Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης

[Ροβεσπιέρος]

Νέος ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ:
http://apergospastis.blogspot.gr/2013/04/blog-post_5.html

Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης



Σημ.δική μας: Ένα ''προφητικό'' κείμενο του Λένιν για την ''Ενωμένη'' Ευρώπη γραμμένο μόλις το 1915.

Στη ''Σοτσιάλ-Ντεμοκράτ'', αρ. φύλλου.40, ανακοινώσαμε ότι η Συνδιάσκεψη των τμημάτων εξωτερικού του κόμματός μας αποφάσισε να αναβάλει το ζήτημα του συνθήματος ''Ενεμώνες Πολιτείες της Ευρώπης'', ωσότου συζητηθεί στον τύπο η οικονομική πλευρά του.

Η συζήτηση που έγινε πάνω σ' αυτό το ζήτημα στη συνδιάσκεψή μας πήρε μονόπλευρα πολιτικό χαρακτήρα.

Αυτό ενμέρει ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι η διακήρυξη της Κεντρικής Επιτροπής το σύνθημα αυτό διατυπώνεται καθαρά σαν πολιτικό (''το άμεσο πολιτικό σύνθημα...''-λέει η διακήρυξη) και ταυτόχρονα δεν διατυπώνεται μόνο το σύνθημα των δημοκρατικών Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, μα και υπογραμμίζεται ειδικά ότι ''χωρίς την επαναστατική ανατροπή της γερμανικής, της αυστριακής και της ρωσικής μοναρχίας'' το σύνθημα είναι παράλογο και απατηλό.

Δεν θα ήταν καθόλου σωστό να φέρει κανείς αντιρρήσεις στην τέτοια τοποθέτηση του ζητήματος μέσα στα πλαίσια της πολιτικής εκτίμησης του συνθήματος αυτού-λογουχάρη από την άποψη ότι επισκιάζει ή αδυνατίζει κτλ. το σύνθημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Οι πολιτικοί μετασχηματισμοί προς μιά πραγματική δημοκρατική κατεύθυνση κι' ακόμη περισσότερο οι πολιτικές επαναστάσεις δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση ποτέ και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ούτε να επισκιάσουν, ούτε να αδυνατίσουν το σύνθημα της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Αντίθετα, την φέρνουν πάντα πιο κοντά, πλαταίνουν τη βάση της, εντάσσουν στο σοσιαλιστικό αγώνα νέα στρώματα μικροαστών και μισοπρολεταριακών μαζών. Και από το άλλο μέρος οι πολιτικές επαναστάσεις είναι αναπόφευκτες στην πορεία της σοσιαλιστικής επανάστασης, που δεν μπορούμε να τη βλέπουμε σαν μια μόνο πράξη, μα πρέπει να τη βλέπουμε σαν εποχή θυελωδών πολιτικών και οικονομικών κλονισμών, σαν εποχή της πιο οξυμένης ταξικής πάλης, εμφυλίου πολέμου, επαναστάσεων και αντεπαναστάσεων.

Αν όμως το σύνθημα των δημοκρατικών Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, σε συνδυασμό με την επαναστατική ανατροπή των τριών αντιδραστικότατων μοναρχιών της Ευρώπης, μ' επικεφαλής τη ρωσική μοναρχία, είναι τελείως άψογο σαν πολιτικό σύνθημα, ωστόσο μένει ακόμη ένα σπουδαιότατο ζήτημα, το ζήτημα του οικονομικού περιεχομένου και της οικονομικής σημασίας αυτού του συνθήματος.

Από την άποψη των οικονομικών όρων του ιμπεριαλισμού, δηλαδή της εξαγωγής κεφαλαίων και του μοιράσματος του κόσμου από τις ''προηγμένες'' και ''πολιτισμένες'' αποικιακές δυνάμεις, οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς είτε είναι απραγματοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές.

Το κεφάλαιο έγινε διεθνές και μονοπωλιακό. Ο κόσμος είναι μοιρασμένος ανάμεσα σε μια χούφτα μεγάλες Δυνάμεις, δηλαδή Δυνάμεις που έχουν επιτυχίες στη μεγάλη καταλήστευση και καταπίεση των εθνών. Τέσσερις μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης: η Αγγλία, η Γαλλία, η Ρωσία και η Γερμανία με πληθυσμό 250-300 εκατομμύρια και με έκταση περίπου 7 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, έχουν αποικίες με πληθυσμό σχεδόν μισό δισεκατομμύριο (494,5 εκατομμύρια) και με εκτασή 64,6 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή σχεδόν τη μισή υδρόγειο σφαίρα(133 εκατομμύρια τετραγωνικά χ.μ, χωρίς τις πολικές περιοχές).

Προσθέστε σ' αυτά τα κύρια ασιατικά κράτη: την Κίνα, την Τουρκία, και την Περσία, που τώρα τα διαμελίζουν οι ληστές που διεξάγουν ''απελευθερωτικό'' πόλεμο, δηλαδή: η Ιαπωνία, η Ρωσία, η Αγγλία και η Γαλλία. Αυτά τα τρία ασιατικά κράτη, που μπορούμε να τα ονομάσουμε μισοαποικίες(στην πραγματικότητα είναι τώρα κατά τα 9/10 αποικίες) έχουν 360 εκατομμύρια πληθυσμό και έκταση 14,5 εκατομμύρια τ.χ (δηλαδή σχεδόν μιαμισή φορά μεγαλύτερη έκταση από την έκταση όλης της Ευρώπης).

Σε συνέχεια: η Αγγλία, η Γαλλία και η Γερμανία έχουν τοποθετήσεις στο εξωτερικό όχι μικρότερες από 70 δισεκατομμύρια ρούβλια. Για να εισπράττουν το ''θεμιτό'' εισοδηματάκι τους από το στρογγυλούτσικο αυτό ποσό - ένα εισοδηματάκι που ξεπερνάει τα τρία δισεκατομμύρια ρούβλια το χρόνο - υπάρχουν οι εθνικές επιτροπές των εκατομμυριούχων, που ονομάζονται κυβερνήσεις, που διαθέτουν στρατό και πολεμικό στόλο και και ''τοποθετούν'' στις αποικίες και στις μισοαποικίες τα χαϊδεμένα παιδιά και τα αδέλφια ''του κυρίου δισεκατομμυριούχου'' σαν αντιβασιλείς, πρόξενους, πρεσβευτές, κάθε λογής υπαλλήλους, παπάδες και άλλες βδέλλες.

Έτσι είναι οργανωμένη στην εποχή της ανώτατης ανάπτυξης του καπιταλισμού ή καταλήστευση ενός περίπου δισεκατομμυρίου πληθυσμού της γης από μια χούφτα μεγάλες Δυνάμεις.

Και είναι αδύνατο μέσα στον καπιταλισμό να υπάρξει διαφορετική οργάνωση. Να παραιτηθούν από τις αποικίες, από ''τις σφαίρες επιροής'', από την εξαγωγή κεφαλαίων; Το να σκέπτεται κανείς έτσι, σημαίνει ότι κατεβαίνει στο επίπεδο ενός παπά, που κάθε Κυριακή κηρύσσει τους πλούσιους το μεγαλείο του χριστιανισμού και τους συμβουλεύει να δωρίζουν στους φτωχούς ... αν όχι μερικά δισεκατομμύρια, τουλάχιστο μερικές εκατοντάδες ρούβλια το χρόνο.

Οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης στις συνθήκες του καπιταλισμού θα ισοδυναμούσαν με συμφωνία για το μοιρασμα των αποικιών.

Στον καπιταλισμό όμως δεν μπορεί να υπάρξει άλλη βάση, άλλη αρχή μοιρασιάς εκτός από τη δύναμη. Ο δισεκατομμυριούχος δεν μπορεί να μοιράσει με οποιονδήποτε άλλον το ''εθνικό εισόδημα'' μιας καπιταλιστικής χώρας παρά μόνο: ''ανάλογα με το κεφάλαιο''(κι' ακόμη πρέπει να προσθέσουμε ότι το μεγαλύτερο κεφάλαιο θα πάρει περοσσότερα από όσα του αναλογούν). Ο καπιταλλισμός σημαίνει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και αναρχία στην παραγωγή. Το να κηρύσσει κανείς μιά ''δίκαιη'' μοιρασιά του εισοδήματος σε μιά τέτοια βάση είναι προυντονισμός, στενοκεφαλιά μικροαστού και φιλισταίου.

Το μοίρασμα δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά παρά ''σύμφωνα με τη δύναμη''. Η δύναμη όμως αλλάζει με την πορεία της οικονομικής εξέλιξης. Ύστερα από το 1871 η Γερμανία δυνάμωσε 3-4 φορές πιό γρήγορα από την Αγγλία και τη Γαλλία. Η Ιαπωνία δυνάμωσε δέκα φορές πιο γρήγορα από τη Ρωσία.

Για να ελεγχθεί η πραγματική δύναμη ενός καπιταλιστικού κράτους, δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει άλλο μέσο εκτός από το πόλεμο. Ο πόλεμος δεν αντιφάσκει στις βάσεις της ατομικής ιδιοκτησίας, αλλά είναι η άμεση και αναπόφευκτη ανάπτυξη αυτών των βάσεων.

Στις συνθήκες του καπιταλισμού είναι αδύνατη μια ισόμετρη οικονομική ανάπτυξη των διάφορων οικονομιών και των διαφόρων κρατών.

Στις συνθήκες του καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρχουν άλλα μέσα για την αποκατάσταση από καιρό σε καιρό της παραβιασμένης ισοροπίας, εκτός από τις κρίσεις στην βιομηχανία και τους πολέμους στην πολιτική.

Φυσικά είναι δυνατές προσωρινές συμφωνίες ανάμεσα σε καπιτλιστές και ανάμεσα σε κράτη. Μ' αυτή την έννοια μπορεί ν δημιουργηθούν και οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, σαν συμφωνία των ευρωπαίων καπιταλιστών,... με ποιό σκοπό; Μόνο με σκοπό να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό στην Ευρώπη, να περιφρουρήσουν από κοινού τις ληστευμένες αποικίες ενάντια στην Ιαπωνία και στην Αμερική, που θεωρούν τον εαυτό τους στο έπακρο αδικημένο με τη σημερινή μοιρασιά των αποικιών και που τον τελευταίο μισό αιώνα δυνάμωσαν ασύγκριτα πιο γρήγορα απ' ότι η καθυστερημένη μοναρχική Ευρώπη, που άρχισε να σαπίζει από γεράματα.

Σε σύγκριση με τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής η Ευρώπη στο σύνολό της σημαίνει οικονομική στασιμότητα. Η δημιουργία των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης με τη σημερινή οικονομική βάση, δηλαδή στις συνθήκες του καπιταλισμού, θα σήμαινε οργάνωση της αντίδρασης, για να παρεμποδιστεί η πιο γρήγορη ανάπτυξη της Αμερικής. Πέρασαν για πάντα οι καιροί που η υπόθεση της δημοκρατίας και η υπόθεση του σοσιαλισμού συνδέονταν μόνο με την Ευρώπη.

Οι Ενωμένες Πολιτείες του κόσμου (και όχι της Ευρώπης) είναι η κρατική εκείνη μορφή ένωσης και ελευθερίας των εθνών, που εμείς τη συνδέουμε με το σοσιαλισμό-ως τότε που η πλήρης νίκη του κομμουνισμού θα οδηγήσει στην οριστική εξαφάνιση κάθε κράτους, μαζί και του δημοκρατικού.

Ωστόσο το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών του κόσμου, σαν αυτοτελές σύνθημα, είναι αμφίβολο αν θα ήταν σωστό, πρώτο γιατί συγχωνεύεται με το σοσιαλισμό και, δεύτερο, γιατί θα μπορούσε να προκαλέσει τη λαθεμένη ερμηνεία ότι είναι αδύνατη η νίκη του σοσιαλισμού σε μια μόνη χώρα, τη λαθεμένη ερμηνεία για τη στάση αυτής της χώρας απέναντι στις υπόλοιπες.

Η ανισόμετρη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη είναι απόλυτος νόμος του καπιταλισμού. Από εδώ βγαίνει πως είναι δυνατή η νίκη του σοσιαλισμού στην αρχή σε λίγες ή ακόμη και σε μιά μόναχα, χωριστά παρμένη καπιταλιστική χώρα. Το νικηφόρο προλεταριάτο αυτής της χώρας, απαλλοτροιώνοντας τους καπιταλιστές και οργανώνοντας στη χώρα του τη σοσιαλιστική παραγωγή, θα ορθωννόταν ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο, τον καπιταλιστικό κόσμο, παίρνοντας μαζί του τις καταπιεζόμενες τάξεις των άλλων χωρών, ξεσηκώνοντας στις χώρες αυτές εξεγέρσεις ενάντια στους καπιταλιστές, δρώντας σε περίπτωση ανάγκης ακόμη και με στρατιωτική δύναμη ενάντια στις εκμεταλεύτριες τάξεις και τα κράτη τους. Πολιτική μορφή της κοινωνίας, όπου νικάει το προλεταριάτο, ανατρέποντας την αστική τάξη, θα είναι λαοκρατική η λαοκρατική δημοκρατία, που θα συγκεντρώσει όλο και περισσότερο τις δυνάμεις του προλεταριάτου του δοσμένου έθνους ή των δοσμένων εθνών στην πάλη ενάντια στα κράτη που δεν θα έχουν ακόμη περάσει στο σοσιαλισμό.

Δεν είναι δυνατή η εξάλειψη των τάξεων χωρίς τη δικτατορία της καταπιεζόμενης τάξης, του προλεταριάτου. Δεν είναι δυνατή η ελεύθερη ένωση των εθνών στο σοσιαλισμό χωρίς μιά λίγο-πολύ μακρόχρονη, επίμονη πάλη των σοσιαλιστικών δημοκρατιών ενάντια στα οπισθοδρομικά κράτη.

Να για ποιούς λόγους ύστερα από επανειλημμένες συζητήσεις του ζητήματος στη Συνδιάσκεψη των τμημάτων εξωτερικού του ΣΔΕΚΡ και μετά τη Συνδιάσκεψη, η Σύνταξη του Κεντρικού Οργάνου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι λαθεμένο το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.

''Σοτσιάλ-Ντεμοκράτ'',αρ. φυλλου 44
23 Αυγούστου 1915

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

Η «Ευρωπαϊκή Ενωση των λαών»
Του Νίκου Μπογιόπουλου



Οι άνεργοι στην «Ευρωπαϊκή Ενωση των λαών» ξεπέρασαν τα 26 εκατομμύρια.

Πάνω από 19 εκατομμύρια είναι οι άνεργοι μέσα στο «απάνεμο λιμάνι» της Ευρωζώνης.

Πρωταθλήτρια της ανεργίας στην «Ευρωπαϊκή Ενωση των λαών» σε επίπεδο γενικού πληθυσμού, για το μήνα Δεκέμβρη του 2012, είναι η Ελλάδα με ποσοστό 26,4%. Ακολουθούν η Ισπανία και η Πορτογαλία.

Πρωταθλήτρια της ανεργίας στην «Ευρωπαϊκή Ενωση των λαών» στους νέους μέχρι 25 ετών είναι η Ελλάδα με ποσοστό 58,4%. Ακολουθούν πάλι η Ισπανία και η Πορτογαλία.

Στην «Ευρωπαϊκή Ενωση των λαών» οι άνεργοι
- οι επίσημα καταγεγραμμένοι, αφού η πραγματική ανεργία είναι πολύ μεγαλύτερη -
αντιστοιχούν στον πληθυσμό της Σουηδίας, της Δανίας, της Φινλανδίας και της μισής Ελλάδας, μαζί...

ΠΗΓΗ:
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=5/4/2013&columnId=1821

[ΠΑΝΤΕΛΗΣ]

Tο σημείο (του σημερινού φασισμού)!!!



Δεν είναι απλά μια οπισθοδρόμηση σε παλιότερες εποχές.

Δεν είναι απλά μια βίαιη απώλεια όλων των κατακτήσεων μέσα από επίμονους κι αιματηρούς κοινωνικούς αγώνες.

Δεν έχει μόνο να κάνει με ένα παρανοϊκό σχέδιο διατήρησης κι αέναης συσσώρευσης κέρδους πάνω σε πτώματα κοινωνιών. Πάνω σε…εκατομμύρια καθημερινές ιστορίες ατομικών και συλλογικών δραμάτων, δυστυχίας, απελπισίας και ατέρμονου πόνου που κάνει και τ’αστέρια να χλωμιάζουν για την πτώση του ανθρώπου.

Δεν είναι μόνο η πιο χυδαία προδοσία όλων των δακρύων, όλων των έργων τέχνης που πηγάζουν από τα πιο αυθεντικά και υψηλά πεδία της ανθρώπινης διανόησης. Όλων των ελπίδων και οραμάτων, όλου του μόχθου και των θυσιών εν μέσω των αιώνων, για έναν ΑΛΛΟ κόσμο.

Έχει να κάνει με μια ελεύθερη πτώση στο πιο αποτρόπαιο σκοτάδι.

Είναι ένα φριχτό και θανατηφόρο πισωγύρισμα στην αθλιότητα και το τέλμα που απλωνόταν πριν την Αναγέννηση και πριν την έλευση του Διαφωτισμού. Και με αμφίβολες πιθανότητες επαναφοράς σε στάδια κάποιας προόδου και επανάκαμψης του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπινων κοινωνιών.

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ!

Είναι το κομβικό σημείο που αν δεν (ξανα)κερδηθεί το δικαίωμα της ανθρώπινης Ύπαρξης και δημιουργικότητας και αξιοποίησης υπέρ του ανθρώπου όλων των καινούργιων συγκλονιστικών επιτευγμάτων των επιστημών, τότε θα χαθούν διά παντός όλα!

Ο Ένοικος…
http://antidras.blogspot.gr/2013/04/t.html
To Διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://paganeli.wordpress.com/