Τα μολύβια κάτω...

[ΘΑΛΕΙΑ]

Τα μολύβια κάτω…
Γράφει: Γιώτα Ιωαννίδου



Ας σκεφτούμε απλά… είναι δύσκολο στις μέρες μας να σκεφτούμε έτσι. Γιατί όλοι αισθανόμαστε ένα δάκτυλο να μας δείχνει σαν τους κατ’ εξοχήν ενόχους για τα πάντα.

Ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί γονατίζουμε κάτω από το βάρος μιας σχολικής χρονιάς που βγήκε με την ψυχή στο στόμα.

Αρκετοί σε δύο και τρία σχολεία. Με λίγες ώρες από όλα τα μαθήματα, προκειμένου να καλύψουμε ελλείψεις.

Με συνεχή ερωτήματα και αγώνες για να υπάρχουν υλικά στα σχολεία, για να μεταφέρονται οι μαθητές μας, για να καλύπτουν την πείνα τους και την ανασφάλειά τους.

Παλεύοντας μέσα σε τάξεις χαμηλών προσδοκιών και καμένων ελπίδων, με μια νέα γενιά που της στερείται ακόμη και το δικαίωμα στο όνειρο.

Με ώρες προσφοράς αλληλεγγύης και στήριξης κι εκτός ωραρίου, αφού τα μέτρα στήριξης στην εκπαίδευση θεωρούνται πολυτέλεια.

Με την κυβέρνηση σε ρόλο Προκρούστη αλλά ενδεδυμένη με τον μανδύα του δίκαιου τιμωρού. Να κόβει από την παιδεία ότι ξεφεύγει από τις εντολές της τρόικας και τις προδιαγραφές της ΕΕ και των μνημονίων: Χρήματα, καθηγητές, μαθητές, κτήρια, ζωές.

"Για να μπει μια τάξη επιτέλους με αυτούς τους χαραμοφάηδες τους εκπαιδευτικούς…"

Τι κι αν τα νούμερα δείχνουν ότι οι ώρες που δουλεύουν οι εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα είναι στο μέσο όρο της ΕΕ, αλλά με δραματικά χαμηλότερους μισθούς;

Τι κι αν οι μελέτες τους δείχνουν ότι μια διδακτική ώρα ισοδυναμεί με τρεις τουλάχιστον ώρες γραφείου;

Τι κι αν και όλες τις υπόλοιπες δουλειές του σχολείου τις κάνουν οι εκπαιδευτικοί;

Τι κι αν οι τάξεις με τριάντα παιδιά οδηγούν περισσότερο σε διαδικασία σταβλισμού παρά σε διαδικασία μόρφωσης;

Τι κι αν οι κοινωνικές συνθήκες, η φτώχεια, η ανεργία των γονιών, η έλλειψη των βασικών, ταλανίζουν τους μικρούς έφηβους την ίδια ώρα που ο εκπαιδευτικός «παιδονόμος» δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με κάθε έναν, έστω κι ένα λεπτό;

Ας είναι καλά, τα Παρατηρητήρια για την ενδοσχολική βία, που ιδρύει το υπουργείο σε κάθε Διεύθυνση, ροκανίζοντας τα χρήματα των ΕΣΠΑ.

Και πάνω σ΄ όλα αυτά, οι κυβερνητικοί άρχοντες, μόλις τα σχολεία κλείνουν την μαθησιακή διαδικασία και περνούν στη λαιμητόμο των εξετάσεων, έρχονται να ισοπεδώσουν εκβιαστικά, ότι έμεινε όρθιο από το σχολείο που ξέραμε.

Αύξηση ωραρίου, που σημαίνει υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών ανά την Ελλάδα, μηδαμινές προσλήψεις και απολύσεις. 10.000 αναπληρωτές στη εκπαίδευση βλέπουν τη μόνιμη έξοδο της απόλυσης.

Άλλοι 10.000 με 15.000 μόνιμων εκπαιδευτικών θα οδηγηθούν σε αναγκαστικές μετακινήσεις το επόμενο δίχρονο και αρκετοί θα οδεύσουν στην απόλυση.

Συγχωνεύσεις σχολείων, που σημαίνει αύξηση αριθμού μαθητών ανά τάξη, υποταγή στις κυβερνητικές επιλογές μέσω της αξιολόγησης, αργία και απόλυση για τους ‘’απείθαρχους’’.

Αλλαγή των ήδη αλλαγμένων τρόπων διάρθρωσης και λειτουργίας των γενικών και τεχνικών λυκείων, με λιγότερη γνώση και περισσότερες εξετάσεις, με καθιέρωσης της παιδικής απλήρωτης δουλειάς με τον εύηχο τίτλο της ‘’μαθητείας’’.

Ας σκεφτούμε λοιπόν απλά…

Τι είναι αυτό που θα μπορούσε να μας εμποδίσει από το αυτονόητο καθήκον κάθε σκεπτόμενου εκπαιδευτικού, να ξεσηκωθεί και να τους στείλει στο διάολο, απαιτώντας να κρατήσει όρθιο τον εαυτό του, τους μαθητές του και την κοινωνία;

Ας σκεφτούμε, κάθε εργαζόμενος ή άνεργος.

Μήπως και σ’ αυτόν δεν ρίχνουν το φταίξιμο για την πορεία της επιχείρησης και της χώρας;

Σίγουρα δεν έχει κάποιον στη δουλειά του που να μπορεί να του φορτώσει την «λειψή παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας», με τον εργοδότη να είναι πάντα εκτός ευθύνης;

Ή μήπως δεν μπορεί πάντα να κάνει κάτι παραπάνω;

Να δουλέψει π.χ. χωρίς ωράριο ή τα σαββατοκύριακα;

Η αξιολόγηση και η διασφάλιση ποιότητας σίγουρα αυτόν δεν αφορά; Ή το καταλαβαίνει όταν παίρνει το χαρτί της απόλυσης;

Ή μήπως να καρφώσει τον διπλανό του που ολιγωρεί;

Κι αν εν πάσει περιπτώσει, αφού αυτός δεν αμείβεται καλά, γιατί να παίρνει ο άλλος περισσότερα;

Κι αν αυτός δεν έχει δουλειά γιατί αυτός του Δημοσίου να την έχει και μάλιστα μόνιμη;

Γιατί να δουλεύουν οι ηλικιωμένοι, αφού οι νεώτεροι μπορούν να βγάλουν περισσότερη δουλειά και μάλιστα με πολύ λιγότερα χρήματα;

Ας σκεφτούμε κάτι άλλο.

Οι ‘’αγίες’’ εξετάσεις, οι ενδοσχολικές, οι πανελλαδικές τι θα γίνουν;

Γιατί όλοι μπορεί να μιλούν για την εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά ‘’δε πα να χάθηκαν τόσες ώρες μαθημάτων και μάλιστα αντικειμένων που εξετάζονται, στη διάρκεια της χρονιάς…. Το ζητούμενο είναι να γίνουν οι εξετάσεις. Σκεφτείτε τα παιδιά που αγωνιούν. Την λαϊκή οικογένεια που στενάζει να πληρώσει τα φροντιστήρια…’’ Είναι βαρετό και προβλέψιμο το σλόγκαν.

Και δεν θα μιλήσουμε βέβαια για τις πληρωμένες πένες κονδυλοφόρων και την κοινή γνώμη που διαμορφώνουν τα παπαγαλάκια της τηλεόρασης.

Ας σκεφτούμε αλλιώς…

Όταν ξεσηκώθηκαν οι εργαζόμενοι στο Μετρό, η «κοινή γνώμη» έπρεπε να αντιδράσει, γιατί ‘’δεν μπορούσε να πάει στη δουλειά της’’; Αυτός ήταν ο εκβιασμός της κυβέρνησης. Ανάμεσά τους θα ήταν και πολλοί καθηγητές από αυτούς που σε λίγο η δουλειά τους θα είναι εκτός Αττικής ή θα πάρουν το χαρτί της απόλυσης. Σίγουρα θα ήταν και πολλοί εργαζόμενοι που δεν πληρώνονται ακόμη, ή άλλοι που τώρα είναι άνεργοι.

Για τους εργαζόμενους στο εμπόριο, πολλούς απλήρωτους για μήνες, που δεν δέχονται να δουλέψουν το σαββατοκύριακο ή την 1η Μάη, ο εκβιασμός είναι ότι πλήττουν τον τουρισμό και το καταναλωτικό πνεύμα των γιορτών. Κι όμως οι περισσότεροι από εμάς πολύ δύσκολα εξοικονομούμε τα χρήματα για τα απαραίτητα.

Ο τωρινός εκβιασμός της κυβέρνησης είναι ότι η απεργία των καθηγητών θα εμποδίσει τις εξετάσεις και "θα παίξει με την αγωνία χιλιάδων οικογενειών".
Ο θύτης χλευάζει τα θύματα.

Λες και δεν το ήξερε αυτό η κυβέρνηση όταν κατέβαζε αυτή την περίοδο τα μέτρα. Αλλά για να δούμε λίγο πιο προσεκτικά.

Η κυβέρνηση λέει στους μαθητές και τους γονείς τους ότι δεν πρέπει να τους ενδιαφέρει αν η Δημόσια εκπαίδευση καταρρέει αρκεί να μπορούν να δίνουν εξετάσεις. Και ακόμη ότι θα δώσουν εξετάσεις για να μπουν σε σχολές με πτυχία ανεργίας αφού αυξάνοντας τα ωράρια των ήδη εργαζόμενων, οι θέσεις εργασίας μειώνονται. Καλό θα ήταν να σκεφτόταν κανείς το Γολγοθά των παιδιών στους εννιά μήνες, που νοιώθουν οι καθηγητές τους και όχι μόνο στις εξετάσεις…

Αυτή είναι μέχρι στιγμής η υπεροχή της κυβέρνησης και των συνδικαλιστικών της δεκανικιών.

Δεν πείθει ότι η εξουσία της είναι καλή αλλά ότι είναι αναπόφευκτη.

Και ενεργοποιεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Έτσι που ο καθένας να πορεύεται με την αυταπάτη της άμεσης λύσης στο δικό του πρόβλημα, που την επόμενη μέρα καταρρέει.

Ας σπάσουμε λοιπόν το φαύλο κύκλο εκβιασμού – υποχώρησης.

Τα μολύβια κάτω.
Ας ξεσηκωθούμε.

Όταν ο αντίπαλος, η κυβέρνηση, η ΕΕ, το ΔΝΤ, μαζί με όλο το αστικό πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ επιτίθενται, η συζήτηση για τον καταλληλότερο χρόνο αντίδρασης, υπονομεύει την αποτελεσματικότητα της.

Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ–ΔΗΜΑΡ θα υποταχθεί σ’ αυτούς με πολλά σκουξίματα και ευαισθησίες. Σαν τη Ρεπούση που προτιμά την αύξηση του ωραρίου των καθηγητών αν είναι να καλυφθούν οι μαθητές, γιατί δεν της έχει περάσει από το μυαλό ότι οι αδιόριστοι πρέπει να βρουν δουλειά ή οι 10.000 αναπληρωτές να μην απολυθούν.

Οι ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ πρόσφατα ανέπτυξαν «δημοκρατικές» ευαισθησίες. Στη ΔΑΚΕ δεν αρκούν οι ψηφοφορίες μαζικών ΓΣ αλλά θέλει κάλπες, δηλαδή τοποθέτηση αλά ΜΜΕ, χωρίς συζήτηση. Η δε ΠΑΣΚΕ, δεν ψηφίζει την πρόταση για την απεργία ‘’αν δεν την ψηφίσουν όλοι’’!

Η πρόταση για 48ωρη απεργία του ΠΑΜΕ και μετά βλέπουμε, δείχνει ταλάντευση πριν την μάχη και υπονομεύει την εξέλιξή της.

Η Αριστερά οφείλει να σταθεί στο ύψος των προσδοκιών όσων την ανεβάζουν σε εκλογικά ποσοστά προς το συνέδριο της ΟΛΜΕ.

Να οργανώσει και να δώσει τη μάχη ανατροπής των σχεδίων τους.

Με όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο κι όχι μόνο.
Με τους εργαζόμενους του δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα.
Με τους ανέργους κι αδιόριστους.
Με τους φοιτητές, τους μαθητές και τους νέους.
Για να μην περάσει κανένα από τα νέα μέτρα.

Για δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση και δημόσια αγαθά για όλους.
Για να αποσυρθεί το νομοσχέδιο δολοφόνος των εκπαιδευτικών και της παιδείας
Για να γίνουν νέες προσλήψεις και να ακυρωθούν οι απολύσεις εκπαιδευτικών
Για να μειωθούν οι μαθητές σε κάθε τμήμα και να γίνει πιο ουσιαστικό το μάθημα
Για να αυξηθούν οι δαπάνες για την παιδεία, καλύπτοντας ζωτικές ανάγκες μιας σχολικής υποδομής που καταρρέει
Για να αυξηθούν οι μισθοί των εκπαιδευτικών που έχουν καταρρεύσει, μετά από μείωση κοντά στο 30% από τις μνημονιακές πολιτικές.
Για να ανατραπεί η πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ και αυτοί που την εκφράζουν.
Για το δικαίωμα στη δουλειά και στην εργασιακή αξιοπρέπεια.
Για να πάρουμε τον πλούτο και την εξουσία από το κεφάλαιο, να επιβάλλουμε το κτίσιμο μιας αξιοβίωτης ζωής.

Δεν ωφελούν τα μασημένα λόγια μη και ταράξουμε την ‘’κοινή γνώμη’’ των ψηφοφόρων.

Θέλουμε να συμμαχήσουμε με την γενναία γνώμη των οργισμένων και των μαχόμενων. Όταν ο πόλεμος έχει κηρυχθεί η μόνη επιλογή μας είναι να πολεμήσουμε με τον καλύτερο τρόπο.

Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να περιμένουμε τους κροκόδειλους της ΟΛΜΕ. Ούτε αρκεί να τους ρίχνουμε αναθέματα, αναζητώντας άλλοθι.

Να μαζευτούμε σε κάθε σχολείο, να λογαριαστούμε, να κοιταχτούμε στα μάτια και να αποφασίσουμε.

Να γίνουν γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ και συνεδριάσεις των ΔΣ, που να αποφασίσουν και ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ απεργία διαρκείας τώρα.

Να βηματίσουμε μαζί με τα παιδιά και τους γονείς τους σε κάθε γειτονιά, με διαδικασίες ενημέρωσης, κοινών συντονιστικών αγώνα.

Ας αποκτήσουν ξανά οι λέξεις το νόημά τους.
Αγώνας σημαίνει ξεσηκωμός, ανατροπή, αλλιώτικα πράγματα.

Αγώνας με τον αραμπά και τη σφραγίδα δεν γίνεται. Αντίθετα, αποτελεί τη γελοιογραφία του και το θάνατό του.

Τα μολύβια κάτω λοιπόν. Η αξιοπρέπεια, η παιδεία, η συλλογικότητα μπροστά.

Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://aristeroblog.gr/node/1643

[Παλαίμαχος]

Τελικά, ποιοι παίζουν με την αγωνία των μαθητών;
Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης



Και το έργο ξαναπαίζεται, με την ίδια ιστορία αλλά διαφορετικούς ηθοποιούς και σκηνικά.

Όταν οι ναυτεργάτες ανακοινώνουν απεργιακές κινητοποιήσεις, λειτουργούν ενάντια στο κοινωνικό και εθνικό συμφέρον.
Τα τρόφιμα κινδυνεύουν να μείνουν απούλητα στην Κρήτη και αλλού, ελλοχεύει ο κίνδυνος να σαπίσουν στα τελάρα και να απειληθεί η δημόσια υγεία.
Ο τουρισμός, η μεγαλύτερη βιομηχανία της χώρας, φτάνει ένα βήμα πριν τον γκρεμό και η εθνική μας οικονομία δέχεται σοβαρό πλήγμα.
Οι ταξιδιώτες εξαγριώνονται καθώς δεν μπορούν να ταξιδέψουν στον προορισμό τους.
Οι εφοπλιστές απειλούν ότι «δεν βγαίνουν» και μαζί με ολόκληρη την «κοινωνία» ζητούν από την κυβέρνηση να κρατήσει υπεύθυνη στάση και να λάβει άμεσα μέτρα.
Τα αντανακλαστικά των δικαστικών λειτουργών χτυπάνε κόκκινο και πριν προλάβει να τελειώσει η ανακοίνωση περί απεργίας, έχει ήδη κηρυχθεί, παράνομη και καταχρηστική, βλαπτική για το δημόσιο και εθνικό συμφέρον.
Τελικά, οι ναυτεργάτες αποδεικνύεται ότι είναι τόσο απαραίτητοι και χρήσιμοι για το δημόσιο και εθνικό συμφέρον.
Μόνο που όλο το προηγούμενο διάστημα μέχρι την ανακοίνωση της απεργίας κανένας δεν τους το αναγνώρισε. Κανένας δεν νοιάστηκε αν έχουν 6 μήνες απλήρωτοι ή αν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Ούτε η κοινωνία ούτε οι εφοπλιστές ούτε η κυβέρνηση ούτε φυσικά οι τιμητές Τρεμοπρετεντερηδοτσίμηδες. Το αντίθετο μάλιστα.

Όταν οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ ανακοινώνουν απεργιακές κινητοποιήσεις, λειτουργούν ενάντια στο κοινωνικό και εθνικό συμφέρον.
Τα σκουπίδια στους κάδους αποτελούν εστίες μόλυνσης επικίνδυνης για τη δημόσια υγεία.
Οι δημότες δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, να βγάλουν τα χαρτιά τους, τα πιστοποιητικά τους με ορατό το ενδεχόμενο να χάσουν τις ημερομηνίες υποβολής τους στις αρμόδιες υπηρεσίες.
Φορείς διάφοροι ευαισθητοποιούνται, επιστημονικοί σύλλογοι αναλύουν τις επιπτώσεις από την έκθεση των σκουπιδιών στον ήλιο ή τη βροχή.
Οι δικαστικοί καταρρίπτουν το μύθο της αργοπορίας στην εκδίκαση των δικαστικών υποθέσεων και οι τηλεοπτικοί μαντατοφόροι ανακοινώνουν στα πλήθη τη γνωστή κήρυξη της απεργίας ως παράνομη, καταχρηστική και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.
Τελικά, οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ αποδεικνύεται ότι είναι τόσο απαραίτητοι και χρήσιμοι για το κοινωνικό και εθνικό συμφέρον. Μόνο που όλο το προηγούμενο διάστημα μέχρι την ανακοίνωση της απεργίας, τεμπέληδες τους ανέβαζαν, λουφαδόρους τους κατέβαζαν. Κανένας δεν νοιάστηκε αν απολύονται, αν δουλεύουν με τρίμηνες και τετράμηνες συμβάσεις ή αν ο μισθός τους έχει εξαφανιστεί. Ούτε η κοινωνία, ούτε η κυβέρνηση ούτε φυσικά οι τιμητές Ευαγγελοπορτοσαλτομπάμπηδες.

Όταν οι εκπαιδευτικοί ανακοινώνουν το ενδεχόμενο μιας απεργιακής κινητοποίησης στην περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων παίζουν με την αγωνία και την ψυχολογία των μαθητών.
Οι κόποι μιας χρονιάς κρέμονται από μία κλωστή. Οι εκπαιδευτικοί «χρησιμοποιούν» τους μαθητές για να σώσουν το τομάρι τους και να γλυτώσουν την αύξηση του ωραρίου τους επειδή έχουν μάθει να μην δουλεύουν.
Οι δικαστικοί επιβεβαιώνουν τον τίτλο των «ακοίμητων δημόσιων λειτουργών» και η κυβέρνηση διατάσσει και επιτάσσει.
Οι Ψυχαρομπόμπολες στήνουν ηλεκτρονικά ψυχογραφήματα της κοινής γνώμης γιατί αγαπούν τους μαθητές, αγαπούν το δημόσιο σχολείο, αγαπούν τους γονείς όπως έχουν αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια.

Πλήττονται, λοιπόν οι παραγωγοί, από μια απεργία των ναυτεργατών.
Δεν πλήττονται όμως οι παραγωγοί όταν οι μεσάζοντες και οι διάφοροι επιτήδειοι, αγοράζουν κοψοχρονιάς τα προϊόντα τους και οι καταναλωτές τα πληρώνουν χρυσάφι.
Πλήττεται και ο τουρισμός επίσης λόγω της ταλαιπωρίας που υφίστανται οι τουρίστες.
Δεν πλήττεται όμως ο τουρισμός όταν στα περισσότερα νησιά τα κέντρα υγείας και τα νοσοκομεία υπολειτουργούν, ούτε όταν οι τουρίστες πληρώνουν μια ντοματοσαλάτα με λίγη φέτα λες και έφαγαν χαβιάρι.

Κινδυνεύει η υγεία των συμπολιτών μας από τα σκουπίδια στους κάδους.
Δεν κινδυνεύει όμως η υγεία εκείνων των πολιτών που τα τελευταία χρόνια τρώνε μόνο τα αποφάγια που βρίσκουν στα σκουπίδια. Αυτό είναι απλώς «τραγικό», ούτε παράνομο είναι ούτε καταχρηστικό.
Δεν κινδυνεύει η υγεία των συμπολιτών που τα τελευταία χρόνια κόβουν τα φάρμακα, τις εξετάσεις και τις επισκέψεις σε γιατρούς και νοσοκομεία, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν. Αυτό είναι απλώς «τραγικό», ούτε επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία είναι ούτε παράνομο.
Δεν κινδυνεύει η υγεία των συμπολιτών που τα τελευταία χρόνια δουλεύουν όλο και περισσότερο αλλά πληρώνονται όλο και λιγότερο.
Ούτε η υγεία εκείνων των συμπολιτών που πέφτουν τα τελευταία χρόνια σε βαριά κατάθλιψη, κινδυνεύει. Αυτό είναι απλώς «λυπηρό», αλλά, αναγκαίο κακό. Παράπλευρες απώλειες.

Δεν έχουν δικαίωμα οι εκπαιδευτικοί να παίζουν με την αγωνία, την ανασφάλεια και το μέλλον των μαθητών που καλούνται να δώσουν πανελλαδικές.
Έχουν όμως δικαίωμα οι κυβερνήσεις να παίζουν με την υγεία των
υποσιτισμένων μαθητών που ζαλίζονται σαν τα κοτόπουλα, έχουν δικαίωμα να παίζουν με την ανασφάλεια των νέων όταν τους ανοίγουν το δρόμο της ανεργίας και της φτηνής εργασίας.
Έχουν, επίσης, το δικαίωμα οι κυβερνήσεις να στερούν τις σπουδές από τα παιδιά που θα πετύχουν αλλά δεν θα μπορούν να φύγουν μακριά από τα σπίτια τους.
Έχουν το δικαίωμα οι κυβερνήσεις να παίζουν με την αγωνία και το μέλλον των μαθητών όταν τους μοιράζουν φωτοτυπίες αντί για βιβλία, όταν τους στοιβάζουν σε πολυάριθμα τμήματα, όταν τους κλείνουν τα σχολεία και τους στέλνουν σε διπλανούς δήμους και χωριά και όταν βλέπουν να καλύπτονται τα κενά των καθηγητών τους ακόμα και το μήνα Μάρτιο.
Έχουν το δικαίωμα οι κυβερνήσεις και όλοι όσοι εμπλέκονται με την αναγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε προετοιμασία-προπόνηση αλόγων σε μία κούρσα που νικητές έχει μόνο όσους «ποντάρουν» σ’ αυτά.
Έχουν, τέλος, το δικαίωμα να σκοτώνουν το πνεύμα του σχολικού βιβλίου και στη θέση του να βάζουν το πνεύμα του ανταγωνισμού των φροντιστηρίων και των ασκήσεων των βοηθημάτων. Ξέρετε, υπάρχουν βιβλία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και από φοιτητές και από μαθητές. Ο νοών νοείτω.

Αν εξαιρέσουμε τους γονείς, υπάρχει κανείς άλλος, εκτός από τον εκπαιδευτικό, που περνάει περισσότερο χρόνο με τους μαθητές;
Υπάρχει κανείς άλλος που να ζει και να αναπνέει καθημερινά τις αγωνίες, τα όνειρα, την ανασφάλεια και την οργή αυτών των παιδιών.
Υπάρχει κανείς άλλος που να νιώθει, εκτός των γονιών, μεγαλύτερο ψυχολογικό βάρος στο ενδεχόμενο μιας απεργίας μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις;

Με ποιο δικαίωμα εμφανίζεται ο Μπάμπης, ο Άρης, ο Γιάννης ή η Όλγα, να πονάνε περισσότερο από εμάς, για τους μαθητές που κινδυνεύουν να μη δώσουν πανελλαδικές; Μήπως πέρασαν έστω και ένα λεπτό μαζί τους; Να κάνουν κριτική; Ναι! Όση θέλουν. Όχι όμως να ισχυρίζονται πως εμείς είμαστε αυτοί που νοιάζονται λιγότερο από όλους για το τι θα γίνει τελικά. Αυτό που δεν μπορώ να αποδεχτώ, χωρίς να έχω τη δυνατότητα να το αποτρέψω, είναι το υποκριτικό και όψιμο ενδιαφέρον, όλων όσων το προηγούμενο διάστημα είτε δεν έκαναν κάτι για να περισώσουν τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση είτε έκαναν ότι μπορούσαν για να την υποσκάψουν μέχρι να τη δουν να καταρρέει.

Διαβάζοντας τα πρακτικά της τελευταίας συνεδρίασης του ΔΣ της ΟΛΜΕ, αισθάνομαι την ανάγκη να σταθώ σε ορισμένα σημεία.

Το πρώτο έχει να κάνει με την πρόταση της ΔΑΚΕ για στήσιμο κάλπης σε κάθε γενική συνέλευση με σκοπό να πάρουν θέση οι συνάδελφοι, ψηφίζοντας μυστικά, για το αν συμφωνούν ή όχι με την απεργία στις εξετάσεις.

Έτσι, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα μετατραπούν αυτόματα, χωρίς να χρειάζεται να ψηφιστεί κανένας νόμος, σε μικρά εργασιακά κοινοβούλια όπου ο συμμετοχή των συναδέλφων θα εξαντλείται στο «δημοκρατικό δικαίωμα» της ψήφου και στη λογική της ανάθεσης σ’ αυτούς που «ξέρουν» τα συνδικαλιστικά κόλπα και που «γνωρίζουν» πρόσωπα και καταστάσεις. Η λογική της όποιας διεκδίκησης της όποιας αντίδρασης και η πρόθεση για μαζικές κινητοποιήσεις θα πνίγεται στο επιχείρημα της «δημοκρατικά» ειλημμένης απόφασης.

Το έργο, στη μεγέθυνσή του, το βλέπουμε να διαδραματίζεται δεκαετίες τώρα στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Με τη βοήθεια, των «δημοκρατικά», εκλεγμένων κυβερνήσεων και στο όνομα όσων άσκησαν το δημοκρατικό δικαίωμα της ψήφου έχουμε φτάσει στη σημερινή κατάσταση. Το επιχείρημα: «να μην τους ψηφίζατε», δεν δίνει απάντηση στο πώς γίνεται οι κυβερνώντες άλλα να λένε προεκλογικά και άλλα να κάνουν μετεκλογικά, παρά μόνο, παραπέμπει τη λύση στην επόμενη εκλογική διαδικασία.

Μια τέτοια πρακτική, κατά τη γνώμη μου, κουβαλάει, από την πίσω πόρτα, την ταφόπλακα του ήδη ταλαιπωρημένου και απαξιωμένου συνδικαλιστικού κινήματος.

Οι γενικές συνελεύσεις που μπορούν, υπό κατάλληλες προϋποθέσεις, να αποτελέσουν την προωθητική δύναμη του κινήματος, κάνοντας τον καθένα μας ενεργό υποκείμενο στο χώρο του και όχι απαθή θεατή, θα πνιγούν από ασφυξία στις κάλπες της ανάθεσης, της διεκπεραίωσης και της εξάντλησης της συμμετοχής μας μέχρι το ρίξιμο της ψήφου.

Το δεύτερο σημείο έχει να κάνει με την προκήρυξη της απεργίας μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις.

Αν πω ότι όσα γράφω, τα γράφω απαλλαγμένος από το ψυχολογικό βάρος που δημιουργούν οι ιδιαίτερες συνθήκες των πανελλαδικών, θα έχω πει ψέματα.

Αυτός είναι και ο λόγος που μια απόφαση για απεργία μέσα στις εξετάσεις πρέπει να είναι το αποτέλεσμα που θα πληροί κάποιες προϋποθέσεις, από τις πιο απλές μέχρι τις πιο σοβαρές. Η έλλειψη αυτών των προϋποθέσεων σε συνδυασμό με την απόφαση για απεργία, νομίζω θα μας πάει πολύ πίσω.

Βασική προϋπόθεση είναι η σωστή προετοιμασία και η μαζική συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις έτσι ώστε η όποια απόφαση να εκφράζει τη θέληση όλων των ενεργών συναδέλφων και όλων όσων θέλουν να συμμετέχουν τόσο στη λήψη όσο και στην υλοποίηση των αποφάσεων αναλαμβάνοντας και το αντίστοιχο κόστος.

Αποφάσεις που θα παρθούν μόνο από τα ΔΣ των ΕΛΜΕ έρχονται ενάντια στην ίδια την ουσία που πρεσβεύει το συνδικαλιστικό κίνημα, είτε είναι υπέρ είτε είναι κατά της απεργίας. Ο λόγος είναι απλός και γνωστός. Οι αποφάσεις αυτές θα καταρρεύσουν στην πράξη αφού δεν θα στηριχτούν στην υλοποίησή τους από τους συναδέλφους.

Προϋπόθεση, επίσης, αποτελεί και η απάντηση σε κάποια ζητήματα που φαίνονται πιο απλά, έχουν όμως μεγάλη σημασία.

Πώς αντιμετωπίζεται το ενδεχόμενο της επίταξης;

Πώς θα οργανώσουμε τις συμμαχίες με άλλους κλάδους εργαζομένων που αντιμετωπίζουν, στην παρούσα φάση, τα ίδια προβλήματα με μας; Μπορούμε να πάμε σε μια τέτοια μάχη χωρίς συμμάχους;

Τα παραπάνω ερωτήματα μπαίνουν, καλοπροαίρετα, προς σκέψη και συζήτηση περιμένοντας τόσο την τελική πρόταση του ΔΣ της ΟΛΜΕ, όσο και τις ενδεχόμενες γενικές συνελεύσεις που θα ακολουθήσουν.
Αυτά…

Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://aristeroblog.gr/node/1642

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[φίλος]

Ας γίνουν κανονικά οι εξετάσεις και η απεργία να ξεκινήσει μετά, στη βαθμολόγηση. Οπότε η κοινωνία δε θα έχει λόγο να κατηγορεί για το χαμένο κόπο των μαθητών, και το μπαλάκι θα πάει στην κυβέρνηση. Οι εξετάσεις θα έχουν γίνει, τα γραπτά θα υπάρχουν, ο κόπος των υποψηφίων δε θα έχει πάει χαμένος - απλώς θα περιμένει. Τα σουβλατζίδικα, τα καφέ και ενοικιαζόμενα όμως θα περιμένουν πελάτες. Οπότε θα πιέζουν και αυτοί.

[ΘΥΜΙΟΣ]

Οι συκοφαντικοί αναθεματισμοί εναντίον των εκπαιδευτικών



Είναι γνωστή η κλασσική καθεστωτική συνταγή: Συνταγή που επιχειρεί να συνηθίσει την κοινωνία να θεωρεί ανήθικο κάθε μέσον που αντιτίθεται στους σκοπούς του καθεστώτος και στη βαρβαρότητά του.

Αυτό είναι το ουσιαστικό έργο της επίσημης καπιταλιστικής ηθικής, της «ηθικής» των ληστών και δημίων των λαών, της «ηθικής» των πολιτικών τους υπαλλήλων: Να κηρύσσει ανήθικο καθετί που τους αμφισβητεί.

Ουσιαστικά αυτή η «ηθική» (το φιλοσοφικό βάθρο της αστικής κοινωνίας), κηρύσσει την ακινησία. Κάθε τι που διαταράσσει την ακινησία των πραγμάτων είναι σφάλμα και αταξία και ακόμα χειρότερα: Σκάνδαλο και έγκλημα κατά της ηθικής.

Η λογική της ηθικής (λογική της ακινησίας) θεωρεί έτσι ακόμα και μια απεργία σκάνδαλο. Και είναι σκάνδαλο γιατί η απεργία, η κατάληψη σχολείων, τα μπλόκα στους δρόμους κλπ. προέρχονται από ένα παραλογισμό: Ενοχλούν εκείνους που δεν τους αφορούν.

Εδώ ακριβώς προβάλλει το φιλοσοφικό βάθρο της μικροαστικής λογικής η οποία σκορπάει ακατανόητα το αποτέλεσμα μακριά από την αιτία. Αυτός ο μικροαστικός ηθικός ορθολογισμός είναι απελπιστικά στενός και γραμμικός. Δεν μπορεί να συλλάβει την ιδέα των σύνθετων συναρτήσεων, την αλληλουχία των γεγονότων, την κίνηση και την έννοια της ολότητας...

Η αστική λογική κόβει το κοινωνικό κύκλωμα και διεκδικεί για δικό της όφελος τη μοναξιά και τον ατομισμό που τα κοινωνικά γεγονότα έχουν ακριβώς αναλάβει να διαψεύσουν αυτή τη μοναξιά και τον ατομισμό των πολιτών. Αυτό είναι ένα τέχνασμα φενακισμού που συνίσταται στη σχηματοποίηση της κοινωνικής αταξίας.

Είναι η αστική λογική της απάτης η οποία αποκρύπτει και επικαλύπτει πάντα το αίτιο με τον εξής παραλογισμό: Διαιρεί πάντα τα αποτελέσματα μεταξύ τους για να απομονώσει καλύτερα εκείνο που την αφορά. Έτσι μια απεργία ή μια κατάληψη καταντούν μεμονωμένα επεισόδια, φαινόμενα από τα οποία έχει εξατμιστεί κάθε κοινωνική ουσία, αλληλουχία και συνάρτηση και ως εκ τούτου παράλογα: Η ακινησία που θεωρεί την κίνηση παράλογη, ο παραλογισμός της τυπικής αστικής λογικής που θεωρεί τη διαλεκτική της κοινωνίας παράλογη...

Ο αστικός, συνεπώς, ορθολογισμός δεν είναι παρά ο τεμαχισμός του όλου, η απλοποίηση και η ιδιοτελής συρρίκνωση των πραγμάτων.

Το συστατικό, λοιπόν γνώρισμα της αστικής ηθικής είναι η αντιδραστική νοοτροπία και η απάτη. Δηλαδή το σκόρπισμα της ολότητας σε άτομα και του ατόμου σε ουσίες.

Έτσι το αστικό θέατρο φέρνει σε σύγκρουση τον απεργό με το χρήστη της απεργίας, τον καταληψία με το γονιό, το διαδηλωτή με τον οδηγό, τα κινήματα με τους πολίτες, το γέρο με το νέο κλπ.

Η αστική λογική τεμαχίζει τον άνθρωπο και καταμερίζει τις λειτουργίες του. Ο χρήστης, που λέγεται και απλός άνθρωπος και «που το άθροισμά του παίρνει την αθώα ονομασία πληθυσμός» (Μπαρτ), αντιπαρατίθεται, ανάλογα με τις ανάγκες της υπόθεσης, σε κάθε τι που τείνει να θεμελιώσει το γίγνεσθαι και την αλήθεια του όλου.

Η αστική τάξη και οι πολιτικοί της ηθικολόγοι ενοχλούνται από τις απεργίες, τις καταλήψεις και τα κοινωνικά κινήματα ακριβώς γιατί αυτά αποδείχνουν ότι υπάρχει μια συνοχή των κοινωνικών λειτουργιών που σκοπός μιας κατάληψης και μιας απεργίας είναι να την κάνει φανερή.

«Το παράδοξο -λέει ο Ρολάν Μπαρτ - είναι ότι ο μικροαστός άνθρωπος επικαλείται τη φυσικότητα της απομόνωσής του την ίδια στιγμή όπου η απεργία τον λυγάει κάτω από το φανέρωμα της εξάρτησής του».

Και μόνο η εκδήλωση των διαθέσεων των εκπαιδευτικών για απεργία αποκάλυψε τη «ΣΥΝΟΧΗ των κοινωνικών λειτουργιών» και την ΑΛΗΘΕΙΑ του ΟΛΟΥ.

Αυτή η ΣΥΝΟΧΗ και η ΑΛΗΘΕΙΑ του ΟΛΟΥ, μέσα σε συνθήκες παλλαϊκής και εκρηκτικής ΟΡΓΗΣ, καθιστά την απεργία των εκπαιδευτικών επαναστατικό καταλύτη…

Γι αυτό αναζωπυρώθηκαν, σε μορφές φρενοβλάβειας και ρυθμούς καταιγιστικούς, ΟΛΑ τα γνωστά, «κλασσικά» καθεστωτικά «αξιώματα» τεμαχισμού του ΟΛΟΥ και κατασυκοφάντησης των εκπαιδευτικών.

Τα δύο κείμενα που δημοσιεύσαμε («Τα μολύβια κάτω…» και «Τελικά, ποιοι παίζουν με την αγωνία των μαθητών;»), κονιορτοποιούν, με παραδείγματα και παραστατικά, όλα αυτά τα μυθικά αξιώματα του καθεστώτος, που ξερνούν σήμερα, σαν κατακλυσμός, όλες οι διατεταγμένες ύαινες του κυβερνητικού δωσιλογισμού.

Τα κείμενα βρίσκονται ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7448

Σημείωση: όσο πιο ολοκληρωτικό είναι ένα καθεστώς τόσο πιο καταχρηστικά και παραληρηματικά χρησιμοποιεί τις ανωτέρω συνταγές τρομοκρατίας και απάτης.
Είναι και αυτό ένα στοιχείο που αποδεικνύει τη δικτατορική αυθάδεια των κυβερνητικών ανδρεικέλων και των προπαγανδιστικών τους γενιτσάρων…

Διαβάστε και το παρακάτω πολύ εύστοχο κείμενο.

Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://paganeli.wordpress.com/

Βγήκανε σεργιάνι τα δημοσιογραφόμουτρα αυτοί που αποτελούν τον εθνικό κορμό
Γράφει:
Χρήστος Κάτσικας

Δεν πρόλαβαν οι εκπαιδευτικοί να εκδηλώσουν τις διαθέσεις τους να αγωνιστούν ενάντια στην πολιτική που αφανίζει το δημόσιο σχολείο, τη δουλειά τους και τις ζωές τους και αμέσως έπιασαν δουλειά οι εργολάβοι της παραπλάνησης και συκοφάντησης όσων τολμούν να αντιστέκονται.

Μια ματιά να ρίξει κανείς στις εφημερίδες των τελευταίων ημερών μπορεί να το διαπιστώσει: "Απειλούν τις εισαγωγικές εξετάσεις" Μακεδονία, "Απεργία στις εξετάσεις-δεν ντρέπονται οι καθηγητές" Άρθρο της Κυριακής, "Γιατί η ΟΛΜΕ παίζει ξανά με τις Πανελλαδικές Εξετάσεις" Πρώτο Θέμα, "Νάρκη της ΟΛΜΕ στις Πανελλαδικές" ΤΟ ΒΗΜΑ, "Σύγκρουση με θύματα τους μαθητές" 6 ΜΕΡΕΣ, "Τρόμος για τις Πανελλαδικές" Δημοκρατία, "Αγωνία για 100.000 υποψήφιους" Ελεύθερος Τύπος, "Στον αέρα η απεργία στις Πανελλαδικές" ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, "Απειλούν να τινάξουν στον αέρα τις Πανελλαδικές" ΗΜΕΡΗΣΙΑ κλπ.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί (ΒΟΛΦ ΜΠΙΡΜΑΝ)

Τις επόμενες μέρες είναι σίγουρο ότι θα ξεκινήσουν οι δημοσιογράφοι της αυλής και της οθόνης, αυτοί που εξασφαλίζουν το παντεσπάνι τους από τη δυνατότητα να κόβουν το ψωμί των εργαζομένων. Είναι γνωστή η τακτική τους. Θα ανακαλύψουν τώρα τους μαθητές "που βρίσκονται στην πιο κρίσιμη φάση της ζωής τους", θα πονέσουν για τους γονείς "που αγωνιούν για την τύχη των παιδιών τους", θα θυμηθούν τους "βολεψάκηδες καθηγητές, τους τεμπέληδες, τους ιδιαιτεράκηδες", προσπαθώντας να ξεσηκώσουν την κοινή γνώμη ενάντια στους δασκάλους των παιδιών τους.

Αυτοί, οι πραιτωριανοί της εξουσίας, που καθόλου δε νιάζονται για την λεηλασία του δημόσιου σχολείου από τις καταστροφικές πολιτικές των κυβερνήσεων που στηρίζουν, αυτοί που αδιαφορούν για τις δεκάδες χιλιάδες νέων που οδηγούνται στο πιο λασπωμένο μέλλον της ιστορίας, αυτοί που αδιαφορούν για τις χιλιάδες ώρες διδασκαλίας που χάνονται από την αδιαφορία των πατρώνων τους, αυτοί που κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά στις απολύσεις, τις αργίες, τη φτώχεια και τη δυστυχία που έχουν φέρει και φέρνουν οι πολιτικές που στηρίζουν, αυτοί που την ώρα που πωλείται αντί πινακίου φακής η Πατρίδα και αφανίζονται ανθρώπινες ζωές, σφυρίζουν αδιάφορα, αυτοί που με τη φωνή της σειρήνας πασχίζουν να πείσουν ότι η κόλαση είναι μονόδρομος, ΑΥΤΟΙ οι ίδιοι, δελτία τύπου της πιο βάρβαρης πολιτικής, ΤΩΡΑ θα χύσουν το δάκρυ τους, θα τρεμοπαίξουν τη φωνή τους, για να πείσουν τους θεατές ότι ο εχθρός είναι οι ανάλγητοι δάσκαλοι.

Μαζί μας, τελεφταίοι, με το βαπόρι
πρεζάκηδες, αλάνια, λαθρεμπόροι.
Ξεπίτηδες, για να φανεί, πως ίσια
λογιούνται η Λεφτεριά και τα χασίσια (Κ. Βάρναλης)

Και βγάζει η παλατιανή δημοσιογραφία όλα τα γνωστά της όπλα στο σεργιάνι. Και θα ανακαλύψει τον δάσκαλο που "την κοπάνησε δυο χρόνια από το σχολείο ατιμώρητα", τον καθηγητή που " πιάστηκε στα πράσα να κάνει ιδιαίτερα στους μαθητές του" το νηπιαγωγό που "καταχράστηκε χρήματα της σχολικής επιτροπής", την κοινωνιολόγο που "πιάστηκε με χασίς", τον γυμναστή "που ήταν παιδεραστής", επίτηδες, για δαιμονίσει την κοινή γνώμη και να μπλέξει σε κουβάρι αξεδιάλυτο τις διώξεις εκπαιδευτικών που αγωνίζονται για να υπερασπίσουν το δημόσιο σχολείο, τις αργίες εκπαιδευτικών επειδή "διατύπωσαν κριτική στους ανωτέρους τους", τις απολύσεις εκπαιδευτικών γιατί πήραν μέρος σε κινητοποιήσεις και συνελήφθηκαν.

Όπου κι αν πας, θα κουβαλείς τα σίδερα που σου τα βάλαν
οι όμοιοι σου κι όχι οι ουρανοί.
Όσο μαζέβεις την ψυχή σου, την παρθενιά της για να σώσεις,
τόσο την κάνεις πιο στενή.

Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι. Κλείστε τα αυτιά σας στις σειρήνες της παραπλάνησης. Γυρίστε την πλάτη σε αυτούς που δουλειά τους είναι να στρέφουν τον έναν εργαζόμενο εναντίον του άλλου για να περνάνε καλύτερα οι πολιτικές της φτώχειας, της τρομοκρατίας και της υποτέλειας. Σηκώστε ψηλά το κεφάλι. Δώστε μαζί τον αγώνα γιατί όποιος δεν πάρει μέρος στον αγώνα θα υποστεί την ήττα.

[ΘΑΛΕΙΑ]

Για 2 ώρες να τινάξουν στον αέρα τις εξετάσεις;
Λαθήρας Γιάννης



Η επίθεση συκοφάντησης και διαπόμπευσης των εκπαιδευτικών από τους γνωστούς μεγαλοδημοσιογράφους των καναλιών και των εφημερίδων των εφοπλιστών και των μεγαλοεργολάβων ξεκίνησε.

Πριν καν ακόμα οι εκπαιδευτικοί αποφασίσουν να σηκώσουν το κεφάλι.

Παρ’ όλο που η ηγεσία τους δεν έχει όρεξη να …ηγηθεί.

Μόλις που ακούστηκε σαν βουητό, ένα θυμωμένο «φτάνει πια» από όλα τα σχολεία της χώρας.

Το «ωράριο» απλά ολοκλήρωσε το πάζλ του αποκρουστικού σχολείου που ετοιμάζουν και της σχεδιαζόμενης «σφαγής» τους.

Πριν καν αποφασίσουν να δώσουν την ύστατη, μεγάλη, αναπόφευκτη μάχη για τη ζωή, την εργασία, την αξιοπρέπεια τους, για το δημόσιο σχολείο.

«Θα κάνουν απεργία στις εξετάσεις !! Θα παίξουν με την αγωνία των παιδιών γιατί αυξήθηκε άκουσον άκουσον το ωράριο τους»

Τώρα έγιναν ειδικοί και στα της εκπαίδευσης ….

Οι γνωστοί …τρομοκράτες των «πυρήνων των δελτίων των 8».
Οι εισαγγελείς κάθε κοινωνικού αγώνα ,κάθε απεργού «που βλάπτει το κοινωνικό σύνολο».

Αυτοί που εκθειάζουν την κοινωνική καταστροφή και εμπορεύονται τη δυστυχία που προκαλεί.

Αυτοί που αν οι ίδιοι απεργούσαν το «κοινωνικό σύνολο» θα ευτυχούσε για μια μέρα χωρίς ψέμα και τρόμο.
Οι ακριβοπληρωμένοι υπάλληλοι των αρχόντων .
Αλήθεια κανείς γνωρίζει το δικό τους ωράριο;
Εύκολος νομίζουν κι αυτός ο στόχος.

Ποιος μιλά και σε ποιους για «ώρες»;

Χιλιάδες εκπαιδευτικοί καθημερινά διασχίζουν τεράστιες αποστάσεις, ατέλειωτες ώρες για να φτάσουν στο ένα, στα δυο, στα τρία, στα τέσσερα κ.ο.κ. σχολεία.

Με δικά τους έξοδα φυσικά, με κίνδυνο της ζωής τους, με την αγωνία να προλάβουν το χτύπημα του κουδουνιού ,γιατί χωρίς το δάσκαλο δεν υπάρχει μάθημα.

Περιπλανώνται ανά την Ελλάδα, σε βουνά και σε νησιά, σε επαρχίες και χωριά.

Ώρες; Βδομάδες ; μήνες, χρόνια, δεκαετίες…
Αναπληρωτές αιώνιοι, ωρομίσθιοι της μισής ζωής, νεοδιόριστοι γερασμένοι με 600 ευρώ.
Αναβάλλουν ζωές,ματαιώνουν σχέδια, σχέσεις , οικογένειες…

Τα δικά τους παιδιά, αν προλάβουν να έχουν, σε δεύτερη μοίρα. Βασανίζονται για τα παιδιά της Πέμπτης. Μοχθούν για το Β1 . Πασχίζουν να ξαναφέρουν στο σχολείο την Ιωάννα που τα παράτησε. Κλαίνε με τα παιδιά της Θεωρητικής μπροστά στα αναρτημένα αποτελέσματα. Μοιράζονται και τη χαρά και τη λύπη.
Ώρες ατέλειωτες…

Για το θέατρο. Πρόβες και πρόβες τα απογεύματα και τα σαββατοκύριακα.

Για την ενισχυτική που κόψανε και τα μαθήματα αλληλεγγύης κι ας νομίζουν ότι πληρώνεσαι.

Για την «περιβαλλοντική», να σώσεις το στρατόπεδο απέναντι από το σχολείο να μη το «φάνε» οι εργολάβοι…

Για τη χορωδία να τραγουδήσει σωστά ο …Παντελίδης από το Β4.

Για τη λέσχη την κινηματογραφική, να διευρυνθεί λες «ο κύκλος των χαμένων ποιητών»

Για την εκδρομή… να ξενυχτάς μέχρι το πρωί έξω από το δωμάτιο της … Όλγας από το Γ1.

Για τη σχολική εφημερίδα, να βρεις να την τυπώσεις δεν έχει σου λέει το ταμείο, να κοιτάς μήπως στο άρθρο του ο Πάνος γράφει για «υδατάνθρακες» εννοώντας τα …πετρέλαια!

Για τη σχολική γιορτή και εδώ πρόβες…, να μάθουν και για την τότε Χούντα, να ανοίξουν τα μάτια τους, να ετοιμάσεις εκείνο το καταραμένο το video που κολάει!

Για το αγχωμένο σεμινάριο το απόγευμα.

Για να διορθώσεις εκείνες τις εκθέσεις, την ώρα που η χώρα βλέπει Σουλεϊμάν και Ευαγγελάτο.

Για να βάλεις βαθμούς και μπροστά σου να χοροπηδάνε παιδικές φατσούλες.

Για να μιλάς με τους γονείς που πολλές φορές σε κοιτάνε με ύφος καχύποπτο, που να τα βάζεις τώρα με τον υπουργό;

Για να ετοιμάζεις «υλικό» για την …έκτη που δεν έχεις πάρει ποτέ.

Για να καθαρίζεις το εργαστήριο, να ετοιμάζεις τα πειράματα με ότι βρεις.

Για να φουσκώνεις τις μπάλες, να τρέχεις μαζί με τα παιδιά σα παλαβός, να προπονείς, να κοουτσάρεις τη σχολική ομάδα …

Για να βάφεις, να βοηθάς στο Γκράφιτι, να οργανώνεις εκθέσεις και διαγωνισμούς.

Για να μετράς τις απουσίες του ….Άκη από το Γ3 τρέμοντας μην ξεπεράσουν τις 65!

Για να συμπληρώνεις τα «μητρώα», τα «πρακτικά», τα «πρωτόκολλα» και άλλα τέτοια σπουδαία και παιδαγωγικά.

Για να κρατάς τη βιβλιοθήκη ζωντανή χωρίς βοήθεια από πουθενά, να προτείνεις βιβλία στη …Τατιάνα από το Α2 που ακούει μόνο …Χρύσπα.

Για να ψάχνεις να βρεις την Άλκη Ζέη, συγγραφείς και ποιητές να μιλήσουν στα παιδιά του play station.

Για να οργανώνεις λέσχες ανάγνωσης, να αγαπήσουν τον Καβάφη και τον Βάρναλη στην εποχή του Φοίβου και του …Πήγασου !

Για να ετοιμάσεις τα θέματα, ασκήσεις , σχέδια μαθήματος..
Για να διορθώνεις γραπτά, τον …Αντώνη που αντί για «καταστροφή» γράφει «ανάπτυξη»
Για, για,… τόσα άλλα!

Για ποιο «ωράριο» μιλάτε αχρείοι; Πότε μετρήσαμε όλα αυτά;

Το ξέρετε καλά ότι το ωράριο των εκπαιδευτικών είναι πάνω κάτω το ίδιο σε όλο τον κόσμο. Ναι ακόμη και στη Ευρώπη σας, αλλά με διπλάσιους , τριπλάσιους μισθούς και υποδομές.

Ξέρετε (και δεν πρόκειται ποτέ να σας ξεφύγει), ότι η UNESCO θεωρεί ότι μια ώρα εκπαιδευτικού έργου ισοδυναμεί με τρεις-τέσσερις ώρες γραφείου χωρίς να υποτιμάμε την δουλειά άλλων εργαζόμενων. Προφανώς με… απείρως περισσότερες με τη δική σας «δουλειά».

Ξέρετε ότι δεν είναι για κάποιες «ώρες» αλλά για μια ζωή!

Μιλάμε για 10 χιλιάδες αναπληρωτές νέα παιδιά με σπουδές, όνειρα και μεταπτυχιακά που θα απολυθούν τώρα!

Για να περισσέψουν κι άλλα για τις τράπεζες και τα αφεντικά σας, να προστεθούν χιλιάδες ακόμη στις λίστες της ανεργίας.

Μιλάμε για χιλιάδες εκπαιδευτικούς που θα γυρίσουν με υποχρεωτικές μετακινήσεις από κει που ξεκίνησαν πριν 10,20 χρόνια. Στις εσχατιές της χώρας με κομμένα τα «φτερά» , το μισθό και την οικογένεια.

Μιλάμε για χιλιάδες εκπαιδευτικούς που θα απολυθούν! θα φύγουν από τα σχολεία που …χτίσανε και συντηρούνε με το μεράκι τους.

Στα φύλλα απόλυσης το στίγμα:

«Επίορκοι» γιατί ήταν ανυπότακτοι ή και ανύποπτοι, στοχοποιημένοι ακόμη και από ….ανώνυμες καταγγελίες!

«Παλαβοί» γιατί δε χωράνε στο show σας, γιατί δεν θα αντέχουν τον παραλογισμό της κοινωνίας και του σχολείου.

«Ανάξιοι» σαν τον Δελμούζο, γιατί θα επιμένουν στην αλήθεια και την παιδαγωγική ελευθερία

«Υπεράριθμοι» γιατί η μόρφωση δεν είναι για όλους.

Στην κρίση η εκπαίδευση είναι πολυτέλεια για τους πολλούς, είναι μόνο για τους …κροίσους. Για αυτούς υπάρχουν τα «πρότυπα» και τα ιδιωτικά.

Μιλάμε για κλειστά σχολεία σε χωριά και γειτονιές που ο μόνος πλέον «πολιτισμός» θα εκπέμπεται από τις συχνότητες που κλέβετε.

Μιλάμε για στοιβαγμένα παιδιά σε κρύες αίθουσες, πεινασμένα και απογοητευμένα από την πιο τρυφερή ηλικία. Παιδιά με βέβαιο μέλλον την ανεργία ,τη μετανάστευση ή τη σκλαβιά στις Ε.Ο.Ζ. που θα διαφεντεύουν και θα θησαυρίζουν τα αφεντικά σας.

Μιλάμε για χιλιάδες παιδιά που θα εγκαταλείπουν το σχολείο..

Γιατί δεν θα αντέχουν στο εξεταστικό κάτεργο του (για πολλοστή φορά) «νέου» λυκείου.

Γιατί σαν …χελιδόνια θα αποδημήσουν μαζί με τους γονείς τους.

Γιατί το χρώμα ή θρησκεία τους θα τα φωνάζει: «δε χωράς πουθενά» στο εθνικοπατριωτικό σχολείο της …Coca-cola

Γιατί απλά το σχολείο τους δεν θα υπάρχει!

Μιλάμε για τα παιδιά τους φοιτητές και τους απόφοιτους των καθηγητικών και παιδαγωγικών σχολών που δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ αυτό που ονειρεύτηκαν.

Μιλάμε για τα παιδιά που θα «πετύχουν» στις εξετάσεις (που σας έπιασε καημός) σε σχολές χωρίς αντίκρισμα στο μέλλον.

Μα θα μας πείτε «στα παραθύρια» σας:

Δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί «τεμπέληδες», «κοπανατζήδες» «βολεψάκηδες» …;;

Ναι υπάρχουν λίγοι, αυτοί που βλέπουν το σχολείο σαν talent show, δεν έχουν αντίρρηση για τη αξιολόγηση, τους άρεσε το big brother σας, αγοράζουν τις «ιδέες» και τα προϊόντα που διαφημίζετε.

Είναι αυτοί που σας παρακολουθούν, σας εμπιστεύονται και είναι σαν και σας.

Είναι αυτοί που δεν απεργούν ποτέ. Τι φοβάστε;

Οι «άλλοι», αυτός ο περίεργος, στριφνός, πότε μίζερος και πότε αντάρτης «λαός» των εκπαιδευτικών, νοιώθει ότι αν περάσουν τα σχέδια των αφεντικών σας το δημόσιο σχολείο όχι μόνο δεν θα γίνει αυτό που ονειρευότανε αλλά δεν θα υπάρξει καθόλου.

Αν σηκωθεί, στο «παρά πέντε», έχει τη δύναμη να πείσει τα παιδιά, τους εργαζόμενους γονείς, τα άλλα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας να πορευτεί μαζί τους και να σας νικήσουν και σας και το ψέμα σας και τα αφεντικά σας.

Το ξέρετε αυτό και ενεργείτε προληπτικά.

H ανατροπή που θα επιδιώξουμε θα σαρώσει την «ΑΝΑΤΡΟΠΗ» σας!

*αντιπρόεδρος Γ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://aristeroblog.gr/node/1650

[ΘΥΜΙΟΣ]

ΚΚΕ: συστρατεύεται με τα κατοχικά ανδρείκελα στην ΑΠΕΡΓΙΑ των Εκπαιδευτικών…



Το έχουμε γράψει πολλές φορές: «τα πτώματα δεν είναι ικανά για αγώνα, είναι ικανά όμως να εμποδίζουν τους ζωντανούς να αγωνιστούν».

Το άθαφτο πτώμα του ΚΚΕ αποτελεί σήμερα το ισχυρότερο ανάχωμα του καθεστώτος που στα λόγια καταγγέλλει.

Με την απεργία των εκπαιδευτικών αυτό πλέον γίνεται δραματικά εμφανές.

Η ηγεσία του ΚΚΕ βάζει πάλι το πτώμα της στην υπηρεσία του καθεστώτος: Αντιτίθεται στην απεργία των εκπαιδευτικών, με το γλυκερά ηθικολογικό «επιχείρημα» των πανελλαδικών εξετάσεων.

Είπε ο Νίκος Σοφιανός:

«Δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν οι πανελλαδικές εξετάσεις σαν μέσο εκβιασμού της κυβέρνησης. Δεν πρέπει να δώσουμε πάτημα στην κυβέρνηση να στήσει στον τοίχο τους καθηγητές χρησιμοποιώντας σαν μοχλό τις εξετάσεις των παιδιών της εργατικής λαϊκής οικογένειας που έδωσε τόσα για να πάει εκεί που είναι να πάει»!!!

Μέχρι σήμερα το ΚΚΕ πρόδιδε ανοικτά κάθε απεργία που ξεπερνούσε τα πλαίσια της αστικής «νομιμότητας» και απειλούσε να αποτελέσει τον καταλύτη γενικών ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ…

Με τους εκπαιδευτικούς επιχειρεί να τορπιλίσει την απεργία τους πριν καν εκδηλωθεί: Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορεί να την χειραγωγήσει, και αυτή, μέσα στις σημερινές συνθήκες της εκρηκτικά συσσωρευμένης λαϊκής ΟΡΓΗΣ, έχει μεγάλες πιθανότητες να αποτελέσει τον καταλύτη της ΓΕΝΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ εναντίον των δωσίλογων ανδρεικέλων που εκτελούν, εν ψυχρώ, τον ελληνικό λαό…

Στην κρίσιμη αυτή καμπή που μπορεί να ανάψει η φλόγα μιας παλλαϊκής εξέγερσης το ΚΚΕ σπεύδει, ταχέως, να στηρίξει το κατοχικό καθεστώς.

Ξεγυμνώνεται εντελώς, γιατί τα περιθώρια των «επαναστατικών» ελιγμών και της ξύλινης «ταξικής» φρασεολογίας έχουν εκλείψει: Το καθεστώς κινδυνεύει…

Για να δικαιολογήσει αυτήν την κραυγάζουσα και πρόστυχη στήριξή του στο κατοχικό καθεστώς, επιστρατεύει τα ίδια, σαθρά, ηθικολογικά και ύπουλα, «επιχειρήματα» των δημίων και προπαγανδιστικών γενιτσάρων: Τις πανελλαδικές εξετάσεις…

Κι εδώ, όμως, είναι ανέντιμο, όπως το καθεστώς και κάθε πολιτικός απατεώνας.

Διότι η επιλογή της ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ, κατά την περίοδο των εξετάσεων, ΑΝΗΚΕΙ αποκλειστικά στην κυβέρνηση! Δεν επέλεξαν οι εκπαιδευτικοί το χρόνο της κινητοποίησης. Η κυβέρνηση σημάδεψε την περίοδο των εξετάσεων για την κατάθεση του νομοσχεδίου!!!

Και δεν είναι τυχαία αυτή η κυβερνητική επιλογή, είναι μελετημένη: Ακριβώς για να χρησιμοποιήσει και αξιοποιήσει τα δόλια «επιχειρήματα» των πανελλαδικών εξετάσεων και την κατασυκοφάντηση των εκπαιδευτικών…

Έξω όμως από αυτή την «πονηράδα» της κυβερνητικής κακουργίας, υπάρχει και κάτι άλλο ακόμα πιο ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ και άκρως ΠΟΛΙΤΙΚΟ και όχι ηθικολογικό: Η κυβέρνηση αυτή έχει κηρύξει ένα από τους πιο άγριους και εξοντωτικούς ΠΟΛΕΜΟΥΣ εναντίον του ελληνικού λαού: του ΟΛΟΥ και των διαλεκτικών και αλληλοεξαρτώμενων ΜΕΡΩΝ του.

ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ λοιπόν, άγριο και αμείλικτο. Και σε έναν πόλεμο κάθε στρατόπεδο επιλέγει ΟΧΙ μόνο τα μέσα του, αλλά και τις ευνοϊκές συγκυρίες, τα ιστορικά ευάλωτα σημεία του αντιπάλου.

Όταν η κυβέρνηση επιλέγει τις εξετάσεις για να κλιμακώσει τη βαρβαρότητά της και τη μοχθηρή πολεμική της μηχανή, τότε κάθε υποχώρηση είναι συντριπτική ήττα.

ΑΝΤΙΘΕΤΑ, μπορεί να γίνει μπούμερανγκ για την κυβέρνηση η επιλογή των εξετάσεων, εάν οι εκπαιδευτικοί, με μια γροθιά, απαντήσουν στην πρόκληση, με πολεμική επίθεση.

Είναι η κυβέρνηση στριμωγμένη και κατάπτυστη από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και ο αγώνας των εκπαιδευτικών, ο ανυποχώρητος αγώνας τους, θα την τινάξει στον αέρα και θα ανάψει το φυτίλι στα συσσωρευμένα εκρηκτικά της παλλαϊκής ΟΡΓΗΣ.

Ακριβώς και γι αυτό έχουν κινητοποιηθεί υστερικά όλες οι ύαινες του καθεστώτος εναντίον των εκπαιδευτικών, πριν καν εκδηλωθεί η απεργία τους…

Στο στρατόπεδο αυτό προσχώρησε, χωρίς αιδώ και το ΚΚΕ…

Το ΚΚΕ, ουσιαστικά, παρά τις κούφιες εξαγγελίες του για «ανυπακοή» και «γενικό ξεσηκωμό», ΚΑΤΑΡΓΕΙ και την έννοια της αγωνιστικής απεργίας.

Διότι ΠΑΝΤΑ θα υπάρχει ένας «σοβαρός» λόγος για μην κάνουμε απεργίες και να τις κάνουμε μόνο κομματικά και συνδικαλιστικά ελεγχόμενες, σαν τις γιορτινές παρελάσεις μέχρι τη Βουλή.

Για τους εκπαιδευτικούς είναι η περίοδος των εξετάσεων. Αλλά και εκτός αυτής της περιόδου είναι ο «χαμός των μαθημάτων»: Οι γνωστές συνταγές…

Για τους γιατρούς και νοσοκομειακούς είναι η «υγεία των ασθενών»…

Για τους ναυτεργάτες, φορτηγατζήδες κ.κλ. «καταστρέφονται τα προϊόντα» και «κινδυνεύει η Ελλάδα»…

Όλα αυτά αναλύονται διεξοδικά στα προηγούμενα άρθρα.

Δεν υπάρχει κλάδος που να μην «αναστατώνει» την κοινωνία σε μια απεργία, ακριβώς γιατί όλες οι κοινωνικές λειτουργίες είναι άμεσα συνδεδεμένες και αλληλοεξαρτώμενες.

Και ακριβώς σ’ αυτή την αλληλεξάρτηση ΥΠΑΡΧΕΙ η ΔΥΝΑΜΗ μιας απεργίας και η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ της.

Να γιατί το ΚΚΕ, ουσιαστικά καταργεί αυτό το όπλο και τη δύναμή του όταν μας λέει τέτοιες γλυκερές ηθικολογίες, αντλημένες από το φαιό οπλοστάσιο του καθεστώτος.

ΦΤΑΝΕΙ πια με αυτή την ΑΠΑΤΗ…

Καιρός να ταφεί τελεσίδικα αυτό το πτώμα του περισσού…