Οι Υπόγειες Γενοκτονίες

[ΠΑΝΤΕΛΗΣ]

Οι Υπόγειες Γενοκτονίες



Εκείνες που δεν θα καταγγελθούν. Δεν θα φτάσουν πιθανότατα οι υπαίτιοι σε κάποιο διεθνές δικαστήριο.

Είναι ο αφανισμός του πληθυσμού με «κόσμιο» τρόπο. Δεν βγαίνει κανείς στους δρόμους να σκοτώνει ομαδικά τους ανθρώπους. Δεν βλέπουμε πουθενά εκτελεστικά αποσπάσματα, κλούβες να μαζεύουν το κόσμο, κάρα με σκελετωμένους να τους οδηγούν σε ομαδικούς τάφους. Όλα είναι κόσμια…ευρωπαϊκά, πολιτισμένα.

Κι όμως κανείς δεν ξέρει αυτή τη στιγμή πόσα θύματα θρηνούμε εξ΄αιτίας μνημονιακών πολιτικών. Ξεκάθαρα. Όχι τους ανθρώπους που οδηγήθηκαν από απελπισία να αφαιρέσουν οι ίδιοι τη ζωή τους. Αυτό το ακούμε, το διαβάζουμε.

Έρχεται κάθε μέρα το δελτίο αυτοκτονιών μπροστά μας σαν ένας εφιάλτης που σκεπάζει τις ψυχές μας. Η μνημονιακή Ελλάδα αυτή τη στιγμή κρύβει πίσω από τους τοίχους χιλιάδες προσωπικές τραγωδίες που δεν φαίνονται. Χιλιάδες ανθρώπους που αρρωσταίνουν ή θανατώνονται χωρίς να παίρνει κανείς χαμπάρι ούτε πως έγινε….

Υπερβολές θα πουν οι ανεγκέφαλοι.

Θέλετε να σας περιγράψω λίγες υπερβολές? Πριν λίγο καιρό έχασα ένα δικό μου άνθρωπο. Ήταν ηλικιωμένος ναι, αλλά μέχρι το περασμένο καλοκαίρι τον θυμάμαι, σαν να είναι τώρα μπροστά μου να σχολιάζουμε τα γεγονότα, να τρώει ήσυχος το μεζεδάκι του, να κάνει τις βόλτες του έχοντας ΥΠΟ ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ, χρόνια προβλήματα με τη κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Είχε κάνει όλες του τις εξετάσεις, ο γιατρός γέλαγε και του έλεγε «εσύ θα μας φας όλους». Ένας άνθρωπος που ήξερε ακριβώς το πρόβλημά του και το φρόντιζε με πλήρη επιμέλεια. Σίγουρα όσο πέρναγαν τα χρόνια η κατάσταση επιβαρυνόταν, αλλά αυτό το Σεπτέμβρη συνέβη κάτι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ

Που ποτέ δεν θα βγει από το μυαλό μου. Υπήρχε ένα φάρμακο που ήταν η βασική του και η απαραίτητη θεραπεία του, ΖΗΤΗΜΑ ΖΩΗΣ Η ΘΑΝΑΤΟΥ. Παίρνοντας αυτό ήταν καλά και ο γιατρός του είχε τονίσει αυστηρά αμέτρητες φορές, μη γελαστείς και ξεχάσεις να πάρεις ούτε μια μέρα αυτό το φάρμακο γιατί θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Το περασμένο Σεπτέμβρη ξαφνικά το φάρμακο του εξαφανίστηκε και στη θέση του έδωσαν κάτι που ούτε το είχε ξαναδεί αλλά ούτε μπορούσε να διαβάσει τι έγραφε γιατί το σχετικό φυλλάδιο γιατί ήταν γραμμένο μόνο στα γερμανικά. Γενόσημο. Το γνωστό φάρμακα δεν το υπήρχε πουθενά. Ακόμα και να το πληρώναμε, απλά δεν υπήρχε. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Κι άλλα φάρμακα του τα άλλαξαν… Σε διάστημα 3 μηνών μάζευε υγρά , έπαθε δυο φορές πνευμονικό οίδημα. Μπήκε τρεις φορές στο νοσοκομείο αλλά η κατηφόρα είχε ξεκινήσει με πολύ βίαιο τρόπο. Τον είδα να αγωνιά χωρίς να μπορεί να κατουρήσει, να γεμίζει από υγρά, να πέφτει κάτω από δύσπνοια που ούτε με το οξυγόνο δεν την διόρθωνε, να κιτρινίζει και να τρέχει τις νύχτες στα επείγοντα.

ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ… Δεν μπορούσα να γράψω καν γι΄αυτά τόσο καιρό γιατί με πονάγανε κι οι λέξεις… Μαρτύρησε, μέχρι τη τελευταία πνοή.

Το τέταρτο μήνα βρέθηκε διασωληνομένος και μετά.. έφυγε χωρίς να προλάβει κανείς να μας πει αν αυτό το γ@μημένο γενόσημο ήταν τόσο σίγουρο τελικά…

Ίσως να είναι η φαντασία μου, η άγνοιά μου, η στεναχώρια μου που με κάνουν να τα σκέφτομαι όλα αυτά. Είναι όμως έτσι? Τη στιγμή που ΟΥΤΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ δεν ήξερε τι ακριβώς ήταν το φάρμακο που το έδωσε αντί για εκείνο που έπαιρνε ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ? Υπάρχει κάποιος έντιμος επιστήμονας που να μπορεί να μιλήσει για ΣΥΜΠΤΩΣΗ? Κι αναρωτιέμαι μετά από αυτό. Γνωρίζετε άραγε πόσοι αυτή τη στιγμή χάνετε τους ανθρώπους σας όχι γιατί τους κάλεσε κάποιος Θεός κοντά του αλλά γιατί είναι ΠΕΡΙΤΤΟΙ για την Ελλάδα που όπου να ναι μπαίνει στην ανάπτυξη?

Γνωρίζουμε όλοι πόσα παιδιά υποσιτιζόμενα θα έχουν σοβαρότατα προβλήματα για το υπόλοιπο της ζωής τους ακόμα και να κατορθώσουν να ζήσουν?

Γνωρίζουμε πόσες χιλιάδες ξαφνικές ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ διαφόρων χρόνια πασχόντων οφείλονται στη μοίρα τους ή στη κακιά τη μοίρα των συμμοριών που εκνευρίζονται γιατί «δεν πεθαίνουν κιόλας..»

Γνωρίζουμε πόσους θανάτους καταγράφουμε αυτή τη στιγμή που σχετίζονται με τη φτώχεια, την έλλειψη φαρμάκων ή ιατρικής φροντίδας, τον υποσιτισμό, τις επιπτώσεις από το τεράστιο στρες, τη κατάθλιψη, την απελπισία, την αγωνία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων για το τι θα ξημερώσει?

Γνωρίζουμε επίσης να απαντήσουμε στο ερώτημα πόσες χιλιάδες θάνατοι εκτός από τους προαναφερόμενους συμβαίνουν από σάπια τρόφιμα, μεταλλαγμένα, από μολυσμένα νερά, από μολυσμένο αέρα, από ύποπτα εμβόλια, από ακτινοβολίες, χημικά, πυρηνικά απόβλητα?

Αυτά όλα δεν είναι γενοκτονίες? Εγώ δεν μπορώ να βρω το δίκιο μου γιατί όπου και να πάω θα μου πουν, καιρός του ήταν να φύγει… Μπορεί τελικά να έχω άδικο και να είναι έτσι. Δεν ξέρω..

Εσύ όμως που έχεις μικρά παιδιά, εσύ που είσαι νέος και θα έπρεπε να έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου υγιής, ευτυχισμένος δυνατός, εσύ που βλέπεις τα παιδιά και τα παιδιά των παιδιών σου να είναι κιτρινιάρικα, να κουράζονται με το παραμικρό, που ακούς κάθε τόσο για τους μισούς σου φίλους, γνωστούς συγγενείς γεμάτους από καρκίνους, γεμάτους χρόνιες παθήσεις, εξαθλιωμένοι, βασανισμένοι να σβήνουν χωρίς κανείς να μπορεί να κάνει τίποτα?

Θεωρείτε πως είναι κάτι το φυσιολογικό τέτοια έξαρση ασθενειών σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού? Σε μια παρέα δέκα νεαρών παιδιών, τα πέντε να υποφέρουν από παθήσεις του θυρεοειδούς? Είναι τόσο φυσιολογικό να κυκλοφορούν εκατοντάδες παιδιά 18, 20 χρονών με τη θυροξίνη στο τσεπάκι έτσι για πλάκα? Και θα σταματήσω σ΄αυτό που είναι το πλέον συνηθισμένο γιατί αν συνεχίσω δεν θα φτάνουν σελίδες για να περιγράψω τη φρίκη που ζούμε.

Κι η μεγαλύτερη φρίκη είναι πώς οι άνθρωποι…

ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΠΩΣ ΑΥΤΗ Η ΦΡΙΚΗ ΕΙΝΑΙΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ….
ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ, Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΚΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ…

Χιλιάδες άνθρωποι αυτή τη στιγμή είναι άρρωστοι πνευματικά, σωματικά ή και τα δύο. Από ένα βομβαρδισμό από βρωμιές στον οργανισμό τους, από έλλειψη βασικών αγαθών, από ένα βομβαρδισμό τρομοκρατίας, εκβιασμού, απειλής στο μυαλό τους.

Ένα μέρος θα γεμίσει από αρρώστιες, ένα άλλο θα αφαιρέσει τη ζωή του, κάποιο τρίτο μέρος θα κοιμάται με χάπια, θα καταλήξει ίσως νεκροζώντανο να φυτοζωεί απλά.

Κι αυτοί οι άνθρωποι θα είναι οι γονείς μας, τα παιδιά μας, οι αγαπημένοι μας, οι φίλοι μας, οι γείτονες, οι συνάδελφοι, οι συμμαθητές μας, οι ΑΝΡΩΠΟΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ.

Όπως είχε πει κάποιος…

Υπάρχει κάτι χειρότερο από το να πεθάνεις εσύ ο ίδιος. Να σε βάλουν να δεις να πεθαίνουν τα παιδιά σου. Άραξε , πάρε την εφημερίδα και το καφεδάκι σου…

Κι απόλαυσέ το.

To διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://www.inprecor.gr/index.php/archives/235890

[Ροβεσπιέρος]

Μαλθουσιανή ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ…
Μας συνηθίζουν στη φρίκη όπως ο Χειμώνας στο κρύο.



[b]ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ το κείμενο: «Οι Υπόγειες Γενοκτονίες».[/b]

Διαβάζοντάς το ακούς τον ανατριχιαστικό ήχο του μακάβριου γέλιου της μαλθουσιανής ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ.

Αναδημοσιεύουμε ένα παλιό μας κείμενο: Απρίλιος 2010
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4386


Η μαλθουσιανή "χωματερή" προ των θυρών…



Ο μαλθουσιανισμός είναι η πιο ακραία και απάνθρωπη πτυχή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Αυτός ο εφιάλτης υλοποιείται σήμερα.

Η Νέα Τάξη είναι η «φάση» της ακραίας καπιταλιστικής βαρβαρότητας: Η υλοποίηση της «θεωρίας» του Μάλθους.

Όταν ο Άγγλος οικονομολόγος, Τόμας Μάλθους, έγραψε το 1798 το «σενάριό» του: «Μελέτη επί της Αρχής του Πληθυσμού», αυτό έπεσε σαν αντιχριστιανική «τρομοκρατική βόμβα» η οποία θορύβησε τους πάντες και κυρίως τους ουτοπιστές σοσιαλιστές και τους χριστιανούς που και αυτοί είναι ουτοπιστές σοσιαλιστές.

Φυσικά η «προφητεία» του Μάλθους διαψεύστηκε από τα πράγματα.

Ωστόσο, η «θεωρία» του Μάλθους διατυπώνει, με ωμό κυνισμό, τα ουσιώδη στοιχεία της παράνοιας και της κτηνωδίας που υπάρχουν μέσα στα οστά, στο αίμα και στις λειτουργίες του καπιταλισμού.

Σήμερα αυτά τα «στοιχεία» έχουν θεριέψει και απειλούν την ανθρωπότητα.

Πριν αναδείξουμε αυτά τα «στοιχεία», ας συνοψίσουμε τη «θεωρία» του Μάλθους.

Σύμφωνα με αυτή τη «θεωρία» οι οικονομικές κρίσεις δεν έχουν καμία σχέση με την οικονομία καθεαυτή, «έχουν σχέση μόνον με την καλπάζουσα αύξηση του συνόλου των καταναλωτών, δηλαδή του συνόλου του πληθυσμού της γης...».

Ενώ τα αγαθά αυξάνονται, κατά τον Μάλθους, με αριθμητική πρόοδο (1,2,3,4...), οι κάτοικοι του πλανήτη αυξάνονται κατά γεωμετρική πρόοδο (1,2,4,8,16...). Το πρόβλημα, μας λέει, ότι θα λυθεί μόνο αν ελέγξουμε αυστηρά τις γεννήσεις.

Σύμφωνα με τον Μάλθους πρέπει να αρχίσει ο έλεγχος του πληθυσμού της γης με την «εκκαθάριση» των κατώτερων ανθρώπων οι οποίοι αποτελούν τα παιδιά ενός «κατώτερου Θεού»!!!

Αυτά τα «παιδιά του κατώτερου Θεού» είναι οι εργαζόμενοι και οι πληβείοι: τα λαϊκά στρώματα!!!

Γι’ αυτό ο Μάλθους χαρακτήριζε τους πολέμους «μοχλούς» οικονομικής ανάπτυξης: Εκεί σφαγιαζόντουσαν οι «κατώτεροι άνθρωποι»!!!

Σύμφωνα με την κτηνώδη «θεωρία» του Μάλθους όσο λιγότεροι οι εκλεκτοί, τα παιδιά ενός "ανώτερου Θεού ", τόσο το καλύτερο για την καλή διατροφή τους…

Αυτά μπορεί να προκαλούν φρίκη, αλλά αποτελούν την πεμπτουσία της καπιταλιστικής λογικής, στην ακραία και μοχθηρή της διάσταση: Αυτή που προωθείται σήμερα, σαν αποτέλεσμα της θηριώδους «εξέλιξης» αυτής της καπιταλιστικής λογικής.

Καταρχάς, μέσα από αυτά τα οστά και τις λειτουργίες του καπιταλισμού ξεπηδούνε όλες οι μορφές του μαλθουσιανού ρατσισμού: Του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού ρατσισμού εναντίον των κατώτερων «παιδιών του Θεού»: Τους προλετάριους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Αυτόν τον ολοκληρωτικό ρατσισμό της Νέας Τάξης εναντίον των εθνών και των λαών της υφηλίου ζούμε σήμερα.

Έναν εφιαλτικό πόλεμο ζούμε. Τα παιδιά του «ανώτερου Θεού» (οι διεθνείς ελίτ) έχουν κηρύξει ένα εξοντωτικό πόλεμο εναντίον του συνόλου της ανθρωπότητας.

Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια προς τις χωματερές…

Τα λαϊκά στρώματα ρίχνονται στον «καιάδα» της καταστροφής και της αποκτήνωσης…

Οι κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις των λαών που «ποτίστηκαν» με πολύχρονους αγωνιστικούς ποταμούς αίματος, η ιστορία των λαών, τα πνευματικά τους δημιουργήματα, οι αγωνιστικές μνήμες και το θρησκευτικό τους συναίσθημα, κάθε Πίστη και Όραμα, κάθε Αξία και Ηθική, όλα ισοπεδώνονται βάναυσα από τα παιδιά του «ανώτερου Θεού»: Από τις πολυεθνικές και τους δολοφονικούς μηχανισμούς τους…

Στην Ελλάδα ζούμε αυτόν τον άγριο και κτηνώδη ρατσισμό εναντίον του ελληνικού λαού, της ιστορίας του, της εθνικής του υπόστασης, της θρησκείας του και του πολιτισμού του, σε μορφές παράνοιας.

Ζούμε τον πλέον μακάβριο μαλθουσιανό ρατσισμό στο όνομα του «αντιρατσισμού»: το ιδεολόγημα των παιδιών «του ανώτερου Θεού»!!!

Ό,τι στρέφεται εναντίον του νεοαταξικού ρατσισμού χαρακτηρίζεται από τους μηχανισμούς της εξουσίας σαν «ρατσισμός»: Αυτή η κατάφορη απάτη είναι ο «αντιρατσισμός»…

Η «Αρία φυλή», βεβαίως τρώει με χρυσά κουτάλια, χρησιμοποιώντας για πιάτα τα καλά γυαλισμένα κρανία των θυμάτων της εκμετάλλευσης: τα «απόβλητα» του κέρδους, τα παιδιά του «κατώτερου Θεού».

Αυτόν τον μαλθουσιανό εφιάλτη ζούμε σήμερα: Οι λαοί και τα έθνη να πεθαίνουν και να δολοφονούνται ανελέητα, να στραγγίζεται και η τελευταία ρανίδα του αίματός τους, Και τα κέρδη της κεφαλαιοκρατικής ολιγαρχίας, ιδιαίτερα τα κέρδη των τραπεζών, να εξακοντίζονται σε δυσθεόρατα ύψη: Σε τοκογλυφική αναλγησία χωρίς ιστορικό προηγούμενο…

Ο Μάλθους, πρόωρα βεβαίως, αλλά είχε καταγράψει, με μεγάλη ακρίβεια, τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της φρίκης του συστήματος που υπηρετούσε: Το νεοταξικό εφιάλτη…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

ΛΟΓΙΑ και ΣΚΕΨΕΙΣ:
http://logiakaiskepseis.blogspot.gr/2013/05/blog-post_8687.html

Αθώα θύματα ενός άγριου πολέμου... για μια χούφτα δολάρια



Και ενώ η πολιτισμένη Ευρώπη θρηνεί γιατί οι τραπεζίτες, οι μεγαλομέτοχοι, οι μεγαλοκατασκευαστές και λοιποί μεγαλοκαρχαρίες ...χάνουν τα πολύτιμα λεφτουδάκια τους, τα παιδιά στη Συρία πεθαίνουν και μένουν παρατημένα στο δρόμο.

Μια εικόνα μαχαιριά στην καρδιά, όσων ακόμα είναι άνθρωποι.

Παιδιά πεθαίνουν δίπλα μας, και εμείς οι πολιτισμένοι κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά στην αγωνιώδη κραυγή τους.

Πεθαίνουν σε έναν πόλεμο που δεν επέλεξαν να συμμετάσχουν, σε έναν πόλεμο συμφερόντων, άδικο και ολέθριο.

Πεθαίνουν γιατί οι ισχυροί του πλανήτη κάνουν μπίζνες, και όπου παίζεται το δολάριο και τώρα πια και το Ευρώ, δεν υπολογίζεται η ανθρώπινη ζωή.

Είναι τα θύματα της απληστίας, της εξουσίας, της ανέντιμης πολιτικής που επιβάλλεται, της δικής μας αδιαφορίας.

Και ενώ ακόμα και οι πιο βάρβαροι λαοί, τιμούσαν τους νεκρούς τους, τούτοι οι άνανδροι φονιάδες παράτησαν τα κορμάκια των παιδιών στα αζήτητα.

Αυτά συμβαίνουν στη Συρία, παράπλευρες απώλειες ενός πολέμου που ίσως χτυπήσει και τις δικές μας πόρτες, είναι ο πόλεμος του κεφαλαίου, του κέρδους, των γερακιών που εισέβαλαν στη ζωή μας, μας συνθλίβουν, μας σκοτώνουν και μας πετούν στα αζήτητα.

Οφείλουμε σε αυτά τα παιδιά, στα δικά μας παιδιά, να αποτρέψουμε τα σχέδια τους, να αντισταθούμε, να φωνάξουμε, να αγωνιστούμε. Και αν βρεθούμε στα αζήτητα θα είναι δική μας επιλογή, επιλογή στη ζωή και στο θάνατο.