από την εγχώρια δεξιά, μιας και αναγνωρίζει την ούμα και όχι το έθνος. Στην κοινωνία, όμως, το πολιτικό Ισλάμ αποτελεί την πιο διαδεδομένη εκδοχή ενός αποτελεσματικού κι αποκεντρωμένου κράτους πρόνοιας, το οποίο συντηρεί και διαχειρίζεται δεκάδες νοσοκομεία, ιατρεία, γεροκομεία, φιλανθρωπικές οργανώσεις και κέντρα νεολαίας και μάθησης.

Ιστορικά, το κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων διώχτηκε από τον Νάσσερ και τον Σαντάτ, γιατί φοβόντουσαν την δύναμή του – και με το δίκιο τους αφού από χέρι Ισλαμιστή έπεσε ο τελευταίος - αλλά με τον Μουμπάρακ είχε βρεθεί ένα modus Vivendi που επέτρεπε στο πολιτικό Ισλάμ να αναδειχτεί σε μεγαλύτερη οργανωμένη δύναμη της χώρας, μετά το στρατό.

Ο Μουμπάρακ χρησιμοποίησε τους Αδελφούς ως ανάχωμα απέναντι στην αριστερά και τους εργατικούς αγώνες, οι οποίοι όμως συνεχίζονταν κάτω από την μπότα του.

Ο Μόρσι όχι μόνο δεν κατάφερε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της επανάστασης (κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη, αποκατάσταση των μαρτύρων, καταδίκη των ενόχων), αλλά διατήρησε τα περισσότερα στελέχη από το παλαιό καθεστώς στις θέσεις τους, και διάσπασε το κίνημα με αποτέλεσμα πολλά στελέχη της νεολαίας κυριώς να πάνε «αριστερά» και να στηρίξουν το Αμντελ Φουτούχ στις προεδρικές εκλογές.

Οι Αδελφοί δεν είναι μια άμορφη μάζα που κινείται ανάλογα με τις εντολές του κάθε Ιμάμη, αλλά είναι ένα ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, που συνταράσσεται κάτω από τις επαναστατικές δονήσεις.

Επανάσταση

Η επανάσταση στην Αίγυπτο είναι πολλά πράγματα μαζί.Αυτό που σίγουρα δεν είναι ωστόσο είναι ένα αυθόρμητο ξέσπασμα, που ξεκίνησε τη μέρα οταν κάποια εκατομμύρια αποφάσισαν να κατέβουν στο δρόμο από ένα κάλεσμα στο φεισμπουκ.

Το 2011 ήταν το αποκορύφωμα μιας ολόκληρης δεκαετίας επιτυχημένων εργατικών και λαικών αγώνων κατά των νεοφιλελεύθερων πολιτκών του Μουμπαρακ, που επιβλήθηκαν με τις επιταγές του ΔΝΤ.


Οι εργάτες των εργοστασίων υφασμάτων της Μαχάλλα και άλλων πόλεων του Δέλτα είχαν ήδη προπονηθεί όχι μονάχα στο πώς να συντηρούν απεργιακές φρουρές με τη βοήθεια ολόκληρων πληθυσμών και να κερδίζουν μάχες στις διαπραγματεύσεις με φιλελέ τεχνοκράτες, αλλά και πώς να αποκρούουν στρατιωτικά τις επιθέσεις των δυνάμεων ασφαλείας της νεοφιλελευθερης χούντας του Μουμπάρακ.

Αυτές οι νίκες είχαν αυξήσει την αυτοπεποίθηση του λαού, αφού είχαν γίνει γνωστές απ’ άκρη σ’ άκρη στην χώρα, μαζί με τις τακτικές που τις έστεψαν με επιτυχία.

Ακόμα και της 25ης Ιανουαρίου και παρά τη μανιώδη καταδίωξη της αστυνομίας, ήταν η στρατιωτική σκέψη των διαδηλωτών που κατάφερε να νικήσει, κρατώντας μυστική την τελευταία προσυγκέντρωση με αποτέλεσμα να αιφνιδιάσει και να καταλάβει – μετά από πολύωρες μάχες σώμα με σώμα - την Ταχρίρ.

Οι επαναστάτες στην Αίγυπτο δεν είναι λοιπόν μια άμορφη μάζα που απλά κοιτάει το ταγκό μεταξύ των Αδελφών και του Στρατού με τους Αμερικανούς να παίζουν μουσική από τα μεγάφωνα, αλλά είναι το πιο ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, που μαθαίνει, εκπαιδεύεται και μεγαλώνει μέσα από κάθε νίκη, όπως αυτή της 25ης Ιανουαρίου 2011 και της 30ης Ιουνίου 2013.

Με άλλα λόγια, αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι είναι υπομονή, κι αυτό που πρέπει να δείξουμε όλοι είναι εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη όχι στις λέξεις μας, αλλά στις ιδέες, τις πράξεις και τα όνειρά τους.

Επιστροφή στην κορυφή
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιούλ 10, 2013 8:04 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ξανά για την επαναστατική θύελλα στην Αίγυπτο



«Οι μάζες δεν ρίχνονται στην επανάσταση με ένα ολοέτοιμο σχέδιο κοινωνικής αλλαγής, αλλά με το στυφό αίσθημα ότι δεν μπορούν να υποφέρουν άλλο το παλιό καθεστώς… Το ουσιαστικό πολιτικό προτσέσο μιας επανάστασης βρίσκεται ίσα-ίσα σε τούτο, ότι η τάξη αποκτάει συνείδηση των προβλημάτων που βάζει η κοινωνική κρίση, και ότι οι μάζες προσανατολίζονται ενεργά σύμφωνα με τη μέθοδο των διαδοχικών προσεγγίσεων…»
Τρότσκι («Ιστορία της Ρώσικης Επανάστασης» –πρόλογος)


Ο Τρότσκι μέσα σε λίγες γραμμές καταγράφει τη «διαλεκτική κίνηση» της πολιτικής συνείδησης στις λαϊκές μάζες σε συνθήκες επαναστατικές.

Οι σημερινοί «αριστεροί»
κατηγορούν την Επανάσταση του λαού της Αιγύπτου διότι δεν είχε «ολοέτοιμο σχέδιο κοινωνικής αλλαγής» (ΚΚΕ).

Το ίδιο στατικά και τυπικά δημοσιογραφικά αντιμετωπίζουν την επαναστατική θύελλα στην Αίγυπτο και κάποιοι της «εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς» , όπως ο Δελαστίκ κ.λπ…

Μάλιστα
μια άλλη «αριστερή», δημοσιογραφική πένα, ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου, κατηγορεί τις Αιγυπτιακές μάζες για «πολιτική αφέλεια» που δεν εναντιώθηκαν στο στρατιωτικό πραξικόπημα.

Διαβάστε ΕΔΩ:

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12644:papakonstantinou-aigyptos&catid=37:di-evropi&Itemid=172

Με ολοέτοιμες συνταγές, εγκεφαλικά κουτάκια και σχήματα σκέφτονται αυτοί οι «αριστεροί και μάλιστα, από την υψηλή έδρα τους και την Ελλάδα, δίνουν και μαθήματα στους εξεγερμένους της Αιγύπτου…

Για «το ουσιαστικό πολιτικό προτσέσο μιας επανάστασης» που μιλάει ο Τρότσκι, δεν λένε κουβέντα όλοι αυτοί της στατικής, τυπικής και τελεσιγραφικής σκέψης.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ την Επανάσταση στην Αίγυπτο και τις επαναστατικές διαδικασίες στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης, ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ την ΚΙΝΗΣΗ (διαλεκτική) για να φυλακίσουν τα ΠΑΝΤΑ στο τυπικό κλισέ των πολιτικών και ηθικών ΑΦΑΙΡΕΣΕΩΝ: Στο στρατιωτικό πραξικόπημα.

Αυτό το αντιδιαλεκτικό τέχνασμα δεν είναι δίχως δόλο και σκοπιμότητα. Είναι ο δόλος και η σκοπιμότητα της προσαρμογής στην καθεστωτική «σκέψη», στους «νταβάδες» (διεθνείς και εγχώριους) της σκέψης.


Η καθεστωτική «σκέψη» και οι «νταβάδες» της ένα και μόνο στόχο έχουν: Να θάψουν, να απαξιώσουν και να συκοφαντήσουν την επαναστατική εξέγερση του αιγυπτιακού λαού.

Γι αυτό κερδοσκοπούν τόσο αφηνιασμένα πάνω στο στρατιωτικό πραξικόπημα και ρίχνουν στις καλένδες το ΟΥΣΙΩΔΕΣ: Την Επανάσταση του λαού της Αιγύπτου, τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ των επαναστάσεων.

Στην ίδια κυρίαρχη λογική σέρνεται και η «αριστερά» τύπου ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, αλλά και δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής «αριστεράς»…

Αποσυνδέουν το στρατιωτικό πραξικόπημα από τη λαϊκή επανάσταση, το απομονώνουν, το ανεξαρτητοποιούν και το καθιστούν αυτόνομο, για να δημοκοπήσουν πάνω στα καθεστωτικά «δημοκρατικά» κλισέ, αυτά των εκλογών, του τύπου: «Ο στρατός κατάργησε τον εκλεγμένο δημοκρατικά Μόρσι»!!!

Έτσι παρακάμπτεται η επαναστατική θύελλα,
διότι ΑΥΤΗ, ουσιαστικά, κατάργησε το Μόρσι, δίνοντας ένα θανάσιμο κτύπημα στις νόθες δημοκρατικές λειτουργίες, στην εκλογική ΑΠΑΤΗ…

Για το στρατιωτικό πραξικόπημα αναφερθήκαμε στο πρώτο μας άρθρο: Αίγυπτος: Εκστρατεία κατασυκοφάντησης της Λαϊκής ΕΚΡΗΞΗΣ
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7604


Θα υπογραμμίσουμε και εδώ κάποια ζητήματα που σκοπίμως παρασιωπούνται.

Το στρατιωτικό πραξικόπημα ήταν ένα πραξικόπημα μέσα στην Επανάσταση του αιγυπτιακού λαού και το σπουδαιότερο: Δεν συγκρούστηκε με αυτή την επανάσταση, αλλά ευθυγραμμίστηκε με το άμεσο αίτημά της: το γκρέμισμα του Μόρσι

Το πραξικόπημα έγινε ΟΧΙ για να συγκρουστεί με τον εξεγερμένο αιγυπτιακό λαό, αλλά για να τον «ξεγελάσει», να τον «φρενάρει», να «καλμάρει» τις επαναστατικές διαδικασίες, να τις εκτονώσει, έτσι ώστε να μην τις αφήσει να ολοκληρωθούν.

Ο Στρατός και εδώ έκανε το ίδιο πράγμα που έκανε και το Φεβρουάριο του 2011 με τον Μου¬μπά¬ρακ

Ο στρατός παρενέβη για να μην γκρεμίσει ευθέως η επανάσταση τον Μόρσι και ανοίξει έτσι το δρόμο για την κορύφωση των επαναστατικών διαδικασιών και την παραπέρα ανάπτυξη και οργάνωση του αιγυπτιακού λαού…

Ο στρατός σκέφτεται πιο διαλεκτικά
από αυτούς τους «αριστερούς» που ουρλιάζουν για πραξικόπημα και παρακάμπτουν τον γιγάντιο επαναστατικό κυκλώνα στην Αίγυπτο και εμμέσως τον συκοφαντούν με το να κερδοσκοπούν «δημοκρατικά» πάνω στο στρατιωτικό πραξικόπημα.

Αυτά ακριβώς υπογραμμίζει και η ανακοίνωση των Επαναστατών Σοσιαλιστών της Αιγύπτου:

"Οι κυ­βερ­νή­σεις και τα ΜΜΕ της Αμε­ρι­κα­νι­κής και Ευ­ρω­παϊ­κής αστι­κής τάξης επι­χει­ρούν να πε­ρι­γρά­ψουν αυτό που συ­νέ­βη στην Αί­γυ­πτο σαν να επρό­κει­το μόνο για ένα στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα ενά­ντια σε ένα δη­μο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νο πρό­ε­δρο, ή ένα πρα­ξι­κό­πη­μα ενά­ντια στη «νο­μι­μό­τη­τα» της τυ­πι­κής, επί­σημης δη­μο­κρα­τί­ας. Αλλά αυτό που συ­νέ­βη ξε­περ­νά κατά πολύ την τυ­πι­κή, επί­ση­μη δη­μο­κρα­τία με τις κάλ­πες της. Πρό­κει­ται για τη «νο­μι­μό­τη­τα» της λαϊ­κής επα­νά­στα­σης –άμεση δη­μο­κρα­τία που δη­μιουρ­γεί την επα­να­στα­τι­κή «νο­μι­μό­τη­τα». Ανοί­γει ορί­ζο­ντες για νέες μορ­φές λαϊ­κής εξου­σί­ας, κατά πολύ ανώ­τε­ρες από την προ­σω­ρι­νή δη­μο­κρα­τί­ας της κάλ­πης που κα­τα­λή­γει σε τί­πο­τε πε­ρισ­σό­τε­ρο από την δια­τή­ρη­ση της αστι­κής εξου­σί­ας μέσα από τις δια­φο­ρε­τι­κές της πτέ­ρυ­γες".

Αυτά λένε και εδώ όχι μόνο τα ΜΜΕ, αλλά και οι «αριστεροί», ιδιαίτερα οι δημοσιογραφικές «αριστερές» (δήθεν επαναστατικές) πένες…

Ολόκληρη η ανακοίνωση των Επαναστατών Σοσιαλιστών της Αιγύπτου:


«Τέσσερις μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο»

Αυτό που συνέβη στις 30 Ιούνη ήταν, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, η ιστορική έναρξη ενός νέου κύματος της Αιγυπτιακής Επανάστασης, του μεγαλύτερου μετά το Γενάρη του 2011. Ο αριθμός των ανθρώπων που διαδήλωσε εκείνη τη θρυλική μέρα υπολογίζεται πάνω από 17 εκατομμύρια πολίτες, ένας αριθμός χωρίς προηγούμενο στην ιστορία.

Η ση­μα­σία αυτού του γε­γο­νό­τος ξε­περ­νά την όποια συμ­με­το­χή κα­τα­λοί­πων του πα­λιού κα­θε­στώ­τος ή της εμ­φα­νούς υπο­στή­ρι­ξης από το στρα­τό και την αστυ­νο­μία. Μα­ζι­κές δια­δη­λώ­σεις εκα­τομ­μυ­ρί­ων αν­θρώ­πων είναι εξαι­ρε­τι­κά σπά­νια γε­γο­νό­τα στην αν­θρώ­πι­νη ιστο­ρία, και η επί­δρα­σή τους στις συ­νει­δή­σεις και την αυ­το­πε­ποί­θη­ση των αν­θρώ­πων, στην πίστη στη δύ­να­μή τους να αλ­λά­ξουν τη ροή της ιστο­ρί­ας, ξε­περ­νά τα όρια των συν­θη­μά­των που φω­νά­ζο­νται και των πο­λι­τι­κών εναλ­λα­κτι­κών που προ­ω­θού­νται.

Ναι, η φι­λε­λεύ­θε­ρη αστι­κή ελίτ ήθελε να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει αυτό το μα­ζι­κό ρεύμα, για να ανα­τρέ­ψει την εξου­σία της ισλα­μι­κής ελίτ, προ­κει­μέ­νου να κα­τα­λά­βει αυτή την εξου­σία, με την απο­δο­χή και τη στή­ρι­ξη του στρα­τιω­τι­κού κα­τε­στη­μέ­νου. Και είναι αλή­θεια ότι οι φε­λούλ (κα­τά­λοι­πα του κα­θε­στώ­τος) ήθε­λαν να επα­νέλ­θουν στην πο­λι­τι­κή σκηνή, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας αυτό το νέο επα­να­στα­τι­κό κύμα. Αλλά υπάρ­χει μια ξε­χω­ρι­στή λο­γι­κή στις λαϊ­κές επα­να­στά­σεις που δεν μπο­ρεί να υπο­τα­χθεί στις ψευ­δαι­σθή­σεις ή τα σχέ­δια των φι­λε­λεύ­θε­ρων ή των φε­λούλ, ακόμα κι αν με­ρί­δες των μαζών επη­ρε­ά­ζο­νται προ­σω­ρι­νά από τα συν­θή­μα­τα και τις υπο­σχέ­σεις αυτών των ελίτ, ακρι­βώς όπως πριν λίγο καιρό επη­ρε­ά­ζο­νταν από τα συν­θή­μα­τα και τις υπο­σχέ­σεις της ισλα­μι­κής ελίτ.

Ναι, υπάρ­χει η επιρ­ροή των με­γά­λων ΜΜΕ και των προ­πα­γαν­δι­στι­κών εκ­στρα­τειών, που ανέ­λα­βαν με­ρί­δες της άρ­χου­σας τάξης που ενα­ντιώ­νο­νται στην Μου­σουλ­μα­νι­κή Αδελ­φό­τη­τα και ισχυ­ρί­ζο­νται ότι ο στρα­τός και η αστυ­νο­μία είναι στο πλευ­ρό του λαού, ότι είναι θε­σμοί ου­δέ­τε­ροι και πα­τριω­τι­κοί –ακόμα και ότι έχουν «επα­να­στα­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα»! Αλλά αυτή η επιρ­ροή είναι προ­σω­ρι­νή και επι­φα­νεια­κή, και δε μπο­ρεί να δια­γρά­ψει την ανά­μνη­ση και την άμεση εμπει­ρία του λαού για τον αντε­πα­να­στα­τι­κό τους χα­ρα­κτή­ρα και την ενα­ντί­ω­σή τους στις μάζες, είτε πρό­κει­ται για το στρα­τό είτε για τις δυ­νά­μεις ασφα­λεί­ας.

Η πραγ­μα­τι­κή αιτία για αυτήν την προ­σω­ρι­νή επιρ­ροή, είναι η προ­δο­σία των στό­χων της Αι­γυ­πτια­κής Επα­νά­στα­σης και του αί­μα­τος των μαρ­τύ­ρων από τη φι­λε­λεύ­θε­ρη αντι­πο­λί­τευ­ση, όπως εκ­προ­σω­πεί­ται από το Μέ­τω­πο Εθνι­κής Σω­τη­ρί­ας, προ­κει­μέ­νου να συ­ντο­μεύ­σει το δρόμο του προς την εξου­σία. Η πραγ­μα­τι­κή αιτία είναι η απου­σία μιας ενω­μέ­νης επα­να­στα­τι­κής πο­λι­τι­κής εναλ­λα­κτι­κής, ικα­νής να εκ­θέ­σει το Μέ­τω­πο και να κερ­δί­σει τις μάζες στη βάση ενός συ­μπα­γούς επα­να­στα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος. Ένα σχέ­διο που μπο­ρεί να ξε­πε­ρά­σει και την φι­λε­λεύ­θε­ρη και την ισλα­μι­κή ελίτ και να προ­ω­θή­σει το βά­θε­μα της Αι­γυ­πτια­κής Επα­νά­στα­σης, σα­ρώ­νο­ντας όλους τους θε­σμούς του πα­λιού κα­θε­στώ­τος, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των θε­σμών του στρα­τού και των δυ­νά­με­ων ασφα­λεί­ας, οι οποί­οι είναι στην καρ­διά της αντε­πα­νά­στα­σης.

Οι μάζες δεν εξε­γέρ­θη­καν εκ νέου επει­δή θέ­λουν μια στρα­τιω­τι­κή εξου­σία ή από αγάπη για την φε­λούλ-φι­λε­λεύ­θε­ρη εναλ­λα­κτι­κή στην Μου­σουλ­μα­νι­κή Αδελ­φό­τη­τα. Εξε­γέρ­θη­καν εκ νέου επει­δή ο Μόρσι και η Αδελ­φό­τη­τα πρό­δω­σαν την επα­νά­στα­ση. Η Αδελ­φό­τη­τα δεν υλο­ποί­η­σε ούτε ένα από τα αι­τή­μα­τα της επα­νά­στα­σης για κοι­νω­νι­κή δι­καιο­σύ­νη, ελευ­θε­ρία, αξιο­πρέ­πεια ή δι­καί­ω­ση των μαρ­τύ­ρων της επα­νά­στα­σης, είτε αυτοί έπε­σαν από τα χέρια του Μου­μπά­ρακ και του Αλ-Άντλυ, είτε από τα χέρια του Ανώ­τα­του Συμ­βου­λί­ου των Ενό­πλων Δυ­νά­με­ων (SCAF), είτε από τα χέρια της Αδελ­φό­τη­τας και του Υπουρ­γεί­ου Εσω­τε­ρι­κών, στη διάρ­κεια της δια­κυ­βέρ­νη­σης της Αδελ­φό­τη­τας.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, η δια­κυ­βέρ­νη­ση της Αδελ­φό­τη­τας βά­θυ­νε τις ίδιες πο­λι­τι­κές που ακο­λου­θού­σε το κα­θε­στώς Μου­μπά­ρακ –φτω­χο­ποί­η­ση και δια­φθο­ρά, λυσ­σα­σμέ­νη υπε­ρά­σπι­ση των με­γά­λων επι­χει­ρή­σε­ων, στην υπη­ρε­σία των Αμε­ρι­κα­νι­κών και Σιω­νι­στι­κών συμ­φε­ρό­ντων.

Αντί να εκ­κα­θα­ρί­σει το κρα­τι­κό μη­χα­νι­σμό από τη δια­φθο­ρά και από αυ­τούς που λέ­ρω­σαν τα χέρια τους με το αίμα των μαρ­τύ­ρων, είτε από το υπουρ­γείο Εσω­τε­ρι­κών είτε από το στρα­τό είτε από τη μυ­στι­κή αστυ­νο­μία, η Αδελ­φό­τη­τα συν­δια­λέ­χθη­κε μαζί τους, ελ­πί­ζο­ντας στη συμ­με­το­χή της στην κρα­τι­κή διοί­κη­ση στο πλευ­ρό των φε­λούλ και των αν­θρώ­πων του Μου­μπά­ρακ.

Έτσι, η εξου­σία της Αδελ­φό­τη­τας έγινε ου­σια­στι­κά μια συ­νέ­χεια σε όλα τα επί­πε­δα του Μου­μπα­ρα­κι­κού κα­θε­στώ­τος ενά­ντια στο οποίο είχε εξε­γερ­θεί ο Αι­γυ­πτια­κός λαός.

Αυτή είναι η ουσία της νέας επα­να­στα­τι­κής έκρη­ξης που ξε­κί­νη­σε την ιστο­ρι­κή 30η Ιούνη. Η Αδελ­φό­τη­τα δεν κα­τά­λα­βε αυτήν την ουσία, κι έτσι η δη­μο­τι­κό­τη­τά τους εξα­τμί­στη­κε μέσα σε μήνες. Αυτήν την ουσία δεν κα­τα­λα­βαί­νουν ούτε οι ηγέ­τες του στρα­τού –ούτε το πο­λι­τι­κό τους κά­λυμ­μα, που αντι­προ­σω­πεύ­ε­ται από τους φι­λε­λεύ­θε­ρους και τους φε­λούλ του Με­τώ­που Εθνι­κής Σω­τη­ρί­ας. Γιατί δεν τους υπο­χρε­ώ­νει κα­νείς με το πι­στό­λι στον κρό­τα­φο να συ­νε­χί­σουν να εφαρ­μό­ζουν τις ίδιες πο­λι­τι­κές που ακο­λού­θη­σε ο Μόρσι, το στρα­τιω­τι­κό συμ­βού­λιο και ο Μου­μπά­ρακ πριν από αυ­τούς –τις ίδιες νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες οι­κο­νο­μι­κές πο­λι­τι­κές, τις ίδιες στρα­τη­γι­κές συμ­μα­χί­ες με τις κα­τα­πιε­στι­κές μο­ναρ­χί­ες του Κόλ­που, την ίδια τα­πει­νω­τι­κή εξάρ­τη­ση από την Αμε­ρι­κα­νι­κή και Σιω­νι­στι­κή αποι­κιο­κρα­τία.

Οι κυ­βερ­νή­σεις και τα ΜΜΕ της Αμε­ρι­κα­νι­κής και Ευ­ρω­παϊ­κής αστι­κής τάξης επι­χει­ρούν να πε­ρι­γρά­ψουν αυτό που συ­νέ­βη στην Αί­γυ­πτο σαν να επρό­κει­το μόνο για ένα στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα ενά­ντια σε ένα δη­μο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νο πρό­ε­δρο, ή ένα πρα­ξι­κό­πη­μα ενά­ντια στη «νο­μι­μό­τη­τα» της τυ­πι­κής, επί­σης δη­μο­κρα­τί­ας. Αλλά αυτό που συ­νέ­βη ξε­περ­νά κατά πολύ την τυ­πι­κή, επί­ση­μη δη­μο­κρα­τία με τις κάλ­πες της. Πρό­κει­ται για τη «νο­μι­μό­τη­τα» της λαϊ­κής επα­νά­στα­σης –άμεση δη­μο­κρα­τία που δη­μιουρ­γεί την επα­να­στα­τι­κή «νο­μι­μό­τη­τα». Ανοί­γει ορί­ζο­ντες για νέες μορ­φές λαϊ­κής εξου­σί­ας, κατά πολύ ανώ­τε­ρες από την προ­σω­ρι­νή δη­μο­κρα­τί­ας της κάλ­πης που κα­τα­λή­γει σε τί­πο­τε πε­ρισ­σό­τε­ρο από την δια­τή­ρη­ση της αστι­κής εξου­σί­ας μέσα από τις δια­φο­ρε­τι­κές της πτέ­ρυ­γες.

Η προ­σω­ρι­νή δη­μο­κρα­τία της κάλ­πης εξα­σφα­λί­ζει μόνο την συ­νέ­χεια της εξου­σί­ας του κα­πι­τα­λι­στι­κού κρα­τι­κού μη­χα­νι­σμού. Εξα­σφα­λί­ζει τις αυ­τα­πά­τες των αν­θρώ­πων που πι­στεύ­ουν ότι ασκούν εξου­σία επει­δή δια­λέ­γουν μια φορά σε κά­ποια χρό­νια τον εκ­πρό­σω­πο της αστι­κής τάξης που θα τους κυ­βερ­νή­σει και θα τους κα­τα­πιέ­σει –χωρίς, φυ­σι­κά, να μπο­ρούν καν να αγ­γί­ξουν την κρα­τι­κή μη­χα­νή ή τις οχυ­ρω­μέ­νες κα­πι­τα­λι­στές εται­ρεί­ες, μέσα από τη χρη­σι­μο­ποί­η­ση της κάλ­πης.
Αυτό που συ­νέ­βη στην Αί­γυ­πτο είναι το απο­κο­ρύ­φω­μα της δη­μο­κρα­τί­ας, μια επα­νά­στα­ση εκα­τομ­μυ­ρί­ων αν­θρώ­πων που ανέ­τρε­ψε άμεσα έναν κυ­βερ­νή­τη. Όσον αφορά τον στρα­τιω­τι­κή εκτο­πι­σμό του Μόρσι, αυτό δεν ήταν τί­πο­τε πε­ρισ­σό­τε­ρο από μια δε­δο­μέ­νη κα­τά­λη­ξη, από τη στιγ­μή που ο στρα­τός κα­τά­λα­βε ότι οι μάζες είχαν ήδη λήξει το ζή­τη­μα στους δρό­μους και τις πλα­τεί­ες της Αι­γύ­πτου.
Ο Ελ-Σι­σί στις 3 Ιούλη του 2013, έκανε αυτό που έκανε ο Τα­ντα­ουΐ πριν από αυτόν στις 11 Φλε­βά­ρη του 2011: υπο­τά­χθη­κε στη θέ­λη­ση του εξε­γερ­μέ­νου πλη­θυ­σμού, όχι από κά­ποιον πα­τριω­τι­σμό ή κά­ποια επα­να­στα­τι­κή διά­θε­ση, αλλά από τον φόβο του απέ­να­ντι στην επα­νά­στα­ση. Γιατί αν δεν επε­νέ­βαι­νε ο Ελ-Σι­σί για να απο­μα­κρύ­νει τον Μόρσι, η επα­νά­στα­ση δεν θα στα­μα­τού­σε με την ανα­τρο­πή του Μόρσι και της Αδελ­φό­τη­τας, αλλά ήταν –και ακόμα πα­ρα­μέ­νει- ικανή να με­τε­ξε­λι­χθεί σε μια πλήρη κοι­νω­νι­κή επα­νά­στα­ση που θα μπο­ρού­σε να ανα­τρέ­ψει όλο το κα­πι­τα­λι­στι­κό κρά­τος, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των ηγε­τών του στρα­τιω­τι­κού κα­τε­στη­μέ­νου.
Το στρα­τιω­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο είναι εχθρι­κό προς την Αι­γυ­πτια­κή Επα­νά­στα­ση. Ξε­φορ­τώ­θη­κε τον Μου­μπά­ρακ για να σώσει τον εαυτό του από τα πυρά της επα­νά­στα­σης. Ο στρα­τός τώρα ξε­φορ­τώ­νε­ται την Αδελ­φό­τη­τα και τον Μόρσι, τους πρώην συμ­μά­χους του, από φόβο για την μέρα που ο σει­σμός της επα­νά­στα­σης θα φτά­σει και σε αυτόν. Όπως πλα­τιά τμή­μα­τα του πλη­θυ­σμού είχαν επη­ρε­α­στεί από την αυ­τα­πά­τη για την ου­δε­τε­ρό­τη­τα του στρα­τού και την υπο­στή­ρι­ξή του στην επα­νά­στα­ση, στην αρχή της δια­κυ­βέρ­νη­σης του Στρα­τιω­τι­κού Συμ­βου­λί­ου, σή­με­ρα επη­ρε­ά­ζο­νται από την προ­πα­γάν­δα ψε­μά­των για τον ηρω­ι­σμό και την επα­να­στα­τι­κή αφο­σί­ω­ση του Ελ-Σι­σί και των στρα­τη­γών του.
Αλλά όπως οι μάζες γρή­γο­ρα ξε­πέ­ρα­σαν την προ­πα­γάν­δα στις μέρες της εξου­σί­ας του Τα­ντα­ουΐ, μέσα από την εμπει­ρία και τον αγώνα τους, θα ξε­πε­ρά­σουν και πάλι την ψευ­δαί­σθη­ση ότι «στρα­τός και λαός είναι ένα χέρι» τις επό­με­νες βδο­μά­δες και μήνες.
Οι Αι­γυ­πτια­κές μάζες κα­τά­φε­ραν να ανα­τρέ­ψουν δύο προ­έ­δρους σε 30 μήνες. Αυτή η τε­ρά­στια δύ­να­μη δεν φαί­νε­ται μόνο στις δια­δη­λώ­σεις εκα­τομ­μυ­ρί­ων, αλλά και στα διαρ­κή κύ­μα­τα απερ­γιών και λαϊ­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων. Γιατί η πο­λι­τι­κή αυ­το­πε­ποί­θη­ση με­τα­σχη­μα­τί­ζε­ται σε αυ­το­πε­ποί­θη­ση στους κοι­νω­νι­κούς και οι­κο­νο­μι­κούς αγώ­νες, και το αντί­στρο­φο.
Μετά το πρώτο επα­να­στα­τι­κό κύμα, ο στρα­τός πό­ντα­ρε στις ορ­γα­νω­τι­κές δυ­να­τό­τη­τες και τη λαϊκή στή­ρι­ξη της Αδελ­φό­τη­τας, για να αφο­μοιώ­σει και τε­λι­κά να ακυ­ρώ­σει την επα­νά­στα­ση. Αλλά αυτό το πο­ντά­ρι­σμα ητ­τή­θη­κε στις 30 Ιούνη. Τώρα, ο στρα­τός πο­ντά­ρει στη φι­λε­λεύ­θε­ρη αντι­πο­λί­τευ­ση για τον ίδιο στόχο. Αλλά το τε­ρά­στιο χάσμα ανά­με­σα στις προσ­δο­κί­ες των επα­να­στα­τι­κών μαζών και αυτά που προ­σφέ­ρουν οι φι­λε­λεύ­θε­ρες δυ­νά­μεις όσον αφορά τις οι­κο­νο­μι­κές και κοι­νω­νι­κές πο­λι­τι­κές εν μέσω μιας βα­θιάς οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης, θα οδη­γή­σουν γρή­γο­ρα στην απο­κά­λυ­ψη των στό­χων αυτών των δυ­νά­με­ων, και πίσω από αυτές, των πραγ­μα­τι­κών κυ­βερ­νη­τών της Αι­γύ­πτου, του στρα­τού και των δυ­νά­με­ων ασφα­λεί­ας.
Ένας από τους κιν­δύ­νους που θα αντι­με­τω­πί­σου­με τις ερ­χό­με­νες βδο­μά­δες και μήνες είναι το κύμα κα­τα­στο­λής που κα­τευ­θύ­νε­ται ενά­ντια στη Μου­σουλ­μα­νι­κή Αδελ­φό­τη­τα και το Ισλα­μι­κό κί­νη­μα, θα χρη­σι­μο­ποι­η­θεί προ­πα­γαν­δι­στι­κά από τους φι­λε­λεύ­θε­ρους και για λό­γους ασφα­λεί­ας από το στρα­τό και την αστυ­νο­μία, για να χτυ­πή­σουν το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα και τις λαϊ­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις, με την πρό­φα­ση της δια­τή­ρη­σης της στα­θε­ρό­τη­τας σε «αυτήν την κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δο». Η απο­κα­τά­στα­ση της αυ­το­πε­ποί­θη­σης του μη­χα­νι­σμού ασφα­λεί­ας μέσα από το κυ­νή­γι των ισλα­μι­στών, θα με­τα­φρα­στεί αναμ­φί­βο­λα σε κύ­μα­τα κα­τα­στο­λής ενά­ντια σε απερ­γί­ες και κα­τα­λή­ψεις, με την κά­λυ­ψη των αστι­κών ΜΜΕ.
Γι’ αυτό το λόγο, πρέ­πει να εί­μα­στε στα­θε­ρά ενά­ντια σε κάθε μορφή κα­τα­στο­λής που θα δε­χθούν οι Ισλα­μι­στές, είτε συλ­λή­ψεις, είτε κλει­σί­μα­τα κα­να­λιών και εφη­με­ρί­δων, γιατί αυτό που γί­νε­ται σή­με­ρα ενά­ντια στους Ισλα­μι­στές, θα γίνει αύριο ενά­ντια στους ερ­γά­τες και τους αρι­στε­ρούς.
Το δί­λημ­μα της Αι­γυ­πτια­κής Επα­νά­στα­σης σή­με­ρα είναι η πο­λι­τι­κή αδυ­να­μία των επα­να­στα­τι­κών δυ­νά­με­ων που εκ­φρά­ζουν το αί­τη­μα της συ­νέ­χειας της επα­νά­στα­σης, με τα κοι­νω­νι­κά αι­τή­μα­τα στην καρ­διά της. Για αυτές τις δυ­νά­μεις, η κάλπη δεν θα αρ­κέ­σει, και δεν θα δε­χτούν τη συ­νέ­χεια των κα­πι­τα­λι­στι­κών πο­λι­τι­κών φτω­χο­ποί­η­σης. Δεν θα εγκα­τα­λεί­ψουν το αί­τη­μα για δι­καί­ω­ση του αί­μα­τος των μαρ­τύ­ρων της επα­νά­στα­σης. Θα συ­νε­χί­σουν να επι­μέ­νουν για την ανα­τρο­πή του κρά­τους του Μου­μπά­ρακ, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των στρα­τιω­τι­κών, δι­κα­στι­κών, κα­τα­σταλ­τι­κών μη­χα­νι­σμών του. Αυτοί οι μη­χα­νι­σμοί εξα­κο­λου­θούν να ελέγ­χουν τη χώρα και εξα­κο­λου­θούν να προ­στα­τεύ­ουν τα συμ­φέ­ρο­ντα των με­γά­λων επι­χει­ρη­μα­τιών και των φε­λούλ του Μου­μπά­ρακ. Πα­ρα­μέ­νουν ένας τε­ρά­στιος βάλ­τος δια­φθο­ράς, λε­η­λα­σί­ας και δε­σπο­τι­σμού.
Επι­βάλ­λε­ται στις επα­να­στα­τι­κές δυ­νά­μεις σή­με­ρα να ενώ­σουν τις γραμ­μές τους και να το­πο­θε­τη­θούν ως μια πει­στι­κή επα­να­στα­τι­κή εναλ­λα­κτι­κή για τις μάζες –μια εναλ­λα­κτι­κή στις φι­λε­λεύ­θε­ρες δυ­νά­μεις που σή­με­ρα σκαρ­φα­λώ­νουν ψηλά, στη­ριγ­μέ­νες στους ώμους του στρα­τού, και στις δυ­νά­μεις του πο­λι­τι­κού Ισλάμ που κυ­ριάρ­χη­σαν σε πλα­τιά τμή­μα­τα του πλη­θυ­σμού για δε­κα­ε­τί­ες. Πρέ­πει να δη­μιουρ­γή­σου­με μια πλατ­φόρ­μα που θα ενώ­νει τους οι­κο­νο­μι­κούς και κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες στις γραμ­μές των ερ­γα­τών και των φτω­χών, που θα ενώ­νει όλα τα κα­τα­πιε­σμέ­να στρώ­μα­τα της κοι­νω­νί­ας. Γιατί είναι αυτοί οι άν­θρω­ποι που έχουν συμ­φέ­ρον στη συ­νέ­χεια της επα­νά­στα­σης, έχουν συμ­φέ­ρον να ανα­τρα­πεί η καρ­διά του κα­θε­στώ­τος και όχι μόνο οι εκ­πρό­σω­ποί του, είτε ήταν ο Μου­μπά­ρακ ή ο Μόρσι στο πα­ρελ­θόν, είτε ίσως θα είναι ο Ελ Μπα­ρα­ντέι στο σύ­ντο­μο μέλ­λον.
Οπότε ξε­κι­νά­με από αυτήν τη στιγ­μή προ­ε­τοι­μα­σί­ες για την τρίτη Αι­γυ­πτια­κή Επα­νά­στα­ση που θα έρθει ανα­πό­φευ­κτα, για να εί­μα­στε έτοι­μοι να οδη­γή­σου­με αυτήν την επα­νά­στα­ση ως την τε­λι­κή νίκη. Γιατί οι μάζες απέ­δει­ξαν για άλλη μια φορά ότι η επα­να­στα­τι­κή τους ενέρ­γεια είναι ανε­ξά­ντλη­τη, ότι η επα­νά­στα­σή τους είναι πραγ­μα­τι­κά μια διαρ­κής επα­νά­στα­ση. Ας επι­χει­ρή­σου­με να ανέλ­θου­με και να στα­θού­με στο ύψος αυτού του ιστο­ρι­κού κα­θή­κο­ντος, και ας δου­λέ­ψου­με όλοι μαζί για την επι­τυ­χία της επα­νά­στα­σης.
- See more at: http://rproject.gr/article/anakoinosi-ton-epanastaton-sosialiston-aigyptoy-tesseris-meres-poy-sygklonisan-ton-kosmo#sthash.12KOSmrb.dpuf
Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες