Το μεγάλο μας τσίρκο με το όνομα Πανελλήνιες!

[Ροβεσπιέρος]

Το μεγάλο μας τσίρκο με το όνομα Πανελλήνιες!

Γράφει: Η Αγγελική Ηλιοπούλου



Όλες αυτές τις μέρες ως γονείς παιδιών που συμμετέχουν στις φετινές πανελλήνιες, παρακολουθούμε ένα θέατρο παραλόγου χωρίς πραγματικά να μπορούμε να πιστέψουμε στα μάτια μας και στα αυτιά μας!

Θέματα τρελά και άπιαστα στα μαθηματικά γενικής όπου υποτίθεται διαγωνίζονται και μαθητές της θεωρητικής.

Θέματα που δίνονται και παίρνονται πίσω στη φυσική κατεύθυνσης και που απευθύνονται ως συνήθως στα παιδιά διάνοιες και μόνο.

Θέματα που επιδέχονται δύο διαφορετικές και εντελώς αντίθετες απαντήσεις στην έκθεση (έχει -δεν έχει κατακλείδα η παράγραφος).

Οδηγίες για διόρθωση στα μαθηματικά διαφορετική για τα μισά γραπτά από ότι για τα άλλα μισά.

Μέλη της ένωσης φυσικών και μαθηματικών που διαμαρτύρονται για την επιλογή των θεμάτων και την ανάρτηση κάποιων από αυτά στο διαδίκτυο.

Επιστολή διαμαρτυρίας καθηγητών σχετικά με τα θέματα...και ακόμη οι πανελλήνιες δεν έχουν τελειώσει!! Πόσα ακόμη τέτοια μας περιμένουν;

Και αναρωτιέμαι, γιατί το έργο το παρακολουθώ πανομοιότυπο σχεδόν κάθε χρόνο εδώ και κάτι χρόνια.
Ποιοι είναι αυτοί που επιλέγονται ως μέλη της επιτροπής θεμάτων και με ποια κριτήρια; Έχουν καμία επαφή με τη σχολική πραγματικότητα σήμερα; Τι είδους μάθημα πιστεύουν ότι γίνεται στα ελληνικά δημόσια σχολεία;



Μήπως κάτι τύπου Harvard ή οποιουδήποτε αντίστοιχου ξένου πανεπιστημίου τη στιγμή που παράλληλα το υπουργείο εξακολουθεί να σχίζει τα ιμάτιά του υποστηρίζοντας ότι μπορεί να πάει καλά στις πανελλήνιες ο κάθε μαθητής χωρίς τη βοήθεια κανενός φροντιστηρίου μόνο με προσωπικό διάβασμα και με τη βοήθεια του study for exams;

Σε ποιους ηλίθιους νομίζουν ότι απευθύνονται πουλώντας τέτοιου είδους φτηνά παραμύθια τη στιγμή που οι διορισμένες απ' τους ιθύνοντες του υπουργείου επιτροπές δουλεύουν για να περάσουν το ακριβώς αντίθετο μήνυμα: «γονείς, τρέξτε ξεπουληθείτε, πεινάστε, χρεωθείτε αλλά στείλτε τα παιδιά σας στα καλύτερα τα πιο ακριβοπληρωμένα και ενημερωμένα φροντιστήρια γιατί εδώ δεν παίζουμε, τα θέματά μας είναι τόσο προχωρημένα που απευθύνονται μόνο σε παιδιά θαύματα ή παιδιά προετοιμασμένα μέχρις τελικής πτώσεως και εξαντλήσεως της πνευματικής και ψυχικής τους υγείας»

Συγχαρητήρια λοιπόν στις εξεταστικές επιτροπές των πανελληνίων για το μπάχαλο που κατάφεραν και φέτος να δημιουργήσουν.

Συγχαρητήρια και στο υπουργείο μας που προνοεί και φροντίζει ώστε τα παιδιά μας να πιέζονται τόσο πολύ στην γ’ λυκείου ώστε άλλο να μαχαιρώνει την ίδια του τη μητέρα και άλλα...να τρέχουν στα φαρμακεία με συνταγογραφημένα από γιατρούς βαριά ηρεμιστικά (σκηνή που εκτυλίχθηκε μπροστά στα ίδια μου τα μάτια) γιατί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν χωρίς αυτά το άγχος των πανελληνίων!!!

Συγχαρητήρια τελικά στη χώρα μας που τρώει τα ίδια τα παιδιά της αφήνοντας το μέλλον τους να κρίνεται από μια διαδικασία που μόνο ως ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΟ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟ ΤΣΙΡΚΟ μπορεί να χαρακτηριστεί!!

ΠΗΓΗ:
http://www.alfavita.gr/

Διαβάστε επίσης πολλά σχετικά κείμενα ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7498

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΘΑΛΕΙΑ]

Όταν το εκπαιδευτικό σύστημα υποτάσσεται στις εξετάσεις έχει ήδη πεθάνει
(Ο μικρός Νικόλας συνηθίζει τις εξετάσεις)
Γράφει: Ο Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης



Ήταν δεν ήταν 10 χρονών ο μικρός Νικόλας.

Κρατώντας σφιχτά το χέρι της μαμάς του, της Ζωής, περίμενε έξω από το εξεταστικό κέντρο όπου διεξάγονταν οι εξετάσεις για την απόκτηση κάποιου πτυχίου ξένων γλωσσών.

Χρόνια γείτονες με τη Ζωή, η οποία είχε ένα ακόμη παιδί στο γυμνάσιο, κοντοστάθηκα για να λίγο, περνώντας εκείνο το πρωινό του Σαββάτου, έξω από το εξεταστικό κέντρο.

«Νικόλα, τι γυρεύεις εδώ; Γράφει ο αδερφός σου εξετάσεις και τον περιμένεις να βγει;», ρώτησα το παιδί.

«Δεν γράφει ο αδερφός μου. Εγώ γράφω», μου απάντησε ο μικρός σφίγγοντας το χέρι της μαμάς του.

«Ζωή, τι λέει ο Νικόλας;», ρώτησα έκπληκτος τη μαμά του.

«Αλήθεια λέει. Δίνει τις πρώτες του εξετάσεις στα Αγγλικά για να πάρει το πρώτο του πτυχίο», μου απάντησε χαμογελώντας η Ζωή.

«Σ’ αυτή την ηλικία; Τι να το κάνει αυτό το πτυχίο; Θα το βάλει στο βιογραφικό του και θα ψάξει για δουλειά;» συνέχισα εγώ την ανάκριση.

«Όχι, βέβαια. Αλλά, καλύτερα να μπαίνει στο πνεύμα των εξετάσεων σιγά-σιγά για να συνηθίζει τις συνθήκες. Ξέρεις πόσες εξετάσεις τον περιμένουν; Βάλε στα Αγγλικά μέχρι να πάρει τα δύο πτυχία, στα Γαλλικά, στα Γερμανικά, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο, στις πανελλήνιες, στο Πανεπιστήμιο, στα μεταπτυχιακά του, στον ΑΣΕΠ και ποιος ξέρει πού αλλού μέχρι να μεγαλώσει;» μου απάντησε με αγανάκτηση η Ζωή.

«Και μόνο που τις άκουσα, πιάστηκε η καρδιά μου. Έτσι όπως πάει το παιδί, μάλλον σε άλλες εξετάσεις θα συνηθίσει», της απάντησα.

«Δηλαδή;»

«Σε ιατρικές εξετάσεις για άγχος για στρες και για κανένα αυτοάνοσο, είναι σίγουρο ότι θα συνηθίσει», της είπα και ετοιμάστηκα να φύγω.

«Τι να κάνουμε; Είναι δύσκολο το μέλλον για τα παιδιά αυτά. Πρέπει να μαζέψουν όσα περισσότερα πτυχία μπορούν» είπε η Ζωή και κατευθύνθηκε προς την είσοδο του εξεταστικού κέντρου.

«Και πότε θα παίξει αυτό το παιδί;», ρώτησα, αλλά μάλλον η μαμά και ο μικρός δεν με άκουσαν, καθώς όλοι οι μικροί «εξεταζόμενοι» με τους γονείς τους περνούσαν την είσοδο του «εξεταστηρίου».

Μάλιστα! Τα παιδιά πρέπει να συνηθίσουν από πολύ μικρά στις εξετάσεις!

Πρέπει να συνηθίσουν να «εξετάζονται» και να «αξιολογούνται» από τα γενοφάσκια τους γιατί οι εξετάσεις έχουν πλέον αναχθεί σε υπέρτατο στόχο.

Συνήθως, οι εξετάσεις, αν και εφόσον υπάρχουν, υπηρετούν και υποτάσσονται στο εκπαιδευτικό σύστημα που αποτελεί τη βάση για τις γνώσεις και τις δεξιότητες που αποκτούν οι μαθητές με σκοπό να εξυπηρετήσουν τις πραγματικά δικές τους αλλά και κοινωνικές ανάγκες αξιοποιώντας τις ικανότητες και τα ταλέντα τους.

Όταν το εκπαιδευτικό σύστημα υπηρετεί και υποτάσσεται στις εξετάσεις τότε μιλάμε για ένα εκπαιδευτικό σύστημα που έχει πεθάνει προ πολλού.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ίσως και παραπάνω, στη χώρα μας, το κέντρο βάρους έχει μετατοπιστεί από την εκπαιδευτική διαδικασία που συντελείται μέσα στα σχολεία και έχει στερεωθεί στη διαδικασία των εξετάσεων και ειδικά των πανελληνίων εξετάσεων που έχει αναχθεί σε «μητέρα όλων των μαχών».

Οι εξετάσεις από μέσο έχουν γίνει αυτοσκοπός, από την κορυφή της πυραμίδας του όποιου εκπαιδευτικού συστήματος, έχουν γίνει, οι ίδιες μια ολόκληρη πυραμίδα.



Το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, οι συνθήκες που τη διαμορφώνουν, οι πραγματικές ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των μαθητών, έχουν εγκαταλειφθεί και όλη η συζήτηση και ο προβληματισμός γίνεται για το είδος και το περιεχόμενο, αποκλειστικά, της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, το περιεχόμενο των εξετάσεων, χρόνο με το χρόνο να απομακρύνεται από την εκπαιδευτική διαδικασία που συντελείται στα σχολεία.

Αντί να αποτελεί συνέπεια και συνέχεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, έρχεται να την υποκαταστήσει.

Ποιος δεν θα διδάξει την επόμενη χρονιά τα θέματα που μπήκαν στις πανελλήνιες και τα οποία, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, απουσίαζαν από τα σχολικά εγχειρίδια.

Ποιος μαθητής θα ασχοληθεί με τα του σχολείου, όταν αυτά θεωρούνται άχρηστο υλικό που δεν εξυπηρετεί τον υπέρτατο σκοπό που είναι η καλή απόδοση στις εξετάσεις.

Ας φέρουμε λίγο στο νου μας, την πλειοψηφία των γονιών που έρχονται στο σχολείο για ενημέρωση. Το πρώτο που τους ενδιαφέρει είναι ο βαθμός, γιατί ο βαθμός, προσφέρει κοινωνική αποδοχή και καταξίωση, αυτοεπιβεβαίωση και αυτοεπιβράβευση και συγχρόνως αποτελεί μια πρώτη ένδειξη ότι το παιδί «θα πάει καλά στις εξετάσεις», όποιες και αν είναι αυτές, σε όποια τάξη και αν γίνονται.

Ποιος νοιάστηκε τη χρονιά που τα παιδιά τους έπαιρναν φωτοτυπίες αντί για βιβλία;

Ποιος νοιάστηκε που αυξήθηκαν οι μαθητές στα τμήματα;

Ποιος νοιάστηκε για τα κενά των εκπαιδευτικών, αν αυτοί δεν εμπλέκονταν με τα μαθήματα των πανελληνίων;

Ποιος αναρωτιέται, όχι για το αν μπορούν να ανταποκρίνονται στα θέματα των εξετάσεων, αλλά για το είδος και το περιεχόμενο της μόρφωσης που παίρνουν τα παιδιά στο σχολείο;

Αυτό που κυριαρχεί κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους, ειδικά στην Τρίτη λυκείου, είναι οι εξετάσεις.

Τι θέματα θα πέσουν; Από ποιο βιβλίο-πηγή (όχι δεν είναι το σχολικό) θα προέρχονται; Θα είναι δύσκολα; Θα βάλουν τίποτα τραβηγμένο;

Και όταν οι εξετάσεις ολοκληρωθούν και οι θεματοθέτες ολοκληρώσουν το έργο τους, ακολουθεί ο σχολιασμός:

Θέματα για απαιτητικούς. Θέματα για καλά διαβασμένους.
Θέματα που ήθελαν αυξημένη κριτική ικανότητα. Θέματα για παπαγάλους. Θέματα για γερούς λύτες.

Ποτέ δεν υπήρξαν:

Θέματα για μαθητές. Θέματα για νέους. Θέματα για παιδιά.

Μα για ποιους μαθητές μιλάμε; Για ποιους νέους και για ποια παιδιά; Όταν, πλέον, από πολύ μικρή ηλικία, στερούνται το παιχνίδι; Υπάρχει παιδί χωρίς παιχνίδι ή παιχνίδι χωρίς παιδιά;

Όταν, η παιδική και η ανθρώπινη, τελικά, ψυχολογία συνθλίβονται στις μυλόπετρες των διαδοχικών εξετάσεων τότε τα παιδιά θα «παίξουν» όταν θα έχουν μεγαλώσει με απρόβλεπτες και δυσάρεστες συνέπειες.

Σε κάποιο τοίχο διάβασα κάποτε:
«Οι μεγάλοι, δεν σταμάτησαν να παίζουν επειδή μεγάλωσαν αλλά, μεγάλωσαν επειδή σταμάτησαν να παίζουν».

Πόσο δίκιο είχε!
Ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχω την εντύπωση πως τα παιδιά σταματούν να παίζουν πολύ νωρίς και «μεγαλώνουν», γρήγορα και απότομα.

Θα μου πείτε τώρα: Αν δεν υπήρχαν οι εξετάσεις πώς θα επιλέγονταν οι καλύτεροι;

Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι με τις εξετάσεις επιλέγονται πάντα οι καλύτεροι ούτε ότι οι καλύτεροι δεν θα ακολουθούσαν την όποια πορεία τους αν δεν περνούσαν μέσα από κάποιες εξετάσεις.

Όσοι άνθρωποι, διαχρονικά, έχουν σημαδέψει θετικά με τη σκέψη τους και τις πράξεις τους την εξέλιξη της ανθρωπότητας, το έκαναν επειδή πέρασαν σε κάποιες εξετάσεις;

Ήταν οι εξετάσεις που τους εκτόξευσαν ή μήπως, το πάθος τους, το ταλέντο τους η αγάπη και η πίστη τους σε ότι έκαναν που τους ώθησε στο να ψάξουν, να ερευνήσουν και να ανακαλύψουν;

Τελικά, τι σχολείο θέλουμε; Ένα σχολείο που απλώς θα δίνει πιστοποιητικά καλής φοίτησης και διαγωγής ή ένα σχολείο στο οποίο ο μαθητής θα θέλει να έρχεται, θα χαίρεται να περνάει την πύλη του και δεν θα ανυπομονεί πότε θα χτυπήσει το κουδούνι του σχολάσματος;

Αυτό το σχολείο, όμως, απαιτεί άλλες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, άλλες κοινωνικές και ηθικές αξίες που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη των όσων επικρατούν σήμερα.

Ξέρω πως η κατάργηση των εξετάσεων σημαίνει κατάρρευση μιας από τις βαριές βιομηχανίες του τόπου. Δισεκατομμύρια θα παραμείνουν στις τσέπες των γονιών και πολλοί είναι εκείνοι που θα βρεθούν χωρίς δουλειά από τη μια μέρα στην άλλη. Επικίνδυνη κατάσταση για το σύστημα. Μπορεί να βγουν στους δρόμους, μπορεί να διεκδικήσουν, μπορεί ακόμη, να ορμήσουν και να δαγκώσουν στο σβέρκο τους «υπεύθυνους».

Το φαντάζεστε;

ΠΗΓΗ:
http://www.alfavita.gr/

[ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ]

Η πολυεδρική κατακρεούργηση της εφηβείας…



Η απεργία των εκπαιδευτικών, παρά το γεγονός ότι δεν …έγινε, αλλά και ο στρατιωτικός εντοιχισμός τους από την κατοχική κυβέρνηση, έβγαλαν στην επιφάνεια κάποια πολύ αισιόδοξα «στοιχεία»: Τους ραψωδούς και τροβαδούρους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι μέσα από τις «αυλές» του εκπαιδευτικού ΚΑΤΕΡΓΟΥ ανέδειξαν τα ουσιαστικά πολιτικά ζητήματα της Παιδείας.

Στις μαύρες μέρες μας, αυτός ο βαθύτατος προβληματισμός κάποιων εκπαιδευτικών (επικοί ραψωδοί) εκπέμπει αισιόδοξα μηνύματα.

Πολλούς από αυτούς που ανακαλύπτομαι τους «κρεμάμε» στο ΡΕΣΑΛΤΟ…

Η καταγγελία και η ανάλυση αυτού του εκπαιδευτικού συστήματος είναι από τις βασικές προτεραιότητες μιας πολιτικής παρέμβασης.

Η εκπαίδευση είναι το σημείο όπου τέμνονται άμεσα οι ζωτικές ανάγκες και η δομή της εξουσίας. Δεν είναι, λοιπόν, ποτέ ουδέτερη ή “αθώα”. Ούτε ποτέ είναι “αθώα” η πολιτική κάθε κυβέρνησης.

Η μετατροπή του σχολείου σε εξεταστικό κέντρο αποτελεί στρατηγική επιλογή του πλανητικού ολοκληρωτισμού, ακριβώς γιατί αποσκοπεί στο να αποσπάσει την εκπαίδευση από κάθε ζωτική ανθρώπινη ανάγκη, από το λαό, την ιστορία του κ.λπ, και να την προσαρμόσει ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ στις απαιτήσεις των μαφιόζων του χρήματος.

Τα εξεταστικά κάτεργα αποτελούν το τελεσίδικο δέσιμο της εκπαίδευσης με το χρήμα και ταυτόχρονα λειτουργούν σαν ρατσιστικές λαιμητόμους ΕΠΙΛΟΓΗΣ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ των οικονομικά ασθενέστερων και κοινωνικά «υποδεέστερων».

Από το σχολείο αρχίζει η μεγάλη πολεμική επιχείρηση της νεοταξικής εξουσίας εναντίον της νεολαίας.

Τα πολεμικά μέτωπα των μαφιόζων του χρήματος εναντίον των νέων είναι, βεβαίως, σήμερα πολυεδρικά.

Αναδημοσιεύουμε ένα κείμενό μας, που συνοψίζει αυτά τα «μέτωπα», γραμμένο το Μάρτιο του 2011:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5483

Διαβάστε επίσης και το άρθρο:
Κλείσιμο σχολείων: Νέο μέτρο νεοταξικού δαρβινισμού»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5476


Κινούμενα σχέδια: Το νεοταξικό ναρκωτικό της παιδικής «ψυχής»



«Οργανώνονται τελωνεία των λέξεων,
νεκροταφεία των λέξεων.
Για ν’ απαρνηθούμε να ζήσουμε μια ζωή
που δεν είναι δική μας, μας υποχρεώνουν να
δεχτούμε σαν δική μας μια ξένη μνήμη. Μασκαρεμένη
πραγματικότητα, ιστορία που αφηγούνται οι νικητές».
Εντουάρντο Γκαλεάνο

Η Νέα Τάξη, ο πλανητικός αυτός ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ μηχανισμός των παγκόσμιων ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ μηχανισμών της αγοράς και του χρήματος, επιδιώκει να ισοπεδώσει τα πάντα και να ξεριζώσει από τις «ψυχές» των ανθρώπων κάθε κύτταρο και πνοή ΖΩΗΣ.

Γι αυτό, αυτή η παγκόσμια μηχανή είναι στείρα, μισεί θανάσιμα κάθε τι που είναι ζωή κάθε τι που μεγαλώνει και κινείται. Είναι ικανή να πολλαπλασιάζει μόνο τις φυλακές, τις χειροπέδες, τα δηλητήρια, τα ναρκωτικά και τα νεκροταφεία.

Η Νέα Τάξη δεν μπορεί να παράγει τίποτα άλλο από κρατούμενους, πτώματα, ρουφιάνους και κατασταλτικούς μηχανισμούς, ζητιάνους και εξόριστους…

Οι νέοι για κάθε καθεστώς είναι εχθρός, ακριβώς γιατί αποτελούν την απόδειξη της ζωής.

Για τη Νέα Τάξη η ΖΩΗ είναι έγκλημα, γι αυτό επιχειρεί με κάθε μέσον να νεκρώσει τη ζωή, να δηλητηριάσει τα παιδιά με ποικίλα ναρκωτικά.

Σήμερα γίνεται μια πολυμέτωπη, ενορχηστρωμένη και συστηματική επίθεση κατά της νεολαίας:

α). Η ολοκληρωτική κατεδάφιση της Παιδείας.

Εδώ τα δωσίλογα όργανα της Νέας Τάξης δεν αφήνουν τίποτα όρθιο: αποτεφρώνουν κάθε έννοια της Μόρφωσης, κατεδαφίζουν κάθε ιστορική κατάκτηση της συλλογικής γνώσης, διαλύουν κάθε σύμβολο της Παιδείας, ακόμα και κλείνουν σχολεία, ερημώνοντας, με ρατσιστική αλαζονεία και φασιστικό δαρβινισμό, της τοπικές κοινωνίες και τα ιστορικά σχολειά.

Πιο αναλυτικά στο άρθρο: «Κλείσιμο σχολείων: Νέο μέτρο νεοταξικού δαρβινισμού»

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5476

Τα σημερινά σχολεία δεν έχουν καμία, απολύτως καμία, σχέση με τη Μόρφωση: Αποτελούν εργαστήρια νοθείας της μόρφωσης και παραγωγής των «αξιών» της αγοράς και του χρήματος.

Όπως έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές η μόρφωση είναι όλα τα σύμβολα ταυτότητας και μαζικής μνήμης: οι μαρτυρίες αυτού που είμαστε, οι προφητείες της φαντασίας, οι καταγγελίες ενάντια σ’ αυτό που μας εμποδίζει να είμαστε και να υπάρχουμε.

Είμαι μορφωμένος σημαίνει πως μπορώ να κατανοήσω με τις γνώσεις και την εμπειρία αυτό που διαδραματίζεται μπροστά μου.

Ο μορφωμένος (όχι απλώς ο εγγράμματος) δεν είναι παθητικός δέκτης, αλλά ενεργητικός πομπός. Ξεσκεπάζει και καταγγέλλει τη νόθα μόρφωση: τα ψέματα της Ιστορίας που μας διδάσκουν, τους ελιγμούς των πολυεθνικών που πουλάνε αυτοκίνητα και ιδεολογία, το σύστημα των αξιών που εκθειάζει τα πράγματα και υποτιμά τους ανθρώπους, το βρώμικο παιχνίδι του χρήματος και της κατανάλωσης, που κάνει τα άτομα να εκμεταλλεύονται το ένα το άλλο και να συντρίβει το ένα το άλλο...

ΣΗΜΕΡΑ το σχολείο δεν αποτελεί μόνο τη μήτρα της νόθας μόρφωσης. Τείνει σε μια ολοκληρωτική βιομηχανοποίηση, χειραγωγημένο άμεσα από τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς. Η φιλοσοφία της σύγχρονης εκπαιδευτικής πολιτικής συνοψίζεται στις λέξεις:

Ανταγωνισμός, αποδοτικότητα, μέτρηση, ρεκόρ (βαθμοί).

Το σχολείο έχει μεταβληθεί σε «Ιερά Εξέταση», σε ένα σύστημα εξοντωτικής και άκρως ανταγωνιστικής «επιλογής των ειδών», αποκλεισμού και κατασκευής ισοπεδωμένων και πειθαρχημένων υπηρετών στις πολυπολιτισμικές και κοσμοπολίτικες «αξίες» της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς.

β). Ο βομβαρδισμός της νεολαίας από τοξικά δηλητήρια



Σήμερα η νεολαία πολιορκείται κυριολεκτικά από «εστίες» και «δίκτυα» ποικίλων, πολύμορφων και πολύχρωμων διαστροφών. Ένας πνιγηρός και θανάσιμος καρκινώδης εμπορικός ιστός: Ναρκωτικά, ψυχοφάρμακα, νοσηρή διασκέδαση κατανάλωσης ποτών, ήχων και φώτων, διαστροφικά θεάματα όλων των ποικιλιών…

Όλα τα «τέρατα» του νεοταξικού «πολιτισμού», οι διαστροφές του και τα καταναλωτικά υποπροϊόντα του έχουν «ριχτεί», με μανία αχαλίνωτη, να κατασπαράξουν τη νεολαία…

γ). Κινούμενα Σχέδια: το δηλητήριο στα έμβρυα της παιδικής ψυχής.

Ένα από τα πιο θανατηφόρα «όπλα» της Νέας Τάξης είναι τα «κινούμενα σχέδια»: Το κανιβαλιστικό τηλεθέαμα που στοχεύει απευθείας στο μυαλό και στην καρδία του μικρού παιδιού.

Το μικρό παιδί είναι πολύ εύπλαστο και ευάλωτο. Οι μηχανισμοί της αγοράς και των νεοταξικών τεράτων επιχειρούν από το νηπιακό αυτό στάδιο να στάξουν τα δηλητήρια και να τα σπείρουν στην παιδική ψυχή, μέσω της εικόνας: Το πρώτο στάδιο της πλαστής και χειραγωγημένης «γνώσης».

Τα ΜΜΕ (αυτές οι γιγάντιες βιομηχανίες της Νέας Τάξης) επιχειρούν να κατασκευάσουν, από τα «σπάργανα», τους νεκρωμένους δούλους που θέλουν, με τα ποικίλα ναρκωτικά των «αξιών» και των «τεράτων» της παγκόσμιας αγοράς.

Γι αυτό οι οθόνες έχουν πλημμυρίσει από τη φρίκη αυτών των νεοταξικών «τεράτων» και ποικίλων διαστροφών: Μια αχαλίνωτη νεροποντή δολοφονίας της ψυχής των παιδιών…

Δείτε το Video των «Δάσκαλων της Λήμνου»

http://ethniki-paideia.blogspot.com/2011/03/blog-post_18.html

Διαβάστε και το σχόλιο της «Κλασσικοπερίπτωσης»

http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2011/03/video_18.html

[ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ]

Εξετάσεις: Παίζοντας με τα νεύρα και το μέλλον των υποψηφίων
Του Γιώργου Κ. Καββαδία*



Η προληπτική επιστράτευση των καθηγητών στις εξετάσεις, ακραία έκφραση μιας ιδιόμορφης μνημονιακής δικτατορίας που ποινικοποιεί ακόμα και τη σκέψη για απεργία, υποτίθεται ότι είχε στόχο τη διασφάλιση της ψυχικής υγείας των μαθητών.

Οι παρατάξεις των κοινοβουλευτικών κομμάτων πειθόμενοι τοις ρήμασι των ηγεσιών τους, αλλοίωσαν τη βούληση των καθηγητών και ανέστειλαν την απεργία. Οι εξετάσεις διεξάγονται «ομαλά».

Τόσο ομαλά που μόλις 15 σε σύνολο 165 υποψηφίων του εξεταστικού κέντρου Γρεβενών μεταφέρθηκαν στο Νοσοκομείο με κρίση πανικού (Παρασκευή 24 -5), δεκάδες άλλοι υποψήφιοι κατέρρευσαν από το άγχος σε εξεταστικά κέντρα, ενώ μόλις μια οικογενειακή τραγωδία συγκλόνισε την Ελλάδα.

Ακραία και μεμονωμένα περιστατικά θα πουν κάποιοι. Η αλήθεια είναι ότι οι κυβερνητικοί ιθύνοντες που αυτοαναγορεύονται σε προστάτες της ψυχικής υγείας των μαθητών είναι οι μεγάλοι ένοχοι για τις πιο περιπετειώδεις και χειρότερες εξετάσεις των τελευταίων ετών που κλόνισαν τον ψυχισμό των μαθητών. Αλλεπάλληλες γκάφες, λανθασμένα ή απίστευτης δυσκολίας θέματα και επιστρατευμένη διόρθωση γραπτών συνθέτουν το φετινό γκρίζο τοπίο των εξετάσεων.

Οι εξετάσεις ολοκληρώνονται σήμερα και οι υποψήφιοι και η κοινωνία δε γνωρίζουν για πρώτη φορά επίσημα τον ακριβή αριθμό εισακτέων!

Όλοι αυτοί (κυβέρνηση και άλλες πολιτικές δυνάμεις, πλειοψηφία των ΜΜΕ) που κατασυκοφαντούσαν τους εκπαιδευτικούς για την απεργία στις εξετάσεις και εμφανίζονταν ως προστάτες της ψυχικής υγείας των μαθητών «ποιούν την νήσσαν» τώρα που τα σχολεία και τα βαθμολογικά κέντρα έχουν μετατραπεί σε στρατώνες με βάση την πολιτική του ρεβανσισμού της κυβέρνησης κάνοντας «καψώνια» στους εκπαιδευτικούς και κρατώντας τους σε ομηρία με το ακραίο, φασιστικό μέτρο της επιστράτευσης.

Τα αυξημένης δυσκολίας θέματα στα Μαθηματικά γενικής παιδείας σε σύγκριση με τα θέματα Βιολογίας προκαλούν μεγάλο χάσμα μεταξύ των υποψηφίων που διεκδικούν θέσεις για τις ίδιες σχολές. Ειδικότερα οι υποψήφιοι της Θεωρητικής κατεύθυνσης που επέλεξαν τα Μαθηματικά διαγωνίζονται με τους χειρότερους όρους. Πρωτοφανής και ατυχέστατη η αιφνιδιαστική και εκπρόθεσμη -αφού είχαν εξεταστεί προφορικά χιλιάδες υποψήφιοι και διορθωθεί χιλιάδες γραπτά- αλλαγή των κριτηρίων βαθμολόγησης στα Μαθηματικά και συγκεκριμένα στο θέμα Γ2.

Στα Μαθηματικά γενικής παιδείας των Εσπερινών έδειξαν την …ευαισθησία τους προς την ευπαθή αυτή ομάδα των υποψηφίων οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Παιδείας κάνοντας μόνο …ένα λάθος στο θέμα Δ3.

Στη Φυσική Θετικής και Τεχνολογικής κατεύθυνσης πέρα από τον υψηλό βαθμό δυσκολίας, τρία ερωτήματα (Β2, Δ2, Δ3)ήταν έξω από το πνεύμα διδασκαλίας, το πνεύμα του σχολικού βιβλίου και της αξιολόγησης της Φυσικής.

Διορθώσεις και διευκρινήσεις μέχρι και απόσυρση θεμάτων διαμόρφωσαν συνθήκες ψυχολογικής κατάρρευσης. Στα Μαθηματικά Κατεύθυνσης τα θέματα ήταν όχι μόνο τα δυσκολότερα των τελευταίων ετών, αλλά άστοχα και αντιδεοντολογικά. Μάλιστα το Β3 χαρακτηρίστηκε εκτός πλαισίου ύλης, εκτός πνεύματος, εκτός του πλανήτη Μαθηματικών. Ακόμα και τα Φροντιστήρια έδιναν λάθος λύσεις ακόμα και σε άλλα ευκολότερα του Β3 θέματα.

Είναι έξω από κάθε παιδαγωγική αρχή, να καλούνται οι υποψήφιοι να διαγωνιστούν σε υπέρμετρης δυσκολίας θέματα που οδηγούν στο «υπόγειο» της βαθμολογίας μαζικά τους υποψηφίους ακόμα και τους σχετικά καλά προετοιμασμένους. Περίπου το 80% της Τεχνολογικής κατεύθυνσης στα Μαθηματικά και τη Φυσική εκτιμάται ότι θα συγκεντρώσει βαθμολογία «κάτω από τη βάση».

Αυτό πιστοποιεί ότι με τα θέματα που επιλέγονται προκαλείται ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα στην εκπαιδευτική διαδικασία, τις προσπάθειες τόσο των εκπαιδευτικών, όσο και, κυρίως, των μαθητών με τα αποτελέσματα των εξετάσεων.

Έτσι εντείνεται ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας των εξετάσεων και ενδυναμώνεται ο ρόλος των φροντιστηρίων.

Το μήνυμα είναι σαφές: δεν μπορούν τα πιο φτωχά παιδιά να έχουν φιλοδοξίες για σπουδές, κυρίως για τις υψηλόβαθμες σχολές. Παράλληλα η φροντιστηριακή εκγύμναση κερδίζει έδαφος ως «σώμα και πνεύμα» στο σχολείο εκτρέποντας το εκπαιδευτικό έργο σε τεχνικές απομνημόνευσης πληροφοριών και όχι αναλυτική επεξεργασία της ύλης και δημιουργικής αφομοίωσης από τους μαθητές.

Ασφαλώς και δεν είναι τα θέματα εύκολα ή δύσκολα, που καθορίζουν τον ρόλο των εξετάσεων και του σχολείου.

Μπορεί τα δύσκολα θέματα και η «εξεταστική σφαγή» να εξυπηρετούν επικοινωνιακές σκοπιμότητες για την «αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων» και του «νέου σχολείου».

Οι εξετάσεις ούτως ή άλλως αποτελούν τον ορατό μηχανισμό της επιλεκτικής- απορριπτικής λειτουργίας του σχολείου.

Η αλήθεια είναι ότι η «ιερή αγελάδα» των εξετάσεων που τόσο πολύ λατρεύουν τα κοινοβουλευτικά κόμματα -παρά τις μικρές ή μεγάλες διαφορές τους- και αυτή η λατρεία μεταδίδεται με τα ΜΜΕ σε όλη την κοινωνία, είναι θεσμός ψυχοφθόρος, πνευματοκτόνος που εν τέλει μετατρέπει τις κοινωνικές ανισότητες σε εκπαιδευτικές.

Πίσω από τους μύθους των «ίσων ευκαιριών» και του «αδιάβλητου» των εξετάσεων, ας μη μας διαφεύγει η ουσία. Όσο υπάρχει ο κλειστός αριθμός εισακτέων, «numerus clausus», τόσο οι εξετάσεις θα λειτουργούν ως μηχανισμοί ταξικής επιλογής ευνοώντας τους μαθητές από τις προνομιούχες τάξεις και αποκλείοντας τους «άλλους». Ήδη περίπου οι μισοί μαθητές από όσους ξεκινούν από την αφετηρία της Α' Δημοτικού έχουν βγει έξω από την αρένα των εξετάσεων, εγκαταλείποντας σε κάποια φάση το σχολείο.

* O Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της Σ.Ε. του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» και εκπρόσωπος των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων - Κινήσεων στο Δ.Σ. του ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ. της Ο.Λ.Μ.Ε.

ΠΗΓΗ:
http://www.alfavita.gr/