Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Ο προσυνεδριακός διάλογος στο ΚΚΕ

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Μάρ 31, 2013 7:20 pm    Θέμα δημοσίευσης: Ο προσυνεδριακός διάλογος στο ΚΚΕ Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο προσυνεδριακός διάλογος στο ΚΚΕ



Ενόψει του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ αναπτύσσεται ένα διάλογος από τις στήλες του «Ρ», ο οποίος δείχνει ότι στο εσωτερικό του κόμματος αναπτύσσεται ένα γόνιμος προβληματισμός.

Βεβαίως τέτοιου τύπου διάλογοι μοιάζουν με τον εκτονωτικό αστικό «πλουραλισμό»: Το ΚΚΕεσ. Ήταν το πρώτο που αντικατέστησε τις πραγματικές κομμουνιστικές διαδικασίες ενός προσυνεδριακού διαλόγου με τις τυπικές διαδικασίες του αστικού «πλουραλισμού».

Ένας πραγματικός διάλογος μέσα σε ένα κομμουνιστικό κόμμα καθορίζεται από τη λογική του Συνεδρίου. Αν αυτή η ΛΟΓΙΚΗ είναι πράγματι δημοκρατική, τότε και ο διάλογος αποκτάει τον πραγματικό του χαρακτήρα.

Σε ένα Συνέδριο Κομμουνιστικού Κόμματος οι απόψεις δεν είναι «ατομικοποιημένες», ξεκάρφωτα αθροιστικά σύνολα, αλλά συγκροτούνται σε συλλογικές, προγραμματικές πλατφόρμες και σε τάσεις που διεκδικούν και απαραίτητα πρέπει να αντιπροσωπεύονται στη ηγεσία…

Αλλά αυτά πλέον αποτελούν ψιλά γράμματα για το σημερινό ΚΚΕ…

Έστω, όμως και με τον τρόπο που γίνεται ο διάλογος στο ΚΚΕ, έχει την αξία του γιατί ακούγονται πολλές «σκόρπιες» φωνές έντονου προβληματισμού, φωνές που λένε τα αυτονόητα της κομμουνιστικής Θεωρίας και Πράξης.

Μια τέτοια φωνή είναι και το παρακάτω κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου.

Φυσικά οι ενστάσεις μας είναι πολλές. Δεν θίγει καθόλου τα μεγάλα προβλήματα του ΣΗΜΕΡΑ, προβλήματα του υπερεθνικού ιμπεριαλισμού (παγκοσμοιοποίηση), καθώς και τα εγκληματικά λάθη του κόμματός του: Εγκλήματα που έχουν καταστρέψει τους οργανωμένους ταξικούς και εθνικούς ιμάντες της ΚΙΝΗΣΗΣ, των ΑΓΩΝΩΝ (τα έχουμε αναπτύξει διεξοδικά).

Πολλές οι ενστάσεις μας. Αλλά το κείμενο δείχνει ότι κάποιος αέρας ζωογόνος πνέει στο εσωτερικό του ΚΚΕ, κάποιες φωνές υψώνονται για να θυμίσουν κάποια αυτονόητα…


Λάθος πορεία
Του Νίκου Μπογιόπουλου

1) Αντιγράφω (Ντοκουμέντα 16ου Συνεδρίου, σελ. 71, σ. Παπαρήγα):

«Στο 15ο Συνέδριο ξεκαθαρίσαμε το εξής πράγμα: Οτι η συγκέντρωση δυνάμεων, η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος χτίζεται πάνω στην αντίθεση μονοπώλια - ιμπεριαλισμός. (...). Τι είναι ο ιμπεριαλισμός; Το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Ομως, δεν μπορούμε να χτίσουμε συμμαχία στην αντίθεση καπιταλισμός - σοσιαλισμός, γιατί σημαίνει συμμαχία για τη σοσιαλιστική επανάσταση και συμμαχία για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτό δεν μπορούμε να το βάλουμε. Και δεν μπορούμε να το βάλουμε, γιατί είναι και λυμένο θεωρητικά, αλλά και η πείρα αυτό δείχνει».
Κανένα νέο δεδομένο δεν επιτρέπει αναθεώρηση όσων θεωρητικά και εμπειρικά, κατά το 16ο Συνέδριο, είναι λυμένα.

Εντούτοις στις Θέσεις γίνεται ακριβώς αυτό το λάθος: Προτείνεται οικοδόμηση πολιτικής συμμαχιών στην αντίθεση καπιταλισμός - σοσιαλισμός. Αλλά πάνω σε αυτή την αντίθεση, όπως σωστά διαπιστώναμε στο 16ο Συνέδριο, δεν χτίζεται η - στρατηγικής σημασίας για την Επανάσταση - πολιτική συμμαχιών.

2) Με αυτήν την (μη) πολιτική συμμαχιών «πλησιάζουμε» το σοσιαλισμό μόνο ως αντικατοπτρισμό.

Η Λαϊκή Συμμαχία, που δεν είναι πολιτική, δεν συμμετέχει σε εκλογικές μάχες, που απορρίπτει όσους διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ (Θέση 67), που «έχει μια ορισμένη μορφή διαμόρφωσης με τη δράση σε κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ», είναι «συμμαχία» μόνο με τον εαυτό μας.

3) Η πολιτική γραμμή των Θέσεων ουσιαστικά εφαρμόζεται εδώ και χρόνια. Εχουμε ήδη δείγματα ότι δεν περπατάει: οργανωτική στασιμότητα, πτώση κυκλοφορίας «Ρ», επίπεδο ταξικού κινήματος, οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα.

Ας σταθούμε στις εκλογές. Η σ. Παπαρήγα («Ρ», 22/3/2012) έλεγε: «Αντικειμενικά λοιπόν στην εκλογική μάχη το κριτήριο ψήφου προς το ΚΚΕ μπορεί και πρέπει να είναι πάνω στη συνολική του στρατηγική». Δεν συνιστά απολυτότητα να λέμε ότι «επιβεβαιώθηκε» (Θέση 4Cool μια στρατηγική που την αναδείξαμε ως κριτήριο ψήφου, αλλά αντί να συγκεντρώσει δυνάμεις τις μείωσε στο μισό; Βέβαια, όποτε έρχεται η κουβέντα στο εκλογικό αποτέλεσμα επαναλαμβάνουμε τα περί «κοινοβουλευτικών αυταπατών».

Οχι. Αυταπάτες δημιουργούνται όταν αρνούμαστε να ερμηνεύσουμε απροκατάληπτα την ζωντανή εμπειρία από κάθε πολιτική μάχη. Τέτοια μάχη είναι και οι εκλογές. Δεν σπέρνει «κοινοβουλευτικές αυταπάτες» ο Λένιν όταν ισχυρίζεται («Γράμματα στον Γκόργκι») ότι «απ' τα αποτελέσματα των εκλογών εξαρτάται κατά πολύ και η ανάπτυξη του κόμματος».

4) Επί κρίσης, θέτοντας ως προαπαιτούμενο κάθε λαϊκής συσπείρωσης τη συμφωνία με τη θέση μας για λαϊκή εξουσία, αφήσαμε αναξιοποίητους σειρά πολιτικούς «κρίκους». Π.χ. Το «δεν πληρώνω».
Εμείς είπαμε: Δεν πληρώνω, αλλά πρώτα λαϊκή εξουσία. Χρέος. Εμείς είπαμε: Οχι στο χρέος, αλλά στη λαϊκή εξουσία. Ευρώ - ΕΕ. Εμείς είπαμε: Δεν αρκεί το όχι στην ΕΕ, χωρίς το «ναι» στη λαϊκή εξουσία. Μνημόνιο.

Εμείς είπαμε: Δεν φταίει το μνημόνιο, αλλά ο καπιταλισμός, η κρίση και ότι δεν έχουμε λαϊκή εξουσία. Σωστά. Ομως υπηρετείται ο στόχος της λαϊκής εξουσίας, όταν, στη μαζική πάλη για την ανακούφιση του λαού από τα βάσανά του, τίθεται σαν (διαχωριστική) προϋπόθεση;

Πανομοιότυπα απουσιάσαμε από το καθήκον να παρέμβουμε στο αυθόρμητο που εκδηλώθηκε. Δεν δηλώσαμε «παρών» για τον προσανατολισμό και τη συνειδητοποίησή του. Αφήσαμε άλλους να το κατευθύνουν, να το αξιοποιούν. Από τις πλατείες που τις καταγγείλαμε από την Ισπανία κιόλας, πριν ακόμα εμφανιστούν στην Ελλάδα, μέχρι τις πατάτες. Από τις διαδηλώσεις για το μνημόνιο μέχρι τα διόδια - όταν έρχονταν άλλοι εμείς φεύγαμε.

5) Η εξάρτηση για την αστική τάξη μιας εξαρτημένης χώρας είναι το πλαίσιο προσαρμογής της στο διεθνή καπιταλισμό. Πολιτικά, η εξάρτηση για την αστική τάξη σημαίνει τη διεθνή της εγγύηση - στήριξη για την παραμονή της στην εξουσία. Η ταξική ανάδειξη του εξαρτημένου χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού δεν σημαίνει συσκότιση των ευθυνών της αστικής τάξης για τα δεινά του λαού ή απαλλαγή από αυτές, ή πολύ περισσότερο «παράθυρο» συνεργασίας με τμήματά της.

Είναι πολιτική της καταδίκη. Η εξάρτηση συνιστά καταισχύνη του συνόλου της αστικής τάξης και χειροπιαστή απόδειξη ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και για το λόγο αυτό, για να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα, υποδουλώνει το λαό, σε συμμαχία με το ξένο κεφάλαιο. Αυτή η ανάλυση του Λένιν στον «Ιμπεριαλισμό», στο «Η Βαριά Βιομηχανία στην Ελλάδα» του Μπάτση, στο «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» του Μπελογιάννη, ισχύει ακέραια και σε συνδυασμό με τα σημερινά οικονομικά και πολιτικά δεδομένα, η πραγματικότητα βοά: Η εξάρτηση της Ελλάδας βαθαίνει.

Πραγματικότητα που για να έχουμε αποτελεσματική πολιτική γενικά (και ειδικά όσον αφορά τη διασύνδεση του ταξικού με το πατριωτικό) δεν γίνεται να αγνοούμε, να θολώνουμε με σχήματα περί «αλληλεξάρτησης», να μισοδεχόμαστε (ή μισοαρνιόμαστε) με φράσεις όπως «ισχυρές εξαρτήσεις», εισάγοντας έτσι στην επιστήμη του μαρξισμού το «ολίγον έγκυος».

6) «Ριζοσπάστης»: Δημοσιεύματα όπως το διήγημα για το δολοφόνο του 15χρονου, τα «πέρασε για λίγο από τον ΔΣΕ» για τον Μίσσιο, ανιστόρητες αναφορές ότι «το ΚΚΕ καμία σχέση δεν έχει με την αριστερά», κείμενα όπου αντί επιχειρημάτων βρίθουν ασυνταξιών και αφορισμών, πρωτοσέλιδα όπου απουσιάζει ή υποβαθμίζεται το σημαντικό της επικαιρότητας (π.χ. θάνατος Τσάβες), δεν συνηγορούν στην εκτίμηση περί «βελτίωσής του».

ΠΡΟΤΑΣΗ:
Επαναφορά - επικαιροποίηση του Προγράμματος του 15ου Συνεδρίου, συγκρότηση Αντιιμπεριαλιστικού - Αντιμονοπωλιακού - Δημοκρατικού Μετώπου, με κατεύθυνση την ανατροπή του καπιταλισμού. Ενα Πρόγραμμα πιο αναγκαίο κι από την πρώτη φορά που το εμπνευστήκαμε επειδή ακριβώς τα προβλήματα που επιφέρουν ο ιμπεριαλισμός, τα μονοπώλια, οι αντιδημοκρατικές εκτροπές, η αναβίωση του φασισμού, η καπιταλιστική κρίση, έχουν οξυνθεί στο έπακρο. Το ΑΑΔΜ μπορεί να οικοδομήσει αντικαπιταλιστική συμμαχία, διότι:

Πρώτον, συνδέει τώρα, σήμερα, την πάλη για το καθημερινό πρόβλημα με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.

Δεύτερον, είναι πειστικό και το κατορθώνει γιατί λαμβάνει υπόψη, ειδικά στις παρούσες συνθήκες εξαθλίωσης του λαού, ότι πρώτα «Οι άνθρωποι πρέπει να είναι σε θέση να ζουν για να μπορούν να κάνουν ιστορία» (Μαρξ - Ενγκελς, «Γερμανική ιδεολογία»).

Τρίτον, δεν παραιτείται από κανένα όπλο και από κανένα ενδεχόμενο - έστω και το πιο αμυδρό - στον επαναστατικό αγώνα, μη εξαιρουμένου του ενδεχομένου κυβέρνησης του ΑΑΔΜ, η οποία θα συνιστούσε διαστρέβλωση αν συσχετιζόταν με «στάδια», με «ενδιάμεσες εξουσίες» ή με την «αριστερή» κυβέρνηση αστικής διαχείρισης που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τέταρτον,
μιας και εμείς δεν είμαστε Μπλανκιστές ώστε να αδιαφορούμε για τη λαϊκή πλειοψηφία, συνιστά επιτομή του αντικαπιταλιστικού αγώνα γιατί οικοδομεί λαϊκή πλειοψηφία, που δικό της έργο με επικεφαλής την εργατική τάξη είναι η Επανάσταση, καθώς προωθεί τις αναγκαίες συμμαχίες που δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από τον ίδιο τον πυρήνα του πολιτικού σχεδίου ανατροπής του καπιταλισμού.

ΠΗΓΗ:

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7365865&publDate=31/3/2013


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Απρ 01, 2013 10:37 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΚΚΕ: διασπαστικά και αφοριστικά τεχνάσματα…



Ένα από τα σοβαρά ζητήματα (μεταξύ άλλων) που «πνίγει» ο φίλος, Νίκος Μπογιόπουλος, ζήτημα στρατηγικής σημασίας, είναι αυτό της ΕΕ και του ευρώ.

Εδώ η ηγεσία του ΚΚΕ, συνθηματολογεί «επαναστατικά», αλλά ουσιαστικά κηρύσσει την αδράνεια παραπέμποντας τα πάντα στη γενική αφαίρεση της ανατροπής του καπιταλισμού και της «λαϊκής εξουσίας».

Με τις ταχυδακτυλουργίες των ξύλινων αφαιρέσεων περί ιμπεριαλισμού και καπιταλισμού διασπάει τη διαλεκτική ενότητα «κοινωνικού»- «εθνικού» και αφανίζει παντελώς τις εθνικές αιχμές του πολιτικού αγώνα.

Το στρατηγικό αίτημα «έξω από την ΕΕ και το ευρώ» αποτελεί την πεμπτουσία της διαλεκτικής σχέσης του «κοινωνικού» με το «εθνικό», ΚΑΙ θέτει σαν πολιτική αιχμή την εθνική απεξάρτηση από τη δουλεία (τη σύγχρονη μορφή κατοχής μας) του ευρω-φασισμού.

Το «εθνικοαπελευθερωτικό» αυτό αίτημα αποτελεί το αιχμηρό εκείνο, επαναστατικό αίτημα που συσπειρώνει και μαζικοποιεί τους αγώνες και τους οδηγεί στην «αποκάλυψη» του επαναστατικού κοινωνικού αιτήματος.

Αυτός είναι και ο λόγος που εκπορνεύεται και εμπορεύεται αυτό το εθνικό αίτημα από όλες τις καθεστωτικές δυνάμεις που ΑΦΑΝΙΖΟΥΝ το θεμέλιό του: Το «κοινωνικό».

Η Ηγησία του ΚΚΕ, λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, από την αντίθετη πλευρά: ΑΦΑΝΙΖΕΙ το «εθνικό» και μένει στις γενικές αφαιρέσεις του «κοινωνικού»: στα τελεσίγραφα περί ανατροπής του καπιταλισμού και αυτά περί «λαϊκής εξουσίας».

Διασπά και την ενότητα του αιτήματος: «Έξω από την ΕΕ και το ευρώ».

Γι αυτό θεωρεί ψευτοδίλημμα το «Μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη».

Και όχι μόνο το θεωρεί ψευτοδίλημμα, αλλά διαστρεβλώνει και την πραγματικότητα όταν υποστηρίζει ότι τέτοια διλήμματα τα θέτουν οι «οπορτουνιστές» ή κάποιες μερίδες της «ελληνικής αστικής τάξης».

Σε όλη αυτήν την ιστορική περίοδο καμία μερίδα της «ελληνικής αστικής τάξης» δεν έθεσε τέτοιο δίλημμα.

Αλλά και αυτό αν συνέβαινε (πιθανότατα αύριο αν υπάρξει ρωμαλέο κίνημα εναντίον της ΕΕ και του ευρώ να τεθούν τέτοια αιτήματα και από το καθεστώς για να υπονομευτούν) ΚΑΙ πάλι ένα ΑΡΙΣΤΕΡΟ κόμμα προωθεί τέτοιες «εθνικές αιχμές», ακριβώς για να τους δώσει και την πραγματική τους ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ διάσταση και για να μην επιτρέψει στις δυνάμεις του κεφαλαίου να δημαγωγούν «εθνικά», επιχειρώντας να καναλιζάρουν το «εθνικό» ΕΝΤΟΣ του υπάρχοντος κοινωνικού πλαισίου: Στην απάτη της ΟΥΤΟΠΙΑΣ ενός «προοδευτικού» καπιταλισμού.

Σήμερα ΟΧΙ μόνο δεν μπορεί να υπάρξει «προοδευτικός» καπιταλισμός, αλλά ούτε και ο καπιταλισμός πριν από την ένταξή μας στην ΕΕ και το ευρώ…

Το αίτημα, λοιπόν, «έξω από το ευρώ» αποτελεί ένα εθνικό αφετηριακό αίτημα αγώνα του ελληνικό λαού.

Αυτό φυσικά δεν αρκεί. Πρέπει το «έξω από το ευρώ» να συνδεθεί και να ταυτιστεί με το «έξω» και από την ΕΕ.

Αυτά τα στρατηγικά αιτήματα πρέπει να συνοδευτούν και με την επαναφορά στο εθνικό νόμισμα, στην εθνικοποίηση των τραπεζών και με μια σειρά άλλων αιτημάτων που θα «μεταβαίνουν» στο «κοινωνικό», που θα «αποκαλύπτουν» και θα εδραιώνουν την πραγματική διαλεκτική σχέση «κοινωνικού»- «εθνικού»…

Η ηγεσία, όμως, του ΚΚΕ γυρίζει περιφρονητικά και αφοριστικά την πλάτη στη διαλεκτική αυτή των «μεταβατικών αιτημάτων», συνακόλουθα στη διαλεκτική ανάπτυξης των λαϊκών αγώνων και μαζικών κινημάτων.

Σε μια χώρα που έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο του ευρω-φασισμού (νέα μορφή αποικιοκρατίας και κατοχής) η ηγεσία του ΚΚΕ πετάει στον κάλαθο των αχρήστων τη δυναμική του εθνικού και τις πολιτικές αιχμές του αγώνα εναντίον της νέας αποικιοκρατίας…

Στην Ελλάδα σήμερα δεν νοείται αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική πάλη πετώντας έξω το «εθνικό ζήτημα, ή αναθεματίζοντας τις εθνικές του αιχμές, όπως το «έξω από το ευρώ» κ.λπ…

Βεβαίως, όπως γράψαμε, η ηγεσία του ΚΚΕ έχει την «επαναστατική» συνταγή:

«Η λύση για το λαό βρίσκεται στην αποδέσμευση από την ΕΕ, συνοδευόμενη απαραίτητα με ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία και το λαό πρωταγωνιστή. Διαφορετικά, εντός ή εκτός ευρώ, θα είναι έρμαιο των επιλογών του κεφαλαίου και των πολιτικών δυνάμεων που το υπηρετούν.».

Μιλάει αφηρημένα για «αποδέσμευση» από την ΕΕ και τορπιλίζει κάθε πρακτικό και μεταβατικό εθνικό αίτημα που αναπτύσσει τους λαϊκούς αγώνες, που αποτελεί «όρο και αφετηρία» για μαζικούς αγώνες…

Με τις αφαιρέσεις καλύπτονται οι αμαρτίες και οι προδοσίες…

Το να λέμε γενικά για «έξω από την ΕΕ» δίχως να προωθούμε ΠΡΑΚΤΙΚΑ τους όρους και τα συγκεκριμένα αιτήματα ανάπτυξης των αγώνων και των λαϊκών κινημάτων (συγκεκριμένους όρους και αιτήματα δημοκρατίας, εθνικής ανεξαρτησίας, «έξω από το ευρώ», εθνικό νόμισμα και άλλα), τότε είναι σαν μην λέμε τίποτα: Απλώς νανουρίζουμε τις λαϊκές μάζες με «επαναστατικά» υπνωτικά…

Και το χειρότερο υπνωτικό είναι να τα αναγάγουμε όλα στη ΓΕΝΙΚΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ: Στην οικονομική και κοινωνικά ανατροπή, στη λαϊκή εξουσία, δηλαδή στην τελεσιγραφική και στα λόγια ανατροπή του καπιταλισμού!!!

Αυτό είναι ηχηρότατο κήρυγμα απάθειας. Ο λαός πρέπει να περιμένει πότε το ΚΚΕ θα ανατρέψει την καπιταλιστική εξουσία, μέσα από τις κομματικές του παρελάσεις, την υποταγή του στην κατοχική «νομιμότητα» και τα λογύδριά του ΕΝΤΟΣ της κατοχικής Βουλής…

Και το χειρότερο: αφορίζει κάθε κίνητρο αγώνα.

Γιατί όταν αντιπαραθέτεις το «έξω από το ευρώ» με το «έξω από την ΕΕ» και χαρακτηρίζεις μάλιστα το «έξω από το ευρώ», στρατήγημα των οπορτουνιστών και των αστών, ουσιαστικά αναθεματίζεις το εθνικό κίνητρο, «έξω από το ευρώ» και ρίχνεις νερό στο μύλο των «οπορτουνιστών» και των αστών που κατηγορείς…

Και εδώ, συνεπώς, η ηγεσία του ΚΚΕ ασκείται σε ταχυδακτυλουργικά τεχνάσματα για να καλύψει την υποταγή της στο σύστημα, το οποίο στα λόγια «ανατρέπει»…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 02, 2013 11:48 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο Στάθης κτυπά το ΚΚΕ με τα ιδεολογήματα του σταλινισμού



Όποιος καταπιάνεται με τη μαρξιστική Θεωρία και επαναστατική Πράξη, τουλάχιστον θα πρέπει να τα έχει μελετήσει στοιχειωδώς, διαφορετικά γίνεται βορά του αστείου και των ασυνάρτητων ανακριβειών…

Ο φίλος Στάθης για να δικαιολογήσει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να επικαλεστεί τον Λένιν και ξεθάβει τα παλιά σταλινικά ιδεολογήματα: «Τη θεωρία των σταδίων» και τον αντιτροτσκιστικό μύθο που ταυτίζει τη στρατηγική με την τακτική…

Είναι να γελά κανείς με τη δραματική θεωρητική ανεπάρκεια του Στάθη και να θλίβεται με την προχειρότητά του πάνω στα ζητήματα της μαρξιστικής θεωρίας, αλλά και της Ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος: Προχειρότητα που αγγίζει τα όρια της συριζαίικης σκοπιμότητας και δολιότητας.

Το κείμενο του Στάθη το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2013/04/t.html

Δεν θα καταπιαστούμε με ολόκληρο το κείμενο το οποίο κάνει και κάποιες σωστές διαπιστώσεις για το ΚΚΕ.

Θα περιοριστούμε σε τρείς καταφώρως διαστρεβλωτικές αλχημείες και «βλασφημίες».

ΠΡΩΤΗ: Για τις Λενινιστικές συμμαχίες.

Ο Στάθης ή δεν έχει μελετήσει στοιχειωδώς τον Λένιν ή σκόπιμα τον διαστρεβλώνει.

Οι απόψεις του Λένιν για τις συμμαχίες, για τους «συμβιβασμούς», ακόμα και με τον «διάβολο», ήταν ΑΥΣΤΗΡΑ ενταγμένες στον τελικό σκοπό, τη Σοσιαλιστική Επανάσταση.

Ο Λένιν όχι μόνο δεν διαχώριζε τέτοιου είδους επιμέρους τακτικές από το στρατηγικό στόχο, αλλά ούτε έπαιζε κρυφτούλι. Διακήρυττε πάντα ΑΝΟΙΚΤΑ το στόχο της Επανάστασης και ΑΝΟΙΚΤΑ επίσης τα «ειδικά μέσα» (τις ιδιαίτερες τακτικές) για την επίτευξη του στόχου.

Δεν υπάρχει ούτε ένα κείμενο του Λένιν που να διαχωρίζει μηχανικά τις συμμαχίες και τους ειδικούς τακτικούς ελιγμούς από το στρατηγικό στόχο της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ του καπιταλισμού και μάλιστα με το «όπλο στο χέρι»…

Ο Στάθης βάζει τον Λένιν στην προκρούστεια κλίνη του ΣΥΡΙΖΑ. Πετάει τη στρατηγική της ανατροπής του καπιταλισμού (ούτε καν σαν τακτική δεν την προσλαμβάνει, ακόμα και η λέξη «σοσιαλισμός» καταργείται) και μετατρέπει τη διαχειριστική ΛΟΓΙΚΗ του ΣΥΡΙΖΑ σε «αριστερή» ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ: Σε στρατηγική Διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας…

ΔΕΥΤΕΡΗ: για τη «Θεωρία των σταδίων».

Ο Λένιν ΟΥΔΕΠΟΤΕ μίλησε για «στάδια». Αυτή η θεωρία ήταν σταλινικό προϊόν: Ήταν η θεωρία του ρεφορμισμού και των μεταρρυθμίσεων, η θεωρία του Κάουτσκι και του Μπέρντσαϊν…

Ο Λένιν, και αυτό δεν μπορεί να μην το γνωρίζει ο Στάθης, συγκρούστηκε ΜΕΤΩΠΙΚΑ με τους μπολσεβίκους εκείνους (μέσα σΆ αυτούς ήταν και ο Στάλιν) οι οποίοι υποστήριζαν αυτή τη «θεωρία των σταδίων», το 1917, παραμονές της Επανάστασης. Ζητούσαν δηλαδή το «καπιταλιστικό στάδιο» και ΟΧΙ τη σοσιαλιστική Επανάσταση.

Αγνοεί ο Στάθης και αυτό το καταλυτικό ιστορικό γεγονός που πρακτικά, αλλά και θεωρητικά κτύπησε ο Λένιν: τη «θεωρία των σταδίων»;

ΤΡΙΤΗ: Η μυθολογία εναντίον του τροτσκισμού.

Ένα άλλο σταλινικό «επιχείρημα» που επιστρατεύει ο Στάθης εναντίον του σταλινικού ΚΚΕ είναι ότι το ΚΚΕ έχει ασπαστεί τον τροτσκισμό, ιδιαίτερα στον τομέα εκείνο που ταυτίζει τη στρατηγική με την τακτική.

Αναρωτιέται κανείς
αν ο Στάθης έχει διαβάσει, έστω και ένα κείμενο του Τρότσκι ή άλλων ηγετών αυτού του ρεύματος.

Αν έχει διαβάσει τότε είναι δόλιος παραχαράκτης…

Εμείς πιστεύουμε ότι δεν έχει ανοίξει ούτε ένα τροτσκιστικό σύγγραμμα, αλλά παπαγαλίζει τα γνωστά σταλινικά παραμύθια (εκεί γαλουχήθηκε) ή ότι κρίνει τον τροτσκισμό από τη συνθηματολογία (ΟΧΙ τα κείμενα) των ελληνικών τροτσικιστικών σεχτών…

Δεν θα τον κουράσουμε με προτάσεις για διάβασμα. Θα του συνιστούσαμε να διαβάσει ένα ΜΟΝΟ και μικρό κείμενο: «Το Μεταβατικό Πρόγραμμα της 4ης Διεθνούς», γραμμένο από τον Τρότσκι.

Έτσι θα αποφύγει να γράφει τέτοιες αρλούμπες που δείχνουν, εκτός των άλλων, ότι είναι και αδαής θεωρητικά και ακατάρτιστος γύρω από την Ιστορία των επαναστατικών ρευμάτων…

Αλλά με αυτές τις αλχημείες ο φίλος Στάθης δεν μπορεί να παρακάμψει το ΣΗΜΕΡΑ, τις ΙΔΕΕΣ και τα ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ του σήμερα.

Του θέτουμε, λοιπόν, το απλό ερώτημα: Για ποιο «στάδιο» αγωνίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος; ΣΕ αυτό το ΑΜΕΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ γιατί αποφεύγει να απαντήσει και επιστρατεύει τις σταλινικές διαστρεβλώσεις;

Για ποιο στάδιο (τακτική!!!) αγωνίζεται ο Στάθης για να φτάσει στο Σοσιαλισμό (που ούτε σαν έννοια δεν υπάρχει στο λεκτικό του ΣΥΡΙΖΑ);


Το ΜΟΝΟ «στάδιο» που υπάρχει είναι αυτό της ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ του προτεκτοράτου-ΕΛΛΑΣ!!!

Δεν υπάρχει άλλο. Ούτε καν αυτό του καπιταλισμού πριν από την ένταξή μας στην ΕΕ και στο ευρώ…

Αυτά τα λίγα για το φίλο Στάθη που ξαφνικά θυμήθηκε το Λένιν, τη σταλινική «θεωρία των σταδίων» και τον Τροτσκισμό…

Επιστροφή στην κορυφή
Αριστείδης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 02, 2013 7:32 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Είναι λοιπόν περίεργο, το πώς οι εμμονές μερικών νοημόνων ανθρώπων (λέγε με Στάθη Σταυρόπουλο), τους μετατρέπουν σε ανόητους στα μάτια των άλλων και τους στερούν και μεγάλο μέρος της αξιοπρέπειάς τους.
Η ανάλυση του "Εξόριστου" έχει πολύ μεγάλη αξία, όχι φυσικά για τον (φίλτατο κατά τα άλλα) Στάθη, αλλά για μας τους υπολοίπους. Που, κάποτε, ακούγαμε Στάθη και υποκλινόμασταν. Που θεωρούσαμε κάθε του κείμενο, ως "βαριά" πολιτική πραγματεία.
Η ανάλυση του "Εξόριστου" λοιπόν, όχι μόνο αποκαθιστά την αλήθεια, αλλά "αποκαλύπτει" και τον Στάθη.
Διαβάστε λοιπόν "Εξόριστο" για την αλήθεια και, αφού δείτε αυτή την φωτογραφία
http://www.kourdistoportocali.com/articles/18796.htm
διαβάστε την απάντησή μου προς τους θεωρητικούς τύπου Στάθη:
http://aristidisdikaios.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html[/img]
Επιστροφή στην κορυφή
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 02, 2013 8:14 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Θα μας τρελάνει ο ΣΥΡΙΖΑ



Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μας αφήνει να πλήξουμε…

Δεν περνάει ούτε μια μέρα που ο Τσίπρας ή κάποιο άλλο ηγετικό στέλεχος να μην μας «στουπώνουν» το μυαλό με ταχυδακτυλουργικά τρικ, κοινώς σοφιστείες…

Το χειρότερο είναι ότι μας εμπαίζουν ασύστολα, τεντώνοντας το νευρικό μας σύστημα στα όριά του…

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Σκουρλέτης, δήλωσε στο ρ/σ ALPHA:

«Η εναλλακτική προσέγγιση η δικιά μας είναι απέναντι σ' αυτήν την πολιτική που εφαρμόζεται. Εναλλακτικό είναι το σχέδιό μας. Εναλλακτικό εντός της Ευρώπης».

Κοπανιστός αέρας περί «εναλλακτικών προσεγγίσεων» και «σχεδίων»!!!

Ας τοποθετήσουμε αυτές τις αοριστίες στο πολιτικό τους πλαίσιο.

Το μόνο σχέδιο που υπάρχει ΕΝΤΟΣ της ΕΕ και του ευρώ, από όλες τις κυρίαρχες δυνάμεις του ευρω-χουντισμού (δεξιές, «αριστερές», «παρδαλές») είναι η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που εφαρμόζεται από την ίδρυση της ΕΕ, η στρατηγική του ευρώ, μια στρατηγική που σήμερα, λόγω της κρίσης, έχει πάρει εφιαλτικές όψεις.

Μια στρατηγική που έχει μετατρέψει τη χώρα σε προτεκτοράτο των ευρω-ληστών και ευρω-δημίων…

Ο ΣΥΡΙΖΑ, βεβαίως, έχει «εναλλακτικές προσεγγίσεις» και «σχέδια» ΕΝΤΟΣ του σιδερένιου στρατηγικού πλαισίου της ΕΕ και του ευρώ!!!

Το άκρων άωτον του γελοίου είναι ότι δεν μας αποκαλύπτει ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ αυτά τα «εναλλακτικά σχέδια» και το σπουδαιότερο: Με ποιες δυνάμεις ΕΝΤΟΣ του «λάκκου των λεόντων» (με ποιους άλλους «λέοντες»), θα τα υλοποιήσουν…

Α, ξεχάσαμε: Ο ΣΥΡΙΖΑ σαν το «αριστερό» κόμμα που θα «αλλάξει» την ΕΕ «συνωμοτεί» με κάποιους «λέοντες» και έτσι δεν αποκαλύπτει τις «εναλλακτικές προσεγγίσεις», ούτε τους «λέοντες»…

Αυτά παθαίνουν οι μικρομέγαλοι που από το 3% έγιναν, μέσα σε μια νύχτα, Αξιωματική Αντιπολίτευση της κατοχικής μας Βουλής. Μπορεί να λένε, με αχαλίνωτη έπαρση, τις πιο μεγάλες βλακείες…

Και μετά θρηνεί, σαν τον κροκόδειλο, ο ΣΥΡΙΖΑ γύρω από την άρνηση των άλλων για «Συμμαχίες».


«Συμμαχίες» για «εναλλακτικά σχέδια» ΕΝΤΟΣ του κολαστηρίου της ΕΕ και της δικτατορίας του ευρώ;

«Συμμαχίες» για «στάδια» προς το Σοσιαλισμό εντός του ευρω-φασισμού, ΕΝΤΟΣ του «συνδικάτου» των μαφιών του χρήματος;


Μπορεί να μας το αναλύσει αυτό το «στάδιο» ο φίλος Στάθης, μια και έθεσε τη «θεωρία των σταδίων»;

Λίγη σοβαρότητα δε θα έβλαπτε…

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Απρ 06, 2013 10:15 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΜΕΓΑΛΟΣ «πόνος» για το ΚΚΕ…



Σαν πολλοί δεν έχουν «συνωστιστεί» για τη «σωτηρία» του ΚΚΕ;

Φαίνεται ότι στην Ελλάδα το «μίασμα» του κομμουνισμού έχει προσβάλει τους πάντες, έχει γίνει ιός επιδημικός…

Διαφορετικά δεν εξηγείται αυτός ο μεγάλος «πόνος» για τη «σωτηρία» του ΚΚΕ!!!

Οι «νταβάδες», οι πόρνες της δημοσιογραφίας και του θεάματος, οι πολιτικές πόρνες κάθε κοπής και χρώματος, ιδιαίτερα αυτές που «συνωστίζονται» στο ΣΥΡΙΖΑ, ΟΛΟΙ δηλαδή οι άσπονδοι εχθροί και συκοφάντες του κομμουνισμού, ξαφνικά κλαίνε και οδύρονται για την «αντικομουνιστική» κατάπτωση του ΚΚΕ…

Το αστείο στην υπόθεση είναι ότι όλοι αυτοί, που «πονούν» για το «αντικομουνιστικό» κατρακύλισμα του ΚΚΕ, εφευρίσκουν ποικίλες πολιτικές αλχημείες, ακόμα επιστρατεύουν και κάποια τσιτάτα του Λένιν (όπως ο Στάθης και άλλοι του στρατοπέδου του) για να «αποδείξουν» τον «αντισοσιαλιστικό» κατήφορο του ΚΚΕ: Η σχιζοφρένεια της υποκρισίας και τη ΔΟΛΙΟΤΗΤΑΣ σε τερατώδεις μορφές.

Το να έχεις θάψει το μαρξισμό και τα κείμενα των μεγάλων κομμουνιστών ηγετών, ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ, το να σου προκαλούν αλλεργία τα γραφτά του Λένιν, και ξαφνικά να τα ξεθάβεις από τα σκονισμένα ντουλάπια σου (αν υπάρχουν και εκεί) για τη «σωτηρία»(!!!) του ΚΚΕ, αυτό αποτελεί το άκρων άωτον της υποκρισίας, της δολιότητας και της ΑΠΑΤΗΣ…

Ακόμα πιο κακόβουλη αυθάδεια υποκρισίας είναι να χρησιμοποιείς έναν προσυνεδριακό διάλογο ΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΣ το περιεχόμενο των απόψεων, χρησιμοποιώντας κάθε διαφωνία σαν φετίχ, σαν όχημα ισοπέδωσης κάθε πολιτικής σκέψης, σαν «τεκμήριο» κατεδάφισης του ΚΚΕ, στο όνομα της «σωτηρίας» του…

Στο προσυνεδριακό διάλογο του ΚΚΕ
, όπως ήδη έχουμε γράψει, αναπτύσσεται ένα γόνιμος προβληματισμός πάνω στα ζητήματα της κομμουνιστικής Θεωρίας και Πράξης.

Οι όψιμοι «σωτήρες» του ΚΚΕ δεν νοιάζονται ουδόλως για τις απόψεις που διατυπώνονται. ΟΧΙ μόνο δεν τις προβάλλουν, αλλά αντίθετα της φιμώνουν δια της σιωπής.

Αυτό που προβάλλουν και εμπορεύονται είναι το τυπικό: Η αφυδατωμένη διαφωνία.

Αυτήν τη διαφωνία την αποξηραμένη από κάθε πολιτική ουσία, την «αδειασμένη» από το περιεχόμενό της, την προβάλλουν με θριαμβικούς ήχους και σκανδαλοθηρική ώχρα: «Εμφύλιος στο ΚΚΕ», «σφαγή στο ΚΚΕ», «το ΚΚΕ διαλύεται» και άλλα τέτοια ηχηρά κλισέ της πολιτικής και δημοσιογραφικής σκανδαλοθηρίας και εκλογικής εμπορίας…

ΕΔΩ απαστράπτει όλη η βροντώδης υποκρισία και μοχθηρή δολιότητα των «σωτήρων» του ΚΚΕ και κυρίως ο στόχος τους:
Η διάλυση του ΚΚΕ, με επίχρισμα τη «σωτηρία» του.

Εδώ φαίνεται καθαρά ότι αυτό που ενδιαφέρει τους «σωτήρες» του ΚΚΕ, ΔΕΝ είναι οι απόψεις και ο κομμουνιστικός προβληματισμός των μελών του ΚΚΕ, ΔΕΝ είναι η προαγωγή της πολιτικής Σκέψης και Κριτικής, αλλά το εκλογικό και ψηφοθηρικό εμπόριο των διαφωνιών. Δηλαδή η αρπαγή ψήφων από το ΚΚΕ…

Γι αυτό και το μεγαλύτερο τοκογλυφικό εκλογικό εμπόριο γίνεται πάνω σε ειδωλολατρική βάση. Δηλαδή πάνω σε πρόσωπα γνωστά, επώνυμα και καταρτισμένα, π.χ. ο Νίκος Μπογιόπουλος.

Κερδοσκοπούν οι ύαινες του αντικομουνισμού πάνω στο προσυνεδριακό κείμενο του Μπογιόπουλου, παρασιωπώντας ΠΑΝΤΕΛΩΣ το περιεχόμενο του κειμένου, την πολιτική ποιότητα της διαφωνίας (κομμουνιστική), καθώς και τα γραπτά του: Γραπτά που κινούνται πάνω στη Θεωρία και Πράξη του Κομμουνισμού.

Γίνεται φανερό ότι αυτός ο «πόνος» για το ΚΚΕ, ιδιαίτερα από τις δυνάμεις του καθεστώτος και από την «αριστερή» συνιστώσα του καθεστώτος (ΣΥΡΙΖΑ), είναι «πόνος» που αποσκοπεί στη συκοφάντηση και διάλυση του ΚΚΕ, στην ΠΡΟΣΤΑΓΗ της ολοκληρωτικής και άνευ όρων υποταγής του στο καθεστώς, συνακόλουθα στην εγκατάλειψη και των ΑΝΑΦΟΡΩΝ (δηλαδή και στα λόγια) στον Κομμουνισμό.

Αυτό που επιδιώκουν είναι τούτο: Να εγκαταλείψει το ΚΚΕ κάθε ΑΝΑΦΟΡΑ στον Κομμουνισμό, κάθε ΛΟΓΟ εναντίον της ΕΕ και του καπιταλισμού, κάθε κατάλοιπο της κομμουνιστικής ρητορείας και ταξικής αναφοράς…

Ακόμα και τα ταξικά κλισέ και οι ΑΝΑΦΟΡΕΣ στον Κομμουνισμό είναι σήμερα πολύ επικίνδυνα για το καπιταλιστικό καθεστώς που καταρρέει και αποσυντίθεται και «ξερνάει» όλα τα αποθέματα της βαρβαρότητάς του και της κτηνωδίας του.


Το φάντασμα του κομμουνισμού αρχίζει να πλανάται πολύ ζωντανό πάλι, πάνω στον κόσμο και ιδιαίτερα στο προτεκτοράτο ΕΛΛΑΣ.

ΠΡΕΠΕΙ, συνεπώς, να εκλείψει και κάθε λόγος και αναφορά στον κομμουνισμό και μαρξισμό, ακόμα και αν αυτός ο λόγος είναι ρητορικό νανούρισμα: Και τα κομμουνιστικά νανουρίσματα πλέον είναι επικίνδυνα για το καθεστώς….


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Απρ 10, 2013 9:49 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο καθεστωτικός «πόνος» για το ΚΚΕ είναι και «φιλί ζωής»…




Στο άρθρο μας ο «ΜΕΓΑΛΟΣ «πόνος» για το ΚΚΕ…» δείξαμε τον κακόβουλο, υποκριτικό και αφοριστικό χαρακτήρα της «κριτικής» των καθεστωτικών δυνάμεων εναντίον του ΚΚΕ και τους στόχους αυτής της «κριτικής».

Σημειώναμε, μεταξύ άλλων:

«Οι όψιμοι «σωτήρες» του ΚΚΕ δεν νοιάζονται ουδόλως για τις απόψεις που διατυπώνονται. ΟΧΙ μόνο δεν τις προβάλλουν, αλλά αντίθετα της φιμώνουν δια της σιωπής.
Αυτό που προβάλλουν και εμπορεύονται είναι το τυπικό: Η αφυδατωμένη διαφωνία.
Αυτήν τη διαφωνία την αποξηραμένη από κάθε πολιτική ουσία, την «αδειασμένη» από το περιεχόμενό της, την προβάλλουν με θριαμβικούς ήχους και σκανδαλοθηρική ώχρα: «Εμφύλιος στο ΚΚΕ», «σφαγή στο ΚΚΕ», «το ΚΚΕ διαλύεται» και άλλα τέτοια ηχηρά κλισέ της πολιτικής και δημοσιογραφικής σκανδαλοθηρίας και εκλογικής εμπορίας…».


Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=30737#30737

Ωστόσο το κείμενό μας αυτό είχε μια πολύ σημαντική παράλειψη, παράλειψη που το καθιστά «λειψό».


Η υστερία των δυνάμεων του καθεστώτος εναντίον του ΚΚΕ, ιδιαίτερα της ροζ «αριστεράς», ουσιαστικά προσφέρει στην ηγεσία του ΚΚΕ και ένα σημαντικό σωσίβιο για να διατηρηθεί στη ζωή, έστω σαν μια μικρή και αποστεωμένη σέχτα.

Με πιο απλά λόγια: Η προπαγανδιστική υστερία των ιερατείων του καθεστώτος (πολιτικών και δημοσιογραφικών) εναντίον του ΚΚΕ, παρέχει στην ηγεσία αυτού του κόμματος το «τεκμήριο» για να κάψει μαζί με τα ξερά και τα χλωρά: Να ταυτίσει και την αυθεντικά κομμουνιστική κριτική, καθώς και κάθε γόνιμο προβληματισμό στο εσωτερικό του κόμματος, ΜΕ την «κριτική» του καθεστώτος.

Συνακόλουθα, παρέχει το άλλοθι στην ηγεσία του ΚΚΕ να φιμώσει, να τρομοκρατήσει, να πελεκίσει και να αποβάλλει κάθε ενοχλητική φωνή στο εσωτερικό του, κάθε γνήσιο και αγωνιώδη κομμουνιστικό προβληματισμό των μελών του.

Τα πάντα θα ταυτίζονται, όπως και γίνεται, με την «κριτική» των καθεστωτικών δυνάμεων: Η γνωστή «συνταγή» του σταλινισμού.

Η περαιτέρω σεχταροποίηση αυτού του ήδη αποστεωμένου κόμματος για να παρατείνει, για λίγο ακόμα, τη ληξιαρχική πράξη του θανάτου του, θα αναβιώσουν τις πιο μακάβριες όψεις της «μήτρας» του (σταλινισμός) και θα τις εμπλουτίσουν με νέα «ευρήματα».

Πάνω σΆ αυτά είναι πολύ εύστοχο το παρακάτω κείμενο του Γιώργου Ρούση.


ΜΠΡΟΣ ΣΤΟ 19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ*


Σε λίγες μέρες ξεκινά το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Με δεδομένες τις διαδικασίες που προβλέπονται για την εκλογή των αντιπροσώπων, είναι βέβαιο ότι οι κριτικές απέναντι στις Θέσεις και την πρόταση του νέου προγράμματος, απόψεις που διατυπώθηκαν από μέλη και φίλους του κόμματος κατά τη διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου, δεν πρόκειται να εκφραστούν στο Συνέδριο. Και αν αυτό συμβεί, σε καμία περίπτωση δεν θα είναι στην ίδια αναλογία με τον προσυνεδριακό διάλογο.

Ακόμη όμως χειρότερο είναι ότι για πρώτη φορά υιοθετήθηκε μια καινούργια μέθοδος διαγραφής από το κόμμα. Αυτή τη φορά ο γραφειοκρατικός κομματικός Κρόνος σπεύδει να φάει τα παιδιά του, δίχως και ως προς αυτό να ακολουθήσει την προβλεπόμενη από το καταστατικό ιεροτελεστία.

Αυτή τη φορά μέλη της Κ.Ε. αλλά και το ίδιο το όργανο της, με άρθρα και δημόσιες παρεμβάσεις τους, αποδίδουν σε όσους τόλμησαν να ασκήσουν κριτική στις υπό έκκριση θέσεις και στην πρόταση Προγράμματος χαρακτηρισμούς που δεν συνάδουν με το μέλος του κόμματος.

Έτσι, για παράδειγμα, μέλος της Κ.Ε. κατονομάζοντας τους κατηγορεί ορισμένους από αυτούς ότι «καταφέρονται κατά του κόμματος». Όπερ και σημαίνει ότι, εφόσον η κριτική ταυτίζεται με επίθεση κατά του κόμματος, όποιος την ασκεί δεν έχει θέση σε αυτό.

¶λλο μέλος της Κ.Ε. τους κατηγορεί – και πάλι ονομαστικά – ότι «δεν ενδιαφέρονται για να πείσουν τα μέλη του κόμματος, αλλά να προσφέρουν με τα γραφόμενα τους […] όπλα στον ταξικό αντίπαλο για να τα ξαναστρέψει κατά του κόμματος». Οπερ και λογικά σημαίνει ότι, ως υπηρέτες των εχθρών του, δεν έχουν θέση στο κόμμα.

Η ίδια η γενική γραμματέας της Κ.Ε χαρακτηρίζει με τη μεγαλύτερη ευκολία συντρόφους της, και μάλιστα διατελέσαντες μέλη της Κ.Ε, «αγράμματους», οπότε και γενικώς μεν δεν δικαιολογείται να είναι «στελέχη και μάλιστα μέλη της Κ.Ε», στις δε δύσκολες στιγμές είναι ευάλωτα «στην προσωπική υποχώρηση» και «φοβούνται τη σύγκρουση». Οπερ και λογικά σημαίνει ότι είναι ανάξια να ανήκουν στην πρωτοπορία, που αποτελεί το κόμμα.

Τέλος, το ίδιο όργανο της Κ.Ε κατηγορεί τους δημοσιογράφους του, μέλη του κόμματος που άσκησαν κριτική, ότι με τη στάση τους αυτή «λερώνουν» τον «Ριζοσπάστη», «κατακεραυνώνουν με ψέματα, συκοφαντίες και ανακρίβειες το κόμμα», οπότε και «δεν έχουν σχέση με τα καθήκοντα των κομμουνιστών στον «Ριζοσπάστη». Οπερ σημαίνει κοινοποίηση διαγραφής και απόλυσης ταυτόχρονα.

Αν όμως όλα τα παραπάνω αφορούν περισσότερο τα μέλη και τους φίλους του κόμματος, οι αποφάσεις του Συνεδρίου αφορούν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

ΕφΆ όσον λοιπόν αυτές οι Θέσεις και το νέο Πρόγραμμα εγκριθούν πια από το συνέδριο, θα υλοποιηθεί το καλύτερο όνειρο των χειρότερων εχθρών του κόμματος: η αυτοκαταστροφή του.

Σε αυτήν οδηγεί:

- Η αντικατάσταση του μαζικού λενινιστικού κόμματος από μια σέχτα.
- Η αντικατάσταση της μετωπικής πολιτικής από τη λογική «το μοναστήρι να είναι καλά».
- Ο ρητός γενικός αποκλεισμός κάθε εκλογικής συνεργασίας.
- Η δυσφήμηση του οράματος της κομμουνιστικής χειραφέτησης, με την υιοθέτηση ότι η περίοδος του Στάλιν αποτέλεσε την πιο γνήσια σοσιαλιστική περίοδο του «υπαρκτού».
- Η πλήρης παραβίαση της εσωκομματικής δημοκρατίας και η ταύτιση της όποιας κριτικής σκέψης με εχθρική στάση.
- Η πλήρης απαξίωση της θεωρητικής δουλειάς και η αντικατάσταση της από τη θεωρητικοποίηση ειλημμένων πολιτικών αποφάσεων ως προσχήματα για την τεκμηρίωση αυτών των αποφάσεων.


Όμως οι εχθροί του κόμματος ας μη σπεύδουν να πανηγυρίσουν. Να είναι βέβαιοι ότι το κόμμα θα ξαναγεννηθεί ως ώριμο τέκνο της ανάγκης και πάλι, από τις στάχτες που η σημερινή του ηγεσία θα αφήσει πίσω της.

*Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της Κυριακής 7 Απριλίου 2013

Επιστροφή στην κορυφή
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Απρ 10, 2013 12:33 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Με απουσίες το συνέδριο του ΚΚΕ - Εκτός οι βασικοί διαφωνούντες




Σημαντικά στελέχη θα απουσιάζουν από το 19ο συνέδριο του ΚΚΕ το οποίο αρχίζει την Πέμπτη, καθώς δεν εκλέχθηκαν σύνεδροι από τις οργανώσεις οι Αντώνης Σκυλλάκος, Νίκος Μπογιόπουλος και άλλοι εκ των διαφωνούντων.

Σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία, αμφότεροι, στις προσυνεδριακές τοποθετήσεις τους, είχαν εκφράσει σοβαρές διαφωνίες με τη στρατηγική που ακολούθησε η ηγεσία του κόμματος και την επιλογή των μη συμμαχιών σε πολιτικό επίπεδο παρά μόνον αυτών στην κοινωνική βάση με άξονα το ΠΑΜΕ, συνδικαλιστικές και κλαδικές οργανώσεις αυτής της εμβέλειας.

Παραμένει ισχυρή η ΓΓ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, εν μέσω αφενός της ισχνής παρουσίας διαφωνούντων, αφετέρου της υπερψήφισης των θέσων με ποσοστά άλλων εποχών.

Το νέο πρόγραμμα του κόμματος υπερψήφισε το 96,8% των κομματικών μελών.

Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://www.klassikoperiptosi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_7482.html

www.enet.gr

Επιστροφή στην κορυφή
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Απρ 11, 2013 6:27 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Συνέδριο ΚΚΕ: Ελευθερία μόνο για τους οπαδούς…



«Η ελευθερία είναι πάντα η ελευθερία για εκείνον που σκέφτεται διαφορετικά. Όχι από φανατισμό για τη «δικαιοσύνη», αλλά γιατί απΆ αυτό εξαρτάται κάθε τι που διδάσκει, εξυγιαίνει, ξεκαθαρίζει μέσα στην πολιτική ελευθερία, και γιατί η «ελευθερία» χάνει την αποτελεσματικότητά της όταν γίνεται προνόμιο»
Ρόζα Λούξεμπουργκ


Για την ηγεσία του ΚΚΕ η «ελευθερία» είναι προνόμιο μόνο για τους οπαδούς της, τους χειροκροτητές της…

Ο μηχανισμός του κόμματος με συνοπτικές διαδικασίες «καθάρισε» και απέβαλε από το Συνέδριο κάθε ισχυρή ενοχλητική φωνή. Ο Νίκος Μπογιόπουλος, ο Αντώνης Σκυλάκος (γνωστά στελέχη), καθώς και άλλοι «αποβλήθηκαν» από το Συνέδριο, το Ανώτατο πολιτικό όργανο τους κόμματος!!!

Σημείωση: Την ίδια τύχη θα έχει ο Μπογιόπουλος και στο έντυπο του κόμματος, το «Ριζοσπάστη» (ήδη «απουσιάζει» τρεις μέρες…).

Φυσικά οι εκκαθαρίσεις αυτές γίνονται πάντα με «άλλοθι» τις «δημοκρατικές» επιλογές των « οργανώσεων βάσης».

Βεβαίως, σήμερα, μόνο οι εντελώς κρετίνοι δεν είναι σε θέση να καταλάβουν ότι οι «δημοκρατικές επιλογές» στα κόμματα (κόμματα μηχανισμοί) είναι «επιλογές» των κορυφών του μηχανισμού που επιβάλλονται μέσω της «ιεραρχίες».

«Ιεραρχία»= Σχέση αφέντη δούλου, σχέση που διασφαλίζει την «τάξη των πραγμάτων» (τη δικτατορία της Διοίκησης) ΚΑΙ την αναπαράγει στη θεμελιακή σχέση «αφέντη-δούλου»…

Από τη φύση και τη λειτουργία του, λοιπόν, ένας κομματικός μηχανισμός, μέσω της ιεραρχίας (εξουσία του αφέντη προς το δούλο) ΕΙΝΑΙ ένα καθεστώς άκρως δικτατορικό, αλλά και δόλιο, διότι επενδύεται με τσόφλια και φλούδες «δημοκρατικές»: Κάθε εξουσία, ακόμα και η πλέον μοχθηρή έχει ανάγκη τα «δημοκρατικά» φύλλα συκής…

Ο σταλινισμός αποτελεί ένα από τα πιο τέλεια τυπικά μοντέλα (την καθαρή μορφή) της ιεραρχίας. Θα μπορούσαμε να πούμε, με μια δόση ειρωνείας, ότι αποτελεί την «ποίηση της ιεραρχίας», δηλαδή ένα τυπικό μοντέλο αυθάδους δικτατορίας που ξεπερνά και τα μοντέλα των δικτατορικών μηχανισμών των αστικών «δημοκρατικών» καθεστώτων…

Ο σταλινικός μηχανισμός είναι ο ολοκληρωτισμός της δικτατορίας της αμάθειας:
Γι αυτό εδώ βλέπουμε ότι κάθε τι που ξεχωρίζει για την ευφυΐα του ή την ικανότητά του να σκέφτεται ή τα θεωρητικά και πολιτικά του χαρίσματα, ποδοπατείται, χλευάζεται, καρατομείται, αποβάλλεται (βιαίως ή «δημοκρατικά» δολίως) από το μηχανισμό.

Ο μηχανισμός του ΚΚΕ δεν ανέχεται καμία «διαφορετικότητα», καμία «ενοχλητική» φωνή στο εσωτερικό του, καμία τριβή, καμία «άλλη» άποψη από αυτή της διοίκησης…

Ούτε καν σαν «άλλοθι» όπως οι μηχανισμοί, τα κόμματα και τα ιερατεία της προπαγάνδας (ΜΜΕ) του καπιταλιστικού καθεστώτος…


Δεν μας εκπλήσσουν, συνεπώς, καρατομήσεις και αποβολές από το Συνέδριο προσωπικοτήτων, σαν το Μπογιόπουλο, προσωπικοτήτων που ξεχωρίζουν και απειλούν την αφασία της αποστεωμένης βλακείας του ΚΚΕ, που έχουν κερδίσει τη συμπάθεια, την εκτίμηση, αλλά και το θαυμασμό μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού…

Ο Μπογιόπουλος και οι άλλοι «ενοχλητικοί» προφανώς έχουν αυταπάτες. Γιατί είναι αυταπάτη, θανάσιμη μάλιστα, να πιστεύεις ότι αγωνίζεσαι για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό και να βρίσκεσαι εντός του ΚΚΕ…

Σήμερα που το ΚΚΕ έχει περάσει στην τελική ευθεία της σεχταριστικής του αποστέωσης και αποσυνθετικής του διάλυσης δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε να βήξεις και να λοξοκοιτάξεις: Θα προσληφθούν σαν «υπονόμευση»…

Σήμερα για να διατηρηθεί, ακόμα, το σάπιο σώμα αυτού του κόμματος μόνο υπό καθεστώς μιας παρατεταμένης πολιορκίας μπορεί να γίνει. Ως εκ τούτου το «σάπιο βαρέλι» πρέπει να συγκρατηθεί και με άλλα σιδερένια στεφάνια…

Επιστροφή στην κορυφή
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Απρ 14, 2013 9:20 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο νέος γραμματέας του ΚΚΕ: Η σφραγίδα της αποστέωσης…



Ο Δημήτρης Κουτσούμπας είναι ο νέος γενικός γραμματέας του ΚΚΕ: Ο εκλεκτός της Αλέκας και του σκληρού πυρήνα του Περισσού.

Ένας κομματικός μηχανισμός σε ολοκληρωτική αποστέωση και αποσύνθεση αναπαράγεται, ιδιαίτερα σε εποχές έντονων κοινωνικών εντάσεων και πολιτικής ρευστότητας, ΠΑΝΤΑ προς τα ΚΑΤΩ: Προς το χαμηλότερο πολιτικό παρανομαστή, εκεί που κυριαρχεί η «ομοιομορφία της ισοπέδωσης», δηλαδή η αυθάδεια της βλακείας…

Ο ΓΑΠ, π.χ. ήταν το τελικό υποπροϊόν της «εκσυγχρονιστικής» αχρειότητας του ΠΑΣΟΚ, το κατακάθι του εκφυλισμού του και του δωσιλογισμού του…

Ο νέος Γραμματέας του ΚΚΕ αποτυπώνει το καθεστώς της βλαβερής ηλιθιότητας ενός σταλινικού απολιθώματος το οποίο επιχειρεί να κρατηθεί στη ζωή με το δικτατορικό σεχταρισμό της βλακείας (ομοιομορφία της ισοπέδωσης).

Και μόνο τα ποσοστά επικύρωσης των θέσεων της γραφειοκρατικής κορυφής στα προσυνεδριακά ψηφίσματα και οι «αποβολές» στελεχών με ιδεολογικό κύρος και πολιτικό εκτόπισμα, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Εάν είναι δυνατόν σε ένα κομμουνιστικό κόμμα το οποίο βαδίζει από ήττα σε ήττα και συρρικνώνεται δραματικά, σε εποχές κοινωνικού αναβρασμού και ισχυρών πολιτικών εντάσεων, να ψηφίζονται οι θέσεις των διοικούντων με ποσοστά του 97% (!!!) και να καρατομούνται στελέχη με ιδέες και άποψη, με κύρος και δυναμική πολιτικής παρέμβασης στην κοινωνία, επειδή απλώς ψέλλισαν κάποια αυτονόητα της κομμουνιστικής Θεωρίας και Πράξης.

Και μόνο αυτά, ιδιαίτερα αυτή η ΜΟΝΟΦΩΝΙΑ του 97%, δείχνουν ότι ο σκληρός, σταλινικός πυρήνας της γραφειοκρατίας του Περισσού, έχει επιβάλλει ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ την «ομοιομορφία της ισοπέδωσης», την αυθάδεια της αποκρουστικής βλακείας, αλλά και του γελοίου…

Το προϊόν αυτής της δικτατορικής ισοπέδωσης είναι ο νέος Γραμματέας του ΚΚΕ: Το πειθήνιο όργανο του σκληρού, αποστεωμένου, γραφειοκρατικού πυρήνα του Περισσού, η «αναπαραγωγή», σε ακόμα πιο χαμηλά επίπεδα, της σεχταριστικής αποστέωσης, αλλά και της τελικής αποσύνθεσης του κομματικού μηχανισμού: Η «αναπαραγωγή» της βλακείας σε πιο μοχθηρές όψεις…

ΣΕ εποχές θυελλωδών κοινωνικών αναταραχών και πολιτικής κινητικότητας,
γραμματέας του ΚΚΕ (δηλαδή ο ηγέτης του) γίνεται ένας άνθρωπος ΧΩΡΙΣ κανένα πολιτικό βάρος στην ελληνική κοινωνία, χωρίς να έχει βάλει τη σφραγίδα του ΠΟΥΘΕΝΑ, χωρίς να αποτελεί «κομβικό κύρος» (θεωρητικό και πρακτικό) στο σύνολο του ελληνικού λαού!!!

Ένας «ηγέτης» κατασκευασμένος ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από τα μαγειρεία του σκληρού πυρήνα των γραφειοκρατικών κορυφών του ΚΚΕ…

Αυτή η επιλογή, βεβαίως, ήταν αναγκαία και η πιο κατάλληλη για το σημερινό ΚΚΕ. Το ΚΚΕ «πολιορκείται» ασφυκτικά σήμερα, όχι από το αστικό καθεστώς, όπως ισχυρίζεται, αλλά από τον οργασμό της λαϊκής ΟΡΓΗΣ, από τις κοινωνικές θύελλες που υποβόσκουν, συνακόλουθα από καταιγίδες και χείμαρρους ριζοσπαστικών και αγωνιστικών Ιδεών και προβληματισμών: Αυτά ΑΠΕΙΛΟΥΝ άμεσα την ίδια πολιτική υπόσταση της γραφειοκρατικής του γάγγραινας…

Η ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ των κορυφών του κόμματος απέναντι στους κοινωνικούς και πολιτικούς κραδασμούς που απειλούν την ίδια την ύπαρξη αυτού του κομματικού απολιθώματος, είναι η εκλογή του νέου Γραμματέα…

Οι γραφειοκράτες του Περισσού
πιστεύουν, αφελώς, ότι με το να θωρακιστούν με περισσότερη ηλιθιότητα και «στόκο» θα διασωθούν, έστω σαν μια μικρή σέχτα…

Ματαιοπονούν. Βρίσκονται στην τελική ευθεία του τέλους τους και όλα αυτά που έγιναν σΆ αυτό το «Συνέδριο», δεν είναι παρά οι τελευταίοι επιθανάτιοι σπασμοί…

Επιστροφή στην κορυφή
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Απρ 14, 2013 7:41 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Εμπρός λαέ



Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, και η νέα Κεντρική Επιτροπή εξέλεξε Γενικό Γραμματέα τον Δημήτρη Κουτσούμπα. Ο κ. Κουτσούμπας είναι 58 ετών και είναι μάλλον παντελώς άγνωστος στην πλειοψηφία των Ελλήνων.

Στο ΚΚΕ διατείνονται πως δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα. Δυστυχώς για το ΚΚΕ, τα πρόσωπα έχουν μεγάλη σημασία.

Και στο ΚΚΕ φροντίζουν συστηματικά να «εξαφανίζουν» όσα πρόσωπα είναι ικανά και μπορούν να κινητοποιήσουν και να εμπνεύσουν πλατιά λαϊκά στρώματα.

Θα θυμάστε, ίσως, πως πριν την χρεοκοπία της χώρας είχε υπάρξει θέμα με τον έλεγχο των οικονομικών του ΚΚΕ.

Ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος που πρωτοστάτησε στην επίθεση κατά του ΚΚΕ, υποστηρίζοντας σε πάμπολλες συνεντεύξεις του πως το ΚΚΕ δεν δέχεται έλεγχο στα οικονομικά του.

Το ΚΚΕ δεν δέχτηκε έλεγχο στα οικονομικά του και η Αλέκα Παπαρήγα είπε πως οικονομικός έλεγχος πρέπει να γίνεται μόνο στα κόμματα εξουσίας.

Μετά την χρεοκοπία της χώρας, ως δια μαγείας, σταμάτησε η επίθεση κατά του ΚΚΕ, και τα ΜΜΕ έπαψαν να αναφέρονται στον έλεγχο των οικονομικών του κόμματος.

Παράλληλα, συνέβη και κάτι ακόμα. Το ΚΚΕ, αν και είχε μπροστά του μια μοναδική και ιδανική ευκαιρία να γίνει ο αδιαμφισβήτητος εκφραστής του λαϊκού κινήματος, ακολούθησε μια «ψόφια» και αλλοπρόσαλλη τακτική που δεν συγκινούσε ούτε τους πιο θερμούς οπαδούς του.

Το αποτέλεσμα ήταν να μειωθεί το ποσοστό του ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ –αν και σχεδόν ανύπαρκτος- να φτάσει στις εκλογές στο 27%.

Το ερώτημα για την στάση του ΚΚΕ μετά την χρεοκοπία της χώρας δεν απασχόλησε ιδιαίτερα το 19ο συνέδριο του ΚΚΕ.

¶λλωστε, το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ κατέχει την απόλυτη αλήθεια και όλοι οι άλλοι είναι πεπλανημένοι ή πράκτορες.

Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου πως η στάση του ΚΚΕ είχε να κάνει με τα οικονομικά του κόμματος.

¶λλη εξήγηση δεν μπορώ να βρω.

Το ΚΚΕ είναι ένα αστικό κόμμα, τα τελευταία 40 χρόνια είναι στη Βουλή, και, λογικά, θα έχει κι αυτό πολλούς σκελετούς στις ντουλάπες του.

Το ποσοστό του ΚΚΕ θα μειωθεί ακόμα περισσότερο. Αυτά που δεν συζήτησαν στο συνέδριο τα συζητούν οι πολίτες μεταξύ τους.


Και ίσως μια μέρα, το 2052, να μάθουν όσοι ζουν τι συνέβη στο ΚΚΕ το 2010.

Ζήτω το Κόμμα!

[b]Το διαβάσαμε ΕΔΩ:[/b]
http://greki-gr.blogspot.gr/2013/04/blog-post_6286.html#more

ΠΗΓΗ:
http://pitsirikos.net/2013/04/%CE%B5%CE%BC%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%BB%CE%B1%CE%AD/#more-27649

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες